PSY MYŚLIWSKIE

Rodzaj zabawy: poszukiwanie.

Miejsce: w dużych pomieszczeniach.

Czas trwania: około 10 minut. Przeznaczona dla: dzieci od 8 lat, grup liczących około 10 osób.

Opis zabawy

Uczestnicy „przeobrażają" się w „psy myśliwskie" i orientują się swoim węchem. „Psy" (około połowa członków grupy) mają zawiązane oczy. Obwąchują one spryskany perfumami kawałek tkaniny i muszą potem wytropić „dziką zwierzynę". Są to pozostali uczestni­cy, którzy mają na sobie ten sam zapach. Aby zadanie to nie było zbyt trudne, „zwierzyna" może ustawić się w kole i musi pozostać na swoim miejscu przez cały czas poszukiwań. Jeżeli „psy myśliwskie" wytropiły „zwierzynę", zabawa zaczyna się od nowa ze zmienionymi rolami.

Inna możliwość

Aby zabawa była jeszcze bardziej interesująca, można utworzyć dwie drużyny. W skład każdej z nich wcho­dzą „psy myśliwskie" i „dzika zwierzyna". Mają one również swój charakterystyczny zapach. Które „psy" szybciej wytropią swoją „zwierzynę"? Uczestnikom w roli zwierząt nie wolno ruszać się z miejsca, ani też mówić niczego na głos. Jeżeli mamy do dyspozycji wiele zapachów, można bawić się także w parach. Jedna osoba jest wtedy „psem myśliwskim", a druga „dziką zwie­rzyną". „Pies" musi odróżnić zapach swojej „zwierzy­ny" (który występuje tylko jeden raz) od łupu pozosta­łych psów i znaleźć ją możliwie jak najszybciej.

Materiały pomocnicze i porady

Prowadzący powinien dysponować dużą ilością „pró­bek zapachowych" (perfum) i kawałkami tkaniny. Moż­na ustalić, że „zwierzyna" będzie oznaczona danym zapachem tylko w jednym, określonym miejscu (na przy­kład prawa ręka, okolice za uchem itp.).

Wskazówki pedagogiczne

Zabawa ta kieruje uwagę na zdolności zmysłu węchu. Dla wielu będzie to z pewnością niecodzienne przeży­cie, że zamiast swoim oczom muszą zaufać swojemu nosowi. Z jakiej odległości potrafią wyczuć źródło za­pachu? Prowadzący powinien włączyć się do zabawy (na początku jako „dzika zwierzyna").

---