Homilia



H2 {
FONT-SIZE: 12pt; MARGIN: 0cm 0cm 0pt; FONT-FAMILY: "Times New Roman"; TEXT-ALIGN: justify
}



Niedziela XIII
zwykła
uroczystość świętych Piotra i Pawła.
Kościół stoi na Piotrze
Opoce.
Łódź Kościoła wobec przemienionego  duchowo
Piotra.
           
Tak niedawno
zaledwie tydzień temu Ewangelia ukazała nam  Apostola Piotra
w tonącej wśród burzy łodzi. Był bardzo lękliwy, pełen bojaźni i strachu o swoje
życie. Sztormowa woda zalewała łódź. Pan Jezus w swoim Boskim spokoju jakby
czekał na  meldunek kapitana. Pełen trwogi Piotr krzyknął : Panie, nic Cię
to nie obchodzi, ze giniemy ?
A potem zaduma : Kim jest Ten, ze wichry i morza są Mu
posłuszne ?  Wichry i morza
a ludzie tym czasem nie chcą Go słuchać.
           
Potrzeba było tej nocy, tej trwogi w czasie morskiej podróży, aby zrozumieć i
znaleźć Chrystusa obecnego w łodzi. Potrzeba było tego ogniska na dziedzińcu
Heroda i zaparcia się bliskiej znajomości i pracy z Nauczycielem, potrzeba było
tego piana koguta i tych oczu Pana spoglądającego na Piotra i tych męskich łez.
A to wszystko dzisiaj zgaduje swoje uwieńczenie
Piotr Apostoł razem z powalonym na ziemie Pawłem
obaj 
święci jako kolumny, mocne i nieugięte filary  Chrystusowego Kościoła.
           
Warto więc choć przez chwilę dostrzec dziś, w ich święto tę wspaniałą 
metanoję, owo przemienienie wnętrza Piotra i Pawła.
Święty Piotr  - tak często wymieniany z
apostołów
           
Piotr
rybak i to zdawać by się mogło
wieloletni fachowiec z Betsajdy

brat Andrzeja
obaj uczniowie Jana Chrzciciela
spotkani nad Jordanem. Wezwany
przez Nauczyciela nadal łowił ryby. Dopiero po cudownym połowie
jakby
dostrzegł wielkość Mistrza , a swoją małość definitywnie został przy Chrystusie.
Próbował dosłownie realizować nakaz Pana Jezus, aby wypłynął na głębie  nie
tylko Jeziora Galilejskiego, ale i własnej duszy.
Ileż go kosztowało stwierdzenie :
,, cała noc łowiliśmy i niceśmy nie ułowili
ale na Twoje słowo zarzucę
sieci"... i ułowili wiele !  Tak doszło do zagarnięcia mnóstwa ryb  i
do jakże innego ,,  nie bój się  - odtąd ludzi łowić będziesz".
           
Pan Jezus wyróżnił św. Piotra wśród Apostołów do tego stopnia, że rzucało się to
innym w oczy
powstały spory, a może zazdrość ?  ,, TY jesteś Piotr, Opoka
... na tej Opoce zbuduje Kościół mój ... tobie dam klucze..."  Piotr był
świadkiem wielu ważnych wydarzeń w życiu Chrystusa np. wskrzeszenia,
przemienienie na górze Tabor itp.  Pan Jezus uratował Piotra , gdy tonął na
morzu, jemu kazał płacić podatek, od niego rozpoczął umywać nogi w Wieczerniku ,
siedział w czasie Wieczerzy tak blisko, z prawej strony. Przed pojmaniem
zapewniał Mistrza , ze jest gotów iść na śmierć z Mistrzem, pierwszy zaczął
bronić przed Judaszową kohortą obcinając ucho Malchusowi. Gdy Pan darował
mu  potrójne zaparcie się
Piotr bardzo żałował tego
wyszedł na zewnątrz
i gorzko zapłakał. A potem ? Potem znów potrójne ,, Panie Ty wszystko 
wiesz,  TY wiesz że Ci kocham  i w zamian : paś owce moje" ! 

           
Widocznie władzy prymatu współtowarzysze Piotra jeszcze nie rozumieli
ze to
jemu
przekazano zastępstwo we władaniu
Chrystusową Owczarnią.  Sprawdziło się jeszcze nie jedno z zapowiedzi Pana
... uderzą w Pasterza i rozproszą się owce , będzie chciał nawet wyjść dla
bezpieczeństwa z Rzymu
ale zawróci, aby w ogrodach cesarskich blisko brzegów
Tybru złożyć swoje kości
w dzisiejszym Watykanie
jako męczennik ukrzyżowany
za wiarę.  W obecnej jemu dedykowanej Bazylice , największej na świecie
zbudowanej w latach 1506-1667  długiej  211,5 , wysokiej w kopule 119
metrów o powierzchni 15160 metrów kwadratowych przekazywać władzę poszczególnym
następcom . Cóż powiedzieć 284 kolumnach 140 figurach i obelisku z krzyżem
wysokości 41 metrów ?
Droga Pawła do apostolstwa

           
Paweł z Tarsu, bardzo zdolny, zaawansowany w naukach pochodził z pokolenia
Beniamina
szczycił się tym pochodzeniem. Pewno w nim zapału i gorliwości także
jako przedstawiciel faryzeuszy
gorliwy w zwalczaniu Kościoła. Pana Jezusa
zapewne nie znał, ale o Jego wyznawcach wiedział wiele i serdecznie ich
nienawidził. Uważał ich za odstępców i zdrajców narodu. Nie mając jeszcze
trzydziestu lat  pilnie uczestniczył z kamienowaniu św. Szczepana, a że był
zbyt młody
nie mógł osobiście dokonywać egzekucji na nim. Trzymał jego szaty i
zachęcał do mordu.
           
Dziwne są wyroki Boże. Gorliwy Szaweł pędzi do Damaszka co tchu. Wiezie z sobą
wykaz chrześcijan, ma ich aresztować i dostarczyć do Jerozolimy . Ale 
jednak nie dojechał do celu tak prędko. Spada  z konia, ślepnie, przestaje
być postrachem dla ludzi Chrystusa, przed Chrystusem pada i nawraca się.
Porażony niezwykłym światłem rozmawia z Chrystusem, który go pyta : Szawle,
Szawle, dlaczego mnie prześladujesz... Przyjmuje chrzest, z prześladowcy staje
się Apostołem narodów. Ludzie, którzy go znali
oniemieli z wrażenia ! 
Napełniony Duchem Świętym szuka Piotra. Przyznaje się do swoich błędów, nigdy
nie narzekał  z otrzymanych później cierpień i przykrości zniesionych dla
Chrystusa. Jako obywatel Rzymu
do Rzymu się udaje , zakłada z Piotrem
chrześcijańska wspólnotę, pracuje bardzo żarliwie dla Kościoła oddając życie
poprzez męczeńska śmierć za wiarę
Dwa  bardzo mocne filary
Kościoła.
           
Apostoł Paweł Koryntianom w Liście napisał ile trzeba znieść cierpień
dla Chrystusa. To nie była skarga
to była zachęta do wytrwania w wierze. Jako
obywatel rzymski zostaje ścięty mieczem za Bramą Ostyjską. Od roku 330 na
miejscu jego męczeńska stoi wspaniała bazylika pod jego wezwaniem. Nastały czasy
wielkich prześladowań Kościoła. Wierni giną na arenie cyrkowej, w ogniu i na
krzyżach. Historycy Pisza wielka listę świętych i błogosławionych. Czytane są z
uwaga i godnością Ewangelie i Listy Apostolskie , rozwija się liturgia
nabożeństw zwłaszcza Eucharystii jako dziękczynienia, łamania Chleba.  Od
roku 258 właśnie dziś
29 czerwca Kościół uroczyście wspomina na Wschodzie i na
Zachodzie dzień ich narodzin dla nieba. Wielkie zasługi dla chrześcijaństwa
jakby nakazywały nazwać ich obu Książętami Kościoła. U nas w Polsce dziesiątki
kościołów  przyjęło ich za Patronów, miliony chłopców nosi ich imiona, a
setki miejscowości posiada nazwę od ich imienia.
             
Św. Piotr został Opoką, na niej zbudowany Kościół trwa nadal mimo burz i
zagrożeń dziejowych. Odchodzą w niepamięć prześladowcy, grabarze Kościoła
a on
sam się ostał. Nie czas przypominać pytania Chrystusowego skierowanego najpierw
do wszystkich uczniów za kogo uważają ludzie Nauczyciela
Piotr wyraża do po
męsku
Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego. To nie była tylko słowna
deklaracja. To było wyznanie wiary, za którym idą czyny. Jak każdy z nas i Piotr
przeżywał chwile słabości, kryzysu, a nawet zwątpienia aż do zaparcia się. Ale
to pozwoliło mu stać się jeszcze mocniejszym w wierze i w wierności Panu
Jezusowi. Dla św. Pawła wystarczyło usłyszane podczas powalenia na ziemię pod
Damaszkiem : Ja jestem Jezus . To zadecydowało o poświęceniu się Kościołowi aż
do męczeńskiej śmierci.
           
Dwaj Apostołowie, dwa filary Kościoła, jeden wybrany i mianowany przez Chrystusa
Opoką, a drugi posłany jako Apostoł Narodów do głoszenia Ewangelii światu. Nie
byliby tymi narzędziami Zbawiciela, gdyby Mu nie zawierzyli, nie uznali jako
Syna Bożego godnego największej miłości i poświęcenia. Boże warto byłoby właśnie
dzisiaj w tym wielkim dla Kościoła dniu pomyśleć, że ich wiara , cale ich życie
wypełnione apostolską  posługą ma swoje podstawy, swój fundament w tych
prostych wyznaniach : TY JESTEŚ SYNEM BOŻYM. Ten fundament wytrzymał już
przeciwności dwóch tysiącleci i trwa nadal.
Klucze Piotrowe i Pawłowa
wytrwałość.   
           
Na Opoce zbudowany Kościół, Kościół do niego otwarte szeroko drzwi dla
wszystkich ludzi dobrej woli. Ten jeden, apostolski, święty i powszechny Kościół
bez miecza, bez armii jedynie w imię Chrystusa jak wypróbowana łódź przepływa w
czasie. Zmieniają się ludzie, pokolenia, czasy
Chrystus w swojej Ewangelii
zawsze ten sam, bliski, kochający wiedzie do portu zbawienia. Zastępują Go
wybrani pod natchnieniem Ducha Św. papieże wspomagani posługa kapłanów, diakonów
, siostry zakonne i ludzi świeckich. Ale co z kluczami danymi św. Piotrowi
?  Pamiętamy przecież : ,, Tobie dam klucze Królestwa niebieskiego  -
co zwiążesz
będzie związane w niebie, co rozwiążesz na ziemi
będzie też
rozwiązane w niebie. Klucze najwyższej ludzkiej instancji w dłoniach papieża

to prymat nieomylności, obecności i trwania. (Mt.16,18) Strzeżona i umacniana
wiara w całym swoim depozycie nie jest narażona na żaden szwank. Klucze
to
znak rządzenia, prawo decydowania jakby w swoim domu. Trzeba nam wierzyć i trwać

jak Piotr. Zwyciężać swoja wytrwałością w dawaniu świadectwa i w apostolskim
trudzie -  jak Apostoł Paweł. Nie tyle złączył ich Rzym, nie tyle
cierpienia i męczeńska śmierć -  złączył ich Chrystus w niesieniu światu
Ewangelii
Dobrzej Nowiny. Piotr nie sadził nikogo, najwyżej samego siebie, do
domu Ojca , do Królestwa Niebieskiego szeroko otwierał drzwi nawet poganom. Nie
zamykał  Kościoła  na klucz, na siedem spustów. Apostoł Paweł jakby
naprowadzał, prowadził swego rodzaju wędrowne rekolekcje. Obaj razem, jak dwie
ręce wspomagające się wzajemnie swoją spontanicznością, prostotą i ufnością dają
nam wzór i sposób przebycia drogi przez ziemię do domu Ojca.
A co na to nasz w jednej
osobie Jan Paweł II
Piotr naszych czasów ? 
          
Najkrótsza odpowiedzią niech będzie zaczęta 5 czerwca setna pielgrzymka
apostolska do Chorwacji. Niech będą odpowiedzią przebyte kilometry, wygłoszone
przemówienia, ofiarowane Bogu cierpienia i ogromna wiara Polskiego Papieża .
Ten, który pływał kajakiem, zdobywał szczyty gór, pracował w fabryce soli i na
scenie teatrów, wikariusz z Niegowici z woli Chrystusa porusza narody,
prostujemy myślenie i pojęcia polityków, niczym nie daje się zaskoczyć. Jak
powiedziano ostatnio w Kanadzie 83-letni młodzieniec jako Apostoł świata jest
nieustannie największym autorytetem moralnym świata, a każdy przy nim maleje do
roli statysty. Amerykanie proponują, aby w herbie zamiast litery ,,M" 
umieścił helikopter i telewizor
symbole nowoczesnego krzewienia wiary.
           
Ten Papież ,, z dalekiego kraju"  jakże roztropnie buduje mosty między
narodami, wyznaniami i poszczególnymi ludźmi. To mąż zaufania milionów ludzi na
świecie, wierzących i niewierzących, niedościgły intelekt i poliglota urzeka i
podbija słuchaczy głębia swoich przemyśleń, modlitw i światłem duszy. 
           
Prośmy Boga przez Maryję, której tam mocno zaufał , aby nie brakło Mu sił w
dalszym pasterzowaniu niemal światem nie tylko Kościołem. Skoro Pan powierzył Mu
nas i te czasy
niech znajduje ludzi gotowych pójść za Nim, niech ma w mocnych
rękach Boskie klucze i wprowadza w szerokie drzwi świątyń  ludzi trzeciego
tysiąclecia chrześcijaństwa w pokoju i w Bożym błogosławieństwie.
Amen.