Szymon Matusiak: Mity i fakty o Świadkach Jehowy
Chociaż Świadkowie Jehowy są trzecim co do wielkości wyznaniem w Polsce, ich historia,
wierzenia i praktyki nie są dostatecznie znane ogółowi. Na temat Świadków krąży szereg
mitów. Niektóre z nich to błędne wyobrażenia lub nawet oszczerstwa szerzone przez
uprzedzonych do nich ludzi. Inne błędne wizerunki Świadków tworzą przywódcy organizacji
Strażnicy lub poszczególni jej członkowie, wielcy i mali. W moim krótkim szkicu postaram
się omówić przynajmniej niektóre ze wspomnianych mitów i rzetelnie skonfrontować je z
prawdą.
1. Mit [pogląd ludzi niezorientowanych]:  Świadkowie Jehowy głoszą swoje przesłanie za
pieniądze. Dlatego stale do nas przychodzą. Komu by się chciało ciągle odwiedzać
obojętnych lub nawet wrogo usposobionych ludzi? .
Fakt: Na to pytanie tak odpowiada David A. Reed, znawca Świadków Jehowy:  Dlaczego
Świadkowie stale przychodzą? Pierwszym powodem jest ich wierzenie, że ty zostaniesz
zniszczony w bliskiej Wojnie Armagedonu, jeśli nie przyjdziesz : : do organizacji Jehowy w
celu zapewnienia sobie wybawienia9 9 (Strażnica nr 9/1982 r., tom CIII, s. 19, akapit 18).
Usiłują oni ocalić twoje życie. Lecz jeszcze silniejszą motywacją, która ich pobudza jest
wierzenie, że to oni nie przeżyją Armagedonu, jeśli nie będą angażować się w dzieło
głoszenia od drzwi do drzwi, pod kierownictwem : : organizacji Bożej9 9  1. Jako były Świadek
mogę powiedzieć, że chodząc od drzwi do drzwi naprawdę wierzyłem, iż ratuję ludzi przed
nadchodzącą zagładą. Bałem się też, że jeśli nie będę chodził na mój teren, Bóg pociągnie
mnie do odpowiedzialności za krew ludzi, których nie ostrzegłem. Ponadto stanowczo
zaprzeczam pomówieniom, jakoby Świadkowie głosili za pieniądze. Chociaż przez blisko
osiemnaście lat byłem aktywnym głosicielem i jako starszy piastowałem ważną funkcję w
zborze Świadków Jehowy, to jednak za moją pracę nigdy nie otrzymałem od organizacji
żadnego wynagrodzenia.
2. Mit [pogląd ludzi niezorientowanych]:  Świadkowie Jehowy to obłudnicy, którzy celowo
manipulują, by pozyskać jak najwięcej ludzi dla swej organizacji .
Fakt: David A. Reed wyjaśnia:  Większość Świadków Jehowy zupełnie szczerze stara się
robić wszystko, co w ich mocy, by służyć Bogu. Przypominają niewierzących Żydów, o
których Paweł napisał: : : & mają gorliwość dla Boga, ale gorliwość nierozsądną; bo nie znając
usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie
podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu9 9 (Rzym. 10:2-3, BW). Ogromna większość
Świadków Jehowy to ofiary ofiar  ślepi naśladowcy ślepych przywódców 2.
Osobiście znałem wielu Świadków, którzy z całego serca usiłują pełnić wolę Bożą, na miarę
swego niedoskonałego zrozumienia. Zarzut manipulacji słusznie można postawić niektórym
przywódcom organizacji lub autorom literatury Towarzystwa Strażnica. Jednak nawet w tym
wypadku nie mamy do czynienia z cynicznymi posunięciami, lecz z dążeniem do obrony
swego stanowiska za wszelką cenę lub do uzyskania u słuchaczy lub czytelników określonego
efektu. Praktyki takie wynikają raczej z nadużywania władzy oraz fanatyzmu i zaślepienia.
1
D. A. Reed, Odpowiedzi dla Świadków Jehowy według wersetów, b. m. w., 2008, s. 8.
2
Dz. cyt., s. 8.
1
3. Mit [pogląd Świadków]:  Nauki Świadków Jehowy są naukami naturalnie wynikającymi z
Biblii, natomiast doktryny Kościołów są wierzeniami zapożyczonymi z pogaństwa .
Fakt: To doprawdy znamienne, że w Strażnicy przyznano, że czytając samą Biblię w
oderwaniu od literatury organizacji, można przyjąć za prawdziwe nauki Kościołów. W
jednym z wydań tego czasopisma tak napisano o osobach, które odstąpiły od nauk Strażnicy:
 Usiłują zasiać wątpliwości w sercach nic nie podejrzewających osób i oderwać
je od : : stołu9 9 obficie zastawionego pokarmem duchowym, podawanym w Salach
Królestwa Świadków Jehowy, gdzie doprawdy  niczego nie brakuje (Ps. 23:1-6).
Twierdzą, że wystarczy czytać samą Biblię, oddzielnie albo w małych grupkach
po domach. Ale co dziwne, przez takie czytanie Biblii powrócili wprost do
odstępczych doktryn, jakich przed 100 laty nauczał w swoich komentarzach kler
nominalnego chrześcijaństwa, a niektórzy zaczęli nawet ponownie obchodzić
święta, takie jak rzymskie Saturnalia w dniu 25 grudnia! 3.
Z cytowanej publikacji wynika jasno, że jeśli Świadek Jehowy przestanie korzystać z
pokarmu duchowego, dostarczanego mu przez organizację i zacznie czytać samą Biblię, to
nieuchronnie wróci on do nauk tzw. nominalnego chrześcijaństwa, a może nawet zacznie
obchodzić Boże Narodzenie.
Pamiętam moją rozmowę z pewnym nadzorcą obwodu, który zgodził się z tym, że czytając
samą Biblię i biorąc jej treść dosłownie można dojść do tego, iż istnieje dusza nieśmiertelna i
piekło. Zaraz jednak dodał, że to błąd, bo trzeba te wersety inaczej zinterpretować. Jeśli
chodzi o mnie, to, gdy odłożyłem Strażnicę i z gorącą modlitwą o Ducha Świętego zacząłem
się zagłębiać w Słowo Boże, to doszedłem do zdumiewającego wniosku: Ortodoksyjne
doktryny chrystianizmu wyraz
nie wynikają z Biblii. Nauki Towarzystwa Strażnica są na siłę
narzucone Słowu Bożemu lub wypływają z błędnego zrozumienia poszczególnych
fragmentów Biblii.
Również założyciel Towarzystwa Strażnica i jego pierwszy prezes był świadom tego, że
czytanie Pisma Świętego niezależnie od jego dzieł może być niebezpieczne:
 Jeżeli sześć tomów WYKA
ADÓW PISMA ŚWI
TEGO to praktycznie Biblia
uporządkowana tematycznie, z podanymi tekstami dowodowymi z Biblii,
możemy słusznie nazwać te tomy Biblią w formie uporządkowanej. To znaczy, że
nie są to jedynie komentarze do Biblii, lecz praktycznie sama Biblia [...].
Co więcej, stwierdzamy, że ludzie nie tylko nie potrafią dostrzec Boskiego planu
studiując samą Biblię, lecz widzimy także, iż jeżeli ktokolwiek odłoży WYKA
ADY
PISMA ŚWI
TEGO, nawet jeśli dotychczas używał ich i dobrze je poznał, nawet
jeżeli czytał je przez dziesięć lat  jeżeli potem odłoży je na bok i zignoruje je i
zwróci się do samej Biblii, to choćby rozumiał Biblię przez dziesięć lat, nasze
doświadczenie pokazuje, że w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemności. Z drugiej
strony, gdyby tylko czytał WYKA
ADY PISMA ŚWI
TEGO z ich odsyłaczami i nie
przeczytał ani jednej strony Biblii, to taki pod koniec dwóch lat będzie w
światłości, ponieważ będzie miał światłość Pisma Świętego 4.
3
Strażnica polska nr 13 z 1982 r., tom CIII, ss. 26, 27, akapit 14.
4
Strażnica angielska z 15 września 1910 r., s. 298.
2
Tak więc, wbrew wyobrażeniom przeciętnego głosiciela, organizacja Strażnicy w gruncie
rzeczy głosi mnóstwo ludzkich nauk, opartych na wersetach wyrwanych z kontekstu i
naciągniętych do z góry przyjętych założeń. Struktura doktrynalna Strażnicy jest tak
sztuczna, że gdy Świadek przestanie korzystać z publikacji popierających ów system, łatwo
może utracić narzucone mu zrozumienie.
4. Mit [pogląd Świadków]:  Literatura Towarzystwa Strażnica jest ściśle oparta na Biblii .
Fakt: Choć niektóre treści w publikacjach organizacji naprawdę wypływają z Biblii, to
jednak wiele prezentowanych tam nauk to tradycyjne doktryny przywódców Świadków. Są
to takie dogmaty, jak: podział na dwie klasy zbawionych  144 000 wybranych, którzy idą do
nieba oraz  drugie owce , które będą żyły w raju na ziemi; zakazywanie spożywania chleba i
wina członkom  drugich owiec oraz niedopuszczanie ich do Nowego Przymierza i nowego
narodzenia; wymysł, jakoby Chrystus był archaniołem Michałem; przekonanie, że Zbawiciel
umarł na palu, a nie na krzyżu; wiara w duchowe zmartwychwstanie Jezusa i przeczenie Jego
cielesnemu zmartwychwstaniu; nauka o niewidzialnym powrocie Chrystusa w 1914 roku;
teoria o niewidzialnym zmartwychwstaniu  klasy niebiańskiej po 1914 roku; głoszenie, że
po śmierci zmarli tracą świadomość i przeczenie istnieniu duszy nieśmiertelnej; negacja
prawdy o piekle i twierdzenie, że karą za grzech niewybaczalny będzie brak
zmartwychwstania lub wymazanie z istnienia; dogmat o klasie  niewolnika wiernego i
roztropnego , itp. ludzkie podania.
5. Mit [pogląd Świadków]:  Literatura Towarzystwa Strażnica w oparciu o uczciwe cytaty z
różnych z
ródeł rzetelnie przedstawia rzeczywistość .
Fakt: W literaturze Świadków w celu udowodnienia doktryn Strażnicy niejednokrotnie stosuje
się wybiórcze, nieuczciwe cytowanie. W rezultacie czytelnik odnosi mylne wrażenie, że
autorytatywne dzieła popierają poglądy Świadków.
Na przykład w książce Prowadzenie rozmów na podstawie Pism5 zamieszczono następujący
cytat z The New Encyclopaedia Britannica6:
 W Nowym Testamencie nie spotykamy ani słowa Trójca, ani wyraz
nego potwierdzenia
tej doktryny, a Jezus i jego naśladowcy nie myśleli zaprzeczać Szemie ze Starego
Testamentu:  Słuchaj, Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest (Powt. Pr. 6:4). (& )
Doktryna ta kształtowała się stopniowo przez kilka stuleci wśród licznych sporów. (& )
Pod koniec IV stulecia (& ) dogmat o Trójcy otrzymał postać w zasadzie obowiązującą
po dziś dzień .
Zapewne czytając te fragmenty wykrojone z renomowanej encyklopedii, moglibyśmy dojść
do wniosku, że doktryna o Trójcy nie wynika z Biblii i jest dziełem ludzkim. Posłuchajmy
teraz pełnego hasła z encyklopedii:
 Trójca
W doktrynie chrześcijańskiej jedność Ojca, Syna i Ducha Świętego jako trzech
osób w jednym Bóstwie.
5
Dzieło anonimowe, Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, Brooklyn, Nowy Jork, USA, 1991 r., s. 369.
6
The New Encyclopaedia Britannica, Micropaedia, t. X, 1976, s. 126.
3
W Nowym Testamencie nie spotykamy ani słowa Trójca, ani wyraz
nego
potwierdzenia tej doktryny, a Jezus i jego naśladowcy nie myśleli zaprzeczać
Szemie ze Starego Testamentu:  Słuchaj, Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest
(Powt. Pr. 6:4). Jednakże pierwsi chrześcijanie musieli zmagać się z implikacjami
związanymi z przyjściem Jezusa Chrystusa oraz obecnością i mocą Bożą wśród
nich  tj. Ducha Świętego, którego przyjście było związane ze świętem
Pięćdziesiątnicy. Ojciec, Syn i Duch Święty są powiązani ze sobą w takich
fragmentach Nowego Testamentu, jak Wielkie Posłanie:  Idz
cie więc i czyńcie
uczniów ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego (Mat. 28:19); i w błogosławieństwie apostolskim:  A
aska Pana Jezusa
Chrystusa i miłość Boga i społeczność Ducha Świętego niech będą z wami
wszystkimi (2 Kor. 13:14). Wobec tego Nowy Testament ustanowił podstawę
nauki o Trójcy.
Doktryna ta kształtowała się stopniowo przez kilka stuleci wśród licznych
sporów. Początkowo, zarówno odziedziczone po Pismach Hebrajskich
wymaganie monoteizmu, jak też następstwa potrzeby, by zinterpretować biblijną
naukę w kontekście grecko-rzymskich religii wymagały, by Boskość w
Chrystusie jako Słowie, lub Logosie była interpretowana jako podporządkowana
Najwyższej Istocie. Alternatywnym rozwiązaniem było interpretowanie Ojca,
Syna i Ducha Świętego jako trzech sposobów, w jakich objawiał się jeden Bóg,
bez rozróżniania w obrębie samej istoty Boga. Pierwsza tendencja uznawała
odrębność wśród trzech, lecz kosztem ich równości, i co za tym idzie, ich jedności
(subordynacjonizm); druga poradziła sobie z ich jednością, lecz kosztem ich
odrębności jako  osób (modalizm). Dopiero w IV stuleciu połączono ze sobą
odrębność trzech i ich jedność, w jednej, ortodoksyjnej doktrynie o jednej naturze
i trzech osobach.
Sobór w Nicei w 325 roku ułożył kluczową formułę dla tej doktryny, w swym
wyznaniu, że Syn ma  tę samą naturę [homoousios], co Ojciec , choć niewiele
powiedziano o Duchu Świętym. W ciągu kolejnej połowy stulecia Atanazy bronił
nicejskiej formuły i udoskonalał ją, a pod koniec IV stulecia, pod
przewodnictwem Bazylego z Cezarei, Grzegorza z Nyssy i Grzegorza z Nazjanzu
(Ojców Kapadockich) doktryna Trójcy otrzymała postać, która w zasadzie
przetrwała po dziś dzień. Została przyjęta we wszystkich historycznych
wyznaniach chrześcijaństwa, chociaż pod wpływem Oświecenia straciła na
znaczeniu 7.
Biorąc pod uwagę nieokrojony fragment encyklopedii, dochodzimy do zupełnie przeciwnego
wniosku niż ten, do którego przyjęcia usiłował nas nakłonić autor książki Prowadzenie
rozmów na podstawie Pism. Czynił to przez nierzetelne cytowanie. Takich przykładów jest
bardzo wiele. Nadawanie cytowanym fragmentom sensu sprzecznego z intencjami autorów
spotkało się ze sprzeciwem takich poszkodowanych przez Towarzystwo Strażnica uczonych,
jak grecysta Julius Mantey, teolog William Barclay, czy archeolog Edwin Thiele.
Najbiedniejsi są jednak czytelnicy takich spreparowanych publikacji, które manipulują ich
sposobem myślenia.
6. Mit [pogląd Świadków i ich sympatyków]:  Świadkowie Jehowy dobrze znają Biblię .
7
Encyclopćdia Britannica online, hasło  Trinity , http://www.britannica.com/EBchecked/topic/605512/Trinity,
(20.04.2010).
4
Fakt: Świadkowie czytają Biblię według programu wytyczonego przez organizację, lecz
znacznie więcej czasu poświęcają na lekturę literatury Towarzystwa Strażnica. Podlegają
ustawicznej indoktrynacji m.in. za pomocą wersetów wyrwanych z kontekstu. Skutkiem tego
jest nieumiejętność czytania Biblii w kontekście i patrzenie na jej treść przez  okulary
Strażnicy. Jeśli Świadek cytuje nam w rozmowie jakiś werset biblijny, zauważmy, jak się
zachowa, gdy przeczytamy wraz z nim kontekst tego cytatu. Często wywołuje to u głosiciela
zakłopotanie. Gdyby zapytać przeciętnego Świadka, w których rozdziałach Biblii Paweł głosi
naukę o usprawiedliwieniu lub gdzie zajmuje się kwestią zbawienia Izraela, większość
Świadków miałaby z tym kłopoty. Lepiej mają opanowane tematyczne zestawienia wersetów
według wybiórczego klucza Strażnicy, bowiem narzuca się tym cytatom znaczenie
zamierzone przez przywódców organizacji.
7. Mit [pogląd Świadków]:  Świadkowie Jehowy wierzą w Osobę i dzieło Jezusa Chrystusa .
Fakt: Większość nauk biblijnych dotyczących Osoby i dzieła naszego Pana zostało w
doktrynie Świadków poważnie wypaczonych.
Świadkowie Jehowy Biblia
Jezus jako Słowo jest pierwszym stworzeniem  Do którego bowiem z aniołów
Bożym, archaniołem Michałem, pierwszym i powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem
najwyższym z aniołów; nie jest Bogiem, lecz w moim, Jam cię dziś zrodził? (Hbr 1,5a).
pewnym, ograniczonym sensie jest boski.  Bo nie aniołom poddał świat, który ma
przyjść, o którym mówimy (Hbr 2,5).
 Wszystko przez Niego i dla Niego
zostało stworzone. On jest przed
wszystkim i wszystko w Nim ma
istnienie (Kol 1,16-17 BT).
 W Nim bowiem, w Jego ciele mieszka
cała pełnia Bóstwa (Kol 2,9 BP).
Jezus przestał być archaniołem Michałem, gdy  Powiedziałem wam, że pomrzecie w
Bóg przeniósł Jego życie do łona Marii; Chrystus grzechach swoich. Tak, jeżeli nie
na ziemi nie był Bogiem-Człowiekiem. Po uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w
powrocie do nieba przyjął imię Michał. grzechach swoich (J 8,24 BT).
Por.  Odpowiedział Bóg Mojżeszowi:
JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał:
Tak powiesz synom Izraela: JESTEM
posłał mnie do was (Wj 3,14 BT).
Jezus umarł na palu (krzyż to symbol pogański),  Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał
zapewniając zbawienie w niebie tylko dla chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża
144 000. Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki
któremu świat stał się ukrzyżowany dla
mnie, a ja dla świata (Ga 6,14 BT).
 Jedno ciało i jeden Duch, jak też
powołani jesteście do jednej nadziei,
która należy do waszego powołania (Ef
4,4).
Chrystus zmartwychwstał w niewidzialnym ciele  Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to
duchowym, a Jego ziemskie ciało zostało ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie:
usunięte przez Boga. Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak
5
 widzicie, że ja mam (A
k 24,39; por. J
2,19-22).
Po wniebowstąpieniu Jezus zasiadł po prawicy Słowa zmartwychwstałego Jezusa:  Dana
Ojca, lecz objął Królestwo dopiero w 1914 roku; Mi jest wszelka władza w niebie i na
od tego roku Świadkowie datują Jego ziemi (Mt 28,18 BT; por. Ef 1,20-23).
niewidzialny powrót, który dopełni się  I potem ujrzą Syna Człowieczego
zniszczeniem świata bezbożnych ludzi w przychodzącego w obłoku z mocą oraz
Armagedonie i zapoczątkowaniem Tysiącletniego wielką chwałą (A
k 21,27 NŚ).
Królestwa na ziemi.
8. Mit [pogląd ludzi niezorientowanych]:  Świadkowie Jehowy są samobójcami i złymi
rodzicami, gdyż odmawiają transfuzji krwi i nie pozwalają jej podawać swym dzieciom .
Fakt: Większość Świadków kocha życie i dba o zdrowie. Troszczą się o dobro swych dzieci,
podobnie jak inni odpowiedzialni rodzice. Jednakże dali się przekonać magisterium swej
organizacji, że przyjęcie transfuzji jest grzechem przeciwko Bogu. Członkowie organizacji
szczerze wierzą, że krew jest święta i nie można jej spożywać.
9. Mit [pogląd Świadków]:  Zakaz spożywania krwi, zawarty w Pięcioksięgu Mojżeszowym
oraz w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich odnosi się również do transfuzji. Przyjęcie
transfuzji jest równoznaczne z karmieniem się krwią .
Fakt: W broszurze Towarzystwa Strażnica, Jak krew może ocalić twoje życie? przyznano:  A
przecież transfuzja krwi to też przeszczepienie tkanki 8. Wobec tego transfuzja nie polega na
karmieniu organizmu krwią, lecz jest przeszczepem płynnej tkanki. Nawet ultraortodoksyjni
Żydzi, którzy pod żadnym pozorem nie spożywają krwi i mają ścisłe zasady wykrwawiania
mięsa, przyjmują transfuzję krwi. Pan Jezus uznawał, że w pewnych wyjątkowych
okolicznościach przepisy religijne ulegają zawieszeniu, zwłaszcza, gdy w grę wchodzi
wyższe dobro:
 Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc
głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: Oto
Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat. A On im
odpowiedział: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego
towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było
wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie
czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek
szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie
potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu (Mt
12,1-8 BT).
10. Mit [pogląd bardziej tolerancyjnych Świadków i ich sympatyków]:  Świadkowie Jehowy
dopuszczają, że oprócz nich zbawieni będą też inni ludzie .
Fakt: Świadkowie Jehowy wierzą, że spośród obecnie żyjących ludzi tylko oni będą zbawieni.
Świadczą o tym konkretne cytaty z ich literatury:
8
Dzieło anonimowe, Jak krew może ocalić twoje życie?, Brooklyn, Nowy Jork, 1990 r., s. 8.
6
 Tylko Świadkowie Jehowy  bądz
to spośród ostatka pomazańców, bądz
też z
 wielkiej rzeszy  jako zwarta społeczność pozostająca pod ochroną Najwyższego
Organizatora mają biblijnie uzasadnioną nadzieję przeżycia nieuchronnego końca tego
skazanego na zagładę systemu, w którym panuje Szatan Diabeł [& ] Chcąc się znalez
ć
w Millennium pod opieką Większego Noego, Jezusa Chrystusa,  drugie owce muszą
pozostawać zorganizowane u boku namaszczonego ostatka, czyli tych  wybranych , ze
względu na których dni  wielkiego ucisku zostaną skrócone (Mateusza 24:21, 22) 9.
Cytowane stwierdzenia dają nadzieję zbawienia jedynie tym, którzy dopasują się do struktur
organizacyjnych tworzonych przez zarząd organizacji.
W innej publikacji czytamy, że Bóg już potępił chrześcijaństwo:  W roku 1918, gdy I wojna
światowa miała się już ku końcowi, słudzy Jehowy dostrzegli, że Bóg potępił chrześcijaństwo
oraz resztę religii fałszywej 10. Zatem jest zupełnie jasne, że według tej wykładni tylko
Świadkowie Jehowy nie zostaną potępieni. Nic dziwnego, że mając takie nauki, niejeden
Świadek patrzy z góry na wyznawców innych religii. (Porównajmy z tym Ewangelię według
A
ukasza 9,49-56 oraz Drugi List do Tymoteusza 2,19). Oczywiście wśród Świadków są
zarówno osoby umiarkowane w swych poglądach, jak i skrajne, nieprzejednane.
W związku z tym Świadkowie niepotrzebnie izolują się od społeczeństwa, na przykład od
chrześcijan innych wyznań. Osoby spoza zboru nazywają  ludz
mi ze świata . Wielu z nich
mówi:  Najgorszy Świadek jest lepszy od najlepszego człowieka ze świata . Nauczają, że
jedynym dobrym towarzystwem są dla nich członkowie zboru Świadków. W rezultacie osoby,
które zostają wykluczone z ich społeczności, z chwilą odejścia od zboru tracą wszystkich
dotychczasowych przyjaciół i znajomych. Prowadzi to do załamania psychicznego, a niekiedy
wiąże się z utratą pracy, gdy ktoś wykluczony pracował przedtem u swego brata w wierze.
Ponadto Świadkowie darzą uwagą ludzi spoza zboru, jeśli widzą w nich potencjalnych
nowych uczniów; można w tym się dopatrzyć pewnej interesowności.
Jednym z powodów, dla których zwątpiłem w jedynozbawczość Świadków było to, że
spotykałem na swej drodze wspaniałych chrześcijan z innych wyznań. Przekonałem się, że są
oddani Bogu i wydają owoc Ducha Świętego. A gdy okazali mi szczerą miłość, gościnność i
zainteresowanie, wyzbyłem się wszelkich uprzedzeń (Patrz: 1 Krl 19,14.18). Zrozumiałem, że
dzieci Boże są w różnych Kościołach i że dopiero, gdy powróci Pan, okaże się, kto jest
prawdziwym chrześcijaninem, a kto fałszywym. Choć dyscyplina kościelna jest potrzebna, to
jednak ludzie nie zdołają oddzielić pszenicy od kąkolu. Uczyni to Chrystus przez swoich
aniołów (Mt 13,24-30.36-43.47-50).
11. Mit [pogląd Świadków]:  Świadkowie Jehowy wierzą w takiego Boga Ojca, jakiego
objawia Biblia i gorliwie Go czczą .
Fakt: To prawda, że Świadkowie Jehowy uznają takie przymioty Boga Ojca, jak wieczność,
wszechmoc i niezmienność. Okazuje się jednak, że odrzucają prawdę biblijną na temat tak
istotnych atrybutów Boga Ojca, jak wszechobecność i wszechwiedza. Z braku miejsca
zajmiemy się tylko wszechwiedzą Boga.
W książce Zbliż się do Jehowy, wydanej w 2002 roku w następujący sposób
zakwestionowano absolutną wszechwiedzę Stwórcy:
9
Strażnica z 1 września 1989 r., s. 19, akapit 7.
10
Strażnica z 1 maja 2002 r., s. 22, akapit 12.
7
 Czy to jednak oznacza, że Bóg przewidział również wszelkie twoje decyzje w życiu?
Przy takim poglądzie obstają niektórzy zwolennicy predestynacji. Ale koncepcja ta w
istocie przeczy mądrości Jehowy, sugeruje bowiem, że nie jest On w stanie zapanować
nad swą umiejętnością wnikania w przyszłość. Gdybyś na przykład miał piękny głos,
czy musiałbyś, chcąc nie chcąc, bez przerwy śpiewać? To oczywisty absurd! Tak samo
jest z Jehową: posiada zdolność przewidywania przyszłości, lecz nie korzysta z niej
cały czas. Tym samym nie ogranicza naszej wolnej woli  cennego daru, którego nie
zamierza nam odbierać (Powtórzonego Prawa 30:19, 20) 11.
Najpierw chciałbym mocno podkreślić, że wielce niestosowne jest przyrównywanie Boga do
człowieka, który potrafi zapanować nad swym głosem. Bóg albo ma pełną wiedzę cały czas,
albo nie jest Bogiem. Nie ma to żadnego związku z panowaniem nad sobą. Bóg nie musi się
niczego uczyć ani nie przewiduje przyszłości  On ją zna. Podawanie takich przykładów na
dowód, że Bóg ma niepełną wiedzę, jest pozbawione sensu:  Z kim więc porównacie Boga i
jakie podobieństwo mu przeciwstawicie? (Iz 40,18).
Tymczasem w świetle Biblii Boża wiedza jest większa niż myślą Świadkowie Jehowy:
 Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje i duszę
moją znasz dokładnie. Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą, choć powstałem w
ukryciu, utkany w głębiach ziemi. Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze twej
zapisane były wszystkie dni przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było (Ps 139,14-
16).
Dawidowi Bóg objawił, że gdy jeszcze był w łonie matki, Bóg z góry znał wszystkie jego
czyny, wszystkie jego dni. Który pogląd bardziej oddaje Bogu chwałę? Pogląd Strażnicy, że
Bóg mając ograniczoną wiedzę, nie zna całej przyszłości, gdyż selektywnie posługuje się
swą zdolnością przewidywania? Czy pogląd Biblii, że Bóg zna przyszłość w każdym detalu i
jest Bogiem wszechwiedzącym?
Zajmijmy się teraz drugim twierdzeniem: Czy Świadkowie naprawdę czczą Boga Ojca?
Słowo Boże stwierdza:  Aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto
nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał (J 5,23 BT).  Godzien jest ten
Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.
I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i
wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi,
błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków (Ap 5,12-13). Świadkowie
Jehowy nie oddają chwały Jezusowi, dlatego ich oddawanie czci Bogu Ojcu nie spotyka się z
Jego uznaniem.
12. Mit [pogląd Świadków]:  Świadkowie Jehowy to ludzie nawróceni .
Fakt: Chociaż są wśród nich osoby szczerze szukające Boga i pragnące Mu służyć,
Świadkowie Jehowy, tak jak wszyscy inni ludzie potrzebują nawrócenia do Chrystusa.
Osobiście uważałem się za człowieka nawróconego i taki pogląd wyznawałem również po
wyjściu z organizacji Strażnicy. Jednak dzięki działaniu Ducha Świętego zrozumiałem, jak
11
Zbliż się do Jehowy, b.m.w., Polska 2002 r., s. 178, akapit 21.
8
bardzo grzeszyłem jako Świadek, nieświadomie szerząc bluz
niercze idee na temat natury i
dzieła Pana Jezusa. Odczułem wówczas wyraz
ną potrzebę przeproszenia Chrystusa za
wszystkie moje grzechy przeciwko Jego świętej Osobie. Pokutowałem, okazałem skruchę i
żal za moje grzechy. Przyjęcie prawdziwego Jezusa sprawiło, że w moim sercu zagościł
niezmącony pokój, nieporównywalny ze wszystkim, co osiągnąłem jako bardzo
zaawansowany Świadek i starszy w zborze.
Doświadczyłem prawdziwości Słów Zbawiciela:
 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy
wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli
mężczyzny, lecz z Boga (J 1,12-13).
 Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a
kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie. [& ] Wszystko, co mi daje Ojciec,
przyjdzie do mnie, a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz (J
6,35.37).
Te obietnice mogą stać się również własnością każdego, kto czyta ten artykuł. Nie wystarczy
wychowanie w dobrej rodzinie, chrzest, przynależność do Kościoła i uczestnictwo w mszy.
Dlatego zgodnie z prawdą trzeba uznać siebie za zgubionego grzesznika, uniżyć się przed
Bogiem i przyjść do Jezusa, wzywając Go z wiarą, by stał się naszym osobistym Zbawicielem
i Panem. Należy odwrócić się od grzechu i w mocy Ducha Świętego rozpocząć nowe, święte
życie. Nigdy nie będziemy żałowali swojej decyzji pójścia za Jezusem. Dzięki duchowemu
odrodzeniu otrzymujemy Ducha Świętego, który czyni nas adoptowanymi dziećmi Boga i
darzy nas właściwym poznaniem Słowa Bożego. Chrystus umieszcza także swych uczniów w
swoim żywym Kościele, gdzie znajdujemy wspaniałą rodzinę dzieci Bożych, ludzi
prawdziwie oddanych Bogu. Co najważniejsze, zamiast chwiejnej niepewności co do swego
zbawienia, trwając w wierze w Chrystusa zyskujemy życie wieczne!
Bibliografia:
Literatura Towarzystwa Strażnica:
Jak krew może ocalić twoje życie?, Brooklyn, Nowy Jork, 1990.
Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wydanie z 1991 roku, Watchtower Bible and Tract
Society of New York, Inc., International Bible Students Association, Brooklyn, Nowy Jork,
USA.
Strażnica  różne wydania.
Świadkowie Jehowy  głosiciele Królestwa Bożego, Watch Tower Bible and Tract Society of
New York, Inc., Brooklyn, Nowy Jork, USA, 1995.
Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego, Strażnica  Towarzystwo Biblijne i Traktatowe,
b. m. w., Polska 1995.
Zbliż się do Jehowy, b. m. w., Polska 2002.
Publikacje krytyczne o Świadkach Jehowy:
Penton M. J., Apocalypse Delayed, drugie wydanie, Toronto, Buffalo, Londyn 1997.
Reed D. A., Odpowiedzi dla Świadków Jehowy według wersetów, b. m. w. 2008.
9
Rhodes R., Reasoning from the Scriptures with the Jehovah s Witnesses, Eugene, Oregon,
USA 1993.
Streszczenie
Autor ma na celu zarówno obronę Świadków Jehowy przed fałszywymi zarzutami, jak też
sprostowanie błędnych poglądów członków i sympatyków organizacji Strażnicy. Porusza
takie zagadnienia, jak m.in. motywacja kryjąca się za głoszeniem Świadków, ich stosunek do
transfuzji krwi, rzetelność ich publikacji oraz przekonanie wyrażane w Strażnicy, że tylko
Świadkowie Jehowy będą zbawieni.
Nota o autorze
Autor w latach 1983-2001 był Świadkiem Jehowy, z czego przez większość czasu służył jako
starszy zboru. Po przeżyciu nawrócenia do Chrystusa został ewangelicznym chrześcijaninem i
kaznodzieją. Był tłumaczem, korektorem i konsultantem kilkunastu książek. Pracuje jako
redaktor i korektor w chrześcijańskich czasopismach Głos Ewangeliczny i Ziarno Prawdy.
Publikuje własne artykuły w Internecie. Był czynnie zaangażowany w pomoc ofiarom
niektórych sekt. Prowadzi konferencje na temat biblijnego stosunku do Świadków Jehowy
oraz wygłasza wykłady z zakresu apologetyki. Współpracuje z Chrześcijańskim Ośrodkiem
Edukacyjnym BEREA i z Fundacją Słowo Nadziei.
10