PennyJordan

Ucieczkadoszczęścia

Tłu​ma​cze​nie:

Wan​daJa​wor​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Har​riet skrzy​wi​ła się z nie​za​do​wo​le​niem, uprzy​tom​niw​szy so​bie, że nie zdą​ży

przedzmro​kiem.

Samabyłaso​biewin​na,gdyżwy​je​cha​łazLon​dy​nupóź​niej,niżpla​no​wa​ła,awdo​-

dat​kupodro​dzeza​trzy​ma​łasięiwstą​pi​ładobaruprzyau​to​stra​dzie.Oce​ni​ła,żeza​-
nimdo​trzedocelu,któ​rymbyłnie​daw​nona​by​tywiej​skidomzogro​dem,upły​niedo​-
brepółgo​dzi​ny,ajużzro​bi​łosięciem​no.

Wcze​śniejLo​uise,jejsio​stra,nawieśćowy​pro​wadz​cezLon​dy​nuorze​kłapro​sto

zmo​stu,żeHar​rietzwa​rio​wa​ła.

–Zo​sta​wićme​tro​po​liędlaja​kiejśza​bi​tejde​cha​miwsinakoń​cuświa​ta?–Lo​uise

byłazdu​mio​naijed​no​cze​śniezde​gu​sto​wa​na.

Cóż,nicdziw​ne​go,stwier​dzi​ła wdu​chuHar​riet,sko​ro mimowię​zówkrwi mia​ły

zu​peł​nieróż​neupodo​ba​niainado​brąspra​węnie​wie​lejełą​czy​ło.Wspo​mi​na​jącre​-
ak​cjęLo​uise,po​czu​ła,żeogar​niajądo​brzezna​nynie​po​kój,któ​rypo​zo​stałjejzpo​-
cząt​ko​we​gookre​supośmier​ciro​dzi​ców.Wów​czasjakostar​szaoczte​rylataodLo​-
uisezro​zu​mia​ła,żetoonaod​po​wia​dazasio​stręipo​win​nasięniąza​opie​ko​waćnaj​-
le​piej,jakpo​tra​fi.Mimożemia​łado​pie​rodwa​dzie​ściadwalata,po​sta​no​wi​łaza​pew​-
nićjejsta​bil​nyibez​piecz​nybyt.Zre​zy​gno​wa​łazpla​nówna​ucza​niazagra​ni​cąipod​-
ję​łapra​cęwLon​dy​nie.

Po paru mie​sią​cach, któ​re mi​nę​ły od cza​su po​grze​bu, Har​riet za swo​ją po​ło​wę

spad​kuna​by​łanie​wiel​kidomwnie​cie​szą​cejsięwzię​ciemdziel​ni​cyLon​dy​nu.Na​to​-
miastLo​uise,któ​rabyłaupar​taimia​łabun​tow​ni​cząna​tu​rę,oświad​czy​ła,żeswo​ją
częśćspu​ści​znyprze​zna​czagłów​nienaopła​ce​niedro​gie​gokur​sudlamo​de​lek.

Byłanie​wąt​pli​wiepięk​nądziew​czy​ną,aleHar​rietsta​ra​łasięod​wieśćjąodtego

po​my​słu,do​sko​na​lezda​jącso​biespra​wę,żesio​strędoza​wo​dumo​del​kicią​gniewy​-
łącz​nie prze​ko​na​nie o wspa​nia​łym ży​ciu w bla​sku fle​szy. Uwa​ża​ła, że bra​ku​je jej
wy​trwa​ło​ści i pre​dys​po​zy​cji ko​niecz​nych do osią​gnię​cia suk​ce​su w tak her​me​tycz​-
nymiza​wist​nymśro​do​wi​sku,któ​rezmu​szadonie​ustan​nejry​wa​li​za​cji.

Sio​stra jed​nak nie za​mie​rza​ła wy​słu​chać jej ar​gu​men​tów ani zre​zy​gno​wać ze

swo​ichpla​nówipopro​stuucie​kłazdomu.Przezsześćmie​się​cynieda​wa​łazna​ku
ży​cia, a wszel​kie pró​by od​na​le​zie​nia jej spa​li​ły na pa​new​ce. Nie dość, że Har​riet
bałasięolossio​stry,tognę​bi​łojąpo​czu​ciewiny,iżniepo​tra​fi​łaspro​staćsy​tu​acji
iza​po​biecta​kie​muroz​wo​jo​wiwy​pad​ków.

Gdyporoz​licz​nychnie​uda​nychpró​bachod​na​le​zie​niasio​stryHar​rietza​czę​łaor​-

ga​ni​zo​waćwła​sneży​cieiosią​gnę​łasta​bi​li​za​cjęza​wo​do​wą,uczącan​giel​skie​gowre​-
no​mo​wa​nej szko​le śred​niej, kie​dy zna​la​zła paru przy​ja​ciół i za​czę​ła się spo​ty​kać
zjed​nymzko​le​gów,Pau​lemThor​bym,niztego,nizowe​gowjejdomupo​ja​wi​łasię
Lo​uiseioznaj​mi​ła,żewła​śniewró​ci​łazWłoch,gdziepra​co​wa​łajakomo​del​ka.

Nieoka​za​łanaj​mniej​szejskru​chyzpo​wo​duwła​sne​gopo​stę​po​wa​niaaninieprze​-

pro​si​ła za to, że tak dłu​go się nie od​zy​wa​ła, jak​by nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, jak

bar​dzoHar​rietnie​po​ko​iłasięonią,nę​ka​nanaj​gor​szy​miprze​czu​cia​mi.Mó​wi​łatyl​-
koiwy​łącz​nieoso​bieiwła​snychpla​nach,aleHar​rietbyłazbytszczę​śli​wazpo​wro​-
tusio​stry,byczy​nićjejwy​mów​ki.

Lo​uisepo​in​for​mo​wa​łają,żewy​cho​dzizamążzaGu​ida,bo​ga​te​goWło​cha,któ​re​-

go po​zna​ła w Tu​ry​nie, do​da​jąc bez​tro​sko, że wró​ci​ła do Lon​dy​nu tyl​ko po to, aby
ku​pićsuk​nięślub​ną.Do​wie​dziaw​szysię,żesio​straznaswo​je​gowy​bran​kaza​le​d​wie
sześć ty​go​dni, Har​riet bła​ga​ła ją, żeby wstrzy​ma​ła się z za​mąż​pój​ściem, ale jak
zwy​kleLo​uiseanimy​śla​łajejsłu​chać.Wre​zul​ta​ciesta​nę​liprzedoł​ta​rzemwTu​ry​-
niepodwu​mie​sięcz​nejzna​jo​mo​ści.

Har​rietodrazupo​lu​bi​łaszwa​gra,alemar​twi​łasię,czysio​straprzy​zwy​czaisiędo

ży​ciazte​ścia​miidużąro​dzi​nąmęża.PaulThor​byprzy​po​mniałjejjed​nak,żeLo​uise
jestdo​ro​słaicał​ko​wi​ciezdol​nadopo​dej​mo​wa​niasa​mo​dziel​nychde​cy​zji.

Paulbyłmi​łymmęż​czy​zną,aleła​twobyłogoroz​draż​nić,je​śliniepo​świę​ca​łomu

sięcał​ko​wi​tejuwa​gi.Byłje​dy​na​kiem,akie​dyza​pro​siłHar​rietdodomu,żebyprzed​-
sta​wićjąswo​jejmat​ce,Sa​rzeThor​by,zo​rien​to​wa​łasię,żeni​g​dynieznaj​dzieznią
wspól​ne​goję​zy​ka.

Mia​ławów​czasdwa​dzie​ściaczte​rylatainiebyłaza​do​wo​lo​nazdo​tych​cza​so​we​go

ży​cia. Przy​po​mnia​ła so​bie o daw​nych ma​rze​niach o po​dró​żo​wa​niu i od​kry​wa​niu
świa​ta, któ​re mia​ła zre​ali​zo​wać, za​nim za​cznie ka​rie​rę za​wo​do​wą i na do​bre się
usta​bi​li​zu​je. Śmierć ro​dzi​ców z oczy​wi​stych wzglę​dów po​krzy​żo​wa​ła jej szy​ki, ale
nie wi​dzia​ła po​wo​dów, dla któ​rych nie mo​gła​by wró​cić do swo​ich pra​gnień, sko​ro
Lo​uisezo​sta​łamę​żat​ką.

Półrokupóź​niejwła​śnieza​mie​rza​łaoznaj​mićPau​lo​wi,żeichzwią​zekniebę​dzie

taktrwa​ły,jakonsiętegospo​dzie​wał,iopo​wie​dziećmuopo​dróż​ni​czychpla​nach,
kie​dyna​gle,bezuprze​dze​nia,doAn​gliiwró​ci​łaLo​uise.Oznaj​mi​ła,żenado​breroz​-
sta​łasięzGu​idem.

Nie​mi​leza​sko​czo​na,Har​rietusi​ło​wa​łana​kło​nićsio​strędopo​wro​tudomęża,ale

oka​za​ła się nie​ugię​ta. Zna​la​zła ad​wo​ka​ta i wsz​czę​ła pro​ce​du​rę roz​wo​do​wą, in​for​-
mu​jącHar​riet,żeza​miesz​kawjejdomu,cobezzwło​kiuczy​ni​ła.Kie​dyGu​idoprzy​-
je​chałdoLon​dy​nu,żebysięzniązo​ba​czyć,za​mknę​łasięwswo​impo​ko​ju,któ​re​go
niechcia​łaopu​ścić.Wtejsy​tu​acjiHar​rietniepo​zo​sta​wa​łonicin​ne​go,jakroz​mó​wić
sięzewzbu​rzo​nymWło​chem.

Z za​rzu​tów, któ​re sfor​mu​ło​wał wo​bec żony, wy​wnio​sko​wa​ła, że mi​łość Gu​ida do

jejsio​strywy​ga​słataksamona​glejakuczu​cieLo​uisedonie​go.Żad​neznichniewy​-
da​wa​ło się zmar​twio​ne roz​pa​dem mał​żeń​stwa. Gu​ido wró​cił do Tu​ry​nu, a Lo​uise
ulo​ko​wa​łasięwwięk​szymzdwóchpo​koigo​ścin​nychwdomuHar​riet.

Paul,któ​rynielu​biłLo​uise,prze​ko​ny​wałHar​riet,żebyzna​la​złasio​strzeinnelo​-

kum,jed​nakonamia​łazbytmięk​kieser​ce,apozatymLo​uiseniebyławnaj​lep​szej
for​mie.Ona,któ​ranie​maloduro​dze​niaucho​dzi​łazapięk​ność,byłaco​razbar​dziej
mi​zer​naiźlesięczu​ła.

Kie​dyś,jesz​czejakona​sto​lat​ka,Har​rietza​zdro​ści​łamłod​szejsio​strzeuro​dy,któ​-

rąodzie​dzi​czy​łapobab​cezestro​nyojca.Po​dob​niejakona,mia​łagę​steja​snewło​sy
ozło​ci​stymod​cie​niu,ciem​no​nie​bie​skieoczyinie​ska​zi​tel​nąpor​ce​la​no​wącerę.Na​-
to​miast Har​riet wda​ła się w ro​dzi​nę mat​ki. Nie była tak smu​kła i wy​so​ka jak sio​-
stra.Mia​łaciem​newło​sy,pra​wieczar​ne,ztakoso​bli​wymczer​wo​na​wympo​ły​skiem,

ażPaulrazspy​tałjązwy​raź​nądez​apro​ba​tą,czyabyichniefar​bu​je.Je​dy​nieoczy
byłytaksamoin​ten​syw​nienie​bie​skiejakuLo​uise,wy​raź​niewy​eks​po​no​wa​nenatle
ja​snejskó​ryiciem​nychwło​sów.

Har​rietniemia​łazłu​dzeńcodowła​snejuro​dy.Zda​wa​łaso​biespra​wę,żedlamęż​-

czyznniejestna​wetwczę​ścitakpo​cią​ga​ją​cajakLo​uise,aleteżwca​lejejnatym
nie za​le​ża​ło. Wro​dzo​na po​wścią​gli​wość i nie​śmia​łość po​wstrzy​my​wa​ły ją przed
przy​ję​ciempro​po​zy​cji,któ​reczy​ni​lijejchłop​cy,kie​dyjesz​czebyłana​sto​lat​ką,apóź​-
niejstu​dent​ką.

Związ​ko​wizPau​lembra​ko​wa​łoeks​cy​ta​cjiina​mięt​no​ści,aHar​rietpod​świa​do​mie

za​cho​wy​wa​łasięzre​zer​wą,niedo​pusz​cza​jącdozbli​że​nia,gdyżsnu​łanie​do​rzecz​-
nie ro​man​tycz​ne sny na ja​wie o męż​czyź​nie, któ​ry ją po​rwie i roz​pa​li w niej te
wszyst​kieemo​cje,któ​rychza​bra​kłowzna​jo​mo​ścizPau​lem.Tłu​mi​łajed​naktepra​-
gnie​nia,wma​wia​jącso​bie,żetakinapołyprzy​ja​ciel​skizwią​zeknaj​bar​dziejjejod​-
po​wia​da.

Za​sta​na​wia​ła się wła​śnie, kie​dy po​wia​do​mić Lo​uise, że za​mie​rza sprze​dać dom

iwy​je​chaćdopra​cyzagra​ni​cęnaczasbli​żejnie​okre​ślo​ny,gdypę​kłabom​ba.Sio​-
straoświad​czy​ła,żejestwcią​ży.Pod​kre​śli​łaprzytym,żenietyl​koniechcewró​cić
doGu​ida,alena​wetpo​in​for​mo​waćgooswo​imsta​nie.

Har​rietusi​ło​wa​łająprze​ko​naćdoprze​my​śle​niatejde​cy​zji,alesio​straza​re​ago​-

wa​łatakhi​ste​rycz​nie,żetegoza​nie​cha​ła.Lo​uisewciążzniąmiesz​ka​ła,apouro​-
dze​niubliź​nia​kówniekry​ła,żenieza​mie​rzani​cze​gowtejsy​tu​acjizmie​niać.

Har​rietnieopo​no​wa​ła,boprze​cieżniemo​gławy​rzu​cićzdomusio​stryzdwój​ką

ma​łychdzie​ci.Za​pro​te​sto​wa​ła,gdyPaulza​su​ge​ro​wał,żepo​win​naskło​nićLo​uisedo
opusz​cze​niamiesz​ka​nia.Wpadłwzłośćiprzezdwaty​go​dniesiędoniejnieod​zy​-
wał.Wkoń​cuprze​rwałmil​cze​nie,awte​dyonamuoznaj​mi​ła,żezjejpunk​tuwi​dze​-
nia ich zwią​zek się za​koń​czył. W na​stęp​nych la​tach w jej ży​ciu nie było cza​su na
żad​ne​go męż​czy​znę, bo mu​sia​ła się za​opie​ko​wać sio​strą i jej dzieć​mi i na​tu​ral​nie
wspie​raćichfi​nan​so​wo.

Jakomat​kaLo​uiseoka​za​łasięrów​nienie​od​po​wie​dzial​najakwin​nychży​cio​wych

ro​lach. Jed​ne​go dnia roz​piesz​cza​ła bliź​nia​ki, by na​stęp​ne​go nie​mal ich nie za​uwa​-
żać.Popo​ro​dzieniewró​ci​ładopra​cy,choćnaj​wy​raź​niejniebra​ko​wa​łojejpie​nię​-
dzy,sko​romo​głapo​zwo​lićso​bienaatrak​cyj​nestro​je,gdyuma​wia​łasięzmęż​czy​-
zna​mi.

Har​riet ko​cha​ła bliź​nia​ki, ale mu​sia​ła przy​znać, że nie są ła​twy​mi dzieć​mi. Sio​-

stra nie na​uczy​ła ich dys​cy​pli​ny i nie po​zwo​li​ła, żeby uczy​nił to kto​kol​wiek inny.
Har​rietniemia​łała​twe​goży​cia,alenieskar​ży​łasięwod​róż​nie​niuodLo​uise,któ​ra
znie​zro​zu​mia​łe​gopo​wo​duob​wi​nia​łajązaswo​jewcze​snemał​żeń​stwoiprzyj​ściena
światbliź​nia​ków.

Po​tem,aku​ratpodzie​wią​tychuro​dzi​nachdzie​ci,do​szłodocał​kiemnie​spo​dzie​wa​-

nychizdu​mie​wa​ją​cychwy​da​rzeń.

Otojed​nozwy​daw​nictwza​in​te​re​so​wa​łosięksiąż​kąau​tor​stwa
Har​riet.Odkie​dysię​ga​łapa​mię​cią,za​wszecośso​bie,jaktona​zy​wa​ła,„gry​zmo​li​-

ła”. Pew​ne​go dnia ar​ty​kuł, któ​ry prze​czy​ta​ła w ga​ze​cie, za​in​spi​ro​wał ją i za​chę​cił
do spę​dza​nia dłu​gich zi​mo​wych wie​czo​rów nad do​pra​co​wy​wa​niem i wy​gła​dza​niem
opo​wie​ściprzy​go​do​wej,któ​rąna​pi​sa​łazmy​śląobliź​nia​kach.Wła​śnietentekstzna​-

lazłuzna​niewoczachre​dak​to​rówwy​daw​nic​twa,któ​reza​mó​wi​łouHar​rietczte​ry
na​stęp​neksiąż​kidladzie​cię​ce​goczy​tel​ni​ka.

Dru​gą nie​spo​dzian​ką była za​po​wiedź Lo​uise, że wy​cho​dzi za mąż po raz dru​gi,

tymra​zemzaAme​ry​ka​ni​na,któ​ryza​bie​rzejąibliź​nia​kidoKa​li​for​nii.

Har​rietpo​dej​rze​wa​ła,żesio​strawda​łasięwnowyro​mans,alemia​łaichjużtyle,

że na​wet przez myśl jej nie prze​szło, że ten bę​dzie po​waż​niej​szy niż po​przed​nie.
Lo​uisebyłatakspra​gnio​naad​o​ra​cjijakoso​bauza​leż​nio​naodnar​ko​ty​kówbądźal​-
ko​ho​lu,akie​dyak​tu​al​nymęż​czy​znanieoka​zy​wałjejpo​dzi​wu,zwy​kleprze​sta​wa​ła
sięnimin​te​re​so​wać.Tymra​zemjed​nakwszyst​kowska​zy​wa​łonato,żebę​dzieina​-
czej,żewresz​ciespo​tka​łamęż​czy​znęnatylesil​ne​go,byjąokieł​znaćispro​staćjej
wy​ma​ga​niom.

Wzię​lina​pręd​ceślubiHar​rietna​wetniemia​łaspo​sob​no​ściprze​ka​zaćimswo​ich

do​brychwie​ści.Zresz​tąLo​uiseza​wszebyłatakpo​chło​nię​tawła​sny​mispra​wa​mi,że
niemia​łacza​suaniocho​tynawy​słu​chi​wa​niesio​stry.

Odpra​wiedzie​się​ciulatHar​rietwspie​ra​łafi​nan​so​wosio​stręijejdzie​ci,atuna​-

glezo​sta​łauwol​nio​naodtegocię​ża​ru,któ​ryzresz​tąchęt​niezno​si​ła,poczę​ścizmi​-
ło​ścidosio​stryibliź​nia​ków,poczę​ścinę​ka​nawy​rzu​ta​misu​mie​nia–wciążwie​rzy​ła,
żetozjejwinyLo​uiseucie​kłazdomuiza​war​łapo​spiesz​nemał​żeń​stwozGu​idem.
Brze​mięod​po​wie​dzial​no​ścizo​sta​łozdję​tezjejbar​ków–wresz​ciebyławol​na!

Nielu​bi​łaLon​dy​nuimiej​skie​goży​cia,zde​cy​do​wa​niewo​la​ławieś.Po​cią​gałjąre​-

gionnapo​gra​ni​czuAn​gliiiSzko​cji,więckie​dyLo​uisewy​je​cha​łazdzieć​miino​wym
mę​żem do Ka​li​for​nii, Har​riet uda​ła się na pół​noc. Spę​dzi​ła wspa​nia​ły ty​dzień na
licz​nychwę​drów​kach.Roz​ko​szo​wa​łasięspo​ko​jemipo​czu​ciemswo​bo​dy,uwol​nio​na
odtro​skiolosLo​uiseibliź​nia​ków.Na​resz​ciemo​głasnućpla​nynaprzy​szłość,ma​jąc
świa​do​mość,żedasięjezre​ali​zo​wać.

Szyb​kopod​ję​łade​cy​zjęosprze​da​żydomuwLon​dy​nieiprze​nie​sie​niusięnapół​-

noc.Przy​szłojejdogło​wy,żemożezbytszyb​ko,alenieża​ło​wa​łategokro​ku.

Na dom na​tra​fi​ła przez przy​pa​dek. W trak​cie jed​nej z wy​cie​czek pew​ne​go sło​-

necz​ne​gopo​po​łu​dniaprze​je​cha​łasa​mo​cho​demprzeznie​wiel​kąwio​skęwdys​tryk​cie
Ry​eda​lenapół​no​cyhrab​stwaYorkiwod​le​gło​ścimniejwię​cejpół​to​raki​lo​me​traod
wsi za​uwa​ży​ła umiesz​czo​ne obok szo​sy ogło​sze​nie „Na sprze​daż”. Po​sta​no​wi​ła
spraw​dzićofer​tęipo​dą​ży​łaza​ro​śnię​tąwą​skądro​gą,któ​rąconaj​wy​żejmo​głynie​-
kie​dyprze​jeż​dżaćfur​man​ki.Wpew​nejchwi​lijejoczomuka​załsięwiej​skidom,ulo​-
ko​wa​ny bez​piecz​nie i za​cisz​nie za wy​so​kim ży​wo​pło​tem. Na​tych​miast wró​ci​ła do
ho​te​luiza​dzwo​ni​ładopo​śred​ni​kasprze​da​żynie​ru​cho​mo​ści,ajużpodko​niecty​go​-
dniazo​bo​wią​za​łasiędoza​war​ciaumo​wykup​na.

Uczci​wypo​śred​nikzwró​ciłjejuwa​gęnaman​ka​men​typo​sia​dło​ści.Le​ża​łanapust​-

ko​wiu,zdalaodlu​dzi,domniebyłpod​łą​czo​nydogłów​nejsie​ci,ogródza​pusz​czo​ny
iza​ro​śnię​ty,apo​nad​tona​le​ża​łoprze​pro​wa​dzićkom​plek​so​wyre​montin​sta​la​cjielek​-
trycz​nejiwod​no-ka​na​li​za​cyj​nej.Nicjed​nakniezdo​ła​łood​wieśćHar​rietodrazpod​-
ję​tejde​cy​zji.Za​ko​cha​łasięwtymdomuodpierw​sze​gowej​rze​niaijakkaż​dyza​ko​-
cha​nypa​trzy​łanaobiektmi​ło​ściprzezró​żo​weoku​la​ry.

Nie​mniejdo​ko​na​łado​kład​nychoglę​dzinpo​sia​dło​ści.Nie​wiel​kidom,przy​sa​dzi​sty

wfor​mie,byłzbu​do​wa​nyzka​mie​nia.So​lid​nośćkon​struk​cjiniebu​dzi​łażad​nychwąt​-

pli​wo​ści. Miał tro​chę za małe okna, a po​ko​je nie były zbyt wy​so​kie, ale w oce​nie
Har​rietniesta​no​wi​łotopo​waż​ne​goman​ka​men​tu.

Dzię​ki zwyż​ce cen lon​dyń​skich nie​ru​cho​mo​ści, na​wet tych po​ło​żo​nych w mniej

atrak​cyj​nychdziel​ni​cach,sprze​da​ładomodrękizasto​sun​ko​wodużąkwo​tę,któ​rej
więk​szączęśćpo​sta​no​wi​łaza​in​we​sto​wać,abymiećsta​łynie​wiel​kido​chódwokre​-
sie,gdypo​sta​rasięspraw​dzić,czyudasięjejutrzy​my​waćzpi​sa​niaksią​żek,czyteż
jejpierw​szyli​te​rac​kisuk​cesbyłje​dy​nieszczę​śli​wymtra​fem.

Kie​dyprzed​sta​wi​łaswo​jepla​nydy​rek​to​ro​wiszko​ły,wktó​rejpra​co​wa​ła,nieoka​-

załen​tu​zja​zmu.Zwró​ciłjejuwa​gęnary​zy​kozwią​za​neztakpo​waż​nąży​cio​wązmia​-
ną. Prze​strzegł, że tam, do​kąd się uda​je, nie​ła​two bę​dzie zna​leźć po​sa​dę na​uczy​-
ciel​ki,awobec​nymmiej​scupra​cysąmoż​li​wo​ściawan​su.

Har​rietnieza​mie​rza​łagosłu​chać.Dotejporybyłaostroż​na,prze​zor​naimia​ła

nauwa​dzedo​brosio​stry,apo​temtak​żejejdzie​ci.Losspra​wił,żemu​sia​łazre​zy​gno​-
waćzwła​snychma​rzeńipla​nów,bytrosz​czyćsięprzedewszyst​kimoin​nych.Nie​-
ba​wemskoń​czętrzy​dzie​ścipięćlat,po​my​śla​ła,inaj​wyż​szapora,bymwresz​cieuło​-
ży​ła so​bie ży​cie zgod​nie z mo​imi upodo​ba​nia​mi, sko​ro los dał mi tę szan​sę, być
możeje​dy​ną.Oka​za​ła​bymsięnie​mą​dra,gdy​bymjejniewy​ko​rzy​sta​ła,uzna​ławdu​-
chu.Nieprzy​po​mi​na​łaso​bie,żebykie​dy​kol​wiekprzed​temczu​łasiętakszczę​śli​wa,
cho​ciaż,mu​sia​łatouczci​wieprzy​znaćprzedsobą,za​ra​zemprze​ję​taizde​ner​wo​wa​-
natakza​sad​ni​czązmia​ną.

Po​śred​ni​czą​cy w sprze​da​ży domu agent po​le​cił Har​riet fir​mę, któ​ra mia​ła

uspraw​nić sys​tem wod​no-ka​na​li​za​cyj​ny. Tym​cza​sem zo​sta​ła za​in​sta​lo​wa​na nowa
kuch​nia, w jed​nym z po​koi urzą​dzo​no nową ła​zien​kę, za​ło​żo​no tak​że cen​tral​ne
ogrze​wa​nie. Wraz z na​sta​niem je​sie​ni Har​riet wy​je​cha​ła na pół​noc, by roz​po​cząć
noweży​cie.

W ostat​nim ge​ście sprze​ci​wu wo​bec do​tych​cza​so​we​go sty​lu ży​cia po​zby​ła się

skrom​nychblu​zekispód​nic,któ​reno​si​ła,pra​cu​jącwszko​le,iwy​bra​łasięnaza​ku​-
py.

Za​opa​trzy​łasięwdżin​syigru​beweł​nia​neswe​trywja​skra​wychko​lo​rachiwza​-

baw​ny de​seń. Zre​zy​gno​wa​ła z prak​tycz​nych zie​lo​nych ka​lo​szy, któ​re po​le​ci​ła jej
eks​pe​dient​ka, do​wie​dziaw​szy się, gdzie za​miesz​ka, na rzecz pary błysz​czą​cych
czer​wo​nych bot​ków, pa​su​ją​cych nie​mal ide​al​nie do ja​sno​czer​wo​nej bu​dry​sów​ki
zkap​tu​rem.

Peł​naza​pa​łuipo​czu​ciawol​no​ści,Har​rietpo​sta​no​wi​ła,żeniebę​dzieule​gaćni​czy​-

imsu​ge​stiom,aje​dy​niewła​sne​muosą​do​wiorazswo​imwy​bo​rom.

Ja​dącnapół​noc,uśmie​cha​łasiędosie​bienie​cosar​ka​stycz​nie.Czyabywwie​ku

trzy​dzie​stu pię​ciu lat nie jest za póź​no na bunt tak cha​rak​te​ry​stycz​ny dla okre​su
wcze​snej mło​do​ści? Na​wet je​śli to tyl​ko bar​dzo skrom​ny bunt… Tak czy ina​czej,
wąt​pi​ła, aby w za​ci​szu nie​wiel​kie​go wiej​skie​go domu, w do​dat​ku po​ło​żo​ne​go na
ubo​czu,mia​łaoka​zjęspo​tkaćwie​leosób,któ​rezdez​apro​ba​tąprzy​ję​ły​bywy​bra​ne
przezniąbarw​neubra​nia.

Oczy​wi​ście, po​my​śla​ła, miło by​ło​by za​wrzeć bliż​sze zna​jo​mo​ści, a na​wet za​-

dzierz​gnąćprzy​jaź​nie.WLon​dy​nieni​g​dyniebyłokutemuoka​zji.Na​uczy​cie​lezjej
szko​łybylialbomłod​siodniejiwwol​nymcza​siechcie​lisiędo​brzeba​wić,albostar​-
si,za​ab​sor​bo​wa​nispra​wa​miro​dzi​ny.Zko​leionawwięk​szo​ścibyłaza​ję​taroz​wią​-

zy​wa​niempro​ble​mówsio​stry.

Lo​uisedą​sa​łasięzakaż​dymra​zem,kie​dyHar​rietzwra​ca​łajejuwa​gę,żemapra​-

wodocza​suwol​ne​go,więcko​nieckoń​ców,pro​wa​dze​niewła​sne​goży​cia,nie​za​leż​-
ne​go od bliź​nia​ków i sio​stry, oka​za​ło się tak trud​ne, że zre​zy​gno​wa​ła z wszel​kich
prób.

Gnę​bi​łyjąwy​rzu​tysu​mie​nia,żenietę​sk​nizasio​strąidzieć​mi.Lo​uisewy​je​cha​ła,

na​wetniepró​bu​jącza​chę​cićjejdozło​że​niawi​zy​tywKa​li​for​nii.Har​rietmia​łana​-
dzie​ję,żetymra​zemmał​żeń​stwosio​stryoka​żesiętrwa​łe.Wjejno​wymdomubyła
tyl​kojed​nadużasy​pial​nia,dwamniej​szepo​ko​jezo​sta​łypo​łą​czo​newje​dendzien​ny,
atrze​ciprze​ro​bio​nonała​zien​kę.

Tak,jestwol​naporazpierw​szyodśmier​ciro​dzi​ców.Mo​głapi​sać,ma​rzyćnaja​-

wie, cie​szyć się spo​koj​ną oko​li​cą… Ro​bić to wszyst​ko, na co od tak daw​na mia​ła
ocho​tę.

Na​glemu​sia​łaprze​rwaćteroz​my​śla​niaiza​ha​mo​waćtakgwał​tow​nie,żeza​pisz​-

cza​łyopo​nyjejma​łe​govolks​wa​ge​na.Do​słow​niewostat​niejchwi​liomi​nę​łamęż​czy​-
znę,któ​rynie​spo​dzie​wa​niewy​biegłzzadrzewprzydro​dze,iza​trzy​ma​łasa​mo​chód.

Za​re​ago​wa​łaod​ru​cho​wonanie​ocze​ki​wa​nepo​ja​wie​niesięprze​chod​nia,takjak​by

tozro​biłkaż​dykie​row​ca,alete​raz,kie​dynie​zna​jo​myszedłwjejstro​nę,uświa​do​mi​-
łaso​bie,żepo​stą​pi​łanie​roz​sąd​nie.Tymbar​dziejżezbli​ża​ją​cysięmęż​czy​znamiał
naso​bieje​dy​niebar​dzoską​pesli​py.Nailezdo​ła​łado​strzecwza​pa​da​ją​cymzmro​ku,
byłcałymo​kryiki​piałzezło​ści.

Wła​śniechcia​łaza​blo​ko​waćdrzwisa​mo​cho​du,alenie​zna​jo​myoka​załsięszyb​szy.

Otwo​rzyłjegwał​tow​nymru​chemiwrza​snąłzfu​rią.

–Tri​xie,coty,docho​le​ry,wy​pra​wiasz?!Udałcisiętwójgłu​pika​wał,ate​razmoże

by​ła​byśtakuprzej​maiod​da​łamiubra​nie!

Har​riet po​czu​ła, że dwie sil​ne ręce chwy​ta​ją ją bez​ce​re​mo​nial​nie za ra​mio​na.

Znie​ru​cho​mia​ła z prze​ra​że​nia, ale nie​mal w tej sa​mej chwi​li ręce cof​nę​ły się
i wpraw​dzie usły​sza​ła sło​wa prze​pro​sin, ale wy​po​wie​dzia​ne wciąż wście​kłym to​-
nem.

–Prze​pra​szam,wzią​łempa​niązako​gośin​ne​go.Onamasa​mo​chódtejsa​mejmar​-

kiiwta​kimko​lo​rze,copaniwóz–po​wie​działina​tych​miastdo​dałzezło​ścią:–Tri​-
xie,mógł​bymcięudu​sićgo​ły​mirę​ka​mi!

Za​razumilkł,wi​docz​niesta​ra​jącsiępo​wścią​gnąćgniew;czo​łoprze​cię​łagłę​bo​ka

zmarszcz​ka.Mimożetwarzwy​krzy​wiałmugry​maszło​ści,dałosięza​uwa​żyćwy​ra​-
zi​stere​gu​lar​nerysy.Byłwy​so​ki–li​czyłnapew​nopo​nadmetrosiem​dzie​siątwzro​-
stu,jakoce​ni​łapo​bież​nieHar​riet.Miałszczu​płemu​sku​lar​necia​łoiciem​newło​sy,
te​raznie​malprzy​kle​jo​nedogło​wy,jakgdy​bydo​pie​rocopły​wał,nacozresz​tąwska​-
zy​wa​ła skó​ra ocie​ka​ją​ca wodą i brak ubra​nia poza slip​ka​mi. Ale jaki męż​czy​zna
przyzdro​wychzmy​słachpły​wał​bytute​razpociem​ku?

Za​to​pio​na w my​ślach, na​gle so​bie uświa​do​mi​ła, że ją prze​pro​sił, choć szorst​ko

inie​zbytuprzej​mie,wy​ja​śnia​jąc,żepo​my​liłjązinnąoso​bąjeż​dżą​cąta​kimsa​mym
volks​wa​ge​nem.

Utkwi​ławnimwzrokznie​ja​kimza​kło​po​ta​niem,czu​jąc,żesięczer​wie​ninamyśl

ona​su​wa​ją​cymsięzwiąz​kumię​dzyjegona​go​ściąapo​mył​kącodojejoso​by.Tadru​-
gako​bie​tazpew​no​ściąbyłajegoko​chan​kąinaj​wy​raź​niejbylitu​tajra​zem,apo​tem

onaod​je​cha​ła,zo​sta​wia​jącgosa​me​go.

Wy​trą​co​nazrów​no​wa​giza​ist​nia​łąsy​tu​acją,Har​rietna​glepo​czu​ła,żeogar​niają

smu​tek.Do​tar​ładoniejnie​po​żą​da​naimałobu​du​ją​capraw​da,żeni​g​dyniedo​świad​-
czy​łaipraw​do​po​dob​niejużniedo​świad​czyin​ter​lu​dium,ja​kiemożedo​pro​wa​dzićdo
na​mięt​nejkłót​ni,któ​ranaj​wy​raź​niejwy​wią​za​łasięmię​dzyko​chan​ka​mi.

Oce​ni​ła męż​czy​znę na trzy bądź czte​ry lata star​sze​go od sie​bie i za​sta​na​wia​ła

się,jakwy​glą​dajegoko​chan​ka.Napew​nojestatrak​cyj​na,wy​ra​fi​no​wa​na.Ilemoże
mieć lat? Dwa​dzie​ścia parę? W tej sa​mej chwi​li zo​rien​to​wa​ła się, że męż​czy​zna
pyta,czyniemo​gła​bygopod​wieźć.

Ostroż​ność,któ​race​cho​wa​łająprzezcałedo​tych​cza​so​weży​cie,na​tych​miasturu​-

cho​mi​ła w jej mó​zgu dzwon​ki alar​mo​we. Co praw​da, nie​zna​jo​my wy​da​wał się nie​-
groź​ny,jed​nakniepo​win​nawpusz​czaćgodoauta.

–Pro​szęwy​ba​czyć–za​czę​łaskon​ster​no​wa​na,ża​łu​jąc,żenieuda​łosięjejnaczas

za​blo​ko​waćdrzwi.–Je​stempew​na,żepań​ska…dziew​czy​nawkrót​cewró​ci–do​da​-
ła,chcączła​go​dzićod​mo​wę.

Zda​wa​łaso​biespra​wę,żewi​daćponiej,iżsięwahainiejestpew​nawła​snejde​-

cy​zji. Tym​cza​sem męż​czy​zna zno​wu wpadł w gniew, o czym świad​czy​ły za​ci​śnię​te
moc​nousta.Pa​trzyłnaniąprzezchwi​lęwmil​cze​niu,poczymrzu​cił:

–Mojaco?!Tri​xieniejestmojądziew​czy​ną,tyl​kobra​ta​ni​cą.Niedo​szłodonie​-

uda​nejschadz​kiko​chan​ków,je​ślitomapaninamy​śli,leczna​stą​pi​łaroz​myśl​nama​-
ni​pu​la​cja.–Skrzy​wiłsięido​dał:–Zda​jęso​biespra​wę,żeoko​licz​no​ścinieprze​ma​-
wia​jąnamojąko​rzyść.Rze​czy​wi​ściewtejsy​tu​acjitrud​nouwie​rzyć,żeje​stemsza​-
no​wa​nymczłon​kiemtu​tej​szejspo​łecz​no​ści.Czyjed​nakwy​glą​damnata​kie​goidio​tę,
któ​ryidziepo​pły​waćzdziew​czy​nąwzim​nyje​sien​nywie​czór,apo​tempo​zwa​lajej
od​je​chaćzeswo​imubra​niem?Todo​bredlana​sto​lat​ków,aniedlado​ro​słych.

Kuza​sko​cze​niuHar​riet,męż​czy​znawy​da​wałsiębar​dziejpo​iry​to​wa​nyjejcał​kiem

na​tu​ral​nąpo​mył​kąwoce​niena​tu​ryjegokło​po​tli​wejsy​tu​acjiniżod​mo​wąpod​wie​zie​-
nia.Te​raz,gdyprzy​pa​trzy​łamusiędo​kład​niej,zo​rien​to​wa​łasięzwy​ra​zujegotwa​-
rzy,żepraw​do​po​dob​niejestczło​wie​kiemode​spo​tycz​nejna​tu​rze,przy​zwy​cza​jo​nym
dokon​tro​lo​wa​niasy​tu​acji,aniedotego,abybyćuza​leż​nio​nymodin​nych.Od​wrot​-
nieniżja,po​my​śla​ła,aletymra​zemza​mie​rza​łabyćsta​now​cza.

Nie​za​leż​nieodtego,jakwia​ry​god​nyiprze​ko​nu​ją​cymógłsięwy​da​waćnie​zna​jo​-

my,by​ła​bygłu​pia,gdy​bygopod​wio​zła,uzna​ławdu​chu.Za​drża​ła,my​ślącotym,jaki
losmógł​byjąspo​tkać,gdy​byonnieoka​załsięta​kim,ja​kimsięnapo​zórwy​da​wał.

Na szczę​ście nie wy​łą​czy​ła sil​ni​ka, a kie​dy obej​rza​ła się ner​wo​wo przez ra​mię,

spraw​dza​jąc,czyniepo​ja​wisięnapu​stejdro​dzeinnysa​mo​chód,męż​czy​znaod​gadł
jejmy​śli.

–Nali​tośćbo​ską,ko​bie​to!Czywy​glą​damnagwał​ci​cie​la?!–po​wie​działznie​ukry​-

wa​nąiry​ta​cją.

Spoj​rze​nie,któ​rymjąob​rzu​cił,wska​zy​wa​ło,żena​wetgdy​bymiałnie​cneza​mia​ry,

to ra​czej nie wy​brał​by jej na swo​ją ofia​rę. Har​riet była wy​czu​lo​na na wszel​kie
ozna​ki wła​sne​go bra​ku sek​sa​pi​lu, zwłasz​cza że do Lo​uise męż​czyź​ni cią​gnę​li jak
psz​czo​łydomio​du.Za​czer​wie​ni​łasięażpona​sa​dęwło​sów.

–Skądmogęwie​dzieć,ni​g​dyżad​ne​goniespo​tka​łam–od​par​łanie​uprzej​mie.
Męż​czy​znarzu​ciłjejja​do​wi​tespoj​rze​nie,podktó​re​gowpły​wempo​czu​łasięnie​-

pew​nie.

– Prze​pra​szam, ale nie mogę pana pod​wieźć – do​da​ła, chcąc nie​co zła​go​dzić

wcze​śniej​szesło​wa.–Musipantozro​zu​mieć.Możeko​gośpo​wia​do​mić…Po​li​cję?

Tymra​zemwzroknie​zna​jo​me​gobyłjesz​czebar​dziejzja​dli​wy.
Wiatrsięwzmógłina​wetwewnę​trzuautadałosięod​czućprze​ni​kli​wychłód.Nic

dziw​ne​go,żesto​ją​cynadwo​rzenie​malnagimęż​czy​znaza​cząłsiętrząść,ajegocia​-
łopo​kry​łosięgę​siąskór​ką.

Har​rietomałoniezmię​kła.Opie​kuń​czaiwraż​li​wana​tu​ra,któ​ratakczę​stobra​ła

w niej górę wo​bec sio​stry, zno​wu dała o so​bie znać. Już mia​ła za​pro​po​no​wać po​-
moc,gdynie​zna​jo​mysięwy​pro​sto​wał,aoczyroz​bły​słymugnie​wem.

–Toniebę​dzieko​niecz​ne–oświad​czyłkrót​ko,poczymlek​koskło​niłgło​węido​dał

sar​ka​stycz​nie:–Takbar​dzolu​bięwko​bie​tachtęichem​pa​tięizro​zu​mie​nie.

Har​rietsię​gnę​łapoklam​kę,żebyza​mknąćdrzwi,alenie​zna​jo​mypod​niósłrękę,

by ją po​wstrzy​mać. Nie​ocze​ki​wa​nie ze​tknę​li się pal​ca​mi, co po​dzia​ła​ło na cia​ło
Har​rietzu​peł​nienie​za​leż​nieodjejwolini​czymim​pulselek​trycz​ny.Za​sty​gławbez​-
ru​chu,aser​ceza​czę​łojejtrze​po​taćni​czymuprze​ra​żo​ne​gokró​li​ka.

–Niesą​dzipani,żegdy​bymchciałzro​bićpanicośzłe​go,tojużbymtouczy​nił?

Prze​cieżbeztru​dumógł​bympa​niąobez​wład​nić.Wiepanicho​ler​niedo​brze,żenic
jej nie gro​zi z mo​jej stro​ny – do​dał z lek​ką go​ry​czą. – Nie​ste​ty, po​dob​nie jak inne
przed​sta​wi​ciel​kiswo​jejpłci,naj​wy​raź​niejlubipanidrę​czyćdlasa​me​godrę​cze​nia.
Ajapro​si​łemtyl​koodrob​nąprzy​słu​gęweks​tre​mal​nejdlamniesy​tu​acji.

Po​czu​ciewinyHar​rietwzra​sta​łozkaż​dymwy​po​wie​dzia​nymprzeznie​gosło​wem.

Jużmia​łaoznaj​mić,żezmie​ni​łaza​miar,gdymęż​czy​znabezuprze​dze​niacof​nąłrękę
iza​trza​snąłdrzwicz​kiauta,po​zo​sta​wia​jącjąznie​ocze​ki​wa​nymuczu​ciemosa​mot​-
nie​niaitę​sk​no​ty.

Za​nimsięotrzą​snę​ła,od​wró​ciłsięiod​da​liłwkie​run​ku,zktó​re​goprzy​szedł.Jesz​-

cze przez krót​ką chwi​lę wi​dzia​ła w świe​tle re​flek​to​rów jego syl​wet​kę, po czym
znikłjejzpolawi​dze​nia.Uświa​do​mi​łaso​bie,żejestjakwtran​sie.Na​ci​snę​łape​dał
gazuiru​szy​łaprzedsie​bie.

Półgo​dzi​nypóź​niej,gdyser​cewciążjesz​czenieod​zy​ska​łozwy​kłe​goryt​mu,je​cha​-

ła przez wieś, roz​glą​da​jąc się za wą​ską dro​gą, któ​ra pro​wa​dzi​ła do jej no​we​go
domu. Wa​ha​ła się, czy jed​nak nie po​wia​do​mić po​li​cji o in​cy​den​cie z nie​zna​jo​mym,
ale do​szedł​szy do wnio​sku, że to mo​gło​by wpra​wić go w za​kło​po​ta​nie, a nie przy​-
nieśćmuulgę,zre​zy​gno​wa​łaztegopo​my​słu.

Za​kło​po​ta​nie…Cóż,toonapo​win​nabyćza​kło​po​ta​na,nieon,po​my​śla​ła,przy​po​-

mi​na​jącso​bie,jakbyłazszo​ko​wa​na,wi​dzącgopra​wiecał​kiemna​gie​go.Todziw​ne,
żewi​dzia​ninapla​żymęż​czyź​niwską​pychspoden​kachniero​biąnani​kimwra​że​nia,
pod​czasgdywin​nymoto​cze​niutensamwi​dok…

Przy​po​mnia​łaso​bie,jaktrud​nobyłojejpa​trzećnie​zna​jo​me​muwtwarz,niezdra​-

dza​jącza​że​no​wa​nia,któ​reczu​ła,ma​jącgoprzedsobąnie​malna​gie​go.Toonpo​wi​-
nienbyćskrę​po​wa​ny,nieona.

Har​riet zmarsz​czy​ła brwi, skrę​ca​jąc w dro​gę pro​wa​dzą​cą do jej domu. A co do

tego, że to jego bra​ta​ni​ca była od​po​wie​dzial​na za tę sy​tu​ację… Zmu​szo​na była
przy​znać,żeza​rów​nojegowście​kłość,jakisło​wapo​twier​dza​ły,żemó​wiłpraw​dę.
Naj​wy​raź​niejnie​zna​jo​myniemazbytdo​brejopi​niiopłciżeń​skiej,po​my​śla​ła.Dla​-

cze​go? Zwa​żyw​szy na jego wy​gląd, po​my​śla​ła​by ra​czej, że ota​czał go wia​nu​szek
uwiel​bia​ją​cychgoko​biet.

Wtymmo​men​ciewświe​tlere​flek​to​rówuka​za​łysiękon​tu​rydomu.Za​padłzmrok

izno​wuHar​rietpo​ża​ło​wa​ła,żewy​je​cha​łazLon​dy​nutakpóź​no.Przy​jazddono​we​-
godomu,gdzieniktjejniewi​tał,miałwso​biecośprzy​gnę​bia​ją​ce​go,zwłasz​czaże
bu​dy​nekbyłpo​grą​żo​nywciem​no​ści.

Po​śred​nikpo​in​for​mo​wałją,żekie​dyśtennie​wiel​kidom,sta​no​wią​cyczęśćwięk​-

szejpo​sia​dło​ści,zaj​mo​wałmiej​sco​wyle​śni​czy,alepojegośmier​cinie​ru​cho​mośćpo​-
dzie​lo​noiodpół​to​rarokuniktwnimniemiesz​kał.Do​dał,żewięk​szączęśćzie​mi
ku​pi​lidwajlo​kal​nifar​me​rzy,adwóripo​ło​żo​newo​kółnie​gogrun​tyna​byłmiej​sco​wy
biz​nes​men.

Otwo​rzyw​szy drzwi wej​ścio​we i za​pa​liw​szy świa​tło, Har​riet ode​tchnę​ła z ulgą.

Przy​tul​nynie​wiel​kihallpo​mógłjejpo​zbyćsiępo​czu​ciaosa​mot​nie​niaiwy​rzu​tówsu​-
mie​nia,któ​renieda​wa​łyjejspo​ko​juprzezcałądro​gęodchwi​liroz​sta​niaznie​zna​jo​-
mym.Wy​rzu​tysu​mie​nia…Wła​ści​wiedla​cze​gomia​ły​byjąnę​kać?Prze​cieżza​pro​po​-
no​wa​ła,żeza​wia​do​mipo​li​cję.

Sta​ła przez chwi​lę, przy​po​mi​na​jąc so​bie gorz​kie spoj​rze​nie, ja​kie jej rzu​cił nie​-

zna​jo​my,krót​kąoskar​ży​ciel​skąuwa​gępodad​re​semjejpłci,ipo​cie​szy​łasię,żenie​-
za​leż​nieodtego,kimjest,zpew​no​ściąmiesz​kanatyleda​le​ko,żeniegro​zijejna​-
stęp​nespo​tka​nie.

Byłojesz​czesto​sun​ko​wowcze​śnie,za​le​d​wiedzie​sią​tawie​czór.Mimodłu​giejjaz​-

dy sa​mo​cho​dem Har​riet mia​ła na tyle ener​gii, żeby wy​jąć z sa​mo​cho​du ba​gaż
iusta​wićma​szy​nędopi​sa​niawkuch​ni,naspe​cjal​niewtymceluku​pio​nymso​lid​nym
sto​le.Na​wetza​czę​łaprze​le​waćnapa​pierpo​czą​tekopo​wie​ści,któ​ryprzy​szedłjej
dogło​wy,kie​dywno​si​łarze​czy.

Me​bleprzy​wie​zio​nowcze​śniej,przedpa​ro​madnia​mi.Fir​matrud​nią​casięor​ga​ni​-

zo​wa​niemprze​pro​wa​dzek,któ​rąwy​na​ję​ła,roz​mie​ści​łajedo​kład​nietak,jaktoHar​-
riet za​pla​no​wa​ła. Ostat​nie dni, któ​re spę​dzi​ła w lon​dyń​skim ho​te​lu, były dość mę​-
czą​ce, ale w przed​dzień wy​jaz​du mia​ła umó​wio​ne spo​tka​nie z wy​daw​cą, nie było
więc sen​su je​chać do no​we​go domu po to tyl​ko, żeby nie​dłu​go po​tem wra​cać do
Lon​dy​nunadwiego​dzi​ny.

Jakzwy​klepi​sa​niepo​chło​nę​łojącał​ko​wi​cieido​pie​ropodwóchgo​dzi​nachspę​dzo​-

nych przy ma​szy​nie uświa​do​mi​ła so​bie, że bolą ją ple​cy i nad​garst​ki, a całe cia​ło
prze​ni​kachłód.Tłu​miączie​wa​nie,sta​ran​niepo​skła​da​łaza​pi​sa​nekart​kiiwsta​łaod
sto​łu.

Poraspać,zde​cy​do​wa​ła.Ranoprze​czy​tamto,cona​pi​sa​łam.
Tłu​miącna​stęp​neziew​nię​cie,upew​ni​łasię,żedrzwisąza​mknię​tenaklucz,iuda​-

ła się na pię​tro do spo​re​go po​ko​ju z cu​dow​nym wi​do​kiem na oko​licz​ne wzgó​rza,
oczymprze​ko​na​łasięwcze​śniej,wtrak​cieoglą​da​niadomuprzedkup​nem.

Przy​wie​zio​nezLon​dy​nuno​wo​cze​snełóż​kowy​da​wa​łosięcał​ko​wi​cienienamiej​-

scuwtra​dy​cyj​nymwnę​trzu.Gdytyl​kobędęmia​ławię​cejcza​su,po​sta​no​wi​ła,od​wie​-
dzęmiej​sco​weskle​pyzme​bla​miipo​sta​ramsięzna​leźćcośbar​dziejod​po​wied​nie​-
go. Po​kój wy​ma​gał cze​goś sta​ro​świec​kie​go – łoża przy​kry​te​go pi​ko​wa​ną na​rzu​tą,
doktó​re​gotrze​babysięwspi​nać,naktó​rympię​trzy​ły​bysięmięk​kiepo​dusz​ki,ob​le​-
czo​newpach​ną​cela​wen​dąba​weł​nia​nepo​włocz​ki.

Wo​kółpa​no​wałspo​kój,wod​róż​nie​niuodLon​dy​nu,gdzieruchulicz​nyzda​wałsię

nie usta​wać ni​g​dy. Lo​uise po​wie​dzia​ła jej po​gar​dli​wie, że zwa​riu​je w ta​kiej ci​szy
inaj​póź​niejzapółrokubę​dziezno​wuwLon​dy​nie,aleHar​rietwie​dzia​ła,żenicpo​-
dob​ne​gosięniezda​rzy.

Do​pie​rocotu​tajprzy​je​cha​ła,ajużstwier​dzi​ła,żejestcośnie​wy​obra​żal​nieko​ją​-

ce​goiuspo​ka​ja​ją​ce​gownie​wy​raź​nych,przy​tłu​mio​nychod​gło​sachdomu.Jużwy​cze​-
ki​wa​łaznie​cier​pli​wo​ścią,cojejprzy​nie​sienoweży​cie.

Zmarsz​czy​łaczo​ło,my​śląc,żeszko​da,iżmu​sia​łana​tknąćsięnategomęż​czy​znę.

Da​ją​cysięod​czućjegolek​ce​wa​żą​cysto​su​nekdoniej,atak​żegorz​kiesło​waoko​-
bie​tachpo​trą​ci​ływniejstru​nę,któ​rejniebyławsta​nieuci​szyć.Po​czu​łasiętak,jak
gdy​bybyłaod​po​wie​dzial​nazaspro​wo​ko​wa​nietegolek​ce​wa​że​nia,jakgdy​byonpa​-
trzącnanią,uznał,żecze​gośjejbrakjakoko​bie​cie.Byłotoab​sur​dal​neprzy​pusz​-
cze​nie,zwa​żyw​szynato,żenietaił,iżgar​dziko​bie​ta​mijakota​ki​mi.

Za​sta​na​wia​ła się jesz​cze przez chwi​lę, dla​cze​go za​przą​ta so​bie my​śli nie​zna​jo​-

mym,ażwresz​cieza​snę​ła.

Obu​dzi​ła się na​gle, skon​ster​no​wa​na sna​mi, któ​re nie da​wa​ły jej spo​ko​ju przez

całąnoc.

Otośni​łaotym,żeprze​cha​dzasięwzdłużrze​ki,za​ab​sor​bo​wa​naob​ser​wa​cjąjej

prą​du, wsłu​chu​je się w szum wody, po czym na​gle skrę​ca za róg i wi​dzi idą​ce​go
z prze​ciw​ka męż​czy​znę. Ma on na so​bie dżin​sy i ba​weł​nia​ną ko​szu​lę, a kie​dy się
zbli​ża,pa​trzynaniązgóry,aonauświa​da​miaso​biezprze​ra​że​niem,żejestcał​kiem
naga.In​stynktkażesięjejukryć,alejestnatozapóź​no.Mimoszu​murze​kisły​szy
jegokpią​cygłos.„Te​raztwo​jako​lej…Po​patrz,jakwy​glą​dasz…”

Har​riet usia​dła w po​ście​li, sta​ra​jąc się zi​gno​ro​wać sym​bo​licz​ne zna​cze​nie snu.

Nadwo​rzepa​dałdeszcz,cięż​kiekro​pleude​rza​łyoszy​by.Możedla​te​gowy​da​wa​ło
sięjej,żeweśniesły​szyszumrze​ki?Złanasie​bie,żein​cy​dent,któ​ryjużdaw​nopo​-
win​nawy​rzu​cićzpa​mię​ci,wciążza​przą​tajejuwa​gę,uzna​ła,żeporawstać.

Fir​ma,któ​raprze​wio​złajejdo​by​tek,za​opa​trzy​łająwza​pasje​dze​nia,alepo​trze​-

bo​wa​łakil​kurze​czyimu​sia​łasięudaćpoza​ku​pydonaj​bliż​sze​gomia​stecz​ka.

Przedewszyst​kimjed​nakpo​win​namzjeśćśnia​da​nieido​pie​ropo​temza​pla​no​wać

całydzień,zde​cy​do​wa​ła,na​sta​wia​jąceks​presdokawy.

Wy​pi​ładwakub​kikawyizja​dłagrzan​kę,poczympo​sta​no​wi​ła,żemimodesz​czo​-

wejpo​go​dyprzej​dziesięponaj​bliż​szejoko​li​cy.Upod​nó​żajejogro​duroz​cią​ga​łosię
pole,skądbie​głaścież​kapro​wa​dzą​caodwio​skipro​stonawzgó​rza.Har​rietnieza​-
mie​rza​ławę​dro​waćażtakda​le​ko,aleuzna​ła,żeświe​żepo​wie​trzedo​brzejejzro​bi
ipo​zwo​liod​zy​skaćja​snośćmy​śle​nia.

Wcią​gnę​łaczer​wo​neka​lo​sze,ja​skra​wo​żół​tące​ra​to​wąkurt​kęzkap​tu​remiwy​szła

zdomu.

Na​siąk​nię​tywodągruntoka​załsięgrzą​ski,byławięcza​do​wo​lo​na,żeprze​zor​nie

za​opa​trzy​łasięwgu​mow​ce.Furt​kaogro​do​waod​sko​czy​łazgło​śnymskrzyp​nię​ciem,
kie​dyjąotwo​rzy​ła.

Har​rietskie​ro​wa​łasięprzezłąkędoścież​kipro​wa​dzą​cejprzezpola.

ROZDZIAŁDRUGI

Spa​ce​ro​wa​łajużpra​wiepółgo​dzi​ny,niespo​tkaw​szyni​ko​go,roz​ko​szu​jącsięci​szą

ipust​kątakwspa​nia​łąwpo​rów​na​niudozgieł​kulon​dyń​skichuliciprzy​pad​ko​wejciż​-
byprze​chod​niów.Jużdaw​noprze​ko​na​łasię,żemoż​naczućsięowie​lebar​dziejsa​-
mot​nym,prze​by​wa​jącwtłu​mieniżwod​osob​nie​niu.Wie​dzia​ła,żeLo​uiseniepo​dzie​-
la​ła​byjejod​czuć.

Ży​czy​ła sio​strze jak naj​le​piej. Czu​ła in​tu​icyj​nie, że tym ra​zem Lo​uise zna​la​zła

męż​czy​znę,któ​rypo​tra​fiupo​rząd​ko​waćjejży​cieinadaćmuwła​ści​wykie​ru​nek.

Nie​prze​ma​kal​na kurt​ka i ka​lo​sze sku​tecz​nie chro​ni​ły od desz​czu i zim​ne​go wia​-

tru.Har​rietuśmie​cha​łasięzno​stal​gią,przy​po​mi​na​jącso​bie,jakwLon​dy​niepla​no​-
wa​ła, że go​dzi​ny wol​ne od pi​sa​nia spę​dzi na prze​kształ​ca​niu za​ro​śnię​te​go ogro​du
wse​kret​nyro​man​tycz​nyza​ką​tek,oja​kimza​wszema​rzy​ła.

Za​no​si​łosię,żecałydzieńbę​dziedżdży​sty,atozna​czy​ło,żeza​miasttra​cićczas

naspa​ce​ry,po​win​naza​siąśćdoma​szy​ny.Naukoń​cze​niepierw​szejzczte​rechza​mó​-
wio​nychksią​żekwy​daw​cawy​zna​czyłjejsto​sun​ko​wood​le​głyter​min,aletoniezna​-
czy,żemazo​sta​wićpi​sa​nienaostat​niąchwi​lę.Znacz​niele​piejpo​dejśćdoza​da​nia
sys​te​ma​tycz​nie i wy​go​spo​da​ro​wać czas na ko​rek​tę, stwier​dzi​ła w du​chu, uzna​jąc,
żeczaswra​cać.

Wcią​gunaj​bliż​szychdwu​na​stumie​się​cycze​kająwie​lepra​cywe​wnątrzdomu,je​-

ślichceprze​kształ​cićgowtaki,jakiso​biewy​ma​rzy​ła,alepo​sta​no​wi​ławstrzy​mać
sięzurzą​dza​niemgodona​dej​ściazimy.

Czyż​bymzmie​nia​łasięwnie​malar​che​ty​po​wąsta​rąpan​nę,ocotakczę​stopo​ma​-

wia​łamnieLo​uise?–za​da​łaso​biewdu​chupy​ta​nie.Sa​mot​nieży​ją​cako​bie​ta,za​ję​ta
wła​snymdo​memiogro​dem.Zatrzymie​sią​ceskoń​czytrzy​dzie​ścipięćlat.Napew​-
noniejeststa​ra,aleiniepierw​szejmło​do​ści,awiektowkoń​cuspra​wapsy​chi​ki.
Jed​nak pod​czas gdy męż​czy​zna trzy​dzie​sto​pię​cio-, a na​wet czter​dzie​sto​let​ni mógł
być uwa​ża​ny za atrak​cyj​ne​go part​ne​ra, to na​wet współ​cze​śnie ko​bie​ta w ta​kim
wie​kujed​nakwy​pa​da​łazobie​gu.

Za​trzy​ma​ła się i stwier​dzi​ła, że tak czy ina​czej, nie wia​do​mo dla​cze​go i w jaki

spo​sób ob​raz wy​so​kie​go ciem​no​wło​se​go nie​zna​jo​me​go, ocie​ka​ją​ce​go wodą, utkwił
jejwpa​mię​ci.Bar​dzomę​skie​goiroz​gnie​wa​ne​gomęż​czy​zny,któ​rynaj​wy​raź​niejnie
wi​działwniejko​bie​typo​cią​ga​ją​cej,leczra​czejobiektiry​ta​cjiipo​gar​dy.

Czyna​praw​dęniemo​głagopod​wieźć,zwłasz​czażezna​lazłsięwsy​tu​acjiniedo

po​zaz​drosz​cze​nia? Czy wręcz nie po​win​na speł​nić do​bre​go uczyn​ku wo​bec oso​by
po​trze​bu​ją​cejpo​mo​cy?Oka​zaćuprzej​mo​ści,ana​wetwspół​czu​cia?Czyzmie​ni​łasię
wpło​chli​wąsin​giel​kęowy​bu​ja​łejwy​obraź​ni,któ​rauwa​ża,iżkaż​dyna​po​tka​nymęż​-
czy​znasta​no​wipo​ten​cjal​neza​gro​że​nie?Czyzdzi​wa​cza​ła,la​ta​miży​jącwce​li​ba​cie,
nad​zwy​czaj rzad​ko bio​rąc udział w ży​ciu to​wa​rzy​skim, obar​czo​na wie​lo​ma obo​-
wiąz​ka​miiod​po​wie​dzial​no​ściązalossio​stry,apóź​niejtak​żejejdzie​ci?

Har​rietniespodo​ba​łysięme​an​dry,któ​ry​mikrą​ży​łyjejmy​śli,uzna​łajezair​ra​cjo​-

nal​ne.Oczy​wi​ście,żepo​stą​pi​łasłusz​nie,od​ma​wia​jącprzy​słu​ginie​zna​jo​me​mu.Po​li​-
cjazapo​śred​nic​twemme​diównie​ustan​nieostrze​ga​łako​bie​typrzednie​bez​pie​czeń​-
stwem,ja​kieczy​hananiewła​śniewta​kichsy​tu​acjachjakta,któ​razda​rzy​łasięjej
ostat​nie​gowie​czo​ru.Niepo​win​namiećso​bienicdoza​rzu​ce​nia,ajed​nak…

Nie​spo​dzie​wa​nie z za​du​my wy​rwał Har​riet duży za​bło​co​ny la​bra​dor o ciem​no​-

brą​zo​wej sier​ści, któ​ry wy​padł na nią zza za​ro​śli. Za nim uka​za​ła się nie​wy​so​ka,
szczu​pła ru​do​wło​sa dziew​czy​na, z gołą gło​wą mimo desz​czu, ubra​na w zno​szo​ną
wy​świech​ta​nąciem​no​zie​lo​nąkurt​kę,wy​bla​kłedżin​syiciem​no​zie​lo​negu​mow​ce.

–Donogi,Ben!–za​wo​ła​ładopsa.
Nawi​dokHar​rietzro​bi​ławiel​kieoczy.
–Och,niewie​dzia​łam,żektośtujest.My​śla​łam,żeBenpo​czułza​ją​ca.Ni​g​dyich

naszczę​ścieniechwy​ta,aleitakmamdośćkło​po​tów,że​bymjesz​czemu​sia​łacałe
ranouga​niaćsięzanimpooko​li​cy.Och,nie!Ben!Le​żeć!

Ben, naj​wy​raź​niej zwie​rzę to​wa​rzy​skie, ani my​ślał się do​sto​so​wać do po​le​ce​nia

irzu​ciłsięen​tu​zja​stycz​nienaHar​riet,omałojejnieprze​wra​ca​jąc,poczympo​li​zał
jąwdłoń.Niemia​łanicprze​ciw​kopsimpiesz​czo​tom.Ko​cha​łapsy,alewLon​dy​nie
niebyłowa​run​kówanimoż​li​wo​ści,żebywziąćnasta​łepsa.Tu​tajtozu​peł​niecoin​-
ne​go…

– Bar​dzo pa​nią prze​pra​szam – ka​ja​ła się dziew​czy​na, bie​gnąc ku Har​riet, żeby

wy​zwo​lićjąodswo​je​gona​mol​ne​goulu​bień​ca.

Mia​łasze​ro​koroz​sta​wio​neorze​cho​weoczy,za​dar​tynosiuśmiechroz​świe​tla​ją​cy

twarz.Wy​glą​da​łanaszes​na​ście,sie​dem​na​ścielatijakwy​da​wa​łosięHar​riet,cha​-
rak​te​ry​zo​wa​ła się ro​dza​jem by​strej, nie​mal in​tu​icyj​nej in​te​li​gen​cji współ​gra​ją​cej
zjejza​cho​wa​niem.De​li​kat​nieode​pchnę​łapsaiprzy​trzy​ma​łagozaob​ro​żę.

–Ojej,pro​szępo​pa​trzeć,cozro​biłzpanikurt​ką–za​uwa​ży​ławy​raź​niezmar​twio​-

nadziew​czy​na.

Cały przód ce​ra​to​wej kurt​ki no​sił śla​dy za​bło​co​nych psich łap, ale Har​riet nie

zwró​ci​łanatozbytwiel​kiejuwa​gi.

–Nieszko​dzi,prze​cieżtosięzmy​je.Niemaoczymmó​wić–od​par​ła.
–Dzię​kiBoguchoćzato–od​par​łazroz​bra​ja​ją​cąszcze​ro​ściądziew​czy​na.–Tyl​-

ko tego mi po​trze​ba, by ktoś po​skar​żył się na mnie Rig​go​wi. I tak tkwię po uszy
wkło​po​tach.–Prze​wró​ci​łate​atral​nieocza​miiza​chi​cho​ta​ła.–Wła​śniete​razpo​win​-
nam być w swo​im po​ko​ju i roz​my​ślać nad po​peł​nio​ny​mi grze​cha​mi. Sły​sza​ła pani
kie​dy​kol​wiekcośtakar​cha​icz​ne​go?ZRig​gana​praw​dęrzad​kiokaz.Wciążmupo​-
wta​rzam,żenieje​stemdziec​kiem.–Za​ci​snę​łaustaiprzy​bra​łaupar​tywy​raztwa​-
rzy.

Ten wi​dok uru​cho​mił w pa​mię​ci Har​riet nie​ja​sne wspo​mnie​nie. Zmarsz​czy​ła na

mo​mentczo​ło,aleza​nimzdą​ży​łaco​kol​wiekpo​wie​dzieć,dziew​czy​nazno​wusięode​-
zwa​ła.

–Atakwogó​le,toje​stemTri​xieMat​thews,atojaksiępanipraw​do​po​dob​niedo​-

my​śli​ła,Ben.

Tri​xie.Har​rietpo​my​śla​ła,żetonie​czę​stospo​ty​ka​neimię,ausły​sza​łajejużdwa

razy w cią​gu nie​ca​łych dwu​dzie​stu czte​rech go​dzin. Czyż​by zbieg oko​licz​no​ści?
Chy​ba jed​nak nie. A może? Czy dziew​czy​na jest bra​ta​ni​cą męż​czy​zny, któ​ry wy​-
szedłnadro​gę,ma​jącnaso​bieje​dy​nieslip​ki,na​le​gał,bygopod​wio​złaiod​no​siłsię

doniejztakązło​ścią?

Ogar​nę​ła ją prze​moż​na po​ku​sa, żeby się tego do​wie​dzieć. Nie po​win​no to być

trud​ne,uzna​ła,zwa​żyw​szynaufnąiszcze​rąna​tu​rędziew​czy​ny,aleHar​rietmia​ła
oso​bi​stykodmo​ral​ny,aza​da​niepy​tań,któ​reprze​my​ka​łyjejprzezgło​wę,nie​wąt​pli​-
wiebygona​ru​szy​ło.Zresz​tą,czytoważ​ne?Epi​zodze​szłe​gowie​czo​runa​le​żałdo
prze​szło​ści,aitakbyłanie​za​do​wo​lo​na,iżzabar​dzoab​sor​bo​wałjejmy​śli.

Uśmiech​nąw​szysięuprzej​mie,choćzlek​kimpo​bła​ża​niemdodziew​czy​ny,od​wró​-

ci​łasię,bywró​cićdodomu.Byłtouśmiech,któ​ryprzezlatado​pro​wa​dzi​ładoper​-
fek​cji, żeby trzy​mać lu​dzi na dy​stans, ale dziew​czy​na naj​wy​raź​niej nie była tego
świa​do​ma,bopo​dą​ży​łajejśla​dem.Benwę​szyłwza​ro​ślach,ko​rzy​sta​jącznie​uwa​gi
swo​jejopie​kun​ki.

– Za​trzy​ma​ła się pani we wsi? – spy​ta​ła Tri​xie. – Nie mie​li​śmy tego roku dużo

lata.–Skrzy​wi​łasię.–Wciążmó​więRig​go​wi,żepo​trze​bu​jępraw​dzi​wychwa​ka​cji.
– Po​sła​ła Har​riet fi​glar​ny uśmiech i do​da​ła: – On jest taki na​dę​ty i sta​ro​świec​ki.
Masędziew​czynwmoimwie​kumiesz​kasa​mych,niemó​wiącjużotym,żejeż​dżąna
wa​ka​cjezprzy​ja​ciół​kąijejmamą.

Masę dziew​cząt tak, zgo​dzi​ła się w du​chu Har​riet, ale nie dziew​czy​ny ta​kie jak

ta,któ​rejkaż​desło​woigestświad​czyotym,jakjestroz​piesz​cza​naichro​nio​na.

–Gdziepanimiesz​ka?WSta​ple?–do​py​ty​wa​łasięTri​xie.
Sta​ple był sta​rym wiej​skim pu​bem, pa​mię​ta​ją​cym cza​sy, kie​dy wio​ska le​ża​ła na

szla​kucią​gną​cymnapo​łu​dnieAn​glii,do​kądpa​ste​rzepę​dzi​lista​daho​do​wa​nenatu​-
tej​szychwzgó​rzach.

–Nie.Wła​ści​wietonieje​stemtu​tajgo​ściem–od​par​łaHar​riet.–Prze​pro​wa​dzi​-

łamsięzLon​dy​nunasta​łe.

–Tu​taj?!–Tri​xieniepo​sia​da​łasięzezdu​mie​nia.–Aha,topanimu​sia​łaku​pićsta​-

rydo​mekle​śni​cze​go.Riggmó​wił,żezo​stałsprze​da​nyna​uczy​ciel​ce.

–By​łamna​uczy​ciel​ką,te​razjużnieuczęwszko​le–wy​ja​śni​łaHar​riet,niebar​dzo

wie​dząc,dla​cze​gotorobi.

Niedo​da​ła,czymsięte​razzaj​mu​je.Tri​xieuśmiech​nę​łasięsze​ro​ko.
–Bogudzię​ki,wprze​ciw​nymra​zieRiggsta​rał​bysiępa​niąna​mó​wićdoudzie​la​nia

mi do​dat​ko​wych lek​cji pod​czas wa​ka​cji. Ma ob​se​sję na punk​cie mo​je​go wol​ne​go
cza​suiwciążwy​szu​ku​jemija​kieśza​ję​cia.Atotyl​kodla​te​go,żemoiro​dzi​ceskoń​-
czy​liOxford.Po​wta​rzammu,żeonibyliwy​bit​niein​te​li​gent​ni,alepodtymwzglę​dem
nieje​stemdonichpo​dob​na.Czynieuwa​żapani,żewwie​kupra​wieosiem​na​stulat
je​stemdo​sta​tecz​niedo​ro​sła,żebypo​je​chaćnawa​ka​cjezprzy​ja​ciół​kąijejmamą?
Dla​cze​goRiggtaksięci​ska?!–do​da​łazobu​rze​niem.

Har​rietpo​dej​rze​wa​jąc,żekry​jesięzatymcoś,oczymniewie,mo​głaje​dy​nieza​-

ła​go​dzićspra​wę.

–Byćmoże,alesko​roniewy​ra​ziłzgo​dy…
–Niewy​ra​ziłzgo​dy?Trud​nobytakokre​ślićjegore​ak​cję.My​śla​łam,żeeks​plo​du​-

je–po​wie​dzia​łapo​sęp​nieTri​xie.–Atowszyst​kozpo​wo​dugłu​pie​gonie​po​ro​zu​mie​-
nia.Pró​bo​wa​łammuwy​tłu​ma​czyć,cosięsta​ło,aleniechciałsłu​chać,więcusi​ło​wa​-
łammupo​ka​zać,jakła​twomoż​naźlezin​ter​pre​to​waćoko​licz​no​ści.Jed​nakza​miast
zro​zu​mieć,costa​ra​łamsięmuudo​wod​nić,za​cząłsięwście​kać.

Oczy dziew​czy​ny pa​ła​ły obu​rze​niem. Har​riet, ma​ją​ca za sobą do​świad​cze​nia

zLo​uise,na​glepo​czu​łaprzy​pływsym​pa​tiidlajejopie​ku​na.Nie​ła​twopo​no​sićod​po​-
wie​dzial​nośćzatakąoso​bęjakTri​xie.

Dziew​czy​nazno​wuwes​tchnę​ła.
–Chy​bajużpój​dę,za​nimod​kry​je,żewy​szłamzdomu.Oczy​wi​ście,niebył​bytaki,

gdy​by nie… gdy​by nie był ta​kim mize… mizu… – jed​nym z tych męż​czyzn, któ​rzy
nie​na​wi​dząko​biet–do​koń​czy​łaszyb​ko.

–Chcia​łaśpo​wie​dzieć,mi​zo​gi​nem.–Har​rietpod​su​nę​ławła​ści​wesło​wo.
–Notak.Awszyst​kodla​te​go,żeprzedlatypew​nako​bie​tagorzu​ci​ła–wy​ja​śni​ła

Tri​xiezty​po​womło​dzień​cząpo​gar​dą.

Har​riet wie​dzia​ła, że nie po​win​na tego wszyst​kie​go słu​chać, a tym bar​dziej za​-

chę​cać dziew​czy​ny do dal​szych wy​nu​rzeń, choć trud​no jej było opa​no​wać cie​ka​-
wość.

–Przy​zna​ję,toniebyłomiłe,bowy​co​fa​łasięwostat​niejchwi​li–do​da​łaTri​xie.
Har​riet za​czę​ła mieć wąt​pli​wo​ści, czy nie błęd​nie roz​po​zna​ła toż​sa​mość stry​ja

roz​ża​lo​nejdziew​czy​ny.Niemie​ści​łosięjejwgło​wie,żeja​ka​kol​wiekko​bie​tamo​gła​-
bypo​rzu​cićmęż​czy​znę,któ​re​gospo​tka​łaze​szłe​gowie​czo​runadro​dze.

Zna​la​zły się już w po​bli​żu domu, więc Har​riet świa​do​ma, że po​win​na była po​-

wstrzy​mać zwie​rze​nia swej przy​pad​ko​wej to​wa​rzysz​ki już ja​kiś czas temu,
uśmiech​nę​łasiędoniejiski​nę​łalek​kogło​wą.

–Miłobyłociępo​znać–po​wie​dzia​ła.–Mamna​dzie​ję,żestryjniebę​dziesiębar​-

dzognie​wał,kie​dystwier​dzi,żecięniema.

–Och,Riggsięniegnie​wa–od​par​łazwes​tchnie​niemdziew​czy​na.–Ontyl​kopa​-

trzynacie​bietak…nowiesz,jak​byśbyłanaj​nędz​niej​sząisto​tąpodsłoń​cem.My​ślę,
że na​praw​dę je​stem dla nie​go cię​ża​rem. Przy​naj​mniej tak uwa​ża pani Ar​kw​ri​ght,
na​szago​spo​dy​ni.Riggjestdlaniejwszyst​kim,amniemazanic.Sły​sza​łam,jakmó​-
wi​ładomęża–onjestunasogrod​ni​kiem–żeRiggtoświę​tyczło​wiek,sko​rowziął
mniedosie​biepośmier​cimo​ichro​dzi​ców.–Świę​ty!–prych​nę​ła.–Ra​czejdia​beł.
Niejestwsta​niezro​zu​mieć,żemampra​wieosiem​na​ścielatije​stemdo​ro​sła.Na​-
wia​semmó​wiąc,po​do​bamisiępanistrój–do​da​łaniztego,nizowe​go.–Riggby
sięwściekł,gdy​bymku​pi​łaso​biecośpo​dob​ne​go.

Skrzy​wi​łasięwy​raź​nienie​za​do​wo​lo​nazwła​sne​goprak​tycz​ne​goiod​po​wied​nie​go

napo​bytnawsiubio​ruiwte​dydo​tar​łodoHar​riet,żegdy​bymia​łanaso​biedaw​ne
lon​dyń​skierze​czy,dziew​czy​nanieby​ła​bywo​becniejtakśmia​łaiotwar​ta.

Po​czu​łasiętro​chęwin​na.Niepo​win​nabyłapo​zwo​lićTri​xieażnatakda​le​kopo​-

su​nię​tezwie​rze​nia.Rigg…Nie​ty​po​weimię.Kor​ci​łojąza​py​tać,skądsięwzię​ło,ale
choćbyłapew​na,żeTri​xiepo​wie​dzia​ła​byjejwszyst​ko,po​wstrzy​ma​łacie​ka​wość.

Roz​sta​ły się przy furt​ce. Póź​niej, kie​dy Har​riet pra​co​wa​ła nad za​ry​sem no​wej

książ​ki,co​raztrud​niejbyłojejstłu​mićchęćumiesz​cze​niawpo​bocz​nymwąt​kupo​-
sta​ciwzo​ro​wa​nejnatejszczu​płejdziew​czy​niezorze​cho​wy​miocza​miipło​mien​ny​mi
wło​sa​mi,takuf​nejibez​po​śred​niejwspo​so​bieby​cia,ijejstry​japo​two​ra.

Ko​niec koń​ców, ule​gła po​ku​sie i za​nim za​padł wie​czór, oka​za​ło się, że fa​bu​ła

książ​kipo​to​czy​łasięwzu​peł​niein​nymkie​run​ku,agłów​nywą​tekzo​stałzdo​mi​no​wa​-
nyprzeznowowpro​wa​dzo​nedoak​cjioso​by.

Przedczwar​tąpopo​łu​dniuprzy​po​mnia​łaso​biena​gle,żemia​łasięwy​braćpoza​-

ku​py. Mia​stecz​ko znaj​do​wa​ło się jed​nak do​bre trzy kwa​dran​se jaz​dy od jej domu,

anadziśwy​star​czyje​dze​nia.Spoj​rza​łanate​le​fon,usi​łu​jącob​li​czyćróż​ni​cęcza​su
mię​dzy An​glią a Ka​li​for​nią i za​sta​na​wia​jąc się, czy nie po​win​na za​dzwo​nić do Lo​-
uise,bysięupew​nić,czyjestszczę​śli​wa.Zde​cy​do​wa​ła,żejed​naknieza​te​le​fo​nu​je,
bowkoń​cuLo​uisejestdo​ro​słaimamęża,któ​re​goobo​wiąz​kiemjestsięoniątrosz​-
czyć.

Todziw​ne,aleile​kroćmy​śla​łaosio​strze,nie​zmien​nieod​czu​wa​ła,żepo​win​nasię

niąopie​ko​wać,mimożeLo​uisebyłabar​dziejod​por​napsy​chicz​nieniżona.Znacz​nie
ła​twiejad​ap​to​wa​łasiędono​wychsy​tu​acji,owie​lele​piejpo​tra​fi​łasamaosie​bieza​-
dbaćpodwzglę​dememo​cjo​nal​nym.

Har​rietod​su​nę​łama​szy​nę.Prze​nik​nę​łojąnie​zna​nedo​tych​czasuczu​cieszczę​ścia.

Wol​nośćby​ciatym,kimsięchce,ro​bie​niatego,nacomasięocho​tę.Żad​nychrosz​-
czeń w sto​sun​ku do wła​sne​go cza​su i uczuć, brak ko​niecz​no​ści przed​kła​da​nia po​-
trzeb in​nych po​nad swo​je. Od​czu​wa​ła obcy jej do​tąd ro​dzaj he​do​ni​stycz​nej sa​tys​-
fak​cji.

W przy​pły​wie no​wej ener​gii wło​ży​ła gu​mow​ce i ce​ra​to​wą kurt​kę po raz dru​gi

tegodniaiwy​szładoogro​du,gdziespę​dzi​łago​dzi​nęnausu​wa​niuchwa​stówzza​ro​-
śnię​tej ścież​ki, bie​gną​cej wzdłuż ogro​du aż do furt​ki, za​nim gęst​nie​ją​cy zmierzch
ka​załjejwró​cićdodomu.

Była tak głod​na, że od razu po po​wro​cie wzię​ła ką​piel, po czym za​bra​ła się do

przy​go​to​wy​wa​niapo​sił​ku.

Chmu​rydesz​czo​wespra​wi​ły,żenadwo​rzezro​bi​łosięciem​noprę​dzej,niżmoż​na

bysięspo​dzie​wać.Wra​diupo​da​no,żedeszczutrzy​masięprzezparędni.

Har​rietpo​ło​ży​łasiędołóż​kaześwie​żowy​da​nąksiąż​kąjed​ne​gozeswo​ichulu​bio​-

nychau​to​rów,aleniebyławsta​niesku​pićsięnadtek​stem.Wciążwra​ca​łamy​śla​mi
nietyl​kodoTri​xieMat​thews,aleprzedewszyst​kimdonie​ocze​ki​wa​ne​gospo​tka​nia
zjejstry​jem.

W pierw​szej chwi​li zwró​cił się do niej imie​niem Tri​xie i do​pie​ro po se​kun​dzie

uzmy​sło​wił so​bie po​mył​kę. W jego gło​sie gniew mie​szał się z re​zy​gna​cją. Bie​dak,
po​my​śla​ła,musimubyćnie​ła​twopo​no​sićod​po​wie​dzial​nośćzana​sto​lat​kęotaknie​-
okieł​zna​nymtem​pe​ra​men​cie.

Lek​kiuśmiechbłą​dziłnajejwar​gach,kie​dyza​sta​na​wia​łasię,jakna​wettakspryt​-

naiza​rad​nadziew​czy​najakTri​xiezdo​ła​łaskło​nićmęż​czy​znęta​kie​gojakRiggdo
ro​ze​bra​nia się aż do sli​pów, nie mó​wiąc już o tym, że zo​sta​wi​ła go bez ubra​nia
iśrod​katrans​por​tu.

Cóż,su​per​mar​ke​tysąwszę​dzieta​kiesame,uzna​łazeznu​że​niemHar​riet,od​bie​-

ra​jącpa​ra​gonwka​sieiwy​jeż​dża​jączwóz​kiemnazmo​czo​nyje​sien​nymdesz​czem
par​kingprzedskle​pem.

Gdy​bypo​go​dabyłabar​dziejsprzy​ja​ją​ca,możebypo​zwie​dza​łamia​stecz​ko,alenie

dość,żelało,tojesz​czewiałlo​do​wa​tywiatr,prze​ni​ka​ją​cydoszpi​kuko​ści.Totyle,
je​ślicho​dziodoj​rza​łąuro​dzaj​nośćje​sie​ni,po​my​śla​łacierp​ko,ła​du​jącza​ku​pydoba​-
gaż​ni​kaiwy​jeż​dża​jączpar​kin​gu.

Gdy wra​ca​ła do domu, wzgó​rza wy​da​wa​ły się po​nu​re i obce. Na​wet w cie​płym

wnę​trzu sa​mo​cho​du prze​szedł ją dreszcz. Nie za​zdro​ści​ła tym, któ​rzy tego dnia
pra​co​wa​linawzgó​rzach,gdzieowcechro​ni​łaprzeddesz​czemichgru​baweł​na,ale

pa​ste​rzeipsymie​liznacz​niego​rzej.

Wieś była opu​sto​sza​ła. Po​śred​nik, z któ​re​go usług sko​rzy​sta​ła, po​in​for​mo​wał ją,

żewewtor​kiwszyst​koza​my​kasięwcze​śniej.Uśmiech​nę​łasiędosie​bie.Miesz​ka​-
jąc w Lon​dy​nie, nie​mal za​po​mnia​ła, że coś ta​kie​go jest moż​li​we. Za​trzy​ma​ła się
przed przej​ściem, prze​pusz​cza​jąc star​sze​go męż​czy​znę, któ​ry zmie​rzał do sta​ro​-
świec​kiejbud​kite​le​fo​nicz​nej.

Wiatromaljejnieprze​wró​cił,gdyza​je​chaw​szyprzeddom,wy​sia​dła,żebyotwo​-

rzyćdrzwi.Powej​ściudośrod​karzu​ci​łakluczdodrzwiito​reb​kęnastółwkuch​ni
iwy​bie​gładoautapoza​ku​py.

Trzasktyl​nychdrzwi,któ​ryusły​sza​ła,bie​gnącdosa​mo​cho​du,niezwró​ciłjejuwa​-

gi, do​pó​ki nie wró​ci​ła ob​ju​czo​na tor​ba​mi i nie stwier​dzi​ła, że nie może ich otwo​-
rzyć.Niewpa​da​jącwpa​ni​kę,po​sta​wi​łator​bynazie​miispró​bo​wa​łapo​now​nie,ale
w tej sa​mej chwi​li uzmy​sło​wi​ła so​bie, że za​trza​snę​ła drzwi, nie za​blo​ko​waw​szy
uprzed​nio au​to​ma​tycz​ne​go zam​ka, klu​cze są w środ​ku, a ona z za​ku​pa​mi na ze​-
wnątrz.

Przez dłuż​szą chwi​lę wpa​try​wa​ła się z nie​do​wie​rza​niem w drzwi, aż wresz​cie

uprzy​tom​ni​ła so​bie, że jest prze​mok​nię​ta do su​chej nit​ki. Nie było moż​li​wo​ści do​-
sta​niasiędodomu,tymbar​dziejżena​uczo​nalon​dyń​skimdo​świad​cze​niemzpew​no​-
ściąprzedwyj​ściemza​mknę​ławszyst​kieoknaidrzwifron​to​we.

Coza​temwtejsy​tu​acjizro​bić?Za​te​le​fo​no​waćdopo​śred​ni​ka?Możemiećza​pa​-

so​we klu​cze. Je​śli nie, to może po​le​ci jej ja​kie​goś ślu​sa​rza. Prze​kli​na​jąc w du​chu
wła​snąnie​uwa​gę,wzię​łator​byipo​now​niewsta​wi​łajedoba​gaż​ni​ka,szczę​śli​wa,że
niezdą​ży​łado​łą​czyćklu​czy​kówsa​mo​cho​do​wychdoklu​czyoddomu.

Naj​bliż​szyte​le​fonznaj​do​wałsięwewsiinasamąmyśl,żepo​zba​wio​naklu​czy​ków

odsa​mo​cho​dumu​sia​ła​bywę​dro​waćpie​szotrzyki​lo​me​trywtakąpo​go​dę,ma​jącna
so​biecien​kiża​kietipół​bu​ty,po​now​nieprze​szedłjądreszcz.

Wewsiniebyłoży​we​godu​cha,bud​kate​le​fo​nicz​nasta​łapu​sta.Naj​pierwmu​sia​ła

do​wie​dzieć się w in​for​ma​cji te​le​fo​nicz​nej o nu​mer agen​ta, na szczę​ście pa​mię​ta​ła
jegoad​resina​zwi​sko.Zgło​si​łasięse​kre​tar​ka,któ​raser​decz​niewspół​czu​łaHar​riet
ipo​in​for​mo​wa​łają,żeszefwy​szedłiniewró​ciprzedupły​wemgo​dzi​ny.

–Pro​szęchwil​kęza​cze​kać–do​da​ła,gdyHar​rietjużmia​łaod​wie​sićsłu​chaw​kę.–

Wy​da​je mi się, że za​pa​so​wy klucz jest prze​cho​wy​wa​ny we dwo​rze, bo wła​ści​ciel
miał oko na ten dom, kie​dy stał nie​za​miesz​ka​ny. Mam tam za​dzwo​nić i się do​wie​-
dzieć?

Har​rietpo​dzię​ko​wa​ła,aleniesko​rzy​sta​łazuprzej​mo​ścise​kre​tar​ki,wy​ja​śni​ła,że

masa​mo​chódiodrazupo​je​dziedodwo​ru,botakbę​dzieszyb​ciej.Wie​dzia​ła,gdzie
tojest,po​nie​ważagentpo​ka​załjejim​po​nu​ją​cąkutąbra​męzże​la​zaza​le​d​wieparę
ki​lo​me​trówodjejdomu.Po​spiesz​nieuda​łasiędoauta,mo​dlącsięwdu​chu,żebyza​-
pa​so​wyklucz,któ​ryznaj​do​wałsięwedwo​rze,niezo​stałjużzwró​co​nypo​śred​ni​ko​-
wi.Ode​tchnę​łazulgą,żeniezmie​ni​łajesz​czezam​ka,coza​mie​rza​łazro​bić.

Prze​kli​na​jąc w du​chu wła​sną głu​po​tę, po​je​cha​ła z po​wro​tem do wsi, mi​ja​jąc po

dro​dzewej​ściedowła​snejpo​sia​dło​ści.Do​je​cha​ładopo​ma​lo​wa​nejnaczar​noim​po​-
nu​ją​cejbra​myzku​te​goże​la​zazezło​co​ny​miszpi​ca​mi.

Męż​czy​zna, któ​ry ku​pił dwór w dość opła​ka​nym sta​nie, był naj​wy​raź​niej pra​wie

taksamoobcytu​tajjakona.Wpły​wo​wybiz​nes​men,któ​re​goprzod​ko​wiepo​cho​dzi​li

z tej czę​ści świa​ta, jak ją po​in​for​mo​wał po​śred​nik. Do​dał, że męż​czy​zna nie tyl​ko
ku​pił dwór i wpro​wa​dził się do nie​go, ale rów​nież prze​niósł tu​taj swo​je in​te​re​sy,
otwie​ra​jącnowąfa​bry​kęnate​re​nieprze​my​sło​wympodmia​stem.„Macośwspól​ne​-
gozkom​pu​te​ra​mi”–po​wie​dział,aHar​rietbyłaza​do​wo​lo​na,żeniepo​in​for​mo​wa​ła
go,wjakispo​sóbza​ra​bianaży​cie.

Oczy​wi​ście, agent nie miał złych za​mia​rów, ale naj​wy​raź​niej nie mógł się po​-

wstrzy​maćodopo​wia​da​niaoswo​ichklien​tach,aonawciążniebyłapew​na,czyjej
dru​gaksiąż​kaoka​żesięnatyledo​bra,bymo​głasie​bieprzed​sta​wiaćjakopi​sar​kę.

Mu​sia​ławy​siąśćzauta,abyotwo​rzyćbra​mę,istwier​dzi​łazulgą,żeniemażad​-

nychelek​tro​nicz​nychza​bez​pie​czeń,któ​reunie​moż​li​wia​ły​byjejwej​ścieiska​zy​wa​ły
nacał​ko​wi​teprze​mok​nię​cie.

Cien​kiża​kietod​po​wied​ninaprzej​ściezpar​kin​gudosu​per​mar​ke​tuna​siąkłwodą,

bluz​ka,któ​rąmia​łapodspodem,byławil​got​na.Dżin​syteżprze​mo​kły,gru​batka​ni​na
ura​ża​łaskó​rę,ile​kroćmu​sia​łazmie​nićbieg.

Dwórnieoka​załsiętakim​po​nu​ją​cąsie​dzi​bą,jaktoso​biewy​obra​ża​ła,aledłu​gim

ini​skimbu​dyn​kiem,po​cho​dzą​cymmniejwię​cejztegosa​me​gookre​su,cojejdom.
Jed​nakna​wetzmo​kry​mika​mien​ny​miścia​na​miwciem​no​zie​lo​nymko​lo​rzewy​da​wał
się uro​kli​wy. To bar​dzo tu​taj pa​su​ją​ce, cha​rak​te​ry​stycz​ne pięk​no bu​dow​li na mo​-
mentza​par​łojejdechwpier​siach,takżeza​po​mnia​łaomo​krymubra​niu,iry​tu​ją​cej
sy​tu​acjiiza​kło​po​ta​niuzpo​wo​duza​kłó​ca​niaspo​ko​jumiesz​kań​comtejpo​sia​dło​ści.

Gdy szła w stro​nę sta​rych dę​bo​wych drzwi, na​gle po​zaz​dro​ści​ła temu, kto tu​taj

miesz​ka,przyczymniezewzglę​dunaroz​mia​rydo​mo​stwaijegood​osob​nie​nie,ale
zpo​wo​ducu​dow​nejinie​spo​dzie​wa​nejauryspo​ko​juiszczę​ścia.

Była już pra​wie u drzwi, gdy otwo​rzy​ły się i zo​ba​czy​ła przed sobą zna​jo​mą

uśmiech​nię​tą twarz Tri​xie, w do​dat​ku zu​peł​nie nie​za​sko​czo​ną jej wi​do​kiem. Ben,
brą​zo​wyla​bra​dor,po​wi​tałHar​rietzwła​ści​wymso​bieen​tu​zja​zmem,ajegoopie​kun​-
kanie​malwcią​gnę​łajądośrod​ka.

–Taksięcie​szę,żeprzy​je​cha​łaś–po​wie​dzia​ła,tymra​zemzwra​ca​jącsiędoHar​-

riet bez​po​śred​nio jak do rów​no​lat​ki. – Umie​ra​łam z nu​dów. – Prze​wró​ci​ła ocza​mi
iza​chi​cho​ta​ła.–Riggza​bro​niłmiwy​cho​dzićzdomu.

Sta​ływpięk​nymkwa​dra​to​wymhal​lu,wy​ło​żo​nymbo​aze​rią.Wroguznaj​do​wałsię

ogrom​nyka​mien​nyko​mi​nek,naktó​rymwła​śniepło​nąłogień.Ben,po​wi​taw​szyHar​-
riet,po​ło​żyłsięprzednim,wes​tchnąw​szyzwy​raź​nymza​do​wo​le​niem.

Sfa​ty​go​wa​nedę​bo​wescho​dypro​wa​dzi​ływzdłużjed​nejześciannapo​destzga​le​-

rią,ścia​nyklat​kischo​do​wejbyłyozdo​bio​nema​lo​wi​dła​miwy​glą​da​ją​cy​minabez​cen​-
neory​gi​na​ły.

Oknaprzy​sła​nia​łycięż​kieza​sło​nyzada​masz​ku,któ​rychgru​batka​ni​nanada​wa​ła

po​miesz​cze​niuprzy​tul​nycha​rak​ter.Har​rietzo​rien​to​wa​łasiępo​nie​wcza​sie,żestoi
na za​byt​ko​wym dy​wa​ni​ku, któ​ry z całą pew​no​ścią nie był prze​zna​czo​ny do tego,
żebydo​ty​ka​łygoczy​jeśmo​kreipraw​do​po​dob​niewciążza​bło​co​nebuty.Od​ru​cho​wo
za​czę​łasięuspra​wie​dli​wiać,aleTri​xietyl​kosięro​ze​śmia​ła.

–Chodź​my,niemogęsiędo​cze​kać,żebyprzed​sta​wićcięRig​go​wi.Za​wszezrzę​-

dzi,żeniemamprzy​zwo​itychprzy​ja​ciół.

Har​rietzmar​twia​łanamyślokło​po​tli​wejdlaniejsy​tu​acji.Przy​pusz​cza​ła,żewła​-

ści​cie​la,któ​rypro​wa​dziin​te​re​syiza​pew​nemalicz​neza​ję​cia,niebę​dziewdomu.

A je​śli jest tym sa​mym męż​czy​zną, któ​re​go spo​tka​ła tam​te​go wie​czo​ru w nie​co​-
dzien​nejikrę​pu​ją​cejdlaoboj​gasy​tu​acji,toniemanaj​mniej​szejocho​tywi​dziećsię
znimpo​now​nie,zwłasz​czawtychoko​licz​no​ściach–niejakoza​pro​szo​nyimilewi​-
dzia​nygość,leczpe​tent.

– Och, nie… Pro​szę, nie trze​ba nie​po​ko​ić stry​ja – zwró​ci​ła się do dziew​czy​ny,

chwy​ta​jącjązarękę.–Praw​dęmó​wiąc,nieprzy​je​cha​łamdocie​bie,Tri​xie–do​da​ła.
–Na​wetniewie​dzia​łam,żetumiesz​kasz.

Choćpo​win​nambyłasiędo​my​ślić,uzna​ławdu​chu.Za​cho​wa​nieTri​xieito,cze​go

sięodniejdo​wie​dzia​ła,wska​zy​wa​ło,żepo​cho​dzizza​moż​nejro​dzi​ny,apotym,co
usły​sza​ła od agen​ta o wła​ści​cie​lu dwo​ru, po​win​na była sko​ja​rzyć jed​no z dru​gim
i od​gad​nąć, że to musi być dom, w któ​rym miesz​ka Tri​xie. Nic dziw​ne​go, że stryj
niechciał,bytam​te​gowie​czo​ruHar​rietza​wia​do​mi​łapo​li​cję.

Dziew​czy​napo​sła​łajejchmur​nespoj​rze​nie.
–Nieprzy​szłaśdomnie?–spy​ta​ła.
Har​rietszyb​kowy​ja​śni​ła,cojąspro​wa​dza.
–Za​dzwo​ni​łamdopo​śred​ni​kanie​ru​cho​mo​ści,odktó​re​goku​pi​łamdom,ijegose​-

kre​tar​kapo​wie​dzia​łami,żezwy​kletu​tajbyłza​pa​so​wyklucz.

Tri​xiezmarsz​czy​łaczo​ło.
–Nicotymniewiem–po​wie​dzia​łanie​pew​nie.–Będęmu​sia​łaspy​taćRig​ga.
Wtejsa​mejchwi​liHar​rietusły​sza​łaażzado​brzejejzna​nymę​skigłos.
–Ocobę​dzieszmu​sia​łamniespy​tać?
Nieza​sta​na​wia​jącsię,corobi,Har​rietob​ró​ci​łasięnapię​cieiru​szy​ładodrzwi,

aleser​cewniejza​mar​ło,gdyzo​ba​czy​łasto​ją​ce​goprzedniąmęż​czy​znę.Wy​glą​dał
zna​jo​mo, a rów​no​cze​śnie cał​kiem obco w ele​ganc​kim gar​ni​tu​rze i nie​ska​zi​tel​nej
bia​łejko​szu​li.

Ciem​newło​sy,tymra​zemsu​cheiwy​szczot​ko​wa​ne,pod​kre​śla​ływy​bit​niemę​skie

rysytwa​rzy.

–ToHar​riet–przed​sta​wi​łająTri​xie.–Za​trza​snę​ładrzwidomuiprzy​szła,bomy​-

śla​ła,żeunasjestza​pa​so​wyklucz.

Gdy męż​czy​zna prze​su​nął po Har​riet lek​ce​wa​żą​cym spoj​rze​niem, po​my​śla​ła, że

możejejniepo​znał.Byłaroz​cza​ro​wa​na,żechoćonwy​warłnaniejtaknie​za​tar​te
wra​że​nie,onanaj​wy​raź​niejniepo​zo​sta​wi​łażad​ne​gośla​duwjegopa​mię​ci.Pochwi​li
zno​wuzwró​ciłwzroknaTri​xie.

–Po​sta​rajsięotro​chębar​dziejlo​gicz​newy​ja​śnie​nie–za​su​ge​ro​wałspo​koj​nie.
Choćdziew​czy​nalek​kosięskrzy​wi​ła,byłooczy​wi​ste,żeczu​jere​spektprzedstry​-

jem.

– To jest Har​riet – po​wie​dzia​ła. – Po​zna​ły​śmy się tam​te​go… wczo​raj. Miesz​ka

wdaw​nymdomule​śni​cze​go.Har​riet,tomójstryj.

–Dzię​ku​ję–od​rzekłRigg.–Pan​naSmithijajużsiępo​zna​li​śmy.
Har​rietlek​kosięspło​szy​ła.Po​my​li​łasię,są​dząc,żeonjejniepo​znał,aleskądzna

jejna​zwi​sko?

–Och,na​praw​dę?–Tri​xierzu​ci​łaimzdzi​wio​nespoj​rze​nie.–Niepo​wie​dzia​łaśmi,

żeznaszRig​ga.

–Byćmożetenepi​zodniejestdlaniejwartwspo​mnie​nia.–Rigguprze​dziłod​po​-

wiedźHar​riet.–Pan​naSmithbyłanie​szczę​snąofia​rątwo​je​goidio​tycz​ne​goza​cho​-

wa​niatam​te​gowie​czo​ru.Mia​łanie​szczę​ściepro​wa​dzićsa​mo​chódtejsa​mejmar​ki
itegosa​me​goko​lo​ru,cotwój.Kie​dywy​nu​rzy​łemsięzwodyizo​ba​czy​łem,żeje​dzie
wmoimkie​run​ku,my​śla​łemprzezmo​ment,iżsięopa​mię​ta​łaś.

Har​rietspoj​rza​łanaTri​xieiza​uwa​ży​ła,żeonale​d​wietłu​miśmiech.Naj​wy​raź​niej

jejstryjniepo​dzie​lałtegoroz​ba​wie​nia.Pa​trzyłnanieobiezpo​nu​rąminą.

–Och,nie!Totyniechcia​łaśpod​wieźćRig​ga?–Dziew​czy​napa​trzy​łananiąsze​-

ro​kootwar​ty​miocza​mi,alepose​kun​dzieroz​ba​wie​niewzię​łogórę.–Toza​dzia​ła​ło,
Rigg!–Naj​wy​raź​niejniepo​sia​da​łasięzra​do​ści.–Po​szla​ki…Za​ło​żęsię,żeHar​riet
nieuwie​rzy​łai…

– Pan​na Smith uzna​ła, że je​stem albo lu​na​ty​kiem, albo gwał​ci​cie​lem lub jed​nym

idru​gim!–prze​rwałjejostroRigg.

–Och,je​steśdziel​na!–za​chwy​ci​łasięTri​xie.–Od​mó​wi​łaśmupod​wóz​ki.–Oczy

jejsięśmia​ły.

Har​riet nie mo​gła po​dzie​lać nie​win​ne​go roz​ba​wie​nia dziew​czy​ny. Rigg był tym,

któ​rynada​rem​niepro​siłjąoprzy​słu​gę,ate​razichrolesięod​wró​ci​ły,itoonapo​-
trze​bo​wa​łajegopo​mo​cy.

Za​pra​gnę​ła, żeby stał te​raz przed nią kto​kol​wiek inny, byle nie ten męż​czy​zna

osu​ro​wym,nie​przy​jem​nymwy​ra​zietwa​rzy.Ajesz​czebar​dziejpra​gnę​ła,żebynie​-
po​słusz​napa​mięćniepod​su​wa​łajejpo​sta​ci,któ​rąuj​rza​ławświe​tlere​flek​to​rówsa​-
mo​cho​du–tegosa​me​gomęż​czy​zny,tyleżema​ją​ce​gonaso​bieje​dy​nieslip​ki.

–Prze​pra​szam,żepananie​po​ko​ję,alewe​długpo​śred​ni​kanie​ru​cho​mo​ścimiałpan

za​pa​so​wykluczdodomule​śni​cze​go,więcchcia​ła​bymza​py​tać,czyna​dalgopanma.

ROZDZIAŁTRZECI

Har​riet do​my​śli​ła się od​po​wie​dzi, za​nim ją usły​sza​ła. Sta​ło się to w chwi​li, gdy

oczyRig​garoz​bły​słyza​do​wo​le​niem,awmiej​scesu​ro​wejminypo​ja​wi​łosięcośna
kształtuśmie​chusa​tys​fak​cji.Niebyłaza​sko​czo​nasło​wa​mi,któ​repa​dłyzjegoust.

–Nie​ste​ty,mojase​kre​tar​kaparędnitemuwło​ży​łagodoko​per​tyiode​sła​ławspo​-

mnia​ne​muprzezpa​niąagen​to​wi.Praw​do​po​dob​nieprze​sył​kawciążznaj​du​jesięna
po​czcie.

Har​riet nie mia​ła wąt​pli​wo​ści, że Rigg mówi praw​dę. Nie zni​żył​by się do kłam​-

stwawja​kim​kol​wiekcelu,na​wetta​kimjakod​pła​ce​nieko​muśpięk​nymzana​dob​ne.
Zmarsz​czy​ła brwi, sku​pia​jąc się nie na ob​ser​wu​ją​cym ją męż​czyź​nie, lecz na wła​-
snychna​tręt​nychmy​ślach.Jaktomoż​li​we,żejegoobec​nośćtaksil​nienamniedzia​-
ła?Dla​cze​gotaksiędzie​je,mimożewie,coznie​gozaczło​wiek?Niebyłaza​do​wo​-
lo​nazwła​snejre​ak​cji.Roz​bu​dzo​neemo​cjebyłynie​bez​piecz​ne.

Zo​rien​to​waw​szysię,żeobo​je–RiggiTri​xie–zuwa​gąnaniąpa​trzą,przy​wo​ła​ła

na twarz uśmiech, któ​rym po​słu​gi​wa​ła się, chcąc utrzy​mać nie​zna​jo​mych na dy​-
stans.Za​uwa​ży​ła,żedziew​czy​naode​bra​łatozezdzi​wie​niem.

–Ależ,Rigg,napew​nomo​żeszcośzro​bić–po​wie​dzia​łaTri​xie,prze​no​szącwzrok

ze stry​ja na Har​riet i z po​wro​tem, jak​by wy​czu​ła, że mię​dzy nimi za​pa​no​wa​ło
szcze​gól​nena​pię​cie.

– Nie ma po​trze​by – za​pro​te​sto​wa​ła szyb​ko Har​riet. – Przy​pusz​cza​łam, że jest

nie​wiel​kaszan​sa,iżznaj​dętuza​pa​so​wyklucz,alenawszel​kiwy​pa​dekpo​sta​no​wi​-
łamspraw​dzić.

Od​wró​ci​łasiędowyj​ściaświa​do​maza​rów​nowła​sne​goopła​ka​ne​gowy​glą​du,kon​-

tra​stu​ją​ce​gozeschlud​no​ściąiele​gan​cjąob​ser​wu​ją​ce​gojąmęż​czy​zny,jakiswo​ich
re​ak​cji.

Czyż​by Rigg Mat​thews po​cią​gał mnie sek​su​al​nie i dla​te​go od​czu​wam pod​nie​ce​-

nie?–za​da​łaso​biewdu​chupy​ta​nieiodrazustwier​dzi​ła,żetonon​sens.Cof​nę​łasię
my​śla​miwprze​szłość,dotychnie​licz​nychoka​zji,kie​dyspo​ty​ka​łasięzmęż​czy​zna​-
mi,doPau​la,zktó​rymzna​łasięnie​codłu​żej.Wsto​sun​kudożad​ne​goznichniebyła
wsta​niewy​krze​saćzsie​biena​wetodro​bi​nyeks​cy​ta​cji,mimożepra​gnę​łająod​czu​-
wać.

Jużprzedlatypo​go​dzi​łasięztym,żeniejestko​bie​tązdol​nądoobu​dze​niawso​-

biere​ak​cjisek​su​al​nej.Ate​raz,wnaj​bar​dziejnie​ocze​ki​wa​nychinie​for​tun​nychoko​-
licz​no​ściachdo​świad​czy​łajejażna​zbytwy​raź​niewo​becnie​przy​chyl​niena​sta​wio​ne​-
godoniejmęż​czy​zny,któ​re​godo​pie​rocopo​zna​ła.Sta​ra​łasięzawszel​kącenęza​-
pa​no​waćnadswo​imcia​łem,alejejumysłbyłsku​pio​nywy​łącz​nienatychbul​wer​su​-
ją​cychdo​zna​niach.

Ze​sztyw​nia​ła,nie​zdol​nasiępo​ru​szyć,ido​pie​rolek​kidreszcz,któ​ryprze​biegłjej

cia​ło,uwol​niłjąodchwi​lo​we​gopa​ra​li​żu.Byładziw​niesła​ba,awgło​wieczu​łapust​-
kę.Jaktodo​brze,żesto​jęod​wró​co​nadonie​gople​ca​mi,uzna​ławdu​chu.

Myśl o upo​ko​rze​niu, któ​re​go by do​zna​ła, gdy​by on zo​rien​to​wał się, jak bar​dzo

jestpod​nie​co​na,zmo​bi​li​zo​wa​łajądoszyb​kie​gopo​dej​ściadodrzwi.Chcia​łajaknaj​-
prę​dzejwy​zwo​lićsięzobec​no​ściRig​ga.

Na​wetsięniezo​rien​to​wa​ła,żeTri​xiezaniąpo​dą​ża,do​pó​kidziew​czy​naniechwy​-

ci​łajejzarękę,unie​moż​li​wia​jącotwar​ciedrzwi.

–Za​cze​kaj.Je​stempew​na,żeRiggcośwy​my​śli–po​wie​dzia​ła,pa​trzącbła​gal​nie

nastry​ja.

Har​rietzo​rien​to​wa​łasię,żemimona​rze​kańipo​msto​wańnabra​taojcaTri​xieko​-

cha go i sza​nu​je, a na​wet cał​ko​wi​cie na nim po​le​ga. Twarz dziew​czy​ny wy​ra​ża​ła
nie​za​chwia​ne prze​ko​na​nie, że co​kol​wiek zda​rzy się jej w ży​ciu, stryj wy​ba​wi ją
z każ​dej opre​sji. Har​riet po​czu​ła lek​kie ukłu​cie za​zdro​ści, przy​po​mi​na​jąc so​bie,
jakabyławjejwie​ku.ToLo​uisebyłaulu​bie​ni​cąro​dzi​ców,aonaodnaj​młod​szychlat
uczy​łasięwal​czyćoswo​je.

Cóż,sa​mo​dziel​nośćbar​dzosięwży​ciuprzy​da​je,po​my​śla​ła.
–Tobar​dzouprzej​meztwo​jejstro​ny–ode​zwa​łasię,sta​jącprzydrzwiach–ale

je​stempew​na,żetwójstryjzgo​dzisięzemną,żeniemożezro​bićowie​lewię​cejniż
ja.

Nie​świa​do​mieprzy​bra​łarze​czo​wyton,ja​kimzwra​ca​łasięwszko​ledouczniów.

Za​cho​wy​wa​łasięuprzej​mie,alepo​wścią​gli​wie.

–Trze​batyl​kozna​leźćślu​sa​rza–do​da​łanie​fra​so​bli​wie.–Po​ja​dędoHa​wicki…–

Na​gleza​czę​łasiętrząśćiki​chaćrazporaz.Prze​zię​bie​nie!Tyl​kotegojejbra​ku​je!
Wmil​cze​niusię​gnę​ładokie​sze​nipochu​s​tecz​kę.

– Mógł​bym coś za​pro​po​no​wać – usły​sza​ła chłod​ny głos Rig​ga. – Przy​po​mnia​łem

so​bie,żewdomule​śni​cze​gojestmałeokien​konastry​chu.

–Rze​czy​wi​ście–przy​zna​łaHar​riet.
Od​wró​ci​ła się za​sko​czo​na, spoj​rza​ła na nie​go i od razu tego po​ża​ło​wa​ła. Mimo

ca​łej su​ro​wo​ści i wy​nio​sło​ści był wprost nie​wia​ry​god​nie przy​stoj​nym męż​czy​zną.
Od​ru​cho​wopo​my​śla​łaogłu​piejdziew​czy​nie,któ​raniechcia​łazo​staćjegożoną,ale
na​tych​miastskar​ci​łasięwdu​chu.Do​breser​ceiwspa​nia​ło​myśl​nyumysłtoznacz​nie
waż​niej​szeatry​bu​tyniżuro​da,aztego,codo​tych​czasza​uwa​ży​ła,Riggniemaani
jed​ne​go,anidru​gie​go.

–Chcia​łemza​su​ge​ro​wać,żebywła​maćsięprzeztookno.Oszczę​dzi​ło​bytopani

cza​su–po​wie​dział,tak​su​jącjąwzro​kiemodgórydodołuwspo​sób,któ​rybo​le​śnie
uświa​do​miłjejwła​snywy​gląd.Wy​obra​zi​łaso​bie,jakmusisiępre​zen​to​wać–zpo​-
tar​ga​ny​mi mo​kry​mi wło​sa​mi, czer​wo​nym no​sem, w prze​mo​czo​nych dżin​sach przy​-
kle​jo​nychdonóg.

Za​drża​ła,niewie​dząc,czyzza​że​no​wa​nia,czyzprze​mo​cze​niaizim​na.Wi​dzia​ła,

żeRiggza​ci​snąłusta–nie​wąt​pli​wieznie​sma​kiem–ina​gleprzy​po​mnia​łaso​bie,jak
gozo​sta​wi​łasto​ją​ce​gopra​wienago,zzięb​nię​te​goiprze​mo​czo​ne​go.Zro​bi​łosięjej
nie​przy​jem​nie,alezmu​si​łasiędojesz​czejed​ne​gouprzej​me​gouśmie​chu.

–Strych…Tak,cóż,dzię​ku​ję.Spró​bu​jętozro​bić.
Spoj​rze​nie, ja​kie jej rzu​cił, spra​wi​ło, że po​czu​ła się tak, jak​by była ró​wie​śni​cą

jegopod​opiecz​nej.

–Tyleżeniebezdra​bi​nyiko​goś,ktojąprzy​trzy​ma–za​uwa​żyłna​tych​miast,po

czymnieod​wra​ca​jącodniejwzro​ku,do​dał:–Tri​xie,pójdźdokuch​ni,pro​szę,ispy​-

tajpa​niąAr​kw​ri​ght,czyniemo​gła​byprzy​go​to​waćgo​rą​ce​godrin​kadlana​sze​gogo​-
ścia.–Ijakgdy​byprze​wi​du​jąc,żeHar​rietza​pro​te​stu​je,cią​gnął:–Apo​temza​pro​-
wadźgo​ścianagóręiznajdźja​kieśsu​cherze​czy.Tym​cza​semTomijapo​je​dzie​my
dodomule​śni​cze​goizo​ba​czy​my,czyudanamsięwejśćdośrod​ka.

Wtenspo​sóbjed​nymcel​nymude​rze​niemzo​sta​łamspro​wa​dzo​nadorolidziec​ka

młod​sze​goodTri​xie,arów​no​cze​śnieuświa​do​mio​nomiwła​snybrakwy​ro​zu​mia​ło​ści
ichę​cipo​mo​cy,po​my​śla​łaHar​riet.

Skon​ster​no​wa​naizła,za​sta​na​wia​łasię,czyRiggzpre​me​dy​ta​cjąpo​zwo​liłjejmy​-

śleć,żeza​mie​rzałwziąćod​wet,nieudzie​la​jącjejwspar​cia,poto,byzachwi​lęmieć
tymwięk​sząsa​tys​fak​cję,de​mon​stru​jącwła​snąszla​chet​nąna​tu​rę.

Nie​za​leż​nieodmo​ty​wówjegopo​stę​po​wa​niabę​dzieostat​niąidiot​ką,je​śliprzyj​mie

tenaktdo​bro​czyn​no​ści.Jużmia​łamutooznaj​mić,alezno​wuza​czę​łaki​chać.

Za​nimwy​tar​łanos,Riggwy​szedł,aTri​xieuda​łasiędokuch​ni.
Półgo​dzi​nypóź​niejHar​rietprzyj​rza​łasięsmęt​nieswe​muod​bi​ciuwlu​strze.Mia​-

łanaso​biezadużąblu​zęoddre​su,któ​rądałajejTri​xie,iob​ci​słedżin​sy.Wło​syjuż
wy​schły,alebyłytakmięk​kiepodesz​czu,żeniemo​głazniminiczro​bić,je​dy​niepo​-
zwo​lić,byspły​wa​łynara​mio​naje​dwa​bi​stąbez​ład​nąfalą.

PaniAr​kw​ri​ghttakbar​dzona​le​ga​ła,żebyspró​bo​wa​łajejcu​dow​nieroz​grze​wa​ją​-

cejisy​cą​cejzupy,żewkoń​cunieopar​łasięza​pro​sze​niu.

Go​spo​dy​ni Rig​ga oka​za​ła się ser​decz​ną ko​bie​tą. Wy​zna​ła Har​riet, że pa​nien​ka

jesttro​chęnie​sfor​na,ależepanMat​thewsjestnaj​lep​szympra​co​daw​cą,zja​kimkie​-
dy​kol​wiek mia​ła do czy​nie​nia. Wy​czu​wa​jąc, że star​sza pani chcia​ła​by się cze​goś
o niej do​wie​dzieć, Har​riet po​czu​ła się zo​bli​go​wa​na do po​wie​dze​nia jej paru słów
oso​bie.

– Lon​dyn. – Pani Ar​kw​ri​ght po​trzą​snę​ła gło​wą. – Ni​g​dy nie mo​głam zro​zu​mieć,

dla​cze​goktośchcemiesz​kaćwta​kimmiej​scu.Tu​tajmoż​naod​dy​chaćpeł​nąpier​sią,
je​ślipaniwie,comamnamy​śli.

Har​rietwie​dzia​łaizwie​rzy​łasięstar​szejpani,jakbar​dzobyłapod​eks​cy​to​wa​na,

mo​gącspeł​nićwresz​ciema​rze​nieoza​miesz​ka​niunawsi.

Wła​śnieopo​wia​da​łapaniAr​kw​ri​ghtotym,jakmał​żeń​stwoLo​uiseumoż​li​wi​łojej

sprze​dażdomuwLon​dy​nieiprze​nie​sie​niesięnapół​noc,gdydokuch​niwró​ci​łaTri​-
xie.Wy​szłatyl​konachwi​lę,żebyode​braćte​le​fonodko​le​żan​ki.

–Opu​ści​łaśLon​dyn?–zdzi​wi​łasię.–Chy​baosza​la​łaś–do​da​łabez​ce​re​mo​nial​nie.
Har​rietuśmiech​nę​łasię,apaniAr​kw​ri​ghtpo​trzą​snę​łagło​wą.
– Dzwo​ni​ła Eva – po​in​for​mo​wa​ła Tri​xie. – Jej mama chce wie​dzieć, czy po​ja​dę

zniminafe​rieświą​tecz​ne.Po​wie​dzia​łam,żewciążpró​bu​jęprze​ko​naćdotegowy​-
jaz​dustry​ja,byuzy​skaćjegozgo​dę.

–Ależ,pa​nien​ko,do​brzewiesz,żepanRiggnatoniepo​zwo​li–za​uwa​ży​łago​spo​-

dy​ni.–Niemammutegozazłe–do​da​ła,zwra​ca​jącsiędoHar​riet.–PaniSo​ames
ob​ra​casięwdośćory​gi​nal​nymto​wa​rzy​stwie,je​ślitaktomoż​naokre​ślić.

Tri​xiemruk​nę​łacośzde​gu​sto​wa​na.
–Całykło​potzestry​jempo​le​ganatym,żeonniepoj​mu​je,naczympo​le​gano​wo​-

cze​sneży​cie–zwró​ci​łasiędoHar​riet.–Wciążtkwiwmro​kachśre​dnio​wie​cza.

Pa​mię​ta​jąc sprzecz​ki z Lo​uise, Har​riet na​tych​miast po​czu​ła so​li​dar​ność z Rig​-

giem,któ​re​goro​zu​mia​łaażzado​brze.Niebyłaztegoza​do​wo​lo​na.Niechcia​łana​-

wią​zać żad​nej wię​zi z tym męż​czy​zną, gdyż in​tu​icja ostrze​ga​ła ją, że zaj​mo​wa​nie
nim wła​snych my​śli może się oka​zać nie​bez​piecz​ne. Poza tym było oczy​wi​ste, że
Tri​xiemawso​bieja​kiśwro​dzo​nywdziękisło​dycz,któ​rychbra​ko​wa​łojejsio​strze.

– Nie martw się – po​cie​szy​ła ją Tri​xie, nie​wła​ści​wie in​ter​pre​tu​jąc przy​czy​nę jej

zmarszcz​kinaczo​le.–Stryjznaj​dzieja​kiśspo​sób,żebywejśćdotwo​je​godomu.–
Wyj​rza​ła przez okno kuch​ni i się skrzy​wi​ła. – Patrz, ale leje. Pra​wie nie mie​li​śmy
lata,awze​szłymty​go​dniuJohnBe​ardpo​wie​dział,żecze​kanascięż​kazima.Byłpa​-
ste​rzem, ale już jest na eme​ry​tu​rze – wy​ja​śni​ła. – Tak bym chcia​ła, żeby Rigg po​-
zwo​liłmipo​je​chaćzEvąijejmamąnanar​ty.Po​trze​bu​jęwa​ka​cji!

Har​rietro​ze​śmia​łasię,alepaniAr​kw​ri​ghtza​cho​wa​łapo​wa​gę.
–Je​śliotocho​dzi,tora​czejpanRiggpo​trze​bu​jewa​ka​cji–za​uwa​ży​ła.
–Nicniestoinaprze​szko​dzie,żebyznamipo​je​chał.–Tri​xiewzru​szy​łara​mio​na​-

mi.–Spy​ta​łam,czymógł​by,alewiesz,jakionjest.Od​parł,żemazadużopra​cy!

–Nicdziw​ne​go,żetwójstryjnieufapaniSo​ames–oznaj​mi​łago​spo​dy​ni.–Po​zwo​-

li​ła,żebyjejpart​nerod​wiózłciędodomu,aztego,comó​wią,wy​glą​da​łonato,że
przed​temwy​pił.Niedzi​więsiępanuRig​go​wi,żebyłzły,zwłasz​czażepaniSo​ames
obie​ca​łaoso​bi​ścieprzy​wieźćciędodomuoje​de​na​stej.Tym​cza​semwró​ci​łaśodru​-
giejnadra​nem,apozatymtoufa​ła​bymtemujejprzy​ja​cie​lo​witylecowście​kłe​mu
psu–do​koń​czy​łapro​stozmo​stu.

Na​stą​pi​ładłu​gachwi​lakło​po​tli​we​gomil​cze​nia.Tri​xiebun​tow​ni​czopo​pa​trzy​łana

pa​niąAr​kw​ri​ght.

–My​ślę,żemu​siałbyćja​kiśpo​wód,dlaktó​re​gopaniSo​amesnieod​wio​złaTri​xie

dodomuocza​sie–ode​zwa​łasięspo​koj​nieHar​riet,abyroz​ła​do​waćna​pię​tąat​mos​-
fe​rę.

–Tak,był!–wtrą​ci​łagwał​tow​niedziew​czy​na.
– Ale nie​trud​no rów​nież zro​zu​mieć – kon​ty​nu​owa​ła Har​riet – że twój stryj mógł

byćza​nie​po​ko​jo​nyizły.

Tri​xiezno​wuzmar​kot​nia​ła.Har​rietuzmy​sło​wi​łaso​bie,żetoniejejspra​wa,iza​-

mil​kła.Znie​ru​cho​mia​ła,sły​szącza​jeż​dża​ją​cysa​mo​chód.

–Tonapew​noRigg.–Tri​xiena​tych​miastpo​bie​gładodrzwi.–Mamna​dzie​ję,że

uda​łomusięwła​mać.

Har​rietteżży​wi​łatakąna​dzie​ję.
Kie​dyobajmęż​czyź​niwe​szlidokuch​ni,na​tych​miastpo​wę​dro​wa​łaspoj​rze​niemku

Rig​go​wi.Nale​wejręcemiałnie​wiel​kieska​le​cze​nie,adorę​ka​wakurt​kiprzy​lgnę​ła
pa​ję​czy​na.Wsta​łazkrze​sła,mi​mo​wol​niespię​ta.

–Uda​łocisięwejść?–Tri​xiezwró​ci​łasiędostry​ja,uprze​dza​jącjejpy​ta​nie.
–Tak–od​parłRigg,poczymoświad​czyłrze​czo​wymto​nem,pa​trzącnaHar​riet:–

Bę​dzie pani mu​sia​ła za​ło​żyć za​su​wę do okna na stry​chu, jak już je pani na​pra​wi.
Nieje​stempe​wien,czyubez​pie​cze​niepo​kry​jekosz​ty.–Się​gnąłdokie​sze​niizpo​nu​-
rąminąwrę​czyłjejklu​cze.–Za​bi​li​śmyokno,więcprzeznaj​bliż​szedniwodaniebę​-
dzieprze​cie​kać,alera​dzęjaknaj​prę​dzejsięnimza​jąć.Pro​gno​zadlarol​ni​kówna
na​stęp​nyty​dzieńprze​wi​du​jewi​chu​ry.

Har​rietwzię​łaodnie​goklu​cze,czu​jącsięni​czymdziec​ko,któ​re​muudzie​lo​nore​-

pry​men​dy.Mu​sia​łaze​braćsięwso​bie,bymócco​kol​wiekpo​wie​dzieć.

–Dzię​ku​jęzapo​moc–ode​zwa​łasięwkoń​cu.–Zo​sta​wie​nienie​za​bez​pie​czo​ne​go

zam​kabyłonie​roz​sąd​neiwy​ni​kłozpo​śpie​chu.Nieje​stemcał​ko​wi​ciepo​zba​wio​na
ro​zu​mu.Oczy​wi​ście,żena​pra​więświe​tliknaj​szyb​ciej,jaktobę​dziemoż​li​we.

Za​uwa​ży​ła,żeRiggwciążmamar​so​wąminę,choćkil​kase​kundza​ję​łojejuświa​-

do​mie​nie so​bie, że nie pa​trzy na jej twarz, lecz na cia​ło. Na​tych​miast wy​obra​zi​ła
so​bie,jakmusiwy​glą​daćwpo​ży​czo​nymubra​niu,zroz​pusz​czo​ny​miwnie​ła​dziewło​-
sa​mi–ra​czejjaktrzy​dzie​sto​pię​cio​lat​kanie​po​trzeb​nieprze​bra​nazana​sto​lat​kęniż
roz​sąd​nako​bie​ta.

Kie​dybra​łaodnie​goklu​cze,ichpal​cenauła​mekse​kun​dysięze​tknę​łyizno​wuod​-

nio​sławra​że​nie,żeprze​biegłjąprąd.Tri​xiemó​wi​łacośdostry​janate​matnie​daw​-
nejroz​mo​wyte​le​fo​nicz​nej,aonod​wró​ciłgło​węispoj​rzałnaHar​riet.Na​tych​miast
sięod​su​nę​łaipo​szławstro​nędrzwi.

Imprę​dzejznaj​dziesięusie​bie,zdalaodjegobu​rzą​cejjejspo​kójobec​no​ści,tym

le​piej.Bę​dziemu​sia​łaod​daćTri​xiejejrze​czy,toja​sne,alenaj​pierwdoniejza​te​le​fo​-
nu​je,żebyprzy​je​chaćdodwo​ruwte​dy,gdyRig​ganiebę​dzie.

Bra​ta​ni​caopi​sa​łagojakomi​zo​gi​na,męż​czy​znęnie​cier​pią​ce​goko​biet.Nieule​ga​ło

wąt​pli​wo​ści,żejestin​te​li​gent​nyizpew​no​ściązda​jeso​biedo​brzespra​wę,jakod​-
dzia​łu​jenaprzed​sta​wi​ciel​kipłcipięk​nej.Har​rietniechcia​łaspra​wićwra​że​nia,że
jejwi​zy​tyzo​sta​łyza​aran​żo​wa​nespe​cjal​niepoto,żebyzwró​cićnasie​biejegouwa​-
gę.

Nie​zmien​nieprze​wraż​li​wio​nanapunk​ciewła​sne​gowy​glą​duibra​kusek​sa​pi​luwy​-

obra​zi​łaso​bie,comęż​czy​znatakatrak​cyj​nyjakRigg,wdo​dat​kuwy​kształ​co​nyibo​-
ga​ty,możemy​ślećota​kiejko​bie​ciejakona.Poukoń​cze​niutrzy​dzie​stulatażnad​to
czę​stowy​słu​chi​wa​ładrwią​cychuwagLo​uisenate​matbra​kupart​ne​raiży​ciasek​su​-
al​ne​go,byży​wićja​kie​kol​wiekzłu​dze​nianate​mattego,jakjąpo​strze​ga​jąinni.

Wpę​dzo​na przez ro​dzi​ców w kom​plek​sy na tle swo​jej ko​bie​co​ści w prze​ci​wień​-

stwiedomłod​szejsio​stry,niezda​wa​łaso​biespra​wy,żetojejchłod​nydy​stanswsto​-
sun​kudooto​cze​niawogó​le,amęż​czyznwszcze​gól​no​ści,anie,jakbyłaprze​ko​na​-
na,braksek​sa​pi​ludo​pro​wa​dziłdotego,żepo​zo​sta​wa​łasa​mot​na.

Za​uwa​ży​ła, że kie​dy prze​sta​wa​ła się kon​tro​lo​wać i czę​ścio​wo się od​sła​nia​ła,

ujaw​nia​jąc sub​tel​ną ko​bie​cość i wraż​li​wość, sta​wa​ła się bar​dziej atrak​cyj​na dla
męż​czyzn,boprze​ma​wia​ładoichpry​mi​tyw​ne​goin​stynk​tumy​śli​we​go.

Spo​strze​gła, że Rigg po​now​nie prze​niósł uwa​gę z bra​ta​ni​cy na nią i że zno​wu

zmarsz​czyłbrwi.Uzna​ławdu​chu,żenie​wąt​pli​wiecze​kanie​cier​pli​wie,żebyopu​ści​-
łajegodom.Kujejzdu​mie​niu,oka​za​łosię,żejestwbłę​dzie.

–Od​wio​zępa​nią–za​pro​po​no​wał.–Robisięciem​noichoćza​mknę​li​śmydrzwina

klucz,towdzi​siej​szychcza​sachniemoż​nabyćni​cze​gopew​nym.Niewia​do​mo,kto
możesięcza​ićwpo​bli​żu.De​ska,któ​rąza​ło​ży​li​śmyokno,niesta​no​wi​ła​byprze​szko​-
dydlaewen​tu​al​ne​goin​tru​za.

Har​rietzwró​ci​łananie​gowzrokiza​pro​te​sto​wa​ła:
– Och, nie, na pew​no nic złe​go się nie wy​da​rzy. I tak już spra​wi​łam panu do​sta​-

tecz​niedużokło​po​tu.

– To na nic – ostrze​gła ją Tri​xie. – Stryj ma wy​bu​ja​łe prze​ko​na​nie, że ko​bie​ty

sameniedająso​bierady.

Unio​sła wo​jow​ni​czo bro​dę, ale naj​wy​raź​niej Rigg nie za​mie​rzał pod​jąć dys​ku​sji,

bopod​szedłdodrzwi.Har​rietniemia​ławyj​ścia;mu​sia​łaprzy​jąćjegopro​po​zy​cję.

Kie​dy zmie​rza​li każ​de do swo​je​go sa​mo​cho​du – on, jak za​uwa​ży​ła, jeź​dził prak​-

tycz​nymdu​żymran​gero​ve​rem–mia​łaocho​tęprze​pro​sićgozato,żeniepo​mo​gła
mutam​tejnocynadro​dze,aleniebyławsta​niezna​leźćsłów,któ​reza​brzmia​ły​by
wtejsy​tu​acjiwła​ści​wie.

Czu​łasięnie​zręcz​niewjegoobec​no​ści,bałasię,żewja​kiśspo​sóbRiggod​gad​nie

przy​czy​nęjejnie​na​tu​ral​nychre​ak​cji.Niepoj​mo​wa​ła,cosięzniądzie​je.Całetoza​-
cho​wa​niebyłodoniejnie​po​dob​ne,aonnapew​nojejdotegonieza​chę​cał.Wręcz
prze​ciw​nie.

Byłado​brymkie​row​cą,alete​raznie​do​kład​niewrzu​ci​łabiegiroz​ległsięprze​raź​-

li​wyzgrzyt.Po​czer​wie​nia​łazewsty​du,świa​do​ma,coRiggmożeso​bieoniejpo​my​-
śleć.Wkoń​curu​szy​ła.

Nie​bo było za​cią​gnię​te desz​czo​wy​mi chmu​ra​mi, na dwo​rze gwał​tow​nie po​ciem​-

nia​ło. Gdy do​je​cha​ła na miej​sce, ukry​ty wśród drzew dom wy​da​wał się ciem​ny
iopusz​czo​ny.Za​drża​łalek​ko,za​trzy​mu​jącsięprzedwej​ściem.Po​my​śla​ła,żena​za​-
jutrzprzedewszyst​kimmusido​ro​bićza​pa​so​weklu​cze.Wy​sia​da​jączauta,zo​ba​czy​-
ła,żeRiggidziewjejstro​nę.Na​dalspię​ta,ztru​demzmu​si​łasię,bymufor​mal​nie
po​dzię​ko​waćzapo​moc,jed​nakmu​sia​łaod​wró​cićwzrok,po​nie​ważniebyławsta​nie
spoj​rzeć mu w twarz. Miał uza​sad​nio​ne po​wo​dy, żeby nie przyjść jej z po​mo​cą,
ajed​naktouczy​nił.

Wy​jąłzsa​mo​cho​dula​tar​kęioświe​tliłoknowda​chu.
– Wy​da​je się, że wszyst​ko w po​rząd​ku – za​czął – ale je​śli wo​la​ła​by pani, że​bym

wszedłispraw​dził,to…

–Nie,nie,niemata​kiejpo​trze​by–prze​rwa​łamuszyb​ko,co​fa​jącsięokroktak

gwał​tow​nie,żepo​tknę​łasięoka​mien​nąkra​wędźprzyścież​ceistra​ci​łarów​no​wa​-
gę.

Riggza​re​ago​wałbły​ska​wicz​nie.Rzu​ciłla​tar​kęipod​trzy​małHar​riet,chwy​ta​jącją

zara​mio​nawchwi​li,kie​dynie​maldo​tknę​łazie​mi.Pod​niósłjąbeznaj​mniej​sze​gowy​-
sił​ku,jak​bybyłama​łymdziec​kiem,coniepo​win​nojejdzi​wić.Wie​dzia​ła,żepoddro​-
gimgar​ni​tu​remkry​jesięspraw​neimu​sku​lar​necia​ło.

Na mo​ment za​ci​snął pal​ce na jej ra​mie​niu. W świe​tle re​flek​to​rów ran​ge ro​ve​ra

wi​dać było jego po​chy​lo​ną gło​wę i za​ci​śnię​te usta. Har​riet od​nio​sła wra​że​nie, że
pa​trzynaniąznie​chę​cią.

–Jestpanicał​kiembez​piecz​na–oznaj​miłzprze​ko​na​niem.–Mimożebra​ta​ni​ca

za​pew​nena​kre​śli​łapaninik​czem​nyob​razmo​je​gocha​rak​te​ru,za​pew​niam,żezmo​-
jejstro​nynicpaniniegro​zi.Niemamzwy​cza​juczy​nićcze​go​kol​wiekbezak​cep​ta​cji
ko​bie​ty.

Naj​ła​twiejinaj​pro​ściejby​ło​bygoza​pew​nić,żeonani​cze​gota​kie​gosięnieoba​-

wia, ale za​miast tak po​stą​pić, z ja​kiejś ab​sur​dal​nej i nie​wy​tłu​ma​czal​nej przy​czy​ny
Har​rietza​czę​łasiębez​rad​nietrząść.

–Żar​to​wa​łem–po​wie​dział oschleRigg,poczym do​dałnie​spo​dzie​wa​nie:– Prze​-

pra​szam,je​ślipa​niąprze​stra​szy​łem.

Pu​ściłjąostroż​nieicof​nąłsięokrok,przezcopo​czu​łasięjesz​czebar​dziejnie​-

zręcz​nie.

–Mampra​wietrzy​dzie​ścipięćlat,ze​bra​neży​cio​wedo​świad​cze​nieipo​tra​fiępra​-

wi​dło​wooce​nićsy​tu​ację–oświad​czy​ła.

Za​ci​snę​łausta,aonprzezchwi​lęsku​piłnanichwzrok.Wefek​cieHar​rietmia​ła

wra​że​nie,żejejser​ceza​trzy​ma​łosięnakil​kase​kund.

Rigguniósłbrwi.
– Są​dzę, że w dzi​siej​szych cza​sach żad​na ko​bie​ta nie może być pew​na, iż wiek

chro​nijąprzedtakąna​pa​ścią–za​uwa​żyłsar​ka​stycz​nie.

–Nietomia​łamnamy​śli–rzu​ci​łanie​opatrz​nieHar​riet.
–Nie?Acowta​kimra​zie?
Jak,nali​tośćbo​ską,mo​gławma​new​ro​waćsięwtakąsy​tu​ację?
–Cho​dzi​łomioto–za​czę​ła–żeniewy​glą​dapannamęż​czy​znę,któ​rybymu​siał

ucie​kaćsiędoprze​mo​cy,żeby…żeby…–Urwa​łaspe​szo​na.

–Ajed​nakniewpu​ści​łamniepanidosa​mo​cho​du,cho​ciażznaj​do​wa​łemsięwsy​tu​-

acjigod​nejpo​ża​ło​wa​nia–przy​po​mniałjejcierp​kimto​nem.

–Tobyłocoin​ne​go–za​pro​te​sto​wa​ła.–Wte​dypanbył…
–Nagi?–pod​po​wie​dział.
–Obcy–spro​sto​wa​łapo​spiesz​nie.
–Ate​raznieje​stem.Ro​zu​miem.Za​temtonieoba​waprzednie​prze​wi​dy​wal​no​ścią

mo​jejpłcijakota​kiejwy​wo​ła​łapaniobiek​cje,leczja,ara​czejmojedo​tknię​cie.

Har​riet wpa​try​wa​ła się w Rig​ga, za​sta​na​wia​jąc się, jak uda​ło im się przejść od

bez​piecz​nejineu​tral​nejkon​wer​sa​cjidory​zy​kow​nejipro​wo​ku​ją​cej.

–N…nicpo​dob​ne​go–wy​ją​ka​ła,aletenpro​testza​brzmiałbar​dzosła​bo.
–Na​praw​dęniemusisiępanini​cze​gooba​wiać,nie​za​leż​nieodtego,żenie​wąt​pli​-

wie jest pani atrak​cyj​na – kon​ty​nu​ował Rigg. – Za​pew​niam, że nie mam zwy​cza​ju
wy​mu​szaćza​in​te​re​so​wa​niazestro​nyprzed​sta​wi​cie​lekpanipłci.

Na​zwał ją atrak​cyj​ną! Za​sko​czo​na Har​riet w mil​cze​niu wpa​try​wa​ła się w nie​go

sze​ro​kootwar​ty​miocza​mi.Gdywresz​cieotrzą​snę​łasięzezdu​mie​nia,spo​strze​gła,
żeRiggod​da​liłsięwstro​nęran​gero​ve​ra.

Dla​cze​gotakjąoce​nił?Zde​cy​do​wa​nieniero​biłwra​że​niaba​wi​dam​ka,któ​rypra​wi

zdaw​ko​wekom​ple​men​ty.Wręczprze​ciw​nie,wy​glą​dałnapo​waż​ne​go,nie​zbytto​wa​-
rzy​skie​gomęż​czy​znę,azustjegobra​ta​ni​cydo​wie​dzia​łasię,cosą​dzioko​bie​tach.

Nie​za​leż​nieodtego,jakbar​dzoHar​rietsta​ra​łasięotymza​po​mnieć,topy​ta​nie

nur​to​wa​łojąprzezcaływie​czór,dłu​gopotym,jakwy​pa​ko​wa​łaza​ku​py,przy​go​to​wa​-
łaso​bieko​la​cjęiusia​dłazksiąż​ką.Ku​pi​łają,po​nie​ważza​po​wia​da​łosię,żepo​chło​-
niejejuwa​gębezresz​ty,atym​cza​semwciążwmy​ślachwra​ca​ładouży​te​goprzez
Rig​gaokre​śle​nia.

ROZDZIAŁCZWARTY

RanoHar​rietobu​dzi​łasięlek​koza​nie​po​ko​jo​na,czyabyniejestprze​zię​bio​na,ale

oka​za​łosię,żenaszczę​ścieniemażad​nychob​ja​wówwska​zu​ją​cychnanie​po​żą​da​ne
skut​kiwczo​raj​sze​goprze​mok​nię​cia.Po​cząt​kika​ta​rujużmi​nę​ły.

Wnocydeszczustał,alenie​bowciążza​snu​wa​łyoło​wia​nechmu​ry.Po​ry​wi​stywiatr

zry​wał z drzew li​ście, któ​re wi​ro​wa​ły w po​wie​trzu. Naj​wy​raź​niej je​sień za​go​ści​ła
nado​bre.

Je​sień–czasno​stal​gii,okresocze​ki​wa​nianana​dej​ściezimy.Możetaporaroku

od​po​wia​dazamójstanpsy​chicz​ny,anieRigg,cze​gosięoba​wia​ła,za​sta​na​wia​łasię
Har​riet.Byłtoku​szą​cykie​ru​nekroz​wa​żań,aleinie​bez​piecz​ny.Wnocypod​ję​łade​-
cy​zję,żeniepo​zwo​liso​bienaroz​my​śla​niaoRig​guanioswo​ichre​ak​cjachnajego
obec​ność.Za​nimbę​dziezapóź​no,po​win​naskie​ro​waćmy​ślikuistot​nymspra​wom.

Nacozapóź​no?–zre​flek​to​wa​łasię,je​dzącśnia​da​nie.Zapóź​nonaopa​mię​ta​nie

się,nawy​rzu​ce​niegozmy​śliizser​ca?Odło​ży​łagrzan​kę,któ​rana​gleprze​sta​łabyć
chru​pią​caisma​ko​wa​łani​czymka​wa​łekkar​to​nu.Za​ko​chaćsięwjejwie​ku,za​le​d​wie
po dwóch prze​lot​nych spo​tka​niach? To cał​kiem nie​moż​li​we! Prze​cież jest doj​rza​łą
ko​bie​tą,aniena​sto​lat​ką.

Naj​pierw szyb​ki spa​cer, a po​tem do pra​cy, po​sta​no​wi​ła. W ten spo​sób prze​gna

głu​pieinie​po​żą​da​nemy​śliorazemo​cje,któ​rezu​peł​nienie​po​trzeb​niezdo​mi​no​wa​ły
po​czą​tekjejupra​gnio​ne​gono​we​goży​cia.

Kie​dyzna​la​złasięnadwo​rze,ucie​szy​łasię,żewło​ży​łacie​płąbu​dry​sów​kę,choć

jejja​skra​wyczer​wo​nyko​lorwy​da​wałsięte​razra​czejdzie​cię​cymge​stemsprze​ci​wu
wo​becjejdaw​nychzwy​cza​jówipo​przed​nie​gosty​luży​cia.

Możetu​tajkry​łosięroz​wią​za​nieza​gad​kijejza​cho​wa​nia.Możeemo​cjo​nal​niesta​-

ła się na​sto​lat​ką, któ​rą tak na​praw​dę ni​g​dy nie była. Ta myśl ją roz​ba​wi​ła. Ode​-
tchnę​łazulgąiuśmiech​nę​łasiędosie​bie.

Od​dy​cha​łagłę​bo​ko,po​zwa​la​jąc,żebyczy​ste,ostrepo​wie​trzewy​peł​nia​łojejpłu​-

ca.Ja​każtoroz​koszpoLon​dy​nie.Na​glezwy​so​kiejtra​wytużprzedniąwy​sko​czył
za​jąc i w pierw​szej chwi​li prze​stra​szył Har​riet, po czym przy​wo​łał sko​ja​rze​nie
zBe​nem,la​bra​do​remTri​xie.

Za​wsze lu​bi​ła zwie​rzę​ta. Może po​win​na przy​ho​łu​bić psa lub kota. Lo​uise była

uczu​lo​nanasierść,więcwdzie​ciń​stwieniemia​łyżad​nychzwie​rząt.Tak,do​brzeby​-
ło​bymiećpsa.

Za​nim wró​ci​ła do domu, tem​pe​ra​tu​ra spa​dła o parę stop​ni, a wiatr się wzmógł.

Szklarz,doktó​re​goranoza​dzwo​ni​ła,obie​całwsta​wićszy​bęwoknienastry​chunaj​-
szyb​ciej,jaktomoż​li​we.

Za​pa​rzy​łaso​biekawę,nę​ka​nawy​rzu​ta​misu​mie​nia,żeza​ży​wanie​zdro​wejprzy​-

jem​no​ści, ra​cząc się kawą z ko​fe​iną i obie​cu​jąc so​bie, jak to ro​bi​ła re​gu​lar​nie, że
prze​sta​wi się na bez​ko​fe​ino​wą. Wie​dzia​ła jed​nak do​sko​na​le, że naj​praw​do​po​dob​-
niejtoni​g​dyniena​stą​pi.

Praw​dzi​wymluk​su​sembyłote​razdlaniejto,żewewła​snymdomumo​głaswo​bod​-

nieza​siąśćdoma​szy​nydopi​sa​nia.Jużniemu​sia​łategoro​bićpokry​jo​mu,jak​byto
był jej naj​więk​szy se​kret, ani się spie​szyć z po​wo​du licz​nych obo​wiąz​ków ro​dzin​-
nych i za​wo​do​wych. Za​wsze za​zdro​śnie strze​gła swo​jej pa​sji, sta​ra​jąc się zna​leźć
chwi​lę,kie​dymo​głaza​mknąćsięwpo​ko​juisku​pićnapi​sa​niu.

Te​raz ma​szy​na do pi​sa​nia sta​ła wy​god​nie na so​lid​nym ku​chen​nym sto​le, któ​ry

Har​rietku​pi​łaspe​cjal​niepoto,abyprzynimza​sia​daćdopi​sa​nia.Kie​dyunio​słagło​-
węznadma​szy​ny,pa​trzy​łapro​stowokno,zaktó​rymroz​cią​gałsięgąszczogro​do​-
wejro​ślin​no​ści.

Wcza​sieszyb​kie​golun​chuskła​da​ją​ce​gosięzzupyira​zo​wejbuł​kiroz​ma​rzy​łasię,

wy​obra​ża​jąc so​bie, jak na​stęp​ne​go lata bę​dzie wy​glą​dał jej ogród. Nie mo​gła się
do​cze​kaćdnia,wktó​rym zaj​miesiępra​ca​miogro​do​wy​mi. WLon​dy​niemia​ła mały
ogró​dek,wy​łącz​nieużyt​ko​wy.Od​da​łagobez​in​te​re​sow​niedzie​ciom,wie​rząc,żeim
bę​dziebar​dziejpo​trzeb​ny.

Tu​tajwo​kółdomuroz​cią​gałsiępra​wieakrzie​mi,któ​re​goczęśćsta​no​wiłkie​dyś

do​brze utrzy​ma​ny ogród wa​rzyw​ny. Mia​ła na​dzie​ję, że uda się go przy​wró​cić do
daw​nejświet​no​ści.Copraw​da,niebyłado​świad​czo​nąogrod​nicz​ką,alemia​łamnó​-
stwoza​pa​łuichę​ci.

Wy​obra​ża​łaso​bie,jakbę​dziewy​glą​dałnie​rów​nyży​wo​płot,kie​dyzo​sta​niesta​ran​-

nieprzy​cię​ty,awdo​ni​cachinara​ba​tachpo​ja​wiąsięróż​no​barw​nekwia​tytakcu​-
dow​nieutrwa​la​neprzezHe​lenAl​lin​gham,zna​nąakwa​re​list​kęorazilu​stra​tor​kę,ży​-
ją​cąnaprze​ło​mieXIXiXXwie​ku.

Skar​ciw​szy się w du​chu za trwo​nie​nie cza​su na sny na ja​wie, wró​ci​ła do pra​cy.

Wy​daw​caza​ak​cep​to​wałwstęp​nyza​rysno​wejksiąż​ki,po​zwa​la​jąc,bypu​ści​ławo​dze
fan​ta​zji.Jużpochwi​libyłatakpo​chło​nię​tapra​cą,żeniezo​rien​to​wa​łasię,iżmago​-
ścia,do​pó​kidrzwidokuch​ninieotwo​rzy​łysięinapro​guniesta​nę​łaTri​xie.

–Prze​pra​szam–za​czę​łazuśmie​chem–alewnie​skoń​czo​nośćpu​ka​łamdofron​to​-

wychdrzwi,awie​dzia​łam,żeje​steś,sko​roprzeddo​memstoisa​mo​chód.–Przy​nio​-
słam two​je rze​czy – do​da​ła, wrę​cza​jąc Har​riet pla​sti​ko​wą tor​bę. – Przy​szła​bym
wcze​śniej, ale Rigg wciąż wy​dzi​wia. – Skrzy​wi​ła się. – Mó​wił, że po​win​nam naj​-
pierwza​te​le​fo​no​wać,nawy​pa​dekgdy​byśnieży​czy​łaso​bieod​wie​dzin.Na​praw​dę,
oncza​sa​mijestzbytsta​ro​świec​ki.Niepo​zwa​lamipo​je​chaćzEvąijejmamą.Uwa​-
ża, że pani So​ames nie jest na tyle od​po​wie​dzial​na, żeby się nami opie​ko​wać, bo
lubiwy​cho​dzićzdomuisięba​wić.Opie​ko​wać!Teżcoś!Mamosiem​na​ścielat,no,
pra​wieosiem​na​ście!

Har​riet prze​zor​nie po​wstrzy​ma​ła się przed stwier​dze​niem, że pra​wie osiem​na​-

sto​lat​kipo​trze​bu​jądo​kład​nieta​kiejsa​mej,amożeista​ran​niej​szejopie​kiniżdzie​ci.

–Chcia​ła​bym,że​byśznimpo​roz​ma​wia​ła–oznaj​mi​łaTri​xie.
–Ja?
–Prze​cieżje​steśna​uczy​ciel​ką.Bę​dziemu​siałprzy​znać,żewiesz,comó​wisz,że

sięnatymznasz.

Har​rietwes​tchnę​łanadna​iw​no​ściąiza​ufa​niemdziew​czy​ny,któ​razda​wa​łasięnie

miećżad​nychwąt​pli​wo​ści,żeonajestpojejstro​nie.Nicdziw​ne​go,żeRiggniechce
od​daćjejpodopie​kęko​bie​ty,któ​rej,jegozda​niem,po​czu​cieod​po​wie​dzial​no​ścipo​-
zo​sta​wiawie​ledoży​cze​nia.

–My​ślę,żetwójstryjniejestty​pemmęż​czy​zny,któ​rypo​zwo​lił​by,abyktośwpły​-

wałnajegooce​ny–od​par​łasta​now​czo,sta​ra​jącsięnieulecproś​biema​lu​ją​cejsię
woczachTri​xie,takpo​dob​nychdooczuRig​ga.

–Och,aleoncięna​praw​dęlubi.
Har​rietpo​dej​rze​wa​ła,żedziew​czy​nawi​dzito,cochcewi​dzieć,atak​żepo​zwa​la

so​bienadrob​nąma​ni​pu​la​cję,abyosią​gnąćswójcel.

– Nie mogę roz​ma​wiać z two​im stry​jem na ten te​mat, po​nie​waż, mó​wiąc szcze​-

rze,są​dzę,żemawszel​kiepo​wo​dy,żebyniego​dzićsięnawy​jazdzpa​niąSo​ames–
wy​ja​śni​ła.

Za​uwa​ży​ła,żeTri​xiezmar​kot​nia​ła.
–Samasięza​sta​nów–do​da​ła.–Napew​nopo​tra​fiszzro​zu​mieć,jakbar​dzostryj

mu​siał się zde​ner​wo​wać, do​wie​dziaw​szy się, że pani So​ames wy​sła​ła cię do domu
zmęż​czy​zną,któ​re​gonieznał.Cowię​cej,zmęż​czy​zną,któ​rypił,za​nimusiadłza
kół​kiem.

Na​stą​pi​łakrót​kachwi​lamil​cze​nia.
–Tak.Ro​zu​miem,żemógłbyćzły,alegdy​bypo​zwo​liłmiwy​ja​śnić,zmie​nił​byzda​-

nie! Pani So​ames póź​no wró​ci​ła, bo za​trzy​mał ją klient. Ona jest de​ko​ra​tor​ką
wnętrziniemoże lek​ce​wa​żyćzle​ce​nio​daw​ców.Pozatym stwier​dzi​ła,żematyl​ko
tylepa​li​wawbaku,żebyranodo​je​chaćdosta​cjiben​zy​no​wej.Wte​dyjejfa​cetMau​-
ri​ceza​pro​po​no​wał,żemnieod​wie​zie,aonauzna​łatozado​sko​na​łeroz​wią​za​nie.–
Tri​xiewes​tchnę​łaiwy​dę​ławar​gi.–Oczy​wi​ściespra​wępo​gor​szy​łoto,żeRiggpo​-
sta​no​wiłpo​je​chaćpomniedopaniSo​amesiżeMau​ri​ceomalnanie​goniewje​chał
tużzabra​mą.Oskar​żyłgo,żepro​wa​dzisa​mo​chódpopi​ja​ne​mu.Byłwście​kły.Mau​-
ri​cejestmłod​szyodpaniSo​amesimy​ślę,żeRiggoba​wiałsię,żeonspró​bu​jemnie
pod​ry​wać,aleje​stempew​na,żeniemiałta​kie​goza​mia​ru.By​łamzłanastry​ja,bo
po​trak​to​wał mnie jak dziec​ko, któ​rym nie je​stem! Dla​te​go w nie​dzie​lę po​sta​no​wi​-
łamdaćmuna​ucz​kęiwma​new​ro​waćgowsy​tu​ację,wktó​rejlu​dziebłęd​niebygo
oce​ni​li,takbysięprze​ko​nał,jaktojestzo​staćośmie​szo​nym!

Umil​kłairzu​ci​łaHar​rietszel​mow​skiespoj​rze​nie,poczymdo​da​ła:
–Opo​wie​działmi,żewziąłtwójsa​mo​chódzamój.Za​ło​żęsię,żewpadłwfu​rię.

Ża​łu​ję,żeniewi​dzia​łam,jaksięci​skał.

–Niemacze​go–za​pew​ni​łająHar​riet.–Jakcisięuda​łozmu​sićgodoro​ze​bra​nia

sięiwsko​cze​niadowody?–spy​ta​ła,niemo​gącoprzećsięchę​ciza​spo​ko​je​niacie​ka​-
wo​ści.

Tri​xiero​ze​śmia​łasię.
– Och, to nie było trud​ne. Nie​na​wi​dzi jeź​dzić jako pa​sa​żer, więc sie​dział z za​-

mknię​ty​mi ocza​mi. Za​ha​mo​wa​łam i krzyk​nę​łam, że wi​dzia​łam, jak ktoś to​nie. Nie
wa​hałsięanichwi​li.Wie​dzia​łam,żetakbę​dzie.

Har​rietza​czę​łasięza​sta​na​wiać,czyTri​xiezda​jeso​biespra​wę,ja​kiemaszczę​-

ście,żejestwjejży​ciuktośtakod​po​wie​dzial​nyitro​skli​wy.

–Jaktyl​kowsko​czyłdorze​ki,na​tych​miastod​je​cha​łam.Mu​szęprzy​znać,żeza​ło​-

ży​łam,iżznaj​dziegoktó​ryśztu​tej​szychmiesz​kań​ców.Przezmyślbyminieprze​-
szło,żetobę​dziektośobcy.

Zno​wusięza​śmia​łaispy​ta​ła:
–Na​praw​dępo​my​śla​łaś,żemógłoka​zaćsięgwał​ci​cie​lem?Ależonsięwście​kał!

– Wy​obra​żam so​bie – od​par​ła au​to​ma​tycz​nie Har​riet, ale za​nim zdą​ży​ła po​wie​-

dzieć,cootymwszyst​kimsą​dzi,roz​ległsięod​głosza​jeż​dża​ją​ce​goprzeddomsa​mo​-
cho​du.

Tym ra​zem usły​sza​ła dzwo​nek i po​de​szła do drzwi fron​to​wych. Tri​xie sta​nę​ła

obokniej.

Ko​bie​ta,któ​rąHar​rietuj​rza​ła,otwo​rzyw​szydrzwi,naj​wy​raź​niejbyłado​brązna​-

jo​mąTri​xie,bodziew​czy​napo​wi​ta​łająsze​ro​kimuśmie​chem.

–Je​stemNoraFel​lows,żonapa​sto​ra–przed​sta​wi​łasięzlek​kimuśmie​chem.
Har​rietza​pro​si​łajądośrod​ka.
– Sły​sza​łam, że się pani tu​taj wpro​wa​dzi​ła – do​da​ła. – Two​rzy​my nie​wiel​ką spo​-

łecz​ność,wdo​dat​kudośćroz​rzu​co​nąpooko​li​cy,więcsta​ra​mysięwmia​ręmoż​li​wo​-
ściutrzy​my​waćzesobąkon​tak​ty.Je​ślipaniwolisa​mot​ność,topro​szęśmia​łopo​wie​-
dzieć.Nie​kie​dymałespo​łecz​no​ścimogąsięwy​da​waćklau​stro​fo​bicz​ne.Jed​nakdzi​-
siej​sza wi​zy​ta ma kon​kret​ny cel. Otóż w tym ty​go​dniu przy​pa​da​ją sześć​dzie​sią​te
uro​dzi​nymo​je​gomężaiztejoka​zjiwy​da​je​mywso​bo​tępopo​łu​dniuprzy​ję​cie.Za​-
pro​szo​na jest cała wieś, a więc i pani. Pro​szę wy​ba​czyć, że za​wia​da​miam z tak
krót​kimwy​prze​dze​niem.

Har​riet,wzru​szo​nauprzej​mo​ściąiser​decz​no​ściąpaniFel​lows,po​dzię​ko​wa​łajej

zaza​pro​sze​nie.

– We wsi or​ga​ni​zo​wa​li zbiór​kę na pre​zent – po​in​for​mo​wa​ła ją Tri​xie po wyj​ściu

pa​sto​ro​wej.

Har​rietpo​sta​no​wi​łado​wie​dziećsięnapo​czcie,czyniejestzapóź​nonado​ło​że​nie

siędowspól​ne​gopo​dar​ku.

–Copi​szesz?–za​in​te​re​so​wa​łasięTri​xie,zer​ka​jącnastółwkuch​niiod​ru​cho​wo

wyj​mu​jączko​szy​kajabł​ko.

Jesttakprzy​ja​znajakmałypsiakiza​ra​zembar​dzowraż​li​wa,oce​ni​łaHar​riet.Nic

dziw​ne​go, że Rigg uwa​ża, iż bra​ta​ni​ca po​win​na mieć opie​kę w po​sta​ci ko​goś bar​-
dziejod​po​wie​dzial​ne​goiostroż​ne​goniżpaniSo​ames.

–Książ​kę–od​par​ła.
Tri​xiespoj​rza​łananiązpo​dzi​wem.
–Je​steśpi​sar​ką.Wspa​nia​le.Bar​dzochcia​ła​bympi​sać–po​wie​dzia​łazroz​ma​rze​-

niem.–Wy​da​wa​łomisię,żemó​wi​łaś,iżje​steśna​uczy​ciel​ką.

–Tak,alera​czejby​łam–przy​zna​łaHar​riet.–Je​śliza​razniewró​cędopra​cy,to

oba​wiamsię,żemojaka​rie​rajakopi​sar​kimożetrwaćbar​dzokrót​ko.

Tri​xie zro​zu​mia​ła alu​zję i skie​ro​wa​ła się do drzwi. Po chwi​li jed​nak przy​sta​nę​ła

ispy​ta​ła:

–Mampo​wie​dziećRig​go​wi,żeucie​biewszyst​kowpo​rząd​ku?
–Tak,pro​szę–od​rze​kłaHar​riet.–Aha,mamprze​cieżtwo​jerze​czy,któ​remipo​-

ży​czy​łaś.Wy​pio​ręjeiod​damcijaknaj​szyb​ciej.

–Niemaspra​wy!–Tri​xieuśmiech​nę​łasięiznik​nę​łazadrzwia​mi.
Ileż sprzecz​no​ści w tym Rig​gu, po​my​śla​ła Har​riet po upły​nię​ciu go​dzi​ny, gdy

wkoń​cudo​szładownio​sku,żejed​nakwi​zy​taTri​xieunie​moż​li​wi​łajejsku​pie​niesię
napra​cy.Nieule​gawąt​pli​wo​ści,żejestsu​ro​wy,wy​nio​słyipo​wścią​gli​wy.Mo​gła​by
przy​siąc, że jej nie lubi. A jed​nak za​dał so​bie trud wy​sła​nia do niej bra​ta​ni​cy, aby
upew​ni​łasię,czynicjejniejest.

Czyż​by szcze​rze się o nią trosz​czył? Wąt​pli​we. Jego za​cho​wa​nie wy​ni​ka ra​czej

zgłę​bo​kie​gopo​czu​ciaod​po​wie​dzial​no​ści,ce​chy,któ​rązdą​ży​łajużza​uwa​żyćwjego
sto​sun​ku do pod​opiecz​nej. Dla Har​riet było oczy​wi​ste, że choć Tri​xie bun​tu​je się
prze​ciw​kostry​jo​wi,toko​chagoiufamubez​gra​nicz​nie.

Za​sta​na​wia​łasięmimowoli,czydziew​czy​na,któ​rapo​rzu​ci​łaRig​ga,kie​dy​kol​wiek

ża​ło​wa​łatejde​cy​zji.Trud​nobo​wiemwy​obra​zićso​bie,żebyja​ka​kol​wiekko​bie​tanie
chcia​łazo​staćżonąta​kie​gomęż​czy​znyjakRigg.

Dość, na​po​mnia​ła sie​bie, pa​rząc świe​żą kawę. Je​śli nie chcesz z po​wro​tem zna​-

leźćsięprzedkla​sąpeł​nądwu​na​sto​lat​ków,le​piejza​bierzsiędopra​cy.

Po​zo​sta​ła część ty​go​dnia upły​nę​ła Har​riet spo​koj​nie i pra​co​wi​cie. Tri​xie od​wie​-

dzi​łajątyl​koraz,oonaprzyoka​zjizwró​ci​łapo​ży​czo​neubra​nie.

Szyb​kosięzo​rien​to​wa​ła,żedziew​czy​najestsa​mot​naiżeszu​kawspar​ciado​ro​słej

oso​bywswejkam​pa​niima​ją​cejnaceluprze​ko​na​niestry​ja,żebywy​ra​ziłzgo​dęna
wy​jazdnanar​tyzprzy​ja​ciół​kąijejmat​ką.Potymjed​nak,cze​goHar​rietdo​wie​dzia​-
łasięnate​matsty​luży​ciapaniSo​ames,byłara​czejskłon​nautwier​dzićRig​gawjego
de​cy​zji,aniewy​stą​pićwroliopo​nent​ki.

Moż​li​wie naj​ła​god​niej wy​tłu​ma​czy​ła Tri​xie, dla​cze​go uwa​ża de​cy​zję stry​ja za

słusz​ną.

–Ależwkrót​ceskoń​częosiem​na​ścielat!–ob​ru​szy​łasięTri​xie.–To,żemamaEvy

jestoto​czo​namęż​czy​zna​miimadużopie​nię​dzy,niezna​czy,iżbędęjąna​śla​do​wać.
Po​tra​fięsamazde​cy​do​wać,cojestdlamniedo​bre–do​da​ła.

–Oczy​wi​ście–zgo​dzi​łasięHar​riet.–Cza​sa​mi,nie​za​leż​nieodtegonailedo​ro​śli

się czu​je​my, mo​że​my wplą​tać się w sy​tu​acje, któ​rych wo​le​li​by​śmy unik​nąć, bo nie
mamyjesz​czenatyledo​świad​cze​nia,żebywie​dzieć,jakpo​stą​pić.

Tri​xie była in​te​li​gent​ną dziew​czy​ną i za​miast się ob​ru​szyć, za​sta​no​wi​ła się nad

tymisło​wa​mi.

–Cho​dzicioto,żepo​zwo​li​łamMau​ri​ce’owisięod​wieźć,choćra​czejpo​win​nam

za​dzwo​nićpoRig​ga?

–Wła​śnie.–Har​rietski​nę​łagło​wą.
–Cóż,takna​praw​dęniechcia​łamje​chaćzMau​ri​ce’em.–Tri​xiesięskrzy​wi​ła.–

W nim jest coś… Nie umiem tego okre​ślić, jest taki… tro​chę od​py​cha​ją​cy, je​śli
wiesz, co mam na my​śli. Jed​nak Rigg nie mu​siał aż tak się wście​kać. Wy​szłam na
kom​plet​nąidiot​kę.Evapo​wie​dzia​ła,żeMau​ri​ceijejmamapę​ka​liześmie​chu.Uwa​-
ża,żemójstryjjestpo​twor​niesta​ro​świec​ki.

–Eva?–zdzi​wi​łasięHar​riet.–Acotyotymsą​dzisz?Naj​waż​niej​szejestsa​mo​-

dziel​nie oce​niać lu​dzi i sy​tu​acje, mieć wła​sne zda​nie, a przy​naj​mniej po​win​no tak
po​win​no być. Stryj może ci się te​raz wy​da​wać tro​chę apo​dyk​tycz​ny, ale wierz mi,
onchceje​dy​nietwo​je​godo​bra.

TwarzTri​xiespo​chmur​nia​ła.
– Za​pew​niam cię, nie je​stem czę​ścią spi​sku do​ro​słych prze​ciw​ko na​sto​lat​kom –

po​wie​dzia​łaHar​riet,wi​dzącjejminę.–Gdy​bymuzna​ła,żeRiggjestprze​sad​niesu​-
ro​wywsto​sun​kudocie​bie,niekry​ła​bymtejopi​nii,aleza​sta​nówsięnadtym.Prze​-
cieżito​bieniedokoń​caod​po​wia​dastylży​ciamamyEvy.

–Nie–zgo​dzi​łasięzlek​kimwa​ha​niemTri​xie.–Jed​naktoniezna​czy,żeztego

po​wo​du nie mogę się z Evą przy​jaź​nić. Za​miesz​ka​ły w na​szej oko​li​cy za​le​d​wie
przedkil​ko​mamie​sią​ca​miiEvaniemawie​luprzy​ja​ciół.Pozatym–do​da​łatę​sk​nie–
bar​dzochcia​łampo​je​chaćnanar​ty.Za​nimmoiro​dzi​cezgi​nę​li,Riggkaż​dejzimyjeź​-
dziłzniminanar​ty.Tam​te​godnia,gdyro​dzi​cezgi​nę​li,zo​stałwdomu,bocze​kałna
waż​nyte​le​fon.Zjeż​dża​linar​to​stra​dąiaku​ratze​szłala​wi​na.

Har​rietod​ru​cho​wowy​cią​gnę​łarękęipo​ło​ży​ładłońnaręceTri​xie.
–Tomu​sia​łobyćdlacie​biestrasz​ne–po​wie​dzia​łazewspół​czu​ciem.
– Było, ale jesz​cze gor​sze dla Rig​ga. Mu​siał ich zi​den​ty​fi​ko​wać i wszyst​ko za​ła​-

twić. – Tri​xie wsta​ła i za​czę​ła nie​spo​koj​nie krą​żyć po kuch​ni. – To mój naj​bliż​szy
krew​ny, ko​cham go, ale z po​wo​du in​te​re​sów czę​sto wy​jeż​dża. Wo​la​ła​bym chy​ba,
żebybyłżo​na​ty.Chcia​ła​bymmiećku​zy​nów,cio​cię.

Wcho​dzi​łynanie​bez​piecz​nygrunt.Har​rietin​tu​icyj​niewy​czu​wa​ła,żeRiggmiał​by

jejzazłe,gdy​bywy​ko​rzy​stu​jącza​ufa​nie,ja​kimob​da​rzy​łająjegobra​ta​ni​ca,wtrą​ca​-
łasięwichpry​wat​nespra​wy.

–Cóż,twójstryjniejeststar​cem.Możesięzpo​wo​dze​niemoże​nić–za​uwa​ży​ła,

chcącza​koń​czyćtenwą​tekroz​mo​wy.

Jed​naktauwa​ganieoka​za​łasiętraf​na,po​nie​ważTri​xiena​tych​miastgwał​tow​nie

za​opo​no​wa​ła.

–Onsięnieoże​ni!Kie​dyGem​magorzu​ci​ła,zła​ma​łamuser​ce.Po​przy​siągłso​bie,

żewię​cejnieza​ufażad​nejko​bie​cie.

Har​rietniepo​tra​fi​łaso​biewy​obra​zić,żebytenopa​no​wa​ny,po​wścią​gli​wymęż​czy​-

znadałsiępo​nieśćażta​kimemo​cjom.

– To sta​ło się przed moim uro​dze​niem, wkrót​ce po ślu​bie ro​dzi​ców. Mama mi

o tym opo​wia​da​ła – cią​gnę​ła Tri​xie, igno​ru​jąc pró​by Har​riet po​wstrzy​ma​nia jej
przeddal​szy​mizwie​rze​nia​mi.

–Gem​mabyłapięk​na,wy​stę​po​wa​łajakomo​del​ka.Riggosza​lałzmi​ło​ści.Mama

itatado​pie​rocosiępo​bra​li,aRiggwła​śnieskoń​czyłuni​wer​sy​tet.Wszy​scymiesz​-
ka​li w Lon​dy​nie. Mama opo​wia​da​ła mi, że Gem​ma była skoń​czo​ną pięk​no​ścią, ale
je​ślicho​dziocha​rak​ter…My​ślę,żemamaucie​szy​łasię,żeniewzię​liślu​bu.Wów​-
czas Rigg nie za​ra​biał wie​le. Po​wie​dział moim ro​dzi​com, że za​mie​rza​ją z Gem​mą
siępo​brać,apo​tem,naparędniprzedślu​bem,przy​szedłdonichioznaj​mił,żeona
wy​cho​dzizain​ne​gomęż​czy​znę,któ​re​gopo​zna​ławświe​ciemody,znacz​niestar​sze​-
goodnie​goibar​dzobo​ga​te​go.–Natwa​rzyTri​xiepo​ja​wiłsięwy​mow​nygry​mas.–
Mamaopo​wia​da​ła,żeRiggbyłzdru​zgo​ta​ny.My​ślę,żetobyłobar​dzoro​man​tycz​ne,
aty?

„Ro​man​tycz​ne”?–zdzi​wi​łasięwdu​chuHar​riet.
–Wca​letaknieuwa​żam–od​par​łarze​czo​wo.–Je​ślichceszznaćmojąopi​nię,to

my​ślę,żetwójstryjmiałszczę​ście,żetaktosięskoń​czy​ło.Je​ślioże​nił​bysięzGem​-
mą,praw​do​po​dob​niebył​bybar​dzonie​szczę​śli​wy.

Tri​xiespoj​rza​łananiąspodzmarsz​czo​nychbrwi.
–By​łaśkie​dyśza​ko​cha​na?–spy​ta​łaza​cie​ka​wio​na.–Tozna​czytakna​praw​dę,do

sza​leń​stwa,na​mięt​nie.

–Nie–od​rze​kłakrót​koHar​riet.
Nie za​mie​rza​ła ujaw​niać Tri​xie nie​do​stat​ków swo​jej na​tu​ry ani przy​zna​wać, że

nie jest ty​pem ko​bie​ty, któ​ra po​tra​fi wzbu​dzić w męż​czyź​nie nie​po​ha​mo​wa​ną na​-

mięt​ność.

–Nieza​ko​chamsię,do​pó​kinieskoń​częprzy​naj​mniejtrzy​dzie​stulat–oświad​czy​-

łaTri​xie.–Uwa​żam,żeżad​nako​bie​taniepo​win​napo​świę​caćsięmęż​czyź​nie,do​pó​-
kiniezro​bicze​gośzeswo​imży​ciem,niesą​dzisz?

–Uwa​żam,żeniena​le​żyan​ga​żo​waćsięwdłu​go​trwa​łyzwią​zek,za​nimniepo​zna

siędo​głęb​niesa​me​gosie​bieiniede​cy​du​jeoswo​imży​ciu.Toniejestdo​brypo​mysł,
bezwzglę​dunato,czydo​ty​czymęż​czy​zny,czyko​bie​ty–od​par​łaHar​riet.

– Naj​pierw chcę się usta​wić za​wo​do​wo – wy​ja​wi​ła Tri​xie. – W dzi​siej​szych cza​-

sachko​bie​tamusimiećpew​ność,żepo​tra​fibyćnie​za​leż​nafi​nan​so​wo,aniepo​le​gać
nakimś,ktobyjąutrzy​my​wał.Zga​dzaszsięzemną?

–Ow​szem.Toroz​sąd​ne,byko​bie​tabyłasa​mo​dziel​nafi​nan​so​woimo​głasamasię

utrzy​mać–przy​zna​łaHar​riet.

–Za​mie​rzaszkie​dyśwyjśćzamąż?–spy​ta​łaTri​xie,zmie​nia​jącte​mat.
–Ra​czejtegonieocze​ku​ję–od​par​łaszcze​rzeHar​riet.
Niedo​da​ła,żechoćte​razbyławwie​ku,kie​dymał​żeń​stwoopar​tenawspól​nych

za​in​te​re​so​wa​niachiwy​zna​wa​nychwar​to​ściach,zbu​do​wa​nenawza​jem​nejak​cep​ta​-
cjiiprzy​jaź​ni,po​win​nobyćdlaniejważ​niej​szeniżna​mięt​ność,ja​kaśjejzbun​to​wa​na
cząst​katę​sk​ni​łazasil​ny​miemo​cja​miipod​po​wia​da​ła,żeje​ślimia​ła​byni​g​dyichnie
do​świad​czyć,torów​niedo​brzemożepo​zo​staćsa​mot​na.

Powyj​ściuTri​xiewró​ci​ładopi​sa​nia,alestrzę​pyroz​mo​wywciążdoniejwra​ca​ły,

ku​sząc no​wy​mi wąt​ka​mi. A gdy​by tak na​pi​sać po​wieść dla do​ro​słych? Czy to zbyt
am​bit​nyza​miar?Możeitak,aleta​kiewy​zwa​niepo​bu​dzi​łojejwy​obraź​nię.

Je​sień za​do​mo​wi​ła się na do​bre. Wi​chu​ry, przed któ​ry​mi ostrze​gał Rigg, nad​cią​-

gnę​ły w pią​tek wcze​snym ran​kiem, tłu​kąc w drzwi i okna domu. Obu​dzi​ły Har​riet
wtu​lo​nąwkoł​dręnadu​żymsta​ro​świec​kimłóż​ku,któ​redo​pie​rocona​by​ła.Od​czu​-
wa​łanie​zna​nąjejdo​tych​czas,nie​maldzie​cin​nąprzy​jem​ność,gdytakle​ża​ławcie​-
ple,spo​koj​naibez​piecz​na,anaze​wnątrzsza​lałiwyłwiatr.

Niespo​dzie​wa​łasię,żeza​miesz​ka​nienawsidajejtylera​do​ści.Niedość,żemo​-

gła sama re​gu​lo​wać czas pra​cy, to jesz​cze czu​ła się zdrow​sza i szczę​śliw​sza niż
w mi​nio​nych la​tach. Do​brze ro​zu​mia​ła Rig​ga, któ​ry prze​niósł fir​mę z Lon​dy​nu na
po​gra​ni​czeSzko​cji.

Rigg.Je​dy​nywążwjejno​wymraju.Nie,po​pra​wi​łasię,ra​czejtojejna​tręt​nyna​-

wykcią​głe​gowra​ca​niadonie​gomy​śla​mijestowymprzy​sło​wio​wymwę​żem.

Pośnia​da​niu,nieba​czącnapo​go​dę,uda​łasiędowsi,abyku​pićkil​kaznacz​ków.

Wty​go​dniuHar​rietbyłanapo​czcie,żebysięprzed​sta​wić,ate​razchcia​łaza​py​tać
ozbiór​kęnapre​zenturo​dzi​no​wydlapa​sto​ra.Urzęd​nicz​kazwró​ci​łasiędoniejpo
imie​niu, po czym uśmiech​nę​ła się z apro​ba​tą i po​in​for​mo​wa​ła ją, że jest jesz​cze
czasnado​ło​że​niesiędowspól​ne​gopo​da​run​ku.

– Pa​stor chciał​by mieć kom​pu​ter – wy​ja​śni​ła. – Nie spo​dzie​wa się, że go od nas

do​sta​nie–do​da​łaześmie​chem–amynapew​noniemo​gli​by​śmyso​biepo​zwo​lićna
jego kup​no, gdy​by nie po​moc ze stro​ny Rig​ga Mat​thew​sa. Na​wet za​ła​twił kurs
szko​le​nio​wydlapa​sto​ra.Bę​dziesznaprzy​ję​ciu?

Har​rietprzy​tak​nę​ła.Lo​uisewy​śmia​ła​byją,wie​dząc,żespra​wiajejprzy​jem​ność

włą​cza​nie się w ży​cie wsi. Sio​stra by​wa​ła tyl​ko na eks​klu​zyw​nych im​pre​zach, na

któ​rychro​iłosięodsław​nychlu​dziwstro​jachodnaj​mod​niej​szychpro​jek​tan​tów.

Zde​cy​do​wa​nieróż​ni​łysięgu​stem,upodo​ba​nia​miorazza​in​te​re​so​wa​nia​mi.Odcza​-

suślu​busio​stryHar​rietna​pi​sa​ładoniejdwarazy,alewciążnieotrzy​ma​łaod​po​wie​-
dzi.Mia​łaświa​do​mość,żepo​win​nabar​dziejtę​sk​nićzaLo​uiseibliź​nię​ta​mi,alewi​-
zy​ty bra​ta​ni​cy Rig​ga spra​wia​ły jej znacz​nie wię​cej ra​do​ści niż kie​dy​kol​wiek to​wa​-
rzy​stwosio​stry.

Tri​xiezwie​rzy​łasięjej,żepoukoń​cze​niuszko​łyza​mie​rzastu​dio​waćnauni​wer​sy​-

te​cie,alewciążniepod​ję​łade​cy​zji,jakikie​ru​nekwy​brać.Har​rietprzy​szłodogło​-
wy,żeRiggznacz​niele​piejdo​pro​wa​dziłbra​ta​ni​cędopeł​no​let​no​ściniżonasio​strę.

Wra​ca​ła do domu, roz​ko​szu​jąc się wia​trem, za​uwa​ża​jąc zmia​ny w kra​jo​bra​zie,

wska​zu​ją​ce,żenie​uchron​niezbli​żasięzima.

Wewsior​ga​ni​zo​wa​noob​cho​dyzoka​zjirocz​ni​cyspi​skupro​cho​we​goza​wią​za​ne​go

poto,by5li​sto​pa​da1605rokuuśmier​cićkró​laJa​ku​baIStu​ar​ta.Bi​le​tynaim​pre​zę
sprze​da​wa​nonapo​czcieiHar​rietpodwpły​wemim​pul​suku​pi​łaje​denznich.Ni​g​dy
nicniewia​do​mo,po​my​śla​ła,możeznaj​dzietamin​spi​ra​cjędopo​wie​ści.

Szyb​kispa​cerpo​bu​dziłjejwy​obraź​nię,więcprzezcałepo​po​łu​dnieniewsta​wa​ła

odma​szy​nydopi​sa​nia.Doprze​rwa​niapra​cyzmu​si​łyjądo​pie​roobo​la​łenad​garst​ki.
Napo​czcieza​opa​trzy​łasięwkil​kama​ga​zy​nówilu​stro​wa​nychiwie​czórspę​dzi​łana
prze​glą​da​niupro​jek​tówwy​stro​jumiesz​kań.

Wszyst​kiepod​sta​wo​wepra​cere​mon​to​wezo​sta​ływy​ko​na​ne,alecze​ka​łojąjesz​-

cze urzą​dze​nie wnętrz. Jed​nak wy​szu​ka​ne pro​po​zy​cje, któ​re zna​la​zła w pi​smach,
nie przy​pa​dły jej do gu​stu. Za​mknę​ła oczy i wy​obra​zi​ła so​bie swój po​kój dzien​ny,
w któ​rym zna​la​zła​by się za​chę​ca​ją​ca do re​lak​su wy​god​na sofa i mięk​kie fo​te​le,
wprostide​al​nedoza​głę​bie​niasięwnichzksiąż​kąwręce.

Oknapo​ko​juwy​cho​dzi​łynapół​noc,na​le​ża​ło​bywięcurzą​dzićgowcie​płychko​lo​-

rach brą​zu i te​ra​ko​ty, do​szła do wnio​sku Har​riet. W wy​obraź​ni już go me​blo​wa​ła
i de​ko​ro​wa​ła, gdy ni z tego, ni z owe​go w jej wi​zji po​ja​wił się sie​dzą​cy na brze​gu
sofy Rigg. Po​iry​to​wa​na, za​da​ła so​bie w du​chu py​ta​nie, co się z nią dzie​je, u li​cha,
skądteidio​tycz​nefan​ta​zje?Czyżniemado​sta​tecz​niedużosprawnagło​wie?Dla​-
cze​goupar​ciepo​wra​ca​jądoniejteab​sur​dal​nesnynaja​wie?

Złanasie​bie,wsta​łazka​na​py.Daw​niej,kie​dyLo​uiseibliź​nia​kizabar​dzoda​wa​ły

się jej we zna​ki, znaj​do​wa​ła wy​tchnie​nie w do​mo​wych za​ję​ciach, choć​by w my​ciu
pod​ło​giwkuch​ni.Możete​raztame​to​daoka​żesięrów​niesku​tecz​naiusu​nieRig​ga
zjejmy​śli?

Popół​go​dzi​niepod​ło​gawkuch​nilśni​łani​czymlu​stro,aHar​rietna​dalza​sta​na​wia​-

ła się, czy na​praw​dę w wie​ku trzy​dzie​stu pię​ciu lat po​win​na snuć ma​rze​nia o nie​-
osią​gal​nym męż​czyź​nie. Sko​ro nie może się ich de​fi​ni​tyw​nie po​zbyć, to dla​cze​go
wy​bra​ławła​śnieRig​ga?

Dla​cze​go?Czyrze​czy​wi​ściewar​toza​da​waćso​bietopy​ta​nie?Żad​nako​bie​ta,któ​-

razapierw​szymra​zemzo​ba​czy​ła​bygowca​łejoka​za​ło​ści,takjakjejsiętozda​rzy​-
ło, nie po​zo​sta​ła​by obo​jęt​na na jego mę​ski urok. W prze​szło​ści bar​dzo mę​scy
przed​sta​wi​cie​leprze​ciw​nejpłcinie​zmien​niebu​dzi​liwniejlęk.Odzi​wo,wprzy​pad​-
kuRig​ganieod​czu​wa​łaobaw.Onjąwręczfa​scy​no​wał,atak​żedraż​niłiab​sor​bo​wał
jejuwa​gę.Aimwię​cejonimwie​dzia​ładzię​kizwie​rze​niomTri​xie,tymbar​dziejbyła
podjegowra​że​niem.

Tewszyst​kiegroź​neozna​kibyłyażnad​towy​raź​ne.By​ła​bynie​mą​dra,gdy​bypo​-

sta​no​wi​łajezi​gno​ro​wać.Riggsięniąniein​te​re​so​wał,ana​wetgdy​by…Krą​ży​łanie​-
spo​koj​niepokuch​ni,wal​czączko​lej​nąpo​ku​sąpusz​cze​niawo​dzyfan​ta​zjiiwy​obra​-
że​nia so​bie, jak by to było być po​żą​da​ną i ko​cha​ną przez ta​kie​go męż​czy​znę jak
Rigg.

Porazpierw​szyodcza​suprzy​jaz​dunawieśnoc​nywy​po​czy​nekza​kłó​ci​łyjejnie​po​-

ko​ją​cesny,zktó​rychniezdo​ła​łasięwy​zwo​lić.Ranoobu​dzi​łasiępo​iry​to​wa​naizmę​-
czo​na.Wła​śniemia​łazmu​sićsiędozje​dze​niaśnia​da​nia,kie​dyroz​ległsiędzwo​nek
te​le​fo​nu.Prze​ko​na​na,żetoTri​xie,szyb​kopod​nio​słasłu​chaw​kęina​glezmar​twia​ła,
usły​szaw​szyzna​jo​mymę​skigłos.

–Har​riet,tuRigg,wiem,żewy​bie​raszsiępopo​łu​dniunaprzy​ję​ciezoka​zjiuro​-

dzinpa​sto​ra–po​wie​działrze​czo​wo.–PaniFel​lowspo​pro​si​ła,że​by​śmyza​je​cha​lipo
cie​bie i za​bra​li na​szym sa​mo​cho​dem. Tam jest bar​dzo mało miejsc par​kin​go​wych
ibę​dziewy​god​niej,je​ślizja​wisięmniejaut.Októ​rejchcia​ła​byśwy​je​chać?

Har​rietpo​trze​bo​wa​ładłuż​szejchwi​li,byze​braćmy​śli.Byłazszo​ko​wa​na.Do​pie​ro

cownocyśni​łaoRig​gu,atusły​szyjegogłos.Ucie​szy​łasię,żewkrót​cegozo​ba​czy,
choćra​dośćzma​la​ła,gdyso​bieuprzy​tom​ni​ła,żeza​te​le​fo​no​wałdoniejniezwła​snej
ini​cja​ty​wy. Zła na sie​bie, że daje się po​nieść nie​do​rzecz​nym fan​ta​zjom, nie była
wsta​niewy​do​byćgło​su.

–Har​riet?Je​steśtam?–usły​sza​ła.
–Tak–bąk​nę​łaiwresz​ciewzię​łasięwgarść.–Niemy​śla​łamokon​kret​nejgo​dzi​-

nie–od​par​łazta​kimspo​ko​jem,najakijąbyłostać.–Do​sto​su​jęsiędocie​bieiTri​-
xie.

Gdy​by nie do​dał za​strze​że​nia o bra​ku miejsc par​kin​go​wych, mu​sia​ła​by od​rzu​cić

jego pro​po​zy​cję. Może za​ko​chać się w nim jak ostat​nia idiot​ka, ale do​pil​nu​je, by
niktsięotymniedo​wie​dział.Bądźcobądź,maswo​jądumę.

Duma?Aczyniejestuwa​ża​nazawadę,anieza​le​tę?
– Do​brze, czy w ta​kim ra​zie mo​że​my się umó​wić na wpół do czwar​tej? – spy​tał

Rigg.

–Będęgo​to​wa.
Od​kła​da​jąc słu​chaw​kę, stwier​dzi​ła, że ści​ska​ła ją tak kur​czo​wo, aż po​bie​la​ły jej

pal​ce.Osiem​na​sto​let​niaTri​xiemawię​cejzim​nejkrwiijestbar​dziejzrów​no​wa​żo​na
psy​chicz​nieniżja,po​my​śla​łazewsty​demHar​riet.Możetospra​wawie​ku,uzna​ła,
od​su​wa​jącśnia​da​nie,któ​re​gożo​łą​dekniebyłwsta​niestra​wić.

Tak,wtymmusisiękryćod​po​wiedź,wmoimwie​ku,uzna​ławdu​chu,na​le​wa​jąc

kawędokub​ka.Naj​wy​raź​niejprze​cho​dzęcośwro​dza​jukry​zy​suwie​kuśred​nie​go,
boprze​ży​wamte​razto,cze​goniedo​świad​czy​łamwmło​do​ści.Uspo​ko​jo​na,żezna​-
la​zła wy​tłu​ma​cze​nie cał​kiem ob​cych so​bie od​czuć, Har​riet po​szła na górę po
płaszcz.

Po​win​nabyławczo​rajpo​je​chaćdoHa​wickpoza​ku​py,aletaksięzło​ży​ło,żetam

niedo​tar​ła.Bę​dziemu​sia​łaza​ła​twićtodzi​siaj.

Wiatrustał,ja​sno​nie​bie​skie​gonie​banieprze​sła​nia​łychmu​ry,wpro​mie​niachsłoń​-

cali​ściepo​ły​ski​wa​łyzło​ci​ścieirdza​wo.

Uda​ło się jej zna​leźć miej​sce na par​kin​gu przed skle​pem. Za​ku​py w mia​stecz​ku

od​by​wa​łysięnie​spiesz​nie,znacz​niespo​koj​niejniżwLon​dy​nie.Na​wetwsu​per​mar​-

ke​ciedziew​czę​taprzyka​sachzna​łyimio​naklien​tówiza​mie​nia​łyznimiparęuprzej​-
mychsłów.Tu​tej​szyak​centbrzmiałprzy​jem​niewuszachHar​riet.

Po​wo​liwra​ca​ładosa​mo​cho​du,cie​szącsięsłoń​cemimiłądlaniejma​ło​mia​stecz​ko​-

wąat​mos​fe​rą.Wpew​nejchwi​lijejwzrokprzy​cią​gnę​ławy​sta​wanie​wiel​kie​gobu​ti​-
ku. Po​de​szła bli​żej, żeby przyj​rzeć się ja​sno​czer​wo​nej gar​son​ce z dzia​ni​ny. Spod
dłu​gie​goża​kie​tuwy​sta​wa​łakrót​kaspód​ni​ca.Ca​łośćzo​sta​łauszy​taztka​ni​nyozdo​-
bio​nejwzo​remisze​ro​kąsa​ty​no​wąwstąż​kąprzyża​kie​cie.Pod​czasgdyHar​rietsta​-
ła,po​dzi​wia​jącgu​stow​nyze​staw,obokza​trzy​ma​łasięko​bie​taipo​pa​trzy​łanakom​-
pletzrów​nymza​chwy​tem.

– Ślicz​ny, praw​da? – zwró​ci​ła się do Har​riet tak samo przy​jaź​nie, jak czy​ni​li to

inni człon​ko​wie tu​tej​szej spo​łecz​no​ści. – Jan za​wsze ma pięk​ne rze​czy, ale mu​szę
po​wie​dzieć,żetenze​stawjestkla​sąsamąwso​bie.Mapaniszczę​ście,żetopani
ko​lor, poza tym jest pani bar​dzo zgrab​na – do​da​ła z wes​tchnie​niem nie​zna​jo​ma,
prze​su​wa​jąc wzro​kiem po swo​jej pulch​nej syl​wet​ce. Uśmiech​nę​ła się jesz​cze raz
iode​szła.

Har​riet nie po​trze​bo​wa​ła no​wych ubrań, a nie​trud​no było się do​my​ślić, że ele​-

ganc​kagar​son​kanapew​nojestdro​ga.Nieprzy​szłojejdogło​wy,żebyjąku​pić,do​-
pó​ki nie​zna​jo​ma nie pod​su​nę​ła jej tego po​my​słu. Nie no​si​ła rze​czy w tym sty​lu,
amimotowe​szładoskle​pu.Na​tych​miastpo​de​szładoniejeks​pe​dient​ka.

–Jestpaniza​in​te​re​so​wa​nakom​ple​temzwy​sta​wy?–za​py​ta​ła.–Mamytyl​koten

je​deneg​zem​plarz,itowbar​dzoma​łymroz​mia​rze.–Po​pa​trzy​łanie​pew​nienaHar​-
riet.–Samaniewiem–do​da​ła.–Jakinu​merpaninosi?

Ocie​pla​na bu​dry​sów​ka, któ​rą Har​riet mia​ła na so​bie, była luź​na i w związ​ku

ztymukry​wa​łasyl​wet​kę.Kie​dyHar​rietjązdję​ła,oczyeks​pe​dient​kiroz​bły​słyzra​-
do​ści.

–Otak,bę​dziepa​so​waćide​al​nie!–wy​krzyk​nę​ła,szyb​kozdję​łagar​son​kęzwy​sta​-

wyiza​pro​wa​dzi​łaHar​rietdoprzy​mie​rzal​ni.

Rze​czy​wi​ście kom​plet oka​zał się jak uszy​ty na mia​rę, stwier​dzi​ła Har​riet, prze​-

glą​da​jąc się w lu​strze. Ko​lor pod​kre​ślał ja​sną cerę i do​da​wał so​czy​ste​go od​cie​nia
ciem​nymwło​somomie​dzia​nympo​ły​sku.Cowię​cej,wpo​łą​cze​niuozdob​nejgóryza​-
pi​na​nej pod szy​ję z wą​ską, krót​ką spód​ni​cą było coś bar​dzo szy​kow​ne​go. Ze​staw
niemiałwso​bienicpro​wo​ka​cyj​ne​go,ajed​nakgwa​ran​to​wał,żeno​szą​cagooso​ba
przy​cią​gniespoj​rze​nia.

Igno​ru​jącgłosroz​sąd​ku,Har​rietprze​bra​łasięwswo​jerze​czyiza​nimzdą​ży​łasię

oprzećim​pul​so​wi,po​wie​dzia​łaeks​pe​dient​ce,żeku​pu​jegar​son​kę.

Byłatakdro​ga,jakprze​wi​dy​wa​ła,aleuzna​łatenwy​da​tekzawpeł​niuza​sad​nio​ny.

Mia​łabar​dzomałoubrańwyj​ścio​wych.Za​pew​nia​jącsie​bie,żenieku​pi​łategokom​-
ple​tupoto,byRiggmógłjąwnimzo​ba​czyć,skie​ro​wa​łasiędosa​mo​cho​du.Spę​dzi​ła
wHa​wickwię​cejcza​su,niżza​mie​rza​ła.Otwo​rzy​łara​dioiwdro​dzedodomunu​ci​ła
dowtó​rupio​sen​ki,wzbra​nia​jącsięprzedprzy​zna​niemsamaprzedsobą,żejejdo​-
bryhu​morłą​czysięzper​spek​ty​wąry​chłe​gospo​tka​niazRig​giem.

ROZDZIAŁPIĄTY

Otrze​ciejpopo​łu​dniuHar​rietbyłaubra​naigo​to​wadowyj​ścia.Umy​ławło​sy,sta​-

ran​nie je upię​ła i spoj​rza​ła w lu​stro. Zo​ba​czy​ła oso​bę róż​nią​cą się za​sad​ni​czo od
tej,któ​rąbyłanacodzień.Czyż​bytyl​kojejsięwy​da​wa​ło,żewy​glą​damło​dziejiła​-
god​niej?

Skar​ci​łasięwdu​chuzata​kiemy​śliize​szłanadół.Jakzwy​kleprzedspo​tka​niem

zRig​giembyłaspię​ta.Kart​kauro​dzi​no​wale​ża​łanasto​li​kuobokto​reb​ki,kluczjuż
tkwiłwzam​ku.Po​dej​rze​wa​ła,żeRiggniejestmęż​czy​zną,któ​rylubinako​goścze​-
kać.

Kie​dymi​nę​łowpółdoczwar​tej,aonsięniepo​ja​wił,jejna​pię​ciewy​raź​niewzro​-

sło.Zadwa​dzie​ściaczwar​taza​czę​łasięza​sta​na​wiać,czyniepo​win​nadonie​goza​-
dzwo​nić,kie​dyprzezoknoza​uwa​ży​łaza​jeż​dża​ją​cyzim​pe​temprzeddomczer​wo​ny
volks​wa​gen.

Tri​xiewy​sko​czy​łazautaipo​pę​dzi​ładodrzwi.
– Prze​pra​szam za spóź​nie​nie – rzu​ci​ła od pro​gu. – Na​wia​sem mó​wiąc, Rigg nie

mógłprzy​je​chać–do​da​ła,gdyHar​rietza​my​ka​ładrzwiiszłazaniądosa​mo​cho​du.–
Wy​ni​kłyja​kieśkło​po​tywfa​bry​ce.

Har​rietwsia​dładoautaiza​pię​łapas,ma​jącna​dzie​ję,żejejtwarznieod​zwier​cie​-

dlatar​ga​ją​cychniąemo​cji.Roz​myśl​nienieza​da​łapy​ta​nia,czyRiggweź​mieudział
wprzy​ję​ciu.Samaje​stemso​biewin​na,żetaksięczu​ję,uzna​ławdu​chu.Ostrze​ga​ła
się,żebyniedaćsiępro​wa​dzićsnomnaja​wie.Prze​cieżtooczy​wi​ste,żeRiggnie
jestniąanitro​chęza​in​te​re​so​wa​ny.

–Stryjpro​sił,abyprze​ka​zać,żecięprze​pra​sza–po​wie​dzia​łaTri​xie,zmie​nia​jąc

biegzgod​nąpo​zaz​drosz​cze​niazręcz​no​ścią.

Jestdo​brymkie​row​cą,ostroż​nym,alezde​cy​do​wa​nym,za​uwa​ży​łaHar​riet.Zresz​-

tąRiggniepo​zwo​lił​bybra​ta​ni​cywy​je​chaćnaszo​sę,gdy​byniebyłpe​wienjejumie​-
jęt​no​ści,na​wetje​śli–jaktwier​dzi​ła–za​my​kałoczy,gdyja​dączniąsa​mo​cho​dem,
sie​dział na miej​scu pa​sa​że​ra. Nie po​tra​fię prze​stać my​śleć o Rig​gu, skar​ci​ła się
wdu​chuHar​rietipo​czu​łazna​jo​myuciskwżo​łąd​ku.Za​mknę​łaoczy.

–Do​brzesięczu​jesz?–za​nie​po​ko​iłasięTri​xie.–Bar​dzozbla​dłaś.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku–skła​ma​łanie​pew​nieHar​riet.
–Atakwogó​le,topo​do​bamisiętwójkom​plet.Świet​nieciwtymko​lo​rze.Bar​dzo

bym chcia​ła no​sić czer​wień, ale z mo​imi wło​sa​mi to nie​moż​li​we. W po​nie​dzia​łek
zno​wudoszko​ły!–jęk​nę​ła.–Naszczę​ścieniekażąnamcho​dzićwmun​dur​kach.

Wkrót​ceza​je​cha​łyprzedple​ba​nięiza​par​ko​wa​łyobokin​nychsa​mo​cho​dów.
– Pa​stor jest su​per – stwier​dzi​ła nie​ocze​ki​wa​nie Tri​xie, kie​dy szły w kie​run​ku

drzwi.–Cza​sa​mitro​chęroz​tar​gnio​ny,alenieża​dende​wot,je​śliwiesz,comamna
my​śli.

Har​rietuśmiech​nę​łasię,sły​sząctęcha​rak​te​ry​sty​kę.Krót​kocze​ka​łynaotwar​cie

drzwiiwpro​gusta​nąłmęż​czy​zna.Zmru​żyłciem​neoczy,spoj​rzałzwy​raź​nymza​in​-

te​re​so​wa​niemnaHar​riet,poczymzuśmie​chemzwró​ciłsiędobra​ta​ni​cyRig​ga:

–Wi​taj.Stryjnieprzy​je​chał?Nie​waż​ne.Wejdź​cie,alenaj​pierwprzed​stawmnie

swo​jejprzy​ja​ciół​ce.

–Har​riet,toDan,synpa​sto​ra.Dan,toHar​riet,na​szanowasą​siad​ka.–Tri​xiedo​-

peł​ni​łafor​mal​no​ści.

– Nowa są​siad​ka? Wspa​nia​le! W ta​kim ra​zie nie będę kłu​sow​ni​kiem na te​re​nie

Rig​ga,je​ślicięwy​krad​nę,czyżnie,Har​riet?

Jest nie​co młod​szy ode mnie, oce​ni​ła, nie od​po​wia​da​jąc na py​ta​nie. Poza tym

atrak​cyj​ny,pew​nysie​biei,jakpo​dej​rze​wa​ła,znasięnako​bie​tach.Wie,jaksięim
przy​po​do​bać.Gdy​bygospo​tka​ławLon​dy​nie,by​ła​bypodwra​że​niem,te​razjed​nak,
nie​za​leż​nie od tego, że był atrak​cyj​ny fi​zycz​nie, choć nie​co zbyt chło​pię​cy jak na
męż​czy​znękołotrzy​dziest​ki,nieczu​łaab​so​lut​nienic,kie​dybez​czel​niejejschle​biał
ina​le​gał,żeoso​bi​ścieprzed​sta​wijąojcu.

Pa​stor po​wi​tał ją ser​decz​nie i Har​riet od razu do​my​śli​ła się, dla​cze​go Tri​xie go

lubi.Miałwso​bieuj​mu​ją​cąła​god​nośćide​li​kat​ność.Za​sta​no​wi​łoją,jaktomoż​li​we,
żetakabez​pre​ten​sjo​nal​na,skrom​naparajakFel​low​so​wiemo​glispło​dzićpew​ne​go
sie​bieświa​to​we​gosyna.

Pa​storod​szedłnamo​ment,żebyimprzy​nieśćcośdopi​cia,iwtymcza​sieTri​xie

prze​ka​za​łajejkil​kain​for​ma​cjido​ty​czą​cychjegoro​dzi​ny.

– Dan wy​kła​da na uni​wer​sy​te​cie w New​ca​stle – po​wie​dzia​ła. – Pani Fel​lows po​-

wta​rza,żechcia​ła​by,abysięoże​nił,aRiggtwier​dzi,żeonzabar​dzolubiroz​ko​chi​-
waćwso​biestu​dent​ki,żebybyćzjed​nąko​bie​tą.Onna​praw​dęciępod​ry​wa–do​da​-
łapoczę​ściroz​ba​wio​na,poczę​ścizdzi​wio​na.

Har​rietsięuśmiech​nę​ła.
–Nie,popro​stumatakistylby​cia.Pozatymsko​roupodo​bałso​biestu​dent​ki,to

ra​czejmałopraw​do​po​dob​ne,żebysięmnąza​in​te​re​so​wał.

Z ja​kie​goś po​wo​du Tri​xie nie wy​da​wa​ła się za​do​wo​lo​na z fak​tu, że Dan zwró​cił

uwa​gęnaHar​riet.Onasamapo​dej​rze​wa​ła,żeDanjestty​pemmęż​czy​zny,któ​ryod​-
ru​cho​woflir​tu​jezkaż​dąko​bie​tą.

Słu​cha​jąc go jed​nym uchem, gdy pra​wił jej kom​ple​men​ty, ob​ser​wo​wa​ła Tri​xie

iode​tchnę​łazulgą,stwier​dziw​szy,żetonieoso​bi​steza​in​te​re​so​wa​nienimspra​wi​ło,
żewoczachjejmło​dejprzy​ja​ciół​kipo​ja​wiłsiębłyskdez​apro​ba​ty.

Wmia​ręupły​wupo​po​łu​dnia,gdyobo​jeprzy​lgnę​lidoniejni​czymdwapsydoko​ści,

roz​ba​wie​nieHar​rietustą​pi​łomiej​scairy​ta​cji.Byłapew​na,żeDanzpre​me​dy​ta​cją
draż​nisięzTri​xie,choćniemia​łapo​ję​cia,wja​kimcelutorobi.Byłooczy​wi​ste,że
dziew​czy​nanieza​mie​rzazo​sta​wićjejsa​mejzDa​nem,aonzso​biewia​do​me​gopo​-
wo​duro​biłwszyst​ko,żebysięjejpo​zbyć.

Uznaw​szy,żemadość,wła​śnieza​mie​rza​łaza​pro​po​no​waćbra​ta​ni​cyRig​ga,żeby

opu​ści​łyprzy​ję​cie,kie​dyżonapa​sto​rapo​de​szładonichispy​ta​ła,czyTri​xieniepo​-
mo​gła​byjejze​braćpu​stychta​le​rzyikie​lisz​ków.Dziew​czy​naod​cho​dząc,rzu​ci​łaDa​-
no​wigniew​nespoj​rze​nie.

–Dzię​ki,mamo–mruk​nąłDan,kie​dyobieode​szły.–Ate​raz,sko​ropo​zby​li​śmysię

two​je​gooso​bi​ste​goanio​łastró​ża,zdradźmi,coteżtenRiggwy​my​ślił?Ka​załjejcie​-
biepil​no​wać?

–Rigg?–zdzi​wi​łasięHar​rietilek​koza​ru​mie​ni​ła.–Spe​cjal​niesięzniądraż​ni​łeś.

Niemo​żeszjejwi​nić,żenatoza​re​ago​wa​ła.

–Anizachro​nie​nieoso​bi​stejipry​wat​nejwła​sno​ścijejstry​ja?–spy​tałpro​wo​ku​ją​-

co.

Har​rietspur​pu​ro​wia​ła.Byłaza​że​no​wa​naijed​no​cze​śniezła.
–Wy​cią​gaszbez​pod​staw​newnio​ski–stwier​dzi​łaoschle.–Riggjestmoimsą​sia​-

dem,towszyst​ko.Nieje​stemjegowła​sno​ścią,anijego,aniżad​ne​goin​ne​gomęż​czy​-
zny–pod​kre​śli​łazgniew​nymbły​skiemwoku.

Chcia​łaza​de​mon​stro​wać,comy​śliotejjaw​niesek​si​stow​skiejuwa​dze.Jakwdzi​-

siej​szych cza​sach męż​czy​zna, któ​ry uczy mło​dych lu​dzi, ma czel​ność in​sy​nu​ować
ko​bie​cie,żejestczy​jąśwła​sno​ścią?

Rzu​ci​łamusu​ro​wespoj​rze​nie,po​dej​rze​wa​jąc,żedraż​nisięzniąwtakisamspo​-

sób jak z Tri​xie, ale on już na nią nie pa​trzył. Za​my​ślo​ny błą​dził wzro​kiem gdzieś
po​nadjejra​mie​niem.

–My​ślę,żeskła​ma​łaś–rzekłwkoń​cu.–Je​ślimię​dzywamidwoj​giemnicniema,

todla​cze​goRiggpa​trzynamnietak,jak​bychciałwbićminóżmię​dzyże​bra?

Rigg…tu​taj…Har​rietmoc​niejza​bi​łoser​ce.Ztru​demsiępo​ha​mo​wa​ła,żebynie

od​wró​cićgło​wy.In​stynk​tow​nieopu​ści​łapo​wie​ki,chcącukryćwy​razoczuprzedob​-
ser​wu​ją​cymjąmęż​czy​zną.

–Cościsięroi–po​wie​dzia​ła,wzru​sza​jącra​mio​na​mi.–Riggniejestmnąza​in​te​re​-

so​wa​ny.

–Do​wiedźtegoizjedzzemnąju​troko​la​cję–za​pro​po​no​wał.
Niezdo​ła​łasięopa​no​waćiotwo​rzy​łaustazezdu​mie​nia.Ro​zej​rza​łasiępopo​ko​ju,

bysięupew​nić,żeniejestje​dy​nąpeł​no​let​niąko​bie​tąprzedpięć​dzie​siąt​ką.Niepoj​-
mo​wa​ła,czymtłu​ma​czyćza​in​te​re​so​wa​nieDana.Za​mknę​łaustaiprze​nio​słananie​-
gospoj​rze​nie.Wciążjesz​czeza​sta​na​wia​łasięnadsen​sow​no​ściąza​pro​sze​niaDana,
gdyza​uwa​ży​łasze​ro​kiuśmiech,któ​rypo​ja​wiłsięnajegotwa​rzy.

– Wi​taj, Rigg – po​wie​dział po​god​nie. – Jed​nak ci się uda​ło. Wła​śnie na​ma​wia​łem

two​jąuro​cząsą​siad​kę,żebywy​bra​łasięzemnąnako​la​cję.

Har​rietniemu​sia​łasięod​wra​cać,żebywy​czućchłódbi​ją​cyodsto​ją​ce​gozanią

Rig​ga.Byłaświa​do​ma,żewtenczyinnyspo​sóbwy​wo​ła​łajegodez​apro​ba​tęwo​bec
swo​je​gopo​stę​po​wa​nia.Możedla​te​go,żenieto​wa​rzy​szyTri​xie?Aleprze​cieżjego
bra​ta​ni​cajestbez​piecz​nawtymgod​nymsza​cun​kuto​wa​rzy​stwie.

–Drin​kisąser​wo​wa​newja​dal​ni–do​dałDan.
–Nie​ste​ty,niemogęzo​stać–po​wie​działRigg.–Wpa​dłemtyl​ko,żebyzło​żyćży​-

cze​niatwo​je​muojcu.Wpo​nie​dzia​łekTri​xieza​czy​naza​ję​ciawszko​le,więcmu​szę
jąza​braćira​zemwyj​dzie​my.

Acozemną?–za​da​łaso​biewdu​chupy​ta​nieHar​riet.Czyż​byza​po​mniał,żeprzy​-

je​cha​ła z jego bra​ta​ni​cą? Ha​mu​jąc gniew, naj​spo​koj​niej, jak zdo​ła​ła, od​wró​ci​ła się
doRig​ga.

–Awięcijasiępo​że​gnam–oświad​czy​ła.
–Wy​cho​dzisz?–zdzi​wiłsięDan,wy​raź​nienie​za​do​wo​lo​ny.
–Przy​je​cha​łamzTri​xie–od​rze​kła,bę​dącjużmy​śla​migdziein​dziej.
–Prze​cieżjamogęcięod​wieźć–za​pro​po​no​wałDan.
Trzy​małwrękupeł​nykie​li​szekwinaiHar​rietnieorien​to​wa​łasię,ilewy​piłiile

za​mie​rzawy​pić.Uśmiech​nę​łasięipo​trzą​snę​łagło​wą.

–Tobar​dzomiłoztwo​jejstro​ny,aleniechcęcipsućprzy​ję​cia.
Świa​do​maobec​no​ściRig​ga,skie​ro​wa​łasiędowyj​ścia,aleDanchwy​cił
jązarękęiprzy​trzy​mał,gdypró​bo​wa​łasięwy​rwać.
–Nieza​po​mnijona​szejrand​ceju​trowie​czór,do​brze?–po​wie​działła​god​nymto​-

nem.–Przy​ja​dępocie​bieowpółdoósmej,zgo​da?

Niechcącmuod​ma​wiaćprzyRig​gu,uśmiech​nę​łasięwmil​cze​niu.Za​uwa​ży​ła,że

Riggsięnie​cier​pli​wi,akie​dywy​swo​ba​dza​łarękęzdło​niDana,onjużsięod​wró​cił
izmie​rzałwstro​nępa​sto​raijegożony.

–Miłocięwi​dzieć–ucie​szyłsiępa​stor.
–Nie​ste​ty,wpa​dłemtyl​konachwi​lę.
Wy​mie​ni​li uprzej​mo​ści. Har​riet usu​nę​ła się na bok, sta​ra​jąc się od​szu​kać wzro​-

kiemTri​xie.Ulga,któ​raod​ma​lo​wa​łasięnatwa​rzydziew​czy​nynawi​dokRig​ga,nie​-
co ją za​sko​czy​ła. Tym​cza​sem dziew​czy​na bły​ska​wicz​nie zna​la​zła się przy stry​ju.
Wy​da​wa​łosię,żejestza​do​wo​lo​na,żejużwy​cho​dzą.Wsu​nę​łajed​nąrękępodra​mię
Rig​ga,dru​gąchwy​ci​ładłońHar​riet.

Na dwo​rze zro​bi​ło się chłod​niej, ży​wo​pło​ty po​krył szron. Na nie​bie bez jed​nej

chmur​ki lśni​ły gwiaz​dy, po​wie​trze było czy​ste i ci​che. Har​riet od​dy​cha​ła głę​bo​ko,
alelek​koza​drża​ła,gdyprze​nik​nąłjąchłódnocy.Tri​xiepu​ści​łajejdłońipo​spie​szy​ła
doswo​je​goauta.Roz​ległsięwar​kotvolks​wa​ge​naiHar​rietru​szy​ławjegokie​run​ku,
alekujejzdzi​wie​niuzni​kałzpar​kin​gu.Od​pro​wa​dzi​łagowzro​kiem,niebar​dzowie​-
dząc,cootymmy​śleć.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku–uspo​ko​iłjąRigg,sta​jącobok.–Po​wie​dzia​łemTri​xie,że

jaciępod​rzu​cę.

Zbytspe​szo​na,żebyza​py​tać,dla​cze​gotakzde​cy​do​wał,pa​trzy​łananie​gowmil​-

cze​niu.Przykaż​dymod​de​chuzjejustwy​do​by​wa​łysiękłę​busz​kipary,zim​nywiatr
spra​wiał,żechcącniechcąc,zzię​bła.Niewzię​łaokry​ciawierzch​nie​go.

Ob​ser​wu​jąc ją spod zmarsz​czo​nych brwi, Rigg sta​nął tak, żeby osło​nić ją przed

wia​trem, ale Har​riet stwier​dzi​ła, że znaj​du​ją się zde​cy​do​wa​nie za bli​sko sie​bie.
Prze​szedł ją na​gły dreszcz tym ra​zem nie​ma​ją​cy nic wspól​ne​go z chło​dem. Mia​ła
na​dzie​ję,żeRiggniezo​rien​tu​jesię,jakajesttegoprzy​czy​na.

– Mu​sia​łem zo​sta​wić ran​ge ro​ve​ra przy głów​nej dro​dze. Mo​żesz pójść czy wo​-

lisz…–Urwał,spo​glą​da​jączpo​wąt​pie​wa​niemnajejwy​so​kieob​ca​sy.

Pa​mię​ta​jąc, w ja​kim sta​nie jest pod​jazd pod ple​ba​nię, Har​riet zro​zu​mia​ła jego

obiek​cje.

– Mogę iść – od​par​ła zde​cy​do​wa​nie. Po​my​śla​ła, że w ru​chu mniej zmar​z​nie, niż

sto​jącwocze​ki​wa​niu,ażRiggpod​je​dziesa​mo​cho​dem.

Od​wró​ci​łasięodnie​goiru​szy​łaprzedsie​bie,abyudo​wod​nić,żenieskła​ma​ła,ale

nieprze​wi​dzia​ła,iżonna​tych​miastznaj​dziesięprzyniejichwy​cijązarękę.Od​ru​-
cho​woprzy​cią​gnąłjądosie​bie,alebezżad​ne​gosek​su​al​ne​gopod​tek​stu,ra​czejzro​-
biłtotak,jak​byująłdłońbra​ta​ni​cy.Har​rietza​ci​snę​łazęby,złanasie​bie,żesil​nie
za​re​ago​wa​łanabli​skośćRig​ga.

Byłatakoszo​ło​mio​na,żeza​po​mnia​łapa​trzećpodnogiiwdep​nę​łapro​stowgłę​bo​-

kąko​le​inępeł​nąwody.Nie​spo​dzie​wa​nykon​taktzzim​nąwodąspra​wił,żeza​bra​kło
jejtchu,agdy​byRiggnieza​ci​snąłpal​cównajejra​mie​niuijejniepod​trzy​mał,nie​-
chyb​niestra​ci​ła​byrów​no​wa​gęiupa​dła.

–Nicciniejest?–spy​tał.
Gwiaz​dyda​wa​łytyleświa​tła,żepo​win​namspo​strzecka​łu​żęijąomi​nąć,po​my​śla​-

łaHar​riet.Riggpa​trzyłnaniąspodzmarsz​czo​nychbrwi,wsku​tekcze​goza​czer​wie​-
ni​łasięzza​kło​po​ta​niaiod​wró​ci​łagło​wę,chcącunik​nąćjegoba​daw​cze​gospoj​rze​-
nia.

–Nic–od​par​łala​ko​nicz​nie.–Gapazemnie,po​win​nampa​trzećpodnogi.
–Za​pew​nemia​łaśgło​węza​prząt​nię​tączymin​nym–za​uwa​żył.
Har​rietna​tych​miaststa​łasięczuj​nairzu​ci​łananie​gookiem,woba​wieżedo​my​-

śliłsię,wja​kimjeststa​nieidla​cze​go,alejegona​stęp​nesło​wająuspo​ko​iły.

–Cóż,je​śliniechcesziśćju​tronako​la​cję,uty​ka​jąc,tora​dzępa​trzeć,gdziesta​-

jesz,anieroz​my​ślaćoDa​nie.

Naj​pierw po​czu​ła ulgę, ale już za chwi​lę wpa​dła w złość. Rigg trak​to​wał ją tak,

jak​bybyłanie​roz​gar​nię​tympod​lot​kiem.Mu​sia​łasięsiłąpo​wstrzy​mać,żebymunie
po​wie​dzieć,byjązo​sta​wił,aonaso​biepo​ra​dziija​kośdo​sta​niesiędodomu.Wtym
mo​men​cie do​tar​li do koń​ca pod​jaz​du i zo​ba​czy​li zna​jo​mą syl​wet​kę gra​na​to​we​go
ran​gero​ve​ra,niebyłowięcsen​suniesko​rzy​staćzpod​wóz​ki.

Czu​ła,jakwodachlu​po​czewbar​dzodro​gichpan​to​flach.Wąt​pi​ła,byprze​trwa​ły

bezuszczerb​kuze​tknię​ciezlo​do​wa​tąka​łu​żą,ipo​wie​dzia​łaso​bie,żedo​brzejejtak,
tokarazagłu​po​tę.

Jed​no, cze​go nie mo​gła za​rzu​cić Rig​go​wi, to bra​ku ma​nier, stwier​dzi​ła, kie​dy

otwo​rzyłjejdrzwiodstro​nypa​sa​że​ra.Za​par​ko​wałnalek​kiejpo​chy​ło​ści,więcmie​-
rzącwzro​kiemod​le​głośćodzie​midosie​dze​niapo​ża​ło​wa​ła,żeniewło​ży​ładłuż​szej
spód​ni​cy.

Mia​ła na​dzie​ję, że Rigg obej​dzie sa​mo​chód i otwo​rzy drzwi od stro​ny kie​row​cy,

więcniebę​dziewi​dział,jakonagra​mo​lisięnasie​dze​nie,alenaj​wy​raź​niejod​gadłjej
kło​po​ty.

–My​ślę,żebę​dzieła​twiej,je​śliciępod​nio​sę–za​pro​po​no​wał,za​nimzro​bi​łaja​ki​-

kol​wiekruch.

Nie zdą​ży​ła za​pro​te​sto​wać, a już chwy​cił ją w pa​sie zde​cy​do​wa​nym ru​chem

iuniósł.

Har​rietbyłaszczu​pła,alepra​wieza​wszedzi​wi​łoją,żegro​te​sko​wibo​ha​te​ro​wie

ekra​numęż​nieuno​sząwra​mio​nachswo​jebo​ha​ter​kibezchoć​bylek​koprzy​spie​szo​-
ne​good​de​chu.No​wo​cze​sneko​bie​tybyłyzbytprak​tycz​neiwy​zwo​lo​ne,byuwa​żać
sie​biezade​li​kat​ne,lek​kiejakpiór​koisto​tychwy​ta​nenaręceprzezjur​nychsi​ła​czy.
Tymbar​dziejza​sko​czy​łająła​twość,zjakąRiggjąpod​niósł.

Kie​dypo​sa​dziłjąwfo​te​lupa​sa​że​ra,spadłjejznogipan​to​fel.
–Maszmo​kresto​py–za​uwa​żyłlek​koga​nią​cymto​nem.
–Tak–od​rze​kłaoschle.–Tosięzda​rza,je​ślibro​dzisięwka​łu​ży,niema​jącnano​-

gachgu​mia​ków.

Za​uwa​ży​ła,żesięuśmie​cha.Natenwi​dokjejser​ceprzy​spie​szy​łorytmwspo​sób

ab​so​lut​nienie​pro​por​cjo​nal​nydotego,cobyłotyl​koprze​lot​nąre​ak​cjąnajejsło​wa.

–Jaktyl​koru​szy​my,włą​częogrze​wa​nie–po​wie​dział.–Przy​naj​mniejwy​schnąci

sto​py.Le​piejścią​gnijpan​to​fle–po​ra​dził,od​wra​ca​jącsięiprze​cho​dzącdodrzwiod
stro​nykie​row​cy.

Har​rietna​glepo​czu​łasięosa​mot​nio​na,bopo​zba​wio​nacie​płe​godo​ty​kujegorąk.

Za​czę​łasięza​sta​na​wiać,jakbytobyło,gdy​byteręcezna​la​złysięnajejna​giejskó​-
rzejakoręceko​chan​ka.Szyb​kozga​ni​łasięwdu​chuispró​bo​wa​łasku​pićnaspra​-
wachbar​dziejprzy​ziem​nych,jakchoć​byod​wo​ła​niespo​tka​niazDa​nem.Byłatrak​-
cyj​nym męż​czy​zną, za​słu​gu​ją​cym na za​in​te​re​so​wa​nie ze stro​ny ko​biet, ale jej nie
po​cią​gał.Za​mie​rza​łaspę​dzićdzieńnaza​pro​jek​to​wa​niuwy​stro​judzien​ne​gopo​ko​ju
wno​wymdomu.

Wokre​sie,kie​dyutrzy​my​wa​łaLo​uiseibliź​nia​ki,mu​sia​łasamazaj​mo​waćsięre​-

mon​ta​miiod​na​wia​niemmiesz​ka​nia.Popierw​szychnie​uda​nychpró​bachprzy​kle​je​-
niata​petipo​ma​lo​wa​niadrzwistwier​dzi​ła,żetakapra​cado​star​czajejpew​nejsa​-
tys​fak​cjiira​do​ści.

Wno​wymdomuznaj​do​wa​łysiędwieciem​newnę​kipoobustro​nachpod​mu​rów​ki

ko​min​ka,więcchcia​łazna​leźćwoko​li​cyko​goś,ktomógł​bywniewbu​do​waćsza​fy.
Poichza​mon​to​wa​niuspró​bu​jesamajepo​ma​lo​wać.

Ran​ge ro​ver ru​szył i po chwi​li po​czu​ła cie​pło z uru​cho​mio​nej au​to​ma​tycz​nie kli​-

ma​ty​za​cji. Pod​su​nę​ła pal​ce pod stru​mień go​rą​ce​go po​wie​trza. Mimo że w domu
mia​łako​mi​nekza​rów​nowpo​ko​judzien​nym,jakiwsy​pial​ni,za​in​sta​lo​wa​łarów​nież
cen​tral​neogrze​wa​nie.Tegowie​czo​rubyłabar​dzoza​do​wo​lo​na,żesięnatozde​cy​-
do​wa​ła.

Ponie​biesu​nąłoto​czo​nygwiaz​da​misierpksię​ży​ca,roz​świe​tla​jącwar​stwęszro​nu

po​kry​wa​ją​cąży​wo​pło​tyicią​gną​cesięzanimipola.

Zer​k​nę​ła na Rig​ga. Wi​dząc, że pew​ną ręką pro​wa​dzi sa​mo​chód, mo​gła czuć się

bez​piecz​na.

Tri​xiena​zwa​łagomi​zo​gi​nem.Czyna​praw​dęodcza​supo​rzu​ce​niagoprzezna​rze​-

czo​ną w jego ży​ciu nie było żad​nych ko​biet? Wy​da​wa​ło się to nie​praw​do​po​dob​ne.
Har​rietpo​dej​rze​wa​ła,żejestmęż​czy​znązdol​nymdobar​dzoin​ten​syw​nejna​mięt​no​-
ści,alenie​wy​klu​czo​ne,żeroz​myśl​nietęstro​nęswo​je​goży​ciaukry​wałprzedmło​dą
ina​iw​nąbra​ta​ni​cą,któ​rąopie​ko​wałsięwza​stęp​stwienie​ży​ją​cychro​dzi​ców.

Dla​cze​go miał​by chcieć się że​nić? Nie był​by je​dy​nym męż​czy​zną pre​fe​ru​ją​cym

róż​no​rod​nośćwswo​imży​ciu,anie​wąt​pli​wiejestdo​sta​tecz​niebo​ga​ty,żebymócpo​-
zwo​lićso​bienakaż​dąza​chcian​kęiprzy​jem​ność.

Je​cha​liprzezwieś,zbli​ża​jącsiędoza​krę​tuprzeddo​memHar​riet.Błot​ni​steko​le​-

inyprzedwej​ściemzmie​ni​łysięte​razwza​mar​z​nię​tewer​te​py.Kie​dyRiggza​par​ko​-
wałprzedfron​to​wy​midrzwia​mi,roz​bły​słynie​daw​noza​in​sta​lo​wa​neświa​tłaalar​mo​-
we.

Uprzej​mośćka​za​łamuwy​siąść,obejśćautoiotwo​rzyćdrzwizestro​nyHar​riet.

Tym​cza​semonawło​ży​ławil​got​nepan​to​fle.Tymra​zemRiggniemu​siałjejpo​ma​gać,
cho​ciażzroz​draż​nie​niemstwier​dzi​ła,żejed​nakbar​dzobychcia​ła,żebyuczy​niłto
po​now​nie.

Za​cho​wu​ję się ni​czym na​sto​lat​ka ogar​nię​ta ob​se​sją na punk​cie ido​la, po​my​śla​ła

kpią​co,byzy​skaćdy​stansdosie​bie,alewie​dzia​ła,żetonie​praw​da.Wspo​sóbdla
niejnie​po​ję​tyicał​ko​wi​cieza​ska​ku​ją​cyza​ko​cha​łasięwRig​gu,aimle​piejgopo​zna​-
wa​ła,tymjejemo​cjezy​ski​wa​łynain​ten​syw​no​ści,mimożenaróż​nespo​so​bytłu​ma​-
czy​łaso​bie,żepo​win​najepo​wścią​gnąćiwy​co​faćsięztejnie​bez​piecz​nejsy​tu​acji.

Po​dzię​ko​wa​łaRig​go​wi,niezwra​ca​jąckunie​muoczu,zna​la​złaklu​czeipo​szłado

drzwi,alejąza​trzy​mał,kła​dącrękęnajejra​mie​niu,iod​wró​ciłkuso​bie.

–Był​bymza​po​mniał.Wprzy​szłymty​go​dniuTri​xieob​cho​dziuro​dzi​nyitakjakza​-

wszewy​bie​ra​mysięnako​la​cję.Chcia​ła​by,że​byśwtymrokudonasdo​łą​czy​ła.Znaj​-
dzieszczas?

Wpierw​szejchwi​liHar​rietza​nie​mó​wi​ła.Ton,ja​kimsiępo​słu​żył,zda​wałsięwska​-

zy​wać, że jej to​wa​rzy​stwo z ta​kiej oka​zji uwa​ża za zbęd​ne. W związ​ku z tym już
mia​łaod​mó​wić,alekujejzdzi​wie​niuRiggdo​dał:

–Tri​xiebar​dzoza​le​ży,że​byśuczest​ni​czy​ławko​la​cji,todlaniejdużozna​czy.Bar​-

dzociępo​lu​bi​ła.

– A jej przy​ja​ciół​ka Eva So​ames… – za​czę​ła Har​riet i urwa​ła, za​uwa​żyw​szy, że

Riggzmarsz​czyłczo​ło.

–Toniejejliga–od​rzekłRigg.–Evajestno​wo​cze​snąmło​dąko​bie​tą,któ​rawol​ny

czasspę​dzanadys​ko​te​kach.

Har​rietmimowszyst​kochcia​łaod​mó​wić,aleuzna​ła,żeniemo​gła​byzro​bićprzy​-

kro​ścimło​dejprzy​ja​ciół​ce.Na​wetprzezmyślbyjejtonieprze​szło.

–Sko​roTri​xietegochce…–za​wa​ha​łasię.
–Itobar​dzo–po​twier​dziłRigg.
Jużsięzbie​rał,alejesz​czesięza​wa​hałipo​wie​dział:
–Na​wia​semmó​wiąc,chy​bapo​wi​nie​nemcipo​dzię​ko​wać.
Har​rietniebar​dzowie​dzia​ła,comanamy​śli,imu​sia​łotozna​leźćod​bi​cienajej

twa​rzy,boRiggdo​dał:

–Zato,żemniepo​par​łaśwspra​wiewy​jaz​duTri​xiewgóryzEvąijejmat​ką.
Har​riet wzru​szy​ła ra​mio​na​mi, lek​ko za​kło​po​ta​na. Za​sta​na​wia​ła się, czy Rigg

przy​pad​kiemniemy​śli,żesta​ra​łasiępo​zy​skaćjegowzglę​dyzapo​śred​nic​twemTri​-
xie, ale szyb​ko za​nie​cha​ła tego przy​pusz​cze​nia. Jest wy​raź​nie prze​wraż​li​wio​na.
Może i jest w nim idio​tycz​nie za​ko​cha​na, ale nie​za​leż​nie od tego, co o nim my​śli,
uczu​cianiezmie​niąjejpo​glą​duwtejspra​wie,na​wetje​ślisązgod​nezjegoopi​nią.

–Ztego,cosły​sza​łamopaniSo​amesodTri​xie,wy​ni​ka,żemaszra​cję,niechcąc

po​wie​rzyćjejopie​cebra​ta​ni​cę.Niezdo​łaszjed​nakustrzecjejprzedwszyst​kim,co
jąwży​ciucze​ka.

– Uwa​żasz, że wła​śnie to sta​ram się ro​bić? – Rigg skrzy​wił się nie​znacz​nie. –

Możeitro​chęprze​sa​dzam,aletodużaod​po​wie​dzial​nośćzo​staćzdnianadzieńje​-
dy​nymopie​ku​nemna​sto​lat​ki.–Rzu​ciłHar​rietpy​ta​ją​cespoj​rze​nie.–Opo​wia​da​łaci
ośmier​ciro​dzi​ców,praw​da?

–Tak.Wy​da​jemisię,żeupo​ra​łasięztątra​ge​dią.Mia​łaszczę​ście,żebyłktośbli​-

ski,ktosięniąza​jął.Tonapew​nopo​mo​głojejwtymnie​szczę​ściu.

– Za​wsze mie​li​śmy do​bry kon​takt – wy​ja​śnił Rigg. – Ro​bert, mój brat, był ode

mnie o dzie​sięć lat star​szy i obaj zna​leź​li​śmy się w po​dob​nej sy​tu​acji jak Tri​xie.
Nasiro​dzi​cezgi​nę​liwwy​pad​kusa​mo​cho​do​wym,kie​dystu​dio​wa​łemnauni​wer​sy​te​-
cie.Ro​bertwła​śniemiałsięże​nićzJen.Gdywy​ce​nio​noro​dzin​nyma​ją​tek,oka​za​ło
się,żepie​nię​dzyjestmniej,niżprzy​pusz​cza​li​śmy.Wtejsy​tu​acjino​si​łemsięzza​mia​-
remprze​rwa​niana​uki,aleRo​bertna​le​gał,że​bymzo​stałnauni​wer​sy​te​cie.Nietyl​-
ko wspo​ma​ga​li mnie z Jen fi​nan​so​wo przez lata stu​diów, ale stwo​rzy​li mi dom, do
któ​re​goza​wszemo​głemwró​cić.

Riggza​milkł,naj​wy​raź​niejwra​ca​jącpa​mię​ciądotam​tychlat.
–Mu​sia​łotobyćdlanichtrud​ne–ode​zwałsiępodłuż​szejchwi​li.–Mło​demał​żeń​-

stwo, obar​czo​ne od​po​wie​dzial​no​ścią za osiem​na​sto​let​nie​go stu​den​ta. Bar​dzo się
wte​dydosie​biezbli​ży​li​śmy.Kie​dyzgi​nę​li,stra​ci​łemnietyl​kobra​taibra​to​wą,ale
w ich oso​bach rów​nież naj​lep​szych przy​ja​ciół. Nie​za​leż​nie od oko​licz​no​ści, chcia​-
łemuczy​nićdlaTri​xiewszyst​ko,cowmo​jejmocy,alekie​dyso​bieprzy​po​mi​nammi​-
łośćiwspar​cie,ja​kiedalimiJeniRo​bert,todo​cho​dzędownio​sku,żeda​le​komido
nich.Je​stemna​do​pie​kuń​czydla​te​go,żeczu​ję,iżpo​wi​nie​nemchro​nićTri​xie,takjak
onibytoro​bi​li.Je​stemimtowi​nien.

–Onajestbar​dzowraż​li​wąidoj​rza​łądziew​czy​ną–za​uwa​ży​łaHar​riet.Ogar​nę​ło

jąwzru​sze​nie,dooczuna​pły​nę​łyłzy.Riggmó​wiłszcze​rzeispo​koj​nie,bezzbyt​niej
em​fa​zy,ajed​nakjegosło​wabar​dzojąuję​ły,po​ru​szy​ływniejczu​łąstru​nę.

–Możejestwraż​li​waidoj​rza​ła–przy​znałRigg–alesąsy​tu​acje,zktó​ry​minara​-

zieso​bieniepo​ra​dzi,boniemado​świad​cze​nia.Niechcę,żebysty​ka​łasięzpa​nia​-
mipo​kro​jupaniSo​ames.Nieje​stemgłu​pi.Tri​xiejestbar​dzoatrak​cyj​nądziew​czy​-
ną,któ​rawkrót​ceze​chceza​sma​ko​waćży​ciawewszyst​kichjegood​cie​niach,alewo​-
lał​bym,żebyteeks​pe​ry​men​tydzie​li​łazmło​dy​miludź​miwjejwie​ku,aniezta​ki​mi,
któ​rychspo​tka​ła​bywkrę​gupaniSo​ames.Na​rze​ka,żetrak​tu​jęjąjakdziec​ko.Pró​-
bo​wa​łemjejwy​tłu​ma​czyćmójpunktwi​dze​nia,leczbezwięk​sze​gosuk​ce​su,jakza​-
pew​neza​uwa​ży​łaś.Wostat​nichty​go​dniachsto​sun​kimię​dzynamibyłydośćna​pię​te,
akul​mi​na​cjęsta​no​wiłtennie​od​po​wie​dzial​nyin​cy​dentnadrze​ką.

Prze​rwałiutkwiłwzrokwzie​mi.
–Mia​łaśra​cję,od​ma​wia​jącmipo​mo​cy–do​dałpochwi​li,zmie​nia​jącte​mat.–By​-

łemtakwście​kły,że…

–Atuoka​za​łosię–wpa​dłamuwsło​woHar​riet–iżza​bra​kłowi​no​waj​czy​ni.Mu​-

sia​łeśwpaśćwfu​rię,stwier​dziw​szy,żewsa​mo​cho​dziejestja​kaśnie​zna​jo​ma,anie
Tri​xie.

–Fu​riatojed​no.Tamałaję​dzazpre​me​dy​ta​cjąwpę​dzi​łamniewpo​ten​cjal​nienaj​-

bar​dziejże​nu​ją​cąsy​tu​ację,jakązdo​ła​ławy​my​ślić.

–Chcia​łado​wieśćcze​goś,cobyłodlaniejważ​ne–za​uwa​ży​łaHar​riet.
– Uhm. Choć będę za nią tę​sk​nić, nie​cier​pli​wie cze​kam, żeby skoń​czy​ła szko​łę.

Na uni​wer​sy​te​cie bę​dzie mia​ła oka​zję za​wrzeć nowe przy​jaź​nie, po​sze​rzyć swo​je
ho​ry​zon​ty.Wiem,żecza​sa​misiętu​tajdusi.Pro​blemwtym,żejejszko​łajestod​da​-
lo​na od nas o trzy​dzie​ści dwa ki​lo​me​try. Eva jest je​dy​ną oso​bą w jej wie​ku, któ​ra
miesz​kawna​szejoko​li​cyizktó​rąmożesięspo​ty​kaćwwol​nymcza​sie.

– Wy​da​je mi się, że je​steś nie​spra​wie​dli​wy wo​bec Tri​xie, je​śli uwa​żasz, że Eva

możejejna​rzu​cićwła​snepo​glą​dy.

–Onanie,alestylży​ciajejmat​kiijejzna​jom​kówniejestod​po​wied​nimprzy​kła​-

demdlaTri​xieidla​te​go…–Urwał,wi​dząc,żeHar​riettrzę​siesięzzim​na.–Trzy​-
mam cię tu na dwo​rze – zre​flek​to​wał się – a ty prze​mar​z​łaś. Wejdź​my do środ​ka.
Spraw​dzę,czywszyst​kowpo​rząd​ku.

Wstę​pu​jączanimnaschod​ki,Har​rietpo​czu​łapeł​nięszczę​ścia.Porazpierw​szy

roz​ma​wia​lizesobąjakpo​ten​cjal​niprzy​ja​cie​le,anieprze​ciw​ni​cy.Gdywkrót​cesię
że​gna​li,po​dzię​ko​wa​łaRig​go​wizaod​wie​zie​niedodomu.

Po​sta​no​wi​łanieprzy​wią​zy​waćzbytdu​żejwagidonie​daw​noza​koń​czo​nejroz​mo​-

wy.Riggmar​twiłsięobra​ta​ni​cęiwtejsy​tu​acjibyłoczymśna​tu​ral​nym,żepo​wie​-
działjejażtyle,tymbar​dziejżeTri​xiejąpo​lu​bi​ła.

Wkuch​niścią​gnę​łamo​krepan​to​fleispoj​rza​łananiezde​gu​sto​wa​na.Po​dej​rze​wa​-

ła,żekie​dywy​schną,nienada​dząsiędowło​że​nia.Byłydro​gie,alenamyślorę​kach
Rig​ga, pod​trzy​mu​ją​cych ją i sa​dza​ją​cych w sa​mo​cho​do​wym fo​te​lu, uzna​ła, że do​-
świad​cze​nieprzy​jem​no​ści,jakąspra​wiłjejjegodo​tyk,byłowar​teznisz​cze​niapary
bu​tów.

Głu​piaje​steś,zga​ni​łasięwdu​chu,ście​lącłóż​ko.Po​zwa​laszso​bienasnu​cienie​re​-

al​nychfan​ta​zjinapod​sta​wienaj​mniej​szychmoż​li​wychoznak.Sen​sow​niejbę​dzie,je​-
śli prze​sta​niesz bu​jać w ob​ło​kach i skon​cen​tru​jesz się na rze​czy​wi​sto​ści. Praw​da
jesttaka,żezpew​no​ściąRiggniejestmnąza​in​te​re​so​wa​nyjakoko​bie​tą.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Rano,jaktyl​koHar​rietzja​dłaśnia​da​nieiode​bra​łanapo​czcieza​mó​wio​nega​ze​ty,

za​te​le​fo​no​wa​ła do domu pa​sto​ra. Ode​bra​ła jego żona, któ​rej po​dzię​ko​wa​ła za za​-
pro​sze​nie na przy​ję​cie. Na​stęp​nie wy​ja​śni​ła, że ma dla Dana pew​ną wia​do​mość.
Oka​za​ło się, że wy​szedł, więc po​sta​no​wi​ła prze​ka​zać tę in​for​ma​cję pani Fel​lows
wrazzproś​bąopo​wtó​rze​niesy​no​wi.

– Dzi​siaj wie​czo​rem mie​li​śmy pójść ra​zem na ko​la​cję – po​wie​dzia​ła. – Nie​ste​ty,

niebędęmo​gła.Czyby​ła​bypanitakuprzej​maiprze​pro​si​łasynawmoimimie​niu?–
Po​że​gna​łasięizwy​raź​nąulgąodło​ży​łasłu​chaw​kę.

Resz​tęprzed​po​łu​dniaspę​dzi​łanaczy​ta​niupra​sy,za​ję​ciu,któ​re​muza​wszechęt​nie

sięod​da​wa​ła.Powła​sno​ręcz​nieprzy​go​to​wa​nymlek​kimlun​chuodło​ży​łaga​ze​tyiwy​-
szłaprzeddom,żebyumyćsa​mo​chód.

Na dwo​rze pa​no​wał przej​mu​ją​cy chłód, a po​ry​wi​sty wschod​ni wiatr zry​wał

z drzew ostat​nie je​sien​ne li​ście. Była za​do​wo​lo​na, że wło​ży​ła cie​płą kurt​kę. Gdy
umy​ławóz,wsta​wi​łagodoga​ra​żuiza​mknę​łanakluczbra​męwjaz​do​wą.

Wcza​sachlon​dyń​skichnie​dziel​nepo​po​łu​dniedlasie​biesta​no​wi​łora​ry​tas,niemo​-

gławięcpo​jąć,dla​cze​gote​razczu​jesięnie​spo​koj​naisa​mot​na.

Możepo​win​naspra​wićso​biepsa?Aleja​kiejrasy?Niechcąculecku​szą​cejmy​śli,

żenaj​le​piejmógł​byjejwtejspra​wiepo​ra​dzićRigg,sku​pi​łasięnanad​ro​bie​niuza​le​-
głychpracdo​mo​wych,naktó​reniemia​łacza​suwty​go​dniu.

O szó​stej wie​czo​rem włą​czy​ła ra​dio i ze zdzi​wie​niem usły​sza​ła, że na pół​no​cy

Szko​cjina​le​żysięspo​dzie​waćopa​dówśnie​gu.Tem​pe​ra​tu​raprzezcałydzieństop​-
nio​wo się ob​ni​ża​ła, więc sto​jąc przy ko​min​ku, roz​ko​szo​wa​ła się bi​ją​cym od nie​go
cie​płem.Byłaza​do​wo​lo​na,żeniemusisięprze​bie​raćije​chaćnaspo​tka​nie,naktó​-
reniemia​łanaj​mniej​szejocho​ty.

Ju​tropo​nie​dzia​łek,Tri​xieranowy​bie​rzesiędoszko​ły.Ja​kietodziw​ne,po​my​śla​ła

Har​riet,nietakdaw​noteżjeź​dzi​łamdoszko​ły,tyleżeniejakouczen​ni​ca,alena​-
uczy​ciel​ka.Lu​bi​łauczyć,leczdużaiprze​ła​do​wa​nalon​dyń​skaszko​łająprzy​tła​cza​-
ła.Choćobec​nieod​czu​wa​łabrakkon​tak​tuzucznia​mi,zde​cy​do​wa​niewo​la​łaobec​ny
trybży​cia,niemó​wiącotym,żepi​sa​niesta​no​wi​łojejpa​sję.

Znie​ja​kimpo​czu​ciemwinyza​pla​no​wa​łamiływie​czórdlasie​bie.Wlo​dów​cecze​-

ka​łapiz​zazde​li​ka​te​sówwHa​wick,jed​naztychokrop​nietu​czą​cych,któ​repo​le​ci​ła
jejTri​xie.Za​mie​rza​łajązjeśćprzyko​min​ku,słu​cha​jącno​wejpły​tyVi​val​die​go,któ​rą
ku​pi​łaprzedwy​jaz​demzLon​dy​nu.Adotegoura​czyćsięlamp​kądo​bre​goczer​wo​-
ne​gowina.

Kie​dy po go​dzi​nie wnio​sła do po​ko​ju dzien​ne​go za​sta​wio​ną tacę, stwier​dzi​ła, że

cie​płyblaskogniazko​min​kadajewy​star​cza​ją​codużoświa​tła.Za​cią​gnę​łaza​sło​ny
ito​ną​cywpół​mro​kupo​kójstałsięjesz​czebar​dziejprzy​tul​ny.

Piz​za była smacz​na i sy​cą​ca, ale tak ruj​nu​ją​ca syl​wet​kę, jak to obie​ca​ła Tri​xie.

Har​rietza​mknę​łaoczy,głę​biejusia​dławfo​te​luipod​da​łasięma​giimu​zy​ki.

–Wy​pro​wa​dziszwie​czo​remBena?
Tri​xiepod​nio​sławzrokznadksiąż​kiilek​kozmarsz​czy​łabrwi.
–Jużczas?–spy​ta​łazwes​tchnie​niem.–My​śla​łam,żera​czej…Niepoj​mu​ję,dla​-

cze​goja​ki​kol​wiekna​uczy​cielmiał​byżą​daćpo​głę​bio​nejana​li​zysty​lupi​sar​stwaTrol​-
lo​pe’awcha​rak​te​rzepra​cyse​me​stral​nej.Topopro​stusa​dyzm.

–Trud​nociidzie?Chcesz,że​bymwy​szedłzBe​nem?–spy​tałRigg.
–Amógł​byś?Zatojaprzy​go​tu​jęher​ba​tę.
Wweek​en​dymu​sie​liso​biera​dzićsami,po​nie​ważpaniAr​kw​ri​ghtspę​dza​ławol​ny

czaszro​dzi​ną.Wpraw​dziemia​łado​ro​słedzie​ci,alechęt​nieprze​by​wa​łazwnu​ka​mi.

– Patrz na nie​go, co za le​ni​wy pies – za​uwa​ży​ła Tri​xie, po​cie​ra​jąc bosą sto​pą

grzbietle​żą​ce​goprzedko​min​kiemBena.–My​ślisz,żeonchcewyjść?

Natesło​wauszyla​bra​do​radrgnę​ły.
–Prze​stańgomę​czyć.–Riggwstał.–Chodź,Ben,idzie​mynaspa​cer!
La​bra​dorna​tych​miastze​rwałsięnanogiiocho​czopo​spie​szyłzanimdotyl​ne​go

wyj​ścia.Riggwcią​gnąłgu​mia​kiiwło​żyłkurt​kę.Gdytyl​kozna​leź​lisięnaze​wnątrz,
pies wy​sko​czył do przo​du, wę​sząc w za​ro​ślach. Była zim​na noc – chwy​cił mróz,
wiatrbyłpo​ry​wi​sty.

Wy​glą​da​łonato,żeBendo​brzewie,do​kądchceiść,boru​szyłzna​jo​mąścież​ką

przezpolewstro​nępasalasu,oka​la​ją​ce​godomodstro​nyszo​sy.Podru​giejstro​nie
lasu znaj​do​wał się dom Har​riet. Rigg za​sta​na​wiał się, czy miło upły​wa jej czas na
rand​cezDa​nem.

Wcią​gumi​nio​nychlatna​wią​zy​wałkrót​ko​trwa​łezwiąz​kizko​bie​ta​mi,opar​tewy​-

łącz​nienawię​zifi​zycz​nej,anieemo​cjo​nal​nej.Niepla​no​wałsa​mot​nieiśćprzezży​-
cie,alenieuda​łomusiętra​fićnako​bie​tę,zktó​rąchciał​bysiętrwa​lezwią​zać,apo​-
tem wziął pod swo​je skrzy​dła osie​ro​co​ną bra​ta​ni​cę i ja​koś tak ze​szło. Za pół​to​ra
rokuskoń​czyczter​dzie​ścilat.Wy​da​wa​łomusiętowręcznie​praw​do​po​dob​ne.

Usły​szałen​tu​zja​stycz​neszcze​ka​nieBenaiza​wo​łałgo,uzna​jąc,żeczaswra​caćdo

domu,za​nimsta​niesięzbytsen​ty​men​tal​ny.La​bra​dorniewra​cał,więcRiggpo​szedł
da​lejścież​ką,któ​rąpo​biegłBen.Koń​czy​łasięonanie​wiel​kimwznie​sie​niem,zaktó​-
rymmię​dzydrze​wa​miwi​działbry​łędomuHar​riet.Wjed​nymokniepa​li​łosięświa​-
tło.

Zmarsz​czył czo​ło. Świa​tło? To dziw​ne. Prze​cież Har​riet była umó​wio​na na spo​-

tka​nie.Przy​wo​łałpół​gło​semBenairu​szyłwstro​nędaw​ne​godomule​śni​cze​go,co​-
raz bar​dziej za​nie​po​ko​jo​ny. Wy​da​wa​ło się nie​praw​do​po​dob​ne, że ktoś mógł​by się
wła​mać,alewdzi​siej​szychcza​sachprze​mociprze​stęp​czośćzda​rza​łysięwszę​dzie,
więcta​kieoba​wybyłyjed​nakuza​sad​nio​ne.

Na​wet tu​taj, w spo​koj​nej czę​ści kra​ju, do​cho​dzi​ło do na​pa​dów ra​bun​ko​wych.

Ostat​nio przy​bra​ły na sile w ma​łych miej​sco​wo​ściach. Po​li​cja po​dej​rze​wa​ła szaj​kę
zNew​ca​stle.Kil​kaosóbsły​sza​ło,żeDanuma​wiałsięzHar​riet.Do​pie​rocoprzy​by​-
łazLon​dy​nuichoćniebyłabo​ga​ta,napew​noniebyłateżbied​na.

Wmia​ręzbli​ża​niasiędodomuprzezgło​węprze​bie​ga​łymuco​razczar​niej​szemy​-

śli. Ben szedł po​słusz​nie u nogi. Rigg wy​cho​wy​wał go od szcze​nia​ka i choć Tri​xie
roz​piesz​cza​łaswo​je​goulu​bień​ca,piesbar​dzodo​brzewie​dział,kie​dypo​wi​niensłu​-
chaćopie​ku​na.

Rigg prze​szedł wzdłuż fron​tu domu, zo​ba​czył, że okna po​koi są ciem​ne, a ja​sno

oświe​tlo​na jest tyl​ko kuch​nia. Zaj​rzaw​szy do środ​ka, zo​rien​to​wał się, że nic nie
świad​czyoobec​no​ściin​tru​za.Od​ru​cho​wosię​gnąłdogał​kiutyl​nychdrzwiizezdzi​-
wie​niem stwier​dził, że się ob​ra​ca, co ozna​cza​ło, że drzwi nie są za​mknię​te na
klucz.Po​waż​nieza​nie​po​ko​jo​ny,pchnąłjeiwszedłdośrod​ka.

Pły​tasięskoń​czy​łaina​głaci​szaobu​dzi​łaHar​rietzdrzem​ki.Prze​cią​gnę​łasięiza​-

czę​ła wsta​wać, gdy na​gle usły​sza​ła czy​jeś kro​ki w kuch​ni. Prze​stra​szy​ła się, bo
uświa​do​mi​ła so​bie, że nie za​mknę​ła na klucz tyl​nych drzwi. W Lon​dy​nie na​wet
przezmyślbyjejnieprze​szło,żebytegoniezro​bić.Nado​da​tekte​le​fonznaj​do​wał
sięwła​śniewkuch​ni.

Za​sta​na​wia​łasięprzezchwi​lę,czyzdo​łaotwo​rzyćza​mknię​tenakluczdrzwifron​-

to​weiuciec,za​nimdo​go​nijąin​truz,aledo​szładownio​sku,żenie.Kluczodfron​to​-
we​gowej​ściaznaj​do​wałsięwkuch​ni.Zapóź​note​razża​ło​wać,żeniespra​wi​łaso​-
biepsa,takjakza​mie​rza​ła,imwięk​sze​goiostrzej​sze​go,tymle​piej.

Usły​szaw​szy,żektośzmie​rzawstro​nępo​ko​judzien​ne​go,ro​zej​rza​łasięwpa​ni​ce

do​ko​ła,szu​ka​jąccze​goś,czymmo​gła​bysiębro​nić.Je​dy​ne,cowpa​dłojejwoczy,to
po​grze​bacz.Chwy​ci​łago,ner​wo​wości​ska​jącwdło​ni,za​schłojejwustachzemo​cji,
alekie​dydrzwisięotwo​rzy​ły,kuogrom​nejuldzezo​ba​czy​łazna​jo​mąwy​so​kąpo​stać
Rig​ga.Po​grze​baczwy​padłjejzręki.

–Rigg!
–Har​riet!
Chó​remwy​mó​wi​liswo​jeimio​nairów​no​cze​śnieza​mil​kli.
–Cotyturo​bisz?
–My​śla​łem,żewy​szłaśnaspo​tka​nie.
Zno​wuza​mil​klijaknako​men​dę.
–Wy​bacztonaj​ście.–Riggpierw​szyprze​rwałci​szę.–Mu​sia​łemciębar​dzoprze​-

stra​szyć. Kie​dy sze​dłem na spa​cer z Be​nem, spo​strze​głem świa​tło w oknie, a my​-
śląc,żecięniema,po​sta​no​wi​łemspraw​dzić,cosiędzie​je.

–Wpo​rząd​ku–od​par​łaHar​riet.–Je​stemciwdzięcz​na,żezwró​ci​łeśnatouwa​gę.

Od​wo​ła​łam spo​tka​nie z Da​nem. – Od​wró​ci​ła się i za​czę​ła ner​wo​wo traj​ko​tać nie
tylezpo​wo​duulgi,jakąod​czu​ła,ilezra​cjiobec​no​ściRig​ga,któ​rystałokil​kakro​-
kówodniej.–Danzgóryza​ło​żył,żesięzgo​dzę,aniechcia​łamwpra​wiaćgowza​-
kło​po​ta​nie,od​ma​wia​jącwobec​no​ścigo​ści.

Na​glesil​nieza​drża​ła.
–Je​steśwszo​ku–orzekłRigg.–Usiądźnachwi​lę,przy​go​tu​jęcidrin​ka.
–Nietrze​ba,nicminiejest–za​pew​ni​łagoHar​riet.–Dzię​kiBogu,żezo​rien​to​wa​-

łamsię,żetoty.

Po​pa​trzy​łanale​żą​cynapod​ło​dzepo​grze​baczina​gleuświa​do​mi​łaso​bie,żemało

bra​ko​wa​ło, a po​waż​nie zra​ni​ła​by Rig​ga. Za​czę​ła drżeć jesz​cze bar​dziej, za​sło​ni​ła
twarzdłoń​mi,jak​bychcia​łaukryćtar​ga​ją​ceniąemo​cje.

Rigg wziął Har​riet w ra​mio​na i uspo​ka​jał, de​li​kat​nie ko​ły​sząc, pod​czas gdy ona

wciążroz​pa​mię​ty​wa​ła,cobysięsta​ło,gdy​byude​rzy​łagopo​grze​ba​czem.

–Niemyślotym.Tosięniezda​rzy​ło,amnienicsięniesta​ło–po​wie​dział,zga​du​-

jąc,czymHar​rietsiękło​po​cze.

–Bar​dzocięprze​pra​szam–po​wie​dzia​łanie​pew​nie,uno​szącgło​węzjegora​mie​-

niaipró​bu​jącgoode​pchnąć.

W tym mo​men​cie ob​la​ła ją fala go​rą​ca, na skó​rze po​czu​ła gę​sią skór​kę, unio​sły

się ma​leń​kie wło​ski na kar​ku. Wie​dzio​na prze​moż​nym pra​gnie​niem, wsu​nę​ła ręce
podkurt​kęRig​gaiopar​łajenamięk​kiejtka​ni​nieko​szu​li.Podpal​ca​mipo​czu​łacie​-
płe atle​tycz​ne cia​ło. Za​pra​gnę​ła się​gnąć pod ko​szu​lę, do​tknąć mu​sku​łów, prze​cią​-
gnąćpal​ca​mipooboj​czy​ku,przy​tu​lićustadowgłę​bie​niapodszy​ją.

Rigg pach​niał czy​stym świe​żym po​wie​trzem, la​sem i czymś jesz​cze, piż​mo​wym

ibar​dzozmy​sło​wym.Kor​ci​łoją,żebywtu​lićtwarzwjegopierśiwdy​chaćtenma​-
gicz​nyza​pach,po​sma​ko​waćskó​ryję​zy​kiemiwar​ga​mi.

Ogłu​szo​nasiłąwła​sne​gopo​żą​da​nia,pa​trzy​łananie​gopo​ciem​nia​ły​miocza​mi.Pró​-

bo​wa​ła się cof​nąć, prze​ra​żo​na, że Rigg wy​czu​je, co się z nią dzie​je, i bę​dzie tak
samozbul​wer​so​wa​nyjakona,alejejnatoniepo​zwo​lił.Nie​spiesz​nieopu​ściłra​mio​-
naipo​ło​żyłdło​nienajejbio​drach.

Czyuczy​niłtonie​zwy​klezmy​sło​wymru​chem,czytyl​koso​biewy​obra​zi​ła?Oszo​ło​-

mio​naijed​no​cze​śniespe​szo​na,roz​pacz​li​wieusi​ło​wa​ławy​zwo​lićsięzwy​ima​gi​no​wa​-
nejwi​zjiiwró​cićdorze​czy​wi​sto​ści.Onapo​żą​daRig​ga,aleonniemusipo​dzie​laćjej
pra​gnień. Utkwi​ła wzrok w za​cie​nio​nej ścia​nie po​nad jego ra​mie​niem i dwa razy
głę​bo​koza​czerp​nę​łapo​wie​trza,sta​ra​jącsięuspo​ko​ićod​dech.

–Har​riet.
Rigg wy​mó​wił jej imię ła​god​nie i za​re​ago​wa​ła od​ru​cho​wo, prze​no​sząc wzrok na

jegotwarz.Tobyłbłąd.OczyHar​rietznaj​do​wa​łysiępra​wienatymsa​mympo​zio​-
mie, co jego usta. Ob​ser​wo​wa​ła, jak po raz dru​gi wy​ma​wia jej imię, i bez​wied​nie
lek​ko roz​chy​li​ła war​gi. To ist​ne sza​leń​stwo, po​my​śla​ła, a mimo to spoj​rza​ła mu
woczy.Sta​ra​łasięza​pa​no​waćnadwzbu​rzo​ny​miemo​cja​mi,alena​gleser​cewniej
za​mar​ło,gdyzo​ba​czy​ła,wjakispo​sóbRiggnaniąpa​trzy.Wie​dzia​łapo​nadwszel​ką
wąt​pli​wość,żeza​mie​rzająpo​ca​ło​wać.

Mo​gła go po​wstrzy​mać, od​su​nąć się, gdy po​chy​lał gło​wę i przy​cią​gnął ją do sie​-

bie.Mo​głatouczy​nić,tyl​kopoco,sko​roma​rzy​łaotym,byzna​leźćsięwjegora​-
mio​nach.Prze​szedłjąroz​kosz​nydreszcz,gdymu​snąłwar​ga​mijejusta.

Na​wetniezda​jącso​bieztegospra​wy,wy​da​łastłu​mio​nyjękiprzezuła​mekse​kun​-

dyRiggsięza​wa​hał,alegdyHar​rietsięniewy​co​fa​ła,ująłwdło​niejejtwarzimoc​-
nopo​ca​ło​wałwusta.

Ca​ło​wa​łasięzmęż​czy​zna​mi,aleniewie​dzia​łaaniso​bieniewy​obra​ża​ła,żepo​ca​-

łu​nekmożewzbu​dzićta​kiedo​zna​nia,ja​kichte​razdo​świad​cza​ła.Kie​dyRiggwsu​nął
pal​cewjejwło​sy,ści​śledonie​goprzy​lgnę​ła,oto​czy​łagora​mio​na​miiod​da​łamupo​-
ca​łu​nek,wkła​da​jącweńna​gro​ma​dzo​newniejemo​cje.

Wpew​nymmo​men​cieRiggode​rwałwar​giodjejustiod​gar​nąłjejwło​sy,bymóc

sma​ko​waćskó​ręszyi.Drża​ła,kie​dyde​li​kat​nieprze​su​wałponiejusta​mi,apochwi​li
krzyk​nę​łazroz​ko​szyiprzy​lgnę​ławar​ga​midojegopier​siwi​docz​nejwroz​cię​ciuko​-
szu​li.

Do​pie​rokie​dyRiggcof​nąłsięgwał​tow​nie,jak​byjejdo​tykgopa​lił,Har​rietod​zy​-

ska​łatrzeź​wośćumy​słuiuświa​do​mi​łaso​bie,conaj​lep​sze​gorobi.Na​tych​miastwy​-
su​nę​łasięzob​jęćRig​gaiod​wró​ci​ładonie​gople​ca​mi,żebyniemógłzo​ba​czyćob​ja​-
wówjejpod​nie​ce​nia.

Czu​ła,żesiędoniejzbli​ża,icałasięspię​ła.Boże,pro​szę,niechonnicniemówi.

Niechso​biepój​dzie.Wy​glą​da​łonato,żejejmo​dli​twyzo​sta​ływy​słu​cha​ne,bousły​-
sza​ła,żeRiggza​trzy​małsięipo​wie​dział:

–Le​piejjużpój​dę.Nieza​po​mnijza​mknąćdrzwinaklucz.
Har​riet nie od​wró​ci​ła się, do​pó​ki nie była cał​ko​wi​cie pew​na, że Rigg opu​ścił jej

dom. Do​pie​ro wte​dy po​bie​gła do kuch​ni, tak jak jej po​le​cił. Za​mknę​ła drzwi i się
onieopar​ła,trzę​sącsięcałajakwfe​brze.

Co, u li​cha, ją opę​ta​ło? Co też on mu​siał so​bie po​my​śleć? Prze​sad​na re​ak​cja na

coś, co praw​do​po​dob​nie było w jego in​ten​cji je​dy​nie zdaw​ko​wym uści​skiem, była
jed​no​znacz​nainiepo​zo​sta​wia​łażad​nychwąt​pli​wo​ści.

Po​czu​łasięza​że​no​wa​na,aRig​gapraw​do​po​dob​niewpra​wi​ławnie​ma​łeza​kło​po​ta​-

nie.Przy​pusz​czal​nieniemógłsiędo​cze​kać,żebywyjść.Za​re​ago​wa​łananie​gotak,
jak​bybyłaspra​gnio​nasek​su.Ukry​łatwarzwdło​niach,pa​lącsięzewsty​du.

W nocy nie​wie​le spa​ła, a gdy uda​ło się jej zdrzem​nąć, krę​ci​ła się nie​spo​koj​nie.

Obu​dzi​łasięwpo​nie​dzia​łekranozpul​su​ją​cymbó​lemwskro​niach.Kie​dywła​zien​ce
spoj​rza​ławlu​stro,skrzy​wi​łasięznie​sma​kiemnawi​dokswo​jejwy​mi​ze​ro​wa​nejtwa​-
rzy.

W gło​wie wciąż prze​wi​ja​ły się jej ni​czym film ob​ra​zy z tych mi​nut, kie​dy Rigg

trzy​mał ją w ra​mio​nach. Po​twier​dza​ły to, co już wie​dzia​ła. Od​po​wiedź na to, co
z jego stro​ny było przy​pusz​czal​nie tyl​ko chwi​lo​wym im​pul​sem, od​ru​cho​wą mę​ską
re​ak​cjąnafakt,żejąobej​mu​je,byłazde​cy​do​wa​nieprze​sa​dzo​na.

Nic dziw​ne​go, że po​spiesz​nie wy​szedł. Ośmie​szy​ła sie​bie, to pew​ne. Na​to​miast

jego wpra​wi​ła w za​kło​po​ta​nie. Czy na pew​no? Czy męż​czy​zna, któ​ry po​sta​wio​ny
przeznie​mą​dryżartbra​ta​ni​cywkrę​pu​ją​cejsy​tu​acjiza​re​ago​wałje​dy​niewście​kło​-
ścią, mógł być za​że​no​wa​ny jej gor​li​wo​ścią w od​da​wa​niu po​ca​łun​ku? Har​riet była
wroz​ter​ce.

Przezcałydłu​żą​cysiędzieńna​słu​chi​wa​ła,czynieroz​le​gniesiędzwo​nekte​le​fo​nu

albo, co gor​sza, dzwo​nek u drzwi, cho​ciaż zda​wa​ła so​bie spra​wę, że ostat​nie, co
zro​bił​byRigg,topo​ja​wiłsięwjejdomu.

Póź​nympo​po​łu​dniemroz​bo​la​łajągło​waiode​zwałsiężo​łą​dek.Niemia​łapo​ję​cia,

jakzdo​łaspoj​rzećRig​go​wiwtwarz.Mo​głatyl​koży​wićna​dzie​ję,żeonzi​gno​ru​jeto,
cosięzda​rzy​ło.

Zakaż​dymra​zem,gdywspo​mi​na​ła,coza​szłomię​dzynimi,czer​wie​ni​łasięzza​że​-

no​wa​nia.Tłu​ma​czy​łaso​bie,żeniemasen​suroz​trzą​saćte​razcze​goś,oczymnaj​le​-
piejza​po​mnieć.Prze​cieżRiggmógłopacz​niezro​zu​miećprzy​czy​nęjejza​cho​wa​nia
izło​żyćjąnakarbstra​chu,któ​ryjąogar​nął,gdyusły​sza​ła,żektośwszedłdodomu.
Czyż​by? Zbul​wer​so​wa​ne spoj​rze​nie, ja​kie jej rzu​cił, za​nim od​wró​cił się i wy​szedł,
świad​czy​łooczymśin​nym.

Byłaza​do​wo​lo​na,żeTri​xiewró​ci​ładoszko​łyiwzwiąz​kuztymra​czejniewpad​-

nie z wi​zy​tą, choć bra​ko​wa​ło jej pa​pla​ni​ny mło​dej przy​ja​ciół​ki. Póź​niej, kie​dy się
prze​ko​na​ła, że każ​da pró​ba za​bra​nia się do pra​cy koń​czy się po​gnie​cio​ną kart​ką
pa​pie​ru lą​du​ją​cą w ko​szu na śmie​ci, przy​po​mnia​ła so​bie, że umó​wi​ła się z Tri​xie
iRig​giemnauro​dzi​no​wyobiad.

Utkwi​ła nie​wi​dzą​cy wzrok w prze​strzeń, za​sta​na​wia​jąc się, jak zdo​ła znieść wi​-

dok Rig​ga, i szu​ka​jąc w my​ślach pre​tek​stu, któ​ry by jej po​zwo​lił wy​krę​cić się od

spo​tka​nia.

Może pil​na wi​zy​ta u wy​daw​cy? Ale to by zna​czy​ło, że musi spę​dzić week​end

wLon​dy​nie.Pozawszyst​kimcho​dzi​łooTri​xie.Riggwy​raź​niepo​wie​dział,żebra​ta​-
ni​cabar​dzochcia​ła,żebyimto​wa​rzy​szy​ła,aHar​rietnieza​mie​rza​łajejza​wieść.

Prę​dzejczypóź​niejitaksięznimspo​tka.Tonie​unik​nio​ne.Możeje​ślisiępo​sta​ra

za​cho​wy​waćtak,jak​bynicnie​wła​ści​we​gosięniewy​da​rzy​ło,zdo​łagoprze​ko​nać,że
niemaoczymmó​wić.MożeRigguzna,żepopro​stuonatakre​agu​jenapo​ca​łu​nek
męż​czy​zny.Anie​za​leż​nieodtego,coso​biepo​my​śli,napew​nood​czu​jeulgę,żenie
przy​wią​za​ładotegopo​ca​łun​kunad​mier​ne​gozna​cze​nia.

Przezcaływie​czórniebyławsta​niepod​jąćosta​tecz​nejde​cy​zji.Wa​ha​łasięmię​-

dzyscho​wa​niemgło​wywpia​sekiuni​ka​niemspo​tkańzRig​giemasil​nympo​czu​ciem
lo​jal​no​ści i od​po​wie​dzial​no​ści, któ​re sta​no​wi​ło nie​od​łącz​ną część jej na​tu​ry. Wie​-
dzia​ła, że od​ma​wia​jąc udzia​łu w uro​czy​sto​ści uro​dzi​no​wej, spra​wi​ła​by Tri​xie
ogrom​nyza​wód.

Przy​go​to​wu​jąc się do spa​nia, przy​po​mnia​ła so​bie, że mia​ła po​ra​dzić się Rig​ga

w spra​wie psa. Te​raz to nie​moż​li​we. Z pew​no​ścią uznał​by, że wy​na​la​zła pre​tekst,
abysięznimzo​ba​czyć.

Mo​głabyćnie​mą​dranatyle,bysięza​ko​chać,alemia​łaswo​jądumęiwzdry​ga​ła

sięnasamąmyśl,żeRiggmógł​byjąnie​słusz​niepo​są​dzićoto,iżza​sta​wiananie​go
si​dła.

Nocmi​nę​łaHar​rietnie​spo​koj​nie,obu​dzi​łasięzmę​czo​na.
Był mroź​ny po​ra​nek i mimo funk​cjo​nu​ją​ce​go bez za​strze​żeń cen​tral​ne​go ogrze​-

wa​niamia​ławra​że​nie,żeprze​mar​z​ładoszpi​kuko​ści.Pi​jącpo​ran​nąkawę,wzię​ła
ku​bekwobiedło​nie,jakgdy​byjegocie​płomo​głoprze​nik​nąćwgłąbjejcia​ła.Mi​mo​-
wol​nyrzutokawlu​stropo​twier​dziłjejsa​mo​po​czu​cie–twarzmia​łabla​dąiścią​gnię​-
tą.

Je​steś śmiesz​na, skar​ci​ła się w du​chu. Bez​na​dziej​ną mi​łość moż​na to​le​ro​wać

una​sto​lat​ki,alenieprzy​stoionako​bie​ciewmoimwie​ku.Naj​wyż​szyczaswziąćsię
wgarść,za​jąćmy​śliczymśin​nym.

Ow​szem, ośmie​szy​ła się, zro​bi​ła z sie​bie idiot​kę, ale nie​ustan​ne roz​trzą​sa​nie

tego,cosięsta​ło,jestnie​po​trzeb​nątor​tu​rąistra​tącza​su.Zda​rzy​łosięite​raznaj​-
lep​sze, co może zro​bić, to wła​snym za​cho​wa​niem prze​ko​nać Rig​ga, że mimo na​-
mięt​nejre​ak​cjinapo​ca​łu​nekza​po​mnia​łaotymin​cy​den​cie.

Har​rietmia​łaparęsprawdoza​ła​twie​nia.Na​le​ża​łoku​pićpre​zentdlaTri​xieoraz

napo​czcienadaćli​sty.Je​ślina​dalza​mie​rzazmie​nićwy​strójsa​lo​nu,totrze​bana​być
far​byita​pe​tę.Dowczo​rajpra​canadksiąż​kąpo​su​wa​łasięzgod​niezpla​nem,może
więcpo​zwo​lićso​bienamałąprze​rwę.

Pa​mię​ta​jąc,żedar​mo​waga​ze​talo​kal​najestdo​star​cza​nazli​sta​miwso​bo​tęrano,

prze​trzą​snę​łaza​war​tośćdru​cia​ne​goko​sza,któ​re​gouży​wa​łaza​miasttac​kinako​re​-
spon​den​cję,ijąwy​cią​gnę​ła.

Czynieza​mie​rza​ła,kie​dysiętu​tajprze​pro​wa​dza​ła,po​mysz​ko​waćtro​chępooko​-

licz​nychskle​pach,ku​pićso​lid​ne,wy​god​neme​bleru​sty​kal​ne?

Z lo​kal​nej ga​ze​ty do​wie​dzia​ła się, że w jed​nym z po​bli​skich mia​ste​czek od​by​wa

siętegodniatargby​dlę​cy.Ni​g​dyniebyłanata​kimtar​gu,więcuzna​ła,żemożeto

byćin​te​re​su​ją​ce.Prze​bra​łasięispraw​dziw​szy,czynapew​nosąza​mknię​tenaklucz
za​rów​nodrzwifron​to​we,jakityl​ne,wsia​dładoautairu​szy​łaprzedsie​bie.

Mia​stecz​ko, do któ​re​go się wy​bra​ła, le​ża​ło w do​li​nie oto​czo​nej wzgó​rza​mi.

W pro​mie​niach słoń​ca domy z ka​mie​nia przy​bra​ły na​sy​co​ną zło​tą bar​wę. Pa​no​wał
dużyruchiHar​rietnieporazpierw​szypo​czu​łaza​do​wo​le​nie,żemanie​wiel​kisa​mo​-
chód,któ​ryła​twoza​par​ko​wać.

Prze​cho​dząc obok księ​gar​ni, zwró​ci​ła uwa​gę na le​żą​cą na wy​sta​wie książ​kę

odzie​jachmia​stecz​ka.Za​cie​ka​wio​na,we​szładośrod​kaiku​pi​łaksiąż​kę.

Wbocz​nejulicz​cezna​la​złaprzy​tul​nąka​wia​ren​kę.Usia​dłanadfi​li​żan​kąkawyiza​-

głę​bi​ła się w lek​tu​rze. Nie mia​ła po​ję​cia, że daw​niej w mia​stecz​ku znaj​do​wał się
dużyibar​dzobo​ga​tyklasz​tor.Do​wie​dzia​łasię,żewięk​szośćmiej​sco​wychsta​rych
do​mówzbu​do​wa​nozka​mie​niapo​zy​ska​ne​gozeznisz​czo​ne​goklasz​to​rupojegoroz​-
biór​ce na​ka​za​nej przez Hen​ry​ka VIII. Po​dob​nie jak wie​le mia​ste​czek po​gra​ni​cza
szkoc​kie​go,itomia​łokrwa​wąigwał​tow​nąprze​szłość.Jakgło​sile​gen​da,kie​dyśno​-
co​wa​łatu​tajMa​riaStu​art,kró​lo​waSzko​tów.

Uśmiech​nię​ta kel​ner​ka, któ​ra po​da​ła Har​riet kawę, ocho​czo po​in​for​mo​wa​ła ją,

jakdojśćdotar​guby​dlę​ce​go.

–Sprze​da​jątammiej​sco​wyserijaj​ka,atak​żeświe​żewa​rzy​wa,itoznacz​nieta​-

niejniżwsu​per​mar​ke​cie–po​wie​dzia​ła.

Har​rietpo​dzię​ko​wa​ła,wło​ży​łapłaszcziwy​szłazka​wiar​ni.
Zachwi​lęjejwzrokprzy​cią​gnę​łaga​le​riasztu​ki,usy​tu​owa​naza​le​d​wieoparękro​-

kówodka​wiar​ni.Za​trzy​ma​łasię,żebyprzyj​rzećsięob​ra​zo​wiwy​sta​wio​ne​muwwi​-
try​nie.Spor​tre​to​wa​nymęż​czy​zna,odzia​nynaczar​no,oostrymzde​cy​do​wa​nympro​-
fi​lu,mógł​bybyćRig​giem,choćmiałnaso​bieubiórzXVIstu​le​cia.Ru​szy​łada​lej.To
śmiesz​ne,po​my​śla​ła,prze​cieżprzy​je​cha​łamtu​taj,żebyniemy​ślećoRig​gu.

Bez tru​du tra​fi​ła na targ i skie​ro​wa​ła się w stro​nę stra​ga​nów roz​miesz​czo​nych

wjegobez​po​śred​nimsą​siedz​twie.Ku​pi​łaserijaj​kapo​le​ca​neprzezkel​ner​kęzka​-
wiar​ni,atak​żetro​chęlo​kal​nychwa​rzyw.

Do​ko​ła roz​le​ga​ły się gło​sy z ty​po​wym miej​sco​wym ak​cen​tem. Mimo obec​no​ści

wie​lu osób i za​afe​ro​wa​nia pa​nu​ją​ca na tar​gu at​mos​fe​ra dzia​ła​ła od​prę​ża​ją​co na
Har​riet,któ​rado​brzepa​mię​ta​łago​rącz​ko​wycha​os,cha​rak​te​ry​stycz​nydlaulicLon​-
dy​nu.

Nie​za​leż​nieodtego,ileprze​żyćemo​cjo​nal​nychmożejąkosz​to​waćza​miesz​ka​nie

tu​taj,niespo​sóbza​prze​czyć,żezjejpunk​tuwi​dze​niaoko​li​caijejmiesz​kań​cymają
wso​biecośma​gicz​ne​go.Sprze​daw​cyzestra​ga​nów,przyktó​rychsięza​trzy​my​wa​ła,
uśmie​cha​lisiędoniejcie​płoiza​mie​nia​lizniąparęmi​łychsłów.

Przy​sta​nę​łanachwi​lęnakoń​cutar​guizwró​ci​łauwa​gęnastar​sze​gomęż​czy​znę

sto​ją​ce​goprzedpu​bemzlo​ka​li​zo​wa​nymnanie​wiel​kimpla​cu.Naj​wy​raź​niejwy​grze​-
wałsięwzi​mo​wymsłoń​cu.Pod​nio​sławzrokizo​ba​czy​łasfa​ty​go​wa​nyszyld–„Ręka
po​ga​nia​cza”. Ta miej​sco​wość, po​dob​nie jak wie​le in​nych, le​ża​ła na szla​ku, któ​rym
cią​gnę​lipo​ga​nia​czeby​dła,kie​dyscho​dzi​lizeswy​mista​da​mizewzgórz.

Po​pa​trzy​łanawi​try​nęmiej​sco​we​goagen​tanie​ru​cho​mo​ściiprze​czy​ta​łaza​wia​do​-

mie​nia o nad​cho​dzą​cych au​kcjach. Jed​no do​ty​czy​ło wy​po​sa​że​nia kil​ku farm i do​-
mów,więcza​no​to​wa​ładatę.

Ma​rzy​ła o sta​ro​świec​kim kre​den​sie i je​śli to moż​li​we o rów​nie sta​rym ser​wi​sie

obia​do​wym, cha​rak​te​ry​stycz​nym dla daw​nych do​mów far​mer​skich. Ta​kie rze​czy
osią​ga​ły za​wrot​ne ceny w Lon​dy​nie, gdzie ostat​nio pa​no​wa​ła moda na kuch​nie
wsty​luru​sty​kal​nym,choćobo​wiąz​ko​wowy​po​sa​żo​newnaj​no​wo​cze​śniej​szysprzęt.
Byćmożetu​tajniebędąażtakdro​gie.

W mia​stecz​ku znaj​do​wał się tak​że nie​wiel​ki park, pro​wa​dzą​cy na daw​ne te​re​ny

klasz​tor​ne.Har​rietspę​dzi​łatamtro​chęcza​su,kar​miącdzi​kieptac​two.Wpew​nym
mo​men​cieuprzy​tom​ni​łaso​bie,żejesz​czenieku​pi​łapre​zen​tudlaTri​xie.

Oko​li​casły​nę​łazwe​łenitwe​edów.Przy​pusz​cza​ła,żeTri​xiera​czejniejestama​-

tor​kąubrańztwe​edu,na​to​miastnapew​nobę​dziesięjejpo​do​baćcośzweł​ny.Pa​-
mię​ta​ła,żemia​stoszczy​ci​łosięza​kła​demweł​niar​skimzwła​snymskle​pemfa​brycz​-
nym.Zna​la​złagonape​ry​fe​riach–od​no​wio​nybu​dy​nekzma​low​ni​czymko​łemwod​-
nym. Skle​pik znaj​do​wał się tuż obok. Dziew​czy​na ob​słu​gu​ją​ca klien​tów była miła
iuczyn​na.Praw​do​po​dob​niemia​łanie​wie​lepo​naddwa​dzie​ścialat,ja​snącerę,brą​-
zo​wewło​syipiw​neoczyobursz​ty​no​wymod​cie​niu,wktó​rychtań​czy​ływe​so​łeogni​-
ki.Har​rietwy​tłu​ma​czy​ła,ocojejcho​dzi.

– My​ślę, że mamy coś od​po​wied​nie​go – od​par​ła z uśmie​chem eks​pe​dient​ka. –

Ogrom​niemisiępo​do​ba​ją.Sądzie​łemtu​tej​sze​gopro​jek​tan​ta–do​da​ła,otwie​ra​jąc
szu​fla​dęjed​nejzszafsto​ją​cychpodścia​ną.–Każ​dymo​deljestinnyira​czejdro​gi.

Wró​ci​ła do lady i ostroż​nie roz​ło​ży​ła swe​ter, na któ​re​go wi​dok Har​riet za​par​ło

dechwpier​siach.

–Pro​szędo​tknąć–za​chę​ci​łaeks​pe​dient​ka.–Totu​tej​szaweł​na.Nie​zwy​klemięk​-

ka.

Rze​czy​wi​ście,po​my​śla​łaHar​riet.
–Możepaniku​pićunaspa​su​ją​cedoswe​traczap​kęisza​lik.
Ocza​miwy​obraź​niHar​rietuj​rza​łaTri​xiewswe​trze,czap​ceisza​li​ku.Mo​gławy​-

braćtepa​su​ją​ceko​lo​ry​sty​kądojejceryiwło​sów.

–Jakajestcenakom​ple​tu?–spy​ta​ła,wie​dząc,żenie​za​leż​nieodod​po​wie​dziitak

gokupi,bożebyniewiemjakdłu​goszu​ka​ła,nieznaj​dzieni​cze​golep​sze​go.Sprze​-
daw​czy​nimia​łara​cję.Terze​czybyłydro​gie,alewar​teswo​jejceny.

Dzie​sięćmi​nutpóź​niejHar​rietzre​kla​mów​kąwrękuwró​ci​łanagłów​nąuli​cępo

de​ko​ra​cyj​nypa​pierikar​tęuro​dzi​no​wą.Osiem​na​steuro​dzi​nytoszcze​gól​naoka​zja.
Byłanie​coza​sko​czo​na,żeTri​xieniechceurzą​dzićim​pre​zydlaprzy​ja​ciół,aleRigg
jejwy​ja​śnił,iżzde​cy​do​wa​łasięza​cze​kaćztymdocza​suukoń​cze​niadwu​dzie​stuje​-
denlat,czy​lizgod​niezpra​wemosią​gnię​ciapeł​no​let​no​ści.

Ura​do​wa​na,żezna​la​złapre​zent,któ​rynapew​nobę​dziesiępo​do​bałTri​xie,skie​-

ro​wa​łasięwstro​nępar​kin​gu,uzna​jąc,żede​cy​zjaoprzy​jeź​dzietu​tajbyłasłusz​na.
Czu​łasiębar​dziejzre​lak​so​wa​naiopty​mi​stycz​niena​stro​jo​na,je​ślicho​dzioupo​ra​nie
sięzpro​ble​ma​mizwią​za​ny​mizjejuczu​cia​midoRig​ga.

Skrę​ci​łazarógista​nę​łajakwry​ta.Zbla​dła,aser​ceza​czę​łojejbićprzy​spie​szo​-

nymryt​mem.Zo​ba​czy​łaRig​gaidą​ce​gozna​prze​ciw​kaoparęme​trówodniej,zwró​-
co​ne​godoto​wa​rzy​szą​ce​gomumęż​czy​znyipo​grą​żo​ne​goznimwroz​mo​wie.

Naj​chęt​niej od razu od​wró​ci​ła​by się na pię​cie i ucie​kła, za​nim Rigg ją za​uwa​ży.

Jesz​czemo​ment,aonpod​nie​siegło​węijązo​ba​czy.Spa​ra​li​żo​wa​naoba​wą,wstrzy​-
ma​ła od​dech, ale Rigg i jego to​wa​rzysz, na​wet nie pa​trząc w jej stro​nę, skrę​ci​li
wbocz​nąulicz​kęizni​klijejzoczu.

Har​rietza​mru​ga​łapo​wie​ka​mi,utkwiw​szywzrokwpu​stejuli​cy.Czyna​praw​dęwi​-

dzia​łaRig​ga,czytyl​kogoso​biewy​obra​zi​ła?Ser​cewciążbiłoprzy​spie​szo​nymryt​-
memikrę​ci​łosięjejwgło​wie.

Uda​łosięjejdo​trzećdosa​mo​cho​du,alemu​sia​łaparęmi​nutod​cze​kać,za​nimbyła

wsta​nieuru​cho​mićsil​nikiru​szyćwdro​gędodomu.

Dla​cze​goniepo​tra​fipa​no​waćnademo​cja​mi?Cze​muniejestwsta​nieusu​nąćze

swo​je​goży​cianie​chcia​nejinie​bez​piecz​nejmi​ło​ści?Zja​kie​gopo​wo​duniemożesię
za​cho​wy​waćjakdoj​rza​łako​bie​ta,któ​rąprze​cieżjest?Mia​łabli​skotrzy​dzie​ścipięć
lat,awtymprzy​pad​kuza​cho​wy​wa​łasięni​czymna​sto​lat​ka.Toniemożetaktrwać.
Mu​szęzna​leźćspo​sóbnakon​tro​lo​wa​nieemo​cji,po​sta​no​wi​ła,ina​czejco​raztrud​niej
bę​dzieminor​mal​niefunk​cjo​no​wać.Alejaki?

ROZDZIAŁSIÓDMY

Przez cały ty​dzień Har​riet sta​ra​ła się być tak za​ab​sor​bo​wa​na roz​ma​ity​mi spra​-

wa​miipra​cą,byprze​staćroz​trzą​saćswo​jąre​ak​cjęnapo​ca​łu​nekRig​gaiemo​cje,
ja​kie w niej wzbu​dził, a tak​że za​drę​czać się py​ta​niem, jak to moż​li​we, iż się tak
bez​na​dziej​nieza​ko​cha​ła.

Ten spo​sób nie cał​kiem się spraw​dził. Każ​de​go wie​czo​ru, kie​dy wy​czer​pa​na ca​-

łympra​co​wi​tymdniemkła​dłasiędołóż​ka,li​czącnaza​słu​żo​nywy​po​czy​nek,spo​ty​-
kałjąza​wód.Niemo​głaza​snąć,agdywresz​cieuda​łosięjejzdrzem​nąć,rzu​ca​łasię
nie​spo​koj​nie,śniącoRig​guibar​dziejin​tym​nychpiesz​czo​tach.

Byłatymza​sko​czo​na,bonieuwa​ża​łasięzako​bie​tęszcze​gól​nieza​in​te​re​so​wa​ną

sek​sem i zmy​sło​wą. Męż​czyź​ni, z któ​ry​mi się uma​wia​ła, nie wpra​wia​li jej w taki
stan,jakczy​niłtoRigg,wdo​dat​kunieza​bie​ga​jącojejwzglę​dy.Doje​dy​ne​gopo​ca​-
łun​kudo​szłoprzezzbiegoko​licz​no​ści.Le​żącbez​sen​nie,za​my​ka​łaoczyipo​zwa​la​ła
so​bieod​pły​waćda​le​koodrze​czy​wi​sto​ściinietyl​kowspo​mi​nać,jakczu​łasięwra​-
mio​nach Rig​ga, ale rów​nież wy​obra​żać so​bie, co by było, gdy​by jej nie wy​pu​ścił
zob​jęć.

Skó​rapo​kry​wa​łasięjejkro​pel​ka​mipotu,kie​dypró​bo​wa​łakon​tro​lo​waćnie​sfor​ne

my​śli,zde​cy​do​wa​niebar​dziejod​po​wied​niedlamło​dejdziew​czy​nynapro​guprze​bu​-
dze​nia sek​su​al​ne​go niż dla do​ro​słej ko​bie​ty. Tyle że jako mło​da dziew​czy​na nie
prze​czu​wa​ła, że moż​na pra​gnąć tak jak te​raz, od​czu​wać po​żą​da​nie na gra​ni​cy fi​-
zycz​ne​gobólu.

Wczwar​tekpopo​łu​dniustwier​dzi​łapo​sęp​nie,żeje​dy​nądo​brąstro​nąca​łe​gonie​-

szczę​sne​goepi​zo​dubyłfakt,żewię​cejcza​supo​świę​ca​łapra​cynadksiąż​ką.

Naogółpo​wo​liiostroż​nieprze​no​si​łanapa​piermy​śliiwa​ży​łasło​wa,tym​cza​sem

obec​niebły​ska​wicz​nienada​wa​łakształttemu,cobyłoza​le​d​wiemgli​stymza​ry​sem,
nie​ja​snąideą.Opo​wieśćroz​ra​sta​łasięwza​dzi​wia​ją​cymtem​pie.To,coza​czę​łosię
od nie​wy​raź​ne​go po​my​słu, roz​wi​ja​ło się tak szyb​ko, że chwi​la​mi czu​ła się nie​mal
zdo​mi​no​wa​naprzezak​cjępo​wie​ści.

Uzna​ła, że je​śli tak da​lej pój​dzie, to bę​dzie mu​sia​ła po​roz​ma​wiać na ten te​mat

zwy​daw​cą.Zda​wa​łaso​biespra​wę,żewy​daw​nic​twomożeniebyćza​in​te​re​so​wa​ne
ob​szer​ną hi​sto​rią, w do​dat​ku na​pi​sa​ną z my​ślą o do​ro​słych, a nie o dzie​ciach,
amimotonieusta​wa​ławpra​cy,jak​bybyłapod​da​napre​sji.

Czy​ta​jącfrag​men​tyna​pi​sa​newcią​gumi​ja​ją​ce​goty​go​dnia,spo​strze​gła,żegłów​ny

bo​ha​terjestbar​dzopo​dob​nydoRig​ga.Toniefair,po​my​śla​ła.Na​wetje​śliniewpeł​-
niświa​do​miewy​po​sa​ży​łabo​ha​te​rawnie​któ​rece​chycha​rak​te​ruRig​ga,topo​stą​pi​ła
jakin​truzwkra​cza​ją​cywpry​wat​neistrze​żo​neob​sza​ryjegoży​cia.Jed​nakpochwi​li
uzna​ła, że jest prze​wraż​li​wio​na. Na​wet je​śli książ​ka kie​dy​kol​wiek uj​rzy świa​tło
dzien​ne,ist​nie​jebar​dzomałepraw​do​po​do​bień​stwo,byRiggjąprze​czy​tał.Sku​pi​ła
sięwięcnapi​sa​niu.

Wła​śnie była w trak​cie roz​wi​ja​nia ko​lej​ne​go wąt​ku, gdy za​dzwo​nił te​le​fon. Po​-

cząt​ko​wo chcia​ła go zi​gno​ro​wać, ale kie​dy so​bie uprzy​tom​ni​ła, że kto​kol​wiek to
jest,naj​wy​raź​niejnieza​mie​rzasięroz​łą​czyć,wsta​łaipod​nio​słasłu​chaw​kę.

Usły​szaw​szygłosRig​ga,do​zna​ławra​że​nia,żeprądelek​trycz​nyprze​szedłprzez

jejcałecia​ło.Moc​niejści​snę​łasłu​chaw​kę,alesięnieode​zwa​ła.

–Har​riet,je​steśtam?Halo?!
Wustachjejza​schło,aser​ceza​czę​łotłucsięwpier​si.Zmo​bi​li​zo​wa​łasięiod​par​-

ła:

–Tak,je​stem.
Odzi​wo,uda​łosięjejza​pa​no​waćnadgło​sem,cho​ciażcałatrzę​słasięzemo​cji.
– Dzwo​nię w spra​wie so​bot​nie​go spo​tka​nia – oznaj​mił Rigg. – Nie ma sen​su się

wy​bie​raćdwo​masa​mo​cho​da​mi,sko​rotakbli​skomiesz​kasz.Pod​je​dzie​mypocie​bie
owpółdoósmej.

Har​rietza​wa​ha​łasię.Wie​dzia​ła,żeimmniejcza​suspę​dziwto​wa​rzy​stwieRig​ga,

tymła​twiejznie​siewspól​nywie​czór,alerów​no​cze​śniezda​wa​łaso​biespra​wę,żenie
wy​pa​dasięjejupie​rać,żeprzy​je​dziewła​snymau​tem,sko​rojestichgo​ściem.

–Dzię​ku​ję.Będęcze​kać–od​rze​kła.
Za​sta​na​wia​łasię,czyRiggoba​wiasiętejso​bo​tytaksamojakona.Tem​po,wja​-

kimod​su​nąłjąodsie​biewnie​dzie​lęwie​czo​rem,świad​czy​łoażnad​towy​mow​nie,że
nieod​po​wia​da​łamujejna​mięt​nare​ak​cjanapo​ca​łu​nek.Czyż​bysiędo​my​ślił,cokie​-
ro​wa​łojejza​cho​wa​niem,czydo​szedłdownio​sku,żedałasięchwi​lo​wopo​nieśćzmy​-
słom?Mia​łana​dzie​ję,żetodru​gie.Niewie​dzia​ła,jakbywy​trzy​ma​ła,gdy​bysięzo​-
rien​to​wał,żejestwnimza​ko​cha​na.

„Za​ko​cha​na” – jak​kol​wiek szcze​niac​ko to brzmia​ło, w jej uczu​ciach nie było nic

mło​dzień​cze​go,wręczprze​ciw​nie.

–Za​mó​wi​łemsto​likwre​stau​ra​cjiho​te​lupo​ło​żo​ne​gonaobrze​żachHa​wick–po​-

wie​działRigg.–Tam​tej​szewie​czo​ryzdan​cin​giemcie​sząsiędużąpo​pu​lar​no​ścią.

Wod​po​wie​dziHar​rietmruk​nę​łacośnie​wy​raź​nie.
–Aza​temwi​dzi​mysięwso​bo​tęowpółdoósmej–za​koń​czyłRigg.
–Tak…wso​bo​tęowpółdoósmej–po​wtó​rzy​ła.
Jesz​czedłu​gopoodło​że​niusłu​chaw​kiwpa​try​wa​łasięwprze​strzeńzaoknem.
Wie​czór z dan​cin​giem. My​śla​ła, że po pro​stu zje​dzą ko​la​cję. Ku​si​ło ją, by pod​-

nieśćsłu​chaw​kę,za​dzwo​nićdoTri​xieipo​wie​dzieć,żeniemożeimto​wa​rzy​szyć,ale
toniewcho​dzi​łowra​chu​bę.

Uro​dzi​nyTri​xiewy​pa​da​ływpią​tek,więcma​jącpew​ność,żeRiggbę​dziewfa​bry​-

ce,gdziepro​du​ku​jesięczę​ścidokom​pu​te​rówwe​długjegopro​jek​tów,po​je​cha​łado
niejpóź​nympo​po​łu​dniem.

Tri​xiewła​śniewró​ci​łazeszko​łyipo​wi​ta​łajązra​do​ścią.Po​ka​za​łakart​kiipo​da​-

run​ki,któ​redo​sta​łaodko​le​ża​nek.

–Evaob​cho​dziosiem​nast​kęwca​ło​noc​nejdys​ko​te​ce–po​wie​dzia​ła,kie​dyHar​riet

wrę​czy​ła jej pre​zent. – Ra​czej nie ma szans, żeby Rigg po​zwo​lił mi w ten spo​sób
uczcićuro​dzi​ny.–Skrzy​wi​łasięwy​mow​nie.–Chcia​ła​bym,żebypu​ściłmnieznimi
nanar​ty.Mamaitatako​cha​linar​tyiza​bie​ra​limniezesobą.Kil​karazywrazzRig​-
giemspę​dzi​łamczęśćwa​ka​cji,aleni​g​dynanar​tach.

Przez mo​ment wy​glą​da​ła na przy​gnę​bio​ną, ale za​raz się roz​pro​mie​ni​ła, zo​ba​-

czyw​szy,copo​da​ro​wa​łajejHar​riet.

–Och,ja​kietoślicz​ne–za​chwy​ci​łasię,gła​dzącmięk​kądzia​ni​nęiuno​szącswe​ter

przedsobą.–Pro​szęspoj​rzeć,paniAr​kw​ri​ght–zwró​ci​łasiędogo​spo​dy​ni.–Czyż
toniecudo?

Za​czę​łapod​ska​ki​waćdo​ko​ła,trzy​ma​jącprzedsobąswe​ter.
–Za​wszeota​kimma​rzy​łam,aleonesąbar​dzodro​gie–do​da​ła,niepo​sia​da​jącsię

z ra​do​ści. – Niech no tyl​ko Eva zo​ba​czy! Och, je​steś ko​cha​na. – Odło​ży​ła swe​ter
ichwy​ci​łaHar​rietwra​mio​na.

WoczachHar​rietpo​ja​wi​łysięłzywzru​sze​nia.Moc​nouści​snę​łamło​dąprzy​ja​ciół​-

kę.

W jej ro​dzi​nie bar​dzo rzad​ko ktoś uze​wnętrz​niał uczu​cia. Oj​ciec był wy​nio​słym,

za​mknię​tym w so​bie czło​wie​kiem, na​to​miast mat​ka była ka​pry​śna i nie​cier​pli​wa.
Na​wetLo​uise,któ​rare​gu​lar​niewy​pra​sza​łauHar​rietpie​nią​dzenaku​po​wa​nierze​-
czydlabliź​nia​kówisie​bie,naktó​reniemo​głaso​biepo​zwo​lić,anirazunieza​re​ago​-
wa​łanajejhoj​nośćczymświę​cejniżsłów​kiem„dzię​ki”.

– Nie mogę się już do​cze​kać, kie​dy to wło​żę. – Tri​xie po​gła​dzi​ła z za​chwy​tem

mięk​kąweł​nę.

–Kie​dycowło​żysz?
Har​rietod​ru​cho​wocof​nę​łasięwciem​niej​szykątprzydrzwiachnadźwiękgło​su

Rig​ga.Niesły​sza​ła,jakwcho​dził.Wniósłzesobąza​pachzim​ne​gopo​wie​trza.Ciem​-
newło​syzmierz​wiłmusil​nywiatr,ru​chymiałgib​kieiszyb​kie,kie​dyzrzu​całzsie​bie
kurt​kę.

–Kie​dycowło​żysz?–po​wtó​rzył.
–To–od​par​łaTri​xie,wy​cią​ga​jącprzedsie​bieswe​ter.–Har​rietmigospre​zen​to​-

wa​łanauro​dzi​ny.

–Aha,Har​riet.
Czyjejsięwy​da​wa​ło,czyrze​czy​wi​ściewgło​sieRig​gaza​brzmia​łanutanie​za​do​-

wo​le​nia?Niebyławsta​niespoj​rzećmuwtwarz.

–Cie​szęsię,żecisiępo​do​ba–po​wie​dzia​łaci​cho.–Mu​szęwra​caćdodomu.
– Och, nie! – za​pro​te​sto​wa​ła Tri​xie. – Pani Ar​kw​ri​ght upie​kła dla mnie tort. Zo​-

stań,zje​myra​zem.Rigg,po​wiedz,żebyzo​sta​ła.

„Po​wiedz, żeby zo​sta​ła”. Har​riet była prze​ko​na​na, że Rigg nie miał na to naj​-

mniej​szejocho​ty.Za​pew​netakjakonaniemożesięjużdo​cze​kać,byopu​ści​łajego
dom.

–Niemamżad​nejwła​dzynadHar​riet–zwró​ciłsiędobra​ta​ni​cy.–Je​ślimaja​kieś

pil​nespra​wydoza​ła​twie​nia,toniepo​win​naśjejza​trzy​my​wać.

–Och,chy​baniemasz,praw​da?–spy​ta​łaszyb​koTri​xie,rzu​ca​jącHar​rietpeł​ne

na​dzieispoj​rze​nie.–Wkoń​cudziśsąmojeuro​dzi​ny.

Niezdo​ła​łasięoprzećjejproś​bie.
–Cóż,ja…
–Do​brze,zo​sta​jesz.
Har​rietzer​k​nę​łanaRig​ga,alestałdoniejty​łem,mó​wiąccośdopaniAr​kw​ri​ght.
–Za​temchodź​my–po​wie​dział,od​wra​ca​jącsię.–PaniAr​kw​ri​ghtpodatortwsa​lo​-

nie.

–Wsa​lo​nie?–zdzi​wi​łasięTri​xie.–Prze​cieżza​wszepi​je​myher​ba​tęwtwo​imga​-

bi​ne​cie.

–Niedzi​siaj–od​parłzde​cy​do​wa​nieRigg,prze​cho​dzącda​lejiotwie​ra​jącdrzwi.
Sa​lon zaj​mo​wał nie​mal całą dłu​gość domu. Wy​so​kie okna wy​cho​dzi​ły na ogród.

Wko​min​kubu​zo​wałogień.Har​rietza​uwa​ży​ła,żeroz​le​głepo​miesz​cze​niebyłorów​-
nieżogrze​wa​neprzezdys​kret​nieumiesz​czo​neka​lo​ry​fe​ry.

–Tenpo​kójbyłjużurzą​dzo​ny,kie​dyku​po​wa​łemdom–po​wie​działRigg.
Jegogłosza​brzmiałtużprzyjejuchu,cospo​wo​do​wa​ło,żelek​kosięna​pię​ła.Czy

onpa​mię​ta,jaknanie​goza​re​ago​wa​ła?Czymoż​li​we,żedo​strze​ga,jaknaniądzia​-
ła,sto​jąctakbli​sko?Zbytbli​sko,uzna​ła,czu​jąc,żeogar​niająfalago​rą​ca.

– Jest bar​dzo przy​jem​ny – po​chwa​li​ła, ga​niąc się w du​chu za ba​nal​ność tego

stwier​dze​nia.

Naj​wy​raź​niejRiggro​bił,comógł,żebyzi​gno​ro​waćnie​dziel​nyin​cy​dent,po​wo​do​-

wa​ny do​brym wy​cho​wa​niem lub chcąc jej sub​tel​nie dać do zro​zu​mie​nia, żeby nie
spo​dzie​wa​łasięponimzbytwie​le.Po​win​naod​wo​łaćsiędowła​sne​gozdro​we​goroz​-
sąd​kuiod​po​wie​dziećmutakąsamąobo​jęt​no​ścią.Aleczyoso​baza​ko​cha​nakie​ru​je
sięroz​sąd​kiem?Towąt​pli​we.

–Przy​jem​ny?–Tri​xiezmarsz​czy​łanos.–Cośmisięzda​je,żebar​dzopo​do​ba​jąci

siętewszyst​kiesta​ro​cie.

Za​to​czy​ła ręką łuk, wska​zu​jąc obi​te ada​masz​kiem wy​god​ne krze​sła i sofę, miej​-

sca​mi wy​sie​dzia​ne i wy​bla​kłe, co zda​niem Har​riet tyl​ko do​da​wa​ło wnę​trzu uro​ku.
Beznichsa​lonro​bił​bywra​że​niezbytsu​ro​we​goizaob​szer​ne​go.Zaj​mo​wałwięk​szą
część skrzy​dła do​bu​do​wa​ne​go w póź​niej​szym cza​sie do daw​ne​go bu​dyn​ku. Su​fit
zdo​bi​łyor​na​men​ty,po​dob​niejaknasfa​ty​go​wa​nymdy​wa​nie.

– Chcia​łam, żeby Rigg to wszyst​ko wy​rzu​cił, ale się nie zgo​dził. – Tri​xie zro​bi​ła

wy​mow​nąminę.

–Rze​czy​wi​ściemniesiętupo​do​ba–po​wie​dzia​łaHar​riet.–Tenpo​kójmadu​szę.
Za​czer​wie​ni​ła się lek​ko, wi​dząc po​tę​pia​ją​ce spoj​rze​nie Tri​xie. Ku jej zdzi​wie​niu

Riggpo​wie​dział:

–Mamta​kiesamozda​niewtejkwe​stii.Tendom,za​nimgoku​pi​łem,na​le​żałodpo​-

ko​leń do tej sa​mej ro​dzi​ny. Sa​lon zo​stał urzą​dzo​ny przez te​ścio​wą po​przed​nie​go
wła​ści​cie​la. Nie​trud​no by​ło​by zna​leźć pro​jek​tan​ta, któ​ry by go od​no​wił i zmie​nił
wy​strój,aleczu​łem,żeteme​blebar​dzotupa​su​ją.

Wi​daćbyło,żeTri​xiemia​ła​byocho​tęsięznimspie​rać,aleza​nimco​kol​wiekpo​-

wie​dzia​ła, we​szła pani Ar​kw​ri​ght, pcha​jąc przed sobą sta​ro​świec​ki sto​lik na kół​-
kach,anajegobla​cieusta​wio​nypięk​nieude​ko​ro​wa​nytorturo​dzi​no​wy,atak​żepół​-
mi​sektar​ti​nek,dużydzba​nekher​ba​tyita​lerzzcia​stecz​ka​mi.

Tri​xieuśmiech​nę​łasięnawi​dokminyHar​riet.
–TowinaRig​ga–po​wie​dzia​ła.–Mafio​łanapunk​cie,jaktona​zy​wa,„po​po​łu​dnio​-

wejher​ba​ty”.

– Brak umia​ru mogę z ca​łe​go ser​ca po​le​cić. – Rigg po​dzię​ko​wał pani Ar​kw​ri​ght

izwró​ciłsiędoHar​riet:–Mo​gła​byśpeł​nićho​no​rypanidomu?

Kie​dyśtobyłtestumie​jęt​no​ścito​wa​rzy​skichmło​dejdziew​czy​ny,je​ślizo​sta​łapo​-

pro​szo​naotakąusłu​gę.Srebr​nydzba​nekoka​załsięcięż​ki,alena​le​wa​łosięznie​go
do​sko​na​le. Ob​ser​wu​jąc zło​ci​sty płyn na​peł​nia​ją​cy fi​li​żan​ki i roz​po​zna​jąc jego za​-
pach,Har​rietod​ru​cho​wospy​ta​ła:

–EarlGrey?

–Acóżbyin​ne​go?–od​parłzuśmie​chemRigg.
–Oso​bi​ściewolęher​ba​tęwto​reb​kach–wtrą​ci​łaprze​kor​nieTri​xie.
Przy​nio​słaotrzy​ma​nekar​tyuro​dzi​no​weipre​zen​tydosa​lo​nuiza​czę​łajepo​ka​zy​-

waćRig​go​wi.

Wła​ści​wie po​win​nam się czuć skrę​po​wa​na i nie na miej​scu, stwier​dzi​ła w du​chu

Har​riet, ob​ser​wu​jąc stry​ja i bra​ta​ni​cę, pod​czas gdy są​czy​ła wy​bor​ną her​ba​tę,
a jed​nak ni​cze​go po​dob​ne​go nie od​czu​wa​ła. Te​raz, kie​dy mi​nę​ło za​sko​cze​nie spo​-
wo​do​wa​nenie​ocze​ki​wa​nymzja​wie​niemsięRig​gaijejser​ceod​zy​ska​łozwy​kłyrytm,
prze​peł​ni​łojąuczu​cieza​do​wo​le​nia.Od​nio​sławra​że​nie,żeprze​by​wazludź​mi,któ​-
rychto​wa​rzy​stwoni​g​dysięjejniesprzy​krzy.

Mimo kpi​nek ze zwy​cza​ju stry​ja Tri​xie z za​pa​łem za​bra​ła się do pa​ła​szo​wa​nia

tar​ti​nekicia​ste​czek.Byłaszczu​płądziew​czy​nąonie​spo​ży​tejener​giiiHar​rietucie​-
szy​łasięwi​dząc,jakza​ja​dazape​ty​tem.

Lo​uisebyłanie​jad​kiem,na​rze​ka​ła,żemusidbaćofi​gu​rę,przezcoHar​rietczu​ła

sięła​kom​czu​chemimia​łapo​czu​ciewiny,kie​dysio​straod​ma​wia​łajejuczest​ni​cze​nia
wską​pychpo​sił​kach.

–Cóż,nad​szedłczas,żebypo​kro​ićtort–oznaj​mi​ławpew​nymmo​men​cieTri​xie,

wsta​jąc.

Riggpo​wstrzy​małjąru​chemrękiiznik​nąłzadrzwia​mi.Pochwi​liwró​cił,pro​wa​-

dzączesobąpa​niąAr​kw​ri​ghtijejmężaoraznio​sącbu​tel​kęszam​pa​na.Go​spo​dy​ni
trzy​ma​ławdło​niachtacęzpię​cio​makie​lisz​ka​mi.

Twarz Tri​xie roz​ja​śni​ła się ra​do​ścią, kie​dy stryj uro​czy​ście otwo​rzył szam​pa​na

ina​peł​niłkie​lisz​ki.

– Two​je zdro​wie, dro​ga ju​bi​lat​ko – po​wie​dział z czu​ło​ścią, uno​sząc kie​li​szek

wstro​nębra​ta​ni​cy.

Po​zo​sta​li po​szli za jego przy​kła​dem. Har​riet wie​dzia​ła, że Rigg my​śli o swo​im

bra​cieibra​to​wej,ro​dzi​cachTri​xie,któ​rzyniemogąbyćtute​razznimiiświę​to​wać
uro​dzincór​ki.Pa​nu​ją​caw sa​lo​nieat​mos​fe​rasięzmie​ni​ła. Har​rietpo​czu​łałzypod
po​wie​ka​miiwspon​ta​nicz​nymod​ru​chuzwró​ci​łasiędoRig​ga,wy​cią​ga​jącwjegokie​-
run​kukie​li​szek.Wi​dzia​łasmu​tekwjegooczachiza​po​mi​na​jącowła​snymza​kło​po​ta​-
niu,po​pa​trzy​łananie​gozeszcze​rymwspół​czu​ciem.

–Mu​szępo​kro​ićtort.–Tri​xieprze​rwa​łaza​le​ga​ją​cewsa​lo​niemil​cze​nie.
Riggodrazupo​we​se​lał.
–Chceszpo​wie​dzieć,żepotychwszyst​kichka​nap​kachicia​stecz​kachmaszjesz​-

czemiej​scenatort?–za​uwa​żyłzlek​kąkpi​ną.

Pani Ar​kw​ri​ght i jej mąż uści​snę​li Tri​xie i zło​ży​li ży​cze​nia, wrę​cza​jąc jej upo​mi​-

nek,któ​ryza​czę​łaroz​wi​jaćzza​cie​ka​wie​niemira​do​ścią.

Jesttakacie​płaiser​decz​na,po​my​śla​łaHar​riet,ob​ser​wu​jąctęsce​nę.Każ​dy,kto

sięzniąkon​tak​to​wał,mu​siałtood​czu​wać.Torzad​kidar,któ​ryRiggnaj​wy​raź​niej
wy​so​koso​biece​nił.

Od​cze​kał,ażroz​dzie​lo​notort,się​gnąłdokie​sze​niite​razonwrę​czyłbra​ta​ni​cypo​-

da​rek–pła​skiepro​sto​kąt​nepu​de​łecz​ko,wktó​rym,jaksiędo​my​śla​łaHar​riet,mu​-
sia​łosięznaj​do​waćcośzbi​żu​te​rii.

Tri​xiewzię​łajenie​pew​nie.
–Prze​cieżda​łeśmijużpre​zent–za​uwa​ży​ła.–Mó​wi​łeś,żesa​mo​chódmabyćpre​-

zen​temnaosiem​na​steuro​dzi​ny.

– I był – od​parł spo​koj​nie Rigg. – Ten tak na​praw​dę nie jest ode mnie – do​dał,

wska​zu​jącnabi​le​cikprzy​cze​pio​nydopuz​der​ka.

Tri​xie prze​czy​ta​ła go w mil​cze​niu, po czym drżą​cy​mi pal​ca​mi za​czę​ła roz​wi​jać

upo​mi​nek.Otwo​rzy​łapu​de​łecz​koizjejustwy​rwałsięokrzykzdu​mie​niaira​do​ści.

–Och,patrz,Har​riet,toper​łymo​jejmamy–po​wie​dzia​łazełza​miwoczach.
Har​rietpo​now​nieogar​nę​łowzru​sze​nie.Ja​kiżtowspa​nia​łygestzestro​nyRig​ga,

po​my​śla​ła,żeob​da​ro​wałbra​ta​ni​cęwtenspo​sób.

–Ka​za​łemjeoczy​ścićiprze​wlec–wy​ja​śnił,aleTri​xiejużrzu​ci​łamusięwra​mio​-

na.

–Och,ko​chamcię!–za​wo​ła​ła.
Pa​trząc, jak Rigg tuli do sie​bie bra​ta​ni​cę, Har​riet zy​ska​ła pew​ność, że od tej

chwi​litenwspa​nia​łymęż​czy​znanaza​wszepo​zo​sta​niewjejser​cu.Kie​dywy​pu​ścił
Tri​xiezob​jęć,Har​rietod​stą​pi​łaokrokiod​wró​ci​łasię,niechcąc,żebyRiggzo​ba​-
czyłwy​mow​nywy​razjejtwa​rzy.

Za​ko​cha​łasięwRig​gu,cojużsamowso​biebyłobłę​dem.Przy​naj​mniejpró​bo​wa​ła

so​bie tłu​ma​czyć, że to uczu​cie, choć bo​le​sne, jest ni​czym nie​zno​śny wi​rus gry​py,
któ​rypo​mę​czyjąprzezpe​wienczas,poczymszyb​komi​nie.Nie​ste​ty,oka​za​łosię,
żesiępo​my​li​ła.Uczu​cieniebyłoprze​lot​neinicnieza​po​wia​da​ło,żebymia​łowkrót​-
ceob​umrzeć.Prze​ciw​nie,bę​dzieko​chaćRig​gadokoń​caży​cia.Za​drża​łatakgwał​-
tow​nie,żeomałonieroz​la​łaszam​pa​na.

–Har​rietjestzim​no–za​uwa​ży​łaTri​xie.
Naczo​leRig​gapo​ja​wi​łasięzmarszcz​ka.
–Ależnie.Nicminiejest–skła​ma​łaHar​riet.–Nie​ste​ty,na​praw​dęmu​szęjużiść.

Wpa​dłamtyl​kopoto,żebywrę​czyćpre​zentju​bi​lat​ce.

–Och,nie,pro​szę,zo​stań…–za​czę​łaTri​xie,aleRiggprze​rwałjejjed​nymostrze​-

gaw​czymsło​wem.

–Tri​xie.
Za​mil​kłaispoj​rza​łananie​go.
–Mawła​sneży​cie–do​dał.–Wieszotym.Je​stempe​wien,żecze​ka​jąjąznacz​nie

waż​niej​szespra​wyniżspę​dza​niewie​czo​ruznami.

Har​rietomałonieza​prze​czy​ła,jed​naksiępo​wstrzy​ma​ła.Tri​xierzu​ci​łajejza​my​-

ślo​nespoj​rze​nie,alewię​cejniena​le​ga​ła.Do​brema​nie​ryna​ka​zy​wa​ły,żebyRiggod​-
pro​wa​dziłjądosa​mo​cho​du,więcbyłaszczę​śli​wa,żeTri​xiedonichdo​łą​czy​ła.Prze​-
by​wa​jącznimsamnasam,nie​zmien​nieczu​łasięskrę​po​wa​naispe​szo​na.

Kie​dyotwie​rałdrzwicz​kiauta,przy​pad​ko​wodo​tknąłjejręki,aże​gna​jącsięznią,

po​chy​lił ku niej gło​wę. Do Har​riet mo​men​tal​nie wró​ci​ły emo​cje, któ​rych do​zna​ła
wnie​dzie​lę,wi​dzącjegoustazbli​ża​ją​cesiędojejwarg.

Od​jeż​dża​jąc, wciąż jesz​cze drża​ła, za​sta​na​wia​jąc się, jak mo​gła​by się wy​krę​cić

zju​trzej​szejko​la​cjiwho​te​lo​wejre​stau​ra​cji.Wnocybu​dzi​łasięcochwi​la,po​dob​nie
jakprzezcałyostat​nity​dzień,nę​ka​nakrót​ki​misna​mi,wktó​rychpo​ja​wiałsięRigg.
Ranobyłazmę​czo​naiwy​czer​pa​na,mia​łapod​krą​żo​neoczy,czu​łauciskwskro​niach.

Wso​bo​tęprzedpo​łu​dniemuzmy​sło​wi​łaso​bie,żeje​ślimauczest​ni​czyćwko​la​cji

zdan​cin​giem,topo​win​naku​pićcośsto​sow​ne​godowło​że​nianata​kiespe​cjal​nespo​-

tka​nie. W prze​szło​ści bar​dzo rzad​ko mia​ła oka​zję uczest​ni​czyć w ży​ciu to​wa​rzy​-
skiminiepo​sia​da​łaod​po​wied​nie​gostro​ju.

Po​wie​dzia​ła so​bie, że wy​łącz​nie przez próż​ność my​śli o za​ku​pie. Prze​cież na​dal

ma czar​ną spód​ni​cę z ak​sa​mi​tu, do któ​rej od bie​dy do​bra​ła​by ja​kąś górę. Tyle że
ele​ganc​kaspód​ni​cajestwy​jąt​ko​wonie​efek​tow​na,po​my​śla​ła.

Czygdy​byRiggniebrałudzia​łuwko​la​cji,towy​bra​ła​bysiępoza​kupno​we​gostro​-

ju?–za​sta​na​wia​łasiępółgo​dzi​nypóź​niejwdro​dzedoHa​wick.Za​ci​snę​łaręcena
kie​row​ni​cy,nie​malgo​to​waza​wró​cić.Nieuczy​ni​łajed​naktegoizna​la​złasięwHa​-
wick.

Odrazupod​je​cha​ładobu​ti​ku,wktó​rymku​pi​łaczer​wo​nykom​plet.
Tasamamło​dadziew​czy​napo​wi​ta​łajązsze​ro​kimuśmie​chem.Har​rietwy​ja​śni​ła,

do​kądsięwy​bie​ra,poczymdo​da​ła:

–Niechcęni​cze​gonad​zwy​czaj​ne​goczyzbytefek​tow​ne​go.Nieje​stemdokoń​ca

pew​na,coby​ło​byod​po​wied​nienatęoka​zję.

– Cóż, o tej po​rze roku nie po​le​ca​ła​bym ni​cze​go z de​kol​tem, ra​dzi​ła​bym ra​czej

wy​braćele​ganc​kąsuk​nięzza​bu​do​wa​nągórą–od​par​łaeks​pe​dient​kaido​da​ła:–Ten
ho​telmaklien​te​lę,któ​rawy​zna​czabar​dzowy​so​kiestan​dar​dyubio​ru.–Za​uwa​ży​ła
wy​raztwa​rzyHar​rietiuśmiech​nę​łasiężycz​li​wie.–Wiem,ocopanicho​dzi,pro​szę
sięniemar​twić.Ro​zu​miem,żeniechcepanistro​jutakwy​szu​ka​ne​go,żewło​żygo
panityl​koraz,apo​tembę​dziewi​siałwsza​fie.Wła​śnieprzy​wie​zio​noświą​tecz​nądo​-
sta​wę,więcmogępaniza​pro​po​no​waćparęrze​czy.

Ko​niec koń​ców, Har​riet wy​bra​ła ciem​no​nie​bie​ską suk​nię. Przy​le​ga​ją​ca do cia​ła

góra zo​sta​ła uszy​ta z we​lu​ru, a roz​klo​szo​wa​ny dół z ta​fty, przy czym miał pod
spodem tiu​lo​wą hal​kę. Po​cząt​ko​wo stwier​dzi​ła, że su​kien​ka jest za krót​ka i zbyt
mło​dzie​żo​wa, ale eks​pe​dient​ka ro​ze​śmia​ła się tak szcze​rze, że Har​riet dała się
prze​ko​nać,iżbę​dziedlaniejod​po​wied​nia.

Mimo nie​wiel​kie​go okrą​głe​go wy​cię​cia pod szy​ją i dłu​gich rę​ka​wów, było coś

wkro​jutejsuk​ni,coczy​ni​łojąza​ska​ku​ją​copro​wo​ka​cyj​ną.Zbytpro​wo​ka​cyj​nąjak
dlamnie?Har​rietwa​ha​łasię,alejużbyłozapóź​no.Eks​pe​dient​kasta​ran​nieopa​ko​-
wa​łasuk​nięwbi​buł​kęiwło​ży​ładokar​to​no​wejtor​by.

–Je​ślipo​trze​bu​jepanipan​to​fli,toparęme​trówda​lejjestdo​brysklepobuw​ni​czy,

majątamdużywy​bór–do​da​ła.

Wes​tchnąw​szy lek​ko z po​wo​du wła​snej tak ob​cej jej eks​tra​wa​gan​cji, Har​riet

przy​zna​ławdu​chu,żerze​czy​wi​ściepo​win​naku​pićpan​to​fle.Je​dy​naparabu​ci​ków,
jakąmia​ła,na​da​ją​cychsiędowie​czo​ro​wejsuk​ni,byławczar​nymko​lo​rze.

Beztru​duzna​la​złaskleppo​le​co​nyprzezeks​pe​dient​kęiku​pi​łanietyl​koparęgra​-

na​to​wychpan​to​flizsa​ty​nynawy​so​kimob​ca​sie,alerów​nieżwie​czo​ro​wąto​reb​kę.

Po​my​śleć,żetowszyst​kotyl​konajed​nąoka​zję,po​my​śla​ławdro​dzedodomu.Nie

mo​głajed​nakpójśćwsta​rejak​sa​mit​nejspód​ni​cy.Awła​ści​wedla​cze​gonie?Wkoń​cu
no​si​łająostat​niosie​demrazyzrzę​duwcza​sieświątina​wetdogło​wyjejnieprzy​-
szło,żebyjąza​stą​pićczymśin​nym.Cóż,uzna​łaosta​tecz​nie,ko​la​cjazdan​cin​giemto
jed​nakzde​cy​do​wa​niecoin​ne​goniżim​pre​zyszkol​ne,naktó​rychpo​przed​nioby​wa​ła.

Nie​za​leż​niejed​nakodtego,jakbar​dzosta​ra​łasięzra​cjo​na​li​zo​waćnowena​byt​ki,

zda​wa​łaso​biespra​wę,żeku​pi​łasuk​nięzmy​ślątyl​koojed​nejoso​bie–oRig​gu.

Emo​cje, któ​re na​iw​nie uwa​ża​ła za wła​ści​we na​sto​lat​kom, nie prze​mi​ja​ły wraz

z po​stę​pu​ją​ca do​ro​sło​ścią. Oka​za​ło się, cze​go oso​bi​ście do​świad​cza, że moż​na się
za​ko​chaćwkaż​dymwie​kuistra​cićgło​węjakmło​dadziew​czy​na,choćjużsięniąnie
jest.

Mimożemia​łaspo​rocza​su,dwa​dzie​ściaposiód​mejjesz​czeniebyłacał​kiemgo​-

to​wa. Umy​ła i wy​su​szy​ła wło​sy, zro​bi​ła ma​ki​jaż, wło​ży​ła suk​nię, ale spoj​rzaw​szy
wlu​stro,do​szładownio​sku,żewy​glą​da,jak​bypró​bo​wa​łauda​waćznacz​nieodsie​-
biemłod​sząko​bie​tę.

Unio​słazde​cy​do​wa​nymru​chemwło​sy,chcącupiąćjewwę​zeł,jakiza​wszeno​si​ła,

uczącwszko​le,alejejpal​ce,takzwy​klezręcz​ne,na​gleod​mó​wi​ływy​ko​ny​wa​niapo​-
le​ceń.Wre​zul​ta​ciewciążjesz​czezma​ga​łasięzfry​zu​rą,gdyusły​sza​łaza​jeż​dża​ją​cy
sa​mo​chódRig​ga.

Spe​szo​na wła​snym nie​co​dzien​nym wy​glą​dem, oba​wia​ła się, że Rigg rzu​ci na nią

okiemiodrazusięzo​rien​tu​je,ja​kieuczu​ciaonaukry​wa.Daławięcspo​kójwło​som,
po​zwa​la​jącimspły​nąćnara​mio​na,prze​je​cha​łaponichszczot​ką,chwy​ci​łato​reb​kę
izbie​głanapar​ter.

Za​my​ka​jącdrzwinaklucz,usły​sza​ładzwo​nekprzybra​mie.Niemia​łaod​po​wied​-

nie​gopłasz​czanawie​czórichwy​ci​łamo​he​ro​wyża​kiet,któ​rykie​dyśwła​sno​ręcz​nie
zro​bi​łanadru​tachdlaLo​uise.Sio​strauzna​ła,żewko​lo​rzekre​mo​wymjestjejnie
do twa​rzy, i ni​g​dy go nie wło​ży​ła, cho​ciaż na​mó​wi​ła Har​riet do kup​na tej nie​przy​-
zwo​iciedro​giejweł​ny.Skoń​czy​łosięwięcnatym,żeża​kietwy​lą​do​wałwsza​fieiaż
dotegodniacze​kał,bygowło​ży​ła.

Nie zda​jąc so​bie spra​wy, jak udat​nie mięk​ka weł​na har​mo​ni​zu​je z jej wło​sa​mi

icerą,pod​kre​śla​jącod​cieńskó​ryido​da​jącła​god​nejko​bie​co​ści,Har​rietowi​nę​łasię
ża​kie​tem.Otwo​rzy​ładrzwiizo​ba​czy​łaprzedsobąuśmiech​nię​te​goRig​ga.

Za​mknąw​szydom,pod​bie​gładoran​gero​ve​ra,bo​jącsię,żebyzuprzej​mo​ścinie

kom​ple​men​to​wałjejwy​glą​du.Mia​ławra​że​nie,jak​bynasuk​nibyłowy​pi​sa​ne,żejest
fa​brycz​nienowa,aonodrazusiędo​my​śli,dla​cze​gojąso​biespra​wi​ła.

Po​de​szładotyl​nychdrzwiauta,aleka​na​pęzaj​mo​wa​łaTri​xieinie​zna​nyHar​riet

mło​dy czło​wiek. Za​wa​ha​ła się, zmie​sza​na wi​do​kiem nie​spo​dzie​wa​ne​go czwar​te​go
uczest​ni​kauro​czy​sto​ści,aleRiggjużotwo​rzyłdrzwiodstro​nypa​sa​że​ra.Niepo​zo​-
sta​wa​ło jej nic in​ne​go, jak wsiąść do środ​ka. Tri​xie po​wi​ta​ła ją en​tu​zja​stycz​nie
iprzed​sta​wi​łaswo​je​goto​wa​rzy​sza.

–Har​riet,toJo​na​thanWal​ker.Wła​śnieza​cząłpra​co​waćuRig​gainieznatujesz​-

czepra​wieni​ko​go.Do​pie​rocoskoń​czyłOxfordite​razmionimopo​wia​da.

Mło​dyczło​wiekuści​snąłdłońHar​riet.
Jo​na​thanWal​keroka​załsięsym​pa​tycz​nymmło​dzień​cem,en​tu​zja​stycz​niepod​cho​-

dzą​cym do pierw​szej pra​cy. Wy​da​wał się szczę​śli​wy w no​wym oto​cze​niu. Har​riet
do​wie​dzia​łasię,żewy​naj​mu​jemiesz​ka​niewma​łejwio​scewpo​bli​żufa​bry​kiiżenie
pierw​szyrazspo​ty​kasięzTri​xie.

Fakt,żespę​dząwie​czórwczwór​kę,do​da​wałspo​tka​niupew​nejin​tym​no​ści,uzna​-

ławdu​chuHar​rietniebezobaw.Obajpa​no​wiemie​linaso​biewie​czo​ro​weubra​nia,
aTri​xieślicz​nąsu​kien​kęznie​bie​skągórąiczar​nąspód​ni​cąwja​sno​nie​bie​skiekrop​-
ki. Szy​ję ozdo​bi​ła per​ła​mi mamy. Na​rze​ka​ła, ale bez prze​ko​na​nia, że nie weź​mie
udzia​łu w ca​ło​noc​nej im​pre​zie w dys​ko​te​ce, gdzie świę​to​wa​ła uro​dzi​ny Eva. Nie

wy​da​wa​łasięprze​sad​niezmar​twio​na,żetakaim​pre​zajestniedlaniej.

Potrzechkwa​dran​sachdo​tar​linamiej​sce,dodu​że​gowiej​skie​godomu,oto​czo​ne​-

go,jakprzy​pusz​cza​łaHar​riet,wspa​nia​ły​miogro​da​mi.

Riggza​par​ko​wałprzysa​mymwej​ściu.Wy​sie​dlizautaiJo​na​thanpo​dałra​mięTri​-

xie. Har​riet nie po​zo​sta​wa​ło nic in​ne​go, jak pójść u boku Rig​ga. Jo​na​than i Tri​xie
szlira​zemzgod​nymtem​pem,zpo​chy​lo​ny​mikuso​biegło​wa​mi,pro​wa​dzącoży​wio​ną
roz​mo​wę,onazaśsta​ran​niesiępil​no​wa​ła,żebydzie​li​łojąodRig​gado​brychkil​ka​-
dzie​siątcen​ty​me​trów.

Zbli​ża​jącsięwstro​nęoświe​tlo​ne​gowej​ściadoho​te​lu,za​sta​na​wia​łasię,jakiro​-

dzajmę​czar​niza​fun​do​wa​łaso​bienanad​cho​dzą​cywie​czór.

ROZDZIAŁÓSMY

Zo​sta​wi​liokry​ciawierzch​niewszat​ni,poczymza​pro​wa​dzo​noichdonie​du​żejza​-

cisz​nejsali,gdziepo​da​noape​ri​tif.Niebyłotubaru,tyl​kosto​ły,awo​kółnichfo​te​le
isofy,usta​wio​newtakispo​sób,żebysie​dzą​cymo​glicie​szyćsięcie​płemogniapło​ną​-
ce​gonako​min​ku.Salato​nę​ławpół​mro​ku,dys​kret​nieoświe​tlo​nabocz​ny​milam​pa​-
mi.Umie​jęt​niedo​bra​nebar​wywy​stro​juprzy​da​wa​łytemuwnę​trzucie​płaiprzy​tul​-
no​ści.

Kel​nerwmgnie​niuokapo​dałimręcz​niewy​pi​sa​nąkar​tękok​taj​li.
Har​rietzapro​ba​tąob​ser​wo​wa​ła,żeTri​xiewy​bra​łataki,wktó​rymbyłoznacz​nie

wię​cejowo​cówniżal​ko​ho​lu.Samaza​mó​wi​ławodęPer​rier.Do​my​śla​łasię,żedopo​-
sił​kubędąpiliwino,iniechcia​łary​zy​ko​waćnie​po​trzeb​nychsen​sa​cjizdro​wot​nych.
Ogól​nie rzecz bio​rąc, bar​dzo rzad​ko się​ga​ła po al​ko​hol, a poza tym pa​mię​ta​ła, że
podwóchkie​lisz​kachwina,któ​rewy​pi​łanaprzy​ję​ciuupa​sto​ra,mia​łakło​po​tyzżo​-
łąd​kiem.Riggteżwy​brałwodę,aJo​na​thando​trzy​małto​wa​rzy​stwaTri​xie,de​cy​du​-
jącsięnana​pójeg​zo​tycz​ny.

Bra​ta​ni​ca Rig​ga nie była tak nie​śmia​ła jak Har​riet w jej wie​ku. Swo​bod​nie roz​-

ma​wia​łaiżar​to​wa​łazJo​na​tha​nem,py​ta​jącgoodomiprzy​ja​ciół,naj​wy​raź​niejnie​-
zmie​sza​natym,że,jaksięoka​za​ło,madziew​czy​nę,któ​rajesz​czestu​diu​jewOxfor​-
dzie.

–Twójstryjwspo​mniał,żeza​mie​rzaszpójśćnauni​wer​sy​tet–po​wie​działwpew​-

nymmo​men​cie.

–Tak,alewąt​pię,że​bymdo​sta​łasiędoOxfor​du–od​par​łaTri​xie,krzy​wiącsięlek​-

ko.–TataiRiggstu​dio​wa​liwcol​le​ge’uMag​da​lenwOxfor​dzie.My​ślę,żejaob​ni​żę
ro​dzin​nąpo​przecz​kę.

Jo​na​thanzwró​ciłsiędoRig​gaiza​cząłgowy​py​ty​waćojegolatauni​wer​sy​tec​kie,

atym​cza​semTri​xiepo​chy​li​łasiękuHar​riet.

–Po​do​bamisiętwo​jasuk​nia–po​wie​dzia​łazuzna​niem.–Ku​pi​łaśjąwLon​dy​nie?
Za​ję​tyroz​mo​wązJo​na​tha​nem,Riggichniesłu​chał,ajed​nakHar​rietbyłabar​dzo

świa​do​majegoobec​no​ści.

–Nie…niewLon​dy​nie–od​par​ła.
Wo​la​ła​by,żebyTri​xienieza​czę​łasiędo​py​ty​wać,kie​dyigdzieku​pi​łasuk​nię,ode​-

tchnę​ła więc z ulgą, kie​dy po​ja​wił się kel​ner z drin​ka​mi i dziew​czy​na zmie​ni​ła te​-
mat.

Owpółdodzie​wią​tejpo​ja​wiłsięszefkel​ne​rówipo​in​for​mo​wał,żezachwi​lęzo​-

sta​niepo​da​nako​la​cja,więcwszy​scyru​szy​liwstro​nęotwar​tychnaościeżpo​dwój​-
nychdrzwi,pro​wa​dzą​cychdosalire​stau​ra​cyj​nej.

Wy​so​kie,się​ga​ją​cepod​ło​giokna,zaj​mu​ją​cejed​nąześcian,wy​cho​dzi​łynaoświe​-

tlo​nyta​ras.

–La​temsięjeotwie​raigo​ściemogąsięprze​cha​dzaćpota​ra​sie–wy​ja​śniłRigg,

zwra​ca​jącsiędoHar​riet.

Zno​wubez​wied​niedo​bra​lisięwpary,akie​dykel​nerwska​załimichsto​lik,Rigg

po​dałra​mięHar​rietipo​pro​wa​dziłjąnamiej​sce.Na​wetprzezwe​lurrę​ka​wajego
do​tyk pa​lił jej skó​rę, w ułam​ku se​kun​dy go​rą​co ob​ję​ło całe cia​ło. Na​tych​miast się
od​su​nę​ła,aRiggcof​nąłra​mięiod​stą​piłodniejokrok,za​ci​ska​jącusta.

Nakaż​dymsto​li​kule​ża​łowy​pi​sa​neręcz​niemenu,leczHar​rietniebyławsta​nie

po​dzie​lać en​tu​zja​zmu Tri​xie, kie​dy je czy​ta​ła. Ostat​nie, na co mia​ła​by ak​tu​al​nie
ocho​tę,toje​dze​nie,alebylitu​tajzespe​cjal​nejoka​zjiiniemo​głamło​dejprzy​ja​ciół​ce
po​psuć uro​dzi​no​wej ko​la​cji. Mimo pro​te​stów żo​łąd​ka zmu​si​ła się do prze​łknię​cia
kil​kukę​sówko​lej​nychdań,alezre​zy​gno​wa​łazpo​da​nychnako​niecse​rów.

Ob​ser​wo​wa​łazprzy​jem​no​ścią,żeTri​xiedo​brzesiębawi.Oka​za​łosię,żechoćJo​-

na​than na świę​ta wy​jeż​dża do domu, to wra​ca​jąc, przy​wie​zie swo​ją dziew​czy​nę
isio​strę.Zer​k​nąłnaRig​gaiza​su​ge​ro​wał,żemożeTri​xiemia​ła​byocho​tępo​ka​zać
imoko​li​cę.

Har​riet za​sta​na​wia​ła się, czy z tego po​wo​du Rigg za​pro​sił go na ko​la​cję. Być

może uwa​żał, że sio​stra Jo​na​tha​na bę​dzie od​po​wied​niej​szym to​wa​rzy​stwem dla
jegobra​ta​ni​cyniżEvaSo​ames?Je​ślitak,totrud​nosiędzi​wić.Tri​xiejużjejwy​ja​wi​-
ła,żeEvanieza​mie​rzastu​dio​wać,tyl​kopoza​koń​cze​niuszko​łyśred​niejro​zej​rzeć
sięzapra​cą.Har​rietpo​my​śla​ła,żetoko​lej​naprzy​czy​na,dlaktó​rejRiggnieży​czy
so​bie,abybra​ta​ni​cazna​la​złasiępodnad​mier​nymwpły​wemEvyijejmat​ki.

To​wa​rzy​szy​łojejwra​że​nie,żepo​si​łekni​g​dysięnieskoń​czy,azkaż​dąupły​wa​ją​cą

mi​nu​tąbyłaco​razbar​dziejspię​taiskrę​po​wa​nabli​sko​ściąRig​ga.

Kie​dyprzy​szedłczasnakawę,ogło​szo​no,żewsą​sied​niejsaliod​bę​dziesiędan​-

cing dla wszyst​kich, któ​rzy chcie​li​by spró​bo​wać swo​ich sił na par​kie​cie. Tri​xie aż
pod​sko​czy​ła,oczyjejroz​bły​sły,chwy​ci​łazarę​kawRig​gaipo​wie​dzia​ła:

–Chodź,chcęza​tań​czyć.
Stryjpo​wstrzy​małją,za​uwa​ża​jącsta​now​czo:
–Har​rietjesz​czenieskoń​czy​łakawy.
Za​kło​po​ta​naHar​rietszyb​kood​su​nę​łafi​li​żan​kę,mó​wiąc,żeniebę​dziepiłakawy.

Nieza​mie​rza​łaprze​dłu​żaćspo​tka​nia,aleniechcącpo​psućro​dzin​nejuro​czy​sto​ści,
mu​sia​łasiędo​sto​so​waćdoresz​tyto​wa​rzy​stwa.Zmu​sza​jącsiędouśmie​chu,wsta​ła
odsto​łu.

Wtrak​cieko​la​cjiRiggpra​wiesiędoniejnieod​zy​wał.Ta​kieza​cho​wa​nietyl​kopo​-

twier​dza​ło to, co Har​riet już wie​dzia​ła: że jej obec​ność jest mu nie​mi​ła. A jed​nak
kie​dy wsta​ła, on też się pod​niósł, a gdy prze​cho​dzi​li do sali znaj​du​ją​cej się pię​tro
wy​żej, po​dał jej ra​mię. Mimo in​tym​no​ści tego ge​stu dzie​li​ło ich oko​ło trzy​dzie​stu
cen​ty​me​trów.Ina​czejniżwprzy​pad​kuTri​xieiJo​na​tha​na,któ​rzyszliparękro​ków
przednimi,sty​ka​jącsięra​mio​na​mi,zgło​wa​mipo​chy​lo​ny​mikuso​bie.Bylipo​grą​że​ni
wroz​mo​wie,amię​dzyHar​rietiRig​giempa​no​wa​łomil​cze​nie.

To wszyst​ko przez moje głu​pie za​cho​wa​nie w ze​szłym ty​go​dniu, po​my​śla​ła Har​-

riet.Gdy​byniedo​szłodopo​ca​łun​ku,aonanieza​re​ago​wa​ła​bytakzmy​sło​wo,mo​gli​-
byzRig​giemzo​staćprzy​ja​ciół​mi.Do​szładota​kie​gownio​sku,po​nie​ważwy​czu​ła,że
chciał​by dzie​lić z nią swo​je za​tro​ska​nie o Tri​xie i po​roz​ma​wiać o swo​ich pro​ble​-
machzkimśdo​ro​słym.Nie​ste​ty,taszan​saprze​pa​dła,awła​ści​wieonająza​prze​pa​-
ści​ła. Ką​tem oka zer​k​nę​ła na twarz Rig​ga, su​ro​wą, nie​mal gniew​ną, do pew​ne​go
stop​nia przy​po​mi​na​ją​cą tę, któ​rą uj​rza​ła wte​dy, kie​dy pod​szedł do jej sa​mo​cho​du

pa​mięt​ne​gowie​czo​ru.

Mo​głazdo​byćjegoprzy​jaźń,alete​razonnaj​wy​raź​niejczułgniewiży​wiłdoniej

ura​zę.Czyż​bysięoba​wiał,żejestnatyległu​pia,bysnućnie​re​al​nepla​nyzwią​za​ne
ztymjed​nympo​ca​łun​kiem?Czyuwa​żał,żeniejestdo​sta​tecz​niein​te​li​gent​na,żeby
ro​ze​znaćsięwpraw​dzie?

Od​czu​łaulgę,kie​dydo​tar​linamiej​sceimo​gławresz​ciesięodnie​good​su​nąć,na

coRiggza​re​ago​wałza​ci​śnię​ciemwargizłymbły​skiemwoczach.

–Chodź​ciejuż!–za​wo​ła​ławichstro​nęTri​xieiHar​rietszyb​koru​szy​ławjejkie​-

run​ku.

Pra​wiewszyst​kiesto​li​kiusta​wio​newo​kółpar​kie​tubyłyza​ję​te,copo​twier​dza​łojej

wcze​śniej​szewra​że​nie,żeho​telcie​szyłsięre​no​mąipo​pu​lar​no​ścią.Ko​bie​ty,zktó​-
rychwięk​szośćbyłamniejwię​cejwjejwie​ku,byłytakele​ganc​koubra​ne,żezda​ła
so​biespra​wę,iżczar​naak​sa​mit​naspód​ni​cawy​glą​da​ła​bywtymoto​cze​niunasfa​ty​-
go​wa​nąizu​peł​nienienamiej​scu.Po​my​śla​ła,żedo​brzesięsta​ło,iżzde​cy​do​wa​łasię
na za​kup wie​czo​ro​wej su​kien​ki i do​dat​ków do niej – przy​naj​mniej pod tym wzglę​-
demmo​głado​brzesięczuć.

Wśródgo​ścibyłyrów​nież więk​szegru​pyosóbw róż​nymwie​ku,tak​żeró​wie​śni​-

kówTri​xie,wy​glą​da​ją​cenaro​dzi​ny.Mu​zy​kabyławy​raź​nietakdo​bra​na,żebyza​do​-
wo​lićkaż​dygust.

Tri​xie tań​czy​ła z za​pa​łem, na po​cząt​ku ze stry​jem, póź​niej z Jo​na​tha​nem, któ​ry

naj​pierwHar​rietza​pro​siłnapar​kiet.Po​my​śla​ła,żetosym​pa​tycz​nymło​dyczło​wiek,
któ​rynaj​wy​raź​niejmiałdo​brykon​taktzeswo​impra​co​daw​cąiktó​ryczułsiętro​chę
sa​mot​ny w no​wym dla nie​go śro​do​wi​sku, z da​le​ka od przy​ja​ciół i ro​dzi​ny. Har​riet
po​dej​rze​wa​ła,żeRiggza​pro​siłgonauro​dzi​no​wąko​la​cjębra​ta​ni​cynietyl​kodla​te​-
go,abyza​pew​nićjejod​po​wied​niewie​kiemto​wa​rzy​stwo,alerów​nieżprzezwzgląd
napod​wład​ne​go.

Tri​xie na pew​no nie bra​ko​wa​ło​by part​ne​rów do tań​ca. Jako je​den z pierw​szych

po​pro​siłjąwy​so​kichło​pakodsą​sied​nie​gosto​li​ka.Har​rietoce​ni​ła,żejestmniejwię​-
cejwtymsa​mymwie​ku,choćzespo​so​bu,wjakidziew​czy​nasiędonie​good​no​si​ła,
byłoja​sne,żeuwa​żagozanie​doj​rza​łe​go.

Kie​dychło​pakod​pro​wa​dziłjądosto​li​kaiza​czer​wie​nio​nyzza​kło​po​ta​nia,wy​ją​kał

po​dzię​ko​wa​nia,Tri​xiezwró​ci​łasiędostry​ja.

–Jesz​czenietań​czy​łeśzHar​riet.
Za​nimHar​rietzdo​ła​łaco​kol​wiekpo​wie​dzieć,Riggpod​niósłsięzkrze​sła.
–Toprze​ocze​nie,któ​rechciał​bymnad​ro​bić,je​śliwy​ra​ziszzgo​dę–zwró​ciłsiędo

Har​riet.

Wsta​ła z opo​ra​mi. Wie​dzia​ła, że nie wy​pa​da jej od​mó​wić, po​dob​nie jak Rig​go​wi

niewy​pa​da​łoniepo​pro​sićjejdotań​ca.Toja​sne,żeniemiałocho​tyzniątań​czyć,
alebra​ta​ni​caniepo​zo​sta​wi​łamuwy​bo​ru.

Kie​dypro​wa​dziłjąnapar​kiet,tem​pomu​zy​kisięzmie​ni​ło,świa​tłaprzy​ga​słyize​-

spółza​in​to​no​wałzmy​sło​wypo​wol​nyka​wa​łek.Po​zo​sta​łeparyprzy​tu​li​łysiędosie​bie
iza​czę​łyko​ły​saćwrytmmu​zy​ki.Tomu​zy​kadlaza​ko​cha​nych,po​my​śla​łaspe​szo​na
Har​riet,in​stynk​tow​niezwięk​sza​jącdy​stansmię​dzysobąaRig​giem.

–Cośnietak?–spy​tał.
–Ja…niemo​że​mytegotań​czyć.–Za​czer​wie​ni​łasię,mó​wiąctesło​wa.

Za​uwa​ży​ła,żeRiggza​ci​snąłusta.Niewie​dzia​ła,czyzpo​wo​duznie​cier​pli​wie​nia,

czyziry​ta​cji.Rzu​ciłjejpo​nu​respoj​rze​nie.

–Cóż,wró​cićdosto​li​kateżnie,praw​da?
Niezdą​ży​łaod​po​wie​dzieć,gdyżwziąłjąwra​mio​naitrzy​ma​jącnie​zno​śniebli​sko

sie​bie, za​czął po​ru​szać się w rytm mu​zy​ki. Do​brze tań​czył i w in​nych oko​licz​no​-
ściachHar​rietby​ła​bywsiód​mymnie​bie.Tym​cza​semmu​sia​łasiętrzy​maćwry​zach,
aniejakinneznaj​du​ją​cesięnapar​kie​cieko​bie​tywtu​laćwpart​ne​ra.Ra​mio​namia​ła
sztyw​ne,dłońopar​łaobarkRig​ga,sta​ra​jącsięza​cho​waćprze​strzeńmię​dzynimi,
coniebyłoła​twe.Za​pew​neonnie​raztań​czył,przy​tu​la​jącdosie​biepart​ner​kę,więc
nie zda​wał so​bie spra​wy, jak bar​dzo ona jest spię​ta. Nie miał rów​nież po​ję​cia, że
Har​riet,prze​wraż​li​wio​nanapunk​ciejegoza​cho​wa​nia,mo​głaopacz​niezin​ter​pre​to​-
waćspo​sób,wjakijątrzy​mał.Jed​nąrękępo​ło​żyłuna​sa​dyjejple​ców,dru​gąnakar​-
ku.

Z co​raz więk​szym tru​dem przy​cho​dzi​ło Har​riet kon​tro​lo​wa​nie wła​sne​go cia​ła.

Wpew​nymmo​men​cieza​czę​ładrżećtak,żesta​łosiętowy​czu​wal​ne.Wpierw​szej
chwi​limia​ławra​że​nie,żeRiggmoc​niejjąchwy​cił,póź​niejjed​nak,kie​dypo​wie​dzia​ła
so​bie,żetotyl​kograjejwy​obraź​ni,roz​luź​niłpal​ce,od​su​nąłsięodniejokrok,tak
żedzie​li​łaichte​razprze​strzeńconaj​mniejdwu​dzie​stucen​ty​me​trów.

Mu​zy​cyza​czę​ligraćna​stęp​nyka​wa​łek,rów​niesen​ty​men​tal​nyizmy​sło​wyjakpo​-

przed​ni.Har​rietspo​dzie​wa​łasię,żeRiggwy​pu​ścijązob​jęć,poczymwró​cądosto​-
li​ka,aonode​tchniezulgąpospeł​nie​niuobo​wiąz​ku,alekujejza​sko​cze​niutaksię
niesta​ło.Od​su​nę​łasięwięcipo​wie​dzia​łaci​cho:

–Daj​myso​biespo​kój,do​brze?Prze​cieżtoja​sne,żeniechceszzemnątań​czyć.
O Boże, dla​cze​go to po​wie​dzia​ła? Cze​mu nie po​skar​ży​ła się, że jest zmę​czo​na

albożemożeTri​xiechcia​ła​byznimza​tań​czyć?Cojejstrze​li​łodogło​wy,żebysię
wy​rwaćztakąuwa​gą?

Za​czę​łajużiśćwstro​nęsto​li​ka,aleRiggchwy​ciłjązarękę.
–Za​cze​kaj.Skąd,uli​cha,przy​szłocidogło​wy,żeniechcęztobątań​czyć?!
Przezcaływie​czórHar​rietwy​da​wa​łosię,żeRiggjestnaniązły,imy​śla​ła,iżwie,

z ja​kie​go po​wo​du. Cóż, to nie jej wina, że tu​taj jest. Zo​sta​ła za​pro​szo​na. Je​śli on
choć przez mo​ment my​ślał, że za​mie​rza ich obo​je wpro​wa​dzić w za​kło​po​ta​nie,
przy​pi​su​jącjegopo​ca​łun​ko​wicoświę​cejniż…

–Nieod​po​wie​dzia​łaśmi,Har​riet–przy​po​mniałjejob​ce​so​wo.–Stwier​dzi​łaś,że

toja​sne,żeniechcęztobątań​czyć.My​ślał​bymra​czej,żejestod​wrot​nie,alemniej​-
szaztym.Dla​cze​gotwo​imzda​niemnieuwa​żamcięzaod​po​wied​niąpart​ner​kędo
tań​ca?

Cojąpod​ku​si​ło,żebyza​cząćtęroz​mo​wę?Ona,za​wszetakauważ​naiostroż​na,

bezwa​ha​niaigra​łazogniem.Onbyłzły,tofakt,ibyćmożemiałkutemupo​wo​dy.
Za​cho​wa​łasięgłu​pio.

–Spójrznainnepary–po​wie​dzia​ła.–Tamu​zy​kajestdla…za​ko​cha​nych.–Ser​ce

sięjejści​snę​ło.–Ja…my…

–Dlaza​ko​cha​nych–po​wtó​rzyłRigg.–Amynieje​ste​śmywso​bieza​ko​cha​ni,jak

tegozdu​żymtru​demdo​wio​dłaś,sta​ra​jącsięzawszel​kącenętrzy​maćodemniena
dy​stans.

Zdzi​wi​łająnutaroz​go​ry​cze​nia,po​brzmie​wa​ją​cawjegogło​sie.

– Za​cho​wa​łeś się tak samo – od​par​ła, nie​roz​trop​nie prze​cią​ga​jąc roz​mo​wę. –

Choć​byte​raz,za​nimprze​sta​li​śmytań​czyć,ty…

Riggza​kląłpodno​sem.Har​rietni​g​dyprzed​temniesły​sza​ła,żebytaksięwy​ra​żał,

na​wetowejnocy,kie​dyod​mó​wi​łamupo​mo​cy.

– Na​praw​dę chcesz wie​dzieć, dla​cze​go to zro​bi​łem? – spy​tał wy​zy​wa​ją​co. –

Awięcdo​brze,chodźtu,po​ka​żęci.

Za​nim zdą​ży​ła go po​wstrzy​mać, po​cią​gnął ją ku so​bie, za​mknął w ra​mio​nach

i przy​ci​snął do sie​bie. Nie​przy​go​to​wa​na na ta​kie za​cho​wa​nie, nie zdo​ła​ła go po​-
wstrzy​mać.Byłojużzapóź​nonawy​mu​sze​niechoć​bynie​wiel​kiejprze​strze​nimię​dzy
ich cia​ła​mi. Przez we​lu​ro​wą tka​ni​nę suk​ni czu​ła jego roz​pa​lo​ne cia​ło. Jej pier​si
opie​ra​łysięojegoklat​kępier​sio​wąikie​dypo​ru​szałsięzmy​sło​wowrytmmu​zy​ki,
po​czu​ła,żetward​nie​jąjejsut​ki.Ser​ceza​czę​łojejbićjakosza​la​łe.Amożetobyło
jegoser​ce?

–Todla​te​gostwo​rzy​łemdy​stansmię​dzynami–szep​nąłRiggwprostdojejucha,

zsu​wa​jącręcewzdłużjejple​cówiprzy​ci​ska​jącjądosie​bietak,żeniemo​głaniepo​-
czuć,jakbar​dzojestpod​nie​co​ny.–Zszo​ko​wa​na?–spy​tał.–Aczyniewol​nomire​-
ago​waćnabli​skośćko​bie​ty,któ​rąuwa​żamzagod​nąpo​żą​da​nia?Amożeuwa​żasz,
że ta​kie na​ma​cal​ne do​wo​dy po​win​ny być za​strze​żo​ne dla sy​pial​ni? Po​żą​da​nie jest
spra​wąkło​po​tli​wą,praw​da?Wła​śniewte​dy,kie​dywy​da​jenamsię,żeosią​gnę​li​śmy
wiek,wktó​rympo​tra​fi​myjekon​tro​lo​wać,oka​zu​jesię,żeonokpiso​biezna​sze​go
za​ro​zu​mial​stwa. To dla​te​go chcia​łem, by dzie​li​ła nas pew​na prze​strzeń, Har​riet.
Zdą​ży​łaś dać mi do zro​zu​mie​nia, że jako męż​czy​zna je​stem dla cie​bie od​ra​ża​ją​cy,
aniechcia​łemnasbar​dziejże​no​waćprzez…

– Wca​le nie uwa​żam cię za od​ra​ża​ją​ce​go – prze​rwa​ła mu. – To ty mnie nie

chcesz…

Namo​mentobo​jeza​mil​kli.
–Gdy​by​śmyznaj​do​wa​lisięnietu​taj,leczwmiej​scu,któ​reza​pew​nia​ło​bynampry​-

wat​ność–ode​zwałsięRigg–to​bymcipo​ka​zał…–Urwał,boHar​rietsięza​śmia​ła.
Ująłwdło​niejejtwarz,za​glą​da​jącjejgłę​bo​kowoczy.–My​śla​łaś,żecochcępo​wie​-
dzieć?–spy​tał.–Żepo​ka​żęci,jakbar​dzosięmy​lisz?

Wy​raztwa​rzyjązdra​dził.
– Mógł​bym to zro​bić. Har​riet, czy ty na​praw​dę nie do​strze​gasz, jak bar​dzo cię

pra​gnę?Tu​taj…te​raz…Przezcałyty​dzieńroz​my​śla​łemoto​bie,pra​gną​łemcię,ale
trak​to​wa​łaśmniechłod​no,zdy​stan​sem.–Zmarsz​czyłczo​ło.

Ta​niecdo​biegłkoń​ca,leczżad​neznichtegonieza​uwa​ży​ło,do​pó​kina​glenieroz​-

bły​słyświa​tła,omalichnieośle​pia​jąc.

–Niemo​że​mytu​tajotymroz​ma​wiać.Mu​si​mysięspo​tkaćsamnasam–za​pro​po​-

no​wałRigg.

–Ju​troczywprzy​szłymty​go​dniu,kie​dyTri​xiewró​cidoszko​ły?–spy​ta​łanie​pew​-

nieHar​riet.

–Nie,dzi​siaj,poko​la​cji.Pod​rzu​cęJo​na​tha​naiod​wio​zędodomuTri​xie,apo​tem

przy​ja​dędocie​bie–od​parł.–Tyl​kopoto,żebypo​roz​ma​wiać–za​zna​czył.

Kuswe​muza​sko​cze​niupo​my​śla​ła,żeniemia​ła​bynicprze​ciw​kotemu,gdy​bynie

ogra​ni​czy​lisiędoroz​mo​wy.

–Tak,wpo​rząd​ku–od​rze​kła.

Dokoń​cawie​czo​ruHar​rietmia​ławra​że​nie,żeuno​sisięnadzie​mią.Riggjejpra​-

gnie!Pod​czasgdyinniroz​ma​wia​liitań​czy​li,onaprze​ży​wa​łabezkoń​cachwi​lespę​-
dzo​newra​mio​nachRig​ga.

Do​cho​dzi​ła pierw​sza w nocy, gdy opu​ści​li re​stau​ra​cję. Tym ra​zem w dro​dze na

par​kingHar​riettrzy​ma​łasiębli​skoRig​ga,akie​dyprze​chy​liłsięzeswe​gosie​dze​-
nia,żebyza​piąćjejpas,prze​szedłjąeks​cy​tu​ją​cydreszcz.Przy​pad​ko​womu​snąłdło​-
niąjejpierś.Usły​sza​łastłu​mio​newes​tchnie​nieiwie​dzia​ła,cojespo​wo​do​wa​ło.

Byłaza​do​wo​lo​na,żewsa​mo​cho​dziejestciem​no.Dzię​kitemuniebyłowi​dać,że

się za​czer​wie​ni​ła. W do​dat​ku ster​czą​ce sut​ki sta​ły się wi​docz​ne pod we​lu​rem su​-
kien​ki.Wie​dzia​ła,żegdy​bybylisami,Rig​ganicbyniepo​wstrzy​ma​łoprzeduję​ciem
jejpier​siwdło​nie,amożedo​tknię​ciemichusta​mi.Po​now​nieprze​biegłjądreszcz.
Niemo​gławie​dzieć,jakbyza​re​ago​wa​ła,po​nie​ważni​g​dywcze​śniejnieza​zna​łain​-
tym​no​ścita​kiejpiesz​czo​ty.

Mil​cze​nie,ja​kieza​pa​no​wa​łomię​dzyniąaRig​giem,byłood​mien​neodtego,któ​re​-

go do​świad​czy​ła wcze​śniej. Była peł​na ocze​ki​wa​nia, pod​eks​cy​to​wa​na, ale rów​no​-
cze​śnie od​czu​wa​ła pew​ną oba​wę. W koń​cu dla niej to była zie​mia nie​zna​na. Czy
Rigg uzna za dziw​ny czy nie​moż​li​wy do za​ak​cep​to​wa​nia fakt, iż bę​dzie jej pierw​-
szymko​chan​kiem?

Naj​pierwpod​wieź​liJo​na​tha​nadojegomiesz​ka​niawHa​wick.Wzwiąz​kuztym,że

zwol​ni​ło się miej​sce z tyłu wozu, Har​riet za​pro​po​no​wa​ła, że się prze​sią​dzie, ale
sen​naizmę​czo​naTri​xiewo​la​łazo​staćsamaiwy​god​niesięroz​ło​żyć.Wtejsy​tu​acji
Har​rietzo​sta​łanaprzed​nimsie​dze​niu,roz​ko​szu​jącsiębli​sko​ściąRig​ga.

Kie​dypod​je​cha​lipodjejdom,wziąłodniejklu​czeiod​pro​wa​dziłjądodrzwi,ale

za​cho​wałdy​stans.

–Gdy​bymte​razciędo​tknął,niebył​bymwsta​niesiępo​wstrzy​mać–wy​ja​śnił,jak​-

byczy​tałwmy​ślachHar​riet.–Za​cze​kajnamnie,do​brze?Nie​dłu​gowró​cę.

Paręmi​nutpo​temsta​łanaśrod​kukuch​ni,zewzro​kiemutkwio​nymwprze​strzeń.

Ock​nę​łasię,kie​dyze​garwy​biłpółgo​dzi​ny.Uprzy​tom​ni​łaso​bie,żepo​win​naza​pa​lić
ogieńwko​min​kuwpo​ko​judzien​nym,abymo​gliwcie​pleusiąśćipo​roz​ma​wiać.Jed​-
naknaj​pierwmusizmie​nićsu​kien​kę,je​śliniechcery​zy​ko​wać,żejąpo​wa​la.Ilecza​-
sujejzo​sta​ło?Po​win​nasiępo​spie​szyć.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Mi​nę​łopółgo​dzi​ny,po​temna​stęp​nepółgo​dzi​ny,ogieńnako​min​kuprzy​gasł.Gdzie

po​działsięRigg?Dla​cze​gotakdłu​gonieprzy​jeż​dża?

Har​rietczu​wa​ładotrze​ciejwnocy,ażwkoń​cuuzna​ła,żeniedo​cze​kasięRig​ga.

Przy​gnę​bio​na,po​szłanagóręiwy​cią​gnę​łasięnałóż​ku.Onjejniechciałiniechce,
uzna​ławdu​chu.Uda​wałza​in​te​re​so​wa​nieikła​mał,żejejpra​gnie,żebyso​biezniej
za​kpić.Niemaco,do​brzeba​wiłsięmoimkosz​tem,do​szładownio​sku.

Roz​są​dekpod​po​wia​dał,żesięmyli,alegdy​byrze​czy​wi​ścietakspra​wysięmia​ły,

toRiggpo​wi​nienbyćte​razwjejdomu.Niedość,żegoniebyło,tona​wetnieza​te​-
le​fo​no​wał.Po​pa​trzy​łatę​sk​nienaapa​ratijużmia​łasię​gnąćposłu​chaw​kę,aleduma
po​wstrzy​ma​łająprzedpod​nie​sie​niemjejiwy​stu​ka​niemnu​me​rute​le​fo​nuRig​ga.

Pogo​dzi​nie,kie​dywresz​cieza​sy​pia​ła,usły​sza​łaza​jeż​dża​ją​cypoddomsa​mo​chód.

Niemia​łacza​susięubrać,na​cią​gnę​łaszla​froknanoc​nąko​szu​lęibosozbie​głana
par​ter,żebyotwo​rzyćdrzwi.Na​glezo​rien​to​wa​łasię,żeRiggmożeopacz​niezin​ter​-
pre​to​waćfakt,żeonamanaso​bienoc​nąko​szu​lęiszla​frok.

–Uzna​łam,żejużnieprzy​je​dziesz,więcsiępo​ło​ży​łam–po​wie​dzia​ła.–Obu​dzi​łam

sięnaod​głossa​mo​cho​du.

–Prze​pra​szam–od​parłRigg.–Możeniepo​wi​nie​nembyłprzy​jeż​dżaćotejpo​rze,

alejużwy​cho​dzi​łem,kie​dyza​dzwo​niłmójagentzeSta​nów.Chciałpo​roz​ma​wiaćna
te​mat du​że​go za​mó​wie​nia, któ​re otrzy​mał. Sprze​daż za oce​an to dla nas nowe
iatrak​cyj​neprzed​się​wzię​cie.

– Na​sze spo​tka​nie mo​gło za​cze​kać – przy​zna​ła Har​riet, wi​dząc, jak bar​dzo on

jestzmę​czo​ny.–Wy​star​czy​łomnietyl​kopo​wia​do​mić

– Może i mo​gło, ale ja nie mo​głem. Masz ra​cję, po​wi​nie​nem był za​te​le​fo​no​wać,

jesz​czerazprze​pra​szam.

Nie za​sta​na​wia​jąc się, co robi, Har​riet po​stą​pi​ła krok ku Rig​go​wi w tej sa​mej

chwi​li,wktó​rejonru​szyłkuniej,iwpa​dławprostwjegootwar​tera​mio​na.Kie​dy
przy​gar​nąłjąbli​skodosie​bie,mia​łatyl​koczas,bysięzdzi​wić,żetakszyb​koinie​-
rów​nobijejejser​ce,za​nimjąpo​ca​ło​wał.Niewa​hałsięanise​kun​dy,zde​cy​do​wa​nie
za​wład​nąłjejusta​mijakmęż​czy​znado​ma​ga​ją​cysiętego,codonie​gona​le​ży.

Ko​la​na ugię​ły się pod Har​riet, bo przez chwi​lę po​czu​ła się sła​ba pod wpły​wem

prze​bie​ga​ją​cejprzezjejcia​łofaligo​rą​ca.Jed​nakza​razpo​temogar​nia​ją​cejąprze​-
moż​nepra​gnie​niesto​pie​niasięzuko​cha​nymwjed​nodo​da​łojejsił.Dla​cze​goprzed​-
temniewie​dzia​ła,żepo​dob​neod​czu​ciasąmoż​li​we?–prze​mknę​łojejprzezgło​wę.

Rigg po​głę​bił po​ca​łu​nek, a tym sa​mym dał Har​riet znak, że pra​gnie ją po​siąść.

Przy​tu​li​łasiędoRig​ga,któ​ry,nieprze​ry​wa​jącpo​ca​łun​ku,zsu​nąłręceidłoń​miob​jął
jejpo​ślad​ki.Przy​ci​snąłjądosie​bietak,żepo​czu​ła,jakbar​dzojestpod​nie​co​ny,co
spra​wi​ło,iżza​pra​gnę​łana​tych​miastza​spo​ko​ićwła​snepra​gnie​nie.

Nie​spo​dzie​wa​nie Rigg ode​rwał usta od jej warg i roz​luź​nił uścisk, jak​by na​gle

uświa​do​mił so​bie, do cze​go za​pro​wa​dzą ich na​mięt​ne piesz​czo​ty. Od​su​nął się od

Har​riet,choćniewy​pu​ściłjejzob​jęć.

–Przyto​bieza​cho​wu​jęsięjakna​sto​la​tek,aniemęż​czy​znaprzedczter​dziest​ką–

stwier​dziłsa​mo​kry​tycz​nie.–Zda​rzamisiętoporazpierw​szy.

Har​rietwy​chwy​ci​łapo​waż​nąnutę,po​brzmie​wa​ją​cąwjegosło​wach
–Mnieteż–wy​zna​ła.–Praw​dęmó​wiąc…–Za​drża​łanie​znacz​nie.
Riggza​uwa​żyłtoiująłjejdłoń.
–Tydrżysz.Zim​notu​taj–stwier​dził.
–Wpo​ko​judzien​nympo​win​nobyćjesz​czecie​pło,bowie​czo​remroz​pa​li​łamogień

–po​wie​dzia​ła,do​brzewie​dząc,żeniezzię​bła,tyl​kodrża​łazpo​wo​dubli​sko​ściRig​-
ga.–Tammo​że​mypo​roz​ma​wiać.

Prze​cho​dzącdopo​ko​ju,trzy​ma​lisięzaręce.Oka​za​łosię,żeogieńjesz​czesiętlił,

więcRiggszyb​kogoroz​nie​ciłido​dałwię​cejdrew.Pochwi​liwnę​trzewy​peł​ni​łosię
mi​łymza​pa​chemdymu.Ota​cza​łaichgłę​bo​kanoc​naci​sza.

Wta​kichoko​licz​no​ściachpo​win​nambyćspo​koj​naiod​prę​żo​na,po​my​śla​łaHar​riet,

a tym​cza​sem od​czu​wam sil​ne po​żą​da​nie. Nie za​pa​nu​ję nad nim, je​śli Rigg zno​wu
mniedo​tknie.Jed​naktegoniezro​bił.Usiadłwfo​te​luiza​cząłbezwstę​pów.

–Niebędęuda​wał,żenieje​stemza​sko​czo​ny.Są​dzi​łem,żejużdaw​nomi​nę​łydni,

kie​dyby​łemzdol​nyspon​ta​nicz​nieigwał​tow​niere​ago​waćnako​bie​tę,takjaktosię
sta​łowo​beccie​bie.

Har​rietnie​spo​koj​niepo​ru​szy​łasięwfo​te​lu.Nietochcia​łausły​szeć,nieta​kiebez​-

na​mięt​ne, nie​mal nie​chęt​ne przy​zna​nie się do od​czu​wa​nia po​żą​da​nia. Ocze​ki​wa​ła,
żeRiggpo​wie,iżjegopra​gnie​niasąza​rów​nona​tu​ryfi​zycz​nej,jakiemo​cjo​nal​nej.
Ocze​ki​wa​ła pło​mien​ne​go wy​zna​nia mi​ło​ści, któ​re po​zwo​li​ło​by jej wy​ja​wić wła​sne
uczu​cia.Nie​ste​ty,taksięniesta​ło…

Na​glepo​czu​łasiętak,jak​byktośwy​lałjejnagło​węku​bełzim​nejwody.Riggmó​-

wiłore​ak​cjachswo​je​gocia​ła,aonapra​gnę​ławy​zna​niami​ło​ści.Wsta​łazfo​te​laiza​-
czę​łanie​spo​koj​niekrą​żyćpopo​ko​ju.Niebyławsta​nienanie​gospoj​rzeć.Wie​dzia​-
ła,żeje​ślitozro​bi,roz​kleisięiwy​ja​wimuswo​jeuczu​cia.

Riggob​ser​wo​wałjąspodzmarsz​czo​nychbrwi.
– My​ślę, że to nie jest do​bry po​mysł – po​wie​dzia​ła. – Ak​cep​tu​ję, że mnie pra​-

gniesz,ale…

–Ale?–po​wtó​rzyłRigg.
–Bojęsię–od​par​łaszcze​rzeHar​rietpona​my​śle.–Nieje​stemprzy​zwy​cza​jo​na

dotegoro​dza​jusy​tu​acji.Ja…

– Nie są​dzisz, że ze mną jest do​kład​nie tak samo? – nie po​zwo​lił jej do​koń​czyć,

prze​ry​wa​jąc bez​ce​re​mo​nial​nie. – Na li​tość bo​ską, do​bie​gam czter​dziest​ki, daw​no
mi​nę​łylata,kie​dyspo​dzie​wa​łemsiędo​świad​czyćcze​gośpo​dob​ne​go.

Pod​niósł się z fo​te​la i za​czął krą​żyć po po​ko​ju ni​czym dra​pież​nik za​mknię​ty

wklat​ce.

–Za​ko​chaćsięodpierw​sze​gowej​rze​nia.Omalniezwa​li​łomnietoznóg–wy​ja​wił

wzbu​rzo​ny,od​wró​co​nyple​ca​midoHar​riet.

„Za​ko​chaćsię”–po​wtó​rzy​ławdu​chusło​wawy​po​wie​dzia​neprzezRig​ga,za​sko​-

czo​naijed​no​cze​śnieszczę​śli​wa.Onmnieko​cha,po​wo​du​jenimnietyl​kopo​żą​da​nie
fi​zycz​ne.

–Po​my​śla​łem,żeprze​ży​wamkry​zyswie​kuśred​nie​go,atym​cza​sem…–Urwał.

–Niemo​żeszmnieko​chać…–po​wie​dzia​łanie​pew​nieHar​riet.
Riggod​wró​ciłsiębły​ska​wicz​nie.
–Nie?Anibydla​cze​go?
Ob​la​łasięru​mień​cem.
–Rigg,ja…–za​czę​ła.
–Po​słu​chaj,daj​myso​biespo​kójzana​li​zo​wa​niem,do​brze?Le​piejciesz​mysiępre​-

zen​tem,jakinie​ocze​ki​wa​nieotrzy​ma​li​śmyodlosu.Daj​mysiępo​nieśćchwi​li.

–Nie​za​leż​nieodtego,do​kądtonasza​pro​wa​dzi–do​da​łaHar​rietnaj​bar​dziejnie​-

fra​so​bli​wie,jakzdo​ła​ła.

Pochwi​limil​cze​niaRiggod​parł:
–Prze​cieżwie​mydo​kąd.
– Może ty tak, ale ja nie mam do​świad​cze​nia w ta​kich spra​wach. – Har​riet

uśmiech​nę​łasięnie​pew​nie.

– Uwa​żasz, że ja mam? Od cza​su prze​ję​cia opie​ki nad Tri​xie prak​tycz​nie żyję

wce​li​ba​cie.Niemaszpo​ję​cia,jakatood​po​wie​dzial​nośćwy​cho​wy​wa​niena​sto​lat​ki.
Za​po​mi​nasięowszel​kichpo​trze​bach,na​wetsek​su​al​nych.

Tego,coczu​jędocie​bie,niedasięstłu​mićaniod​rzu​cić.Tojestcośod​mien​ne​go,

szcze​gól​ne​go.

Wy​cią​gnąłrękęisplótłpal​cezpal​ca​miHar​riet,nacojejcia​łona​tych​miastza​re​-

ago​wa​ło.

–Coś,cze​gożad​neznasniedo​świad​czy​łooddłu​gie​gocza​su–do​dałła​god​nie.
– Coś, cze​go ja nie do​świad​czy​łam ni​g​dy przed​tem – spro​sto​wa​ła Har​riet. – To

mnie prze​ra​ża. Nie przy​wy​kłam do ta​kich do​znań. W moim ży​ciu nie było do​tych​-
czasni​ko​go,ktowy​zwo​lił​bywemnieta​kieemo​cjei…–Ucie​kłaspoj​rze​niemwbok
ipochwi​lido​da​ła:–Zda​jęso​biespra​wę,żewdzi​siej​szychcza​sachiwmoimwie​ku
todziw​ne,aledotejporyniemia​łamko​chan​ka.

Skie​ro​wa​ławzroknatwarzRig​gaiuj​rza​ła,żeuśmie​chasięzczu​ło​ścią,alewi​dać

było,żezatymuśmie​chemkry​jesięsa​tys​fak​cjazjejwy​zna​nia,któ​remilepo​łech​ta​-
łojegomę​skieego.Od​dechuwiązłjejwgar​dle,gdywy​czy​ta​łazjegooczura​dość,iż
tego,coichpo​łą​czy,onado​świad​czyporazpierw​szy.

Mimowszyst​kobyłazde​ner​wo​wa​na,nie​pew​naizawszel​kącenęchcia​łamuoka​-

zać, że dla niej to nie jest wy​łącz​nie chwi​lo​wa przy​go​da, a z dru​giej stro​ny, była
zbytdum​na,żebypo​pro​sićgoosło​waotu​chy,któ​rychtakbar​dzopra​gnę​ła.

– Nie mam wpra​wy, by po​ra​dzić so​bie z… – Chcia​ła po​wie​dzieć „od​rzu​ce​niem”,

ale w ostat​niej chwi​li zmie​ni​ła za​miar. – Z tego typu rze​cza​mi – do​koń​czy​ła bez
więk​sze​goprze​ko​na​nia.

–Toniespra​wawpra​wy.–Riggprze​su​nąłkciu​kiempodło​niHar​riet,przy​pra​wia​-

jącjąoszyb​szebi​cieser​ca.–Ko​chamcięipo​żą​dam.Chcęcięna​tych​miastwziąć
wra​mio​naipo​ka​zać,coczu​ję.Pra​gnędo​ty​kaćtwo​je​gocia​łaijed​no​cze​śniewy​czy​-
taćztwo​ichoczu,żewiesz,iżod​da​łemciser​ce.Chcępo​znaćdo​ty​kiemkaż​dynaj​-
mniej​szy frag​ment two​jej skó​ry, za​rys two​ich pier​si, krą​głość brzu​cha, ak​sa​mit​ną
gład​kośćud,apo​temchcęczućtowszyst​kopodmo​imiusta​mi.

Słu​cha​jącgło​suRig​ga,od​nio​sławra​że​nie,żeczu​jenaso​biejegodło​nie,żejużją

pie​ści. Usi​ło​wa​ła nie wy​dać z sie​bie dźwię​ku, któ​ry by ją zdra​dził, ale nie zdo​ła​ła
po​ha​mo​waćwes​tchnie​nia.

– Har​riet – po​wie​dział na​gle schryp​nię​tym gło​sem i na​tych​miast zna​la​zła się

wjegora​mio​nach.

Ca​ło​wałjątak,jaktoso​bieczę​stowmi​nio​nymty​go​dniuwy​obra​ża​ła,leczrze​czy​-

wi​stośćprze​ro​słajejfan​ta​zje.Nieza​pro​te​sto​wa​ła,kie​dywsu​nąłręcepodjejszla​-
frok,szu​ka​jącpier​si.Niemia​łajużcia​łamło​dejdziew​czy​ny,alewciążbyłogład​kie
i jędr​ne. Rigg po​spiesz​nie roz​wią​zał wstąż​kę u jej noc​nej ko​szu​li, by ją ścią​gnąć.
Nieczu​łaza​że​no​wa​nia,gdyuka​za​łysięjejob​na​żo​nepier​si–kre​mo​weipeł​ne.

Czytotyl​kograjejwy​obraź​ni,czyna​praw​dępier​sina​brzmia​ły,asut​kister​cza​ły,

jak​bybła​ga​jącopiesz​czo​tę?Prze​moż​nepod​nie​ce​nieisil​napo​trze​baza​spo​ko​je​nia,
któ​rychdo​świad​cza​łaporazpierw​szy,za​wład​nę​łybezresz​tyHar​riet.

Riggde​li​kat​nieza​cząłwo​dzićkciu​kiemwo​kółjejsut​ka,ajejcia​łona​tych​miastza​-

re​ago​wa​łonatęnie​na​chal​nąpiesz​czo​tę.Spię​ta,pod​eks​cy​to​wa​na,ob​ser​wo​wa​łapo​-
wol​neryt​micz​neru​chykciu​ka.

–Rigg…–za​czę​łanie​swo​imgło​sem,niebę​dączde​cy​do​wa​na,czytopro​test,czy

bła​ga​nie.

Onwy​da​wałsięwie​dzieć.Wy​dałzsie​biezdu​szo​nydźwięk,prze​chy​liłdotyłujej

gło​wę i usta​mi po​wę​dro​wał wzdłuż szyi aż do wi​docz​ne​go pod skó​rą pul​su​ją​ce​go
tęt​na.Wy​glą​da​łonato,żeRiggdo​sko​na​leroz​po​znałmo​ment,gdyHar​rietutra​ci​ła
nadsobąkon​tro​lę.Pod​da​łasięzmy​słom,ule​ga​jącpo​żą​da​niu,ja​kie​godo​tych​czasnie
zna​ła.

Rigg opadł na fo​tel i po​cią​gnął ją za sobą, po czym wziął do ust jej su​tek, a po

chwi​li uczy​nił to samo z dru​gim, oba po​bu​dza​jąc i piesz​cząc. Har​riet wy​gię​ła się
wocze​ki​wa​niunaciągdal​szy.Riggza​cząłgła​dzićjejudo,apo​temprze​su​nąłdłoń
wy​żej, do​cie​ra​jąc do źró​dła ko​bie​cej roz​ko​szy. Na​dal usta​mi zmy​sło​wo pie​ścił jej
pierś,apal​ca​mido​pro​wa​dzałnaskrajeks​ta​zy.Po​ję​ki​wa​łaci​cho,awpew​nymmo​-
men​ciekrzy​cząc,wy​zna​ła,żegopra​gnie.

Jużniebyłood​wro​tu.Na​tu​rawzię​łagórę,po​zba​wia​jącHar​rietzdol​no​ściana​li​zo​-

wa​niasy​tu​acji.Pod​po​wie​dzia​łajej,docze​gojestprze​zna​czo​na,docze​gosięuro​dzi​-
ła.Jużniemo​głainiechcia​łasięwy​co​fać.Naj​wy​raź​niejRiggteżuwa​żał,żepo​win​-
nido​pro​wa​dzićdokoń​cato,coza​czę​li.

Itakzna​leź​lisięnadzyprzedko​min​kiem.Tymra​zemHar​rietmo​głaoglą​daćna​-

gie​goRig​gabezskrę​po​wa​nia,nietakjaktomia​łomiej​scepo​przed​nio.Niemu​sia​ła
od​wra​cać oczu od ciem​nej li​nii owło​sie​nia, prze​bie​ga​ją​cej przez brzuch i nik​ną​cej
podpa​skiemspode​nek.

Niemiałprzedniąnicdoukry​ciaimo​głana​pa​waćsięjegomę​sko​ścią.Nieczuł

się ani za​kło​po​ta​ny, ani roz​ba​wio​ny jej bra​kiem do​świad​cze​nia, wa​ha​nia​mi i po​-
wścią​gli​wo​ściąprze​mie​sza​nązsil​nąpo​trze​bąspeł​nie​nia.Prze​ciw​nie,wy​da​wałsię
wpeł​niświa​do​my,coonaczu​je.

Ująłjejdłońipo​wo​li,zna​my​słem,po​ło​żyłnaswo​jejmę​sko​ści,roz​pro​sto​wu​jącjej

skur​czo​nepal​ceiprzy​trzy​mu​jącjewswo​ich.Po​ka​zy​wałjej,żejejdo​tykwy​wo​łu​je
wnimdrże​nieipro​wo​ku​jedokrzy​ku,po​dob​niejaktosiędzie​jewjejprzy​pad​ku.

Pojegowcze​śniej​szymwy​zna​niu,żebar​dzojejpo​żą​da,Har​rietspo​dzie​wa​łasię,

żeodrazuza​czniesięzniąko​chaćpo​spiesz​nieinie​cier​pli​wie.Tym​cza​semuwo​dził
jąła​god​nie,stop​nio​wo.Umie​jęt​niepie​ściłipod​nie​całdomo​men​tu,kie​dykuswe​mu
zdu​mie​niuomalnieeks​plo​do​wa​łanadłu​goprzedtym,za​nimwniąwszedłiryt​micz​-

ny​miru​cha​mido​pro​wa​dziłdomi​ło​snejeks​ta​zyza​rów​noją,jakisie​bie.Gdyobo​je
wró​ci​lidorze​czy​wi​sto​ści,Riggpo​wie​dział:

–Niechcia​łemcispra​wićbólu,aleniemogęobie​cać,żeza​wszebędętakide​li​-

kat​ny.Nie​sa​mo​wi​ciemniepod​nie​casz,na​wetniepo​tra​fięwy​ra​zićjakbar​dzo.

–Sko​rotak,topo​każmi,jakbar​dzomniepra​gniesz–od​par​ła,za​sko​czo​naswo​imi

sło​wa​mi.

Za dru​gim ra​zem, czu​jąc w so​bie jego mę​skość, wie​dzia​ła, że do​pie​ro te​raz do​-

świad​cza praw​dzi​we​go po​żą​da​nia. Na​tych​miast en​tu​zja​stycz​nie pod​da​ła się mi​ło​-
sne​muryt​mo​wiido​sto​so​wa​ładonie​gotak,żedo​zna​łaroz​ko​szynie​po​rów​ny​wal​nej
dotej,któ​rąprze​ży​łapo​przed​nio.

Po wszyst​kim le​ża​ła naga i na​sy​co​na w ra​mio​nach uko​cha​ne​go, ma​rząc o tym,

żebyzo​sta​lizdalaodzgieł​kuświa​ta,sami,tyl​kowedwo​je.Wpew​nymmo​men​cie
Riggsięodniejod​su​nął.

–Mu​szęiść–po​wie​działzża​lem.–Ni​cze​gobar​dziejbymniepra​gnął,jakzo​stać

ztobą,trzy​maćcięwra​mio​nachprzezcałąnocicze​kać,ażsięprzymnieobu​dzisz.
Nie​ste​ty,tonie​moż​li​we.

Otu​lo​na szla​fro​kiem, Har​riet ob​ser​wo​wa​ła, jak on się ubie​ra. Na myśl, że ją

opusz​cza, mia​ła ocho​tę za​pła​kać jak po​rzu​co​ne dziec​ko. Rigg spra​wiał wra​że​nie
przy​gnę​bio​ne​go. Po​chy​liw​szy się nad Har​riet, ujął w dło​nie jej gło​wę, od​wra​ca​jąc
tak,byspoj​rzećjejwoczy.

–Tono​stal​giapoeu​fo​riiroz​ko​szy–po​wie​dział,po​ca​ło​wałjąwustaiwstał.–Dziś

mu​szępo​je​chaćdofa​bry​kiwspra​wiezle​ce​niaodAme​ry​ka​nów–do​dał.–Za​dzwo​-
nię,jaktyl​kobę​dzietomoż​li​we.–Po​ca​ło​wałjąjesz​czeraziskie​ro​wałsiędodrzwi.

Do​cho​dzi​łaszó​starano.Ilego​dzinupły​nie,za​nimgozno​wuzo​ba​czy?–za​sta​na​-

wia​łasięHar​riet.Po​szłanagóręiwy​cią​gnę​łasięnałóż​ku,zgło​wąwy​peł​nio​nąmy​-
śla​miouko​cha​nym,z ser​cempeł​nymmi​ło​ści.Oka​zał sięcu​dow​nymko​chan​kiem–
uważ​nym,czu​łym,atak​żebar​dziejna​mięt​nymniżja​ki​kol​wiekmęż​czy​znazjejma​-
rzeń,kie​dyzo​rien​to​wałsię,żeonategoocze​ku​je.

Ma​leń​kie śla​dy na skó​rze, wi​do​ma ozna​ka jego na​mięt​no​ści, za​czę​ły ciem​nieć.

Niebyłybo​le​sne,aleprzy​po​mi​na​łyjejchwi​lezmy​sło​wychunie​sieńizno​wuza​czę​ła
tę​sk​nićzaRig​giem.

Żad​neznichniepo​my​śla​ło,żebysięza​bez​pie​czyć.Har​rietbyłajed​nakpew​na,że

wtychdniachniepo​win​nazajśćwcią​żę.Ana​wetje​śli…Wy​obra​zi​łaso​bie,żenosi
wło​niedziec​koRig​ga,itamyślspra​wi​łajejra​dość.

Rigg.Takbar​dzogoko​cha.Czyonda​rzyjąrów​niesil​nymuczu​ciem?Niepo​win​na

ży​wićwąt​pli​wo​ści,usi​ło​wa​łasięichpo​zbyć,złanasie​bie,żewogó​ledo​pu​ści​łado
ichpo​wsta​nia.

Oczy​wi​ście, że Rigg ją ko​cha. Prze​cież wy​znał jej uczu​cie. Ow​szem, wy​ra​ził je

sło​wa​mi, ale czy rze​czy​wi​ście je czu​je? Czy ko​cha ją tak samo jak ona jego? Czy
chcespę​dzićzniąży​cie,uczy​nićzniejżonęczyza​cho​waćjakoko​chan​kę?

Har​rietniebyławsta​nieza​snąć.Drę​czyłjąstrachinie​pew​ność;li​czy​łago​dzi​ny

dote​le​fo​nuodRig​ga.Niewy​star​czy​łojej,żeko​chałsięzniączu​le,po​trze​bo​wa​ła
za​pew​nień,żepra​gniejąmiećnaza​wsze,żechce,byza​ję​łatrwa​łemiej​scewjego
ży​ciujakożona,mat​kajegodzie​ci.

Ile cza​su upły​nie, za​nim za​dzwo​ni? Usi​ło​wa​ła prze​wi​dzieć, kie​dy może spo​dzie​-

waćsięte​le​fo​nu.Napew​nonieprzedpo​łu​dniem,ana​wetnieprzedlun​chem.Toza​-
le​ży,jakdłu​gobę​dziemu​siałzo​staćwfa​bry​ce.Zjejpunk​tuwi​dze​niazadłu​go,całe
wie​ki.Cóż,bę​dziemu​sia​łauzbro​ićsięwcier​pli​wośćija​kośprze​trwać.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Mi​nę​łopo​łu​dnie,aRiggwciążnieza​te​le​fo​no​wał.Har​rietsta​ra​łasięuspo​ko​ić,po​-

wta​rza​jąc so​bie, że po​łu​dnie to naj​wcze​śniej​szy moż​li​wy ter​min, kie​dy mógł​by się
z nią skon​tak​to​wać. Być może ode​zwie się w cza​sie lun​chu, po​my​śla​ła, z tru​dem
opie​ra​jącsięchę​cipod​nie​sie​niasłu​chaw​ki,żebyza​dzwo​nićdonie​gododomu.

O pierw​szej była tak spię​ta, że za​czę​ły ją bo​leć wszyst​kie mię​śnie, a o dru​giej,

drę​czo​nanaj​gor​szy​mipo​dej​rze​nia​mi,byłajużnie​malcho​ra.Otrze​ciejzna​łapraw​-
dę.Riggnieza​mie​rzaza​dzwo​nić.

Wcią​gunie​ca​łychdwu​dzie​stuczte​rechgo​dzinprze​szłaodsta​nuroz​pa​czydoeu​-

fo​rii,przezcałągamęemo​cji,poczymznówwró​ci​łaudrę​ka,tyleżetymra​zembar​-
dziejdoj​mu​ją​caibo​le​sna.Drę​czy​łasięzpo​wo​duod​rzu​ce​nia,po​gar​dydlasa​mejsie​-
bie,sa​mot​no​ściiświa​do​mo​ści,żeko​cha,ajejmi​łośćniezo​sta​nieod​wza​jem​nio​na.

Roz​pacz​li​wieusi​ło​wa​łaso​biepo​wie​dzieć,żemożebyćkon​kret​naprzy​czy​na,dla

któ​rejRiggsięnieode​zwał.Albomiałinnąważ​nąroz​mo​węte​le​fo​nicz​ną,alboza​ła​-
twiałspra​wyza​wo​do​we.Jed​nakwtejsy​tu​acjizdro​wyroz​są​dekprze​gry​wałzemo​-
cja​mi.Wie​dzia​łaswo​je:Riggnieza​dzwo​nił,bowświe​tledniaobiet​ni​ceuczy​nio​ne
w nocy prze​sta​ły mieć dla nie​go moc obo​wią​zu​ją​cą, po​dob​nie jak dla in​nych męż​-
czyzn

Har​rietuwa​ża​łasięzaoso​będo​sta​tecz​niein​te​li​gent​ną,bymócod​róż​nićpo​żą​da​-

nieina​mięt​nośćodmi​ło​ści.Jakona​sto​lat​kaszyb​kosięzo​rien​to​wa​ła,cze​gochcie​li
odniejchłop​cy,zktó​ry​misięuma​wia​ła,gdywy​ci​ska​linajejustachnie​zdar​nepo​ca​-
łun​kiipró​bo​wa​liwsu​waćręcepodjejbluz​kęczyswe​ter.Po​temjakooso​bado​ro​sła
przy​zwy​cza​iłasiępo​strze​gaćsie​biejakoko​bie​tę,któ​raniewzbu​dzapo​żą​da​nia,do
cze​gopoczę​ściprzy​czy​ni​łasięsamawod​ru​chusa​mo​obro​ny.

Pozatym,py​ta​łasie​biezgo​ry​czą,je​ślimabyćszcze​rawo​becsie​bie,czyniepra​-

gnę​łainieko​cha​łaRig​gatakbar​dzoze​szłejnocy,żeniebyławsta​niesięza​sta​na​-
wiaćnadmo​ty​wa​mijegopo​stę​po​wa​nia?Łu​dzi​łasię,iżonko​chajątakjakonajego.

Ozmierz​chupo​rzu​ci​ławszel​kąna​dzie​ję,żeonjesz​czesięzniąskon​tak​tu​je.
Riggjestin​te​li​gent​ny,prze​ni​kli​wy.Mu​siałwie​dzieć,coonamy​śli,coczu​jeiprze​-

ży​wa, cze​ka​jąc na te​le​fon od nie​go. Było tyl​ko jed​no wy​tłu​ma​cze​nie fak​tu, że się
zniąnieskon​tak​to​wał,amia​no​wi​ciepo​sta​no​wiłjed​no​znacz​niedaćdozro​zu​mie​nia,
iżnieza​mie​rzakon​ty​nu​owaćtego,coichpo​łą​czy​łomi​nio​nejnocy.

Mimo to Har​riet nie ża​ło​wa​ła, że się z nim ko​cha​ła. Gdy​by mo​gła cof​nąć czas

o dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny, na pew​no nie zre​zy​gno​wa​ła​by z ani jed​nej se​kun​dy,
któ​rą spę​dzi​ła w ra​mio​nach Rig​ga. Nie mógł ofia​ro​wać jej mi​ło​ści, ale dał jej roz​-
kosz,ja​kiejniepo​tra​fi​ła​byso​biewy​obra​zić.Spra​wił,żepo​zby​łasiękom​plek​sów,bo
po​tra​fi​łagoroz​pa​lićiza​spo​ko​ić.Dzię​kinie​muzy​ska​łaświa​do​mośćwła​snejko​bie​-
co​ści,od​kry​łaswo​jązmy​sło​wość,któ​rejist​nie​niausie​biena​wetniepo​dej​rze​wa​ła.
Pod​czas aktu mi​ło​sne​go oka​zał jej za​rów​no czu​łość, jak i po​żą​da​nie. Czy to jego
wina,żeonamia​łana​dzie​jęnacoświę​cej?

Je​śliniebyłwsta​niejejpo​ko​chać,tomożele​piej,żeza​cho​wałsiętak,anieina​-

czej.Możeażdoostat​niejnocynieuświa​da​miałso​bie,jakbar​dzoonagoko​cha.

Wpraw​dzie wspo​mniał o mi​ło​ści, ale nie​wy​klu​czo​ne, że jego wy​obra​że​nie uczuć

róż​ni​ło się od jej poj​mo​wa​nia mi​ło​ści. Nie​wy​klu​czo​ne też, iż wy​czuł, że chcia​ła​by
trwa​łe​go związ​ku, i dla​te​go się wy​co​fał. Har​riet do​szła do wnio​sku, że to mało
praw​do​po​dob​ne,bykie​dy​kol​wiekpo​zna​łapraw​dę.

Kie​dynadra​nemporoz​sta​niuzRig​giemprzy​go​to​wy​wa​łasiędospa​nia,stwier​dzi​-

ła,żeżalwy​wo​ła​nyznik​nię​ciemko​chan​katakszyb​kopomi​ło​snychunie​sie​niachnie
ulot​ni się z go​dzi​ny na go​dzi​nę. Wie​dzia​ła, że nad​cho​dzą​cej nocy nie zmru​ży oka,
ana​li​zu​jącbezkoń​cakaż​dewy​po​wie​dzia​neprzeznichsło​wo,każ​dygest,szu​ka​jąc
naj​mniej​szejozna​kiwska​zu​ją​cej,żewza​ist​nia​łejsy​tu​acjipo​win​nabyćprzy​go​to​wa​-
nanatrwa​łyżalinie​uko​jo​nątę​sk​no​tę.

Wcze​śniej, świa​do​ma wła​snych uczuć, oba​wia​ła się spo​tka​nia z Rig​giem, po​nie​-

ważniechcia​łaichujaw​nić.Ów​cze​snylękbyłni​czymwpo​rów​na​niuzod​czu​wa​nym
obec​nie stra​chem. Tak jak prze​wi​dy​wa​ła, noc mi​nę​ła bez​sen​nie. Na dłu​go przed
świ​temwie​dzia​ła,żeje​dy​nymspo​so​bemza​pew​nie​niaso​bie,iżni​g​dywię​cejniezo​-
ba​czyRig​ga,jestwy​sta​wie​nienasprze​dażdomuiopusz​cze​nietejoko​li​cy.

Na samą myśl o tym łzy na​pły​nę​ły jej do oczu. Czu​ła się tak sa​mot​na jak ni​g​dy

wprze​szło​ści.Ro​zumwziąłjed​nakgóręnademo​cja​mi.Wie​dzia​ła,żetode​cy​zjanie​-
odwo​łal​na,żemusipo​zbyćsiędomuizna​leźćinnemiej​scedoży​cia.

Oszó​stejranowsta​ła,usia​dłaprzysto​lewkuch​niiwzię​ławręcedy​mią​cyku​bek

świe​żoza​pa​rzo​nejkawy,tymra​zemjed​nakaro​ma​tycz​nyna​pójniedo​dałjejener​gii.
Była roz​ko​ja​rzo​na, sła​ba, jak​by prze​by​ła do​tkli​wy szok, co w grun​cie rze​czy nie
byłoda​le​kieodpraw​dy.

Wy​da​wa​łosię,żeupły​nę​ływie​ki,za​nimze​garwy​biłdzie​wią​tąiHar​rietmo​głaza​-

dzwo​nićdopo​śred​ni​ka,któ​rypo​mógłjejna​byćdom.Niekryłzdzi​wie​nia,kie​dymu
oświad​czy​ła,żeza​mie​rzawy​sta​wićnie​daw​noku​pio​nydomnasprze​daż.Nieza​sko​-
czy​ła jej re​ak​cja agen​ta. Prze​cież była peł​na en​tu​zja​zmu, ku​pu​jąc tę po​sia​dłość –
za​chwy​co​nado​mem,oko​li​cąinowąsy​tu​acjąży​cio​wą.Wy​czu​wa​jąc,żejestza​cie​ka​-
wio​nymo​ty​wa​mijejpo​stę​po​wa​nia,przed​sta​wi​ławer​sjęma​ją​cąnie​wie​lewspól​ne​go
zrze​czy​wi​sto​ścią.

–Wiepan,za​czy​namsiętu​tajczućtro​chęod​cię​taodświa​ta.Domleżynaubo​czu.

Wo​la​ła​bymjed​nakmiesz​kaćbli​żejlu​dzi.

–Cóż,ro​zu​miempaniar​gu​men​ty–zgo​dziłsiępo​śred​nik.–Niera​dził​bymjed​nak

te​razprzy​stę​po​waćdosprze​da​żyToniejestdo​bryokresnata​kietrans​ak​cje.Po​-
sia​dłośćjestdośćszcze​gól​naimusizna​leźćsięnaniąama​tor.Na​wetpore​mon​cie
iprze​rób​kach,któ​repaniwpro​wa​dzi​ła,wąt​pię,żebyzwró​ciłsiępanikosztna​by​cia
domuipo​nie​sio​newy​dat​ki,je​ślibę​dziepanina​le​ga​łanaszyb​kąsprze​daż.Nawio​-
snętocoin​ne​go…

„Nawio​snę”.Har​rietpo​czu​łasiętak,jak​byzo​sta​łauła​ska​wio​naodkaryśmier​ci.

Ści​snę​ła w dło​ni słu​chaw​kę. Bar​dzo chcia​ła​by się zgo​dzić ze zda​niem agen​ta, po​-
zwo​lićso​bienazgub​nąra​dośćpo​zo​sta​nia.Zgub​ną,boprze​cieżje​śliniewy​je​dzie,
trud​nobę​dziesięjejwy​le​czyćzmi​ło​ścidoRig​ga.

Nie może oka​zać sła​bo​ści, po​sta​no​wi​ła, ani się wa​hać. Je​śli po​zo​sta​nie tu​taj do

wio​sny, to może wpaść w pu​łap​kę ocze​ki​wa​nia, że pew​ne​go dnia sta​nie się cud

iRiggprzej​rzynaoczy.Niepo​win​nadotegodo​pu​ścić,musiwziąćsięwgarśćibyć
kon​se​kwent​na.

Ode​tchnę​łagłę​bo​koioświad​czy​łazde​cy​do​wa​nie:
–Niechcęcze​kaćdowio​sny.Je​stemprzy​go​to​wa​nanapew​nąstra​tęfi​nan​so​wą.
Wy​czu​ła,żepo​śred​nik,star​szypan,po​wścią​gli​wyipe​łenre​zer​wy,byłza​nie​po​ko​-

jo​ny,więcbyuprze​dzićjegoewen​tu​al​nedal​szeobiek​cje,do​da​łaszyb​ko:

–Je​śliwo​lał​bypan,że​bymzwró​ci​łasiędoko​gośin​ne​go,tonicniestoinaprze​-

szko​dzie.

– Nie ma ta​kiej po​trze​by. Przez kil​ka na​stęp​nych dni nie bę​dzie mnie w biu​rze.

Możemo​gli​by​śmysięspo​tkaćwpią​tekrano,że​bymomó​wiłzpa​niąszcze​gó​łyido​-
ko​nałpo​mia​rów?

Prze​cież zna wszyst​kie roz​mia​ry po​koi! Har​riet mia​ła ocho​tę krzy​czeć ze znie​-

cier​pli​wie​nia. Wy​czu​wa​ła jed​nak, że dys​ku​to​wa​nie z agen​tem za​gra na jej nie​ko​-
rzyść,zgo​dzi​łasięwięcnaza​pro​po​no​wa​nyter​minspo​tka​nia.

Pią​tek.Pięćdłu​gichdnicze​ka​nia,roz​my​ślań,wspo​mnień.Pięćdnima​so​chi​stycz​-

nejra​do​ściztor​tu​ry,jakąbę​dzieprze​by​wa​niewpo​ko​judzien​nym,gdziesięko​cha​-
li.

Niemo​gącznieśćmy​śliopo​zo​sta​niuwdomu,otę​sk​no​ciezaRig​giem,opła​ki​wa​-

niatego,comi​nę​ło,aco,jakmia​łana​dzie​ję,bę​dzietrwaćwiecz​nie,wzię​łaklu​czy​ki
sa​mo​cho​do​weiza​mknąw​szydrzwi,wsia​dładoauta.

Spę​dzi​łacałydzień,jeż​dżącbezcelupooko​licz​nychwio​skach,mia​stecz​kach,po

pu​stych dro​gach, wspi​na​ją​cych się ser​pen​ty​na​mi na wzgó​rza, po​nu​re i ja​ło​we
wocze​ki​wa​niunazimę.

Nie mia​ła po​ję​cia, ile ki​lo​me​trów prze​je​cha​ła, i choć mó​wi​ła so​bie, że zwie​dza

oko​li​cewpo​szu​ki​wa​niumiej​sca,doktó​re​gomo​gła​bysięprze​pro​wa​dzić,wie​dzia​ła,
żetakna​praw​dęcho​dzijejje​dy​nieoto,abychoćpoczę​ścistłu​mićbólspo​wo​do​wa​-
nyświa​do​mo​ścią,żeRiggnieod​wza​jem​niajejmi​ło​ści.

Za​trzy​ma​łasiętyl​kowpo​rzelun​chuwnie​wiel​kimmia​stecz​ku,mó​wiącso​bie,że

po​win​nacośzjeść.Za​par​ko​wa​łaprzedsta​rym,nie​coza​nie​dba​nympu​bem.Wśrod​-
kupa​no​wa​łaprzy​tul​naat​mos​fe​ra,któ​rana​tych​miastjąprzy​tło​czy​ła.Zja​dłaza​le​d​-
wiekęsza​mó​wio​nejka​nap​kiiwy​szła,niemo​gącznieśćwi​do​kugo​ściza​sia​da​ją​cych
przyin​nychsto​li​kach.Niebyłotusa​mot​nych,każ​dymiałto​wa​rzy​stwo.Przyko​min​-
kusie​dzia​łaja​kaśparacał​ko​wi​ciepo​chło​nię​tasobą.Wy​glą​da​linako​chan​kówina
ich wi​dok Har​riet po​czu​ła taki ból, że oba​wia​ła się, iż za​słab​nie. Kel​ner​ka po​pa​-
trzy​ła na nią z nie​po​ko​jem i omal się nie po​tknę​ła, po​ru​szo​na roz​pa​czą wi​docz​ną
wjejoczach.

W śro​dę, pa​trząc na swo​je od​bi​cie w lu​strze, Har​riet prze​ko​na​ła się, że cią​gła

udrę​kaod​bi​łasięnietyl​konajejpsy​chi​ce,alerów​nieżnawy​glą​dzie.Wie​dzia​ła,że
stra​ci​ła parę ki​lo​gra​mów, ale nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, że aż tak wy​ostrzy​ły się
rysyjejtwa​rzy.Do​szładownio​sku,żeje​śliniechce,bylu​dzieza​czę​lisięza​sta​na​-
wiać,cosięzniądzie​je,musispró​bo​waćwziąćsięwgarść.

Pro​blemjed​nakpo​le​gałnatym,żechoćusi​ło​wa​łaza​cho​wy​waćsięroz​sąd​nie,nie

byławsta​nieanijeść,anispać.Prze​sta​łarów​nieżwy​cze​ki​waćte​le​fo​nu.Choćza​-
mie​rza​łapo​szu​kaćza​po​mnie​niawpra​cy,sie​dzia​łanie​ru​cho​moprzyma​szy​niedopi​-
sa​nia, wpa​tru​jąc się w prze​strzeń i my​śląc o Rig​gu za​miast o swo​ich bo​ha​te​rach.

Na​glepa​nu​ją​cąwdomuci​szęprze​rwałprze​raź​li​wydzwo​nekte​le​fo​nu.Przezchwi​lę
pa​trzy​łanaapa​rat,jakgdy​byniebyłapew​na,docze​gosłu​ży.

Wkoń​cupod​nio​słasięzkrze​słaisię​gnę​łaposłu​chaw​kę.Ru​chymia​łaspo​wol​nio​-

nejaklu​na​tykczyktośbę​dą​cypodwpły​wemnar​ko​ty​ków.Zmar​twia​ła,kie​dyusły​-
sza​ławsłu​chaw​cenie​spo​koj​nygłosTri​xie.

–Har​riet,toty?Och,pro​szę,przy​jedź!Po​trze​bu​jętwo​jejpo​mo​cy.Har​riet…–po​-

wtó​rzy​łapose​kun​dzie,awtleroz​ległsięod​głosprzy​po​mi​na​ją​cyszloch.

Nieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żecośsięsta​ło.Har​rietnietra​ci​łacza​sunazbęd​nepy​-

ta​nia.

–Jużjadę–po​wie​dzia​ła.–Będęzaja​kieśdzie​sięćmi​nut.

Do​jazddodomuRig​gaza​jąłjejdo​kład​niesie​demmi​nut.Za​trzy​mu​jącsięnawy​sy​-

pa​nymżwi​rempod​jeź​dzie,Har​rietuzmy​sło​wi​łaso​bie,żejesz​czeni​g​dywży​ciunie
pro​wa​dzi​łasa​mo​cho​dubar​dziejbra​wu​ro​wo.

Nie mia​ła po​ję​cia, co się wy​da​rzy​ło, ale po​dej​rze​wa​ła, że Tri​xie wda​ła się

w awan​tu​rę z Rig​giem, być może z po​wo​du swo​jej przy​jaź​ni z Evą, i ko​niecz​nie
chcia​łaotympo​roz​ma​wiać.Mu​sia​łostaćsięcośna​praw​dępo​waż​ne​go,po​my​śla​ła
Har​riet,sko​roTri​xieniepo​je​cha​ładoszko​ły.Pod​czasroz​mo​wyte​le​fo​nicz​nejszlo​-
cha​ła,więcHar​rietniebyłaza​sko​czo​na,kie​dydrzwidomuotwo​rzy​łysięgwał​tow​-
nieiTri​xierzu​ci​łasięwjejkie​run​ku.

–Dzię​kiBogu,żeje​steś!–za​wo​ła​ła.–Riggza​po​wie​dział,żebyni​ko​goniepo​wia​-

da​miać,alepaniAr​kw​ri​ghtijejmężaniemawdomu.Uda​łomisięza​pro​wa​dzićgo
nagóręiza​snął.Tozna​czy,my​ślę,żeśpi.

Har​rietpa​trzy​łananią,niero​zu​mie​jąc,ococho​dzi.
–Och,szyb​ko,pro​szę.–Tri​xiewzię​łajązarękęipo​cią​gnę​łazasobą.–Mar​twię

sięonie​go.Wszpi​ta​lupo​wie​dzie​li,żetomożebyćwstrzą​śnie​niemó​zgu,aleode​sła​-
ligododomu.Są​dzi​łam,żewszyst​kowpo​rząd​ku,alekie​dywe​szli​śmydośrod​ka,
onstra​ciłprzy​tom​ność.

Byływhal​lu.Prze​ra​żo​naHar​rietjużwie​dzia​ła,okogocho​dzi.
–Tobyłostrasz​ne–opo​wia​da​łaTri​xie.–Wnie​dzie​lęranoobu​dzi​łamsięiza​sta​-

łamnasto​lekart​kęodRig​ga,żemusije​chaćdofa​bry​ki,apo​temprzy​je​cha​łapo​li​cja
zwia​do​mo​ścią,żezo​stałna​pad​nię​ty.Ktośpró​bo​wałwła​maćsiędofa​bry​ki,my​śląc,
żetamniemani​ko​go,stryjusi​ło​wałgoza​trzy​maćizo​stałpo​bi​ty.Jużwte​dychcia​-
łamdocie​bieza​dzwo​nić,alepo​li​cjan​ciniedalimicza​su.Awszpi​ta​lumu​sia​łamcze​-
kaćcałewie​kinadok​to​ra,któ​rypo​wie​działmityl​kotyle,żeRiggjestnie​przy​tom​ny.

Har​rietbyławszo​ku.
Riggle​żałnie​przy​tom​nywszpi​ta​lu,aonaniemia​łaotympo​ję​cia.Nicdziw​ne​go,

żesięniąnieskon​tak​to​wał.

–Dla​cze​gowcze​śniejdomnienieza​te​le​fo​no​wa​łaś?!–zwró​ci​łasięzpre​ten​sjądo

Tri​xie.

–Stryjminiepo​zwo​lił–od​rze​kła.–Wpo​nie​dzia​łekod​zy​skałprzy​tom​nośćikie​dy

przy​szłam do szpi​ta​la, za​py​tał, czy dzwo​ni​łaś. Od​par​łam, że nie, i za​py​ta​łam, czy
chce, bym cię po​wia​do​mi​ła o tym, co się sta​ło. Po​wie​dział, że le​piej nie. Był​by na
mnie wście​kły, gdy​by wie​dział, że tu je​steś, ale nie mia​łam po​ję​cia, do kogo się
zwró​cić.Jużbyłodo​brze,atu…

WoczachTri​xiepo​ja​wi​łysięłzyiHar​riet,samaprze​ra​żo​na,za​czę​łająuspo​ka​-

jać.

–Przedewszyst​kimmu​si​mywe​zwaćle​ka​rza–oświad​czy​ła.
Kujejza​sko​cze​niudziew​czy​naniebyławpeł​niprze​ko​na​nadotegopo​my​słu.
–Możele​piejnaj​pierwgozo​bacz–za​su​ge​ro​wa​ła.–Anużod​zy​skałprzy​tom​ność

inietrze​babę​dzienie​po​ko​ićle​ka​rza.

Har​rietpo​pa​trzy​łananią,niekry​jączdzi​wie​nia.
–Ależ,twójstryjmiałwstrzą​śnie​niemó​zgu.Jestnie​zwy​kleważ​ne,żebyzba​dałgo

spe​cja​li​sta.Tomożebyćspra​waży​ciaalbośmier​ci.

–Onnie​na​wi​dziszpi​ta​li,azale​ka​rza​minieprze​pa​da.Byłwście​kły,kie​dypood​zy​-

ska​niu świa​do​mo​ści nie pu​ści​li go od razu do domu, tyl​ko za​trzy​ma​li na ba​da​nia.
My​ślę,żepo​win​ny​śmytro​chęza​cze​kać.Te​raz,kie​dytuje​steś,mniejsięde​ner​wu​ję.
Stryj był w okrop​nym na​stro​ju, kie​dy po nie​go po​je​cha​łam. Zu​peł​nie jak​by nie był
sobą.

– Mó​wi​łaś, że nie chciał, że​byś mnie za​wia​do​mi​ła. Wy​ja​śnił dla​cze​go? – Har​riet

niemo​głasiępo​wstrzy​maćodza​da​niategopy​ta​nia.

– Och, mó​wił coś o tym, by cię nie nie​po​ko​ić, bo masz wła​sne ży​cie. Ta​kie tam

rze​czy…Za​uwa​ży​łam,żenapew​nochęt​niebyśnampo​mo​gła,alewpadłwfu​rię.

Nie ży​czył so​bie, aby bra​ta​ni​ca się ze mną skon​tak​to​wa​ła, bo wła​śnie zde​cy​do​-

wał,żewię​cejniechcemiećzemnądoczy​nie​nia?–za​sta​na​wia​łasięHar​riet.

–Uwa​żam,żejed​nakpo​win​ny​śmywe​zwaćdok​to​ra–oznaj​mi​łazde​cy​do​wa​nie.–

Tojestko​niecz​ne,zwa​żyw​szynato,żele​ka​rzezdia​gno​zo​wa​liwstrzą​śnie​niemó​zgu-
pod​kre​śli​ła,wi​dzącupar​tywy​raztwa​rzyTri​xie.

–Możepopro​stuzro​bi​łomusięsła​bo.Dla​cze​goniepój​dziesznagóręiniezo​ba​-

czysz?Pro​szę…

Har​rietspoj​rza​łananiąbez​rad​nie.
–Nieznamsięnacho​ro​bach.Niepo​tra​fięstwier​dzić,comujest.
–Wiem,alepo​czu​ła​bymsięle​piej,gdy​byśnanie​gospoj​rza​ła.Byłwsy​pial​ni,kie​dy

za​słabł.Uda​łomisięgopo​ło​żyćdołóż​ka,alejegolewarękawy​glą​dadziw​nie.

Har​rietpod​da​łasię,wi​dząc,żeTri​xienieustą​pi.
– Do​brze, ale obie​caj mi, że za​raz po​tem zgo​dzisz się na we​zwa​nie le​ka​rza.

Wprze​ciw​nymra​zieniepój​dęnagórę–za​strze​głasięHar​riet.

–Wpo​rząd​ku.–Tri​xiesięroz​pro​mie​ni​ła.–Tędy.
Dziew​czy​na ma im​po​nu​ją​cą zdol​ność od​zy​ski​wa​nia rów​no​wa​gi du​cha, po​my​śla​ła

Har​riet,idączaniąnapię​tro.Jesz​czeparęmi​nuttemuto​nę​ławełzach,ate​razjest
takra​do​sna,jak​byjejstry​jo​winicsięniesta​ło.Na​to​miastonaczu​łauciskwżo​łąd​-
ku.LękoRig​gaprze​zwy​cię​żyłopórprzedna​ru​sze​niemjegopry​wat​no​ści,na​wetje​-
ślionsam,nie​przy​tom​ny,niebył​byświa​domjejobec​no​ści.

Niechciałjej,ja​snodałtodozro​zu​mie​nia.Ate​razmożeso​biepo​my​śleć,żejest

takgru​bo​skór​na,iżniezda​jeso​biespra​wy,jakonsięczu​je.Cogor​sza,roz​myśl​nie
pró​bu​jenasiłęwe​drzećsięwjegoży​cie.

– To jego po​kój. – Tri​xie pchnę​ła cięż​kie dę​bo​we drzwi i przy​trzy​ma​ła je, żeby

Har​rietmo​gławejśćdośrod​ka

Zna​la​zł​szysięwśrod​ku,zo​ba​czy​łaza​ryscał​ko​wi​cieubra​ne​goRig​ga,le​żą​ce​gona

brzu​chunaza​sła​nymna​rzu​tąłóż​ku.Po​de​szłabli​żej,żebynanie​gospoj​rzeć,iwte​dy

roz​le​głosiętrza​śnię​ciedrzwi.Od​wró​ci​łasię,abycośpo​wie​dziećTri​xie,alejejjuż
niebyło.Zdu​mia​łasięiwtymmo​men​cieusły​sza​ładźwiękprze​krę​ca​ne​gowzam​ku
klu​cza.Nie​moż​li​we,po​my​śla​ła,alepo​de​szładodrzwiiusi​ło​wa​łaprze​krę​cićgał​kę.
Byłyza​mknię​te.Czyż​bytadziew​czy​nazwa​rio​wa​ła?Coona,uli​cha,wy​czy​nia?Har​-
rietob​ra​ca​łagał​ką,aledrzwinieustę​po​wa​ły.

–Tri​xie,cotywy​ra​biasz?!–za​wo​ła​ła.
Zzadrzwiniepa​dłaod​po​wiedź,zatoodstro​nyłóż​kaode​zwałsięro​ze​spa​nygłos.
–Tri​xie,my​śla​łem…
Riggod​wró​ciłsięnaple​cy.
–Toty–mruk​nął,ukry​wa​jącza​sko​cze​nieiprzy​bie​ra​jącobo​jęt​nywy​raztwa​rzy.
–Two​jabra​ta​ni​caza​dzwo​ni​ładomnieipo​pro​si​ła,że​bymprzy​je​cha​ła–wy​ja​śni​ła

za​kło​po​ta​naHar​riet.–Po​wie​dzia​łami,żestra​ci​łeśprzy​tom​ność.Mar​twi​łasię,że
tomożebyćwstrzą​śnie​niemó​zgu.

–Na​praw​dę?Idla​te​gozna​la​złaśsięprzymoimłóż​ku?
Wy​da​wałsięzły,cowię​cej,jegogłosza​brzmiałszy​der​czo.Har​rietza​czer​wie​ni​ła

się,od​ga​du​jąc,coRiggmógłso​biepo​my​śleć,acze​gosięoba​wia​ła.Otowjegooce​-
nieuchwy​ci​łasiętejwy​mów​ki,żebysięznimspo​tkać.

–Tri​xiebyłabar​dzozde​ner​wo​wa​na,gdyroz​ma​wia​łazemnąprzezte​le​fon–do​da​-

ła.–Niemia​łampo​ję​cia,cosięsta​ło.Są​dzi​łam,żesiępo​kłó​ci​li​ście.

– I po​ja​wi​łaś się tu po​wo​do​wa​na ko​bie​cą so​li​dar​no​ścią? My​śla​łem, że cię znam,

aletakniejest,praw​da,Har​riet?

Usiadłnabrze​gułóż​ka.Spo​strze​głapla​sternalek​koobrzmia​łejskro​niRig​ga,ale

nieza​uwa​ży​łażad​nychin​nychoznakwska​zu​ją​cych,żecośznimjestniewpo​rząd​-
ku.Niewy​glą​dałaninieza​cho​wy​wałsięjakktoś,ktodo​pie​rocodo​znałwstrzą​śnie​-
niamó​zgu.Prze​ciw​nie,pre​zen​to​wałsięjakktoścał​kiemzdro​wyispraw​ny.

Har​rietza​czę​łapo​dej​rze​wać,żeTri​xieuży​łapod​stę​pu,byjązwa​bić,ana​stęp​nie

roz​myśl​nieprzy​pro​wa​dzi​łajądopo​ko​juRig​ga,gdzieichza​mknę​ła.

–Wy​da​wa​łomisię,żeje​steśrzad​kimwy​jąt​kiemwśródswo​jejpłci–kon​ty​nu​ował

zgo​ry​cząRigg.–Mia​łemcięzako​bie​tę,któ​rawoliżyćsamaniżzmęż​czy​zną,któ​-
re​mu nie jest w sta​nie od​dać ser​ca. Nie mo​głem wprost uwie​rzyć w swo​je szczę​-
ście, kie​dy cię po​zna​łem. Po​peł​ni​łem błąd – za​ko​cha​łem się w mi​ra​żu, w ko​bie​cie,
któ​ranieist​nie​je.Wdzi​siej​szychcza​sachchy​batyl​koskoń​czo​nygłu​piecmożedać
wia​rę,żeko​bie​tapotrzy​dzie​st​ceje​dy​niezwła​sne​gowy​bo​rupo​zo​sta​jesama–kon​-
ty​nu​ował. – Po​my​li​łem się, uzna​jąc, że w two​im przy​pad​ku to spra​wa uczuć, gdy
tym​cza​semwrze​czy​wi​sto​ściwol​nośćli​czysiędlacie​biewży​ciunaj​bar​dziej.

Har​rietwpa​try​wa​łasięwnie​go,niewie​rzącwła​snymuszom.Tegorz​kieoskar​że​-

nia tak bar​dzo kłó​ci​ły się ze wszyst​kim, co so​bie wy​obra​ża​ła, że mu​sia​ło upły​nąć
parędo​brychmi​nut,za​nimdo​tarłdoniejsenssłówRig​ga.Zmoc​nobi​ją​cymser​cem
po​de​szłaokrokbli​żejłóż​ka,po​temona​stęp​nyijesz​czeje​den.

Wszyst​kosięwniejbun​to​wa​łoprze​ciwtemu,coro​bi​ła,alerów​no​cze​śniecośją

pcha​łona​przód.Do​tądnieod​wa​ży​łasięni​cze​gożą​daćoddru​gie​goczło​wie​ka–ani
zro​zu​mie​nia,aniwspar​cia,ajużnapew​noniemi​ło​ści.Tym​cza​semobec​nieza​mie​-
rza​łatouczy​nićinicniemo​głojejprzedtympo​wstrzy​mać.

–Obie​ca​łeś,żeza​dzwo​nisz.Cze​ka​łam–po​wie​dzia​łanie​pew​nie.
Riggzmarsz​czyłczo​ło.

–Jateż,dodia​bła!–wy​buch​nął.–Wkaż​dymra​ziebę​dącwszpi​ta​lu,po​pro​si​łem,

żebydocie​bieza​dzwo​ni​liidaliciznać,cosięsta​ło.Da​łemimtwójnu​mer–osiem​-
setsie​dem​dzie​siątdwatrzy​stadwa.

Har​rietczu​ła,żeje​śliniezo​sta​nietu,gdziestoi,je​śliunie​sienogę,po​fru​niepod

su​fitzeszczę​ścia.Ostroż​nie,jak​byoba​wia​łasię,żecośuszko​dzi,za​uwa​ży​ła:

–Mójnu​mertoosiem​setsie​dem​dzie​siątdwatrzy​statrzy.
Przezchwi​lęwpa​try​wa​lisięwsie​biewmil​cze​niu.
–Na​wetniepró​bo​wa​łaśsięzemnąpo​ro​zu​mieć–ode​zwałsięzwy​rzu​temRigg.–

Py​ta​łemTri​xie,czydzwo​ni​łaś.

–Jakmo​gła​bym?–Har​rietpo​pa​trzy​łananie​gowy​zy​wa​ją​co.–Wy​cho​dząc,obie​-

ca​łeś,żesięzemnąskon​tak​tu​jesz.Tyl​kozjed​ne​gopo​wo​dumo​głeśtegoniezro​bić.

–Ja​kie​go?
–Podłu​gimna​my​śledo​szłamdownio​sku,żezmie​ni​łeśzda​niealbona​wetuzna​łeś,

żeza​pra​gnę​łamodcie​biewię​cej,niżchcia​łeśmidać.

Na​stą​pi​łachwi​lapeł​nejna​pię​ciaci​szy.
–My​śla​łaś,żezpre​me​dy​ta​cjącięuwio​dłemiżeza​mie​rza​łemcięrzu​cić?Itopo

tym,comię​dzynamiza​szło?!

Har​rietzwie​si​łagło​wę,nie​zdol​nawy​do​byćzsie​biesło​wa.
–Na​wetgdy​bymciniewy​znał,żecięko​cham,na​wetgdy​byspo​sób,wjakiprze​-

ży​wa​li​śmyaktmi​ło​sny,nieświad​czyłomoimza​an​ga​żo​wa​niu,tonapew​nowie​dzia​-
łaś, że zwy​kła przy​zwo​itość ka​za​ła​by mi po pew​nym cza​sie spraw​dzić, czy nie je​-
steśwcią​ży.

Har​rietna​wetniebra​łata​kiejmoż​li​wo​ścipoduwa​gę.
–My​śla​łaś,żebędęsięztobąko​chać,apo​temodej​dęjakgdy​byni​g​dynic?
–Nie.Na​to​miastprzy​szłomidogło​wy,żenieuświa​da​mia​łeśso​bie,jakbar​dzocię

ko​cham,iżechcęza​jąćsta​łemiej​scewtwo​imży​ciu,anieza​ist​niećwnimtyl​kona
krót​ko–od​par​łaHar​riet,zbie​ra​jącsięnaod​wa​gę.

–OmójBoże–jęk​nąłRigg.–Chodźtu​taj.
Drżąclek​ko,Har​rietzbli​ży​łasiędołóż​ka,aRiggpod​niósłsięiwziąłjąwra​mio​-

na.

–Ko​chamcię–oświad​czył.–Chcędzie​lićztobąresz​tęży​cia.Pra​gnę,byśzo​sta​ła

mojążoną,mat​kąmo​ichdzie​ci.Je​śliniepo​wie​dzia​łemcitegowte​dy,gdysięko​cha​-
li​śmy, to prze​pra​szam. Nie masz po​ję​cia, jak się czu​łem, gdy zna​la​złem się w tym
cho​ler​nymszpi​ta​lu,atysięzemnąnieskon​tak​to​wa​łaś.By​łempe​wien,żegdytyl​ko
otwo​rzęoczy,zo​ba​częcie​bieprzyso​bie.Tri​xie,niechjąli​cho,wciążmó​wi​łaotym,
żebydaćciznać,tymsa​mymsy​piącmisólwrany.

Po​ca​ło​wałHar​rietnaj​pierwde​li​kat​nie,po​temjużbar​dziejna​mięt​nie.
–Czypo​wi​nie​neśtoro​bić?–spy​ta​ła,od​su​wa​jącsięnie​coodRig​ga.–Poza​pa​ści?
–Ja​kiejza​pa​ści?–zdzi​wiłsięRigg.
–Tri​xieza​dzwo​ni​ładomniespa​ni​ko​wa​na,bła​ga​jąc,że​bymprzy​je​cha​ła.Opo​wie​-

dzia​łamiona​pa​ścinacie​bie,owstrzą​śnie​niumó​zgu,któ​reorze​czo​nowszpi​ta​lu,
atak​żeotym,żepopo​wro​ciedodomustra​ci​łeśprzy​tom​ność.Chcia​łamwe​zwaćle​-
ka​rza,aleminiepo​zwo​li​ła.

–Nicdziw​ne​go,boniestra​ci​łemprzy​tom​no​ści.Na​szpi​ko​wa​limniewszpi​ta​lupro​-

cha​miprze​ciw​bó​lo​wy​mi,poktó​rychchcia​łomisięspać,ido​ra​dzi​li,że​bymwdomu

po​rząd​nie wy​po​czął. Nie​ste​ty, te wszyst​kie środ​ki nie uśmie​rzy​ły bólu, któ​re​go ty
miprzy​spo​rzy​łaś.

Har​rietrzu​ci​łaokiemnadrzwi.
–CzyTri​xiewieonas?–spy​ta​ła.
– Gło​wi​łem się nad tym w szpi​ta​lu. Chy​ba się do​my​śli​ła. Po​dej​rze​wam, że cała

oko​li​cawie,jakbar​dzocięko​cham.

Za​uwa​żył,żeHar​rietspo​glą​dawstro​nędrzwizwy​mow​nąminą.
–Ococho​dzi?–spy​tał.
Wy​ja​śnia​jącmupo​stę​po​wa​nieTri​xie,spo​dzie​wa​łasię,żebę​dziezi​ry​to​wa​nyspo​-

so​bem,wjakijegobra​ta​ni​canimima​ni​pu​lu​je,aleRiggtyl​kosięro​ze​śmiał.

Wie​letomó​wi​łoojegocha​rak​te​rze.Har​rietuzna​ła,żegdy​byuważ​niejana​li​zo​-

wa​ła po​stę​po​wa​nie Rig​ga, a nie wła​sne wąt​pli​wo​ści i wa​ha​nia, nie do​szła​by do
wnio​sku,żemunaniejnieza​le​ża​ło.

–Kie​dymo​że​mysiępo​brać?–za​py​tałRigg,zbli​ża​jącwar​gidojejucha.–Imprę​-

dzej, tym le​piej. Je​stem za sta​ry na od​by​wa​nie noc​nych wy​cie​czek do two​je​go
domu,apozatymchcęsiębu​dzićranoobokcie​bie.

–PrzedBo​żymNa​ro​dze​niem,alezjed​nymza​strze​że​niem–od​par​łaHar​riet.
–Każ​dym–zgo​dziłsięocho​czoRigg.
–Mie​siącmio​do​wyspę​dzi​mynanar​tach.
–Niewie​dzia​łem,żeje​steśza​pa​lo​nąnar​ciar​ką–zdzi​wiłsięRigg.
–Nieje​stem–od​rze​kłazuśmie​chemHar​riet.–Uwa​żam,żeTri​xieza​słu​gu​jena

na​gro​dęzaswójwy​si​łek,praw​da?

Śmia​lisięjesz​czepodzie​się​ciumi​nu​tach,gdyTri​xieostroż​nieprze​krę​ci​łaklucz,

otwo​rzy​ładrzwiiwe​szładośrod​ka,nio​sąctacę,naktó​rejsta​łabu​tel​kaszam​pa​na
itrzykie​lisz​ki.

Półgo​dzi​nypóź​niejbu​tel​kabyłapu​sta,adataślu​buusta​lo​na.
– Dzię​ki Bogu wszyst​ko za​ła​twio​ne – stwier​dzi​ła Tri​xie. – Na​praw​dę, wy dwo​je

za​cho​wu​je​cie się jak dzie​ci. Jo​na​than i ja za​uwa​ży​li​śmy już w so​bo​tę, że coś jest
mię​dzywami.

Gdyzo​sta​lisami,Har​rietprzy​po​mnia​łaso​bie,ocochcia​łaza​py​taćRig​ga.
–Tadziew​czy​na,zktó​rąmia​łeśsięoże​nić–za​gad​nę​ła.
Riggwy​glą​dałnaza​kło​po​ta​ne​go.Po​wtó​rzy​łamuwięcto,cze​godo​wie​dzia​łasięod

Tri​xie,onie​do​szłymślu​bie,otym,jakbar​dzotoprze​żył.

Kujejzdzi​wie​niuRiggsięro​ze​śmiał,poczymwy​ja​śnił:
– Za​rę​czy​ny zo​sta​ły ze​rwa​ne za obo​pól​nym po​ro​zu​mie​niem, bez żalu żad​nej ze

stron. Skąd Tri​xie przy​szło do gło​wy, że kie​dy​kol​wiek cier​pia​łem na sku​tek nie​-
odwza​jem​nio​nejmi​ło​ści?Po​ję​cianiemam.By​łemzamło​dy,żebyod​róż​nićza​du​rze​-
nie od mi​ło​ści. Za​rę​czy​li​śmy się, ale szczę​śli​wie obo​je na czas do​ro​śli​śmy na tyle,
byzro​zu​mieć,żeto,conaspo​łą​czy​ło,niewy​star​czy,abystwo​rzyćtrwa​łyzwią​zek.
Po​ko​cha​łemtyl​kojed​nąko​bie​tęwży​ciuityniąje​steś–do​dał.

ŚlubHar​rietiRig​gaod​byłsięnaty​dzieńprzedBo​żymNa​ro​dze​niem.Zko​ścio​ła

wró​ci​lidodomubia​łąodśnie​gudro​gą.Podwy​so​kącho​in​kąpię​trzy​łosięwię​cejpre​-
zen​tów,niżHar​rietkie​dy​kol​wiekwcze​śniejwi​dzia​ła.

Po​da​rekdlaTri​xiedoostat​niejchwi​litrzy​ma​liwta​jem​ni​cy.Kie​dywrę​czy​lijejko​-

per​tę,pa​trzy​łananiąprzezchwi​lę,poczymotwo​rzy​łająwmil​cze​niuido​pie​rona
wi​dokza​war​to​ścijejtwarzroz​ja​śni​łasięuśmie​chemszczę​ścia.

–Bie​rze​ciemniezesobą!–za​wo​ła​łara​do​śnie,pod​bie​ga​jącdonichiści​ska​jącich

obo​je.

– Cóż, Har​riet uzna​ła, że za​słu​ży​łaś na na​gro​dę za wtrą​ca​nie się w nie swo​je

spra​wy–po​wie​działRigg.–Asko​roniemogęsięzgo​dzićnatwójwy​jazdzEvąSo​-
ames, po​my​śle​li​śmy, że na​sza wspól​na eska​pa​da na nar​ty może być for​mą re​kom​-
pen​sa​ty.

–Har​riet,je​steświel​ka!–wy​krzyk​nę​łaza​chwy​co​naTri​xie.
– Cał​ko​wi​cie się z tym zga​dzam, moja dro​ga pani Mat​thews – szep​nął Rigg do

nowopo​ślu​bio​nejżony.

Ty​tułory​gi​na​łu:Bre​akingAway
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inBo​oks,1990
Re​dak​torse​rii:Do​mi​nikOsuch
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Bar​ba​raSy​czew​ska-Ol​szew​ska
Ko​rek​ta:Li​lian​naMiesz​czań​ska

©1990byPen​nyJor​dan
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2017

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne,łącz​niezpra​wemre​pro​duk​cjiczę​ścidzie​ławja​kiej​kol​wiekfor​mie.
Wszyst​kie po​sta​cie w tej książ​ce są fik​cyj​ne. Ja​kie​kol​wiek po​do​bień​stwo do osób rze​czy​wi​stych – ży​wych
iumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​iniHar​le​qu​inGwiaz​dyRo​man​susąza​strze​żo​ny​mizna​ka​mina​le​żą​cy​midoHar​le​qu​inEn​ter​pri​ses
Li​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-3054-4

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Stronaredakcyjna