Wybór własnej talii kart
Bardzo ważny jest wybór własnej talii Tarota. Powinna to być talia, która indywidualnie odpowiada zainteresowanej
nią osobie. Można powiedzieć, że wybór jest kwestią gustu, ale wybiera się taką talię, która wyjątkowo pociąga,
oddziaływuje na osobiste preferencje, wabi swoim stylem, kolorem, klimatem obrazowości. Oferta rynkowa jest
bardzo duża. Najogólniej podzielić talię można na dwa rodzaje: taroty historyczne i taroty autorskie. (Z biegiem
czasu często taroty autorskie stają się tarotami także historycznymi). Zarówno wśród jednej, jak i drugiej grupy
wyróżnić można taroty przedstawiające różne kultury, style, epoki i tradycje, taroty psychologiczne, astrologiczne,
erotyczne, numerologiczne itd.

Trzeba się zastanowić i przeanalizować siebie, swoje zainteresowania i preferencje. Bo może odpowiadać nam
będzie talia historyczna np. Viscontich-Sforzów, a może któraś z odmian Tarota Marsylskiego? A może talia Rider-
Waite’a, czy Crowley’a. Mamy także Tarot Czarownic, Tarot Nordycki oparty na sagach skandynawskich, Tarot
Petersburski, Ukiyoe (japoński), Mitologiczny(mitologia grecka), EI Gran Esoterico (hiszpański), Morgana-Greera
(amerykański), Indian Ameryki Północnej, Eskimoski, Szekspirowski, Ibis Tarot (egipski), Ludzi Kotów i wiele,
wiele innych.

Do najstarszych znanych talii należy Tarot Viscontich-Sforzów. Powstały w XV-wiecznych Włoszech namalowane
prawdopodobnie przez nadwornego malarza Sforzów na zamówienie tego rodu książęcego. Styl kart nie jest
jednolity. Różnią się barwą i cechami rysunku, dlatego autorstwo ich przypisuje się co najmniej dwóm osobom.
Talia ta jest wspaniale kolorowa, błyszcząca, przypominająca miniatury. Widnieją na nich herby, znaki heraldyczne
i „zawołania” Sforzów. Najczęściej są to wizerunki: słońca, fontanny życia, książęcej korony, pelikana, wężosmoka
pożerającego człowieka, czarnego orła cesarskiego, lwa, trzech splecionych razem pierścieni i motto Sforzów „a bon
droyt” (chwała szlachetnych – dobremu prawo). Ponadto po raz pierwszy na kartach tej talii artysta namalował
znanych sobie, żyjących ludzi. Są to przedstawiciele spokrewnionych z sobą rodów Viscontich-Sforzów.

Talia w posiadaniu rodu była do czasu jego upadku. Później zaginęła, pojawiając się w XVI wieku w archiwach
florenckiego rodu Donatich. W XVIII wieku przejął ją ród Colleonich. Jednak talia nie była kompletna. Pod koniec
XV wieku zaginęły cztery karty. Trzy z nich mają zdecydowanie negatywne, złowróżbne znaczenie. Są to: Diabeł,
zwany w XV wieku Piekłem (symbolizuje emanację niszczycielskiej energii), Wieża Boga zwana wtedy Ogniem
lub Strzałą (oznacza raptowną katastrofę, stratę, wstrząs psychiczny i rozpacz z powodu zawalenia się tego, co
budowało się przez życie), III Mieczy (zapowiedź bólu, żałoby, nieoczekiwanego, wrogiego ciosu), Rycerz
Denarów (Monet lub Pentakli) – reprezentuje typ człowieka, którego interesuje tylko materialna sfera życia,
egocentryka, egoistę, intryganta działającego jedynie dla własnej korzyści. Karta ta w ogóle symbolizuje Sforzów,
rycerz ma twarz Franciszka Sforzy.

Długo poszukiwano zaginionych kart. Bez rezultatów. Kart Diabła, Wieży Boga, III Mieczy i Rycerza Denarów nie
odnaleziono nigdy do tej pory. Gdy wydawano faksymilia tych kart (1975 r.), trzeba było brakujące cztery
zrekonstruować. Bardzo znaną i wiekową talią jest Tarot Marsylski. Najstarsza wersja Tarota Marsylskiego to talia
Catelina Geoffroya z 1557

r. Posiada wiele odmian. Inną wersję przypisuje się Jacgnesowi Vieville, około 1659 wydaną w Paryżu. W 1664 r.
przyjaciel wyżej wymienionego i człowiek tego samego cechu drukarzy kart do gry (maitre – cartierów) Jean Noblet
wydrukował talię tarota marsylskiego, wprowadzając drobne zmiany. Po nich identyczne niemal talie zaczęli
drukować maitre – cartierzy z Paryża, Marsylii i Lionu. Od 1748 r. rodzina Grimau’dich także produkowała te karty,
a w 1930 r. wykupiła ich prawa autorskie. Zbliżone talie Tarota Marsylskiego drukowali także drukarze szwajcarscy
i hiszpańscy. Wizerunki kart talii marsylskiej mają wiele wspólnego z rycinami oryginalnych drzeworytów. Styl kart
jest surowy. Arkana Małe nie mają obrazków. Zastosowano jedynie podstawowe kolory: niebieski, czerwony, żółty,
biały. Znane i stosowane różne współczesne odmiany talii Tarota Marsylskiego wywodzą się z talii XVIII-wiecznej,
która przez lata ulegała drobnym zmianom i przeróbkom (np. inny zestaw kolorów, poszrzona gama kolorów itd.).

Do tradycyjnych, historycznych talii należy także Szwajcarski Tarot 1 JJ. Pochodzi prawdopodobnie z roku 1680.
Litery JJ oznaczają bogów: Jowisza i Junonę, rzymskich odpowiedników bogów greckich Hery i Zeusa. Styl kart
jest wyraźnie klasyczny bez zdobień, cztery kolory wyraziste i jasne. Arkana Małe nie mają obrazków. Talia ta jest
dzisiaj mniej znana i popularna niż Tarot Marsylski, chociaż są to talie dosyć podobne w swoim stylu i kolorycie.
Odmianą Tarota Marsylskiego jest Tarot Hiszpański. Ma bardzo podobny styl, kolorystykę (z tym, że zamiast
niebieskiego są dwa inne kolory: fiolet i zielony).