Podstawy obróbki skrawaniem
http://rytlewski.w.interia.pl/Podstawy_obrobki_skrawaniem.htm[14-10-2013 10:33:11]
Podstawy obróbki skrawaniem
1. Wstęp
Przez techniki wytwarzania rozumie się wszystkie rodzaje obróbek stosowanych do kształtowania
elementów maszyn, metody nadawania im określonych właściwości użytkowych, pomiarów i kontroli jakości
wyrobów, a także sposoby łączenia i spajania elementów oraz ich montaż.
Do najważniejszych technik wytwarzania zalicza się: obróbkę skrawaniem, obróbkę erozyjną, odlewnictwo,
obróbkę plastyczną, obróbkę cieplną, spawanie i zgrzewanie, przetwórstwo tworzyw sztucznych oraz metody
pomiarów i kontroli wyrobów. Kształtowanie części maszyn metodami obróbki skrawaniem (tj. przez toczenie,
frezowanie, wiercenie, struganie, przeciąganie itp.) obejmuje ok. 70 % wszystkich technik wytwarzania. Udział
obróbki skrawaniem w przemyśle maszynowym wynosi obecnie ok. 50 %.
2. Zasada obróbki skrawaniem
Obróbka skrawaniem (skrawanie) polega na oddzieleniu od przedmiotu obrabianego warstwy materiału o
określonej grubości zwanej naddatkiem w celu nadania mu żądanego kształtu i wymiarów, często również w
połączeniu z nadaniem warstwie wierzchniej określonych właściwości. Oddzielenie warstwy skrawanej od
materiału jest powodowane przez klinowe ostrze narzędzia, przesuwające się z określoną prędkością V
C
względem
przedmiotu obrabianego. Nacisk wywierany przez ostrze narzędzia wywołuje miejscowe odkształcenie sprężyste i
plastyczne materiału, prowadzące do pokonania sił wiązania cząsteczkowego i oddzielenie materiału w postaci
wióra. Mechanizm niszczenia materiału polega głównie na ścinaniu.
Rys. 1. Zasada procesu skrawania: 1-przedmiot obrabiany (materiał), 2-ostrze narzędzia, 3 warstwa skrawana, 4-
wiór, V
C
- prędkość skrawania, a
P
– głębokość skrawania, a,g - kąty ostrza noża: przyłożenia i natarcia
W zależności od osiąganej dokładności wymiarowo-kształtowej i chropowatości powierzchni rozróżnia się:
obróbkę zgrubną, kształtującą, wykańczającą i bardzo dokładną.
3. Geometryczne i technologiczne parametry skrawania
Przebieg i wyniki skrawania zależą od:
·
warunków skrawania, tj. czynników związanych z obrabiarką, narzędziem, przedmiotem obrabianym i
otoczeniem;
·
parametrów skrawania: geometrycznych, związanych z geometrią ostrzy narzędzi i przekrojem warstwy
skrawanej oraz technologicznych, do których zalicza się prędkość skrawania V
C
, prędkość posuwu V
f
(
posuw f) oraz głębokość skrawania a
P
.
Podstawy obróbki skrawaniem
http://rytlewski.w.interia.pl/Podstawy_obrobki_skrawaniem.htm[14-10-2013 10:33:11]
Rys. 2. Schemat procesu toczenia: V
C
– prędkość toczenia, V
f
– prędkość posuwu, a
P
– głębokość skrawania, b,f,h –
przekrój warstwy skrawanej, 1,2,3- powierzchnia obrabiana, obrobiona i przejściowa
W praktyce zamiast prędkości posuwu używane są posuwy:
·
obrotowy f
w mm/obr – jest to droga o jaką przesunie się narzędzie równolegle do osi obrotu w czasie
jednego obrotu (np. podczas toczenia i wiercenia);
·
minutowy f
t
w mmm/min – jest to prędkość ruchu posuwowego (np. frezowanie);
·
na ostrze f
Z
- stosowany w przypadku narzędzi wieloostrzowych i odpowiada on przesunięciu przedmiotu
obrabianego
przypadającemu na jedno ostrze narzędzia. Posuw f
Z
można przeliczyć na posuw minutowy f
t
wg wzoru:
f
t
=f
Z
n i
gdzie: n – prędkość obrotowa narzędzia w obr/min, i – liczba ostrzy skrawających narzędzia.
4. Rodzaje wiórów
W zależności od własności materiału obrabianego i warunków skrawania mogą powstawać wióry
przedstawione na rys. 3.
Podstawy obróbki skrawaniem
http://rytlewski.w.interia.pl/Podstawy_obrobki_skrawaniem.htm[14-10-2013 10:33:11]
Rys. 3. Klasyfikacja kształtów wiórów wg PN-ISO 3685
Za najbardziej korzystne postacie wiórów uważa się wióry odpryskowe (otrzymywane przy obróbce
materiałów kruchych, np. żeliwa) oraz segmentowe (obróbka materiałów o średniej twardości ze średnimi
prędkościami skrawania). Wióry te (rys. 4) jest łatwo usunąć z przestrzeni skrawania i łatwo magazynować. Wióry
wstęgowe często oplatają się wokół narzędzi i elementów obrabiarki. Grozi to wtedy okaleczeniem operatora lub
awarią obrabiarki. Szczególnie jest to niedopuszczalne przy obróbce automatycznej bez stałego dozoru. W zasadzie
stosując odpowiednie parametry skrawania i odpowiednią geometrię ostrzy noży można uzyskać wióry odpryskowe
lub segmentowe. W przypadku trudności w uzyskaniu tych wiórów można stosować łamacze wiórów w postaci
specjalnych nakładek na ostrza skrawające lub rowków wzdłuż krawędzi skrawających. Pozwalają one podzielić
wiór wstęgowy na krótkie odcinki (rys. 5).
Rys. 4. Zwyczajowe postacie wiórów: a) odpryskowy, b) schodkowy (segmentowy), c) wstęgowy
Rys. 5. Rodzaje łamaczy wiórów: a) w postaci nakładki, b) w postaci rowka wzdłuż krawędzi skrawającej
5. Geometria noży skrawających
Geometrię narzędzi skrawających określa położenie powierzchni, lini oraz kąty ostrzy. Główne jej elementy
to:
powierzchnia natarcia (rys. 6) – jest to powierzchnia po której spływa wiór,
główna powierzchnia przyłożenia – jest to powierzchnia narzędzia stykająca się z materiałem obrabianym w
pewnym obszarze powierzchni skrawania,
główna krawędź skrawająca – powstaje z przecięcia powierzchni natarcia i przyłożenia,
kąty ostrza - największe znaczenie ma kąt natarcia g (rys.7) i kąt przyłożenia a. Od kata natarcia zależy
sposób spływania wióra z ostrza skrawającego. Im większa wartość kata natarcia, tym mniejsza jest
potrzebna energia do odkształcenia wióra. Przy toczeniu kat natarcia przyjmuje się od -15° do +30°.
Jednocześnie następuje jednak zmniejszenie wytrzymałości ostrza. Zerowy kąt natarcia przyjmuje się w
narzędziach kształtowych, gdyż upraszcza to ich ostrzenie. Natomiast ujemny kat natarcia stosuje się dla
noży z ostrzami z węglików spiekanych, którymi można obrabiać materiały z bardzo dużymi prędkościami
skrawania. Kąt przyłożenia a wpływa na zmniejszenie oporów tarcia pomiędzy narzędziem a materiałem
obrabianym. Zwykle wynosi on kilka stopni (3-5
°).
Podstawy obróbki skrawaniem
http://rytlewski.w.interia.pl/Podstawy_obrobki_skrawaniem.htm[14-10-2013 10:33:11]
Rys. 6. Elementy budowy noża tokarskiego
Rys. 7. Oznaczenie kata natarcia
g
noża tokarskiego
6. Materiały narzędziowe
Materiały na narzędzia skrawające powinny odznaczać się dużą twardością, dobrą odpornością na ścieranie
oraz zdolnością do zachowania tych własności w wysokich temperaturach (do ok. 850 °C).Twardość ostrza
skrawającego powinna być o ok. 20 HRC większa od twardości obrabianego materiału. Na narzędzia do obróbki
wiórowej stosowane są m.in.: stale narzędziowe węglowe i stopowe (63-65 HRC), stale szybkotnące (ok. 65 HRC),
węgliki spiekane i materiały ceramiczne.
Z węglików spiekanych wykonuje się płytki, które wlutowuje się lub mocuje mechanicznie do korpusów
narzędzi. W ich skład wchodzą węgliki pierwiastków trudnotopliwych (wolframu, tytanu) spojone osnową
kobaltową. Ich twardość wynosi 65 – 70 HRC. Można nimi skrawać z dużymi prędkościami, gdyż dużą twardość i
odporność na ścieranie zachowują do temp. ok. 1000 °C. Nowoczesne noże tokarskie z takimi wymiennymi
płytkami przedstawiono na rys. 8. Płytki takie mogą być dodatkowo powlekane dyfuzyjnie kilkoma warstwami
powłok TiC, TiN, Ti(C,N) i Al
2
O
3
o łącznej grubości kilkunastu mikrometrów. Niemniej tak cienkie powłoki
powodują znaczny wzrost ich odporności na zużycie. dochodzący nawet do 5 razy. Takimi płytkami można wtedy
o wiele dłużej obrabiać lub przeprowadzić obróbkę bardzo intensywną. Stąd są polecane szczególnie do stosowania
na obrabiarkach CNC lub centrach obróbkowych.
Rys. 8. Nóż tokarski składany z wymienną płytka z węglików spiekanych: 1- trzonek, 2- śruba zaciskowa, 3- płytka
wieloostrzowa, 4- płytka podporowa, 5- łamacz wiórów
Literatura:
1.
Białas S., Sobieszczański J.: Zarys technologii maszyn. Warszawa: WSiP.
2.
Feld.M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. Warszawa: WN-T.
3.
Grzesik W.: Podstawy skrawania materiałów metalowych. Warszawa:WN-T.
4.
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. Warszawa: WsiP.
Podstawy obróbki skrawaniem
http://rytlewski.w.interia.pl/Podstawy_obrobki_skrawaniem.htm[14-10-2013 10:33:11]