List ‐ czy to pożegnanie? 

 

Nastał czerwiec. Pewnego ranka pani Weasley zawołała do Ginny: 

‐ Kochanie, zejdź na śniadanie. 

‐ Nie chcę jeść. ‐ Proszę cię, musisz coś zjeść. Od kilku dni prawie nic nie jadłaś. ‐ Nie chcę jeść. Nie 
jestem głodna. 

‐ Zejdź natychmiast. Nie chcę do ciebie krzyczeć. Sowa do ciebie przyleciała. I to nie jedna. 

‐ „Sowa. Znowu Prorok. I tak nie będzie nic nowego.” – Pomyślała Ginny. Nie zwróciła jednak uwagi 
na to, że mama powiedziała : „i to nie jedna.” Westchnęła, a potem, już na głos powiedziała: 

‐ Dobrze, już schodzę. 

Kiedy zeszła do kuchni zobaczyła, że na stole obok szarej płomykówki z Prorokiem siedzi piękna, biała 
sowa śnieżna. 

‐ Hedwiga? Co ty tu robisz? – Stanęła na progu. ‐ O Boże! Mamo! To chyba list od Harry’ego! – 
Krzyknęła po chwili, patrząc na pergamin przywiązany do nóżki sowy. Przysunęła się bliżej i drżącymi 
rękami odwiązała list. Hedwiga dziobnęła ją lekko w palec i odleciała na patyk, na którym siedział już 
stary puchacz rodziny – Errol. Następnie podeszła do drugiej sowy, od której odebrała kolejny numer 
Proroka, a kiedy włożyła do woreczka odliczone monety, sowa odleciała. Pani Weasley podeszła do 
córki i wyjęła z jej rąk gazetę. Ginny w tym czasie usiadła przy stole wpatrzona w list od Harry’ego. 
Tyle miesięcy czekała na jakiekolwiek wiadomości, słowa od niego, a teraz boi się go otworzyć. 
Znowu stanęły jej łzy w oczach. 

Jej matka przez ten czas otworzyła gazetę i krzyknęła: 

‐ Wrócili! Ginny, oni wrócili i są w Londynie. Patrz! – Wyciągnęła gazetę w stronę córki. – Na Merlina! 
Sam‐Wiesz‐Kto niestety też. – I zaczęła czytać. 

„Jak poinformował nasz tajny korespondent, do Londynu przybył Harry Potter z przyjaciółmi, oraz 
Ten‐Którego‐Imienia‐Nie‐Można‐Wymawiać wraz ze swoimi zwolennikami, znanymi raczej jako 
Śmierciożercy. Nachodzą nas przypuszczenia, że niedługo może dojść do ich spotkania. O 
jakichkolwiek wydarzeniach będziemy państwa informować na bieżąco...” 

Ginny kiwnęła tylko głową, bo otworzyła w końcu list i zaczęła czytać. 

Kochana Ginny, 

Wybacz, że do Ciebie dotąd nic nie pisałem. Nie miałem odwagi napisać ci co czuję, ale teraz, kiedy 
piszę ten list, nie wiem, co będzie jutro. Nie chciałem, żeby ktoś się dowiedział gdzie jestem. 
Wróciliśmy do Londynu. Nie mogę do Ciebie przyjechać, dlatego wysyłam Ci Hedwigę. Błagam Cię, 
jeśli mnie kochasz, nie przychodź i nie mieszaj się do tej walki. Wystarczy, że Ron z Hermioną są ze 
mną. Powinienem być sam. Nie próbuj mnie odwieźć od tego, bo to wszystko musi się skończyć teraz. 
Voldemort pragnie tylko mnie. Dlatego proszę jeszcze raz: nie przychodź. Nie chcę żebyś na to 

patrzyła, a i ja nie chcę widzieć jak przez mnie ginie kolejna osoba, której nie mogę pomóc, a którą 
kocham. Proszę Cię także, żebyś zaopiekowała się Hedwigą. Jest do mnie bardzo przywiązana, ale nie 
mogę pozwolić żeby i jej coś się stało. Wiem, że mogę tego nie przeżyć, dlatego proszę: nie zapomnij o 
mnie. I nie odpowiadaj na ten list. 

KOCHAM CIĘ! 

                                                                             Harry.