UROCZYSTOŚĆ ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja    reklama-banery
chat zasponsoruj




UROCZYSTOŚĆ ŚW.
APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA
1. Bracia i siostry. Uroczystość dnia
dzisiejszego przenosi nasze myśli i serca do stolicy chrześcijaństwa - do
Rzymu, a przed oczyma duszy raz jeszcze staje obraz wielkich bojowników i
męczenników Chrys­tusowych, świętych Apostołów Piotra i Pawła. Piotra
uczynił Chrystus fundamentem i głową Kościoła, Pawła zaś wielkim
pra­cownikiem na niwie misyjnej. Obydwaj wieńczą swe życie śmiercią
męczeńską. Pod topór katowski kła­dzie głowę św. Paweł, wyciąga swe
ramiona i nogi na krzyż św. Piotr, ale Kościół trwać będzie aż do
skończenia wieków, gdyż ma zapewnioną pomoc swego Założyciela i ożywiającą
wciąż moc Ducha Świętego. Młody Kościół, zroszony obficie krwią świętych
męczenników, głęboko zakorzenił się w serca i dusze ludzkie. I choć
dręczono chrześ­cijan w lochach i więzieniach, przybijano do pali i
topiono w mo­rzach, ćwiartowano ciała i męczono w nieludzki wprost
sposób, to jednak Kościół z katakumb i więzień wyszedł zwycięski.

2. W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy,
jak Pan Jezus pod Ceza­reą Filipową przeprowadził pewien rodzaj
wywiadu. Skierował do apos­tołów dwa pytanie: Za kogo ludzie
uważają Syna Człowieczego? (...) A 
za kogo oni Go 
uważają?
Tłumy słuchaczy widziały w Jezusie albo
drugiego Jana Chrzciciela, bądź nowego Eliasza, czy Jeremiasza lub po
prostu proroka. Dopiero św. Piotr w imieniu całego grona apostolskiego dał
trafną odpowiedź o Chrystusie, że jest On Synem Bożym, Mesjaszem.

Wtedy usłyszał słowa: Ty jesteś
Piotr (czyli Skala), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne
go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego.

Jezus mówi o skale, na której ma się
opierać cała budowa Kościoła. Chrystus Pan Jest założycielem Kościoła,
pozostaje zawsze z nim, lecz równocześnie wybiera Piotra Jako swojego
bezpośredniego współpracownika i budowniczego. Każdy budynek musi mieć
swój fundament. Piotr jest fundamentem Kościoła, co oznacza, że został
obdarzony najwyższą władzą. Trzymanie się w jedności z Piotrem,
wypełnie­nie jego poleceń jest równoznaczne z zachowaniem swojego
istnie­nia jako chrześcijanina. „Być z Piotrem" - jest
warunkiem trwa­nia w jedności z Chrystusem.
Natomiast wręczenie kluczy
królestwa niebieskiego 
Piotrowi jest znakiem jego władzy w królestwie Chrystusa. Władza
kluczy nadaje Piotrowi nie tylko powagę i autorytet wobec ludzi, lecz i
władzę nad dobrami królestwa. Rozporządza on bogactwem królestwa i udziela
je tym, którzy do niego przychodzą.
3. Do postaci św. Piotra nawiązuje
czytany dzisiaj urywek Dzie­jów Apostolskich,
mówiący o cudownym uwolnieniu św. Piotra z jerozolimskiego więzienia w
czasie prześladowania wszczętego przez Heroda Agrypę. Piotr miał być
sądzony po święcie Paschy. Jego los byłby przesądzony, gdyby nie cudowna
interwencja Boża. Modlitwa chrześcijan gro­madzących się
prawdopodobnie w Wieczerniku miała wielkie znaczenie w uwolnieniu św.
Piotra. Jego niebezpieczeństwo poruszyło wszystkich wierzących w gminie
jerozolimskiej. Piotr ukazuje się w niej jako osoba o wielkim znaczeniu,
która w Jerozolimie rozwijała żywą działalność apos­tolską. Cała
wspólnota była z nim złączona, tak, że prześladowa­nie Piotra dotykało
całego Kościoła. Czytanie tego urywka w uro­czystość Apostołów Piotra
i Pawła jest zaproszeniem do ufności Bogu. Losy Piotra i jego następców są
w rękach Boga.                 
Jednego tylko od nas wymaga Bóg - nieustannej modlitwy. Do modlitwy
tym bardziej winna nas pobudzać świadomość, że na Stolicy
Apostol­skiej mamy naszego rodaka Jana Pawła II. Ujawniona w
ostatnim czasie treść trzeciej tajemnicy fatimskiej pokazuje nam, jak
wiele zależy od naszj modlitwy i pokuty, od zaufania Bogu i zawierzenia
losów Kościoła Najśw. Maryi Pannie. 

4. O końcowej działalności św. Pawła
opowiada drugie czytanie z listu św. Pawła do umiłowanego jego ucznia -
Tymoteusza. Jest to ostatnie pismo apostolskie św. Pawła, napisane podczas
drugiego uwięzienia Apostoła w Rzymie na krótko przed jego męczeńską
śmiercią w 67 r. Zarówno na swoją przyszłość, jak i przyszłe dzieje
Kościoła, patrzy Apostoł poprzez pryzmat zbliża­jącej się śmierci.
List jest jakby duchowym testamentem duszpas­terskim pozostawionym
Tymoteuszowi, biskupowi Efezu. Nie jest to suchy testament kogoś, kto
opuszcza dobra ziemskie, lecz pieśń triumfalna męczennika, który widzi już
bliską chwałę. Jest to krzyk żeglarza rozpuszczającego żagle w
ostatnią podróż, zwycięzcy, który wygrał walkę, biegacza mija­jącego
metę i oczekującego laurowego wieńca, który nałoży mu na głowę sędzia
sprawiedliwy - Jezus Chrystus.
Długie i pracowite było życie Pawła,
począwszy od cudownego nawrócenia pod bramami Damaszku, a skończywszy na
męczeń­stwie w Rzymie. Jak Chry­stus dążył do swojej
godziny, która nadeszła podczas męki, tak również i Paweł
ukończył bieg i czeka na męczeństwo. W zakończeniu listu
przebija wielka ufność w pomoc Bożą.
      5.
Bracia i siostry. Św. Piotr to symbol wierności depozytowi wiary i
obyczajów. Św. Paweł reprezentuje obowiązek ustawicznego przystosowania
tych niezmiennych prawd do ciągle zmieniających się warunków życia.
Bez Piotra chrześcijaństwo byłoby narażone na rozwodnie­nie i
rozproszenie, bez Pawła - na skostnienie i wyobcowanie z życia. Za wzorem
Apostołów Piotra i Pawła miłujmy Kościół Chrystusowy, do którego
zostaliśmy wszczepieni przez sakrament chrztu św., a przez sakrament
dojrzałości Chrystusowej - sak­rament bierzmowania - powołani na jego
obrońców i żołnierzy. Bądźmy odpowiedzialni za rozwój duchowy Kościoła nie
tylko w naszej parafii, w naszej Ojczyźnie, ale i na całym świecie. Bądźmy
otwarci na tajemnice Kościoła i Chrystusa działającego w tym Kościele.

Módlmy się za dobro Kościoła
Chrystusowego, za najwyż­szego jego zwierzchnika - Jana Pawła
II, aby mógł bez przeszkód prowadzić łódź Piotrową - Kościół Boży do
portu zbawienia.
 Amen.

 
 Ks. Zbigniew Załęcki