54

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009

Z

anim przejdziemy do istoty pracy
wizażysty, musimy powrócić do py-

tań: Kim jest wizażysta? Czemu służy
makijaż? Wizażysta jest artystą czy rze-
mieślnikiem? Co należy do jego obo-
wiązków i proponowanych usług? Ja-
ka jest różnica między makijażystą, wi-

Kiedy już nauczymy się wszystkich technik upiększania i korekcji, doboru

kolorów, posługiwania się pędzlami i kosmetykami, przychodzi czas

na odkrycie największej tajemnicy. Postaram się Państwu przybliżyć

na podstawie mojego doświadczenia istotę zawodu wizażysty.

makijaż

L

UIZA

L

ENARTOWICZ

W

IZAŻYSTKA

,

MAKE

-

UP

DESIGNER

,

BEAUTY

STYLISTKA

,

MIĘDZYNARODOWY

KONSULTANT

KOLORÓW

,

KREATOR

WIZERUNKU

,

CZŁONEK

JURY

M

IĘDZYNARODOWYCH

M

ISTRZOSTW

M

AKIJAŻU

P

ROFESJONALNEGO

W

P

OLSCE

1993-99,

W

N

IEMCZECH

1994-1995,

NA

W

ĘGRZECH

1996,

ORGANIZATOR

I M

ISTRZOSTW

DLA

W

IZAŻYSTÓW

H

AUTE

C

OUTURE

V

ISAGE

2000-2002,

ZAŁOŻYCIELKA

I

PREZES

DO

2005

ROKU

PSW,

AUTORKA

PODRĘCZNIKÓW

,

POMOCY

NAUKOWYCH

I

ARTYKUŁÓW

DLA

WIZAŻYSTÓW

DO

CZASOPISM

BRANŻOWYCH

. O

D

1990

WŁAŚCICIELKA

B

ERLIŃSKIEJ

S

ZKOŁY

W

IZAŻYSTÓW

W

N

IEMCZECH

,

A

OBECNIE

W

KRAJU

,

OD

1995

ROKU

GENERALNY

PRZEDSTAWICIEL

W

P

OLSCE

FIRMY

M

ERCATURA

C

OSMETICS

-

PRODUCENTA

MARKI

STAGECOLOR.

Makijaż

na miarę

55

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009

zażystą i charakteryzatorem? Dlaczego
każdy wizażysta musi umieć przepro-
wadzić analizę kolorystyczną? Jak się
kształcić i na co zwracać szczególną
uwagę? W jaki sposób oceniać swoją
pracę? Od czego zależy efekt końcowy?
Jacy jesteśmy i kim jesteśmy?

Właściwie pytanie powinno brzmieć:

kim wizażysta powinien być, czyli do
czego powinien dążyć?

Jak cię widzą,

tak cię piszą

Są różne typy charakterologiczne, któ-
re bardziej lub mniej przywiązują wagę
do wyglądu zewnętrznego.

Wszystkim jednak wiadomo, że lu-

dzie, którzy wyglądają atrakcyjniej, są
postrzegani jako bardziej wiarygod-
ni. Niedawno zapukał do moich drzwi
pan bez jedynki z przodu, który zapra-
szał mnie do nowo otwartego sklepu
ze sprzętem rehabilitacyjnym. Pierw-
sza moja myśl: jak on może mnie za-
praszać do miejsca, w którym się po-
maga ludziom, skoro on sam nie umie
pomóc sobie?

Kiedy idziemy do salonu fryzjerskie-

go i widzimy, że fryzjerka ma tak silnie
wytrawione, wybarwione od pigmentu
włosy, że kruszą się na naszych oczach,
będziemy omijać ją szerokim łukiem
w obawie, że nasze włosy mogłyby wy-
glądać podobnie jak jej.

Niektórzy z racji powagi swojego za-

wodu winni szczególnie starać się wy-
glądać lepiej, np. sędziny i prawniczki,
a zdarza się, że łatwo pomylić je z pa-
niami, które tylko zamiatają budynek
sądu. Trudno zrozumieć, że ludzie, któ-
rzy powinni szczególnie dbać o swoją
reputację, tak się zaniedbują.

Poznać siebie

Nadszedł czas, aby przed czytelnika-
mi i wszystkimi, którzy wiążą nadzie-
je z zawodem wizażysty, odsłonić naj-
większą tajemnicę, czyli umiejętność
słuchania i otwierania się na życzenia
klientów oraz korzystania z tajemnic
wizażystyki.

Jeśli chcemy doradzać komukolwiek,

należy zacząć od siebie. Aby pomóc in-
nym, musimy nauczyć się ich rozumieć,
a żeby tego dokonać, najpierw trzeba
zrozumieć siebie i pomóc sobie.

W trakcie nauki coraz bardziej uzmy-

sławiamy sobie nasze wady, a nawet
głęboko skrywane kompleksy. W pew-
nym sensie obnażamy swoją osobo-
wość przed obcymi ludźmi i sami od-
krywamy siebie na nowo, jakby z zu-
pełnie nowej strony. Jacy jesteśmy i kim
jesteśmy, dlaczego jesteśmy tacy, a nie
inni? Jakie mamy zalety, a jakie wa-
dy?

Zdejmujemy wszystkie maski, zmy-

wamy makijaż i jesteśmy naprawdę so-
bą. Jest to wyjątkowo trudne. Jest to
swoista walka ze swoimi słabościami,
ale bez walki nie ma postępu.

Dopiero teraz jesteśmy gotowi do

poznawania i przyjmowania nowych
wartości.

Chcąc zostać wizażystą z prawdzi-

wego zdarzenia, musimy być przygo-
towani na emocjonalne wstrząsy.

Dobrze wykształcony top wizażysta

potrafi wykonać idealny makijaż, ana-
lizę kolorystyczną, stylizację i przy

Makijaż

na miarę

przed

po

PO

MAKIJAŻU

-

MODELKA

: A

NNA

D

ESKA

PRZED

MAKIJAŻEM

-

MODELKA

: A

NNA

D

ESKA

56

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009

tym jeszcze estetycznie pracować oraz
czerpać radość z tworzenia i pomaga-
nia innym.

Respektowanie

indywidualności

Kiedy już poznamy swoje kolory, formy
i styl, powinniśmy się do nich zdystan-
sować. Tylko w taki sposób stajemy się
obiektywni i możemy tworzyć. W prze-
ciwnym razie będziemy tylko odtwór-
cami, naśladowcami i plagiatorami lep-
szych od siebie.

Załóżmy, że znamy już wszystkie

informacje i jesteśmy przygotowani
teoretycznie do pracy. Znamy zasa-
dy korekcji twarzy, techniki dobiera-
nia kolorów garderoby i makijażu, do-
skonale rozeznajemy się w kosmety-
kach i świetnie operujemy pędzlami,
ale okazuje się, że klientki raz są zado-
wolone bardziej, a raz mniej. Dlaczego
zdarzają się takie sytuacje, kiedy klient-
ka twierdzi, że makijaż sam w sobie jest
piękny, ale ona się w nim „nie czuje”?
Tłumaczymy sobie, że klientka miała
zły dzień, i właściwie trudno coś sobie
zarzucić, bo przecież makijaż jest su-

per. Ale kto ma być zadowolony z usłu-
gi? My czy klientka? Kto płaci za usłu-
gę? Kto ma się dobrze czuć w makija-
żu, np. na własnym ślubie? Makijaż ma
przebierać za kogoś innego czy ubierać
i podkreślać atuty urody?

Wiele osób tak kurczowo

trzyma się zasady

wykonywania makijażu

„pod siebie”, że ciężko im

zrozumieć, iż jest to wada

w pracy wizażysty.

Często spotykamy osoby, które chcą

stać się wizażystkami i już na początku
stwierdzają, że nie lubią koloru różo-
wego albo czerwonych ust czy kolorów
na powiekach, a właściwie to lubią tyl-
ko makijaż delikatny, w beżach i brą-
zach itd. Te niepozorne sformułowania
niosą ze sobą duży ładunek emocjonal-
ny. W praktyce może to oznaczać, że
taka początkująca wizażystka będzie
narzucała klientce to, co sama lubi. Po-
dobnie może być z ulubionymi forma-
mi na twarzy: osoba wykonująca ma-
kijaż uwielbia róż pod kością policzko-
wą albo np. usta w kształcie serduszka
i ciemne szerokie brwi, a do tego ey-
eliner z lat 50.

Kiedy poszerzałam swoją wiedzę

o kolorach, dowiedziałam się, że pe-
wien profesor przeprowadził interesu-
jący eksperyment na swoich studen-
tach, przywodzący mi na myśl moje
spostrzeżenia na temat form. Okazało
się, że jego doświadczenie to był nieja-
ko początek analizy kolorystycznej. Jo-
hannes Itten zauważył bowiem u swo-
ich studentów zależności w dobieraniu
kolorów do malowania obrazów a ich
naturalną kolorystyką i sposobem łą-
czenia kolorów garderoby. To było dla
mnie wyjątkowo ważne, ponieważ po-
twierdzało moje obserwacje i zmoty-
wowało do dalszych poszukiwań.

Pamiętam, dawno temu wpadło

mi w ręce jedno z pierwszych czaso-
pism kosmetycznych. Było w nim zdję-

makijaż

Makijaż

na

miar

ę

57

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009

cie przedstawiające kilkadziesiąt osób.
Głowy tych postaci były małe, ale na ty-
le widoczne, że coś w tym zdjęciu mnie
zaniepokoiło. Okazało się, że wszystkie
panie mają czerwone usta, a jak wyja-
śniła mi jedna z moich uczennic z Byd-
goszczy, kosmetyczka i psycholog Kry-
styna Proszkiewicz, była to fotografia
ze szkolenia pt. „Makijaż uniwersalny”,
prowadzonego przez angielską „spe-
cjalistkę”. Nic dziwnego, że robiło to
na mnie negatywne wrażenie. Był to
przykład przeniesienia swoich ulubio-
nych kolorów i form na twarze uczest-
niczek zajęć. Wszystkie panie wygląda-
ły jak klony, bez uwzględnienia ich in-
dywidualności.

Tę sytuację możemy porównać do

przymierzania pożyczonej sukienki,
która nam się podoba, ale na koleżan-
ce, bo my w niej wyglądamy fatalnie.
Jest po prostu skrojona na inną sylwet-
kę, w innym stylu, dlatego czujemy się
w niej obco, sztucznie.

Każda kobieta jest wyjątkowa i każ-

dy makijaż powinien być indywidualnie
dopasowany do niej. Profesjonalistka
wykorzystuje wiedzę i doświadczenie,
zdolności manualne i kreatywność, aby
efektem końcowym był makijaż „na
miarę”, w którym klientka będzie pięk-
nie wyglądać i doskonale się czuć.

Tajemnicą naszego zawodu jest pe-

wien talent wczuwania się w rolę, po-
dobnie do aktora. Aby lepiej zrozumieć
i wykonać makijaż, przeistaczamy się
w postać naszej klientki.

Patrzymy na twarz, którą będziemy

malować, i wyobrażamy sobie, że jest
to nasze lustrzane odbicie. Można po-
wiedzieć, że przenosimy tę twarz na
swoją i wyobrażamy sobie, że wyglą-
damy dokładnie tak samo. W ten spo-
sób każda kobieta wizażystka poma-
luje drugą kobietę najpiękniej, jak po-
trafi, bo każda z nas chce wyglądać
atrakcyjniej.

A co będzie, jeśli mimo starań za-

czniemy przenosić swoją twarz na mo-
delkę? To proste: zamiast upiększenia
osiągniemy karykaturę i niezadowo-
lenie klientki. Wtedy najczęściej usły-
szymy: „Pięknie pani to zrobiła, ale to
na wielkie wyjście” albo: „Trochę za
mocny”.

Powielanie własnej twarzy, przeno-

szenie własnych kolorów, form i stylu,
a także podkreślanie elementów twa-
rzy w takich proporcjach, jakie lubi
się u siebie, wskazuje na brak wiedzy
i umiejętności dystansowania się.

Makijaż makijażowi

nierówny

Niektórzy powiedzą: „No dobrze, ale
są różne wizażystki i każda robi maki-
jaż inaczej”. Tak, to prawda, jest jed-
nak duża różnica między klasą, stylem
i tzw. manierą np. u artystów malarzy
a tandetą i bezguściem.

Proszę sobie wyobrazić, że kilku

Każda kobia jt

wyjątkowa i każdy

makijaż powinien

być indywidualnie

dopasowany do niej.

Pewien zakonnik

powiedział kiedyś:

„Kiedy jtmy

piękniejsi, stajemy

się lepsi. Pani śle

piękno w świat”. To

powinno być celem

każdego wizażysty.

58

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009

emocje, by niczego jej nie sugerować.
Zrobiono zdjęcia i znów wyszły ciem-
ne. Kiedy natomiast dziewczyna stanę-
ła przed lustrem, zobaczyła, jak pięknie
wygląda i otrzymała brawa od wszyst-
kich uczestników tego wydarzenia, uję-
cie zrobione w tym momencie wyglą-
dało jak dodatkowo doświetlone.

Pomyślałam, że być może zależy to

od kontrastów.

Zrobiliśmy kolejny krok w do-

świadczeniu. Poprosiłam początkują-
cą uczennicę, aby zrobiła tymi samymi
kosmetykami taki sam makijaż. Kolejne
szokujące odkrycie: zdjęcie znów było
ciemne, zaś sama modelka stwierdziła,
że za pierwszym razem czuła się wyjąt-
kowo, a za drugim – przeciętnie.

Moje doświadczenie udowodniło, jak

ważne jest samopoczucie modelki i jak
przekłada się to na jakość zdjęć. War-
to, aby pamiętali o tym wszyscy, któ-
rzy zajmują się zawodowo fotografią
reklamową, bez względu na to, jakie
mają przygotowanie.

Mam wrażenie, że pod wpływem

wyjątkowego zachwytu i zadowole-
nia oraz samoakceptacji aktywują się
jakieś cząsteczki, które rozświetlają
naszą twarz i całe ciało niczym aura
szczęścia. Dodatkowe oświetlenie wi-
doczne na fotografii jest jak barometr
zadowolenia klientki. Mówimy czasa-
mi, że ktoś emanuje blaskiem, ciepłem
itd. Oczywiście, jest to tylko hipoteza,
ale znajduje ona potwierdzenie w mo-
ich wieloletnich obserwacjach. Wszyst-
ko jest wypisane na twarzy, trzeba tyl-
ko umieć czytać.

Wniosek jest jeden: kobieta zadowo-

lona, szczęśliwa emanuje swoim we-
wnętrznym światłem i wygląda olśnie-
wająco.

maga ludziom poznać siebie i opra-
wić we właściwe kolory oraz formy,
a wszystko po to, aby żyło się przy-
jemniej. Można powiedzieć, że poprzez
zewnętrzne upiększanie upiększa na-
sze wnętrze.

Pewien zakonnik powiedział kiedyś:

„Kiedy jesteśmy piękniejsi, stajemy się
lepsi. Pani śle piękno w świat”. To po-
winno być celem każdego wizażysty.

Podczas sesji fotograficznych za-

stanawiałam się, dlaczego fotografie
przedstawiające kobiety bez makijażu
wydają się ciemniejsze, a fotografie, na
których te same kobiety mają makijaż,
są jaśniejsze. Oświetlenie było takie sa-
mo, podobnie jak ustawienie. Modelka
siedziała w tym samym miejscu i by-
ła fotografowana przez tego samego
fotografa na tym samym tle, a jednak
efekty końcowe wyglądały zupełnie in-
aczej. Po konsultacjach z kilkoma foto-
grafami doszłam do wniosku, że przy-
czyną jest fakt, iż twarz bez makijażu
jest pokryta różnymi plamkami, piega-
mi, przebarwieniami i światło odbija
się od niej nierównomiernie. Wystarczy
twarz pokryć fluidem i przypudrować –
autorytatywnie twierdził fotograf.

Postanowiłam to sprawdzić i na ko-

lejnej sesji modelka miała tylko flu-
id i puder. Efekt był taki sam – zdjęcie
wydawało się ciemne. Kontynuowa-
łam pracę i wykonałam pełny makijaż,
akcentując oczy, usta i kładąc róż. Mi-
mo że modelka wyglądała znakomi-
cie, wszyscy trzymali na wodzy swoje

nieżyjących już największych malarzy
w historii, np. da Vinci, Rembrandt, Pi-
casso, van Gogh i Salwador Dali znaj-
dzie się w jednej sali, by namalować
akt zjawiskowo pięknej kobiety. Kiedy
płótna będą już gotowe i artyści odło-
żą pędzle, na każdym obrazie zoba-
czymy tę samą kobietę, ale widzianą
przez pryzmat każdego artysty trochę
inaczej. Wszystkie obrazy będą inte-
resujące, będą reprezentowały wielką
sztukę, ale tylko jeden lub dwa sama
modelka wybrałaby jako idealnie tra-
fiające w jej gust.

Pamiętajmy jednak, że to są najwy-

bitniejsi z wybitnych.

A co będzie, kiedy poprosimy o to

samo plastyka miejskiego, malarza,
który na wizytówce ma napisane „mgr
artysta plastyk”, hobbystę i nauczycie-
la plastyki ze szkoły podstawowej? Jeśli
wziąć pod uwagę moje doświadczenie
ze współpracy z różnymi ludźmi, mo-
że się okazać, że jedynie utalentowa-
ny hobbysta będzie w stanie spełnić
oczekiwania. Dlaczego? Ponieważ bę-
dzie się kierował swoją spontaniczno-
ścią i intuicją.

Misja wizażysty

Makijaż to znacznie więcej niż nałożo-
nych kilka warstw kosmetyków. „Dobry
makijaż może uzdrowić nawet duszę”
i odmienić życie.

Za pomocą kilku kresek i kolorów

stajemy się kimś atrakcyjniejszym. Kie-
dy się podobamy sobie, uruchamiamy
niesamowite zapasy sił witalnych. Sta-
ny depresyjne mijają bezpowrotnie,
a całe otoczenie zadaje pytania: Czy
się zakochałaś? Gdzie byłaś na urlopie?
Znajomi zatrzymują się na ulicy i cofa-
ją w podziwie, mówiąc: Nie poznałam
cię, jak ty się zmieniłaś!

Wizażysta to lekarz dusz, który po-

makijaż

Makijaż

na

miar

ę

Wizażysta to lekarz dusz, który pomaga

ludziom poznać siebie i oprawić we

właściwe kolory oraz formy.

Jednak pamiętajmy, że wizażyści są różni, podobnie

jak różne są kosmetyki i różny poziom edukacji.

59

cabines

polska | B |

grudzień 2008 - styczeń 2009