LITURGIA EUCHARISTICA

21.

His absolutis, incipit cantus ad offertorium.

Interim ministri corporale, purificatorium, calicem,
pallam et missale super altare collocant.

22.

Expedit ut fideles participationem suam oblatione

manifestent, afferendo sive panem et vinum ad
Eucharistiæ celebrationem, sive alia dona, quibus
necessitatibus Ecclesiæ et pauperum subveniatur.

23.

Sacerdos, stans ad altare, accipit patenam cum

pane, eamque ambabus manibus aliquantulum
elevatam super altare tenet, submissa voce dicens:

Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, * quia
de tua largitáte accépimus panem, * quem tibi
offérimus, * fructum terræ et óperis mánuum
hóminum: * ex quo nobis fiet panis vitæ.

Deinde deponit patenam cum pane super corporale.
Si vero cantus ad offertorium non peragitur, sacerdoti
licet hæc verba elata voce proferre; in fine populus
acclamare potest:

Benedíctus Deus in sǽcula.

24.

Diaconus, vel sacerdos, infundit vinum et parum

aquæ in calicem, dicens secreto:

Per huius aquæ et vini mystérium * eius
efficiámur

divinitátis

consórtes,

*

qui

humanitátis nostræ fíeri dignátus est párticeps.

25.

Postea sacerdos accipit calicem, eumque ambabus

manibus aliquantulum elevatum super altare tenet,
submissa voce dicens:

Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, * quia
de tua largitáte accépimus vinum, * quod tibi
offérimus, * fructum vitis et óperis mánuum
hóminum, * ex quo nobis fiet potus spiritális.

Deinde calicem super corporale deponit.
Si vero cantus ad offertorium non peragitur, sacerdoti
licet hæc verba elata voce proferre; in fine populus
acclamare potest:

Benedíctus Deus in sǽcula.

LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

PRZYGOTOWANIE DARÓW:

Po liturgii słowa

rozpoczyna się śpiew na przygotowanie darów. W
tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu
korporał (palkę), puryfikaterz, kielich i mszał.
Wypada, aby wierni zaznaczyli swój udział w ofierze,
przynosząc albo chleb i wino potrzebne do
sprawowania Eucharystii, albo inne dary na potrzeby
kościoła i ubogich.
Ofiary wiernych może przyjmować kapłan przy
pomocy ministrantów. Składa się je w odpowiednim
miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do
sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz.
Przyjmuje się także pieniądze lub inne dary na rzecz
ubogich lub na potrzeby kościoła, przyniesione przez
wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te
składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium,
lecz poza ołtarzem.
Kapłan stojąc przy ołtarzu bierze patenę z chlebem,
unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:

Błogosławiony

jesteś,

Panie

Boże

wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności
otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem
ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go
przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem
ż

ycia.

Następnie składa patenę z chlebem na korporale.
Jeżeli nie wykonuje się śpiewu, kapłan może
odmówić

te

słowa

głośno;

wtedy

wszyscy

odpowiadają:

Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Diakon lub kapłan wlewa wino i nieco wody do
kielicha, mówiąc:

Przez to misterium wody i wina * daj nam,
Boże, udział w bóstwie Chrystusa, * który
przyjął nasze człowieczeństwo.

Potem kapłan bierze kielich, unosi go nieco nad
ołtarzem i mówi cicho:

Błogosławiony

jesteś,

Panie

Boże

wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności
otrzymaliśmy wino, * które jest owocem
winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie
je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem
duchowym.

Następnie stawia kielich na korporale.
Jeżeli nie wykonuje się śpiewu, kapłan może
odmówić te słowa głośno; na końcu wszyscy
odpowiadają:

Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

26.

Postea sacerdos, profunde inclinatus, dicit secreto:

In spíritu humilitátis et in ánimo contríto *
suscipiámur a te, Dómine; * et sic fiat
sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, *
ut pláceat tibi, Dómine Deus.

27.

Et, pro opportunitate, incensat oblata, crucem et

altare. Postea vero diaconus vel alius minister incensat
sacerdotem et populum.

28.

Deinde sacerdos, stans ad latus altaris, lavat

manus, dicens secreto:

Lava me, Dómine, ab iniquitáte mea, * et a
peccáto meo munda me.

29.

Stans postea in medio altaris, versus ad populum,

extendens et iungens manus, dicit:

Oráte, fratres: * ut meum ac vestrum
sacrifícium * acceptábile fiat apud Deum
Patrem omnipoténtem.

Populus surgit et respondet:

Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus
tuis * ad laudem et glóriam nóminis sui, * ad
utilitátem quoque nostram * totiúsque
Ecclésiæ suæ sanctæ.

30.

Deinde sacerdos, manibus extensis, dicit

orationem super oblata; qua conclusa, populus
acclamat:

Amen.

Potem kapłan pochylony mówi cicho:

Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą * w
duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech
nasza ofiara tak się dzisiaj dokona * przed
Tobą, Panie Boże, * aby się Tobie podobała.

Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, kapłan
okadza dary i ołtarz, po czym diakon lub ministrant
może okadzić kapłana i lud.
Kapłan stojąc z boku ołtarza myje ręce mówiąc cicho:

Obmyj mnie, Panie, z mojej winy * i oczyść
mnie z grzechu mojego.

Następnie stojąc przed środkiem ołtarza kapłan
zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:

Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę *
przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.

Wszyscy odpowiadają:

Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na
cześć i chwałę swojego imienia, * a także na
pożytek nasz i całego Kościoła świętego.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia
modlitwę nad darami; po jej ukończeniu wszyscy
odpowiadają:

Amen.

W

Mszach

koncelebrowanych

bez

udziału

ministrantów i ludu, główny celebrans mówi:

Módlmy się, aby Bóg Ojciec wszechmogący *
przyjął ofiarę Kościoła na swoją chwałę * i za
zbawienie całego świata.

Koncelebransi modlą się przez chwilę w ciszy.

PREX EUCHARISTICA

31.

Tunc sacerdos incipit Precem eucharisticam.

Manus extendens, dicit:

Dóminus vobíscum.

Populus respondet:

Et cum spíritu tuo.

Sacerdos, manus elevans, prosequitur:

Sursum corda.

Populus:

Habémus ad Dóminum.

Sacerdos, manibus extensis, subdit:

Grátias agámus Dómino Deo nostro.

Populus:

Dignum et iustum est.

Sacerdos prosequitur præfationem, manibus extensis.
In fine autem præfationis iungit manus et, una cum
populo, ipsam præfationem concludit, cantans vel
clara voce dicens:

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus
Sábaoth. * Pleni sunt cæli et terra glória tua. *
Hosánna in excélsis. * Benedíctus qui venit in
nómine Dómini. * Hosánna in excélsis.

32.

In omnibus Missis licet sacerdoti celebranti partes

præsertim præcipuas Precis eucharisticæ cantare, ut
infra, pp.

623ss.

, notis ditantur.

In Prece eucharistica prima, seu Canone romano, ea
quæ inter parentheses includuntur omitti possunt.

MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Kapłan

rozpoczyna

Modlitwę

eucharystyczną.

Rozkładając ręce, mówi:

Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

I z duchem twoim.

Podnosząc ręce, kapłan mówi:

W górę serca.

Wszyscy:

Wznosimy je do Pana.

Z rozłożonymi rękami kapłan dodaje:

Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.

Wszyscy:

Godne to i sprawiedliwe.

Kapłan odmawia prefację z rękami rozłożonymi. Przy
końcu prefacji składa ręce i razem z wiernymi kończy
prefację śpiewając lub głośno mówiąc:

Ś

więty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. *

Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. *
Hosanna na wysokości. * Błogosławiony,
który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na
wysokości.

We wszystkich Mszach wolno odprawiającemu
kapłanowi

ś

piewać

te

części

Modlitwy

eucharystycznej, które można śpiewać w Mszy
koncelebrowanej.

W pierwszej Modlitwie eucharystycznej, czyli
Kanonie rzymskim, można opuścić te części, które są
ujęte w nawiasy.

IMIĘ BISKUPA

W

MODLITWIE EUCHARYSTYCZNEJ

(Według Dekretu Kongregacji Kultu Bożego

z 9 października 1972)

W Modlitwach eucharystycznych należy wymienić
imię biskupa diecezjalnego. Można wymieniać
biskupów pomocniczych. Jeżeli jest ich więcej,
wspomina się ich razem, nie wymieniając imion.
Używa się następujących formuł:

a.

Jeżeli jest jeden biskup pomocniczy:

z naszym

Biskupem

N

. i z Biskupem

N

.

b.

Jeżeli jest kilku biskupów pomocniczych:

z

naszym

Biskupem

N.

i

z

jego

Biskupami

pomocniczymi.

c.

Gdy kapłan odprawia Mszę na obcym

terytorium, lecz dla grupy wiernych z własnej
diecezji, np. z okazji pielgrzymki, mówi:

z naszym

Biskupem

N.

i z Biskupem Kościoła

N

.

d.

Gdy Mszę odprawia biskup:

- na własnym terytorium może dołączyć

biskupa koadiutora lub biskupów pomocniczych,
mówiąc: ze mną, niegodnym sługą Twoim, z moimi
Biskupami pomocniczymi

- poza granicami diecezji może wspomnieć

biskupa miejscowego: z bratem moim N., biskupem
Kościoła N., i ze mną niegodnym sługą Twoim.

W

tekstach

Modlitw

eucharystycznych

umieszczono następujące znaki określające podział
modlitw między koncelabransów:

GC

- główny celebrans

1K

- pierwszy koncelebrans

2K

- drugi koncelebrans

WK

- wszyscy koncelebransi

- tutaj można wymienić bpów pomocniczych

- formuły zmienne

- koniec wstawki okolicznościowej