Pouczenie i Wezwanie Policjantów

do zachowania się zgodnego z Prawem

- otrzymałeś poniższą informację - bo ślubowałeś wierność Polsce, a nie grupie uzurpatorów

"Ślubuję służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec
bezpieczeństwa Państwa jego Obywateli, nawet z narażeniem życia" oraz "pilnie przestrzegać prawa".

Obecne fakty i statystyki pokazują, że nie ma epidemii COVID-19.
Pod pretekstem pandemii próbuje się wprowadzić tzw. nowy porządek świata (NWO).
Aktualnie zebrane dowody wskazują, że uczestniczymy w globalnym oszustwie na niewyobrażalną skalę, co już teraz
kwalifikuje się do wielkiego międzynarodowego śledztwa, gdyż zostały naruszone wszelkie normy - wolności i praw
człowieka, których ochronę w polskim prawie każdemu Obywatelowi gwarantuje Konstytucja RP (art. 30-76).
Natomiast zgodnie z art. 77 Konstytucji RP

Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu
władzy publicznej.

W tej sytuacji obowiązkiem funkcjonariusza Policji jest ochrona Obywatela

przed naruszeniem powszechnych praw człowieka, w innym przypadku będzie on wspólnikiem

PRZESTĘPSTWA, za które będzie pociągnięty do odpowiedzialności, jak nie teraz, to po zmianie władzy!

Art. 14. Ustawy o Policji

[

Zadania Policji]

1. W granicach swych zadań Policja wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze
i administracyjno-porządkowe w celu:
1) rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, przestępstw skarbowych i wykroczeń;
2. Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu
terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.

3. Policjanci w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz
przestrzegania i ochrony praw człowieka.

Art. 15. Ustawy o Policji

[Uprawnienia Policjantów w trakcie wykonywania czynności służbowych]

1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14, mają prawo:

1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
(…) 3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia
lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;

(…) 5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych,
a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych
na podstawie ustawy – także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom.

Nie oznacza to przyzwolenia na to, by dowolnie wybraną osobę zatrzymywać, śledzić, nagrywać na wszelki wypadek, bądź
z góry planując przypisanie jej wykroczeń lub przestępstw ze względu na jej udział w legalnych, ale niemiłych, bo
kontrolujących prawidłowość i zasadność działań władzy.

Zadaniem Policji nie jest „wrabianie” ludzi w odpowiedzialność, lecz ochrona przed nadużyciami,
TAKŻE NADUŻYCIAMI WŁADZY !!!

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
Szeroki zakres ochrony swobody wypowiedzi wynika z fundamentalnego znaczenia tej swobody w demokratycznym,
pluralistycznym społeczeństwie. Zgodnie z wielokrotnie artykułowaną przez ETPCz tezą swoboda wypowiedzi

„nie

ogranicza się do informacji i poglądów, które są odbierane przychylnie, uważane za nieobraźliwe lub neutralne, lecz
odnosi się także do tych, które obrażają, oburzają lub wprowadzają niepokój”

(wyrok ETPCz z 23 września 1994 r.,

skarga nr 15890/89 Jersild, § 31; wyrok ETPCz z 8 listopada 2012 r., skarga nr 43481/09 Peta Deutschland, § 46).

Ze swobody tej korzystają w rezultacie wypowiedzi, które nie są podzielane przez władze lub większość społeczeństwa.

Swoboda obejmuje także wypowiedzi szokujące, obraźliwe, godzące we wrażliwość odbiorców przekazu

(wyrok ETPCz z 10 lipca 2003 r. w sprawie 44179/98 Murphy, § 61).

W zakresie wolności wypowiedzi szczególną uwagę należy zwrócić na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 marca 2006r.
K 4/06 (OTK-A z 2006 r., nr 3, poz. 32, w którym uznano, że:

1) swoboda wypowiedzi jest jednym z fundamentów społeczeństwa demokratycznego, warunkiem jego rozwoju

i samorealizacji jednostek;

2) swoboda ta nie ogranicza się do informacji i poglądów, które są odbierane przychylnie, albo postrzegane jako nieszkodliwe

lub obojętne;

3) rolą dziennikarzy jest rozpowszechnianie informacji i idei dotyczących spraw będących przedmiotem publicznego

zainteresowania i mających publiczne znaczenie.

Celem konstytucyjnej ochrony wolności wypowiedzi jest możliwość realizacji jednostki w sferze osobistej oraz

w sferze publicznej (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2008 r., SK 43/05, OTK-A z 2007 r., nr 4, poz. 57). Dlatego treść art.
54 ust. 1 Konstytucji obejmuje wszelkie płaszczyzny aktywności, w których dana osoba postanowiła wyrazić swój pogląd.

Art. 54 ust. 1 Konstytucji chroni także wszelkie zgodne z prawem formy ekspresji, które umożliwiają jednostce

uzewnętrznianie i eksponowanie własnego stanowiska

(wyroki Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2008 r., SK 43/05; z 9 listopada 2010 r., K 13/07).

Wolność pozyskiwania informacji oraz ich rozpowszechniania obejmuje przy tym także poglądy, a nie tylko fakty, co
jest konsekwencją wolności działania jednostki w życiu publicznym (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 lutego
2007r., P 1/06). Podobnie jednak jak ma to miejsce w ramach standardu konwencyjnego, konstytucyjna wolność
wypowiedzi może doznawać ograniczeń w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12
maja 2008 r., SK 43/05), o ile ograniczenia te są przewidziane w ustawie, są konieczne dla ochrony wymienionych w tym
przepisie wartości (w szczególności moralności publicznej) oraz będą dotyczyły korzystania z tej wolności, nie naruszając
przy tym jej istoty.

Rola mediów oraz swobody wypowiedzi w funkcjonowaniu demokratycznego społeczeństwa powoduje jednak, że

ingerencja Państwa w wolność wypowiedzi medialnej dozwolona jest wyjątkowo i musi być należycie uzasadniona.

W zakresie dotyczącym kontroli konstytucyjności interwencji prawodawcy w sferę wolności mediów i swobody

wypowiedzi Trybunał Konstytucyjny opowiedział się za szczególnie surową kontrolą precyzji przepisów wprowadzających
ograniczenia w korzystaniu z tej wolności (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 marca 2006 r., K 4/06).

Dozwolona jest zatem bardzo krytyczna ocena określonych zachowań.

Art. 58. Ustawy o Policji

[Podstawowe obowiązki Policjanta]

1. Policjant jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokuratora,
organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się
z popełnieniem przestępstwa.

Art. 60. Ustawy o Policji

[Obowiązek noszenia munduru przez Policjanta]

1.

Policjant w czasie służby jest obowiązany do noszenia przepisowego munduru i wyposażenia.

Komendant Główny Policji określa przypadki, w których Policjant w czasie wykonywania obowiązków służbowych nie
ma obowiązku noszenia munduru.

Art. 61. Ustawy o Policji

[Obowiązek okazania legitymacji]

1. W przypadkach przewidzianych w art. 60 ust. 2 Policjant, wykonując czynności dochodzeniowo-śledcze, a także
czynności określone w art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 1 pkt 2-4, obowiązany jest okazać legitymację służbową w taki sposób,
aby zainteresowany miał możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację, oraz nazwisko
Policjanta.
2. Przy wykonywaniu innych czynności administracyjno-porządkowych nieumundurowany Policjant obowiązany jest na
żądanie Obywatela okazać legitymację służbową lub znak identyfikacyjny w sposób określony w ust. 1.

Powszechne prawa człowieka - koncepcja, według której każdemu człowiekowi przysługują pewne prawa,
których źródłem obowiązywania jest przyrodzona godność ludzka.
Prawa te mają charakter:



powszechny - obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi

;



przyrodzony - przysługują każdemu od chwili urodzenia;



niezbywalny - nie można się ich zrzec;



nienaruszalny - istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane;



naturalny - obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową;



niepodzielny - wszystkie stanowią integralną i współzależną całość.

Każdemu Polakowi ochronę praw człowieka gwarantuje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

oraz Karta Narodów Zjednoczonych, czyli międzynarodowa umowa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ).

Karta ta wraz z paktami

ekonomicznym i prawnym oraz powszechną deklaracją praw człowieka

tworzy uniwersalny system ochrony praw człowieka w podwójnym sensie - podmiotowym i przedmiotowym.

„Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem
i sumieniem oraz powinni postępować w stosunku do siebie wzajemnie w duchu braterstwa”

Druk wydany przez Polsk

ą Wspólnotę Patriotów w celu ochrony Ludności Polskiej przed rasistowskimi działaniami i nadużyciami władzy państwowej.