Śnie\
ynka
Program sprawności:
1. Jesteśmy zahartowani, wytrwali i pracowici. Nie boimy się zimy. Chętnie
spieszymy innym z pomocą.
2. Wiemy, jak powstaje śnieg. Znamy sposoby chronienia się przed zimnem. Wiemy,
z jakiego śniegu najlepiej lepić bałwana. Wiemy, gdzie mo\
na urządzić ślizgawkę. Wiemy,
jak \
yją Eskimosi, jak się ubierają, czym się zajmują. Znamy opowiadania o ich trudnym
\
yciu. Znamy zwierzęta polarne. Wiemy, dlaczego psy i renifery są przyjaciółmi ludzi
północy. Znamy opisy krain polarnych. Wiemy, kto badał krainę wiecznych śniegów. Wiemy,
co to jest noc polarna, dzień polarny, lodowiec, zorza polarna. Przeczytaliśmy jedną z
ksią\
ek Aliny i Czesława Centkiewiczów.
3. Bawiliśmy się w Eskimosów. Urządziliśmy polowanie na foki lub wieloryby.
Zorganizowaliśmy wyprawę po \
ywność ukrytą w lodowych kryjówkach.
4. Umiemy zrobić łopaty do odgarniania śniegu. Umiemy ubrać się odpowiednio do
zabawy na śniegu. Umiemy jez
dzić na sankach i kierować nimi. Umiemy jez
dzić na ły\
wach,
nartach lub śnie\
nych rakietach. Umiemy budować igloo i urządzić jego wnętrze.
5. Wprowadziliśmy w dru\
ynie zwyczaj eskimoskiego powitania. Mieliśmy swoje
łowieckie szyki, zawołania i zwyczaje. Przyznaliśmy oznaczenia naukowe członkom naszych
wypraw polarnych. Śpiewamy piosenkę zuchów - Eskimosów i piosenki o zimie.
W czasie zdobywania sprawności  Eskimos przewiduję 6 zbiórek:
1. Przygotowanie do wyprawy.
2. W eskimoskiej wiosce.
3. śycie Eskimosów.
4. Polowanie.
5. Z wizytą w stacji badawczej.
6. Święto Powracającego Dnia.
1. Przygotowanie do wyprawy
Po obrzędowym rozpoczęciu zbiórki dru\
ynowa z przepastnej swej torby wyciągnęła
du\
y (format A4) list. Zaadresowany był do naszej gromady, ze znaczków
wywnioskowaliśmy, \
e list pochodzi zza granicy, a stempel pocztowy podpowiedział nam,
\
e list ten został wysłany z Ameryki. Po otwarciu koperty wyciągnęliśmy mnóstwo
fotografii, ilustracji, przedstawiających krainę wiecznych lodów. Z listu uzyskaliśmy wiele
ciekawych informacji na jej temat. Sięgnęliśmy po globus i wspólnie odszukaliśmy Arktykę.
Wszyscy chcieliśmy znalez
ć się w tej krainie, lecz dru\
ynowa powiedziała, \
e musimy się do
tej wyprawy przygotować. Zaczęła się zabawa - czołgaliśmy się po  śniegu (musimy umieć
podchodzić zwierzynę), z zasłoniętymi oczami szukaliśmy osoby z gwizdkiem (aby umieć
poruszać się w czasie nocy polarnej) i odgadywaliśmy, kogo brak w naszej wyprawie. Po
cię\
kich ćwiczeniach nauczyliśmy się piosenki o Arktyce.
Potem ka\
da szóstka zastanawia się, co z proponowanych rzeczy zabrać do plecaka,
jak ubrać się na zimową wyprawę (byliśmy trochę zaskoczeni, \
e mogą nam się przydać
okulary przeciw-słoneczne).
Gdy przyboczny wniósł pudło - wiedzieliśmy, Co się święci - coś będziemy robić.
Ka\
da szóstka na du\
ym arkuszu pakowego papieru miała namalować Arktykę. Był to
 sprawdzian dla nas. Czy dobrze wyobra\
amy sobie tę krainę? Dostaliśmy: biały papier,
białą bibułę, biały materiał, białą farbę, białe kredki, pastę do zębów (białą), kredę szkolną
(białą), nawet klej był biały.
W Kręgu Rady zadecydowaliśmy, \
e będziemy zdobywać sprawność Eskimosa.
Nauczyliśmy się powitania Eskimosów, ustaliliśmy nazwy szóstek (nazwy zwierząt \
yjących
w klimacie polarnym), wymyśliliśmy okrzyk na po\
egna-nie i umówiliśmy się na następne
spotkania.
2. W eskimoskiej wiosce
Powitaliśmy się jak Eskimosi. Sprawdziliśmy, czy
jesteśmy. odpowiednio ubrani i za białymi śladami ruszyliśmy
na zwiad. Dotarliśmy na polanę, na której było bardzo du\
o
śniegu. Dru\
ynowy opowiedział nam, jak Eskimosi budują swoje domki. Postanowiliśmy
zbudować igloo, sprawdziliśmy, \
e śnieg jest odpowiedni i spojrzeliśmy na naszego
przybocznego, by pomógł nam wyko-nać odpowiednie narzędzia do tej pracy. Zrobiliśmy
łopaty do odgarnięcia śniegu. Przed wybudowaniem domku Eskimosi tańczą, my
zapląsaliśmy  Pingwina . Budowa i urządzanie igloo trwały dość długo. W końcu udało nam
się!
W Kręgu Rady ka\
dy z nas zobowiązał się, \
e na następną zbiórkę wyszpera legendę
związaną z krainą wiecznych lodów i przyniesie sanki.
3. śycie Eskimosów
Po przywitaniu dru\
ynowa opowiedziała nam, jak \
yją
Eskimosi, co robią, jak chodzą ubrani, opowiedziała jedną
legendę. Potem ka\
da szóstka przygotowała  przedstawienie .
Naszym zadaniem było pokazanie legendy, którą wyszukaliśmy w
domu. Zabawa była. wspaniała. Po obejrzeniu przedstawień nauczyliśmy się nowej
piosenki:  Zimowy świat :  Mieliśmy trochę problemów ze zło\
eniem układanki, na której
napisane były słowa nowej piosenki. Potem rozpoczęły się harce z sankami, był slalom,
zaprzęgi, wę\
e i ró\
ne ciekawe zawody. W nagrodę za wspaniałe zachowanie podczas gier,
dru\
ynowa zdradziła nam tajemnicę, powiedziała, gdzie Eskimosi mają lodowe kryjówki z
zapasami \
ywności. Dała nam nawet plan. Szukaliśmy, błądziliśmy, ale wreszcie
znalez
liśmy. Trochę byliśmy zawiedzeni, bo w lodowych kryjówkach były ciastka i cukierki,
a nie surowe mięso, jak przypuszczaliśmy. Sytuację poprawił przyboczny, przynosząc
gorącą herbatę.
W Kręgu Rady uradziliśmy, \
e na następnej zbiórce wyruszymy na polowanie.
4. Polowanie
Eskimoskie zwyczaje  weszły nam w krew , szybko i sprawnie powitaliśmy się.
Chcieliśmy jak najszybciej wyruszyć na polowanie. Dru\
ynowa opowiadała nam, jak
polowanie wyglądało dawniej.
Mówiła te\
o tym, \
e człowiek czasem niepotrzebnie zabija zwierzęta.
Postanowiliśmy wyruszyć na bezkrwawe łowy. Z aparatem fotograficznym w ręku.
Ka\
da szóstka miała polować na innego zwierza, takiego, jaką nazwę nosiła. Ale przed
wyprawą ka\
dy musiał jak najwięcej dowiedzieć się "swoim" zwierzątku oraz poznać ślady.
Poszły w ruch przyniesione przez przybocznych ksią\
ki, czasopisma. Wkrótce byliśmy
gotowi. Ka\
da szóstka wyruszyła tropem własnego zwierzaka. Spotkaliśmy się na polanie,
ale nie było tam naszych zwierząt. Wtedy ktoś krzyknął -ulepmy je! I na polance stanęły
wspaniałe figurki. Okazało się, \
e nie ma figury pingwina. Aby nie zapomnieć o tym wa\
nym
polarnym ptaku, zabawiliśmy się w nasz pląs pt.  Pingwin .
Po Kręgu Rady i po\
egnaniu rozeszliśmy się do domów.
5. Z wizytą w stacji badawczej
Z tajemniczymi znakami dotarliśmy do miejsca, gdzie czekał na nas dziwny człowiek.
Ubrany był w grubą puchową kurtkę, na głowie miał czapkę, która odsłaniała tylko oczy i
usta. Był to pracownik polarnej stacji badawczej.
Opowiedział nam, jak wygląda praca badawcza, po co się ją wykonuje, jakie
urządzenia pomagają polarnikom w pracy. Wyjaśnił nam te\
, jak powstaje śnieg i jakie są
jego rodzaje. Opowiedział o pierwszych zdobywcach bieguna.
W swojej wiosce postanowiliśmy zało\
yć oddział stacji polarnej. Wykonaliśmy
opadomierz, zegar słoneczny, wiatromierz, barometr, higrometr. Nauczyliśmy się
posługiwać tymi urządzeniami. Ustaliliśmy dy\
ury na najbli\
szy tydzień, zało\
yliśmy
bowiem dziennik obserwacji. Uzupełniliśmy jego pierwszą stronę.
Przyszedł czas na gry i ćwiczenia. Dru\
ynowa wyjaśniła nam co to jest noc polarna,
dzień polarny, Iodowiec, zorza. Naszym zadaniem było odpowiednio reagować na te hasła.
Była te\
bitwa na śnie\
ki. Na zakończenie zbiórki dru\
ynowa wręczyła nam zalepione listy
do naszych rodziców. Byliśmy ciekawi, co jest w środku, ale druhna powiedziała, \
e to
tajemnica.
6. Święto Powracającego Dnia
Po powitaniu dru\
ynowa dała nam do rozwiązania krzy\
ówkę. Szybko uporaliśmy się
z nią, hasło brzmiało: kulig. Wszyscy wiedzieliśmy, co to słowo zna-czy, nie wiedzieliśmy
tylko, \
e właśnie dziś czeka nas ta wspaniała zabawa. Teraz stało się jasne, co znajdowało
się w listach do naszych rodziców - informacja o tym, \
e zbiórka będzie dłu\
sza i połączona
z kuligiem.
Po wspaniałej sannie znalez
liśmy się na polanie, gdzie czekał na nas prawdziwy
Eskimos. Opowiedział nam, jak w jego kraju witają Powracający Dzień. Ka\
da szóstka miała
chwile czasu na przygotowanie, potem proponowała zabawy, pląsy, gry. Razem witaliśmy
Po-wracający Dzień. Był czas na upieczenie kiełbasek.
W Kręgu Rady ustaliliśmy, kto zdobył sprawność, poprosiliśmy Eskimosa o jej
wręczenie. Troszkę zmęczeni i smutni (bo opuściliśmy naszą eskimoską wioskę) wróciliśmy
do domu.
Obrzędy
* Okrzyki:
Dru\
ynowy: Zuchy:
Eskimosi! Najwytrwalsi!
Eskimosi! Niezawodni!
Eskimosi! Przodków godni!
Dru\
ynowy Zuchy:
Hu! Hu! Ha!
Hu! Hu! Ha!
Hu! Hu! Nasza zima zła!
Dru\
ynowy: Zuchy:
Innuit Ting-najd
Innuit Ting-najd
Innuit Ting-najd-timak-ketiszer
Słowniczek:
innuit - Eskimosi (po eskimosku)
ting-najd-timak-ketiszer - nareszcie dotarliśmy
Gry, ćwiczenia, zabawy
Zbiórka 1
(Przygotowanie do wyprawy)
* Wyścig pełzaniem
Dwa szeregi zuchów zwróconych do siebie głowami le\
ą naprzeciw siebie.
Na sygnał gwizdkiem szeregi zuchów pełzając starają się zająć miejsca swoich
przeciwników. Wygrywa szóstka, która zrobiła to pierwsza.
* W ciemnościach
Zuchy z zasłoniętymi oczami spacerują po sali. Starają się dojść do osoby, która
gwi\
d\
e (osoba ta równie\
chodzi po sali),
*Noe
Na to hasło zuchy zamykają oczy, Dru\
ynowy przykrywa jednego zucha kocem, na
słowo  dzień zuchy otwierają oczy i starają się odgadnąć, kogo nie ma.
Zbiórka 3
(śycie Eskimosów)
Zawody saneczkowe
* Kto zatrzyma się na mecie
U stóp pagórka zaznaczamy linię mety. Na sygnał zawodnicy kolejno zje\
d\
ają w dół.
Zawody polegają na tym, by zatrzymać sanki dosłownie na linii mety.
* Zjazd ze zmianą kierunku
Na trasie zjazdu ustawiamy 2-3 kule śnie\
ne o średnicy co najmniej 50 cm.
Zje\
d\
ający muszą ominąć je slalomem.
* Saneczkowy tor przeszkód Na łagodnym zboczu ustawiamy przeszkody: bramka z
poprzeczką na wys. 50 cm, przedmiot do podniesienia, pasa\
er do podwiezienia itp.
* Rzut z jadących sanek
W połowie wysokości stoku ustawiony zostaje du\
y bałwan. Zawodnik przed zjazdem
lepi kulę. W czasie zjazdu w pozycji siedzącej stara się nią trafić w bałwana,
* Wyścigi kwadryg
Do sanek dowiązane zostają dodatkowe linki. Wyznaczamy miejsce startu i mety.
Ka\
da szóstka dzieli się na 3-osobowe zespoły. Kierujący kwadrygą zuch staje na płozach w
tyle, trzy mając w prawej ręce naprę\
oną linkę, pozostali natomiast zaprzęgają się do
sznura z przodu sanek. Zwycię\
a zespół, który pierwszy i bez upadku dotrze do mety.
Zbiórka 5
(Z wizytą w stacji badawczej)
* Noc Polarna
Zuchy ustawiają się w dwóch rzędach, piecami do siebie. Jeden rząd to noc polarna,
drugi - dzień. Na hasło  noc polarna rząd będący  nocą: odwraca się i goni  dzień . Osoby
złapane odchodzą z gry. Na hasło "dzień" rząd będący  dniem odwraca się i goni  noc . Na
hasło  lodowiec - wszyscy muszą zbić się w jedną gromadkę, a na słowo  zorza zrobić
koło.
Zbiórka 6
(Święto Powracającego dnia)
1. w zimnej..., gdzie zorza polarna
2. świe\
y śniegu
3. du\
a masa lodu poruszająca się
4. człowiek zamieszkujący arktyczne obszary
5. mieszkanie Eskimosa
Majsterka
* A
opata do odgarniania śniegu
Sklejkę (prostokąt o wymiarach 30x50 cm) wsuwamy na głębokość ok. 15 cm do
rozszczepionego okrągłego kija o średnicy około 3 cm i zbijamy dwoma gwoz
dzikami.
* Opadomierz
Blaszane pudełko o średnicy 15-20 cm, przybijamy do palika wkopanego lub wbitego
w ziemię tak, aby znajdował się na wysokości 60-80 cm nad jej powierzchnią. Pomiarów
dokonujemy bezpośrednio po opadach, korzystając z miarki centymetrowej wstawionej do
pudełka.
* Zegar słoneczny
Na kwadratowym arkuszu sklejki o boku ok. 1 metra rysujemy okrągłą tarczę. W
środku koła, prostopadle do niego, umieszczamy pałeczkę drewnianą lub metalową.
Powinna być ona dłu\
sza od promienia koła. Całość ustawiamy w nasłonecznionym miejscu.
Tarczę wyskalujemy według zegarka, oznaczając poszczególne godziny w miejscach, na
które pada cień pałeczki. Przed wyskalowaniem tarcza powinna być ustawiona w stosunku
do podłogi pod kątem odpowiednim dla danej miejscowości (od kąta 90 stopni odejmij
szerokość geograficzną Twojej miejscowości).
* Wiatrowskaz
Podstawową częścią wiatrowskazu (rys. 1) jest blaszana chorągiewka umocowana na
sworzniu, dookoła którego mo\
e się swobodnie obracać. Chorągiewkę o dowolnych
wymiarach wycina się z blachy wraz z dwoma wąskimi paskami wystającymi z jednej
strony. Paski te zwija się w tulejki na grubym gwoz
dziu, który będzie osią wiatrowskazu.
Gwoz
dzik wbijamy w drewniany drąg. Poni\
ej chorągiewki na drągu umocowuje się
poziome ramiona wskazujące kierunek wiatru. Ich ustawienie jest zgodne z odczytem
kompasu.
* Barometr z butelki
Czystą butelkę napełniamy wodą do 3/4 wysokości. Szyjkę butelki, nie zakorkowaną
zanurzamy umiejętnie w płaskim naczyniu z wodą (np. w miseczce). Aby butelka się nie
przewróciła, robimy z drutu dwa uchwyty i przytwierdzamy nimi butelkę do pionowej
deseczki, która z kolei jest przybita do podstawki. Na butelkę naklejamy pasek papieru z
milimetrową podziałką. Gotowy barometr (rys. 2) trzeba wyskalować. W czasie słonecznej
pogody zaznaczamy na podziałce niebieską kreską poziom wody, w czasie deszczu rysujemy
drugą kreskę, np. czerwoną. Wodę w miseczce nale\
y uzupełniać. Mo\
na tak\
e na
powierzchnię wody wlać trochę oliwy, utworzy się wtedy cienka warstwa tłuszczu
zabezpieczająca wodę przed parowaniem.
rys. 1 rys. 2
* Higrometr strunowy
Kupioną w sklepie strunę baranią D zawieszamy na metalowym wsporniku wysokości
20 cm. Od dołu przytwierdzamy do struny cię\
arek z drewnianą strzałką. Powinna ona
wisieć tu\
nad podstawką, nie dotykając jej. Na drewnianej podstawce rysujemy podziałkę
i mamy gotowy przyrząd. Wskazówka higrometru będzie odchylać się w lewo lub w prawo,
w zale\
ności od tego, czy zawartość pary wodnej w powietrzu rośnie czy maleje1.
Gawędy:
Materiały do gawęd znajdziesz w:
1. Beata Kowalska, Adam Kiewicz:  Eskimos .
2. T. Markiewicz, R. Trechiciński : Halo! Spitsbergen.
3. S. Sempołowska : Na ratunek.
4. A.Cz, Centkiewiczowie : Odarpi, syn Egigwy
5. A.Cz, Centkiewiczowie : Anaruk - chłopiec z Grenlandii.
6. "Zuchowe Wieści", 1e66, nr11.
7. "Świat Młodych" - wkładka - luty 1e84. Legendy eskimoskie mo\
esz przeczytać w:
1. Beata Kowalska, Adam Kiewicz: "Eskimos".
Piosenki i pląsy:
W śpiewniku  Karuzela z piosenkami znajdziesz piosenki: "Eskimoski walczyk" (s.5)
i "Zimowy świat" (s.27). Nuty i opis pląsu "Pingwin" zamieszczamy na str. 19.