52

9/2002

Zdaje się, że na domowe

konstrukcje marki Magnat

wpływ mają głośniki przeznaczo−

ne do samochodowych systemów,
wskazuje na to dźwięk, jakim dyspo−
nuje Vintage 110. Muzyka odtwarza−
ne jest z dużą energią, silne akcenty
na najwyższych częstotliwościach wy−
raźnie wyostrzają brzmienie. Powodu−
je to pewien dysonans, bowiem więk−
szość informacji podawana jest w spo−
sób normalny (żeby nie powiedzieć
stonowany), aż tu nagle, przy przecho−
dzeniu do wysokotonowych szczegó−
łów okazuje się, że kolumna wypowia−
da się znacznie głośniej i bardziej zde−

Z

ZZ

ZZ

djęcia katalogowe przedstawiają

testowany monitor jako układ
o klasycznym ustawieniu głoś−
ników − z tweeterem powyżej

średnio−niskotonowego. Okazuje się jed−
nak, że

Vintage 110

mają konfigurację

odwróconą − przynajmniej tak wynika po
właściwym “zorientowaniu” terminali
przyłączeniowych i tabliczki znamiono−
wej.

Kolumna dostępna jest w dwóch

wersjach kolorystycznych − czarnej i bu−
kowej, w obydwu przypadkach Magnat

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

− Zespoły głośnikowe 1000−1500 zł

Oferta Magnata jest doprawdy ogromna, sama nadseria Vintage zawiera

kilka linii, o wysokości w hierarchii dowiadujemy się na podstawie

pierwszej cyfry oznaczenia. 110 pochodzi więc z fragmentu

niskobudżetowego.

używa winylowej okleiny o dobrej jakoś−
ci, zwraca uwagę fakt, że folia jest bar−
dzo delikatna w dotyku i matowa. Jasny
kolor o takiej fakturze daje dość przy−
jemny efekt wizualny. Przedni panel jest
polakierowany na ciemnoszary kolor. W
okolicach średnio−niskotonowego głoś−
nika front jest gładki, przy wysokotono−
wym natomiast wykonano niewielkie
wcięcia po bokach, czyniąc kształty bar−
dziej dynamicznymi. Zabieg jest drobny,
ale daje dobry rezultat wzorniczy.

Magnat

VINTAGE 110

Przetwornik nisko−średniotonowy po−

siada membranę aluminiową, zamknię−
tą wklęsłą nakładką przeciwpyłową z te−
go samego materiału. Głośnik zaliczyć
należy do kategorii 16−centymetrowych,
co wraz z pokaźną obudową tworzyć
może niezły potencjał basowy. Pierw−
szy osąd na temat kosza głośnika brzmi
− zwykły plastik. Producent podaje jed−
nak, że jest to specjalny kompozyt za−
wierający m.in. włókno szklane. Magnes
ma średnicę 8,7 cm. 25−mm kopułka
wysokotonowa jest tekstylna. Przetwor−
niki nie są magnetycznie ekranowane.

Grubość ścianek obudowy jest umiar−

kowana i wynosi 1,7 cm, użytym mate−
riałem jest płyta wiórowa. W obliczu bra−
ku jakichkolwiek wzmocnień wewnątrz
nie można solidności obudowy wystawić
najwyższej noty. Wnętrze zostało wytłu−
mione gąbką.

Z tyłu obudowy znajdujemy podwój−

ne zaciski głośnikowe oraz umieszczo−
ny powyżej nich wylot otworu bass−re−
flex.

cydowanie. Taka modyfikacja jest cha−
rakterystyczna i słyszalna przy każ−
dym gatunku muzyki.

110

, poprzez swoje jasne i otwarte

brzmienie, doskonale radzą sobie z
tworzeniem przestrzeni, posiadają
również dobre umiejętności analitycz−
ne. Ale z drugiej strony pasma nie ma−
my właściwej odpowiedzi na poczyna−
nia wysokich tonów, wyższy bas zo−
stał dopasowany raczej do poziomu
średnicy, co zasługiwałoby na po−
chwałę, ale tworzy w sumie zbyt duże
pole do popisu dla detali, ujmując
brzmieniu fundamentów. Zwłaszcza
że niskiego basu jest jak na lekarstwo.

Nie można więc liczyć
ani na silne uderzenia,
ani na niskie pomruki.
Trzeba tylko przyznać,
że posługując się śred−
nim basem, Vintage ra−
dzi sobie dobrze z odda−
waniem rytmu. . 

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Skrzynka ładnie

wykończona, choć nie imponująca konstrukcją.
Dobre przetworniki.

OCENA:

dobra

LABORATORIUM:

Równo w zakresie nisko−

średniotonowym, wyraźnie wzmocniony zakres
najwyższych. Charakterystyki silnie zmienne
w płaszczyźnie pionowej.

OCENA:

dostateczna

+

BRZMIENIE:

Otwarty, jasny i dynamiczny dźwięk,

dobra analityczność i przestrzenność...
wyostrzenie wysokich tonów, słaby potencjał
basu.

OCENA:

dostateczna

+

DOSTATECZNA

+

OCENA KOŃCOWA:

VINTAGE 110

Cena

(za parę) [zł]

1200,−

Dystrybutor:

ELCO EXIM

53

9/2002

60

65

70

75

80

85

90

95

100

10

100

1000

10000

Częstotliwość w Hz

Ci

śnienie w dB

Laboratorium

rys. 3. Charakterystyka przetwarzania w całym pasmie

akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS.

rys. 2a. Na osi głównej i pod kątami +7

O

i −7

O

w płaszczyźnie pionowej.

rys. 2c. Wpływ maskownicy na charakterystykę przetwarzania.

rys. 2b. Zakres 200Hz − 20kHz, na osi głównej i pod kątami

15

O

i 30

O

w płaszczyźnie poziomej.

rys. 1. Charakterystyka modułu impedancji.

*

*

*

*

*

wg danych producenta

Impedancja znamionowa [

Ω

]

4

Efektywność (2,83V/1m) [dB]

87

Moc znamionowa

*

*

*

*

*

[W]

80

Wymiary (WxSxG)[cm]

33x20x32

Minimum modułu impedancji na po−

ziomie nieco wyższym od 4

Ω

(rys. 1

rys. 1

rys. 1

rys. 1

rys. 1)

skłania jednak do stwierdzenia, że ma−
my do czynienia z 4−omową impedancją
znamionową, choć Magnacik nie będzie
chyba nadzwyczaj kłopotliwym obciąże−
niem. Wyjątko nisko dostrojono mu
bass−reflex − poniżej 40Hz rzadko spoty−
ka się w takich miniaturkach, ale to jed−
nocześnie niewiele znaczy, jeśli chodzi
o uzykanie niskiej częstotliwości granicz−
nej, −6dB mamy przy 50Hz, a więc dość
standardowo. Efektywność to całkiem
niezłe dla malucha 87dB.

“110” jest wyjątkowo wrażliwy na

ustalenie optymalnej wysokości podsta−
wek. Należy uważać, aby nie były one
zbyt niskie, bowiem pojawi się wówczas
głęboka i szeroka zapadłość w zakresie
2−7kHz (rys. 2a

rys. 2a

rys. 2a

rys. 2a

rys. 2a), a więc wokół częstotli−

wości podziału (duża szerokość wskazu−
je na stosowanie łagodnych filtrów), je−
żeli natomiast podstawka będzie wyso−
ka, wówczas wyrównamy charakterysty−

kę w tym zakresie, ale pojawi się rezo−
nans przy 7kHz.

Możemy z nim, tak jak i ze zbyt wyso−

kim poziomem wysokich tonów, walczyć
za pomocą skręcania głośnika na bok
(rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b). Maskownica nie pomaga, ale

drobne nierównomierności dodane do
osłabienia w zakresie 3−5kHz nie będą
szczególnie dokuczliwe (rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b

rys. 2b).

Cała charakterystyka pokazuje dobrą

równowagę w zakresie pracy głośnika
nisko−średniotonowego, ale wysokotonowy
poczyna sobie trochę zbyt śmiało (rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3).