Jan Andrzej Morsztyn

Do trupa

Leysz zabity i jam te zabity,

Ty — strza mierci, ja — strza mioci,

Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianoci,

Ty jawne wiece, ja mam pomie skryty,

Ty na twarz suknem aobnym nakryty,

Jam zawar zmysy w okropnej ciemnoci,

Ty masz zwizane rce, ja wolnoci

Zbywszy mam rozum acuchem powity.

Ty jednak milczysz, a mój jzyk kwili,

Ty nic nie czujesz, ja cierpi ból srodze,

Ty jak lód, a jam w piekielnej reodze.

Ty si rozsypiesz prochem w maej chwili,

Ja si nie mog, stawszy si ywioem

Wiecznym mych ogniów, rozsypa popioem.