Konflikty  zbrojne  w  Europie.    

 
Wprowadzenie

 

 
Europe  obecnie  uważa  się  za  najspokojniejszą  i  najstabilniejszą  część  świata.  Oczywiście    

konflikty  zbrojne  nas  nie  ominęły  obojętnie  ,  mamy  rejony  zagrożone    konfliktami  
zbrojnymi.  Przyczyny  wybuchów  są  różne  ,  raz  chodzi  o  religie  ,  raz  o  różnonarodowość  

a  innym  razem  o  negatywny  wpływ  innych  krajów.  Występowanie  najpoważniejszych  
konfliktów  i  ataków  terrorystycznych  w  Europie  w  latach  1990-­‐2002:  
konflikty  zbrojne:  na  terenach  Chorwacji,  Bośni  i  Hercegowiny,  Serbii  i  Czarnogóry  oraz  

w  Macedonii  ataki  terrorystyczne:  na  terenie  Hiszpanii,  Francji,  Wielkiej  Brytanii  i  Rosji.  
 

 

Bałkany    

 
Do  państw  bałkańskich  zaliczamy  :  Albanie  ,  Bośnica  i  Hercegowina,  Bułgaria,  
Czarnogóra  ,Grecja,  Kosowo,  Macedonia  ,Turcja  (część  europejska)  ,  Serbia,  Chorwacja  

oraz  państwa  niekiedy  zaliczane  Rumunia  i  Słowenia.  W  tym  rejonie  toczyło  
się  mnóstwo  wojn  między  Azjatyckimi  a  Europejskimi  państwami  ,  było  ich  
wystarczająco  by  doprowadzić  do  niestabilnych  struktur  państw.    Tak  olbrzymia  

ilość  działań  zbrojnych  przyczyniła  się  do  określania  tego  rejony  Kotłem  Bałkańskim.  
Częste  walki  o  niepodległość  doprowadziły  do  narodzenia  się  w  nowo  powstałych  

państwach  skrajnej  formy  nacjonalizmu.    
Największą  przyczyną  konfliktów  są  poglądy  Religijnej.  W  tym  rejonie  panują  trzy  
religie  Muzumanizm  ,  Katolicyzm  i  Prawosłąwie.  Na  Półwyspie  Bałkańskim  rozpoczęła  

się  I  wojna  światowa,  a  w  II  wojnie  światowej,  działał  tam  silny  ruch  oporu.  Po  II  wojnie  
światowej  utworzono  tam  Jugosławię,  w  której  zapanował  spokój,  lecz  w  1991  r.  
rozpadła  się,  a  wchodzące  w  jej  skład  republiki  uzyskały  niepodległość.  Następnie  Serbia  

i  Czarnogóra  utworzyły  Federalną  Republikę  Jugosławii,  a  w  2003  r.  Czarnogóra  
uzyskała  większą  autonomię  i  zmieniono  nazwę  państwa  na  Serbia  i  Czarnogóra.  Bardzo  

skomplikowane  dzieje  byłej  Jugosławii  spowodowały  powstanie  różnych  enklaw  
wyznaniowych  i  narodowych  w  nowo  powstałych  państwach,  z  czego  do  
najgroźniejszych  działań  zbrojnych  dochodziło  w  Kosowie  (zamieszkałe  w  większości  

przez  Albańczyków  region  Serbii).  Albańczycy  walczą  o  autonomię  tego  regionu,  co  
doprowadziło  do  zamachów  terrorystycznych  przez  Wyzwoleńczą  Armię  Kosowa,  do  

których  doszło  pod  koniec  lat  dziewięćdziesiątych  XX  w.,  na  które  Serbia  odpowiedziała  
represjami.  Doszło  do  wypędzania  Albańczyków  z  terenów  spornych  i  masowych  
egzekucji  ludności,  co  doprowadziło  do  wojny  domowej  i  interwencji  NATO.  Do  uznania  

autonomii  Kosowa  przez  władze  Serbii  zmusiły  bombardowania  Jugosławii  w  1999  r.  
 

 
Konflikt  baskijsko-­‐hiszpański

 

 
Baskowie  to  naród  zamieszkujący  tereny  na  granicy  Hiszpanii  i  Francji,  nad  Zatoką  
Biskajską,  wywodzi  się  z  prastarego  ludu  pochodzenia  przedindoeuropejskiego,  który  

kilka  tysięcy  lat  temu  przybył  na  Półwysep  Iberyjski.  Mieszkają  głównie  na  francuskich  
terenach  przygranicznych  z  Hiszpanią,  w  hiszpańskiej  prowincji  Nawarze  oraz  w  Kraju  

Basków  (hiszpański  region  autonomiczny).  Narodowym  językiem  Basków  jest  euskara  

(posługiwano  się  nim  już  w  w  II  tysiącleciu  p.n.e.),  który  obecnie  należy  do  najstarszych  
języków  Europy  i  jest  niepodobny  do  języków  pozostałych  narodów  świata.  

Po  upadku  cesarstwa  rzymskiego  (koniec  IV  w.)  Baskonia,  która  nie  poddała  się  
romanizacji,  stała  się  niezależna  do  IX  w.,  kiedy  to  została  włączona  do  Nawarry,  a  
następnie  do  Kastylii,  jednak  zawsze  posiadała  swoją  autonomię.  Zmieniło  się  to  dopiero  

w  XIX  w.,  gdy  Baskowie  zaczęli  ją  tracić  wskutek  napływu  Hiszpanów  i  ich  
antybaskijskiej  polityki  rządu.  Jednocześnie  ze  stopniową  utratą  niezależności,  rodziły  
się  ruchy  narodowe.  W  1937  r.,  podczas  wojny  domowej,  generał  Francisco  Franco  

krwawo  stłumił  powstanie  Basków,  a  w  1939  r.  ostatecznie  zniesiono  ich  autonomię.  
Następnie  zaczęto  ich  dyskryminować,  a  tereny  byłej  autonomii  -­‐  zasiedlać  Hiszpanami.  

Utrata  autonomii  i  stosowane  represje  zmusiły  Basków  do  utworzenia  ETA  (Euskadi  Ta  
Askatasuna  –  Baskijski  Lud  i  Wolność  -­‐  organizacja  terrorystyczna  utworzona  w  lipcu  
1985  r.),  która  walczy  o  niepodległość  kraju  Basków.  Ze  względów  praktycznych,  w  

skład  organizacji,  która  działa  niejawnie,  rzadko  kiedy  wchodzi  500  osób.  Metody  
działania  ETA  nie  są  akceptowane  przez  większą  część  społeczeństwa  Basków,  

ponieważ  organizacja  prowadzi  akcje  terrorystyczne.  Do  najkrwawszej  doszło  w  1987  r.  
w  Barcelonie,  gdzie  od  podłożonej  w  supermarkecie  bomby  zginęło  21  osób,  jednak  
zamachy  są  skierowane  przeciwko  przedstawicielom  władz  Madrytu.  Łączna  liczba  ofiar  

zamachów  dokonanych  przez  ETA  wynosi  ponad  800  osób.  
 
 

 

Irlandia  Północna  

 
 

Konflikt  w  Irlandii  jest  jednym  z  najpoważniejszym  sporów  etnicznych  współczesnej  
Europy.  Konflikt  jest  następstwem  podbicia  Anglii  przez  Normanów  w  XI  w.,  którzy  
zawładnęli  także  Irlandią,  a  obiema  wyspami,  z  których  dominowała  Anglia,  władał  

jeden  król.  Za  rządów  Henryka  VIII  zaczęto  stopniowo  zasiedlać  Ulster  (prowincja  w  
północnej  części  Irlandii)  angielskimi  i  szkockimi  protestantami,  a  w  1801  r.  Anglia  
zlikwidowała  parlament  i  autonomię  Irlandii.  Od  tego  czasu  Irlandczycy  starali  się  

uzyskać  niepodległość,  a  dążenia  do  niej  zakończyły  się  podpisaniem  w  1921  r.  w  
Londynie.  Podpisano  wtedy  układ  powołujący  niepodległą  Irlandię  w  południowej  

części  wyspy  i  Irlandię  Północną  (część  Zjednoczonego  Królestwa  Wielkiej  Brytanii  i  
Północnej  Irlandii).  
Zawarcie  układu  nie  spowodowało  zażegnania  konfliktu,  który  natomiast  przybrał  na  

sile.  Powodem  jego  nasilenia  stała  się  dyskryminacja  Irlandczyków  wyznania  
katolickiego  (43%  mieszkańców  Irlandii  Północnej  –  Ulsteru  –  to  katolicy,  a  pozostała  

część  to  protestanci)  oraz  walka  ekstremistów  irlandzkich  o  zjednoczenie  Irlandii,  
którzy  stworzyli  Irlandzką  Armię  Republikańską  (IRA  -­‐  organizacja  zbrojna  powstała  w  
1916  r.,  walcząca  początkowo  o  niepodległość  Irlandii,  a  od  1921  roku  o  przyłączenie  

Irlandii  Północnej  do  Republiki  Irlandii),  zajmującą  się  ataki  terrorystycznymi  głównie  
w  Ulsterze  i  Wielkiej  Brytanii.  Oddziały  brytyjskie  odpowiadały  na  te  działania  
brutalnymi  akcjami,  a  ugrupowania  polityczne  Ulsteru  oraz  rządy  Irlandii  i  Wielkiej  

Brytanii  próbowały  dojść  do  porozumienia.  W  1998  r.  podpisano  Porozumienie  
Wielkiego  Piątku,  które  zakończyło  konflikt.  

 
Mateusz  Emerle        kl  IIa