Odczytywanie i Zapisywanie Plików na Serwerze WWW

Odczytywanie i zapisywanie
plików na serwerze WWW

Odczyt i zapis plików jest niezwykle ważnym zagadnieniem ASP.NET. W poprzedniej części
książki tworzyłeś już strony ASP.NET wykorzystujące pliki zewnętrzne (na przykład plik

config.web

, kod obsługi formularzy, pliki XML, itp.), jednak w tym rozdziale dowiesz się znacznie

więcej o sposobie w jaki inne typy plików mogą powiększyć możliwości funkcjonalne aplikacji
ASP.NET.

Istnieje bardzo wiele możliwości wykorzystania plików — bynajmniej nie ograniczają się one do
przechowania danych zewnętrznych. W tym rozdziale omówione zostaną następujące zagadnienia:

•

Sposoby użycia plików w ASP.NET oraz gdzie pliki te będą widziane.

•

Sposoby dołączania plików do stron ASP.NET.

•

Sposoby dostępu do właściwości plików i folderów.

•

Sposoby otwierania, odczytu i zapisu informacji w plikach.

•

Sposoby dostarczania wydzielonych obszarów przechowywania danych dla każdego z
użytkowników.

Wykorzystanie plików w ASP.NET

Dzięki środowisku .NET wykorzystanie plików zewnętrznych (czyli plików z rozszerzeniem inne
niż

.aspx

) w ASP.NET jest bardzo łatwe. W rzeczywistości, pliki te są konieczne, by aplikacje

ASP.NET działały poprawnie. Do takich niezbędnych plików można zaliczyć

web.config

oraz

global.asax

kontrolujące sposób działania aplikacji.

Pliki zewnętrzne można także wykorzystać do zwiększenia możliwości funkcjonalnych ASP.NET.
Poznałeś już kilka takich plików, na przykład własne elementy sterujące oraz przestrzenie nazw
kompilowane do postaci bibliotek DLL. Pliki te zwiększają możliwości funkcjonalne tworzonych
aplikacji ASP.NET, a jednocześnie umożliwiają zachowanie prostoty kodu źródłowego stron
ASP.NET.

APS.NET pozwala także na korzystanie z plików, które w ogóle nie stanowią części aplikacji lecz
mogą się w niej przydać. Do plików tego typu można zaliczyć pliki zawierające informacje
tekstowe, importowane pliki z nagłówkami informacyjnymi, pliki zawierające informacje o
aplikacji, pliki z życiorysami, oraz wszelkie inne pliki, które w jakikolwiek sposób mogą się
okazać przydatne. ASP.NET pozwala na dostęp i wykorzystanie całego systemu plików serwera, a
zatem możliwości są ogromne.

Doł

czanie zawarto

ci plików zewn

trznych

Jednym ze sposobów wykorzystania plików w ASP.NET jest, tak zwane,

dołączanie plików

Sposób ten przypomina pobranie zawartości jednego pliku i umieszczenie jej wewnątrz drugiego

pliku; na szczęście jednak, programista nie musi tego robić samemu. Sposoby przedstawione w
kilku kolejnych podrozdziałach pokazują różne metody dołączania plików dostępne w ASP.NET.

Server-Side Includes

Server-Sice Includes (dołączanie plików po stronie serwera, w skrócie SSI) jest sposobem
oddzielania kodu od tworzonej strony. Metoda jest przydatna w sytuacjach gdy chcemy
wielokrotnie używać wybranego fragmentu kodu, bądź uprościć edycję stron.

Składnia pozwalająca na dołączanie kodu tą metodą ma następującą postać:

lub

Słowo kluczowe

virtual

służy do określenia nazwy dołączanego pliku przy wykorzystaniu

cieżki wirtualnej, natomiast słowo kluczowe

file

umożliwia podanie ścieżki dostępu do pliku w

lokalnej strukturze folderów. Na przykład, jeśli byś chciał dołączyć zawartość pliku o adresie

http://twoj.serwer.com.pl/includes/plik1.aspx

do strony ASP.NET o adresie

http://twoj.serwer.com.pl/folder1/folder2/strona.aspx

, mógłbyś w tym celu wykorzystać jedno z

dwóch poniższych poleceń

#include

lub

Zwróć uwagę, iż użyte polecenie

#include file

będzie miało różną postać w zależności do

położenia strony, w której będzie umieszczana zawartość dołączanego pliku. Określenie pliku
wykorzystywane w takim poleceniu nazywamy względną ścieżką dostępu do pliku. Używanie
takich ścieżek może być denerwujące, zwłaszcza gdy strony wykorzystujące polecenie

#include

znajdują się w różnych folderach. Z tego właśnie powodu ASP.NET umożliwia także dołączanie
plików na podstawie bezwzględnych ścieżek dostępu — służy do tego polecenie

#include

virtual

przedstawione na drugim przykładzie. Umożliwia ono określenie położenia dołączanego

pliku w sposób niezależny od położenia pliku, do którego zostanie on dołączony.

Umieśćmy zatem nagłówek w pliku, który będziemy mogli dołączyć do wielu różnych stron
ASP.NET. W tym celu, w pierwszej kolejności należy stworzyć stronę ASP.NET o nazwie

header.aspx

i umieścić w niej następujący kod:

<a href="index.aspx"><img src="header.gif" alt="Strona główna"></a><hr>
<a href="index.aspx">Strona główna</a> <a href="logout.aspx">Wyjd

</a>

Nie należy umieszczać w tym pliku żadnych innych znaczników, jak na przykład elementy

<form>

— zostaną one umieszczone w kodzie strony, do której plik

header.aspx

będzie

dołączany. Kolejną czynnością będzie stworzenie w tym samym folderze kolejnej strony
ASP.NET i dołączenie do niej nagłówka:

ASP.NET wstawi zawartość pliku

header.aspx

zanim

zostaną przetworzone jakiekolwiek

polecenia ASP.NET. Z tego względu, gdy strona będzie już gotowa do wykonania, środowisko
ASP.NET będzie uważało iż jej kod ma następującą postać:

</script>

<html><body>
<a href="index.aspx"><img src="header.gif" alt="Strona główna"></a><hr>
<a href="index.aspx">Strona główna</a> <a href="logout.aspx">Wyjd

</a>

Witamy!
</body></html>

Postać strony, po wyświetleniu w przeglądarce, przedstawiłem na rysunku 13.1.

Rysunek 13.1.

Zawartość plików dołączanych po stronie serwera jest traktowana tak, jak gdyby

stanowiła część wykonywanej strony ASP.NET

Notatka
Nale

y pami

e wszystkie opisywane czynno

ci s

wykonywane na serwerze, zanim

jakiekolwiek informacje zostan

przesłane do przegl

darki. Zawarto

ść

wszystkich plików jest

czona ze sob

na serwerze zanim zostanie wykonany jakikolwiek kod ASP.NET i zanim

cokolwiek zostanie przesłane do klienta. Dzi

ki temu, wywołania metody

Response.Redirect

działa

poprawnie.

Polecenia

#include

można umieszczać w dowolnych miejscach stron ASP.NET, oznacza to, iż

przedstawiony w powyższym przykładzie nagłówek, równie dobrze mógłby być dołączony jako
stopka. W dołączanym pliku można by także umieścić znaczniki

<html>

oraz

<body>

, jak

również elementy sterujące wykonywane na serwerze.

Ostrze

enie

Domy

lnie polecenie

#include

na u

ywa

wył

cznie w plikach o rozszerzeniach

.shtml

.shtm

.stm

.asp

.asa

.asax

oraz

.aspx

. Polecenie to umieszczone w kodzie strony HTML nie

zostanie przetworzone. Rozszerzenia plików obsługuj

cych mechanizm Server-Side Includes

na okre

w Internet Services Managerze — programie zarz

dzaj

cym serwerem IIS 5.0.

Server-Side Includes a inne sposoby doł

czania plików

Możesz się zastanawiać nad różnicą pomiędzy technologią Server-Side Includes a elementami
sterującymi tworzonymi przesz użytkowników. Oba te rozwiązania można wykorzystywać w tych
samych celach — od wydzielania fragmentów interfejsu użytkownika. Różnica pomiędzy nimi
polega na tym, iż elementy sterujące służą wyłącznie do tworzenia fragmentów interfejsu
użytkownika, natomiast SSI można używać w różnych celach, między innymi do wydzielenia i
zapisania w jednym miejscu często wykorzystywanych funkcji i stałych.

Zazwyczaj, w przypadku wydzielania elementu interfejsu użytkownika, lepiej jest posłużyć się
elementem sterującym, gdyż można w nim wykorzystać elementy programistyczne; SSI nie daje
tej możliwości.

Tak

Nie

SSI należy się posługiwać jeśli chcemy
dołączać do tworzonych stron często
wykorzystywane elementy programistyczne,
takie jak klasy lub funkcje.

Nie należy używać SSI gdy chcemy dołączyć do
strony wyłącznie element interfejsu
użytkownika. W takim przypadku lepszym
rozwiązaniem będzie wykorzystanie elementów
sterujących tworzonych przez użytkownika.

Inne sposoby doł

czania plików

rodowisko ASP.NET udostępnia także inne sposoby dołączania plików. Większość z nich została

już przedstawiona we wcześniejszych częściach książki. Kod obsługi formularzy omówiłem w
rozdziale 6, pt.: „Ciąg dalszy wiadomości na temat tworzenia formularzy internetowych”.
Informacje na temat dyrektywy

Import

znajdziesz natomiast w rozdziale 2 — pt.: „Tworzenie

stron ASP.NET”. I w końcu, w rozdziale 5. — pt.: „Podstawowe wiadomości o tworzeniu
formularzy internetowych” — opisałem tworzenie elementów sterujących użytkownika.

Wszystkie te metody różnią się sposobem implementacji, lecz każda z nich zapewnia możliwość
dołączania do stron ASP.NET zawartości innych plików.

Dost

p do plików

Przestrzeń nazw

System.IO

udostępnia wiele możliwości funkcjonalnych, z których można

korzystać przy tworzeniu stron ASP.NET. Do możliwości tych należy zaliczyć odczytywanie i
zapisywanie plików, tworzenie i usuwanie folderów oraz sprawdzanie atrybutów plików i
folderów. Możliwości funkcjonalne udostępniane przez tę przestrzeń nazw pozwalają także na
wykonywanie czynności w odpowiedzi na zdarzenia związane z systemem plików, takie jak
stworzenie lub usunięcie folderu przez innego użytkownika.

Pliki, strumienie, czytelnicy i pisarze

Nim zaczniemy poznawać klasy dostępne w przestrzeni nazw

System.IO

oraz operować na

plikach, należy przedstawić różnicę pomiędzy plikami i strumieniami. Zagadnienie to jest ważne,
gdyż zarówno pliki jak i strumienie są w ASP.NET czymś zupełnie innym.

Nowe określenie

Z technicznego punktu widzenia

plik

jest kolekcją danych, której nadano nazwę i zapisano w

unikalnym miejscu na dowolnie długi okres czasu. Na przykład, pliki przechowywane na dysku
twardym Twojego komputera posiadają nazwę i ścieżkę dostępu, a możesz z nich korzystać w
każdej chwili gdy tylko będziesz tego potrzebować. Możesz wyobrażać sobie plik jako pudełko
zawierające różne rzeczy — realny obiekt.

Nowe określenie

Natomiast ze

strumieniem

nie jest skojarzona żadna nazwa pliku, ścieżka dostępu ani też miejsce

przechowywania. Strumień może zostać wykorzystany do odczytania lub zapisu danych z
dowolnego miejsca, na przykład pliku, sieci czy też pamięci. A zatem strumień jest sposobem
zapewnienia dostępu do dowolnych informacji, w tym także do plików. Gdy otwierasz i
odczytujesz zawartość pliku, w rzeczywistości jest przy tym wykorzystywany strumień.

Dostępnych jest wiele różnych typów strumieni, lecz wszystkie one są klasami potomnymi klasy

Stream

Strumienie zapewniają binarny dostęp do danych — odczytują one nieprzetworzone informacje w
formie zer i jedynek. Taki sposób dostępu do danych może być przydatny, lecz w ASP.NET
bardziej interesuje nas korzystanie z informacji zapisanych w kodzie Unicede — czyli z
łańcuchów znaków, a nie ciągów zer i jedynek.

rodowisko .NET udostępnia dwie klasy służące właśnie do tego celu —

TextReader

oraz

TextWriter

. Nie będę ich tu szczegółowo opisywał, jednak należy wiedzieć iż dziedziczy po

nich wiele innych klas. Przykładami klas potomnych kas

TextReader

oraz

TextWriter

są

XmlTextReader

oraz

XmlTextWriter

przedstawione w rozdziale 11., pt.: „Użycie XML w

ASP.NET”; a w tym rozdziale poznasz kilka kolejnych.

A zatem dysponujemy już dwiema niezależnymi kategoriami klas —

Stream

oraz klasami

potomnymi zapewniającymi dostęp do danych binarnych oraz

TextReader

TextWriter

(oraz

ich klasami potomnymi) zapewniającymi dostęp do danych tekstowych. Poznając środowisko
.NET bez żadnych trudności można określić do której z tych kategorii należy interesująca nas
klasa. Klasy i obiekty dziedziczące po klasie

Stream

mają zazwyczaj w nazwie słowo „

stream

”;

na przykład:

FileStram

MemoryStram

, itp. Z kolei klasy dziedziczące po klasach

TextReader

oraz

TextWriter

mają zazwyczaj w nazwach słowa „

reader

” lub „

writer

”; na przykład:

XmlTextReader

XmlTextWriter

, itd.

Na szczęście dostępne są także klasy umożliwiające konwersję danych binarnych na tekstowe.
Dwie takie klasy —

StreamReader

oraz

StreamWriter

— niezwykle ważne dla operacji na

plikach w ASP.NET, zostaną opisane w dalszej części tego rozdziału. Rysunek 13.2 ilustruje
wzajemne zależności pomiędzy tymi wszystkimi klasami.

Notatka
Nie nale

y myli

strumieni, czyli klasy

Stream

oraz jej klas potomnych, ze

strumieniowaniem

Strumienie pozwalaj

na uzyskanie dost

pu do miejsc w których przechowywane s

informacje,

natomiast strumieniowanie to metoda dynamicznego pobierania danych, kawałek po kawałku,
gdy s

potrzebne. Strumienie mo

na porówna

z rzeczownikiem, natomiast strumieniowanie z

czasownikiem — strumienie mog

, cho

nie musz

, by

strumieniowane.

Nowe określenie

Klasa

Stream

pozwala na

asynchroniczny dostęp

do danych. Oznacza to, że podczas

wykonywania operacji na plikach, jednocześnie mogą być realizowane inne czynności. Na
przykład, w przypadku zapisu informacji do bardzo dużego pliku co prawdopodobnie będzie trwać
dosyć długo, plik ten można otworzyć asynchronicznie i zapisywać w nim dane w tle, a
jednocześnie wykonywać kod, który przekieruje użytkownika w inne miejsce witryny.

Przeciwieństwem dostępu asynchronicznego jest dostęp

synchroniczny

. W tym przypadku, aby

wykonać kolejny fragment kodu, realizacja poprzedniego fragmentu musi się zakończyć.
Wykorzystanie tego trybu dostępu do plików może doprowadzić do pogorszenia efektywności
działania aplikacji. Różnice pomiędzy sposobem wykonywania operacji przy wykorzystaniu
dostępu asynchronicznego i synchronicznego, zostały zilustrowane na rysunku 13.3. W tym
rozdziale przedstawię wyłącznie synchronicznych dostęp do danych; więcej informacji na temat
dostępu asynchronicznego znajdziesz w dokumentacji środowiska .NET.

Okre

lanie wła

ciwo

ci plików i folderów

W tej części rozdziału skoncentrujemy się na czterech klasach:

File

Directory

oraz

FileInfo

oraz

DirectoryInfo

. Pierwsze dwie z nich udostępniają metody służące do

tworzenia, modyfikacji oraz usuwania plików i folderów; a pozostałe — właściwości
umożliwiające określanie atrybutów plików i folderów. Przykład wykorzystania obiektów tych
klas przedstawiony został na listingu 13.1.

Listing 13.1.

Wyświetlanie informacji o plikach i folderach

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim f as new FileInfo(Server.MapPath("listing1301.aspx"))

lblMessage.Text = "Informacje o pliku<br>" & _

"<b>Nazwa: </b>" & f.Name & "<br>" & _

"<b>

cie

ka: </b>" & f.DirectoryName & "<br>" & _

"<b>Czas ostatniego dost

pu: </b>" & f.LastAccessTime & _

"<br>" & _

"<b>Czas ostatniego zapisu: </b>" & f.LastWriteTime & _

"<br>" & _

"<b>Długo

ść

: </b>" & f.Length & " bajtów<p>"

'powrót do folderu nadrz

dnego

dim dir as DirectoryInfo = f.Directory

lblMessage.Text += "Informacje o folderze<br>" & _

"<b>Nazwa: </b>" & dir.Name & "<br>" & _

"<b>Pełna nazwa: </b>" & dir.FullName & "<br>" & _

"<b>Czas ostatniego dost

pu: </b>" & dir.LastAccessTime & _

"<br>" & _

"<b>Czas ostatniego zapisu: </b>" & dir.LastWriteTime & _

"<br>" & _

"<b>Folder nadrz

dny: </b>" & dir.Parent.Name & "<br>"

end sub

</script>

<asp:label id="lblMessage" runat=server/>

</body></html>

Analiza

Zapisz powyższy kod w pliku o nazwie

listing1301.aspx

. W pierwszym wierszu strony

importowana jest dodatkowa przestrzeń nazwa —

System.IO

. W wierszu 5. tworzona jest nowa

kopia obiektu

FileInfo

zawierającego informacje o naszym przykładowym pliku (dzięki temu

możemy mieć pewność, że analizowany plik będzie istniał). Być może przypominasz sobie, że w
rozdziale 4., pt.: „Stosowanie obiektów ASP.NET w językach C# i VB.NET” została
przedstawiona metoda

Server.MapPath

, która odwzorowuje ścieżkę wirtualną na fizyczną. W

wierszach od 8. do 14. są wyświetlane informacje na temat analizowanego pliku. Wyniki
wykonania powyższego przykładu przedstawione zostały na rysunku 13.4.

Rysunek 13.4.

Wyświetlanie informacji o plikach i folderach

W wierszu 17. tworzony jest obiekt

DirectoryInfo

. Przy jego tworzeniu wykorzystana została

właściwość

Directory

, określająca folder w którym jest przechowywany analizowany plik.

Następnie, w wierszach od 20. do 26. wyświetlane są informacje na temat wybranego folderu. Jak
widać, obiekty

FileInfo

oraz

DirectoryInfo

mają wiele bardzo podobnych właściwości.

Ostrze

enie

li wybrany plik nie b

dzie istnie

, to zostanie zgłoszony bł

d. Przy wykorzystaniu metody

FileExists

klasy

File

, mo

na sprawdzi

czy wybrany plik istnieje czy nie.

Podobnie, przy u

yciu metody

DirectoryExists

klasy

Directory

na sprawdzi

czy

wskazany folder jest poprawny.

Obiekty klas

File

oraz

Directory

dysponują także kolekcją

Attributes

, za pośrednictwem

której można uzyskać dodatkowe informacje o pliku lub folderze, na przykład, czy jest on
przeznaczony tylko do odczytu bądź ukryty. Wszystkie dostępne atrybuty zebrane zostały w tabeli
13.1.

Tabela 13.1.

Atrybuty i wartości plików i folderów

Atrybut

Wartość

Readonly

Hidden

System

Directory

Archive

Encrypted

Normal

128

Temporary

256

SparseFile

512

ReparsePoint

1024

Compressed

2048

OffLine

4096

NotContentIndexed

8192

Określając właściwości poszczególnych plików i folderów wartości te są do siebie dodawane. Na
przykład, wykonanie poniższego kodu dla pliku

listing1301.aspx

Response.Write(f.Attributes)

spowoduje wygenerowanie łańcucha znaków

"32"

, co oznacza iż plik ten jest archiwalny. Aby

określić atrybuty pliku wystarczy zsumować wybrane wartości z tabeli 13.1 i przypisać je
właściwości

Attributes

. Na przykład, aby sprawić że nasz przykładowy plik będzie ukryty,

systemowy, skompresowany, zaszyfrowany i nie indeksowany, wystarczy wykonać następującą
instrukcję:

f.Attributes = 10306

Ostrze

enie

Nie mo

na bezpo

rednio okre

warto

ci poszczególnych atrybutów. Na przykład, poni

sza

instrukcja:

f.Attributes.Hidden = 2

spowoduje zgłoszenie bł

du. Atrybut

Hidden

jest bowiem stał

i nie mo

na go modyfikowa

Atrybuty mo

na zmienia

wył

czenie, za po

rednictwem wła

ciwo

Attributes

, na

przykład:

f.Attributes = 2

Zapamiętanie wartości poszczególnych atrybutów może przysporzyć dużo problemów. A zatem,
znacznie lepszym rozwiązaniem jest posługiwanie się nazwami odpowiednich stałych oraz
operatorem

BitOr

f.Attributes = FileAttributes.Hidden BitOr _
FileAttributes.Compressed BitOr _
FileAttributes.NotContentIndexed

Wykonanie powyższego fragmentu kodu ma ten sam efekt co przypisanie właściwości

Attributes

wartości

10306

BitOr

to jeden z grupy operatorów bitowych dostępnych w języku

VB.NET; pozwala on na porównywanie wartości bitowych. Innymi operatorami zaliczającymi się
do tej grupy są:

BitAnd

BitNot

oraz

BitXor

. Aby określić czy dla analizowanego pliku jest

ustawiony wybrany atrybut, należy posłużyć się operatorem

BitAnd

if f.Attributes BitAnd FileAttriubutes.Hidden > 0 then
Response.Write("Ukryty")
end if

Powyższe możliwości doskonale nadają się do wyświetlania informacji o jednym pliku bądź
folderze. Co jednak zrobić, jeśli będziemy musieli wyświetlić więcej informacji dotyczących, na
przykład, wszystkich plików w pewnym folderze? Otóż klasa

DirectoryInfo

udostępnia dwie

metody —

GetFiles

oraz

GetDirectories

— które zwracają kolekcje obiektów

FileInfo

oraz

DirectoryInfo

. Przykład wykorzystania tych kolekcji przedstawiłem na listingu 13.2.

Listing 13.2.

Wyświetlanie informacji o wszystkich plikach i folderach we wskazanym

folderze

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim dir as new DirectoryInfo(Server.MapPath _

("/aspnetdlakazdego"))

DataGrid1.DataSource = dir.GetFiles("*.*")

DataGrid1.DataBind()

DataGrid2.DataSource = dir.GetDirectories

DataGrid2.DataBind()

end sub

</script>

<b>Informacje o plikach</b><br>

<asp:DataGrid id="DataGrid1" runat="server"

width="100%"

Font-Name="Arial"

Font-Size="10pt"

AlternatingItemStyle-Backcolor="#cccccc"

AutogenerateColumns="true" />

<p>

<b>Informacje o folderach</b><br>

<asp:DataGrid id="DataGrid2" runat="server"

width="100%"

Font-Name="Arial"

Font-Size="10pt"

AlternatingItemStyle-Backcolor="#cccccc"

AutogenerateColumns="true" />

</body></html>

Analiza

W wierszu 7. pobierane są informacje o wszystkich plikach w bieżącym folderze. W tym celu
wywoływana jest metoda

GetFiles("*.*")

, gdzie

*.*

oznacza dowolny łańcuch znaków, po

którym jest umieszczona kropka, a po niej dowolny łańcuch znaków (czyli, przykładowo,

listing1302.aspx

). Metoda ta zwraca kolekcję, a zatem bez problemów można wykorzystać

element sterujący

DataGrid

, aby wyświetlić zawarte w niej informacje w wybrany przez nas

sposób. W wierszu 10. wywoływana jest metoda

GetDirectories

, która zwraca informacje o

wszystkich folderach znajdujących się w bieżącym folderze. Informacje te są wyświetlane
podobnie jak informacje o plikach, przy wykorzystaniu elementu sterującego

DataGrid

. Wyniki

wykonania powyższego przykładu przedstawione zostały na rysunku 13.5.

Rysunek 13.5.

Prezentacja informacji zawartych w kolekcjach plików i folderów

Informacje z obu kolekcji można by także pobrać przy wykorzystaniu pętli

for

, jednak element

sterujący

DataGrid

udostępnia znacznie wygodniejszy mechanizm prezentacji danych. Do

pobrania i wyświetlenia informacji o wszystkich podfolderach można by użyć funkcji
rekurencyjnej.

Stwórzmy teraz nieco bardziej przydatny przykład. Stworzymy przeglądarkę plików, której będzie
można użyć do przeglądnięcia zawartości całego dysku twardego, podobnie jak Eksploratora
Windows. Strona ta powinna dawać użytkownikom możliwość wyświetlania zawartości folderów i
poruszania się po ich strukturze (podobnie jak Eksplorator Windows), jak również pozwalać na
podanie nazwy wybranego folderu, co usprawni poruszanie się po zawartości dysku. Kod strony
ASP.NET o powyższych możliwościach funkcjonalnych przedstawiony został na listingu 13.3.

Listing 13.3.

System poruszania się i prezentacji zawartości systemu plików —

listing1303.aspx

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

private dir as DirectoryInfo

private f as FileInfo

private strDir as string

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

if not Page.IsPostBack then

strDir = Request.Params("dir")

if strDir = "" then

strDir = "c:\"

end if

tbDir.Text = strDir

dir = new DirectoryInfo(strDir)

ListFiles()

end if

end sub

sub tbDir_Handle(obj as object, e as EventArgs)

strDir = obj.Text

if Directory.Exists(strDir) then

dir = new DirectoryInfo(strDir)

ListFiles()

else

lblMessage.Text = "Bł

dna nazwa folderu"

end if

end sub

sub ListFiles()

dim hl as HyperLink

dim d as DirectoryInfo

if not dir.Root.FullName = dir.FullName then

hl = new HyperLink

hl.Text = ".."

hl.NavigateURL = "listing1303.aspx?dir=" & _

Server.URLEncode(dir.Parent.FullName)

Panel1.Controls.Add(hl)

Panel1.Controls.Add(new LiteralControl("<br>"))

end if

for each d in dir.GetDirectories

hl = new Hyperlink

hl.Text = d.Name

hl.NavigateURL = "listing1303.aspx?dir=" & _

Server.URLEncode(d.FullName)

Panel1.Controls.Add(hl)

Panel1.Controls.Add(new LiteralControl("<br>"))

for each f in dir.GetFiles("*.*")

lblMessage.Text += f.Name & "<br>"

end sub

</script>

Analiza

Zapisz powyższy kod w pliku o nazwie

listing1303.aspx

. Za pierwszym razem gdy użytkownik

wyświetli tę stronę w przeglądarce, zostanie wyświetlona zawartość folderu głównego (w tym
przypadku

C:\

). W wierszu 9. pobierana jest wartość parametru żądania o nazwie

dir

— służy

ona do określenia folderu, którego zawartość należy wyświetlić.

Jeśli parametr

dir

nie został podany (co ma miejsce podczas pierwszego wyświetlenia strony), to

wyświetlana jest zawartość folderu domyślnego —

C:\

. W wierszu 16. tworzony jest nowy obiekt

DirectoryInfo

zawierający informacje dotyczące bieżącego folderu, w wierszu 15., w polu

tekstowym jest wyświetlana nazwa tego folderu (poprzez określenie wartości właściwości

Text

pola tekstowego); a w wierszu 17. — wywoływana procedura

ListFiles

Procedura

ListFiles

, której kod rozpoczyna się w wierszu 31., pobiera po kolei wszystkie

elementy kolekcji folderów bieżącego obiektu

DirectoryInfo

. Wcześniej jednak, w wierszu 34.,

procedura sprawdza czy znajdujemy się na głównym poziomie dysku. Jeśli nie, to konieczne
będzie wyświetlenie połączenia "

", które umożliwi przejście do folderu nadrzędnego. W tym

celu tworzony jest nowy obiekt

HyperLink

, który wyświetla na stronie łańcuch znaków "

" i

kojarzy z nim adres URL bieżącej strony APS.NET z łańcuchem zapytania zawierającym ścieżkę
do folderu nadrzędnego. Gdy użytkownik kliknie to połączenie, wykonywana jest ta sama strona,
lecz przekazany do niej w łańcuchu zapytania parametr

dir

będzie zawierać nową ścieżkę dostępu

— w tym przypadku ścieżkę do folderu nadrzędnego. Procedura obsługi zdarzenia

Page Load

wykorzysta tę ścieżkę do stworzenia nowego obiektu

DirectoryInfo

. W wierszu 41. tworzony

jest nowy obiekt

LiteralControl

, który służy do dodania znacznika

<br>

pod połączeniu do

folderu nadrzędnego.

Dla każdego folderu wykonywana jest ta sama, jedna czynność — tworzony jest element sterujący

Hyperlink

odsyłający użytkownika z powrotem do tej samej strony ASP.NET. Element ten

wyświetla na stronie krótką nazwę folderu (patrz wiersz 46.) i dodaje jego pełną nazwę do
łańcucha zapytania (w wierszu 47.). Nasz przykładowa strona używa tego parametru do
wyświetlenia zawartości nowego folderu. W wierszu 51. ponownie jest tworzony obiekt

LiteralControl

, który dodaje znacznik

<br>

po połączeniu.

W wierszach do 54. do 56. pobierane są po kolei wszystkie nazwy plików przechowywanych w
aktualnie przetwarzanym folderze. Nazwy te są następnie wyświetlane przy wykorzystaniu
etykiety. Zanim przeanalizujemy ostatnią procedurę umieszczoną w naszej przykładowej stronie
—

tbDir_Handle

— przyjrzymy się fragmentowi kodu strony definiującemu jej interfejs

użytkownika. Został on przedstawiony na listingu 13.4.

Listing 13.4.

Kod definiujący interfejs użytkownika strony prezentującej zawartość systemu

plików —

listing1303.aspx

<b>Foldery:</b>

<asp:Textbox id="tbDir" runat="server"

OnTextChanged="tbDir_Handle"

AutoPostBack=true /><p>

<asp:Panel id="Panel1" runat="server"

MaintainState="true" />

<asp:label id="lblMessage" runat=server

maintainstate=false />

</form>

</body></html>

Analiza

Nasza przykładowa strona ASP.NET zawiera trzy elementy — element sterujący

TextBox

wyświetlający ścieżkę dostępu do bieżącego folderu,

Panel

zawierający elementy sterujące

HyperLink

oraz etykietę (element sterujący

Label

) służący do wyświetlania nazw plików oraz

wszelkich innych komunikatów tekstowych. Jeśli zawartość pola tekstowego ulegnie zmianie (co
zapewne się stanie gdy użytkownik samemu poda nazwę folderu), zostanie wywołana procedura

tbDir_Handle

obsługująca zdarzenie

TextChanged

Kod tej procedury został przedstawiony na listingu 13.3, w wierszach od 21. do 29. Pobiera ona
tekst zapisany w polu tekstowym i wykorzystuje go do określenia nowego folderu. Należy zwrócić
uwagę na instrukcję

umieszczoną w wierszu 23. Otóż za każdym razem gdy użytkownik ma

możliwość własnoręcznego podania jakichkolwiek informacji, warto upewnić się, że są one
poprawne. W tym przypadku wykorzystywana jest metoda

DirectoryExists

, która sprawdza

czy podana ścieżka wskazuje istniejący folder. Jeśli ścieżka nie jest prawidłowa, to zostanie
wyświetlony stosowny komunikat. Podobne testy są niezwykle istotne, szczególnie w aplikacjach
tego typu.

W końcu, jeśli podana ścieżka jest poprawna, ponownie wywoływana jest procedura

ListFiles

która wyświetla zawartość nowego folderu. Wyniki wykonania tej strony zostały przedstawione na
rysunku 13.6.

Rysunek 13.6.

Przykładowy listing zawartości folderu wykonany przy użyciu naszej

przykładowej aplikacji

Nie wspominałem jeszcze o dwóch zagadnieniach związanych z tą aplikacją. Pierwszym z nich
jest wykorzystanie metody

Server.URLEncode

. Otóż za każdym razem gdy tworzony jest nowy

obiekt

Hyperlink

i określany łańcuch zapytania, wywoływana jest także metoda

Server.URLEncode

. Zapewnia ona, że wszelkie znaki specjalne zostaną odpowiednio

zakodowane do postaci łańcuchów znaków, które nie spowodują powstania nieprawidłowego
adresu URL. Na przykład, gdyby ścieżka dostępu do pliku miała postać

c:\Program Files\temp.txt

to odstęp pomiędzy słowami „Program” i „Files” mógłby spowodować wystąpienie błędów. Po
wywołaniu metody Server.URLEncode ścieżka ta zostanie zamieniona do następującej postaci:

c%3a%5cprogram+files%5ctemp.txt

Wszystkie znaki, które nie mogą występować w adresie URL znakami, które protokół HTTP
akceptuje i traktuje jako zamienniki.

Kolejnym zagadnieniem o którym jeszcze nie pisałem, są różne sposoby wywoływania naszej
przykładowej strony ASP.NET. W procedurze

Page_Load

sprawdzamy czy strona została

wyświetlona po raz pierwszy. Jeśli nie, będzie to oznaczało, iż użytkownik zmienił bieżący folder
poprzez kliknięcie któregoś z elementów sterujących

Hyperlink

(nie powodują one przesłania

formularza, a jedynie przekierowanie do wskazanej strony). W takim przypadku należy wykonać
procedurę

Page_Load

i wyświetlić zawartość wskazanego folderu. Jeśli okaże się, że strona nie

została wyświetlona po pierwszy lecz w efekcie żądania przesłanego z tej samej strony, to do
wyświetlenia zawartości bieżącego folderu należy użyć procedury

tbDir_Handle

. Sprawdzenie

tego warunku jest niezwykle istotne, gdyż bez niego zawartość folderu mogłaby zostać
wyświetlona dwukrotnie.

Otwieranie plików

ASP.NET udostępnia kilka sposobów otwierania plików, które można wykorzystywać w
zależności od zaistniałych okoliczności. Zgodnie z informacjami podanymi wcześniej, ASP.NET
umożliwia otwieranie plików w celu odczytu zarówno danych binarnych jak i tekstowych (w
przypadku ASP.NET zapisanych w kodzie Unicode). Tryb odczytu danych binarnych pozwala na
bezpośrednie odczytywanie poszczególnych bitów tworzących plik. Unicode jest pewnym
schematem umożliwiającym przekształcenie tych bitów w coś co my — ludzie — możemy łatwo
odczytać; na przykład w cyfry i litery. Ponieważ dostęp do danych binarnych nie będzie nam
potrzebny, skoncentrujemy się na operowaniu na danych tekstowych.

ycie obiektów klasy FileInfo

Jednym ze sposobów otwierania plików jest użycie obiektów

FileInfo

. Po stworzeniu kopii

takiego obiektu i skojarzeniu go z plikiem o podanej nazwie, można wykorzystać kilka metod
służących do otwierania plików. Wybór konkretnej metody będzie zależał od tego, co chcemy
zrobić z zawartością pliku. Wszystkie dostępne metody zostały przedstawione w tabeli 13.2.

Tabela 13.2.

Metody

Open

klasy

FileInfo

Metoda

Opis

Open

Otwiera plik przy wykorzystaniu podanych uprawnień i zwraca obiekt

Stream

OpenRead()

Zwraca strumień do pliku umożliwiający wyłącznie odczyt jego zawartości.

OpenText()

Zwraca obiekt

StreamReader

dla danego pliku.

OpenWrite()

Zwraca obiekt

Stream

umożliwiający zarówno odczyt jak i zapis informacji w

pliku.

Metody te trzeba omówić nieco szerzej. W pierwszej kolejności przyjrzyjmy się typom dostępnych
uprawnień.

W wywołaniu metody

Open

można podać trzy argumenty —

FileMode

FileAccess

oraz

FileShare

(w podanej kolejności). Pierwszy z nich —

FileMode

— informuje system

operacyjny w jaki sposób należy otworzyć plik, na przykład czy zawartość istniejącego pliku ma
być usunięta, czy też należy dopisać do nie nowe informacje zapisywane w pliku. Dostępne tryby
otwierania plików zostały przedstawione w tabeli 13.3.

Tabela 13.3.

Dostępne wartości argumentu FileMode

Tryb

Opis

Append

Otwiera plik jeśli istnieje i przechodzi na jego koniec. Jeśli plik nie istnieje, to
tworzony jest nowy plik. Ten tryb otwierania plików może zostać wykorzystany
tylko w przypadku otwierania plików z uprawnieniem do zapisu (

Write

— za

chwilę go opiszę).

Create

Tworzy nowy plik bądź „nadpisuje” istniejący plik (usuwa jego aktualną
zawartość).

CreateNew

Tworzy nowy plik.

Open

Otwiera istniejący plik.

OpenOrCreate

Otwiera plik jeśli istnieje, a w przeciwnym razie tworzy nowy.

Opisywane w tej części rozdziału metody

Open

są także dostępne w klasie

File

Truncate

Otwiera istniejący plik, a następnie skraca go do długości 0 bajtów, co w
rezultacie powoduje usunięcie całej jego aktualnej zawartości.

Argument

FileAccess

określa przywileje dostępu do pliku. Dostępne wartości tego atrybutu to:

Read

ReadWrite

oraz

Write

; odpowiednio otwierają plik w trybie do odczytu, odczytu i zapisu

bądź tylko do zapisu.

Ostatni argument —

FileShare

— określa co się stanie jeśli dwa procesy jednocześnie spróbują

uzyskać dostęp do tego samego pliku; na przykład, jeśli dwie osoby wyświetlą stronę WWW i w
tej samej chwili spróbują zmienić zawartość pliku. Wartość tego argumentu ma wpływ na proces,
który spróbuje uzyskać dostęp do pliku jako drugi. Wartości te są takie same jak wartości
argumentu

FileAccess

, z jedną różnicą — dostępny jest dodatkowa wartość

None

, która

informuje, że w danej chwili plik może być wykorzystywany tylko przez jeden proces.

Być może zauważyłeś, że wszystkie metody

Open

klasy

FileInfo

za wyjątkiem metody

OpenText

, zwracają obiekty

Stream

dające wyłącznie możliwość odczytu danych binarnych.

Oczywiście do naszych celów nie jest to dobre. W dalszej części rozdziału, podczas prezentacji
zagadnień związanych z odczytywaniem zawartości plików, pokażę jak ominąć ten problem.

Przedstawiony poniżej fragment kodu pokazuje w jaki sposób można otworzyć plik przy
wykorzystaniu obiektu

FileInfo

'tworzymy obiekty FileInfo i StreamRader
dim objFile as new FileInfo(Server.MapPath("log.txt"))
dim objReader as StreamReader

'otwieramy plik
objReader = objFile.OpenText()

'inne czynno

'zamykamy strumie

objReader.close

Można także wykorzystać metodę

Open

dim objFile as new FileInfo(Server.MapPath("log.txt"))
dim objStream as Stream
objStream = objFile.Open( FileMode.OpenOrCreate, FileAccess.Read )

ycie obiektów klasy FileStream

Klasa

FileStream

pozwala na tworzenie strumieni umożliwiających dostęp do plików. Jedną z

zalet wykorzystania obiektów

FileStream

jest to, iż nie stwarzają one konieczności

wcześniejszego użycia obiektów

FileInfo

. Niemniej jednak należy się upewnić, iż plik do

którego chcemy uzyskać dostęp naprawdę istnieje. Nie było to konieczne w przypadku
posługiwania się obiektami

FileInfo

, gdyż sam fakt pomyślnego utworzenia takiego obiektu

oznaczał istnienie pliku. Poniższy fragment kodu pokazuje w jaki sposób można otworzyć plik
przy wykorzystaniu obiektu

FileStream

dim objF as new FileStream(Server.MapPath("log.txt"), _
FileMode.OpenOrCreate)

Powyższe wywołanie otwiera plik w trybie

OpenOrCreate

. Konstruktor klasy

FileStream

wykorzystuje te same argumenty co metoda

Open

klasy

FileInfo

, z tym iż pierwszym

argumentem wywołania musi być łańcuch znaków określający nazwę otwieranego pliku.

Klasa

FileStream

udostępnia także metodę

Seek

, która umożliwia przejście do dowolnego

miejsca strumienia (na przykład, na jego początek lub koniec). Składnia wywołania tej metody ma
następującą postać:

Seek(przesuni

cie, punktOdniesienia)

Argument

przesuni

cie

określa odległość na jaką należy przejść względem podanego

punktuOdniesienia

. Argumentem

punktOdniesienia

może być jedną z wartości typu

wyliczeniowego

SeekOrigin

SeekOrigin.Begin

(oznacza, że przesunięcie będzie liczone od

początku pliku),

SeekOrigin.Current

(oznacza, że przesunięcie będzie liczone względem

bieżącego położenia w pliku) oraz

SeekOrigin.End

(oznacza, że przesunięcie będzie liczone

względem końca pliku). Na przykład, poniższy fragment kodu powoduje przejście na początek, a
następnie na koniec pliku:

'przechodzimy na pocz

tek pliku

objF.Seek( 0, SeekOrigin.Begin )
'przechodzimy na koniec pliku
objF.Seek( 0, SeekOrigin.End )

Odczyt plików

Teraz, kiedy już wiesz jak należy otwierać pliki, możemy zająć się odczytywaniem ich zawartości.
W ASP.NET czynność ta jest wykonywana głównie przy wykorzystaniu obiektów klasy

StreamReader

. Zgodnie z tym co zostało podane wcześniej, obiekty tej klasy konwertują dane

binarne do postaci tekstowej, dzięki czemu otrzymujemy znaki oraz łańcuchy znaków, którymi
należy posługiwać się na stronach ASP.NET. Stworzenie obiektu klasy

StreamReader

jest

bardzo proste:

dim objReader as new StreamReader(obiekt)

Argumentem

obiekt

może być obiekt

Stream

(na przykład obiekt

FileStream

utworzony w

poprzedniej części rozdziału) bądź ścieżka dostępu do konkretnego pliku. Stwórzmy teraz prosty
plik, którego będziemy używali w dalszych przykładach; będzie on nosił nazwę

log.txt

i należy

zapisać go w folderze

/aspnetdlakazdego/rozdzial13

. Poniżej przedstawiłem zawartość tego pliku:

Zwinne lisy
przeskoczyły nad
leniwym
br

zowym psem

Klasa

StreamReader

udostępnia kilka metod służących do odczytywania znaków z pliku.

Pierwsza z nich —

Read

— odczytuje ze strumienia pojedynczy znak, zwraca go w formie liczby

całkowitej i przechodzi do kolejnego znaku. Oto przykład jej wykorzystania:

dim f as new FileInfo(Server.MapPath("log.txt"))
dim objReader as StreamReader
objReader = f.OpenText
Response.Write(objReader.Read & "<br>")
objReader.Close

Wykonanie powyższego fragmentu kodu spowoduje wyświetlenie na stronie liczby 90, która jest
wartością litery „Z” w kodzie ASCII. Kolejne wywołanie metody

Read

spowodowałoby

wyświetlenie liczby 119, odpowiadającej w kodzie ASCII literze „w”. I tak dalej. Jednak liczby te
nie są dla nas przydatne, a zatem należy przekształcić je do postaci znaków zapisanych w kodzie
Unicode. Służy do tego metoda

Chr

klasy

Strings

Response.Write(Strings.Chr(objReader.Read) & "<br>")

Pierwsze wykonanie powyższego fragmentu kodu po otworzeniu strumienia powinno zwrócić
literę „Z”, drugie „w” i tak dalej.

Jednak odczytywanie pojedynczych znaków może być nieco męczące, dlatego też klasa

StreamReader

udostępnia dwie inne metody, które zwracają całe łańcuchy znaków. Metodami

tymi są:

ReadLine

(która odczytuje znaki aż do końca wiersza) oraz

ReadToEnd

(która odczytuje

całą pozostałą zawartość strumienia). Poniżej przedstawiony został przykład użycia metody

ReadToEnd

dim objReader as new StreamReader(Server.MapPath("log.txt"))
Response.Write(objReader.ReadToEnd)
objReader.Close

Wykonanie powyższego fragmentu kodu spowoduje wyświetlenie łańcucha znaków:

Zwinne lisy przeskoczyły nad leniwym br

zowym psem

A co się stało ze znakami końca wiersza? Jeśli przejrzysz kod HTML wygenerowanej strony, to
zauważysz, że znaki te zostały w nim umieszczone. Niestety język HTML nie interpretuje znaków
końca wiersza jako znaczników przełamania wiersza (

<br>

). Znaczniki te można umieścić w

odpowiednich miejscach wykorzystując metodę

ReadLine

Response.Write(objReader.ReadLine & "<br>")

Metoda ta odczytuje jednak tylko jeden wiersz, a zatem, aby odczytać całą zawartość pliku
konieczne będzie wykorzystanie pętli. Gdy dotrzesz do końca pliku, to próba odczytania kolejnych
znaków przy użyciu metod

Read

lub

ReadLine

spowoduje zgłoszenie błędu. Na szczęście, klasa

StreamReader

udostępnia metodę

Peek

, która umożliwia uniknięcie tej przykrej sytuacji.

Metoda

Peek

odczytuje kolejny znak ze strumienia, lecz w rzeczywistości go nie zwraca —

innymi słowy pozwala „podejrzeć” ten znak. Jeśli tym znakiem będzie koniec strumienia, to
metoda zwraca wartość

-1

. Posługując się tą metodą można odczytać całą zawartość strumienia

bez jakichkolwiek problemów:

dim objReader as new StreamReader(Server.MapPath("log.txt"))
while objReader.Peek() > -1
Response.Write(objReader.ReadLine & "<br>")
end while
objReader.Close

Wyniki wykonania powyższego fragmentu kodu przedstawione zostały na rysunku 13.7.

Rysunek 13.7.

Odczytywanie zawartości strumienia przy użyciu metody

ReadLine

Ostrze

enie

Poniewa

metoda Peek nie odczytuje znaku ze strumienia, a zatem nie zmienia tak

bie

żą

cego poło

enia w strumieniu, pami

tanego przez obiekt

StreamReader

. Dlatego te

konieczne jest wykorzystanie metod klasy

StreamReader

w celu przesuni

cia bie

żą

cego

poło

enia w strumieniu, gdy

inaczej łatwo mo

na stworzy

niesko

czon

, której przykład

został przedstawiony na poni

szym przykładzie:

while objReader.Peek () > -1
Response.Write("<br>")
end while

Uruchomienie tego fragmentu kodu spowoduje prób

wykonania niesko

czonej p

tli, która

powstaje gdy

bie

żą

ce poło

enie w strumieniu nigdy nie jest modyfikowane.

Do zwrócenia określonej ilości znaków ze strumienia można także użyć metody

Read

. W tym

przypadku składnia wywołania tej metody ma następującą postać:

objReader.Read(char(), pocz

tek, ilo

ść

)

Ta wersja metody

Read

odczytuje ze strumienia podaną

ilo

ść

znaków, rozpoczynając w miejscu

określonym przy użyciu argumentu

pocz

tek

. Odczytane znaki zostają zapisane w tablicy typu

Char

przekazanej jako pierwszy argument wywołania metody. Oto przykład:

dim objReader as new StreamReader(Server.MapPath("log.txt"))
dim arrString(11) as Char
dim i as Byte

objReader.Read(arrString, 0, 11)
for i = 0 to Ubound(arrString) - 1
Response.Write(arrString(i))
next

objReader.Close

W wierszu 2. jest tworzona tablica typu

Char

, zapisywana w zmiennej

arrString

. W wierszu 5.

jest wywoływana metoda

Read

, która odczytuje ze strumienia 11 znaków, rozpoczynając od jego

początku. Znaki tez zostają zapisane w tablicy

arrString

. Wykonanie powyższego fragmentu

kodu spowoduje wyświetlenie łańcucha znaków

Zwinne lisy

To dziesięć znaków i jeden odstęp (litera

jest ostatnim znakiem).

Wyobraź sobie, że w celach demonstracyjnych chcielibyśmy wyświetlić kod źródłowy jednej z
naszych stron ASP.NET, tak aby użytkownicy witryny mogli go przeanalizować i, na przykład,
poznać jedną z omawianych tu metod odczytu plików. Jednak jeśli użytkownik spróbuje odwołać
się do strony ASP.NET przy użyciu przeglądarki WWW, to uzyska wyłącznie kod HTML —
wszystkie instrukcje ASP.NET zostaną bowiem przetworzone i usunięte. A zatem to my będziemy
musieli wyświetlić zawartość strony zanim zostanie ona przetworzona. Można to zrobić przy
wykorzystaniu klas udostępnianych w przestrzeni nazw

System.IO

. Przykład takiej aplikacji

przedstawiony został na listingu 13.5.

Listing 13.5.

Wyświetlanie kodu źródłowego stron ASP.NET w przeglądarce.

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim fs as new FileStream(Server.MapPath _

("listing1305.aspx"), FileMode.Open, FileAccess.Read)

dim objReader as new StreamReader(fs)

lblMessage.Text = "<pre>"

while objReader.Peek() > -1

lblMessage.Text += Server.HTMLEncode _

(objReader.ReadLine) & "<br>"

end while

objReader.Close

fs.close

lblMessage.Text += "</pre>"

end sub

</script>

<asp:label id="lblMessage" runat=server />

</form>

</body></html>

Analiza

W procedurze

Page_Load

tworzony jest nowy obiekt

FileStream

, który posłuży nam do

odczytania zawartości wybranego pliku. W wierszu 7. tworzony jest obiekt

StreamReader

, który

umożliwia dostęp do zawartości pliku. Użycie znacznika

<pre>

sprawia, że formatowanie na

wynikowej stronie WWW będzie przypominało oryginalny sposób formatowania wyświetlanego
kodu. W dalszej części procedury wykonywana jest pętla

while

, która przy wykorzystaniu metod

Peek

oraz

ReadLine

wyświetla poszczególne wiersze pliku. Przy wyświetlaniu kodu

odczytywanego z pliku używana jest także metoda

Server.HTMLEncode

, która zapewnia, że

znaczniki HTML nie będą interpretowane. Na końcu procedury są zamykane obiekty

StreamReader

oraz

FileStream

oraz generowany zamykający znacznik

</pre>

. Wyniki

wykonania powyższej strony ASP.NET zostały przedstawione na rysunku 13.8.

Rysunek 13.8.

Wyświetlanie kodu źródłowego strony ASP.NET w przeglądarce

Zapis plików

Zapisywanie danych do strumieni umożliwiają obiekty klasy

StreamWriter

. Składnia instrukcji

służącej do utworzenia takiego obiektu jest bardzo prosta. Obiekty tej klasy, podobnie jak obiekty

StreamReader

można utworzyć na postawie obiektu

Stream

bądź ścieżki dostępu określającej

położenie pliku:

dim objWriter as new StreamWriter(FileStreamLub

cie

ka, dopisa

)

Argument

dopisa

jest wartością logiczną (typu

Boolean

) określającą czy nowe informacje

powinny zostać dopisane do istniejącej zawartości pliku. Jeśli argument ten przyjmie wartość

false

, to istniejąca zawartość pliku zostanie usunięta. Jeśli wskazany plik nie istnieje, zostanie on

utworzony. Jeśli argument

dopisa

będzie miał wartość

true

, to wszystkie informacje

zapisywane w pliku zostaną dodane na jego końcu, za istniejącą zawartością.

Klasa

StreamWriter

udostępnia dwie metody służące do zapisywania danych —

Write

oraz

WriteLine

. Oto przykład ich wykorzystania:

dim objWriter as new StreamWriter _
(Server.MapPath("log.txt"), true )

objWriter.WriteLine("Ale pies zupełnie")
objWriter.Write("si

tym nie przej

ł")

objWriter.Close

W wierszu 1. tworzony jest obiekt

StreamWriter

skojarzony z plikiem

log.txt

, a jednocześnie

informujemy, że nowe informacje mają być dopisywane do istniejącej zawartości pliku. W
wierszach 4. i 5. zostają wywołane dwie metody służące do zapisu danych w pliku, po czym obiekt
pisarza (

StreamWriter

) zostaje zamknięty. Po wykonaniu powyższego fragmentu kodu,

zawartość pliku

log.txt

będzie miała następującą postać:

Zwinne lisy
przeskoczyły nad
leniwym
br

zowym psemAle pies zupełnie

tym nie przej

Jak widać, po tekście zapisanym przy użyciu metody

WriteLine

został umieszczony znak

nowego wiersza. Jednak oryginalna zawartość pliku oraz tekst dodany do niego przez nasz
przykładowy program, nie są w żaden sposób oddzielone. Aby zapisać w pliku znak nowego
wiersza, wystarczy wywołać metodę

WriteLine

nie podając w jej wywołaniu żadnych

argumentów:

objWriter.WriteLine()

Obiekty

StreamWriter

wykorzystują bufor wyjściowy. Przypominasz sobie zapewne

zagadnienia związane z buforowanie generowanych stron, opisane w rozdziale 4., pt.: „Stosowanie
obiektów ASP.NET w językach C# i VB.NET”. Domyślnie, obiekty

StreamWriter

umieszczają

dane w buforze przed przekazaniem ich do strumienia. Jeśli chcesz, aby dane były przesyłane do
strumienia po każdym wywołaniu metody

Write

lub

WriteLine

, wystarczy przypisać

właściwości

AutoFlush

obiektu

StreamWriter

wartość

true

Można także ręcznie przekazać zawartość bufora do strumienia, wywołują metodę

Flush

Przypisanie właściwości

AutoFlush

wartości

true

może jednak sprawić, iż efektywność

działania aplikacji będzie nieco lepsza. Automatyczne opróżnienie bufora (poprzez przypisanie
właściwości

AutoFlush

wartości

true

) należy stosować, w sytuacji gdy użytkownicy oczekują

natychmiastowych wyników. Na przykład, podczas zapisywania w pliku dużej ilości danych, w
sytuacji gdy chcesz, aby użytkownicy mogli zobaczyć wprowadzane modyfikacje jeszcze przed
zakończeniem przetwarzania pliku.

Inne operacje na plikach i folderach

Zarówno klasa

File

jak i

Directory

udostępniają metody służące do kopiowania, tworzenia,

przenoszenia oraz usuwania plików i folderów. Ich użycie jest bardzo proste i nie wymaga
większego komentarza. Metody te przedstawiłem w tabeli 13.4; dotyczą one zarówno klasy

File

jak i

Directory

, chyba że jawnie napisałem, że tak nie jest.

Tabela 13.4.

Różne metody klas

File

Directory

Metoda

Opis

Directory.CreateDirectories

Tworzy wszystkie foldery określone w podanej ścieżce.

Directory.CreateDirectory

Tworzy folder o określonej ścieżce. Jeśli w jakimkolwiek
miejscu ścieżki zostanie użyty nieistniejący folder, to
ASP.NET zgłosi błąd.

Directory.Delete

Usuwa folder. Drugi argument wywołania tej metody —

rekurencyjnie

— jest wartością logiczną, określającą

czy należy także usunąć wszystkie podfoldery oraz pliki.

File.Copy

Kopiuje istniejący lub nowy plik. Trzeci argument
wywołania tej metody —

nadpisa

— to wartość

logiczna określająca czy istniejący plik powinien zostać
nadpisany.

File.Create

Tworzy plik o określonej ścieżce dostępu.

File.CreateText

Tworzy nowy obiekt

StreamWriter

umożliwiający zapis

danych w nowym pliku.

File.Delete

Usuwa plik.

File.ChangeExtension

Zmienia rozszerzenie pliku określonego przy użyciu
podanej ścieżki. Aby usunąć rozszerzenie pliku, należy
przypisać argumentowi

rozszerzenie

wartość

nothing

Nie zapomnij zapisać kropki przez nowym rozszerzeniem.
Ta statyczna metoda zwraca ścieżkę dostępu do pliku z
nowym rozszerzeniem.

File.GetExtension

Ta statyczna metoda zwraca rozszerzenie pliku.

File.HasExtension

Ta statyczna metoda zwraca wartość

true

jeśli podany

plik ma rozszerzenie.

Move

Przenosi wskazany plik lub folder określony jako

stara

cie

w miejsce określone jako

nowa

cie

Aby zmienić nazwę pliku lub folderu można go przenieść (przy użyciu metody

Move

) lub

skopiować (metodą

Copy

) a następnie usunąć (przy użyciu metody

Delete

Podsumowanie informacji o plikach i folderach

Ze względu na fakt, iż ASP.NET udostępnia tak wiele różnych klas umożliwiających operowanie
na systemie plików, wybór której z nich należy użyć może przysporzyć wielu problemów. W
tabeli 13.5. przedstawiłem dostępne klasy oraz podałem informacje o ich przeznaczeniu.

Tabela 13.5.

Klasy i typy wyliczeniowe zdefiniowane w przestrzeni nazw System.IO

Klasa

Kiedy należy używać obiektów tej klasy

BinaryReader

oraz

BinaryWriter

Służy do odczytywania i zapisywania informacji binarnych w
strumieniach (na przykład dat oraz obiektów).

Directory

Pozwala na tworzenie, usuwanie oraz wykonywanie innych operacji
na folderach.

File

Pozwala na tworzenie, usuwanie oraz wykonywanie innych operacji
na plikach.

FileInfo

oraz

DirectoryInfo

Te klasy pozwalają na przeglądanie oraz określanie właściwości
plików i folderów.

FileAttributes

oraz

DirectoryAttributes

Obiekty tych klas służą do określania atrybutów plików i folderów.

FileMode

FileAccess

Typy wyliczeniowe określające uprawnienia i tryby otwierania
plików.

oraz

FileShare

FileStream

Ta klasa zapewnia dostęp do pliku wraz z możliwością
przechodzenia w jego dowolne miejsce.

MemoryStream

Klasa ta zapewnia dostęp do strumieni umożliwiających zapis i
odczyt danych nie z plików lecz pamięci komputera.

SeekOrigin

Typ wyliczeniowy, którego wartości są używane w wywołaniach
metody

FileStream.Seek

StreamReader

oraz

StreamWriter

Klasy te pozwalają na odczyt i zapis odpowiednio zakodowanych
znaków w strumieniach bajtowych.

StringReader

oraz

StringWriter

Klasy te pozwalają na odczyt i zapis danych w łańcuchach znaków.
Ich możliwości funkcjonalne odpowiadają możliwościom klas

StreamReader

oraz

StreamWriter

Składowanie izolowane

Posługując się metodami przedstawionymi we wcześniejszej części rozdziału można zapisywać
dane w pliku o unikalnej ścieżce dostępu, na przykład:

c:\inetpub\wwwroot\aspnetdlakazdego\rozdzial13\log.txt

. To bardzo potężna i użyteczna metoda

przechowywania informacji; ma jednak jedną wadę.

Po pierwsze, dla każdego pliku konieczna jest znajomość lub stworzenie unikalnej ścieżki dostępu.
Oczywiście, w przypadkach przedstawionych w tym rozdziale, nie stanowi to większego
problemu; spróbuj jednak wyobrazić sobie aplikację która musi działać na różnych serwerach, z
których każdy ma własną, unikalną strukturę systemu plików. Zarządzanie tymi wszystkimi
plikami przechowywanymi w różnych miejscach może być prawdziwym utrapieniem.

Po drugie, z tworzonych w taki sposób plików mogą korzystać także inni użytkownicy oraz
aplikacje, które mogą uzyskać dostęp do lokalnego systemu plików (czyli niemal każdy — od
osoby odwiedzającej strony WWW poczynając, a na użytkowniku lokalnego komputera kończąc).
To doskonała możliwość w przypadku plików zawierających, na przykład, informacje dotyczące
licznika odwiedzin, do których powinni mieć dostęp wszyscy korzystający z aplikacji. Co jednak
zrobić w sytuacji, gdy chcesz wykorzystać pliki do przechowywania prywatnych informacji o
każdym z użytkowników? W takim przypadku trudno byłoby określić do kogo należą
poszczególne informacje.

Wszystkie te problemy można jednak rozwiązać dzięki wykorzystaniu mechanizmu składowania
izolowanego dostępnego w ASP.NET. Mechanizm ten, pod pewnymi względami, przypomina
cookies, gdyż kojarzy dane z użytkownikami i izoluje je. Każdy użytkownik otrzymuje swój
własny izolowany obszar składowania. Już nigdy nie trzeba będzie przejmować się określaniem
unikalnych ścieżek dostępu do plików. Mechanizm składowania izolowanego umożliwia
zapisywanie danych w obszarach, które fizycznie mogą być przechowywane w dowolnym
miejscu, nawet na lokalnym komputerze użytkownika (zupełnie jak cookies).

Aby wykorzystać mechanizm składowania izolowanego, należy poznać kilka nowych zagadnień.
Potem jednak, sposoby działania tego mechanizmu będą przypominać standardowe metody
uzyskiwania dostępu do plików.

Tworzenie izolowanych obszarów składowania

W przypadku posługiwania się mechanizmem składowania izolowanego wykorzystywane są
obiekty dwóch klas —

IsolatedStorageFile

oraz

IsolatedStorageFileStream

Przypominają one obiekty

File

oraz

FileStream

przedstawione w poprzedniej części rozdziału.

W rzeczywistości klasa

IsolatedStorageFileStream

udostępnia te same metody co klasa

FileStream

W odróżnieniu od obiektów

File

, obiekty

IsolatedStorageFile

nie reprezentują plików lecz

raczej obszary umożliwiające przechowywanie danych. Pliki przechowywane w tych obszarach są
reprezentowane przez obiekty klasy

IsolatedStorageFileStream

. Z początku różnice te

mogą być nieco mylące, a zatem należy dobrze zrozumieć przeznaczenie obu tych klas.

Przeanalizujmy listing 13.6, który pokazuje w jaki sposób można stworzyć plik w izolowanym
obszarze składowania

Listing 13.6.

Tworzenie pliku w izolowanym obszarze składowania

<%@ Page Language="VB" %>

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

<%@ Import Namespace="System.IO.IsolatedStorage" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim stream as IsolatedStorageFileStream

dim writer as StreamWriter

dim data as string = "niebieski"

stream = new IsolatedStorageFileStream("colors.txt", _

FileMode.OpenOrCreate)

writer = new StreamWriter(stream)

writer.WriteLine(data)

writer.Close()

end sub

</script>

</body></html>

Analiza

Zwróć uwagę, na wykorzystanie nowej przestrzeni nazw —

System.IO.IsolatedStorage

—

importowanej w 3. wierszu. Nie zapomnij zaimportować jej także we własnych stronach
ASP.NET. W wierszach od 7. do 9. są deklarowane używane zmienne, w tym także nowy obiekt
klasy

IsolatedStorageFileStream

. Deklarowany w wierszu 8. obiekt

StreamWriter

powinien już wyglądać znajomo.

Kolejny fragment kodu także nie powinien zawierać żadnych niespodzianek — jedyną
wprowadzoną w nim nowością, jest użycie obiektu

IsolatedStorageFileStream

. Składania

instrukcji służącej do stworzenia nowej kopii tego obiektu jest taka sama jak w przypadku
tworzenia obiektów

FileStream

. W wierszach 13. i 14. wykonujemy znane już czynności

posługując się przy tym obiektem

StreamWriter

; a w wierszu 15. zamykamy go, co powoduje

także zamknięcie strumienia

IsolatedStorageFileStream

. I to by było wszystko.

Przedstawiony powyżej przykład tworzy plik o nazwie

colors.txt

i zapisuje go w izolowanym

obszarze składowania należącym do bieżącego użytkownika. Gdyby inny użytkownik spróbował
uzyskać dostęp do tego pliku, nie było by to możliwe; podobnie jak nie jest możliwe uzyskanie
dostępu do cookies innego użytkownika. Konkretne miejsce, w którym mechanizm składowania
izolowanego przechowuje pliki, zależy od używanego systemu operacyjnego. Informacje ta ten
temat zostały przedstawione w tabeli 13.6.

Tabela 13.6.

Domyślne foldery wykorzystywane przez mechanizm składowania izolowanego.

System operacyjny

Położenie

Windows 95, 98, Me

c:\Windows\Ustawienia lokalne\Dane aplikacji

Windows NT 4.0

c:\WinNT\Profile\<użytkownik>\Dane aplikacji

Windows NT 4.0 (z Service
Pack 4) oraz Windows 2000
(uaktualnienie Win NT 4.0)

c:\WinNT\Profile\<użytkownik>\Ustawienia lokalne\Dane aplikacji

Windows 2000 (instalacja
„czysta”, czyli bez
uaktualniania innego
systemu Windows — 95, 98,
Me bądź WinNT 3.51)

c:\Documents and Settings\<użytkownik>\Ustawienia lokalne\Dane
aplikacji

Na przykład, po wykonaniu strony z listingu 13.6 na serwerze IIS działającym w systemie
Windows 2000 (zainstalowanym bez uaktualniania innych wersji systemu Windows), należy
przejść do folderu

c:\Documents and Settings\Default User\Ustawienia lokalne\Dane

aplikacji\Microsoft

. W folderze tym powinien znajdować się folder o nazwie

IsolatedStorage

Wewnątrz niego powinny się znajdować inne foldery, wykorzystywane przez ASP.NET do
przechowywania informacji o wykonywanych czynnościach, a oprócz nich — także plik

colors.txt

utworzony w wierszu 11. listingu 13.6. Zazwyczaj, to co się dzieje w tych folderach nie będzie
miało najmniejszego znaczenia, jednak znajomość fizycznego położenia plików może się czasami
okazać przydatna.

Dost

p do plików zapisanych w obszarach

izolowanych

Dane przechowywane przy wykorzystaniu mechanizmu składowania izolowanego są separowane
przy użyciu dwóch różnych metod: użytkownika i komponentu oraz użytkownika, komponentu i
domeny. Użycie pierwszej metody oznacza, że izolowany obszar składowania będzie tworzony dla
każdej aplikacji z której korzysta użytkownik. Na przykład, plik zapisany w obszarze izolowanym
przez użytkownika A korzystającego z aplikacji A, nie będzie dostępny dla tego samego
użytkownika korzystającego z aplikacji B. Druga metoda dodatkowo uwzględnia domenę
aplikacji. W kontekście ASP.NET oznacza to po prostu adres URL aplikacji.

Być może przypominasz sobie, że strony ASP.NET są kompilowane do postaci dynamicznie
generowanych komponentów .NET (informacje na ten temat podawałem w rozdziale 2). Oznacza
to, że w normalnych okolicznościach, żadne dwie strony ASP.NET nie będą korzystały z tego
samego komponentu .NET; a to z kolei oznacza, że żadne dwie strony ASP.NET nie mogą
uzyskać dostępu do tego samego izolowanego obszaru składowania. Idea ta została przedstawiona
na rysunku 13.9.

Do odczytywania danych przechowywanych w obszarach izolowanych wykorzystywane są
obiekty klasy

IsolatedStorageFileStream

. Przykład ich użycia przedstawiony został na

listingu 13.7.

Listing 13.7.

Odczyt danych z obszarów izolowanych przy wykorzystaniu obiektów klasy

IsolatedStorageFileStream

<%@ Page Language="VB" %>

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

<%@ Import Namespace="System.IO.IsolatedStorage" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim stream as new IsolatedStorageFileStream _

("colors.txt", FileMode.OpenOrCreate)

dim objReader as new StreamReader(stream)

while objReader.Peek() > -1

Response.Write(Server.HTMLEncode _

(objReader.ReadLine) & "<br>")

end while

objReader.Close

end sub

</script>

<asp:Label id="lblMessage" runat="server" />

</body></html>

Kod powyższego listingu na pewno wygląda znajomo, gdyż nie ma w nim żadnych nowych
metod. Wykonanie tej strony powinno spowodować wyświetlenie słowa „niebieski”, które zostało
zapisane w pliku umieszczonym w obszarze izolowanym przez stronę z listingu 13.6.

Notatka
Zwró

uwag

, i

wykonania powy

szej strony nie musi spowodowa

wietlenia jakichkolwiek

wyników. Przypomnij sobie,

e dwie ró

ne strony ASP.NET nie mog

uzyska

dost

pu do tego

samego izolowanego obszaru składowania. Oznacza to,

e strona z listingu 13.7 nie mo

korzysta

z obszaru u

ywanego przez stron

z listingu 13.6. Problem ten mo

na rozwi

umieszczaj

c kody z obu listingów w jednym dokumencie (to samo dotyczy kodów

przedstawionych na listingach 13.6 oraz 13.8).

Nieco inaczej wygląda sprawa w przypadku odczytywania danych przechowywanych w obszarach
izolowanych, przy użyciu obiektów klasy

IsolatedStorageFile

. W tym przypadku, w

pierwszej kolejności należy pobrać odwołanie do pliku przechowywanego w izolowanym obszarze
składowania, a dopiero później można użyć obiektu klasy

IsolatedStorageFile

do wykonania

jakichś operacji na tym pliku. Proces ten demonstruje przykład przedstawiony na listingu 13.8.

Listing 13.8.

Odczyt danych z pliku przechowywanego w obszarze izolowanym przy użyciu

obiektu

IsolatedStorageFile

<%@ Page Language="VB" %>

<%@ Import Namespace="System.IO" %>

<%@ Import Namespace="System.IO.IsolatedStorage" %>

sub Page_Load(obj as object, e as eventargs)

dim i as Integer

dim objISOFile as IsolatedStorageFile = _

IsolatedStorageFile.GetUserStoreForDomain()

lblMessage.Text = "<b>Pliki:</b> "

dim intCount = Ubound(objISOFile.GetFileNames("*.*"))

for i = 0 to intCount

lblMessage.Text += objISOFile.GetFileNames _

("*.*")(i) & "<br>"

lblMessage.Text += "<b>Komponenty .NET: </b>" & _

objISOFile.AssemblyIdentity.ToString & "<br>"

lblMessage.Text += "<b>Domena: </b>" & _

objISOFile.DomainIdentity.ToString & "<br>"

lblMessage.Text += "<b>Aktualna wielko

ść

: </b>" & _

objISOFile.CurrentSize.ToString & "<br>"

lblMessage.Text += "<b>Maksymalna wielko

ść

: </b>" & _

objISOFile.MaximumSize.ToString & "<br>"

end sub

</script>

<asp:Label id="lblMessage" runat="server" />

</body></html>

Analiza

W wierszach 8. i 9. tworzony jest obiekt

IsolatedStorageFile

. Metoda

IsolatedStorageFile.GetUserStoreForDomain

zwraca obiekt klasy

IsolatedStorageFile

wybrany dla danego użytkownika, komponentu oraz domeny. Metoda

IsolatedStorageFile.GetUserStoreForAssembly

zwraca natomiast obszar izolowany dla

konkretnego użytkownika i komponentu.

Metoda

GetFileNames

zwraca tablicę zawierającą listę nazw plików spełniających podane

kryteria; w naszym przypadku jest to

"*.*"

. W wierszach od 13. do 16. wszystkie elementy tej

tablicy są pobierane, a zapisane w nich nazwy plików są wyświetlane w elemencie sterującym

Label

. Podobne czynności wykonuje metoda

GetDirectoryNames

, która także umożliwia

podanie łańcucha znaków określającego kryteria filtrowania zwracanych wyników.

W końcu, w wierszach od 18. do 25. są wyświetlane właściwości izolowanego obszaru
składowania. Właściwość

AssemblyIdentity

zwraca URL określający komponent .NET

któremu odpowiada dany izolowany obszar składowania (czyli dynamiczny komponent
wygenerowany przez środowisko .NET dla aplikacji WWW). Właściwość

DomainIdentity

określa domenę skojarzoną z danym izolowanym obszarem składowania (przypomina ona nieco
właściwość

Domain

obiektów reprezentujących cookies). Właściwości

CurrentSize

oraz

MaxSize

określają wielkość obszaru składowania należącego do bieżącego użytkownika,

wyrażoną w bajtach. Wyniki wykonania powyższego kodu przedstawione zostały na rysunku
13.10.

Rysunek 13.10. Prezentacja informacji o izolowanym obszarze składowania, możliwa dzięki
wykorzystaniu obiektu IsolatedStorageFile

Na podstawie obiektu

IsolatedStorageFile

można stworzyć obiekt

IsolatedStorageFileStream

, a następnie użyć obiektu

StreamReader

do odczytania

zawartości wybranego pliku:

dim objISOFile as IsolatedStorageFile = _
IsolatedStorageFile.GetUserStoreForDomain()
dim stream as new IsolatedStorageFileStream _
("options.txt", FileMode.OpenOrCreate, objISOFile )

To nie jest ASP!

Operacje wejścia/wyjścia we wcześniejszych wersjach technologii ASP były wykonywane za
pośrednictwem obiektów klasy

FileSystem

. Udostępniała ona te same możliwości funkcjonalne

co klasy omówione w tym rozdziale. ASP.NET ma możliwość wykorzystania wszystkich klas
dostępnych w środowisku .NET, co oznacza, że w odróżnieniu od wcześniejszych wersji
technologii ASP, w ASP.NET można wykonywać te same operacje wejścia/wyjścia co w
tradycyjnych, niezależnych aplikacjach.

Na szczęście, wiele rozwiązań stosowanych w ASP.NET, a nawet składnia ich implementacji,
przypomina analogiczne rozwiązania używane we tradycyjnej wersji technologii ASP. Zmieniły
się nazwy kilku klas oraz niewidoczne dla programistów sposoby implementacji niektórych
możliwości funkcjonalnych; jednak programiści znający zasady posługiwania się obiektami klasy

FileSystemObject

nie powinni mieć problemów z przejściem do nowych metod

wykorzystywania plików.

Jedną z najważniejszych zmian, jest przejście do całkowicie obiektowej architektury. W
ś

rodowisku .NET każdy plik oraz folder może być reprezentowany przez obiekt, a każdy z tych

obiektów udostępnia własne metody, właściwości oraz kolekcje dodatkowych obiektów.
Przywyknięcie do stosowania tych ściśle ze sobą powiązanych obiektów może zabrać nieco czasu,
zwłaszcza, iż znacznie różnią się one od obiektów

FileSystemObject

W ASP.NET zmieniły się także zasady dołączania plików. Dzięki metodom interakcji ASP.NET
ze środowiskiem .NET, dołączania zawartości plików do aplikacji ASP.NET jest bardzo proste.
Tradycyjna technologia SSI wciąż jest dostępna, jednak można wykorzystać wiele innych metod
dołączania plików i rozszerzania w ten sposób możliwości funkcjonalnych stron ASP.NET.

Natomiast składowanie izolowane jest całkowicie nową metodą przechowywania danych i dostępu
do plików. Eliminuje on wiele problemów napotykanych wcześniej przy tworzeniu rozwiązań
służących do przechowywania informacji skojarzonych z użytkownikami. Oprócz cookies i baz
danych, tradycyjna technologia ASP nie udostępniała żadnych wbudowanych metod służących do
trwałego przechowywania danych skojarzonych z konkretnymi użytkownikami. Ale czemu
rezygnować z zastosowania cookies? Otóż przy użyciu mechanizmu składowania izolowanego
można przechowywać znacznie więcej informacji niż w cookies, co z kolei umożliwia znacznie
dalej idące dostosowanie aplikacji do potrzeb i oczekiwań użytkowników. Poza tym mechanizm
składowania izolowanego jest znacznie łatwiejszy do wykorzystania niż cookies, pliki
przechowywane w ten sposób mogą być składowane zarówno na serwerze jak i na komputerze
użytkownika, a co ważniejsze, rozwiązanie to udostępnia znacznie lepsze mechanizmy
zabezpieczeń.

Przewaga mechanizmu składowania izolowanego nad bazami danych nie jest aż tak oczywista.
Wykorzystanie jednego lub drugiego rozwiązania będzie zależeć od konkretnej sytuacji oraz
konfiguracji serwera. Niemniej jednak obie te metody są niezwykle przydatne przy trwałym
przechowywaniu danych.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
BARDZO DOBRY MATERIAL JAK ZAINSTALOWAC WWW NA SERWERZE, Przydatne na chomika POLECAM !!!
INSTALACJA SERWERA WWW NA W DOC
08 GIMP tworzenie grafiki na potrzeby WWW (cz1)
12 GIMP tworzenie grafiki na potrzeby WWW (cz5)
120 porad Jak zwiększyć ruch na stronie WWW
Elementy graficzne na stronach WWW grafww
Jak zwiększyć ruch na stronie www
Jak zwiększyć ruch na stronie WWW 120 praktycznych wskazówek (2)
101 praktycznych skryptow na strone WWW Wydanie II
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino z ziemniaków 17
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino z jabłek słodkich
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino jabłkowe mocne
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino z głogu
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino aroniowe
11 GIMP tworzenie grafiki na potrzeby WWW (cz4)
Systemy Plików Na Dyskach Twardych i Nośnikach Wymiennych, Systemy plików
Przepisy na wina www.ajo.pl, Wino z owoców dzikiej róży
porzadki na dysku www.ksiazki4u.prv.pl

więcej podobnych podstron