– 1 – 

1944 

Kiedyś dadzą ci karabin, każą równo stać, 

d F C d F C 

Kiedyś każą załadować, potem oddać strzał. 

 

Siłą wpędzą do okopu, błoto wbiją w twarz, 
Potem padnie rozkaz "Umrzyj!" i skończy się czas. 
 

Rozkaz, rozkaz – idziemy ze śpiewem! 

d C d C  F C 

Rozkaz, rozkaz – a sztandar powiewa 

d C d C  F C 

Nasz. 

d F C  d F C 

 
Tamten frajer z drugiej strony to odwieczny wróg, 
Rozkaz pada, rzucasz granat, on już jest bez nóg. 
Miał 20 lat jak ty i chciał rzucić też. 
Ty dostaniesz wielki order, z niego tryska krew. 
 

Rozkaz, rozkaz… 

 
Deszcze niespokojne potargały sad, 

d C d F D A 

A my na tej wojnie ładnych parę lat. 

d C d B C d 

 
Do domu wrócimy, w piecu napalimy, 

d F C d F C 

Nakarmimy Szarika, a potem Gustlika. 
 

Rozkaz, rozkaz… 

 

– 2 – 

A U NAS LATEM 

Gdzie stare młyny dumnie stoją 

e a 

Nad rzeką której nie zna mapa 

D G 

I choć do domu stąd niedaleko 

C G 

Przewędrujemy kawał świata. 

D G H

7

 

 

A u nas latem jest najlepiej 

e a 

Dywanem w złocie zboże tańczy 

D G 

I nasze słońce jest najlepsze 

C G 

Choć u nas nie ma pomarańczy. 

D G H

7

 

 
Tam dziadek wiatrak zasłuchany 
W żabie rechoty gdzieś za lasem 
Tu znowu kamień na rozdrożu 
Pomylił przeszłość z naszym czasem. 
 

A u nas latem jest najlepiej… 

 
Wędrować dobrze jest wśród jezior 
Gdy słońce mówi nam dobranoc 
I śmiać się nocą do księżyca 
I kłaść się spać dopiero rano. 
 

A u nas latem jest najlepiej… 

 
Aż przyjdą czasy gdy ścierniska 
Śniegi przykryją aż do wiosny 
W lesie igłami nam się skłonią 
Polskie, zielone zawsze sosny. 
 

A u nas latem jest najlepiej… 

 

– 3 – 

BALLADA O SYRENIE OK

RĘTOWEJ 

Gdy nasz statek szedł na dno, 

a e 

Martwił się tym mało kto. 

F G a 

Co tam jeden statek mniej, jeden więcej. 

F G C a 

Zresztą miał opinię złą, przeznaczony był na złom. 

F G C a 

Już armator go skreślił w swojej księdze, 

F G a 

 
Gdy wiatr dmuchał, a deszcz siekł, 
Tak jak sito kadłub ciekł, 
Trzeszczał każdy dyl w nim, każdy gnat. 
Krzywy komin sadzą wiał, wodę tak jak gąbka brał 
Stara łajba, stare pudło, stary grat. 
 
Pływaliśmy tyle lat, 
Zwiedziliśmy cały świat 
I trzeba było w końcu zejść z tego statku. 
Najpierw Danny, potem Jim, a ja zszedłem razem z nim, 
Dalej Billy no i szyper na ostatku. 
 
Odpływała z nami łódź, 
Szyper krzyknął wiosła rzuć, 
Gwizdkiem mu ostatni salut dajmy. 
Poszedł z wiatrem ostry dźwięk, a ze statku nagle jęk 
Jęk syreny pełen smutku, pełen żalu. 
 
Nikt nie został przecież tam, 
On oddaje salut nam, 
On nas żegna też jak zwyczaj każe. 
Jeszcze komin w górze tkwi, jeszcze chwila i już znikł 
I bez statku zostali marynarze. 
 
Słowem się nie ozwał nikt, 
Mechaniczny może trick, 
Gdy dociekniesz i tak nic ci nie pomoże. 
Jak poszliśmy wtedy pić, tak pijemy aż do dziś – 
Dziwne rzeczy czasem dzieją się w morzu. 

 

– 4 – 

BESKID 

A w Beskidzie rozzłocony buk 

G C D G 

A w Beskidzie rozzłocony buk 

G C G D 

Będę chodził Bukowiną 

C D 

Z dłutem w ręku 

G 

By w dziewczęcych twarzach 

C  

Uśmiech rzeźbić 

G  

Niech nie płaczą już 

C D 

Niech się cieszą po kapliczkach 

C D 

Moich dróg. 

G 

 

Beskidzie, malowany cerkiewny dach 

G C D G 

Beskidzie, zapach miodu w bukowych pniach 

G C H

7

 e 

Tutaj wracam, gdy ruda jesień 

C D 

Na przełęcze swój tobół niesie 

G C 

Słucham bicia dzwonów 

G 

W przedwieczorny czas 

C D 

 
Beskidzie, malowany wiatrami dom 

G C D G 

Beskidzie, tutaj słowa inaczej brzmią 

G C H

7

 e 

Kiedy krzyczę w jesienną ciszę 

C D  

Kiedy wiatrem szeleszczą liście 

G C 

Kiedy wolność się tuli w ciepło moich rąk 

G C D 

Gdy jak źrebak się tuli do mych rąk. 

C D G 

 
A w Beskidzie zamyślony czas 
A w Beskidzie zamyślony czas 
Będę chodził gór poddaszem  
By zerwanych marzeń struny 
Przywiązywać niespokojnym dłoniom drzew 
Niech mi grają na rozstajach 
Moich dróg. 
 

Beskidzie, malowany cerkiewny dach… 

 

– 5 – 

BIAŁA SUKIENKA 

Czasami, gdy mam chandrę i jestem sam, 

a e F C 

Kieruję wzrok za okno, wysoko tam, 

a e F G C 

Gdzie nad dachami domów i w noc, i dniem, 

E a D

7

 G 

Nadpływa kołysząca…, marzeniem…, snem. 

a e F G C 

 

I ona taka w tej białej sukience, 

C G 

Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 

C F C 

Chwyciłem mocno jej obie ręce 

G C F 

Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech. 

C D

7

 G 

I cała w żaglach, jak w białej sukience, 

C G 

Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 

C F C 

Chwyciłem mocno ster w obie ręce 

G C F 

I żeglowałem zasłuchany w fali śpiew. 

C D

7

 G 

 
Wspomnienia przemijają, a w sercu żal. 
Wciąż w łajbę się przemienia dziewczęcy czar. 
Jeżeli mi nie wierzysz, to gnaj co tchu, 
Tam z kei możesz ujrzeć coś z mego snu. 
 

I ona taka w tej białej sukience… 

 
Nie wiem, czy jeszcze kiedyś zobaczę ją. 
Czy tylko w moich myślach jej oczy lśnią? 
Gdy pochylona, ostro do wiatru szła… 
Znowu się przeplatają obrazy dwa. 
 

I ona taka w tej białej sukience… 

 

 

– 6 – 

CAŁY DZIEŃ NA SZLAKU 

Tysiące mil mam za sobą już, 

C 

Spocone czoło pokrywa kurz, 

F C 

Lecz ciągle idę, woła mnie mój szlak. 

C G G

7

 

Na polnej drodze pozdrawiam wiatr, 

C 

Czasem w strumieniu przemyję twarz, 

F C 

A przed zaśnięciem pytam o drogę gwiazd. 

C G G

7

 C 

 

Cały dzień na szlaku, 

F C 

A wieczorem ognia blask. 

d a 

Chociaż nieraz w brzuchu pusto, 

C 

Zawsze sobie radę dam. 

d F C 

 
Spłukane deszczem niebo lśni, 
Czerwienią słońce barwi świt, 
Odrzucam koce, w drogę ruszać czas. 
Deszczowych pereł się dywan skrzy, 
Królewskim gestem wiatr spędza mgły. 
Już bez wahania wkraczam na mój szlak. 
 

Cały dzień na szlaku… 

 
Wędrówka kiedyś skończy się, 
Osiadłe życie zacznę wieść. 
Pieniądze, żona, dzieci pewnie też. 
Ale na pewno odnajdzie mnie 
Natrętny refren piosenki tej. 
Wyruszam znowu, niech dzieje się co chce. 
 

Cały dzień na szlaku… 

 

– 7 – 

CHEMIK 

Mam dwie ręce do każdej roboty, 

G 

Bardzo lubię święta i wolne soboty. 

a 

Chodzić do szkoły też mi się nie chciało, 

G 

Siły to mam dużo, lecz rozumu mało. 

a 

Z mych nauczycielek tylko jedną kocham, 

F C 

Co uczyła robić C

2

H

5

OH. 

F G 

Pani w swej pracowni piękny zestaw miała, 

F C 

A, że mnie lubiła, to mi pokazała. 

G C 

Od tej pory w sklepie nigdy nie kupuję, 

F C 

W kuchennym zaciszu sam se produkuję. 

G C 

 

Psyt, psyt, cichuteńko gaz mi syczy. 

D e 

Psyt, psyt, słychać wody dźwięk w chłodnicy. 

A h A 

Bul, bul, mówi rurka da wężyka – 

D e 

Jaka piękna to muzyka. 

A D   A 

Mniam, mniam, mówią drożdże sacharozie, 

D e 

Mniam, mniam, w cieście byłoby nam gorzej. 

A h A 

Cmok, cmok, drożdże z cukrem się całują 

D e 

I zaraz potem pączkują. 

A D 

 
Najgorsze są chwile, kiedy wstaję rano – 
Nie wiem, gdzie mam głowę, a gdzie mam kolano. 
Chcę się czegoś napić, więc otwieram kredens, 
A tam siedzi hrabia von Delirium Klemens. 
Wraz z nim jego wierne życia towarzyszki, 
W zimowych futerkach cztery białe myszki. 
Wiem, kto ich tu przysłał – mówiła mi żona. 
To są delegaci znanej firmy Ponar. 
Bo odkąd zaczęli robić tę Vistulę, 
Strasznej konkurencji boją się bidule. 
 

Kap, kap, kropla po kropelce spada. 
Kap, kap, słychać nawet u sąsiada. 
Bul, bul, mówi rurka… 

 

– 8 – 

 

Komitet blokowy, podczas swoich obrad, 
Mnie zaproponował do nagrody Nobla. 
A ja się nie zgadzam, mówię wam lojalnie, 
Bo moja pracownia działa nielegalnie. 
Wiem, że zasłużyłem, macie dużo racji, 
Ale przecież nie ma Nobla w konspiracji. 
Jak ktoś do drzwi puka, mnie to nie przeszkadza, 
Może to są goście, może to są władza. 
Zacier mam w akwarium – tak w razie kontroli, 
Przecież nikt do rybek się nie dop… 
 

Psyt, psyt, cichuteńko… 

 
Bo ja jak wypiję, to mam w sobie luz, 
Nie straszny mi Pershing, nie straszny mi Crous. 
Wtedy, się otwarcie, śmiało mogę przyznać, 
Że ze mnie jest, tego, niczego mężczyzna. 
Wtedy mi nie zimno, gdy leżę na ziemi. 
O jak ja cię kocham moja Pani z chemii! 
 

Kap, kap, kropla po kropelce… 

 

– 9 – 

CHODŹ Z NAMI W ŚWIAT 

Masz bracie mocne buty, masz? 

C F G 

Masz bracie stare spodnie, masz? 

C F G 

 

No to, chodź z nami w świat, 

C E 

No to, chodź z nami w świat, 

a F 

Poznasz nasze życie i włóczęgi smak.  x2 

C G C (G) 

 
Potrafisz śpiewać i się śmiać? 
Potrafisz tańczyć bracie nasz? 
 

No to, chodź z nami w świat… 

 
Potrafisz wino stare pić? 
Kochać dziewczyny tak jak nikt? 
 

No to, chodź z nami w świat… 

 
Już tej piosenki refren znasz? 
Śpiewać ochotę z nami masz? 
 

No to, chodź z nami w świat… 

 

– 10 – 

CIĄGLE ZA CIENKO 

Ciągle za cienko w życiu idzie nam, ciągle za cienko 

C G 

Bo mamy za mało i więcej by chciało się 

F G C G 

Wierzcie piosenkom, pijcie piwo i wierzcie piosenkom 

C G 

Że gdzieś ludzie mówią, że jest chyba nie tak źle. 

F G C 

 

Chyba, może, na pewno 

G 

Odpowiem, a jutro pomyślę, że to nie tak 

a F C 

Chyba, może, na pewno 

G 

Rozstrzygnąć to trudno, bo nikt chyba nie wie jak.  a F C 

 
Forsę na pociąg, zabieramy se forsę na pociąg 
I gnamy na zachód okrągłe miliony zbić 
Strasznie wysoko zamierzamy dojść, aż za wysoko 
A któż wie na pewno, czy łatwiej będziemy żyć. 
 

Chyba, może, na pewno… 

 
Durne poglądy, uważacie, że durne poglądy 
Lecz myślę, że czasy niepewne nastały nam 
Czyś ty niemądry, zapytacie mnie – czyś ty niemądry 
A ja się zająknę i taką odpowiedź dam. 
 

Każde jutro jest lepsze gdziekolwiek dzisiejszy dzień 
Każda chwila opóźnia tyle, że nie chce się lepiej. 

 

– 11 – 

DESZCZOWE LATO 

Kiedy jest deszczowe lato 

d a 

Mokną świerszcze w mokrym sianie 

E

7

 a 

Woda szkodzi strunom skrzypiec 

d a 

Więc nie w głowie im cykanie. 

E

7

 a A

7

 

 

Lato, deszczowe lato 

d a 

Na przekór ludziom, na przekór kwiatom 

E

7

 a A

7

 

Lato, deszczowe lato 

d a 

Że nawet świerszcze nie mogą grać. 

E

7

 a 

 
Woda schodzi z gór ścieżkami 
Wiatr gałęziom strąca krople 
Chlapie błoto pod butami 
Wszystko jest zupełnie mokre. 
 

Lato, deszczowe lato… 

 
Dymią szczyty jak wulkany 
Mgiełka w polu , mgiełka w sadzie 
W żółtej glinie ślad wibramów 
Odciśnięty tak wyraźnie. 
 

Lato, deszczowe lato… 

 
Polne kwiaty mają dreszcze 
Nic nie będzie z ich zapachu 
Pod słomianym dachem szopy 
Deszcz nas dzisiaj trzymał w szachu. 
 

Lato, deszczowe lato… 

 
Kiedy mgła opadnie nisko 
Drzewo się za drzewem chowa 
Leśne licho z mokrą brodą 
Lubi wtedy spacerować. 
 

Lato, deszczowe lato… 

 

– 12 – 

DZIKI WŁÓCZĘGA 

Byłem dzikim włóczęgą przez tak wiele dni, 

D A

7

 D G 

Przepuściłem pieniądze na dziwki i dżin. 

D A

7

 D 

Dzisiaj wracam do domu, pełny grosza mam trzos 

D A

7

 D G 

I zapomnieć chcę wreszcie jak podły był los. 

D A

7

 D 

 

Już nie wrócę na morze, 

A A

7

 

Nigdy więcej o nie! 

D G 

Wreszcie koniec włóczęgi, 

D G 

Na pewno to wiem. 

A

7

 D 

 
I poszedłem do baru, gdzie bywałem nie raz, 
Powiedziałem barmance, że forsy mi brak. 
Poprosiłem o kredyt, powiedziała – idź precz! 
Mogę mieć tu stu takich na skinienie co dzień. 
 

Już nie wrócę na morze… 

 
Gdy błysnąłem dziesiątką, to skoczyła jak kot 
I butelkę najlepszą przysunęła pod nos. 
Powiedziała zalotnie – co chcesz mogę ci dać. 
Ja jej na to – ty flądro, spadaj znam inny bar. 
 

Już nie wrócę na morze… 

 
Gdy stanąłem przed domem, przez otwarte drzwi 
Zobaczyłem rodziców – czy przebaczą mi? 
Matka pierwsza spostrzegła jak w sieni wciąż tkwię, 
Zobaczyłem ich radość i przyrzekłem, że: 
 

Już nie wrócę na morze… 

 

– 13 – 

THE WILD PADDLER 

I've been a wild paddler for many a year 

D A

7

 D G 

And I spent all my money on rivers and beer 

D A

7

 D 

And now I'm returning with gold in great store 

D A

7

 D G 

And I never will play the wild paddler no more 

D A

7

 D 

 

And it's no, nay, never 

A A

7

 

No, nay, never, no more 

D G 

Will I play the wild paddler 

D G 

No, never, no more 

A

7 

D 

 
I went to a storehouse I used to frequent 
And I told the boat salesman my money was spent 
I asked him for credit, he answered me "Nay 
Such a custom of yours I could have any day" 
 

And it's no, nay, never… 

 
I took from my pocket ten sovereigns bright 
And the boat salesman's eyes opened wide with delight 
He said "I have drysuits and boats of the best 
And the word that I spoke sure were only in jest" 
 

And it's no, nay, never… 

 
I'll go home to my sweetheart, confess what I've done 
And I'll ask her to pardon this prodigal one 
And if she caress me as oft times before 
Sure I never will play the wild paddler no more 
 

And it's no, nay, never… 

 

– 14 – 

ECH MUZYKA, MUZYKA 

O dajcie mi te małe skrzypce 

G D 

Może na skrzypcach wygram 

C G 

Wiatr i pochyłą ulicę 

C G 

I noc co taka niezwykła. 

D G 

 

Ech muzyka, muzyka, muzyka 

G A D 

Spod smyka zielony kurz 

G A D fis 

Lecą gwiazdy zielone spod smyka 

h A D A 

Damy karo bukiety róż 

G A D 

 
Uwzględnijcie mizerne granie 
A nie bijcie, gdy wezmę źle 
Jaki ton na strunie baraniej 
Na  G, D, A czy E. 
 

Ech muzyka, muzyka, muzyka… 

 
Prowadzi muzyka za smykiem 
Drzewa o niemej podzięce 
Oczami za smykiem suną 
Zgrabiałe, duże ręce. 
 

Ech muzyka, muzyka, muzyka… 

 
Na moście stoją przez liście 
Światło na smyk się sypie 
Słuchajcie to dziecko nuci 
W czarodziejskim pudełku skrzypiec. 
 

Ech muzyka, muzyka, muzyka… 

 

– 15 – 

GDYŃSKI PORT 

Gdy nad gdyńskim porem zaświeci nam słońce 

C G a e 

Po długim zimowym śnie 

F C F G 

Rozkwitną znów białe żagle u rei - 

C G a e 

Wietrze, wiej im, o hej! 

F C 

 
Przytulna keja już męczy nas nudą 
Powszechnych lądowych spraw… 
Rozgorzał ogień nam w sercach, już czas - 
Hej, żeglarze, już czas! 
 

Kotwicę mokrą zawieśmy u burt, 

F

7+

 C 

Wiatr niech nam melodię gra! 

F

7+

 C 

Morze poniesie miarowy nasz wtór 

F

7+

 C a 

Żeglarskiej pieśni przez świat! 

F G 

 
Już gdzieś za rufą pozostał nasz dom 
Pełen ciepłych słów naszych żon, 
Lecz nam nie pora spoglądać dziś wstecz - 
Wiatr porywa nasz śpiew! 
 

Kotwicę mokrą zawieśmy u burt… 

 
Gdy nad gdyńskim porem zaświeci nam słońce 
Po długim zimowym śnie 
Rozkwitną znów białe żagle u rei - 
Wietrze, wiej im, o hej! 

 

– 16 – 

GÓRALSKA OPOWIEŚĆ 

Kiedy góral umiera, to góry z żalu sine 

D D

7

 

Pochylają nad nim głowy, jak nad swoim synem. 

G D 

Las w oddali szumi mu odwieczną pieśń bukową, 

e G D 

A on długo sposobi się przed najdalszą drogą. 

e G D 

 
Kiedy góral umiera, to nikt nad nim nie płacze, 
Siedzi, czeka aż kostucha w okno zakołacze. 
Oczy jeszcze raz podniesie wysoko do nieba, 
By pożegnać góry swoje, by im coś zaśpiewać. 
 

Góry moje, wierchy moje, otwórzcie swe ramiona,  D e 
Niech na miękkim z mchu posłaniu 

G 

Cichuteńko skonam 

D 

Ojcze mój, halny wietrze, powiej ku północy, 

D e 

Ciepłą, drżącą swoją ręką zamknij zgasłe oczy, 

G D 

Bym mógł w ziemię wrosnąć, strzelić potem 

e 

Do słońca smreczyną 

G D 

I na zawsze szumieć już nad swoją dziedziną. 

e G D 

 
Kiedy góral umiera to dzwony mu nie grają, 
Cicho wspina się pod bramy góralskiego raju, 
Tylko strumień na kamieniach żałobną nutę składa, 
Tylko nocka chmurnooka górom opowiada. 
 

Góry moje, wierchy moje, otwórzcie swe ramiona… 

 
A gdy góral już umrze, to nikt nie układa baśni, 
Tylko w niebie roziskrzonym mała gwiazdka zgaśnie. 
Ziemia twardą, szorstką ręką tuli go do siebie, 
By na zawsze mógł już zostać pod góralskim niebem. 
 

Góry moje, wierchy moje, otwórzcie swe ramiona… 

 

– 17 – 

GÓRSKA BALLADA 

Przyłączył się do nas na jednej z wędrówek 

C F G C 

Razem z nami przemierzał górskie szlaki 

F e 

Rzadko do kogoś odezwał się słowem 

F e d C 

Lecz chyba mu dobrze było z nami. 

D

7

 G 

 
Raz kiedyś w schronisku, gdy noc nas zdybała 
Otworzył jakiś zeszyt wypłowiały 
Spod palców spłynęły mu dźwięki gitary 
I słowa nieznane lecz bliskie. 
 

Bo zagrał swą balladę, a w niej zamknął echa gór  a e F G C 
Bo zagrał swą balladę, górskich potoków szum. 

a e F G C 

 
Od tego wieczoru już zawsze nam śpiewał 
O nim samym mówiły piosenki 
Jakieś imię dziewczyny, wspomnienia dużego miasta 
Dym z ognisk i noce nieprzespane. 
 
Na jednym ze szlaków pożegnał się z nami 
Odszedł drogą inną nieznaną 
Odszedł jak Majster Bieda, może kiedyś powróci 
Zawsze na niego czekamy. 
 

By zagrał swą balladę, a w niej zamknął echa gór 
By zagrał swą balladę, górskich potoków szum. 

 

– 18 – 

HIGH LIFE 

Żyli raz pan i pani 

a 

Zbyt dobrze wychowani 

a E

7

 

Kultura ich niezwykła 

E

7

 

Służyła za przykład 

E

7

 a 

Wytworny mieli pałac 

a 

W garażu Lancia stała 

a E

7

 

A po posadzkach lśniących 

E

7

 

Snuł się rój służących 

E

7

 a 

Ponadto przez dzień cały 

G

7

 C 

W pałacu królowały : 

d E 

 

High life, bon ton 

a E 

Savoir vivre, pardon 

E

7

 a 

 
W pożyciu nawet bliskim 
O formy dbali wszystkie 
Tak byli wychowani 
Ów pan i pani 
Gdy siła czasem znana 
Targała sercem pana 
Mógł wkroczyć najlegalniej 
W głąb pani sypialni 
Miał taktu jednak tyle 
Że wpierw posyłał bilet 
 

High life, bon ton… 

 
Raz nie zważając na nic 
Wszedł do sypialni pani 
I ujrzał w świetle ranka 
Przy pani – kochanka 
Nie znosił metod gminu 
Brutalnych rękoczynów 
I nie próbował wcale 
Wieść rozmów z rywalem 
Spojrzeli i po chwili 
W milczeniu się skłonili 

 

– 19 – 

 

High life, bon ton… 

 
Zaś w lasku na Bielanach 
Pan stanął na wprost pana 
Cylinder, monokl w oku 
I dystans sto kroków 
W obronie czci kobiety 
Podnieśli pistolety 
Zagrzmiało, wystrzeliło 
I w niebie dziur przybyło 
Na ziemi zaś pan z panem 
Szli oblać to szampanem 
 

High life, bon ton… 

 
W domu zaś pan do pani 
Rzekł – po cóż serce ranić 
Nie będę cię wstrzymywał  
Bądź wolna i szczęśliwa 
Tak – rzekła – o mój miły 
Sny nasze się prześniły 
On stanął na mej drodze 
Skończone! Odchodzę! 
Sam pomógł, futro włożył 
Uprzejmie drzwi otworzył 
 

High life, bon ton… 

 
A gdy już w progu stała 
Krew nagle w nim zawrzała 
Jak skoczy, jak nie wrzaśnie 
Jak kopnie ją w…– no właśnie 
Skoczyła i zawyła 
I w mordę go strzeliła 
A potem wpół zemdlona 
Upadła mu w ramiona 
I rzekła - Och mój miły! 
I znowu powróciły 
 

High life, bon ton… 

 

– 20 – 

HISZPANKA Z CALLAO 

Przepuściłem znów całą forsę swą 

G e 

Na hiszpańską dziewkę z Callao 

C D 

Wyciągnęła ze mnie cały szmal 

G e 

I spłukałem na nią się do cna 

C D 

Już znikają główki portu 

G D 

W którym stary został dom 

G D 

Znów za rufą niknie w dali 

G e 

Ukochany stały ląd 

C D 

 

Dalej chłopcy rwijmy fały 

G e 

Niech uderzy w żagle wiatr 

C D 

W morze znowu wypływamy 

G e 

Ile tam spędzimy lat 

C D 

 
Już niejeden pokład nam domem był 
I niejeden bat nam plecy bił 
Choć robota ciężka i żarcie psie 
W Callao po rejsie znajdziesz mnie 
Już znikają główki portu 
W którym stary został dom 
Znów za rufą niknie w dali 
Ukochany stały ląd 
 

Dalej chłopcy rwijmy fały… 

 
Zaprószyłem tam nie raz głowę swą 
W barze u Hiszpanki z Callao 
Rumu butelkę dała mi 
I ciągnęła ze mną aż po świt 
Już znikają główki portu 
W którym stary został dom 
Znów za rufą niknie w dali 
Ukochany stały ląd 
 

Dalej chłopcy rwijmy fały… 

 
A pod Cape Horn gdzie nas poniesie wiatr 
Popłyniemy z sztormem za pan brat 

 

– 21 – 

Przez groźne burze, grad i lód 
Dojdziemy aż do piekła wrót 
Choć grabieją z zimna ręce 
Zadek mikry dzień i noc 
Jedna myśl rozgrzewa serce 
O Hiszpance z Callao 
 

Dalej chłopcy rwijmy fały… 

 

– 22 – 

HOSADYNA 

Hej, od Krakowa jadę, hej jadę w obce strony, 

d C d d C A 

Bo mi nie chcieli dać, Hosadyna, Hosada 

d C d C d C d C 

Dziewczyny ulubionej. 

  x2 

d C d 

 
Hej, szerokim gościńcem, hej jedzie wóz za wozem, 
Jak mi cię nie dadzą, Hosadyna, Hosada 
Popłynę sobie morzem. 
 
Popłynę sobie morzem, albo utopię w Wiśle, 
Żebyś se wiedziała, Hosadyna, Hosada 
Co ja o tobie myślę. 
 
Co ja o tobie myślę i myśleć nie przestanę, 
Póki cię, dziewczyno, Hosadyna, Hosada 
W swe łapy nie dostanę. 
 
A jak cię już dostanę, to cię utopię w Wiśle, 
Żebyś se wiedziała, Hosadyna, Hosada 
Co ja o tobie myślę. 

 

– 23 – 

I ZNÓW JESTEŚMY RAZEM 

I znów jesteśmy razem, 

C 

Tak dobrze razem być, 

C

7

 

Złączeni deszczem i pogodą, 

F C 

Troskami dawnych dni, 

d G

7

 

Troskami przyszłych lat, 

C a 

Nadzieją gorącą i młodą. 

F

7+

 G 

 
I znów jesteśmy razem, 
Wszak łatwiej razem śnić 
O ziemi, gwiazdach i kolorach, 
Że jutro będzie dzień, 
Nadziei pełen dzień 
Jaśniejszy choć trochę niż wczoraj. 
 

Więc splećmy swe dłonie, 

d G

7

 

Niech żar naszych rąk 

C a 

Przeniknie do głębi, do serca. 

d G

7

 C 

A potem poleci w górę pod błękit, 

F G

7

 C a 

Na niebie zapali nam tęczę. 

F A

7

 C 

 
I znów jesteśmy razem, 
Tak blisko ty i ja, 
Lęk szczęścia tli się w naszych oczach, 
Ucieka ptakiem myśl, 
Ucieka wiatrem szept, 
Nie trzeba, nie trzeba słowa. 
 
I znów jesteśmy razem, 
Wszak łatwiej razem śnić 
O ziemi, gwiazdach i kolorach, 
Że jutro będzie dzień, 
Nadziei pełen dzień 
Jaśniejszy choć trochę niż wczoraj. 
 

Więc splećmy swe dłonie… 

 

– 24 – 

JAK TO DOBRZE BYĆ HARCERZEM 

Jak to dobrze być harcerzem, 

a d 

Na wędrówkach spędzać czas. 

E a 

Na północy – pojezierze, 
Na południu – góry, las. 
 

Hej las – mówię wam, 

d 

Szumi las – mówię wam, 

a 

A w lesie – mówię wam – sosenka. 

E a 

Spodobała mi się jeden raz 

d a 

Harcerka Marysieńka 

E a 

 
Sama woda łódkę niosła, 
Niosła łódkę w siną dal. 
A on, zamiast trzymać wiosła, 
Objął ją i śpiewał tak: 
 

Hej las – mówię wam… 

 
Całuj mocno, całuj szczerze, 
Ile tylko siły masz, 
A ja wtedy ci uwierzę, 
Że prawdziwą miłość znasz. 
 

Hej las – mówię wam… 

 

– 25 – 

JEDYNE CO MAM 

Jedyne co mam to złudzenia, 

a 

Że mogę mieć własne pragnienia. 

a G a 

Jedyne co mam to złudzenia, 

d a 

Że mogę je mieć. 

G a 

 
Miałem siebie na własność, 

a 

Ktoś zabrał mi prywatność. 

a G a 

Co mam zrobić, bez siebie jak żyć, 

d a 

Bez siebie jak żyć. 

a G a 

 

Jedyne co mam to złudzenia… 

 
Miałem słowa własne, 
Ktoś stwierdził, że zbyt ciasne. 
Co mam zrobić, bez słów jak żyć, 
Bez słów jak żyć. 
 

Jedyne co mam to złudzenia… 

 
Miałem serce dla wszystkich, 
Ktoś klucz do niego wymyślił. 
Co mam zrobić, bez serca jak żyć, 
Bez serca jak żyć. 
 

Jedyne co mam to złudzenia… 

 
Miałem myśli spokojne, 
Lecz ktoś wywołał w nich wojnę. 
Co mam zrobić, teraz jak żyć, 
Jak teraz żyć. 
 

Jedyne co mam to złudzenia… 

 

– 26 – 

KARCZMA DLA SAMOTNYCH 

Na piaszczystej drodze chłodny we włosach wiatr 

a d 

Już przeszedłeś w życiu tyle, za plecami drogi szmat 

e C G 

Nagle na widnokręgu ostry światła blask 

a d 

Może twym strudzonym nogom odpoczynek ktoś chce dać. e C G 
 

Witaj w naszej Karczmie Dla Samotnych 

E a 

Usiądź z nami w Karczmie Dla Samotnych 

E a 

Będzie piękna noc, będzie długa noc 

F C F C 

Tu zawsze są otwarte drzwi. 

F C G 

 
Tu się schronisz chłodną nocą, tu pył drogi zmyjesz z warg 
Tu zdrożone stopy spoczną, gdy zmęczenie ugnie kark 
Wiatr oplata okiennice, dym po chmurach hen się wspina 
My się sercem podzielimy, gdy nadejdzie zła godzina. 
 

Witaj w naszej Karczmie Dla Samotnych… 

 
Wspomnisz jeszcze jak to było, kiedy minie wiele lat 
Jak brzuchate szczęście piło do dna poezji dzban 
Nim odejdziesz mówiąc – bywaj – powtórzymy ci od nowa 
Na teraz i na całe życie… słowa 
 

Witaj w naszej Karczmie Dla Samotnych… 

 

– 27 – 

KASZKA MANNA  

Niedobrze się robi ptaszkom 

C a   

Odbija się myszce 

F G 

Karmi mamcia dziecko kaszką 

C a  

Łyżeczka po łyżce. 

F G 

 
Karmi, nuci coś radośnie 
Jedz, jedz ty łobuzie 
Dziecku kaszka w buzi rośnie 
I rozdyma buzię. 

 
Ma już pełny brzuszek, płucka 

C a 

Usta i nereczki 

d G

7

 C 

Kaszka sączy mu się z uszek 

C a 

I rozpycha majteczki. 

d G

7

 C 

 
Dziecko słysząc matki piosnkę  
Tak myśli figlarnie  
Jak cię dorwę, gdy dorosnę  
To też cię nakarmię. 
 
Zaśmiało się lube dziecię  
Na myśl o igraszkach  
Mamcia myśli: a więc przecie  
Smakuje ci kaszka. 

 
Dam ci jeszcze żebyś przytył  
Miał pulchne policzki  
Dziecko żuje, myśląc przy tym  
Ach dajcie mi nożyczki. 

 
Wtem huknęło coś jak mina  
Gówniarz zwymiotował.  
Porzygała się dziecina  
Zaczniemy od nowa.  
 

Kot z rozpaczy wskoczył w wannę  
Pies się wściekł na dworze  
Po coś stworzył kaszkę mannę  
O sympatyczny Boże. 

 

– 28 – 

KOLĘDA 

Aniołowie, aniołowie biali, 

C F

7+

 

Nacoście to tak u żłóbka czekali 

C G 

Pocoście tak skrzydełkami trzepocąc 

C F

7+

 

Płatki śniegu rozsypali ciemną nocą… 

C F

7+

  C 

 

Czarne noce – aniołowie w naszej ziemi, 

G F 

Czarne gwiazdy, śnieg czarny i miłość 

a G 

I pod tymi obłokami ciemnymi, 

C F

7+

 

Nasze serce w ciemność się zmieniło… 

C F

7+

  C 

 
Aniołowie, aniołowie biali, 
O przyświećcie blaskiem skrzydeł swoich 
By do pana trafił ten zgubiony 
I ten co się oczu podnieść boi. 
 

I ten, który bez nadziei czeka 
I ten rycerz w rozszarpanej zbroi, 
By jak człowiek szedł do boga–człowieka. 
Aniołowie, aniołowie biali! 

 
Aniołowie, aniołowie biali, 
Nacoście to tak u żłóbka czekali, 
Pocoście tak skrzydełkami trzepocząc, 
Płatki śniegu rozsypali czarną nocą.... 

 

– 29 – 

KOLOROWY WIATR 

Masz mnie za głupią dzikuskę 

c B 

Lecz choć cały świat zwiedziłeś, 

c 

Zjeździłeś wzdłuż i wszerz. 

g 

I mądry jesteś tak, 

c g 

Że aż słów podziwu brak 

c B 

– Dlaczego, powiedz mi, tak mało wiesz? 

c B G 

Mało wiesz? 

g C 

 
 

(C a) 

Na lądzie, gdy rozglądasz się lądując, 

C a 

Chcesz wszystko mieć na własność, nawet głaz. 

C a 

A ja wiem, że ten głaz ma także duszę, 

F’e d 

Imię ma i zaklęty w sobie czas. 

d'e a 

 
Ty myślisz, że są ludźmi tylko ludzie, 

C a 

Których ludźmi nazywać chce twój świat. 

C’a G 

Lecz jeśli pójdziesz tropem moich braci, 

F’e d 

Dowiesz się największych prawd, najświętszych prawd. 

d'G C 

 

Czy wiesz czemu wilk tak wyje 

a 

W księżycową noc, 

e’F 

I czemu ryś tak zęby szczerzy rad? 

a e 

Czy powtórzysz tę melodię co z gór płynie, 

F’G C 

Barwy, które kolorowy niesie wiatr, 

d’F G 

Barwy, które kolorowy niesie wiatr? 

d'F C 

 
Pobiegnij za mną leśnych duktów szlakiem, 
Spróbujmy jagód w pełne słońca dni. 
Zanurzmy się w tych skarbach niezmierzonych 
I choć raz o ich cenach nie mów nic. 
 
Ulewa jest mą siostrą, strumień bratem, 
A każde z żywych stworzeń to mój druh. 
Jesteśmy połączonym z sobą światem, 
A natura ten krąg życia wprawia w ruch. 
 
Do chmur każde drzewo się pnie 

F’e a’ 

– Skąd to wiedzieć masz, skoro ścinasz je? 

d G 

 

– 30 – 

 

To nie tobie ptak się zwierza 

a 

W księżycową noc, 

e’F 

Lecz ludziom wszelkich ras i wszelkich wiar. 

a e 

Więc zanućmy tę melodię, co z gór płynie – 

F’G C 

Barwy, które kolorowy niesie wiatr. 

d’F G 

Możesz zdobyć świat, 

d’G 

Lecz to będzie tylko świat, 

e’F 

Tylko świat – 

a 

Nie barwy, które niesie wiatr. 

e’F d C 

 

– 31 – 

COLOURS OF THE WIND 

You think I’m ignorant savage 

c B 

And you’ve been so many places 

c 

I guess it must be so 

g 

But still I cannot see 

c g 

If the savage one is me 

c B 

How can be there so much that you don’t know? 

c B G 

You don’t know… 

g C 

 
 

(C a) 

You think you own whatever land you land on 

C a 

The earth is just a dead think you can claim 

C a 

But I know every rock and tree and creature 

F’e d 

Has a life, has a spirit, has a name 

d’e a 

 
You think the only people who are people 

C a 

Are the people who look and think like you 

C’a G 

But if you walk the footstep of a stranger 

F’e d 

You’ll learn thinks you never knew you never knew 

d’G C 

 

Have you ever heard the wolf cry 

a 

To the blue con moon 

e’F 

Or asked a grinning bobcat 

a e 

What he grinned? 

F’G C 

Can you sing with all the voices of the mountain? 

d'F G 

Can you paint with all the colours of the wind? 

d’F G 

Can you paint with all the colours of the wind? 

d’F C 

 
Come run the hidden pine track of the forest 
Come taste the sun sweet berries of the earth 
Come roll in the riches all around you 
And for once, never wonder what they’re worth 
 
The rainstorm and the river are my brothers 
The heron and the otter are my friends 
And we are all connected to each other 
In a circle, in a hope that never ends 

 

– 32 – 

 

How high does the sycamore grow? 

F’e a’ 

If you cut it down, then you’ll never know 

d G 

 

And you will never hear the wolf cry 

a 

To the blue corn moon 

e’F 

For whether we are white or copper–skinned 

a e 

We need to sing with all the voices of the mountain  F’G C 
Need to paint with all the colours of the wind 

d’F G 

You can own the earth and still 

e’F 

All you’ll own is earth until 

a 

You can paint with all the colours of the wind. 

e’F d C 

 

– 33 – 

KOŁYSANKA 

Wiatr chciał zgasić pierwszą gwiazdkę na wieczornym niebie,  C d G C 
Księżyc groźnie mrugnął okiem  "Ta gwiazdka nie dla ciebie".  a d E a 
Poszedł sobie wiatr hulaka w inne świata strony, 
Nad Twym oknem zostawiając gwiazdkę zapaloną. 
 

Śpij, śpij, późna już pora, 

C d 

Niech Ci się słońce śni. 

G C 

Niech Cię ze snu nic nie zdoła 

a d 

Wyrwać, kiedy śpisz. 

E a 

 
Zamknij oczy, zamień się w sen, możesz spokojnie spać, 
Niech do innych drzwi pukają, tu nie marzą o wojnie. 
Niech do innych drzwi łomocą kolby karabinów, 
Tu spokoju nam potrzeba, matce wiernych słów. 
 

Śpij, śpij, późna już pora… 

 
Nas wodzowie zapewniali – wszystko jest na medal, 
Myśmy wcześniej koniec znali, nam medali nie potrzeba. 
Jeszcze dzisiaj trochę mamy spokoju i przyjaźni, 
My w ten spokój się wsłuchamy, co tak wielu drażni. 
 

Śpij, śpij, późna już pora… 

 
Niech sen zaśle świat jak z bajki piękny, malowany, 
Gdzie spragnieni otrzymują wody pełne dzbany. 
Niech nad wszystkim czuwa rycerz prawy i mocarny, 
Który prawdę zawsze ceni, jak Zawisza Czarny. 
 

Śpij, śpij, późna już pora… 

 

– 34 – 

KOWBOJ 

Na prerię szary spływa mrok, po stepach niesie wiatr, 

a G 

Rozsiodłał konia stary kowboj, przy ognisku siadł. 

a C 

Gdy ogień resztką sił się tlił, dorzucił kilka drew. 

a F 

Wieczorne mgły niosą jego pieśń. 

a F a 

 

Co mi tam wiatr, co mi tam chłód, 

C a 

Byle by koń, wiatronogi druh. 

F a 

Byle by koń, lasso i bat, 

C a 

Co mi tam chłód, co mi tam wiatr. 

 F a 

 
Pamiętam stary koniu, gdyś źrebakiem jeszcze był, 
Marzyłem sobie – kupię dom, jak człowiek będę żył. 
Pasałem bydło życie całe, co teraz mam ty wiesz: 
Dwa kolty, pas, ciebie i tę pieśń. 
 

Co mi tam wiatr, co mi tam chłód… 

 
Nazajutrz, gdy kowboje wyganiali bydło w step, 
Starego pochowali już, starej szkapie kula w łeb. 
Na morzu prerii w dali gdzieś kowboi znika sznur, 
Wiatr niesie pieśń, nuci jeszcze bór. 
 

Co mi tam wiatr, co mi tam chłód… 

 

– 35 – 

KUBAŃSKI SZLAK 

Przeklęty niech będzie ten kubański szlak 

a e 

Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 

F G a 

Czy starczy mi życia by poznać ten świat 

a e 

Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 

F G C 

 
Do Amsterdamu zawinąć choć raz 

d G

7

 e a 

 

d e a 

 
Jak szczyna parszywa – parszywy mam rum 
Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 
I w kółko z nim pływam – pić nie chcą go tam 
Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 
 

Do Amsterdamu zawinąć choć raz  

 

(b) 

A dziwki nie miałem już chyba od świąt 

h fis 

Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 

G A h 

Bo tu się zaczyna – tam kończy Golfsztrom 

h fis 

Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 

G A D 

 

Do Amsterdamu zawinąć choć raz 

e A

7

 fis h 

Resztę załatwi czas 

e fis h 

 
Złe oczy dokoła i tłum w koło zły 
Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 
Tam czyste diamenty się błyszczą jak łzy 
Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 
 

Do Amsterdamu zawinąć choć raz 
Resztę załatwi czas 

 

(c) 

Spód w łajbie wyrąbię i puszczę na dno 

cis gis 

Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 

A H cis 

I gdzie zamustruję – zapyta mnie kto 

cis gis 

Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 

A H E 

 

Do Amsterdamu zawinąć choć raz… 

fis H

7

 gis cis 

Resztę załatwi czas 

fis gis cis 

 

– 36 – 

 

Przeklęty niech będzie ten kubański szlak 

 

Bo szkorbut, bo szczury, bo smród 
Czy starczy nam życia by poznać ten świat 
Gdzie forsy, gdzie forsy jest w bród 
 

Do Amsterdamu zawinąć choć raz 
Resztę załatwi czas 

 

– 37 – 

LALKA, CZYLI POLSKI POZYTYWIZM 

Nad Wisłą gnieżdżą się  nędzarze 

a d 

W kościołach dobroczynne tłumy 

E a 

Arystokraci i bogacze 

a d 

Topią w wyścigach ciężkie sumy 

E a 

Nikt nie wie co naprawdę warte 

G C 

Poświęceń po powstańczym dziele 

H

7

 E 

Rzeckiemu śni się Bonaparte 

a d 

Wokulski kocha Izabelę 

E a 

 
Niedożywieni i gruźliczy 
Studenci walczą z błazenadą 
Sztanbał szlachetne weksle liczy 
Patrioci do Paryża jadą 
Trzeba na jakąś stawiać kartę 
Ale rozsądniej grać, czy śmielej 

Rzeckiemu śni się Bonaparte 
Wokulski kocha Izabelę 

 
Świat jest brzemienny w wynalazki 
Metale od powietrza lżejsze 
Polacy żyją z bożej łaski 
Piastując myśli niedzisiejsze 
W szaradzie ułożonej żartem 
Pogodnych wróżb nie słychać wiele 

Rzeckiemu śni się Bonaparte 
Wokulski kocha Izabelę 

 
Na zyski apetyty rosną 
Z pomysłów nie wychodzi żaden 
Zyskowna spółka handlu z Rosją 
Wzięta za narodową zdradę 
Artyście z Włoch o głosie zdartym 
Salon pod nogi zachwyt ściele 

Rzeckiemu śni się Bonaparte 
Wokulski kocha Izabelę 

 

– 38 – 

 

Prosty kolejan nie chce pojąć 
Czy można z życiem chcieć się rozstać 
Figurki w oknie sklepu stoją 
Sklep zmienia pana, a świat postać 
W powietrze wylatuje zamek 
Stając się marzeń rozpadliną 

Rzecki umiera weteranem 
Wokulski znika pod ruiną 

2x 

 

– 39 – 

LASÓW WONNY SMAK  

Lasów wonny smak, pola pełne zbóż 

D A e A 

Gdzieś zaśpiewa ptak, a tu wieczór już 

D A e A 

 

Jak dobrze mi przed siebie iść 

D e G 

Mieć dla siebie swoje dni. 

Fis h 

 

Rozbij namiot swój, gdzie słowika śpiew 
Śpiewa ci do snu nawet szelest drzew. 
 

Jak dobrze mi… 

 
Gdzieś ogniska blask, złotych iskier moc 
Już zasypia las, ty i twoja noc. 
 

Jak dobrze mi… 

 
Dźwięków słychać sto - to włóczęgi śpiew 
Echo słucha go, słucha każdy krzew. 
 

Jak dobrze mi… 

 
Już minęła noc, w drogę ruszać czas 
Więc zapakuj koc, idź przywitaj las. 
 

Jak dobrze mi… 

 
Lasów wonny smak, pola pełne zbóż 
Gdzieś zaśpiewa ptak, ten włóczęgi stróż. 
 

Jak dobrze mi… 

 

– 40 – 

MARYNARSKIE PORTKI 

Z obory prosto wzięli ją, niewinny wiejski kwiat. 

C F C 

Nie miała jeszcze chłopa, choć szesnaście miała lat. 

C G C 

W hotelu księcia Jurka – kelnereczką była tam. 

C F C 

Szefowa strzegła cnoty jej – ta najgroźniejsza z dam. 

C G C 

 

Te marynarskie portki opięte tu i tam, 

G

7

 C 

A w środku kawał chłopa 

F C 

– To marzenie każdej z dam. 

C G C 

 
Do miasta w marszu przybył czterdziesty drugi pułk, 
Łajdaków i bękartów banda, każdy z nich to zbój. 
Burdele zatłoczyli, zapchali każdy bar, 
Lecz kelnereczka wywinęła się z plugawych łap. 
 

Te marynarskie portki… 

 
Dragoni księcia Walii przybyli wkrótce też, 
Ogiery wygłodzone wśród zimowych leż. 
I w całym mieście słychać było kobiet płacz i krzyk. 
Lecz hotelowej kelnereczki znów nie dorwał nikt. 
 

Te marynarskie portki… 

 
Aż kiedyś przybył żeglarz, zwyczajny koł i cham, 
Z dębowym sercem krzepki, w krzyżu postrach cór i mam. 
Przez siedem lat, czy więcej, wędrował gdzieś przez świat 
I widać było o czym myślał przez tę parę lat. 
 

Te marynarskie portki… 

 
Poprosił ją o świecę, by drogę znaleźć mógł, 
A potem o poduszkę i ciepły koc do nóg. 
Zapewnił, że nie dotknie jej, że jej nie przerwie snu, 
Lecz gdyby mogła wejść do wyra, cieplej będzie mu. 
 

Te marynarskie portki… 

 

– 41 – 

 

Niewinna kelnereczka bezmyślnie weszła tam, 
A on się znalazł na niej w mig, ten brutal drań i cham. 
I spożytkował wszystkie różnice obu płci, 
Jedyne co mu rzekła: "No, chyba teraz ciepło ci". 
 

Te marynarskie portki… 

 
Gdy wczesnym rankiem żeglarz bezsilny z łóżka wstał, 
Za kłopot i siniaki pieniążek srebrny dał. 
I rzekł: "Jeżeli córka będzie, w domu trzymaj ją, 
A jeśli będzie chłopak – to na morze wyślij go!" 
 

Niech marynarskie portki jak ja na zadku ma, 
Jak jego tatko niech na reje, gdy mu każą, gna. 

 

Te marynarskie portki… 

 

– 42 – 

MODLITWA DO MOJEJ MUZYKI 

Gdzieś na szlaku wydeptany trakt 

C F C 

Pośród gór czasem w deszcz i wiatr 

e F G 

Rodzi się muzyka moja, w której cały świat zamykam 

C C

7

 F f 

Zaczarowana pięciolinia gra 

C a D G 

 

Więc graj, więc graj muzyko moich myśli 

C F C H

7

 e 

Podaruj ludziom taki sekret 

F C 

Który pozwoli im się śmiać 

D G 

Więc graj, więc graj muzyko moich myśli 

C F C H

7

 e 

Powiedz ludziom dobre słowa 

F C 

Powiedz ludziom dobre słowa. 

F e 

 
Ale kiedyś zmienię tułaczy los 
Pośród połonin stanie drewniany dom 
A wieczorem przy kominku będę siadał z moją muzyką 
Bo przecież ona zawsze ze mną jest. 
 

Więc graj, więc graj muzyko moich myśli… 

 

– 43 – 

NA MAZURY 

Się masz, witam cię, piękną sprawę mam! 

C G C 

Pakuje bety swe i leć ze mną w dal. 

C G C 

Rzuć kłopotów stos, no nie wykręcaj się, 

F C G C 

Całuj wszystko w nos, 

F C 

Osobowym drugą klasą przejedziemy się. 

G 

 

Na Mazury, Mazury, Mazury, 

C F C  

Popływamy tą łajbą z tektury, 

C G C 

Na Mazury, gdzie wiatr zimny wieje, 

C F C 

Gdzie są ryby i grzyby, i knieje. 

C G C 

 
Tam gdzie fale nas bujają, 

F C 

Gdzie się ludzie opalają, 

G C 

Wschody słońca piękne są 

F C 

I komary w dupę tną, 

G C 

 
Gdzie przy ogniu gra muzyka 

F C 

I gorzała w gardle znika. 

G C 

Pan leśniczy, nie wiadomo skąd, 

F C 

Woła do nas "OOO!… paszła won!" 

G C 

 
Uszczelniłem dno, lekko chodzi miecz, 
Zęzy smrodów sto przewietrzyłem precz, 
Ster nie spada już i grot luzuje się, 
Więc się ze mną rusz, 
Już nie będzie tak jak wtedy, nie denerwuj się. 
 

Na Mazury, Mazury, Mazury… 

 
Skrzynkę piwa mam, ty otwieracz weź, 
Napić ci się dam tylko mi ją nieś! 
Coś rozdziawił dziób i masz głupi wzrok, 
No nie stój jak ten słup! 
Z Węgorzewa na Ruciane wykonamy skok! 

 

– 44 – 

 

Na Mazury, Mazury, Mazury, 

D G D 

Popływamy tą łajbą z tektury, 

D A D 

Na Mazury, gdzie wiatr zimny wieje, 

D G D 

Gdzie są ryby i grzyby, i knieje. 

D A D 

 
Tam gdzie fale nas bujają, 

G D 

Gdzie się ludzie opalają, 

A D 

Wschody słońca piękne są 

G D 

I komary w dupę tną, 

A D 

 
Gdzie przy ogniu gra muzyka 

G D 

I gorzała w gardle znika. 

A D 

Pan leśniczy, nie wiadomo skąd, 

G D 

Woła do nas " nas "OOO!… 

A 

Dzień dobry żeglarze!" 

D 

 

– 45 – 

NA ŚMIERĆ BŁAZNA 

Czemu, gdy kochał gnali jak psa 

C a

7

 d

7

 G 

Czemu, gdy szlochał śmieszyła łza 

C G F C 

Krasną czapkę z dzwoneczkami 

F G 

Kładli mu miast korony 

e a

7

 

Choć za stołem i w kompanii 

F G 

Lecz nie gość a bard proszony 

C F G C   C

7

 

 

Pokochajcie błazna ludzie 

F G 

Błazen duszę ma jak anioł 

C E a 

Choć u ramion skrzydeł nie ma 

F G 

Wzleci, wzleci ponad nami 

C F G C 

 
Czemu, gdy odszedł płakali wszyscy 
Czemu, gdy odszedł każdemu bliski 
A gdy mówił głośno – kocham 
Wszyscy ludzie się zaśmiali 
A gdy innych radość zdjęła 
Pękło błazna serce z żalu 
 

Chociaż błazna nikt nie kochał 
Błazen duszę miał jak anioł 
Choć u ramion skrzydeł nie miał 
Wzleciał, wzleciał ponad nami. 

 
I czemu tylko ja się nie smucę? 
Czemu ja jeden grania nie rzucę? 
Chociaż płaczę razem z wami 
Choć żałuję zmysłem każdym 
Wezmę czapkę z dzwoneczkami 
I zostanę waszym błaznem. 
 

Pokochajcie błazna ludzie… 

 

– 46 – 

NASZA WĘDRÓWKA 

Ideałów twych małą kolekcję 

G 

lub 

A 

Codzienności patyna już kryje 

a 

h 

I ambicja z wolna usypia 

D 

E 

Mrucząc: ale tyję 

G a D 

A   h E 

 
I choć głowę odwracasz od burzy 

G 

A 

W miękkich kapciach młodość swą chowasz 

a 

h 

Wiatr wesołą melodię ci niesie 

D 

E 

A z melodią słowa. 

G 

A 

 

Dopóki tylko nogi będą nosić mnie 

a D G 

h E A 

Dopóki z mej gitary będzie płynął śpiew 

a D G G

7

 

h E A A

7

 

Dopóki tylko góry i jeziora 

a D 

h E 

Będą witać nas 

G e 

A fis 

To zawsze na wędrówkę, zawsze będzie czas. a D G 

h   E A 

 
Spakuj więc odkurzone marzenia 
Starych wspomnień porcję niemałą 
Potem nogą pchaj w plecak to wszystko 
Choćby wejść nie chciało. 
 
I poszukaj nas na starych szlakach 
My będziemy jak zawsze ci sami 
Stare miejsce odszukaj przy ogniu 
I zaśpiewaj z nami. 
 

Dopóki tylko nogi będą nosić mnie… 

 

– 47 – 

NIE CHODŹ TAM 

Tak smutno patrzysz przez otwarte okno 

a e 

Już się latarnie w mieście zapalają 

a e

7

 

I nic nie mówisz, patrzysz tylko w dół 

a F G 

Nie chodź tam, gdzie uliczny obcy tłum. 

C F G C 

 

Usiądź tu obok mnie w fotelu 

F G C 

Słonecznikowe pestki gryź 

F G C 

A ja piosenkę ci zanucę 

F E a 

Tę, której słuchać chciałabyś. 

F C G C 

Nie strącaj z biurka kałamarza 

F G C 

Nie zrywaj z kalendarza dni 

F G C 

Jeśli nie lubisz tej piosenki 

F E a 

Inną ładniejszą zagram ci. 

F C G C 

 
Zasnęło słońce gdzieś za antenami 
Wyłażą koty z piwnic i śmietników 
Zadzwonił tramwaj, już ostatni kurs 
Nie chodź tam – puste place, zniknął tłum 
 

Usiądź tu obok mnie w fotelu…. 

 
A kiedy przyjdziesz do mnie znów pojutrze 
Popatrzysz smutno przez okno otwarte 
Wsłuchasz się w miasta przedwieczorny szum 
Powiem ci – nie chodź tam gdzie obcy tłum. 
 

Usiądź tu obok mnie w fotelu 
Słonecznikowe pestki gryź 
A ja piosenkę ci zanucę 
Tę, której słuchać chciałabyś. 
Może kałamarz strącisz z biurka 
Lub zerwiesz z kalendarza dzień 
Może już lubisz tę piosenkę 
A może troszkę lubisz mnie. 

 

– 48 – 

NIE WRÓCĘ NA MORZE 

Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool zabawić trza było się, 

a G a e a 

Dziewczynki i drinki, normalna rzecz, kto liczyłby grosze swe. 

a C a C a G E

7

 

A zanim w kieszeni ujrzałem dno, przyrzekłem sobie, że 

a C a C a G E

7

 

Dosyć już tego, już nigdy więcej na morze nie wrócę, o nie! 

a G a e a 

 

O nie! O nie! Na morze nie wrócę, o nie! 

C G d F G 

Dosyć już tego, już nigdy więcej na morze nie wrócę, o nie! a G a e a 

 
Ruszyłem na miasto, spotkałem ją i dałem namówić się: 
„Chodź ze mną mały, wiem czego ci brak, nie będzie ci ze mną źle.” 
Gdy świt mnie obudził, nie było jej, zniknęła jak we mgle, 
Wściekły i goły wiedziałem już, że znów się znalazłem na dnie. 
 

Na dnie! Na dnie! Znów się znalazłem na dnie. 
Wściekły i goły wiedziałem już, że znów się znalazłem na dnie. 

 
Powlokłem się, w końcu port blisko był, nie wiedząc co ześle mi los, 
Znajomy werbownik zdziwił się, gdy usłyszał mój głos. 
„Niedawno mówiłeś, że skończyć z tym chcesz, takich jak ty mam ze stu, 
Dosyć tej gadki, zabieraj manatki i ruszaj na morze znów”. 
 

I znów! I znów! Ruszaj na morze znów. 
Dosyć tej gadki, zabieraj manatki i ruszaj na morze znów. 

 
Stał tam wielorybnik, co płynąć miał w stronę arktycznych mórz, 
Gdzie wściekłe wichry, ziąb, śnieg i lód i prawie zamarza rum. 
Gdybym miał chociaż co wcisnąć na grzbiet, nie byłoby może tak źle, 
Prędzej skonam niż dam nabrać się by płynąć kiedyś znów w rejs. 
 

Znów w rejs! Znów w rejs! By płynąć kiedyś znów w rejs. 
Prędzej skonam niż dam nabrać się by płynąć kiedyś znów w rejs. 

 
Wiosło mierzy dwadzieścia stóp, a ręce są tylko dwie, 
Od piątej rano do zmierzchu co dzień, potem z nóg ścina mnie. 
Czasami po prostu nie chce się żyć - czy kiedyś to skończy się? 
Znowu przyrzekam sobie, że na morze nie wrócę, o nie! 
 

O nie! O nie! Na morze nie wrócę, o nie! 
Znowu przyrzekam sobie, że na morze nie wrócę, o nie! 

 
Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool… 

 

– 49 – 

NUTA Z PONIDZIA 

Polami, polami, po miedzach, po miedzach 

a F G C 

Po błocku skisłym w mgłę i wiatr 

d G C  

Nie za szybko kroki drobiąc 

d

9

 E  

Idzie wiosna, idzie nam 

a G F E 

Idzie wiosna, idzie nam 

a G F E a 

 
Rozłożyła wiosna spódnicę zieloną 
Przykryła błota bury błam 
Pachnie ziemia ciałem młodym 
Póki wiosna, póki trwa 
Póki wiosna, póki trwa 
 
Rozpuściła wiosna warkocze kwieciste 
Zabarwiła łąki niczym kram 
Będzie odpust pod Wiślicą 
Póki wiosna, póki trwa 
Póki wiosna, póki trwa 
 
Ponidzie wiosenne, Ponidzie leniwe 
Prężysz się jak do słońca kot 
Rozciągnięte po tych polach 
Lichych lasach, pstrych łozinach 
Lichych lasach, pstrych łozinach 
 
Skałkach w słońcu rozognionych 
Nidą w łąkach roziskrzoną 
Na Ponidziu wiosna trwa 
Na Ponidziu wiosna trwa 
Na Ponidziu wiosna trwa. 

 

– 50 – 

PIOSENKA BEZ TYTUŁU 

Popatrz niebo się kłania 

a C 

Niebo różowe 

d a 

Wiatrem sypane w kolorach 

F C E 

Słońce przychodzi jak gość najlepszy 

a C d a 

Wiatr się umila na wietrzyk. 

F C E 

 

Jeszcze się tyle stanie 

E a 

Jeszcze się tyle zmieni 

E

7

 a 

Rosną nam nowe twarze do słońca. 

F C E

7

 

 
Popatrz drzewo się czesze 
Drzewo olbrzymie 
Po niebie gałęźmi pisze 
Rzeka się śmieje dobrą nowiną 
Wszystkie żale odpłyną. 
 

Jeszcze się tyle stanie… 

 

– 51 – 

PIOSENKA NA PRZEKÓR KOREKCIE 

W starym, uczniowskim zeszycie 

C 

Na przekór przyszłej korekcie 

E

7

 

Napisałem: kocham cię  życie, 

a 

Będę szukał cię w niebie i w piekle. 

D

7

 G 

 
Wezmę za dobrą monetę 
Śmiechy i drobne uśmiechy 
Życie, za tobą wszędzie ucieknę 
W nieba i czyśćce piekielne! 
 

I aż na górskich szczytach 

a 

I w morza otchłaniach 

G 

W nocy mrokach i świtach 

a G 

Będę szczęście doganiał 

a G a 

Będę szczęście witał! 

F G a 

 
Jak szklankę mleka i kufel piwa 
Wielkim cię haustem wypiję 
Widzisz, ja wcale się nie zgrywam 
Żyję – bo kocham, kocham – bo żyję! 
 
Niech się wali piekło w posadach 
Niech się niebo rozgwieżdża 
Coś ma się udać – niech więc się uda! 
Jutro w góry wyjeżdżam! 
 

I aż na górskich szczytach… 

 
Życie szalone i życie szare 
Szczęścia za mało i ponad miarę 
Pożółkły, stary uczniowski zeszycie... 
A przecież kocham cię życie. 

 

– 52 – 

POCHODNIA MARZEŃ 

 

(a A

0

 d E) 

Usiądź przyjemnie przy ogniu 

a e 

Swe ręce ogrzej i twarz 

G

0

 d 

Jeśli życiorys się pogniótł 

F a 

Wrzuć go w ognia żar. 

Gis

0

 E 

 

Żarzy się żarzy pochodnia marzeń 

F e 

Marzą się marzą lepsze dni 

d a 

Ale na razie wśród szarych zdarzeń 

F a 

Trzeba żyć. 

E 

 
Strzelają iskry ku niebu 
Marzenia niosą do gwiazd 
Niech ogień strawi kolego 
To co już strawił czas 
 

Żarzy się żarzy pochodnia marzeń… 

 
Widzą nas chyba z daleka 
Jasność rozchodzi się w krąg 
Łatwiej dostrzeżesz człowieka 
Gdy się rozproszy mrok. 
 

Żarzy się żarzy pochodnia marzeń… 

 
W tym ogniu jest jakaś siła 
Tajemna ukryta moc 
Jakby nadzieja się tliła 
Że dniem się stanie noc. 
 

Żarzy się żarzy pochodnia marzeń… 

 
Życiorys spali się do cna 
W ognisku tak musi być 
Lecz nowa kartka jest pusta 
Zacznij pisać od dziś. 
 

Żarzy się żarzy pochodnia marzeń… 

 

– 53 – 

POD JODŁĄ 

Siedzieliśmy „Pod Jodłą” i dobrze nam się wiodło, 

D h 

Kapitan Ferrel, stary zgred, postawić nie chciał whisky. 

G D 

Trzy razy mu mówiłem, uprzejmie go prosiłem, 

D h 

Lecz pycha rozpierała go, a nam już wyschły pyski. 

G D 

Więc dałem jemu w nos, co myśli sobie, 

A D 

Co myśli wredny typ - postawić nie chciał nam. 

G D A D 

 
Wybrałem się do Mary, chodziłem tam dni cztery, 
Ekonom Paddy, suczy syn, wciąż dawał jej robotę. 
Trzy razy mu mówiłem, uprzejmie go prosiłem, 
Lecz nie posłuchał łobuz mnie - do dziś ma Mary cnotę. 
Więc dałem jemu w nos, co myśli sobie, 
Co myśli wredny typ - pozwolić nie chciał nam. 
 
W Dublinie przy niedzieli pięc funtów nam gwizdnęli, 
Właściciel pubu, tłusty byk, chciał funta za zapłatę. 
Trzy razy mu mówiłem, uprzrejmie go prosiłem, 
Lecz nerwy ciut poniosły mnie - zepsutą ma facjatę, 
Bo dałem jemu w nos, co myśli sobie, 
Co myśli wredny typ - odpuścić nie chciał nam. 
 
Na trakcie przez przypadek los też mnie kopnął w zadek, 
Łapaczy oddział wyrwał mnie tak jak borsuka z dziury. 
Na okręt mnie zabrali, po zadku fest przylali, 
A kiedy drzeć zacząłem pysk, padł taki rozkaz z góry: 
A dajcie jemu w nos, co myśli sobie, 
Co myśli wredny typ - przeszkadzał będzie nam. 

 

– 54 – 

POPŁYNĘLI KOLEDZY W REJS 

Popłynęli koledzy w rejs, 

a E a 

Fale ich kołyszą gdzieś… 

a G C   A

7

 

Dla nich dobry los lub zły, im się sen na jawie śni. 

d a 

Dla mnie smutne na lądzie sny. 

F E

7

 a 

 
Gdzieś na Biskajach z Nordu wieje, 
Świat się kołysze, świat się śmieje, 
W cieśninie Drake’a lodu kry… 
Mijają dni… 
 
Gdzieś tam na wachcie noc bez końca - 
Zapragniesz północnego słońca, 
Zaszumi w głowie tęgi łyk… 
Mijają dni… 
 

Popłynęli koledzy w rejs… 

 
Pozdrów kolego wyspy moje, 
Pozdrów te śpiące kotoboje, 
Lodem wilgotne, mokre mchy, 
Przyrzeknij mi! 
 
Pozdrów też w porcie tę dziewczynę, 
Gdy woda winem ci popłynie, 
Przywieź nostalgii pełny łyk - 
Przyrzeknij mi! 
 

Popłynęli koledzy w rejs… 

 
Lecz coś mi w duszy cicho szepcze, 
Że stary pieczęć da w książeczce 
I z horyzontu zniknie ląd - 
Wypłynę stąd! 
 
I nim mi posiwieją włosy, 
Znów ujrzę w słońcu albatrosy, 
Przeżyję dobry los lub zły… 
Przyjdą dni! 
 

Popłynęli koledzy w rejs… 

 

– 55 – 

POŻEGNALNY TON 

Morza i oceany grzmią 

C G a F 

Pieśni pożegnalnej ton. 

C F G C 

Jeszcze nieraz zobaczymy się, 

C G a F 

Czas stawiać żagle i z portu wyruszyć nam w rejs.  C G F G C 

 
Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg 

C e 

Popłyniesz kiedy serce rośnie ci nadzieją, 

d F G 

Że jeszcze są schowane gdzieś 

F E

7

 a d 

Nieznane lądy, które serce twe odmienią. 

C F G C 

 

Morza i oceany grzmią… 

 
Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg 
Wśród fal i białej piany statek twój popłynie, 
A jeśli tak - spotkamy się 
Na jakiejś łajbie, którą szczęście swe odkryjesz. 
 

Morza i oceany grzmią… 

 
W kolorowych światłach keja lśni 
I główki portu sennie mówią „do widzenia”, 
A jutro, gdy nastanie świt, 
W rejs wyruszymy, aby odkryć swe marzenia. 
 

Morza i oceany grzmią… 

 
Nim ostatni akord wybrzmi już, 
Na pustej scenie nieme staną mikrofony, 
Ostatni raz śpiewamy dziś 
Na pożegnanie wszystkim morzem urzeczonym. 
 

Morza i oceany grzmią… 

 

– 56 – 

PROŚBA 

Siądziemy kiedyś razem, 

D G 

7+

 

Gdzieś w mroku, blasku świec. 

B

2

 A 

Gitara, grzaniec piwo, 

D G

7+

 

Czy czas tak musi biec? 

e A

7

 

Losy przyjaciół w gwiazdach 

G Fis

0

 

Czytam jak barwny sen. 

E A 

Każdy z nas Majstrem Biedą jest. 

G A 

 

Powrócą dawne rajdy, 

D G

7+

 

Śladem znaczone dni. 

e A 

Spotkamy się w pół drogi, 

D G

7+

 

Gdzieś między nocą  a dniem. 

e A 

Odżyją dawne sprawy, 

G Fis

0

 

Odżyje dawny styl. 

e A 

Proszę powróćcie dawne dni, 

G A 

Proszę powróćcie dawne dni. 

G A 

 
Gitara moja znowu 
Tu dla was będzie grać. 
Podajcie mi uśmiechy, 
Co trwało, musi trwać. 
Popijam ciepłe piwo, 
Na skrzydłach biegnie czas. 
Nocne śpiewanie musi trwać. 
 

Powrócą dawne rajdy… 

 
Przeminie to spotkanie, 
Przeminie noc bez snu. 
Zgasimy stare świece, 
Za rok wrócimy tu. 
Przed nami wiele szlaków, 
Przed nami znowu trud, 
Rozstaje długich, krętych dróg. 
 

Powrócą dawne rajdy… 

 

– 57 – 

PRZERWA W PODRÓŻY 

Przy piwie w karczmie w Limanowej, 

a H

7

 

Zapatrzeni w siwe mgły jesienne, 

E

7

 a 

Czekaliśmy na autobusowe 

F C 

Ostatnie lata połączenie. 

B E

7

 

Bóg przez okno złoty talar rzucił – 

a d 

Słońce na obrusie. 

G C 

Od dziewczyny przy barze pożyczyłem uśmiech 

a d 

– Oddam w autobusie. 

E E

7

 a 

 

A po lesie wiatr, a po lesie wiatr 

H

7

 E 

Rwie na strzępy pajęczyny nić, 

a 

A po polu wiatr, a po polu wiatr, 

H

7

 E 

Rozsypuje kopce siana w pył. 

a A

7

 

Do puszystych traw się tuli, 

d 

Skrada się do pustych ptasich gniazd, 

G C a 

Po strumieniach z wodą śpiewa, 

d 

Lekkomyślny wiatr. 

E E

7

 a 

 
Wpatrzeni w okna milczeliśmy wszyscy, 
Nikt nie przerywał nam czekania, 
Nawet gitary zacisnęły zęby, 
Wiedziały – już nie będzie grania. 
Oczy dziewczyny szeptały – zostań, 
Czas się zatrzymał w Limanowej… 
Oddałem uśmiech, przewróciłem kufel, 
– Na stole talar zgasł. 
 

A po lesie wiatr, a po lesie wiatr… 

 

– 58 – 

PUSTE KOPERTY 

Noc z nieba już gwiazdy zmazała 

D G 

I ranek się budzi ze snu, 

A A

7

 D   A

7

 

Od dziś będziesz długo znów sama, 
A mnie będzie brak twoich słów. 
 
Więc żegnaj już, żegnaj kochana 
I nie płacz, wiesz na mnie już czas. 
Nim statek się z portu oddali, 
Pocałuj mnie proszę choć raz. 
 
O jedno chcę tylko cię prosić, 
Czy będzie ci dobrze, czy źle, 
Przyrzeknij, że nigdy nikogo 
Nie będziesz tak kochać jak mnie. 
 
A jeśli już kogoś pokochasz, 
Przypomnij ostatni nasz dzień. 
Przysyłaj choć puste koperty – 
Chcę wiedzieć, że wciąż kochasz mnie. 
 
Chcę wiedzieć, że wciąż kochasz mnie. 

G A D 

 

– 59 – 

SAMANTHA 

Ty nie jesteś kliprem sławnym Cutty Stark, czy Betty Low,  a G a G a 
W Pacyfiku portach gwarnych, nie zahuczy w głowie rum.  F G a F G a 
Nie dla ciebie są cyklony, Hornu także nie opłyniesz, 
W rejsie sławnym i szalonym, z w szancie starej nie zaginiesz. 
 

Hej Samantha, hej Samantha kiedy wiatr ci gra na wantach, F C e a 
Ty rysujesz wody tafle, moje serce masz pod gaflem. 

F G a 

Czasem ciężko prujesz wodę i twe żagle już nie nowe. 

C a 

Jesteś łajbą pełną wzruszeń, 

F G 

Jesteś łajbą, co ma duszę. 

a G a 

 
Ale teraz wyznać pora, chociaż nie wiem czemu psiakość, 
Gdy cię nie ma na jeziorach, na jeziorach pusto jakoś. 
Gdy w wieczornej przyjdzie porze śpiewać słowa szanty złudnej, 
Gdy cię nie ma na jeziorze, to Mazury nie są cudne. 
 

Hej Samantha, hej Samantha… 

 
Czemu ty już zmęczona w chwili krótkiej przyjemności, 
W złotych słońcu stu ramionach ty wygrzewasz stare kości. 
A gdy przyjdzie kres twych dróg, nie zapłaczę na pogrzebie, 
Wiem, że sprawi dobry Bóg, byś pływała dalej w niebie. 
 

Hej Samantha, hej Samantha… 

 

– 60 – 

SAMOTNA FREGATA 

W dalekim porcie, gdzieś na krańcu świata 

a d a 

Gdzie martwa fala uderza o brzeg 

a G F E 

Stoi od dawna samotna fregata 

a A

7

 d a 

I na coś czeka u ujścia dwóch rzek. 

d a d E 

 

Rzeki wpadają do jednego morza 
Ale w dwie strony unosi je prąd 
Fregata czeka, choć chciałaby może 
Podnieść kotwicę i odpłynąć stąd. 

 

E

7

 F E 

W dalekim porcie, gdzieś na krańcu świata 
Gdzie martwa fala uderza o brzeg 
Mieszka dziewczyna, co przez długie lata 
Na kogoś czeka u ujścia dwóch rzek 
 

Rzeki wpadają do jednego morza 
Ale w dwie strony unosi je prąd 
Smutna dziewczyna pragnęłaby może 
Porzucić wszystko i odpłynąć stąd. 

 

F Fis 

Ale kotwice trzymają zbyt mocno 

h e h 

Dwie rzeki płyną w dwie strony od lat 

h A G Fis 

Tylko po wodzie o zorzy północnej 

h H

7

 e h 

Jak liść odpływa śnieżnobiały kwiat 

e h e Fis 

 

I tak się jakoś los dziewczyny splata 
Z losem fregaty stojącej od lat 
W dalekim porcie, gdzieś na krańcu świata 
Tam gdzie beztrosko śpiewa tylko wiatr. 

 

a e Fis h G H 

 

– 61 – 

SŁODKA JANE 

Zaśpiewam dołem ty zaśpiewaj górą 

G C D 

- Chwyć ją za kolanko 

G D 

Jak Marco Polo zdobywaj z furią 

G C D 

- Trzymaj ją jak braknę. 

G D 

 

Patrz jak pupcią kręci zgrabnie 

G C 

Słodka Jane 

G D 

Lecz nie dla mnie dzisiaj skarby skryte na dnie 

G C D 

Jane, Jane, chodź przytul się, śpiewaj ze mną szantę na dwa. 
 

G D G D G 

Jane, Jane, szantę na dwa, górą ty, a dołem znów ja. G D G D

7

 G 

 
Mała Jane to mulatka śliczna 
Gdy pije rum ma rumiane liczka 
 

Już faluje z przodu ładnie 
Słodka Jane 
Lecz nie dla mnie dzisiaj ma skarby skryte na dnie 
Jane, Jane chodź przytul się… 

 
Małej Jane tak się oczy świecą 
Deszcz nie pada ona mokro ma pod kiecą 
 

Chodź prowadzi się przykładnie 
Słodka Jane 
Każdy z nas w końcu kiedyś ją dopadnie 
Jane, Jane chodź przytul się… 

 
Choć porządna taka cnotka chodzi do kościoła 
To dlaczego mały Jimmy za nią mamo woła 
 

Choć jest panną na wydaniu 
Słodka Jane 
Ciągle jedno w głowie ma, myśli o kochaniu 
Jane, Jane chodź przytul się… 

 
Dalej chłopcy razem napierajmy 
Już za miesiąc w porcie zaśpiewamy 

 

– 62 – 

 

Z Jane do rana pohulamy 
Słodka Jane 
A ze starym Davem beczkę whisky w gardła damy 
Jane, Jane chodź przytul się… 

 
Stary Dave ma coś takiego 
Że dziewczyny w mieście  nie chcą żyć bez niego 
 

I kudłate i łaciate 
Słodka Jane 
Pręgowane i skrzydlate skaczą i fruwają 
Na nasz program zapraszają 

 

– 63 – 

SOUND OF SILENCE 

a

2

                                               G 

Hello darkness, my old friend, 

                                                           a          C 

I've come to talk with you again, 

                                             F              C 

Because a vision softly creeping, 

                                              F                C 

Left its seeds while I was sleeping, 

                                F                                               C 

And the vision that was planted in my brain 

   F       C                a   C 

Still remains 

                           G                a

2

 

Within the sound of silence. 
 
In restless dreams I walked alone 
Narrow streets of cobblestone, 
'Neath the halo of a street lamp,  
I turned my collar to the cold and damp 
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light 
That split the night 
And touched the sound of silence. 
 
And in the naked light I saw  
Ten thousand people, maybe more.  
People talking without speaking,  
People hearing without listening,  
People writing songs that voices never share  
And no one dare  
Disturb the sound of silence. 
 
"Fools" said I, "You do not know  
Silence like a cancer grows.  
Hear my words that I might teach you,  
Take my arms that I might reach you."  
But my words like silent raindrops fell,  
And echoed  
In the wells of silence 

 

– 64 – 

 

And the people bowed and prayed  
To the neon god they made.  
And the sign flashed out its warning,  
In the words that it was forming.  
And the sign said, "The words of the prophets  
are written on the subway walls  
And tenement halls."  
And whisper'd in the sounds of silence. 

 

– 65 – 

STARUSZEK JACHT 

 

G e C D 

Już dawno od morskiej wody burty ściemniały 

G D C D 

I żagle niejednym wichrem osmagane. 

G D C D 

Staruszek jacht u kresu swoich dni 

C G C G 

W przystani cichej o przygodach śni. 

D e C D 

 

Hej! Ruszajmy w rejs 

G C G 

Do portów naszych marzeń! 

D e 

Jacht gotów jest, chodźcie więc żeglarze. 

C D e C D G 

 
Staruszek jacht duma może o pierwszym sztormie, 
O rejsach których nie umie wciąż zapomnieć. 
Gdy żagli blask na horyzoncie lśni 
Wypłynąć chciałby jak za dawnych dni. 
 

Hej! Ruszajmy w rejs… 

 
Nieważne co się wydarzy, nieważne kiedy, 
Zabierzcie w podróż staruszka raz jeszcze jeden. 
Kto ujrzał raz przed dziobem morza dal 
Powracać będzie wciąż do tamtych fal. 
 

Hej! Ruszajmy w rejs… 

 

– 66 – 

STATYSTYCZNY UNIFORM 

Na początku był smoczek, pierwszy spacer po mieście 

a E a A

7

 

Przełykanych na siłę statystycznych gram dwieście 

d A

7

 d  

Pierwsza świeczka na torcie, pierwszy krok na dwóch nogach  G

7

 C a 

Ząb na nitce wyrwany w porę i przepisowo. 

F E 

 

Statystyczny uniform, model szyty na miarę 

a E a A

7

 

Precyzyjny jak echo, jak szwajcarski zegarek 

d A

7

 d 

Chociaż ruchy krępował, chociaż dławił pod szyją 

G

7

 C a 

Ale jakoś się żyło, ale jakoś się żyło. 

C a C E 

 
Pierwszy maj niecierpliwie prasowany od rana 
List do Saszy z Charkowa i do władcy Tarzana 
Pierwszy rower na gwiazdkę, pierwsze oko podbite 
Bo chciał każdy być Jankiem, a nikt nie chciał Szarikiem 
Plakat z ABBą nad łóżkiem zamiast Świętej Rodziny 
Całowana niezdarnie pierwsza w życiu dziewczyna 
Kolczyk w uchu podwójny, żeby dziwił się beton 
Ojciec łajdak co odszedł z jakąś inną kobietą. 
 

Statystyczny uniform, model szyty na miarę… 

 
Pierwsze sto lat i gorzko, ona biała jak wata 
Potem dzieci, tapety, pierwsza wpłata na fiata 
W domu żona nieświeża i wczorajsza gazeta 
Pierwszy powrót nad ranem, jakaś inna kobieta 
Pierwsza renta od ZUS-u przeliczana dwa razy 
Jeziorany w niedzielę, w dzień powszedni cardiamid 
Pierwszy zawał znienacka, trzecia młodość pod tlenem 
I kwaterka na górce - czwarta w rzędzie po lewej. 
 

Statystyczny uniform, model szyty na miarę.… 

 

– 67 – 

SZANTA DZIEWICY 

Mam ci pełną marzeń główkę, 

C G a F 

Morze myśli me rozmarza. 

C G a G 

Mam prześliczną małą łódkę, 

C G a F 

Tylko brak w niej marynarza. 

C G a F C   G 

 
W łódce małej i ciaśniutkiej, 
By poszerzyć krąg podróży, 
Niech marynarz wetknie w łódkę 
Jakiś maszt – możliwie duży. 
 
Jestem bardzo młoda jeszcze, 
Obca morska mi robota. 
Ach, cudowne czuję dreszcze, 
Gdy mnie uczy trzymać szota. 
 
I nie było wcale smutno, 
Gdy dokoła wody tafla, 
A marynarz podniósł płótno 
Żagla wzwyż, stawiając gafla. 
 
Aż się rozszalało morze, 
W górę, w dół, ja ptakiem rybką. 
Sztorm, o błagam dobry Boże, 
Niech się skończy – nie za szybko. 
 
Gdy ucichły w końcu fale 
Drżę zmęczona, się rozmarzam. 
Nie jest takie smutne wcale 
Ciężkie życie marynarza. 

 

– 68 – 

SZESNAŚCIE TON 

Ktoś mówił, że z gliny ulepił mnie Pan, 

e H

7

 e H

7

 

Lecz przecież się składam z kości i krwi. 

e H

7

 e H

7

 

Z kości i krwi i z jarzma na kark, 

e e

7

 a a

7

 

I pary rąk, pary silnych rąk. 

H

7

 e 

 

Co dzień szesnaście ton, 

e H

7

 

I co z tego mam? 

e H

7

 

Tym więcej mam długów, 

e H

7

 

Im więcej mam lat. 

e H

7

 

Nie wołaj Święty Piotrze, 

e e

7

 

Ja nie mogę przyjść, 

a a

7

 

Bo duszę swoją oddałem za dług. 

H

7

 e 

 
Gdy matka mnie rodziła, pochmurny był świt. 
Podniosłem więc szufle, poszedłem pod szyb, 
Nadzorca mi rzekł: - Nie zbawi cię Pan, 
Załaduj co dzień po szesnaście ton. 
 

Co dzień szesnaście ton… 

 
Czort  może dałby radę, a może i nie, 
Szesnastu tonom podołać co dzień. 
Szesnaście ton, szesnaście jak drut, 
Co dzień nie da rady nawet i we dwóch. 
 

Co dzień szesnaście ton… 

 
Gdy kiedyś mnie spotkasz, lepiej z drogi mi zejdź, 
Bo byli już tacy - nie pytaj, gdzie są. 
Nie pytaj gdzie są, bo zawsze jest ktoś, 
Nie ten, to ów, co urządzi cię. 
 

Co dzień szesnaście ton… 

 

– 69 – 

SZEŚĆ BŁOTA STÓP 

Sześć błota stóp sześć błota stóp 
Dziewięć sążni wody i sześć błota stóp 

 
Uderz w bęben już bo nadszedł mój czas 
Wrzućcie mnie do wody na wieczną wachtę trza 
 

tam gdzie… 

Sześć błota stóp… 

 
Ściągnijcie flagę w dół uszyjcie worek mi 
Dwie kule przy nogach ostatni ścieg bez krwi 
 

no i… 

Sześć błota stóp… 

 
Ostatnia salwa z burt po desce zjadę w mig 
Lecz najlepszy mundur nie musi za mną gnić 
 

tam gdzie… 

Sześć błota stóp… 

 
Żegnajcie bracia mnie już ostatni raz 
Ostatnią modlitwę za mą duszę zmówcie wraz 
 

tam gdzie… 

Sześć błota stóp… 

 
Moje wolne miejsce i hamak pusty też 
Niech wam przypomina że każdy znajdzie się 
 

tam gdzie… 

Sześć błota stóp… 

 
Na wachcie więcej już nie ujrzycie chyba mnie 
Kończę ziemską podróż do Hilo dotrę wnet 
 

tam gdzie… 

Sześć błota stóp… 

 
Ląd daleko jest przed wami setki mil 
A mnie pozostało do lądu kilka chwil 
 

no i… 

Sześć błota stóp… 

 

– 70 – 

ŚWIAT BAŚNI 

Kiedy dzień przemija 

e a H

7

 

Przychodzi marzeń chwila, 

e a D 

Wiodąc kroki w czas dziecinnych snów. 

G C a H

7

 

Schodzą z kartek starych bajki, co przed laty 

e a H

7

 e a D 

Opowiedział gdzieś tam komuś ktoś. 

G C a H

7

 

 

Jest taki świat pięknych baśni z dawnych lat, 

a D

7

 G C 

Który nie przemija w nim zatrzymał się czas 

a H

7

 e E

7

 

Księżniczki, rycerze i paproci kwiat 

a D

7

 G C 

Jest taki baśni świat 

a H

7

 e 

 
W gęstwinach huczą jary, 
Drgają drzew konary, 
Ponad lasem srebrny księżyc mknie. 
Głaz do głazu gada, dziwy opowiada, 
W starym dębie skrzaty kryją się. 
 

Jest taki świat pięknych baśni z dawnych lat… 

 
Możesz zbłądzić czasem, 
Idąc borem, lasem – 
W środku czarów zaklęty ujrzysz skarb. 
Wtedy cud się stanie – chatka na polanie 
Czarownicę z wiatrem pędzi w dal. 
 

Jest taki świat pięknych baśni z dawnych lat… 

 

– 71 – 

TAKA PIOSENKA 

Jest taka jedna piosenka we mnie, 

a    lub  d 

Zna ją, kto poznał wędrówki smak. 

d 

g 

W mieście jej szukać nadaremnie, 

G 

C 

W lesie zanuci ją każdy ptak. 

a E

7

 

d A

7

 

 
Tyle jest mocna ile jest słaba, 
Tyle co we mnie poza mną jest, 
Niczyja jak ten wiatr w konarach, 
Choć nieraz czuje ją wiele serc. 
 

Widzę ją, kiedy oczy zamykam, 

a 

d 

Słyszę ją, kiedy cisza trwa. 

C G C 

F C F 

Bo to jest taka moja muzyka 

C d a 

F g d 

Co im ciszej, tym ładniej mi gra. 

a E a 

d A d 

 
Nie ma jej w wierszach co na papierze, 
Śpiewanych z wiosną od stu lat. 
W górach jej szukam, bo w liście wierzę, 
W drzewach jesiennych pełne barw. 
 
Jest w szumie fali, co brzeg całuje, 
W lawinie śnieżnej spływa z gór, 
Babiego lata nici snuje, 
Dojrzewa w zbożach pośród pól. 
 

Widzę ją kiedy oczy zamykam… 

 
Wiatrem niesiona, z ptakiem śpiewana, 
Gwiazdami chyli mnie do snu. 
W rytm twego serca zasłuchana, 
Rozmawia ze mną pośród chmur. 
 
I piosnką żyję, choć ułomna, 
Bo nie ma nutek, brak jej słów. 
Lecz bez niej dusza ma bezdomna , 
Więc szukać muszę wciąż i znów. 
 

Widzę ją kiedy oczy zamykam… 

 

– 72 – 

TANGO Z GARBEM 

Dawno minęły czasy gdy matka 

d A

7

 d D

7

 

Łzy kryjąc w kącie z cicha ronione 

g D

7

 g 

Wsuwała chyłkiem ci do plecaka 

A A

7

 d 

Bułeczki z serem i salcesonem 

E E

7

 A A

7

 

 
Tak wyruszałeś na swoje pierwsze 
Te wymarzone, wyśnione szlaki 
Ludziom kroczyłeś ufnie naprzeciw 
Nagle słyszałeś szydercze takie : 
 

To ten wariat z garbem 

d 

Od tego się nie umiera 

A

7

 d 

To ten wariat z garbem 

D

7

 

Co turystycznie spędza czas 

D

7

 g 

To ten wariat z garbem 

A A

7

 

Który po drogach kurz wyciera 

A

7

 d 

To ten wariat z garbem 

E 

Który próbuje schwytać wiatr. 

E

7

 A

7

   (A d) 

 
Potem mijały lata ty ciągle 
Szukałeś marzeń na szarych drogach 
Struną dzwoniące, dymem przyćmione 
Buty zmieniane na twoich nogach 
 
Nic nie mówiłeś widząc na niebie 
Ptaków wędrownych tajemne szlaki 
Potem wracałeś niby do siebie 
I znów słyszałeś szydercze takie : 
 

To ten wariat z garbem… 

 
Dzisiaj stateczny ojciec rodziny 
Samochód, żona, dzieci, M-4 
Brydż u znajomych i imieniny 
Spacer w niedzielę, trochę opery 
 
Czasem za oknem widzisz jak idą 
Dźwigając swoje ciężkie plecaki 
Chciałbyś dołączyć, stanąć w szeregu 
I znów usłyszeć szydercze takie 
 

To ten wariat z garbem… 

 

– 73 – 

TARADAJKA 

Siadam w bryczkę drewnianą, wysłużoną dwukółkę, 

C F

7+

 C G 

Obok stawiam sakwojaż i zarządzam woźnicy: 

C F

7+

 C G 

Prowadź panie gdzie oczy poniosą, 

a e 

Byle nie po próżnicy! 

F C 

Do dobrego postoju, do krainy spokoju. 

d a C G 

 

Taradaj taradajka 

a e 

Jak z dzieciństwa bajka 

F C 

Przez dojrzałe ciężko dudni lata! 

a e d G 

Wyboiste wertepy to są życia sekrety 

a e F C 

Taradaj taradajka 

a e 

Chleb z omastą, gorzałka! 

d G 

 
Gdy w samotnej podróży nieco czas mi się dłuży, 
To zapraszam do stołu jak ja zabłąkanych aniołów 
Na biesiadę w napotkanej gospodzie 
Wieko kufra uchylam,  
Kufel do dna wypijam. Sto lat!!! Żyjmy w szczęściu i zgodzie! 
 

Taradaj taradajka… 

 
Ja musiałem na chwilę swą kompanię opuścić, 
By wam zdradzić sekretnie, co w kuferka czeluści 
Schowałem na wieki wieków 
Klucze, wytrychy i kłódki, 
Co otwierają i zamykają drzwi do lasu i do bram raju! 
 

Taradaj taradajka… 

 

– 74 – 

TĘSKNICA 

Na przełęczy przysiadł wrzesień 

e D 

Śmieje się ukradkiem 

C D H

7

 

Skrzydłem kruka włosy czesze 

e D 

Rozczochranym wiatrom 

C H

7

 e 

Buczynie jej wargi sine 

C G 

Maluje czerwienią 

C H

7

 

I korale jarzębiny 

e D 

W bańki cerkwi leje. 

C H

7

 e 

 
Do gór do Beskidzkich Gór 

e C 

Zawracamy kroki 

D e 

Przez równin zielonych mur 

e C 

Dolin rzecznych krocie 

D e 

Do gór, do Beskidzkich Gór 

e C 

Zawracamy oczy 

D H

7

 

By dojrzeć w buczyny pniach 

e C 

Madonn twarze złote 

D e 

 
Mgły strącając po dolinach 
Jesień wozem jedzie 
Znarowione konie spina 
Worek chleba wiezie 
I naszym wołaniem 
Zmęczona odchodzi 
Tylko echo wyprowadza  
Na rozstajne drogi. 
 

Do gór do beskidzkich gór ... 

 

– 75 – 

TRATWA BLUES 

Zbuduję sobie tratwę i popłynę rzeką w dół 

C G

7

 C 

Zbuduję sobie szałas na prerii pośród ziół 

F C A

7

 

O! Blues jest wtedy, kiedy człowiekowi jest źle. 

d G

7

 C 

 
W fotelu na biegunach bujałem się nie raz 
Choć ludzie mi mówili, że mogę skręcić kark 
O! Blues jest wtedy, kiedy człowiekowi jest źle. 
 
Zabrałem ją na tańce – tańczyła z nim nie raz 
Po ślubie przysięgała: ten ktoś to był jej brat 
O! Blues jest wtedy, kiedy człowiekowi jest źle. 
 
Przedwczoraj na mym polu grasował jeden chrząszcz 
Dziś trzy tysiące chrząszczy bawełnę zżera mą 
O! Blues jest wtedy, kiedy człowiekowi jest źle. 
 
Zbuduję sobie tratwę i popłynę rzeką w dół 
Zbuduję sobie szałas na prerii pośród ziół 
O! Blues jest wtedy, kiedy człowiekowi jest źle. 

 

– 76 – 

THE DRUNKEN SAILOR 

What shall we do with the drunken sailor? 

e 

What shall we do with the drunken sailor? 

D 

What shall we do with the drunken sailor? 

e 

Early in the morning 

G H

7

 e 

 

Hooray and up she rises 
Hooray and up she rises 
Hooray and up she rises 
Early in the morning 

 
Put him in the longboat till he's sober. 
 
Keep him there and make 'im bale 'er. 
 
Heave him by the legs in a running bow-lin'. 
 
Pull out the plug and wet him all over. 
 
Put him scuppers with a hospipe on him. 
 
Take 'im and shake 'im and try an' wake 'im. 
 
Give 'im a taste of the bosun's rope-end. 
 
Stick on 'is back a mustard plaster. 
 
Soak 'im in oil till he sprouts a flipper. 
 
Shave his belly with a rusty razor. 
 
Put him in the guardroom till he gets sober. 
 
Put him in the bed with the captain's daughter. 

 

– 77 – 

W MIEŚCIE JAK RYBY TRAMWAJE 

W mieście jak ryby tramwaje 

C G 

A miasto jak studnia bez dna 

F e 

A niebo jak żuraw, a niebo jak żuraw 

C G d a 

Schyla się nocą i świtem powstaje 

C d 

Nad rybną studnią bez dna. 

e a 

 

Zaułków lipcem sparzonych 

A F 

Wyciszyć nie może zmrok 

G F C 

Zasiedli na ławkach, zasiedli na ławkach 

E a 

Ludzie co twarze dniem umęczone 

F C  

Pod lipiec kładą i zmrok. 

G C  

Pod lipiec kładą i zmrok. 

d E a 

 
Nie śpię bo spotkać chcę w mieście 
Tę ciszę co gęsta jak noc 
Rozmawiać z krokami, moimi krokami 
I oto idę nocy naprzeciw 
Bo wokół cisza i mrok 
 

Czekam aż neon przytłumi 
Rozmyta latarnia dnia 
Odnajdą się cienie, odnajdą się cienie 
I ludźmi ulice zatłumią 
Czekam na przyjście dnia 
Czekam na przyjście dnia. 

 
W mieście jak ryby tramwaje ... 

 

– 78 – 

W SŁOŃCU 

Jastrzębi śledząc lot jezioro ciszę wdycha, 

 d a C B C d 

Zwiesza się poza płot spylona rozwalicha. 

 d a C B C d 

 

W kałuży śladem kół porysowanej w żłoby 

B C a d B C a d 

Tkwi obraz brzozy, pól i gęsi rdzawe dzioby. 

B C a d B C d 

 
Od sztachet snując kurz na trawy i na chwasty 
Słońcem pocięty wzdłuż układa cień pasiasty. 
 

Trzeba mi grodzić sad, trzeba mi zboże młócić, 
Przyszedłem na ten świat i nie chcę go porzucić. 

 

– 79 – 

WESOŁY WIATR 

Pociągnijmy z flaszy łyk, 

e G D 

Wesoły wiatr powieje nam w mig. 

e D e D 

Pociągnijmy jeszcze raz, 

e G D 

Wesoły wiatr prowadzi nas. 

e D e 

 
Gdy na morzu szkwał i sztil, 

e G D 

Gdy nawet mewa w powietrzu śpi, 

e D e D 

Na martwej fali rzyga Jaś, 

e G D 

Jeden na to sposób masz: 

e D e 

 
Pociągnijmy z flaszy łyk… 

 
Gdy na wachtę nie chce ci się wstać, 
W sztormiaku dziury i mokre łachy masz, 
Gdy bosman ciągle kwaśną ma twarz, 
Jeden na to sposób masz: 
 

Pociągnijmy z flaszy łyk… 

 
Odpłynąć chciałbyś w inny świat. 
Kalosze już są, potrzebny jeszcze jacht. 
Choć nie ma go, choć zima zła, 
Każdy na to sposób ma: 
 

Pociągnijmy z flaszy łyk… 

 

– 80 – 

WIARA 

Mam jeszcze dosyć wiary 

G D  lub  C G 

W ciebie i w siebie i w nas 

C G 

F C 

Wziąłem ją z mojej gitary 

G D 

C G 

Tego nauczył mnie czas 

C D G 

F G C 

 
Teraz popłynę powietrzem 
Światłem opadłym z gwiazd 
Dni ponazywam odeszłe 
Z naszych podniebnych lat 
 
Ty ze swej drogi nie wracaj 
Choćby dogonił cię krzyk 
Słowa nic przecież nie znaczą 
To tylko umarł nikt 

 

– 81 – 

WIECZÓR 

Niebo twarzą chmurną w rzece się przegląda 

h h

7+

 A G 

W palce fali sypie groszem gwiazd 

h G

0

 Fis 

Ptasie nutogrady z nieba pospadały 

h h

7+

 G Fis 

Sennie cichną w cieple pęczniejących gniazd 

h G

0

 Fis h 

 

Coraz bliżej nam do siebie 

G A

7

 

Coraz bliżej nam do ciszy 

D G 

Wykrzywione lustro snu wykrzywia twarz 

e Fis 

Konik polny skrzypce stroi 

G A

7

 

Na wieczorną, cichą nutę 

D G 

Babie lato w biało – sennej strunie gra… 

e Fis 

 
Wiatrak skrzydłem tłucze o wysokie niebo 
Chwyta go w wędzidła wiatru pęd 
Jeszcze raz się spręży i do nieba frunie, 
Wczoraj śnił, że święci wypiekają chleb. 
 

Coraz bliżej nam do siebie… 

 
Biegniesz przeźroczysta, w skrzydło wiatru wpięta 
Szeptem cię prowadzi leśny duch 
Drzew długie nożyce tną powłokę nieba 
Dzień zamyka ptaków wędrujących klucz. 
 

Coraz bliżej nam do siebie… 

 

– 82 – 

W

IEWIÓRKA 

 

F G a F G a 

Śmiech ze łzami pomieszany, 

d a 

Ileż w tobie niepokoju, 

C 

Znowu dziś na śnieg wybiegłaś, 

d a 

Weź przynajmniej palto swoje. 

d a 

Pyłem śnieżnym przyprószona 

F G a 

Natychmiast mi się wydałaś 

F G a 

Taka cicha i bezbronna, 

F G a 

W wielkim świecie taka mała. 

F G a 

 

Zobacz! Kończy się przedmieście, 

C G a 

Las wyrasta bezszelestnie, 

F G a 

W pstrych wiewiórek krzątaninie 

F G a 

Palto, palto załóż wreszcie. 

F G a 

 
Kto to widział tak po śniegu, 

d a 

W przedwieczornym mrozie biegać 

d a 

W samym tylko cienkim swetrze, 

F G a 

W samych tylko pantofelkach. 

F G a 

A już nogi ci się plączą, 

d a 

Włosy okrywają szronem, 

d a 

Pewnie jutro będziesz znowu, 

F G a 

Znowu przeziębiona. 

F G a 

 

Zobacz! Kończy się przedmieście… 

 
 

d a d a F G a F G a 

Aaa, aaa, aaa, aaa, aaa, aaa / 2x 

F G a F G a 

 

Zobacz! Kończy się przedmieście… 

 
Staniesz, oprzesz się o drzewo, 

d a 

Sen nadejdzie nieproszony, 

d a 

A las woła palto! 

F G a F G a 

 
Aaa, aaa, aaa, aaa, aaa, aaa / 2x 

F G a F G a 

 

Zobacz! Kończy się przedmieście… 

 

– 83 – 

WIGWAM 

Gdy przewieją nas już wszystkie zimne wiatry 

a C 

Gdy przemoczą nas do nitki wszystkie deszcze 

a C 

Policzymy na swym ciele ślady prawdy 

F C 

Pomyślimy o spoczynku ale jeszcze 

G 

 

Zbudujmy wigwam, a w nim rozpalmy ogień wieczny  C F G 
Ogromny wigwam, w którym każdy będzie już bezpieczny C F G 
I śpiewać będzie z nami wolności wielką pieśń 

F G C e a 

Spróbujmy własnymi rękami ogromny wigwam wznieść F G F G C 

 
Gdy zawiodą nas już wszyscy przyjaciele 
Kiedy nawet dobry Bóg zapomni o nas 
Gdy stracimy nasze piękne wzniosłe cele 
Gdy odechce się cokolwiek już budować 
 

Zbudujmy wigwam, a w nim rozpalmy ogień wieczny… 

 

– 84 – 

ZAWSZE TAM GDZIE TY 

Zamienię każdy oddech w niespokojny wiatr, 

C a G 

By zabrał mnie z powrotem tam, gdzie masz swój świat. 
Poskładam wszystkie szepty w jeden ciepły krzyk. 
Żeby znalazł się aż tam, gdzie pochowałaś sny. 
 

Już teraz wiem, że dni są tylko po to, 

F G 

By do ciebie wracać każdą nocą złotą. 

C a 

Nie znam słów, co mają jakiś większy sens, 

F G 

Jeśli tylko jedno, jedno tylko wiem – 

C a 

Być tam, zawsze tam gdzie ty. 

F G 

 
Nie pytaj mnie o jutro, ta za tysiąc lat. 
Płyniemy białą łódką w niezbadany czas. 
Poskładam nasze szepty w jeden ciepły krzyk, 
By już nie uciekły nam, by wysuszyły łzy. 
 

Już teraz wiem, że dni są tylko po to… 

 
Budzić się i chodzić spać we własnym niebie – 

C a 

Być tam, zawsze tam, gdzie ty. 

F G 

Żegnać się co świt i wracać znów do ciebie – 
Być tam, zawsze tam, gdzie ty. 
Budzić się i chodzić spać we własnym niebie – 
Być tam, zawsze tam, gdzie ty. 
 

ech… 

C 

Zawsze tam gdzie ty, 

C G 

 

ech… 

C 

 

– 85 – 

ŻYCIE KRUCHE JEST 

Gdy matka tuli w ramionach dziecko swe, 

e G 

Jej miłość staje przeciw złym mocom. 

e G 

Tak ludzie modlą się o urodzajny deszcz, 

e G 

Jak ona czuwa nad nim nocą. 

e G 

 
Wyfruwa wreszcie z gniazda młody ptak, 

e G 

Bo przywilejem jest młodości: 

e G 

Zabawa, radość, przyjaźń, a nie strach, 

a e 

Bo młodość nie chce wiedzieć o tym, że: 

a D

7

 

 

Życie, choć piękne, tak kruche jest, 

G a 

Wystarczy jedna chwila by zgasić je. 

C e 

Życie, choć piękne, tak kruche jest. 

G a 

Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć. 

C e 

 
I nie do końca piękny jest ten świat, 

e G 

Gdy wciąż odwieczne prawa łamie; 

e G 

Zabiera miłość, młodość, słońca blask, 

a e 

Lecz my nie chcemy wiedzieć o tym, że: 

a D

7

 

 

Życie, choć piękne tak kruche jest… 

 

– 86 – 

SPIS TYTUŁÓW 

1944......................................................................................................... 1 
A u nas latem ........................................................................................... 2 
Ballada o syrenie okrętowej ...................................................................... 3 
Beskid ...................................................................................................... 4 
Biała sukienka ......................................................................................... 5 
Cały dzień na szlaku ................................................................................ 6 
Chemik .................................................................................................... 7 
Chodź z nami w świat .............................................................................. 9 
Ciągle za cienko ......................................................................................10 
Deszczowe lato .......................................................................................11 
Dziki włóczęga .......................................................................................12 
The wild paddler .....................................................................................13 
Ech muzyka, muzyka ..............................................................................14 
Gdyński port ...........................................................................................15 
Góralska opowieść ..................................................................................16 
Górska Ballada .......................................................................................17 
High life..................................................................................................18 
Hiszpanka z Callao .................................................................................20 
Hosadyna ................................................................................................22 
I znów jesteśmy razem ............................................................................23 
Jak to dobrze być harcerzem ....................................................................24 
Jedyne co mam ........................................................................................25 
Karczma Dla Samotnych .........................................................................26 
Kaszka manna ........................................................................................27 
Kolęda ....................................................................................................28 
Kolorowy wiatr .......................................................................................29 
Colours of the wind .................................................................................31 
Kołysanka ...............................................................................................33 
Kowboj ...................................................................................................34 
Kubański szlak ........................................................................................35 
Lalka, czyli polski pozytywizm ...............................................................37 
Lasów wonny smak .................................................................................39 
Marynarskie portki ..................................................................................40 
Modlitwa do mojej muzyki ......................................................................42 
Na Mazury ..............................................................................................43 
Na śmierć błazna ....................................................................................45 
Nasza wędrówka .....................................................................................46 
Nie chodź tam .........................................................................................47 
Nie wrócę na morze ................................................................................48 

 

– 87 – 

Nuta z Ponidzia ...................................................................................... 49 
Piosenka bez tytułu ................................................................................. 50 
Piosenka na przekór korekcie ................................................................. 51 
Pochodnia marzeń .................................................................................. 52 
Pod jodłą ................................................................................................ 53 
Popłynęli koledzy w rejs ......................................................................... 54 
Pożegnalny ton ....................................................................................... 55 
Prośba .................................................................................................... 56 
Przerwa w podróży ................................................................................. 57 
Puste koperty .......................................................................................... 58 
Samantha ............................................................................................... 59 
Samotna Fregata .................................................................................... 60 
Słodka Jane ............................................................................................ 61 
Sound of silence ..................................................................................... 63 
Staruszek jacht ....................................................................................... 65 
Statystyczny uniform .............................................................................. 66 
Szanta dziewicy...................................................................................... 67 
Szesnaście ton ........................................................................................ 68 
Sześć błota stóp ...................................................................................... 69 
Świat Baśni ............................................................................................ 70 
Taka piosenka ........................................................................................ 71 
Tango z garbem ..................................................................................... 72 
Taradajka ............................................................................................... 73 
Tęsknica................................................................................................. 74 
Tratwa blues........................................................................................... 75 
The drunken sailor ................................................................................. 76 
W mieście jak ryby tramwaje .................................................................. 77 
W słońcu ................................................................................................ 78 
Wesoły wiatr .......................................................................................... 79 
Wiara ..................................................................................................... 80 
Wieczór.................................................................................................. 81 
Wiewiórka.............................................................................................. 82 
Wigwam ................................................................................................ 83 
Zawsze tam gdzie ty ............................................................................... 84 
Życie kruche jest .................................................................................... 85 
 

 

– 88 – 

SPIS PIERWSZYCH SŁÓW ZWROTEK LUB REFRENÓW 

A po lesie wiatr, a po lesie wiatr ............................................................. 57 
A w Beskidzie rozzłocony buk.................................................................. 4 
And it's no, nay, never ........................................................................... 13 
Aniołowie, aniołowie biali...................................................................... 28 
Bo zagrał swą balladę, a w niej zamknął echa gór .................................. 17 
Chyba, może, na pewno ......................................................................... 10 
Co mi tam wiatr, co mi tam chłód .......................................................... 34 
Coraz bliżej nam do siebie ..................................................................... 81 
Do Amsterdamu zawinąć choć raz ......................................................... 35 
Dopóki tylko nogi będą nosić mnie ......................................................... 46 
Gdy nad gdyńskim porem zaświeci nam słońce ...................................... 15 
Gdy nasz statek szedł na dno .................................................................... 3 
Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool ...................................................... 48 
Gdzie stare młyny dumnie stoją ................................................................ 2 
Hej las – mówię wam ............................................................................. 24 
Hej! Ruszajmy w rejs.............................................................................. 65 
Hej, od Krakowa jadę ............................................................................. 22 
Hello darkness, my old friend ................................................................. 63 
Hooray and up she rises.......................................................................... 76 
I ona taka w tej białej sukience ................................................................. 5 
Jak dobrze mi przed siebie iść ................................................................ 39 
Jastrzębi śledząc lot ................................................................................ 78 
Jedyne co mam to złudzenia ................................................................... 25 
Jest taki świat pięknych baśni z dawnych lat .......................................... 70 
Jeszcze się tyle stanie ............................................................................. 50 
Już nie wrócę na morze .......................................................................... 12 
Kiedy góral umiera, to góry z żalu sine .................................................. 16 
Kiedy jest deszczowe lato ....................................................................... 11 
Ktoś mówił, że z gliny ulepił mnie Pan .................................................. 68 
Mam ci pełną marzeń główkę................................................................. 67 
Mam jeszcze dosyć wiary ....................................................................... 80 
Masz bracie mocne buty, masz? ............................................................... 9 
Morza i oceany grzmią ........................................................................... 55 
Na lądzie, gdy rozglądasz się lądując ..................................................... 29 
Na początku był smoczek, pierwszy spacer po mieście ............................ 66 
Niedobrze się robi ptaszkom................................................................... 27 
Noc z nieba już gwiazdy zmazała ........................................................... 58 
O dajcie mi te małe skrzypce .................................................................. 14 

 

– 89 – 

Patrz jak pupcią kręci zgrabnie ............................................................... 61 
Pociągnijmy z flaszy łyk ......................................................................... 79 
Pokochajcie błazna ludzie....................................................................... 45 
Polami, polami, po miedzach, po miedzach ............................................ 49 
Popłynęli koledzy w rejs ......................................................................... 54 
Powrócą dawne rajdy .............................................................................. 56 
Przepuściłem znów całą forsę swą .......................................................... 20 
Psyt, psyt, cichuteńko gaz mi syczy .......................................................... 7 
Rozkaz, rozkaz – idziemy ze śpiewem! ..................................................... 1 
Rzeckiemu śni się Bonaparte .................................................................. 37 
Siadam w bryczkę drewnianą, wysłużoną dwukółkę ............................... 73 
Siedzieliśmy ........................................................................................... 53 
Się masz, witam cię, piękną sprawę mam ............................................... 43 
Sześć błota stóp ...................................................................................... 69 
Śpij, śpij, późna już pora ........................................................................ 33 
Te marynarskie portki opięte tu i tam ..................................................... 40 
To ten wariat z garbem ........................................................................... 72 
Ty nie jesteś kliprem sławnym Cutty Stark, czy Betty Low ..................... 59 
Tysiące mil mam za sobą już .................................................................... 6 
Usiądź tu obok mnie w fotelu ................................................................. 47 
W dalekim porcie, gdzieś na krańcu świata ............................................ 60 
W mieście jak ryby tramwaje .................................................................. 77 
W starym, uczniowskim zeszycie............................................................ 51 
Widzę ją, kiedy oczy zamykam ............................................................... 71 
Więc graj, więc graj muzyko moich myśli .............................................. 42 
Więc splećmy swe dłonie ........................................................................ 23 
Witaj w naszej Karczmie Dla Samotnych ............................................... 26 
You think you own whatever land you land on ....................................... 31 
Zamienię każdy oddech w niespokojny wiatr .......................................... 84 
Zbuduję sobie tratwę i popłynę rzeką w dół............................................. 75 
Zbudujmy wigwam, a w nim rozpalmy ogień wieczny ............................ 83 
Zobacz! Kończy się przedmieście ........................................................... 82 
Żarzy się żarzy pochodnia marzeń .......................................................... 52 
Życie, choć piękne, tak kruche jest ......................................................... 85 
Żyli raz pan i pani .................................................................................. 18