Rytuały tybetańskie w wersji zmodyfikowanej

Wersja ta została opracowana przez Inkę Jochum - kierowniczkę Ośrodka Zdrowia w Schwabing.
Autorka postanowiła połączyć swoje wieloletnie doświadczenia z zakresu jogi i gimnastyki z
doświadczeniami lekarzy oraz swoich przyjaciół z Tybetu. Powstała w ten sposób wersja rytuałów
oparta na kryteriach ortopedii i gimnastyki leczniczej, a jednocześnie nadal posiadająca korzystne
działanie lecznicze i odmładzające.

Opis ćwiczeń:

Ćwiczenie 1.

Stań prosto, stopy rozstaw równolegle na szerokość bioder. Kolana lekko ugnij. Skup uwagę na
punkcie hara (strefa energetyczna) znajdującym się mniej więcej na wysokości trzech do czterech
palców poniżej pępka. Postawę masz rozluźnioną, ale wyprostowaną w pionie. Teraz wyobraź sobie,
że zapuszczasz korzenie na dziewięć metrów w głąb ziemi. Z wdechem rozpościerasz ręce szeroko na
boki, jak dwa skrzydła. Zaczynasz powoli kręcić się wokół własnej osi, przyspieszając krążenie według
własnego uznania. Wzrok kieruj na wybrany punkt na wysokości oczu.

Na koniec złóż razem obie dłonie na wysokości piersi i przy lekko ugiętych kolanach skup wzrok na
jednym punkcie ściany na wysokości oczu. Wracaj powoli do równowagi, koncentrując się na
oddechu i punkcie energetycznym poniżej pępka. W czasie wirowania mogą wystąpić nudności i
zawroty głowy. Jest to zamierzony efekt, gdyż tylko poprzez to skrajne doświadczenie możesz nabrać
pewności, że jesteś w stanie sam wrócić do równowagi dzięki oddechowi i skupieniu na centrum
swojego ciała.

Ćwiczenie 2.

Połóż się na plecach, skieruj uwagę ponownie na oddech i na punkt energii leżący w środku ciała, trzy
do czterech palców poniżej pępka.

Przy wdechu podnieś równocześnie głowę i zgięte kolana w kierunku brzucha (spowoduje to
naprężenie mięśni w obrębie kręgów lędźwiowych). Przy następnym wdechu wyprostuj obie nogi -

rozstawione na szerokość bioder - w kierunku sufitu. Stopy ułóż pod kątem prostym w stosunku do
nóg, a kolana i pięty mocno wypręż. W tej pozycji staraj się wytrwać przez trzy do czterech
oddechów. Wraz z wydechem opuść najpierw powoli nogi ugięte w kolanach, a następnie - znowu
powoli - opuść na podłoże równocześnie głowę i uda.

W czasie przerwy zrób trzy do czterech oddechów. Potem wraz z wdechem możesz przystąpić do
ponownego wykonywania ćwiczenia.

Ćwiczenie 3.

Uklęknij z obiema nogami ułożonymi na szerokość bioder. Palce nóg zagnij i oprzyj o podłogę, nogi
ugnij pod kątem prostym do podłoża.

Dłonie ułóż na podbrzuszu. Przyjmij całkiem pionową postawę, podbródek oprzyj na piersi tak, aby
mięśnie szyi były naprężone. Pozostań w tej pozycji przez trzy do czterech oddechów. Przy kolejnym
wdechu przenieś ręce ruchem kolistym ponad głową do tyłu i oprzyj je na udach poniżej pośladków,
wychyl się łukiem do tyłu. Następnie wykonaj ćwiczenie wyrównawcze. W tym celu oprzyj pośladki o
piety, czoło o podłogę, ręce i barki spoczywają rozluźnione obok nóg. Dłonie skierowane ku górze. U
początkujących czas odpoczynku w tej pozycji powinien być równy czasowi wykonywanego uprzednio
ćwiczenia.

Ćwiczenie 4.

Usiądź, wyprostowane ręce oprzyj na dłoniach koło pośladków. Rozluźnij palce i dłonie, przy czym
palce powinny być nieco rozwarte. Skłoń głowę tak, aby broda była oparta o klatkę piersiową i
naprężyła mięśnie szyi. Podciągnij nogi ku górze, stopy rozstaw na szerokość bioder, równolegle do
siebie. Wyobraź sobie ponownie, że zakorzeniasz się na głębokość dziewięciu metrów.

Przy kolejnym wdechu podnieś powoli miednicę, rozluźnij klatkę piersiową, barki i pachwiny. Głowę
opuść powoli ku tyłowi. Rozluźnij i rozchyl dolną szczękę. Pozostań w tej pozycji przez trzy do
czterech oddechów.

Następnie wróć do pozycji wyjściowej. Dla odprężenia mięśni kręgów lędźwiowych, oprzyj tułów i
głowę na podciągniętych kolanach i nogach.

Ćwiczenie 5.

Połóż się na brzuchu. Dłonie ułóż płasko na podłodze na wysokości piersi. Przyciągnij brodę do klatki
piersiowej, przez co napniesz mięśnie szyi. Twoje czoło opiera się na podłodze, powodując
naprężenie mięśnie kręgów szyjnych. Ułóż nogi w lekkim rozkroku, a podgięte palce stóp oprzyj tak,
aby znajdowały się one pod katem prostym w stosunku do nóg.

Teraz powoli podnieś cały tułów, opierając się na wyprostowanych rękach i przyjmij postawę "kobry".
Głowę odchyl ku tyłowi, dolną szczękę rozluźnij, lekko rozchyl usta. Utrzymaj tą postawę przez trzy do
czterech oddechów.

Teraz podnieś środek korpusu i przejdź do pozycji odwrotnego "V", bez zmiany położenia rąk i nóg.
Przyciągnij pięty mocno do podłogi, zaś brodę do piersi. Wytrzymaj tak przez trzy do czterech
oddechów.

Następnie powróć do pozycji "kobry". Po zakończeniu serii powtórzeń, wykonaj ćwiczenie
wyrównawcze. W tym celu pozostań w pozycji na brzuchu i przyciągnij jedną zgiętą nogę do barków.
Głowę ułóż na boku z twarzą zwróconą w kierunku ugiętej nogi, zaś ramię z tej samej strony
spoczywa obok, luźno zgięte w łokciu. Drugą rękę pozostaw w położeniu równoległym do ciała. Po
kilku oddechach zmień pozycję na drugą stronę. To ćwiczenie wyrównawcze powoduje odprężenie
mięśni kręgów lędźwiowych i umożliwia intensywne wczucie się w cały organizm.

Ćwiczenie 6.

Istnieje również szósty rytuał będący uzupełnieniem pozostałych. Ma on na celu zapobiec utracie
energii związanej z aktem seksualnym. Osoby żyjące w celibacie mogą dzięki niemu uwolnić się od
napięcia i efektywniej wykorzystać zgromadzoną energię seksualną. Część ćwiczących twierdzi, że
poprzez ten rytuał odczucia seksualne stają się subtelniejsze i bardziej uduchowione. Wykonywanie
tego ćwiczenia powinno się rozpocząć dopiero po regularnym praktykowaniu przez szereg tygodni, a
nawet miesięcy pięciu rytuałów, tak aby organizm został odpowiednio oczyszczony i
zharmonizowany, a tym samym przygotowany na wykorzystanie energii uwalnianej podczas szóstego
ćwiczenia. Aktywność seksualna oraz szósty rytuał nie wykluczają się wzajemnie, jednak należy
pamiętać, aby przez kilka godzin po wykonywaniu tego ćwiczenia nie odbywać stosunków
seksualnych. Niektórzy twierdzą, że praktykowanie tego rytuału przez osoby w wieku 18-19 lat może
zaburzyć naturalny rozwój ośrodków energetycznych na które on oddziałuje.

Opis ćwiczenia:

Stań prosto z rękoma opartymi na biodrach i stopami rozstawionymi na około 10 cm. Weź głęboki
wdech, a następnie wydech przez usta ułożone w kształcie litery "o". Podczas wydechu pochyl się do
przodu opierając ręce o kolana. Pochylony, całkowicie opróżnij płuca z powietrza, wciągając
jednocześnie mięśnie brzucha. Wstrzymując oddech i wciągając brzuch, powróć do pozycji
początkowej (ciało wyprostowane, ręce na biodrach). Wstrzymaj oddech przez kilka sekund.
Następnie weź długi, powolny, głęboki wdech i rozluźnij się. Ćwiczenie powtórz maksymalnie do 3
razy. Na koniec weź 2 głębokie oddechy (wdech przez nos, wydech przez usta ułożone w kształcie
litery "o").

Praktyczne wskazówki

Rytuały tybetańskie mogą poprawić nasze samopoczucie psycho-fizyczne ,jeżeli będziemy pamiętać o
kilku ważnych zasadach podczas ich wykonywania. Oto one:

według literatury, ćwiczenia najlepiej wykonywać w serii po 21 każde, przekroczenie tej liczby
powtórzeń nie przynosi dodatkowego efektu energetycznego; najkorzystniej jest rozpocząć od 3
powtórzeń, a następnie "dokładać" 2 powtórki w kolejnych dniach; pamiętaj, że każdy organizm jest
inny, dlatego liczba powtórzeń przy których dana osoba czuje się dobrze jest sprawą indywidualną i
równie dobrze może ona wynosić 7, 9 lub 13; wsłuchaj się w siebie, niech Twoje samopoczucie będzie
Twoim doradcą i przewodnikiem;

rytuały najlepiej jest wykonywać rano przed śniadaniem; można ćwiczyć również wieczorem,
jednak nie później niż o godzinie 18, gdyż w przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z zaśnięciem
spowodowane nadmiernym pobudzeniem organizmu;

w trakcie ćwiczeń oddychaj lekko i spokojnie; przy każdym ćwiczeniu zwróć uwagę na
synchronizację oddechu z ruchem, a więc na równoczesne wykonywanie ruchu i oddechu; czas
rozpoczęcia oddechu jest zgodny z chwilą rozpoczęcia ruchu; generalnie obowiązuje zasada, że przy
ruchu od podłoża w górę wykonujemy wdech, natomiast przy powrocie do pozycji wyjściowej (ruch w
kierunku podłoża) wykonujemy wydech; pamiętaj o tym, aby nigdy nie wstrzymywać oddechu;

ćwicz tylko wtedy kiedy czujesz się zdrowo; przy chorobach z gorączką, menstruacji, po zabiegach
chirurgicznych należy ćwiczenia przerwać; w przypadku choroby układu krążenia, choroby
Parkinsona, nadczynności tarczycy, stwardnienia rozsianego, dyskopatii, przepukliny, artretyzmu, a
także ciąży skonsultuj z lekarzem, czy możesz wykonywać tego rodzaju ćwiczenia;

pamiętaj o tym, że rytuały tybetańskie to przede wszystkim rytuały energetyczne, a nie sport

.

wyczynowy; wykonuj te ćwiczenia powoli, starannie i świadomie traktując je jako rodzaj medytacji