Komunikowanie w sytuacja kryzysowych – case studies.

G.W. Bush – przemówienie po 11.09.2001.
R. Sikorski – „Polska a przyszłość UE”, 28.11.2011 r.

Przemówienia należy przeanalizować przede wszystkim pod kątem:

- sytuacji, w której zostały wygłoszone, (co było przyczyną, co to za sytuacja kryzysowa,
czym grozi eskalacja kryzysu…)
- celów przemówienia i celów strategii państwa wskazanych w przemówieniu
- wyjaśniania sytuacji (w tym wskazywania źródeł zagrożeń i szans, sojuszników i wrogów,
stawiania diagnozy sytuacji…)
- objaśniania planów realizacji strategii państwa/organizacji (propozycji realizacji), jeżeli
zostały wskazane
- uzasadniania swoich racji (argumentacja racjonalna i emocjonalna, posunięcia retoryczne,
także te związane z argumentacją nieuczciwą, odwołania do przykładów jako wzmocnienia
argumentacji…)
- elementów mających mobilizować słuchaczy
- długości przemówienia i jego konstrukcji (wstępy, punkty kulminacyjne, „zwroty akcji”,
przyspieszenia i zwolnienia tempa przemówienia, zakończenia/puenty…)
- „ilustrowanie” przemówień elementami dodatkowymi, niezwiązanymi bezpośrednio z istotą
treści, ale ubarwiającymi ją (odwołania do innych sytuacji, do własnych doświadczeń,
anegdoty…)
- inne elementy (mile widziane)