Diagnoza rozwojowa













resocjalizacja























H

ania ma piętnaście lat, mieszka w Chełmnie i jest uczennicą ósmej klasy szkoły podstawowej. Jej rodzina jest w fazie rodziny nastolatka. Hania nie ma rodzeństwa. Moim zdaniem dziewczyna jest w fazie tożsamości a pomieszania tożsamości E. Eriksona, ponieważ ma swoje plany i cele. Chciałaby dostać się do liceum i osiągnąć najlepsze wyniki, ponieważ jej nadrzędnym celem jest studiowanie matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Aby zrealizować swoje plany pilnie i z wielkim zapałem uczestniczy w zajęciach kółka matematycznego i chemicznego. Ma nawet pierwsze osiągnięcia i uczestnictwo w Wojewódzkiej Olimpiadzie Matematycznej „Kangur”, oraz w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Chemicznej dla szkół podstawowych. E. Erikson uważa, że duże znaczenie dla młodego człowieka będącego w wyżej wymienionej fazie ma opinia otoczenia. Hania jest osobą bardzo wpływową, zwraca uwagę na opinię innych, często postępuje wbrew sobie, aby być zaakceptowanym przez grupę ludzi z którymi przebywa. Aby zdobyć uznanie rówieśników pozwala się wykorzystywać: odrabia zadania domowe za innych, daje im odpisywać na sprawdzianach. Charakterystyczna dla fazy tożsamości a pomieszania tożsamości jest rytualizacja ideologiczna. Hania jest aktywnym członkiem Ruchu – Światło Życie. Wielki wpływ na jej młode życie ma jej ulubiona animatorka Agnieszka. Dziewczynka wyidealizowała sobie jej obraz i uważa ją za autorytet w każdej dziedzinie życia. Hania kształtuje swoje poglądy pod wpływem obserwacji życia Agnieszki. Hania nie ma własnych poglądów, przejęła wartości i zdania ludzi z którymi przebywa. Hania jest fanatyczką religijną, codziennie chodzi do kościoła na Mszę Świętą, spowiada się raz w tygodniu u stałego spowiednika. Hania nie jest tolerancyjna co prawdopodobnie jest wpływem Oazy, ruchu który nie akceptuje inności. Krytykuje poglądy innych ludzi, ich zainteresowania, muzykę którą słuchają, sposób bycia i ubierania. Niestety zbytnio sobie tego nie uświadamia. E. Erikson, uważa że niebezpieczeństwem dla młodego człowieka jest wytworzenie się negatywnej tożsamości (poczucie posiadania wielu potencjalnych złych cech) projekcja na innych, uprzedzenia, dyskryminacja. Hania ma niskie poczucie własnej wartości, nie dostrzega swych zalet a eksponuje cechy negatywne. Wydaje się jej, że jest niemiła, nieinteligentna, nikt się nią nie interesuje i nie wnosi niczego pozytywnego do ludzkiej egzystencji. Według Freuda jest w fazie dojrzałości. Faza dojrzałości to połączenie wszystkich pięciu faz rozwoju (oralnej, analnej, fallicznej i llatencji). W tym okresie spokój dziecka jest zakłócony. Młody człowiek dochodzi do coraz to doskonalszych przeżyć erotycznych, a Hania pod wpływem środowiska hamuje swoje zapędy.

R

easumując Hanka jest w fazie tożsamości a pomieszania tożsamości E. Eriksona, ponieważ zdaje sobie sprawę, że jest unikalną jednostką, planuje sobie przyszłe życie, ma swoje upodobania, zainteresowania które rozwija. Liczy się z opinią innych, jest wierna swoim przekonaniom. Hanka to fanatycznie zaabsorbowana przedstawionymi przez Oazę ideałami dziewczyn. Choć wydawałoby się, iż jest ułożona i dojrzała wiele jest w jej zachowaniu niekonsekwencji i sprzeczności. Nie jest jeszcze w stanie podejmować trudnych decyzji, waha się przy dokonywaniu trudnych wyborów. Ma potrzebę przynależności do konkretnej grupy osób (Oaza) stara się być akceptowaną, lubianą nawet za cenę własnej indywidualności.

W

edług Freuda Hanka jest w fazie dojrzałości, ponieważ przechodzi różne zmiany, które budzą jej zdziwienie. Jej rozwój fizyczny wpłynął na pobudzenie siły erotycznej, która w jej wypadku jest tłumiona co nie wyklucza pociągu seksualnego. Rodzina Hani jest w fazie rodziny nastolatka, czyli boryka się ze znalezieniem granicy między wolnością a odpowiedzialnością za nastolatka.