“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Autorzy:
mgr Tadeusz Kazienko
mgr Tomasz Jeziorowski
mgr Zbigniew Stolorz
mgr Janusz Górny
Recenzenci:
mgr in
ż
. Marek Olsza
mgr in
ż
. Igor Lange
Opracowanie redakcyjne:
mgr Teresa Górny
Korekta merytoryczna:
mgr in
ż
. Janina Dretkiewicz-Wi
ę
ch
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
Spis tre
ś
ci
Wprowadzenie
3
I.
Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
6
1. Opis pracy w zawodzie
6
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
wychowawczego
8
II.
Plan nauczania
16
III. Moduły kształcenia w zawodzie
17
1.
Techniczne podstawy zawodu
17
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
21
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
25
Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych 29
Rozpoznawanie elementów maszyn i mechanizmów
33
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej
37
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania cz
ęś
ci
maszyn
42
2.
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki
plastycznej
47
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz
transportowych
49
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
53
3.
Technologia wytwarzania wyrobów metodami
obróbki plastycznej
58
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu
obróbki plastycznej
61
Wykonywanie operacji obróbki cieplnej
i cieplno- chemicznej
64
Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej
68
Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci
ą
gnienia
72
Wykonywanie wyrobów w procesie kucia
75
Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia
80
4.
Proces walcowania stali
83
Walcowanie pr
ę
tów, kształtowników i rur
85
Walcowanie blach grubych i cienkich
90
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
Symbol jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
Moduł 813[02].O1
Techniczne podstawy zawodu
540
813[02].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
36
813[02].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
72
813[02].O1.03
Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
i narz
ę
dziowych
90
813[02].O1.04
Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów
90
813[02].O1.05
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej
72
813[02].O1.06
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz
ęś
ci maszyn
180
Moduł 813[02].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie
wytwarzania szkła
324
813[02].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych
oraz transportowych
104
813[02].Z1.02 U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
220
Moduł 813[02].Z2
Procesy technologiczne wytwarzania szkła
813[02].Z2.01
Sporz
ą
dzanie zestawów szklarskich
813[02].Z2.02
Topienie szkła
813[02].Z2.03 Formowanie wyrobów
813[02].Z2.04 Wykonywanie obróbki wyrobów
813[02].Z2.05 Zdobienie wyrobów
813[02].Z2.06 Przetwarzanie szkła
Moduł 813[02].S1
Proces wytwarzania szkła gospodarczego i
artystycznego
813[02].S1.01
Wytwarzanie r
ę
czne szkła gospodarczego
813[02].S1.02
Wytwarzanie maszynowe szkła gospodarczego
813[02].S1.03
Wytwarzanie szkła inkrustowanego
813[02].S1.04
Wytwarzanie szkła powlekanego
Razem
1836
Wprowadzenie
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie
aktywnego, mobilnego i skutecznie działaj
ą
cego pracownika gospodarki.
Efektywne funkcjonowanie na rynku pracy wymaga przygotowania
ogólnego, opanowania podstawowych umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych oraz
kształcenia ustawicznego.
Absolwent współczesnej szkoły powinien charakteryzowa
ć
si
ę
otwarto
ś
ci
ą
,
wyobra
ź
ni
ą
,
zdolno
ś
ci
ą
do
ci
ą
głego
kształcenia
i doskonalenia oraz umiej
ę
tno
ś
ci
ą
oceny własnych mo
ż
liwo
ś
ci.
Wprowadzenie do systemu szkolnego programów modułowych ułatwi
osi
ą
gni
ę
cie tych celów. Kształcenie modułowe, w którym cele i materiał
nauczania s
ą
powi
ą
zane z realizacj
ą
zada
ń
zawodowych, umo
ż
liwia:
−
przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu, głównie poprzez
realizacj
ę
zada
ń
zbli
ż
onych do tych, które s
ą
wykonywane na
stanowisku pracy,
−
korelacj
ę
i integracj
ę
tre
ś
ci kształcenia z ró
ż
nych dyscyplin wiedzy,
−
opanowanie umiej
ę
tno
ś
ci z okre
ś
lonego obszaru zawodowego.
Kształcenie modułowe charakteryzuje si
ę
tym,
ż
e:
−
proces uczenia si
ę
dominuje nad procesem nauczania,
−
ucze
ń
mo
ż
e podejmowa
ć
decyzje dotycz
ą
ce kształcenia zawodowego
w zale
ż
no
ś
ci od własnych potrzeb i mo
ż
liwo
ś
ci,
−
rozwi
ą
zania
programowo
–
organizacyjne
daj
ą
mo
ż
liwo
ść
kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych ró
ż
nymi drogami,
−
umiej
ę
tno
ś
ci opanowane w ramach poszczególnych modułów daj
ą
mo
ż
liwo
ść
wykonywania okre
ś
lonego zakresu pracy,
−
wykorzystuje si
ę
w nim w szerokim zakresie zasad
ę
transferu wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
programy nauczania s
ą
elastyczne, poszczególne jednostki mo
ż
na
wymienia
ć
, modyfikowa
ć
, uzupełnia
ć
oraz dostosowywa
ć
do poziomu
wymaganych umiej
ę
tno
ś
ci, potrzeb gospodarki oraz lokalnego rynku
pracy.
Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie
umiej
ę
tno
ś
ci okre
ś
lonych w podstawie programowej kształcenia
w zawodzie oraz przygotowuje do kształcenia ustawicznego.
Modułowy program składa si
ę
z zestawu modułów kształcenia
w
zawodzie
i
odpowiadaj
ą
cych
im
jednostek
modułowych,
wyodr
ę
bnionych na podstawie okre
ś
lonych kryteriów, umo
ż
liwiaj
ą
cych
zdobywanie wiadomo
ś
ci oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci i postaw
wła
ś
ciwych dla zawodu.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
Jednostka
modułowa
stanowi
element
modułu
kształcenia
w zawodzie obejmuj
ą
cy logiczny i mo
ż
liwy do wykonania wycinek pracy,
o wyra
ź
nie okre
ś
lonym pocz
ą
tku i zako
ń
czeniu, który nie podlega
dalszym podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna
decyzja.
W strukturze modułowego programu nauczania wyró
ż
nia si
ę
:
−
zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,
−
plan nauczania,
−
programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych oraz
literatur
ę
.
Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał
nauczania,
ć
wiczenia,
ś
rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne
do realizacji programu jednostki, propozycje metod sprawdzania i oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna
mapa
programu
nauczania,
zamieszczona
w zało
ż
eniach programowo-organizacyjnych, przedstawia schemat
powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la
kolejno
ść
ich realizacji. Ma ona ułatwi
ć
dyrekcji szkół i nauczycielom
organizowanie procesu kształcenia.
W programie został przyj
ę
ty system kodowania modułów i jednostek
modułowych składaj
ą
cy si
ę
z nast
ę
puj
ą
cych elementów:
–
symbol cyfrowy zawodu według klasyfikacji zawodów szkolnictwa
zawodowego,
–
symbol literowy oznaczaj
ą
cy kategori
ę
modułów:
O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułów specjalizacyjnych.
–
cyfr
ę
arabsk
ą
oznaczaj
ą
c
ą
kolejny moduł lub jednostk
ę
modułow
ą
.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
812[01].O1
812[01] – symbol cyfrowy zawodu: operator maszyn i urz
ą
dze
ń
do
obróbki plastycznej,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy.
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
812[01].Z1.02
812[01] – symbol cyfrowy zawodu: operator maszyn i urz
ą
dze
ń
do
obróbki plastycznej,
Z1 – pierwszy moduł zawodowy: Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
02 – druga
jednostka
modułowa
w
module
Z1:
U
ż
ytkowanie
i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
I. Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
Typowe stanowiska pracy
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie operator maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej mo
ż
e podejmowa
ć
prac
ę
w:
−
hutach
ż
elaza i stali posiadaj
ą
cych wydziały obróbki cieplnej
i plastycznej, takie jak: walcownie gor
ą
ce i zimne, ku
ź
nie, prasownie,
−
hutach metali nie
ż
elaznych posiadaj
ą
cych wydziały obróbki cieplnej
i plastycznej, takie jak: walcownie gor
ą
ce i zimne, ci
ą
garnie,
−
zakładach
mechanicznych
posiadaj
ą
cych
wydziały
obróbki
plastycznej, takie jak: walcownie, ku
ź
nie, ci
ą
garnie, prasownie,
tłocznie lub oddziały i stanowiska obróbki cieplnej.
Zadania zawodowe
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie operator maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej powinien by
ć
przygotowany do wykonywania
nast
ę
puj
ą
cych zada
ń
zawodowych:
−
u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
podstawowych i pomocniczych do obróbki
plastycznej, cieplnej, wyka
ń
czaj
ą
cej,
−
prowadzenia obserwacji i oceny stanu technicznego u
ż
ytkowanych
urz
ą
dze
ń
podstawowych i pomocniczych,
−
dokonywania przegl
ą
du, konserwacji, drobnych napraw oraz regulacji
urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej i cieplnej,
−
wykonywania czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z weryfikacj
ą
, u
ż
ytkowaniem
i konserwacj
ą
przyrz
ą
dów pomiarowych oraz narz
ę
dzi roboczych,
−
prowadzenia procesu nagrzewania wsadu przeznaczonego do
obróbki plastycznej na gor
ą
co i obróbki cieplnej według instrukcji
technologicznej,
−
prowadzenia procesu obróbki plastycznej stali i metali nie
ż
elaznych
w pojedynczych urz
ą
dzeniach i zespołach zgodnie z instrukcjami
technologicznymi,
−
uczestniczenia w prowadzaniu kontroli wst
ę
pnej, mi
ę
dzyoperacyjnej
i ostatecznej wyrobów obrabianych plastycznie i cieplnie zgodnie
z procedurami zapewnienia jako
ś
ci.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
Umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umie
ć
:
−
czyta
ć
i szkicowa
ć
rysunki konstrukcyjne i technologiczne,
−
czyta
ć
schematy
układów
mechanicznych,
hydraulicznych,
pneumatycznych,
elektrycznych
i
automatyki
przemysłowej
wyst
ę
puj
ą
ce w Dokumentacjach Techniczno-Ruchowych (DTR),
−
ocenia
ć
stan techniczny u
ż
ytkowanego urz
ą
dzenia,
−
wykonywa
ć
proste naprawy, regulacj
ę
i konserwacj
ę
maszyn
i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w procesach technologicznych,
−
uruchamia
ć
, wykonywa
ć
i kontrolowa
ć
przebieg pracy oraz wył
ą
cza
ć
u
ż
ytkowane urz
ą
dzenie,
−
ocenia
ć
i weryfikowa
ć
narz
ę
dzia, osprz
ę
t i przyrz
ą
dy stosowane
w procesach obróbki cieplnej i plastycznej,
−
kontrolowa
ć
działanie i sprawdza
ć
prac
ę
aparatury pomiarowej,
−
rozpoznawa
ć
gatunki materiałów wsadowych i wyrobów gotowych ze
stali, metali nie
ż
elaznych i ich stopów oraz ich jako
ść
, celem
spełnienia wymaga
ń
procedur zapewnienia jako
ś
ci,
−
przygotowywa
ć
wsad do procesów obróbki cieplnej i plastycznej,
prowadzi
ć
procesy
technologiczne
zgodnie
z
instrukcjami
technologicznymi, przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
procedurami zapewnienia jako
ś
ci,
−
posługiwa
ć
si
ę
urz
ą
dzeniami
pomiarowymi
w
procesie
technologicznym,
−
wykonywa
ć
kontrol
ę
przebiegu procesu technologicznego zgodnie
z procedurami zapewnienia jako
ś
ci,
−
pobiera
ć
próby do bada
ń
składu chemicznego, wła
ś
ciwo
ś
ci
wytrzymało
ś
ciowych
i
technologicznych,
struktury,
zgodnie
z warunkami zamówienia,
−
korzysta
ć
z urz
ą
dze
ń
komputerowych stosowanych w procesach
wytwarzania, kontroli i sterowania oraz analizy jako
ś
ci,
−
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
komunikowa
ć
si
ę
z uczestnikami procesu pracy,
−
stosowa
ć
przepisy Kodeksu Pracy dotycz
ą
ce praw i obowi
ą
zków
pracownika i pracodawcy,
−
stosowa
ć
przepisy prawa w zakresie wykonywanych zada
ń
zawodowych,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno –
wychowawczego
Podstawowym celem kształcenia w zawodzie operator maszyn
i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej jest przygotowanie absolwenta szkoły
zawodowej do wykonywania prac zwi
ą
zanych z wytwarzaniem wyrobów
w procesach obróbki plastycznej.
Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla
zawodu operator maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej mo
ż
e by
ć
realizowany w trzyletniej zasadniczej szkole zawodowej dla młodzie
ż
y
i dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej).
Program
nauczania
obejmuje
kształcenie
ogólnozawodowe,
zawodowe i specjalizacyjne. Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia
preorientacj
ę
w zawodzie. Kształcenie zawodowe ma przygotowa
ć
absolwenta szkoły do realizacji zada
ń
na typowych dla zawodu
stanowiskach pracy i stanowi podbudow
ę
do uzyskania specjalizacji
zawodowej. Kształcenie specjalizacyjne ma na celu dostosowanie
kwalifikacji absolwenta do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy.
Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj
ą
z podstawy
programowej kształcenia w zawodzie.
Tre
ś
ci programowe zawarte s
ą
w czterech modułach: jednym
ogólnozawodowym,
dwóch
zawodowych
oraz
w
jednym
specjalizacyjnym.
Moduły s
ą
podzielone na jednostki modułowe. Ka
ż
da jednostka
modułowa zawiera tre
ś
ci stanowi
ą
ce pewn
ą
logiczn
ą
cało
ść
. Realizacja
celów kształcenia jednostek modułowych umo
ż
liwi opanowanie
umiej
ę
tno
ś
ci pozwalaj
ą
cych na wykonywanie okre
ś
lonego zakresu
pracy.
Nabywaniu
umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych
powinno
sprzyja
ć
wykonywanie
ć
wicze
ń
zaproponowanych
w
poszczególnych
jednostkach modułowych.
Program modułu 812[01].O1 – Techniczne podstawy zawodu składa
si
ę
z sze
ś
ciu jednostek modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre
ś
ci
kształcenia z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska, dokumentacji technicznej,
materiałoznawstwa,
elementów
maszyn,
układów
elektrycznych
i automatyki przemysłowej oraz mechanicznych technik wytwarzania.
Program modułu 812[01].Z1 – Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej składa si
ę
z dwóch jednostek
modułowych i obejmuje zawodowe tre
ś
ci kształcenia dotycz
ą
ce
maszynoznawstwa oraz u
ż
ytkowania i obsługiwania maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Program modułu 812[01].Z2 – Technologia wytwarzania wyrobów
metodami obróbki plastycznej składa si
ę
z sze
ś
ciu jednostek
modułowych i obejmuje zawodowe tre
ś
ci z zakresu prowadzenia obróbki
cieplnej i cieplno-chemicznej, walcowania, ci
ą
gnienia, kucia i tłoczenia.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
Program modułu 812[01].S1 – Proces walcowania stali składa si
ę
z dwóch jednostek modułowych i obejmuje specjalizacyjne tre
ś
ci
z zakresu walcowania pr
ę
tów, kształtowników, rur oraz blach grubych
i cienkich.
Kształcenie specjalizacyjne powinno by
ć
dostosowane do potrzeb
rynku pracy. Szkoła mo
ż
e realizowa
ć
zamieszczony w programie
nauczania moduł specjalizacyjny lub w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb lokalnego
i regionalnego rynku pracy oraz własnych mo
ż
liwo
ś
ci mo
ż
e opracowa
ć
program innej specjalizacji.
Wykaz modułów i wyst
ę
puj
ą
cych w nich jednostek modułowych
zamieszczono w tabeli.
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
Moduł 812[01].O1
Techniczne podstawy zawodu
540
812[01].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
36
812[01].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
72
812[01].O1.03
Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
i narz
ę
dziowych
90
812[01].O1.04
Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów
90
812[01].O1.05
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej
72
812[01].O1.06
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz
ęś
ci maszyn
180
Moduł 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie
obróbki plastycznej
324
812[01].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych
oraz transportowych
104
812[01].Z1.02 U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
220
Moduł 812[01].Z2
Technologia wytwarzania wyrobów metodami
obróbki plastycznej
540
812[01].Z2.01
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
z zakresu obróbki plastycznej
18
812[01].Z2.02
Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej
72
812[01].Z2.03
Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej
92
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
812[01].Z2.04
Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci
ą
gnienia
174
812[01].Z2.05 Wykonywanie wyrobów w procesie kucia
114
812[01].Z2.06 Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia
70
Moduł 813[01].S1
Proces walcowania stali
432
812[01].S1.01
Walcowanie pr
ę
tów, kształtowników i rur
272
812[01].S1.02
Walcowanie blach grubych i cienkich
160
Razem
1836
Zwi
ą
zki oraz zale
ż
no
ś
ci pomi
ę
dzy modułami i jednostkami
modułowymi w programie nauczania przedstawia dydaktyczna mapa
programu.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
Dydaktyczna mapa programu nauczania
812[01].O1
812[01].O1.01
812[01].O1.02
812[01].O1.03
812[01].O1.04
812[01].O1.05
812[01].O1.06
812[01].Z1.01
812[01].Z1.02
812[01].Z2.01
812[01].Z2.02
812[01].Z1
812[01].Z2
812[01].Z2.03
812[01].Z2.04
812[01].Z2.05
812[01].Z2.06
812[01].S1
812[01].S1.01
812[01].S1.02
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi
schemat powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami oraz jednostkami modułowymi
i okre
ś
la kolejno
ść
ich realizacji. Szkoła powinna z niej korzysta
ć
przy
planowaniu zaj
ęć
dydaktycznych. Ewentualna zmiana kolejno
ś
ci
realizacji programu modułów lub jednostek modułowych powinna by
ć
poprzedzona szczegółow
ą
analiz
ą
dydaktycznej mapy programu
nauczania oraz tre
ś
ci jednostek modułowych, przy zachowaniu korelacji
tre
ś
ci kształcenia.
Orientacyjna liczba godzin na realizacj
ę
, podana w tabeli wykazu
modułów i jednostek modułowych, mo
ż
e ulega
ć
zmianie w zale
ż
no
ś
ci od
stosowanych
przez
nauczyciela
metod
nauczania
i
ś
rodków
dydaktycznych.
Nauczyciel realizuj
ą
cy modułowy program nauczania powinien
posiada
ć
przygotowanie
w
zakresie
metodologii
kształcenia
modułowego, aktywizuj
ą
cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego
oraz projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych.
W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału
na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne. Programy nauczania jednostek
modułowych w poszczególnych modułach powinny by
ć
realizowane
w ró
ż
nych formach organizacyjnych, dostosowanych do tre
ś
ci i metod
kształcenia. Stosowane metody i formy organizacyjne pracy uczniów
powinny zapewni
ć
osi
ą
gni
ę
cie zało
ż
onych w programie nauczania celów
kształcenia. Wymaga to takiej organizacji kształcenia, w której proces
uczenia si
ę
b
ę
dzie dominowa
ć
nad procesem nauczania, dlatego te
ż
nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na dobrze zorganizowan
ą
,
samodzieln
ą
, kierowan
ą
przez nauczyciela prac
ę
, uczniów.
Zaleca si
ę
, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami
aktywizuj
ą
cymi, a w szczególno
ś
ci: metod
ą
dyskusji dydaktycznej,
przewodniego tekstu, metodami praktycznymi, takimi jak:
ć
wiczenia
praktyczne, metoda projektów, a tak
ż
e metodami eksponuj
ą
cymi np.
pokazu z obja
ś
nieniem. Dominuj
ą
c
ą
metod
ą
nauczania powinny by
ć
ć
wiczenia praktyczne.
Podczas realizacji programu nauczania nale
ż
y poło
ż
y
ć
nacisk na
samokształcenie uczniów oraz na wykorzystywanie innych ni
ż
podr
ę
cznikowe,
ź
ródeł informacji, takich jak: normy, instrukcje,
poradniki, katalogi, czasopisma techniczne, Internet i pozatekstowe
ź
ródła informacji. W realizacji tre
ś
ci programowych, w tym
ć
wicze
ń
,
nale
ż
y uwzgl
ę
dnia
ć
współczesne technologie, materiały, narz
ę
dzia
i sprz
ę
t.
Prowadzenie zaj
ęć
metodami aktywizuj
ą
cymi i praktycznymi wymaga
przygotowania materiałów, takich jak: teksty przewodnie, instrukcje do
wykonywania
ć
wicze
ń
, instrukcje stanowiskowe oraz instrukcje
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
Wskazane
jest
wykorzystywanie
filmów
dydaktycznych
i komputerowych programów symulacyjnych, organizowanie zaj
ęć
dydaktycznych w zakładach pracy, w celu poznania organizacji
stanowisk pracy, warunków magazynowania materiałów, sprz
ę
tu czy
zabezpiecze
ń
zapewniaj
ą
cych bezpiecze
ń
stwo i higien
ę
pracy.
Nauczyciel kieruj
ą
cy procesem kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
powinien udziela
ć
im pomocy w rozwi
ą
zywaniu problemów zwi
ą
zanych
z realizacj
ą
zada
ń
oraz sterowa
ć
ich tempem pracy. Powinien równie
ż
rozwija
ć
zainteresowanie zawodem, wskazywa
ć
mo
ż
liwo
ś
ci dalszej
edukacji, kształtowa
ć
po
żą
dane postawy uczniów, jak: rzetelno
ść
i odpowiedzialno
ść
za prac
ę
, dbało
ść
o jej jako
ść
, o porz
ą
dek na
stanowisku pracy i racjonalne wykorzystanie maszyn, urz
ą
dze
ń
i materiałów.
Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest system
sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
szkolnych ucznia. Wskazane jest
prowadzenie bada
ń
diagnostycznych, kształtuj
ą
cych i sumuj
ą
cych.
Badania diagnostyczne maj
ą
na celu dokonanie oceny zakresu oraz
poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w pocz
ą
tkowej fazie
kształcenia.
Badania kształtuj
ą
ce, prowadzone w trakcie realizacji programu, maj
ą
dostarcza
ć
bie
żą
cych informacji o efektywno
ś
ci nauczania – uczenia si
ę
.
Informacje uzyskane w wyniku bada
ń
pozwalaj
ą
na dokonanie
niezb
ę
dnych korekt w procesie nauczania.
Badania sumuj
ą
ce nale
ż
y prowadzi
ć
po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej.
Ocenianie powinno u
ś
wiadamia
ć
uczniowi poziom jego osi
ą
gni
ęć
w stosunku do wymaga
ń
edukacyjnych, wdra
ż
a
ć
do systematycznej
pracy, samokontroli i samooceny. Nale
ż
y je realizowa
ć
za pomoc
ą
sprawdzianów ustnych, pisemnych i praktycznych, obserwacji czynno
ś
ci
ucznia oraz pomiaru dydaktycznego.
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
szkolnych wymaga od
nauczyciela okre
ś
lenia kryteriów i norm oceny, opracowania testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny post
ę
pów.
Szkoła, podejmuj
ą
ca kształcenie w zawodzie według modułowego
programu nauczania, powinna posiada
ć
odpowiednie warunki lokalowe
oraz wyposa
ż
enie techniczne i dydaktyczne.
Ś
rodki dydaktyczne, niezb
ę
dne do organizacji i prowadzenia procesu
kształcenia według programu modułowego, to: pomoce dydaktyczne,
materiały dydaktyczne, techniczne
ś
rodki kształcenia, dydaktyczne
ś
rodki pracy.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych powinno odbywa
ć
na
odpowiednio
wyposa
ż
onych
stanowiskach
dydaktycznych
w pracowniach, warsztatach oraz rzeczywistych stanowiskach pracy. Na
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
stanowiskach dydaktycznych nale
ż
y stworzy
ć
odpowiednie warunki
umo
ż
liwiaj
ą
ce przyswajanie wiedzy zwi
ą
zanej z wykonywaniem
ć
wicze
ń
.
Stanowisko dydaktyczne powinna stanowi
ć
wydzielona cz
ęść
pracowni, warsztatów, hali, w których korzystaj
ą
c ze zgromadzonych
materiałów, narz
ę
dzi i sprz
ę
tu ucze
ń
wykona okre
ś
lone zadania.
Szkoła, realizuj
ą
ca kształcenie w zawodzie operator maszyn
i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej powinna posiada
ć
nast
ę
puj
ą
ce
pomieszczenia dydaktyczne:
−
pracowni
ę
podstaw budowy i eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
do
obróbki plastycznej,
−
pracowni
ę
techniki wytwarzania materiałów,
−
pracowni
ę
elektrotechniki i elektroniki,
−
pracowni
ę
komputerow
ą
,
−
warsztaty.
Pracownie powinny składa
ć
si
ę
z sali dydaktycznej i zaplecza
magazynowo - socjalnego. W sali dydaktycznej nale
ż
y zapewni
ć
stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiedni
ą
liczb
ę
stanowisk dla
uczniów.
Wszystkie
pomieszczenia
dydaktyczne
powinny
by
ć
wyposa
ż
one w:
−
ś
rodki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, rzutnik pisma,
rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarka, kserokopiarka,
rzutnik multimedialny,
−
materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy,
fazogramy, programy komputerowe, plansze,
−
tekstowe
ź
ródła informacji, takie jak: czasopisma zawodowe,
instrukcje do
ć
wicze
ń
, katalogi, prospekty.
Pracownie, w których b
ę
d
ą
prowadzone
ć
wiczenia praktyczne,
powinny spełnia
ć
wymagania wynikaj
ą
ce z przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem
elektrycznym.
Je
ż
eli szkoła nie mo
ż
e zapewni
ć
realizacji programów niektórych
jednostek modułowych w oparciu o własn
ą
baz
ę
, powinna powierzy
ć
kształcenie
placówkom
dysponuj
ą
cym
dobr
ą
baz
ą
techniczn
ą
i dydaktyczn
ą
, jak Centra Kształcenia Praktycznego, Centra Kształcenia
Ustawicznego.
Wskazane jest, aby zaj
ę
cia dydaktyczne odbywały si
ę
w grupie do 15
osób, z podziałem na zespoły 2-4 osobowe wykonuj
ą
ce
ć
wiczenia na
wydzielonych stanowiskach, a przy obsłudze maszyn i urz
ą
dze
ń
indywidualnie.
W trosce o jako
ść
kształcenia konieczne s
ą
systematyczne działania
szkoły polegaj
ą
ce na:
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
−
organizowaniu zaplecza technicznego umo
ż
liwiaj
ą
cego wykonanie
obudowy dydaktycznej programu,
−
współpracy z wy
ż
szymi uczelniami, przedsi
ę
biorstwami hutniczymi
w celu aktualizacji tre
ś
ci kształcenia zawodowego o nowe,
odpowiadaj
ą
ce wymaganiom technologii, techniki oraz rynku pracy,
−
doskonaleniu nauczycieli.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
II. Plan nauczania
PLAN NAUCZANIA
Zasadnicza szkoła zawodowa
Zawód: operator maszyn i urz
ą
dze
ń
obróbki plastycznej 812[01]
Podbudowa programowa: gimnazjum
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba godzin
tygodniowo
w trzyletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
tygodniowo
w trzyletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
w trzyletnim
okresie
nauczania
Semestr I-VI
Lp.
Moduły kształcenia
w zawodzie
Klasy I – III
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1. Techniczne podstawy
zawodu
15
12
205
2. Eksploatacja maszyn
i urz
ą
dze
ń
w procesie
obróbki plastycznej
9
7
126
3. Technologia wytwarzania
wyrobów metodami obróbki
plastycznej
15
12
205
4. Proces walcowania stali
12
8
166
Razem
51
39
702
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
III. Moduły kształcenia w zawodzie
Moduł 812[01].O1
Techniczne podstawy zawodu
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
stosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
dobiera
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanej pracy,
−
przestrzega
ć
przepisów
Kodeksu
pracy
dotycz
ą
cych
praw
i obowi
ą
zków pracownika i pracodawcy,
−
udziela
ć
pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach
przy pracy,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
konstrukcyjn
ą
i technologiczn
ą
oraz
normami technicznymi,
−
wykonywa
ć
szkice cz
ęś
ci maszyn i mechanizmów,
−
okre
ś
la
ć
na podstawie dokumentacji technicznej elementy składowe
maszyny lub urz
ą
dzenia,
−
rozró
ż
nia
ć
materiały niemetalowe wykorzystywane w procesach
technologicznych obróbki plastycznej,
−
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci metali i ich stopów oraz wskazywa
ć
na
znaczenie ich oceny w procesach kontroli materiałów wsadowych
i wyrobów gotowych,
−
rozró
ż
nia
ć
gatunki, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie stopów Fe-C oraz
charakteryzowa
ć
sposoby ich otrzymywania,
−
okre
ś
la
ć
wpływ w
ę
gla, domieszek i zanieczyszcze
ń
na wła
ś
ciwo
ś
ci
stali,
−
rozró
ż
nia
ć
gatunki, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie metali nie
ż
elaznych
i ich stopów,
−
okre
ś
la
ć
warunki równowagi ciała sztywnego,
−
wyja
ś
nia
ć
poj
ę
cia: pr
ę
dko
ść
obwodowa, pr
ę
dko
ść
obrotowa, praca
mechaniczna, moc, energia i sprawno
ść
,
−
rozró
ż
nia
ć
typowe rodzaje obci
ąż
e
ń
i napr
ęż
e
ń
wyst
ę
puj
ą
ce
w elementach maszyn,
−
rozró
ż
nia
ć
rodzaje poł
ą
cze
ń
, osie, wały, ło
ż
yska, sprz
ę
gła, hamulce
i mechanizmy oraz okre
ś
la
ć
ich zastosowanie w budowie maszyn,
−
dokonywa
ć
pomiarów podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych,
−
rozpoznawa
ć
podstawowe
elementy
układów
elektrycznych
i elektronicznych,
−
rozró
ż
nia
ć
instalacje mieszkaniowe i przemysłowe,
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
−
rozró
ż
nia
ć
elementy układów automatyki przemysłowej,
−
czyta
ć
schematy układów elektrycznych, elektronicznych i automatyki
przemysłowej,
−
wykonywa
ć
pomiary warsztatowe,
−
wykonywa
ć
podstawowe operacje obróbki r
ę
cznej i mechanicznej
skrawaniem,
−
lutowa
ć
, klei
ć
i wykonywa
ć
pod nadzorem podstawowe operacje
spawania elektrycznego i gazowego,
−
okre
ś
la
ć
cechy charakterystyczne technologii odlewniczej,
−
dobiera
ć
narz
ę
dzia, przyrz
ą
dy i materiały w zale
ż
no
ś
ci od
wykonywanej pracy,
−
stosowa
ć
programy
komputerowe
do
sterowania
procesami
technologicznymi,
−
stosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
812[01].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
36
812[01].O1.02 Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
72
812[01].O1.03 Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
i narz
ę
dziowych
90
812[01].O1.04 Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów
90
812[01].O1.05 Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej
72
812[01].O1.06 Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz
ęś
ci maszyn
180
Razem
540
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bernaciak A.: Ochrona
ś
rodowiska w praktyce. Wydawnictwo SORUS,
Warszawa 2004
Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004
Bo
ż
enko L.: Maszynoznawstwo dla szkoły zasadniczej. WsiP, Warszawa
2004
Chocholski A.: Elektrotechnika z automatyk
ą
.
Ć
wiczenia. WSiP,
Warszawa 2004
Chwaleba A., Moeschkeb B., Płosza
ń
ski G.: Elektronika. WSiP,
Warszawa 2004
Dobrza
ń
ski
L.:
Metaloznawstwo
i
obróbka
cieplna.
WSiP,
Warszawa 2004
Dretkiewicz-Wi
ę
ch J.: Materiałoznawstwo. OBRPNiSz, Warszawa 1993
Dretkiewicz-Wi
ę
ch J.: Technologia mechaniczna. Techniki wytwarzania.
WSiP, Warszawa 2000
Górecki A.: Technologia ogólna – podstawy technologii mechanicznych.
WSiP, Warszawa 2004
812[01].O1
Techniczne podstawy zawodu
812[01].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
812[02].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
812[01].O1.03
Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych
812[02].O1.04
Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów
812[01].O1.05
Analizowanie układów elektrycznych
i automatyki przemysłowej
812[01].O1.06
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz
ęś
ci maszyn
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
Hansen A.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998
Hillar
J.,
Jarmoszuk
S.:
Ś
lusarstwo
i
spawalnictwo.
WSiP,
Warszawa 2004
Janicki J.: Mechanika Techniczna. WSiP, Warszawa 1990
Kijewski J., Miller A., Pawlicki K., Szolc T.: Maszynoznawstwo. WSiP,
Warszawa 2004
Kostro J.: Elementy, urz
ą
dzenia i układy automatyki. WSiP, Warszawa
2004
Kotlarski W., Grad J.: Aparaty i urz
ą
dzenia elektryczne. WSiP,
Warszawa 2004
Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa
2004
Lewandowski T.: Zbiór zada
ń
z rysunku technicznego dla mechaników.
WSiP, Warszawa 2004
Mac S., Leonowski J.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy dla szkół
zasadniczych. WSiP, Warszawa 2004
Mac S.: Obróbka metali z materiałoznawstwem. WSiP, Warszawa 2004
Maksymowicz A.: Rysunek zawodowy dla szkół zasadniczych. WSiP,
Warszawa 2004
Nowicki J.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla zasadniczych szkół
nieelektrycznych. WSiP, Warszawa 2004
R
ą
czkowski B.: Bhp w praktyce. ODDK, Gda
ń
sk 2002
St
ę
pczak K.: Ochrona i kształtowanie
ś
rodowiska. WSiP, Warszawa
2001
Waszkiewicz E. i S.: Rysunek zawodowy. WSiP, Warszawa 1999
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Jednostka modułowa 812[01].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i
ochrony
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zinterpretowa
ć
podstawowe przepisy prawa, prawa i obowi
ą
zki
pracownika oraz pracodawcy dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
−
okre
ś
li
ć
podstawowe obowi
ą
zki pracodawcy w zakresie zapewnienia
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,
−
przewidzie
ć
konsekwencje naruszenia przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy podczas wykonywania zada
ń
zawodowych,
−
okre
ś
li
ć
wymagania bhp dotycz
ą
ce pomieszcze
ń
pracy i pomieszcze
ń
higieniczno-sanitarnych,
−
dobra
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanej pracy,
−
zapobiec zagro
ż
eniom zdrowia i
ż
ycia,
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz ergonomii,
−
okre
ś
li
ć
prace zabronione młodocianym w zakładach obróbki
plastycznej,
−
okre
ś
li
ć
dopuszczalne normy dotycz
ą
ce o
ś
wietlenia, hałasu, drga
ń
oraz pracy w polu elektromagnetycznym na typowych stanowiskach
operatorskich,
−
wyja
ś
ni
ć
i
zastosowa
ć
zasady
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i prowadzenia akcji ga
ś
niczej,
−
powiadomi
ć
wła
ś
ciwe słu
ż
by o zaistniałym po
ż
arze i wypadku
przy pracy,
−
udzieli
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
−
okre
ś
li
ć
główne
ź
ródła zanieczyszcze
ń
emitowanych przez huty
ż
elaza i metali nie
ż
elaznych oraz wskazywa
ć
ich wpływ na człowieka
i
ś
rodowisko,
−
oceni
ć
stan zagro
ż
enia
ś
rodowiska spowodowany emisj
ą
gazów,
pyłów i innych odpadów hutniczych na podstawie obowi
ą
zuj
ą
cych
norm dopuszczalnych zanieczyszcze
ń
.
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uci
ąż
liwe i niebezpieczne wyst
ę
puj
ą
ce
w procesie pracy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
Wymagania bezpiecze
ń
stwa i higieny dotycz
ą
ce pomieszcze
ń
pracy
i pomieszcze
ń
higieniczno-sanitarnych.
Ś
rodki ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem elektrycznym i ochrony
indywidualnej.
Wymagania bezpiecze
ń
stwa dotycz
ą
ce procesów obróbki plastycznej.
Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy.
Zanieczyszczenie
ś
rodowiska.
Post
ę
powanie z odpadami poprzemysłowymi.
Gospodarka wodno-
ś
ciekowa.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie regulaminu pracy i wybranych przepisów kodeksu pracy.
•
Analizowanie organizacji produkcji ró
ż
nych wyrobów obróbki
plastycznej pod k
ą
tem zagro
ż
e
ń
wypadkowych, chorób zawodowych
oraz doboru
ś
rodków ochrony indywidualnej.
•
Okre
ś
lanie norm d
ź
wigania i prac zabronionych młodocianym.
•
Opracowanie procedury post
ę
powania w razie wypadku.
•
Udzielanie pierwszej pomocy przy typowych urazach mechanicznych,
cieplnych i przy pora
ż
eniu pr
ą
dem elektrycznym.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Kodeks Pracy.
Polskie Normy dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
ergonomii.
Wydawnictwa z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
eksploatacji obiektów technicznych.
Ustawy i rozporz
ą
dzenia dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa, higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
Instrukcje stanowiskowe.
Zestawy do udzielania pierwszej pomocy.
Urz
ą
dzenia i sprz
ę
t ochrony przeciwpo
ż
arowej.
Zestaw odzie
ż
y roboczej, ochronnej.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce: zagro
ż
e
ń
po
ż
arowych, zachowania
pracowników w przypadku wyst
ą
pienia po
ż
aru i w sytuacjach awarii
technologicznych, bezpiecznej pracy przy urz
ą
dzeniach elektrycznych,
ochrony
ś
rodowiska.
Ilustracje i fotografie obrazuj
ą
ce zagro
ż
enia na stanowisku pracy.
Wydawnictwa z zakresu ochrony
ś
rodowiska.
Formularze dotycz
ą
ce prowadzenia spraw zwi
ą
zanych z ochron
ą
ś
rodowiska.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma przygotowa
ć
uczniów
do przestrzegania zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
wykonywania zada
ń
zawodowych oraz udzielania pierwszej pomocy
osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy. Tre
ść
jednostki
modułowej obejmuje tak
ż
e zagadnienia dotycz
ą
ce ochrony
ś
rodowiska
w przedsi
ę
biorstwie obróbki plastycznej.
Podczas procesu nauczania - uczenia si
ę
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na
obowi
ą
zki pracownika i pracodawcy w zakresie bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, znaczenie ochrony zdrowia w pracy zawodowej oraz u
ś
wiadomi
ć
uczniom skutki nieprzestrzegania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska. Bardzo wa
ż
ne
jest kształtowanie prawidłowych postaw i nawyków oraz u
ś
wiadomienie
uczniom,
ż
e ochrona
ż
ycia i zdrowia człowieka w
ś
rodowisku pracy jest
celem nadrz
ę
dnym. Niezb
ę
dne jest, aby ucze
ń
opanował umiej
ę
tno
ść
udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku na
stanowisku pracy oraz okre
ś
lania wymaga
ń
dotycz
ą
cych ochrony
ś
rodowiska podczas produkcji wyrobów w procesie obróbki plastycznej.
Do osi
ą
gni
ę
cia zało
ż
onych celów kształcenia polecane jest
zastosowanie metod: inscenizacji, przypadków, przewodniego tekstu,
dyskusji dydaktycznej i
ć
wicze
ń
praktycznych. Podczas
ć
wicze
ń
nale
ż
y
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci eliminowania zagro
ż
e
ń
wyst
ę
puj
ą
cych na
typowym stanowisku operatorskim, rozpoznawania i stosowania sprz
ę
tu
ga
ś
niczego, a tak
ż
e wykonywania czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z udzielaniem
pomocy osobom poszkodowanym.
Zaleca si
ę
wykorzystanie filmów dydaktycznych, zwi
ą
zanych
z tematyk
ą
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni techniki
wytwarzania materiałów, w grupie do 15 uczniów, z podziałem na
zespoły 2-3 osobowe lub indywidualnie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Do sprawdzania umiej
ę
tno
ś
ci uczniów proponuje si
ę
zastosowa
ć
:
−
sprawdzian pisemny i ustny,
−
testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych (pisemny dwustopniowy).
Zadania w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luk
ą
) lub
zamkni
ę
te (wyboru wielokrotnego, na dobieranie, typu prawda- fałsz).
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia podczas realizacji
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na
wykonywanie pracy zgodnie z zasadami bhp, udzielanie pierwszej
pomocy osobom poszkodowanym oraz dobieranie i stosowanie sprz
ę
tu
przeciwpo
ż
arowego i
ś
rodków ga
ś
niczych.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowa
ć
test pisemny z zadaniami otwartymi i zamkni
ę
tymi.
Podstaw
ą
uzyskania pozytywnej oceny ko
ń
cowej powinno by
ć
poprawne wykonanie
ć
wicze
ń
oraz rozwi
ą
zanie testu z poziomu
podstawowego.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
Jednostka modułowa 812[01].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
przygotowa
ć
przybory kre
ś
larskie i materiały rysunkowe do
wykonywania szkiców,
−
wykona
ć
szkice figur płaskich w rzutach prostok
ą
tnych,
−
wykona
ć
szkice brył geometrycznych w rzutach prostok
ą
tnych
i aksonometrycznych,
−
wykona
ć
szkice typowych cz
ęś
ci maszyn,
−
zwymiarowa
ć
szkice cz
ęś
ci maszyn,
−
odczyta
ć
rysunki z uwzgl
ę
dnieniem wymiarowania,
−
odczyta
ć
uproszczenia rysunkowe,
−
odczyta
ć
na rysunkach technicznych oznaczenia chropowato
ś
ci
powierzchni, sposób obróbki, powłoki ochronne oraz tolerancj
ę
kształtu i poło
ż
enia, pasowanie,
−
wykona
ć
rysunki typowych elementów maszyn,
−
rozró
ż
ni
ć
rysunki
techniczne:
wykonawcze,
zło
ż
eniowe,
zestawieniowe, monta
ż
owe, zabiegowe, operacyjne,
−
odczyta
ć
schemat kinematyczny maszyny lub urz
ą
dzenia do obróbki
plastycznej,
−
odczyta
ć
schematy układów hydraulicznych i pneumatycznych,
−
odczyta
ć
Dokumentacj
ę
Techniczno-Ruchow
ą
,
dokumentacj
ę
konstrukcyjn
ą
, technologiczn
ą
i warsztatow
ą
,
−
okre
ś
li
ć
na podstawie dokumentacji technicznej elementy składowe
maszyny lub urz
ą
dzenia,
−
skorzysta
ć
z norm rysunku technicznego.
2. Materiał nauczania
Normalizacja w rysunku technicznym maszynowym.
Materiały i przybory do rysowania.
Zasady szkicowania figur płaskich, brył geometrycznych i cz
ęś
ci maszyn
Rzutowanie prostok
ą
tne i aksonometryczne.
Zasady wykonywania widoków i przekrojów.
Zasady wymiarowania przedmiotów na rysunkach.
Zasady oznaczania wymiarów tolerowanych, pasowa
ń
, chropowato
ś
ci
powierzchni, tolerancji kształtu i poło
ż
enia, sposobu obróbki, powłok
ochronnych.
Uproszczenia rysunkowe.
Rysunki schematyczne mechaniczne i elektryczne.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
Rysunki wykonawcze, monta
ż
owe i zło
ż
eniowe.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa, dokumentacja konstrukcyjna,
technologiczna i warsztatowa.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie materiałów i przyborów rysunkowych do okre
ś
lonych zada
ń
.
•
Szkicowanie płaskich figur geometrycznych z uwzgl
ę
dnieniem
poprawno
ś
ci kształtów, proporcji i wymiarów.
•
Szkicowanie
cz
ęś
ci
maszyn
w
rzutach
prostok
ą
tnych
i aksonometrycznych.
•
Odczytywanie rysunków cz
ęś
ci maszyn przedstawionych w rzutach
prostok
ą
tnych i aksonometrycznych.
•
Wymiarowanie szkiców cz
ęś
ci maszyn z oznaczeniem tolerancji,
pasowania, chropowato
ś
ci powierzchni i sposobu obróbki.
•
Odczytywanie uproszcze
ń
rysunkowych.
•
Szkicowanie typowych cz
ęś
ci maszyn z przekrojami prostymi.
•
Oznaczanie i odczytywanie pasowa
ń
na rysunkach.
•
Odczytywanie rysunków konstrukcyjnych.
•
Odczytywanie rysunków technologicznych.
•
Odczytywanie Dokumentacji Techniczno- Ruchowej (DTR).
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Komplet materiałów rysunkowych.
Komplet przyborów kre
ś
larskich.
Wzory pisma znormalizowanego.
Wzory uproszcze
ń
rysunkowych.
Rysunki: zło
ż
eniowe, wykonawcze, monta
ż
owe, schematyczne.
Modele cz
ęś
ci maszyn z przekrojami.
Model rzutni prostok
ą
tnej.
Bryły geometryczne.
Cz
ęś
ci maszyn.
Foliogramy, fazogramy.
Dokumentacja Techniczno - Ruchowa, dokumentacja konstrukcyjna,
technologiczna i warsztatowa.
Schematy kinematyczne maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej.
Polskie Normy dotycz
ą
ce rysunku technicznego.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania szkiców cz
ęś
ci maszyn oraz
czytanie dokumentacji technicznej.
Podstawow
ą
metod
ą
nauczania powinny by
ć
ć
wiczenia praktyczne,
uzupełnione pokazem oraz dyskusj
ą
dydaktyczn
ą
z wykorzystaniem
modeli i eksponatów cz
ęś
ci maszyn. Przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z organizacj
ą
miejsca pracy (wła
ś
ciwe
o
ś
wietlenie, rozmieszczenie materiałów i przyborów rysunkowych) oraz
zwróci
ć
uwag
ę
na postaw
ę
ucznia podczas pracy. W trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
uczniów i udziela
ć
dodatkowych
wyja
ś
nie
ń
i wskazówek. Do podsumowania
ć
wicze
ń
i prezentacji
wyników pracy mo
ż
na wykorzysta
ć
metod
ę
dyskusji wielokrotnej.
Uczniowie powinni samodzielnie wykonywa
ć
szkice i rysunki cz
ęś
ci
maszyn, zgodnie z zasadami rysunku technicznego, wymiarowa
ć
wykonane rysunki, oznacza
ć
tolerancj
ę
wymiaru, kształtu i chropowato
ść
powierzchni. Wskazane jest, aby nauczyciel przygotował i przeprowadził
z uczniami odpowiednio du
żą
liczb
ę
ć
wicze
ń
z zakresu szkicowania
i wymiarowania cz
ęś
ci maszyn oraz czytania rysunków.
Proponuje si
ę
, aby
ć
wiczenia z zakresu szkicowania i wymiarowania
cz
ęś
ci maszyn uczniowie wykonywali indywidualnie, za
ś
ć
wiczenia
z zakresu czytania rysunków i schematów w zespołach 2–3 osobowych.
Uczniom nale
ż
y zapewni
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji - normy, dokumentacje techniczne. Uzupełnieniem procesu
nauczania powinny by
ć
zadania domowe, słu
żą
ce przede wszystkim
utrwaleniu nabytych umiej
ę
tno
ś
ci.
Zaj
ę
cia nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni podstaw budowy i eksploatacji
maszyn i urz
ą
dze
ń
w grupie do 15 uczniów, podzielonych na zespoły 2-3
osobowe. W przypadku
ć
wicze
ń
indywidualnych uczniowie powinni mie
ć
zapewnione osobne stanowiska pracy.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie kryteriów podanych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Do sprawdzania osi
ą
gni
ęć
szkolnych uczniów proponuje si
ę
zastosowa
ć
: sprawdzian ustny i pisemny, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
obserwacj
ę
czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania zada
ń
.
Podczas kontroli i oceny przeprowadzanej w formie ustnej nale
ż
y
sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w zakresie operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe
stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów wykonywanych w trakcie
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
poprawno
ść
rozmieszczenia widoków i przekrojów,
−
poprawno
ść
wymiarowania,
−
zgodno
ść
zastosowanych oznacze
ń
i symboli z PN,
−
interpretacj
ę
oznacze
ń
zamieszczonych w dokumentacji technicznej.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie
testu
pisemnego
z
zadaniami
zamkni
ę
tymi
wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu
pisemnego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
Jednostka modułowa 812[01].O1.03
Stosowanie
materiałów
konstrukcyjnych
i narz
ę
dziowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje i zastosowanie materiałów niemetalowych,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci materiałów niemetalowych,
−
sklasyfikowa
ć
materiały ogniotrwałe,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie materiałów ogniotrwałych,
−
scharakteryzowa
ć
procesy otrzymywania stopów
ż
elaza z w
ę
glem,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
krystaliczn
ą
metali,
−
wyja
ś
ni
ć
przebieg krzepni
ę
cia czystego metalu,
−
rozró
ż
ni
ć
składniki strukturalne stopu Fe – C na podstawie wykresu
ż
elazo-cementyt,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci metali i ich stopów,
−
wykona
ć
badanie wła
ś
ciwo
ś
ci mechanicznych i technologicznych
metali i stopów,
−
sklasyfikowa
ć
stopy
ż
elaza z w
ę
glem,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie poszczególnych gatunków stali,
ż
eliwa
i staliwa,
−
sklasyfikowa
ć
stopy metali nie
ż
elaznych,
−
rozró
ż
ni
ć
gatunki, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie metali nie
ż
elaznych
i ich stopów,
−
rozpozna
ć
na podstawie oznaczenia: stal, staliwo,
ż
eliwo, metale
nie
ż
elazne i ich stopy,
−
skorzysta
ć
z wykresu
ż
elazo-cementyt, PN, katalogów, poradników.
2. Materiał nauczania
Tworzywa sztuczne.
Materiały kompozytowe.
Materiały ceramiczne
Materiały ogniotrwałe.
Drewno.
Materiały uszczelniaj
ą
ce.
Metalurgia stali.
Budowa metali i stopów.
Krystalizacja metali.
Wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne, chemiczne, mechaniczne i technologiczne metali
i stopów.
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci mechanicznych i technologicznych metali i stopów.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Stale niestopowe (w
ę
glowe): wpływ w
ę
gla na wła
ś
ciwo
ś
ci stali,
klasyfikacja stali, znakowanie.
Stale stopowe: wpływ pierwiastków stopowych na wła
ś
ciwo
ś
ci stali,
klasyfikacja stali, znakowanie.
Staliwo.
ś
eliwo: ogólna charakterystyka
ż
eliw,
ż
eliwo szare,
ż
eliwo białe,
znakowanie
ż
eliw.
Metale nie
ż
elazne i ich stopy.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie próbek materiałów i okre
ś
lanie ich zastosowania.
•
Okre
ś
lanie rodzaju i zastosowania materiałów ogniotrwałych.
•
Dobieranie materiałów uszczelniaj
ą
cych do zadanych warunków
pracy urz
ą
dzenia.
•
Dobieranie tworzywa sztucznego do wykonania okre
ś
lonego wyrobu.
•
Pobieranie próby do badania składu chemicznego, wła
ś
ciwo
ś
ci
wytrzymało
ś
ciowych i technologicznych oraz struktury.
•
Okre
ś
lanie gatunku stali oraz stopów metali nie
ż
elaznych na
podstawie oznaczenia.
•
Okre
ś
lanie podstawowych cech materiałów oraz ich zastosowania na
podstawie informacji z ró
ż
nych
ź
ródeł.
•
Przeprowadzanie statycznej próby rozci
ą
gania.
•
Ustalanie na podstawie wyników próby rozci
ą
gania wła
ś
ciwo
ś
ci
plastycznych.
•
Badanie twardo
ś
ci ró
ż
nych materiałów.
•
Wykonywanie próby udarno
ś
ci.
•
Okre
ś
lanie rodzaju i zakresu stosowania wybranych materiałów
metalowych w obróbce plastycznej.
•
Okre
ś
lanie rodzaju i zakresu stosowania wybranych materiałów
niemetalowych w obróbce plastycznej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Próbki stopów
ż
elaza z w
ę
glem.
Próbki stopów metali nie
ż
elaznych.
Zestaw
gatunków
drewna,
tworzyw
sztucznych,
materiałów
ogniotrwałych, szkła oraz materiałów uszczelniaj
ą
cych.
Próbki materiałów konstrukcyjnych.
Twardo
ś
ciomierze.
Uniwersalna maszyna wytrzymało
ś
ciowa.
Próbki do bada
ń
według PN.
Foliogramy dotycz
ą
ce procesów otrzymywania surówki i stali.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
Foliogramy dotycz
ą
ce budowy krystalicznej metali, procesu krystalizacji,
znakowania stopów
ż
elaza oraz stopów metali nie
ż
elaznych.
Polskie Normy, katalogi.
Wykres
ż
elazo-cementyt.
Mikroskop metalograficzny.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Tre
ść
jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu
materiałów konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych. Stanowi ona podbudow
ę
do realizacji programów pozostałych jednostek modułowych oraz
modułów zawodowych.
Podczas procesu nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci zdobytych przez uczniów na zaj
ę
ciach
z chemii i fizyki z zakresu budowy krystalicznej i krystalizacji metali oraz
wła
ś
ciwo
ś
ci metali i stopów.
Podczas realizacji programu nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez
odpowiedni dobór
ć
wicze
ń
, wykorzystywanie wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
z
innych
obszarów
tematycznych
oraz
rozwija
ć
umiej
ę
tno
ść
samokształcenia i korzystania z innych ni
ż
podr
ę
cznikowe
ź
ródeł
informacji.
Szczególnie wa
ż
ne jest opanowanie przez ucznia umiej
ę
tno
ś
ci
rozró
ż
niania stopów
ż
elaza z w
ę
glem, metali nie
ż
elaznych i ich stopów
na podstawie oznaczenia oraz wykorzystywania materiałów metalowych
i niemetalowych w procesach obróbki plastycznej i w budowie maszyn.
W procesie nauczania - uczenia si
ę
proponuje si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody: dyskusji dydaktycznej, tekstu przewodniego,
pokazu z opisem materiałów oraz
ć
wiczenia. Przykładowe
ć
wiczenia
zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez
nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od
potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły. Nauczyciel powinien
przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonania pokazów i
ć
wicze
ń
:
przewodnie teksty, katalogi, normy, dokumentacj
ę
techniczn
ą
oraz
zgromadzi
ć
w pracowni niezb
ę
dne
ś
rodki dydaktyczne.
Podczas poznawania materiałów konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na ich rodzaje, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie. Ka
ż
dy
ucze
ń
powinien mie
ć
mo
ż
liwo
ść
bezpo
ś
redniej identyfikacji materiałów.
Podczas
ć
wicze
ń
uczniowie powinni posługiwa
ć
si
ę
katalogami, normami
oraz poradnikami. Wskazane jest korzystanie z Internetu w celu
pozyskiwania informacji na temat materiałów, zamieszczonych przez
producentów lub firmy zajmuj
ą
ce si
ę
ich dystrybucj
ą
. Proces
dydaktyczny nale
ż
y wspomaga
ć
filmami i wycieczkami dydaktycznymi.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
Zaj
ę
cia powinny by
ć
realizowane w pracowni techniki wytwarzania
materiałów w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły 3-4
osobowe.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych, nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa obowi
ą
zuj
ą
cymi na
danym stanowisku pracy.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki
modułowej na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli dokonywanej w formie ustnej, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na operowanie zdobyt
ą
wiedz
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
, poprawno
ść
wnioskowania.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
na podstawie obserwacji
czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
, zwracaj
ą
c
szczególn
ą
uwag
ę
na:
−
merytoryczn
ą
poprawno
ść
wykonanych
ć
wicze
ń
,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
prezentowanie wyników własnej pracy,
−
prac
ę
w zespole,
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych prac.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowa
ć
test pisemny z zadaniami wielokrotnego wyboru oraz test
praktyczny z zadaniami nisko symulowanymi, wysoko symulowanymi lub
zadaniami typu próba pracy.
W ko
ń
cowej ocenie nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu pisemnego oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
Jednostka modułowa 812[01].O1.04
Rozpoznawanie elementów maszyn i mechanizmów
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
li
ć
warunki równowagi ciała sztywnego,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: pr
ę
dko
ść
obwodowa, pr
ę
dko
ść
obrotowa, praca
mechaniczna, moc, energia i sprawno
ść
,
−
rozró
ż
ni
ć
proste przypadki obci
ąż
e
ń
elementów konstrukcyjnych,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje napr
ęż
e
ń
i odkształce
ń
wyst
ę
puj
ą
ce podczas pracy
maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje poł
ą
cze
ń
rozł
ą
cznych i nierozł
ą
cznych,
−
scharakteryzowa
ć
osie i wały maszynowe,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i rodzaje ło
ż
ysk tocznych i
ś
lizgowych,
−
dobra
ć
z katalogu na podstawie oznaczenia ło
ż
yska toczne,
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje sprz
ę
gieł,
−
sklasyfikowa
ć
hamulce i okre
ś
li
ć
ich przeznaczenie,
−
sklasyfikowa
ć
przekładnie mechaniczne,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
przekładni z
ę
batych,
−
obliczy
ć
przeło
ż
enie przekładni,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i okre
ś
li
ć
zastosowanie mechanizmów,
−
odczyta
ć
rysunki zestawieniowe zespołów i podzespołów maszyn,
ustali
ć
działanie i okre
ś
li
ć
elementy składowe,
−
dobra
ć
cz
ęś
ci maszyn z katalogów,
−
skorzysta
ć
z dokumentacji technicznej, PN, katalogów.
2. Materiał nauczania
Elementy mechaniki technicznej (siła i jej wła
ś
ciwo
ś
ci, warunki
równowagi sił, kinematyka ciała sztywnego, dynamika).
Elementy
wytrzymało
ś
ci
materiałów
(obci
ąż
enia,
napr
ęż
enia,
spr
ęż
ysto
ść
i plastyczno
ść
, napr
ęż
enia dopuszczalne, zm
ę
czenie
materiału).
Klasyfikacja i cechy u
ż
ytkowe cz
ęś
ci maszyn.
Normalizacja cz
ęś
ci maszyn.
Poł
ą
czenia rozł
ą
czne i nierozł
ą
czne.
Osie i wały.
Ło
ż
yska
ś
lizgowe i toczne.
Sprz
ę
gła. Hamulce.
Przekładnie cierne. Przekładnie pasowe. Przekładnie ła
ń
cuchowe.
Przekładnie z
ę
bate proste i zło
ż
one. Koła z
ę
bate i ich parametry.
Mechanizmy: krzywkowy, korbowy i
ś
rubowy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
3.
Ć
wiczenia
•
Wyznaczanie warunków równowagi dowolnego płaskiego układu sił.
•
Wyznaczanie reakcji w podporach belki dwupodporowej obci
ąż
onej
siłami skupionymi.
•
Rozró
ż
nianie rodzajów ruchu na podstawie jego parametrów.
•
Obliczanie pracy, mocy, energii, sprawno
ś
ci.
•
Wykonanie oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych elementów rozci
ą
ganych
i
ś
ciskanych.
•
Rozpoznawanie poł
ą
cze
ń
rozł
ą
cznych i nierozł
ą
cznych elementów
konstrukcyjnych na podstawie ich wygl
ą
du.
•
Rozpoznawanie cz
ęś
ci maszyn na rysunkach.
•
Obliczanie przeło
ż
enia przekładni ciernej i pasowej.
•
Rozpoznawanie: ło
ż
ysk tocznych, sprz
ę
gieł i hamulców, przekładni
z
ę
batych.
•
Dobieranie z katalogu ło
ż
yska tocznego do okre
ś
lonych warunków
pracy.
•
Dobieranie z katalogu sprz
ę
gła do okre
ś
lonych warunków pracy.
•
Dobieranie typu hamulca do okre
ś
lonych warunków pracy urz
ą
dzenia.
•
Rozpoznawanie
elementów
i
mechanizmów
zastosowanych
w konstrukcji wybranego urz
ą
dzenia do obróbki plastycznej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze, foliogramy, fazogramy obrazuj
ą
ce:
−
osie i wały,
−
spr
ęż
yny i elementy spr
ęż
yste,
−
poł
ą
czenia rozł
ą
czne,
−
przekładnie z
ę
bate,
−
przekładnie cierne,
−
przekładnie ci
ę
gnowe,
−
ło
ż
yska
ś
lizgowe i toczne,
−
rodzaje przekładni mechanicznych,
−
mechanizmy krzywkowe,
−
mechanizmy korbowe,
−
mechanizmy
ś
rubowe.
Modele i eksponaty cz
ęś
ci maszyn; wały, osie, ło
ż
yska, przekładnie,
mechanizmy, hamulce, sprz
ę
gła.
Modele i eksponaty poł
ą
cze
ń
rozł
ą
cznych i nierozł
ą
cznych.
Dokumentacja konstrukcyjna.
Polskie Normy, katalogi.
Poradnik mechanika.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
dotycz
ą
c
ą
budowy
elementów
i
mechanizmów
stosowanych
w maszynach i urz
ą
dzeniach. Stanowi ona podbudow
ę
do realizacji
tre
ś
ci modułów zawodowych. Szczególnie wa
ż
ne jest opanowanie przez
ucznia umiej
ę
tno
ś
ci rozpoznawania elementów i mechanizmów
stosowanych
w
maszynach
i
urz
ą
dzeniach
wykorzystywanych
w procesach obróbki plastycznej oraz posługiwania dokumentacj
ą
techniczn
ą
, normami i katalogami.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
proponuje si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody: pogadanki dydaktycznej, dyskusji dydaktycznej,
tekstu przewodniego, pokazu oraz
ć
wicze
ń
. W trakcie omawiania
elementów maszyn nale
ż
y skupi
ć
si
ę
na ich budowie, podstawowych
parametrach i zastosowaniu. Bardzo wa
ż
ne jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci identyfikowania rysunku z obiektem rzeczywistym.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci wskazane jest
wykonywanie pokazów z obja
ś
nieniem. Budow
ę
i zasad
ę
działania
mechanizmów nale
ż
y wyja
ś
nia
ć
na rzeczywistych mechanizmach lub na
modelach dydaktycznych. Obja
ś
nienie mo
ż
na wspomóc filmem
dydaktycznym, foliogramami, schematami oraz planszami.
Podczas
ć
wicze
ń
uczniowie powinni posługiwa
ć
si
ę
katalogami,
Polskimi Normami oraz poradnikami. Tre
ś
ci programowe powinny by
ć
realizowane w ró
ż
nych formach organizacyjnych. Zaj
ę
cia teoretyczne
nale
ż
y uzupełni
ć
ć
wiczeniami wykonywanymi w grupach. Praca w grupie
pozwala na kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci ponadzawodowych, takich jak:
komunikowanie si
ę
, zespołowe podejmowanie decyzji, prezentowanie
wykonanych prac.
Zaj
ę
cia wskazane jest realizowa
ć
w pracowni podstaw budowy
i eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
, w grupie do 15 uczniów.
Ć
wiczenia
powinny by
ć
wykonywane indywidualnie lub w zespołach 2–3
osobowych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Opracowuj
ą
c kryteria nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci i wiadomo
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia ucznia nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
−
ustnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
pisemnych sprawdzianów,
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli i oceny przeprowadzanej w formie ustnej nale
ż
y
sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w zakresie operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe
stosowanie
poj
ęć
technicznych,
poprawno
ść
wnioskowania.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów wykonywanych w trakcie
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
czytanie ze zrozumieniem informacji podanych w zadaniu,
−
rozró
ż
nianie mechanizmów i elementów maszyn,
−
korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej, norm, poradników
i katalogów,
−
poprawno
ść
wykonanych
ć
wicze
ń
,
−
prezentowanie wyników własnej pracy.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
przeprowadzi
ć
test pisemny z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu pisemnego oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
Jednostka modułowa 812[01].O1.05
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe wielko
ś
ci okre
ś
laj
ą
ce energi
ę
elektryczn
ą
oraz
okre
ś
li
ć
ich jednostki,
−
rozpozna
ć
elementy
obwodu
elektrycznego
pr
ą
du
stałego
i przemiennego na podstawie schematu,
−
scharakteryzowa
ć
materiały:
przewodz
ą
ce,
półprzewodz
ą
ce
izolacyjne, magnetyczne, konstrukcyjne,
−
dobra
ć
materiał na izolator i przewodnik,
−
zmierzy
ć
nat
ęż
enie pr
ą
du i moc w obwodach pr
ą
du stałego oraz
przemiennego jednofazowego i trójfazowego,
−
rozró
ż
ni
ć
instalacje mieszkaniowe i przemysłowe,
−
rozró
ż
ni
ć
poł
ą
czenia odbiorników szeregowo, równolegle, w gwiazd
ę
i w trójk
ą
t,
−
rozró
ż
ni
ć
: uziemienie ochronne, uziom, przewód uziemiaj
ą
cy
i zerowanie,
−
rozpozna
ć
typowe usterki i uszkodzenia w obwodach instalacji
i osprz
ę
cie elektrycznym maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
przewidzie
ć
zagro
ż
enia i ich skutki podczas pracy przy urz
ą
dzeniach
elektrycznych,
−
scharakteryzowa
ć
przesył energii elektrycznej,
−
rozró
ż
ni
ć
napi
ę
cie przesyłowe i robocze,
−
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania
transformatora,
pr
ą
dnicy,
silnika
elektrycznego, prostownika,
−
wskaza
ć
ró
ż
nice w budowie i pracy pr
ą
dnicy i silnika,
−
okre
ś
li
ć
parametry maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych na podstawie
tabliczki znamionowej,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe elementy elektroniczne,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe elementy układu sterowania,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy układów automatyki przemysłowej,
−
odczyta
ć
proste schematy układów automatycznej regulacji,
−
wykaza
ć
ró
ż
nice
mi
ę
dzy
automatycznym
sterowaniem,
a automatyczn
ą
regulacj
ą
na podstawie schematów blokowych,
−
wyja
ś
ni
ć
zadanie stycznika i przeka
ź
nika w układach sterowania,
−
wyja
ś
ni
ć
przeznaczenie
poszczególnych
członów
układów
automatycznej regulacji,
−
okre
ś
li
ć
funkcje sterownika w układach sterowania,
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
−
wykorzysta
ć
programy komputerowe do sterowania procesami
technologicznymi,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
PN, katalogami oraz poradnikami,
−
zastosowa
ć
przepisy bhp, ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem elektrycznym,
ochrony ppo
ż
. podczas wykonywania pomiarów.
2. Materiał nauczania
Energia elektryczna, pomiary energii elektrycznej.
Podstawowe prawa elektrotechniki.
Obwody elektryczne.
Pomiar wielko
ś
ci elektrycznych.
Transformatory.
Silniki pr
ą
du stałego.
Silniki indukcyjne jednofazowe i trójfazowe.
Technika o
ś
wietleniowa.
Instalacje elektryczne.
Urz
ą
dzenia grzewcze.
Zabezpieczenia odbiorników i urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Podstawy elektroniki.
Podstawy automatyki.
Układy i elementy automatycznej regulacji, zasilania, sterowania,
zabezpieczania i sygnalizacji.
Mikroprocesory i sterowniki mikroprocesorowe.
Bhp, ochrona od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem elektrycznym, ochrona ppo
ż
..
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie
materiałów
przewodz
ą
cych,
półprzewodz
ą
cych,
izolacyjnych i magnetycznych.
•
Dobieranie materiałów do wykonania przewodnika i izolatora.
•
Analizowanie obwodów pr
ą
du stałego i przemiennego.
•
Dobieranie przyrz
ą
dów pomiarowych i wł
ą
czanie w obwód elektryczny.
•
Wykonywanie pomiaru napi
ę
cia, nat
ęż
enia pr
ą
du, rezystancji i mocy.
•
Ustalanie parametrów maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych na podstawie
tabliczki znamionowej.
•
Analizowanie układów zabezpiecze
ń
w obwodach elektrycznych.
•
Wyja
ś
nianie ró
ż
nic mi
ę
dzy uziemieniem ochronnym a zerowaniem.
•
Dokonywanie pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia.
•
Okre
ś
lanie warunków eksploatacji instalacji elektrycznych oraz maszyn
i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej.
•
Rozpoznawanie elementów elektronicznych na podstawie wygl
ą
du
i oznaczenia.
•
Identyfikowanie elementów elektronicznych na schemacie układu.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
•
Porównywanie na podstawie schematów blokowych automatycznego
sterowania z automatyczn
ą
regulacj
ą
.
•
Porównywanie pracy stycznika i przeka
ź
nika w układach sterowania.
•
Wyja
ś
nianie
przeznaczenia
poszczególnych
członów
układów
automatycznej regulacji na podstawie schematu blokowego.
•
Analizowanie działania elektronicznych elementów i układów
automatyki przemysłowej.
•
Udzielanie pierwszej pomocy przy pora
ż
eniach pr
ą
dem elektrycznym.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały
dydaktyczne
dotycz
ą
ce:
zastosowania
materiałów
w elektrotechnice,
zasady
ł
ą
czenia
elementów
w
obwodach
elektrycznych,
działania
elementów
i
układów
elektrycznych
i elektronicznych.
Elementy elektryczne i elektroniczne.
Przyrz
ą
dy pomiarowe analogowe i cyfrowe.
Elementy układów automatyki przemysłowej.
Zasilacze, generatory, prostowniki.
Silniki, pr
ą
dnice, transformatory, liczniki energii elektrycznej.
Rozruszniki, nastawniki wzbudzenia.
Elementy instalacji elektrycznej.
Oscyloskop.
Zestaw do pokazów i
ć
wicze
ń
z zakresu: ł
ą
czenia i uruchamiania
typowych obwodów elektrycznych pr
ą
du stałego, pomiaru podstawowych
wielko
ś
ci elektrycznych.
Schematy układów elektrycznych i elektronicznych.
Schematy układów automatycznego sterowania i regulacji.
Modele układu sterowania przeka
ź
nikowo - stycznikowego.
Programy komputerowe do symulacji zjawisk zachodz
ą
cych w obwodach
pr
ą
du stałego i przemiennego oraz działania
ź
ródeł energii elektrycznej
i układów elektronicznych.
Programy komputerowe do sterowania procesami technologicznymi.
Polskie Normy.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podczas realizacji programu nauczania jednostki modułowej
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki przemysłowej nale
ż
y
przede wszystkim skoncentrowa
ć
si
ę
na zagadnieniach podstawowych,
niezb
ę
dnych do wykonywania zada
ń
zawodowych.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
głównie metod
ą
pogadanki dydaktycznej i
ć
wicze
ń
praktycznych w poł
ą
czeniu
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
z pokazem i obja
ś
nieniem. W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y
ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez odpowiedni dobór
ć
wicze
ń
,
wykorzystywa
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z zakresu
elektrotechniki nabyte na lekcjach fizyki oraz kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Podczas poznawania przez uczniów
układów elektrycznych
i elektronicznych, nale
ż
y skupi
ć
si
ę
na ich budowie, schemacie ideowym
lub blokowym oraz zastosowaniu w maszynach i urz
ą
dzeniach.
Budow
ę
i zasad
ę
działania maszyn i urz
ą
dze
ń
nale
ż
y wyja
ś
nia
ć
na
rzeczywistych maszynach lub modelach dydaktycznych. Obja
ś
nienie
mo
ż
na wspomóc filmem dydaktycznym, foliogramami, schematami,
a tak
ż
e programami komputerowymi symuluj
ą
cymi prac
ę
maszyn
i urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
W trakcie realizacji tre
ś
ci z zakresu automatyki przemysłowej
szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci
rozró
ż
niania elementów i urz
ą
dze
ń
automatyki, czytania schematów
podstawowych układów automatycznej regulacji oraz wykorzystywania
programów komputerowych do sterowania procesami technologicznymi.
Du
ż
o czasu nale
ż
y przeznaczy
ć
na pokazy i
ć
wiczenia, co ułatwi
uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy oraz opanowanie
zało
ż
onych umiej
ę
tno
ś
ci. Do wykonywania
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien
przygotowa
ć
zestawy ró
ż
nych układów, teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, dokumentacje techniczne, poradniki. W trakcie
ć
wicze
ń
ucze
ń
powinien wykona
ć
pomiar podstawowych parametrów układów,
zmontowa
ć
prosty układ przeznaczony do wykorzystania w maszynach
i urz
ą
dzeniach do obróbki plastycznej oraz sprawdzi
ć
poprawno
ść
jego
działania. Zaleca si
ę
, aby nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia,
wskazywał popełnione bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok pracy.
Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y
zwróci
ć
uwag
ę
na
kształtowanie nawyku prawidłowego zachowywania si
ę
podczas pracy
z urz
ą
dzeniami elektrycznymi. Wa
ż
ne jest równie
ż
kształtowanie postaw
zawodowych, jak: przestrzeganie zasad bhp, ochrony ppo
ż
., utrzymanie
porz
ą
dku na stanowisku pracy, odpowiedzialno
ść
za jako
ść
pracy.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni elektrotechniki i elektroniki
oraz pracowni komputerowej w grupie do 15 osób. Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
uczniowie powinni pracowa
ć
indywidualnie lub
w zespołach 2-3 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa obowi
ą
zuj
ą
cymi podczas pracy
z urz
ą
dzeniami elektrycznymi.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
W trakcie realizacji programu jednostki nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia
uczniów
na
podstawie:
sprawdzianów
ustnych,
sprawdzianów
pisemnych,
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Wiadomo
ś
ci
teoretyczne
niezb
ę
dne
do
realizacji
czynno
ś
ci
praktycznych proponuje si
ę
sprawdza
ć
z zastosowaniem sprawdzianów
ustnych testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Warunkiem dopuszczenia do
wykonywania
ć
wiczenia powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu lub
testu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
organizacj
ę
stanowiska pracy,
−
rozró
ż
nianie elementów elektrycznych i elektronicznych,
−
dobieranie przyrz
ą
dów pomiarowych,
−
ł
ą
czenie układów pomiarowych na podstawie schematu,
−
wykonywanie pomiarów podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych,
−
interpretowanie wyników pomiarów,
−
czytanie schematów układów automatycznej regulacji,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
prac
ę
w zespole.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru
oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy zaopatrzonymi
w kryteria oceniania i schemat punktowania.
W ocenie ko
ń
cowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wynik testu pisemnego i testu
praktycznego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
Jednostka modułowa 812[01].O1.06
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz
ęś
ci maszyn
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wyja
ś
ni
ć
istot
ę
tolerancji, pasowania i chropowato
ś
ci powierzchni,
−
zastosowa
ć
układ tolerancji i pasowa
ń
,
−
sklasyfikowa
ć
przyrz
ą
dy pomiarowe,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci metrologiczne przyrz
ą
dów pomiarowych,
−
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru i sprawdzania cz
ęś
ci maszyn,
−
wykona
ć
podstawowe pomiary wielko
ś
ci geometrycznych,
−
wykorzysta
ć
technik
ę
komputerow
ą
podczas
pomiarów
warsztatowych,
−
zinterpretowa
ć
wyniki pomiarów,
−
dobra
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy do wykonywanych zada
ń
,
−
wykona
ć
trasowanie na płaszczy
ź
nie,
−
wykona
ć
podstawowe operacje z zakresu obróbki r
ę
cznej (ci
ę
cie,
prostowanie, gi
ę
cie, piłowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie),
−
okre
ś
li
ć
cechy charakterystyczne obróbki skrawaniem,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
narz
ę
dzi do obróbki skrawaniem,
−
wykona
ć
podstawowe operacje z zakresu obróbki skrawaniem
(wiercenie, toczenie, frezowanie, szlifowanie),
−
scharakteryzowa
ć
metody i techniki ł
ą
czenia metali i materiałów
niemetalowych,
−
wykona
ć
typowe poł
ą
czenia nierozł
ą
czne: spawane, zgrzewane,
lutowane i klejone,
−
scharakteryzowa
ć
odlewanie,
−
odczyta
ć
dokumentacj
ę
technologiczn
ą
,
−
sprawdzi
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami technicznymi i katalogami,
−
zastosowa
ć
przepisy bhp, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pracy.
2. Materiał nauczania
Tolerancje, pasowania, chropowato
ść
powierzchni.
Metrologia warsztatowa.
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Wyposa
ż
enie i organizacja stanowiska do obróbki r
ę
cznej.
Trasowanie na płaszczy
ź
nie i przestrzenne.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
Ci
ę
cie metali piłk
ą
i no
ż
ycami.
Gi
ę
cie i prostowanie blach, płaskowników, rur, drutu.
Piłowanie.
Wiercenie, rozwiercanie i pogł
ę
bianie otworów.
Gwintowanie.
Podstawy obróbki skrawaniem.
Toczenie, wiercenie, frezowanie i szlifowanie.
Lutowanie twarde i mi
ę
kkie.
Spawanie gazowe i elektryczne.
Zgrzewanie, klejenie.
Narz
ę
dzia, przyrz
ą
dy i urz
ą
dzenia stosowane do ł
ą
czenia metali.
Odlewnictwo.
Ostrzenie narz
ę
dzi i kontrola jako
ś
ci.
Bhp, ochrona ppo
ż
. i ochrona
ś
rodowiska podczas obróbki r
ę
cznej,
obróbki skrawaniem oraz spajania.
3.
Ć
wiczenia
•
Obliczanie wymiarów granicznych, odchyłek granicznych, tolerancji.
•
Obliczanie luzów granicznych pasowania.
•
Sprawdzanie chropowato
ś
ci powierzchni.
•
Sprawdzanie otworów i wałków sprawdzianami jednogranicznymi
i dwugranicznymi.
•
Wykonywanie pomiarów cz
ęś
ci maszyn o ró
ż
nych kształtach.
•
Trasowanie elementu zgodnie z dokumentacj
ą
.
•
Obliczanie długo
ś
ci materiału na gi
ę
ty przedmiot.
•
Dobieranie
ś
rednicy otworu i trzpienia pod gwint.
•
Wykonywanie prac z zakresu obróbki r
ę
cznej (ci
ę
cie, prostowanie,
gi
ę
cie, piłowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie).
•
Dobieranie parametrów skrawania do toczenia, wiercenia, frezowania,
szlifowania.
•
Toczenie powierzchni zewn
ę
trznych i wewn
ę
trznych.
•
Frezowanie płaszczyzn i rowków.
•
Wykonywanie operacji szlifowania.
•
Dobieranie metody lutowania, lutu i topnika do ł
ą
czenia wybranych
elementów.
•
Wykonywanie poł
ą
czenia lutowanego lutem mi
ę
kkim i twardym.
•
Wykonywanie poł
ą
czenia klejonego elementów z tworzyw sztucznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Przykładowe dokumentacje technologiczne.
Plansze, foliogramy, filmy dydaktyczne oraz prezentacje komputerowe
przedstawiaj
ą
ce ró
ż
ne techniki wytwarzania.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
Wyroby wykonane ró
ż
nymi technikami wytwarzania.
Ró
ż
ne cz
ęś
ci maszyn.
Poł
ą
czenia rozł
ą
czne i nierozł
ą
czne.
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Narz
ę
dzia do obróbki r
ę
cznej.
Narz
ę
dzia do toczenia, wiercenia, frezowania i szlifowania.
Instrukcje stanowiskowe.
Instrukcje w zakresie bhp i ochrony ppo
ż
.
Polskie Normy.
Przewodnie teksty i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci z zakresu
metrologii warsztatowej, trasowania, obróbki r
ę
cznej, odlewnictwa,
obróbki skrawaniem oraz spajania. Podczas jego realizacji nale
ż
y przede
wszystkim
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
wykonywania
pomiarów
warsztatowych oraz podstawowych prac z zakresu obróbki r
ę
cznej,
obróbki mechanicznej i spajania oraz utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy
i prawidłowego u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów, narz
ę
dzi, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Program jednostki modułowej wskazane jest realizowa
ć
metod
ą
ć
wicze
ń
praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu oraz
pokazu z obja
ś
nieniem.
Pomiary wielko
ś
ci geometrycznych powinny by
ć
poprzedzone
realizacj
ą
tre
ś
ci z zakresu tolerancji i pasowa
ń
. Poniewa
ż
ich
zrozumienie mo
ż
e sprawi
ć
uczniom trudno
ś
ci, podczas wprowadzania
i utrwalania poj
ęć
z tego zakresu nale
ż
y przeprowadzi
ć
znaczn
ą
ilo
ść
ć
wicze
ń
obliczeniowych.
Szczególnie trudna dla uczniów mo
ż
e by
ć
zło
ż
ono
ść
procesu
wytwarzania wyrobu, stanowi
ą
cego ci
ą
g czynno
ś
ci od planowania,
poprzez wykonanie, a
ż
do kontroli ko
ń
cowej. Nauczyciel powinien
podkre
ś
la
ć
konieczno
ść
przestrzegania kolejno
ś
ci post
ę
powania przy
realizacji procesu technologicznego, wychodz
ą
c od okre
ś
lenia potrzeb
i ko
ń
cz
ą
c na wytworzeniu wyrobu finalnego. Do kształtowania
umiej
ę
tno
ś
ci z tego zakresu zaleca si
ę
zastosowa
ć
metod
ę
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia praktyczne powinien poprzedzi
ć
pokaz z obja
ś
nieniem.
Podczas pokazu opis słowny nale
ż
y ograniczy
ć
do minimum, natomiast
demonstrowa
ć
jak najwi
ę
cej przykładów czynno
ś
ci, zwracaj
ą
c uwag
ę
na
prawidłowe ich wykonywanie. Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, wskazywał popełniane bł
ę
dy oraz
naprowadzał na wła
ś
ciwy tok pracy. Bardzo wa
ż
ne jest zwracanie uwagi
na przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
wykonywania zada
ń
, staranno
ść
wykonania
ć
wicze
ń
i natychmiastowe
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
korygowanie bł
ę
dów. Stanowiska
ć
wiczeniowe powinny by
ć
wyposa
ż
one
w niezb
ę
dny sprz
ę
t, narz
ę
dzia, materiały i pomoce dydaktyczne.
Uczniom nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich
jak: normy, dokumentacja techniczna, dokumentacja warsztatowa,
instrukcje oraz poradniki.
Realizuj
ą
c
proces
kształcenia
nale
ż
y
korzysta
ć
z
pomocy
dydaktycznych, a w szczególno
ś
ci: filmów dydaktycznych, modeli,
schematów, plansz i foliogramów. Cennym uzupełnieniem mo
ż
e by
ć
zorganizowanie
wycieczki
dydaktycznej
do
przedsi
ę
biorstwa
mechanicznego, w celu obserwacji przebiegu wytwarzania cz
ęś
ci
maszyn. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
, aby przed projekcj
ą
filmu lub wycieczk
ą
dydaktyczn
ą
ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni techniki wytwarzania
materiałów i warsztatach w grupie do 15 uczniów.
Ć
wiczenia praktyczne
uczniowie powinni wykonywa
ć
w pracowni w zespołach 2 - 3 osobowych,
a w warsztatach indywidualnie.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy
obowi
ą
zuj
ą
cymi na stanowisku
ć
wiczeniowym.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji tre
ś
ci programowych jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Pozwoli to na uzyskanie informacji o post
ę
pach ucznia w nauce,
umo
ż
liwi rozpoznawanie i korygowanie pojawiaj
ą
cych si
ę
trudno
ś
ci
dydaktycznych.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie sprawdzianów
ustnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, ukierunkowanej obserwacji
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne, niezb
ę
dne do wykonania
ć
wicze
ń
, mog
ą
by
ć
sprawdzane poprzez dyskusj
ę
lub pogadank
ę
. Dokonuj
ą
c kontroli
w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
operowania
zdobyt
ą
wiedz
ą
, jako
ść
wypowiedzi, poprawne stosowanie poj
ęć
technicznych oraz wnioskowanie.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
. Kryteria
słu
żą
ce do oceny poziomu opanowania umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych
powinny uwzgl
ę
dnia
ć
:
−
przestrzeganie przepisów bhp i ochrony ppo
ż
.,
−
dobór odpowiednich narz
ę
dzi, przyrz
ą
dów, urz
ą
dze
ń
i materiałów do
wykonywanych zada
ń
,
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
−
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
,
−
prawidłowe mocowanie materiałów i narz
ę
dzi,
−
zachowanie kolejno
ś
ci wykonywania czynno
ś
ci według obowi
ą
zuj
ą
cej
technologii,
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych prac,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Wskazane jest, aby ucze
ń
dokonał oceny
swojej pracy według przygotowanego przez nauczyciela arkusza oceny
post
ę
pów. Nast
ę
pnie nauczyciel powinien dokona
ć
kontroli według tego
samego
arkusza,
oceniaj
ą
c
poprawno
ść
,
jako
ść
,
dokładno
ść
i staranno
ść
wykonania zadania
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
przeprowadzi
ć
test praktyczny z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceny i schemat punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wynik testu
praktycznego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
Moduł 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki
plastycznej
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
dobiera
ć
maszyny i urz
ą
dzenia przemysłowe do okre
ś
lonych zada
ń
,
−
dobiera
ć
ś
rodki transportu w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju transportowanego
materiału,
−
rozró
ż
nia
ć
procesy eksploatacyjne maszyn i urz
ą
dze
ń
: u
ż
ytkowanie,
obsługiwanie, zasilanie,
−
rozró
ż
nia
ć
zjawiska fizykochemiczne towarzysz
ą
ce procesom
destrukcyjnym w eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki
plastycznej,
−
rozró
ż
nia
ć
układy smarowania maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
dobiera
ć
materiały eksploatacyjne,
−
rozró
ż
nia
ć
czynniki i procesy powoduj
ą
ce zu
ż
ycie i uszkodzenie
maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
rozró
ż
nia
ć
podstawowe metody zabezpieczania metali przed korozj
ą
,
−
rozpoznawa
ć
stan techniczny u
ż
ytkowanych maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
charakteryzowa
ć
rodzaje obsługi i wykazywa
ć
ich wpływ na
prawidłow
ą
prac
ę
maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
wykonywa
ć
czynno
ś
ci konserwacyjne,
−
wykonywa
ć
prace monta
ż
owo-demonta
ż
owe,
−
wykonywa
ć
drobne naprawy, wymian
ę
cz
ęś
ci, regulacj
ę
zespołów
i całego urz
ą
dzenia oraz przeprowadza
ć
próby po naprawie,
−
przestrzega
ć
przepisów bhp, ochrony ppo
ż
., ochrony
ś
rodowiska oraz
Dozoru Technicznego podczas eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
korzysta
ć
z PN, dokumentacji technicznej, Dokumentacji Techniczno-
Ruchowej, katalogów, poradników.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
812[01].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych
oraz transportowych
104
812[01].Z1.02
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
220
Razem
324
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bo
ż
enko L.: Maszynoznawstwo. WSiP, Warszawa 1996
Górecki A., Grzegórski Z.: Monta
ż
, naprawa i eksploatacja maszyn
i urz
ą
dze
ń
przemysłowych. WSiP, Warszawa 1998
Legutko S.: Podstawy eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
. WSiP,
Warszawa 2004
Romaniuk Z.: Transport wewn
ę
trzny w hutach. WSiP, Warszawa 1981
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej
812[01].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz transportowych
812[01].Z1.02
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn
i urz
ą
dze
ń
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
Jednostka modułowa 812[01].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz
transportowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
proces produkcyjny i technologiczny,
−
dokona
ć
klasyfikacji maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych,
−
scharakteryzowa
ć
zespół, podzespół i mechanizm maszyny,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania układów pneumatycznych
i hydraulicznych,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy nap
ę
dów hydraulicznych i pneumatycznych,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
pracy pomp hydraulicznych,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenie techniczne do tłoczenia powietrza i cieczy,
−
sklasyfikowa
ć
i scharakteryzowa
ć
spr
ęż
arki,
−
zastosowa
ć
spr
ęż
ark
ę
w instalacjach spr
ęż
onego powietrza,
−
sklasyfikowa
ć
wentylatory,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
wentylatorów osiowych i promieniowych,
−
okre
ś
li
ć
parametry wentylatora,
−
dobra
ć
wentylator do instalacji wentylacyjnej,
−
okre
ś
li
ć
wykorzystanie spr
ęż
arek i wentylatorów w procesach
technologicznych obróbki plastycznej i cieplnej,
−
sklasyfikowa
ć
urz
ą
dzenia do transportu wewn
ę
trznego,
−
scharakteryzowa
ć
podstawowe typy magazynów,
−
sklasyfikowa
ć
d
ź
wignice,
−
okre
ś
li
ć
cechy d
ź
wignic wg PN,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy d
ź
wignic,
−
sklasyfikowa
ć
d
ź
wigniki i okre
ś
li
ć
ich zastosowanie,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje ci
ę
gników i wskaza
ć
zastosowanie,
−
sklasyfikowa
ć
suwnice wg PN,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy i podstawowe zespoły suwnic,
−
sklasyfikowa
ć
przeno
ś
niki, obja
ś
ni
ć
ich budow
ę
i zastosowanie,
−
scharakteryzowa
ć
uprawnienia zawodowe do obsługi urz
ą
dze
ń
transportu wewn
ę
trznego,
−
wskaza
ć
instytucje
nadzoruj
ą
ce
prace
urz
ą
dze
ń
transportu
wewn
ę
trznego,
−
skorzysta
ć
z dokumentacji technicznej, Polskich Norm oraz
katalogów.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
2. Materiał nauczania
Proces produkcyjny.
Proces technologiczny.
Klasyfikacja maszyn przemysłowych.
Zespół, podzespół i mechanizmy maszyny.
Klasyfikacja i budowa pomp hydraulicznych.
Nap
ę
dy hydrauliczne.
Nap
ę
dy pneumatyczne.
Spr
ęż
arki i wentylatory.
Magazyny materiałów i wyrobów hutniczych.
Klasyfikacja urz
ą
dze
ń
do transportu wewn
ę
trznego.
Klasyfikacja d
ź
wignic.
Elementy d
ź
wignic.
D
ź
wigniki: rodzaje, budowa i zastosowanie.
Wci
ą
garki i wyci
ą
gi.
Suwnice; klasyfikacja, elementy konstrukcyjne, mechanizmy.
Przeno
ś
niki ci
ę
gnowe i bezci
ę
gnowe.
Uprawnienia do obsługi urz
ą
dze
ń
transportu wewn
ę
trznego.
Przepisy instytucji nadzoruj
ą
cych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych.
•
Okre
ś
lanie wyst
ę
puj
ą
cych w maszynach zespołów, podzespołów
i cz
ęś
ci na podstawie dokumentacji konstrukcyjnej.
•
Dobieranie pomp hydraulicznych na podstawie danych technicznych
zawartych w DTR.
•
Dobieranie z katalogu spr
ęż
arki do okre
ś
lonych warunków pracy.
•
Obliczanie wydajno
ś
ci obj
ę
to
ś
ciowej wentylatora promieniowego.
•
Dobieranie z katalogu wentylatora do okre
ś
lonych warunków pracy.
•
Dobieranie urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo-transportowych do transportu
wewn
ą
trzzakładowego.
•
Rozró
ż
nianie
mechanizmów
stosowanych
w
urz
ą
dzeniach
d
ź
wigowych.
•
Odczytywanie
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej
urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowych.
•
Rozró
ż
nianie elementów konstrukcyjnych suwnicy.
•
Rozró
ż
nianie rodzajów przeno
ś
ników.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Foliogramy i plansze o tematyce dotycz
ą
cej wykorzystania maszyn
i urz
ą
dze
ń
przemysłowych i urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo – transportowych
w procesach technologicznych obróbki plastycznej i obróbki cieplnej.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz
urz
ą
dze
ń
transportowo – d
ź
wigowych.
Modele układów pneumatycznych i hydraulicznych.
Modele pomp hydraulicznych, spr
ęż
arek i wentylatorów.
Modele d
ź
wignic i przeno
ś
ników.
Spr
ęż
arki.
Pompy hydrauliczne.
Wentylatory.
Elementy d
ź
wignic.
Schematy kinematyczne urz
ą
dze
ń
transportowych.
Dokumentacje Techniczno-Ruchowe maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych.
Dokumentacje Techniczno-Ruchowe urz
ą
dze
ń
transportowych.
Katalogi maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Instrukcje u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo-transportowych.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
dotycz
ą
c
ą
stosowania maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo-transportowych w procesach technologicznych obróbki
plastycznej i cieplnej. Podczas jego realizacji nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez odpowiedni dobór
ć
wicze
ń
, wykorzystywanie
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z innych obszarów tematycznych
oraz rozwija
ć
umiej
ę
tno
ść
samokształcenia i korzystania z innych ni
ż
podr
ę
cznikowe
ź
ródeł informacji.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
proponuje si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody: pogadank
ę
dydaktyczn
ą
, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
,
metod
ę
przewodniego tekstu, pokaz z opisem maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz
ć
wiczenia. Podczas omawiania maszyn i urz
ą
dze
ń
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na ich rodzaje, budow
ę
i zastosowanie. Ka
ż
dy ucze
ń
powinien
mie
ć
mo
ż
liwo
ść
bezpo
ś
redniej identyfikacji maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych oraz urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo - transportowych.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci wskazane jest
wykonywanie pokazów z obja
ś
nieniem. Budow
ę
i zasad
ę
działania
maszyn i urz
ą
dze
ń
nale
ż
y wyja
ś
nia
ć
na rzeczywistych maszynach
i urz
ą
dzeniach lub modelach dydaktycznych. Obja
ś
nienie mo
ż
na
wspomóc filmem dydaktycznym, foliogramami, schematami, planszami,
a tak
ż
e programami komputerowymi symuluj
ą
cymi prac
ę
urz
ą
dze
ń
.
Podczas
ć
wicze
ń
uczniowie powinni posługiwa
ć
si
ę
DTR, przepisami
Dozoru Technicznego, katalogami maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz poradnikami.
Wskazane jest korzystanie z Internetu w celu pozyskiwania informacji na
temat dost
ę
pnych maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych i urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo-transportowych w Polsce i na
ś
wiecie. Przykładowe
ć
wiczenia
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
53
zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez
nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od
potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
Program jednostki nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni podstaw budowy
i eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
w grupie do 15 uczniów. Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
uczniowie powinni pracowa
ć
w zespołach 2-3
osobowych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Pozwoli to na uzyskanie informacji o post
ę
pach ucznia w nauce oraz
na rozpoznawanie pojawiaj
ą
cych si
ę
trudno
ś
ci w opanowaniu tre
ś
ci
kształcenia.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej osi
ą
gni
ę
cia ucznia
mo
ż
na ocenia
ć
na podstawie ustnych sprawdzianów, ukierunkowanej
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Dokonuj
ą
c kontroli w formie ustnej nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na
umiej
ę
tno
ś
ci operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, jako
ść
wypowiedzi, poprawne
stosowanie poj
ęć
technicznych oraz wnioskowanie.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie
obserwacji wykonywania czynno
ś
ci podczas
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
korzystanie z poradników, katalogów, Dokumentacji Techniczno-
Ruchowej,
−
analizowanie i ocenianie informacji z ró
ż
nych
ź
ródeł,
−
identyfikowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych,
−
dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
przemysłowych do procesu
technologicznego,
−
dobieranie urz
ą
dze
ń
d
ź
wigowo-transportowych do okre
ś
lonego
przeznaczenia,
−
prezentowanie wyników własnej pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu, oceniaj
ą
c poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu
pisemnego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
54
Jednostka modułowa 812[01].Z1.02
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wyja
ś
ni
ć
podstawowe poj
ę
cia zwi
ą
zane z eksploatacj
ą
maszyn
i urz
ą
dze
ń
,
−
rozró
ż
ni
ć
zjawiska
fizykochemiczne
towarzysz
ą
ce
procesom
destrukcyjnym w eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki
plastycznej,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe rodzaje materiałów eksploatacyjnych,
−
dobra
ć
materiały smarowe do elementów maszyn i urz
ą
dze
ń
, zgodnie
z DTR,
−
rozró
ż
ni
ć
układy smarowania maszyn i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych
w procesach obróbki plastycznej,
−
okre
ś
li
ć
sposoby ochrony przed korozj
ą
,
−
dobra
ć
ś
rodki ochrony przed korozj
ą
,
−
okre
ś
li
ć
warunki techniczne u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
zastosowa
ć
zasady u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
zgodnie
z przeznaczeniem,
−
scharakteryzowa
ć
podstawowe operacje i czynno
ś
ci monta
ż
owe,
−
dobra
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy do wykonywania monta
ż
u, demonta
ż
u,
−
wykona
ć
monta
ż
typowych cz
ęś
ci maszyn,
−
wykona
ć
demonta
ż
typowych cz
ęś
ci maszyn,
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje obsługi i wykazywa
ć
ich wpływ na
prawidłow
ą
prac
ę
maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
rozpozna
ć
stan techniczny u
ż
ytkowanych maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
okre
ś
li
ć
zakres przegl
ą
du i naprawy maszyn i urz
ą
dze
ń
na podstawie
Dokumentacji Techniczno-Ruchowej,
−
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z konserwacj
ą
maszyny (czyszczenie,
smarowanie,
sprawdzanie
stanu
technicznego),
zgodnie
z Dokumentacj
ą
Techniczno-Ruchow
ą
,
−
dobra
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy do wykonania naprawy,
−
wykona
ć
drobne naprawy, wymian
ę
cz
ęś
ci, regulacj
ę
zespołów
i całego urz
ą
dzenia,
−
przeprowadzi
ć
próby po naprawie,
−
zastosowa
ć
przepisy bhp, dozoru technicznego, ochrony ppo
ż
.
i ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pracy,
−
skorzysta
ć
z dokumentacji technicznej, Dokumentacji Techniczno-
Ruchowej, dokumentacji warsztatowej, norm, poradników.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
55
2. Materiał nauczania
Podstawowe poj
ę
cia dotycz
ą
ce eksploatacji obiektów technicznych.
Fizyko-chemiczne podstawy eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Tarcie i jego rodzaje.
Smarowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Materiały eksploatacyjne – klasyfikacja materiałów eksploatacyjnych,
gospodarka materiałami eksploatacyjnymi.
Korozja metali.
Proces technologiczny monta
ż
u.
Zasady i organizacja procesu monta
ż
u i demonta
ż
u maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Dokumentacja techniczna monta
ż
u.
Zu
ż
ycie i uszkodzenie elementów maszyn.
Zasady u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Przegl
ą
dy techniczne.
Zasady naprawy maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Proces technologiczny naprawy maszyn.
Weryfikacja cz
ęś
ci maszyn.
Metody regeneracji elementów maszyn.
Urz
ą
dzenia i przyrz
ą
dy wykorzystywane podczas obsługi technicznej
maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
w
procesie
u
ż
ytkowania
i obsługiwania maszyn i urz
ą
dze
ń
.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie materiałów eksploatacyjnych.
•
Dobieranie smarów i innych materiałów eksploatacyjnych na
podstawie Dokumentacji Techniczno-Ruchowej.
•
Analizowanie
instrukcji
smarowania
maszyn
i
urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w procesach technologicznych.
•
Planowanie składowania zu
ż
ytych materiałów eksploatacyjnych.
•
Diagnozowanie na podstawie ogl
ę
dzin stanu technicznego maszyn
i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w procesach technologicznych.
•
Analizowanie wpływu stanu technicznego maszyn i urz
ą
dze
ń
na
przebieg procesu technologicznego.
•
Ocenianie stanu technicznego wybranego urz
ą
dzenia do obróbki
plastycznej.
•
Udział
w
wykonywaniu
typowych
operacji
technologicznych
z wykorzystaniem maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki cieplnej
i plastycznej.
•
Wykonywanie czynno
ś
ci smarowniczych maszyn i urz
ą
dze
ń
do
obróbki plastycznej w ramach obsługi technicznej.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
56
•
Wykonywanie konserwacji wybranego urz
ą
dzenia do obróbki
plastycznej.
•
Organizowanie stanowiska do naprawy.
•
Ustalanie na podstawie dokumentacji technicznej przebiegu monta
ż
u
i demonta
ż
u zespołu maszyny lub urz
ą
dzenia.
•
Wykonywanie demonta
ż
u przekładni mechanicznej.
•
Przeprowadzanie weryfikacji cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz
kwalifikowanie ich do naprawy.
•
Wykonywanie wymiany typowych cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
.
•
Wykonywanie naprawy cz
ęś
ci roboczych maszyn i urz
ą
dze
ń
.
•
Przeprowadzanie obsługi technicznej wybranego urz
ą
dzenia do
transportu o ruchu przerywanym.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z uruchomieniem urz
ą
dzenia
grzewczego po naprawie.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z remontem maszyn ku
ź
niczych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze, foliogramy dotycz
ą
ce materiałów eksploatacyjnych, systemów
smarowania oraz diagnozowania stanu technicznego, u
ż
ytkowania
i obsługi technicznej maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej i obróbki
cieplnej.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce eksploatacji obiektów technicznych.
Materiały eksploatacyjne.
Modele maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki plastycznej.
Modele maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.
Narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy wykorzystywane w procesie eksploatacji maszyn
i urz
ą
dze
ń
.
Maszyny, urz
ą
dzenia, zespoły, elementy maszyn przeznaczone do
naprawy i konserwacji.
Polskie Normy, poradniki.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki
plastycznej i obróbki cieplnej.
Katalogi dotycz
ą
ce materiałów eksploatacyjnych, elementów maszyn.
Instrukcje smarowania maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Instrukcje bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu u
ż
ytkowania i obsługi technicznej maszyn i urz
ą
dze
ń
.
W procesie kształcenia nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
uzyskane w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
57
Podczas jego realizacji nale
ż
y przede wszystkim kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania prac z zakresu naprawy i konserwacji maszyn
i urz
ą
dze
ń
oraz utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy i prawidłowego
u
ż
ytkowania narz
ę
dzi, przyrz
ą
dów, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y stosowa
ć
metod
ę
tekstu
przewodniego,
ć
wicze
ń
praktycznych oraz pokazu z obja
ś
nieniem. Maj
ą
c
na celu samodzielne wykonywanie
ć
wicze
ń
przez uczniów, nale
ż
y
przygotowa
ć
odpowiednie instrukcje lub tekst przewodni. Uczniowie
korzystaj
ą
c z pyta
ń
prowadz
ą
cych zawartych w przewodnim tek
ś
cie lub
w instrukcji do
ć
wicze
ń
oraz materiałów
ź
ródłowych planuj
ą
przebieg
ć
wiczenia, organizuj
ą
stanowisko pracy i wykonuj
ą
zadanie. Wskazane
jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia,
wskazywał popełniane bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok pracy.
Bardzo wa
ż
ne jest zwracanie uwagi na przestrzeganie przepisów bhp
podczas wykonywania zada
ń
, korzystanie z dokumentacji technicznej,
jako
ść
wykonania
poszczególnych
operacji
i
natychmiastowe
korygowanie bł
ę
dów. Stanowiska
ć
wiczeniowe powinny by
ć
wyposa
ż
one
w niezb
ę
dny sprz
ę
t, narz
ę
dzia, urz
ą
dzenia, materiały i pomoce
dydaktyczne. Uczniom nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji, takich jak: normy, Dokumentacja Techniczno-Ruchowa,
dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki. Du
ż
e znaczenie
dla
opanowania
celów
kształcenia
ma
wykorzystanie
filmów
dydaktycznych.
Nale
ż
y
pami
ę
ta
ć
,
aby
przed
projekcj
ą
filmu
ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów, a po obejrzeniu filmu przeprowadzi
ć
dyskusj
ę
i podsumowanie. W trakcie realizacji programu nale
ż
y równie
ż
kształtowa
ć
postawy zawodowe oraz umiej
ę
tno
ś
ci komunikowania si
ę
,
zespołowego podejmowania decyzji, rozwi
ą
zywania problemów oraz
prezentacji wykonanych prac.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni podstaw budowy
i eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz warsztatach, w grupie do 15
uczniów. Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania
ć
wicze
ń
pracowali indywidualnie lub w zespołach 2-3 osobowych.
Realizacja tre
ś
ci programowych mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
równie
ż
w przedsi
ę
biorstwach
obróbki plastycznej (walcowniach, ku
ź
niach,
ci
ą
garniach, tłoczniach).
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych, nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska, obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
58
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci i wiadomo
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej osi
ą
gni
ę
cia ucznia
mo
ż
na ocenia
ć
na podstawie ustnych sprawdzianów, ukierunkowanej
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do wykonywania
ć
wicze
ń
mog
ą
by
ć
sprawdzane poprzez dyskusj
ę
lub pogadank
ę
dydaktyczn
ą
.
Dokonuj
ą
c kontroli w formie ustnej nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, jako
ść
wypowiedzi, poprawne stosowanie
poj
ęć
technicznych oraz wnioskowanie.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie
obserwacji wykonywania czynno
ś
ci podczas
ć
wicze
ń
. Kryteria słu
żą
ce
do oceny poziomu opanowania umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych powinny
obejmowa
ć
:
−
przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppo
ż
. oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
planowanie wykonania
ć
wiczenia,
−
przygotowanie stanowiska do wykonania
ć
wiczenia,
−
zachowanie kolejno
ś
ci wykonywania czynno
ś
ci według obowi
ą
zuj
ą
cej
technologii,
−
jako
ść
wykonania,
−
prezentowanie wyników własnej pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ś
ci i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru
oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub zadaniami
nisko symulowanymi. Do zada
ń
testu praktycznego nale
ż
y opracowa
ć
kryteria oceny i schemat punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
59
Moduł 812[01].Z2
Technologia
wytwarzania
wyrobów
metodami
obróbki plastycznej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
la
ć
podstawowe mechanizmy odkształcenia plastycznego,
−
okre
ś
la
ć
wpływ obróbki plastycznej na wła
ś
ciwo
ś
ci i struktur
ę
metalu,
−
charakteryzowa
ć
obróbk
ę
plastyczn
ą
na zimno i na gor
ą
co,
−
wykonywa
ć
podstawowe operacje obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej oraz ocenia
ć
ich wpływ na struktur
ę
i wła
ś
ciwo
ś
ci stopów,
−
analizowa
ć
wady spowodowane niewła
ś
ciwie przeprowadzon
ą
obróbk
ą
ciepln
ą
,
−
charakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,
−
rozró
ż
nia
ć
materiały wsadowe do obróbki plastycznej stali, metali
nie
ż
elaznych i ich stopów,
−
charakteryzowa
ć
przebieg procesu nagrzewania metali do obróbki
plastycznej,
−
okre
ś
la
ć
wpływ temperatury i czasu nagrzewania na plastyczno
ść
stali, metali nie
ż
elaznych i ich stopów,
−
charakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia do nagrzewania wsadu,
−
klasyfikowa
ć
i charakteryzowa
ć
metody obróbki plastycznej stali,
metali nie
ż
elaznych i ich stopów,
−
charakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia
podstawowe
i
pomocnicze
wykorzystywane w procesach technologicznych obróbki plastycznej,
−
wykonywa
ć
nieskomplikowane cz
ęś
ci metodami obróbki plastycznej,
−
wydawa
ć
, przyjmowa
ć
i ewidencjonowa
ć
narz
ę
dzia, przyrz
ą
dy
i materiały,
−
stosowa
ć
zasady u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
podczas
wykonywania obróbki cieplnej i plastycznej,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
, Polskimi Normami oraz
bran
ż
owymi i zakładowymi normami i inn
ą
literatur
ą
techniczn
ą
,
−
stosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
60
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
812[01].Z2.01 Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
z zakresu obróbki plastycznej
18
812[01].Z2.02 Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej
72
812[01].Z2.03 Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej
92
812[01].Z2.04 Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci
ą
gnienia
174
812[01].Z2.05 Wykonywanie wyrobów w procesie kucia
114
812[01].Z2.06 Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia
70
Razem
540
3. Schemat układu jednostek modułowych
812[01].Z2
Technologia wytwarzania
wyrobów metodami obróbki
plastycznej
812[01].Z2.02
Wykonywanie operacji obróbki
cieplnej i cieplno - chemicznej
812[01].Z2.01
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
z
zakresu obróbki
plastycznej
812[01].Z2.03
Przygotowanie i nagrzewanie
wsadu do obróbki plastycznej
812[01].Z3.04
Wykonywanie wyrobów
w procesie walcowania
i ci
ą
gnienia
812[01].Z3.05
Wykonywanie wyrobów
w procesie kucia
812[01].Z3.06
Wykonywanie wyrobów
w
procesie tłoczenia
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
61
4. Literatura
Dobrza
ń
ski
L.:
Metaloznawstwo
i
obróbka
cieplna.
WSiP,
Warszawa 1997
Erbel S., Kuczy
ń
ski K., Marciniak Z.: Obróbka plastyczna. PWN,
Warszawa 1981
Gabryszewski Z., Gronostajski J.: Mechanika procesów obróbki
plastycznej. PWN, Warszawa 1991
Gadzi
ń
ski S.: Obróbka plastyczna metali, Wyd. PŁ, Bielsko- Biała 1996
Karpi
ń
ski T.: In
ż
ynieria produkcji. WNT, Warszawa 2004
Lisica A., Ostrowski B., Ziewiec W.: Laboratorium Materiałoznawstwa.
Wydawnictwo Politechniki Radomskiej, Radom 2006
Mały poradnik mechanika. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1999
Romanowski W. P.: Poradnik obróbki plastycznej na zimno. WNT,
Warszawa 1986
Wojtku F., Bukała W.: Materiałoznawstwo cz
ęść
1 i 2. WSiP,
Warszawa 1999
Wyrzykowski J., Pleszakow E., Sieniawski I.: Odkształcanie i p
ę
kanie
metali. WNT, Warszawa,1999
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
62
Jednostka modułowa 812[01].Z2.01
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu
obróbki plastycznej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie plastyczno
ść
metalu,
−
wyja
ś
ni
ć
wpływ obróbki plastycznej na struktur
ę
i wła
ś
ciwo
ś
ci metalu,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe sposoby obróbki plastycznej,
−
okre
ś
li
ć
zalety techniczne obróbki plastycznej,
−
okre
ś
li
ć
podstawowe mechanizmy odkształcenia plastycznego,
−
uzasadni
ć
wykorzystanie
plastycznych
wła
ś
ciwo
ś
ci
metali
w procesach obróbki plastycznej,
−
rozró
ż
ni
ć
poj
ę
cia: stopie
ń
gniotu, zgniot i tekstura zgniotu,
umocnienie, rekrystalizacja,
−
wykaza
ć
wpływ temperatury na plastyczno
ść
metali,
−
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
stałej obj
ę
to
ś
ci,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie stopienia przerobu plastycznego,
−
scharakteryzowa
ć
obróbk
ę
plastyczn
ą
na gor
ą
co,
−
scharakteryzowa
ć
obróbk
ę
plastyczn
ą
na zimno,
−
wskaza
ć
sposób usuni
ę
cia zmian w metalu spowodowanych
odkształceniem plastycznym,
−
skorzysta
ć
z wykresu
ż
elazo-cementyt,
−
skorzysta
ć
z literatury technicznej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Podstawowe wiadomo
ś
ci z mechaniki odkształce
ń
plastycznych.
Podstawowe sposoby obróbki plastycznej.
Wpływ obróbki plastycznej na wła
ś
ciwo
ś
ci i struktur
ę
metali.
Wpływ temperatury na opór plastyczny metali.
Zasada stałej obj
ę
to
ś
ci.
Stopie
ń
przerobu plastycznego.
Zgniot i rekrystalizacja.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie krzepni
ę
cia czystego metalu i krzepni
ę
cia wlewka.
•
Rozró
ż
nianie sposobów obróbki plastycznej.
•
Rozró
ż
nianie elementów wykonanych ró
ż
nymi technikami obróbki
plastycznej.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
63
•
Okre
ś
lanie struktury stali niestopowej w temperaturze obróbki
plastycznej na gor
ą
co i w temperaturze otoczenia na podstawie
wykresu
ż
elazo-cementyt.
•
Analizowanie zmian struktury zachodz
ą
cych w wyniku odkształcenia
plastycznego na zimno i na gor
ą
co.
•
Okre
ś
lanie temperatury rekrystalizacji.
•
Analizowanie zmian struktury zachodz
ą
cych w wyniku zdrowienia
i rekrystalizacji.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Wykres
ż
elazo-cementyt.
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce sposoby obróbki plastycznej.
Prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce przeróbki plastycznej na zimno
i gor
ą
co.
Albumy struktur metali i stopów.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Tre
ść
jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
teoretycznych
podstaw
obróbki
plastycznej.
Osi
ą
gni
ę
cie
celów
kształcenia uj
ę
tych w programie nauczania jest konieczne do
zrozumienia i przyswojenia tre
ś
ci zawartych w programie nast
ę
pnych
jednostek modułowych i modułów.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y wykorzysta
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
nabyte przez uczniów w jednostce modułowej 812[01].O1.03 Stosowanie
materiałów konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych.
Do osi
ą
gni
ę
cia zało
ż
onych celów kształcenia poleca si
ę
metody:
pogadanki dydaktycznej, pokazu z obja
ś
nieniem, dyskusji dydaktycznej
i
ć
wicze
ń
praktycznych. Du
ż
o czasu nale
ż
y po
ś
wi
ę
ci
ć
na pokazy
i
ć
wiczenia, co ułatwi uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy
oraz opanowanie zało
ż
onych umiej
ę
tno
ś
ci.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonania
pokazów i
ć
wicze
ń
.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
, która mo
ż
e by
ć
wykorzystana w czasie zaj
ęć
. Wskazane jest
równie
ż
prezentowanie filmów dydaktycznych. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
, aby
przed projekcj
ą
filmu ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów, za
ś
po
obejrzeniu przeprowadzi
ć
dyskusj
ę
.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni techniki wytwarzania
materiałów w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły 2-3
osobowe.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
64
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
w sposób ci
ą
gły i systematyczny w toku realizacji jednostki modułowej,
według kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
W trakcie realizacji programu jednostki nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia
uczniów
na
podstawie:
sprawdzianów
ustnych,
sprawdzianów
pisemnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, ukierunkowanej obserwacji
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Dokonuj
ą
c kontroli w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na
umiej
ę
tno
ść
operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, jako
ść
wypowiedzi, poprawne
stosowanie poj
ęć
technicznych oraz wnioskowanie.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
na podstawie obserwacji
czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
, zwracaj
ą
c
szczególn
ą
uwag
ę
na:
−
okre
ś
lanie wpływu temperatury na plastyczno
ść
metali,
−
rozró
ż
nianie
podstawowych
mechanizmów
odkształcenia
plastycznego,
−
klasyfikowanie i charakteryzowanie metod obróbki plastycznej metali,
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych
ć
wicze
ń
.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie
testu
pisemnego
z
zadaniami
zamkni
ę
tymi
wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wynik testu
pisemnego oraz poziom wykonanych
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
65
Jednostka modułowa 812[01].Z2.02
Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
li
ć
cel, metody i zakres stosowania obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej,
−
wyja
ś
ni
ć
przemiany zachodz
ą
ce w stali podczas nagrzewania,
wygrzewania i chłodzenia,
−
scharakteryzowa
ć
wy
ż
arzanie, hartowanie, odpuszczanie, ulepszanie
cieplne oraz naw
ę
glanie, azotowanie, w
ę
gloazotowanie,
−
scharakteryzowa
ć
aluminiowanie, chromowanie i bromowanie,
−
wyja
ś
ni
ć
istot
ę
i okre
ś
li
ć
zalety obróbki jonowej,
−
dobra
ć
rodzaj obróbki cieplnej do
żą
danych wła
ś
ciwo
ś
ci po obróbce,
−
dobra
ć
parametry obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,
−
rozró
ż
ni
ć
urz
ą
dzenia do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,
−
obsłu
ż
y
ć
piece komorowe do nagrzewania i wanny hartownicze,
−
wykona
ć
podstawowe operacje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej
oraz oceni
ć
ich wpływ na struktur
ę
i wła
ś
ciwo
ś
ci stopów,
−
sprawdzi
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
−
zanalizowa
ć
wady spowodowane niewła
ś
ciwie przeprowadzon
ą
obróbk
ą
ciepln
ą
,
−
zastosowa
ć
przepisy bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska
podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,
−
skorzysta
ć
z dokumentacji technologicznej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Ogólna charakterystyka zabiegów obróbki cieplnej.
Przemiany zachodz
ą
ce w stali podczas nagrzewania, wygrzewania
i chłodzenia.
Wpływ obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej na wła
ś
ciwo
ś
ci i struktur
ę
metali i ich stopów.
Rodzaje wy
ż
arzania.
Hartowanie powierzchniowe i na wskro
ś
.
Odpuszczanie i ulepszanie cieplne.
Obróbka cieplno-chemiczna.
Budowa i obsługa urz
ą
dze
ń
do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.
Regulacja i pomiar temperatury.
Wady wyrobów spowodowane niewła
ś
ciwie przeprowadzon
ą
obróbk
ą
ciepln
ą
i cieplno-chemiczn
ą
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
66
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.
3.
Ć
wiczenia
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci wyrobu przed i po obróbce cieplnej.
•
Dobieranie temperatury i czasu wy
ż
arzania dla ró
ż
nych gatunków
stali.
•
Wyznaczanie temperatury hartowania dla stali niestopowej na
podstawie wykresu
ż
elazo-cementyt.
•
Dobieranie temperatury, czasu nagrzewania i o
ś
rodka chłodz
ą
cego
do ulepszania cieplnego wyrobów ze stali niestopowej (w
ę
glowej)
i stopowej.
•
Wykonywanie wy
ż
arzania okre
ś
lonego wyrobu i sprawdzanie jako
ś
ci
wykonania.
•
Wykonywanie hartowania i odpuszczania stali narz
ę
dziowej.
•
Wykonywanie ulepszania cieplnego ró
ż
nych gatunków stali.
•
Wykonywanie naw
ę
glania w
ś
rodowisku stałym i nast
ę
puj
ą
cej po nim
obróbki cieplnej.
•
Ocenianie wad spowodowanych niewła
ś
ciwie przeprowadzon
ą
obróbk
ą
ciepln
ą
i cieplno-chemiczn
ą
.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Urz
ą
dzenia do nagrzewania i chłodzenia.
Ś
rodki chłodz
ą
ce.
Skrzynki i materiały do naw
ę
glania
Modele pieców.
Tablice materiałowe.
Mikroskopy metalograficzne.
Zgłady metalograficzne.
Foliogramy przedstawiaj
ą
ce wykres
ż
elazo-cementyt, struktur
ę
stali,
rodzaje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce procesów obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej.
Dokumentacja technologiczna.
Polskie Normy, katalogi, poradniki.
Instrukcje lub przewodnie teksty do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania operacji z zakresu obróbki
cieplnej
i
cieplno
-
chemicznej
oraz
u
ż
ytkowania
urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w tych procesach. Umiej
ę
tno
ś
ci te s
ą
konieczne do
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
67
wykonywania zada
ń
zawodowych zwi
ą
zanych z prowadzeniem procesu
technologicznego
obróbki
plastycznej,
zgodnie
z
instrukcj
ą
technologiczn
ą
i procedurami zapewnienia jako
ś
ci.
Podczas procesu nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci, które uczniowie opanowali w trakcie realizacji
programu jednostki modułowej 812[01].O1.03 Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych i narz
ę
dziowych.
W osi
ą
gni
ę
ciu celów kształcenia istotne znaczenie ma dobór metod
nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: przewodniego
tekstu,
ć
wicze
ń
praktycznych i pokazu z obja
ś
nieniem. Pokaz
z obja
ś
nieniem powinien obejmowa
ć
kolejne czynno
ś
ci wykonywane
podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej, ze zwróceniem
szczególnej uwagi na przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony ppo
ż
. oraz ochrony
ś
rodowiska.
Nauczyciel
powinien
przygotowa
ć
materiały
niezb
ę
dne
do
wykonywania
ć
wicze
ń
, jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
,
poradniki, PN, dokumentacj
ę
technologiczn
ą
i inne.
Uczniowie planuj
ą
przebieg
ć
wiczenia, organizuj
ą
stanowisko pracy
i wykonuj
ą
zadanie na podstawie pyta
ń
prowadz
ą
cych zawartych
w tek
ś
cie przewodnim lub instrukcji do
ć
wicze
ń
oraz materiałów
ź
ródłowych. Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel
obserwował
prac
ę
ucznia,
wskazywał
popełniane
bł
ę
dy
oraz
naprowadzał na wła
ś
ciwy tok pracy.
Zalecane
jest
prezentowanie
filmów
dydaktycznych
oraz
zorganizowanie zaj
ęć
tematycznych w wydziałach obróbki cieplnej
i cieplno - chemicznej przedsi
ę
biorstwa hutniczego.
Przykładowe
ć
wiczenia, zamieszczone w programie, stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w warsztatach w grupie do 15 uczniów.
Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania
ć
wicze
ń
pracowali
indywidualnie lub w zespołach 3-4 osobowych. Realizacja tre
ś
ci
kształcenia mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
równie
ż
w Centrum Kształcenia
Praktycznego lub w Centrum Kształcenia Ustawicznego, wyposa
ż
onych
w odpowiednie stanowiska
ć
wiczeniowe.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy
obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym stanowisku.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
68
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Opracowuj
ą
c kryteria nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci i wiadomo
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia
uczniów
nale
ż
y
ocenia
ć
na
podstawie:
ustnych
sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, oraz
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
przygotowanie stanowiska pracy,
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych
ć
wicze
ń
,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Po zako
ń
czeniu realizacji jednostki modułowej proponuje si
ę
przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami
nisko
symulowanymi.
Zadania
nale
ż
y
zaopatrzy
ć
w kryteria oceny i schemat punktowania.
W ocenie ko
ń
cowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu oraz poziom
wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
69
Jednostka modułowa 812[01].Z2.03
Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
( słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
materiały wsadowe do obróbki plastycznej stali i metali
nie
ż
elaznych,
−
wyja
ś
ni
ć
struktur
ę
wlewka po zakrzepni
ę
ciu,
−
okre
ś
li
ć
zasady organizacji składowiska materiałów wsadowych,
−
scharakteryzowa
ć
sposoby kontroli jako
ś
ci materiałów wsadowych,
−
oczy
ś
ci
ć
i przygotowa
ć
wsad do obróbki plastycznej,
−
scharakteryzowa
ć
proces nagrzewania stali i metali nie
ż
elaznych do
obróbki plastycznej,
−
wyja
ś
ni
ć
zjawisko przegrzania i przepalenia metalu,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje atmosfer pieca i okre
ś
li
ć
ich wpływ na jako
ść
nagrzewania,
−
ustali
ć
temperatur
ę
nagrzewania wsadu,
−
odczyta
ć
parametry pracy pieca,
−
wykona
ć
pomiar temperatury komory pieca,
−
scharakteryzowa
ć
wady powstałe w procesie nagrzewania i okre
ś
li
ć
przyczyny ich powstawania,
−
wyja
ś
ni
ć
proces powstawania zgorzeliny,
−
scharakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia do nagrzewania wsadu,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
, Polskimi Normami oraz
bran
ż
owymi i zakładowymi normami,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy.
2. Materiał nauczania
Materiały wsadowe do obróbki plastycznej.
Budowa wlewka stalowego.
Znakowanie materiałów wsadowych.
Składowanie materiałów wsadowych.
Sposoby kontroli jako
ś
ci materiałów wsadowych.
Sposoby usuwania wad zewn
ę
trznych.
Metody czyszczenia i przygotowania wsadu do obróbki plastycznej.
Zmiany strukturalne metalu w czasie nagrzewania.
Zasady ustalania temperatury nagrzewania.
Wpływ temperatury i czasu nagrzewania na plastyczno
ść
metali.
Czas i szybko
ść
nagrzewania.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
70
Rodzaje atmosfer pieca.
Zgar, jego wielko
ść
i warunki powstawania.
Technologia nagrzewania wsadu.
Budowa i obsługa urz
ą
dze
ń
do nagrzewania wsadu.
Regulacja temperatury i ci
ś
nienia w komorze pieca.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie wlewków i k
ę
sisk na składowisku wsadu.
•
Obserwowanie czyszczenia wsadu metod
ą
ogniow
ą
i elektryczn
ą
.
•
Rozró
ż
nianie wad zewn
ę
trznych na materiałach wsadowych.
•
Obliczanie teoretycznej masy wsadu.
•
Udział w pracach dotycz
ą
cych usuwania wad zewn
ę
trznych wsadu.
•
Okre
ś
lanie temperatury nagrzewania stali niestopowej do obróbki
plastycznej na podstawie wykresu
ż
elazo-cementyt.
•
Obliczanie czasu nagrzewania wlewków.
•
Analizowanie wykresów nagrzewania wsadu.
•
Obliczanie strat metalu spowodowanych powstawaniem zgorzeliny.
•
Odczytywanie parametrów pracy pieca: ci
ś
nienia, temperatury,
przepływu.
•
Wykonywanie pomiaru temperatury komory pieca za pomoc
ą
pirometru optycznego.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z nagrzewaniem wsadu.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zdj
ę
cia lub próbki materiałów z ró
ż
nymi wadami.
Schematy pirometrów optycznych.
Wykresy nagrzewania wsadu.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce przygotowania i nagrzewania materiałów
wsadowych.
Dokumentacja technologiczna.
Polskie Normy, normy bran
ż
owe i zakładowe.
Instrukcje bhp.
Instrukcje ochrony przeciwpo
ż
arowej.
Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
przygotowania i nagrzewania wsadu do obróbki plastycznej. W procesie
kształcenia nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uzyskane
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
71
w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu oraz 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej.
Podczas jego realizacji szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na wpływ
szybko
ś
ci i temperatury nagrzewania na zmiany strukturalne metali, co
z kolei ma wpływ na ich wła
ś
ciwo
ś
ci, w tym na odkształcenia plastyczne
oraz konieczno
ść
ś
cisłego przestrzegania dyscypliny technologicznej
podczas nagrzewania metali.
Jako metody wiod
ą
ce w tej jednostce modułowej poleca si
ę
: metod
ę
pogadanki dydaktycznej, pokazu z obja
ś
nieniem, tekstu przewodniego
i
ć
wicze
ń
praktycznych. W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y
przede wszystkim skoncentrowa
ć
si
ę
na zagadnieniach najwa
ż
niejszych
i praktycznie u
ż
ytecznych. Du
ż
o czasu nale
ż
y po
ś
wi
ę
ci
ć
na pokazy
i
ć
wiczenia, co ułatwi uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy
oraz opanowanie zało
ż
onych umiej
ę
tno
ś
ci.
Nauczyciel
powinien
przygotowa
ć
materiały
potrzebne
do
wykonywania
ć
wicze
ń
, jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
,
poradniki, normy, dokumentacj
ę
technologiczn
ą
i inne. Uczniowie
samodzielnie planuj
ą
i wykonuj
ą
ć
wiczenia korzystaj
ą
c z materiałów
ź
ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych
ć
wicze
ń
pełni
ąć
rol
ę
konsultanta i doradcy.
Realizacj
ę
procesu
nauczania-uczenia
si
ę
nale
ż
y
wspomóc
wycieczk
ą
do wydziałów obróbki plastycznej przedsi
ę
biorstw hutniczych.
Przed wycieczk
ą
uczniowie powinni by
ć
zapoznani z zasadami
bezpiecze
ń
stwa obowi
ą
zuj
ą
cymi podczas jej trwania. Wskazane jest,
aby podczas wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3
osobowych według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po
odbyciu wycieczki nale
ż
y podsumowa
ć
wyniki obserwacji uczniów.
Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre
ś
ci wskazane jest
stosowanie filmów dydaktycznych. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
, aby przed projekcj
ą
filmu
ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów,
za
ś
po
obejrzeniu
przeprowadzi
ć
dyskusj
ę
.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy, staranne
wykonywanie zada
ń
.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupie do 15 uczniów w pracowni
techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach obróbki plastycznej
przedsi
ę
biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z przepisami bhp obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
72
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej,
na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci i wiadomo
ś
ci, wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
w zakresie zaplanowanych celów
kształcenia na podstawie: ustnych sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
ukierunkowanej
obserwacji
pracy
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
.
Dokonuj
ą
c kontroli w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na
umiej
ę
tno
ść
operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, jako
ść
wypowiedzi, poprawne
stosowanie poj
ęć
technicznych oraz wnioskowanie.
Umiej
ę
tno
ś
ci
praktyczne
proponuje
si
ę
sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci ucznia wykonywanych podczas realizacji
ć
wicze
ń
.
W trakcie obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
rozró
ż
nianie materiałów wsadowych do obróbki plastycznej,
−
obliczanie masy wsadu,
−
rozró
ż
nianie wad zewn
ę
trznych materiałów wsadowych,
−
pomiar temperatury komory pieca,
−
odczytywanie parametrów pracy pieca,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru
oraz testu praktycznego z zadaniami wysoko symulowanymi.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu
pisemnego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
73
Jednostka modułowa 812[01].Z2.04
Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci
ą
gnienia
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
proces walcowania,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: gniot, poszerzenie, wydłu
ż
enie, kat chwytu,
wyprzedzenie, opó
ź
nienie,
−
rozró
ż
ni
ć
asortyment walcowniczy,
−
rozró
ż
ni
ć
walcarki i typowe układy walcowni,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
walcarki,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy i mechanizmy klatki roboczej,
−
scharakteryzowa
ć
osprz
ę
t tylny i przedni walcarek,
−
wyja
ś
ni
ć
podstawowe poj
ę
cia kalibrowania walców: profil, bruzda,
wykrój, kołnierz,
ś
rednica teoretyczna,
ś
rednica praktyczna,
−
okre
ś
li
ć
zasady eksploatacji walców i warunków ich przechowywania,
−
dobra
ć
materiały wsadowe do walcowania i ci
ą
gnienia,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenie do nagrzewania wsadu,
−
ustali
ć
temperatur
ę
i czas nagrzewania wsadu,
−
scharakteryzowa
ć
technologi
ę
walcowania półwyrobów, pr
ę
tów,
kształtowników, blach i rur,
−
rozró
ż
ni
ć
specjalne metody walcowania,
−
wyja
ś
ni
ć
proces technologiczny ci
ą
gnienia pr
ę
tów, drutu i rur,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
ci
ą
gadła,
−
scharakteryzowa
ć
ci
ą
garki,
−
rozró
ż
ni
ć
ś
rodki smaruj
ą
ce stosowane w procesach ci
ą
gnienia,
−
scharakteryzowa
ć
wyka
ń
czanie wyrobów walcowanych i ci
ą
gnionych,
−
rozró
ż
ni
ć
wady wyrobów walcowanych i ci
ą
gnionych oraz okre
ś
li
ć
przyczyny ich powstawania,
−
zastosowa
ć
zasady eksploatacji walcarek i ci
ą
garek,
−
zastosowa
ć
zasady eksploatacji urz
ą
dze
ń
wyka
ń
czaj
ą
cych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy,
−
skorzysta
ć
z
dokumentacji
technologicznej,
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Podstawowe poj
ę
cia walcowania. Zasada stałej obj
ę
to
ś
ci.
Warunek chwytania metalu przez walce.
Zjawiska zachodz
ą
ce w kotlinie walcowniczej.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
74
Współczynnik przewalcowania.
Walcowanie i walcarki.
Materiały wsadowe do walcowania.
Walcowanie półwyrobów, pr
ę
tów, kształtowników, blach, ta
ś
m i rur.
Specjalne metody walcowania.
Kontrola jako
ś
ci i odbiór wyrobów walcowanych.
Urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze wydziałów walcowni.
Materiały wsadowe do ci
ą
gnienia
Technologia ci
ą
gnienia pr
ę
tów, rur i drutów.
Ci
ą
garki.
Kontrola jako
ś
ci i odbiór wyrobów walcowanych i ci
ą
gnionych.
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych
w procesach walcowania i ci
ą
gnienia.
Przepisy bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Obliczanie wielko
ś
ci gniotu, wydłu
ż
enia i poszerzenia.
•
Rozró
ż
nianie cz
ęś
ci składowych walcarki.
•
Wyja
ś
nianie na schematach przebiegu procesu technologicznego
walcownia.
•
Obserwowanie prac podczas walcowania kształtowników, blach.
•
Okre
ś
lanie na podstawie wykresu
ż
elazo-cementyt temperatury
walcowania.
•
Ustalanie kolejno
ś
ci operacji technologicznych podczas walcowania
półwyrobów.
•
Ustalanie kolejno
ś
ci operacji technologicznych podczas ci
ą
gnienia
pr
ę
tów.
•
Obserwowanie prac podczas ci
ą
gnienia pr
ę
tów i drutu.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele: klatki walcowniczej, pieców do nagrzewania wsadu, ci
ą
garki.
Rysunki i schematy ci
ą
garek, walcarek.
Schematy ci
ą
gów technologicznych walcowania.
Foliogramy dotycz
ą
ce walcowania półwyrobów, pr
ę
tów, kształtowników,
blach i rur, oraz ci
ą
gnienia pr
ę
tów, drutu i rur.
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce technologie walcowania i ci
ą
gnienia.
Instrukcje bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
Dokumentacja technologiczna.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa.
Poradniki, katalogi, normy.
Instrukcje do
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
75
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu wytwarzania wyrobów w procesach walcowania i ci
ą
gnienia.
Podczas procesu nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci uzyskane w module 812[01].O1 Techniczne podstawy
zawodu oraz w jednostkach 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.03 modułu
Technologia wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.
Istotn
ą
rol
ę
w osi
ą
ganiu celów kształcenia ma dobór metod
nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: pogadanka
dydaktyczna, pokaz z obja
ś
nieniem,
ć
wiczenia praktyczne. W trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
ucznia, wskazywa
ć
popełniane bł
ę
dy oraz naprowadza
ć
na wła
ś
ciwy tok pracy. Uczniom
nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak:
normy, dokumentacja technologiczna, instrukcje oraz poradniki.
Podczas realizacji procesu kształcenia nale
ż
y korzysta
ć
z pomocy
dydaktycznych, a w szczególno
ś
ci: filmów dydaktycznych, modeli,
schematów, plansz i foliogramów. Cennym uzupełnieniem mo
ż
e by
ć
zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do walcowni, ci
ą
garni, w celu
obserwacji przebiegu procesów technologicznych. Obserwacje powinny
by
ć
prowadzone w zespołach 2-3 osobowych według arkuszy
przygotowanych
przez
nauczyciela.
Wyniki
obserwacji
nale
ż
y
podsumowa
ć
na najbli
ż
szych zaj
ę
ciach po wycieczce. Konieczne jest
zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa obowi
ą
zuj
ą
cymi
podczas trwania wycieczki.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy, prowadzenie
racjonalnej gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie zada
ń
.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupie do 15 uczniów w pracowni
techniki wytwarzania materiałów. Wskazane jest, aby uczniowie podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
pracowali indywidualnie lub w zespołach 3-4
osobowych.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
76
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
. Ma ono
dostarczy
ć
informacji o zakresie i stopniu realizacji celów kształcenia
jednostki modułowej.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
i pisemnych sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, obserwacji
pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli przeprowadzonej w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na operowanie zdobyt
ą
wiedz
ą
merytoryczn
ą
, jako
ść
wypowiedzi,
stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
poprawno
ść
merytoryczn
ą
wykonanych prac,
−
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
,
−
prac
ę
w zespole,
−
prezentowanie pracy własnej lub zespołu.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Po
zako
ń
czeniu
realizacji
programu
jednostki
proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru oraz
testu praktycznego z zadaniami wysoko symulowanymi.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania
osi
ą
gni
ęć
uczniów.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
77
Jednostka modułowa 812[01].Z2.05
Wykonywanie wyrobów w procesie kucia
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
kucie swobodne i matrycowe,
−
wykaza
ć
wpływ kucia na struktur
ę
i wła
ś
ciwo
ś
ci metalu,
−
rozró
ż
ni
ć
urz
ą
dzenia do kucia swobodnego i matrycowego,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania maszyn i urz
ą
dze
ń
do kucia,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje matryc,
−
rozpozna
ć
wady odkuwek swobodnie kutych i matrycowych,
−
zorganizowa
ć
stanowisko do kucia swobodnego,
−
dobra
ć
narz
ę
dzia i urz
ą
dzenia do kucia,
−
obsłu
ż
y
ć
proste urz
ą
dzenia grzewcze,
−
obsłu
ż
y
ć
młot mechaniczny,
−
wykona
ć
podstawowe operacje kucia swobodnego r
ę
cznego
i mechanicznego,
−
wykona
ć
element w procesie kucia swobodnego r
ę
cznego,
−
sprawdzi
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
−
zastosowa
ć
zasady eksploatacji pras i młotów,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy,
−
skorzysta
ć
z
dokumentacji
technologicznej,
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Pojecie kucia swobodnego.
Stopie
ń
przekucia i jego wpływ na jako
ść
wyrobu.
Podstawowe operacje kucia swobodnego.
Narz
ę
dzia, maszyny i urz
ą
dzenia do kucia swobodnego.
Wady odkuwek swobodnie kutych.
Proces kucia matrycowego.
Kucie matrycowe na młotach.
Kucie matrycowe na prasach.
Konstrukcja matryc.
Wyka
ń
czanie i kontrola odkuwek matrycowych.
Maszyny i urz
ą
dzenia do kucia matrycowego.
Zasady organizacji stanowiska do kucia.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska podczas kucia.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
78
3.
Ć
wiczenia
•
Przygotowanie stanowiska do kucia r
ę
cznego.
•
Okre
ś
lanie
na
podstawie
wykresu
ż
elazo-cementyt
zakresu
temperatury kucia.
•
Ustalanie kolejno
ś
ci operacji technologicznych podczas kucia
r
ę
cznego.
•
Wykonywanie podstawowych operacji kucia swobodnego.
•
Wykonywanie wyrobów metod
ą
kucia r
ę
cznego.
•
Wykonywanie cz
ęś
ci maszyn metod
ą
kucia r
ę
cznego.
•
Wykonywanie cz
ęś
ci maszyn metod
ą
kucia matrycowego.
•
Wykonywanie cz
ęś
ci maszyn metod
ą
kucia swobodnego.
•
Dokonywanie kontroli odkuwek swobodnie kutych.
•
Wykrywanie
wad
wewn
ę
trznych
w
odkuwkach
metod
ą
ultrad
ź
wi
ę
kow
ą
.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Narz
ę
dzia i urz
ą
dzenia do kucia.
Urz
ą
dzenia do nagrzewania.
Modele maszyn i urz
ą
dze
ń
ku
ź
niczych.
Model pieca do nagrzewania materiałów wsadowych.
Model manipulatora.
Schematy pras i młotów.
Foliogramy dotycz
ą
ce procesu kucia swobodnego i matrycowego.
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce technologi
ę
kucia swobodnego
i matrycowego.
Instrukcje bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska.
Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu wytwarzania wyrobów metodami kucia swobodnego
i matrycowego.
W osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych celów kształcenia istotne znaczenie ma
dobór metod nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak:
przewodniego tekstu, pokazu z instrukta
ż
em i
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien przeprowadzi
ć
pokaz
z obja
ś
nieniem, obejmuj
ą
cy kolejne czynno
ś
ci wykonywane podczas
wytwarzania wyrobów w procesie kucia, ze zwróceniem szczególnej
uwagi na przestrzeganie obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
79
Powinien równie
ż
przygotowa
ć
materiały niezb
ę
dne do wykonywania
ć
wicze
ń
, jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, dokumentacj
ę
technologiczn
ą
, poradniki, PN i inne. Na podstawie pyta
ń
prowadz
ą
cych
zawartych w tek
ś
cie przewodnim lub instrukcji do
ć
wicze
ń
oraz
korzystaj
ą
c z materiałów
ź
ródłowych uczniowie planuj
ą
przebieg
zadania, organizuj
ą
stanowisko pracy i wykonuj
ą
postawione przed nimi
zadania.
Ć
wiczenia dotycz
ą
ce kucia r
ę
cznego i maszynowego powinny
odbywa
ć
si
ę
pod bezpo
ś
rednim nadzorem nauczyciela. Podczas pracy
nauczyciel powinien obserwowa
ć
czynno
ś
ci uczniów i udziela
ć
im
dodatkowych wyja
ś
nie
ń
. Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci
oraz zaprezentowania ró
ż
norodnych i nowoczesnych metod kucia
wskazane
jest
prezentowanie
filmów
dydaktycznych
oraz
zorganizowanie zaj
ęć
tematycznych w zakładach obróbki plastycznej.
Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
, aby przed projekcj
ą
filmu lub wycieczk
ą
dydaktyczn
ą
ukierunkowa
ć
obserwacje uczniów. W trakcie realizacji programu
wskazane jest zwrócenie uwagi na kształtowanie postaw zawodowych,
takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy, prowadzenie racjonalnej
gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie zada
ń
.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
grupie do 15 uczniów w warsztatach lub
przedsi
ę
biorstwach
obróbki plastycznej.
Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania
ć
wicze
ń
pracowali indywidualnie lub w zespołach 3-4 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych
konieczne jest zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym stanowisku.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
..
W czasie kontroli przeprowadzonej w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na operowanie zdobyt
ą
wiedz
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
80
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska,
−
organizacj
ę
stanowiska pracy,
−
korzystanie z dokumentacji technologicznej, norm, poradników,
−
zachowanie kolejno
ś
ci wykonywania czynno
ś
ci według obowi
ą
zuj
ą
cej
technologii,
−
poprawno
ść
wykonywanych czynno
ś
ci,
−
prezentowanie wyników własnej pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki proponuje si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami
wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba
pracy. Zadania praktyczne nale
ż
y zaopatrzy
ć
w kryteria oceny i schemat
punktowania.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia, po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich zastosowanych
przez nauczyciela metod sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
uczniów. Podstaw
ą
do
uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne wykonanie
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
81
Jednostka modułowa 812[01].Z2.06
Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe operacje i zabiegi tłoczenia,
−
rozró
ż
ni
ć
materiały do tłoczenia i okre
ś
li
ć
ich przygotowanie,
−
rozró
ż
ni
ć
typowe konstrukcje wykrojników i tłoczników oraz ich
elementy,
−
rozró
ż
ni
ć
prasy stosowane do tłoczenia,
−
zorganizowa
ć
stanowisko do wykonania operacji tłoczenia,
−
wykona
ć
wybrane zabiegi ci
ę
cia i kształtowania,
−
wykona
ć
element z wykorzystaniem wykrojnika i tłocznika,
−
oceni
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
−
rozró
ż
ni
ć
wady wyst
ę
puj
ą
ce w procesie tłoczenia i okre
ś
li
ć
przyczyny
ich powstawania,
−
zastosowa
ć
zasady eksploatacji pras,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy,
−
skorzysta
ć
z dokumentacji technologicznej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Podstawowe operacje i zabiegi tłoczenia.
Materiały do tłoczenia.
Prasy do tłoczenia.
Konstrukcja wykrojników i tłoczników.
Technologia ci
ę
cia i kształtowania.
Wady wyrobów tłoczonych.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska podczas tłoczenia.
3.
Ć
wiczenia
•
Organizowanie stanowiska do okrawania i wyoblania.
•
Obliczanie wymiarów wykrojów do wykonania wytłoczek z materiału
wyj
ś
ciowego.
•
Wykonywanie elementu na prasie z wykorzystaniem wykrojnika.
•
Wykonywanie elementu na prasie z wykorzystaniem tłocznika.
•
Ocenianie wykonanego elementu pod wzgl
ę
dem poprawno
ś
ci
kształtu, stanu powierzchni i wymiarów.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
82
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Prasy do tłoczenia.
Wykrojniki i tłoczniki.
Schematy procesów technologicznych tłoczenia.
Foliogramy i filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce przebiegu procesu tłoczenia.
Instrukcje stanowiskowe.
Instrukcje bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu wytwarzania wyrobów metodami tłoczenia.
W osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych celów kształcenia istotne znaczenie ma
dobór metod nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak:
przewodniego tekstu i
ć
wicze
ń
praktycznych, które powinien poprzedzi
ć
pokaz z instrukta
ż
em. Maj
ą
c na celu samodzielne wykonywanie
ć
wicze
ń
przez uczniów, nale
ż
y przygotowa
ć
odpowiednie instrukcje lub tekst
przewodni. Uczniowie korzystaj
ą
c z pyta
ń
prowadz
ą
cych zawartych
w tek
ś
cie przewodnim lub z instrukcji do
ć
wicze
ń
oraz materiałów
ź
ródłowych planuj
ą
przebieg
ć
wiczenia, organizuj
ą
stanowisko pracy
i wykonuj
ą
zadanie. Przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
nauczyciel
zobowi
ą
zany jest przeprowadzi
ć
pokaz czynno
ś
ci z obja
ś
nieniem,
zwracaj
ą
c szczególn
ą
uwag
ę
na przestrzeganie obowi
ą
zuj
ą
cych
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
oraz ochrony
ś
rodowiska.
Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, wskazywał popełnione bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok
pracy.
Ć
wiczenia
dotycz
ą
ce
wykonywania
zabiegów
ci
ę
cia
i kształtowania powinny odbywa
ć
si
ę
pod bezpo
ś
rednim nadzorem
nauczyciela
.
Stanowiska
ć
wiczeniowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w niezb
ę
dne
maszyny, przyrz
ą
dy, narz
ę
dzia, materiały i pomoce dydaktyczne.
Uczniowie powinni korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji (normy,
instrukcje, poradniki).
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci oraz przedstawienia
ró
ż
norodnych i nowoczesnych metod tłoczenia wskazane jest
prezentowanie filmów dydaktycznych oraz zorganizowanie zaj
ęć
tematycznych w przedsi
ę
biorstwach obróbki plastycznej. Nale
ż
y
pami
ę
ta
ć
, aby przed projekcj
ą
filmu lub wycieczk
ą
dydaktyczn
ą
ukierunkowa
ć
obserwacje uczniów. W trakcie realizacji programu nale
ż
y
równie
ż
zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie postaw zawodowych oraz
umiej
ę
tno
ś
ci pracy w zespole i organizacji pracy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
83
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
grupie do 15 uczniów w warsztatach lub
przedsi
ę
biorstwach
obróbki plastycznej. Wskazane jest, aby podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
uczniowie
pracowali
indywidualnie
lub
w zespołach 3-4 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych
konieczne jest zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym stanowisku.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Ocenianie
ma
u
ś
wiadomi
ć
uczniom
poziom
ich
osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych, motywowa
ć
do samodzielnej
pracy i samooceny.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
organizacj
ę
stanowiska pracy,
−
dobór narz
ę
dzi, przyrz
ą
dów i urz
ą
dze
ń
,
−
wykonywanie operacji ci
ę
cia i kształtowania,
−
rozró
ż
nianie wad wyrobów tłoczonych,
−
przestrzeganie przepisów bhp podczas wykonywania pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej wskazane
jest przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy
lub zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceniania i schemat punktowania.
W ocenie ko
ń
cowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wynik testu praktycznego oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
84
Moduł 812[01].S1
Proces walcowania stali
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
nia
ć
asortyment wyrobów walcowni bruzdowych, blach i rur,
−
dobiera
ć
materiały wsadowe do walcowania pr
ę
tów, kształtowników,
rur i blach,
−
okre
ś
la
ć
sposoby przygotowywania i nagrzewania materiałów
wsadowych,
−
charakteryzowa
ć
proces
technologiczny
walcowania
pr
ę
tów,
kształtowników, rur i blach,
−
rozró
ż
nia
ć
operacje wyko
ń
czaj
ą
ce odwalcowanych wyrobów,
−
okre
ś
la
ć
metody kontroli jako
ś
ci wyrobów walcowanych,
−
rozró
ż
nia
ć
wady wyrobów walcowanych oraz okre
ś
la
ć
przyczyny ich
powstawania,
−
wykonywa
ć
prace pomocnicze podczas walcowania pr
ę
tów,
kształtowników, rur i blach,
−
u
ż
ytkowa
ć
maszyny i urz
ą
dzenia wykorzystywane w procesach
technologicznych,
−
wykonywa
ć
prace pomocnicze podczas konserwacji, bie
żą
cych
przegl
ą
dów i naprawy u
ż
ytkowanych maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
stosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas walcowania,
−
wykorzystywa
ć
dokumentacj
ę
technologiczn
ą
,
Dokumentacj
ę
Techniczno-Ruchow
ą
, normy, poradniki.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
812[01].S1.01 Walcowanie pr
ę
tów, kształtowników i rur
272
812[01].S1.02 Walcowanie blach grubych i cienkich
160
Razem
432
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
85
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Chojkowski A.: Walcowanie blach grubych. Wydawnictwo “
Ś
l
ą
sk”,
Katowice 1965
Dobrza
ń
ski
L.:
Metaloznawstwo
i
obróbka
cieplna.
WSiP,
Warszawa 1997
Gadzi
ń
ski S.: Obróbka plastyczna metali, Wyd. PŁ, Bielsko- Biała 1996
Karpi
ń
ski T.: In
ż
ynieria produkcji. WNT, Warszawa 2004
Kazanecki J.: Wytwarzanie rur bez szwu. Wydawnictwo AGH,
Kraków 2003
Lisica A., Ostrowski B., Ziewiec W.: Laboratorium Materiałoznawstwa.
Wydawnictwo Politechniki Radomskiej, Radom 2006
Łuksza J.: Elementy ci
ą
garstwa. Wydawnictwo AGH, Kraków 2001
Osika J.: Walcowanie rur na zimno w walcarkach pielgrzymowych.
Wydawnictwo AGH, Kraków 2004
Romanowski W. P.: Poradnik obróbki plastycznej na zimno. WNT,
Warszawa 1986
Sypniewski R.: Walcownictwo i ci
ą
garstwo. WSiP, Warszawa 1975
Wasiunyk P.: Pracownia techniczna przeróbki plastycznej stali. WSiP,
Warszawa 1977
Wasiunyk P.: Walcownictwo i ci
ą
garstwo. WSiP, Warszawa 1981
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
812[01].S1
Proces walcowania stali
812[01].S1.01
Walcowanie pr
ę
tów,
kształtowników i rur
812[01].S1.02
Walcowanie blach grubych
i cienkich
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
86
Jednostka modułowa 812[01].S1.01
Walcowanie pr
ę
tów, kształtowników i rur
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
asortyment wyrobów walcowni bruzdowych,
−
scharakteryzowa
ć
walcownie bruzdowe,
−
scharakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze stosowane
w walcowniach bruzdowych,
−
okre
ś
li
ć
rodzaje wsadu do walcowania pr
ę
tów i kształtowników oraz
jego przygotowanie,
−
wyja
ś
ni
ć
przebieg procesu walcowania bruzdowego,
−
scharakteryzowa
ć
operacje wyko
ń
czaj
ą
ce odwalcowanych pr
ę
tów
i kształtowników,
−
okre
ś
li
ć
metody kontroli jako
ś
ci wyrobów walcowni bruzdowych,
−
rozró
ż
ni
ć
typowe wady walcowanych pr
ę
tów i kształtowników,
−
sklasyfikowa
ć
rury według technologii wykonania i zastosowania,
−
rozró
ż
ni
ć
wsad do produkcji rur bez szwu i ze szwem,
−
obliczy
ć
wymiary i mas
ę
rury,
−
scharakteryzowa
ć
przygotowanie wsadu do produkcji rur,
−
scharakteryzowa
ć
technologi
ę
wytwarzania rur bez szwu,
−
rozró
ż
ni
ć
operacje wyka
ń
czaj
ą
ce w procesie produkcji rur,
−
scharakteryzowa
ć
metody wytwarzania rur ze szwem,
−
okre
ś
li
ć
sposoby przygotowania ko
ń
ców rur do poł
ą
cze
ń
,
−
rozró
ż
ni
ć
wady rur i sposoby zapobiegania ich powstawania,
−
okre
ś
li
ć
metody kontroli jako
ś
ci produkowanych rur,
−
scharakteryzowa
ć
podstawowe i pomocnicze urz
ą
dzenia walcowni
rur,
−
zastosowa
ć
zasady
eksploatacji
maszyn
i
urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w procesach technologicznych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy,
−
skorzysta
ć
z
dokumentacji
technologicznej,
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Asortyment walcowni bruzdowych.
Walcownie bruzdowe: du
ż
e,
ś
rednie i małe.
Urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni bruzdowych.
Wsad do walcowania pr
ę
tów i kształtowników.
Przygotowanie wsadu do walcowania pr
ę
tów i kształtowników.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
87
Technologia walcowania w walcowniach bruzdowych.
Operacje wyka
ń
czaj
ą
ce odwalcowanych pr
ę
tów i kształtowników.
Kontrola jako
ś
ci wyrobów walcowni bruzdowych.
Wady odwalcowanych pr
ę
tów i kształtowników.
Klasyfikacja i zastosowanie rur.
Wsad do produkcji rur.
Przygotowanie wsadu do produkcji rur bez szwu i ze szwem.
Technologia walcowania rur bez szwu.
Urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni rur.
Proces wyko
ń
czenia odwalcowanych rur.
Przygotowywanie ko
ń
ców rur do poł
ą
cze
ń
spawanych, gwintowych,
kielichowych i kołnierzowych.
Badanie szczelno
ś
ci i wła
ś
ciwo
ś
ci rur.
Wady rur wyst
ę
puj
ą
ce w procesie wytwarzania.
Metody wytwarzania rur ze szwem.
Urz
ą
dzenia stosowane w produkcji rur ze szwem.
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych
w procesie walcowania pr
ę
tów, kształtowników i rur.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska podczas walcowania.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie przebiegu walcowania pr
ę
tów i kształtowników na
podstawie schematu rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni bruzdowych.
•
Wykonywanie pomiaru kontrolnego pr
ę
tów i kształtowników.
•
Obserwowanie przebiegu walcowania pr
ę
tów i kształtowników.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z wymian
ą
, zabudow
ą
i regulacj
ą
nastawienia walców.
•
Analizowanie przebiegu walcowania rur na podstawie schematu
rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni pielgrzymkowej.
•
Obliczanie teoretycznej masy rur.
•
Obserwowanie przebiegu walcowania rur bez szwu.
•
Obserwowanie prac podczas produkcji rur ze szwem.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z konserwacj
ą
, przegl
ą
dami
i bie
żą
cymi, remontami urz
ą
dze
ń
stosowanych w walcowniach
bruzdowych.
•
Udział w wykonywaniu operacji wyko
ń
czaj
ą
cych rur: obcinanie,
ko
ń
ców rur, redukowanie, prostowanie, kalibrowanie.
•
Sprawdzanie wymiarów rur.
•
Pobieranie prób do badania rur.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
88
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele: walców roboczych, klatek walcowniczych typu duo i trio,
osprz
ę
tu walcowniczego, urz
ą
dze
ń
pomocniczych walcowni bruzdowych,
pieców do nagrzewania wsadu.
Rysunki i schematy pieców do nagrzewania wsadu, walców, klatek
walcowniczych, walcarek, urz
ą
dze
ń
pomocniczych.
Schemat wytłaczania tulei na prasie.
Schematy walcowania pr
ę
tów i kształtowników.
Schematy rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni du
ż
ych,
ś
rednich i małych
oraz walcowni rur.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
procesu
walcowania
pr
ę
tów,
kształtowników i rur.
Foliogramy dotycz
ą
ce budowy urz
ą
dze
ń
podstawowych i pomocniczych
walcowni bruzdowych oraz walcowni rur.
Programy
komputerowe
do
symulacji
przebiegu
procesu
technologicznego walcowania pr
ę
tów, kształtowników i rur.
Polskie Normy.
Instrukcje bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
dotycz
ą
c
ą
walcowania pr
ę
tów, kształtowników i rur. W procesie
kształcenia nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uzyskane
w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu, 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej oraz
w jednostkach modułowych 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.04 modułu
Technologia wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.
Podczas realizacji programu nale
ż
y przede wszystkim kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
zwi
ą
zane
z
prowadzeniem
procesu
walcowania
w walcowniach bruzdowych i walcowniach rur oraz eksploatacj
ą
urz
ą
dze
ń
podstawowych i pomocniczych wykorzystywanych w procesie
technologicznym oraz utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy.
W osi
ą
gni
ę
ciu celów kształcenia istotne znaczenie ma dobór metod
nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: przewodniego
tekstu,
ć
wicze
ń
praktycznych oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Nauczyciel
powinien
przygotowa
ć
materiały
potrzebne
do
wykonywania
ć
wicze
ń
takie jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, poradniki, PN, dokumentacj
ę
technologiczn
ą
i inne. Uczniowie
samodzielnie planuj
ą
i wykonuj
ą
ć
wiczenia korzystaj
ą
c z materiałów
ź
ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych
ć
wicze
ń
pełni
ą
c rol
ę
konsultanta i doradcy.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
89
Realizacj
ę
procesu
nauczania-uczenia
si
ę
nale
ż
y
wspomóc
wycieczk
ą
do walcowni bruzdowych lub walcowni rur. Przed wycieczk
ą
uczniowie powinni by
ć
zapoznani z zasadami bezpiecze
ń
stwa
obowi
ą
zuj
ą
cymi podczas jej trwania. Wskazane jest, aby podczas
wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3 osobowych
według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po odbyciu
wycieczki nale
ż
y podsumowa
ć
wyniki obserwacji uczniów.
Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre
ś
ci wskazane jest
stosowanie filmów dydaktycznych i symulacji komputerowych.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy, staranne
wykonywanie zada
ń
.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupie do 15 uczniów w pracowni
podstaw techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach walcowni
przedsi
ę
biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem uczniów do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych
nale
ż
y zapozna
ć
ich z przepisami bhp obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku oraz z instrukcjami obsługi urz
ą
dze
ń
.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
. Ocenianie
powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do
wymaga
ń
edukacyjnych,
motywowa
ć
do
samodzielnej
pracy
i samooceny.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Przed przyst
ą
pieniem ucznia do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych,
nauczyciel powinien sprawdzi
ć
jego wiedz
ę
stosuj
ą
c test pisemny lub
ustny sprawdzian.
Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
i Dokumentacj
ą
Techniczno-Ruchow
ą
,
−
organizacj
ę
stanowiska pracy,
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
90
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych prac,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej wskazane
jest przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy
lub zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceny i schemat punktowania.
W ocenie ko
ń
cowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wynik testu praktycznego oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
91
Jednostka modułowa 812[01].S1.02
Walcowanie blach grubych i cienkich
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
asortyment blach grubych i cienkich,
−
obliczy
ć
i dobra
ć
wsad na blachy o okre
ś
lonych wymiarach,
−
scharakteryzowa
ć
etapy walcowania blach grubych z wlewków
i k
ę
sisk płaskich,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe
operacje
procesu
wyko
ń
czenia
odwalcowanych blach grubych,
−
scharakteryzowa
ć
typy walcarek stosowane do walcowania blach
grubych,
−
wyja
ś
ni
ć
kalibrowanie walców roboczych i oporowych walcarek blach
grubych,
−
scharakteryzowa
ć
technologi
ę
walcowania na gor
ą
co blach cienkich,
−
rozró
ż
ni
ć
operacje wyko
ń
czaj
ą
ce blach cienkich walcowanych na
gor
ą
co,
−
scharakteryzowa
ć
technologi
ę
walcowania na zimno blach cienkich,
−
scharakteryzowa
ć
produkcj
ę
blach cienkich pokrywanych metalami,
lakierami i tworzywami sztucznymi,
−
okre
ś
li
ć
rodzaje i przyczyny powstawania wad w procesie walcowania
blach,
−
okre
ś
li
ć
metody kontroli jako
ś
ci walcowanych blach,
−
rozró
ż
ni
ć
walcarki do walcowania blach grubych i cienkich,
−
rozró
ż
ni
ć
urz
ą
dzenia stosowane w procesie wyko
ń
czania blach
grubych i cienkich,
−
zastosowa
ć
zasady
eksploatacji
maszyn
i
urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych w procesie walcowania blach grubych i cienkich,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy,
−
skorzysta
ć
z
dokumentacji
technologicznej,
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.
2. Materiał nauczania
Materiały wsadowe do walcowania blach.
Piece i urz
ą
dzenia do nagrzewania wsadu.
Technologia walcowania blach grubych.
Kalibrowanie walców walcarek blach grubych.
Proces wyko
ń
czenia odwalcowanych blach grubych.
Urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni blach grubych.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
92
Technologia walcowania na gor
ą
co blach cienkich.
Dobór wsadu na blachy cienkie w arkuszach i w postaci ta
ś
my.
Operacje wyka
ń
czaj
ą
ce blach cienkich walcowanych na gor
ą
co.
Technologia walcowania na zimno blach cienkich.
Urz
ą
dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni blach cienkich.
Produkcja blach pokrywanych metalami, lakierami i tworzywami
sztucznymi.
Badanie tłoczno
ś
ci blach.
U
ż
ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
wykorzystywanych
w procesie walcowania blach grubych i cienkich.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska podczas walcowania blach.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie przebiegu walcowania blach grubych na podstawie
schematu rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni ci
ą
głej.
•
Analizowanie przebiegu walcowania ta
ś
m na gor
ą
co na podstawie
schematu rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni.
•
Badanie tłoczno
ś
ci blach.
•
Obliczanie wsadu na blachy o okre
ś
lonych wymiarach.
•
Badanie dokładno
ś
ci walcowania za pomoc
ą
urz
ą
dze
ń
kontrolno-
pomiarowych.
•
Wykonywanie kontrolnego pomiaru walcowanej blachy.
•
Porównywanie jako
ś
ci blach walcowanych na zimno i na gor
ą
co
•
Okre
ś
lanie na podstawie norm warunków technicznych odbioru blach
cienkich.
•
Obserwowanie prac przy nagrzewaniu materiałów wsadowych.
•
Obserwowanie prac podczas walcowania blach.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z wymian
ą
, zabudow
ą
i regulacj
ą
nastawiania walców.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z konserwacj
ą
urz
ą
dze
ń
walcowni
blach.
•
Udział w pracach zwi
ą
zanych z remontami bie
żą
cymi urz
ą
dze
ń
walcowni blach.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele:
walców
roboczych,
klatek
walcowniczych,
urz
ą
dze
ń
pomocniczych, pieców do nagrzewania wsadu.
Rysunki i schematy pieców do nagrzewania wsadu, walców, klatek
walcowniczych, walcarek, urz
ą
dze
ń
pomocniczych.
Schematy rozplanowania urz
ą
dze
ń
walcowni blach grubych i cienkich.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce procesu walcowania blach.
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
93
Foliogramy dotycz
ą
ce budowy urz
ą
dze
ń
podstawowych i pomocniczych
walcowni blach.
Programy
komputerowe
do
symulacji
przebiegu
procesu
technologicznego walcowania blach.
Polskie Normy.
Instrukcje bhp, ochrony ppo
ż
. i ochrony
ś
rodowiska.
Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
dotycz
ą
c
ą
walcowania blach grubych i cienkich. W procesie kształcenia
nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uzyskane w module
812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu, 812[01].Z1 Eksploatacja
maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie obróbki plastycznej oraz w jednostkach
modułowych 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.04 modułu Technologia
wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.
Podczas realizacji programu nale
ż
y przede wszystkim kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci zwi
ą
zane z prowadzeniem procesu walcowania blach oraz
eksploatacj
ą
urz
ą
dze
ń
podstawowych
i
pomocniczych
wykorzystywanych w procesie technologicznym oraz utrwala
ć
nawyki
bezpiecznej pracy.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y stosowa
ć
metod
ę
tekstu
przewodniego,
ć
wicze
ń
praktycznych oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Nauczyciel
powinien
przygotowa
ć
materiały
potrzebne
do
wykonywania
ć
wicze
ń
takie jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, poradniki, PN, dokumentacja technologiczna i inne. Uczniowie
samodzielnie planuj
ą
i wykonuj
ą
ć
wiczenia korzystaj
ą
c z materiałów
ź
ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych
ć
wicze
ń
pełni
ą
c rol
ę
konsultanta i doradcy.
Realizacj
ę
procesu
nauczania-uczenia
si
ę
nale
ż
y
wspomóc
wycieczk
ą
do walcowni blach grubych i cienkich. Przed wycieczk
ą
uczniowie powinni by
ć
zapoznani z zasadami bezpiecze
ń
stwa
obowi
ą
zuj
ą
cymi podczas jej trwania. Wskazane jest, aby podczas
wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3 osobowych
według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po odbyciu
wycieczki nale
ż
y podsumowa
ć
wyniki obserwacji uczniów.
Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre
ś
ci wskazane jest
stosowanie filmów dydaktycznych i symulacji komputerowych. Nale
ż
y
pami
ę
ta
ć
, aby przed projekcj
ą
filmu ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów,
za
ś
po obejrzeniu przeprowadzi
ć
dyskusj
ę
.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa
“
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
94
i higieny pracy, utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy, staranne
wykonywanie zada
ń
.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupie do 15 uczniów w pracowni
podstaw techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach walcowni
przedsi
ę
biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.
Przed przyst
ą
pieniem uczniów do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych
nale
ż
y zapozna
ć
ich z przepisami bhp obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku oraz z instrukcjami obsługi urz
ą
dze
ń
.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
.
Ma ono dostarczy
ć
informacji na temat zakresu i stopnia realizacji
celów kształcenia jednostki modułowej.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Przed przyst
ą
pieniem ucznia do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych,
nauczyciel powinien sprawdzi
ć
jego wiedz
ę
stosuj
ą
c test pisemny lub
ustny sprawdzian. Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia
powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
przygotowanie stanowiska pracy,
−
jako
ść
i staranno
ść
wykonywanych prac,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
−
prac
ę
w zespole.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej zaleca si
ę
przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceny i schemat punktowania.
W ocenie końcowej należy uwzględnić wynik testu praktycznego oraz poziom wykonania
ć
wiczeń.