Analiza jakościowa III grupy anionów

SO

3

2-

, CO

3

2-

, C

2

O

4

2-

,

C

4

H

4

O

6

2-

, BO

2

-

Jon siarczanowy (IV)

Reakcje charakterystyczne jonu SO

3

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony SO

3

2-

biały

osad siarczanu (IV) srebra (I). Osad ten rozpuszcza się w nadmiarze

jonów SO

3

2-

.







































2

2

4

2

4

2

3

2

4

2

0

2

3

2

3

2

3

3

2

3

2

2

3

2

2

2

SO

O

H

SO

Ag

SO

H

SO

Ag

SO

H

Ag

O

H

SO

Ag

AgSO

SO

SO

Ag

SO

Ag

SO

Ag

2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony SO

3

2-

biały

osad siarczanu (IV) baru:











3

2

3

2

BaSO

SO

Ba

3.

Roztwór manganianu (VII) potasu KMnO

4

w środowisku

kwasowym pod wpływem jonów SO

3

2-

natychmiast odbarwia się:

e

H

SO

O

H

SO

x

O

H

Mn

e

H

MnO

x

2

2

5

4

5

8

2

2

4

2

2

3

2

2

4





























O

H

SO

Mn

H

SO

MnO

2

2

4

2

2

3

4

3

5

2

6

5

2





















4.

Kwasy nieutleniające rozkładają siarczany (IV) z wydzieleniem

gazowego SO

2

. Gaz ten można wykryć po charakterystycznym

zapachu palonej siarki:

O

H

SO

H

SO

2

2

2

3

2













5.

Jony Sr

2+

wytrącają z roztworów zawierających SO

3

2-

biały osad

SrSO

3

nierozpuszczalny w kwasie octowym:











3

2

3

2

SrSO

SO

Sr

Jon węglanowy

Reakcje charakterystyczne jonu CO

3

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony CO

3

2-

biały

osad węglanu srebra (I). Osad ten rozkłada się po ogrzaniu z

wydzieleniem CO

2

i brunatnego tlenku srebra (I) Ag

2

O:



















2

2

3

2

3

2

2

3

2

CO

O

Ag

CO

Ag

CO

Ag

CO

Ag

2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jon CO

3

2-

biały

osad węglanu baru:











3

2

3

2

BaCO

CO

Ba

3.

Kwasy nieutleniające rozkładają

węglany z wydzieleniem gazowego CO

2

:

O

H

CaCO

OH

Ca

CO

O

H

CO

H

CO

2

3

2

2

2

2

2

3

)

(

2





















Jon szczawianowy

Reakcje charakterystyczne jonu C

2

O

4

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony C

2

O

4

2-

biały,

serowaty osad szczawianu srebra (I). Osad ten rozpuszcza się

w rozcieńczonym HNO

3

i w amoniaku.











4

2

2

2

4

2

2

O

C

Ag

O

C

Ag

2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony C

2

O

4

2-

biały

osad szczawianu baru:

4

2

2

4

2

2

O

BaC

O

C

Ba









3.

Roztwór manganianu (VII) potasu KMnO

4

pod wpływem

jonów C

2

O

4

2-

w środowisku kwasowym odbarwia się na gorąco:

e

CO

O

C

x

O

H

Mn

e

H

MnO

x

2

2

5

4

5

8

2

2

2

4

2

2

2

4





















O

H

CO

Mn

H

O

C

MnO

2

2

2

4

2

4

8

10

2

16

5

2





















4.

Jony Ca

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony C

2

O

4

2-

biały osad szczawianu wapnia, rozpuszczalny w kwasach

mineralnych, nierozpuszczalny w CH

3

COOH:











4

2

2

4

2

2

O

CaC

O

C

Ca

Jon winianowy

Reakcje charakterystyczne jonu C

4

H

4

O

6

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony C

4

H

4

O

6

2-

biały osad winianu srebra (I). Osad ten rozpuszcza się w rozc. HNO

3

,

w amoniaku i w nadmiarze winianu:











6

4

4

2

2

6

4

4

2

O

H

C

Ag

O

H

C

Ag

2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony C

4

H

4

O

6

2-

biały osad winianu wapnia:











6

4

4

2

6

4

4

2

O

H

BaC

O

H

C

Ba

3.

Roztwór manganianu (VII) potasu KMnO

4

pod wpływem

jonów C

4

H

4

O

62-

w środowisku kwasowym odbarwia się na gorąco:

e

H

CO

O

H

O

H

C

O

H

Mn

e

H

MnO

x

10

8

4

2

4

5

8

2

2

2

2

6

4

4

2

2

4



























O

H

CO

Mn

H

O

H

C

MnO

2

2

2

2

6

4

4

4

6

4

2

8

2









































6

4

4

6

4

4

6

4

4

2

6

4

4

O

H

KHC

K

O

H

HC

O

H

HC

O

H

C

H

4.

Jony K

+

po zakwaszeniu kwasem octowym wytrącają z roztworów

zawierających jony C

4

H

4

O

6

2-

biały krystaliczny osad wodorowinianu

potasu rozpuszczalny w kwasach mineralnych.

Jon boranowy

Reakcje charakterystyczne jonu BO

2

-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony BO

2

-

biały

osad metaboranu srebra (I), rozpuszczalny w HNO

3

i w amoniaku:

3

3

2

2

2

2

2

3

3

2

2

2

7

4

3

3

2

2

2

3

BO

H

O

Ag

O

H

AgBO

AgBO

BO

Ag

BO

H

BO

O

H

O

B





























2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony BO

2

-

biały

osad metaboranu baru, rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach

mineralnych:





















2

2

2

2

3

3

2

2

2

7

4

)

(

2

2

2

3

BO

Ba

BO

Ba

BO

H

BO

O

H

O

B

4

2

3

3

2

4

2

7

4

2

4

5

SO

Na

BO

H

O

H

SO

H

O

B

Na









3.

Lotne sole boru zabarwiają płomień na kolor zielony.

W przypadku soli nielotnych należy przeprowadzić je w kwas

ortoborowy, a następnie w ester metylowy lub etylowy.

Analiza jakościowa IV grupy anionów

S

2

O

3

2-

, CrO

4

2-

, Cr

2

O

7

2-

, PO

4

3-

,

AsO

4

3-

, AsO

3

3-

Jon tiosiarczanowy (VI)

S

SO

O

H

O

S

H







2

2

3

2

2

Reakcje charakterystyczne jonu S

2

O

3

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają biały osad tiosiarczanu (VI) srebra (I)

Ag

2

S

2

O

3

, łatwo rozpuszczalny w nadmiarze tiosiarczanu (VI):

4

2

2

2

3

2

2

3

2

3

2

2

3

2

3

2

2

3

2

2

2

3

2

]

)

(

[

2

3

2

SO

H

S

Ag

O

H

O

S

Ag

O

S

Ag

O

S

O

S

Ag

O

S

Ag

Ag

O

S



























2.

Jony Ba

2+

wytrącają biały, krystaliczny osad tiosiarczanu (VI) baru

BaS

2

O

3

, łatwo rozpuszczalny w gorącej wodzie i rozcieńczonych kwasach

HCl i HNO

3

. Podczas rozpuszczania w kwasach wydziela się siarka:











3

2

2

3

2

2

O

BaS

O

S

Ba

3.

Manganian (VII) potasu KMnO

4

utlenia jony S

2

O

3

2-

w środowisku

kwasowym do jonu SO

4

2-

, a w środowisku zasadowym do jonuS

4

O

6

2-

:

O

H

Mn

e

H

MnO

x

e

H

SO

O

H

O

S

x

2

2

4

2

4

2

2

3

2

4

5

8

8

8

10

2

5

5





























O

H

Mn

SO

H

MnO

O

S

2

2

2

4

4

2

3

2

7

8

10

14

8

5





































2

4

4

2

6

4

2

3

2

1

2

2

2

1

MnO

e

MnO

x

e

O

S

O

S

x













 







2

4

2

6

4

4

2

3

2

2

2

MnO

O

S

MnO

O

S

OH

4.

Chlor i brom utleniają tiosiarczany (VI) do siarczanów (VI):



















Cl

H

SO

O

H

Cl

O

S

8

10

2

5

4

2

4

2

2

2

3

2

5.

Jod utlenia tiosiarczany (VI) do tetrationianu:













2

6

4

2

3

2

2

2

2

O

S

I

O

S

I

6.

Jony Fe

3+

tworzą z jonami tiosiarczanowymi (VI) związek o barwie

fioletowej, który szybko rozkłada się z utworzeniem tetrationianu:

























2

6

4

2

3

2

3

2

2

3

2

2

3

2

3

2

)

(

)

(

2

O

S

Fe

Fe

O

S

Fe

O

S

Fe

O

S

Fe

7.

Kwasy rozkładają tiosiarczany (VI) z wydzieleniem wolnej

siarki i SO

2

:

O

H

SO

SO

SO

H

SO

H

S

O

S

H

H

O

S

2

2

3

3

2

4

2

0

3

2

2

2

3

2

2























Jon dichromianowy (VI)

O

H

CrO

OH

O

Cr

O

H

O

Cr

H

CrO

2

2

4

2

7

2

2

2

7

2

2

4

2

2

2

2

























Reakcje charakterystyczne jonów CrO

4

2-

, Cr

2

O

7

2-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony CrO

4

2-

brunatnoczerwony osad chromianu (VI) srebra (I) łatwo

rozpuszczalny w rozcieńczonym HNO

3

, NH

3

∙H

2

O, a nierozpuszczalny

w CH

3

COOH:

4

2

4

2

2

7

2

2

7

2

2

2

7

2

4

2

2

4

2

2

CrO

H

CrO

Ag

O

H

O

Cr

Ag

O

Cr

Ag

O

Cr

Ag

CrO

Ag

CrO

Ag





























2.

Jony Ba

+

wytrącają z roztworów CrO

4

2-

lub Cr

2

O

7

2-

żółty osad BaCrO

4

,

rozpuszczalny w rozcieńczonym HNO

3

,

HCl, a nierozpuszczalny w CH

3

COOH:



























H

BaCrO

O

H

O

Cr

Ba

BaCrO

CrO

Ba

2

2

2

4

2

2

7

2

2

4

2

4

2

3.

Jony Pb

2+

wytrącają z roztworów CrO

4

2-

lub Cr

2

O

7

2-

żółty osad PbCrO

4

:



















































2

4

2
4

4

2

7

2

2

2

4

4

2

2

7

2

2

4

2

4

2

)

(

4

2

4

2

2

2

2

CrO

OH

Pb

OH

PbCrO

O

H

O

Cr

H

Pb

H

PbCrO

H

PbCrO

O

H

O

Cr

Pb

PbCrO

CrO

Pb

4.

Jony Hg

2

2+

wytrącają brunatny, bezpostaciowy osad chromianu

(VI) dirtęci (I), przechodzący podczas gotowania w krystaliczny

jaskrawoczerwony:











4

2

2

4

2

2

CrO

Hg

CrO

Hg

5.

Reduktory, np. SO

3

2-

w środowisku kwasowym redukują CrO

4

2-

i Cr

2

O

7

2-

do jonów Cr

3+

, czemu towarzyszy zmiana barwy roztworu

z żółtej lub pomarańczowej na fioletową lub zieloną:

O

H

SO

Cr

H

so

O

Cr

2

3

4

3

2

3

2

7

2

4

3

2

8

3





















Jon fosforanowy (V)

Reakcje charakterystyczne jonu PO

4

3-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z obojętnych roztworów żółty osad

fosforanu (V) srebra (I) Ag

3

PO

4

łatwo rozpuszczalny w HNO

3

,

CH

3

COOH i w amoniaku:















H

PO

Ag

HPO

Ag

4

3

2

4

3

2.

Jony Ba

2+

wytrącają biały

bezpostaciowy osad

wodorofosforanu (V) baru BaHPO

4

:





































2

4

3

2

3

4

2

4

3

4

2

3

2

4

4

2

4

2

)

(

3

2

PO

Ba

Ba

PO

O

H

NH

PO

O

H

NH

HPO

BaHPO

HPO

Ba

3.

Molibdenian (VI) amonu, (NH

4

)

2

MoO

4

w nadmiarze stężonego

HNO

3

wytrąca na zimno jasnożółty drobnokrystaliczny osad

[trimolibdeniano(VI)] fosforanu (V) triamonu:

O

H

NaNO

O

Mo

P

NH

NO

NH

HNO

MoO

NH

HPO

Na

2

3

4

10

3

3

4

3

4

3

4

2

4

4

2

12

2

]

)

(

[

)

(

21

23

)

(

12

















4.

Mieszanina magnezowa (MgCl

2

+NH

3

∙H

2

O+NH

4

Cl) wytrąca

biały krystaliczny osad fosforanu (V) amonu magnezu MgNH

4

PO

4

,

rozpuszczalny w kwasach:















4

4

4

2

3

4

PO

MgNH

NH

Mg

PO

Jon arsenianowy (V)

Reakcje charakterystyczne jonu AsO

4

3-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z obojętnych roztworów czekoladowobrunatny

osad arsenianu (V) srebra (I) Ag

3

AsO

4

, łatwo rozpuszczalny w HNO

3

,

CH

3

COOH i w amoniaku:











4

3

3

4

3

AsO

Ag

AsO

Ag

2.

Jony Ba

2+

wytrącają biały bezpostaciowy osad wodoroarsenianu

(V) baru BaAsO

4

lub arsenianu baru Ba

3

(AsO

4

)

2

o właściwościach

analogicznych do fosforanu (V) baru:











2

4

3

2

3

4

)

(

3

2

AsO

Ba

Ba

AsO

3.

Molibdenian (VI) amonu (NH

4

)

2

MoO

4

w nadmiarze stężonego

HNO

3

wytrąca na gorąco jasnożółty drobnokrystaliczny osad

tetrekis[trimolibdeniano(VI)] arsenianu (V) triamonu, podobny do

(NH

4

)

3

[P(Mo

3

O

10

)

4

]:

O

H

NaNO

O

Mo

As

NH

NO

NH

HNO

MoO

NH

AsO

Na

2

3

4

10

3

4

3

4

3

4

2

4

4

3

12

3

]

)

(

[

3

)

(

21

24

)

(

12

















4.

Mieszanina magnezowa (MgCl

2

+NH

3



H

2

O+NH

4

Cl) wytrąca

biały krystaliczny osad arsenianu (V) amonu magnezu MgNH

4

AsO

4

rozpuszczalny w kwasach:















4

4

4

2

3

4

AsO

MgMH

NH

Mg

AsO

5.

Jodek potasu KI redukuje arseniany (V) w środowisku

kwasowym do arsenianów (III). Reakcji towarzyszy zmiana

zabarwienia na brunatne wskutek wydzielenia I

2

:

O

H

I

AsO

H

I

AsO

2

2

3

3

3

4

2

2



















Jon arsenianowy (III)

O

H

HAsO

AsO

H

2

2

3

3





Reakcje charakterystyczne jonu AsO

3

3-

1.

Jony Ag

+

wytrącają z obojętnych roztworów żółty osad

arsenianu (III) srebra (I) Ag

3

AsO

3

łatwo rozpuszczalny w HNO

3

,

CH

3

COOH i w amoniaku:











3

3

3

3

3

AsO

Ag

AsO

Ag

2.

Jony Ba

2+

z obojętnych roztworów nie wytrącają osadu. Dodatek

amoniaku powoduje wytrącenie białego osadu metaarsenianu (III)

baruBa(AsO

2

)

2

. Osad łatwo rozpuszcza się w rozcieńczonych kwasach

mineralnych i CH

3

COOH.











2

2

2

2

)

(

2

AsO

Ba

Ba

AsO

3.

I

2

, Br

2

, Cl

2

utleniają asreniany (III) do arsenianów (V):



















H

I

AsO

O

H

I

AsO

4

2

2

3

4

2

2

2

4.

Manganian (VII) potasu KMnO4 utlenia arseniany (III) do

arsenianów (V), czemu towarzyszy odbarwienie roztworu:





















H

AsO

Mn

O

H

AsO

MnO

4

5

2

2

5

2

3

4

2

2

2

4

Analiza jakościowa V grupy anionów

NO

3

-

, ClO

3

-

, ClO

4

-

, MnO

4

-

Jon azotanowy (V)

Reakcje charakterystyczne jonu NO

3

-

1.

Stężony H

2

SO

4

rozkłada azotany (V) z wydzieleniem brunatnego

gazu (NO

2

) o gryzącym zapachu:

















2

2

2

3

4

2

3

4

2

3

4

2

4

2

2

O

NO

O

H

HNO

SO

Na

HNO

SO

H

NaNO

2.

Sole żelaza (II), FeSO

4

ulegają utlenieniu przez jony NO

3

-

w środowisku kwasowym powstający tlenek azotu (II) NO reaguje

z nadmiarem FeSO

4

tworząc nietrwałe ciemnobrunatne połączenie

kompleksowe:



























2

2

3

3

2

)

(

3

4

3

NO

Fe

NO

Fe

NO

Fe

H

NO

Fe

Jon chloranowy























2

3

2

2

2

2

4

2

3

3

2

2

2

2

O

KCl

KClO

O

Cl

ClO

ClO

HClO

O

H

HClO

Reakcje charakterystyczne jonu ClO

3

-

1.

Reduktory w roztworze kwasowym lub zasadowym redukują

chlorany (V) do chlorków. Po zakwaszeniu roztworu 3 mol l

-1

lub

6 mol l

–1

HNO

3

i dodaniu paru kropel AgNO

3

wytrąca się biały osad

AgCl.

O

H

Cl

I

H

ClO

I

Cl

SO

ClO

SO

Cl

OH

Zn

O

H

OH

ClO

Zn

O

H

Cl

Zn

H

ClO

Zn

2

2

3

2

4

3

2

3

2
4

2

3

0

2

2

3

0

3

3

6

6

3

3

)

(

3

3

6

3

3

3

6

3





































































2.

Stężony kwas siarkowy (VI) H

2

SO

4

wydziela z chloranów (V)

ditlenek chloru – gaz żółtozielony, silnie wybuchowy nawet przy

lekkim ogrzaniu:

4

3

4

2

3

3

3

3

3

KHSO

HClO

SO

H

KClO







O

H

ClO

HClO

HClO

2

2

4

3

2

3









O

H

KHSO

HClO

ClO

SO

H

KClO

2

4

4

2

4

2

3

3

2

3

3





















2

2

2

2

2

O

Cl

ClO



























2

2

3

2

2

3

3

3

5

6

3

3

6

Cl

O

H

Cl

H

ClO

Cl

O

H

KCl

HCl

KClO

3.

Stężony kwas solny HCl rozkłada wszystkie chlorany (V)

z wydzieleniem chloru.

Jon chloranowy (VII)

Reakcje charakterystyczne jonu ClO

4

-

1.

Jony K

+

, NH

4

+

wytrącają biały osad chloranu (VII) potasu lub

amonu słabo rozpuszczalny w wodzie:











4

4

KClO

K

ClO







2

4

2O

KCl

KClO

2.

Chlorany (VII) prażone rozkładają się z wydzieleniem tlenu

(reakcja może być gwałtowna):

Jon manganowy (VII)

MnO

4

-

środowisko kwasowe



redukcja do Mn

2+



odbarwienie

środowisko obojętne



MnO

2



powstaje brunatny osad z możliwością

powstania przejściowej barwy

środowisko zasadowe



(MnO

4

2-

)



powstanie zielonej barwy

Odbarwienie fioletowej barwy roztworu jest najważniejszą

reakcją analityczną, szczególnie z udziałem reduktorów:

H

2

O

2

(wydzielenie O

2

), S

2-

(powstanie wolnej siarki),

szczawianów (wydzielenie CO

2

).

Analiza jakościowa VI grupy anionów

SO

4

2-

, F

-

, SiF

6

2-

Jon siarczanowy (VI)

Reakcje charakterystyczne jonu SO

4

2-

1.

Jony Ba

2+

wytracają z roztworów

zawierających jony MnO

4

-

biały, krystaliczny

osad siarczanu (VI) baru, nierozpuszczalny

w rozcieńczonym 6mol l

-1

HCl i HNO

3

:











4

2

4

2

BaSO

SO

Ba

2.

Jony Pb

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony SO

4

2-

biały,

krystaliczny osad PbSO

4

, rozpuszczalny w roztworze KOH lub NaOH (1

lub 3mol l

-1

roztwory), w stężonym H

2

SO

4

, octanie amonu i winianie

amonu.



























2

4

2
4

4

2

4

4

2

4

4

2

4

2

)

(

4

)

(

SO

OH

Pb

OH

PbSO

HSO

Pb

SO

H

PbSO

PbSO

SO

Pb

3.

Siarczany (VI) mogą być

zredukowane węglem do siarczków.

Reakcja polega na prażeniu suchej

(odparowanej) próbki z węglanem

sodu i węglem (reakcja heparowa).

S

Na

CO

BaCO

C

CO

Na

BaSO

2

3

3

2

4

4

4













Jon fluorkowy

Reakcje charakterystyczne jonu F

-

1.

Reakcja “trawienia” szkła może być przedstawiona za pomocą

równania:

































2

2

4

6

2

2

6

2

2

2

2

2

2

4

4

2

2

4

2

2

2

2

2

3

)

(

2

2

F

H

SiF

SiF

H

O

H

SiF

H

F

H

SiO

F

H

CaSO

SO

H

CaF

gaz

SiF

O

H

F

H

SiO

2.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów fluorków biały osad fluorku baru,

trudno rozpuszczalny w kwasach mineralnych, ale rozpuszczalny na

gorąco w stężonym kwasie solnym i azotowym (V):











2

2

2

BaF

F

Ba

3.

Jony Ca

2+

(także Sr

2+

) wytrącają białe, śluzowate osady

rozpuszczalne w kwasach mineralnych:











2

2

2

CaF

F

Ca















SCN

FeF

F

SCN

Fe

6

6

)

(

3

6

3
6

4.

Jony fluorkowe całkowicie odbarwiają czerwony kompleks

Fe(SCN)

6

3-

(smoczą krew):

Jon heksafluorokrzemianowy

Reakcje charakterystyczne jonu SiF

6

2-

F

NH

NaF

SiO

H

O

H

NH

SiF

Na

4

4

4

2

3

6

2

4

























2

2

4

4

2

4

2

6

2

F

H

SiF

SO

Na

SO

H

SiF

Na











6

2

6

2

BaSiF

SiF

Ba

1.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony SiF

6

2-

biały osad, trudno rozpuszczalny w wodzie:

2.

Stężony H

2

SO

4

rozkłada wszystkie heksafluorokrzemiany

z wydzieleniem tetrafluorku krzemu i fluorowodoru:

3.

Amoniak NH

3



H

2

O rozkłada fluorokrzemiany z wydzieleniem

galaretowatego kwasu ortokrzemowego:

Analiza jakościowa VII grupy anionów

SiO

3

2-

Jon krzemianowy

Reakcje charakterystyczne jonu SiO

3

2-

1.

Jony Ba

2+

wytrącają z roztworów zawierających jony SiO

3

2-

biały

osad:











3

2

2

3

BaSiO

Ba

SiO

2.

Jony Ag

+

wytrącają z roztworów zawierających jony SiO

3

2-

żółty

osad Ag

2

SiO

3

, rozpuszczalny w HNO

3

i amoniaku:



















3

2

2

3

3

2

2

3

2

2

SiO

H

H

SiO

SiO

Ag

Ag

SiO

O

H

NH

OH

NH

OH

SiO

H

O

H

SiO

2

3

4

3

2

2

2

3

2

2























NaCl

SiO

H

HCl

SiO

Na

2

2

3

2

3

2









3.

Sole amonu wytrącają z roztworów krzemianów galaretowaty

osad kwasów polikrzemowych – żel krzemionkowy (SiO

2

∙H

2

O)

x

.

Reakcja jest wynikiem zakłócenia równowagi hydrolizy i przesunięcia

jej w kierunku tworzenia kwasów krzemowych:

4.

Działanie rozcieńczonych kwasów mineralnych i usuwanie

krzemianów. Rozcieńczone kwasy mineralne powodują wytrącenie

galaretowatego osadu kwasów krzemowych: