A
NETA
A
NTOSIAK
C
ZEKAJĄC NA CUD NARODZIN
SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
¦¦¦¦
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
2
¦¦¦¦
¦¦¦¦
© Copyright by
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfglVmaT¦F^XaX
4eglfglVmaT¦F^XaX
4eglfglVmaT¦F^XaX
4eglfglVmaT¦F^XaX
Żory 2013
ISBN 978-83-63171-28-5
www.skene.com.pl
e-mail: pracownia@skene.com.pl
Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie tekstu na potrzeby wystawienia
przedstawienia przez nabywcę scenariusza.
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
3
¦¦¦¦
¦¦¦¦
Wstęp
Premiera spektaklu miała miejsce 16 grudnia 2012 roku, w III Niedzielę
Adwentu w kościele św. Stanisława w Żorach. Grupa parafian w różnym wieku
chciała wystawić przedstawienie, które będzie formą przygotowania do Świąt
Bożego Narodzenia.
Miriam (hebrajskie brzmienie imienia Maryi) opowiada dwóm małym
dziewczynkom historie par biblijnych, które długo czekały na dziecko.
Poza scenami z Miriam większość scenariusza to kompilacja tekstów biblijnych,
dlatego przy wystawianiu spektaklu warto zwrócić uwagę na naturalność
wypowiedzi, aby przedstawienie nie stało się tylko uroczystym wygłaszaniem
fragmentów Pisma Świętego.
W poszczególnych wątkach występują:
Miriam
Estera - dziecko
Marta - dziecko
Archanioł Gabriel
Anioł I
Anioł II
Anioł III
Anioł IV
Sceny z Abrahamem
Abraham
Sara
Hagar
Anioł Pański
Anioł I
Anioł II
Anioł III
Sceny z Elkaną
Elkana
Anna
Peninna
Heli
Sceny z Zachariaszem
Zachariasz
Elżbieta
Archanioł Gabriel
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
4
Scenografia
Scena jest podzielona na trzy części, granice między nimi pokazuje
zróżnicowane tło. Mogą to być zawieszone trzy różne materiały, w ramach
możliwości można bardziej oddać charakter danego miejsca. Z lewej strony
rozgrywają się sceny z Elkaną – tło musi składać się z dwóch kawałków materiału
– Elkana będzie tamtędy wchodził i wychodził. W części środkowej rozgrywają się
sceny z Abrahamem. Tło jest wejściem do namiotu (również musi dawać
możliwość wyjścia). Między lewą i środkową częścią znajduje się drzewo,
pod którym usiądą Aniołowie. Z prawej strony rozgrywają się sceny
z Zachariaszem. Nie ma konieczności zapewnienia wejścia i wyjścia. Jeszcze
bardziej z boku, po prawej stronie, znajduje się krzesło, a z jego obu stron – dwa
bardzo małe krzesełka albo wysokie poduszki.
Jako przewodni motyw muzyczny naszego spektaklu wybraliśmy utwór
„Pomódl się, Miriam, aby Twój Syn żył we mnie”, melodia ta była grana podczas
przerw między scenami, a sama piosenka została zaśpiewana na końcu.
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
5
Scena 1
Słychać cichą muzyką. Z prawej strony siedzi Miriam i szyje suknię. Z czterech
stron nadchodzą Aniołowie, zatrzymują się daleko od Miriam. W trakcie
ich wypowiedzi Miriam rozgląda się, jakby słyszała odgłosy, ale nie była pewna
ich źródła.
Anioł I
A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie
mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu.
Anioł II
Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna.
Anioł III
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką.
Anioł IV
Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl
sprawiedliwą. Będzie panował jako król.
Wbiega Estera. Aniołowie rozchodzą się.
Estera
Miriam, Miriam! (Melodia urywa się, Miriam otrząsa się ze zdziwienia.)
Gdzie jesteś? Miriam!
Miriam
Tutaj.
Estera
Mama powiedziała, że mogę z tobą posiedzieć.
Miriam
Dobrze, usiądź tu. Pomożesz mi?
Estera
A co to będzie?
Miriam
Suknia. Chcę ich kilka uszyć, zanim przeprowadzę się do Józefa. Proszę,
przytrzymaj tutaj.
Wbiega Marta.
Marta
O, tu jesteście. Mogę z wami posiedzieć?
Miriam
Oczywiście, także mi możesz pomóc.
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
6
Marta
Ale ładny kolor. Ja też bym chciała taką suknię.
Miriam
Może kiedyś uda się uszyć dla ciebie podobną.
Estera
Miriam, czy ty boisz się życia z Józefem?
Miriam
Dlaczego miałabym się bać?
Estera
Będziesz musiała się do niego przeprowadzić. A jak on jest okropny?
Marta
I w ogóle on jest taki stary.
Miriam
Moje kochane, Józef to dobry człowiek, nie boję się go. Ma więcej lat
niż ja, ale wiem, że dla was każdy, kto już pracuje, jest stary.
Marta
A jak będziesz miała swoje dzieci, to już nie będziesz miała dla nas czasu?
Miriam
Dlaczego? Przyjdziecie do mnie i pomożecie mi bawić się z nimi.
Estera
One ciągle płaczą i trzeba im śpiewać kołysanki.
Miriam
Dziecko to skarb, niektórzy latami czekali na niego.
Marta
A kto długo czekał na dziecko?
Miriam
Na przykład Abraham. Słyszałyście o nim?
Estera
Tak, on wędrował daleko do ziemi obiecanej.
Marta
On miał syna, prawda?
Miriam
I bardzo długo na niego czekał. Na początku nazywał się Abram i mieszkał
w Ur Chaldejskim.
Zgaszenie światła.
Aneta Antosiak, Czekając na cud narodzin
© CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab
CeTVbja\T¦8Wh^TVl]ab 4eglfgl
4eglfgl
4eglfgl
4eglfglVmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaX
VmaT¦F^XaXþ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
þ¦zbel¦%#$&
7
Scena 2
Zapalenie światła. W środkowej części na scenie stoi Abraham. Zachowanie
Abrahama wskazuje, że z kimś rozmawia.
Abraham
O, Panie, wyjdę z ziemi rodzinnej, bo Ty każesz. Dziękuję za te słowa:
„Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię
rozsławię: staniesz się błogosławieństwem.” Dziękuję Ci, Panie,
za obietnicę potomstwa. Ja i moja żona Saraj przyjmiemy je z radością.
Już wkrótce wraz z nią i moim bratankiem Lotem wyruszymy stąd, tak jak
powiedziałeś.
Zgaszenie światła. Zapalenie.
Dotarliśmy aż do tego miejsca. Tu zbuduję ołtarz ku Twej chwale i będę
wzywał Imię Pańskie. Dziękuję Ci, Panie, za to, co mówisz Twemu słudze,
że ziemię tę dajesz mojemu potomstwu. Znów Twa obietnica cieszy moje
serce. Czekam na nie, czekam na moje dzieci.
Zgaszenie światła. Zapalenie.
Panie, Lot już odszedł w swoją stronę. Tak, patrzę na północ… teraz
na południe… na wschód… i ku morzu. Cały ten kraj dajesz mnie
na zawsze? Mnie i memu potomstwu? Kolejny raz, o Panie, mówisz o moim
potomstwie… Jak mogę policzyć ziarnka pyłu ziemi? Niemożliwe…
Naprawdę? Moje potomstwo będzie tak samo niezliczone?
Zgaszenie światła. Zapalenie.
Mówisz Twemu słudze, abym się nie obawiał, bo Ty jesteś moim obrońcą,
bo nagroda moja będzie sowita. O Panie, mój Boże, na cóż mi ona, skoro
zbliżam się do kresu mego życia, nie mając potomka; przyszłym zaś
spadkobiercą mojej majętności jest Damasceńczyk Eliezer. Ponieważ
nie dałeś mi potomka, ten właśnie zrodzony u mnie sługa mój, zostanie
moim spadkobiercą. Nie on? Lecz ten, który ode mnie pochodzić będzie?
Tak, widzę gwiazdy. Mam je policzyć? Nie zdołam… Tak liczne będzie moje
potomstwo… Wierzę, Panie, jeśli tak kolejny raz mówisz, to tak się stanie,
choć kres mego życia bliski. Wierzę.
Zgaszenie światła.