00 Program nauki Operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812 01

background image
background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Autorzy:

mgr Tadeusz Kazienko

mgr Tomasz Jeziorowski

mgr Zbigniew Stolorz

mgr Janusz Górny

Recenzenci:

mgr in

ż

. Marek Olsza

mgr in

ż

. Igor Lange

Opracowanie redakcyjne:

mgr Teresa Górny

Korekta merytoryczna:

mgr in

ż

. Janina Dretkiewicz-Wi

ę

ch


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

Spis tre

ś

ci

Wprowadzenie

3

I.

Zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia

w zawodzie

6

1. Opis pracy w zawodzie

6

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno-

wychowawczego

8

II.

Plan nauczania

16

III. Moduły kształcenia w zawodzie

17

1.

Techniczne podstawy zawodu

17

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska

21

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

25

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych 29

Rozpoznawanie elementów maszyn i mechanizmów

33

Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej

37

Stosowanie podstawowych technik wytwarzania cz

ęś

ci

maszyn

42

2.

Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki

plastycznej

47

Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz

transportowych

49

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

53

3.

Technologia wytwarzania wyrobów metodami
obróbki plastycznej

58

Posługiwanie si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami z zakresu

obróbki plastycznej

61

Wykonywanie operacji obróbki cieplnej
i cieplno- chemicznej

64

Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej

68

Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci

ą

gnienia

72

Wykonywanie wyrobów w procesie kucia

75

Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia

80

4.

Proces walcowania stali

83

Walcowanie pr

ę

tów, kształtowników i rur

85

Walcowanie blach grubych i cienkich

90

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

Symbol jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

Moduł 813[02].O1
Techniczne podstawy zawodu

540

813[02].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

36

813[02].O1.02

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

72

813[02].O1.03

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
i narz

ę

dziowych

90

813[02].O1.04

Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów

90

813[02].O1.05

Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej

72

813[02].O1.06

Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz

ęś

ci maszyn

180

Moduł 813[02].Z1
Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie

wytwarzania szkła

324

813[02].Z1.01

Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych

oraz transportowych

104

813[02].Z1.02 U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

220

Moduł 813[02].Z2
Procesy technologiczne wytwarzania szkła

813[02].Z2.01

Sporz

ą

dzanie zestawów szklarskich

813[02].Z2.02

Topienie szkła

813[02].Z2.03 Formowanie wyrobów

813[02].Z2.04 Wykonywanie obróbki wyrobów

813[02].Z2.05 Zdobienie wyrobów

813[02].Z2.06 Przetwarzanie szkła

Moduł 813[02].S1
Proces wytwarzania szkła gospodarczego i
artystycznego

813[02].S1.01

Wytwarzanie r

ę

czne szkła gospodarczego

813[02].S1.02

Wytwarzanie maszynowe szkła gospodarczego

813[02].S1.03

Wytwarzanie szkła inkrustowanego

813[02].S1.04

Wytwarzanie szkła powlekanego

Razem

1836






Wprowadzenie

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4


Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie

aktywnego, mobilnego i skutecznie działaj

ą

cego pracownika gospodarki.

Efektywne funkcjonowanie na rynku pracy wymaga przygotowania
ogólnego, opanowania podstawowych umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych oraz

kształcenia ustawicznego.

Absolwent współczesnej szkoły powinien charakteryzowa

ć

si

ę

otwarto

ś

ci

ą

,

wyobra

ź

ni

ą

,

zdolno

ś

ci

ą

do

ci

ą

głego

kształcenia

i doskonalenia oraz umiej

ę

tno

ś

ci

ą

oceny własnych mo

ż

liwo

ś

ci.

Wprowadzenie do systemu szkolnego programów modułowych ułatwi
osi

ą

gni

ę

cie tych celów. Kształcenie modułowe, w którym cele i materiał

nauczania s

ą

powi

ą

zane z realizacj

ą

zada

ń

zawodowych, umo

ż

liwia:

przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu, głównie poprzez

realizacj

ę

zada

ń

zbli

ż

onych do tych, które s

ą

wykonywane na

stanowisku pracy,

korelacj

ę

i integracj

ę

tre

ś

ci kształcenia z ró

ż

nych dyscyplin wiedzy,

opanowanie umiej

ę

tno

ś

ci z okre

ś

lonego obszaru zawodowego.

Kształcenie modułowe charakteryzuje si

ę

tym,

ż

e:

proces uczenia si

ę

dominuje nad procesem nauczania,

ucze

ń

mo

ż

e podejmowa

ć

decyzje dotycz

ą

ce kształcenia zawodowego

w zale

ż

no

ś

ci od własnych potrzeb i mo

ż

liwo

ś

ci,

rozwi

ą

zania

programowo

organizacyjne

daj

ą

mo

ż

liwo

ść

kształtowania umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych ró

ż

nymi drogami,

umiej

ę

tno

ś

ci opanowane w ramach poszczególnych modułów daj

ą

mo

ż

liwo

ść

wykonywania okre

ś

lonego zakresu pracy,

wykorzystuje si

ę

w nim w szerokim zakresie zasad

ę

transferu wiedzy

i umiej

ę

tno

ś

ci,

programy nauczania s

ą

elastyczne, poszczególne jednostki mo

ż

na

wymienia

ć

, modyfikowa

ć

, uzupełnia

ć

oraz dostosowywa

ć

do poziomu

wymaganych umiej

ę

tno

ś

ci, potrzeb gospodarki oraz lokalnego rynku

pracy.
Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie

umiej

ę

tno

ś

ci okre

ś

lonych w podstawie programowej kształcenia

w zawodzie oraz przygotowuje do kształcenia ustawicznego.

Modułowy program składa si

ę

z zestawu modułów kształcenia

w

zawodzie

i

odpowiadaj

ą

cych

im

jednostek

modułowych,

wyodr

ę

bnionych na podstawie okre

ś

lonych kryteriów, umo

ż

liwiaj

ą

cych

zdobywanie wiadomo

ś

ci oraz kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci i postaw

wła

ś

ciwych dla zawodu.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

Jednostka

modułowa

stanowi

element

modułu

kształcenia

w zawodzie obejmuj

ą

cy logiczny i mo

ż

liwy do wykonania wycinek pracy,

o wyra

ź

nie okre

ś

lonym pocz

ą

tku i zako

ń

czeniu, który nie podlega

dalszym podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna
decyzja.

W strukturze modułowego programu nauczania wyró

ż

nia si

ę

:

zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,

plan nauczania,

programy modułów i jednostek modułowych.

Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz

jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych oraz
literatur

ę

.

Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał

nauczania,

ć

wiczenia,

ś

rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne

do realizacji programu jednostki, propozycje metod sprawdzania i oceny
osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia.

Dydaktyczna

mapa

programu

nauczania,

zamieszczona

w zało

ż

eniach programowo-organizacyjnych, przedstawia schemat

powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre

ś

la

kolejno

ść

ich realizacji. Ma ona ułatwi

ć

dyrekcji szkół i nauczycielom

organizowanie procesu kształcenia.

W programie został przyj

ę

ty system kodowania modułów i jednostek

modułowych składaj

ą

cy si

ę

z nast

ę

puj

ą

cych elementów:

symbol cyfrowy zawodu według klasyfikacji zawodów szkolnictwa

zawodowego,

symbol literowy oznaczaj

ą

cy kategori

ę

modułów:

O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułów specjalizacyjnych.

cyfr

ę

arabsk

ą

oznaczaj

ą

c

ą

kolejny moduł lub jednostk

ę

modułow

ą

.

Przykładowy zapis kodowania modułu:
812[01].O1
812[01] – symbol cyfrowy zawodu: operator maszyn i urz

ą

dze

ń

do

obróbki plastycznej,

O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy.

Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
812[01].Z1.02
812[01] – symbol cyfrowy zawodu: operator maszyn i urz

ą

dze

ń

do

obróbki plastycznej,

Z1 – pierwszy moduł zawodowy: Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

02 – druga

jednostka

modułowa

w

module

Z1:

U

ż

ytkowanie

i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

I. Zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia

w zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie

Typowe stanowiska pracy
Absolwent szkoły kształc

ą

cej w zawodzie operator maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej mo

ż

e podejmowa

ć

prac

ę

w:

hutach

ż

elaza i stali posiadaj

ą

cych wydziały obróbki cieplnej

i plastycznej, takie jak: walcownie gor

ą

ce i zimne, ku

ź

nie, prasownie,

hutach metali nie

ż

elaznych posiadaj

ą

cych wydziały obróbki cieplnej

i plastycznej, takie jak: walcownie gor

ą

ce i zimne, ci

ą

garnie,

zakładach

mechanicznych

posiadaj

ą

cych

wydziały

obróbki

plastycznej, takie jak: walcownie, ku

ź

nie, ci

ą

garnie, prasownie,

tłocznie lub oddziały i stanowiska obróbki cieplnej.


Zadania zawodowe
Absolwent szkoły kształc

ą

cej w zawodzie operator maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej powinien by

ć

przygotowany do wykonywania

nast

ę

puj

ą

cych zada

ń

zawodowych:

u

ż

ytkowania urz

ą

dze

ń

podstawowych i pomocniczych do obróbki

plastycznej, cieplnej, wyka

ń

czaj

ą

cej,

prowadzenia obserwacji i oceny stanu technicznego u

ż

ytkowanych

urz

ą

dze

ń

podstawowych i pomocniczych,

dokonywania przegl

ą

du, konserwacji, drobnych napraw oraz regulacji

urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej i cieplnej,

wykonywania czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z weryfikacj

ą

, u

ż

ytkowaniem

i konserwacj

ą

przyrz

ą

dów pomiarowych oraz narz

ę

dzi roboczych,

prowadzenia procesu nagrzewania wsadu przeznaczonego do

obróbki plastycznej na gor

ą

co i obróbki cieplnej według instrukcji

technologicznej,

prowadzenia procesu obróbki plastycznej stali i metali nie

ż

elaznych

w pojedynczych urz

ą

dzeniach i zespołach zgodnie z instrukcjami

technologicznymi,

uczestniczenia w prowadzaniu kontroli wst

ę

pnej, mi

ę

dzyoperacyjnej

i ostatecznej wyrobów obrabianych plastycznie i cieplnie zgodnie
z procedurami zapewnienia jako

ś

ci.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

Umiej

ę

tno

ś

ci zawodowe

W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umie

ć

:

czyta

ć

i szkicowa

ć

rysunki konstrukcyjne i technologiczne,

czyta

ć

schematy

układów

mechanicznych,

hydraulicznych,

pneumatycznych,

elektrycznych

i

automatyki

przemysłowej

wyst

ę

puj

ą

ce w Dokumentacjach Techniczno-Ruchowych (DTR),

ocenia

ć

stan techniczny u

ż

ytkowanego urz

ą

dzenia,

wykonywa

ć

proste naprawy, regulacj

ę

i konserwacj

ę

maszyn

i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w procesach technologicznych,

uruchamia

ć

, wykonywa

ć

i kontrolowa

ć

przebieg pracy oraz wył

ą

cza

ć

u

ż

ytkowane urz

ą

dzenie,

ocenia

ć

i weryfikowa

ć

narz

ę

dzia, osprz

ę

t i przyrz

ą

dy stosowane

w procesach obróbki cieplnej i plastycznej,

kontrolowa

ć

działanie i sprawdza

ć

prac

ę

aparatury pomiarowej,

rozpoznawa

ć

gatunki materiałów wsadowych i wyrobów gotowych ze

stali, metali nie

ż

elaznych i ich stopów oraz ich jako

ść

, celem

spełnienia wymaga

ń

procedur zapewnienia jako

ś

ci,

przygotowywa

ć

wsad do procesów obróbki cieplnej i plastycznej,

prowadzi

ć

procesy

technologiczne

zgodnie

z

instrukcjami

technologicznymi, przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz

procedurami zapewnienia jako

ś

ci,

posługiwa

ć

si

ę

urz

ą

dzeniami

pomiarowymi

w

procesie

technologicznym,

wykonywa

ć

kontrol

ę

przebiegu procesu technologicznego zgodnie

z procedurami zapewnienia jako

ś

ci,

pobiera

ć

próby do bada

ń

składu chemicznego, wła

ś

ciwo

ś

ci

wytrzymało

ś

ciowych

i

technologicznych,

struktury,

zgodnie

z warunkami zamówienia,

korzysta

ć

z urz

ą

dze

ń

komputerowych stosowanych w procesach

wytwarzania, kontroli i sterowania oraz analizy jako

ś

ci,

przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

komunikowa

ć

si

ę

z uczestnikami procesu pracy,

stosowa

ć

przepisy Kodeksu Pracy dotycz

ą

ce praw i obowi

ą

zków

pracownika i pracodawcy,

stosowa

ć

przepisy prawa w zakresie wykonywanych zada

ń

zawodowych,

korzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji,

udziela

ć

pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno –

wychowawczego

Podstawowym celem kształcenia w zawodzie operator maszyn

i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej jest przygotowanie absolwenta szkoły

zawodowej do wykonywania prac zwi

ą

zanych z wytwarzaniem wyrobów

w procesach obróbki plastycznej.

Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla

zawodu operator maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej mo

ż

e by

ć

realizowany w trzyletniej zasadniczej szkole zawodowej dla młodzie

ż

y

i dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej).

Program

nauczania

obejmuje

kształcenie

ogólnozawodowe,

zawodowe i specjalizacyjne. Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia
preorientacj

ę

w zawodzie. Kształcenie zawodowe ma przygotowa

ć

absolwenta szkoły do realizacji zada

ń

na typowych dla zawodu

stanowiskach pracy i stanowi podbudow

ę

do uzyskania specjalizacji

zawodowej. Kształcenie specjalizacyjne ma na celu dostosowanie
kwalifikacji absolwenta do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy.

Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj

ą

z podstawy

programowej kształcenia w zawodzie.

Tre

ś

ci programowe zawarte s

ą

w czterech modułach: jednym

ogólnozawodowym,

dwóch

zawodowych

oraz

w

jednym

specjalizacyjnym.

Moduły s

ą

podzielone na jednostki modułowe. Ka

ż

da jednostka

modułowa zawiera tre

ś

ci stanowi

ą

ce pewn

ą

logiczn

ą

cało

ść

. Realizacja

celów kształcenia jednostek modułowych umo

ż

liwi opanowanie

umiej

ę

tno

ś

ci pozwalaj

ą

cych na wykonywanie okre

ś

lonego zakresu

pracy.

Nabywaniu

umiej

ę

tno

ś

ci

zawodowych

powinno

sprzyja

ć

wykonywanie

ć

wicze

ń

zaproponowanych

w

poszczególnych

jednostkach modułowych.

Program modułu 812[01].O1 – Techniczne podstawy zawodu składa

si

ę

z sze

ś

ciu jednostek modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre

ś

ci

kształcenia z zakresu bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska, dokumentacji technicznej,

materiałoznawstwa,

elementów

maszyn,

układów

elektrycznych

i automatyki przemysłowej oraz mechanicznych technik wytwarzania.

Program modułu 812[01].Z1 – Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej składa si

ę

z dwóch jednostek

modułowych i obejmuje zawodowe tre

ś

ci kształcenia dotycz

ą

ce

maszynoznawstwa oraz u

ż

ytkowania i obsługiwania maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Program modułu 812[01].Z2 – Technologia wytwarzania wyrobów

metodami obróbki plastycznej składa si

ę

z sze

ś

ciu jednostek

modułowych i obejmuje zawodowe tre

ś

ci z zakresu prowadzenia obróbki

cieplnej i cieplno-chemicznej, walcowania, ci

ą

gnienia, kucia i tłoczenia.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Program modułu 812[01].S1 – Proces walcowania stali składa si

ę

z dwóch jednostek modułowych i obejmuje specjalizacyjne tre

ś

ci

z zakresu walcowania pr

ę

tów, kształtowników, rur oraz blach grubych

i cienkich.

Kształcenie specjalizacyjne powinno by

ć

dostosowane do potrzeb

rynku pracy. Szkoła mo

ż

e realizowa

ć

zamieszczony w programie

nauczania moduł specjalizacyjny lub w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb lokalnego

i regionalnego rynku pracy oraz własnych mo

ż

liwo

ś

ci mo

ż

e opracowa

ć

program innej specjalizacji.

Wykaz modułów i wyst

ę

puj

ą

cych w nich jednostek modułowych

zamieszczono w tabeli.


Wykaz modułów i jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

Moduł 812[01].O1
Techniczne podstawy zawodu

540

812[01].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

36

812[01].O1.02

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

72

812[01].O1.03

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
i narz

ę

dziowych

90

812[01].O1.04

Rozpoznawanie elementów maszyn
i mechanizmów

90

812[01].O1.05

Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej

72

812[01].O1.06

Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz

ęś

ci maszyn

180

Moduł 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie

obróbki plastycznej

324

812[01].Z1.01

Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych

oraz transportowych

104

812[01].Z1.02 U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

220

Moduł 812[01].Z2
Technologia wytwarzania wyrobów metodami
obróbki plastycznej

540

812[01].Z2.01

Posługiwanie si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami

z zakresu obróbki plastycznej

18

812[01].Z2.02

Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej

72

812[01].Z2.03

Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej

92

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

812[01].Z2.04

Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci

ą

gnienia

174

812[01].Z2.05 Wykonywanie wyrobów w procesie kucia

114

812[01].Z2.06 Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia

70

Moduł 813[01].S1
Proces walcowania stali

432

812[01].S1.01

Walcowanie pr

ę

tów, kształtowników i rur

272

812[01].S1.02

Walcowanie blach grubych i cienkich

160

Razem

1836

Zwi

ą

zki oraz zale

ż

no

ś

ci pomi

ę

dzy modułami i jednostkami

modułowymi w programie nauczania przedstawia dydaktyczna mapa
programu.































background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Dydaktyczna mapa programu nauczania





812[01].O1

812[01].O1.01

812[01].O1.02

812[01].O1.03

812[01].O1.04

812[01].O1.05

812[01].O1.06

812[01].Z1.01

812[01].Z1.02

812[01].Z2.01

812[01].Z2.02

812[01].Z1

812[01].Z2

812[01].Z2.03

812[01].Z2.04

812[01].Z2.05

812[01].Z2.06

812[01].S1

812[01].S1.01

812[01].S1.02

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi

schemat powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy modułami oraz jednostkami modułowymi

i okre

ś

la kolejno

ść

ich realizacji. Szkoła powinna z niej korzysta

ć

przy

planowaniu zaj

ęć

dydaktycznych. Ewentualna zmiana kolejno

ś

ci

realizacji programu modułów lub jednostek modułowych powinna by

ć

poprzedzona szczegółow

ą

analiz

ą

dydaktycznej mapy programu

nauczania oraz tre

ś

ci jednostek modułowych, przy zachowaniu korelacji

tre

ś

ci kształcenia.

Orientacyjna liczba godzin na realizacj

ę

, podana w tabeli wykazu

modułów i jednostek modułowych, mo

ż

e ulega

ć

zmianie w zale

ż

no

ś

ci od

stosowanych

przez

nauczyciela

metod

nauczania

i

ś

rodków

dydaktycznych.

Nauczyciel realizuj

ą

cy modułowy program nauczania powinien

posiada

ć

przygotowanie

w

zakresie

metodologii

kształcenia

modułowego, aktywizuj

ą

cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego

oraz projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych.

W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału

na zaj

ę

cia teoretyczne i praktyczne. Programy nauczania jednostek

modułowych w poszczególnych modułach powinny by

ć

realizowane

w ró

ż

nych formach organizacyjnych, dostosowanych do tre

ś

ci i metod

kształcenia. Stosowane metody i formy organizacyjne pracy uczniów
powinny zapewni

ć

osi

ą

gni

ę

cie zało

ż

onych w programie nauczania celów

kształcenia. Wymaga to takiej organizacji kształcenia, w której proces
uczenia si

ę

b

ę

dzie dominowa

ć

nad procesem nauczania, dlatego te

ż

nale

ż

y zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na dobrze zorganizowan

ą

,

samodzieln

ą

, kierowan

ą

przez nauczyciela prac

ę

, uczniów.

Zaleca si

ę

, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami

aktywizuj

ą

cymi, a w szczególno

ś

ci: metod

ą

dyskusji dydaktycznej,

przewodniego tekstu, metodami praktycznymi, takimi jak:

ć

wiczenia

praktyczne, metoda projektów, a tak

ż

e metodami eksponuj

ą

cymi np.

pokazu z obja

ś

nieniem. Dominuj

ą

c

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Podczas realizacji programu nauczania nale

ż

y poło

ż

y

ć

nacisk na

samokształcenie uczniów oraz na wykorzystywanie innych ni

ż

podr

ę

cznikowe,

ź

ródeł informacji, takich jak: normy, instrukcje,

poradniki, katalogi, czasopisma techniczne, Internet i pozatekstowe

ź

ródła informacji. W realizacji tre

ś

ci programowych, w tym

ć

wicze

ń

,

nale

ż

y uwzgl

ę

dnia

ć

współczesne technologie, materiały, narz

ę

dzia

i sprz

ę

t.

Prowadzenie zaj

ęć

metodami aktywizuj

ą

cymi i praktycznymi wymaga

przygotowania materiałów, takich jak: teksty przewodnie, instrukcje do
wykonywania

ć

wicze

ń

, instrukcje stanowiskowe oraz instrukcje

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

Wskazane

jest

wykorzystywanie

filmów

dydaktycznych

i komputerowych programów symulacyjnych, organizowanie zaj

ęć

dydaktycznych w zakładach pracy, w celu poznania organizacji
stanowisk pracy, warunków magazynowania materiałów, sprz

ę

tu czy

zabezpiecze

ń

zapewniaj

ą

cych bezpiecze

ń

stwo i higien

ę

pracy.

Nauczyciel kieruj

ą

cy procesem kształtowania umiej

ę

tno

ś

ci uczniów

powinien udziela

ć

im pomocy w rozwi

ą

zywaniu problemów zwi

ą

zanych

z realizacj

ą

zada

ń

oraz sterowa

ć

ich tempem pracy. Powinien równie

ż

rozwija

ć

zainteresowanie zawodem, wskazywa

ć

mo

ż

liwo

ś

ci dalszej

edukacji, kształtowa

ć

po

żą

dane postawy uczniów, jak: rzetelno

ść

i odpowiedzialno

ść

za prac

ę

, dbało

ść

o jej jako

ść

, o porz

ą

dek na

stanowisku pracy i racjonalne wykorzystanie maszyn, urz

ą

dze

ń

i materiałów.

Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest system

sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

szkolnych ucznia. Wskazane jest

prowadzenie bada

ń

diagnostycznych, kształtuj

ą

cych i sumuj

ą

cych.

Badania diagnostyczne maj

ą

na celu dokonanie oceny zakresu oraz

poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów w pocz

ą

tkowej fazie

kształcenia.

Badania kształtuj

ą

ce, prowadzone w trakcie realizacji programu, maj

ą

dostarcza

ć

bie

żą

cych informacji o efektywno

ś

ci nauczania – uczenia si

ę

.

Informacje uzyskane w wyniku bada

ń

pozwalaj

ą

na dokonanie

niezb

ę

dnych korekt w procesie nauczania.

Badania sumuj

ą

ce nale

ż

y prowadzi

ć

po zako

ń

czeniu realizacji

programu jednostki modułowej.

Ocenianie powinno u

ś

wiadamia

ć

uczniowi poziom jego osi

ą

gni

ęć

w stosunku do wymaga

ń

edukacyjnych, wdra

ż

a

ć

do systematycznej

pracy, samokontroli i samooceny. Nale

ż

y je realizowa

ć

za pomoc

ą

sprawdzianów ustnych, pisemnych i praktycznych, obserwacji czynno

ś

ci

ucznia oraz pomiaru dydaktycznego.

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

szkolnych wymaga od

nauczyciela okre

ś

lenia kryteriów i norm oceny, opracowania testów

osi

ą

gni

ęć

szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny post

ę

pów.

Szkoła, podejmuj

ą

ca kształcenie w zawodzie według modułowego

programu nauczania, powinna posiada

ć

odpowiednie warunki lokalowe

oraz wyposa

ż

enie techniczne i dydaktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne, niezb

ę

dne do organizacji i prowadzenia procesu

kształcenia według programu modułowego, to: pomoce dydaktyczne,
materiały dydaktyczne, techniczne

ś

rodki kształcenia, dydaktyczne

ś

rodki pracy.

Kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych powinno odbywa

ć

na

odpowiednio

wyposa

ż

onych

stanowiskach

dydaktycznych

w pracowniach, warsztatach oraz rzeczywistych stanowiskach pracy. Na

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

stanowiskach dydaktycznych nale

ż

y stworzy

ć

odpowiednie warunki

umo

ż

liwiaj

ą

ce przyswajanie wiedzy zwi

ą

zanej z wykonywaniem

ć

wicze

ń

.

Stanowisko dydaktyczne powinna stanowi

ć

wydzielona cz

ęść

pracowni, warsztatów, hali, w których korzystaj

ą

c ze zgromadzonych

materiałów, narz

ę

dzi i sprz

ę

tu ucze

ń

wykona okre

ś

lone zadania.

Szkoła, realizuj

ą

ca kształcenie w zawodzie operator maszyn

i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej powinna posiada

ć

nast

ę

puj

ą

ce

pomieszczenia dydaktyczne:

pracowni

ę

podstaw budowy i eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

do

obróbki plastycznej,

pracowni

ę

techniki wytwarzania materiałów,

pracowni

ę

elektrotechniki i elektroniki,

pracowni

ę

komputerow

ą

,

warsztaty.

Pracownie powinny składa

ć

si

ę

z sali dydaktycznej i zaplecza

magazynowo - socjalnego. W sali dydaktycznej nale

ż

y zapewni

ć

stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiedni

ą

liczb

ę

stanowisk dla

uczniów.

Wszystkie

pomieszczenia

dydaktyczne

powinny

by

ć

wyposa

ż

one w:

ś

rodki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, rzutnik pisma,

rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarka, kserokopiarka,
rzutnik multimedialny,

materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy,

fazogramy, programy komputerowe, plansze,

tekstowe

ź

ródła informacji, takie jak: czasopisma zawodowe,

instrukcje do

ć

wicze

ń

, katalogi, prospekty.

Pracownie, w których b

ę

d

ą

prowadzone

ć

wiczenia praktyczne,

powinny spełnia

ć

wymagania wynikaj

ą

ce z przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony od pora

ż

e

ń

pr

ą

dem

elektrycznym.

Je

ż

eli szkoła nie mo

ż

e zapewni

ć

realizacji programów niektórych

jednostek modułowych w oparciu o własn

ą

baz

ę

, powinna powierzy

ć

kształcenie

placówkom

dysponuj

ą

cym

dobr

ą

baz

ą

techniczn

ą

i dydaktyczn

ą

, jak Centra Kształcenia Praktycznego, Centra Kształcenia

Ustawicznego.

Wskazane jest, aby zaj

ę

cia dydaktyczne odbywały si

ę

w grupie do 15

osób, z podziałem na zespoły 2-4 osobowe wykonuj

ą

ce

ć

wiczenia na

wydzielonych stanowiskach, a przy obsłudze maszyn i urz

ą

dze

ń

indywidualnie.

W trosce o jako

ść

kształcenia konieczne s

ą

systematyczne działania

szkoły polegaj

ą

ce na:

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

organizowaniu zaplecza technicznego umo

ż

liwiaj

ą

cego wykonanie

obudowy dydaktycznej programu,

współpracy z wy

ż

szymi uczelniami, przedsi

ę

biorstwami hutniczymi

w celu aktualizacji tre

ś

ci kształcenia zawodowego o nowe,

odpowiadaj

ą

ce wymaganiom technologii, techniki oraz rynku pracy,

doskonaleniu nauczycieli.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

II. Plan nauczania


PLAN NAUCZANIA
Zasadnicza szkoła zawodowa
Zawód: operator maszyn i urz

ą

dze

ń

obróbki plastycznej 812[01]

Podbudowa programowa: gimnazjum

Dla młodzie

ż

y

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo

w trzyletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w trzyletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

w trzyletnim

okresie

nauczania

Semestr I-VI

Lp.

Moduły kształcenia

w zawodzie

Klasy I – III

Forma

stacjonarna

Forma

zaoczna

1. Techniczne podstawy

zawodu

15

12

205

2. Eksploatacja maszyn

i urz

ą

dze

ń

w procesie

obróbki plastycznej

9

7

126

3. Technologia wytwarzania

wyrobów metodami obróbki
plastycznej

15

12

205

4. Proces walcowania stali

12

8

166

Razem

51

39

702






background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

III. Moduły kształcenia w zawodzie

Moduł 812[01].O1
Techniczne podstawy zawodu

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

stosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

dobiera

ć

ś

rodki ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanej pracy,

przestrzega

ć

przepisów

Kodeksu

pracy

dotycz

ą

cych

praw

i obowi

ą

zków pracownika i pracodawcy,

udziela

ć

pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach

przy pracy,

posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

konstrukcyjn

ą

i technologiczn

ą

oraz

normami technicznymi,

wykonywa

ć

szkice cz

ęś

ci maszyn i mechanizmów,

okre

ś

la

ć

na podstawie dokumentacji technicznej elementy składowe

maszyny lub urz

ą

dzenia,

rozró

ż

nia

ć

materiały niemetalowe wykorzystywane w procesach

technologicznych obróbki plastycznej,

okre

ś

la

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci metali i ich stopów oraz wskazywa

ć

na

znaczenie ich oceny w procesach kontroli materiałów wsadowych
i wyrobów gotowych,

rozró

ż

nia

ć

gatunki, wła

ś

ciwo

ś

ci i zastosowanie stopów Fe-C oraz

charakteryzowa

ć

sposoby ich otrzymywania,

okre

ś

la

ć

wpływ w

ę

gla, domieszek i zanieczyszcze

ń

na wła

ś

ciwo

ś

ci

stali,

rozró

ż

nia

ć

gatunki, wła

ś

ciwo

ś

ci i zastosowanie metali nie

ż

elaznych

i ich stopów,

okre

ś

la

ć

warunki równowagi ciała sztywnego,

wyja

ś

nia

ć

poj

ę

cia: pr

ę

dko

ść

obwodowa, pr

ę

dko

ść

obrotowa, praca

mechaniczna, moc, energia i sprawno

ść

,

rozró

ż

nia

ć

typowe rodzaje obci

ąż

e

ń

i napr

ęż

e

ń

wyst

ę

puj

ą

ce

w elementach maszyn,

rozró

ż

nia

ć

rodzaje poł

ą

cze

ń

, osie, wały, ło

ż

yska, sprz

ę

gła, hamulce

i mechanizmy oraz okre

ś

la

ć

ich zastosowanie w budowie maszyn,

dokonywa

ć

pomiarów podstawowych wielko

ś

ci elektrycznych,

rozpoznawa

ć

podstawowe

elementy

układów

elektrycznych

i elektronicznych,

rozró

ż

nia

ć

instalacje mieszkaniowe i przemysłowe,

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

rozró

ż

nia

ć

elementy układów automatyki przemysłowej,

czyta

ć

schematy układów elektrycznych, elektronicznych i automatyki

przemysłowej,

wykonywa

ć

pomiary warsztatowe,

wykonywa

ć

podstawowe operacje obróbki r

ę

cznej i mechanicznej

skrawaniem,

lutowa

ć

, klei

ć

i wykonywa

ć

pod nadzorem podstawowe operacje

spawania elektrycznego i gazowego,

okre

ś

la

ć

cechy charakterystyczne technologii odlewniczej,

dobiera

ć

narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy i materiały w zale

ż

no

ś

ci od

wykonywanej pracy,

stosowa

ć

programy

komputerowe

do

sterowania

procesami

technologicznymi,

stosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

812[01].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

36

812[01].O1.02 Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

72

812[01].O1.03 Stosowanie materiałów konstrukcyjnych

i narz

ę

dziowych

90

812[01].O1.04 Rozpoznawanie elementów maszyn

i mechanizmów

90

812[01].O1.05 Analizowanie układów elektrycznych i automatyki

przemysłowej

72

812[01].O1.06 Stosowanie podstawowych technik wytwarzania

cz

ęś

ci maszyn

180

Razem

540








background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

3. Schemat układu jednostek modułowych






















4. Literatura

Bernaciak A.: Ochrona

ś

rodowiska w praktyce. Wydawnictwo SORUS,

Warszawa 2004

Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004
Bo

ż

enko L.: Maszynoznawstwo dla szkoły zasadniczej. WsiP, Warszawa

2004
Chocholski A.: Elektrotechnika z automatyk

ą

.

Ć

wiczenia. WSiP,

Warszawa 2004
Chwaleba A., Moeschkeb B., Płosza

ń

ski G.: Elektronika. WSiP,

Warszawa 2004
Dobrza

ń

ski

L.:

Metaloznawstwo

i

obróbka

cieplna.

WSiP,

Warszawa 2004
Dretkiewicz-Wi

ę

ch J.: Materiałoznawstwo. OBRPNiSz, Warszawa 1993

Dretkiewicz-Wi

ę

ch J.: Technologia mechaniczna. Techniki wytwarzania.

WSiP, Warszawa 2000
Górecki A.: Technologia ogólna – podstawy technologii mechanicznych.
WSiP, Warszawa 2004

812[01].O1

Techniczne podstawy zawodu

812[01].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska

812[02].O1.02

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

812[01].O1.03

Stosowanie materiałów

konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych

812[02].O1.04

Rozpoznawanie elementów maszyn

i mechanizmów

812[01].O1.05

Analizowanie układów elektrycznych

i automatyki przemysłowej

812[01].O1.06

Stosowanie podstawowych technik wytwarzania

cz

ęś

ci maszyn

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

Hansen A.: Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998

Hillar

J.,

Jarmoszuk

S.:

Ś

lusarstwo

i

spawalnictwo.

WSiP,

Warszawa 2004
Janicki J.: Mechanika Techniczna. WSiP, Warszawa 1990
Kijewski J., Miller A., Pawlicki K., Szolc T.: Maszynoznawstwo. WSiP,
Warszawa 2004
Kostro J.: Elementy, urz

ą

dzenia i układy automatyki. WSiP, Warszawa

2004
Kotlarski W., Grad J.: Aparaty i urz

ą

dzenia elektryczne. WSiP,

Warszawa 2004
Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa
2004
Lewandowski T.: Zbiór zada

ń

z rysunku technicznego dla mechaników.

WSiP, Warszawa 2004
Mac S., Leonowski J.: Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy dla szkół

zasadniczych. WSiP, Warszawa 2004
Mac S.: Obróbka metali z materiałoznawstwem. WSiP, Warszawa 2004
Maksymowicz A.: Rysunek zawodowy dla szkół zasadniczych. WSiP,
Warszawa 2004
Nowicki J.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla zasadniczych szkół
nieelektrycznych. WSiP, Warszawa 2004
R

ą

czkowski B.: Bhp w praktyce. ODDK, Gda

ń

sk 2002

St

ę

pczak K.: Ochrona i kształtowanie

ś

rodowiska. WSiP, Warszawa

2001
Waszkiewicz E. i S.: Rysunek zawodowy. WSiP, Warszawa 1999
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001


Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Jednostka modułowa 812[01].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy,

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i

ochrony

ś

rodowiska

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

zinterpretowa

ć

podstawowe przepisy prawa, prawa i obowi

ą

zki

pracownika oraz pracodawcy dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy,

okre

ś

li

ć

podstawowe obowi

ą

zki pracodawcy w zakresie zapewnienia

bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,

przewidzie

ć

konsekwencje naruszenia przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy podczas wykonywania zada

ń

zawodowych,

okre

ś

li

ć

wymagania bhp dotycz

ą

ce pomieszcze

ń

pracy i pomieszcze

ń

higieniczno-sanitarnych,

dobra

ć

ś

rodki ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanej pracy,

zapobiec zagro

ż

eniom zdrowia i

ż

ycia,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy oraz ergonomii,

okre

ś

li

ć

prace zabronione młodocianym w zakładach obróbki

plastycznej,

okre

ś

li

ć

dopuszczalne normy dotycz

ą

ce o

ś

wietlenia, hałasu, drga

ń

oraz pracy w polu elektromagnetycznym na typowych stanowiskach
operatorskich,

wyja

ś

ni

ć

i

zastosowa

ć

zasady

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i prowadzenia akcji ga

ś

niczej,

powiadomi

ć

wła

ś

ciwe słu

ż

by o zaistniałym po

ż

arze i wypadku

przy pracy,

udzieli

ć

pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,

okre

ś

li

ć

główne

ź

ródła zanieczyszcze

ń

emitowanych przez huty

ż

elaza i metali nie

ż

elaznych oraz wskazywa

ć

ich wpływ na człowieka

i

ś

rodowisko,

oceni

ć

stan zagro

ż

enia

ś

rodowiska spowodowany emisj

ą

gazów,

pyłów i innych odpadów hutniczych na podstawie obowi

ą

zuj

ą

cych

norm dopuszczalnych zanieczyszcze

ń

.

2. Materiał nauczania

Prawna ochrona pracy.

Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uci

ąż

liwe i niebezpieczne wyst

ę

puj

ą

ce

w procesie pracy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Wymagania bezpiecze

ń

stwa i higieny dotycz

ą

ce pomieszcze

ń

pracy

i pomieszcze

ń

higieniczno-sanitarnych.

Ś

rodki ochrony od pora

ż

e

ń

pr

ą

dem elektrycznym i ochrony

indywidualnej.

Wymagania bezpiecze

ń

stwa dotycz

ą

ce procesów obróbki plastycznej.

Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy.

Zanieczyszczenie

ś

rodowiska.

Post

ę

powanie z odpadami poprzemysłowymi.

Gospodarka wodno-

ś

ciekowa.

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie regulaminu pracy i wybranych przepisów kodeksu pracy.

Analizowanie organizacji produkcji ró

ż

nych wyrobów obróbki

plastycznej pod k

ą

tem zagro

ż

e

ń

wypadkowych, chorób zawodowych

oraz doboru

ś

rodków ochrony indywidualnej.

Okre

ś

lanie norm d

ź

wigania i prac zabronionych młodocianym.

Opracowanie procedury post

ę

powania w razie wypadku.

Udzielanie pierwszej pomocy przy typowych urazach mechanicznych,

cieplnych i przy pora

ż

eniu pr

ą

dem elektrycznym.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Kodeks Pracy.

Polskie Normy dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz

ergonomii.

Wydawnictwa z zakresu bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz

eksploatacji obiektów technicznych.

Ustawy i rozporz

ą

dzenia dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa, higieny pracy,

ochrony przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

Instrukcje stanowiskowe.

Zestawy do udzielania pierwszej pomocy.

Urz

ą

dzenia i sprz

ę

t ochrony przeciwpo

ż

arowej.

Zestaw odzie

ż

y roboczej, ochronnej.

Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce: zagro

ż

e

ń

po

ż

arowych, zachowania

pracowników w przypadku wyst

ą

pienia po

ż

aru i w sytuacjach awarii

technologicznych, bezpiecznej pracy przy urz

ą

dzeniach elektrycznych,

ochrony

ś

rodowiska.

Ilustracje i fotografie obrazuj

ą

ce zagro

ż

enia na stanowisku pracy.

Wydawnictwa z zakresu ochrony

ś

rodowiska.

Formularze dotycz

ą

ce prowadzenia spraw zwi

ą

zanych z ochron

ą

ś

rodowiska.

Instrukcje oraz teksty przewodnie do

ć

wicze

ń

.


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma przygotowa

ć

uczniów

do przestrzegania zasad bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas

wykonywania zada

ń

zawodowych oraz udzielania pierwszej pomocy

osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy. Tre

ść

jednostki

modułowej obejmuje tak

ż

e zagadnienia dotycz

ą

ce ochrony

ś

rodowiska

w przedsi

ę

biorstwie obróbki plastycznej.

Podczas procesu nauczania - uczenia si

ę

nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na

obowi

ą

zki pracownika i pracodawcy w zakresie bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, znaczenie ochrony zdrowia w pracy zawodowej oraz u

ś

wiadomi

ć

uczniom skutki nieprzestrzegania przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska. Bardzo wa

ż

ne

jest kształtowanie prawidłowych postaw i nawyków oraz u

ś

wiadomienie

uczniom,

ż

e ochrona

ż

ycia i zdrowia człowieka w

ś

rodowisku pracy jest

celem nadrz

ę

dnym. Niezb

ę

dne jest, aby ucze

ń

opanował umiej

ę

tno

ść

udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku na
stanowisku pracy oraz okre

ś

lania wymaga

ń

dotycz

ą

cych ochrony

ś

rodowiska podczas produkcji wyrobów w procesie obróbki plastycznej.

Do osi

ą

gni

ę

cia zało

ż

onych celów kształcenia polecane jest

zastosowanie metod: inscenizacji, przypadków, przewodniego tekstu,
dyskusji dydaktycznej i

ć

wicze

ń

praktycznych. Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y

kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci eliminowania zagro

ż

e

ń

wyst

ę

puj

ą

cych na

typowym stanowisku operatorskim, rozpoznawania i stosowania sprz

ę

tu

ga

ś

niczego, a tak

ż

e wykonywania czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z udzielaniem

pomocy osobom poszkodowanym.

Zaleca si

ę

wykorzystanie filmów dydaktycznych, zwi

ą

zanych

z tematyk

ą

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

ś

rodowiska.

Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni techniki

wytwarzania materiałów, w grupie do 15 uczniów, z podziałem na
zespoły 2-3 osobowe lub indywidualnie.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Do sprawdzania umiej

ę

tno

ś

ci uczniów proponuje si

ę

zastosowa

ć

:

sprawdzian pisemny i ustny,

testy osi

ą

gni

ęć

szkolnych (pisemny dwustopniowy).

Zadania w te

ś

cie mog

ą

by

ć

otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luk

ą

) lub

zamkni

ę

te (wyboru wielokrotnego, na dobieranie, typu prawda- fałsz).

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

przez obserwacj

ę

czynno

ś

ci wykonywanych przez ucznia podczas realizacji

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na

wykonywanie pracy zgodnie z zasadami bhp, udzielanie pierwszej
pomocy osobom poszkodowanym oraz dobieranie i stosowanie sprz

ę

tu

przeciwpo

ż

arowego i

ś

rodków ga

ś

niczych.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowa

ć

test pisemny z zadaniami otwartymi i zamkni

ę

tymi.

Podstaw

ą

uzyskania pozytywnej oceny ko

ń

cowej powinno by

ć

poprawne wykonanie

ć

wicze

ń

oraz rozwi

ą

zanie testu z poziomu

podstawowego.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

Jednostka modułowa 812[01].O1.02
Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą


1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

przygotowa

ć

przybory kre

ś

larskie i materiały rysunkowe do

wykonywania szkiców,

wykona

ć

szkice figur płaskich w rzutach prostok

ą

tnych,

wykona

ć

szkice brył geometrycznych w rzutach prostok

ą

tnych

i aksonometrycznych,

wykona

ć

szkice typowych cz

ęś

ci maszyn,

zwymiarowa

ć

szkice cz

ęś

ci maszyn,

odczyta

ć

rysunki z uwzgl

ę

dnieniem wymiarowania,

odczyta

ć

uproszczenia rysunkowe,

odczyta

ć

na rysunkach technicznych oznaczenia chropowato

ś

ci

powierzchni, sposób obróbki, powłoki ochronne oraz tolerancj

ę

kształtu i poło

ż

enia, pasowanie,

wykona

ć

rysunki typowych elementów maszyn,

rozró

ż

ni

ć

rysunki

techniczne:

wykonawcze,

zło

ż

eniowe,

zestawieniowe, monta

ż

owe, zabiegowe, operacyjne,

odczyta

ć

schemat kinematyczny maszyny lub urz

ą

dzenia do obróbki

plastycznej,

odczyta

ć

schematy układów hydraulicznych i pneumatycznych,

odczyta

ć

Dokumentacj

ę

Techniczno-Ruchow

ą

,

dokumentacj

ę

konstrukcyjn

ą

, technologiczn

ą

i warsztatow

ą

,

okre

ś

li

ć

na podstawie dokumentacji technicznej elementy składowe

maszyny lub urz

ą

dzenia,

skorzysta

ć

z norm rysunku technicznego.

2. Materiał nauczania

Normalizacja w rysunku technicznym maszynowym.
Materiały i przybory do rysowania.
Zasady szkicowania figur płaskich, brył geometrycznych i cz

ęś

ci maszyn

Rzutowanie prostok

ą

tne i aksonometryczne.

Zasady wykonywania widoków i przekrojów.
Zasady wymiarowania przedmiotów na rysunkach.
Zasady oznaczania wymiarów tolerowanych, pasowa

ń

, chropowato

ś

ci

powierzchni, tolerancji kształtu i poło

ż

enia, sposobu obróbki, powłok

ochronnych.
Uproszczenia rysunkowe.
Rysunki schematyczne mechaniczne i elektryczne.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

Rysunki wykonawcze, monta

ż

owe i zło

ż

eniowe.

Dokumentacja Techniczno-Ruchowa, dokumentacja konstrukcyjna,
technologiczna i warsztatowa.

3.

Ć

wiczenia

Dobieranie materiałów i przyborów rysunkowych do okre

ś

lonych zada

ń

.

Szkicowanie płaskich figur geometrycznych z uwzgl

ę

dnieniem

poprawno

ś

ci kształtów, proporcji i wymiarów.

Szkicowanie

cz

ęś

ci

maszyn

w

rzutach

prostok

ą

tnych

i aksonometrycznych.

Odczytywanie rysunków cz

ęś

ci maszyn przedstawionych w rzutach

prostok

ą

tnych i aksonometrycznych.

Wymiarowanie szkiców cz

ęś

ci maszyn z oznaczeniem tolerancji,

pasowania, chropowato

ś

ci powierzchni i sposobu obróbki.

Odczytywanie uproszcze

ń

rysunkowych.

Szkicowanie typowych cz

ęś

ci maszyn z przekrojami prostymi.

Oznaczanie i odczytywanie pasowa

ń

na rysunkach.

Odczytywanie rysunków konstrukcyjnych.

Odczytywanie rysunków technologicznych.

Odczytywanie Dokumentacji Techniczno- Ruchowej (DTR).

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Komplet materiałów rysunkowych.

Komplet przyborów kre

ś

larskich.

Wzory pisma znormalizowanego.
Wzory uproszcze

ń

rysunkowych.

Rysunki: zło

ż

eniowe, wykonawcze, monta

ż

owe, schematyczne.

Modele cz

ęś

ci maszyn z przekrojami.

Model rzutni prostok

ą

tnej.

Bryły geometryczne.

Cz

ęś

ci maszyn.

Foliogramy, fazogramy.

Dokumentacja Techniczno - Ruchowa, dokumentacja konstrukcyjna,
technologiczna i warsztatowa.
Schematy kinematyczne maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej.

Polskie Normy dotycz

ą

ce rysunku technicznego.





background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci wykonywania szkiców cz

ęś

ci maszyn oraz

czytanie dokumentacji technicznej.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne,

uzupełnione pokazem oraz dyskusj

ą

dydaktyczn

ą

z wykorzystaniem

modeli i eksponatów cz

ęś

ci maszyn. Przed rozpocz

ę

ciem

ć

wicze

ń

nale

ż

y zapozna

ć

uczniów z organizacj

ą

miejsca pracy (wła

ś

ciwe

o

ś

wietlenie, rozmieszczenie materiałów i przyborów rysunkowych) oraz

zwróci

ć

uwag

ę

na postaw

ę

ucznia podczas pracy. W trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

uczniów i udziela

ć

dodatkowych

wyja

ś

nie

ń

i wskazówek. Do podsumowania

ć

wicze

ń

i prezentacji

wyników pracy mo

ż

na wykorzysta

ć

metod

ę

dyskusji wielokrotnej.

Uczniowie powinni samodzielnie wykonywa

ć

szkice i rysunki cz

ęś

ci

maszyn, zgodnie z zasadami rysunku technicznego, wymiarowa

ć

wykonane rysunki, oznacza

ć

tolerancj

ę

wymiaru, kształtu i chropowato

ść

powierzchni. Wskazane jest, aby nauczyciel przygotował i przeprowadził
z uczniami odpowiednio du

żą

liczb

ę

ć

wicze

ń

z zakresu szkicowania

i wymiarowania cz

ęś

ci maszyn oraz czytania rysunków.

Proponuje si

ę

, aby

ć

wiczenia z zakresu szkicowania i wymiarowania

cz

ęś

ci maszyn uczniowie wykonywali indywidualnie, za

ś

ć

wiczenia

z zakresu czytania rysunków i schematów w zespołach 2–3 osobowych.

Uczniom nale

ż

y zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł

informacji - normy, dokumentacje techniczne. Uzupełnieniem procesu
nauczania powinny by

ć

zadania domowe, słu

żą

ce przede wszystkim

utrwaleniu nabytych umiej

ę

tno

ś

ci.

Zaj

ę

cia nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni podstaw budowy i eksploatacji

maszyn i urz

ą

dze

ń

w grupie do 15 uczniów, podzielonych na zespoły 2-3

osobowe. W przypadku

ć

wicze

ń

indywidualnych uczniowie powinni mie

ć

zapewnione osobne stanowiska pracy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie kryteriów podanych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Do sprawdzania osi

ą

gni

ęć

szkolnych uczniów proponuje si

ę

zastosowa

ć

: sprawdzian ustny i pisemny, testy osi

ą

gni

ęć

szkolnych,

obserwacj

ę

czynno

ś

ci ucznia podczas wykonywania zada

ń

.

Podczas kontroli i oceny przeprowadzanej w formie ustnej nale

ż

y

sprawdza

ć

umiej

ę

tno

ś

ci uczniów w zakresie operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, wła

ś

ciwe

stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

przez obserwacj

ę

czynno

ś

ci uczniów wykonywanych w trakcie

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

poprawno

ść

rozmieszczenia widoków i przekrojów,

poprawno

ść

wymiarowania,

zgodno

ść

zastosowanych oznacze

ń

i symboli z PN,

interpretacj

ę

oznacze

ń

zamieszczonych w dokumentacji technicznej.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie

testu

pisemnego

z

zadaniami

zamkni

ę

tymi

wielokrotnego wyboru.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu

pisemnego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

Jednostka modułowa 812[01].O1.03
Stosowanie

materiałów

konstrukcyjnych

i narz

ę

dziowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

rodzaje i zastosowanie materiałów niemetalowych,

okre

ś

li

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci materiałów niemetalowych,

sklasyfikowa

ć

materiały ogniotrwałe,

okre

ś

li

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci i zastosowanie materiałów ogniotrwałych,

scharakteryzowa

ć

procesy otrzymywania stopów

ż

elaza z w

ę

glem,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

krystaliczn

ą

metali,

wyja

ś

ni

ć

przebieg krzepni

ę

cia czystego metalu,

rozró

ż

ni

ć

składniki strukturalne stopu Fe – C na podstawie wykresu

ż

elazo-cementyt,

okre

ś

li

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci metali i ich stopów,

wykona

ć

badanie wła

ś

ciwo

ś

ci mechanicznych i technologicznych

metali i stopów,

sklasyfikowa

ć

stopy

ż

elaza z w

ę

glem,

okre

ś

li

ć

zastosowanie poszczególnych gatunków stali,

ż

eliwa

i staliwa,

sklasyfikowa

ć

stopy metali nie

ż

elaznych,

rozró

ż

ni

ć

gatunki, wła

ś

ciwo

ś

ci i zastosowanie metali nie

ż

elaznych

i ich stopów,

rozpozna

ć

na podstawie oznaczenia: stal, staliwo,

ż

eliwo, metale

nie

ż

elazne i ich stopy,

skorzysta

ć

z wykresu

ż

elazo-cementyt, PN, katalogów, poradników.

2. Materiał nauczania

Tworzywa sztuczne.
Materiały kompozytowe.
Materiały ceramiczne
Materiały ogniotrwałe.
Drewno.
Materiały uszczelniaj

ą

ce.

Metalurgia stali.
Budowa metali i stopów.
Krystalizacja metali.
Wła

ś

ciwo

ś

ci fizyczne, chemiczne, mechaniczne i technologiczne metali

i stopów.
Badanie wła

ś

ciwo

ś

ci mechanicznych i technologicznych metali i stopów.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

Stale niestopowe (w

ę

glowe): wpływ w

ę

gla na wła

ś

ciwo

ś

ci stali,

klasyfikacja stali, znakowanie.
Stale stopowe: wpływ pierwiastków stopowych na wła

ś

ciwo

ś

ci stali,

klasyfikacja stali, znakowanie.
Staliwo.

ś

eliwo: ogólna charakterystyka

ż

eliw,

ż

eliwo szare,

ż

eliwo białe,

znakowanie

ż

eliw.

Metale nie

ż

elazne i ich stopy.

3.

Ć

wiczenia

Rozpoznawanie próbek materiałów i okre

ś

lanie ich zastosowania.

Okre

ś

lanie rodzaju i zastosowania materiałów ogniotrwałych.

Dobieranie materiałów uszczelniaj

ą

cych do zadanych warunków

pracy urz

ą

dzenia.

Dobieranie tworzywa sztucznego do wykonania okre

ś

lonego wyrobu.

Pobieranie próby do badania składu chemicznego, wła

ś

ciwo

ś

ci

wytrzymało

ś

ciowych i technologicznych oraz struktury.

Okre

ś

lanie gatunku stali oraz stopów metali nie

ż

elaznych na

podstawie oznaczenia.

Okre

ś

lanie podstawowych cech materiałów oraz ich zastosowania na

podstawie informacji z ró

ż

nych

ź

ródeł.

Przeprowadzanie statycznej próby rozci

ą

gania.

Ustalanie na podstawie wyników próby rozci

ą

gania wła

ś

ciwo

ś

ci

plastycznych.

Badanie twardo

ś

ci ró

ż

nych materiałów.

Wykonywanie próby udarno

ś

ci.

Okre

ś

lanie rodzaju i zakresu stosowania wybranych materiałów

metalowych w obróbce plastycznej.

Okre

ś

lanie rodzaju i zakresu stosowania wybranych materiałów

niemetalowych w obróbce plastycznej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Próbki stopów

ż

elaza z w

ę

glem.

Próbki stopów metali nie

ż

elaznych.

Zestaw

gatunków

drewna,

tworzyw

sztucznych,

materiałów

ogniotrwałych, szkła oraz materiałów uszczelniaj

ą

cych.

Próbki materiałów konstrukcyjnych.
Twardo

ś

ciomierze.

Uniwersalna maszyna wytrzymało

ś

ciowa.

Próbki do bada

ń

według PN.

Foliogramy dotycz

ą

ce procesów otrzymywania surówki i stali.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

Foliogramy dotycz

ą

ce budowy krystalicznej metali, procesu krystalizacji,

znakowania stopów

ż

elaza oraz stopów metali nie

ż

elaznych.

Polskie Normy, katalogi.
Wykres

ż

elazo-cementyt.

Mikroskop metalograficzny.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Tre

ść

jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

z zakresu

materiałów konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych. Stanowi ona podbudow

ę

do realizacji programów pozostałych jednostek modułowych oraz
modułów zawodowych.

Podczas procesu nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y odwoływa

ć

si

ę

do

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci zdobytych przez uczniów na zaj

ę

ciach

z chemii i fizyki z zakresu budowy krystalicznej i krystalizacji metali oraz
wła

ś

ciwo

ś

ci metali i stopów.

Podczas realizacji programu nale

ż

y ł

ą

czy

ć

teori

ę

z praktyk

ą

poprzez

odpowiedni dobór

ć

wicze

ń

, wykorzystywanie wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

z

innych

obszarów

tematycznych

oraz

rozwija

ć

umiej

ę

tno

ść

samokształcenia i korzystania z innych ni

ż

podr

ę

cznikowe

ź

ródeł

informacji.

Szczególnie wa

ż

ne jest opanowanie przez ucznia umiej

ę

tno

ś

ci

rozró

ż

niania stopów

ż

elaza z w

ę

glem, metali nie

ż

elaznych i ich stopów

na podstawie oznaczenia oraz wykorzystywania materiałów metalowych
i niemetalowych w procesach obróbki plastycznej i w budowie maszyn.

W procesie nauczania - uczenia si

ę

proponuje si

ę

stosowa

ć

nast

ę

puj

ą

ce metody: dyskusji dydaktycznej, tekstu przewodniego,

pokazu z opisem materiałów oraz

ć

wiczenia. Przykładowe

ć

wiczenia

zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez

nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od

potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci szkoły. Nauczyciel powinien

przygotowa

ć

materiały potrzebne do wykonania pokazów i

ć

wicze

ń

:

przewodnie teksty, katalogi, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

oraz

zgromadzi

ć

w pracowni niezb

ę

dne

ś

rodki dydaktyczne.

Podczas poznawania materiałów konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych

nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na ich rodzaje, wła

ś

ciwo

ś

ci i zastosowanie. Ka

ż

dy

ucze

ń

powinien mie

ć

mo

ż

liwo

ść

bezpo

ś

redniej identyfikacji materiałów.

Podczas

ć

wicze

ń

uczniowie powinni posługiwa

ć

si

ę

katalogami, normami

oraz poradnikami. Wskazane jest korzystanie z Internetu w celu
pozyskiwania informacji na temat materiałów, zamieszczonych przez
producentów lub firmy zajmuj

ą

ce si

ę

ich dystrybucj

ą

. Proces

dydaktyczny nale

ż

y wspomaga

ć

filmami i wycieczkami dydaktycznymi.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

Zaj

ę

cia powinny by

ć

realizowane w pracowni techniki wytwarzania

materiałów w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły 3-4
osobowe.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych, nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa obowi

ą

zuj

ą

cymi na

danym stanowisku pracy.


6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki

modułowej na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas kontroli dokonywanej w formie ustnej, nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na operowanie zdobyt

ą

wiedz

ą

, merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi,

wła

ś

ciwe stosowanie poj

ęć

, poprawno

ść

wnioskowania.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne nale

ż

y sprawdza

ć

na podstawie obserwacji

czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

, zwracaj

ą

c

szczególn

ą

uwag

ę

na:

merytoryczn

ą

poprawno

ść

wykonanych

ć

wicze

ń

,

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji,

prezentowanie wyników własnej pracy,

prac

ę

w zespole,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych prac.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowa

ć

test pisemny z zadaniami wielokrotnego wyboru oraz test

praktyczny z zadaniami nisko symulowanymi, wysoko symulowanymi lub
zadaniami typu próba pracy.

W ko

ń

cowej ocenie nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu pisemnego oraz

poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

Jednostka modułowa 812[01].O1.04
Rozpoznawanie elementów maszyn i mechanizmów

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

okre

ś

li

ć

warunki równowagi ciała sztywnego,

wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cia: pr

ę

dko

ść

obwodowa, pr

ę

dko

ść

obrotowa, praca

mechaniczna, moc, energia i sprawno

ść

,

rozró

ż

ni

ć

proste przypadki obci

ąż

e

ń

elementów konstrukcyjnych,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje napr

ęż

e

ń

i odkształce

ń

wyst

ę

puj

ą

ce podczas pracy

maszyn i urz

ą

dze

ń

,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje poł

ą

cze

ń

rozł

ą

cznych i nierozł

ą

cznych,

scharakteryzowa

ć

osie i wały maszynowe,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

i rodzaje ło

ż

ysk tocznych i

ś

lizgowych,

dobra

ć

z katalogu na podstawie oznaczenia ło

ż

yska toczne,

scharakteryzowa

ć

rodzaje sprz

ę

gieł,

sklasyfikowa

ć

hamulce i okre

ś

li

ć

ich przeznaczenie,

sklasyfikowa

ć

przekładnie mechaniczne,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

przekładni z

ę

batych,

obliczy

ć

przeło

ż

enie przekładni,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i okre

ś

li

ć

zastosowanie mechanizmów,

odczyta

ć

rysunki zestawieniowe zespołów i podzespołów maszyn,

ustali

ć

działanie i okre

ś

li

ć

elementy składowe,

dobra

ć

cz

ęś

ci maszyn z katalogów,

skorzysta

ć

z dokumentacji technicznej, PN, katalogów.

2. Materiał nauczania

Elementy mechaniki technicznej (siła i jej wła

ś

ciwo

ś

ci, warunki

równowagi sił, kinematyka ciała sztywnego, dynamika).
Elementy

wytrzymało

ś

ci

materiałów

(obci

ąż

enia,

napr

ęż

enia,

spr

ęż

ysto

ść

i plastyczno

ść

, napr

ęż

enia dopuszczalne, zm

ę

czenie

materiału).
Klasyfikacja i cechy u

ż

ytkowe cz

ęś

ci maszyn.

Normalizacja cz

ęś

ci maszyn.

Poł

ą

czenia rozł

ą

czne i nierozł

ą

czne.

Osie i wały.
Ło

ż

yska

ś

lizgowe i toczne.

Sprz

ę

gła. Hamulce.

Przekładnie cierne. Przekładnie pasowe. Przekładnie ła

ń

cuchowe.

Przekładnie z

ę

bate proste i zło

ż

one. Koła z

ę

bate i ich parametry.

Mechanizmy: krzywkowy, korbowy i

ś

rubowy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

3.

Ć

wiczenia

Wyznaczanie warunków równowagi dowolnego płaskiego układu sił.

Wyznaczanie reakcji w podporach belki dwupodporowej obci

ąż

onej

siłami skupionymi.

Rozró

ż

nianie rodzajów ruchu na podstawie jego parametrów.

Obliczanie pracy, mocy, energii, sprawno

ś

ci.

Wykonanie oblicze

ń

wytrzymało

ś

ciowych elementów rozci

ą

ganych

i

ś

ciskanych.

Rozpoznawanie poł

ą

cze

ń

rozł

ą

cznych i nierozł

ą

cznych elementów

konstrukcyjnych na podstawie ich wygl

ą

du.

Rozpoznawanie cz

ęś

ci maszyn na rysunkach.

Obliczanie przeło

ż

enia przekładni ciernej i pasowej.

Rozpoznawanie: ło

ż

ysk tocznych, sprz

ę

gieł i hamulców, przekładni

z

ę

batych.

Dobieranie z katalogu ło

ż

yska tocznego do okre

ś

lonych warunków

pracy.

Dobieranie z katalogu sprz

ę

gła do okre

ś

lonych warunków pracy.

Dobieranie typu hamulca do okre

ś

lonych warunków pracy urz

ą

dzenia.

Rozpoznawanie

elementów

i

mechanizmów

zastosowanych

w konstrukcji wybranego urz

ą

dzenia do obróbki plastycznej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Plansze, foliogramy, fazogramy obrazuj

ą

ce:

osie i wały,

spr

ęż

yny i elementy spr

ęż

yste,

poł

ą

czenia rozł

ą

czne,

przekładnie z

ę

bate,

przekładnie cierne,

przekładnie ci

ę

gnowe,

ło

ż

yska

ś

lizgowe i toczne,

rodzaje przekładni mechanicznych,

mechanizmy krzywkowe,

mechanizmy korbowe,

mechanizmy

ś

rubowe.

Modele i eksponaty cz

ęś

ci maszyn; wały, osie, ło

ż

yska, przekładnie,

mechanizmy, hamulce, sprz

ę

gła.

Modele i eksponaty poł

ą

cze

ń

rozł

ą

cznych i nierozł

ą

cznych.

Dokumentacja konstrukcyjna.
Polskie Normy, katalogi.
Poradnik mechanika.
Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

dotycz

ą

c

ą

budowy

elementów

i

mechanizmów

stosowanych

w maszynach i urz

ą

dzeniach. Stanowi ona podbudow

ę

do realizacji

tre

ś

ci modułów zawodowych. Szczególnie wa

ż

ne jest opanowanie przez

ucznia umiej

ę

tno

ś

ci rozpoznawania elementów i mechanizmów

stosowanych

w

maszynach

i

urz

ą

dzeniach

wykorzystywanych

w procesach obróbki plastycznej oraz posługiwania dokumentacj

ą

techniczn

ą

, normami i katalogami.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

proponuje si

ę

stosowa

ć

nast

ę

puj

ą

ce metody: pogadanki dydaktycznej, dyskusji dydaktycznej,

tekstu przewodniego, pokazu oraz

ć

wicze

ń

. W trakcie omawiania

elementów maszyn nale

ż

y skupi

ć

si

ę

na ich budowie, podstawowych

parametrach i zastosowaniu. Bardzo wa

ż

ne jest kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci identyfikowania rysunku z obiektem rzeczywistym.

Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre

ś

ci wskazane jest

wykonywanie pokazów z obja

ś

nieniem. Budow

ę

i zasad

ę

działania

mechanizmów nale

ż

y wyja

ś

nia

ć

na rzeczywistych mechanizmach lub na

modelach dydaktycznych. Obja

ś

nienie mo

ż

na wspomóc filmem

dydaktycznym, foliogramami, schematami oraz planszami.

Podczas

ć

wicze

ń

uczniowie powinni posługiwa

ć

si

ę

katalogami,

Polskimi Normami oraz poradnikami. Tre

ś

ci programowe powinny by

ć

realizowane w ró

ż

nych formach organizacyjnych. Zaj

ę

cia teoretyczne

nale

ż

y uzupełni

ć

ć

wiczeniami wykonywanymi w grupach. Praca w grupie

pozwala na kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci ponadzawodowych, takich jak:

komunikowanie si

ę

, zespołowe podejmowanie decyzji, prezentowanie

wykonanych prac.

Zaj

ę

cia wskazane jest realizowa

ć

w pracowni podstaw budowy

i eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

, w grupie do 15 uczniów.

Ć

wiczenia

powinny by

ć

wykonywane indywidualnie lub w zespołach 2–3

osobowych.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Opracowuj

ą

c kryteria nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz zakres

opanowania przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci i wiadomo

ś

ci wynikaj

ą

cych ze

szczegółowych celów kształcenia.
Osi

ą

gni

ę

cia ucznia nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie:

ustnych sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci,

pisemnych sprawdzianów,

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych,

obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas kontroli i oceny przeprowadzanej w formie ustnej nale

ż

y

sprawdza

ć

umiej

ę

tno

ś

ci uczniów w zakresie operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, wła

ś

ciwe

stosowanie

poj

ęć

technicznych,

poprawno

ść

wnioskowania.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

przez obserwacj

ę

czynno

ś

ci uczniów wykonywanych w trakcie

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

czytanie ze zrozumieniem informacji podanych w zadaniu,

rozró

ż

nianie mechanizmów i elementów maszyn,

korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej, norm, poradników

i katalogów,

poprawno

ść

wykonanych

ć

wicze

ń

,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

przeprowadzi

ć

test pisemny z zadaniami wielokrotnego wyboru.

W ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia po zako

ń

czeniu realizacji programu

jednostki modułowej, nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu pisemnego oraz

poziom wykonania

ć

wicze

ń

.























background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

Jednostka modułowa 812[01].O1.05
Analizowanie układów elektrycznych i automatyki
przemysłowej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

podstawowe wielko

ś

ci okre

ś

laj

ą

ce energi

ę

elektryczn

ą

oraz

okre

ś

li

ć

ich jednostki,

rozpozna

ć

elementy

obwodu

elektrycznego

pr

ą

du

stałego

i przemiennego na podstawie schematu,

scharakteryzowa

ć

materiały:

przewodz

ą

ce,

półprzewodz

ą

ce

izolacyjne, magnetyczne, konstrukcyjne,

dobra

ć

materiał na izolator i przewodnik,

zmierzy

ć

nat

ęż

enie pr

ą

du i moc w obwodach pr

ą

du stałego oraz

przemiennego jednofazowego i trójfazowego,

rozró

ż

ni

ć

instalacje mieszkaniowe i przemysłowe,

rozró

ż

ni

ć

poł

ą

czenia odbiorników szeregowo, równolegle, w gwiazd

ę

i w trójk

ą

t,

rozró

ż

ni

ć

: uziemienie ochronne, uziom, przewód uziemiaj

ą

cy

i zerowanie,

rozpozna

ć

typowe usterki i uszkodzenia w obwodach instalacji

i osprz

ę

cie elektrycznym maszyn i urz

ą

dze

ń

,

przewidzie

ć

zagro

ż

enia i ich skutki podczas pracy przy urz

ą

dzeniach

elektrycznych,

scharakteryzowa

ć

przesył energii elektrycznej,

rozró

ż

ni

ć

napi

ę

cie przesyłowe i robocze,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania

transformatora,

pr

ą

dnicy,

silnika

elektrycznego, prostownika,

wskaza

ć

ż

nice w budowie i pracy pr

ą

dnicy i silnika,

okre

ś

li

ć

parametry maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych na podstawie

tabliczki znamionowej,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe elementy elektroniczne,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe elementy układu sterowania,

rozró

ż

ni

ć

elementy układów automatyki przemysłowej,

odczyta

ć

proste schematy układów automatycznej regulacji,

wykaza

ć

ż

nice

mi

ę

dzy

automatycznym

sterowaniem,

a automatyczn

ą

regulacj

ą

na podstawie schematów blokowych,

wyja

ś

ni

ć

zadanie stycznika i przeka

ź

nika w układach sterowania,

wyja

ś

ni

ć

przeznaczenie

poszczególnych

członów

układów

automatycznej regulacji,

okre

ś

li

ć

funkcje sterownika w układach sterowania,

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

39

wykorzysta

ć

programy komputerowe do sterowania procesami

technologicznymi,

posłu

ż

y

ć

si

ę

PN, katalogami oraz poradnikami,

zastosowa

ć

przepisy bhp, ochrony od pora

ż

e

ń

pr

ą

dem elektrycznym,

ochrony ppo

ż

. podczas wykonywania pomiarów.

2. Materiał nauczania

Energia elektryczna, pomiary energii elektrycznej.
Podstawowe prawa elektrotechniki.
Obwody elektryczne.
Pomiar wielko

ś

ci elektrycznych.

Transformatory.
Silniki pr

ą

du stałego.

Silniki indukcyjne jednofazowe i trójfazowe.
Technika o

ś

wietleniowa.

Instalacje elektryczne.
Urz

ą

dzenia grzewcze.

Zabezpieczenia odbiorników i urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Podstawy elektroniki.
Podstawy automatyki.
Układy i elementy automatycznej regulacji, zasilania, sterowania,
zabezpieczania i sygnalizacji.
Mikroprocesory i sterowniki mikroprocesorowe.
Bhp, ochrona od pora

ż

e

ń

pr

ą

dem elektrycznym, ochrona ppo

ż

..


3.

Ć

wiczenia

Rozró

ż

nianie

materiałów

przewodz

ą

cych,

półprzewodz

ą

cych,

izolacyjnych i magnetycznych.

Dobieranie materiałów do wykonania przewodnika i izolatora.

Analizowanie obwodów pr

ą

du stałego i przemiennego.

Dobieranie przyrz

ą

dów pomiarowych i wł

ą

czanie w obwód elektryczny.

Wykonywanie pomiaru napi

ę

cia, nat

ęż

enia pr

ą

du, rezystancji i mocy.

Ustalanie parametrów maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych na podstawie

tabliczki znamionowej.

Analizowanie układów zabezpiecze

ń

w obwodach elektrycznych.

Wyja

ś

nianie ró

ż

nic mi

ę

dzy uziemieniem ochronnym a zerowaniem.

Dokonywanie pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia.

Okre

ś

lanie warunków eksploatacji instalacji elektrycznych oraz maszyn

i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej.

Rozpoznawanie elementów elektronicznych na podstawie wygl

ą

du

i oznaczenia.

Identyfikowanie elementów elektronicznych na schemacie układu.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

40

Porównywanie na podstawie schematów blokowych automatycznego

sterowania z automatyczn

ą

regulacj

ą

.

Porównywanie pracy stycznika i przeka

ź

nika w układach sterowania.

Wyja

ś

nianie

przeznaczenia

poszczególnych

członów

układów

automatycznej regulacji na podstawie schematu blokowego.

Analizowanie działania elektronicznych elementów i układów

automatyki przemysłowej.

Udzielanie pierwszej pomocy przy pora

ż

eniach pr

ą

dem elektrycznym.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Materiały

dydaktyczne

dotycz

ą

ce:

zastosowania

materiałów

w elektrotechnice,

zasady

ł

ą

czenia

elementów

w

obwodach

elektrycznych,

działania

elementów

i

układów

elektrycznych

i elektronicznych.
Elementy elektryczne i elektroniczne.
Przyrz

ą

dy pomiarowe analogowe i cyfrowe.

Elementy układów automatyki przemysłowej.
Zasilacze, generatory, prostowniki.
Silniki, pr

ą

dnice, transformatory, liczniki energii elektrycznej.

Rozruszniki, nastawniki wzbudzenia.
Elementy instalacji elektrycznej.
Oscyloskop.
Zestaw do pokazów i

ć

wicze

ń

z zakresu: ł

ą

czenia i uruchamiania

typowych obwodów elektrycznych pr

ą

du stałego, pomiaru podstawowych

wielko

ś

ci elektrycznych.

Schematy układów elektrycznych i elektronicznych.
Schematy układów automatycznego sterowania i regulacji.
Modele układu sterowania przeka

ź

nikowo - stycznikowego.

Programy komputerowe do symulacji zjawisk zachodz

ą

cych w obwodach

pr

ą

du stałego i przemiennego oraz działania

ź

ródeł energii elektrycznej

i układów elektronicznych.
Programy komputerowe do sterowania procesami technologicznymi.
Polskie Normy.
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Teksty przewodnie do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podczas realizacji programu nauczania jednostki modułowej

Analizowanie układów elektrycznych i automatyki przemysłowej nale

ż

y

przede wszystkim skoncentrowa

ć

si

ę

na zagadnieniach podstawowych,

niezb

ę

dnych do wykonywania zada

ń

zawodowych.

Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

głównie metod

ą

pogadanki dydaktycznej i

ć

wicze

ń

praktycznych w poł

ą

czeniu

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

41

z pokazem i obja

ś

nieniem. W procesie nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y

ł

ą

czy

ć

teori

ę

z praktyk

ą

poprzez odpowiedni dobór

ć

wicze

ń

,

wykorzystywa

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów z zakresu

elektrotechniki nabyte na lekcjach fizyki oraz kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji.

Podczas poznawania przez uczniów

układów elektrycznych

i elektronicznych, nale

ż

y skupi

ć

si

ę

na ich budowie, schemacie ideowym

lub blokowym oraz zastosowaniu w maszynach i urz

ą

dzeniach.

Budow

ę

i zasad

ę

działania maszyn i urz

ą

dze

ń

nale

ż

y wyja

ś

nia

ć

na

rzeczywistych maszynach lub modelach dydaktycznych. Obja

ś

nienie

mo

ż

na wspomóc filmem dydaktycznym, foliogramami, schematami,

a tak

ż

e programami komputerowymi symuluj

ą

cymi prac

ę

maszyn

i urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

W trakcie realizacji tre

ś

ci z zakresu automatyki przemysłowej

szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci

rozró

ż

niania elementów i urz

ą

dze

ń

automatyki, czytania schematów

podstawowych układów automatycznej regulacji oraz wykorzystywania
programów komputerowych do sterowania procesami technologicznymi.

Du

ż

o czasu nale

ż

y przeznaczy

ć

na pokazy i

ć

wiczenia, co ułatwi

uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy oraz opanowanie
zało

ż

onych umiej

ę

tno

ś

ci. Do wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien

przygotowa

ć

zestawy ró

ż

nych układów, teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, dokumentacje techniczne, poradniki. W trakcie

ć

wicze

ń

ucze

ń

powinien wykona

ć

pomiar podstawowych parametrów układów,

zmontowa

ć

prosty układ przeznaczony do wykorzystania w maszynach

i urz

ą

dzeniach do obróbki plastycznej oraz sprawdzi

ć

poprawno

ść

jego

działania. Zaleca si

ę

, aby nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia,

wskazywał popełnione bł

ę

dy oraz naprowadzał na wła

ś

ciwy tok pracy.

Podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

nale

ż

y

zwróci

ć

uwag

ę

na

kształtowanie nawyku prawidłowego zachowywania si

ę

podczas pracy

z urz

ą

dzeniami elektrycznymi. Wa

ż

ne jest równie

ż

kształtowanie postaw

zawodowych, jak: przestrzeganie zasad bhp, ochrony ppo

ż

., utrzymanie

porz

ą

dku na stanowisku pracy, odpowiedzialno

ść

za jako

ść

pracy.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni elektrotechniki i elektroniki

oraz pracowni komputerowej w grupie do 15 osób. Podczas
wykonywania

ć

wicze

ń

uczniowie powinni pracowa

ć

indywidualnie lub

w zespołach 2-3 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

nale

ż

y zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa obowi

ą

zuj

ą

cymi podczas pracy

z urz

ą

dzeniami elektrycznymi.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

42

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki
modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

W trakcie realizacji programu jednostki nale

ż

y ocenia

ć

osi

ą

gni

ę

cia

uczniów

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych,

sprawdzianów

pisemnych,

ukierunkowanej obserwacji czynno

ś

ci uczniów podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

oraz testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Wiadomo

ś

ci

teoretyczne

niezb

ę

dne

do

realizacji

czynno

ś

ci

praktycznych proponuje si

ę

sprawdza

ć

z zastosowaniem sprawdzianów

ustnych testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych. Warunkiem dopuszczenia do

wykonywania

ć

wiczenia powinna by

ć

pozytywna ocena sprawdzianu lub

testu.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne powinny by

ć

sprawdzane na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

. Podczas

obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

organizacj

ę

stanowiska pracy,

rozró

ż

nianie elementów elektrycznych i elektronicznych,

dobieranie przyrz

ą

dów pomiarowych,

ł

ą

czenie układów pomiarowych na podstawie schematu,

wykonywanie pomiarów podstawowych wielko

ś

ci elektrycznych,

interpretowanie wyników pomiarów,

czytanie schematów układów automatycznej regulacji,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji,

prac

ę

w zespole.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze

ń

powinien samodzielnie sprawdzi

ć

wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast

ę

pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia

poprawno

ść

i jako

ść

wykonanego zadania.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru

oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy zaopatrzonymi
w kryteria oceniania i schemat punktowania.

W ocenie ko

ń

cowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wynik testu pisemnego i testu

praktycznego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

43

Jednostka modułowa 812[01].O1.06
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
cz

ęś

ci maszyn

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wyja

ś

ni

ć

istot

ę

tolerancji, pasowania i chropowato

ś

ci powierzchni,

zastosowa

ć

układ tolerancji i pasowa

ń

,

sklasyfikowa

ć

przyrz

ą

dy pomiarowe,

okre

ś

li

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci metrologiczne przyrz

ą

dów pomiarowych,

dobra

ć

przyrz

ą

dy do pomiaru i sprawdzania cz

ęś

ci maszyn,

wykona

ć

podstawowe pomiary wielko

ś

ci geometrycznych,

wykorzysta

ć

technik

ę

komputerow

ą

podczas

pomiarów

warsztatowych,

zinterpretowa

ć

wyniki pomiarów,

dobra

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy do wykonywanych zada

ń

,

wykona

ć

trasowanie na płaszczy

ź

nie,

wykona

ć

podstawowe operacje z zakresu obróbki r

ę

cznej (ci

ę

cie,

prostowanie, gi

ę

cie, piłowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie),

okre

ś

li

ć

cechy charakterystyczne obróbki skrawaniem,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

narz

ę

dzi do obróbki skrawaniem,

wykona

ć

podstawowe operacje z zakresu obróbki skrawaniem

(wiercenie, toczenie, frezowanie, szlifowanie),

scharakteryzowa

ć

metody i techniki ł

ą

czenia metali i materiałów

niemetalowych,

wykona

ć

typowe poł

ą

czenia nierozł

ą

czne: spawane, zgrzewane,

lutowane i klejone,

scharakteryzowa

ć

odlewanie,

odczyta

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

,

sprawdzi

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

posłu

ż

y

ć

si

ę

normami technicznymi i katalogami,

zastosowa

ć

przepisy bhp, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska podczas wykonywania pracy.

2. Materiał nauczania

Tolerancje, pasowania, chropowato

ść

powierzchni.

Metrologia warsztatowa.
Przyrz

ą

dy pomiarowe.

Wyposa

ż

enie i organizacja stanowiska do obróbki r

ę

cznej.

Trasowanie na płaszczy

ź

nie i przestrzenne.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

44

Ci

ę

cie metali piłk

ą

i no

ż

ycami.

Gi

ę

cie i prostowanie blach, płaskowników, rur, drutu.

Piłowanie.
Wiercenie, rozwiercanie i pogł

ę

bianie otworów.

Gwintowanie.
Podstawy obróbki skrawaniem.
Toczenie, wiercenie, frezowanie i szlifowanie.
Lutowanie twarde i mi

ę

kkie.

Spawanie gazowe i elektryczne.
Zgrzewanie, klejenie.
Narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy i urz

ą

dzenia stosowane do ł

ą

czenia metali.

Odlewnictwo.
Ostrzenie narz

ę

dzi i kontrola jako

ś

ci.

Bhp, ochrona ppo

ż

. i ochrona

ś

rodowiska podczas obróbki r

ę

cznej,

obróbki skrawaniem oraz spajania.

3.

Ć

wiczenia

Obliczanie wymiarów granicznych, odchyłek granicznych, tolerancji.

Obliczanie luzów granicznych pasowania.

Sprawdzanie chropowato

ś

ci powierzchni.

Sprawdzanie otworów i wałków sprawdzianami jednogranicznymi

i dwugranicznymi.

Wykonywanie pomiarów cz

ęś

ci maszyn o ró

ż

nych kształtach.

Trasowanie elementu zgodnie z dokumentacj

ą

.

Obliczanie długo

ś

ci materiału na gi

ę

ty przedmiot.

Dobieranie

ś

rednicy otworu i trzpienia pod gwint.

Wykonywanie prac z zakresu obróbki r

ę

cznej (ci

ę

cie, prostowanie,

gi

ę

cie, piłowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie).

Dobieranie parametrów skrawania do toczenia, wiercenia, frezowania,

szlifowania.

Toczenie powierzchni zewn

ę

trznych i wewn

ę

trznych.

Frezowanie płaszczyzn i rowków.

Wykonywanie operacji szlifowania.

Dobieranie metody lutowania, lutu i topnika do ł

ą

czenia wybranych

elementów.

Wykonywanie poł

ą

czenia lutowanego lutem mi

ę

kkim i twardym.

Wykonywanie poł

ą

czenia klejonego elementów z tworzyw sztucznych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Przykładowe dokumentacje technologiczne.
Plansze, foliogramy, filmy dydaktyczne oraz prezentacje komputerowe
przedstawiaj

ą

ce ró

ż

ne techniki wytwarzania.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

45

Wyroby wykonane ró

ż

nymi technikami wytwarzania.

ż

ne cz

ęś

ci maszyn.

Poł

ą

czenia rozł

ą

czne i nierozł

ą

czne.

Przyrz

ą

dy pomiarowe.

Narz

ę

dzia do obróbki r

ę

cznej.

Narz

ę

dzia do toczenia, wiercenia, frezowania i szlifowania.

Instrukcje stanowiskowe.
Instrukcje w zakresie bhp i ochrony ppo

ż

.

Polskie Normy.
Przewodnie teksty i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci z zakresu

metrologii warsztatowej, trasowania, obróbki r

ę

cznej, odlewnictwa,

obróbki skrawaniem oraz spajania. Podczas jego realizacji nale

ż

y przede

wszystkim

kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci

wykonywania

pomiarów

warsztatowych oraz podstawowych prac z zakresu obróbki r

ę

cznej,

obróbki mechanicznej i spajania oraz utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania przyrz

ą

dów, narz

ę

dzi, maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Program jednostki modułowej wskazane jest realizowa

ć

metod

ą

ć

wicze

ń

praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu oraz

pokazu z obja

ś

nieniem.

Pomiary wielko

ś

ci geometrycznych powinny by

ć

poprzedzone

realizacj

ą

tre

ś

ci z zakresu tolerancji i pasowa

ń

. Poniewa

ż

ich

zrozumienie mo

ż

e sprawi

ć

uczniom trudno

ś

ci, podczas wprowadzania

i utrwalania poj

ęć

z tego zakresu nale

ż

y przeprowadzi

ć

znaczn

ą

ilo

ść

ć

wicze

ń

obliczeniowych.

Szczególnie trudna dla uczniów mo

ż

e by

ć

zło

ż

ono

ść

procesu

wytwarzania wyrobu, stanowi

ą

cego ci

ą

g czynno

ś

ci od planowania,

poprzez wykonanie, a

ż

do kontroli ko

ń

cowej. Nauczyciel powinien

podkre

ś

la

ć

konieczno

ść

przestrzegania kolejno

ś

ci post

ę

powania przy

realizacji procesu technologicznego, wychodz

ą

c od okre

ś

lenia potrzeb

i ko

ń

cz

ą

c na wytworzeniu wyrobu finalnego. Do kształtowania

umiej

ę

tno

ś

ci z tego zakresu zaleca si

ę

zastosowa

ć

metod

ę

ć

wicze

ń

praktycznych.

Ć

wiczenia praktyczne powinien poprzedzi

ć

pokaz z obja

ś

nieniem.

Podczas pokazu opis słowny nale

ż

y ograniczy

ć

do minimum, natomiast

demonstrowa

ć

jak najwi

ę

cej przykładów czynno

ś

ci, zwracaj

ą

c uwag

ę

na

prawidłowe ich wykonywanie. Wskazane jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia, wskazywał popełniane bł

ę

dy oraz

naprowadzał na wła

ś

ciwy tok pracy. Bardzo wa

ż

ne jest zwracanie uwagi

na przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas

wykonywania zada

ń

, staranno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

i natychmiastowe

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

46

korygowanie bł

ę

dów. Stanowiska

ć

wiczeniowe powinny by

ć

wyposa

ż

one

w niezb

ę

dny sprz

ę

t, narz

ę

dzia, materiały i pomoce dydaktyczne.

Uczniom nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, takich

jak: normy, dokumentacja techniczna, dokumentacja warsztatowa,
instrukcje oraz poradniki.

Realizuj

ą

c

proces

kształcenia

nale

ż

y

korzysta

ć

z

pomocy

dydaktycznych, a w szczególno

ś

ci: filmów dydaktycznych, modeli,

schematów, plansz i foliogramów. Cennym uzupełnieniem mo

ż

e by

ć

zorganizowanie

wycieczki

dydaktycznej

do

przedsi

ę

biorstwa

mechanicznego, w celu obserwacji przebiegu wytwarzania cz

ęś

ci

maszyn. Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

, aby przed projekcj

ą

filmu lub wycieczk

ą

dydaktyczn

ą

ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni techniki wytwarzania

materiałów i warsztatach w grupie do 15 uczniów.

Ć

wiczenia praktyczne

uczniowie powinni wykonywa

ć

w pracowni w zespołach 2 - 3 osobowych,

a w warsztatach indywidualnie.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

obowi

ą

zuj

ą

cymi na stanowisku

ć

wiczeniowym.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji tre

ś

ci programowych jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Pozwoli to na uzyskanie informacji o post

ę

pach ucznia w nauce,

umo

ż

liwi rozpoznawanie i korygowanie pojawiaj

ą

cych si

ę

trudno

ś

ci

dydaktycznych.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie sprawdzianów

ustnych, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, ukierunkowanej obserwacji

czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Wiadomo

ś

ci teoretyczne, niezb

ę

dne do wykonania

ć

wicze

ń

, mog

ą

by

ć

sprawdzane poprzez dyskusj

ę

lub pogadank

ę

. Dokonuj

ą

c kontroli

w formie ustnej nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na umiej

ę

tno

ść

operowania

zdobyt

ą

wiedz

ą

, jako

ść

wypowiedzi, poprawne stosowanie poj

ęć

technicznych oraz wnioskowanie.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

. Kryteria

słu

żą

ce do oceny poziomu opanowania umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych

powinny uwzgl

ę

dnia

ć

:

przestrzeganie przepisów bhp i ochrony ppo

ż

.,

dobór odpowiednich narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, urz

ą

dze

ń

i materiałów do

wykonywanych zada

ń

,

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

47

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

,

prawidłowe mocowanie materiałów i narz

ę

dzi,

zachowanie kolejno

ś

ci wykonywania czynno

ś

ci według obowi

ą

zuj

ą

cej

technologii,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych prac,

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Wskazane jest, aby ucze

ń

dokonał oceny

swojej pracy według przygotowanego przez nauczyciela arkusza oceny
post

ę

pów. Nast

ę

pnie nauczyciel powinien dokona

ć

kontroli według tego

samego

arkusza,

oceniaj

ą

c

poprawno

ść

,

jako

ść

,

dokładno

ść

i staranno

ść

wykonania zadania

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

przeprowadzi

ć

test praktyczny z zadaniami typu próba pracy lub

zadaniami nisko symulowanymi. Do zada

ń

nale

ż

y opracowa

ć

kryteria

oceny i schemat punktowania.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wynik testu

praktycznego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.























background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

48

Moduł 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki

plastycznej

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

dobiera

ć

maszyny i urz

ą

dzenia przemysłowe do okre

ś

lonych zada

ń

,

dobiera

ć

ś

rodki transportu w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju transportowanego

materiału,

rozró

ż

nia

ć

procesy eksploatacyjne maszyn i urz

ą

dze

ń

: u

ż

ytkowanie,

obsługiwanie, zasilanie,

rozró

ż

nia

ć

zjawiska fizykochemiczne towarzysz

ą

ce procesom

destrukcyjnym w eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki

plastycznej,

rozró

ż

nia

ć

układy smarowania maszyn i urz

ą

dze

ń

,

dobiera

ć

materiały eksploatacyjne,

rozró

ż

nia

ć

czynniki i procesy powoduj

ą

ce zu

ż

ycie i uszkodzenie

maszyn i urz

ą

dze

ń

,

rozró

ż

nia

ć

podstawowe metody zabezpieczania metali przed korozj

ą

,

rozpoznawa

ć

stan techniczny u

ż

ytkowanych maszyn i urz

ą

dze

ń

,

charakteryzowa

ć

rodzaje obsługi i wykazywa

ć

ich wpływ na

prawidłow

ą

prac

ę

maszyn i urz

ą

dze

ń

,

wykonywa

ć

czynno

ś

ci konserwacyjne,

wykonywa

ć

prace monta

ż

owo-demonta

ż

owe,

wykonywa

ć

drobne naprawy, wymian

ę

cz

ęś

ci, regulacj

ę

zespołów

i całego urz

ą

dzenia oraz przeprowadza

ć

próby po naprawie,

przestrzega

ć

przepisów bhp, ochrony ppo

ż

., ochrony

ś

rodowiska oraz

Dozoru Technicznego podczas eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzysta

ć

z PN, dokumentacji technicznej, Dokumentacji Techniczno-

Ruchowej, katalogów, poradników.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

812[01].Z1.01

Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych

oraz transportowych

104

812[01].Z1.02

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

220

Razem

324

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

49

3. Schemat układu jednostek modułowych



4. Literatura

Bo

ż

enko L.: Maszynoznawstwo. WSiP, Warszawa 1996

Górecki A., Grzegórski Z.: Monta

ż

, naprawa i eksploatacja maszyn

i urz

ą

dze

ń

przemysłowych. WSiP, Warszawa 1998

Legutko S.: Podstawy eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

. WSiP,

Warszawa 2004
Romaniuk Z.: Transport wewn

ę

trzny w hutach. WSiP, Warszawa 1981




Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.

812[01].Z1

Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej

812[01].Z1.01

Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz transportowych

812[01].Z1.02

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn

i urz

ą

dze

ń

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

50

Jednostka modułowa 812[01].Z1.01
Dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz

transportowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

proces produkcyjny i technologiczny,

dokona

ć

klasyfikacji maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych,

scharakteryzowa

ć

zespół, podzespół i mechanizm maszyny,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

działania układów pneumatycznych

i hydraulicznych,

rozró

ż

ni

ć

elementy nap

ę

dów hydraulicznych i pneumatycznych,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

pracy pomp hydraulicznych,

dobra

ć

urz

ą

dzenie techniczne do tłoczenia powietrza i cieczy,

sklasyfikowa

ć

i scharakteryzowa

ć

spr

ęż

arki,

zastosowa

ć

spr

ęż

ark

ę

w instalacjach spr

ęż

onego powietrza,

sklasyfikowa

ć

wentylatory,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

wentylatorów osiowych i promieniowych,

okre

ś

li

ć

parametry wentylatora,

dobra

ć

wentylator do instalacji wentylacyjnej,

okre

ś

li

ć

wykorzystanie spr

ęż

arek i wentylatorów w procesach

technologicznych obróbki plastycznej i cieplnej,

sklasyfikowa

ć

urz

ą

dzenia do transportu wewn

ę

trznego,

scharakteryzowa

ć

podstawowe typy magazynów,

sklasyfikowa

ć

d

ź

wignice,

okre

ś

li

ć

cechy d

ź

wignic wg PN,

rozró

ż

ni

ć

elementy d

ź

wignic,

sklasyfikowa

ć

d

ź

wigniki i okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje ci

ę

gników i wskaza

ć

zastosowanie,

sklasyfikowa

ć

suwnice wg PN,

rozró

ż

ni

ć

elementy i podstawowe zespoły suwnic,

sklasyfikowa

ć

przeno

ś

niki, obja

ś

ni

ć

ich budow

ę

i zastosowanie,

scharakteryzowa

ć

uprawnienia zawodowe do obsługi urz

ą

dze

ń

transportu wewn

ę

trznego,

wskaza

ć

instytucje

nadzoruj

ą

ce

prace

urz

ą

dze

ń

transportu

wewn

ę

trznego,

skorzysta

ć

z dokumentacji technicznej, Polskich Norm oraz

katalogów.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

51

2. Materiał nauczania

Proces produkcyjny.
Proces technologiczny.
Klasyfikacja maszyn przemysłowych.
Zespół, podzespół i mechanizmy maszyny.
Klasyfikacja i budowa pomp hydraulicznych.
Nap

ę

dy hydrauliczne.

Nap

ę

dy pneumatyczne.

Spr

ęż

arki i wentylatory.

Magazyny materiałów i wyrobów hutniczych.
Klasyfikacja urz

ą

dze

ń

do transportu wewn

ę

trznego.

Klasyfikacja d

ź

wignic.

Elementy d

ź

wignic.

D

ź

wigniki: rodzaje, budowa i zastosowanie.

Wci

ą

garki i wyci

ą

gi.

Suwnice; klasyfikacja, elementy konstrukcyjne, mechanizmy.
Przeno

ś

niki ci

ę

gnowe i bezci

ę

gnowe.

Uprawnienia do obsługi urz

ą

dze

ń

transportu wewn

ę

trznego.

Przepisy instytucji nadzoruj

ą

cych.

3.

Ć

wiczenia

Rozpoznawanie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych.

Okre

ś

lanie wyst

ę

puj

ą

cych w maszynach zespołów, podzespołów

i cz

ęś

ci na podstawie dokumentacji konstrukcyjnej.

Dobieranie pomp hydraulicznych na podstawie danych technicznych

zawartych w DTR.

Dobieranie z katalogu spr

ęż

arki do okre

ś

lonych warunków pracy.

Obliczanie wydajno

ś

ci obj

ę

to

ś

ciowej wentylatora promieniowego.

Dobieranie z katalogu wentylatora do okre

ś

lonych warunków pracy.

Dobieranie urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo-transportowych do transportu

wewn

ą

trzzakładowego.

Rozró

ż

nianie

mechanizmów

stosowanych

w

urz

ą

dzeniach

d

ź

wigowych.

Odczytywanie

Dokumentacji

Techniczno-Ruchowej

urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowych.

Rozró

ż

nianie elementów konstrukcyjnych suwnicy.

Rozró

ż

nianie rodzajów przeno

ś

ników.


4.

Ś

rodki dydaktyczne

Foliogramy i plansze o tematyce dotycz

ą

cej wykorzystania maszyn

i urz

ą

dze

ń

przemysłowych i urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo – transportowych

w procesach technologicznych obróbki plastycznej i obróbki cieplnej.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

52

Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz

urz

ą

dze

ń

transportowo – d

ź

wigowych.

Modele układów pneumatycznych i hydraulicznych.
Modele pomp hydraulicznych, spr

ęż

arek i wentylatorów.

Modele d

ź

wignic i przeno

ś

ników.

Spr

ęż

arki.

Pompy hydrauliczne.
Wentylatory.
Elementy d

ź

wignic.

Schematy kinematyczne urz

ą

dze

ń

transportowych.

Dokumentacje Techniczno-Ruchowe maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych.

Dokumentacje Techniczno-Ruchowe urz

ą

dze

ń

transportowych.

Katalogi maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Instrukcje u

ż

ytkowania urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo-transportowych.

Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

dotycz

ą

c

ą

stosowania maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo-transportowych w procesach technologicznych obróbki

plastycznej i cieplnej. Podczas jego realizacji nale

ż

y ł

ą

czy

ć

teori

ę

z praktyk

ą

poprzez odpowiedni dobór

ć

wicze

ń

, wykorzystywanie

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów z innych obszarów tematycznych

oraz rozwija

ć

umiej

ę

tno

ść

samokształcenia i korzystania z innych ni

ż

podr

ę

cznikowe

ź

ródeł informacji.

W procesie nauczania-uczenia si

ę

proponuje si

ę

stosowa

ć

nast

ę

puj

ą

ce metody: pogadank

ę

dydaktyczn

ą

, dyskusj

ę

dydaktyczn

ą

,

metod

ę

przewodniego tekstu, pokaz z opisem maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz

ć

wiczenia. Podczas omawiania maszyn i urz

ą

dze

ń

nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na ich rodzaje, budow

ę

i zastosowanie. Ka

ż

dy ucze

ń

powinien

mie

ć

mo

ż

liwo

ść

bezpo

ś

redniej identyfikacji maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych oraz urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo - transportowych.

Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre

ś

ci wskazane jest

wykonywanie pokazów z obja

ś

nieniem. Budow

ę

i zasad

ę

działania

maszyn i urz

ą

dze

ń

nale

ż

y wyja

ś

nia

ć

na rzeczywistych maszynach

i urz

ą

dzeniach lub modelach dydaktycznych. Obja

ś

nienie mo

ż

na

wspomóc filmem dydaktycznym, foliogramami, schematami, planszami,
a tak

ż

e programami komputerowymi symuluj

ą

cymi prac

ę

urz

ą

dze

ń

.

Podczas

ć

wicze

ń

uczniowie powinni posługiwa

ć

si

ę

DTR, przepisami

Dozoru Technicznego, katalogami maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz poradnikami.

Wskazane jest korzystanie z Internetu w celu pozyskiwania informacji na
temat dost

ę

pnych maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych i urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo-transportowych w Polsce i na

ś

wiecie. Przykładowe

ć

wiczenia

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

53

zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez

nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od

potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci szkoły.

Program jednostki nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni podstaw budowy

i eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

w grupie do 15 uczniów. Podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

uczniowie powinni pracowa

ć

w zespołach 2-3

osobowych.


6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Pozwoli to na uzyskanie informacji o post

ę

pach ucznia w nauce oraz

na rozpoznawanie pojawiaj

ą

cych si

ę

trudno

ś

ci w opanowaniu tre

ś

ci

kształcenia.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej osi

ą

gni

ę

cia ucznia

mo

ż

na ocenia

ć

na podstawie ustnych sprawdzianów, ukierunkowanej

obserwacji czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

oraz

testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Dokonuj

ą

c kontroli w formie ustnej nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na

umiej

ę

tno

ś

ci operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, jako

ść

wypowiedzi, poprawne

stosowanie poj

ęć

technicznych oraz wnioskowanie.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

na podstawie

obserwacji wykonywania czynno

ś

ci podczas

ć

wicze

ń

. Podczas

obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

korzystanie z poradników, katalogów, Dokumentacji Techniczno-

Ruchowej,

analizowanie i ocenianie informacji z ró

ż

nych

ź

ródeł,

identyfikowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych,

dobieranie maszyn i urz

ą

dze

ń

przemysłowych do procesu

technologicznego,

dobieranie urz

ą

dze

ń

d

ź

wigowo-transportowych do okre

ś

lonego

przeznaczenia,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu, oceniaj

ą

c poprawno

ść

i jako

ść

wykonanego zadania.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu

pisemnego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

54

Jednostka modułowa 812[01].Z1.02
U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wyja

ś

ni

ć

podstawowe poj

ę

cia zwi

ą

zane z eksploatacj

ą

maszyn

i urz

ą

dze

ń

,

rozró

ż

ni

ć

zjawiska

fizykochemiczne

towarzysz

ą

ce

procesom

destrukcyjnym w eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki

plastycznej,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe rodzaje materiałów eksploatacyjnych,

dobra

ć

materiały smarowe do elementów maszyn i urz

ą

dze

ń

, zgodnie

z DTR,

rozró

ż

ni

ć

układy smarowania maszyn i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych

w procesach obróbki plastycznej,

okre

ś

li

ć

sposoby ochrony przed korozj

ą

,

dobra

ć

ś

rodki ochrony przed korozj

ą

,

okre

ś

li

ć

warunki techniczne u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

,

zastosowa

ć

zasady u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

zgodnie

z przeznaczeniem,

scharakteryzowa

ć

podstawowe operacje i czynno

ś

ci monta

ż

owe,

dobra

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy do wykonywania monta

ż

u, demonta

ż

u,

wykona

ć

monta

ż

typowych cz

ęś

ci maszyn,

wykona

ć

demonta

ż

typowych cz

ęś

ci maszyn,

scharakteryzowa

ć

rodzaje obsługi i wykazywa

ć

ich wpływ na

prawidłow

ą

prac

ę

maszyn i urz

ą

dze

ń

,

rozpozna

ć

stan techniczny u

ż

ytkowanych maszyn i urz

ą

dze

ń

,

okre

ś

li

ć

zakres przegl

ą

du i naprawy maszyn i urz

ą

dze

ń

na podstawie

Dokumentacji Techniczno-Ruchowej,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z konserwacj

ą

maszyny (czyszczenie,

smarowanie,

sprawdzanie

stanu

technicznego),

zgodnie

z Dokumentacj

ą

Techniczno-Ruchow

ą

,

dobra

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy do wykonania naprawy,

wykona

ć

drobne naprawy, wymian

ę

cz

ęś

ci, regulacj

ę

zespołów

i całego urz

ą

dzenia,

przeprowadzi

ć

próby po naprawie,

zastosowa

ć

przepisy bhp, dozoru technicznego, ochrony ppo

ż

.

i ochrony

ś

rodowiska podczas wykonywania pracy,

skorzysta

ć

z dokumentacji technicznej, Dokumentacji Techniczno-

Ruchowej, dokumentacji warsztatowej, norm, poradników.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

55

2. Materiał nauczania

Podstawowe poj

ę

cia dotycz

ą

ce eksploatacji obiektów technicznych.

Fizyko-chemiczne podstawy eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Tarcie i jego rodzaje.
Smarowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Materiały eksploatacyjne – klasyfikacja materiałów eksploatacyjnych,
gospodarka materiałami eksploatacyjnymi.
Korozja metali.
Proces technologiczny monta

ż

u.

Zasady i organizacja procesu monta

ż

u i demonta

ż

u maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Dokumentacja techniczna monta

ż

u.

Zu

ż

ycie i uszkodzenie elementów maszyn.

Zasady u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Przegl

ą

dy techniczne.

Zasady naprawy maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Proces technologiczny naprawy maszyn.
Weryfikacja cz

ęś

ci maszyn.

Metody regeneracji elementów maszyn.
Urz

ą

dzenia i przyrz

ą

dy wykorzystywane podczas obsługi technicznej

maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

obowi

ą

zuj

ą

ce

w

procesie

u

ż

ytkowania

i obsługiwania maszyn i urz

ą

dze

ń

.


3.

Ć

wiczenia

Rozpoznawanie materiałów eksploatacyjnych.

Dobieranie smarów i innych materiałów eksploatacyjnych na

podstawie Dokumentacji Techniczno-Ruchowej.

Analizowanie

instrukcji

smarowania

maszyn

i

urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w procesach technologicznych.

Planowanie składowania zu

ż

ytych materiałów eksploatacyjnych.

Diagnozowanie na podstawie ogl

ę

dzin stanu technicznego maszyn

i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w procesach technologicznych.

Analizowanie wpływu stanu technicznego maszyn i urz

ą

dze

ń

na

przebieg procesu technologicznego.

Ocenianie stanu technicznego wybranego urz

ą

dzenia do obróbki

plastycznej.

Udział

w

wykonywaniu

typowych

operacji

technologicznych

z wykorzystaniem maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki cieplnej

i plastycznej.

Wykonywanie czynno

ś

ci smarowniczych maszyn i urz

ą

dze

ń

do

obróbki plastycznej w ramach obsługi technicznej.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

56

Wykonywanie konserwacji wybranego urz

ą

dzenia do obróbki

plastycznej.

Organizowanie stanowiska do naprawy.

Ustalanie na podstawie dokumentacji technicznej przebiegu monta

ż

u

i demonta

ż

u zespołu maszyny lub urz

ą

dzenia.

Wykonywanie demonta

ż

u przekładni mechanicznej.

Przeprowadzanie weryfikacji cz

ęś

ci maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz

kwalifikowanie ich do naprawy.

Wykonywanie wymiany typowych cz

ęś

ci maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Wykonywanie naprawy cz

ęś

ci roboczych maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Przeprowadzanie obsługi technicznej wybranego urz

ą

dzenia do

transportu o ruchu przerywanym.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z uruchomieniem urz

ą

dzenia

grzewczego po naprawie.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z remontem maszyn ku

ź

niczych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Plansze, foliogramy dotycz

ą

ce materiałów eksploatacyjnych, systemów

smarowania oraz diagnozowania stanu technicznego, u

ż

ytkowania

i obsługi technicznej maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej i obróbki

cieplnej.
Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce eksploatacji obiektów technicznych.

Materiały eksploatacyjne.
Modele maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki plastycznej.

Modele maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.

Narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy wykorzystywane w procesie eksploatacji maszyn

i urz

ą

dze

ń

.

Maszyny, urz

ą

dzenia, zespoły, elementy maszyn przeznaczone do

naprawy i konserwacji.
Polskie Normy, poradniki.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa maszyn i urz

ą

dze

ń

do obróbki

plastycznej i obróbki cieplnej.
Katalogi dotycz

ą

ce materiałów eksploatacyjnych, elementów maszyn.

Instrukcje smarowania maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Instrukcje bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

z zakresu u

ż

ytkowania i obsługi technicznej maszyn i urz

ą

dze

ń

.

W procesie kształcenia nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

uzyskane w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

57

Podczas jego realizacji nale

ż

y przede wszystkim kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci wykonywania prac z zakresu naprawy i konserwacji maszyn

i urz

ą

dze

ń

oraz utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy i prawidłowego

u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

.

W procesie nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y stosowa

ć

metod

ę

tekstu

przewodniego,

ć

wicze

ń

praktycznych oraz pokazu z obja

ś

nieniem. Maj

ą

c

na celu samodzielne wykonywanie

ć

wicze

ń

przez uczniów, nale

ż

y

przygotowa

ć

odpowiednie instrukcje lub tekst przewodni. Uczniowie

korzystaj

ą

c z pyta

ń

prowadz

ą

cych zawartych w przewodnim tek

ś

cie lub

w instrukcji do

ć

wicze

ń

oraz materiałów

ź

ródłowych planuj

ą

przebieg

ć

wiczenia, organizuj

ą

stanowisko pracy i wykonuj

ą

zadanie. Wskazane

jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia,

wskazywał popełniane bł

ę

dy oraz naprowadzał na wła

ś

ciwy tok pracy.

Bardzo wa

ż

ne jest zwracanie uwagi na przestrzeganie przepisów bhp

podczas wykonywania zada

ń

, korzystanie z dokumentacji technicznej,

jako

ść

wykonania

poszczególnych

operacji

i

natychmiastowe

korygowanie bł

ę

dów. Stanowiska

ć

wiczeniowe powinny by

ć

wyposa

ż

one

w niezb

ę

dny sprz

ę

t, narz

ę

dzia, urz

ą

dzenia, materiały i pomoce

dydaktyczne. Uczniom nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł

informacji, takich jak: normy, Dokumentacja Techniczno-Ruchowa,
dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki. Du

ż

e znaczenie

dla

opanowania

celów

kształcenia

ma

wykorzystanie

filmów

dydaktycznych.

Nale

ż

y

pami

ę

ta

ć

,

aby

przed

projekcj

ą

filmu

ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów, a po obejrzeniu filmu przeprowadzi

ć

dyskusj

ę

i podsumowanie. W trakcie realizacji programu nale

ż

y równie

ż

kształtowa

ć

postawy zawodowe oraz umiej

ę

tno

ś

ci komunikowania si

ę

,

zespołowego podejmowania decyzji, rozwi

ą

zywania problemów oraz

prezentacji wykonanych prac.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni podstaw budowy

i eksploatacji maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz warsztatach, w grupie do 15

uczniów. Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania

ć

wicze

ń

pracowali indywidualnie lub w zespołach 2-3 osobowych.

Realizacja tre

ś

ci programowych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

równie

ż

w przedsi

ę

biorstwach

obróbki plastycznej (walcowniach, ku

ź

niach,

ci

ą

garniach, tłoczniach).
Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych, nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska, obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym

stanowisku.



background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

58

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

W kryteriach oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz zakres

opanowania przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci i wiadomo

ś

ci wynikaj

ą

cych ze

szczegółowych celów kształcenia.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej osi

ą

gni

ę

cia ucznia

mo

ż

na ocenia

ć

na podstawie ustnych sprawdzianów, ukierunkowanej

obserwacji czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

oraz

testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Wiadomo

ś

ci teoretyczne niezb

ę

dne do wykonywania

ć

wicze

ń

mog

ą

by

ć

sprawdzane poprzez dyskusj

ę

lub pogadank

ę

dydaktyczn

ą

.

Dokonuj

ą

c kontroli w formie ustnej nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na umiej

ę

tno

ść

operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, jako

ść

wypowiedzi, poprawne stosowanie

poj

ęć

technicznych oraz wnioskowanie.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

na podstawie

obserwacji wykonywania czynno

ś

ci podczas

ć

wicze

ń

. Kryteria słu

żą

ce

do oceny poziomu opanowania umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych powinny

obejmowa

ć

:

przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppo

ż

. oraz ochrony

ś

rodowiska,

planowanie wykonania

ć

wiczenia,

przygotowanie stanowiska do wykonania

ć

wiczenia,

zachowanie kolejno

ś

ci wykonywania czynno

ś

ci według obowi

ą

zuj

ą

cej

technologii,

jako

ść

wykonania,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze

ń

powinien samodzielnie sprawdzi

ć

wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast

ę

pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia

poprawno

ś

ci i jako

ść

wykonanego zadania.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru

oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub zadaniami
nisko symulowanymi. Do zada

ń

testu praktycznego nale

ż

y opracowa

ć

kryteria oceny i schemat punktowania.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

59

Moduł 812[01].Z2
Technologia

wytwarzania

wyrobów

metodami

obróbki plastycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

okre

ś

la

ć

podstawowe mechanizmy odkształcenia plastycznego,

okre

ś

la

ć

wpływ obróbki plastycznej na wła

ś

ciwo

ś

ci i struktur

ę

metalu,

charakteryzowa

ć

obróbk

ę

plastyczn

ą

na zimno i na gor

ą

co,

wykonywa

ć

podstawowe operacje obróbki cieplnej i cieplno-

chemicznej oraz ocenia

ć

ich wpływ na struktur

ę

i wła

ś

ciwo

ś

ci stopów,

analizowa

ć

wady spowodowane niewła

ś

ciwie przeprowadzon

ą

obróbk

ą

ciepln

ą

,

charakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,

rozró

ż

nia

ć

materiały wsadowe do obróbki plastycznej stali, metali

nie

ż

elaznych i ich stopów,

charakteryzowa

ć

przebieg procesu nagrzewania metali do obróbki

plastycznej,

okre

ś

la

ć

wpływ temperatury i czasu nagrzewania na plastyczno

ść

stali, metali nie

ż

elaznych i ich stopów,

charakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia do nagrzewania wsadu,

klasyfikowa

ć

i charakteryzowa

ć

metody obróbki plastycznej stali,

metali nie

ż

elaznych i ich stopów,

charakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia

podstawowe

i

pomocnicze

wykorzystywane w procesach technologicznych obróbki plastycznej,

wykonywa

ć

nieskomplikowane cz

ęś

ci metodami obróbki plastycznej,

wydawa

ć

, przyjmowa

ć

i ewidencjonowa

ć

narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy

i materiały,

stosowa

ć

zasady u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

podczas

wykonywania obróbki cieplnej i plastycznej,

posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

, Polskimi Normami oraz

bran

ż

owymi i zakładowymi normami i inn

ą

literatur

ą

techniczn

ą

,

stosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy.






background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

60

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej


Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

812[01].Z2.01 Posługiwanie si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami

z zakresu obróbki plastycznej

18

812[01].Z2.02 Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-

chemicznej

72

812[01].Z2.03 Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki

plastycznej

92

812[01].Z2.04 Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania

i ci

ą

gnienia

174

812[01].Z2.05 Wykonywanie wyrobów w procesie kucia

114

812[01].Z2.06 Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia

70

Razem

540

3. Schemat układu jednostek modułowych



















812[01].Z2

Technologia wytwarzania

wyrobów metodami obróbki

plastycznej

812[01].Z2.02

Wykonywanie operacji obróbki

cieplnej i cieplno - chemicznej

812[01].Z2.01

Posługiwanie si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami

z

zakresu obróbki

plastycznej

812[01].Z2.03

Przygotowanie i nagrzewanie

wsadu do obróbki plastycznej

812[01].Z3.04

Wykonywanie wyrobów

w procesie walcowania

i ci

ą

gnienia

812[01].Z3.05

Wykonywanie wyrobów

w procesie kucia

812[01].Z3.06

Wykonywanie wyrobów

w

procesie tłoczenia

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

61

4. Literatura

Dobrza

ń

ski

L.:

Metaloznawstwo

i

obróbka

cieplna.

WSiP,

Warszawa 1997
Erbel S., Kuczy

ń

ski K., Marciniak Z.: Obróbka plastyczna. PWN,

Warszawa 1981

Gabryszewski Z., Gronostajski J.: Mechanika procesów obróbki
plastycznej. PWN, Warszawa 1991
Gadzi

ń

ski S.: Obróbka plastyczna metali, Wyd. PŁ, Bielsko- Biała 1996

Karpi

ń

ski T.: In

ż

ynieria produkcji. WNT, Warszawa 2004

Lisica A., Ostrowski B., Ziewiec W.: Laboratorium Materiałoznawstwa.
Wydawnictwo Politechniki Radomskiej, Radom 2006
Mały poradnik mechanika. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1999
Romanowski W. P.: Poradnik obróbki plastycznej na zimno. WNT,
Warszawa 1986
Wojtku F., Bukała W.: Materiałoznawstwo cz

ęść

1 i 2. WSiP,

Warszawa 1999
Wyrzykowski J., Pleszakow E., Sieniawski I.: Odkształcanie i p

ę

kanie

metali. WNT, Warszawa,1999

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

62

Jednostka modułowa 812[01].Z2.01
Posługiwanie si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami z zakresu

obróbki plastycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cie plastyczno

ść

metalu,

wyja

ś

ni

ć

wpływ obróbki plastycznej na struktur

ę

i wła

ś

ciwo

ś

ci metalu,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe sposoby obróbki plastycznej,

okre

ś

li

ć

zalety techniczne obróbki plastycznej,

okre

ś

li

ć

podstawowe mechanizmy odkształcenia plastycznego,

uzasadni

ć

wykorzystanie

plastycznych

wła

ś

ciwo

ś

ci

metali

w procesach obróbki plastycznej,

rozró

ż

ni

ć

poj

ę

cia: stopie

ń

gniotu, zgniot i tekstura zgniotu,

umocnienie, rekrystalizacja,

wykaza

ć

wpływ temperatury na plastyczno

ść

metali,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

stałej obj

ę

to

ś

ci,

wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cie stopienia przerobu plastycznego,

scharakteryzowa

ć

obróbk

ę

plastyczn

ą

na gor

ą

co,

scharakteryzowa

ć

obróbk

ę

plastyczn

ą

na zimno,

wskaza

ć

sposób usuni

ę

cia zmian w metalu spowodowanych

odkształceniem plastycznym,

skorzysta

ć

z wykresu

ż

elazo-cementyt,

skorzysta

ć

z literatury technicznej, norm, poradników.


2. Materiał nauczania

Podstawowe wiadomo

ś

ci z mechaniki odkształce

ń

plastycznych.

Podstawowe sposoby obróbki plastycznej.
Wpływ obróbki plastycznej na wła

ś

ciwo

ś

ci i struktur

ę

metali.

Wpływ temperatury na opór plastyczny metali.
Zasada stałej obj

ę

to

ś

ci.

Stopie

ń

przerobu plastycznego.

Zgniot i rekrystalizacja.

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie krzepni

ę

cia czystego metalu i krzepni

ę

cia wlewka.

Rozró

ż

nianie sposobów obróbki plastycznej.

Rozró

ż

nianie elementów wykonanych ró

ż

nymi technikami obróbki

plastycznej.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

63

Okre

ś

lanie struktury stali niestopowej w temperaturze obróbki

plastycznej na gor

ą

co i w temperaturze otoczenia na podstawie

wykresu

ż

elazo-cementyt.

Analizowanie zmian struktury zachodz

ą

cych w wyniku odkształcenia

plastycznego na zimno i na gor

ą

co.

Okre

ś

lanie temperatury rekrystalizacji.

Analizowanie zmian struktury zachodz

ą

cych w wyniku zdrowienia

i rekrystalizacji.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Wykres

ż

elazo-cementyt.

Filmy dydaktyczne przedstawiaj

ą

ce sposoby obróbki plastycznej.

Prezentacje multimedialne dotycz

ą

ce przeróbki plastycznej na zimno

i gor

ą

co.

Albumy struktur metali i stopów.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Tre

ść

jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz

ą

ce

teoretycznych

podstaw

obróbki

plastycznej.

Osi

ą

gni

ę

cie

celów

kształcenia uj

ę

tych w programie nauczania jest konieczne do

zrozumienia i przyswojenia tre

ś

ci zawartych w programie nast

ę

pnych

jednostek modułowych i modułów.

W procesie nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y wykorzysta

ć

umiej

ę

tno

ś

ci

nabyte przez uczniów w jednostce modułowej 812[01].O1.03 Stosowanie
materiałów konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych.

Do osi

ą

gni

ę

cia zało

ż

onych celów kształcenia poleca si

ę

metody:

pogadanki dydaktycznej, pokazu z obja

ś

nieniem, dyskusji dydaktycznej

i

ć

wicze

ń

praktycznych. Du

ż

o czasu nale

ż

y po

ś

wi

ę

ci

ć

na pokazy

i

ć

wiczenia, co ułatwi uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy

oraz opanowanie zało

ż

onych umiej

ę

tno

ś

ci.

Nauczyciel powinien przygotowa

ć

materiały potrzebne do wykonania

pokazów i

ć

wicze

ń

.

Ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

, która mo

ż

e by

ć

wykorzystana w czasie zaj

ęć

. Wskazane jest

równie

ż

prezentowanie filmów dydaktycznych. Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

, aby

przed projekcj

ą

filmu ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów, za

ś

po

obejrzeniu przeprowadzi

ć

dyskusj

ę

.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni techniki wytwarzania

materiałów w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły 2-3
osobowe.


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

64

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

w sposób ci

ą

gły i systematyczny w toku realizacji jednostki modułowej,

według kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

W trakcie realizacji programu jednostki nale

ż

y ocenia

ć

osi

ą

gni

ę

cia

uczniów

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych,

sprawdzianów

pisemnych, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, ukierunkowanej obserwacji

czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Dokonuj

ą

c kontroli w formie ustnej nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na

umiej

ę

tno

ść

operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, jako

ść

wypowiedzi, poprawne

stosowanie poj

ęć

technicznych oraz wnioskowanie.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne nale

ż

y sprawdza

ć

na podstawie obserwacji

czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

, zwracaj

ą

c

szczególn

ą

uwag

ę

na:

okre

ś

lanie wpływu temperatury na plastyczno

ść

metali,

rozró

ż

nianie

podstawowych

mechanizmów

odkształcenia

plastycznego,

klasyfikowanie i charakteryzowanie metod obróbki plastycznej metali,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych

ć

wicze

ń

.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie

testu

pisemnego

z

zadaniami

zamkni

ę

tymi

wielokrotnego wyboru.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wynik testu

pisemnego oraz poziom wykonanych

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

65

Jednostka modułowa 812[01].Z2.02
Wykonywanie operacji obróbki cieplnej i cieplno-
chemicznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

okre

ś

li

ć

cel, metody i zakres stosowania obróbki cieplnej i cieplno-

chemicznej,

wyja

ś

ni

ć

przemiany zachodz

ą

ce w stali podczas nagrzewania,

wygrzewania i chłodzenia,

scharakteryzowa

ć

wy

ż

arzanie, hartowanie, odpuszczanie, ulepszanie

cieplne oraz naw

ę

glanie, azotowanie, w

ę

gloazotowanie,

scharakteryzowa

ć

aluminiowanie, chromowanie i bromowanie,

wyja

ś

ni

ć

istot

ę

i okre

ś

li

ć

zalety obróbki jonowej,

dobra

ć

rodzaj obróbki cieplnej do

żą

danych wła

ś

ciwo

ś

ci po obróbce,

dobra

ć

parametry obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,

rozró

ż

ni

ć

urz

ą

dzenia do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,

obsłu

ż

y

ć

piece komorowe do nagrzewania i wanny hartownicze,

wykona

ć

podstawowe operacje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej

oraz oceni

ć

ich wpływ na struktur

ę

i wła

ś

ciwo

ś

ci stopów,

sprawdzi

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

zanalizowa

ć

wady spowodowane niewła

ś

ciwie przeprowadzon

ą

obróbk

ą

ciepln

ą

,

zastosowa

ć

przepisy bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska

podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej,

skorzysta

ć

z dokumentacji technologicznej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Ogólna charakterystyka zabiegów obróbki cieplnej.
Przemiany zachodz

ą

ce w stali podczas nagrzewania, wygrzewania

i chłodzenia.
Wpływ obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej na wła

ś

ciwo

ś

ci i struktur

ę

metali i ich stopów.
Rodzaje wy

ż

arzania.

Hartowanie powierzchniowe i na wskro

ś

.

Odpuszczanie i ulepszanie cieplne.
Obróbka cieplno-chemiczna.
Budowa i obsługa urz

ą

dze

ń

do obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.

Regulacja i pomiar temperatury.
Wady wyrobów spowodowane niewła

ś

ciwie przeprowadzon

ą

obróbk

ą

ciepln

ą

i cieplno-chemiczn

ą

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

66

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.


3.

Ć

wiczenia

Badanie wła

ś

ciwo

ś

ci wyrobu przed i po obróbce cieplnej.

Dobieranie temperatury i czasu wy

ż

arzania dla ró

ż

nych gatunków

stali.

Wyznaczanie temperatury hartowania dla stali niestopowej na

podstawie wykresu

ż

elazo-cementyt.

Dobieranie temperatury, czasu nagrzewania i o

ś

rodka chłodz

ą

cego

do ulepszania cieplnego wyrobów ze stali niestopowej (w

ę

glowej)

i stopowej.

Wykonywanie wy

ż

arzania okre

ś

lonego wyrobu i sprawdzanie jako

ś

ci

wykonania.

Wykonywanie hartowania i odpuszczania stali narz

ę

dziowej.

Wykonywanie ulepszania cieplnego ró

ż

nych gatunków stali.

Wykonywanie naw

ę

glania w

ś

rodowisku stałym i nast

ę

puj

ą

cej po nim

obróbki cieplnej.

Ocenianie wad spowodowanych niewła

ś

ciwie przeprowadzon

ą

obróbk

ą

ciepln

ą

i cieplno-chemiczn

ą

.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Urz

ą

dzenia do nagrzewania i chłodzenia.

Ś

rodki chłodz

ą

ce.

Skrzynki i materiały do naw

ę

glania

Modele pieców.
Tablice materiałowe.
Mikroskopy metalograficzne.
Zgłady metalograficzne.
Foliogramy przedstawiaj

ą

ce wykres

ż

elazo-cementyt, struktur

ę

stali,

rodzaje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej.
Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce procesów obróbki cieplnej i cieplno-

chemicznej.
Dokumentacja technologiczna.
Polskie Normy, katalogi, poradniki.
Instrukcje lub przewodnie teksty do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci wykonywania operacji z zakresu obróbki

cieplnej

i

cieplno

-

chemicznej

oraz

u

ż

ytkowania

urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w tych procesach. Umiej

ę

tno

ś

ci te s

ą

konieczne do

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

67

wykonywania zada

ń

zawodowych zwi

ą

zanych z prowadzeniem procesu

technologicznego

obróbki

plastycznej,

zgodnie

z

instrukcj

ą

technologiczn

ą

i procedurami zapewnienia jako

ś

ci.

Podczas procesu nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci, które uczniowie opanowali w trakcie realizacji

programu jednostki modułowej 812[01].O1.03 Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych i narz

ę

dziowych.

W osi

ą

gni

ę

ciu celów kształcenia istotne znaczenie ma dobór metod

nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: przewodniego
tekstu,

ć

wicze

ń

praktycznych i pokazu z obja

ś

nieniem. Pokaz

z obja

ś

nieniem powinien obejmowa

ć

kolejne czynno

ś

ci wykonywane

podczas obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej, ze zwróceniem
szczególnej uwagi na przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony ppo

ż

. oraz ochrony

ś

rodowiska.

Nauczyciel

powinien

przygotowa

ć

materiały

niezb

ę

dne

do

wykonywania

ć

wicze

ń

, jak: teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

,

poradniki, PN, dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i inne.

Uczniowie planuj

ą

przebieg

ć

wiczenia, organizuj

ą

stanowisko pracy

i wykonuj

ą

zadanie na podstawie pyta

ń

prowadz

ą

cych zawartych

w tek

ś

cie przewodnim lub instrukcji do

ć

wicze

ń

oraz materiałów

ź

ródłowych. Wskazane jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel

obserwował

prac

ę

ucznia,

wskazywał

popełniane

ę

dy

oraz

naprowadzał na wła

ś

ciwy tok pracy.

Zalecane

jest

prezentowanie

filmów

dydaktycznych

oraz

zorganizowanie zaj

ęć

tematycznych w wydziałach obróbki cieplnej

i cieplno - chemicznej przedsi

ę

biorstwa hutniczego.

Przykładowe

ć

wiczenia, zamieszczone w programie, stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w warsztatach w grupie do 15 uczniów.

Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania

ć

wicze

ń

pracowali

indywidualnie lub w zespołach 3-4 osobowych. Realizacja tre

ś

ci

kształcenia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

równie

ż

w Centrum Kształcenia

Praktycznego lub w Centrum Kształcenia Ustawicznego, wyposa

ż

onych

w odpowiednie stanowiska

ć

wiczeniowe.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym stanowisku.


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

68

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Opracowuj

ą

c kryteria nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz zakres

opanowania przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci i wiadomo

ś

ci wynikaj

ą

cych ze

szczegółowych celów kształcenia.
Osi

ą

gni

ę

cia

uczniów

nale

ż

y

ocenia

ć

na

podstawie:

ustnych

sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, oraz

ukierunkowanej obserwacji czynno

ś

ci ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

przygotowanie stanowiska pracy,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych

ć

wicze

ń

,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Po zako

ń

czeniu realizacji jednostki modułowej proponuje si

ę

przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami

nisko

symulowanymi.

Zadania

nale

ż

y

zaopatrzy

ć

w kryteria oceny i schemat punktowania.

W ocenie ko

ń

cowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu oraz poziom

wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

69

Jednostka modułowa 812[01].Z2.03
Przygotowanie i nagrzewanie wsadu do obróbki
plastycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

( słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

materiały wsadowe do obróbki plastycznej stali i metali

nie

ż

elaznych,

wyja

ś

ni

ć

struktur

ę

wlewka po zakrzepni

ę

ciu,

okre

ś

li

ć

zasady organizacji składowiska materiałów wsadowych,

scharakteryzowa

ć

sposoby kontroli jako

ś

ci materiałów wsadowych,

oczy

ś

ci

ć

i przygotowa

ć

wsad do obróbki plastycznej,

scharakteryzowa

ć

proces nagrzewania stali i metali nie

ż

elaznych do

obróbki plastycznej,

wyja

ś

ni

ć

zjawisko przegrzania i przepalenia metalu,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje atmosfer pieca i okre

ś

li

ć

ich wpływ na jako

ść

nagrzewania,

ustali

ć

temperatur

ę

nagrzewania wsadu,

odczyta

ć

parametry pracy pieca,

wykona

ć

pomiar temperatury komory pieca,

scharakteryzowa

ć

wady powstałe w procesie nagrzewania i okre

ś

li

ć

przyczyny ich powstawania,

wyja

ś

ni

ć

proces powstawania zgorzeliny,

scharakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia do nagrzewania wsadu,

posłu

ż

y

ć

si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

, Polskimi Normami oraz

bran

ż

owymi i zakładowymi normami,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy.

2. Materiał nauczania

Materiały wsadowe do obróbki plastycznej.
Budowa wlewka stalowego.
Znakowanie materiałów wsadowych.
Składowanie materiałów wsadowych.
Sposoby kontroli jako

ś

ci materiałów wsadowych.

Sposoby usuwania wad zewn

ę

trznych.

Metody czyszczenia i przygotowania wsadu do obróbki plastycznej.
Zmiany strukturalne metalu w czasie nagrzewania.
Zasady ustalania temperatury nagrzewania.
Wpływ temperatury i czasu nagrzewania na plastyczno

ść

metali.

Czas i szybko

ść

nagrzewania.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

70

Rodzaje atmosfer pieca.
Zgar, jego wielko

ść

i warunki powstawania.

Technologia nagrzewania wsadu.
Budowa i obsługa urz

ą

dze

ń

do nagrzewania wsadu.

Regulacja temperatury i ci

ś

nienia w komorze pieca.

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

3.

Ć

wiczenia

Rozró

ż

nianie wlewków i k

ę

sisk na składowisku wsadu.

Obserwowanie czyszczenia wsadu metod

ą

ogniow

ą

i elektryczn

ą

.

Rozró

ż

nianie wad zewn

ę

trznych na materiałach wsadowych.

Obliczanie teoretycznej masy wsadu.

Udział w pracach dotycz

ą

cych usuwania wad zewn

ę

trznych wsadu.

Okre

ś

lanie temperatury nagrzewania stali niestopowej do obróbki

plastycznej na podstawie wykresu

ż

elazo-cementyt.

Obliczanie czasu nagrzewania wlewków.

Analizowanie wykresów nagrzewania wsadu.

Obliczanie strat metalu spowodowanych powstawaniem zgorzeliny.

Odczytywanie parametrów pracy pieca: ci

ś

nienia, temperatury,

przepływu.

Wykonywanie pomiaru temperatury komory pieca za pomoc

ą

pirometru optycznego.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z nagrzewaniem wsadu.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Zdj

ę

cia lub próbki materiałów z ró

ż

nymi wadami.

Schematy pirometrów optycznych.
Wykresy nagrzewania wsadu.
Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce przygotowania i nagrzewania materiałów

wsadowych.
Dokumentacja technologiczna.
Polskie Normy, normy bran

ż

owe i zakładowe.

Instrukcje bhp.
Instrukcje ochrony przeciwpo

ż

arowej.

Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz

ą

ce

przygotowania i nagrzewania wsadu do obróbki plastycznej. W procesie
kształcenia nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uzyskane

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

71

w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu oraz 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej.

Podczas jego realizacji szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na wpływ

szybko

ś

ci i temperatury nagrzewania na zmiany strukturalne metali, co

z kolei ma wpływ na ich wła

ś

ciwo

ś

ci, w tym na odkształcenia plastyczne

oraz konieczno

ść

ś

cisłego przestrzegania dyscypliny technologicznej

podczas nagrzewania metali.

Jako metody wiod

ą

ce w tej jednostce modułowej poleca si

ę

: metod

ę

pogadanki dydaktycznej, pokazu z obja

ś

nieniem, tekstu przewodniego

i

ć

wicze

ń

praktycznych. W procesie nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y

przede wszystkim skoncentrowa

ć

si

ę

na zagadnieniach najwa

ż

niejszych

i praktycznie u

ż

ytecznych. Du

ż

o czasu nale

ż

y po

ś

wi

ę

ci

ć

na pokazy

i

ć

wiczenia, co ułatwi uczniom zrozumienie i utrwalenie poznanej wiedzy

oraz opanowanie zało

ż

onych umiej

ę

tno

ś

ci.

Nauczyciel

powinien

przygotowa

ć

materiały

potrzebne

do

wykonywania

ć

wicze

ń

, jak: teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

,

poradniki, normy, dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i inne. Uczniowie

samodzielnie planuj

ą

i wykonuj

ą

ć

wiczenia korzystaj

ą

c z materiałów

ź

ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych

ć

wicze

ń

pełni

ąć

rol

ę

konsultanta i doradcy.

Realizacj

ę

procesu

nauczania-uczenia

si

ę

nale

ż

y

wspomóc

wycieczk

ą

do wydziałów obróbki plastycznej przedsi

ę

biorstw hutniczych.

Przed wycieczk

ą

uczniowie powinni by

ć

zapoznani z zasadami

bezpiecze

ń

stwa obowi

ą

zuj

ą

cymi podczas jej trwania. Wskazane jest,

aby podczas wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3
osobowych według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po
odbyciu wycieczki nale

ż

y podsumowa

ć

wyniki obserwacji uczniów.

Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre

ś

ci wskazane jest

stosowanie filmów dydaktycznych. Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

, aby przed projekcj

ą

filmu

ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów,

za

ś

po

obejrzeniu

przeprowadzi

ć

dyskusj

ę

.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie

postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, utrzymanie porz

ą

dku na stanowisku pracy, staranne

wykonywanie zada

ń

.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 uczniów w pracowni

techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach obróbki plastycznej
przedsi

ę

biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali

ć

wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z przepisami bhp obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym

stanowisku.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

72

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej,
na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

W kryteriach oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz zakres

opanowania przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci i wiadomo

ś

ci, wynikaj

ą

cych ze

szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

w zakresie zaplanowanych celów

kształcenia na podstawie: ustnych sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych,

ukierunkowanej

obserwacji

pracy

ucznia

podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

.

Dokonuj

ą

c kontroli w formie ustnej nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na

umiej

ę

tno

ść

operowania zdobyt

ą

wiedz

ą

, jako

ść

wypowiedzi, poprawne

stosowanie poj

ęć

technicznych oraz wnioskowanie.

Umiej

ę

tno

ś

ci

praktyczne

proponuje

si

ę

sprawdza

ć

poprzez

obserwacj

ę

czynno

ś

ci ucznia wykonywanych podczas realizacji

ć

wicze

ń

.

W trakcie obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

rozró

ż

nianie materiałów wsadowych do obróbki plastycznej,

obliczanie masy wsadu,

rozró

ż

nianie wad zewn

ę

trznych materiałów wsadowych,

pomiar temperatury komory pieca,

odczytywanie parametrów pracy pieca,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru

oraz testu praktycznego z zadaniami wysoko symulowanymi.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu

pisemnego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

73

Jednostka modułowa 812[01].Z2.04
Wykonywanie wyrobów w procesie walcowania
i ci

ą

gnienia

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

proces walcowania,

wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cia: gniot, poszerzenie, wydłu

ż

enie, kat chwytu,

wyprzedzenie, opó

ź

nienie,

rozró

ż

ni

ć

asortyment walcowniczy,

rozró

ż

ni

ć

walcarki i typowe układy walcowni,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

walcarki,

rozró

ż

ni

ć

elementy i mechanizmy klatki roboczej,

scharakteryzowa

ć

osprz

ę

t tylny i przedni walcarek,

wyja

ś

ni

ć

podstawowe poj

ę

cia kalibrowania walców: profil, bruzda,

wykrój, kołnierz,

ś

rednica teoretyczna,

ś

rednica praktyczna,

okre

ś

li

ć

zasady eksploatacji walców i warunków ich przechowywania,

dobra

ć

materiały wsadowe do walcowania i ci

ą

gnienia,

dobra

ć

urz

ą

dzenie do nagrzewania wsadu,

ustali

ć

temperatur

ę

i czas nagrzewania wsadu,

scharakteryzowa

ć

technologi

ę

walcowania półwyrobów, pr

ę

tów,

kształtowników, blach i rur,

rozró

ż

ni

ć

specjalne metody walcowania,

wyja

ś

ni

ć

proces technologiczny ci

ą

gnienia pr

ę

tów, drutu i rur,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

ci

ą

gadła,

scharakteryzowa

ć

ci

ą

garki,

rozró

ż

ni

ć

ś

rodki smaruj

ą

ce stosowane w procesach ci

ą

gnienia,

scharakteryzowa

ć

wyka

ń

czanie wyrobów walcowanych i ci

ą

gnionych,

rozró

ż

ni

ć

wady wyrobów walcowanych i ci

ą

gnionych oraz okre

ś

li

ć

przyczyny ich powstawania,

zastosowa

ć

zasady eksploatacji walcarek i ci

ą

garek,

zastosowa

ć

zasady eksploatacji urz

ą

dze

ń

wyka

ń

czaj

ą

cych,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy,

skorzysta

ć

z

dokumentacji

technologicznej,

Dokumentacji

Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Podstawowe poj

ę

cia walcowania. Zasada stałej obj

ę

to

ś

ci.

Warunek chwytania metalu przez walce.
Zjawiska zachodz

ą

ce w kotlinie walcowniczej.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

74

Współczynnik przewalcowania.
Walcowanie i walcarki.
Materiały wsadowe do walcowania.
Walcowanie półwyrobów, pr

ę

tów, kształtowników, blach, ta

ś

m i rur.

Specjalne metody walcowania.
Kontrola jako

ś

ci i odbiór wyrobów walcowanych.

Urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze wydziałów walcowni.

Materiały wsadowe do ci

ą

gnienia

Technologia ci

ą

gnienia pr

ę

tów, rur i drutów.

Ci

ą

garki.

Kontrola jako

ś

ci i odbiór wyrobów walcowanych i ci

ą

gnionych.

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych

w procesach walcowania i ci

ą

gnienia.

Przepisy bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

3.

Ć

wiczenia

Obliczanie wielko

ś

ci gniotu, wydłu

ż

enia i poszerzenia.

Rozró

ż

nianie cz

ęś

ci składowych walcarki.

Wyja

ś

nianie na schematach przebiegu procesu technologicznego

walcownia.

Obserwowanie prac podczas walcowania kształtowników, blach.

Okre

ś

lanie na podstawie wykresu

ż

elazo-cementyt temperatury

walcowania.

Ustalanie kolejno

ś

ci operacji technologicznych podczas walcowania

półwyrobów.

Ustalanie kolejno

ś

ci operacji technologicznych podczas ci

ą

gnienia

pr

ę

tów.

Obserwowanie prac podczas ci

ą

gnienia pr

ę

tów i drutu.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Modele: klatki walcowniczej, pieców do nagrzewania wsadu, ci

ą

garki.

Rysunki i schematy ci

ą

garek, walcarek.

Schematy ci

ą

gów technologicznych walcowania.

Foliogramy dotycz

ą

ce walcowania półwyrobów, pr

ę

tów, kształtowników,

blach i rur, oraz ci

ą

gnienia pr

ę

tów, drutu i rur.

Filmy dydaktyczne przedstawiaj

ą

ce technologie walcowania i ci

ą

gnienia.

Instrukcje bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

Dokumentacja technologiczna.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa.
Poradniki, katalogi, normy.
Instrukcje do

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

75

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

z zakresu wytwarzania wyrobów w procesach walcowania i ci

ą

gnienia.

Podczas procesu nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci

i umiej

ę

tno

ś

ci uzyskane w module 812[01].O1 Techniczne podstawy

zawodu oraz w jednostkach 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.03 modułu
Technologia wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.

Istotn

ą

rol

ę

w osi

ą

ganiu celów kształcenia ma dobór metod

nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: pogadanka
dydaktyczna, pokaz z obja

ś

nieniem,

ć

wiczenia praktyczne. W trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ucznia, wskazywa

ć

popełniane bł

ę

dy oraz naprowadza

ć

na wła

ś

ciwy tok pracy. Uczniom

nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, takich jak:

normy, dokumentacja technologiczna, instrukcje oraz poradniki.

Podczas realizacji procesu kształcenia nale

ż

y korzysta

ć

z pomocy

dydaktycznych, a w szczególno

ś

ci: filmów dydaktycznych, modeli,

schematów, plansz i foliogramów. Cennym uzupełnieniem mo

ż

e by

ć

zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do walcowni, ci

ą

garni, w celu

obserwacji przebiegu procesów technologicznych. Obserwacje powinny
by

ć

prowadzone w zespołach 2-3 osobowych według arkuszy

przygotowanych

przez

nauczyciela.

Wyniki

obserwacji

nale

ż

y

podsumowa

ć

na najbli

ż

szych zaj

ę

ciach po wycieczce. Konieczne jest

zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa obowi

ą

zuj

ą

cymi

podczas trwania wycieczki.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie

postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, utrzymanie porz

ą

dku na stanowisku pracy, prowadzenie

racjonalnej gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie zada

ń

.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 uczniów w pracowni

techniki wytwarzania materiałów. Wskazane jest, aby uczniowie podczas
wykonywania

ć

wicze

ń

pracowali indywidualnie lub w zespołach 3-4

osobowych.






background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

76

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

. Ma ono

dostarczy

ć

informacji o zakresie i stopniu realizacji celów kształcenia

jednostki modułowej.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

i pisemnych sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, obserwacji

pracy ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas kontroli przeprowadzonej w formie ustnej nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na operowanie zdobyt

ą

wiedz

ą

merytoryczn

ą

, jako

ść

wypowiedzi,

stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne powinny by

ć

sprawdzane na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

. Podczas

obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

poprawno

ść

merytoryczn

ą

wykonanych prac,

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

,

prac

ę

w zespole,

prezentowanie pracy własnej lub zespołu.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.
Po

zako

ń

czeniu

realizacji

programu

jednostki

proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru oraz
testu praktycznego z zadaniami wysoko symulowanymi.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania
osi

ą

gni

ęć

uczniów.












background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

77

Jednostka modułowa 812[01].Z2.05
Wykonywanie wyrobów w procesie kucia

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

kucie swobodne i matrycowe,

wykaza

ć

wpływ kucia na struktur

ę

i wła

ś

ciwo

ś

ci metalu,

rozró

ż

ni

ć

urz

ą

dzenia do kucia swobodnego i matrycowego,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

działania maszyn i urz

ą

dze

ń

do kucia,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje matryc,

rozpozna

ć

wady odkuwek swobodnie kutych i matrycowych,

zorganizowa

ć

stanowisko do kucia swobodnego,

dobra

ć

narz

ę

dzia i urz

ą

dzenia do kucia,

obsłu

ż

y

ć

proste urz

ą

dzenia grzewcze,

obsłu

ż

y

ć

młot mechaniczny,

wykona

ć

podstawowe operacje kucia swobodnego r

ę

cznego

i mechanicznego,

wykona

ć

element w procesie kucia swobodnego r

ę

cznego,

sprawdzi

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

zastosowa

ć

zasady eksploatacji pras i młotów,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy,

skorzysta

ć

z

dokumentacji

technologicznej,

Dokumentacji

Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Pojecie kucia swobodnego.
Stopie

ń

przekucia i jego wpływ na jako

ść

wyrobu.

Podstawowe operacje kucia swobodnego.
Narz

ę

dzia, maszyny i urz

ą

dzenia do kucia swobodnego.

Wady odkuwek swobodnie kutych.
Proces kucia matrycowego.
Kucie matrycowe na młotach.
Kucie matrycowe na prasach.
Konstrukcja matryc.
Wyka

ń

czanie i kontrola odkuwek matrycowych.

Maszyny i urz

ą

dzenia do kucia matrycowego.

Zasady organizacji stanowiska do kucia.
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska podczas kucia.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

78

3.

Ć

wiczenia

Przygotowanie stanowiska do kucia r

ę

cznego.

Okre

ś

lanie

na

podstawie

wykresu

ż

elazo-cementyt

zakresu

temperatury kucia.

Ustalanie kolejno

ś

ci operacji technologicznych podczas kucia

r

ę

cznego.

Wykonywanie podstawowych operacji kucia swobodnego.

Wykonywanie wyrobów metod

ą

kucia r

ę

cznego.

Wykonywanie cz

ęś

ci maszyn metod

ą

kucia r

ę

cznego.

Wykonywanie cz

ęś

ci maszyn metod

ą

kucia matrycowego.

Wykonywanie cz

ęś

ci maszyn metod

ą

kucia swobodnego.

Dokonywanie kontroli odkuwek swobodnie kutych.

Wykrywanie

wad

wewn

ę

trznych

w

odkuwkach

metod

ą

ultrad

ź

wi

ę

kow

ą

.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Narz

ę

dzia i urz

ą

dzenia do kucia.

Urz

ą

dzenia do nagrzewania.

Modele maszyn i urz

ą

dze

ń

ku

ź

niczych.

Model pieca do nagrzewania materiałów wsadowych.
Model manipulatora.
Schematy pras i młotów.
Foliogramy dotycz

ą

ce procesu kucia swobodnego i matrycowego.

Filmy dydaktyczne przedstawiaj

ą

ce technologi

ę

kucia swobodnego

i matrycowego.
Instrukcje bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska.

Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

z zakresu wytwarzania wyrobów metodami kucia swobodnego
i matrycowego.

W osi

ą

gni

ę

ciu zało

ż

onych celów kształcenia istotne znaczenie ma

dobór metod nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak:
przewodniego tekstu, pokazu z instrukta

ż

em i

ć

wicze

ń

praktycznych.

Przed rozpocz

ę

ciem

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien przeprowadzi

ć

pokaz

z obja

ś

nieniem, obejmuj

ą

cy kolejne czynno

ś

ci wykonywane podczas

wytwarzania wyrobów w procesie kucia, ze zwróceniem szczególnej
uwagi na przestrzeganie obowi

ą

zuj

ą

cych przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

79

Powinien równie

ż

przygotowa

ć

materiały niezb

ę

dne do wykonywania

ć

wicze

ń

, jak: teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, dokumentacj

ę

technologiczn

ą

, poradniki, PN i inne. Na podstawie pyta

ń

prowadz

ą

cych

zawartych w tek

ś

cie przewodnim lub instrukcji do

ć

wicze

ń

oraz

korzystaj

ą

c z materiałów

ź

ródłowych uczniowie planuj

ą

przebieg

zadania, organizuj

ą

stanowisko pracy i wykonuj

ą

postawione przed nimi

zadania.

Ć

wiczenia dotycz

ą

ce kucia r

ę

cznego i maszynowego powinny

odbywa

ć

si

ę

pod bezpo

ś

rednim nadzorem nauczyciela. Podczas pracy

nauczyciel powinien obserwowa

ć

czynno

ś

ci uczniów i udziela

ć

im

dodatkowych wyja

ś

nie

ń

. Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre

ś

ci

oraz zaprezentowania ró

ż

norodnych i nowoczesnych metod kucia

wskazane

jest

prezentowanie

filmów

dydaktycznych

oraz

zorganizowanie zaj

ęć

tematycznych w zakładach obróbki plastycznej.

Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

, aby przed projekcj

ą

filmu lub wycieczk

ą

dydaktyczn

ą

ukierunkowa

ć

obserwacje uczniów. W trakcie realizacji programu

wskazane jest zwrócenie uwagi na kształtowanie postaw zawodowych,
takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

utrzymanie porz

ą

dku na stanowisku pracy, prowadzenie racjonalnej

gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie zada

ń

.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

grupie do 15 uczniów w warsztatach lub

przedsi

ę

biorstwach

obróbki plastycznej.

Wskazane jest, aby uczniowie podczas wykonywania

ć

wicze

ń

pracowali indywidualnie lub w zespołach 3-4 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych

konieczne jest zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym stanowisku.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

..

W czasie kontroli przeprowadzonej w formie ustnej nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na operowanie zdobyt

ą

wiedz

ą

, merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi,

stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

80

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne powinny by

ć

sprawdzane na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska,

organizacj

ę

stanowiska pracy,

korzystanie z dokumentacji technologicznej, norm, poradników,

zachowanie kolejno

ś

ci wykonywania czynno

ś

ci według obowi

ą

zuj

ą

cej

technologii,

poprawno

ść

wykonywanych czynno

ś

ci,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Po zako

ń

czeniu realizacji programu

jednostki proponuje si

ę

zastosowanie testu pisemnego z zadaniami

wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego z zadaniami typu próba
pracy. Zadania praktyczne nale

ż

y zaopatrzy

ć

w kryteria oceny i schemat

punktowania.

W ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia, po zako

ń

czeniu realizacji programu

jednostki modułowej, nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich zastosowanych

przez nauczyciela metod sprawdzenia osi

ą

gni

ęć

uczniów. Podstaw

ą

do

uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne wykonanie

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

81

Jednostka modułowa 812[01].Z2.06
Wykonywanie wyrobów w procesie tłoczenia

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

podstawowe operacje i zabiegi tłoczenia,

rozró

ż

ni

ć

materiały do tłoczenia i okre

ś

li

ć

ich przygotowanie,

rozró

ż

ni

ć

typowe konstrukcje wykrojników i tłoczników oraz ich

elementy,

rozró

ż

ni

ć

prasy stosowane do tłoczenia,

zorganizowa

ć

stanowisko do wykonania operacji tłoczenia,

wykona

ć

wybrane zabiegi ci

ę

cia i kształtowania,

wykona

ć

element z wykorzystaniem wykrojnika i tłocznika,

oceni

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

rozró

ż

ni

ć

wady wyst

ę

puj

ą

ce w procesie tłoczenia i okre

ś

li

ć

przyczyny

ich powstawania,

zastosowa

ć

zasady eksploatacji pras,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy,

skorzysta

ć

z dokumentacji technologicznej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Podstawowe operacje i zabiegi tłoczenia.
Materiały do tłoczenia.
Prasy do tłoczenia.
Konstrukcja wykrojników i tłoczników.
Technologia ci

ę

cia i kształtowania.

Wady wyrobów tłoczonych.
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska podczas tłoczenia.

3.

Ć

wiczenia

Organizowanie stanowiska do okrawania i wyoblania.

Obliczanie wymiarów wykrojów do wykonania wytłoczek z materiału

wyj

ś

ciowego.

Wykonywanie elementu na prasie z wykorzystaniem wykrojnika.

Wykonywanie elementu na prasie z wykorzystaniem tłocznika.

Ocenianie wykonanego elementu pod wzgl

ę

dem poprawno

ś

ci

kształtu, stanu powierzchni i wymiarów.



background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

82

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Prasy do tłoczenia.
Wykrojniki i tłoczniki.
Schematy procesów technologicznych tłoczenia.
Foliogramy i filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce przebiegu procesu tłoczenia.

Instrukcje stanowiskowe.
Instrukcje bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska.

Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

z zakresu wytwarzania wyrobów metodami tłoczenia.

W osi

ą

gni

ę

ciu zało

ż

onych celów kształcenia istotne znaczenie ma

dobór metod nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak:
przewodniego tekstu i

ć

wicze

ń

praktycznych, które powinien poprzedzi

ć

pokaz z instrukta

ż

em. Maj

ą

c na celu samodzielne wykonywanie

ć

wicze

ń

przez uczniów, nale

ż

y przygotowa

ć

odpowiednie instrukcje lub tekst

przewodni. Uczniowie korzystaj

ą

c z pyta

ń

prowadz

ą

cych zawartych

w tek

ś

cie przewodnim lub z instrukcji do

ć

wicze

ń

oraz materiałów

ź

ródłowych planuj

ą

przebieg

ć

wiczenia, organizuj

ą

stanowisko pracy

i wykonuj

ą

zadanie. Przed rozpocz

ę

ciem

ć

wicze

ń

nauczyciel

zobowi

ą

zany jest przeprowadzi

ć

pokaz czynno

ś

ci z obja

ś

nieniem,

zwracaj

ą

c szczególn

ą

uwag

ę

na przestrzeganie obowi

ą

zuj

ą

cych

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

oraz ochrony

ś

rodowiska.

Wskazane jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia, wskazywał popełnione bł

ę

dy oraz naprowadzał na wła

ś

ciwy tok

pracy.

Ć

wiczenia

dotycz

ą

ce

wykonywania

zabiegów

ci

ę

cia

i kształtowania powinny odbywa

ć

si

ę

pod bezpo

ś

rednim nadzorem

nauczyciela

.

Stanowiska

ć

wiczeniowe powinny by

ć

wyposa

ż

one w niezb

ę

dne

maszyny, przyrz

ą

dy, narz

ę

dzia, materiały i pomoce dydaktyczne.

Uczniowie powinni korzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji (normy,

instrukcje, poradniki).

Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre

ś

ci oraz przedstawienia

ż

norodnych i nowoczesnych metod tłoczenia wskazane jest

prezentowanie filmów dydaktycznych oraz zorganizowanie zaj

ęć

tematycznych w przedsi

ę

biorstwach obróbki plastycznej. Nale

ż

y

pami

ę

ta

ć

, aby przed projekcj

ą

filmu lub wycieczk

ą

dydaktyczn

ą

ukierunkowa

ć

obserwacje uczniów. W trakcie realizacji programu nale

ż

y

równie

ż

zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie postaw zawodowych oraz

umiej

ę

tno

ś

ci pracy w zespole i organizacji pracy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

83

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

grupie do 15 uczniów w warsztatach lub

przedsi

ę

biorstwach

obróbki plastycznej. Wskazane jest, aby podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

uczniowie

pracowali

indywidualnie

lub

w zespołach 3-4 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych

konieczne jest zapoznanie uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym stanowisku.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie, przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na
podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Ocenianie

ma

u

ś

wiadomi

ć

uczniom

poziom

ich

osi

ą

gni

ęć

w odniesieniu do wymaga

ń

edukacyjnych, motywowa

ć

do samodzielnej

pracy i samooceny.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

organizacj

ę

stanowiska pracy,

dobór narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów i urz

ą

dze

ń

,

wykonywanie operacji ci

ę

cia i kształtowania,

rozró

ż

nianie wad wyrobów tłoczonych,

przestrzeganie przepisów bhp podczas wykonywania pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze

ń

powinien samodzielnie sprawdzi

ć

wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast

ę

pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia

poprawno

ść

i jako

ść

wykonanego zadania.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej wskazane

jest przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy
lub zadaniami nisko symulowanymi. Do zada

ń

nale

ż

y opracowa

ć

kryteria

oceniania i schemat punktowania.

W ocenie ko

ń

cowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wynik testu praktycznego oraz

poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

84

Moduł 812[01].S1
Proces walcowania stali

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

nia

ć

asortyment wyrobów walcowni bruzdowych, blach i rur,

dobiera

ć

materiały wsadowe do walcowania pr

ę

tów, kształtowników,

rur i blach,

okre

ś

la

ć

sposoby przygotowywania i nagrzewania materiałów

wsadowych,

charakteryzowa

ć

proces

technologiczny

walcowania

pr

ę

tów,

kształtowników, rur i blach,

rozró

ż

nia

ć

operacje wyko

ń

czaj

ą

ce odwalcowanych wyrobów,

okre

ś

la

ć

metody kontroli jako

ś

ci wyrobów walcowanych,

rozró

ż

nia

ć

wady wyrobów walcowanych oraz okre

ś

la

ć

przyczyny ich

powstawania,

wykonywa

ć

prace pomocnicze podczas walcowania pr

ę

tów,

kształtowników, rur i blach,

u

ż

ytkowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia wykorzystywane w procesach

technologicznych,

wykonywa

ć

prace pomocnicze podczas konserwacji, bie

żą

cych

przegl

ą

dów i naprawy u

ż

ytkowanych maszyn i urz

ą

dze

ń

,

stosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska podczas walcowania,

wykorzystywa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

,

Dokumentacj

ę

Techniczno-Ruchow

ą

, normy, poradniki.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

812[01].S1.01 Walcowanie pr

ę

tów, kształtowników i rur

272

812[01].S1.02 Walcowanie blach grubych i cienkich

160

Razem

432







background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

85

3. Schemat układu jednostek modułowych







4. Literatura

Chojkowski A.: Walcowanie blach grubych. Wydawnictwo “

Ś

l

ą

sk”,

Katowice 1965
Dobrza

ń

ski

L.:

Metaloznawstwo

i

obróbka

cieplna.

WSiP,

Warszawa 1997
Gadzi

ń

ski S.: Obróbka plastyczna metali, Wyd. PŁ, Bielsko- Biała 1996

Karpi

ń

ski T.: In

ż

ynieria produkcji. WNT, Warszawa 2004

Kazanecki J.: Wytwarzanie rur bez szwu. Wydawnictwo AGH,
Kraków 2003
Lisica A., Ostrowski B., Ziewiec W.: Laboratorium Materiałoznawstwa.
Wydawnictwo Politechniki Radomskiej, Radom 2006
Łuksza J.: Elementy ci

ą

garstwa. Wydawnictwo AGH, Kraków 2001

Osika J.: Walcowanie rur na zimno w walcarkach pielgrzymowych.
Wydawnictwo AGH, Kraków 2004
Romanowski W. P.: Poradnik obróbki plastycznej na zimno. WNT,
Warszawa 1986
Sypniewski R.: Walcownictwo i ci

ą

garstwo. WSiP, Warszawa 1975

Wasiunyk P.: Pracownia techniczna przeróbki plastycznej stali. WSiP,
Warszawa 1977
Wasiunyk P.: Walcownictwo i ci

ą

garstwo. WSiP, Warszawa 1981

Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.



812[01].S1

Proces walcowania stali

812[01].S1.01

Walcowanie pr

ę

tów,

kształtowników i rur

812[01].S1.02

Walcowanie blach grubych

i cienkich

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

86

Jednostka modułowa 812[01].S1.01
Walcowanie pr

ę

tów, kształtowników i rur

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

asortyment wyrobów walcowni bruzdowych,

scharakteryzowa

ć

walcownie bruzdowe,

scharakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze stosowane

w walcowniach bruzdowych,

okre

ś

li

ć

rodzaje wsadu do walcowania pr

ę

tów i kształtowników oraz

jego przygotowanie,

wyja

ś

ni

ć

przebieg procesu walcowania bruzdowego,

scharakteryzowa

ć

operacje wyko

ń

czaj

ą

ce odwalcowanych pr

ę

tów

i kształtowników,

okre

ś

li

ć

metody kontroli jako

ś

ci wyrobów walcowni bruzdowych,

rozró

ż

ni

ć

typowe wady walcowanych pr

ę

tów i kształtowników,

sklasyfikowa

ć

rury według technologii wykonania i zastosowania,

rozró

ż

ni

ć

wsad do produkcji rur bez szwu i ze szwem,

obliczy

ć

wymiary i mas

ę

rury,

scharakteryzowa

ć

przygotowanie wsadu do produkcji rur,

scharakteryzowa

ć

technologi

ę

wytwarzania rur bez szwu,

rozró

ż

ni

ć

operacje wyka

ń

czaj

ą

ce w procesie produkcji rur,

scharakteryzowa

ć

metody wytwarzania rur ze szwem,

okre

ś

li

ć

sposoby przygotowania ko

ń

ców rur do poł

ą

cze

ń

,

rozró

ż

ni

ć

wady rur i sposoby zapobiegania ich powstawania,

okre

ś

li

ć

metody kontroli jako

ś

ci produkowanych rur,

scharakteryzowa

ć

podstawowe i pomocnicze urz

ą

dzenia walcowni

rur,

zastosowa

ć

zasady

eksploatacji

maszyn

i

urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w procesach technologicznych,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy,

skorzysta

ć

z

dokumentacji

technologicznej,

Dokumentacji

Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Asortyment walcowni bruzdowych.
Walcownie bruzdowe: du

ż

e,

ś

rednie i małe.

Urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni bruzdowych.

Wsad do walcowania pr

ę

tów i kształtowników.

Przygotowanie wsadu do walcowania pr

ę

tów i kształtowników.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

87

Technologia walcowania w walcowniach bruzdowych.
Operacje wyka

ń

czaj

ą

ce odwalcowanych pr

ę

tów i kształtowników.

Kontrola jako

ś

ci wyrobów walcowni bruzdowych.

Wady odwalcowanych pr

ę

tów i kształtowników.

Klasyfikacja i zastosowanie rur.
Wsad do produkcji rur.
Przygotowanie wsadu do produkcji rur bez szwu i ze szwem.
Technologia walcowania rur bez szwu.
Urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni rur.

Proces wyko

ń

czenia odwalcowanych rur.

Przygotowywanie ko

ń

ców rur do poł

ą

cze

ń

spawanych, gwintowych,

kielichowych i kołnierzowych.
Badanie szczelno

ś

ci i wła

ś

ciwo

ś

ci rur.

Wady rur wyst

ę

puj

ą

ce w procesie wytwarzania.

Metody wytwarzania rur ze szwem.
Urz

ą

dzenia stosowane w produkcji rur ze szwem.

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych

w procesie walcowania pr

ę

tów, kształtowników i rur.

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska podczas walcowania.

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie przebiegu walcowania pr

ę

tów i kształtowników na

podstawie schematu rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni bruzdowych.

Wykonywanie pomiaru kontrolnego pr

ę

tów i kształtowników.

Obserwowanie przebiegu walcowania pr

ę

tów i kształtowników.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z wymian

ą

, zabudow

ą

i regulacj

ą

nastawienia walców.

Analizowanie przebiegu walcowania rur na podstawie schematu

rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni pielgrzymkowej.

Obliczanie teoretycznej masy rur.

Obserwowanie przebiegu walcowania rur bez szwu.

Obserwowanie prac podczas produkcji rur ze szwem.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z konserwacj

ą

, przegl

ą

dami

i bie

żą

cymi, remontami urz

ą

dze

ń

stosowanych w walcowniach

bruzdowych.

Udział w wykonywaniu operacji wyko

ń

czaj

ą

cych rur: obcinanie,

ko

ń

ców rur, redukowanie, prostowanie, kalibrowanie.

Sprawdzanie wymiarów rur.

Pobieranie prób do badania rur.


background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

88

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Modele: walców roboczych, klatek walcowniczych typu duo i trio,
osprz

ę

tu walcowniczego, urz

ą

dze

ń

pomocniczych walcowni bruzdowych,

pieców do nagrzewania wsadu.
Rysunki i schematy pieców do nagrzewania wsadu, walców, klatek
walcowniczych, walcarek, urz

ą

dze

ń

pomocniczych.

Schemat wytłaczania tulei na prasie.
Schematy walcowania pr

ę

tów i kształtowników.

Schematy rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni du

ż

ych,

ś

rednich i małych

oraz walcowni rur.
Filmy

dydaktyczne

dotycz

ą

ce

procesu

walcowania

pr

ę

tów,

kształtowników i rur.
Foliogramy dotycz

ą

ce budowy urz

ą

dze

ń

podstawowych i pomocniczych

walcowni bruzdowych oraz walcowni rur.
Programy

komputerowe

do

symulacji

przebiegu

procesu

technologicznego walcowania pr

ę

tów, kształtowników i rur.

Polskie Normy.
Instrukcje bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

dotycz

ą

c

ą

walcowania pr

ę

tów, kształtowników i rur. W procesie

kształcenia nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uzyskane

w module 812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu, 812[01].Z1
Eksploatacja maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej oraz

w jednostkach modułowych 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.04 modułu
Technologia wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.

Podczas realizacji programu nale

ż

y przede wszystkim kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci

zwi

ą

zane

z

prowadzeniem

procesu

walcowania

w walcowniach bruzdowych i walcowniach rur oraz eksploatacj

ą

urz

ą

dze

ń

podstawowych i pomocniczych wykorzystywanych w procesie

technologicznym oraz utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy.

W osi

ą

gni

ę

ciu celów kształcenia istotne znaczenie ma dobór metod

nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: przewodniego
tekstu,

ć

wicze

ń

praktycznych oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Nauczyciel

powinien

przygotowa

ć

materiały

potrzebne

do

wykonywania

ć

wicze

ń

takie jak: teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, poradniki, PN, dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i inne. Uczniowie

samodzielnie planuj

ą

i wykonuj

ą

ć

wiczenia korzystaj

ą

c z materiałów

ź

ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych

ć

wicze

ń

pełni

ą

c rol

ę

konsultanta i doradcy.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

89

Realizacj

ę

procesu

nauczania-uczenia

si

ę

nale

ż

y

wspomóc

wycieczk

ą

do walcowni bruzdowych lub walcowni rur. Przed wycieczk

ą

uczniowie powinni by

ć

zapoznani z zasadami bezpiecze

ń

stwa

obowi

ą

zuj

ą

cymi podczas jej trwania. Wskazane jest, aby podczas

wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3 osobowych
według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po odbyciu
wycieczki nale

ż

y podsumowa

ć

wyniki obserwacji uczniów.

Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre

ś

ci wskazane jest

stosowanie filmów dydaktycznych i symulacji komputerowych.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie

postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, utrzymanie porz

ą

dku na stanowisku pracy, staranne

wykonywanie zada

ń

.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 uczniów w pracowni

podstaw techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach walcowni
przedsi

ę

biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali

ć

wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem uczniów do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych

nale

ż

y zapozna

ć

ich z przepisami bhp obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym

stanowisku oraz z instrukcjami obsługi urz

ą

dze

ń

.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji jednostki modułowej, na

podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

. Ocenianie

powinno u

ś

wiadomi

ć

uczniom poziom ich osi

ą

gni

ęć

w odniesieniu do

wymaga

ń

edukacyjnych,

motywowa

ć

do

samodzielnej

pracy

i samooceny.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Przed przyst

ą

pieniem ucznia do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych,

nauczyciel powinien sprawdzi

ć

jego wiedz

ę

stosuj

ą

c test pisemny lub

ustny sprawdzian.

Warunkiem dopuszczenia do wykonywania

ć

wiczenia powinna by

ć

pozytywna ocena sprawdzianu.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

i Dokumentacj

ą

Techniczno-Ruchow

ą

,

organizacj

ę

stanowiska pracy,

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

90

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych prac,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej wskazane

jest przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy
lub zadaniami nisko symulowanymi. Do zada

ń

nale

ż

y opracowa

ć

kryteria

oceny i schemat punktowania.

W ocenie ko

ń

cowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wynik testu praktycznego oraz

poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

























background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

91

Jednostka modułowa 812[01].S1.02

Walcowanie blach grubych i cienkich

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

asortyment blach grubych i cienkich,

obliczy

ć

i dobra

ć

wsad na blachy o okre

ś

lonych wymiarach,

scharakteryzowa

ć

etapy walcowania blach grubych z wlewków

i k

ę

sisk płaskich,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe

operacje

procesu

wyko

ń

czenia

odwalcowanych blach grubych,

scharakteryzowa

ć

typy walcarek stosowane do walcowania blach

grubych,

wyja

ś

ni

ć

kalibrowanie walców roboczych i oporowych walcarek blach

grubych,

scharakteryzowa

ć

technologi

ę

walcowania na gor

ą

co blach cienkich,

rozró

ż

ni

ć

operacje wyko

ń

czaj

ą

ce blach cienkich walcowanych na

gor

ą

co,

scharakteryzowa

ć

technologi

ę

walcowania na zimno blach cienkich,

scharakteryzowa

ć

produkcj

ę

blach cienkich pokrywanych metalami,

lakierami i tworzywami sztucznymi,

okre

ś

li

ć

rodzaje i przyczyny powstawania wad w procesie walcowania

blach,

okre

ś

li

ć

metody kontroli jako

ś

ci walcowanych blach,

rozró

ż

ni

ć

walcarki do walcowania blach grubych i cienkich,

rozró

ż

ni

ć

urz

ą

dzenia stosowane w procesie wyko

ń

czania blach

grubych i cienkich,

zastosowa

ć

zasady

eksploatacji

maszyn

i

urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych w procesie walcowania blach grubych i cienkich,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy,

skorzysta

ć

z

dokumentacji

technologicznej,

Dokumentacji

Techniczno-Ruchowej, norm, poradników.

2. Materiał nauczania

Materiały wsadowe do walcowania blach.
Piece i urz

ą

dzenia do nagrzewania wsadu.

Technologia walcowania blach grubych.
Kalibrowanie walców walcarek blach grubych.
Proces wyko

ń

czenia odwalcowanych blach grubych.

Urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni blach grubych.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

92

Technologia walcowania na gor

ą

co blach cienkich.

Dobór wsadu na blachy cienkie w arkuszach i w postaci ta

ś

my.

Operacje wyka

ń

czaj

ą

ce blach cienkich walcowanych na gor

ą

co.

Technologia walcowania na zimno blach cienkich.
Urz

ą

dzenia podstawowe i pomocnicze walcowni blach cienkich.

Produkcja blach pokrywanych metalami, lakierami i tworzywami
sztucznymi.
Badanie tłoczno

ś

ci blach.

U

ż

ytkowanie i obsługiwanie maszyn i urz

ą

dze

ń

wykorzystywanych

w procesie walcowania blach grubych i cienkich.
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska podczas walcowania blach.


3.

Ć

wiczenia

Analizowanie przebiegu walcowania blach grubych na podstawie

schematu rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni ci

ą

głej.

Analizowanie przebiegu walcowania ta

ś

m na gor

ą

co na podstawie

schematu rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni.

Badanie tłoczno

ś

ci blach.

Obliczanie wsadu na blachy o okre

ś

lonych wymiarach.

Badanie dokładno

ś

ci walcowania za pomoc

ą

urz

ą

dze

ń

kontrolno-

pomiarowych.

Wykonywanie kontrolnego pomiaru walcowanej blachy.

Porównywanie jako

ś

ci blach walcowanych na zimno i na gor

ą

co

Okre

ś

lanie na podstawie norm warunków technicznych odbioru blach

cienkich.

Obserwowanie prac przy nagrzewaniu materiałów wsadowych.

Obserwowanie prac podczas walcowania blach.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z wymian

ą

, zabudow

ą

i regulacj

ą

nastawiania walców.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z konserwacj

ą

urz

ą

dze

ń

walcowni

blach.

Udział w pracach zwi

ą

zanych z remontami bie

żą

cymi urz

ą

dze

ń

walcowni blach.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Modele:

walców

roboczych,

klatek

walcowniczych,

urz

ą

dze

ń

pomocniczych, pieców do nagrzewania wsadu.
Rysunki i schematy pieców do nagrzewania wsadu, walców, klatek
walcowniczych, walcarek, urz

ą

dze

ń

pomocniczych.

Schematy rozplanowania urz

ą

dze

ń

walcowni blach grubych i cienkich.

Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce procesu walcowania blach.

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

93

Foliogramy dotycz

ą

ce budowy urz

ą

dze

ń

podstawowych i pomocniczych

walcowni blach.
Programy

komputerowe

do

symulacji

przebiegu

procesu

technologicznego walcowania blach.
Polskie Normy.
Instrukcje bhp, ochrony ppo

ż

. i ochrony

ś

rodowiska.

Instrukcje stanowiskowe.
Teksty przewodnie i instrukcje do

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

dotycz

ą

c

ą

walcowania blach grubych i cienkich. W procesie kształcenia

nale

ż

y wykorzysta

ć

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uzyskane w module

812[01].O1 Techniczne podstawy zawodu, 812[01].Z1 Eksploatacja
maszyn i urz

ą

dze

ń

w procesie obróbki plastycznej oraz w jednostkach

modułowych 812[01].Z2.01 ÷ 812[01].Z2.04 modułu Technologia
wytwarzania wyrobów metodami obróbki plastycznej.

Podczas realizacji programu nale

ż

y przede wszystkim kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci zwi

ą

zane z prowadzeniem procesu walcowania blach oraz

eksploatacj

ą

urz

ą

dze

ń

podstawowych

i

pomocniczych

wykorzystywanych w procesie technologicznym oraz utrwala

ć

nawyki

bezpiecznej pracy.

W procesie nauczania-uczenia si

ę

nale

ż

y stosowa

ć

metod

ę

tekstu

przewodniego,

ć

wicze

ń

praktycznych oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Nauczyciel

powinien

przygotowa

ć

materiały

potrzebne

do

wykonywania

ć

wicze

ń

takie jak: teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, poradniki, PN, dokumentacja technologiczna i inne. Uczniowie

samodzielnie planuj

ą

i wykonuj

ą

ć

wiczenia korzystaj

ą

c z materiałów

ź

ródłowych. Nauczyciel obserwuje przebieg wykonywanych

ć

wicze

ń

pełni

ą

c rol

ę

konsultanta i doradcy.

Realizacj

ę

procesu

nauczania-uczenia

si

ę

nale

ż

y

wspomóc

wycieczk

ą

do walcowni blach grubych i cienkich. Przed wycieczk

ą

uczniowie powinni by

ć

zapoznani z zasadami bezpiecze

ń

stwa

obowi

ą

zuj

ą

cymi podczas jej trwania. Wskazane jest, aby podczas

wycieczki uczniowie prowadzili obserwacje w zespołach 2-3 osobowych
według arkuszy przygotowanych przez nauczyciela. Po odbyciu
wycieczki nale

ż

y podsumowa

ć

wyniki obserwacji uczniów.

Dla lepszego zrozumienia realizowanych tre

ś

ci wskazane jest

stosowanie filmów dydaktycznych i symulacji komputerowych. Nale

ż

y

pami

ę

ta

ć

, aby przed projekcj

ą

filmu ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów,

za

ś

po obejrzeniu przeprowadzi

ć

dyskusj

ę

.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie

postaw zawodowych, takich jak: przestrzeganie zasad bezpiecze

ń

stwa

background image

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

94

i higieny pracy, utrzymanie porz

ą

dku na stanowisku pracy, staranne

wykonywanie zada

ń

.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 uczniów w pracowni

podstaw techniki wytwarzania materiałów oraz w wydziałach walcowni
przedsi

ę

biorstw hutniczych. Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali

ć

wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2-4 osobowych.

Przed przyst

ą

pieniem uczniów do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych

nale

ż

y zapozna

ć

ich z przepisami bhp obowi

ą

zuj

ą

cymi na danym

stanowisku oraz z instrukcjami obsługi urz

ą

dze

ń

.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji jednostki

modułowej, na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku zaj

ęć

.

Ma ono dostarczy

ć

informacji na temat zakresu i stopnia realizacji

celów kształcenia jednostki modułowej.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Przed przyst

ą

pieniem ucznia do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych,

nauczyciel powinien sprawdzi

ć

jego wiedz

ę

stosuj

ą

c test pisemny lub

ustny sprawdzian. Warunkiem dopuszczenia do wykonywania

ć

wiczenia

powinna by

ć

pozytywna ocena sprawdzianu.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne powinny by

ć

sprawdzane na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

. Podczas

obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

przygotowanie stanowiska pracy,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywanych prac,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

prac

ę

w zespole.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej zaleca si

ę

przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada

ń

nale

ż

y opracowa

ć

kryteria

oceny i schemat punktowania.

W ocenie końcowej należy uwzględnić wynik testu praktycznego oraz poziom wykonania

ć

wiczeń.


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 04 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 03 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 04 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 06 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 02 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 05 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 06 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 02 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 03 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z1 02 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 03 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z1 01 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 05 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] o1 03 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 01 n
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z2 04 u
operator maszyn i urzadzen do obrobki plastycznej 812[01] z1 02 u

więcej podobnych podstron