JÓZEF WEYSSENHOFF
Józef Weyssenhoff (ur. 8 kwietnia 1860 w Kolanie na Podlasiu, zm. 6 lipca 1932 w Warszawie) - baron, brat malarza Henryka; powieściopisarz, poeta, krytyk literacki, wydawca. Po 1905 zbliżony do narodowej demokracji; piewca tradycji starego ziemiaństwa kresowego i łowów.
Dzieciństwo spędził w Wilnie i na Żmudzi, lata gimnazjalne w Warszawie. W latach 1879-1884 studiował prawo na Uniwersytecie w Dorpacie, gdzie był członkiem polskiej korporacji akademickiej Konwent Polonia (tzw. dorpatczycy). Następnie gospodarował w odziedziczonych Samoklęskach na Lubelszczyźnie. W młodości dał się poznać jako hulaka, czego przejawem może być fakt, że w Petersburskim Yacht Klubie przegrał do stryjecznego brata cara rodowy majątek Samoklęski[1]. Pozycję majątkową pisarza ratowało małżeństwo z Aleksandrą Blochówną, córką potentata finansowego i teoretyka ekonomii.
Od 1891 mieszkał w Warszawie, gdzie był od 1896 roku był wydawcą i redaktorem "Biblioteki Warszawskiej". Odbył wiele podróży po Europie, w latach 1907-1910 mieszkał w Steglitz pod Berlinem (dziś Berlin-Steglitz). W czasie I wojny światowej przebywał w Rosji, od 1918 w mieszkał w Warszawie, z wyjątkiem lat 1924-1928 spędzonych w Bydgoszczy. W 1929 otrzymał nagrodę literacką Poznania, a w 1932 - Warszawy.
W swojej twórczości, nawiązując do tradycji sienkiewiczowskich, przeciwstawiał kosmopolityzmowi i sybarytyzmowi współczesnego mu środowiska arystokratycznego (ukazanego m.in. w głośnej powieści satyrycznej "Żywot i myśli Zygmunta Podfilipskiego" - 1898), przeciwstawił program narodowego posłannictwa ("Sprawa Dołęgi" - 1901) oraz apologię cnót i tradycyjnej kultury szlacheckiej dawnych Kresów ("Syn marnotrawny" 1905, "Puszcza" 1915). Po 1905 r. powstał cykl powieści politycznych wymierzonych przeciw dążeniom demokratyczno-liberalnym i rewololucyjnym ("Hetmani" 1911), z paszkwilanckim obrazem ruchu legionowego i kształtowania się niepodległej Polski ("Cudno i ziemia cudeńska" 1921). Uznawany za świetnego stylistę zasłynął jako mistrz opisów przyrody i życia łowieckiego ("Soból i panna" 1911). Autor opowiadań, wierszy, wspomnień. Tłumacz utworów Heinricha Heinego.