Naprawa prędkościomierza w Renault Megane Scenic

1999 K4M

Na początku lutego 2006 zakupiłem

Renault Megane Scenic

, rocznik 99. Już podczas

jazdy próbnej zauważyłem, że nie działa prędkościomierz, którego wskazówka stała grubo

poniżej 20km/h (niemal pionowo w poprzek wyświetlacza LCD). Sprzedający próbował mnie

wkręcić, że do wymiany jest linka, ale jeden wgląd w archiwum klubrenault i wszystko było

jasne — napędzane jest toto elektronicznie. No nic, pomyślałem, dobry argument do zbicia

ceny.

Po zakupie auta zauważyłem, że wskazówka czasem się ruszy. Niestety, zdarzało jej się

zacząć wskazywanie na przykład od 200km/h (rys.1 — zdjęcie z komórki podczas jazdy oraz

rys.2), co nawiasem mówiąc wywołało lekki popłoch wśród znajomych z pracy ;-).

Jednocześnie, co jest bardzo istotne, licznik przebiegu oraz wszystkie wskazania

komputera pokładowego były bezbłędne.

rys.1

rys.2

Załączenie testu wskaźników powodowało, że wskazówka czasami ruszała się, a

czasami nawet nie drgnęła. Przekonało mnie to, że czujnik prędkości jest OK, a problem jest

prawdopodobnie natury mechanicznej i ma źródło wewnątrz samego czujnika.

Dla zainteresowanych: Aby włączyć tryb testowania wskaźników, należy przy

wyłączonym zapłonie wcisnąć przycisk komputera pokładowego (ten w dźwigni

wycieraczek), a następnie włączyć zapłon. Tryb diagnostyczny zawiera 5 rodzajów

informacji pojawiających się kolejno. Przejście z jednego rodzaju informacji do drugiego

następuje przez krótkie wciśnięcie (mniej niż 2 sekundy) przycisku komputera pokładowego.

W trybie tym mamy:

- test LCD,

- pozostała ilość paliwa w zbiorniku,

- chwilowy przepływ paliwa w litrach/h,

- wyświetlenie usterek zapisanych w pamięci,

- wersja oprogramowania.

Dialogys mnie nie pocieszał — „jeżeli po podłączeniu X25 wskazówka nie będzie się ruszać,

należy wymienić cały zestaw zegarów”. No chyba ich pogięło ;-).

Dziś postanowiłem przyjrzeć się problemowi bliżej. Tym razem Dialogys miał dobre

wieści — dostęp do zegarów jest banalnie łatwy i polega na odkręceniu dwóch śrub

trzymających pół przedniego kokpitu. Śruby ukryte są pod maskownicami gwizdków.

Maskownice ściąga się bez użycia narzędzi, podważając je ku górze palcami.

Tu uwaga: przed zabraniem się do roboty nie miałem pojęcia, że w Renault królują

TORXy. Ależ się napociłem zwykłym płaskim śrubokrętem...

Po odkręceniu śrub trzymających kokpit używając dość znacznej siły unosimy go ku

górze, a następnie pociągamy do siebie. W moim przypadku po 2 minutach walki kokpit

leżał na tylnym siedzeniu :-).

Śruby mocujące tablicę przyrządów widoczne są gołym okiem (TORX!) i za pomocą

odpowiedniego narzędzia można je odkręcić w ciągu minuty. Mi substytut-śrubokręt zabrał

40 minut ;-).

Tablica odkręcona. Teraz rozłączamy oba złącza wielopinowe, wspomagając się

specjalnymi dźwigienkami zintegrowanymi ze złączami.

Tablicę rozdzielczą zabieramy do domu, bo na dworze mróz i brak stołu z dobrym

oświetleniem ;-).

Ściągamy tylną białą ściankę (rys. 3) uważając, aby nie wyłamać zaczepów mocujących.

rys.3

Po zdjęciu tylnej ścianki widać silniki krokowe prędkościomierza i obrotomierza oraz

elementy wskaźników: poziomu paliwa oraz temperatury cieczy chłodzącej (rys. 4, po

prawej stronie widać silnik obrotomierza).

rys.4

Teraz ściągamy front szybę zegarów również uważając, aby nie połamać zaczepów — rys.5.

rys.5

Za pomocą noża podważamy, a następnie ściągamy wskazówkę prędkościomierza (rys.6):

rys.6

Aby wymontować silnik krokowy prędkościomierza, odkręcamy dwie czarne śrubki

mocujące go do tylnej ściany tablicy (zielonej na rysunku 4). Następnie pewnym ruchem

ręki wyciągamy silnik krokowy — niewielki opór podczas wyciągania wynika z tego, ze styki

silnika są "na wcisk" z elektroniką prędkościomierza.

Wyciągnięty silnik krokowy wygląda jak na rysunku 7:

rys.7

Wewnątrz obudowy widać zielone zębatki. Teraz na próbę można założyć wskazówkę

na wystający trzpień — ruszając ją w lewo i w prawo nie powinniśmy odczuwać

żadnego oporu aż do uzyskania obrotu o ok. 270 stopni. W moim przypadku zacząłem coś

podejrzewać — wskazówka nie poruszała się płynnie, wyraźnie czułem, że coś tam czasami

się zacina w widocznych na powyższym zdjęciu zębatkach. Dla porównania poruszyłem

wskazówką od obrotomierza — chodziła płynnie, z lekkim, ale stałym oporem, jednak bez

żadnych zacięć. Do dokładnych oględzin przydałaby się lupa na oko, ale niestety takowej nie

posiadam.

Kręcąc chyba z 10 minut podejrzanym silnikiem zauważyłem, że jedna z zębatek nie

obraca się w osi — jej obrotowi towarzyszą ruchy poprzeczne całej zębatki. I ponownie

porównałem z obrotomierzem — a w nim wspomniana zębatka kręci się idealnie w osi. Po

kolejnych 5 minutach kręcenia z zacinaniem się miałem winowajcę: oś, na której kręciła się

zębatka, wyłamała się z plastykowej obudowy silniczka.

Dobra, Kropelka w domu jest, ale jak się dostać do środka? 20 minut zajęło mi

znalezienie w tej cholernie małej obudowie zaczepów — podobnych jak przy ściąganiu

przedniej ścianki tablicy rozdzielczej, tyle że pięć razy mniejszych. W ich znalezieniu

pomaga rozchylenie nożem ścianek obudowy w okolicy pinów sygnałowych (jedyna prosta

krawędź obudowy, widoczna na rysunku 7. po lewej stronie jako nieostra). Po uwolnieniu

wszystkich czterech zaczepów obudowa rozpołowiła się i wypadły z niej dwie zębatki (rys.

8):

rys.8

Moje przypuszczenia potwierdziły się: jedna z zębatek wypadła razem z ośką (górna na

powyższym rysunku) — rys.9.

rys.9

Długo zastanawiałem się, czy rzeczywiście ta ośka się złamała, ponieważ w części obudowy

silnika, do której powinna być przymocowana, nie było praktycznie najmniejszego śladu

wyłamania. Sama ośka również wyglądała idealnie.

Myślę — wygląd wyglądem, ale w jakimkolwiek ustrojstwie zębatka nie powinna być

zamocowana na luźnej ośce ;-). Po ponownym przyjrzeniu się wnętrzu obudowy znalazłem

miejsce, w którym kiedyś znajdowała się ośka. Kropelka i do roboty.

Efekty widać na rysunku 10.

rys.10

Sama ośka widoczna jest jako nieostra, gdyż tryb makro w moim aparacie już nie

dawał rady ;-). W miejscach wskazywanych przez strzałki jest mocowanie ośki, czyli pół

kropli Kropelki.

Odczekałem bezpieczną godzinę i sprawdziłem delikatnie, czy klej już zastygł. Ponieważ

wiem, że kleje typu Kropelka, Cyjanopan itp. mają problemy z łączeniem pewnych rodzajów

tworzyw sztucznych, miałem obawy związane z tym, czy łączenie będzie pewne. No nic,

sprawdziłem, poruszałem, wszystko wygląda OK.

Czas składać to, co tak mozolnie rozebrałem. Przy składaniu obudowy silniczka należy

zwrócić uwagę na niewielką sprężynę, której zadaniem jest cofanie wskazówki do zera, gdy

nie działa na nią żadna siła.

Po 10 minutach silnik był złożony. Po kolejnych 20 minutach, postępując w kolejności

odwrotnej do opisanej, złożyłem całą tablicę. Niecierpliwy wyników, pobiegłem do Scenica

(23:00 :-) ). Podłączyłem złącza wielostykowe, włączam kontrolnie zapłon — cholera, świeci

się SERV I ABS. No pięknie,... Dziesięć razy sprawdziłem złącza, poruszałem, poprawiłem.

Ponownie włączam zapłon — uff.... :-)))

Wyłączam zapłon, włączam tryb testowania. BINGO! Wskazówka pięknie wędruje co

40km/h :-)))). Zaoszczędziłem co najmniej giełdowe 150zł lub salonowe 600zł :-)).

Chyba otworzę zakład mechaniki precyzyjnej :-))

Na zakończenie dodam, że ponieważ silnik od obrotomierza wygląda identycznie, to

powyższy opis naprawy nadaje się również do reanimacji obrotomierza.

W razie pytań chętnie służę pomocą: boasoft małpa poczta kropka onet kropka pl

Pozdrr.,

Boa.