Różnica pomiędzy protestem a zarzutem, różnica pomiędzy protestem unormowanym w art. 23
ustawy z dnia 27.03.2003 roku o zagospodarowaniu przestrzennym a zarzutem unormowanym w art.
24 ustawy z 7.07.94 r o zagospodarowaniu przestrzennym.
Instytucja, te instytucje zarzutu i protestu będą jeszcze często występować, to trzeba na wstępie powiedzieć,
również po wejściu w życie ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z
następujących powodów. Po pierwsze: uchwalenie mpzp trwa wiele lat od tej uchwały inicjującej aż do
uchwały zatwierdzającej plan. To zależy od TERENU I stopnia skomplikowania zadań, które znajdują
odzwierciedlenie w mpzp. Ostateczne uchwalenie mpzp trwa wiele lat i wystarczy, że 10 lipca  taka sytuacja
była w Toruniu, że np. plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony był dla takiej dzielnicy
Chełmińskie Przedmieście w lipcu 2004 roku  na podstawie jeszcze starej ustawy z 7.07.94 r. wręcz tę
uchwałę inicjującą uchwalono jeszcze w okresie obowiązywania ustawy z 7.07.94 o zagospodarowaniu
przestrzennym i w związku z tym według starej ustawy to całe postępowanie planistyczne dotyczące
uchwalenia nowego planu było toczone i w odniesieniu do tego planu oczywiście istnieją unormowania w art.
23 o instytucji protestu oraz w art. 24 instytucje zarzutu. Poza tym jeżeli zaskarżono plan, no np. na terenie
gminy Lubicz  była taka sytuacja, zaskarżono plan, iż uchwalony na postawie ustawy z 7.07.94 r - WSA w
Bydgoszczy stwierdził nieważność tego planu, bo w dalszym ciągu toczą się według starej ustawy  gdzie
jeszcze funkcjonuje instytucja protestu i zarzutu. Dlatego instytucje protestu i zarzutu pomimo, że od 11 lipca
2003 r formalnie ta ustawa nie obowiązuje, ale wiele planów, w związku z długotrwałością  po pierwsze
prac na opracowanie mpzp, a także ze względu na to, że wyroki sądowe albo uwzględniały zarzut, albo
samą skargę na uchwałę w przedmiocie zaskarżenia planu zastały odzwierciedlone, to w dalszym ciągu, że
tak powiem one żyją, te instytucje protestu i zarzutu. Jak już mówiłem art. 23 regulujący instytucje protestu
opiera się na ochronie interesu faktycznego. Każdy w myśl art. 23 ustawy z 7.07.94 roku o
zagospodarowaniu przestrzennym, każdy czyj interes prawny został naruszony  mógł  to był jeszcze
projekt, jeszcze przed samą uchwałą, dużo, dużo wcześniej w sprawie zatwierdzenia mpzp, może zwrócić
się do Rady Gminnej o usunięcie naruszeń w projekcie,PLANOW jeszcze mamy do czynienia z projektem
planu na etapie projektu planu, a po bezskutecznym, potem uchwała rady gminy o przyjęciu czy
uwzględnieniu tego protestu opartego, zgodnie z art. 23 ustawy z 7.07.94 r na ochronie interesu faktycznego
o odrzuceniu  chociaż z merytorycznego punktu widzenia to jest oddalenie a nie odrzucenie i to kończy
sprawę. I ta instytucja zarzutu i to jest zasadnicza różnica, sformułowanym w art. 24 ustawy z dnia 7.07.94 r
o zagospodarowaniu przestrzennym - oparta jest o naruszeniu interesu prawnego i tu cała reszta państwa
wiedzy dotycząca strony z art. 28 kpa i problematyki rozróżnienia go pomiędzy interesem faktycznym i
prawnym będzie państwu przydatna dla wykładni art. 23 i 24 żyjącej wciąż w praktyce ustawy z 7.07.94 o
zagospodarowaniu przestrzennym. I tutaj ta uchwała rady gminy no może być dwojakiego rodzaju, albo 
uznaje zarzut oparty na art. 24 ustawy z 7.07.94 za trafny i uwzględniająca je albo może odrzucić, no złe
słowo użyte, prawdopodobnie jak w art. 23 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, także w art. 24 -
oczywiście chodzi o merytoryczne oddalenie a nie odrzucenie, bo odrzucenie następuje, kiedy po terminie
jest dopuszczalne, natomiast mamy do czynienia z oddaleniem, bo to jest merytoryczne oddalenie zarzutu i
na tę uchwalę przysługiwała skarga do Sądu Administracyjnego. Oczywiście na PODSTAWIE
NASTEPNEGO projektu można było tą uchwałę rady gminy nieuwzględniającą zarzut, nie protest, bo o
proteście opartym na interesie faktycznym PRAWA, ZACZYNA SI
,GDY ZASKARZAMY JA DO SADU
ADMINISTRACYJEGO. Załóżmy, że Sąd by uwzględnił zarzut to znowu trzeba było ponowić przystosowanie
planu no te czynności, które były przedmiotem zaskarżenia do Sądu Administracyjnego. No i po raz drugi
można było tą uchwałę tym razem na mocy art. 101 i 101 a ustawy z 8.03.1990 roku o samorządzie gminy
zaskrzyć do Sądu Administracyjnego, jeżeli by uchylił to znowu te czynności planistyczne związane z
procedurą mpzp należałoby ponowić. Nowa ustawa niestety nie przewiduje instytucji protestu i zarzutu, ale
istnieje instytucja wniosku. W trakcie uchwala tej ustawy wskazywano, że takie dwukrotne skarżenie tej
uchwały nieuwzględniającej zarzut, a potem samej uchwały zatwierdzającej plan no przedłużało
postępowanie w sprawach uchwalenia zmian mpzp. Należy podkreślić, że zasada ochrony interesu
prawnego osób trzecich na etapie uchwalania mpzp obecnie wobec eliminacji instytucji zarzutu no jest nieco
mniejsza, ale reasumując z punktu widzenia szybkości postępowania przestrzennego powoduje szybsze
uchwalanie planu. W obecnie obowiązującym stanie prawnym mpzp powinien określać nie tylko
przeznaczenie terenu i sposób jego zagospodarowania, ale także warunki zabudowy. Warunki zabudowy i w
obecnym stanie prawnym mpzp jest o wiele szczegółwszy i musi być bardziej dokładnie robiony, w mniejszej
skali. Do niedawna to, co było przedmiotem decyzji konkretyzującej ustalenia planu zostało przeniesione do
treści planu, poprzez jego uszczegółowienie. Plan jest o wiele bardziej szczegółowy niż w okresie
obowiązywania poprzedniej ustawy z 7.07.94 roku o zagospodarowaniu przestrzennym. W mpzp
NASTEPUJE, także ustalenie ewentualnej lokalizacji tak zwanej inwestycji celu publicznego. Ustalenia o
lokalizacji inwestycji celu publicznego no, przesądzają o realizacji pewnych inwestycji. Wreszcie należy
wspomnieć o problematyce