Przedmiot: Wentylacja i po
ż
ary II, Wydział: GIG, Kierunek: GIG, Rok: III
5. Regulacja rozpływu
powietrza w sieci wentylacyjnej
powietrza w sieci wentylacyjnej
Opracował: mgr inż. Kazimierz Piergies
Email: piergies@agh.edu.pl
•
Regulacja rozpływu powietrza w sieci wentylacyjnej polega na uzyskaniu
żądanych ilości powietrza w oddziałach wydobywczych a w szczególności
w wyrobiskach ścianowych.
•
Dysponując schematem kanonicznym z naniesionymi kierunkami rozpływu
powietrza, ilościami powietrza oraz oporami bocznic obliczamy spadki
Wentylacja i po
ż
ary II
Regulacja rozpływu powietrza w sieci
wentylacyjnej
powietrza, ilościami powietrza oraz oporami bocznic obliczamy spadki
naporu na drogach niezależnych, spiętrzenie wentylatorów głównych,
parametry regulatorów rozpływu powietrza w zależności od przyjętej
metody regulacji:
– tamy regulacyjne – regulacja dodatnia,
– wentylatory pomocnicze – regulacja ujemna.
2
•
W kopalnianej sieci wentylacyjnej wyróżnia się pewną liczbą oddziałów
wydobywczych nazywany z punktu widzenia wentylacji rejonami wenty-
lacyjnymi, które są przewietrzane niezależnymi prądami powietrza. Prąd
niezależny odgałęzia się od grupowego prądu powietrza wlotowego i po
przewietrzaniu wyrobisk łączy się z prądem powietrza wylotowego.
•
Ilość dróg niezależnych (N), dla których będzie przeprowadzana regulacja
powietrza obliczamy z zależności:
Wentylacja i po
ż
ary II
Regulacja rozpływu powietrza w sieci wentylacyjnej
powietrza obliczamy z zależności:
gdzie:
B
– ilość bocznic w sieci wentylacyjnej,
W
– ilość węzłów w sieci wentylacyjnej.
•
Przy obliczeniu ilości dróg niezależnych należy zmniejszyć ich ilość o ilość
bocznic tzw. ośluzowanych, gdzie zachodzą planowane ucieczki powietrza.
3
•
Spadek naporu na drodze niezależnej obliczamy wg zależności:
gdzie:
R
wi
– opór danej bocznicy należącej do drogi niezależnej, kg/m
7
;
V
i
– ilość powietrza w danej bocznicy należącej do drogi niezależnej, m
3
/s;
Wentylacja i po
ż
ary II
Regulacja rozpływu powietrza w sieci wentylacyjnej
, N/m
2
i
±Δp
r
– strata ciśnienia przyjmowana w zależności od metody regulacji, Pa.
Znając nieznane wielkości oporów tam regulacyjnych i depresję wentylatora
napisać można N niezależnych równań, z których wynika, że straty naporu na
poszczególnych drogach (od wlotu powietrza do wylotu przez wentylator) są
równe depresji wentylatora.
4
•
Prądami niezależnymi są takie prądy, które odgałęziają się od grupowych
prądów powietrza świeżego i po przewietrzeniu wyrobisk eksploatacyjnych
lub
innych
(komory
materiałów
wybuchowych,
komory
pomp,
transformatorów itp.) łączą się w prądy grupowe powietrza odprowadzanego.
Wentylacja i po
ż
ary II
REGULACJA SYSTEMU WENTYLACYJNEGO
NORMALNEGO
•
Tamy umieszcza się na początku prądów niezależnych.
•
Depresję wentylatora przyjmuje się za równą stracie naporu na najtrudniejszej
drodze dla przepływu powietrza. Na tej drodze nie buduje się tamy.
5
•
Regulację dodatnią rozpływu powietrza dokonuje się poprzez zabudowę na
wlocie do oddziału wydobywczego tamy regulacyjnej. Spadek naporu na
regulatorze obliczany wg zależności:
gdzie:
∆p
w
- spiętrzenie wentylatora głównego (równe stracie naporu na drodze
najtrudniejszej), Pa;
Wentylacja i po
ż
ary II
Dobór regulatorów rozpływu powietrza
najtrudniejszej), Pa;
∆p
ci
- spadek naporu na liczonej drodze niezależnej, Pa.
Opór tamy regulacyjnej przy regulacji dodatniej obliczamy z zależności:
gdzie:
V
TRi
– strumień powietrza płynącego wyrobiskiem, w którym zabudowano tamę
regulacyjną, m
3
/min.
6
•
Dysponując oporem tamy regulacyjnej, wyznaczamy powierzchnię okna
regulacyjnego A
o
, korzystając ze wzoru, m
2
:
gdzie:
Wentylacja i po
ż
ary II
Dobór regulatorów rozpływu powietrza
R
TRi
gdzie:
A
i
- przekrój wyrobiska, w którym zabudowano tamę regulacyjne, m
2
.
Obliczenia zestawić w tabeli.
7
Przykładowe obliczenia dla tam regulacyjnych
Regulacja rozpływu powietrza w sieci wentylacyjnej
, Pa
Wentylacja i po
ż
ary II
8
, Pa
, m
2
, m
2
, m
3
/s
, kg/m
7