Ta lektura

, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie

wolnelektury.pl

.

Utwór opracowany został w ramach projektu

Wolne Lektury

przez

fun-

dację Nowoczesna Polska

.

JULIUSZ SŁOWACKI

Los mię już żaden nie może zatrwo-

żyć…

Los mię już żaden nie może zatrwożyć,

Jasną do końca mam wybitą drogę,

Los, Strach, Kondycja
ludzka

Ta droga moja — żyć — cierpieć — i tworzyć,

To wszystko czynię — a więcej nie mogę.

Dawniej miłością różane godziny

I w zorzach jeszcze jaśniejsze pochodnie;

Czyn

Dzisiaj, przy schyłku dnia, ważniejsze czyny,

Wielkie i smętne, jak słońce zachodnie.

Na nich się zegar życia zastanowi

I puści ducha-skowronka w otchłanie,

Dusza, Ptak, Śmierć

Pomóżże, Boże, temu skowronkowi,

Niech wesół leci — niech wysoko stanie.

A raczej powiem — gdy się żywot zmierzcha,

Dusza-jaskółka daleko od ziemi,

Pomóż jaskółce, co mi z oczu pierzcha

Z oczkami w światło rozweselonemi.

Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go
swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami
(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione
są na licencji

Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach . PL

.

Źródło:

http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/los-mie-juz-zaden-nie-moze-zatrwozyc

Tekst opracowany na podstawie: Juliusz Słowacki, Dzieła Juliusza Słowackiego. Pierwsze krytyczne wydanie
zbiorowe, t. I., Wiersze drobne, wyd. Bronisław Gubrynowicz, Lwów 

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Marta Niedziałkowska.

Okładka na podstawie:

extranoise@Flickr, CC BY .