Mit Holocaustu - Robert Faurisson

Robert Faurisson

MIT HOLOCAUSTU

SPIS TRE

Od Wydawcy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .   2
Mit holocaustu, Robert Faurisson   . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .   3
Dwa spojrzenia na holocaust, Mark Weber   . . . . . . . . . . . . . . . . . .   8
Raport s

dowy, Fred A. Leuchter . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Z wizyt

w Auschwitz, David Cole . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

Fałszywy

wiadek, Robert Faurisson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

Zwyci

stwo rewizjonistów, Robert Faurisson . . . . . . . . . . . . . . . . 38

Pami

tnik Anny Frank, Maciej Przebindowski . . . . . . . . . . . . . . 44

Ilu

ydów zgin

ło w obozach?, Carl O. Nordling . . . . . . . . . . . . . 48

Ostateczne rozwa

anie, Richard Harwood . . . . . . . . . . . . . . . . . 53

66 pyta

i odpowiedzi na temat holocaustu, IHR . . . . . . . . . . . . . . 55

Aneks: Komora gazowa w Auschwitz-Birkenau . . . . . . . . . . . . . . . 62

Przez ponad pół wieku wychowywani byli

my w poczuciu winy za milcz

przyzwolenie na masow

likwidacj

ydów w Europie w czasie II wojny

wiatowej.

Nauczono nas wierzy

w holocaust dzieci Izraela, niczym w Pismo

te. Bo czy mógł

kto

przypuszcza

e wydarzenie obecne na stronach wszystkich podr

czników historii

jest tylko mitem? Ale znale

li si

ludzie, którzy potrafili otrz

ąć

i z naukow

precyzj

odrzuci

mit holocaustu. Czy s

oni w bł

dzie?

dy, rzecz jasna, mo

e zakwestionowa

wszystko. Ale wykaza

absurdalno

ść

czyich

pogl

dów na nic tak dawne przecie

historyczne wydarzenia nie powinno by

trudne.

Skoro holocaust miał miejsce, skoro

ydzi gin

li masowo w komorach gazowych,

najpro

ciej byłoby przedstawi

na to jakie

dowody. Ale tych, jak si

okazało, po

prostu nie nut. Kłamstwo, bowiem, cho

by i miliony razy powtarzane, nie jest w

stanie zast

najdrobniejszego cho

by faktu.

Zamiast dyskusji, obrzucono, wi

c niepokornych historyków, nazywanych

„rewizjonistami", tonami epitetów - lecz ani jedna rzeczowa polemika nie została
podj

ta.

gni

to te

i po inne

rodki, by zamkn

ąć

im usta: w wielu t.zw. krajach

demokratycznych wprowadzono ustawowy zakaz prowadzenia bada

naukowych nad

holocaustem, a jego złamanie zagro

one zostało sankcjami karnymi (np. we Francji).

Równie

w naszym kraju podj

to działania maj

ce na celu „zjednoczenie IMS z Europ

" i n;

tej sprawie. Ju

to zreszt

przerabiali

my: jeszcze kilka lut temu do komunistycznych

Robert Faurisson

MIT HOLOCAUSTU

Zagadnienie komór gazowych

Nikt, nawet tak odosobnione jednostki, które z nostalgi

spogl

daj

na Trzeci

Rzesz

nie neguje istnienia obozów koncentracyjnych w okresie hitlerowskim. Wszyscy
przyznaj

e cz

ęść

obozów była wyposa

ona w krematoria. Zamiast grzeba

zwłoki,

palono je. Powtarzaj

ce si

epidemie sprawiły,

e kremacja stał

konieczno

szczególnie je

li chodzi o zmarłych na tyfus. Zagadnieniem, które jest powszechnie

dyskutowane przez licznych autorów francuskich, brytyjskich, ameryka

skich

i niemieckich, jest natomiast istnienie „obozów zagłady" w Niemczech Hitlera.
Okre

lenie „obozy zagłady" stosowane jest dla wyodr

bnienia tych obozów, które były

rzekomo wyposa

one w „komory gazowe". Owe „komory gazowe" ró

niły si

od komór

stosowanych w ameryka

skich wi

zieniach, poniewa

słu

yły do zabijania masowego.

Ofiarami miały za

dzieci, kobiety i m

ęż

czy

ni -zabijani z powodu swej rasy lub

religii. Zostało to zdefiniowane jako „ludobójstwo". Podstawowym

rodkiem, za

pomoc

, którego dokonywano owego „ludobójstwa" były rze

nie dla ludzi zwane

„komorami gazowymi". Gazem u

ywanym w tym celu miał by

Cyklon B (pestycyd oparty

na kwasie pruskim i kwasie cyjanowodorowym). Autorzy, którzy zaprzeczaj

owemu

domniemanemu „ludobójstwu" i istnieniu „komór gazowych" nazywani s

REWIZJONISTAMI.
To, co utrzymuj

owi autorzy przedstawia si

mniej wi

cej tak: wystarczy do obydwu

tych problemów („ludobójstwa" i „komór gazowych") zastosowa

zwykłe metody krytyki

historycznej, aby stwierdzi

e mamy do czynienia z dwoma mitami, nierozdzielnie ze sob

zwi

zanymi. Zbrodnicze zamiary przypisywane Hitlerowi nie zostały nigdy udowodnione.

Nikt nigdy nie widział „narz

dzia zbrodni". Mamy do czynienia wył

cznie z kampani

nienawi

ci, z niezwykle sugestywn

wojn

propagandow

. Historia pełna jest oszustw tego

typu, poczynaj

c od „bajek" religijnych dotycz

cych magii i czarów. Tym, co odró

nia

nasze czasy od poprzednich epok jest przera

ca pot

ga mediów i propagandy, która

do mdło

ci powiela co

, co mo

na by nazwa

„kłamstwem XX stulecia". Kto

, kto po

30 latach poszukiwa

powzi

ł my

l, aby zdemaskowa

to kłamstwo, musi by

ostro

ny.

W zale

ci od sytuacji przejdzie przez wi

zienia, grzywny, napa

ci i zniewagi. Zostanie

okre

lony jako „nazista". Jego tezy zostan

zignorowane albo zniekształcone.

aden

kraj nie b

dzie tak bezlito

nie wrogi wobec niego, jak Niemcy. Dzisiaj, w ka

dym razie

został rozbity mur milczenia wokół tych, którzy w sposób naukowy i odpowiedzialny, odwa

yli

pisa

e „komory gazowe" Hitlera (tak

e te w O

cimiu i Majdanku) s

wył

cznie

historycznym oszustwem. Jest to olbrzymi krok naprzód. Ale ile

to oszczerstw i zniewag

zamie

cił historyk „eksterminacjonalista" - George Wellers - kiedy, ponad dziesi

ęć

lat po

mierci Paula Rassiniera, zdecydował si

polemizowa

z drobn

ęś

przedstawionych

przez niego faktów. Paul Rassinier - były wi

zie

obozu koncentracyjnego - miał

odwag

jako pierwszy ujawni

w swych ksi

ąż

kach oszustwo „komór gazowych "

Najlepszym sposobem, aby historyk mógł dowiedzie

o prawdziwych twierdzeniach

„uczniów" Paula Rassiniera jest si

gni

cie do pracy Amerykanina A.R. Butza „Kłamstwo

XX wieku" („The Hoax of the XXth Century"). Ze swej strony pozwalam sobie jedynie poczyni

kilka uwag dla historyków powa

nie zainteresowanych badaniami.

Pragn

łbym zwróci

uwag

na pewien paradoks. Aczkolwiek „komory gazowe" s

, według

historyków oficjalnych, punktem absolutnie centralnym w nazistowskim systemie obozów

koncentracyjnych, a ponadto dowodem zbrodniczego, wr

cz szata

skiego charakteru

niemieckich obozów, pozostaje zupełnie zdumiewaj

ce,

e w olbrzymiej bibliografii dzieł

conych obozom koncentracyjnym nie znajdziemy ani jednej ksi

ąż

ki, ani jednej

broszurki, ani jednego artykułu po

conego „komorom gazowym".

Nie wolno da

zwie

ść

tytułom, które wydaj

bardzo obiecuj

ce; nale

y sprawdzi

co zawieraj

owe prace. Publikacje na temat obozów koncentracyjnych, uznawane za

„oficjalne pisma historyczne", powstaj

na zlecenie instytutów lub fundacji, które s

ęś

cio-

wo lub całkowicie finansowane z funduszów publicznych, jak na przykład Comite de Histoire
de la Deuxieme Guerre. Mondiale i Centre de Documentation Juive Conteinporaire
we Francji, lub Institut fur Zeitgeschichte w Monachium w Niemczech.
W dziele Olgi Wormster Mugot na temat nazistowskiego systemu obozów koncentracyjnych
musimy czeka

do strony 541, aby natkn

ąć

na fragment po

cony „komorom

gazowym". I tutaj czekaj

czytelnika trzy kolejne niespodzianki:

1. Rozdział po

cony tej kwestii liczy jedynie 3 strony.

2. Tytuł tego rozdziału brzmi: „Problem komór gazowych".
3. Tytułowy problem zawiera si

w dociekaniach, czy istniały naprawd

„komory gazowe"

w Ravensbruck (Niemcy) i Mauthausen (Austria).

Autorka dochodzi do konkluzji,

e nie istniały, jednak nie bada „problemu komór gazowych"

w O

cimiu czy jakimkolwiek innym obozie, prawdopodobnie, dlatego,

e w jej umy

le nie

przedstawia to

adnego „problemu".

W tym miejscu czytelnik pewnie zechciałby si

dowiedzie

, dlaczego analiza, która

doprowadziła do konkluzji,

e „komory gazowe" nie istniały w pewnych obozach, nie został

zastosowana w przypadku obozów, takich jak Auschwitz? Dlaczego z jednej strony duch
krytyczny rozwija si

skrzydła, a z drugiej popada w stan letargu? W ko

cu mówi

o Ravensbruck mamy do dyspozycji wiele „oczywistych dowodów" i „niepodwa

alnych

relacji naocznych

wiadków", poczynaj

c od

wiadków najbardziej znanych, jak:

Marie Claude Vaillant-Counturier lub Germaine Tillion. Wiele razy po zako

czeniu

wojny, stoj

c przed obliczem francuskich i brytyjskich trybunałów, oficerowie niemieccy

z Ravensbruck (Suhren, Schwarzhuber, Treite) przyznawali,

e w obozie tym istniały

„komory gazowe". Opisywali tak

e mgli

cie ich działanie. W nast

pstwie tego, albo zostali

powieszeni z oskar

enia o rzekome „masowe mordowanie ludzi w komorach gazowych",

albo popełnili samobójstwo. Podobne „wyznania" zostawili przed

mierci

Ziereis

z Mauthausen (Austria) oraz Kramer z obozu w Stuthof-Natzweiler (Alzacja).
Dzisiaj mo

emy ogl

rzekome „komory gazowe" w Stuthof-Natzweiler i porówna

z niewiarygodnymi wyznaniami Kramera. Owe „komory gazowe", prezentowane jako
„monument, historyczny", nie s

niczym innym, jak tylko całkowitym oszustwem.

Najmniejsza doza krytycyzmu wystarczy, aby przekona

e gazowanie w tym

malutkim pomieszczeniu, które nie zapewnia nawet minimum ochrony przed
wydostawaniem si

gazu, zako

czyłoby si

katastrofalnie nie tylko dla ofiary i kata, ale

tak

e dla ludzi, którzy mogliby znajdowa

w pobli

u. Dla uwiarygodnienia tej

„komory gazowej" (która, jak zapewniano, znajduje si

w „stanie oryginalnym"), wykonano

- poprzez rozbicie czterech cegieł - dziur

w cienkim murze. Przez t

dziur

Josef

Kramer miał rzekomo wrzuca

tajemnicze sole, co, do których nie umiał poda

adnych

bli

szych szczegółów, poza tym,

e zmieszane z wod

były w stanie zabija

w ci

gu jednej

minuty! Jak mogły sole zmieszane z wod

wytwarza

gaz?

W jaki sposób Kramer unikn

ł zatrucia przez wydostaj

cy si

otworem gaz? Jak mógł

widzie

swoje ofiary poprzez otwór, skoro daje on mo

liwo

ść

ogl

dania jedynie górnej połowy

pomieszczenia? W jaki sposób wietrzono pomieszczenia zanim otworzono jedyne drzwi

wykonane ze zwykłego drewna? By

e nale

ałoby o to zapyta

w przedsi

biorstwie in

ynieryjnym w St. Michel sur Meurthe, które po wojnie zajmowało si

przebudow

lokalu, prezentowanego dzisiaj zwiedzaj

cym w swoim „oryginalnym stanie".

Równie

w wiele lat po zako

czeniu wojny prałaci, profesorowie uniwersytetów oraz zwykli

obywatele opisywali, jako „naoczni

wiadkowie" - „komory gazowe"

w Buchenwaldzie i Dachau.
Je

li chodzi o Buchenwald, to „komora gazowa" stopniowo znikała z opisów i relacji ludzi,

którzy wcze

niej utrzymywali,

e istniała na terenie obozu.

Dachau

Odmienna sytuacja wyst

puje w odniesieniu do Dachau. Najpierw zostało jasno

stwierdzone (na przykład przez Jego Eminencj

Biskupa Piquet),

e „komora gazowa"

była u

ywana wył

cznie do gazowania polskich ksi

ęż

y. Jednak

e ostatecznie

zaakceptowano -jako wersj

oficjaln

- stwierdzenie,

e: „Komora gazowa, w Dachau,

której budow

rozpocz

to w 1943 roku, nie była jeszcze całkowicie uko

czona w 1945

roku, kiedy to obóz został wyzwolony, i z tego powodu nikt, nie mógł by

w niej

zagazowany".
Malutkie pomieszczenie, które było prezentowane zwiedzaj

cym, jako „komora gazowa",

musiało by

w rzeczywisto

ci czym

zupełnie innym. Teraz, gdy dysponujemy wszystkimi

planami konstrukcyjnymi krematorium wraz z przyległo

ciami, mo

emy to stwierdzi

z cał

stanowczo

. Nie wiadomo na podstawie, jakich przesłanek technicznych utrzymuje

e ta konstrukcja jest „nieuko

czon

komor

gazow

Broszat

aden z oficjalnych instytutów historycznych nie wło

ył tyle wysiłku, aby uczyni

mit „komór

gazowych" wiarygodnym, co Institut fur Zeitgeschichte (Instytut Historii Współczesnej)
z Monachium. Od 1972 roku dyrektorem Instytutu jest Martin Broszat. Doktor
Broszat, członek Instytutu od 1955 roku, stał si

sławny dzi

ki opublikowaniu w roku

1958 t.zw. „Wyzna

Rudolfa Hoessa". Hoess, były komendant obozu w O

cimiu,

napisał rzekomo te „wyznania " w komunistycznym wi

zieniu, zanim został powieszony.

19 sierpnia 1960 roku, Broszat poinformował swoich zdumionych rodaków,

e na terytorium

starej Rzeszy (w granicach z 1937 roku) nie było nigdy „komór gazowych". Znajdowały si

jedynie w ograniczonej liczbie wybranych obozów - zlokalizowanych zwłaszcza na
terytorium okupowanej Polski (najwi

kszym z nich był Auschwitz-Birkenau). Te zadziwiaj

informacje zostały przekazane w zwykłym li

cie do redakcji, opublikowanym w tygodniku

„Die Zeit" (z 19. VIII. 1960 r., s. 16). Tytuł publikacji był bardzo pokr

tny i wprowadzał w bł

czytelnika: „Keine Vergasung in Dachau" („Nie było gazowania w Dachau"). W istocie
winien on brzmie

: „Keine Vergasung in Altreich" („Nie było gazowania na terytorium

Starej Rzeszy"). Aby nie dopu

do wysuwania podobnych w

tpliwo

ci w stosunku do

innych obozów, doktor Broszat nie doł

czył do swej informacji

adnych dowodów. Do dzi

dnia,

kilkana

cie lat po jego publikacji, ani on, ani którykolwiek z jego kolegów-historyków, nie

przedstawił najmniejszych nawet dowodów naukowych na poparcie tego twierdzenia.
Szczególnie wa

ne byłoby uzyskanie odpowiedzi na nast

puj

ce pytania:

1. Sk

d doktor Broszat wie,

e „komory gazowe" na terytorium starej Rzeszy s

oszustwem?

2. Sk

d doktor Broszat wie,

e „komory gazowe" na terytorium Polski s

autentyczne?

3. Dlaczego „dowody" i „relacje naocznych

wiadków" dotycz

ce obozów

koncentracyjnych na Zachodzie nagle nie przedstawiaj

adnej warto

ci, podczas

gdy „dowody" i „relacje naocznych

wiadków " dotycz

ce obozów

w Polsce - pozostaj

nadal prawdziwe?

aden ze znanych historyków nie postawił tego rodzaju pyta

, tak, jakby

my mieli do

czynienia z jak

ąś

zmow

milczenia. Jak cz

sto w historii dziejopisarstwa przyjmuje si

twierdzenia oparte na

wiadectwie jednego historyka? Słynny Szymon Wiesenthal

w li

cie do redakcji „Books and Bookmen" (kwiecie

1975, str. 5) równie

stwierdził,

e „nie było obozów zagłady na ziemi niemieckiej", ale - podobnie jak Broszat - nie

poparł swego twierdzenia

adn

dokumentacj

naukow

...

Obozy w Polsce

Rozpatrzmy teraz problem „komór gazowych" w Polsce. Jako zasadniczy dowód,

e naprawd

istniały „komory gazowe " w Beł

cu i Treblince, uznaje si

stwierdzenia Kurta

Gerstaeina.
Zapiski tego byłego SS-mana, który według oficjalnej wersji popełnił samobójstwo
w wi

zieniu Cherche-Midi w Pary

u, s

pełne takich absurdów,

e ju

od dłu

szego czasu

straciły wiarygodno

ść

w oczach historyków. Ponadto, dokumentacja ta nie była nigdy

publicznie udost

pniona, nawet w dokumentach Trybunału Norymberskiego. Dost

pna była

natomiast w formie bezu

ytecznej dla naukowego badania (ze skrótami, zmianami,

zafałszowaniami...). Dokument oryginalny, tak samo jak jego absurdalne dodatki, nigdy
nie był dost

pny.

eli chodzi o Majdanek, to konieczna jest wizyta na miejscu. Jest wysoce

prawdopodobne,

e przyniosłaby ona jeszcze bardziej rewelacyjne rezultaty, ni

ogl

dziny

Stuthof-Natzweiler, o czym pisali

my w innym miejscu.

W odniesieniu do Auschwitz-Birkenau zasadniczym dowodem s

„Pami

tniki" Rudolfa

Hoessa, które zostały spreparowane w polskim wi

zieniu. Na miejscu mo

na obejrze

jedynie „zrekonstruowan

komor

gazow

" w Auschwitz oraz ruiny innej „komory"

w Auschwitz II - Birkenau.
Egzekucja przy pomocy gazu wymaga specjalnych warunków technicznych; nie mo

jej porównywa

z samobójstwem czy przypadkowym zatruciem. Kat i jego pomocnicy nie

mog

wystawieni na

adne niebezpiecze

stwo. Amerykanie w swoich komorach

gazowych stosuj

gaz cyjanowodorowy zgodnie z drobiazgowo opracowanymi prze-

pisami bezpiecze

stwa. Komory ameryka

skie maj

posta

małych, hermetycznie

zamkni

tych pomieszcze

. Po zako

czeniu egzekucji gaz zostaje usuni

ty,

a pomieszczenie poddane neutralizacji.
Z tego wzgl

du nale

y zada

pytanie: jak mo

na było w „komorach gazowych"

w Auschwitz-Birkenau, do pomieszczenia o pow. 210 m

, wtłoczy

2000 osób, wrzuci

tam pojemniki z pestycydem Cyklon B, a nast

pnie wpu

do tego pomieszczenia ekipy

dla usuni

cia nasyconych cyjankiem zwłok bezpo

rednio po egzekucji?

Dwa dokumenty z niemieckich archiwów przemysłowych, doł

czone przez Amerykanów

do akt procesu norymberskiego stwierdzaj

wyra

nie, i

Cyklon B wykazuje siln

tendencj

do ł

czenia si

z powierzchniami przedmiotów i nie mo

e by

usuni

ty - nawet

przy pomocy bardzo silnych wentylatorów. Jedynym skutecznym sposobem na jego
pozbycie si

jest wietrzenie naturalne przez 24 godziny. Inne dokumenty mo

na znale

źć

na miejscu -w archiwach Muzeum O

cimskiego. Dokumenty te, nigdzie indziej nie

odnotowywane,

wiadcz

, i

wspomniane pomieszczenie o pow. 210 m

, znajduj

ce si

dzisiaj w ruinie, było jedynie zwykł

przechowalni

zwłok, usytuowan

pod powierzchni

ziemi dla lepszej ochrony przed ciepłem. Pomieszczenie to posiada zaledwie tylko jedne
drzwi, słu

żą

ce jako wej

cie i wyj

cie zarazem, nie spełniaj

ce nawet minimalnych

wymogów, co do hermetyczno

ci zamkni

cia.

eli chodzi o krematoria oraz o wszystkie inne budynki i pomieszczenia obozowe,

istnieje obfita dokumentacja techniczna, plany i faktury, dotycz

ce nawet

najdrobniejszych szczegółów. Natomiast nie ma tam

adnej wzmianki o „komorach

gazowych ",

adnego kontraktu na ich budow

adnego projektu,

adnego zapotrzebo-

wania na materiały,

adnego planu,

adnej faktury,

adnego zdj

cia. W setkach procesów

dotycz

cych zbrodni wojennych równie

nie przedstawiono nigdy niczego podobnego,

jako dowodu na poparcie oskar

enia,

Christophersen

„Byłem w Auschwitz i mog

zapewni

e nie było tam

adnych komór gazowych ".

Bardzo rzadko mo

na było usłysze

wiadków obrony w procesach „zbrodniarzy

wojennych", którzy mieliby odwag

wypowiedzie

takie stwierdzenie.

wiadek taki stawał

bowiem od razu obiektem prze

ladowa

. Na przykład, gdyby ktokolwiek

w Niemczech zechciał dzisiaj

wiadczy

w obronie Thiesa Christophersena (autora

ksi

ąż

ki „O

cimskie Brednie") ryzykuje,

e zostanie skazany za „zniewa

anie

pami

ci ofiar".

Wkrótce po zako

czeniu wojny Niemcy, Mi

dzynarodowy Czerwony Krzy

oraz Watykan

(który zawsze miał szerokie informacje o wszystkich wydarzeniach rozgrywaj

cych si

w Polsce) o

wiadczyły zakłopotanym tonem: „komory gazowe... nie wiemy nic na ten

temat" - i dodawały na koniec: „czy

na co

wiedzie

na temat faktów, które nigdy

nie zostały zweryfikowane?".
Nie została znaleziona ani jedna „komora gazowa" w

adnym z niemieckich obozów

koncentracyjnych - taka jest prawda!
Informacja o tym,

e komory gazowe nie istniały, powinna zosta

przyj

ta z ulg

niestety, stało si

inaczej. Z przyczyn politycznych informacja ta została zatajona. Dzisiaj,

mówienie o tym,

e „komory gazowe" s

historycznym fałszerstwem, nie oznacza wcale

ataku na tych, którzy prze

yli obozy koncentracyjne.

Mówienie prawdy jest bowiem powinno

dego człowieka.

Mark Weber

DWA SPOJRZENIA NA HOLOCAUST

Nie ma chyba nikogo, kto by nie słyszał,

e Niemcy zamordowali 6 milionów

ydów

w Europie podczas II wojny

wiatowej. Ameryka

ska telewizja, kina, gazety i czasopisma

nie stroni

od tego tematu. W Waszyngtonie istnieje oficjalne olbrzymie Muzeum

Holocaustu.
Uczeni kwestionuj

histori

holocaustu

Podczas minionej dekady coraz wi

cej historyków „rewizjonistycznych", wł

czaj

c w to tak

powa

nych uczonych, jak dr Artur Butz (Northwestern University), prof. Robert Faurisson

(Uniwersytet w Lyonie) oraz najpoczytniejszy brytyjski historyk David Irving, rzuca
energiczne wyzwanie wobec powszechnie akceptowanej historii eksterminacji.
Nie dyskutuj

oni nad faktem deportowania bardzo wielu

ydów do obozów koncentracyjnych

i gett, czy te

tego,

e wielu z nich zmarło lub te

zostało zamordowanych podczas II wojny

wiatowej. Rewizjonistyczni uczeni ujawnili jednak

e powa

ne dowody ukazuj

ce,

e nie było

niemieckiego programu eksterminacji europejskich

ydów i

e szacunki 6 milionów ofiar

ydowskich w czasie wojny s

nieodpowiedzialnie wyolbrzymione.

Wiele twierdze

holocaustu zostało zarzuconych

Rewizjoni

ci wskazuj

e historia holocaustu zmieniła si

całkiem na przestrzeni lat. Wiele

twierdze

„eksterminacyjnych", do tej pory powszechnie akceptowanych, zostało

całkowicie obalonych w ostatnich latach.
W pewnym okresie domniemywano,

e Niemcy gazowali

ydów w Dachau, Buchenwaldzie

i w innych obozach koncentracyjnych w Niemczech. Ta cz

ęść

historii była przedstawiana

w sposób niemo

liwy do obrony. Tak, wi

c została zarzucona ponad 20 lat temu.

Obecnie

aden powa

ny historyk nie podtrzymuje rzekomo udowodnionych opowie

o obozach zagłady na terytorium starej Rzeszy Niemieckiej. Nawet sławny „łowca nazistów"
Szymon Wiesenthal przyznał w 1975 roku,

e: „Na ziemi niemieckiej nie było obozów

zagłady". '
Prominentni historycy holocaustu twierdz

obecnie,

e masy

ydowskie zostały zagazowane

tylko w 6 obozach na terenie Polski: O

cim, Majdanek, Sobibór, Treblinka, Chełmno

i Beł

ec. Jednak

e „dowody" przedstawione na gazowanie w tych sze

ciu obozach nie

ró

jako

ciowo od tych, które zostały przedstawione na domniemane gazowanie na

terenie Niemiec wła

ciwych.

Na wielkim procesie norymberskim (1945-1946) i w dekadach nast

puj

cych od ko

ca II wojny

wiatowej, O

cim (szczególnie O

cim-Brzezinka) i Majdanek (Lublin), były powszechnie

uwa

ane za prawdziwie wa

ne „obozy

mierci". Dla przykładu: alianci domniemywali

w Norymberdze,

e Niemcy zabili 4 mln w O

cimiu i jeszcze 1,5 mln na Majdanku.

Dzi

aden powa

ny historyk nie akceptuje tych fantastycznych liczb.

W dodatku, w ostatnich latach, zostało zaprezentowanych coraz wi

cej zastanawiaj

cych

dowodów, których nie da si

pogodzi

z przypuszczeniami o masowej eksterminacji

w tych obozach. Na przykład szczegółowe zdj

cia lotniczego rozpoznania wykonane

w O

cimiu-Brzezince w ci

gu kilku przypadkowo wybranych dni w 1944 roku (podczas

przypuszczalnego punktu kulminacyjnego eksterminacji w tym miejscu), zostały opublikowane
przez CIA w 1979 r. Nie widniej

na nich

lady stosów ciał, dymi

ce kominy ani masy

ydów

oczekuj

ce na

mier

- czyli wszystko to, co pozwalałoby domniemywa

, a byłoby to łatwo

dostrze

one,

e O

cim był naprawd

centrum eksterminacji.

Teraz wiemy równie

e powojenna „spowied

" komendanta O

cimia, Rudolfa Hoessa,

która jest decyduj

ęś

historii holocaustu, była uzyskana w wyniku tortur.

Inne absurdalne twierdzenia holocaustu

W pewnym okresie powa

nie upierano si

e Niemcy zabijali

ydów przy pomocy

elektryczno

ci i pary, i

e produkowali mydło z ciał

ydów. Dwa przykłady: w

Norymberdze Stany Zjednoczone oskar

ały Niemców o to,

e mordowali

ydów w Treblince nie w komorach gazowych, jak si

teraz twierdzi, lecz

przez parzenie ciał ze skutkiem

miertelnym w „komorach parowych".

Te dziwaczne opowie

ci zostały tak

e definitywnie odrzucone w ostatnich latach.

Ofiary chorób

Historia morderczego Holocaustu jest wiarygodna jedynie powierzchownie. Ka

dy widział

straszliwe zdj

cia martwych lub umieraj

cych wi

ęź

niów zrobione w Bergen-Belsen,

Nordhausen czy innych obozach koncentracyjnych podczas ich wyzwalania przez siły
brytyjskie lub ameryka

skie w ostatnich tygodniach wojny

w Europie. Ludzie ci byli nieszcz

snymi ofiarami, ale nie programu eksterminacji, lecz

chorób i niedo

ywienia przyniesionych przez kompletne załamanie Niemiec w ostat-

nich miesi

cach wojny. W rzeczywisto

ci, gdyby istniał program eksterminacji, to

ydzi

uwolnienie przez siły alianckie w ko

cu wojny, byliby du

o wcze

niej zamordowani.

W obliczu posuwaj

cych si

sił sowieckich, wielu

ydów zostało ewakuowanych

w okresie ostatnich miesi

cy wojny z obozów i gett na Wschodzie do pozostałych

obozów w zachodnich Niemczech. Obozy te szybko stały si

przeludnione,

co bardzo przeszkadzało w zapobie

eniu rozprzestrzeniania si

epidemii.

Zdobyczne dokumenty niemieckie

Pod koniec II wojny

wiatowej alianci skonfiskowali ogromn

liczb

niemieckich

dokumentów o traktowaniu

ydów przez Niemców w czasie wojny, o polityce niemieckiej

wobec nich. Na nie czasami powoływano si

w kontek

cie „ostatecznego rozwi

zania".

Ale

aden dokument, jaki kiedykolwiek znaleziono,

nie nawi

zywał do programu eksterminacji. Wr

cz przeciwnie: dokumenty jasno

ukazywały,

e niemiecka polityka „ostatecznego rozwi

zania" polegała na emigracji

i deportacji, a nie eksterminacji.
Spójrzmy, dla przykładu, na poufne memorandum niemieckiego Ministerstwa Spraw
Zagranicznych z 21.08.1942 r.

„Obecna wojna daje Niemcom okazj

i obowi

zek tak

rozwi

zania

ydowskiego problemu w Europie"- stwierdza memorandum. Polityka

„promowania ewakuacji

ydów [z Europy] przy naj

lejszej współpracy

i za po

rednictwem Reichsfuhrera SS [Himmler] ci

gle obowi

zuje". Memorandum

stwierdziło: „liczba

ydów deportowanych tym sposobem na Wschód nie wystarczyła

do pokrycia potrzeb".
Dokument cytuje niemieckiego ministra Spraw Zagranicznych von Ribbentropa,
mówi

cego,

e „pod koniec wojny wszyscy

ydzi byliby zmuszenie do opuszczenia

Europy. Taka była niezmienna decyzja Fuhrera [Hitlera] i tylko takie pokierowanie tym
problemem, jako jedyne globalne i wyczerpuj

ce rozwi

zanie, mogłoby by

zastosowane i indywidualne zabiegi zbytnio by nie pomogły".
W konkluzji memorandum zawarte jest stwierdzenie,

e „ wysiedlenia [

ydów na Wschód]

dalszym krokiem do totalnego rozwi

zania... Deportacja do Generalnej Guberni

[Polska] jest

rodkiem tymczasowym.

ydzi b

przesuwani na dalsze zajmowane

terytoria wschodnie [Sowiety] tak szybko, jak tylko techniczne

rodki na to b

dane".

Ten niedwuznaczny dokument i jemu podobne rutynowo s

ukrywane i ignorowane przez

tych, którzy podtrzymuj

histori

o morderczym holocau

cie.

Niewiarygodne

wiadectwa

Historycy holocaustu polegaj

głównie na tak zwanych „zeznaniach ocalonych",

wspieraj

cymi opowie

ci o eksterminacji. Ale taki „dowód" jest ci

gle niepewny. Jak

wykazał jeden z

ydowskich historyków, „wi

kszo

ść

wspomnie

czy raportów [tych,

co prze

yli holocaust] jest pełna absurdalnej wielosłowno

ci, grafoma

skiej przesady,

dramatycznych efektów, przesadnych samoocen, dyletanckiego filozofowania, pseudo-
liryzmu, niesprawdzonych pogłosek, uprzedze

, stronniczych ataków i usprawiedliwie

Hitler i „ostateczne rozwi

zanie"

Nie istniej

adne dowody na to,

e A. Hitler dał rozkaz wymordowania

ydów, czy

e w ogóle wiedział o jakimkolwiek programie eksterminacji. Przeciwnie, zapiski

pokazuj

e niemiecki przywódca chciał, aby

ydzi opu

cili Europ

przez emigracj

, o ile to

liwe - lub deportacj

, o ile oka

e si

to konieczne.

Hitler czasami mówił podczas swych „mów stołowych" w

cisłym gronie o warunkach

swojej polityki wobec

ydów. Np. 27 stycznia powiedział: „

ydzi musz

spakowa

znikn

ąć

z Europy. Pozwólmy im wynie

ść

do Rosji".

A 24 lipca 1942 roku Hitler podkre

lał z naciskiem swoj

wol

usuni

cia

ydów z Europy tu

po wojnie: „

ydzi interesuj

s i

Europ

z powodów ekonomicznych, ale Europa musi

odrzuci

ich we własnym interesie, poniewa

ydzi s

rasowo gorsi. Kiedy tylko wojna

sko

czy, dokonam rygorystycznego przegl

du... tak,

ydzi b

musieli

wyemigrowa

na Madagaskar lub do jakiego

innego

ydowskiego pa

stwa

narodowego"."
W odzewie na alianckie wojenne transmisje radiowe o tym,

e Niemcy morduj

ydów, Hitler

gniewnie komentował: „Naprawd

ydzi powinni by

mi wdzi

czni,

e nie chc

od nich nic

cej, ni

troch

ęż

kiej pracy".

SS Himmlera i obozy

ydzi byli wa

ęś

w niemieckiej sile roboczej czasu wojny i w niemieckim

interesie le

ało utrzymywanie ich przy

yciu.

Kierownictwo biura administracji obozów SS wysłało dyrektyw

, datowan

na 28 grudnia

1942 roku, do wszystkich obozów koncentracyjnych - wliczaj

c w to O

cim.

Dyrektywa ta ostro skrytykowała wysok

miertelno

ść

ród wi

ęź

niów, spowodowan

chorobami i nakazywała, „aby lekarze obozowi u

yli wszystkich

rodków, b

cych do ich

dyspozycji, w celu wyra

nego zredukowania

miertelno

ci w ró

nych obozach". Co

cej, zarz

dzała: „Obozowi lekarze musz

dozorowa

ęś

ciej ni

przedtem

ywienie wi

ęź

niów i we współpracy z administracj

proponowa

ulepszone

rozporz

dzenie komendantowi obozu... Lekarze obozowi, maj

dogl

, czy warunki na

ró

nych stanowiskach pracy s

udoskonalane, tak jak to tylko mo

liwe".

Ostatecznie dyrektywa podkre

la,

e „Reichsfuhrer SS [Heinrich Himmler] rozkazał,

miertelno

ść

absolutnie musi by

obni

ona".

Szef departamentu SS dozoruj

cego obozy koncentracyjne, Richard Glucks, wysiał

okólnik do ka

dego komendanta obozu, datowany na 20 stycznia 1943 roku. Rozkazał

w nim: „Jak ju

wykazywałem, musz

yte wszelkie

rodki do zmniejszenia

miertelno

ci w obozie"."

Sze

ść

milionów?

Nie ma

adnego konkretnego dowodu na bez przerwy powtarzane twierdzenie,

e Niemcy

zamordowali sze

ść

milionów

ydów. Wiadome jest natomiast,

e miliony

ydów prze

yły

niemieckie prawa II wojny

wiatowej - wliczaj

c w to wielu przetrzymywanych w O

cimiu

i innych t.zw. „obozach

mierci". Sam ten fakt powinien wywoływa

powa

tpliwo

ci, co do eksterminacyjnej opowie

ci.

Czołowa gazeta w neutralnej Szwajcarii, dziennik „Baseler Nachrichten", ostro

nie

oszacowała w czerwcu 1946 roku,

e nie wi

cej ni

1,5 mln europejskich

ydów mogło

zgin

ąć

(z ró

nych przyczyn) pod niemieck

jurysdykcj

podczas wojny. '"

Jednostronna „holocaustomania"
Zamiast zmniejsza

, rzeka filmów i ksi

ąż

ek o holocau

cie wydaje si

rosn

ąć

z ka

dym mijaj

cym rokiem.

Bezwzgl

dna kampania w mediach, któr

ydowski historyk Alfred Lilienthal nazywa

„holocaustomani

", przedstawia los

ydów podczas II wojny

wiatowej, jako centralne

wydarzenie w historii ludzko

ci. Nie ma ko

ca prostackim filmom, naiwnym programom

telewizyjnym, m

ciwym polowaniom na „nazistowskich przest

pców wojennych",

jednostronnym kursom edukacyjnym i jedynie słusznym wyst

pieniom polityków oraz

nych osobisto

ci na rzecz obsługi pami

ci holocaustu.

Nie-

ydowskie ofiary nie zasługuj

na takie zainteresowanie. Dla przykładu: nie ma

ameryka

skich pomników, centrów naukowych czy te

dorocznych obchodów ku czci

ofiar Stalina, który zreszt

znacznie przelicytował Hitlera.

Kto na tym korzysta?

Wieczna kampania na rzecz holocaustu w mediach jest rutynowo wykorzystywana do
usprawiedliwienia olbrzymiej ameryka

skiej pomocy dla Izraela i - pod innym wzgl

dem

- do tłumaczenia niewybaczalnej polityki Izraela, nawet kiedy stoi w konflikcie z
ameryka

skim interesem.

Wymy

lna i sponsorowana kampania holocaustu w mediach ma decyduj

ce znaczenie

dla interesów Izraela, który egzystuje dzi

ki masowym, corocznym dotacjom z kieszeni

ameryka

skich podatników.

Jak szczerze przyznał prof. W.D. Rubinstein z Australii: „Je

li holocaust okazał by si

'syjonistycznym mitem', to najmocniejsza bro

w arsenale propagandy izraelskiej by

upadła".

Dziennikarka „New York Times", Paula Hyman, zaobserwowała: „Ze strony Izraela
holocaust mo

e by

yty do uprzedzenia politycznej krytyki i stłumienia dyskusji.

Wzmacnia on poczucie

ydów, jako wiecznie osaczonych ludzi, którzy w swej obronie

mog

polega

tylko na sobie samych. Przywoływanie cierpie

doznanych przez

ydów od nazistów cz

sto zajmuje miejsce racjonalnych argumentów i oczekuje si

ma to przekona

tpi

cych w s ł u s zno

ść

obecnej polityki rz

du izraelskiego".

Głównym powodem, dla którego histori

holocaustu tak trwale udowadniano jest to,

e rz

dy głównych pot

g tak

e maj

ustalone interesy w podtrzymywaniu tego.

Zwyci

skie pot

gi II wojny

wiatowej - USA, Sowiety, Wielka Brytania - maj

swój

udział w przedstawianiu pokonanego re

imu Hitlera tak negatywnie, jak tylko mo

na.

Im bardziej diabelski i szata

ski jawi si

im hitlerowski, tym bardziej szlachetnie

i sprawiedliwie wygl

daj

sprawki aliantów.

Dla wielu

ydów holocaust stał si

zarówno kwitn

cym biznesem, jak i rodzajem nowej

religii. Znany

ydowski autor i publicysta, Jacobo Timerman, zawarł to wszystko w swojej

ksi

ąż

ce „Najdłu

sza wojna":

„Wielu Izraelczyków czuje si

ura

onych, kiedy to holocaust jest wykorzystywany

w Diasporze [

ydzi poza Izraelem]. Oni nawet czuj

zawstydzeni,

e holocaust stał

cywiln

religi

dla

ydów w M. Zjednoczonych. Powa

oni prace Alfreda Kazina,

Irvinga Howe i Marii Syrkin. Ale inni pisarze, wydawcy, historycy, biurokraci czy studenci
mówi

na holocaust, u

ywaj

c słowa Shoah, które jest hebrajskie: 'Nie ma tak dobrego

biznesu, jak Shoah-biznes'."

Kampania wokół holocaustu w mediach przedstawia

ydów, jako całkowicie niewinne

ofiary i nie-

ydów, jako moralnie opó

nione i niegodne zaufania istoty, które łatwo mog

przeistoczy

w morderczych nazistów w sprzyjaj

cych okoliczno

ciach.

To osobista uwaga, ale to przekr

canie wielce wzmacnia

ydowsk

solidarno

ść

wiadomo

ść

grupow

Dla

ydów kluczow

lekcj

historii holocaustu jest to,

e nie-

ydzi nie s

nigdy godni

zaufania. Je

eli naród tak kulturalny i tak wykształcony jak Niemcy był w stanie zmówi

przeciwko

ydom, tak, wi

aden nie-

ydowski naród nie mo

e by

całkowicie

obdarzony zaufaniem. St

d motto: „Nigdy nie wybacza

, nigdy nie zapomnie

!".

Holocaust: kupczenie nienawi

Historia holocaustu jest czasami u

ywana do promowania nienawi

ci i wrogo

ci,

szczególnie przeciw narodowi niemieckiemu jako cało

ci, wschodnim Europejczykom

oraz przywódcom Ko

cioła Rzymskokatolickiego.

Dobrze znany pisarz

ydowski, Elie Wiesel, jest dawnym wi

ęź

niem O

cimia, który

przewodniczył Ameryka

skiej Radzie Pami

ci Holocaustu. W 1986 roku otrzymał on

pokojow

nagrod

Nobla, Ten zaprzysi

gły syjonista napisał w swojej ksi

ąż

„Legendy naszego czasu": „Ka

yd, gdziekolwiek by był, powinien zachowa

stref

nienawi

ci - zdrowej, m

skiej nienawi

ci do tego, co Niemcy uosabiaj

i do tego, co w nich tkwi".

Pozwólmy, aby obie strony były wysłuchane

Od kilku lat historia Holocaustu została lematem usprawiedliwiaj

cym spory

w Europie. Było to dyskutowane przez wiele godzin w szwajcarskiej TV czy nawet we
francuskim radiu. Czołowy dziennik francuski „Le Monde" i powa

ne włoskie czasopismo

historyczne „Storia Ilustrata " udost

pniły swe szpalty dla obu stron wypowiadaj

cych si

w tej

kwestii.
Tu, w Ameryce, organizacje - chocia

silne - powstrzymywane s

jak dot

d od publicznego

wyra

enia swoich pogl

dów w tej spraw

. Wielu my

cych Amerykanów ma coraz wi

ksze

tpliwo

ci wobec przynajmniej niektórych z bardziej sensacyjnych twierdze

holocaustu,

ale w sferze publicznej to, co kiedykolwiek si

słyszy czy widzi, jest ortodoksyjnym pogl

dem

na opowie

ci eksterminacyjne.

To nie jest w porz

dku. Amerykanie maj

prawo do os

dzenia tego wa

nego

zagadnienia samemu.

Przypisy:

Fred A. Leuchter

RAPORT S

DOWY

Wprowadzenie

Rok 1988 był dla mnie bardzo pouczaj

cy, ale równocze

nie bardzo burzliwy. Byłem

oszołomiony dowiedziawszy si

e wi

kszo

ść

tego, co przekazywano mi w szkole na

temat historii XX wieku i II wojny

wiatowej jest mitem, a nawet zwykłym kłamstwem.

W pierwszej chwili byłem zdumiony, potem wzburzony i wreszcie zostałem przekonany.
Mit Holocaustu stał si

dla mnie martwy.

Jak wszystkie dzieci ameryka

skie, urodzone w czasie i po drugiej wojnie

wiatowej,

uczyłem si

o ludobójstwie dokonanym przez nazistów na ludno

ydowskiej.

W czasach uniwersyteckich nie miałem powodu, aby nie wierzy

w to,

e Niemcy

wymordowali 6 milionów

ydów w komorach gazowych. Wierzyłem w nazistowskie

ludobójstwo jeszcze przez wiele lat.
Mniej wi

cej w 24 lata pó

niej, pewien „wierz

cy" in

ynier siedział przy swym biurku

nie

ne popołudnie, zim

1988 roku, kiedy zadzwonił telefon. Ów in

ynier miał

wkrótce otrzyma

wstrz

saj

lekcj

, lekcj

, która poddała w w

tpliwo

ść

mit Holocaustu,

kłamstwo wpajane od 50 lat kolejnym pokoleniom ameryka

skich dzieci. „Hallo!... Mówi

Robert Faurisson" - powiedział głos w słuchawce i wkrótce „wierz

cy" in

ynier przestał

wierzy

Tło

Przez ostatnie 9 lat opracowywałem projekty wszelkiego typu urz

dze

do wykonywania

egzekucji (krzesła elektryczne,

miertelne zastrzyki, szubienice oraz komory gazowe)

dla wszystkich - lub prawie wszystkich - stanów USA, gdzie obowi

zuje jeszcze kara

mierci. Bytem zatrudniony jako konsultant i dostarczałem opracowania zarówno dla

administracji wspomnianych stanów, jak i dla rz

du federalnego.

Z tego te

powodu zostałem polecony przez Billa Armontrouta, dyrektora wi

zienia

stanowego w Missouri, jako konsultant w sprawie komór gazowych, obro

com w procesie

Zundela. Po rozmowie telefonicznej w owo zimowe popołudnie, dwa razy spotkałem si

z Robertem Faurissonem w Bostonie. W rezultacie zgodziłem si

jecha

do Toronto na

spotkanie z adwokatem Ernesta Zundela - Dougiem Christie i reszt

znakomitego

zespołu obro

ców.

trzyna

cie lat wcze

niej prof. Faurisson zaproponował, aby jaki

specjalista od

komór gazowych dokonał oceny rzekomych komór gazowych w Polsce, pod k

tem

wymaga

technicznych i stwierdził, czy nadaj

one do przeprowadzania masowych

egzekucji.
Wyjechałem do Toronto razem z moj

Carolyn i sp

dziłem dwa dni wypełnione

licznymi spotkaniami, podczas których zademonstrowano mi fotografie rzekomych
komór gazowych w Polsce, niemieck

dokumentacj

techniczn

i zdj

cia lotnicze

wykonane w czasie wojny przez aliantów.
Po zapoznaniu si

z tymi materiałami sam sobie zadałem pytanie, czy owe „komory" s

w istocie odpowiednio wyposa

one dla dokonywania w nich egzekucji. Zaproponowano

mi, bym pojechał do Polski i tam, na miejscu, przeprowadził odpowiednie badania
i opracował pisemny raport w tej sprawie. Niektóre komory znajdowały si

w miejscowo

ciach, o których nigdy nie słyszałem.

Po kilku wyja

niaj

cych uwagach zaaprobowałem propozycj

i rozpocz

ły si

przygotowania do wyjazdu do Polski. Chocia

przedstawione mi fotografie i dokumenty

zdawały si

potwierdza

tez

, i

rzekome „komory" nie mogły słu

do dokonywania

egzekucji, zarezerwowałem sobie prawo do wydania ostatecznej opinii po wykonaniu
wszystkich bada

eli by si

okazało,

e owe pomieszczenia były - lub mogły by

-komorami gazowymi,

zawarłbym tak

opini

w moim sprawozdaniu. Moja relacja miała by

yta jako dowód

w procesie Ernesta Zundela w Toronto. B

dzie, zatem stanowiła

wiadectwo s

dowe.

Przygotowuj

c si

do podró

y musiałem sprawo sobie równie

specjalne walizki na

próbki, dokumenty i instrumenty.
Bior

c pod uwag

fakt,

e jedziemy do kraju komunistycznego, musieli

my szczególnie

uwa

na nasze instrumenty Niewielu turystów zabiera ze sob

w podró

młotki, dłuta,

wiertarki, piły i przymiary metryczne. Ponadto zabrali

my mapy Polski, Czechosłowacji

i Austrii na wypadek, gdyby

my musieli wyje

nagle i w po

piechu. Wreszcie

zabrali

my te

podarunki, którymi zamierzali

my przekupi

personel muzeum

cimskiego, aby uzyska

kopie potrzebnych nam dokumentów z archiwów

muzeum.

Nasza ekipa

Miałem szcz

ęś

cie dobra

sobie zespół kompetentnych i zaufanych osób: moja

ona

Carolyn - jako asystentka, Howard Miller - rysownik, Jurgen Neumann - kamerzysta,
Tjudar Rudolf - tłumacz. Wszyscy zdawali

my sobie spraw

e je

li zostaniemy

schwytani, władze polskie nieprzychylnie oceni

nasz

działalno

ść

i nasze zamiary,

a pobrane przeze mnie próbki mog

potraktowa

, jako bezczeszczenie narodowego

monumentu.
Duchowo byli z nami obecni tak

e dwaj „nieoficjalni" członkowie naszej ekipy: Ernest

Zundel i Robert Faurisson, którzy z oczywistych wzgl

dów nie mogli towarzyszy

nam

w podró

Podró

Wyruszyli

my do Polski 25 lutego 1988 roku. Neumann i Rudolf doł

czyli do nas

we Frankfurcie. Wrócili

my do domu 3 marca 1988 roku.

Przybyli

my do Krakowa pó

nym popołudniem i sp

dzili

my nasz

pierwsz

noc

w Hotelu Orbis. Nast

pnego dnia byli

my ju

w O

cimiu, w Hotelu, gdzie uderzył nas

zapach naftaliny - zapach nie spotykany przeze mnie od wielu lat. Hotel musiał by

kiedy

budynkiem mieszkalnym dla funkcjonariuszy obozowych. Obiad zjedli

my w restauracji

hotelowej. Nast

pnie odbyli

my rozpoznawczy spacer po obozie, w słabym

wietle

popołudnia i po

ród

nie

nej zadymki. Nie jedli

my tego dnia kolacji, gdy

okazało si

niemo

liwo

znalezienie lokalu czynnego po zachodzie sło

ca...

Auschwitz – Birkenau

Nast

pnego dnia rozpocz

my nasze prace wewn

trz rzekomej komory gazowej.

Niestety, nie byli

my w stanie zrealizowa

zbyt wielu bada

ze wzgl

du na liczne

wycieczki, które przerywały nasz

prac

. Była to niedziela i liczba zwiedzaj

cych była

ksza, ni

zwykle. Carolyn stała na stra

y przy jednym wej

ciu, a Tjudar przy drugim.

Ich zadanie polegało na sygnalizowaniu mi, Jurgenowi i Howardowi, nadej

cia

zwiedzaj

cych. Filmowanie i pobieranie próbek było w tych warunkach zbyt

niebezpieczne. Około południa opu

cili

my zatem Auschwitz i przenie

my si

Birkenau.
W Birkenau zaskoczyła nas

nie

yca tak silna,

e nic nie było wida

w odległo

kszej, ni

metr. Musieli

my te

zostawi

Carolyn, aby pilnowała samochodu, gdy

nie

na było wje

pojazdami na teren obozu. Zwiedzili

my komory, krematoria nr II,

III i IV oraz ła

. Pobrali

my próbki, a nasze badania zostały zarejestrowane na

mie video. Wykonali

my te

zdj

cia i rysunki w skali. Wszystko po to,

aby udokumentowa

d pobierali

my próbki do bada

Musieli

my wywa

drzwi do ła

ni, gdy

były zamkni

te na klucz.

W krematorium nr II było zej

cie w gł

b rzekomej komory gazowej. Wilgotne i zat

chłe

podziemne pomieszczenie nic było odwiedzane przez ludzi od prawie 50 lat. Budynek
został zburzony, prawdopodobnie przez niemieckich saperów. Na szcz

ęś

cie było mniej

stra

ników i mniej publiczno

ci, co stwarzało nam nieporównanie lepsze warunki do

pracy, ni

poprzedniego dnia w Auschwitz.

Nauczeni do

wiadczeniem poprzedniego dnia, zjedli

my kolacj

na dworcu

autobusowym - była to jedyna czynna restauracja w O

cimiu - i powrócili

my do

Hotelu.
Nast

pnego dnia, w poniedziałek, rozpocz

my nasze prace w Auschwitz.

W porównaniu z niedziel

, było o wiele mniej zwiedzaj

cych i mogli

my pracowa

bez

przeszkód.
Byli

my w stanie zebra

próbki, wykona

zdj

cia oraz inne prace dokumentacyjne. Teraz

uzyskali

my ju

dane, mog

ce posłu

nam do modelowych oblicze

Zweryfikowali

my tak

e istnienie systemu ramp przeładunkowych w okresie działalno

„komór gazowych". Po zako

czeniu prac w Auschwitz pojechali

my ponownie do

Birkenau, aby pobra

próbki kontrolne z pomieszczenia nr 1, przeznaczonego do dezyn-

fekcji. Niestety, budynek był zamkni

ty i znów musieli

my wyłamywa

zamek, aby zbada

wspomniane pomieszczenie. Pó

niej zjedli

my kolacj

na dworcu autobusowym i

wrócili

my szybko do Hotelu.

We wtorek rano, oczekuj

c na wynik - bezowocnej, jak si

pó

niej okazało - próby

zdobycia przez Tjudara pojemnika z Cyklonem B, Jurgen i ja filmowali

my ró

ne miejsca

wewn

trz obozu. Potem przenie

my si

z Hotelu w O

cimiu do znajduj

cego si

w pobli

u schroniska, otrzymuj

c pokoje, które dopiero co si

zwolniły.

rod

rano, po godnym wzmianki

niadaniu - składaj

cym si

z chleba, szynki

i sera - zdecydowali

my odby

podró

do Lublina, aby zwiedzi

Majdanek.

Po raz ostatni odwiedzili

my obóz w Auschwitz i nast

pnie wyruszyli

my w kierunku

Lublina.

Majdanek

Po kilku godzinach przybyli

my na miejsce i zwiedzili

my muzeum na Majdanku,

zrekonstruowane „komory gazowe" i krematoria. Na ko

cu obejrzeli

my komory do

dezynfekcji nr l i 2. Prowadzenie bada

było tutaj szczególnie trudne, gdy

stra

nicy

przeprowadzali inspekcj

co 10-15 minut. Rzekome komory gazowe były odgrodzone

barierami i niedost

pne dla publiczno

ci. Dla dokonania szczegółowych bada

konieczne

było przekroczenie barier i wej

cie na zabroniony teren. Carolyn

i Tjudar stali na stra

y, podczas gdy ja robiłem pomiary i przeprowadzałem dokładne

badania. O mały włos nie zostali

my przyłapani: byłem zmuszony pospiesznie

przeskoczy

barier

i gdy stra

nik wchodził, znajdowałem si

jeszcze na zabronionym

terenie.
Na szcz

ęś

cie stra

nik był zbyt zainteresowany Jurgenem i jego kamer

video i nie zwrócił

na mnie uwagi.

Powrót

Wczesnym popołudniem muzeum było zamykane dla zwiedzaj

cych i musieli

my opu

teren obozu. O godzinie 15 wyruszyli

my do Warszawy i po pi

ciogodzinnej podró

w deszczu i

niegu dotarli

my do celu. Nasza rezerwacja w hotelu była ju

niewa

na,

ale przy pomocy pracownika ambasady znale

my miejsca w innym hotelu. Po kolacji

udali

my si

spa

, planuj

c ma czwartek powrót do domu. Nast

pnego ranka,

niadaniu, wyruszyli

my na lotnisko.

Odlecieli

my samolotem polskich linii lotniczych LOT, po zapłaceniu cła, gdy

moja walizka

zawierała około 10 kg materiałów dowodowych. Na szcz

ęś

cie nie skontrolowano mi

baga

u, ale odetchn

łem z ulg

dopiero po kontroli paszportów we Frankfurcie. Tutaj

nasza grupa podzieliła si

. Po powrocie do USA przekazałem próbki do analizy, do labora-

torium w Massachusetts. Otrzymawszy rezultaty analiz, przygotowałem mój raport,
ł

c sw

wiedz

na temat budowy komór gazowych i procesu egzekucji przy pomocy

gazu z wynikami dokonanych bada

Po uko

czeniu raportu, którego wyniki podane s

ej, uczestniczyłem jako

wiadek

obrony w procesie Zundela w Toronto. Ale to ju

zupełnie inna historia.

Rezultaty bada

1. Komory gazowe

Wyniki bada

, zamieszczone w „Raporcie Leuchtera", s

bardzo wa

ne. Dowodz

w sposób kategoryczny,

adna z budowli badanych w O

cimiu, Brzezince i Lublinie

nie mogła słu

do wykonywania masowych egzekucji przy u

yciu cyjanowodoru, tlenku

gla lub jakiegokolwiek innego truj

cego gazu.

Przyjmuj

c nawet najbardziej wygórowane liczby dotycz

ce maksymalnego

wykorzystania komór gazowych - 1693 osoby tygodniowo w ka

dej z komór –

i zakładaj

e wspomniane pomieszczenia naprawd

słu

yły do masowych egzekucji

przy pomocy gazu, dla zabicia sze

ciu milionów osób musiałyby pracowa

bez przerwy

przez 68 (sze

ść

dziesi

t osiem!) lat. To znaczy,

e Trzecia Rzesza musiałaby istnie

przez przynajmniej 75 lat! Utrzymywanie,

e owe pomieszczenia słu

yły do wykonywania

egzekucji masowych czy te

indywidualnych jest zatem

mieszne, a nawet obra

liwe, gdy

zakłada kretynizm odbiorcy tego typu stwierdze

. Jednak

e ci, którzy rozpowszechniaj

to kłamstwo s

zbyt leniwi i zadufani w sobie, aby sprawdzi

jego prawdopodobie

stwo.

Indoktrynuj

, wi

wiat tego typu bzdur

poprzez najwi

ksz

kampani

propagandow

, jak

pami

ta historia.

2. Krematoria

Równie wa

ne s

bł

dy historiografii „eksterminacjonalistycznej" w odniesieniu do

krematoriów. Gdyby krematoria pracowały z maksymaln

wydajno

, ka

dego dnia,

bez jakiejkolwiek przerwy, w sposób ci

gły (zało

enie czysto hipotetyczne i niemo

liwe

w rzeczywisto

ci) - Trzecia Rzesza musiałaby istnie

przynajmniej 42 lata, gdy

dla

spalenia sze

ciu milionów ludzkich zwłok potrzebne byłoby 35 (trzydzie

ci pi

ęć

) lat

pracy pieców krematoryjnych!
Nikt przy zdrowych zmysłach nie mo

e utrzymywa

(ani te

wierzy

e III Rzesza

istniała przez 75 lub 42 lata. Jednak

e wmówiono nam,

e 6 milionów osób zostało

zamordowanych za pomoc

sprz

tu, który -nawet gdyby nadawał si

do dokonywania

egzekucji - musiałby pracowa

jeszcze przynajmniej przez 64 lata po zako

czeniu wojny,

a wi

c do roku 2009! Taki bowiem jest absolutnie minimalny czas potrzebny do tego

typu operacji.

3. Dowody

Próbki dowodowe zostały pobrane z miejsc przez nas odwiedzanych. Próbka kontrolna
została wzi

ta z pomieszczenia nr l, słu

żą

cego do dezynfekcji [odzie

y - przyp. wyd.]

w Birkenau. Zało

yli

my,

e ze wzgl

du na wysok

zawarto

ść

elaza w konstrukcjach

budynków obozowych, obecno

ść

cyjanowodoru spowoduje uformowanie si

zwi

zku

elazo-cyjanowodorowego i tlenku

elazawego. Uwidocznił si

on w postaci

niebieskawych plam na

cianach pomieszczenia dezynfekcyjnego. Szczegółowa analiza 32

próbek, pobranych z kompleksu Auschwitz-Birkenau, ujawniła zawarto

ść

1,050 mg

cyjanku na l kg oraz 6,170 mg

elaza na l kg w próbce z pomieszczenia słu

żą

cego do

dezynfekcji. Wi

ksza ilo

ść

elaza została znaleziona wewn

trz rzekomych komór

gazowych, ale jednocze

nie nie wykryto

adnych

ladów cyjanku. Byłoby to niemo

liwe,

gdyby pomieszczenia te miały kontakt z cyjanowodorem. Tymczasem komory gazowe mu-
siałyby by

wystawione na działanie cyjanowodoru przez czas o wiele dłu

szy,

pomieszczenie do dezynfekcji. Dlatego te

wyniki analizy laboratoryjnej dowodz

e pomieszczenia prezentowane jako „komory gazowe" nie były nigdy u

ywane, jako

miejsca egzekucji za pomoc

gazu.

4. Konstrukcja

Konstrukcja owych budowli dowodzi,

e nigdy nie były one u

ywane, jako komory

gazowe.

adne z tych pomieszcze

nie było hermetyczne, ani wyposa

one w odpowiednie

uszczelnienia. Nie zostały wykonane

adne zabezpieczenia przed kondensacj

gazu

cianach, podłodze i suficie. Nie istniej

adne urz

dzenia słu

żą

ce do usuwania

z pomieszczenia mieszanki powietrza i gazu. Nie było

adnych urz

dze

słu

żą

cych do

wpuszczania gazu i rozprowadzania go po całym pomieszczeniu. Nie ma

adnych

systemów bezpiecze

stwa dla zapobiegania eksplozji. Nie zostały wykonane

adne

zabezpieczenia przed przenikaniem gazu do krematorium - pomimo, i

cyjanowodór jest

w wysokim stopniu wybuchowy. Nie ma

adnego systemu zabezpiecze

dla ochrony per-

sonelu obsługuj

cego komor

przed wystawieniem na działanie gazu, jak równie

dla

ochrony innych osób, mog

cych ewentualnie znajdowa

w pobli

u komory. W jednym

szczególnym przypadku - w Auschwitz - dren do odprowadzania wody deszczowej w podłodze
rzekomej komory gazowej poł

czony jest z systemem podobnych drenów w całym obozie.

Na Majdanku gaz mógłby z łatwo

przenika

do podziemnego korytarza, biegn

cego wokół

rzekomej komory gazowej. Korytarz ten byłby zatem

mierteln

pułapk

dla personelu

obsługuj

cego komor

Nigdzie, w

adnej z rzekomych komór gazowych, nie istniej

drogi ewakuacji.

Cyjanowodór jest gazem szczególnie niebezpiecznym, wybuchowym i truj

cym, ale w

adnej

z cz

ęś

ci „komory" nie ma urz

dze

zabezpieczaj

cych... Komory s

poza tym zbyt małe,

aby pomie

chocia

by cz

ęść

tej liczby osób, jaka - zgodnie z relacjami „naocznych

wiadków" - miała si

w nich mie

. Mówi

c w sposób jasny i prosty: pomieszczenia,

przedstawiane jako „komory gazowe", nic mogły pracowa

, jako urz

dzenia do

egzekucji za pomoc

gazu tak

e z przyczyn konstrukcyjnych.

5. Wnioski

David Cole

Prezentowany tekst D. Cole'a jest zapisem z kasety video.

Z WIZYT

W AUSCHWITZ

Jest bezdyskusyjnym faktem historycznym,

e podczas II wojny

wiatowej Niemcy

prowadzili sie

zie

i obozów pracy tak w Niemczech, jak i na terytoriach,

które kontrolowali. Do tych obozów wysyłano

ydów, je

ców wojennych, bojowników

ruchu oporu, Cyganów i innych ludzi, uwa

anych za wrogów III Rzeszy.

Najwi

kszym z tych obozów był obóz nazywany Auschwitz, znajduj

cy si

w Polsce.

Internowani w Auschwitz - m

ęż

czy

ni, kobiety i dzieci - pochodzili z całej Europy. Zdolnych

do pracy wykorzystywano jako sił

robocz

dla potrzeb niemieckiego przemysłu

wojennego. Auschwitz został wyzwolony przez Armi

sowieck

w styczniu 1945 roku.

I tu ko

czy si

concensus.

Od zako

czenia II wojny

wiatowej powtarzano nam ci

gle,

e wiele z tych obozów

słu

yło ciemnym celom: ludobójstwu 6 milionów

ydów i egzekucji 5 milionów nie-

ydów

za pomoc

komór gazowych, w sposób, który jest dzi

powszechnie znany jako

„holocaust". Najwi

ksza ilo

ść

ludzi, mówi si

, została zamordowana w Auschwitz.

Lecz s

tacy, którzy utrzymuj

, i

twierdzenia o masowym morderstwie nigdy nie zostały

udowodnione. Ludzie ci wskazuj

na brak dokumentacji innej, ni

wysoce

kwestionowane, a cz

ęś

ciowo ju

zdyskredytowane dowody dostarczone przez Zwi

zek

Sowiecki na Proces Norymberski i niewiarygodny charakter zezna

naocznych

wiadków,

z których wiele równie

zostało zdyskredytowanych.

(Na przykład wielu byłych mieszka

ców obozu, jak równie

ameryka

skich

ołnierzy

gle mówi o „gazowaniu" w obozie w Dachau w Niemczech, mimo

e nie utrzymuje si

, i

komory gazowe były kiedykolwiek u

yte w tym obozie)

Nadal jednak Holocaust jest wydarzeniem, które znacz

co wzrosło na znaczeniu od

ca wojny, nauczanym jako fakt, zwykle akceptowany bez pytania. Ale sk

d wiemy,

e naprawd

miał on miejsce? Jakie „dowody" oferuje si

tym, którzy nie s

skłonni

bra

tej historii na sam

wiar

? Ta kaseta video tyczy mi

dzy innymi jednego z

dowodów, kawałka bardzo du

ej układanki - rzekomej komory gazowej w Głównym

Obozie Auschwitz. Ta

ma ta jest pierwsz

w serii prezentuj

cych moj

podró

Europy we wrze

niu 1992 roku w celu przeprowadzenia dochodzenia na własn

w miejscach „ostatecznego rozwi

zania ".

adnym wypadku nie ma to by

ostatnie słowo w tej kontrowersji, wr

cz przeciwnie.

Mam nadziej

e ta

ma ta mo

e rozpocz

ąć

otwart

debat

, która jest ju

dawno

spó

niona: „co jest faktem, a co jest po prostu propagand

wojenn

w odniesieniu do

zdarzenia, które znamy jako Holocaust".

Wizyta w Auschwitz

Oto jest główny obóz w Auschwitz, inaczej Stammlager. To, co znane jest jako Auschwitz,
składa si

z trzech cz

ęś

ci. Istnieje Auschwitz I, obóz główny, który istniał na długo przed

II w.

w., jako baraki wojskowe i został nieco zmodyfikowany przez Niemców, kiedy go

przej

li.

Nast

pnym jest Auschwitz II, znany równie

jako Auschwitz-Birkenau, zbudowany

podczas wojny, jako przedłu

enie obozu głównego.

I istnieje Auschwitz III, lub Auschwitz-Monowitz, du

y obóz przemysłowy, gdzie do

pracy zmuszanych było wielu mieszka

ców.

Oto Auschwitz I, główny obóz, b

cy centrum turystyki w Auschwitz. To tutaj, co

godzin

, oprowadzane s

wycieczki w grupach anglo-, polsko-, niemiecko- i francusko-

zycznych. Według miejscowych danych, ponad pół miliona ludzi odwiedza obóz

dego roku; miejsce to stało si

kuriozalnym sanktuarium, mieszanin

beznadziejnego komercjalizmu i religijnego szacunku z hotelem, restauracj

, sklepem

z pami

tkami i budk

sprzedaj

wszystkie rodzaje wyposa

enia video -jak baterie

i ta

my we wszystkich systemach, tak,

e nikt nie potrzebuje si

martwi

, i

straci

zdj

cie Ostatecznego Rozwi

zania.

Jest to sanktuarium, które ł

czy katolickie wyra

enie to

samo

ci z

ydowskimi lamentami,

co tradycyjnie powodowało pewne tarcia. Grupy

ydowskie zarzucały,

e Polacy

umniejszaj

rol

cierpie

ydowskich - chocia

niewielu otwarcie stwierdziłoby to,

e na Zachodzi

ydzi usiłuj

zmonopolizowa

Auschwitz, jako do

wiadczenie wył

cznie

ydowskie.

Dochodzimy tu do wa

nego punktu w naszej analizie holocaustu. Jest to wydarzenie

interpretowane ró

nie w ró

nych zak

tkach

wiata.

Sowieci zawsze podkre

lali cierpienia Rosjan, Polaków, Ukrai

ców i innych nacji.

Propagandowe filmy sowieckie po II wojnie

wiatowej rzadko wspominały o

ydach. Dla

Polaków Auschwitz nadano katolickie oblicze, ze wszystkimi zwykłymi elementami -
akcentowane s

cierpienia polskich ksi

ęż

y i innych m

czenników, a usiłowanie

eksterminacji Polaków jest tematem wiod

cym. Ale na Zachodzie otrzymujemy jedn

interpretacj

, ukierunkowan

ydów, powi

zan

mierci

nie-

ydów jedynie po to,

by zaanga

owa

nie-

ydów w sprawy Holocaustu.

Lecz mówi si

nam,

e chocia

nie-

ydzi cierpieli równie

, to

ydzi i tylko

ydzi s

tymi,

których przeznaczono do eksterminacji. Postawa ta wywołuje cz

sto warte omówienia

dyskusje, takie jak wokół konwentu karmelitanek, które uzyskały rezydencj

tu,

w Auschwitz, wbrew

yczeniom wielu

ydowskich

rodowisk. W czasie wizyt w Auschwitz

protestowano, gdy

muzeum nie jest do

ść

ydowskie.

W samym obozie wi

cej jest do obejrzenia, od zwykłej wiktymizacji. Układ głównego

obozu jest całkiem prosty. Kwadrat haczykowatego płotu z drutu otacza nieko

ce si

szeregi baraków dla mieszka

ców, du

żą

hal

i kilka niespodzianek, o których powiemy

potem.
Poza odrutowanym obozem znajduje si

siedziba SS - te dwa budynki - i szpital dla SS

oraz restauracja. Po drugiej stronie znajduje si

budynek, znany jako Krematorium l,

niesławna komora gazowa i krematorium. W muzeum przekształcona została
wi

kszo

ść

baraków mieszkalnych, które s

głównym punktem zwiedzania. Pozostałe

baraki przeznaczone s

na archiwa lub biura pracowników muzeum. Jeden barak,

blok 11, został zachowany w swym oryginalnym stanie. Było to wi

zienie obozowe

i okre

la si

je teraz, naturalnie, jako „Blok

mierci".

To, co wnosi dodatkowy interesuj

cy punkt to to, co jest pokazywane podczas wycieczki,

a co nie jest. Podczas wycieczki pokazuje si

„Blok

mierci", tak zwan

„

cian

mierci" - naturalnie obok drzwi „Bloku

mierci" - i wystaw

po wystawie, specjalnie

zaprojektowane tak, by potwierdzi

ohydne historie i by przedstawi

Auschwitz, jako

maszyn

mierci, miejsce, gdzie internowanie oznaczało eksterminacj

Ale czego si

nie pokazuje? Zacznijmy od budynku, który przekonywuj

co mógłby by

nazwany „Blokiem

ycia" - masywny kompleks przeznaczony do dezynfekcji, gdzie

Cyklon B u

ywany był codziennie, by zwalczy

wszy i zaraz

, któr

roznosz

. To były

prawdziwe komory gazowe, z tym,

e ich ofiarami były ubrania i materace, a celem

zachowanie zdrowia mieszka

ców.

Eksperci od holocaustu nie zaprzeczaj

celowi tego budynku, ale nie lubi

o tym

wspomina

. Pomimo wszystko, po co komplikowa

sprawy...

Zapomnianym jest tak

e teatr obozowy, aktualny dom wspomnianego wcze

niej

konwentu. Ostatnie zdj

cia zrobione wewn

trz tego budynku pokazuj

pianina, kostiumy

i scen

, gdzie mieszka

cy wystawiali inscenizacje. Dzi

jednak zakonnice nie

pozwalaj

na robienie zdj

ęć

rodku.

I wreszcie mamy w Auschwitz basen. Tak, to prawda - basen, ulokowany wewn

trz

zespołu wi

ziennego. Pi

kny basen ze skoczniami i blokami startowymi.

Trzeba przyzna

e władze obozu w Auschwitz nie próbowały usun

ąć

tej rozrywki.

Lecz je

li pragniesz zobaczy

basen, potrzebujesz ju

wiedzie

e on istnieje, gdy

nie

znajdziesz go podczas zwiedzania z wycieczk

A wi

c to, co w zasadzie mamy, to oficjalna wycieczka, która składa si

z turystów, którzy

wierz

w histori

o holocau

cie i s

z ni

w jaki

sposób prawdopodobnie

emocjonalnie zwi

zani - daje im si

selektywnie wyre

yserowan

wycieczk

, wypełnion

jedna po drugiej przera

cymi historiami i ko

finałowym przystankiem:

komor

gazow

. Do tego miejsca uczestnicy wycieczki s

emocjonalnie nastrojeni,

by uwierzy

w cokolwiek, a komora gazowa jest jak główna atrakcja po dwóch godzinach

rozgrzewki, wprowadzaj

cej tłum w nastrój. Dosłownie: komora gazowa jest

obiektywnym dowodem,

e wszystko, co słyszeli podczas oprowadzania jest prawd

obiektywnym dowodem holocaustu.
Ale - czy

by? Zobaczymy za minut

Pojechałem do Auschwitz we wrze

niu 1992 roku, by samemu zobaczy

miejsce, o którym

uczyłem si

tak długo. Opłaciłem dodatkowego przewodnika ze znajomo

angielskiego

- młod

dam

o imieniu Alicja, która oprowadzał wycieczki polsko-, niemiecko- i anglo-j

zyczne.

l ubrałem moj

jarmułk

- po to, by nikt nie zapomniał tego,

e jestem

ydem. Stwierdziłem,

e mog

zadawa

pytania w sposób, który nie upodobni mnie do rewizjonisty Rozumiecie,

w przeszło

ci rewizjoni

ci nie mieli wielu sukcesów w uzyskiwaniu odpowiedzi od urz

dników w

Auschwitz. Lecz ja b

udawał poprawnego

yda, pragn

cego pozna

prawdziwe

fakty i odpowiedzie

tym, którzy twierdz

e Holocaust nigdy si

nie wydarzył.

(Dla jasno

ci: nie tylko jestem rewizjonist

, jestem równie

ateist

. Lecz moi rodzice s

oboje

ydami - a je

li jeste

ydem z urodzenia, jeste

ydem)

Alicja, tak jak i inni przewodnicy, by zosta

oprowadzaj

musiała uczestniczy

w kursie

i go zaliczy

. Jest to wa

ne, gdy

mam nadziej

wykaza

, i

ludzie, którzy prowadz

Auschwitz - jak dr Franciszek Piper i przeło

ony przewodników, których wkrótce spotkacie -

ucz

przewodników, by mówili rzeczy, o których wiedz

e nie s

prawdziwe. Lecz nic

powinno to stawia

Alicji w złym

wietle. Powtarza ona to, co jej powiedziano; jestem

pewien, i

nigdy przedtem nie postawiono jej przed takim turyst

, jak ja.

Mam ponad 4 godziny na zrobienie zdj

ęć

z mojej wycieczki i zadawanie przykrych

pyta

, jednego za drugim. Zdj

cia te zło

żą

na oddzieln

. Tym razem

zamierzamy zainteresowa

komor

gazow

i moim wywiadem z dr Franciszkiem

Piperem, Starszym Kustoszem i Dyrektorem Archiwów w Muzeum w Auschwitz.
Przyjechałem do Auschwitz, jako utwierdzony sceptyk. Wiem,

e dla niektórych krytyczne

egzaminowanie holocaustu jest najwy

szym

tokradztwem. Ale musicie zda

sobie

spraw

, i

nie ma dla mnie

tych krów i

e zrozumienie tego, co si

naprawd

wydarzyło jest dla mnie wa

ne - i prosz

, by

cie to uszanowali.

Wiem, z lat mych własnych bada

, bada

innych,

e jest niewiele dowodów holocaustu.

Dosłownie: wszystko to, to zeznania ,,naocznych

wiadków" i powojenne wypowiedzi. Nie

istnieje

adne zdj

cie, plan, czy dokument z czasów wojny dotycz

cy zabójczych komór

gazowych, czy plan eksterminacji

ydów. I nie mo

emy tłumaczy

e nazi

ci zniszczyli

wszelkie dowody, albowiem po tym, jak złamali

my niemiecki szyfr, byli

my w stanie

podsłuchiwa

ich tajn

korespondencj

, wł

czywszy t

, która pochodziła z Auschwitz.

Klucz do zrozumienia opowie

ci o holocau

cie, to zrozumienie prawdziwej natury

rzeczy, które podano jako dowody. O wszystkim, co jest u

yte jako dowód holocaustu

na tak

e powiedzie

e ma całkowicie normalne wytłumaczenie.

Na przykład: te okazy - mówi si

- s

materialnym dowodem eksterminacji. S

to stosy

ludzkich włosów. Lecz có

to udowadnia? Jest wiadomym,

e ka

dy mieszkaniec miał

golon

głow

z powodu problemu z wszami. Temu si

nie zaprzecza, a wi

c dlaczego

nie miałoby by

stosów ludzkich włosów?

A co ze stosami butów i ubra

? Czy jest to dowód? Jest faktem, i

ęź

niom, kiedy

przyje

ali, wydawano uniformy - wł

czywszy w to buty. To nie dowodzi,

e ktokolwiek

został zabity.
W maj

cej obali

twierdzenia rewizjonistów ksi

ąż

ce „Auschwitz: Technique Operation

of the Gas Chambers", opublikowanej przez B. Klarsfeld Foundation, Jean-Cloud
Pressac przyznaje, i

ponad 95% Cyklonu B, stosowanego przez Niemców było

ywane do dezynfekcji. Tylko 5% przypisuje celom zabójczym. A twierdzenie to

pochodzi od wspieraj

cego tez

o holocau

cie!

A wi

c jakie oferuje si

nam dowody? No có

, jest to zwykły obraz chorych

mieszka

ców, który potwierdza tez

e ludzie w obozie chorowali. Jeszcze raz

podkre

lam, i

nikt nie zaprzecza epidemii tyfusu, która spowodowała liczne zgony.

Nast

pnie mamy dzieło sztuki i portrety dzieci. Nie najlepiej, wi

c dla kogo

szukaj

cego

obiektywnych dowodów holocaustu. A niektóre dowody, które prezentuj

, w

rzeczywisto

ci pracuj

przeciw tej koncepcji.

Dla przykłady: posiadaj

jedn

z kilku fotografii Auschwitz, zrobionych z powietrza przez

aliantów podczas wojny. Nie wspominaj

jednak,

e fotografie te nie ukazuj

gazowanych

ludzi, czy palonych ciał, mimo, i

zostały one zrobione w czasie, gdy -jak si

mówi -

zabójstwa były dokonywane prawie non-stop.
Nie b

nawet wspominał o specjalnym pieni

dzu, jaki Niemcy wydrukowali dla

mieszka

ców Auschwitz, czy faktu,

e chocia

mówiło si

, i

dzieci

ydowskie były

natychmiast zabijane, tak Anna Frank, jak i jej siostra były wysłane do Auschwitz
i prze

yły, potem przewieziono je do obozu w Bergen-Helsen, gdzie - ja k si

uwa

a -

zmarły na tyfus.
Ale całe to spieranie si

byłoby bezcelowym, je

li mogliby

my ujrze

prawdziw

komor

gazow

na własne oczy. To, rzecz jasna, najskuteczniej zako

czyłoby spór.

To prowadzi nas do budynku, na, przeciw którego stoj

: komory gazowej i krematorium.

Zdj

cia tego budynku publikowano w ksi

ąż

ce po ksi

ąż

ce na temat holocaustu. Pomimo

wszystko, je

li to wszystko si

wydarzyło, jaki dowód jest lepszy? Rewizjoni

ci nie neguj

był to prawdziwy budynek z czasów wojny. Twierdzimy,

e naprawd

było tu kre-

matorium i kostnica, która była tak

e u

ywana, jako schron dla SS-manów ze szpitala i

restauracji na przeciwko.
Miejscowi mówi

e była to rzeczywi

cie kostnica i krematorium, z fragmentem

krematorium, które widzicie tu po prawej stronie, była pó

niej u

ywana jako komora

gazowa. Mówi

oni tak

e, i

była ona u

ywana jako schron przeciwlotniczy.

I przyznali oni, w przeszło

ci,

e du

y ceglany komin z boku budynku jest rekonstrukcj

co nie jest du

ym zaskoczeniem dla kogokolwiek, gdy

wyra

nie nie jest on przył

czony

w jakikolwiek sposób do budynku.
Wejd

my teraz do

rodka. Oczywiste znaki na

cianach i podłogach, gdzie

najwidoczniej

ciany zostały usuni

te. Równie oczywiste otwory na podłodze, gdzie

znajdowały si

urz

dzenia k

pielowe.

(Utrzymujemy,

e - w przeciwie

stwie do du

ej komory, któr

wdzieli

my - ten pokój był kiedy

cioma pokojami, wł

czywszy w to ła

. Winienem doda

e nie ma bł

kitnych

zabarwie

po Cyklonie B na

cianach, jakie byłyby i nadal s

w komorach dezynfekcyjnych)

Kruche drewniane drzwi z du

żą

szyb

okienn

. Wej

cie prowadz

ce do pieców

krematoryjnych bez drzwi i bez instalacji dla drzwi. Winienem tak

e wspomnie

y właz na

samym

rodku komory gazowej. Pomimo tego, budynek nie zawiera tego,

co zadawałoby si

dowodem stosowania do celów kryminalnych - cztery otwory

w suficie, które prowadz

na dach, gdzie znajduj

cztery małe kominy. Mówi si

e przez te cztery otwory wrzucano kryształy Cyklonu B. I rzeczywi

cie, wydaje si

e nie ma dla nich innego wyja

nienia.

Czy te otwory udowadniaj

ludobójcze gazowania? Rewizjoni

ci twierdzili

w przeszło

ci, i

te cztery otwory zostały dodane po wyzwoleniu obozu,

a te wewn

trzne

ciany zostały usuni

te i

e urz

dzenia k

pielowe usuni

to, by pokój

wygl

dał jak komora gazowa,

Kiedy Alicja i ja dochodzili

my do budynku, min

my szubienice, gdzie komendant

Rudolf Hoess został powieszony przez Sowietów w 1947 r.; egzekucji dokonano
dokładnie na przeciw dowodu jego zbrodni.
Tutaj, na przeciw komory gazowej, zapytałem Alicj

o autentyczno

ść

tego budynku.

Cole: Zacznijmy teraz ponownie rozmawia

o tym budynku.

Alicja: Jest to kreamtorium/komora gazowa.
Cole: Ale to jest rekonstrukcja?
Alicja: Jest ona w swym oryginalnym stanie.
A wi

c Alicja bardzo wyra

nie przedstawiła komor

gazow

, jako b

w swym

oryginalnym kształcie. Kiedy znale

my si

rodku zapytałem ju

dokładnie o cztery

otwory w suficie.
Cole: Czy te cztery otwory w suficie s

oryginalne?

Alicja: S

oryginalne. Przez len komin wsypywano Cyklon B.

Spytałem potem Alicj

, czy jakie

ciany zostały usuni

te z pokoju, przedstawionego

jako komora gazowa.
Cole: A wi

c ta cz

ęść

była w cało

ci komor

gazow

Alicja: Tak.
Cole: A gdzie znajdowały si

ciany, które były tu kiedy

Alicja: Był to tylko jeden pokój. Kiedy pokazuj

tu obraz komory gazowej, był to tylko

jeden pokój.
Cole: A wi

c czy były tu kiedykolwiek

ciany?

Alicja: Nie.
Zatrzymajmy si

, by uchwyci

komor

gazow

wg. słów naszej przewodniczki. Stwierdziła

ona, i

pokój jest w swym „oryginalnym stanie",

e otwory w suficie s

oryginalne

adne

ciany nie zostały usuni

te.

Wersja przeło

onego

Nieusatysfakcjonowany jej odpowiedziami kontynuowałem dr

czenie biednej Alicji

pytaniami o prawdziw

histori

tego pokoju. Czuj

c si

troch

poirytowana faktem,

nic, co mogłaby powiedzie

nie zamkn

łoby mi ust, Alicja poszła po kobiet

, któr

przedstawiła mi jako Kierownika Przewodników Muzeum w Auschwitz. Kiedy
zobaczyłem t

kobiet

jak idzie stwierdziłem,

e albo uzyskam jasn

odpowied

-albo

wyrzuc

mnie z obozu.

Kierowniczka: Oto, co mog

zasugerowa

. B

dzie lepiej uda

naszego naukowca w Muzeum. Poka

żą

panu du

o planów, które ci

gle znajduj

w archiwach.
Cole: Gdzie to b

dzie?

Kierowniczka: Nie s

, i

jest dzi

otwarte, lecz chyba w poniedziałek b

dzie to

liwe.

Cole: Czy jest to tu, w O

cimiu?

Kierowniczka: Tak, w bloku 23 lub 24... Nie jestem tego pewna.

Cole: Czy b

dzie mo

liwe, bym umówił si

, by zobaczy

go mo

w poniedziałek?
Kierowniczka: To prawda.
A wi

c zasugerowano, bym spotkał si

z Dyrektorem Archiwów i Starszym

Kustoszem dr Franciszkiem Piperem. Ci

gle obawiaj

c si

e takie spotkanie mo

e nie

mie

miejsca i przypuszczaj

c, i

kierowniczka była prawdopodobnie zakłopotana

wzgl

dem rekonstrukcji, zdecydowałem si

spyta

o rzekomo oryginalne dziury

w suficie.
Cole: Czy s

to oryginale dziury w suficie?

Kierowniczka: Nie.
Cole: Zostało to przebudowane?
Kierowniczka: Tak.
Cole: O.K. Po wojnie?
Kierowniczka: Po wojnie.
A wi

c, je

ledzicie wynik: jeden głos za oryginałem, jeden głos za nie-oryginałem.

Zgaduj

e rozstrzygnie to dr Piper.

Wywiad z Piperem

A teraz, zanim przejdziemy dalej, konieczna jest mała dygresja o szczerym
rewizjoni

cie holocaustu. Dr Franciszek Piper jest jednym z ekspertów holocaustu,

bezpo

rednio odpowiedzialnym za obni

enie naliczania liczby ofiar zgonów

w Auschwitz - razem z innymi naukowcami, jak izraelski ekspert holocaustu dr Yehuda
Bauer, około roku 1989 zdecydował przyzna

publicznie,

e w Auschwitz zmarło mniej

ludzi, ni

to podawano poprzednio.

W swej ksi

ąż

ce „Auschwitz - How Many Perished? dr Piper konkluduje,

e dostarczona

przez Sowietów liczba 4 mln jest bł

dna i

e prawdziwa liczba bli

sza jest 1.1 mln. Czy

nie jest małym rewizjonizmem przyznanie, i

Sowieci przesadzili z liczb

prawie

czterokrotnie?
Mo

emy tak

e zobaczy

, jak oszuka

cza liczba stała si

przez prawie 50 lat cz

ęś

rzekomo opartej na faktach historii holocaustu.
A

do 1988 r., w oficjalnym przewodniku po Muzeum w Auschwitz znale

źć

na było na

stronie 19 oficjaln

informacj

o liczbie 4 milionów Radziecka Nadzwyczajna Komisja

stwowa do Badania Zbrodni Nazistowskich stwierdziła,

e „n ie mniej ni

4 miliony

ludzi zgin

ły w Auschwitz". Według Mi

dzynarodowego Trybunału Wojskowego

w Norymberdze „ponad 4 mln osób zgin

ło w Auschwitz". Dane te „oparte s

dowodach setek notowanych wi

ęź

niów i na opinii ekspertów".

Pokazuje to, i

nie tylko oszustwem był dowód sowiecki, przyjmowany w Norymberdze

jako fakt, lecz tak

e i to,

e notowani wi

ęź

niowie i eksperci mog

myli

A je

li o to chodzi, wielu rewizjonistów holocaustu wierzy, i

rzeczywista suma

zmarłych w Auschwitz jest nawet mniejsza, ni

1,1 mln. Ale ci

gle nie ma mo

liwo

ci,

by najbardziej ekstremalni rewizjoni

ci holocaustu w

wiecie mieli mo

ść

skorygowa

dane bardziej, ni

to zrobili „eksperci" od holocaustu.

Co przenosi nas do dra Franciszka Pipera, z którym przeprowadziłem wywiad w jego
biurze w Muzeum w Auschwitz. Na pocz

tku był nieco przestraszony, ze wzgl

du na

bycie filmowanym. Lecz wytłumaczyłem mu,

e skoro mam ju

na ta

mie

przewodniczk

przekazuj

mi co

, co uznałem za niedokładn

informacj

, winienem

mie

, która wyprostuje dane.

Poniewa

zgodził, natychmiast zapytałem go o dokonane zmiany w komorze

gazowej.
Piper: Pierwsza i najstarsza komora gazowa, która jest w Auschwitz
I, w tym obozie gdzie jeste

my tu teraz, funkcjonowała od jesieni 1941

do grudnia 1942, przez około l rok. Krematorium obok (ej komory gazowej
funkcjonowało dłu

ej, do połowy 1943 r. W lipcu 1943 krematorium przestało

pracowa

Komory gazowe zostały zaadoptowane, jako schrony [przeciwlotnicze]. W tym czasie
zbudowano dodatkowe

ciany wewn

trz poprzednich komór gazowych. Zrobiono

dodatkowe

ciany wewn

trz poprzednich komór gazowych. Zrobiono dodatkowe wej

cie

od strony wschodniej komory gazowej i otwory w suficie [przez które] gaz Cyklon B
wpuszczany był [do]

rodka zostały w tym czasie zlikwidowane. A wi

c po wyzwoleniu

obozu była komora gazowa przedstawiała wygl

d schronu [przeciwlotniczego]. A

eby

uzyska

wcze

niejszy wygl

d... wcze

niejszy obraz... tego obiektu, wewn

trzne

ciany,

zbudowane w 1944, zostały usuni

te, a otwory w suficie zostały zrobione na nowo. Teraz,

c ta komora gazowa jest bardzo podobna do tej, która istniała w latach 1941-1942,

lecz nie wszystkie szczegóły zostały odtworzone, wi

c nie ma na przykład

gazoszczelnych drzwi [i] dodatkowe wej

cie od strony wschodniej zostały [pozostaj

]

tak, jak je zbudowano w 1944. Zmiany te zostały zrobione po wojnie, a

eby uzyska

poprzedni wygl

d tego obiektu. Cole: Czy otwory w suficie umieszczono w tych samych

miejscach? Piper: Tak. w tym samym miejscu, gdy

lady były widoczne. S

e w tym miejscu powinni

my powtórzy

to, co dr Piper nam powiedział. Według niego

pomieszczenie było komor

gazow

, lecz pó

niej zostało przemienione w schron

przeciwlotniczy i w tym czasie dobudowano

ciany przedzielaj

ce, usuni

to otwory

w suficie i dodano nowe drzwi. Po wyzwoleniu obozu

ciany przedzielaj

ce zostały

usuni

te [i] zrobiono dziury w suficie. Nowe drzwi nie zostały jednak usuni

te.

, ze w tym miejscu zaznaczy

trzeba trzy główne punkty. Pierwszym z nich

jest to,

e patrzymy na czyste oszustwo. Tak jak pokazałem, komora gazowa jest

przeznaczona dla turystów, prezentowana, jakby była w swym oryginalnym stanie,
chocia

nawet urz

dnicy muzeum znaj

prawd

Dr Piper wydaje si

bardzo nonszalancki, je

li chodzi o fakt,

e zmiany zostały

dokonane po wojnie. Lecz je

li nie jest to taka wielka rzecz, to, po co ukrywa si

przed turystami? Ale to nie wszystko. W maju 1992 roku historyk brytyjski, David
Irving, został ukarany grzywn

przez niemiecki s

d za głoszenie na spotkaniu

w Monachium dokładnie, co wła

nie słyszeli

cie od dra Pipera. De facto Piper został

nawet wezwany na

wiadka obrony. Lecz s

dzia nie pozwolił mu zeznawa

, mimo,

mogło to oczy

Irvinga. Powiem jeszcze raz: je

li nie jest to taka wielka sprawa,

to po co kara

kogo

za mówienie tego. Chodzi o to,

e „komora gazowa"

w obecnym stanie nie jest ju

dłu

ej wa

na, jako dowód.

Nie jest to dowód ludobójczego gazowania, skoro nie mo

e by

pokazane,

e w pewnym czasie, podczas wojny, gdy Niemcy kierowali obozem, budynek len

miał cztery dziury
w suficie i

adnych

cian przedzielaj

cych.

Przywodzi nas to do kulminacyjnego punktu rekonstrukcji. Z informacjami, które
teraz mamy, mo

emy powiedzie

, i

dwa ró

ne pogl

dy na temat rekonstrukcji

komory gazowej.
Pierwszy, oficjalny pogl

d uwa

e Sowieci stworzyli „komor

gazow

" w schronie

przeciwlotniczym, który był komor

gazow

. Pogl

d rewizjonistyczny twierdzi,

Sowieci stworzyli ,,komor

gazow

" w schronie przeciwlotniczym, który był

schronem przeciwlotniczym. A wi

c jak mamy wiedzie

, który pogl

d jest

prawdziwy?

No có

, oczywi

cie ci

ęż

ar dowodu spoczywa na tych, którzy twierdz

, i

w pewnym

okresie Istniała w tym budynku komora gazowa. Czy posiadaj

oni w ogóle jaki

dowód, by poprze

to twierdzenie? W okresie mojej kadencji, jako rewizjonisty

holocaustu, jestem pewien,

e je

li by istniały jakie

dowody, to widziałbym je... Mog

jeszcze doda

e te kwestionowane cztery dziury w dachu budynku nie zostały odnalezione na

adnej

z fotografii lotniczych, które widziałem.

Inne pytania o „komor

gazow

By w tej materii dotrze

do prawdy, stosowne s

inne pytania, które mog

zadane.

li była w tym budynku w pewnym okresie czasu działaj

ca komora gazowa, dlaczego jej

działanie zatrzymano - zwłaszcza, je

li nazi

ci kierowali Auschwitz, jako centrum

eksterminacyjnym?
Dr Piper ma na to równie

odpowied

. W eseju opublikowanym w polskiej ksi

ąż

ce ,,Auschwitz",

Piper napisał,

e eksterminacje zostały przeniesione do nowych komór gazowych

w kompleksie Auschwitz-Birkenau, poniewa

stało si

zbyt trudne utrzymanie w sekrecie

przed mieszka

cami obozu faktu istnienia komory gazowej w obozie głównym

w Auschwitz.
To widocznie stało si

ęś

oficjalnej nauki o Auschwitz. poniewa

jest to co

Alicja powtórzyła mi w trakcie oprowadzania.
Alicja: Pomimo tego, krematorium było obok bloku, gdzie

yli wi

ęź

niowie;. To prawda,

eksterminacj

przeniesiono do Birkenau. Oto, dlaczego cztery krematoria z komorami

gazowymi zostały zbudowane w Birkenau.
Teraz b

my precyzyjni w tej kwestii. Mówi

oni. i

eksterminacje zostały przeniesione

do Birkenau, poniewa

komora gazowa w głównym obozie była zbyt blisko mieszka

ców

i dlatego mogli widzie

, co si

dzieje. Lecz. czy jest to cho

troch

dokładne?

Zobaczmy znowu nasz

map

głównego obozu. Tutaj jest komora gazowa, dokładnie

tu i tu s

dy baraków wi

ęź

niów. Jak mo

ecie zobaczy

, komora gazowa jest daleko

poza zespołem wi

ziennym. Jest ukryta przez trzy budynki SS, które skutecznie skrywaj

przed wzrokiem mieszka

ców. Dodatkowo mówi si

nam,

e nowo przybyli, którzy

mieli by

zagazowani, byli zabierani t

dy, unikaj

c w ten sposób jakiegokolwiek kontaktu

z innymi mieszka

cami. Była to komora gazowa, która mogłaby funkcjonowa

w całkowitej

izolacji od czyjejkolwiek uwagi.
Teraz, jest to Auschwitz-Birkenau na zrobionej przez aliantów fotografii lotniczej
z wrze

nia 1944 r. S

tu dwa krematoria i „komory gazowe" z krematoriami ponad

ziemi

i pomieszczenia pod ziemi

w kształcie litery „L", które były albo komorami

gazowymi, albo kostnicami. A tu macie rz

dy rz

dów baraków mieszkalnych.

A teraz rzecz, która staje si

natychmiast jasna - nic ma nic oprócz metalowego płotu,

który oddziela baraki mieszkalne od komór gazowych. A to, tutaj, było boiskiem
sportowym Auschwitz (Birkenau), zaraz obok „komór gazowych ". I jeszcze jedna rzecz
do zauwa

enia - nie tylko mo

ecie zobaczy

„komor

gazow

" równoległ

do baraków,

lecz mo

ecie zobaczy

po przek

tnej, w poprzek drogi. Nic nie było ukryte przed

mieszka

cami.

Jeszcze jedn

interesuj

rzecz

był poci

g, który przyje

ał, wioz

c skazanych

ęź

niów. Mieliby

cie tysi

ce mieszka

ców wymaszerowuj

cych z poci

gu do jednej

z tych dwóch komór gazowych na oczach całego obozu. Byłby to spektakl, którego nikt
w obozie nie mógłby opu

- widziano by tysi

ce ludzi wmaszerowuj

cych do tych

budynków, z których nikt nie wychodzi.
Takie „komory gazowe" nie byłyby wyizolowane od kogokolwiek i w rzeczywisto

ci,

kiedy pod koniec lat 70-tych te zrobione z powietrza fotografie zostały ujawnione,
zaprzeczyły one wielu twierdzeniom nielicznych

wiadków naocznych o tym, jak nazi

próbowali zamaskowa

komory gazowe w Birkenau.

dziłem kilka dni tu, w Birkenau, i fotografie, które mam, które s

dost

pne na oddzielnej

mie, dramatycznie pokazuj

wszystko to, co powiedziałem. Szczerze mówi

c nie s

by twierdzenia Pipera wytrzymały krytyk

Raport Leuchtera przejrzany

Jeszcze jedno pytanie winno by

zadane. Czy s

jakie

pozostało

ci Cyklonu B

w komorze gazowej - wiedz

e gaz cyjanowodorowy pozostawiłby, de facto,

lady?

W 1988 r. ekspert od sprz

tu egzekucyjnego, Fred Leuchter, przeprowadził s

dowe

badania w komorach gazowych w Auschwitz, by odpowiedzie

na to pytanie. Pobrał on

próbki z 4 komór gazowych w Birkenau i próbk

kontroln

z jednej z komór

dezynfekcyjnych, o której wiemy,

e stosowała Cyklon B. Próbki pobrane w „komorze

gazowej" nie pokazuj

adnych dostrzegalnych

ladów, gdy próbka pobrana w komorze

dezynfekcyjnej dosłownie przekroczyła skal

Najwa

niejsze jest to,

e w roku 1990 Instytut Bada

dowych w Krakowie

zdecydował si

przeprowadzi

swe własne testy s

dowe, by zobaczy

, czy mógłby

obali

odkrycia Freda Leuchtera. Zrobili to z pomoc

dr Pipera. Ich własne testy dały te

same rezultaty, dlatego odt

d pytanie nie powinno brzmie

: „Czy s

jakie

dostrzegalne

lady pozostało

ci Cyklonu B w komorach gazowych?", lecz zamiast tego: „Dlaczego

nie ma

adnych dostrzegalnych

ladów?".

Postawiłem to pytanie dr Piperowi. Zapytałem go, dlaczego jest tak niewiele
dostrzegalnych

ladów w ludobójczych komorach gazowych w porównaniu do du

liczby

ladów, znalezionych w komorze dezynfekcyjnej?

Piper: ...Komora gazowa, Cyklon B, działała bardzo krótko, około
20-30 minut w ci

gu 24 godzin, a w pomieszczeniach dezynfekcyjnych działał cały dzie

i noc. Taka była procedura stosowania gazu
w pomieszczeniach dezynfekcyjnych i komorach gazowych.
B

my dokładni w tym, co mówi dr Piper. Zapytałem go: „Dlaczego jest taka du

a liczba

pozostało

ci w odwszalniach, (ale niska w komorach gazowych ? ".

I odpowiada on, poniewa

komory gazowe były u

ywane tylko „20-30 minut w ci

24 godzin", co dawałoby z grubsza l gazowanie dziennie. Nie tylko przeczy to
zeznaniom naocznych

wiadków, którzy mówi

o powtarzanych ludobójczych

gazowaniach ci

cych si

dzie

i noc; dr Piper zdołał tak

e zaprzeczy

samemu

sobie, gdy

potem - w wywiadzie - zapytałem go, ile grup dziennie było gazowanych i on

równie

mówi o powtarzanych gazowaniach.

Cole: Ile ka

dego dnia grup ludzi było? Czy wie Pan?

Piper: Jest trudnym to powiedzie

, gdy

były okresy, kiedy komory

gazowe były u

ywane kilka godzin, dzie

po dniu. Takie czynno

były powtarzane: gazowanie, palenie, gazowanie, palenie...
Musimy zada

to pytanie: czy mogła mie

miejsce wysoka liczba zgonów w obozie,

li komory gazowe były u

ywane tylko „20-30 minut w ci

gu 24 godzin", jak

pocz

tkowo twierdził Piper?

Richard Bernstein, w artykule opublikowanym w „New York Times", a po

conym

wspomnianej wcze

niej ksi

ąż

ce ,Jean-Claude Pressaca - napisanym, by obali

twierdzenia rewizjonistów- pisze,

e wg. Pressaca „byłoby koniecznym" [sic!], „by

pomieszczenia eksterminacyjne były opró

niane z ciał i uzupełniane nowymi ofiarami co pół go-

dziny, czy co

koło tego, co byłoby konieczne dla tak du

ej liczby ofiar".

Innymi słowy, zdaje on sobie spraw

e dla tak du

ej liczby zgonów konieczne byłoby

codzienne zwielokrotnione gazowania, przy nadzwyczaj szybkim tempie. A wi

c to, co

mamy tutaj jest z tym sprzeczne. Koncepcja ograniczonego u

ywania komór gazowych

mogłaby przekonywuj

co wytłumaczy

brak pozostało

ci, lecz ograniczone gazowanie

przeczy naocznym

wiadkom i czyni wysok

liczb

zagazowa

technicznie niemo

liw

Takie koncepcje ograniczonych gazowa

czyni

absurdaln

ide

niemieckiej intencji

całkowitego wyniszczenia populacji

ydów. Piper - dosłownie - poprawiaj

c pierwsz

ęść

opowie

ci o holocau

cie, ko

czy j

wersj

zagra

jej prawdziwo

ci.

Na nieszcz

ęś

cie to, co zdaje egzamin w przypadku historii holocaustu, stało si

zespołem wywa

onych aktów racjonalizacji. Oto dlaczego zwolennicy wol

, by

nie

zadawał zbyt wielu pyta

, jak te, dotycz

ce Cyklonu B.

A co o samym gazie? Pokazano nam wiele kanistrów z Cyklonem B jako dowód
Ostatecznego Rozwi

zania. Ale oprócz odwszawiania - na co ka

dy si

zgadza –

i ludobójczego gazowania - co utrzymuj

oficjele z Auschwitz - czy gaz ten ma jakie

inne zastosowanie?
Piper: [niezrozumiałe] dezynfekcje budynków, tak,

e był taki...

Cole: Czy dezynfekcja budynków była rutyn

Piper: Od czasu do czasu takie akcje były przeprowadzone, by usun

ąć

wszy.

A teraz przyjrzyjmy si

temu jeszcze raz. Wiemy,

e gaz Cyklon B był stosowany do

odwszawiania odzie

y, dezynfekcji budynków a je

li pami

tacie obliczenia zwolennika

istnienia holocaustu, Jean'a Claude'a Pressac'a, ponad 95% było stosowane do
dezynfekcji, a tylko 5% czy mniej dla ludobójstwa. Pokazuje to, jak du

o było wysiłku

ze strony Niemców, by zachowa

zdrowe ludzi, którzy mieli by

eksterminowani.

I s

e w tym punkcie mo

emy i

ść

dalej.

Czy mo

emy ufa

komunistom?

Powracamy teraz do naszej pracy wyboru pomi

dzy alternatywnymi pogl

dami

o rekonstrukcji komory gazowej. Czy jest to oszustwo, czy wierna rekonstrukcja?
Jest jedno bardzo wa

ne pytanie: czy mo

emy ufa

Sowietom,

e wiernie zrekonstruowali

komor

gazow

? Skoro nie ma dowodów z czasów wojny,

e kiedykolwiek istniały

cztery otwory w suficie i

e kiedykolwiek u

ywano komór gazowych, musimy wierzy

„na słowo" Sowietom, i

po prostu przywrócili cztery otwory tam, gdzie pierwotnie si

znajdowały i „zrekonstruowali" - a nie sfabrykowali - komor

gazow

li zamierzamy podj

ąć

prób

ustalenia intencji Sowietów, musimy spojrze

precedens tycz

cy prawdomówno

ci Sowietów wobec historii holocaustu.

Czy Sowieci maj

wiadczenie w fabrykowaniu dowodów „holocaustu", czy stosowania

oszustwa dla poparcia tej koncepcji?
No có

. jak ju

wcze

niej pokazali

my Sowieci całkowicie bezczelnie zawy

yli liczb

zmarłych w Auschwitz przynajmniej czterokrotnie. Lecz czy był to z ich strony dobrze
zamierzony bł

d? Mówi si

nam w przewodniku po Auschwitz, a tak

e i w innych

ródłach,

e było bardzo (rudnym oszacowa

liczb

ofiar w Auschwitz, poniewa

nazi

ci zniszczyli

odpowiednie dokumenty
Koncepcje t

powtórzył mi równie

dr Piper. Cole: Kto, jako pierwszy, wyszedł z liczb

4 milionów zmarłych w Auschwitz?
Piper: Było to oszacowane przez sowieck

komisj

, badaj

nazistowskie zbrodnie

w Auschwitz, z powodu zaistnienia faktu,

e Mazi

ci zniszczyli obozowe dokumenty.

Ale de facto dokumenty dotycz

ce liczby zgonów w obozie w Auschwitz trzymane były

przez Sowietów... nie „uwolnione" do roku 1989. Dokumenty te nie zostały zniszczone
przez nazistów. S

e mo

emy uzna

, i

przez wszystkie te lata Sowieci

wiadomie

przedstawiali swe przesadzone dane o zgonach, mimo i

wiedzieli,

e maj

rejestry

w swoim posiadaniu.

emy tak

e spojrze

na zdyskredytowane oskar

enia wniesione przez Sowietów

w Procesie Norymberskim, popierane przez innych Aliantów Sowieci twierdzili,

e w obozie

na terenie Polski, w Treblince, do zabijania ludzi słu

yły ,,komory parowe". Oczywi

cie,

twierdzenie to zostało po cichu zarzucone. Porzucono równie

twierdzenia o „elektro-

komorach" [zabijanie przy u

yciu pr

du - przyp. wyd.].

Co bardziej interesuj

ce, Sowieci w Norymberdze twierdzili,

e to nazi

ci, a nie oni,

zamordowali tysi

ce polskich oficerów w niesławnej masakrze w Lesie Katy

skim.

Dzi

, oczywi

cie, Sowieci przyznali,

e to oni s

za to odpowiedzialni - o czym zreszt

najprawowitsi historycy od dawna wiedzieli. Lecz w Norymberdze Sowieci twierdzili,

e nazi

ci przekupili i grozili ludziom, by ci fałszywie obwiniali Sowietów.

Zdyskredytowane dzi

okropne opowie

ci o tym, jak to nazi

ci pomniejszali głowy

i produkowali aba

ury z ludzkiej skóry, tak

e przedstawiane były jako fakt.

A w najbardziej nieprzekonywuj

cym oskar

eniu twierdzono,

e nazi

eksterminowali

ydów bomb

atomow

Mydlana opowie

ść

Przedstawiana była równie

jako fakt historia, i

nazi

ci produkowali mydło z ciał

ydów. Przyjrzyjmy si

temu troch

bli

ej. Sowieci rzeczywi

cie na Procesie

Norymberskim przedło

yli rzekomo

ydowskie mydło. Lecz dzi

, uczeni, zwolennicy

holocaustu, jak Raul Hilberg, Yehuda Bauer i Deborah Lipstadt, zgadzaj

te oskar

enia s

bezpodstawne.

my tu bardziej precyzyjni: Szymon Wiesenthal, by

e jedno z najbardziej

rozpoznawanych nazwisk na scenie holocaustu, w serii artykułów przeznaczonych dla
wydawanej w Austrii

ydowskiej gazety o pudełkach

ydowskiego mydła napisał: „Na

pudełkach znajdowały si

inicjały 'R. I. F.' (czysty

ydowski tłuszcz). Pudełka te były

przeznaczone dla Waffen-SS. Owijaj

cy je papier odsłaniał z całkowit

cyniczn

obiektywno

e mydło było produkowane z

ydowskich ciał. Cywilizowany

wiat nie

e uwierzy

w rado

ść

, z jak

nazi

ci i ich kobiety i rz

d my

leli o tym mydle. W

dym kawałku mydła dostrzegali

yda, który w magiczny sposób został

wprowadzony, by w ten sposób uniemo

liwi

mu wyro

cie na drugiego Freuda,

Ehrlicha czy Einsteina".
Jakie

(o diabelskie! Po dekadach ogl

dania w kinie i telewizji dwuwymiarowych

nazistowskich niegodziwców nie jest trudno wyobrazi

sobie takie diabelskie

zachowanie.
Mydlana opowie

ść

została tak

e unie

miertelniona w bestselerze Williama Shirera „Rise

of the Fall of the Third Reich", jak równie

w niezliczonej liczbie innych

holocaustycznych artykułów, ksi

ąż

ek a nawet tekstów w podr

cznikach szkolnych.

Lecz czy mo

emy mówi

z tak

pewno

o tym niewiarygodnym okropie

stwie?

Dzi

ci, których desygnowano jako „ekspertów" holocaustu s

tak stali, jak Wiesenthal

i Shirer wobec mydlanej opowie

- oprócz tego, i

nie mówi

e nie jest to prawda.

W 1981 roku, profesor współczesnej historii

ydów i ekspert holocaustu Deborah

Lipstadt napisała w li

cie do „Los Angeles Times", i

: Jest faktem,

e nazi

ci nigdy nie

stosowali ciał

ydów, czy w tej materii, kogokolwiek innego, dla produkcji mydła.

Pogłoska o mydle była rozpowszechniona tak w czasie, jak i po wojnie. Mo

e ona mie

swój pocz

tek w okropnych opowie

ciach o fabryce trupów, które pojawiły s i

po I

Wojnie

wiatowej. Plotka o mydle została dokładnie zbadana po wojnie

i udowodniono,

e jest nieprawdziwa".

Jest to całkiem jasne!

A Shmuel Krakowski, dyrektor Archiwum Izraelskiego Centrum Holocaustu Yad Vashem
potwierdził w „Chicago Tribune". w artykule zatytułowanym „A Holocaust Belief Cleared
UP'", i

„historycy doszli do wniosku,

e mydło to nie było produkowane

z ludzkiego tłuszczu".
Mam kilka uzasadnionych pyta

. Po pierwsze: czy ktokolwiek powiedział Szymonowi

Wiesenthalowi,

e si

myli? Po drugie, je

li nie by-to

adnego mydła robionego z

ydów,

wówczas oznacza to, i

norymberskie „mydło" i zeznania składane w Norymberdze

o „ludzkim mydle" s

bł

dne. Po trzecie, Deborah Lipstadt mówi o dokładnym badaniu

historii o mydle, a Shmuel Krakowski mówi o historykach, którzy doszli do wniosku,
i

historia o mydle jest bł

dna.

Mówi

c o dokładnym zbadaniu i consensusie historyków, Lipstadt i Krakowski s

w stanie porzuci

historie o mydle, podczas gdy w tym samym czasie potwierdzaj

wiar

w prawdziwo

ść

historii holocaustu.

Lecz czy wiara ta jest wła

ciwa? Historia o mydle nie tylko nie została dokładnie

zbadana i obalona po wojnie, lecz nawet dzi

nie ma

adnego consensusu pomi

dzy

historykami i ekspertami wobec historii o mydle.
Nawet tak niedawno, w 1991 r., kalumnista Nat Hentoff w „Village Voice" ci

gle mówił

o tym, jak widział na własne oczy

ydowskie mydło. A dr Piper? No có

, on nadal

popiera zdyskredytowan

histori

o mydle.

Piper: Istniały takie próby u

ywania ludzkiego ciała na mydło w innych obozach

koncentracyjnych, Stutthofie i Gda

sku.

Cole: A wi

c tam je robiono?

Piper: Były takie próby.
Jak mo

ecie zobaczy

, eksperci holocaustu sami udowadniaj

e s

hipokrytami, kiedy

mówi

, i

nie ma potrzeby, by kwestionowa

histori

holocaustu,

e została ona

udowodniona ponad wszelk

tpliwo

ść

Nie mam tutaj zamiaru sugerowa

e historia mydła jest jedyn

rzecz

, na temat, której

nie s

zgodni. Daleko bardziej wa

ne jest to, i

nawet gdy prezentuj

zjednoczony front

we wspieraniu koncepcji komór
gazowych, wielu z nich zdaje sobie spraw

z tego,

e niewiele jest dokumentów na

ten temat.
Dokumentacja komór gazowych
Co wprowadza nas do prawdziwego mitu holocaustu. Mitu. i

istnienie i stosowanie„komór

gazowych" jest dobrze udokumentowane. Rzecz

, która faktycznie spowodowała moje

zainteresowanie tym tematem był na pierwszym miejscu brak dokumentacji dla komór
gazowych w standardowej pracy po

conej holocaustowi i sprzeczno

ci zawarte w

ocenach przedstawionego dowodu.
Kilka razy wspominali

my ksi

ąż

Jean-Claude Pressac'a. Została ona opublikowana w

1989 r. przez Klarsfeldów, słynny duet łowców nazistów, i obwieszczona, jako
ostateczne obalenie rewizjonizmu holocaustu. W tej ksi

ąż

ce Pressac przedstawia

mia

żą

ce pot

pienie tego, co uchodziło w

ród tradycyjnych historyków za histori

holocaustu. Pressac mówi,

e jego ksi

ąż

ka „ukazuje całkowite bankructwo tradycyjnej

historii, historii opartej w wi

kszo

ci na zeznaniach zgromadzonych według nastroju

chwili, poobcinanych tak, by pasowały do arbitralnej prawdy i pokropionej kilkoma
niemieckimi dokumentami, o nieznanej warto

ci i bez

adnego mi

dzy sob

powi

zania".

Tak

e w roku 1989,

ydowski profesor z Princeton i uchod

ca z hitlerowskiej Europy,

Arno Mayer napisał w swojej holocaustycznej ksi

ąż

ce „Why Did the Heavens Not

Darken?",

e „

ródła dla studiowania komór gazowych s

równocze

nie rzadkie

i niewiarygodne".
Mayer napisał tak

e, i

cej

ydów zgin

ło w Auschwitz z przyczyn naturalnych,

od gazowa

czy rozstrzeliwa

. I jego ksi

ąż

ka rozgniewała innych ekspertów

holocaustu, którzy nazwali j

wszystkim epitetami, od „niebezpiecznej i brzydkiej" do

„perwersji Holocaustu".
Moim zdaniem, kiedy eksperci mówi

nam,

e nie ma miejsca na debat

o komorach

gazowych, to ukrywaj

fakt,

e o tym cz

sto debatuj

dzy sob

. Niech

ęć

do tego, by

odpowiedzie

na trudne pytania o komorach gazowych, cz

sto pochodzi z faktu,

eksperci w tajemnicy zdaj

sobie spraw

e komory gazowe po prostu nie s

dobrze

udokumentowane i

e wiele dokumentacji zostało ju

zdyskredytowanych.

W rzeczywisto

ci spectrum oszuka

czych dowodów holocaustu uzyskanych od sowietów

wystawiło sw

głow

w bardziej aktualnych wydarzeniach, takich jak oskar

enie

ukrai

skiego Amerykanina Johna Demianiuka o zbrodnie wojenne, oskar

enie oparte

w cz

ęś

ci na bł

dnych sowieckich dowodach.

A mówi

c o fałszywym dowodzie, niektórzy eksperci holocaustu wydaj

mie

trudno

ci w

wyja

nianiu ró

nicy pomi

dzy tym, co jest fałszywe a co prawdziwe.

Powró

my na chwil

do ksi

ąż

ki Jean-Claude Pressac'a o Auschwitz, ksi

ąż

ki maj

cej

obali

rewizjonistów. Przedstawia on rysunek gazoszczelnych drzwi od odwszawialni, o

których twierdzi,

e sowieci fałszywie je przedstawili, jako pochodz

ce od ludobójczej

komory gazowej. Pomimo tego, kilka stron dalej pokazuje nam drzwi, o których twierdzi,

e s

prawdziwymi drzwiami komory gazowej z powodu hemisferyczncj siatki chroni

cej

dziurk

od klucza.

Pressac przedstawia te drzwi jako dowód, i

ludobójcze gazowania miały miejsce. Lecz

jest jedno pytanie, na które nie ma odpowiedzi. Sk

d Pressac wie, i

te drzwi równie

nie zostały wstawione przez Sowietów?
Je

li przyznamy,

e Sowieci przez rekonstruowanie obchodzili problem, to jak mo

emy

stwierdzi

ró

nic

pomi

dzy tym, co jest rzeczywiste a co nic? W zwi

zku z tymi rzekomo

prawdziwymi drzwiami z metalow

siatk

nad dziurk

od klucza zapytałem dra Pipera.

czy mógłbym zobaczy

je osobi

cie.

Cole: W ksi

ąż

ce Pressac'a jest rysunek gazoszczelnych drzwi z metalow

siatk

obok

dziurki od klucza. Czy one nadal gdzie

tu s

Czy one nadal istniej

Piper: S

one w jednym z pokojów w Krematorium 1.

Cole: Krematorium I.
Piper: Tak, w Krematorium I.
Cole: Czy jest mo

liwe, bym je zobaczył?

Piper; Mo

e Pan i

ść

zobaczy

z dyrektorem, a dyrektor poleci

otworzy

[pokój]. Jest to mo

liwe... [gest].

Cole: Przez okno?
Piper... Przez okno.
Cole: Bardzo chciałbym to zobaczy

No có

. zgadnijcie co? Po wywiadzie poszli

my do biura dyrektora i uzyskali

klucze, i zbadali

my ka

dy pokój w Krematorium l - i nie było

adnych drzwi od

ludobójczej komory gazowej z metalow

siatk

nad dziurk

od klucza. Nikt nie wiedział,

gdzie si

one podziały. Zgaduje,

e one po prostu zgin

ły, jak magia.

A wi

c, by odpowiedzie

na nasze pytanie o precedens tycz

cy wiarygodno

ci Sowietów, to

sadz

, i

wykazali

my,

e nie mo

emy naprawd

akceptowa

czegokolwiek na wiar

poniewa

dowód certyfikowany jako prawdziwy jednego roku, w roku nast

pnym mo

e by

uznany za fałszywy. Dowód, o którym Ci si

mówi,

e jest prawdziwy, faktycznie mo

e by

lak zwan

„rekonstrukcj

". A je

li eksperci holocaustu nie mog

zgodzi

na to, co jest

prawdziwe, a co nie, to wówczas z pewno

udowodnili,

e sami s

hipokrytami, kiedy

nalegaj

, i

ludobójcze gazowania nie mog

kwestionowane.

Z całym tym mówieniem o sowieckim oszustwie to s

, i

jest koniecznym postawi

kwesti

we wła

ciwej historycznej perspektywie. Widzicie,

yjemy teraz w czasie, kiedy stary

Zwi

zek Sowiecki rozpadł si

i wszystko jest w porz

dku - tak dla liberałów,

jak i konserwatystów, jak równie

dla wszystkich innych, którzy mog

wyra

le o

drogim pa

stwie komunistycznym, które odeszło.

Ale nic zawsze tak było. Podczas II Wojny

wiatowej Sowieci byli wi

cej ni

tylko

militarnym sojusznikiem; ich antynazistowska propaganda była z łatwo

przyjmowana przez innych aliantów, gdy

słu

yła wszystkim ich celom.

Musi by

zrozumianym,

e rosyjscy komuni

ci i niemieccy faszy

toczyli długotrwał

walk

propagandow

, zarówno przed paktem Hitlera i Stalina

o nieagresji, jak i oczywi

cie po wybuchu wojny. Tak Stalin, jak ł Hitler byli lud

mi zdolnymi,

całkiem biegłymi w propagandzie.
Pomimo to, pozostało

ci akceptacji sowieckiej propagandy trwaj

do dnia dzisiejszego.

Na przykład, kiedy widzimy niemiecki plakat antykomunistyczny, najprawdopodobniej
natychmiast go odrzucimy, jako paranoiczn

niemieck

propagand

antykomunistyczn

Czy mimo to jeste

my w stanie odrzuci

podobn

sowieck

prac

, jako paranoidaln

antyfaszystowsk

propagand

? Problem polega na tym,

e trudno nam zda

sobie

spraw

z tego,

e antyniemiecka propaganda Stalina była tak samo jadowita, jak

antysowiecka propaganda Hitlera i

e jako zwyci

zcy. Sowieci zdołali wprowadzi

propagand

do ksi

ąż

ek historycznych jako fakt.

Lecz wszelkie oskar

enia i kontr-oskar

enia uczynione podczas 11 Wojny

wiatowej

musz

ponownie przejrzane. I te przejrzenia musz

obejmowa

te oskar

enia

nazistów o ludobójstwo, w których musieli

my w wi

kszo

ci polega

na sowieckich

informacjach - szczególnie w odniesieniu do Auschwitz, jak równie

innych obozów

znajduj

cych si

w Polsce (Majdanek, Beł

ec, Chełmno. Treblinka i Sobibór). Je

li sowieci

wyolbrzymili liczb

zgonów w Auschwitz, to kto mo

e za

wiadczy

e nie zrobili tego

równie

w odniesieniu do innych obozów?

Dlaczego mieliby oni wyolbrzymia

Auschwitz czterokrotnie, a potem by

brutalnie uczciwi

odno

nie Treblinki? Abym jednak nie wygl

dał nie w porz

dku musz

doda

, i

nasza

własna armia i wydział propagandy nie siedzieli bezczynnie i nie pozwolili Sowietom,
by mieli oni cał

rado

ść

z tej ohydnej propagandy

Po wojnie twierdzono,

e w obozie w Dachau gazowano łudzi. Faktycznie, armia

nakr

ciła kilka filmów propagandowych wspieraj

cych t

koncepcj

Narrator filmu wykonanego przez armi

: „W uporz

dkowanych rz

dach uło

one

byty ubrania wi

ęź

niów, którzy zostali uduszeni w

miertelnej komorze gazowej.

Przekonano ich, by zdj

li swe rzeczy pod pretekstem wzi

cia prysznica, dla którego

dostarczono r

czniki i mydło".

Pomimo tego nie twierdzi si

obecnie,

e ktokolwiek kiedykolwiek zmarł

w komorze gazowej w Dachau. Jest to jasny przypadek propagandy wojennej. Nale

tak

e doda

, by zachowa

uczciwo

ść

e to Brytyjczycy torturami uzyskali wyznania

Rudolfa Hoessa, komendanta Auschwitz, zanim przekazali go Sowietom. Zostało to
potwierdzone w ksi

ąż

ce opublikowanej w 1983 r., zatytułowanej „Legion of death",

zawieraj

cej wspomnienia brytyjskiego sier

anta Bernarda Clarka, który chwali si

w celu wydobycia z niego wyznania torturowano go i zastraszano jego rodzin

Przywodzi nas to z powrotem do Auschwitz. To tutaj, za budynkiem, o którym tak wiele
mówili

my, za rzekom

komor

gazow

, za kierowanie obozem koncentracyjnym

powieszony został Hoess. Lecz czy mo

emy teraz powiedzie

e był to wyrok

sprawiedliwy, gdy głównym dowodem były zeznania uzyskane w wyniku tortur
i zrekonstruowany schron przeciwlotniczy?
By

e odpowiecie,

e wyrok był sprawiedliwy, skoro Hoess rzeczywi

cie

prowadził obóz internowania, w którym ludzie w du

ej liczbie umierali na choroby

oraz z niedo

ywienia.

li jednak uwa

asz internowanie obywateli za ich przynale

ść

rasow

przest

pstwo warte powieszenia, co wówczas nale

ałoby zrobi

ołnierzami

ameryka

skimi, którzy

w Stanach Zjednoczonych kierowali obozami internowania dla Amerykanów
pochodzenia japo

skiego?

A je

li uwa

asz kierowanie obozem z tak wysok

liczb

zgonów za przest

pstwo,

które powinno by

karane

mierci

, to co nale

ałoby uczyni

z generałem

Eisenhowerem i jego

ołnierzami, którzy prowadzili po II Wojnie

wiatowej obozy

zienne, w których od kilkuset do miliona Niemców zmarło od chorób

i z niedo

ywienia?

Obozów, które skłoniły Ernesta Fishera - porucznika ze 101 Dywizji Powietrznej
i byłego starszego historyka z Armii Stanów Zjednoczonych - do uwagi, jak

poczynił

w niedawno wydanej ksi

ąż

ce "Other Losses": "Rozpoczynaj

c w kwietniu 1945 roku,

Armia Stanów Zjednoczonych i armia francuska przypadkowo zniszczyły około miliona
ludzi , wi

kszo

ść

z nich

w obozach ameryka

skich. Nienawi

ść

Eisenhowera przeszła przez soczewki uległej

biurokracji wojskowej i stworzyła horror obozów

mierci , nieznany dot

d w wojskowej

historii Ameryki...(...)...olbrzymie przest

pstwo wojenne"

Jasnym jest,

e tym, co odró

nia Auschwitz od tego, co zrobili Amerykanie jest koncepcja

eksterminacji, ludobójstwa, ludobójcze komory gazowe. Je

li usuniecie eksterminacj

z równania Auschwitz, jeste

cie pozostawieni z tragedi

, tak, ale nie wyj

tkow

tragedi

przest

pstwem wojennym, które zostało zduplikowane przez Aliantów podczas

II Wojny

wiatowej.

Nasze, wi

c pytanie dotycz

ce autentyczno

ci komory gazowej w głównym obozie

w Auschwitz nabiera wielkiego znaczenia. Czy była to prawdziwa komora gazowa, czy prosty
schron przeciwlotniczy przerobiony tak, by wygl

dał jak komora?

I je

li w tym krótkim video nie dotarli

my do definitywnych odpowiedzi na to pytanie, to

przynajmniej miejmy nadziej

, i

to pokazałem - jest to jak najbardziej legalne pytanie,

by je zada

. A chocia

mog

nie istnie

jakie

prosie odpowiedzi, jedna rzecz jest

pewna: sprawa ta jest daleka od zako

czenia.

Robert Faurisson

FAŁSZYWY

WIADEK

Elie Wiesel otrzymał Pokojow

Nagrod

Nobla w 1986 roku. Powszechnie jest on

traktowany, jako

wiadek

ydowskiego holocaustu i co bardziej wa

ne, jako

wiadek na

istnienie przypuszczalnie zabójczych komór gazowych. Paryski dziennik „Le Monde"
(17 pa

dziernik 1986 r., strona tytułowa), podkre

lił z naciskiem,

e Wiesel został

nagrodzony Noblem, poniewa

: „W ostatnich latach pokazały si

opracowania

t.zw. 'historycznego rewizjonizmu', kwestionuj

ce istnienie nazistowskich komór

gazowych i oprócz tego, by

e, tak

e ludobójstwo wobec

ydów".

Ale pod jakim wzgl

dem Elie Wiesel jest postrzegany, jako

wiadek na istnienie komór

gazowych? Na jakiej podstawie

żą

da od nas, by

my od razu uwierzyli w to, co oznacza

eksterminacj

? W ksi

ąż

ce autobiograficznej, zawieraj

cej jego odczucia dotycz

Auschwitz i Buchenwaldu nic nie wspomina o komorach gazowych. Faktycznie, mówi,

e Niemcy zabijali

ydów, ale w ogniu, poprzez wrzucanie ich

ywcem do płon

cych dołów,

na oczach współtowarzyszy! Ale nic ponad to!
W tym miejscu Wiesel, jako fałszywy

wiadek miał pecha. Zmuszony do wyboru pomi

dzy

kłamstwami alianckiej propagandy wojennej, wybrał do obrony kłamstwo o paleniu, zamiast
o gotowaniu

ywcem, gazowaniu czy zabijaniu pr

dem. W roku 1956, kiedy opublikował swoje

zeznania w jidisz, kłamstwo o paleniu było w pewnych kołach wci

ąż

ywe. Kłamstwo to jest

genez

terminu Holocaust. Dzisiaj ju

tylko nieliczni historycy wierz

ydzi byli paleni

ywcem. Zdyskredytowały si

tak

e mity gotowania

ywcem czy pora

ania pr

dem. Pozostał

tylko gaz.
„Gazowe" kłamstwo rozpowszechnione było przez Amerykanów (patrz „War Refugee
Board Report" z listopada 1944 r.). Kłamstwo,

ydzi byli zabijani przez gotowanie

ywcem w wodzie lub pod par

(szczególnie w Treblince) było rozpowszechnione

przez „polskie" władze (patrz dokument z Norymbergi PS-3311). Za

kłamstwo

o elektro-egzekucjach rozpowszechniali sowieci („Prawda", 2 lutego 1945 r., artykuł ze
strony 4 „Mordercza fabryka z Auschwitz" oraz „Washington Daily News" z tego
samego dnia, strona 2).
Kłamstwo „ogniowe" nie ma okre

lonego pocz

tku. Jest to prze

wiadczenie tak stare,

jak propaganda wojenna, czy propaganda nienawi

ci. W 1958 r. Wiesel opublikował

francuskoj

zyczn

wersj

swoich wcze

niejszych zezna

spisanych w jidisz, pod

tytułem „La Nuit", z przedmow

Francois Mauriaca. Stwierdził tam,

e w Auschwitz

znajdował si

jeden „płon

cy dół" dla dorosłych i kolejny dla dzieci. Napisał: „Niedaleko

od nas płomienie wykwitały z dołu, gigantyczne płomienie. One co

trawiły.

ęż

arówka zatrzymywali si

nad dziur

i uwalniała si

od swojego ładunku - małych

dzieci. Dzieciaczków! Tak, widziałem to - widziałem na własne oczy. Tamte dzieci w
płomieniach (Czy to nie dziwne,

e nie mogłem po tym spa

? Sp

dzało mi to sen z

oczu)" (s. 42).
Troch

dalej znajdował si

jeszcze jeden rów z gigantycznymi płomieniami, gdzie ofiary

cierpiały „w powolnej agonii w ogniu" (s. 43). Kolumna Wiesela została doprowadzona
przez Niemców na odległo

ść

„trzech kroków" od rowu, potem „dwóch kroków". „Dwa kroki

od dołu nakazano nam skr

w lewo i uda

do baraków" (s. 44).

c wyj

tkowym

wiadkiem, Wiesel zapewnia nas,

e jest w posiadaniu innych

wyj

tkowych

wiadectw. Ogl

daj

c Babi Jar - miejsce na Ukrainie, gdzie Niemcy

dokonywali egzekucji radzieckich obywateli i pomi

dzy nimi

ydów-Wiesel napisał:

„Pó

niej dowiedziałem si

wiadków,

e miesi

c po miesi

cu ziemia nie przestawiała

i od czasu do czasu gejzery krwi wytryskiwały z niej" („Paroles d'etranger"

Editions de Seuil. 192 strony, s. 86).
Słowa te nie wymkn

ły si

ich autorowi w momencie szale

stwa: po pierwsze napisał

je, potem bli

ej nieokre

lon

ilo

ść

razy (a przynajmniej raz) musiał przeczyta

je w celu

dokonania korekty i w ko

cu jego wypowiedzi zostały przetłumaczone na rozmaite

zyki - tak, jak wszystko, co napisał. To,

e Wiesel osobi

cie prze

ył, było oczywi

cie

nast

pstwem cudu. Tak orzekł: „W Buchenwaldzie wysyłali oni na

mier

10 000 ludzi

dego dnia. Ja byłem zawsze w ostatniej setce przy bramie.

Oni zatrzymywali egzekucje. Dlaczego?" („Author, Teacher, Witness", „Time"
z 18 marca 1985 r., s. 79).
W 1954 roku pani Tillion analizowała „bezpodstawne kłamstwo" dotycz

ce niemieckich

obozów koncentracyjnych. Napisała ona: „Te osoby [które bezpodstawnie mami

] s

prawd

mówi

c, bardziej liczne, ni

ludzie powszechnie przypuszczaj

i temat taki, jak

obóz koncentracyjny doprowadza do powstawania sado-masochistycznych imaginacji i
daje wyj

tkowe pole do popisu. S

nam znani osobnicy zwichni

ci umysłowo, pół-

oszu

ci i półgłupcy, którzy wykorzystuj

wyimaginowan

deportacj

. Znamy te

innych - autentycznie deportowanych - których chore umysły współzawodniczyły w tym,
by przeobrazi

nawet te potworno

ci, które widzieli, lub, które ludzie powiedzieli im,

im si

przydarzyli. Znale

li si

wydawcy drukuj

cy ich imaginacje (...), ale publicy

ci i

kompilatorzy post

puj

absolutnie niewybaczalnie, poniewa

najbardziej elementarne

badanie byłoby wystarczaj

ce, do odsłoni

cia oszustwa" („La systeme concentrationnaire

allemand [1940-1944], Revue de l'histoire de la Deuxieme guerre mondiale", lipiec 1954,
s. 18).
Tillon zabrakło odwagi, aby poda

przykłady i nazwiska. Ale tak to zazwyczaj jest. Ludzie

zgadzaj

e byty tam fałszywe komory gazowe,

e tury

ci i pielgrzymi s

zach

cani do

odwiedzania, ale nie jest powiedziane gdzie. Zgadzaj

równie

e s

fałszywi

„

wiadkowie naoczni", ale powszechnie nazywaj

z imienia i nazwiska tylko Martina Graya,

dobrze znanego oszusta, na którego pro

Max Galio - z pełn

wiadomo

tego, co

uczynił - sfabrykował bestseller „For Those I Loved". Czasem jest tak nazywany Jean-
Francois Steiner. Jego b

ca bestsellerem nowela„Treblinka" z 1966 r., została

przedstawiona, jako praca, w której ka

dy szczegół był potwierdzony przez ustne

lub pisemne zeznanie. W rzeczywisto

ci była ona sfabrykowana, przynajmniej cz

ciowo, przez pisarza Gilles Perrauta („Le Journal du Diammanche", 30 marca 1985 r. s.

5). Marek Halter opublikował swoje „Le Memoire d'Abraham" w 1983 r. Tak cz

sto, jak

wyst

pował w radiu, mówił o swoich do

wiadczeniach z warszawskiego getta. Ale je

eli

uwierzymy artykułowi Nicolasa Beau - całkiem przychylnego Halterowi („Liberation", 24
stycznia 1980. s. 19) - to niespełna 3-letni mały Mark i jego matka opu

cili Warszaw

nie w 1941 roku, a w pa

dzierniku 1939 r., czyli przed zało

eniem przez Niemców getta.

Przypuszcza si

e ksi

ąż

ka Haltera została napisana przez „cie

" tego pisarza - Jean-

Noel Gurgana.
Filip Muller jest autorem „Trois ans dans une chambre a gas a Auschwitz" („Trzy lata
w komorze gazowej w Auschwitz", z przedmow

Clauda Lanzmanna), która to pozycja

zdobyła w 1980 roku nagrod

LICRA (Mi

dzynarodowej Ligi przeciw Rasizmowi i

Antysemityzmowi, kierowanej przez Jean-Pierre Blocha, alias Jean Pierre-Bloch). Ten
budz

cy wstr

t i mdło

ci bestseller był dziełem niemieckiego „pisarza-cienia", Helmuta

Freitaga, który nie zawahał si

zaanga

owa

w plagiat.

ródłem plagiatu był „Doktor

w Auschwitz", jeszcze jeden bestseller spreparowany przez niejakiego Miklosa Nyiszlli.
W ten sposób cała seria dzieł, prezentowanych jako autentyczne dokumenty okazała si

jedynie zestawieniami, przypisywanymi ró

nym „pisarzom-cieniom": Maxowi

Galio, Gillesowi Perrault, Joan-Noel Gurganowi (?)
i Helmutowi Freitag - mi

dzy innymi.

Chcieliby

my wiedzie

, co pani Tillion my

li o Ełie Wieselu. Wraz z nim kłamstwo jest

oczywi

cie niebezpodstawne. Wiesel przedstawia si

, jako pełen miło

ci dla

humanitaryzmu. Jednak nie powstrzymał si

on od wzywania do nienawi

ci. Według jego

opinii: „Ka

yd, gdziekolwiek by był, powinien zachowa

nienawi

ść

- zdrow

, m

nienawi

ść

za to, co Niemcy uosabiaj

i za to, co w nich tkwi. Post

powanie innym

sposobem byłoby zdrad

w stosunku do martwych" („Spotkanie z nienawi

", Legends

of Our Time, New York, Avon books, 1968, ss. 177-178).
Na pocz

tku 1986 roku, 83 deputowanych z zachodnio-niemieckiego Bundestagu wyszło z

inicjatyw

zgłoszenia Wiesela do Pokojowej Nagrody Nobla; byłoby to, jak orzekli, „wielk

zach

dla wszystkich zaanga

owanych w procesie pojednania" (Rz

d Zachodnio-

niemiecki

;

„The Week in Germany", 31 stycznia 1980 r., s. 2). To jest to, co mo

na okre

„przej

ciem od narodowego socjalizmu do narodowego masochizmu".

Jimmy Carter potrzebował historyka do przewodniczenia Prezydenckiej Komisji d/s
Holocaustu. Jak to okre

lił Arthur Butz, wybrał on nie historyka, a histeryka: Elie Wiesela.

Nawet gazeta „Le Monde", w poni

ej wspomnianym artykule, była zmuszona odnie

ść

„histerycznego" rysu Wiesela, którego wielu uwa

a za osob

godn

ałowania. Okre

lono

to tymi stówami: „Naturalnie, nawet pomi

dzy tymi, Morzu aprobuj

walk

tego

ameryka

sko-

ydowskiego pisarza, odkrytego przez katolika Francois Mauriaca, s

tacy,

którzy zarzucaj

mu zbytni

tendencyjno

ść

w przemianie

ydowskiego smutku w

„stan chorobowy" lub stawanie s i

najwy

szym kapłanem planowego zarz

Holocaustu'".
Nie jest to taki interes, jak SHOAH-business. Tak, jak kilka lat temu napisał Leon A. Jick:
„Blu

niercze stwierdzenie: 'Nie jest to taki interes, jak SHOAH-business' jest, co ze

smutkiem trzeba stwierdzi

, łatw

do udowodnienia prawd

" („The Holocaust: Its Use

and Abuse within the American Public", Yad Vashem Studies, Jerusalem 1981, s. 816).
Wydawnictwa Elie Wiesela alarmowały i pod

egały przeciwko rewizjonistycznym autorom. E.

Wiesel przeczuwa,

e sprawy wymykaj

mu si

z r

k. B

dzie stawało si

dla niego coraz

trudniejsze i trudniejsze podtrzymywanie szalonego przekonania,

ydzi byli

eksterminowani czy poddani polityce eksterminacyjnej, szczególnie w tak zwanych
komorach gazowych. Wła

nie Serge Klarsfeld przyznał ostatnio,

e prawdziwe dowody

istnienia komór gazowych nie zostały jeszcze opublikowane. Ale obiecał je. Cytuje swój
najlepszy wzór; i to jest groteska (patrz VSD, wywiad, 29 maja 1986 r., s. 37).
Na płaszczy

nie naukowej, mit komór gazowych jest sko

czony. Prawd

mówi

c mit ten „wydał

ostatni dech" kilka lat temu, podczas kolokwium na Sorbonie z udziałem Raymonda Arona i
pod przewodnictwem Francois Fureta. Jednak

e dla Elie Wiesela najwi

ksze znaczenie ma

ukrycie tych wiadomo

ci. W ten sposób cały rwetes w mediach prowadzi do eskalacji: im

cej media i dziennikarze mówi

, tym bardziej historycy milcz

. Ale s

tak

e historycy, którzy

żą

podnie

ść

swoje głosy przeciwko kłamstwom i nienawi

ci. Tak, jak w przypadku

Michela de Bouarda, byłego członka ruchu oporu, deportowanego do Mathausen, członka
Komitetu d/s Historii II Wojny

wiatowej od 1945 do 1981, członka Instytutu Francji. W ostrym

wywiadzie w „Ouest France" (2-3 sierpnia 1989 r., s. 6), przyznał on, ze w 1954 r. potwierdzał
istnienie komory gazowej w Mathausen, gdzie ostatecznie okazało si

e nigdy nie miało to

miejsca. Szacunek nale

ny cierpieniom wszystkich ofiar II wojny

wiatowej, a w

szczególno

ci cierpieniom osób zesłanych do obozów, wymaga, od cz

ęś

ci historyków

powrotu do uznanych i b

cych na czasie metod historycznego krytycyzmu.

Robert Faurisson

ZWYCI

STWO REWIZJONISTÓW

Kwestia istnienia, b

nie, komór gazowych ma du

e znaczenie historyczne. Je

li one na

prawd

istniały, s

dowodem na to, i

Niemcy dopu

cili si

fizycznej eksterminacji

ydów:

li natomiast ich nie było, wówczas nie posiadamy

adnego dowodu owej zagłady. Pierre

Vidal-Naquet miał racj

w tej kwestii. Osobom, skłonnym porzuci

argument komór

gazowych odpowiedział,

e zrezygnowa

z komór gazowych, to „podda

w szczerym

polu" (Nouvel Observateur 21 wrze

nia 1984, str. 80). Mo

emy jedynie przyzna

mu racj

Komory gazowe nie s

jedynie detalem w historii II wojny

wiatowej. St

d te

wszystkie

sankcje prawne, np. we Francji, nakładane na tych, którzy kwestionuj

ich istnienie.

Tak

e Holocaust Memorial Museum (HMM - Muzeum Pami

ci Holocaustu), otwarte w

Waszyngtonie 22 kwietnia 1993 r., w odległo

ci 500m. od pomnika George'a Washingtona, nie

mogło zrezygnowa

z argumentu istnienia nazistowskich komór gazowych. Rodzi si

jednak

pytanie: jak powinno tego typu muzeum przedstawi

zabójcz

bro

Dzisiaj ju

to wiemy. Wynik jest jednak zaskakuj

cy: z braku lepszych dowodów, to wspaniałe

muzeum, które kosztowało ameryka

skiego podatnika jak równie

ameryka

wspólnot

ydowsk

miliony dolarów, nie licz

c pieni

dzy, które wpłyn

ły od podatników niemieckich,

przedstawia jako unikalny model gazowej komory zagłady-komor

... dezynfekcyjn

znajduj

na Majdanku. Nawet Jean-Claude Pressac, co spróbuj

wykaza

pó

niej,

autor dzieła opublikowanego w 1989 r. pod patronatem nowojorskiej Fundacji Beate
Klarsfeld, musiał zauwa

ten bł

d. Komora gazowa na Majdanku, była jedynie komor

gdzie dokonywano dezynfekcji.
Ju

w 1945 r. .Amerykanie przedstawili cztery komory dezynfekcyjne z Dachau, jako

komory

mierci.

li wi

c organizatorzy Muzeum Pami

ci Holocaustu (HMM) w Waszyngtonie

zdecydowali si

na równie powa

ne oszustwo, to, moim zdaniem, wymuszone ono

zostało brakiem mo

liwo

ci zaprezentowania, w jakiejkolwiek formie, wygl

du jednej

z tych komór gazowych, które jakoby Niemcy, co powtarza si

nam do znudzenia,

ywali do mordowania tysi

cy ofiar.

Moje wyzwanie rzucone w Sztokholmie i w Waszyngtonie
Pocz

wszy od 17 marca 1992 r. zacz

łem przypiera

do muru organizacje

ydowskie

z całego

wiata. Tego dnia, podczas wizyty w Sztokholmie, dok

d zostałem

zaproszony przez mojego przyjaciela Ahmeda Rami, rzuciłem szwedzkim mediom
wyzwanie o zasi

gu mi

dzynarodowym. Składało si

ono z dziewi

ciu wyrazów:

„Show me or draw me a Nazi gaz chamber!" [„Poka

cie mi lub naszkicujcie

nazistowsk

komor

gazow

"]. Słowom tym towarzyszył dwustronicowy komentarz.

Według informacji, jakie otrzymałem, szwedzkie media gotowe podj

ą ć

moje wyzwanie,

uruchomiły natychmiast wszystkie dost

pne im

ródła informacji w celu zdobycia

zdj

ęć

nazistowskich komór gazowych. Ku ich zaskoczeniu odkryli,

e takie fotografie

nie istniej

, a wszystkie pomieszczenia prezentowane turystom w O

cimiu czy

gdziekolwiek indziej jako komory

mierci, nie posiadaj

ani jednej cechy

wiadcz

cej

o ich rzekomym przeznaczeniu. Wówczas szwedzkie

rodki masowego przekazu

skierowały pod moim adresem liczne ataki, z których jednak

aden, ani jeden artykuł

prasowy, ani jedno słowo w telewizji, nie było odpowiedzi

na moje wyzwanie.

Zakłopotanie stało si

oczywiste.

Zakłopotanie to, w trakcie kolejnych miesi

cy, obejmowało swym zasi

giem coraz wi

ksze

gi, skupiaj

ce zwolenników tezy o masowej eksterminacji

ydów w czasie wojny

1939-45: stało si

ono

ródłem szale

stwa niepokoju, które w ci

gu roku opanowało

ydowskie na całym

wiecie.

21 kwietnia 1993 r., w Waszyngtonie, ponowiłem moje wyzwanie, lecz tym razem
jego adresatami stali si

organizatorzy HMM, w którego inauguracji, dnia

nast

pnego, uczestniczyli: prezydent Clinton, inni szefowie pa

stw oraz Elie Wie

ci.

Spo

ród osób zajmuj

cych si

organizacj

, moj

uwag

skupiłem na Michaelu

Berenbaumie, odpowiedzialnym za „naukowy" projekt muzeum [project director].
Moje wyzwanie, rzucone w Waszyngtonie mo

na by podsumowa

nast

puj

co:

"Jutro zostanie otwarte Muzeum Pami

ci Holocaustu w Waszyngtonie. Apeluj

c do odpowiedzialnych za kształt tego muzeum o pokazanie nam fizycznego

obrazu magicznych komór gazowych.Od trzydziestu lat sam, osobi

cie, poszukuj

takiego obiektu, jednak w

adnym innym obozie koncentracyjnym, ani te

w muzeum

czy w ksi

ąż

ce, ani słowniku, ani w encyklopedii, ani na zdj

ciu, ani na makiecie,

ani w jakimkolwiek filmie dokumentalnym.

Wiem,

e zostało podj

tych kilka prób, aby dokona

takiego przedstawienia,

ale wszystkie one okazały si

kłamliwe;

adna z nich nie wytrzymała próby.

Szczególnie, gdy przyjrzymy si

bli

ej wyj

tkowemu zagro

eniu, jakie dla

ycia

człowieka stwarza Cyklon B (

rodek owadobójczy) lub, jak kto woli, kwas

cyjanowodorowy, szybko zdajemy sobie spraw

e pomieszczenia przedstawiane

turystom, jako komory gazowe, w których gin

li ludzie nigdy nie mogłyby słu

za chemiczn

, ludzk

rze

. Gdy przyjrzymy si

nadzwyczajnym - i zarazem

niezb

dnym - skomplikowanym urz

dzeniom, jakimi dysponuj

komory gazowe

w ameryka

skich wi

zieniu, gdzie dokonuje si

tylko jednorazowo egzekucji przy

yciu kwasu cyjanowodorowego tylko jednego skaza

ca, wówczas natychmiast

zauwa

ymy, i

pomieszczenia nazywane nazistowskimi komorami

mierci,

w których dzie

po dniu dokonywano stracenia ogromnych rzesz ludzi,

nie posiadaj

i nigdy nie posiadały nawet cz

ęś

ci tej maszynerii, która byłaby potrzebna. Jednym

z najtrudniejszych do rozwi

zania problemów, poza kwesti

szczelno

ci owych

pomieszcze

, pozostaje problem poruszania si

po dokonaniu egzekucji,

po pomieszczeniach przenikni

tych kwasem cyjanowodorowym w celu usuni

cia z nich

zwłok, tak

e nasyconych t

trucizn

. Wchłania si

ona w skór

, błon

luzow

, krew

i w nich pozostaje. Tak, wi

c zwłoki człowieka, który dopiero, co zmarł w wyniku kontaktu

z t

straszliw

trucizn

, same stanowi

ródło

mierci. Nie mo

na ich dotyka

gołymi

kami. Wej

cie do pomieszczenia dla wydostania z niego zwłok wymaga specjalnego

ekwipunku, a tak

e maski gazowej wyposa

onej w odpowiedni filtr.

W zwi

zku z tym,

e ka

dy wysiłek jest w takim wypadku zabroniony (gdy

powoduje

przyspieszenie oddychania, a na to filtr jest niewystarczaj

cy), koniecznym byłoby przed

wej

ciem do pomieszczenia do-prowadzi

do wydostania s i

stamt

d gazu,

a tak

e do jego neutralizacji. Dla uzyskania szerszych informacji, odsyłam do dokumen-

tów opublikowanych przeze mnie w 1980 r., dotycz

cych komór gazowych u

ywanych

przez ameryka

skie wi

zienia.

Ostrzegam, wi

c HMM, a szczególnie M. Berenbauma,

e nie chcemy jutro, 22 kwietnia 1993

r. po raz kolejny zobaczy

komór gazowych przeznaczonych do dezynfekcji, pryszniców,

kostnic, czy schronów przeciwlotniczych, jako dowodów na istnienie nazistowskich
komór gazowych. Tym bardziej nie chciałbym, aby o ich istnieniu przekonywał nas
kawałek muru, drzwi, stos butów, okularów, czy kupka włosów."
Unik i oszustwo Holocaust Memorial Museum
Wiedziałem,

e owo wyzwanie nie zostanie podane do publicznej wiadomo

ci, gdy

prawe pół wieku wmawia si

nam istnienie komór gazowych w nazistowskich obozach

koncentracyjnych, nigdy nam ich nie pokazuj

c (i to w „wieku obrazu "!). Wiedziałem

równie

, i

HMM zamknie ten temat posługuj

c si

oszustwem. Rzecz w tym, jakim?

Odpowied

na to pytanie nadeszła ju

dnia nast

pnego, gdy 22 kwietnia 1993 r., w dniu

inauguracji muzeum (oficjalnej, gdy

otwarcie dla publiczno

ci nast

piło dopiero 26 kwietnia),

zostało udost

pnione dzieło, licz

ce sobie ok. 250 stron, b

ce swoistym przewodnikiem po

nowym muzeum.
Owo dzieło, autorstwa M. Berenbauma, zostało zatytułowane „The World Must Know / The
History of the Holocaust as told in the United States Holocaust Memorial Museum"
(1993, XVI - 240s.) [

wiat musi wiedzie

: historia Holocaustu opowiedziana przez

HMM]. Na stronie 138 znajdujemy trzy zdj

cia, przedstawiaj

ce:

— pierwsze, metalow

puszk

[kanister] i granulki [tabletki] Cyklonu B, „

rodka

owadobójczego silnie truj

cego";

— drugie, „odlew drzwi wej

ciowych do komory gazowej na Majdanku (z zewn

trz

stra

nicy SS mogli obserwowa

rze

poprzez mały wizjer)"

— trzecie, „wn

trze komory gazowej w Majdanku. Niebieskie plamy to pozostało

chemiczne Cyklonu B".

Pierwsza fotografia stanowi jedynie dowód na u

ywanie przez

Niemców

rodka owadobójczego. Druga i trzecia, to obrazy znajome osobom zwie-

dzaj

cym Majdanek. Rozpoznałyby one zapewne drzwi zewn

trzne i drzwi wewn

trzne

(stanowi

ce cz

ęść

) pierwszej z komór gazowych, któr

przedstawia si

zwiedzaj

cym, jako

komor

mierci, a której charakterystyka odpowiada opisowi komory dezynfekcyjnej.

Zrezygnuj

tutaj ze wszelkiego udowadniania i nie odwołam si

do moich własnych zdj

ęć

które ukazuj

owe pomieszczenie w cało

ci, razem z mał

przybudówk

, w której znajdował

piec produkuj

cy ciepło, niezb

dne do ulotnienia si

Cyklonu B (po prawej stronie

fotografii muzealnej mo

na zauwa

, na wysoko

ci człowieka, uj

cie rurki prowadz

cej

od pieca). Nie b

tak

e przytaczał ekspertyzy, w której Fred Leuchter udowadnia, i

jest to

komora dezynfekcyjna, w której zabijano co najwy

ej przenosz

ce tyfus wszy, a nie

ludzi.

Przypuszczenie J. C. Pressaca

Miło mi b

dzie odda

teraz głos panu Jean-Claude Pressacowi, protegowanemu

Fundacji Beat

Klarsfeld, autorowi dzieła „Auschwitz: Technique and Operation of the

Gas Chambers" [O

cim: technika i funkcjonowanie komór gazowych] (tytuł

din

d zwodniczy). Oto opinia J. C. Pressaca na temat pomieszczenia, które

nazwane zostało przez M. Berenbauma gazowa komor

mierci:

„Czerwone cegły z ciemno niebieskimi plamami stanowiły dla niego (Bernarda
Jouanneau, adwokata oskar

cego R. Faurissona w procesie w 1982 r. w Pary

materialny i namacalny dowód

wiadcz

c y o istnieniu komór gazowych, w których

dokonywano ludobójstwa. Problemem jest jednak, bo takowy problem pojawia si

e komora gazowa, o której moim posiadała wszelkie cechy instalacji słu

żą

cej do

odwszawiania. . Nie twierdz

e nic została ona nigdy u

yta w innym celu - do

zabijania ludzi, bo to tak

e byłoby mo

liwe [w tym miejscu, J. C. Pressac si

myli]

lecz

lady koloru pruskiego bł

kitu wskazuj

całkowicie,

e owa komora u

ywana była do

odwszawiania."
J. C. Pressac akcentuje nast

pnie,

e wizjer umieszczony w drzwiach (peep-whole),

nie jest dowodem na istnienie tam komory

mierci, gdy

komora dezynfekcyjna równie

e posiada

taki wizjer. Podsumowuje to w nast

puj

cy sposób:

„

ałuj

e przyszło mi stwierdzi

, a nie jestem jedynym na Zachodzie, który tak uwa

[pisał te słowa w 1989 r. jeszcze przed upadkiem komunizmu w Polsce],
i

komory gazowe, na Majdanku, czy s

komorami

mierci, czy te

dezynfekcyjnymi,

czekaj

wci

ąż

na swego historyka, który byłby dostatecznie pow

gliwy, zwa

ywszy

fakt,

e obóz wpadł nienaruszony w r

ce Rosjan

w [czerwcu] 1945 r."
Na stronie 557 zamieszcza on fotografi

owej komory gazowej, zrobion

z zewn

trz,

a obok innej komory, znajduj

cej si

w tym samym budynku. Podpis pod zdj

ciami

precyzuje, i

chodzi o: „fotografi

ukazuj

jedn

z komór gazowych słu

żą

cych do

dezynfekcji, uwa

anych dotychczas za gazow

komor

mierci. Cegły pomi

dzy jedn

drug

par

drzwi zaopatrzonych w wizjery stra

nicze maj

kolor pruskiego bł

kitu,

dowód na u

ywanie przez długi okres "Blausaure" - niebieskiego kwasu, inaczej mówi

kwasu cyjanowodorowego b

pruskiego, sprzedawanego jako

rodek odwszawiaj

pod nazw

Cyklonu B."

Godny odnotowania jest równie

fakt,

e komory gazowe znajduj

w budynku

z tabliczk

„Bad und Desinfection" [prysznice i dezynfekcja], znajduj

cym si

na wprost

wej

cia do obozu i b

cym na widoku wszystkich.

Łatwo jest odgadn

ąć

, dlaczego M. Berenbaum w swojej ,Bibliographical Note"

(s. 224-232) nie wskazuje cytowanego dzieła J. C. Pressac.

Nowy krok w historii rewizjonizmu

W 1978 r. prezydent Jimmy Carter powołał do

ycia komisj

zajmuj

stworzeniem

HMM. Na jej przewodnicz

cego wyznaczył Elie Wiesela, co wzbudziło natychmiastow

reakcj

Artura Roberta, szczer

i zarazem pełn

sarkazmu:„potrzebowali

historyka, wybrali

my histeryka".

Wybór M. Berenbauma na stanowisko odpowiedzialnego za projekt naukowy HMM jest
równie „udany". M. Berenbaum jest profesorem adiunktem na wydziale teologii
Uniwersytetu Georgetown (Washington D. C.)- Tam, gdzie niezb

dny był historyk,

ydowskie organizacje wybrały teologa, co potwierdza fakt,

e od lat kilku historia

Holocaustu została zast

piona religi

Holocaustu.

Filarem tej religii, co cz

sto powtarzam, jest „magiczna komora gazowa, która b

cudem, nie posiada swojej realnej postaci".
W tych warunkach HMM, jako główn

podpor

swojej ekspozycji wybrało równie

komor

gazow

do dezynfekcji nieprawnie ochrzczon

gazow

komor

mierci. W ten

sposób przedsi

wzi

cie Niemców, ukierunkowane na ochron

zdrowa swoich

ydowskich, i nie tylko, je

ców, zostało przedstawione, jako instrument ich tortur i

mierci.

Jest to przykładem na niewdzi

czno

ść

i pewno

ść

siebie, jak

obecnie prezentuj

fanatyczni zeloci religii Holocaustu.
Nadszedł w ko

cu czas na odrobin

intelektualnej szczero

ci i psychicznej czysto

w rozprawach o rzeczywistym nieszcz

ęś

ciu narodu

ydowskiego podczas II wojny

wiatowej. Tury

ci, zwiedzaj

cy HMM, a w szczególno

ci ameryka

scy podatnicy maj

prawo za

żą

od M. Berenbauma i jego przyjaciół sprawozdania z ich dotychczasowej

pracy. „Los Angeles Times" z 20 kwietnia 1993 r. pisze: „Sonda

wykazał, i

co trzeci

Amerykanin gotowy jest w

tpi

w istnienie Holocaustu" . Liczba ta powi

ksza si

W kilka dni po otwarciu muzeum M. Berenbaum wyznał pewnemu dzienników:
„[W tym muzeum] otacza was

mier

. To jest tak, jakby pracowa

na oddziale intensywnej

terapii lub w domu pogrzebowym... ja sko

czyłem

u psychoanalityka."
Nie jest wykluczone,

e M. Berenbaum powróci do gabinetu psychoanalitycznego, gdy

tylko zda sobie spraw

z powa

nych konsekwencji swojego oszuka

czego czynu: 22

kwietnia 1993 r. oznacza

dzie dat

cenia na ameryka

skiej ziemi religii

Holocaustu; w rzeczywisto

ci za

dzie

ten przejdzie do historii, jako bezapelacyjne

zwyci

stwo historyków rewizjonizmu.

Przypisy:

Na stronach 140-143, znajdujemy naiwne gipsowe postacie, maj

ce przedstawia

ofiary

w kolejnych stadiach: w przebieralni, w komorze gazowej, a nast

pnie w piecach

krematoryjnych krematorium w O

cimiu-Brzezince. Podczas gdy muzea chc

uchodzi

za historyczne (takie, jak muzeum wojska, muzeum wojny i ruchu oporu, muzeum

dowania w Normandii) staraj

ukaza

rzeczywisto

ść

materialn

za pomoc

najbardziej dokładnych makiet, te postacie s

jakby sposobem na zapełnienie luki. Cech

charakterystyczn

historii prezentowanych przez M. Berenbauma jest brak precyzji,

liczne bł

dy i absurdalne stwierdzenia,

wiadcz

ce tak

e o odczuwanej przez niego

potrzebie pilnej weryfikacji tego, co wiemy, w obliczu zmniejszania si

liczby rzekomych ofiar,

które zgin

ły w komorach oraz liczby codziennych kremacji. Autor nawi

zuje tak

dyskretnie do makiety, jaka została po wojnie skonstruowana przez polskich
komunistów, a która przez cały czas wystawiona jest w Muzeum O

cimskim (Blok 4,

pierwsze pi

tro). Według informacji, jakie posiadam, kopia owej makiety miałaby si

znajdowa

w HMM. Dlaczego wi

c M. Berenbaum nie zamie

cił jej w swojej ksi

ąż

ce?

Czy

by wiedział,

e cz

sto posługuj

przykładem tej makiety dla zilustrowania tezy o

niemo

ci przeprowadzenia operacji gazowania w sposób, w jaki przedstawiaj

makieta? Szczególnie polecam pa

stwu moj

kaset

video zatytułowan

„Problem

komór gazowych" (1982), a tak

e komentarz, jaki zamie

ciłem na ko

cu ksi

ąż

ki Wilhelma

Staglicha Mit Auschwitz (La Vieille Taupe, 1986,), pod tytułem „O

cim w obrazach"

(s. 492, 507). Nawet J. C. Pressac odnosi si

sceptycznie do tej kwestii (op. cit., s. 377-

378).
-Komora gazowa, słu

żą

ca do dezynfekcji w Cyklonie B, nie mogła słu

zarazem jako

komora

mierci. Pierwsza z nich wymaga całkiem prostej budowy, podczas gdy druga -

konstrukcji o wiele bardziej skomplikowanej. Ró

nica ta polega na prostej rzeczy - po

przeprowadzeniu operacji zagazowywania, usuni

cie gazu tkwi

cego w tkaninach

ubraniach nie nastr

cza wi

kszych problemów, natomiast trudniejsze jest

pozbycie si

gazu pozostaj

cego w ciele człowieka, jego

luzówce czy te

krwi. W

pierwszym przypadku pozbywamy si

gazu poprzez strumie

ciepłego powietrza, który

powoduje wyparowanie substancji, resztek gazu za

- poprzez długie trzepanie tkanin

na zewn

trz budynku. W przypadku zwłok ludzkich, nie mo

na ich ani podgrza

ani

wytrzepa

. St

d te

miem twierdzi

e koncepcja zakładaj

ca istnienie komór

mierci,

jak to wida

w Stanach Zjednoczonych, napotyka na powa

ne trudno

ci. Trudno

ci te,

pojawiaj

ce si

w przypadku egzekucji, jednorazowo, pojedynczej osoby, staj

praktycznie nie do przeskoczenia w przypadku setek lub milionów ofiar, jak to miało mie

miejsce w nazistowskich komorach gazowych. Tego typu komory byłyby ła

niami

zawieraj

cymi ilo

ci trucizny niemo

liwe do usuni

cia. Nigdy, wi

c ludzie, zaopatrzeni

nawet w najmocniejsze maski gazowe nie mogliby spokojnie penetrowa

w takim oceanie

kwasu cyjanowodorowego, jakim były owe komory, po to by usun

ąć

stamt

d zwłoki i

zrobi

miejsce nast

pnej porcji ofiar.

Maciej Przebindowski

PAMI

TNIK ANNY FRANK

„Pami

tnik Anny Frank" jest najsłynniejszym klasykiem literatury holocaustycznej. Zawarte

w nim tre

ci powoduj

e jest to lektura rekomendowana historykom i zalecana jako

lektura szkolnych bibliotek. W obu przypadkach ma ona by

koronnym dowodem istnienia

komór gazowych, do jednej, z których - zgodnie z oficjaln

wersj

- została wywieziona

jego autorka.
Pami

tnik to jednak co

cej. Nale

y go chwali

, rozwodzi

nad jego literackimi

warto

ciami - lub milcze

. Otacza go pewien nimb sekretu, podobnie zreszt

jak całe

zagadnienie holocaustu - „the sweetest taboo", najsłodsze tabu, jak przed laty

piewała

Sade.
Krytycznej analizy „Pami

tnika" podj

ł si

prof. Robert Faurisson, wykładowca w

Uniwersytecie w Lyonie, w pracy ,,Is diary of Anne Frank genuine?" („Czy pami

tnik

Anny Frank jest prawdziwy?").
Przede wszystkim nale

y zapyta

, sk

d wzi

ł si

pami

tnik? Zgodnie z oficjaln

wersj

policja, w czasie przeszukania w mieszkaniu, gdzie ukrywała si

rodzina Franków, nie

zwróciła uwagi (?!) na kilkaset walaj

cych si

po podłodze kartek, które zostały potem

zebrane przez osob

zaprzyja

nion

z Frankami. A przecie

przeszukanie było powolne,

systematyczne - ba, przeprowadzono kilka przeszuka

i ewentualne zapiski byłyby nie tylko

bezcennym dowodem dla policji, lecz tak

e umo

liwiłyby podmiotowe rozszerzenie kr

podejrzanych. Czy mo

na wi

c wierzy

, i

pami

tnik nie został zauwa

ony przez policj

tpliwo

ci te potwierdza Karl Silberbauer - oficer policji, który wraz z 8 innymi osobami

dokonał aresztowania. Zgodnie z zeznaniami, jakie zło

ył (i grudnia 1964 roku, nie

zauwa

ył on

adnego pami

tnika, czy kartek. A do mieszkania tego powracano

trzykrotnie. W jego opinii pami

tnik nie jest autentyczny.

Co si

tyczy samego procesu powstawania pami

tnika - w wersji znanej czytelnikom -

zostało to dokonane przez Otto Franka, ojca Anny Frank, który dokonał „tolerowanych
zmian", jako „osoba do

wiadczona ". Pomimo to, nie mógł znale

źć

wydawców i dopiero

zwrócenie si

do „duchowych doradców" (jak ich sam okre

la), którym zezwolił na

ocenzurowanie tekstu, umo

liwiło ukazanie si

ksi

ąż

ki.

W tym miejscu warto przypomnie

, i

z ekspertyz

Kryminalnego Biura

ledczego

w Niemczech, cz

ęść

pami

tnika została dodana lub zmieniona, gdy

t.zw. IV tom

został napisany długopisem, a wi

c urz

dzeniem, które nie istniało przed rokiem

1951 rokiem, tote

-zgodnie z t

opini

- cz

ęść

pami

tnika została dodana pó

niej.

Sporo uwagi po

ca Faurisson rozmowie, jak

przeprowadził w marcu 1977 r.

z ojcem Anny Frank, dla którego syjonizm jawił si

jako swego rodzaju

ść

(mo

na, wi

c przyj

ąć

, i

miał motyw w stworzeniu pami

tnika); Otto Frank zadeklarował

równie

e nigdy nie postawi nogi na ziemi francuskiej, gdy

Francja nie interesuje si

niczym, poza arabsk

rop

i nie obchodzi j

stwo Izrael.

Otto Frank stwierdził,

e to, co przedło

ono wydawcy, nie było pami

tnikiem Anny

Frank, lecz „ta

moskryptem" - nagranym na ta

ró

nych manuskryptów Anny Jest to

niezwykle istotna informacja, wskazuj

ca, i

pami

tnik - przynajmniej w formie

prezentowanej czytelnikom - nigdy nie istniał.
W jakiej wi

c istniał? Otto Frank dokonał, jak sam mówi, szeregu poprawek o charakterze

edytorskim, albowiem tekst pierwotny zawierał: powtórzenia, niedyskrecje rodzinne,
fragmenty nieciekawe i braki.
Dla przykładu: Anna Frank lubiła swego wuja, przy czym pami

tnik o tym nie

wspomina. Po dokonaniu stosownych zmian znajdujemy w pami

tniku odpowiedni akapit,

wyra

cy jej sympati

dla swego krewnego. Jakie jeszcze „braki" zawiera pami

tnik, tego

nie dowiemy.

W podobny sposób (poprzez „uzupełnienia") rozwi

zano problem dat. O swej pracy Otto

Frank mówi: „było to trudne zadanie. Wykonałem je zgodnie z własnym sumieniem ". Co
do pierwszego, na pewno nie nale

y w to w

tpi

Robert Faurisson zwraca tak

e uwag

czytelnika na to, i

analiza manuskryptu

pami

tnika pozwala wyró

kilka styli pisma: od młodzie

czego, poprzez dojrzały,

do czego

, co okre

la, jako pismo do

wiadczonej ksi

gowej.

Spora cz

ęść

pracy Faurissona po

cona jest na pozór zb

dnej czynno

porównania niemieckiej i holenderskiej wersji pami

tnika. By

e wcale by do tego nie

doszło, lecz w 1977 r. - rok napisania pracy - nie istniała holenderska wersja pami

tnika.

Dopiero po

mudnych poszukiwaniach udało si

do niej dotrze

. I rzecz zastanawiaj

ca:

ukazała si

ona 12 lat po debiucie ksi

ąż

ki w USA, Niemczech i Francji. Po drugie,

pami

tnik po holendersku jest niedost

pny. Po trzecie, z 13 rozdziałów wersja

holenderska zawiera tylko 5, które i tak s

poci

te...

Dlaczego tak si

stało - nie wiadomo. Mo

na spekulowa

e w Holandii wci

ąż

jest zbyt wielu

wiadków zdarze

opisywanych w ksi

ąż

ce, którzy łatwo mogliby wykaza

nieprawdziwo

ść

informacji w niej zawartych.
Porównanie obu wersji wskazuje na ró

nic

4500 słów, mimo,

e oba j

zyki s

do siebie

podobne. Wersja holenderska zawiera 169 cz

ęś

ci, niemiecka - 175. Sk

d si

wzi

ły owe

dodatkowe? Faurisson wskazuje na ró

nice w datach opisywanych zdarze

, jak te

pomini

cie pewnych wydarze

w obu wersjach.

Co wreszcie s

dzi

o ró

nicach tłumacze

, które co prawda nie maj

pierwszorz

dnej

doniosło

ci, aczkolwiek zastanawiaj

? Kilka przykładów: „dokonywany jest sabota

versus „zacz

li strajkowa

w wielu regionach"; „pistolet ju

na nas nie działa, odszedł

strach" vs „sytuacja na dzisiaj, jeste

my ocaleni"; „dwadzie

cia l a t " v s „dwadzie

cia

ęć

lat". Pod dat

3 sierpnia 1943 roku widnieje 210 słów (wersja niemiecka), których nie ma

w edycji holenderskiej. Takich ró

nic prof. Faurisson numeruje zreszt

sporo.

Jego zdaniem, tekst niemiecki nie ma prawa by

nazywany tłumaczeniem - jest to po

prostu zupełnie inna ksi

ąż

ka, z której usuni

to wszelkie elementy obra

liwe dla

niemieckiego czytelnika.
Bezsprzecznie najciekawszych informacji dostarcza analiza samego tekstu
pami

tnika, a zwłaszcza warunków ukrywania si

rodziny Franków.

Ich mieszkanie w Amsterdamie przy 263 Prinsengracht, gdzie sp

dzili 25 miesi

cy,

widoczne było z ponad 200 okien. Jak wi

c pozostali niewidoczni?

Zgodnie z notatk

, jaka pojawiła si

pod dat

27 lutego 1943 roku, w budynku pojawił

nowy wła

ciciel, który jednak zrezygnował z wizytacji przybudówki, gdzie ukrywali si

Frankowie, gdy

oprowadzaj

cy poinformował go, ze nie zabrał ze sob

klucza. Co wi

cej,

nowy wła

ciciel nigdy nie pojawił si

w przybudówce. Który wła

ciciel nie dokonuje

dokładnego zapoznania si

z nieruchomo

Absolutne kuriozum znajdujemy w pami

tniku pod dat

9 pa

dziernika 1942 r., gdzie

Anna Frank pisze o „zagazowanych

ydach". Jakim cudem mogła umie

tak

notatk

, je

li zagadnienie holocaustu pojawiło si

znacznie pó

niej w mass mediach?!

li przyjmiemy, i

Frankowie rzeczywi

cie ukrywali si

, to w konsekwencji oczekiwa

nale

e starali si

nie tylko ukry

prawdziw

samo

ść

, lecz tak

e ukry

sam

fakt zamieszkiwania, minimalizuj

c sw

aktywno

ść

yciow

. W przeciwnym wypadku -

dzej, czy pó

niej - kto

zainteresowałby si

nieznanymi mu s

siadami.

Zgodnie z tre

pami

tnika, istniało wielu „wrogów", którzy „dobrze znali cały budynek".

Zaliczeni s

do nich: pracownicy sklepu, ich klienci, dostawcy, agent, sprz

taczka, stró

nocny, hydraulicy, ksi

gowy, s

siedzi, wła

ciciel. Przy tym wszystkim nie wolno nam

zapomina

ciany s

cienkie.

Jaki wi

c tryb

ycia wiod

ukrywaj

cy si

? Nie dojadaj

? S

sparali

owani strachem?

Codziennie korzystaj

z odkurzacza (urz

dzenia gło

nego nawet i dzi

), słuchaj

radia, dokonuj

napraw stolarskich, w ich mieszkaniu co jaki

czas rozbrzmiewa budzik.

Anna Frank pisze „o

miechach przy obiedzie" i krzyku, „który mógłby obudzi

zmarłego".
Ka

dego dnia spo

ywanych jest 8

niada

, 8-12 lunchy, 8 kolacji. Na menu składały si

kiełbaski, d

em truskawkowy, brandy, koniak, wino, papierosy, kawa. Tytułem

egzemplifikacji wymie

my dostaw

(do domu, przez „miłego sprzedawc

") z dnia 3

lutego 1944 roku, a była to mro

na zima: 60 funtów kukurydzy, ok. 60 funtów fasoli, 10

funtów grochu, 50 puszek warzyw, 10 puszek ryb, 40 puszek mleka, 10 kg mleka w
proszku, 3 butelki oliwy, 4 słoiki masła, 4 słoiki mi

sa, 2 butelki truskawek, 2 butelki

malin, 20 butelek pomidorów.
Swoi

cie rozwi

zany jest problem ogrzewania. Na korytarzu (klatce), znajduje si

stos

gla, z którego - w zale

ci od potrzeb Franków - pobierana jest stosowna ilo

ść

opału. I

nikt si

w tym nie zorientował!

W tej sytuacji zapytajmy, na czym wła

ciwie polega

miało owo ukrywanie si

i czym ró

niło si

od stylu

ycia, jaki wiedli w owym czasie inni mieszka

cy Amsterdamu?

Indagowany przez Roberta Faurissona na te okoliczno

ci Otto Frank stwierdził, i

mieszkaniu było jasno, gdy

korzystano ze

wiatła dziennego. Tymczasem, zgodnie z

pami

tnikiem, szyby miały by

pozakrywane. Faurisson pyta te

o szereg innych kwestii,

wykazuj

c niemo

ść

istnienia pewnych sytuacji, b

logiczn

sprzeczno

ść

dzy pa-

tnikiem, a rzeczywisto

. Otrzymuje swoist

odpowied

: „Panie Faurisson, ma Pan

teoretycznie i naukowo racj

. Zgadzam si

z panem w 100%... Co mi Pan pokazuje, było

de facto niemo

liwe. Lecz w praktyce, tym nie mniej, w ten sposób to si

miało".

Nie lepiej przebiegaj

rozmowy z osobami opisanymi w pami

tniku. Ellie jest pełna dobrej

woli i pami

ci o latach najnowszych, lecz co do krytycznych 25 miesi

cy słycha

tylko: „Nie

mog

Panu wytłumaczy

", „Niepami

tam", „Nie wiem". Nie potrafiła opowiedzie

adnej

anegdoty z

ycia Franków, a w przybudówce, gdzie mieszkali, sp

dziła -jak twierdzi -

jedn

noc. Tymczasem, zgodnie z pami

tnikiem, niemal codziennie spo

ywała z nimi

lunch.
Podobnie wypowiadaj

Miep i Henk - cały czas zawodzi ich pami

ęć

; o

ywiaj

dopiero przy dacie 4 sierpnia 1944 r. (dzie

aresztowania) - nagle przypominaj

sobie wszystkie szczegóły tego zdarzenia.
Zdaniem prof. Faurissona, Frankowie rzeczywi

cie mieszkali pod wskazanym adresem,

lecz wiedli

ywot odmienny od tego, jaki prezentuje pami

tnik.

yli ostro

nie, lecz nie ja

ęź

niowie - „ukrywali si

, bez ukrywania".

Czym wi

c jest „Pami

tnik Anny Frank"? Nale

y go - zdaniem Faurissona - „umie

zatłoczonej ju

półce fałszywych pami

tników", razem z „zeznaniami" Rudolfa Hoessa,

Kurta Gernsteina, Miklosza Nyiszli'ego, Emmanuela Ringelbluma, wspomnieniami Ewy
Braun, Adolfa Euchmana, czy dokumentem „Modlitwa Jana XXIII za

ydów".

W swoim czasie

ydowski Instytut Historyczny w Warszawie - co przypomina prof.

Faurisson - tak

e chlubił si

pami

tnikami trzynastoletniej Teresy Hescheles.

Pó

niej ich warto

ść

została zakwestionowana przez pochodz

cego z Polski

ydowskiego

historyka, Michała Borwicza.
Praca prof. Faurissona, jakkolwiek warto

ciowa, pozostawia uczucie niedosytu.

Nie wyja

nia bowiem kluczowego zagadnienia przyczyn ogólno

wiatowej kariery Pami

tnika.

na oczywi

cie wskazywa

na aspekt finansowy. Ale jest i wa

niejszy powód. Pa

stwo

Izrael pojawiło si

na arenie

wiata po dwóch tysi

cach lat nieistnienia. Posiada ono

przebogat

histori

antyczn

, lecz brak jest jakiegokolwiek pomostu, ł

cego

przeszło

ść

z tera

niejszo

- tym bardziej,

e spoiwem narodowym nie jest ju

religia.

Dlatego te

, by da

obywatelom now

samo

ść

wiadomo

ść

, histori

- wykreowano Ann

Frank. Jej „cierpienia" i „m

cze

ska

mier

", rozpatrywane w kategoriach ofiary, jak

poniesiono na ołtarzu walki o niepodległy Izrael, maj

inspirowa

Izraelczyków do

wiary we własne pa

stwo. W polskiej literaturze znany jest mit „szklanych domów"

z „Przedwio

nia."

eromskiego. Anna Frank, to po prostu taki

ydowski „szklany dom".

Robert Faurisson „Is the Diary of Anne Frank genuine?", Institute for Historical Reviev, s. 64

Carl O. Nordling

ILU

YDÓW ZGIN

ŁO W OBOZACH ?

Jest powszechnie wiadome,

e wi

kszo

ść

ęź

niów niemieckich obozów koncentracyjnych nie

wróciła do swych domów po wyzwoleniu. Wielu z tych ludzi było narodowo

ydowskiej.

Istnieje powszechne przekonanie,

e ok. 6 milionów

ydów zostało zamordowanych w

niemieckich obozach, zgodnie z wielkim programem fizycznej eksterminacji całej

ydowskiej

ludno

ci Europy Wi

kszo

ść

ludzi s

dzi,

e zostało to udowodnione przez Mi

dzynarodowy

Trybunał Wojskowy w Norymberdze w 1946 r. Ale Mi

dzynarodowy Trybunał nie udowodnił

nic podobnego i wszyscy historycy zajmuj

cy si

współczesn

histori

Niemiec lub

ydów

musieli modyfikowa

opini

w mniejszym lub wi

kszym stopniu.

Nowe

wiatło na problem losów ludno

ydowskiej w okresie II Wojny

wiatowej rzuciła praca

Waltera N. Sanniga „Zagłada Wschodnioeuropejskich

ydów". Jest to obiektywne

i szczegółowe opracowanie na temat demografii i migracji ludno

ydowskiej w XX stuleciu,

oparte na ponad 50 publikacjach zawieraj

cych dane statystyczne z ró

nych krajów.

Najcz

ęś

ciej cytowanym przez Sanninga

ródłem pozostaje jednak

e napisana w 1950 r.

przez Geralda Reitlingera „Ostateczne rozwi

zanie". Mo

miało powiedzie

e ksi

ąż

Reitlingera stanowi fundament dzieła Sanniga. Wi

kszo

ść

danych statystycznych wykorzy-

stanych przez Sanniga jest natomiast wzi

ta z „American Jewish Year Book " (ró

wydania), „Encyclopaedia Judaica " (1971),,, Universal Jewish Encyclopaedia" (1943).
Według mojej oceny,

ródła wykorzystane przez Sanninga s

najlepszymi z obecnie

dost

pnych.

Po uwa

nej lekturze ksi

ąż

ki Sanniga mog

stwierdzi

z cał

odpowiedzialno

e nie

znalazłem

adnego bł

du, który mógłby podwa

ostateczne wnioski wysuwane przez

autora. Nic mi te

nie wiadomo o jakiejkolwiek innej powa

nej krytyce rezultatów bada

Sanniga. Generalnie jest to najbardziej wiarygodne opracowanie, dotycz

ce strat

ydowskiej populacji na ziemiach okupowanych przez Niemcy w latach II wojny

wiatowej,

jakie pojawiło si

w powojennym okresie. Nie oznacza to oczywi

cie,

e nie jest ono

pozbawione bł

dów i

e daje satysfakcjonuj

odpowied

na pytanie, ilu

ydów zgin

ło

w niemieckich obozach koncentracyjnych.
Chocia

jak dot

d nikt nie zdołał znale

źć

adnych bł

dów w ksi

ąż

ce Sanniga, nie znaczy

wcale,

e ich nie ma. Dlatego te

dla sprawdzenia wiarygodno

ci przytaczanych

danych nale

y zastosowa

inne metody badawcze. Na szcz

ęś

cie posiadam dane

statystyczne, pozwalaj

ce na sprawdzenie niektórych rezultatów bada

Sanninga.

Ponadto, dane z pracy Sanniga i materiały posiadane przeze mnie, potraktowane ł

cznie

i zestawione z kilkoma innymi informacjami statystycznymi, mog

nam wiarygodn

odpowied

na pytanie postawione w tytule tego artykułu.

Materiały statystyczne znajduj

ce si

w moim posiadaniu dotycz

722

zidentyfikowanych

ydów europejskich z terenów okupowanych przez Niemcy.

Biografie wszystkich 722 osób zostały wzi

te z „Encyklopaedia Judaica" i mog

traktowane jako reprezentatywna próbka

ydowskiej populacji z pó

nych lat 30-tych.

Jednak

e osoby starsze wiekiem s

zbyt licznie reprezentowane w tej grupie i

adna

z owych 722 osób nie urodziła si

pó

niej, ni

w 1909 roku. Nale

y to bra

pod uwag

gdy

zjawisko emigracji było znacznie rzadsze po

ród osób urodzonych przez 1880

rokiem, ni

ród ludzi młodszych. Oraz, oczywi

cie,

miertelno

ść

ród ludzi starszych

jest o wiele wy

sza, ni

ród reszty populacji. Jest tak

e bardzo istotny fakt,

e wi

kszo

ść

znanych

ydów wyemigrowała przed 1938 rokiem, nie mogła zatem

wzi

ąć

udziału w znacznie powszechniejszej emigracji z lat 1939-1941.

ydzi ci mieli wi

cej

kontaktów zagranicznych i lepiej zdawali sobie spraw

z niebezpiecze

stwa

prze

ladowa

. Dlatego te

moja grupa zidentyfikowanych

ydów z 1938 roku zawiera

prawdopodobnie stosunkowo wysoki procent osób skłonnych pozosta

na miejscu

w niesprzyjaj

cych warunkach. Statystyczny przegl

d losów owych 722

ydów był

publikowany w „The Journal of Historical Review" vol. 10, no. 2.
Sannig traktuje rok 1939, jako dat

graniczn

i ustala liczb

ydów obecnych na

interesuj

cym nas obszarze w tym roku na 5.044.000 ludzi. Za pomoc

serii

kompleksowych kalkulacji Sannig dowodzi,

e nie mniej ni

2.200.000

ydów

wyemigrowało w okresie pomi

dzy atakiem Niemiec na Polsk

a agresj

na ZSRR,

tj. w latach 1939-41. Innymi słowy 44%

ydowskiej ludno

ci z ziem, które miały si

wkrótce znale

źć

w niemieckiej strefie wpływów, opu

ciło niebezpieczny obszar zanim

niebezpiecze

stwo zd

ąż

yło si

zmaterializowa

. Chocia

liczba ta zaskoczyła mnie, nie

mogłem znale

źć

adnego bł

du w kalkulacjach Sanniga. Porównanie z grup

722

zidentyfikowanych

ydów wykazuje,

e 33% spo

ród obecnych w 1939 roku na

interesuj

cym nas obszarze, wyemigrowało przed ko

cem 1941 roku.

Przyczyn

ró

nicy mi

dzy 44% a 33% łatwo wyja

, bior

c pod uwag

specyfik

mojej grupy. Na przykład, je

li spojrzymy na zidentyfikowanych

ydów urodzonych

w latach 1880-1909 w okresie 1938-44 to odkryjemy,

e nie mniej ni

51% spo

ród

nich wyemigrowało. Ci urodzeni po roku 1909 (t.z.n. około połowy populacji), byli
natomiast jeszcze bardziej skłonni do emigrowania. Poza tym

ydzi, którzy nie byli sławni

i nie byli „osobami publicznymi" mieli mo

liwo

ci - w wielu przypadkach - zmiany

przynale

ci etnicznej, a tak

e zmiany nazwisk i to

samo

ci. W ten sposób zwykły

yd mógł o wiele łatwiej ukry

, ni

osoba powszechnie znana.

Musimy uzna

podan

przez Sanniga liczb

2.847.000

ydów obecnych w niemieckiej

strefie wpływów w czerwcu 1941 roku, jako najlepszy dost

pny szacunek (oczywi

cie

z pewnym marginesem bł

du). Ta cyfra stanowi

dzie dla nas baz

dla dalszych

oszacowa

. Porównamy teraz odsetek pewnych specyficznych podgrup.

Na szcz

ęś

cie pedantyczni Niemcy dokładnie odnotowali liczb

ęź

niów w obozie

koncentracyjnym w O

cimiu oraz w getcie Theresienstadt. O ile Theresienstadt było

zamieszkałe wył

cznie przez

ydów, o tyle O

cim posiadał zró

nicowan

klientel

składaj

z ró

nych prze

ladowanych grup ludno

ci: Cyganów,

homoseksualistów, zbrodniarzy kryminalnych, przeciwników politycznych, włócz

gów

itp. Poniewa

powszechnie utrzymuje si

ydzi byli najliczniejsz

grup

przyjmujemy tutaj,

e stanowili oni 60% wszystkich wi

ęź

niów O

cimia. Przyjmuj

c takie

zało

enie otrzymujemy dane,

e 8,6% wszystkich

ydów z niemieckiej strefy wpływów było

zarejestrowanych, wcze

niej lub pó

niej, w obozie w O

cimiu. W wielu przypadkach

nast

powało to po uprzednim pobycie w Theresienstadt. Odpowiednie dane dla grupy

zidentyfikowanych

ydów wynosz

8,5%. Pomijaj

c arbitralno

ść

zało

enia o liczbie 60%

ydów-wi

ęź

niów O

cimia, nie wyst

puj

w tym przypadku

adne znacz

ce ró

nice

statystyczne. Według „Encyclopaedia Judaica ", 65% uwi

zionych w O

cimiu miało zgin

ąć

w obozie, a dalsze 20% po przetransportowaniu do obozów satelickich lub podczas ostatecznej
ewakuacji Auschwitz-Birkenau. Całkowita liczba zaginionych wi

ęź

niów Auschwitz wynosiłaby

zatem 207.000 czyli 7,3% grupy „bazowej". Jest to wynik zbli

ony do odsetka zaginionych

w O

cimiu z grupy zidentyfikowanych

ydów, który wynosi 7,6%.

Z ksi

ąż

ki H.G. Adlera o Theresienstadt dowiadujemy si

e liczba mieszka

ców tego

stworzonego przez Niemców

ydowskiego miasta w Czechach wynosiła 141.000. Stanowi

to 5,5% grupy bazowej i koresponduje dokładnie z odsetkiem mieszka

ców Theresienstadt

w grupie zidentyfikowanych

ydów (równie

5,5%). Wi

kszo

ść

mieszka

ców tego getta

została jednak wywieziona do O

cimia i figuruje we wspomnianym wy

ej rejestrze

ęź

niów. Los taki był wprawdzie udziałem tylko czwartej cz

ęś

ci z grupy

zidentyfikowanych

ydów-mieszka

ców getta, ale wynikało to ze stosunkowo

wysokiej liczby „prominentnych"

ydów w tej grupie, którzy nie podlegali przeniesieniu

do obozu (n.p. wszyscy

ydzi du

scy). W grupie zidentyfikowanych

ydów był te

znacznie ni

szy wska

nik

miertelno

ci (31%), ni

w w

ród pozostałych mieszka

ców getta

(63%). Wskutek tego odsetek osób, które prze

yły wojn

był, w przypadku

zidentyfikowanych

ydów, o wiele wy

szy

Nie ma

adnego powodu, aby podwa

rzetelno

ść

danych, dotycz

cych liczby

zarejestrowanych wi

ęź

niów O

cimia. Je

li te dane s

prawdziwe, to przyj

ąć

musimy

za prawdziw

liczb

2.847.000

ydów, obecnych w czerwcu 1941 roku na terenach

niemieckiej strefy wpływów. Prawdziwo

ść

tych danych potwierdza porównanie wska

ników

procentowych z odpowiednimi wska

nikami dotycz

cymi grupy zidentyfikowanych

ydów.

Osoby, które zmarły w O

cimiu i Theresienstadt stanowi

znacznie mniej, ni

połow

całkowitej liczby zmarłych w niemieckich obozach koncentracyjnych w odniesieniu do
grupy 722 zidentyfikowanych

ydów. Je

eli chodzi o cało

ść

ydowskiej populacji, to

liczba zmarłych w niemieckich obozach koncentracyjnych zawiera si

w wyszczegól-

nionej przez Sanniga kategorii „

ydzi zaginieni w niemieckiej strefie wpływów". Liczba ta,

zgodnie z pierwotn

metod

oblicze

Sanniga, wynosi 304.000. Dla sprawdzenia, Sannig

ywa jeszcze innej metody statystycznej, otrzymuj

c liczb

330.000 zaginionych, na

ogóln

liczb

2.738.000 (rozpatrywany jest nieco w

ęż

szy obszar). Pierwsza liczba

stanowi 10,7% grupy „bazowej", druga za

12,1%. Liczba jest porównywalna z 12,3%

zaginionych z przyczyn innych, ni

normalna

miertelno

ść

w grupie zidentyfikowanych

ydów. Na pierwszy rzut oka zgodno

ść

jest prawie doskonała. Ale według słów samego

Sanniga, „dane te nie pretenduj

do całkowitej dokładno

ci". Dost

pne dane

o rozmiarach populacji, migracjach i deportacjach, wska

nikach urodzin i

mierci,

mał

stwach mieszanych i tendencjach asymilacyjnych s

sto tak niepewne,

e nawet lekka zmiana w procedurze obliczeniowej mo

e zmieni

wynik o kilkaset lub

kilka tysi

cy osób w kategorii „zaginieni". Dlatego w rzeczywisto

ci Sannig wykazał tylko

tyle,

e liczba

ydów zaginionych pod koniec wojny w niemieckiej strefie wpływów

zawiera si

pomi

dzy 150.000 a 500.000. Ta pierwsza cyfra musi by

natychmiast

odrzucona ze wzgl

du na dane o zarejestrowanych zmarłych w O

cimiu

i Theresienstadt. Według najlepszych szacunków, zgony te stanowi

51% wszystkich

zgonów

ydowskich w niemieckich obozach koncentracyjnych, co potwierdzaj

dane

z grupy zidentyfikowanych

ydów. W sumie, we wszystkich obozach zgin

ło ok. 470.000.

W tym ok. 50.000 zmarło „naturalnie", zgodnie z normalnym wska

nikiem

miertelno

ci,

zatem w kategorii „zaginionych" pozostaje ok. 420.000 osób. Jest to 14,7% grupy „ba-
zowej". Odpowiedni wska

nik dla grupy zidentyfikowanych

ydów wynosi, jak ju

wspomnieli

my, 12,3%.

e pewn

form

potwierdzenia tych danych b

informacje o liczbie osób, które

prze

yły obozy koncentracyjne. Człowiekiem, który znał dokładnie liczb

ydów

uwi

zionych w obozach, był z pewno

Reichsfuhrer SS, Heinrich Himmler. Tak

szcz

ęś

liwie składa,

e pewien

ydowski przedstawiciel rozmawiał na ten temat

z Himmlerem w kwietniu 1945 r.
Był to Norbert Masur ze Szwecji, który negocjował z Himmlerem w sprawie uwolnienia
wi

zionych

ydów. W trakcie tych rozmów Himmler wymienił liczb

ydów, znajduj

cych si

jeszcze przy

yciu w poszczególnych obozach: 25.000 w Theresienstadt, 20.000

w Ravensbruck, od 20.000 do 30.000 w Mathausen, 50.000 w Bergen-Belsen i 6.000
w Buchenwald. Pó

niejsze informacje wskazuj

e niektóre cyfry s

zbyt wysokie, natomiast

dane co do Buchenwaldu zbyt niskie. Jednak

e ogólna liczba wi

ęź

niów podana przez

Himmlera była prawdopodobnie prawdziwa. Himmler oznajmił te

e 150.000

ydów z

cimia równie

nale

y zaliczy

cych. Według szefa SS,

yli oni, zanim obóz

został ewakuowany. Wiemy z innych

ródeł,

e tylko mniejsza cz

ęść

z nich prze

yła transport

w otwartych wagonach, po

ród surowej zimy - prawdopodobnie ok. 30.000 lub 50.000.

Było te

wiele innych obozów, gdzie znajdowali si

ydowscy wi

ęź

niowie, których Himmler

nie wyliczył. Prawdopodobnie znajdowało si

tam ok. 30.000 lub 40.000

ydów.

Uwzgl

dniaj

c te wszystkie dane, uzyskujemy liczb

ok. 200.000

ydów, którzy prze

yli we

wszystkich niemieckich obozach koncentracyjnych. Z zestawie

tych wynikałoby,

miertelno

ść

ród

ydowskich wi

ęź

niów wynosiła 70%. Jest to stosunkowo wysoki

wska

nik.

miertelno

ść

w porównywalnej grupie zidentyfikowanych

ydów wynosiła

wprawdzie 75%, ale byli oni o wiele starsi ni

przeci

tnie. By

e zbyt wysoko

oszacowali

my liczb

zmarłych, a zbyt nisko tych, co prze

yli...

W ka

dym b

razie liczba

ydów, zaginionych na terytoriach kontrolowanych przez

Niemcy okazuje si

bardzo odległa od „ustalonej" cyfry 6 milionów. Czy mogli

jednak popełni

tak kardynalny bł

d w naszych szacunkach, który tłumaczyłby tak

olbrzymi

rozbie

ść

Oczywi

cie musimy pami

e rozpatrywali

my tylko liczb

ydów zmarłych

w niemieckich obozach koncentracyjnych, a nie liczb

wszystkich europejskich

ydów,

którzy zmarli w czasie wojny. Spo

ród 5.500.000

ydów w strefie sowieckiej (w 1941),

zmarło, według bada

Sanniga, ponad jeden milion. Liczba ta obejmuje zarówno

„normalne" ofiary wojny, jak i ofiary niemieckich i sowieckich prze

ladowa

. Po drugie,

ydowska „bazowa" populacja ok. 2.850.000 (w 1941 roku) nie mogła ponie

ść

strat

w wysoko

ci 6 milionów osób! Liczba ta została ju

dawno odrzucona, szczególnie od

czasu, kiedy Reitlinger udowodnił - ponad 40 lat temu -

e jest ona nierealna.

Podstawowe pytanie powinno raczej brzmie

: jak, wobec antysemickiej polityki narodowo-

socjalistycznych Niemiec, ponad 2 miliony

ydów mogło unikn

ąć

deportacji? Co ze słynn

niemieck

wydajno

ęś

ciow

odpowied

daje nam Himmler, który o

wiadczył Norbertowi Masurowi:

„Zostawiłem 450.000

ydów na W

grzech z przyczyn humanitarnych" (prawdziw

przyczyn

był prawdopodobnie brak

rodków transportu w okresie, gdy W

gry znalazły

pod bezpo

rednim panowaniem niemieckim). Rumunia natomiast nigdy nie znajdowała

pod bezpo

redni

władz

Niemców i z tego wzgl

du bardzo niewielu rumu

skich

ydów

zostało deportowanych do niemieckich obozów. Rz

d rumu

ski prowadził własn

polityk

antysemick

i Hitler był ni

usatysfakcjonowany.

ydzi rumu

scy stanowili ponad pół miliona

z „bazowej" liczby. Podobnie przedstawiały si

sprawy we Włoszech, Francji, Chorwacji

i Słowacji, gdzie Niemcy zadowalali si

w wi

kszo

ci przypadków wydalaniem z tych krajów

ydów nie-naturalizowanych. Naturalizowani

ydzi w Belgii, Bułgarii i Finlandii byli w cało

wył

czeni z deportacji. W Polsce, setkom tysi

ydów pozwolono spokojnie mieszka

w gettach, dopóki nie wzniecali powsta

(jak na przykład w 1943 roku w getcie

warszawskim). Wi

kszo

ść

ydów w Danii unikn

ła deportacji, uciekaj

c przez Sund do

Szwecji, a niemiecka armia i marynarka nie uczyniły nic, aby ich zatrzyma

Los nie-deportowanych

ydów był bardzo cz

sto smutny, zwłaszcza w przypadku Polski, ale

wymaga to odr

bnych studiów.

Ostateczna konkluzja musi by

taka,

e nie mo

na odpowiedzie

precyzyjnie na postawione

w tytule artykułu pytanie, dopóki nie b

dziemy dysponowa

szerszymi i pełniejszymi

ródłami. Na razie mo

emy stwierdzi

e liczba

ydów, którzy zgin

li w niemieckich

obozach koncentracyjnych wynosi od 300.000 do 500.000 osób. Ju

to jednak wystarczy,

aby wykaza

absurdalno

ść

głoszonej przez wyznawców „holocaustu" cyfry 6 milionów ofiar

ponad 40 lat temu -

e jest ona nierealna. Podstawowe pytanie powinno raczej brzmie

jak, wobec antysemickiej polityki narodowo-socjalistycznych Niemiec, ponad 2 miliony

ydów mogło unikn

ąć

deportacji? Co ze słynn

niemieck

wydajno

ęś

ciow

odpowied

daje nam Himmler, który o

wiadczył Norbertowi Masurowi:

„Zostawiłem 450.000

ydów na W

grzech z przyczyn humanitarnych" (prawdziw

przyczyn

był prawdopodobnie brak

rodków transportu w okresie, gdy W

gry znalazły

pod bezpo

rednim panowaniem niemieckim). Rumunia natomiast nigdy nie

znajdowała si

pod bezpo

redni

władz

Niemców i z tego wzgl

du bardzo niewielu

rumu

skich

ydów zostało deportowanych do niemieckich obozów. Rz

d rumu

ski

prowadził własn

polityk

antysemick

i Hitler był ni

usatysfakcjonowany.

ydzi rumu

scy

stanowili ponad pół miliona z „bazowej" liczby. Podobnie przedstawiały si

sprawy

we Włoszech, Francji, Chorwacji i Słowacji, gdzie Niemcy zadowalali si

w wi

kszo

przypadków wydalaniem z tych krajów

ydów nie-naturalizowanych. Naturalizowani

ydzi

w Belgii, Bułgarii i Finlandii byli w cało

ci wył

czeni z deportacji. W Polsce, setkom tysi

ydów pozwolono spokojnie mieszka

w gettach, dopóki nie wzniecali powsta

(jak na

przykład w 1943 roku w getcie warszawskim). Wi

kszo

ść

ydów w Danii unikn

ła deportacji,

uciekaj

c przez Sund do Szwecji, a niemiecka armia i marynarka nie uczyniły nic, aby ich

zatrzyma

Los nie-deportowanych

ydów był bardzo cz

sto smutny, zwłaszcza w przypadku Polski,

ale wymaga to odr

bnych studiów.

Ostateczna konkluzja musi by

taka,

e nie mo

na odpowiedzie

precyzyjnie na postawione

w tytule artykułu pytanie, dopóki nie b

dziemy dysponowa

szerszymi i pełniejszymi

ródłami. Na razie mo

emy stwierdzi

e liczba

ydów, którzy zgin

li w niemieckich

obozach koncentracyjnych wynosi od 300.000 do 500.000 osób. Ju

to jednak wystarczy,

aby wykaza

absurdalno

ść

głoszonej przez wyznawców „holocaustu" cyfry 6 milionów ofiar.

Richard Harwood

OSTATECZNE ROZWI

ZANIE

Propaganda, bazuj

ca na legendzie o rzekomo popełnianych okrucie

stwach, pojawia

przy okazji ka

dego konfliktu zbrojnego. Jednak

e mit o eksterminacji sze

ciu

milionów

ydów stanowi przykład propagandy, która nasila si

wraz z upływem lat.

W czasach Republiki Weimarskiej

ydzi stanowili 5% ludno

ci Niemiec, ale ich pot

ekonomiczna, polityczna i kulturalna była nieproporcjonalnie wielka w stosunku do
liczebno

ci. W latach 1933-1938 w całej Rzeszy zostało internowanych 20 tysi

cy osób,

w tym jedynie 3 tysi

ydów. W tym samym okresie, ponad 800 tysi

ydów

wyemigrowało z Rzeszy, podczas gdy rz

d pocz

ł rozpatrywa

projekt przymusowego

osiedlania

ydów na Madagaskarze.

w 1933 roku mi

dzynarodowe

ydostwo wypowiedziało wojn

narodowo-

socjalistycznym Niemcom. W chwili wybuchu II Wojny

wiatowej, przyszły prezydent

Izraela, Weitzmann, o

wiadczył,

ydzi s

stron

wojuj

i sojusznikiem Wielkiej

Brytanii i demokracji.
Z tego punktu widzenia Niemcy mieli pełne prawo, zgodnie z prawem mi

dzynarodowym,

internowa

ydów. Okre

lenie „ostateczne rozwi

zanie" odnosiło si

w my

l planów

niemieckich do projektu przemieszczenia ludno

ydowskiej na Madagaskar i terytoria

wschodnioeuropejskie.
Nie dysponujemy szczegółowymi statystykami w odniesieniu do poszczególnych krajów,
ale w całej Europie, przed wybuchem II wojny

wiatowej, zamieszkiwało nie wi

cej, ni

6,5

miliona

ydów. Pomin

wszy ZSRR, liczba

ydów na okupowanych przez Niemcy

terytoriach Europy dochodziła do 3 milionów.
Aby uzyska

zaledwie połow

rzekomej liczby ofiar (C milionów), wszyscy oni musieliby

zosta

zamordowani. Tymczasem sami

ydzi stwierdzaj

e 1.559.000

ydów z tych

terytoriów prze

yło wojn

W 1938 roku liczba ludno

ydowskiej na

wiecie wyniosła 15.500.000. Dane dla

roku 1948 oscyluj

pomi

dzy liczb

15.600.000, a 18.700.000. Zatem, gdyby

rzeczywi

cie wymordowanych zostało 6 milionów

ydów, oznaczałoby to,

e w ci

krótkiego okresu czasu i w wyj

tkowo niesprzyjaj

cych warunkach, populacja

ydowska

wzrosła o 7 lub 9 milionów!
Brakuj

ce 6 milionów, to w rzeczywisto

ci emigranci, którzy wyjechali do USA, ZSRR,

Palestyny, zmieniaj

c przy tym swoje nazwiska. Nie został znaleziony

aden dokument

niemiecki,

aden rozkaz, dotycz

cy eksterminacji

ydów.

Proces norymberski toczył si

, od pocz

tku do ko

ca, na bazie danych mówi

cych,

w Europie okupowanej przez Niemcy

yło 9.600.000

ydów. Liczba ta nie uwzgl

dnia

jednak

e masowej emigracji oraz obejmuje 2 miliony

ydów, którzy nigdy nie znale

li si

w strefie panowania niemieckiego.
Absurdalna cyfra 6 milionów została zredukowana w 1961 roku w czasie procesu
Eichmanna w Jerozolimie do „kilku milionów".
Proces norymberski nie miał nic wspólnego z normalnymi zasadami post

powania

dowego. Podstawowa zasada,

e nikt nie mo

e by

dzi

w sprawie, która go

całkowicie dotyczy, została całkowicie zignorowana. Systematycznie były u

ywane

tortury dla wymuszenia zezna

Wszystkie rzekome „obozy zagłady" dziwnym trafem znajdowały si

na terenach

okupowanych przez Zwi

zek Sowiecki, w obozach na Zachodzie nie znaleziono

natomiast

ladów „komór gazowych". O

cim, który stał si

symbolem Holocaustu,

znajduje si

na terenie Polski. A

do 1955 roku Rosjanie nie pozwalali nikomu

Institute for Historical Review

66 PYTA

l ODPOWIEDZI NA TEMAT HOLOCAUSTU

1. Jakie istniej

dowody na to,

e nazi

ci uprawiali ludobójstwo i z rozmysłem

zamordowali 6 milionów

ydów?

Nie ma

adnych dowodów. Jedynym dowodem s

wiadectwa osób, które prze

yły

obozy koncentracyjne.

wiadectwa te s

jednak sprzeczne a ponadto

aden ze

wiadków nie twierdzi,

e widział gazowanie. Nie ma

adnych dowodów konkretnych; nie było stosów

popiołu ani pieców krematoryjnych zdolnych wykona

tego typu prac

, nie było

stosów ubra

, mydła z ludzkiego tłuszczu ani aba

urów z ludzkiej skóry. Nie ma

adnych precyzyjnych danych ani statystyk demograficznych potwierdzaj

cych tez

o „ludobójstwie".
2. Czy istniej

dowody na to,

e 6 milionów

ydów NIE zostało zamordowanych

przez nazistów?
Dysponujemy licznymi dowodami natury s

dowej, analitycznej i porównawczej,

e liczba

6 milionów wymordowanych

ydów jest absurdalna. Mamy do czynienia z cyfr

zawy

o ok. 1000%.
3. Słynny „łowca nazistów" Szymon Wiesenthal napisał,

e „na ziemi niemieckiej nie

było obozów zagłady"?
Tak, w miesi

czniku zatytułowanym „Books and Bookmen" z kwietnia 1975 roku. Stwierdza

równie

, w tym samym artykule,

e „gazowanie"

ydów odbywało si

wył

cznie w Polsce.

4. Bior

c pod uwag

e Dachau znajduje si

w Niemczech, a Szymon Wiesenthal

stwierdził,

e nie było obozów zagłady na terytorium niemieckim, jak

wytłumaczy

fakt, i

tysi

ce byłych

ołnierzy Ameryka

skich Sił Zbrojnych

twierdzi co

przeciwnego?

Tysi

ołnierzy ameryka

skich po wyzwoleniu obozu w Dachau przez aliantów było tam

przywo

onych i pokazywano im rzekome „komory gazowe". Ponadto mass-media przez

długi czas rozpowszechniały fałszyw

informacj

, jakoby w Dachau gazowano ludzi.

5. O

cim znajduje si

jednak w Polsce, a nie w Niemczech. Czy istniej

dowody,

e w obozie tym były komory gazowe przeznaczone do zabijania ludzi?

Nie. Swego czasu została wyznaczona nagroda w wysoko

ci 50.000 dolarów,

za dostarczenie tego typu dowodów. Pieni

dze zostały zło

one w banku, ale nikt nie

zgłosił si

z konkretnymi dowodami. Zaj

ty przez Sowietów O

cim został po wojnie

w znacznym stopniu przebudowany, a kostnice obozowe zostały przebudowane w taki
sposób, aby przypominały wielkie „komory gazowe". Obecnie O

cim stanowi wielk

atrakcj

turystyczn

6. Skoro O

cim nie był „obozem zagłady", jakie było jego prawdziwe

przeznaczenie?
Był to przede wszystkim wielki kompleks przemysłowy Produkowano tam kauczuk
syntetyczny, a wi

ęź

niowie słu

yli jako siła robocza. Produkcja syntetycznego kauczuku

odbywała si

w czasie II wojny

wiatowej równie

w Stanach Zjednoczonych.

7. Kto stworzył pierwsze obozy koncentracyjne? Gdzie i kiedy zostały po raz
pierwszy zastosowane?
Prawdopodobnie pierwsze obozy koncentracyjne pojawiły si

wiecie zachodnim w

Stanach Zjednoczonych podczas Wojny o Niepodległo

ść

. Anglicy internowali wówczas

tysi

ce kolonistów północno-ameryka

skich, wielu z nich zmarło w nast

pstwie chorób

i tortur. Przyszły prezydent USA Andrew Jackson i jego brat - który zmarł w takim obozie -
znajdowali si

dzy tymi nieszcz

ęś

nikami. Pod koniec XIX stulecia Anglicy stworzyli obozy

koncentracyjne w Afryce Południowej.
W czasach wojen burskich w obozach tych umieszczano afrykanersk

ludno

ść

cywiln

w tym kobiety i dzieci, z podbitych terytoriów burskich. Dziesi

tki tysi

cy osób zgin

ły

wówczas w obozach południowoafryka

skich, które były o wiele gorsze od obozów

niemieckich w czasie II wojny

wiatowej.

8. Czym ró

niły si

niemieckie obozy koncentracyjne od ameryka

skich obozów

koncentracyjnych w latach II wojny

wiatowej, w których umieszczani byli

Niemcy i Japo

czycy zamieszkali w Stanach Zjednoczonych?

Oprócz odmiennej nazwy jedyna znacz

ca ró

nica polegała na tym,

e Niemcy

internowali w obozach osoby, które stanowiły pewne zagro

enie (realne lub

domniemane) dla bezpiecze

stwa pa

stwa i wojennego wysiłku Niemiec, podczas gdy

Amerykanie internowali ludzi jedynie na podstawie ich przynale

ci rasowej.

9. Dlaczego Niemcy umieszczali

ydów w obozach koncentracyjnych?

Poniewa

uwa

ali,

ydzi stanowi

bezpo

rednie zagro

enie dla suwerenno

i bezpiecze

stwa Niemiec, oraz dlatego,

ydzi stanowili wi

kszo

ść

członków

wywrotowych organizacji komunistycznych. Jednak

e wszyscy, którzy zostali uznani za

zagro

enie dla bezpiecze

stwa pa

stwa narodowo-socjalistycznego (nie tylko

ydzi)

ryzykowali internowanie w obozie.
10. Jakie drastyczne

rodki zastosowało mi

dzynarodowe

ydostwo przeciwko

Niemcom w 1933 roku?
Wprowadzono mi

dzynarodowy bojkot wszystkich produktów niemieckich.

11. Czy prawd

jest,

e mi

dzynarodowe kr

ydowskie „wypowiedziały wojn

Niemcom"?
Tak. Gazety z tego okresu przynosiły na pierwszych stronach ostentacyjne tytuły:
„

wiatowe

ydostwo wypowiada wojn

Niemcom " itp.

12. Miało to miejsce zanim zacz

ły kr

ąż

pogłoski o „obozach

mierci",

czy te

pó

niej?

Około 9 lat wcze

niej.

wiatowe

rodowiska

ydowskie wypowiedziały wojn

Niemcom w 1933

roku.
13. Jaki kraj podczas II wojny

wiatowej zacz

ł stosowa

masowe

bombardowania skupisk ludno

ci cywilnej?

Wielka Brytania, 11 maja 1940 roku.
14. Ile komór gazowych, słu

żą

cych do eksterminacji ludzi istniało w O

cimiu?

Ani jedna.
15. Ilu

ydów znajdowało si

przed wojn

na terytoriach, które pó

niej były

okupowane przez Niemcy?
Poni

ej 4 milionów.

16. Je

ydzi europejscy nie zostali zlikwidowani przez nazistów, to gdzie si

w takim razie znajduj

Po wojnie

ydzi europejscy znajdowali si

jeszcze w Europie - z wyj

tkiem ok. 300.000,

którzy zmarli podczas wojny z ró

nych przyczyn -oraz wyemigrowali do Palestyny, Stanów

Zjednoczonych AP, Kanady, Argentyny etc. Wi

kszo

ść

ydów opu

ciła Europ

po wojnie,

a nie w czasie wojny Nie przeszkodziło to jednak wł

czeniu ich wszystkich do liczby

rzekomych ofiar „Holocaustu".
17. Ilu

ydów zdołało przedosta

do odległych cz

ęś

ci Zwi

zku

sowieckiego?
Ponad 2 miliony. I Niemcy nigdy nie mieli jakiegokolwiek kontaktu z t

ęś

ydowskiej

ludno

ci.

18. Ilu

ydów zdołało wyemigrowa

przed wojn

, uciekaj

c w ten sposób przed

nazistami?
Ponad milion (nie licz

c tych, którzy schronili si

w ZSRR).

19. Je

eli O

cim nie był obozem zagłady, to dlaczego komendant obozu

Rudolf Hoess twierdzi co

przeciwnego?

W stosunku do Hoessa zastosowane zostały przez komunistów odpowiednie „metody
perswazji", aby zmusi

go do „wyzna

" zgodnych z

yczeniami zwyci

zców.

20. Czy istniej

dowody,

e Anglicy, Amerykanie i Rosjanie stosowali tortury do

wymuszenia , "wyzna

" od niemieckich oficerów?

Istniej

liczne dowody,

e tortury były stosowane ju

przed słynnym „procesem

norymberskim", a nast

pnie podczas licznych procesów „zbrodniarzy wojennych".

21. W jaki sposób

ydzi posługuj

dzisiaj histori

holocaustu"?

Stawia ich to, jako grup

społeczn

, poza wszelk

krytyk

. Pami

ęć

„Holocaustu"

tworzy pewn

wspóln

ęź

, która jest wykorzystywana umiej

tnie przez

ydowskich

przywódców. Jest o równie

niezwykle u

yteczny instrument w walce o uzyskanie

wsparcia politycznego i finansowego dla Izraela - wsparcia, które wyra

a si

cyfr

około 10 miliardów dolarów ameryka

skich rocznie.

22. W jaki sposób historia holocaustu" słu

y pa

stwu Izrael?

Przede wszystkim słu

y jako usprawiedliwienie dla miliardów dolarów uzyskiwanych

tytułem „odszkodowa

" od Niemiec. Jest te

wykorzystywana przez syjonistyczn

grup

nacisku dla utrzymania pod swoj

kontrol

polityki zagranicznej Stanów

Zjednoczonych, zwłaszcza w odniesieniu do Izraela, oraz dla wymuszenia
ameryka

skiej pomocy dla Izraela. Suma tej pomocy wzrasta nieustannie z roku na rok.

23. W jaki sposób kler posługuje si

histori

holocaustu"?

Dla kleru „Holocaust" jest potwierdzeniem teorii wyra

onej w Starym testamencie,

zgodnie, z któr

ydzi s

„narodem wybranym" i cierpi

prze

ladowania za

sprzeniewierzenia misji danej od Boga.
24. W jaki sposób historia holocaustu" jest wykorzystywana przez Zwi

zek

Sowiecki?
Pozwala odwróci

uwag

od zbrodni popełnionych przez komunistów przed, w czasie i po

Drugiej Wojnie

wiatowej.

25. W jaki sposób Wielka Brytania wykorzystuje histori

„holocaustu"?

W ten sam sposób, jak czyni to Zwi

zek Sowiecki.

26. Czy istniej

dowody na to,

e Hitler wprowadzał w

ycie plan masowej

eksterminacji

ydów?

Nie, gdy

nie istniał

aden plan eksterminacji

ydów.

27. Jaki rodzaj gazu stosowali Niemcy w obozach koncentracyjnych?
Cyklon B - gaz cyjanowodorowy.
28. W jakim celu był - i jest nadal wykorzystywany ten gaz?
Dla niszczenia wszy - nosicieli wirusa tyfusu. Jest ponadto stosowany dla dezynfekcji odzie

i pomieszcze

. Tak

e dzisiaj Cyklon B z łatwo

znajduje zastosowanie do tych celów.

29. Dlaczego nie u

ywano gazu bardziej nadaj

cego si

do masowej

eksterminacji, ni

Cyklon B?

Bardzo dobre pytanie. W istocie, gdyby nazi

ci naprawd

mieli zamiar masowo zabija

ludzi przy pomocy gazu, mieli do swej dyspozycji wiele rodzajów gazów bardziej
odpowiednich do tego celu. Cyklon B nadaje si

jedynie do dezynfekcji.

30. Ile czasu potrzeba, aby wywietrzy

całkowicie lokal, który był dezynfekowany

przy pomocy Cyklonu B?
Około 20 godzin. Proces neutralizacji gazu jest bardzo skomplikowany i wymaga specjalnie
przeszkolonego personelu, ponadto u

ywania masek gazowych.

31. Komendant obozu w O

cimiu, Hoess, powiedział,

e jego ludzie otwierali

komory gazowe 10 minut po

mierci

ydów i wtedy usuwali ciała. Jak mo

na to

wyja

To jest niemo

liwe, poniewa

gdyby tak czynili, spotkałby ich ten sam los.

32. Hoess zeznał,

e jego ludzie palili papierosy, kiedy wyci

gali martwych

ydów z komór gazowych w 10 minut po ich zagazowaniu. Czy Cyklon B nie jest

gazem wybuchowym?
Jest wysoce wybuchowy. Zeznanie Hoessa jest jaskrawie nieprawdziwe.
33. Jaka była rzekoma procedura likwidacji

ydów?

Znane s

historie w rodzaju tych o spuszczaniu puszek z gazem do zapełnionego

pomieszczenia przez otwór wentylacyjny lub przewody od pryszniców. Rzekomo w ten
sposób zabito miliony

ydów.

34. Jak tak masowy pogrom mógł by

utrzymany w tajemnicy przed b

cymi

na li

cie do zlikwidowania

ydami?

Tajemnica nie mogłaby by

utrzymana. Faktem jest,

e nie było nigdzie masowego

gazowania. Wie

ci o eksterminacji pochodz

tylko ze

ródeł

ydowskich.

35. Je

ydzi przeznaczeni do eksterminacji znali czekaj

cy ich los, dlaczego

szli na

mier

, zamiast broni

i protestowa

Nie bronili si

i nie protestowali, poniewa

wiedzieli,

e nikt nie miał zamiaru ich zabi

Byli oni po prostu internowani i zmuszani do pracy.
36. Ilu

ydów zmarło w obozach koncentracyjnych?

Około 300.000.
37. W jaki sposób zmarli?
Przede wszystkim wskutek epidemii tyfusu, która rozszalała si

w zdewastowanej wojn

Europie. Wielu zmarło wskutek braku

ywno

ci i lekarstw pod koniec wojny, kiedy prawie

wszystkie transporty drogowe i kolejowe były niszczone przez alianckie naloty.
38. Co to jest tyfus?
Jest to choroba zaka

na, która pojawia si

regularnie wówczas, kiedy wiele osób

zgrupowanych jest na zbyt w

skiej przestrzeni przez zbyt długi okres czasu, bez

liwo

ci zachowania podstawowych zasad higieny. Choroba przenoszona jest przez

wszy, które paso

ytuj

we włosach i ubraniach. Wła

nie ze wzgl

du na

niebezpiecze

stwo tyfusu w armiach całego

wiata nakazuje si

ołnierzom nosi

krótko ostrzy

one włosy. Ironi

losu jest,

e tak

e niemiecki personel obozów

koncentracyjnych był wystawiony na niebezpiecze

stwo tyfusu.

39. Co za ró

nica, czy w czasie II Wojny

wiatowej zgin

ło 6.000.000 czy 300.000

ydów?

Olbrzymia. Rzeczywista cyfra - 300.000 zmarłych - dowodzi,

e wbrew twierdzeniom

apologetów „Holocaustu", nie było

adnego planu eksterminacji

ydów.

40. Wielu

ydów, którzy prze

yli t.zw. „obozy zagłady" twierdzi,

e widziało góry

trupów wrzucanych do wspólnych dołów, oblewanych benzyn

i podpalanych.

Ile benzyny byłoby potrzebne do wykonania tego rodzaju kremacji?
O wiele wi

cej, ni

posiadały wówczas Niemcy, kiedy to gwałtownie wyczerpały si

wszystkie zapasy.
41. Czy mo

liwe jest spalanie zwłok w dołach?

Nie. Jest niemo

liwe, aby zwłoki zostały całkowicie spalone w dole, pod gołym niebem,

gdy

temperatura wytwarzana w takich warunkach jest niewystarczaj

ca.

42. Autorzy dzieł na temat "Holocaustu" twierdz

e nazi

ci byli w stanie spopiela

zwłoki w ok. 10 minut. Ile czasu, według opinii specjalistów, jest konieczne dla
całkowitego .spalenia ludzkich zwłok?
Około dwóch godzin.

43. Dlaczego obozy koncentracyjne były wyposa

one w piece krematoryjne?

Krematoria słu

yły do pozbywania si

w sposób praktyczny i higieniczny zwłok osób

zmarłych wskutek epidemii tyfusu.
44. Zakładaj

e piece krematoryjne wszystkich obozów koncentracyjnych

pracowałyby przez 24 godziny na dob

przez cały okres wojny, jaka ilo

ść

zwłok,

maksymalnie, mogłaby zosta

spalona?

Około 430.000.
45. Czy jest mo

liwe, aby krematorium funkcjonowało przez 24 godziny na

dob

Nie. Połowa tego czasu (12 godzin), to ju

zbyt du

o. Popioły krematoryjne powinny

usuwane dokładnie i regularnie, aby zapewni

dalsz

prac

krematorium.

46. Ile popiołu zostaje po kremacji ludzkiego ciała?
Po sproszkowaniu ko

ci popiół mo

e zmie

w pudełku od butów.

47. Je

li 6 milionów ludzi zostałoby spalonych, to gdzie podziałyby si

popioły?

Nie wiadomo. Sze

ść

milionów zwłok ludzkich po kremacji dałoby całe tony popiołów.

Ale nigdzie nie znaleziono najmniejszego

ladu tak wielkich składowisk popiołu.

48. Czy fotografie obozu O

cimskiego zrobione przez aliantów podczas

wojny (tzn. w okresie, kiedy rzekome „komory gazowe" pracowały na pełnych
obrotach) potwierdzaj

istnienie komór gazowych?

Nie. W istocie wspomniane fotografie nie wykazuj

nawet

ladów dymu, który miał rzekomo

nieustannie pokrywa

olbrzymimi chmurami niebo nad obozem. Nie wida

na nich tak

adnych dołów wypełnionych trupami, ani stosów zwłok.

49. Jaki był zasadniczy cel wprowadzonych w Niemczech w 1935 roku „Ustaw
norymberskich"?
„ Ustawy Norymberskie" zabraniały mał

stw mieszanych oraz stosunków

seksualnych pomi

dzy Niemcami a

ydami. Podobne ustawodawstwo, tyle

e w odniesieniu

do Palesty

czyków, obowi

zuje obecnie w Izraelu.

50. Czy ustawodawstwo podobne do „Ustaw Norymberskich" funkcjonowało
kiedykolwiek w Stanach Zjednoczonych?
Wiele lat wcze

niej, zanim „ustawy Norymberskie " zostały wprowadzone

w Niemczech, w licznych stanach USA zostały przyj

te ustawy zabraniaj

mał

stw i stosunków seksualnych pomi

dzy ró

nymi rasami.

51. Jakie jest stanowisko Mi

dzynarodowego Czerwonego Krzy

a wobec

holocaustu"?
Raport z inspekcji przeprowadzonej w O

cimiu we wrze

niu 1944 roku przez delegacj

dzynarodowego Czerwonego Krzy

a odnotowuje,

e wi

ęź

niowie mog

otrzymywa

paczki z zewn

trz oraz nie potwierdza istnienia komór gazowych.

52. Jak

rol

odgrywał Watykan w okresie, kiedy rzekomo likwidowano 6

milionów

ydów?

Gdyby istniał rzeczywi

cie jaki

plan likwidacji

ydów, Watykan z pewno

wiedziałby o tym i zaj

łby stanowisko w tej sprawie. Jednak

e Watykan nie protestował

z tej prostej przyczyny,

e nie było

adnego planu eksterminacji.

53. Czy jest jaki

dowód,

e Hitler wiedział o eksterminacji

ydów?

Nie,

aden.

54. Czy nazi

ci współpracowali z syjonistami?

Tak. Zarówno nazi

ci jak i syjoni

ci mieli wspólny cel - usuni

cie

ydów z Europy-

i utrzymywali przyjacielskie stosunki przez cały okres wojny.
55. Jaka była przyczyna

mierci Anny Frank na kilka tygodni przed ko

cem wojny?

Tyfus.
56. Czy „Dziennik Anny Frank" jest autentyczny?

Nie. Pisarz szwedzki

ydowskiego pochodzenia Dittlieb Felderer i francuski profesor

Robert Faurisson zebrali dowody wskazuj

ce niezbicie,

e słynny „dziennik" jest

fałszerstwem.
57. Co mo

na s

dzi

o licznych fotografiach i filmach nakr

conych w obozach

niemieckich, ukazuj

cych stosy wychudzonych zwłok? Czy s

to fotomonta

Niew

tpliwie nie jest trudno zrobi

odpowiedni fotomonta

, ale znacznie prostsze

i pewniejsze jest doł

czenie odpowiedniego podpisu do fotografii lub tendencyjnego

komentarza do filmu. Tre

ść

komentarza lub podpisu nie odpowiada temu,

co w rzeczywisto

ci przedstawiaj

zdj

cia i powstaje w ten sposób zr

czne fałszerstwo.

Na przykład stos wychudzonych zwłok przedstawia ludzi, którzy zostali zagazowani albo
pozostawieni rozmy

lnie

mierci głodowej? Czy te

to ofiary epidemii tyfusu lub osoby

zmarłe wskutek braku

ywno

ci w obozie w ostatnich miesi

cach wojny? Równie

fotografie zwłok niemieckich kobiet i dzieci - ofiar alianckich bombardowa

- mog

prezentowane jako zdj

cia

ydów - „ofiar Holocaustu".

58. Kto ukuł okre

lenie „ludobójstwo"!

Pisarz

ydowski z Polski Rafał Lemkin, w ksi

ąż

ce wydanej w 1944 r.

59. Czy filmy telewizyjne "Holocaust" i „Wichry wojny" mo

na uzna

za filmy

historyczne?
Nie. Scenariusz

adnego z tych dwóch filmów nie odpowiada rzeczywistym faktom

historycznym. Bazuj

one wprawdzie, w mniejszym lub wi

kszym stopniu, na

wydarzeniach historycznych, jednak przedstawiaj

je w sposób wybitnie tendencyjny.

Niestety, mnóstwo widzów jest przekonanych,

e filmy te zachowuj

wierno

ść

wobec

historycznych faktów, i na ich podstawie buduj

swoj

wiedz

o przeszło

ci.

60. Ile ksi

ąż

ek, które kwestionuj

ne aspekty oficjalnej wersji "Holocaustu"

ukazało si

dotychczas?

Około 60. Kolejne s

przygotowywane do publikacji.

61. Instytut Bada

Historycznych zaoferował 50.000 dolarów nagrody dla

dego, kto udowodni,

e istniały komory gazowe w O

cimiu. Jaki był

rezultat?

aden. Nikt nie był w stanie dostarczy

wymaganych dowodów. Natomiast Instytut został

zaskar

ony na sum

17 milionów dolarów przez tzw. „ofiar

Holocaustu". Osobnik ten

twierdził,

e oferta Instytutu stanowi „obel

negacj

Holocaustu".

62. Czy odpowiada prawdzie twierdzenie,

e ka

dy, kto poddaje w w

tpliwo

ść

holocaust" jest antysemit

i neonazist

Mamy tu do czynienia z oczywist

kalumni

. Oszczerstwa te maj

na celu odwrócenie

uwagi od spraw istotnych. Pomi

dzy lud

mi, którzy neguj

prawdziwo

ść

twierdze

o Holocau

cie s

socjali

ci, demokraci, chrze

cijanie i inni.

Nie ma

adnego zwi

zku pomi

dzy odrzucaniem mitu Holocaustu a antysemityzmem

i neonazizmem. W rzeczywisto

ci coraz wi

ksza liczba

ydowskich historyków-rewizjonistów

stwierdza otwarcie,

e nie ma

adnych dowodów na to, i

Holocaust miał rzeczywi

cie

miejsce.
63. Co spotyka historyków, którzy poddaj

w w

tpliwo

ść

prawdziwo

ść

Holocaustu?
Staj

oni obiektem zajadłych kompanii oszczerstw, s

usuwani ze swych miejsc pracy w

szkołach i uniwersytetach, trac

prawo do pensji emerytur. Bardzo cz

sto ich mieszkania s

atakowane przez wandali, a oni sami s

kani pogró

kami i padaj

ofiar

bandyckich napa

ci ze strony „nieznanych sprawców".

64. Czy Instytut Bada

Historycznych byt poddawany represjom z powodu swej

walki o prawo do wolno

ci stówa i wolno

ci bada

naukowych?

Trzykrotnie Instytut był celem zamachów bombowych, dwa razy był atakowany przez
manifestantów, którzy usiłowali wedrze

rodka.

Jedna z manifestacji była zorganizowana przez

ydowsk

Lig

Obrony (Jewish Defence

League). Demonstranci, powiewaj

c flag

izraelsk

, obrzucali pracowników Instytutu

obelgami i grozili im

mierci

. Gro

by telefoniczne s

natomiast wydarzeniem prawie

codziennym. 4 lipca 1984 roku biuro i archiwa Instytutu zostały całkowicie zniszczone
wskutek rozmy

lnego podpalenia.

65. Dlaczego wasze pogl

dy pozostaj

prawie nieznane dla szerszej opinii

publicznej?
Poniewa

system, z przyczyn politycznych, nie dopuszcza do

adnej gł

bszej dyskusji

nad problemem „Holocaustu", która podwa

ałaby mit zagłady ludno

ydowskiej.

66. Gdzie mo

na uzyska

cej informacji na temat „innej wersji" historii

Holocaustu oraz przyczyn wybuchu II Wojny

wiatowej?

Instytut Bada

Historycznych oferuje szeroki wybór ksi

ąż

ek kaset video i innych

materiałów dotycz

cych kluczowych wydarze

z najnowszej historii.

Adres Instytutu: INSTITUTE FOR HISTORICAL REVIEW 1822 1/2 Newport Blvd. Suite
191, COSTA MESA, CA 92 627, USA

Aneks

KOMORA GAZOWA W AUSCHWITZ-BIRKENAU

W powszechnej

wiadomo

ci obóz Auschwitz-Birkenau funkcjonuje jako najwi

ksze

w Europie miejsce ka

ydów. St

d te

cieszy si

on du

ym zainteresowaniem

historyków. W lipcu 1997 roku, grupa badaczy z Instytutu Narodowo-Radykalnego
przeprowadziła szereg prac dokumentacyjnych na terenie kompleksu obozowego Auschwitz-
Birkenau, koncentruj

c si

na krematorium/komorze gazowej II, b

cej sztandarowym

symbolem holocaustu.
Według twierdze

oficjalnych historyków, w stropie budynku spełniaj

cego rol

komory gazowej znajdowa

miały si

cztery wbudowane otwory do wprowadzania

Cyklonu B. Informacj

tak

prezentuje nie tylko historyczna tablica umiejscowiona

obok tego obiektu, ale równie

tzw. powa

ne publikacje naukowe. Tymczasem

w dobrze zachowanej skorupie stropu odnale

źć

na jedynie dwie nieregularne

szczeliny (patrz zdj

cia). Co wa

niejsze, nie mogły one w

adnym wypadku pełni

przypisywanej im roli, poniewa

1. s

one wybite do

ść

przypadkowo i niedbale - nie usuni

to z nich nawet pr

tów

zbrojeniowych stropu;

2. brak jest najmniejszych

ladów istnienia pokryw zamykaj

cych otwory i

zabezpieczaj

cych przed ulatnianiem si

gazu. Sprzeczno

ść

oficjalnych twierdze

z rzeczywisto

jest, wi

c tu oczywista, ale oficjalni badacze holocaustu po prostu

odmawiaj

skomentowania tych niezgodno

ci. Trudno si

temu nawet dziwi

, bo przecie

li nie było otworów do wrzucania Cyklonu B, to cał

opowie

ść

o „komorze gazowej"

na wło

dzy bajki.