Walka duchowa – filar cierpliwości
Owocem ducha jest miłość,... cierpliwość (Ga 5,22-23),
1. Bez cierpliwości nie można poznać i poruszać się bezpiecznie po świecie ducha. Cierpliwość jest cnotą i
stałym wyzwaniem. Cierpliwość to miłość, ma ona źródło w cierpliwej miłości Boga.
2. Szatan robi wszystko by Cię zniechęcić.
3. Przegrana w życiu to brak cierpliwości do własnej słabości, nędzy, choroby, upadku. Dojrzałość duchowa
polega na pokonaniu własnej słabości, to znaczy zdolności życia z nią na co dzień i nie uleganie zniechęceniu.
4. Kto nie jest cierpliwy wobec siebie, nie umie kochać Boga i bliźniego (kochać = być cierpliwym).
5. Jak przeżywać własną słabość?
•
Zawierzyć Miłosierdziu Bożemu i trwać cierpliwie w modlitwie i milczeniu,
•
2 Kor 12,9 – „wystarczy Ci mojej łaski” – mimo doświadczenia grzechu i słabości zawierzyć tę prawdę
Jezusowi i przylgnąć do Niego w pokorze i ufności,
•
W sytuacji pustki i zagubienia wobec własnej słabości trzeba na chwilę oddalić się od ludzi (nie przegadać) by
trwać w milczeniu w obecności Jezusa (Ps 103,14 – wie kim jesteśmy i obdarza pokojem i odwagą),
•
Szukanie uzdrowienia u ludzi jest bardzo pozorne (rozmowa, zabawa, rozrywka) i szybko ulatuje
pozostawiając ranę nie uleczoną.
•
Powstrzymać się od gwałtownych działań, gwałtowność sprzeciwia się cierpliwości i prowadzi często do
zniechęcenia (doświadczenie własnej nędzy czyni wrażliwym – wyczula na słowa, gesty, zachowania – bazuje
na uczuciach (zazwyczaj negatywnych) i prowadzi do postaw nieracjonalnych),
•
Podejmij wysiłek zwrócenia się ku Jezusowi z rozdartym sercem, módl się więcej, rób rachunek sumienia,
szukaj wzoru z Jezusie (Łk, 22,44). Trwanie w duchowym letargu, fatalistycznych myślach i użalaniu nad sobą
prowadzi donikąd i rozbudza tylko beztroskę, bierność, lenistwo. Prawdziwa miłość nie jest bierna.
•
Nigdy nie podejmuj ważnych decyzji w doświadczeniu własnej słabości. Kryzys to widzenie w czarnych
barwach, które uniemożliwia podejmowanie dobrych i rozsądnych wyborów. Szatan kusi wtedy przez
rezygnację i chęć wycofania się. Trzeba trwać w cierpliwości i realizować wcześniej podjęte decyzje. Kryzys
mija jak zima i nadchodzi wiosna.
6. Jakie są przyczyny doświadczeń własnej niedoskonałości? (św. Ignacy)
•
Opieszałość, lenistwo, niedbałość i brak gorliwości w dziedzinie duchowej (czy nie koncentruję się zbytnio na
swoich potrzebach i sprawach? Czy nie zaniedbuję modlitwy i sakramentów?),
•
Próba, przez którą Bóg chce nas oczyścić ze słabości i umocnić w tym co dobre (odarcie z fasadowości i
ukazanie braków życia duchowego by widzieć nad czym trzeba pracować),
•
Bóg chce pokazać, że wszystko jest łaską, i że nic nie możesz z siebie (prócz grzechu), ale wszelkie dobro
pochodzi od Niego, by doprowadzić Cię do większego dziękczynienia i uwielbienia.
7. Cierpliwość jest cnotą, którą nabywamy systematyczną pracą, ale prowadzi nas ona do wielkich zwycięstw
(Prz 16,32 – cierpliwy może więcej niż siłacz).
8. Trwanie w cierpliwości (2 Tm 2,12) prowadzi do zwycięstwa w walce duchowej. Potrzeba tu ciągłego
odniesienia do Osoby Jezusa, aby nie popaść w ludzkie wady wobec bliźnich – intrygi, zawiść, dostrzeganie w
drugim osobistego wroga.
9. Jak ćwiczyć się w cierpliwości?
•
oceniać przeżywane doświadczenia w świetle Ewangelii (mieć wyraźny wzrok duszy, żeby nie ulec
rezygnacji),
•
odważnie i cierpliwie trwać w doświadczeniu, szukać mądrości i rozwiązań u Boga,
•
łączyć cierpliwość z życzliwością,
•
modlić się o umocnienie: Eucharystia, adoracja, różaniec,
•
nie wnikać w intencje tych, którzy Cię krzywdzą (ocenianie i osąd niszczą duchowo),
•
uznaj, że to co trudne w bliźnim nie zawsze jest świadome,
•
zachowaj milczenie, które daje szansę na wyciszenie tobie i bliźnim (kobieta z wodą w ustach),
10. Jak budować atmosferę życzliwości i zgody?
•
przez swoje zachowanie możesz „wychowywać” bliźniego lub opóźniać jego pracę nad wadami,
•
nie zrywaj niedojrzałych owoców na wiosnę – bliźni wie jak się zachować, ale musi dojrzeć do postaw,
11. Zawsze trzeba czekać na większą dojrzałość serca: swojego i bliźnich.