Być uczniem Jezusa?

Za jaką cenę?

ie jest głupcem ten, który traci to, czego i tak nie może zatrzymać, aby zyskać to, czego nigdy nie
będzie mógł stracić”. Zastanów się nad tym zdaniem. Naśladowanie Jezusa, bycie Jego uczniem ma
swoją cenę. Jaka to cena i czy będziesz gotów ją zapłacić? Właśnie temu poświęcona jest niniejsza

gawęda. Zanim jednak przystąpisz do zapoznania się z jej treścią, weź kartkę papieru i odpowiedz sobie
pisemnie na dwa oczywiste, choć rzadko przez ludzi stawiane pytania:

„N

1. Co będziesz mógł zabrać ze sobą z tej ziemi?
2. Gdybyś miał przeliczać wszystko na pieniądze, na ile wyceniłbyś życie wieczne?
Jeśli napisałeś odpowiedzi na powyższe dwa pytania, przeczytaj uważnie fragment z Ewangelii

Łukasza, z 14 rozdziału wiersze od 25 do 35.

Nienawiść?

Słowa 26 wiersza brzmią stanowczo i niezrozumiale. Jak to? Mam nienawidzić swoich najbliższych? Przecież
Bóg nakazuje nam miłować nawet wrogów? Przerwij czytanie i zastanów się nad tym, jak wyjaśnić te słowa,
po czym porównaj swoją odpowiedź z wyjaśnieniem podanym poniżej:
Wyjaśnienie wiersza 26: Nasza miłość do Jezusa powinna być na tyle wielka, aby miłość do naszych
najbliższych w porównaniu z wielkością tej miłości wyglądała jak nienawiść. Odwołajmy się do pewnego
przykładu: Sto lat życia to okres bardzo długi. Rzadko kto taki czas przeżywa. Ale sto lat życia w porównaniu
z milionem lat życia to dosłownie chwila, prawie zero.

Możesz kochać swoich bliskich i możesz być im oddany w miłości, ale czy jesteś gotów wyrzec się
dla Jezusa nawet swego ojca i swojej matki? Czy jest On dla Ciebie ważniejszy niż żona i dzieci?

owiesz może: „Bóg nie wymaga ode mnie takiego poświęcenia”. Być może. Ale gdybyś miał

wybierać pomiędzy swymi ukochanymi a Jezusem, to co byś wybrał?

P

Krzyż

„Kto — idąc za mną — nie niesie swojego krzyża, nie może być uczniem moim”.

Zastanów się: Co to znaczy nieść swój krzyż? Swoją odpowiedź zapisz na kartce.

Nieść krzyż to coś więcej niż nosić na szyi srebrny krzyżyk i więcej niż znosić przeciwności życia. Nieść swój
krzyż to — tak jak w przypadku Jezusa — wyprzeć się na rzecz Boga własnych praw i samego siebie, to przez
wiarę utożsamić się z Chrystusem w Jego krzyżowej śmierci. Dla lepszego zrozumienia tej sprawy przeczytaj
słowa apostoła Pawła z Listu do Rzymian 6,1-14. Czy już lepiej rozumiesz, o co chodzi?

Pomyśl dobrze...

Przeczytaj wiersze od 28 do 32. Jezus odwołuje się do spraw codziennego życia. A w życiu powinno
być miejsce na zdrowy rozsądek: „Ile mogę wydać dziś, aby starczyło mi do końca miesiąca? Jeśli

pię ten produkt, to czy mi wystarczy na witaminy dla dzieci?” Myślenie staje się coraz bardziej

popularne w naszych czasach. Do podobnej kalkulacji zachęca Jezus. Pomyśl: Czy naprawdę chcesz być Jego
naśladowcą, czy to tylko słomiany zapał? Czy jesteś gotów iść za Nim bez względu na wszystko, czy —
mówiąc obrazowo — wystarczy Ci tylko na postawienie fundamentów? Tak łatwo podjąć decyzję pod
wpływem emocji, w przypływie entuzjazmu... Lecz dziś zastanów się jak najbardziej poważnie:

ku

Czy jesteś gotów na krzyż? Czy jesteś gotów poświęcić

i podporządkować Jezusowi wszystko?

1

str. 2

Być uczniem Jezusa? Za jaką cenę?

Twardy warunek

Wokół nas widzimy tylu ludzi, którzy mówią o sobie, że są chrześcijanami, a przecież nie poświęcili
Chrystusowi wszystkiego. Czy zatem słowa Jezusa należy pojmować tak kategorycznie? Dlaczego nie mogę
być taki, jak inni? Dlaczego nie mogę ułożyć sobie życia podobnie wygodnie? Otóż musimy sobie coś
uświadomić bardzo wyraźnie. Jezus Chrystus mówi: „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie
do Królestwa Niebios, lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mego, który jest w niebie” (Ew. Mateusza,
rozdział 7, wiersz 21). „Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być
uczniem moim.”
Przypomnijmy sobie na chwilę poprzednią gawędę. Kto poznaje prawdę i w rezultacie doznaje wyzwolenia?
Ci, którzy są uczniami Chrystusa. To prawda, że wielu uważa się za chrześcijan. Lecz to, że nie są oni wolni
od chciwości, od nienawiści, że są zniewoleni przez alkohol, narkotyki, niezdrowe żądze seksualne, przekreśla
fakt, że są oni uczniami Jezusa. Dlatego nie bierz przykładu z takich „chrześcijan”. Na podstawie Ewangelii
Mateusza 7,21-23 możesz się przekonać, że nie spędzą oni wieczności z Chrystusem. Raczej zastanów się, czy
Ty chcesz być Jego prawdziwym uczniem.

Przerwij na chwilę czytanie. Weź do ręki długopis i — jeśli chcesz być uczniem Jezusa — napisz na
kartce papieru: „CHCĘ BYĆ PRAWDZIWYM UCZNIEM JEZUSA”. Następnie podpisz się, wpisz
datę i zachowaj sobie tę kartkę na pamiątkę. W chwilach zwycięstw i niepowodzeń nieraz będziesz do
tej kartki wracał. A ilekroć do niej powrócisz, pamiętaj: jest to decyzja, z której cieszy się niebo,

decyzja, którą Bóg traktuje bardzo poważnie. Tak jak potrafisz, z głębi serca podziękuj też teraz Bogu.

Zastosowanie

Jeśli chcesz być prawdziwym uczniem Jezusa, to decyzja ta musi się praktycznie wyrazić w twoim
codziennym życiu. Wszystkie potrzebne wskazówki znajdziesz w Gawędzie 2. Przypomnij sobie treść tej
gawędy i żyj według zawartych tam wskazań. Jeśli pojawią się pytania, nie obawiaj się ich postawić. Napisz
do nas. Wierzymy, że będziemy w stanie ci pomóc.

Nasza oferta

Zapraszamy Cię do przerobienia Gawędy 4. Jest ona kontynuacją już przerobionych, a jej tytuł brzmi: Być
uczniem Jezusa. Zysk czy strata? Gawędę 4 prześlemy ci pod warunkiem, że odpowiesz na co najmniej dwa
pytania zawarte w formularzu „Czy już to rozumiem” i odeślesz nam formularz z powrotem. Odesłany
formularz będzie dla nas znaczył, że decydujesz się na kontynuację gawęd.
Jeśli zamierzasz poprzestać na tej gawędzie — trudno. Rozstajemy się, ale czy ze smutkiem? Tak, ze
smutkiem, jeśli nie chcesz być prawdziwym naśladowcą Jezusa. Ale z radością, jeśli postanowiłeś być Jego
uczniem. Na wszelki wypadek pozostaw sobie nasz adres. Może się kiedyś przyda. Niech błogosławieństwo
Boga spoczywa na Tobie. Jakąkolwiek pójdziesz drogą, pamiętaj:

Nie jest głupcem ten,

który traci to, czego i tak nie może zatrzymać,

aby zyskać to, czego nigdy nie będzie mógł stracić.

Autorem gawędy jest Piotr Zaremba © Kościół Baptystów w Poznaniu. Kopiowanie za zgodą.