VictoriaParker

Czarnybrylant

Tłu​ma​cze​nie

Ali​naPat​kow​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Po​dob​noniemoż​naza​pla​no​waćhu​ra​ga​nu.
Ale Ni​can​dro Ca​rval​ho po​tra​fił. Po​tra​fił roz​pę​tać bu​rzę jed​nym uśmie​chem. Po

dzie​się​ciula​tachpla​no​wa​niaimie​sią​cachprzy​go​to​wańgo​tówbyłwresz​ciewznie​-
cićcha​os.

Zeu​sie,idępocie​bieiza​mie​rzamznisz​czyćtwójświat,takjaktyznisz​czy​łeśmój.
Po​wie​trzewBa​rat​t​zanaZan​zi​ba​rze,gdziewtenweek​endod​by​wa​łosiękwar​tal​-

nespo​tka​nieczłon​kóweli​tar​ne​goklu​bubiz​ne​so​we​goQVir​tus,byłoupal​neitakwil​-
got​ne,żecien​kabia​łako​szu​lakle​iłasiędocia​łajakdru​gaskó​ra,apodma​skąna
twa​rzyzbie​rałsiępot.Ni​can​droprze​dzie​rałsięzde​ter​mi​na​cjąprzezeli​tęmi​liar​-
de​rów,szu​ka​jącswo​jejprze​pust​kidopie​cza​ryZeu​sa–drob​nejbru​net​kiwwy​ra​fi​-
no​wa​nej czer​wo​nej su​kien​ce, któ​ra jed​no​cze​śnie przy​cią​ga​ła uwa​gę i po​zwa​la​ła
wto​pićsięwtłum.

Naj​waż​niej​sza za​sa​da brzmia​ła: patrz, ale nie do​ty​kaj. Ale Ni​can​dro ni​g​dy nie

trzy​małsięza​sad.Jegomat​kamó​wi​ła,żeza​sa​dysądo​bredlagłup​kówinu​dzia​rzy.
Sły​szałwmy​ślachjejgłosjakechood​le​głejprze​szło​ści.

Wie​leosóbpo​zdra​wia​łogo,aonod​po​wia​dałtyl​koski​nie​niemgło​wyalboprze​lot​-

nie rzu​co​nym „do​bry wie​czór”. Nic wię​cej. Roz​mo​wy przy​po​mi​na​ły ogień – ga​sły,
gdyod​cię​łosiędo​pływpo​wie​trza.Na​wetnachwi​lęniezwol​niłkro​ku.Niezwal​niał
kro​kuodcza​sów,kie​dyjesz​czebyłNi​can​dremSan​to​sem,prze​ra​żo​nymsie​dem​na​-
sto​lat​kiem,któ​ryza​kradłsięnasta​tekto​wa​ro​wywRioiukryłwbrud​nymkon​te​ne​-
rzepły​ną​cymdoNo​we​goJor​ku.Niezwol​niłtem​pa,gdystwo​rzyłso​bienowątoż​sa​-
mość,bysięod​ciąćodprze​szłe​goży​cia.Wte​dytonaświe​ciepo​ja​wiłsięNi​can​dro
Ca​rval​ho.Sprze​dałswo​jągod​nośćnauli​cachBro​okly​nu,apo​temznówjąod​zy​skał,
ha​ru​jącnabu​do​wach,byza​pew​nićso​biecośwro​dza​juda​chunadgło​wą.

Niezwol​niłtem​parów​nieżwte​dy,gdyku​piłpierw​sząnie​ru​cho​mość,apo​temna​-

stęp​nąipowie​lula​tachha​rów​kiwresz​ciezgro​ma​dziłtylepie​nię​dzy,żemógłścią​-
gnąćdosie​biedziad​kazBra​zy​lii.Nie​ugię​tade​ter​mi​na​cjado​pro​wa​dzi​łagowkoń​cu
doogrom​ne​goma​jąt​kuiwła​dzy,apo​temwsze​re​giczłon​kówklu​buQVir​tus.Miał
wtymtyl​koje​dencel:zin​fil​tro​waćiznisz​czyćtęor​ga​ni​za​cjęodśrod​ka.Dla​te​gosię
tuzna​lazł.Atobyłdo​pie​ropo​czą​tek.

Pla​no​wał to od dzie​się​ciu lat. Chciał od​zy​skać i znów do​pro​wa​dzić do roz​kwi​tu

im​pe​riumSan​to​sów,dzie​dzic​two,któ​rezo​sta​łomuode​bra​nera​zemzro​dzi​ca​mi.

–Hej,Nik,do​kądsiętakspie​szysz?
NagłosNar​ci​saobej​rzałsię.Jegoprzy​ja​ciel,wele​ganc​kichspodniachibezma​-

ry​nar​ki,stałopar​tyobar.Wrękutrzy​małszkla​necz​kęszkoc​kiej.Gór​nączęśćjego
twa​rzyosła​nia​łama​skazezło​tychli​ści,ko​ja​rzą​casięzlau​ro​wymwień​cem.Że​la​zna
ob​ręczści​ska​ją​capierśNikaroz​luź​ni​łasięnie​co,awką​ci​kachustpo​ja​wiłsięlek​ki
uśmiech.

–Bądźpo​zdro​wio​ny,ce​sa​rzuNar​ci​so.Dios,skądonibio​rąta​kierze​czy?

–Niemampo​ję​cia,alerze​czy​wi​ścieczu​jęsięjakce​sarz.
Nikztru​demsiępo​wstrzy​mał,bynieprze​wró​cićocza​mi.
–Ja​snaspra​wa.Gdzietwo​jakulaunogi?
Nar​ci​so uśmiech​nął się sze​ro​ko i ką​ci​ki jego ust po​wę​dro​wa​ły aż pod kra​wędź

zło​tejma​ski.Okrop​nema​ski.Byłyko​niecz​ne,byza​pew​nićimano​ni​mo​wość,aleiry​-
to​wa​ły Nika po​dob​nie jak wszyst​ko, co mia​ło zwią​zek z Q Vir​tus, tym olśnie​wa​ją​-
cym, pre​sti​żo​wym i eli​tar​nym klu​bem dżen​tel​me​nów. Biz​nes​me​ni z ca​łe​go świa​ta
ma​rzy​lioczłon​ko​stwie,niema​jącpo​ję​cia,żepro​wa​dzigopsy​cho​pa​tycz​nymor​der​-
caioszust.Cóżzairo​nia,po​my​ślałNik.Do​ro​ślilu​dzie,mul​ti​mi​lio​ne​rzy,sprze​da​ją
du​sze,żebysiętudo​stać,apo​tempo​wie​rza​jąswo​jąre​pu​ta​cjęibiz​ne​so​wese​kre​ty
zwy​kłe​muprze​stęp​cy.Alejużnie​dłu​gotego.Nikza​mie​rzałujaw​nićprzedświa​tem
bru​tal​nąpraw​dęizmiaż​dżyćZeu​sa.

–Pięk​najakza​wsze.Chodź,chciał​bymztobąpo​ga​dać.
Nikpo​czułznie​cier​pli​wie​nie,aleod​rzu​ciłpo​ku​sę,byod​mó​wić.Jużdaw​noniewi​-

działsięzprzy​ja​cie​lemisamrów​nieżchciałznimpo​ga​dać.Nietra​cącanichwi​li,
po​cią​gnąłNar​ci​sawstro​nębo​ga​towy​po​sa​żo​nejsalizru​let​ką.Podzie​się​ciumi​nu​-
tach,za​opa​trze​niwdrin​ki,sta​lisięobiek​temza​in​te​re​so​wa​niakru​pie​rawczer​wo​-
nejli​be​rii.

–Pa​no​wie,pro​szęcośpo​sta​wić.
Niknachy​biłtra​fiłrzu​ciłnaplan​szęże​tonwartpięćty​się​cydo​la​rówicze​kał,aż

Nar​ci​sorów​nieżpo​sta​wi.

–Dwa​dzie​ściaty​się​cydo​la​równaczar​nąsie​dem​nast​kę–po​twier​dziłkru​pierobo​-

jęt​nymgło​sem.

Nikgwizd​nąłci​cho.
–Wi​dzę,żegdytwo​jejpaniniemaprzyto​bie,idziesznaca​łość.
–Czu​ję,żebędęmiałszczę​ście.Toprzeztękulęunogi.
Nar​ci​so​wiwciąższu​mia​łowgło​wieodmoc​nejmie​szan​kire​gu​lar​ne​gosek​suigo​-

rą​cych uczuć. Nik miał tyl​ko na​dzie​ję, że kac nie na​dej​dzie zbyt szyb​ko. Nie miał
ocho​tyoglą​daćnie​unik​nio​ne​gosmut​kuwoczachprzy​ja​cie​la.

Kołoru​let​kiza​wi​ro​wa​ło.Nikod​chy​liłsięnaopar​ciekrze​sła.Niemiałwie​lecza​su

ani cier​pli​wo​ści, to​też od razu prze​szedł do rze​czy. Gdy​by cze​kał, aż Nar​ci​so za​-
cznieroz​mo​wę,mu​siał​bytuspę​dzićcałąnoc.

–Po​wiedzmicoś.Niewy​da​jecisiędziw​ne,żeni​g​dy,na​wetprzezmo​ment,niewi​-

dzie​li​śmyPanaTa​jem​ni​cze​go?Anirazu.

Nar​ci​soniepró​bo​wałuda​wać,żeniewie,okogocho​dzi.Uniósłciem​nebrwiipo​-

wie​działgłę​bo​kim,płyn​nymgło​sem, nadźwiękktó​re​goko​bie​ty pa​da​łymudo stóp
jaklaspodto​po​remdrwa​la:

–Możeceniso​biepry​wat​ność,takjakmywszy​scy.
–Musisięzatymkryćcoświę​cej.
–Je​steśbar​dzopo​dejrz​li​wy,Ca​rval​ho.
Bia​łakul​kaza​trzy​ma​łasięnaczar​nejsie​dem​na​st​ce.Ty​po​we.Nikna​wetniespoj​-

rzał,gdziewy​lą​do​wałjegoże​ton,alemiałte​razważ​niej​szerze​czynagło​wie.Jego
my​śliwi​ro​wa​łyrów​nieszyb​kojakkul​karu​let​kiizakaż​dymra​zemza​trzy​my​wa​łysię
wtymsa​mympunk​cie.Zeus.

–Możeonsięniena​da​jedodo​bre​goto​wa​rzy​stwa–ode​zwałsięNar​ci​so.–Przy​-

szło ci to kie​dyś do gło​wy? Cho​dzą słu​chy, że ma ja​kieś związ​ki z grec​ką ma​fią.
Możecałyjestwbli​znachpoku​lach?Możejestnie​myalbonie​śmia​ły?Odkil​kumie​-
się​cy,awła​ści​wieodna​sze​goostat​nie​gospo​tka​nia,sły​sza​łemonimnaj​bar​dziejnie​-
do​rzecz​neplot​ki.

Ow​szem,Nikrów​nieżznałteplot​ki.Więk​szośćznichsamroz​pusz​czał.
–Nieprze​szka​dzacito,żeQVir​tusmożemiećja​kieśbrud​nese​kre​ty?–za​py​tał

nie​win​nie.–Nie​któ​rymtojed​nakprze​szka​dza.Niewszy​scysiętupo​ja​wi​li.

Za​dzi​wia​ją​ce,jakwiel​kąmocra​że​niamia​łokil​kain​sy​nu​acjiwrzu​co​nychwod​po​-

wied​nie uszy. Wąt​pli​wo​ści były po​tęż​ną, de​struk​cyj​ną siłą. Nik za​pa​lił po​chod​nię,
usiadłwy​god​nieipa​trzył,jakogieńsięroz​prze​strze​nia.

Nar​ci​so wzru​szył ra​mio​na​mi, jak​by myśl o tym, że jest człon​kiem mo​ral​nie sko​-

rum​po​wa​ne​goklu​bu,niemia​ładlanie​gonaj​mniej​sze​gozna​cze​nia.

–Tenklubkie​dyśmożeibyłtro​chępo​dej​rza​ny,alena​wetmójoj​ciecijegokum​ple

twier​dzą, że te​raz jest czy​sty jak łza. Oby​dwaj zna​my kil​ku człon​ków oso​bi​ście
iwszy​scyzbi​lima​jąt​ki,niekrzyw​dzącni​ko​go,więcwąt​pię,bywtychplot​kachbyło
ja​kieśziar​nopraw​dy.Plot​kitozwy​klebaj​kizro​dzo​nezza​zdro​ścialbopo​cho​dzą​ce
zustlu​dzi,któ​rzymająwichsze​rze​niuja​kiścel.

Nar​ci​sotra​fiłwsed​no,aleNikza​cho​wałtęświa​do​mośćdlasie​bie.
–Mimowszyst​kochciał​bymgospo​tkać.–Takna​praw​dęcho​dzi​łomuoase​ku​ra​cję

nawy​pa​dek,je​ślicośpój​dzienietak.Gdy​byznik​nął,chciał,żebyNar​ci​sowie​dział,
gdziegoszu​kać.

–Poco?Cze​gochceszodZeu​sa?
Chciał,żebytam​te​muzie​miaza​trzę​słasiępodno​ga​mi,żebycier​piałtak,jakkie​-

dyścier​pie​liro​dzi​ceNika,onsamijegodzia​dek.Sta​ru​szekbyłje​dy​nąoso​bąpo​zo​-
sta​łą z ca​łej ro​dzi​ny. To on zmu​sił go, żeby znów sta​nął na nogi i za​czął cho​dzić,
choćNikża​ło​wał,żeniezgi​nąłra​zemzro​dzi​ca​mi.

–Nik,czyjestcoś,cochciał​byśmipo​wie​dzieć?
Nikwci​snąłsięwopar​ciekrze​sła.Pro​blempo​le​gałnatym,żeniechciałwcią​gać

Nar​ci​sawepi​cen​trumbu​rzy,któ​rąsamza​mie​rzałroz​pę​tać.

–Nie,wła​ści​wienie.
Przy​ja​cielza​ci​snąłustainie​chęt​nieski​nąłgło​wą.
–Ajakza​mie​rzaszdo​pro​wa​dzićdospo​tka​niazna​szymta​jem​ni​czym,nie​to​wa​rzy​-

skimZeu​sem?

Nikwy​chy​liłko​lej​nykie​li​szekwód​kiijegowzrokpo​biegłwstro​nęsto​ją​cejprzy

drzwiach dziew​czy​ny, któ​rą pod​ry​wał od po​przed​nie​go wie​czo​ru. Jak zwy​kle nie
rzu​ca​ła się w oczy, ale była na wy​cią​gnię​cie ręki. Buł​ka z ma​słem, po​my​ślał. Wy​-
star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie w jej zmy​sło​we, sen​ne oczy ocie​nio​ne dłu​gi​mi rzę​sa​mi,
je​den ro​man​tycz​ny spa​cer po pla​ży o pół​no​cy i już miał od​cisk jej pal​ca zdję​ty
zlamp​kizszam​pa​nem.Tyl​korazob​jąłjąwpółiwy​cią​gnąłspo​mię​dzyfałdczer​wo​-
nejsu​kien​kikar​tęda​ją​cąmudo​stępdonaj​pil​niejstrze​żo​nychmiejsc.Ażebysięjej
po​tempo​zbyć,wy​star​czy​łoumó​wićsięzniąwjejpo​ko​juinieprzyjśćnaspo​tka​nie.

Nar​ci​sopo​wiódłwzro​kiemwtęsamąstro​nęiwes​tchnął.
–Mo​głemsiędo​my​ślić,żecho​dzioja​kąśko​bie​tę.Po​do​bamisiętwójstyl,Ca​rval​-

ho,choćsą​dzę,żetawód​ka,któ​rąpi​jesz,wy​su​szy​łaciumysł.

Nikro​ze​śmiałsięgło​śno.Eu​fo​riaiwy​cze​ki​wa​niekrą​ży​ływjegoży​łachjaknar​ko​-

tyk,alekie​dyspoj​rzałwoczyprzy​ja​cie​la,śmiechza​marłmunaustach.Copo​my​ślą
onimNar​ci​soiichko​le​gaRy​zard,kie​dyNikod​bie​rzeimklubipo​zba​wiszan​sybra​-
ta​niasięznaj​po​tęż​niej​szy​miludź​minaświe​cie,na​wią​zy​wa​niakon​tak​tówioma​wia​-
nia in​te​re​sów, dzię​ki któ​rym po​więk​sza​ły się i tak już ogrom​ne ma​jąt​ki? Miał na​-
dzie​ję, że to zro​zu​mie​ją. Nar​ci​so był jego naj​bliż​szym przy​ja​cie​lem, a Ry​zard do​-
brym czło​wie​kiem. W pe​wien spo​sób Nik za​mie​rzał wy​świad​czyć im przy​słu​gę.
Wie​dział,docze​gozdol​nyjestZeus,onina​to​miastniemie​liotympo​ję​cia.

–Asko​rojużmó​wi​myoplot​kach–mruk​nąłNar​ci​so–tosły​sza​łem,żeGold​smith

przed​sta​wiłcipro​po​zy​cję.

Nikomalnieza​chły​snąłsięwód​ką.
–Skądwiesz?
Nar​ci​sopo​pa​trzyłnanie​gota​kimwzro​kiem,jak​bywy​ro​słamudru​gagło​wa.
–Czyna​praw​dęcisięwy​da​je,żeGold​smithmógł​byza​cho​waćwta​jem​ni​cy,żepo​-

tęż​ny Ni​can​dro Ca​rval​ho, po​ten​tat ryn​ku nie​ru​cho​mo​ści, ma zo​stać jego zię​ciem?
Po​wie​dział o tym mo​je​mu ojcu, a oj​ciec mnie. A ja mu na to od​po​wie​dzia​łem, że
Gold​smithmauro​je​nia.

Nik po​wstrzy​mał znie​cier​pli​wio​ne wes​tchnie​nie. To była ostat​nia rzecz, o ja​kiej

miał ocho​tę roz​ma​wiać. Przy sto​li​ku za​le​gło peł​ne na​pię​cia mil​cze​nie. Nar​ci​so
uniósłbrwi.

–Tyl​kominiemów,żepo​waż​niemy​śliszomał​żeń​stwiezElo​isąGold​smith!
–Ow​szem,my​ślęotym.
–Chy​bażar​tu​jesz,Nik!
–Niekrzycztak.To,żecie​bieza​śle​pia​jąemo​cjeiseks…och,naj​moc​niejprze​pra​-

szam,chcia​łempo​wie​dzieć:to,żetyzna​la​złeśdo​zgon​neszczę​ście,niezna​czyjesz​-
cze,żejateżmampod​pi​saćnasie​biewy​rokśmier​ci.Mał​żeń​skikon​traktzu​peł​nie
miod​po​wia​da.

–Jateżtakmy​śla​łem.NiechBógmacięwswo​jejopie​ce,je​ślispo​tkaszko​bie​tę,

któ​rabę​dziepo​tra​fi​łaspra​wić,żepad​nieszjejdostóp.

–Je​ślitosiękie​dy​kol​wiekwy​da​rzy,przy​ja​cie​lu,toku​pięcizło​te​gopro​sia​ka.
Nar​ci​sopo​trzą​snąłgło​wą.
–Elo​isaGold​smith.Chy​bazwa​rio​wa​łeś.
–Spóź​nięsięnarand​kę.–Nikdo​piłdrin​kaize​rwałsięnanogi.Krze​słoza​zgrzy​-

ta​łopopo​sadz​ce.

–Skądcitowogó​leprzy​szłodogło​wy?Totakawiej​skamysz.Znu​dziszsięniąpo

ty​go​dniu.

Otóżto.Ni​g​dywży​ciuniemógł​bysięwniejza​ko​chać.Elo​isaby​ła​bymiłą,ła​god​-

nąitro​skli​wąmat​kądlajegodzie​ci,aległów​nympo​wo​dem,dlaktó​re​goNikwwie​-
ku dwu​dzie​stu dzie​wię​ciu lat skłon​ny był​by prze​ma​sze​ro​wać przez ko​ściół, było
zdo​by​cieostat​niejkar​tywień​czą​cejwiel​kie​goszle​ma–San​tosDia​monds,fir​mybu​-
do​wa​nejodpo​ko​leń,fir​my,któ​rabyłara​do​ściąisen​semży​ciajegodziad​ka.Tęfir​-
mę Gold​smith go​tów był po​da​ro​wać Ni​ko​wi tyl​ko ra​zem z ręką cór​ki. Nik nie był
za​chwy​co​nytympo​my​słem,aleobie​całso​bie,żeza​sta​no​wisięnadtym,ob​my​śla​jąc
jed​no​cze​śnie hu​ra​gan, któ​ry miał spaść na gło​wę Zeu​sa. Za​sta​na​wiał się za​tem,
choć​bypoto,żebydaćdziad​ko​wisa​tys​fak​cję.Przy​naj​mniejtylemógłdlanie​gozro​-
bić.

–Bę​dziemido​brze.Ate​razmu​szęcięprze​pro​sić.Idęnaspo​tka​niezmojąroz​ko​-

szą.

Zroz​ko​sząfi​nal​nejze​msty.

APAR​TA​MENTPRY​WAT​NY.WSTĘPWZBRO​NIO​NY.
Wży​łachtęt​ni​łomupod​nie​ce​nie.Szyb​koprze​su​nąłkar​tąnadpa​ne​lemza​bez​pie​-

czeń. Nie lu​bił wspo​mi​nać daw​nych dni w No​wym Jor​ku, gdy po​zna​wał uli​ce Bro​-
okly​nu, ale spo​tkał tam kil​ka in​te​re​su​ją​cych osób, któ​re cha​dza​ły w ży​ciu nie​bez​-
piecz​ny​midro​ga​miina​uczy​łygoparusztu​czek.

Mimowszyst​koser​cetłu​kłomusięwpier​sijakkul​kawme​cha​nicz​nymbi​lar​dzie.

W koń​cu na pa​ne​lu za​mi​ga​ła zie​lo​na dio​da i zna​lazł się w we​wnętrz​nej świą​ty​ni
Zeu​sa.Ma​ro​kań​skiela​tar​niezku​te​goże​la​zarzu​ca​łydziw​necie​nienadłu​giko​ry​-
tarz.Wichświe​tlebia​łeścia​nypo​kry​tegip​so​wąsztu​ka​te​riąna​bie​ra​łyzło​te​gopo​ły​-
sku.Pod​ło​ga,po​dob​niejakwca​łymho​te​lu,wy​ło​żo​nabyładrob​nąmo​zai​ką,aletu,
w przy​byt​ku Zeu​sa, mia​ła żyw​sze ko​lo​ry – ciem​ny bursz​tyn, brąz i ciem​ne zło​to,
jak​bywszyst​kie​go,włącz​niezklam​ka​mi,do​tknę​łarękaMi​da​sa.Mi​ster​nierzeź​bio​-
nepo​dwój​nedrzwizaj​mo​wa​łycałąścia​nęnadru​gimkoń​cuko​ry​ta​rza.Przezszpa​rę
mię​dzy po​łów​ka​mi do​cho​dzi​ły ci​che po​mru​ki. Brzmia​ło to tak, jak​by ja​kąś ko​bie​tę
drę​czy​łynie​przy​jem​nesny.Ko​chan​ka?Żona?Tenczło​wiekmógłtumiećna​wetha​-
rem.

Nik ostroż​nie po​ło​żył dłoń na zło​tej klam​ce i uśmiech​nął się, gdy drzwi na​tych​-

miastustą​pi​ły.Zała​twopo​szło,po​my​ślał,iomalniegwizd​nąłnawi​dokota​cza​ją​ce​go
goprze​py​chu.Ścia​nywko​lo​rzeochrypo​prze​dzie​la​nebyłyażu​ro​wy​miseg​men​ta​mi.
Świa​tło z wy​szu​ka​nych kan​de​la​brów prze​ni​ka​ło mię​dzy po​miesz​cze​nia​mi i pro​wo​-
ku​ją​co tań​czy​ło po wszyst​kich zło​co​nych po​wierzch​niach. W po​wie​trzu uno​sił się
cięż​kiza​pachka​dzi​dła.

Stop​niepo​kry​temo​zai​kąpro​wa​dzi​łydokwa​dra​to​we​gopod​wyż​sze​niaobokuoko​-

ło dwóch i pół me​tra, ze wszyst​kich czte​rech stron osło​nię​te​go bal​da​chi​mem
wkształ​ciena​mio​tuzcie​niut​kie​gozło​te​goje​dwa​biu.NadoleNikza​uwa​żyłszpa​rę,
przez któ​rą moż​na było zaj​rzeć do środ​ka. Zdjął buty przy drzwiach i w sa​mych
skar​pet​kachzbli​żyłsiędopod​wyż​sze​nia.Krewdud​ni​łamuwuszach.Miałna​dzie​ję,
żeniktgotunieprzy​ła​pie.Na​razpo​miesz​cze​nieroz​świe​tli​łabły​ska​wi​caipochwi​li
roz​ległsięgło​śnygrzmot.Ser​ceNikapod​sko​czy​łodogar​dła.

Wpo​ście​lizde​li​kat​ne​gobia​ło-zło​te​goje​dwa​biule​ża​łako​bie​ta.Nikprzezchwi​lę

pa​trzyłnaniąnie​ru​cho​mo,sta​ra​jącsięzi​gno​ro​waćdziw​nydreszcznaskó​rze.Gdy​-
by wie​rzył w bra​zy​lij​skie prze​są​dy, uznał​by w tej chwi​li, że du​chy przod​ków każą
mustąducie​kać.

Zwy​sił​kiemwy​rwałsięzdziw​ne​gotransuinapal​cachob​szedłcałyapar​ta​ment,

prze​my​ka​jąc mię​dzy wy​pcha​ny​mi so​fa​mi i ol​brzy​mi​mi pa​pro​cia​mi w wiel​kich jak
becz​ki mo​sięż​nych do​ni​cach. Na ko​lej​nym pod​wyż​sze​niu zo​ba​czył ła​zien​kę
z ogrom​ną mie​dzia​ną wan​ną. Ca​łość wy​da​wa​ła się osza​ła​mia​ją​ca, ale za​ra​zem
dziw​nieprzy​tul​naido​mo​wa,jak​byprze​by​wa​ją​cytugośćbyłwgrun​cierze​czywła​-
ści​cie​lem tego apar​ta​men​tu i pró​bo​wał prze​bić luk​su​sem szej​ków z Bli​skie​go
Wscho​du.Wresz​cie,wnaj​da​lejpo​ło​żo​nympo​ko​ju,Nikzna​lazłod​po​wiedźnaswo​je
mo​dli​twy – wiel​kie, po​kry​te skó​rą biur​ko za​rzu​co​ne tecz​ka​mi i do​ku​men​ta​mi. Ro​-

zej​rzałsięostroż​nie.Niebałsię,żezo​sta​nieprzy​ła​pa​ny.Oba​wiałsięra​czejtego,
że ni​g​dy nie po​zna praw​dy, ni​g​dy nie znaj​dzie tego, cze​go szu​ka, ni​g​dy nie sta​nie
wokowokozZeu​sem,czyteżra​czejzAn​to​niemMe​ri​sim.

An​to​nio Me​ri​si. Po​trze​bo​wał wie​lu lat, by po​znać to na​zwi​sko, jak​by nie spo​sób

było sko​ja​rzyć bo​skich cech Zeu​sa z czło​wie​kiem z krwi i ko​ści, któ​re​go moż​na
znisz​czyć. Nik jed​nak miał wie​lu przy​ja​ciół, nie​któ​rych po​sta​wio​nych wy​so​ko, in​-
nychbar​dzoni​sko,iwszyst​komoż​nabyłodo​staćzaod​po​wied​niąsumę.Usta​le​nie
biz​ne​so​wychpo​wią​zańMe​ri​sie​gowy​ma​ga​łospo​rejdozycier​pli​wo​ści.Fir​myza​re​je​-
stro​wa​nebyłynainnena​zwi​ska.Alepokil​kuty​go​dniachNiktra​fiłwod​po​wied​nie
miej​sceiuda​łomusięwpra​wićkoławruch.Za​mie​rzałnad​we​rę​żyćkon​toban​ko​we
Me​ri​sie​go, zruj​no​wać jego re​pu​ta​cję, znisz​czyć całe im​pe​rium i do​pro​wa​dzić do
tego,żebyczło​wiekod​po​wie​dzial​nyzaśmierćjegoro​dzi​cówpo​sma​ko​wałpie​kła.

Sta​nął za biur​kiem, otrzą​snął się z wście​kło​ści i wziął do ręki tecz​kę le​żą​cą na

szczy​ciester​ty.Mer​piaInc.,naj​więk​szanaświe​ciesiećskle​pówwiel​ko​po​wierzch​-
nio​wych.ErosIn​ter​na​tio​nal.Tegosiędo​my​ślałzewzglę​dunaod​nie​sie​niadogrec​-
kiejmi​to​lo​gii,apozatymwport​fo​liofir​mypo​ja​wia​łosięna​zwi​skoMe​ri​si.Nikjuż
przeddwo​maty​go​dnia​miza​sy​pałgieł​dęod​po​wied​ni​mipo​gło​ska​mi.Je​denzero,Ca​-
rval​ho. Ophion, grec​kie przed​się​bior​stwo trans​por​to​we. Rock​man Oil. Dios, to
wszyst​ko były wie​lo​mi​liar​do​we fir​my. Ten czło​wiek nie był po pro​stu bo​ga​ty; był
jed​nymznaj​bo​gat​szychlu​dzinaświe​cieidzia​łałwewszyst​kichob​sza​rachbiz​ne​su.
Szko​dy, ja​kie Ni​ko​wi uda​ło się do​tych​czas wy​rzą​dzić, były za​le​d​wie kro​plą w mo​-
rzu.Wal​czączroz​cza​ro​wa​niem,za​trzy​małspoj​rze​nienana​stęp​nejtecz​ce:Ca​rval​-
ho.Jegorękasamapo​wę​dro​wa​ławtęstro​nę,aleza​trzy​ma​łasię,gdyusły​szałostry
głos:

–Jabymnatwo​immiej​scutegoniero​bi​ła.Pod​nieśręcedogóry,cof​nijsięodsto​łu

inieru​szajsię,boprze​strze​lęcimózg.

Notak,aku​ratwchwi​li,kie​dyro​bi​łosięcie​ka​wie.Mimowszyst​konadźwięktego

zmy​sło​we​goko​bie​ce​gogło​sujegoustadrgnę​ły.Pod​niósłręceiod​wró​ciłsięnon​sza​-
lanc​ko.

–Do​brze,do​brze,qu​eri​da.Prze​cieżsięniepo​bi​je​my.
Umilkł jed​nak, gdy usły​szał klik​nię​cie od​bez​pie​cza​ne​go re​wol​we​ru. Ten dźwięk

przy​wo​łałwspo​mnie​niasprzedtrzy​na​stulat.Ple​cymuze​sztyw​nia​ły,jak​byznówpo​-
czułkulęwbi​ja​ją​cąsięwkrę​go​słup,kulę,któ​raokra​dłagozma​rzeńmło​do​ściiza​-
koń​czy​łaży​cie,ja​kieznałwcze​śniej.

–Niepo​zwo​li​łamcisięru​szać.
Zim​nydreszczprze​biegłmupople​cach,gdyusły​szałtenchłod​ny,do​mi​nu​ją​cyton.
– Jak chcesz. Cho​ciaż wo​lał​bym prze​pro​wa​dzić tę roz​mo​wę twa​rzą w twarz,

szcze​gól​nieje​ślije​steśrów​niepięk​najaktwójgłos.

Mógł​byprzy​siąc,żeprze​wró​ci​łaocza​mi.Usły​szałle​d​wosły​szal​nesap​nię​cieinie​-

spo​koj​nepo​stu​ki​wa​nieob​ca​saodrew​nia​nąpod​ło​gę.

–Kimje​steśijakwsze​dłeśdomo​je​goapar​ta​men​tu?
Na​razude​rzy​łagonie​do​rzecz​nośćtejsy​tu​acji.Czyna​praw​dępo​zwo​lił,byko​bie​-

taprze​ję​łanadnimkon​tro​lę?Ob​ró​ciłsięnapię​cie.

–Od​wra​camsię,że​by​śmymo​glipo​roz​ma​wiaćjakdwo​jedoro…
Ostryświstprze​szyłpo​wie​trzeiNikotwo​rzyłustazezdu​mie​nia.Oja​kiśmetrod

jego gło​wy wi​siał na ścia​nie olej​ny ob​raz, w któ​rym w tej chwi​li wid​niał otwór po
kuli.Ob​razprzed​sta​wiałwil​ka.Byławtympew​nairo​nia.Lo​bi​so​mem,copopor​tu​-
gal​skuozna​cza​łowil​ko​ła​ka,tobyłjegopseu​do​nimwklu​bieQVir​tus.Nikmiałna​-
dzie​ję,żetoniejestomen.Po​czułza​pachpro​chu.Prze​szłośćzde​rzy​łasięzte​raź​-
niej​szo​ścią. Ogar​nę​ły go mdło​ści, po ple​cach spły​nę​ła struż​ka potu. Od​chrząk​nął
ipo​wie​dział:

–Do​sko​na​łystrzał,qu​eri​da.
–Za​pew​niamcię,żeumiemstrze​lać.Ate​razpo​wiedz,żebę​dzieszmniesłu​chał

iza​cho​wy​wałsięjakna​le​ży.

Nikpo​czułwy​raź​nie,żeniewyj​dziegórąztejkon​fron​ta​cji.Alecotobyłzagłos!

Dios,tako​bie​tamo​gła​byczy​taćnaj​nud​niej​sząksiąż​kęświa​ta,akaż​dymęż​czy​zna
itakspo​cił​bysięzpod​nie​ce​nia.

–Będęgrzecz​ny.Sło​woskau​ta.
Ni​g​dyniebyłskau​tem.Gdykie​dyśotymwspo​mniał,mat​kaunio​słaznie​sma​kiem

per​fek​cyj​niewy​re​gu​lo​wa​nebrwiipo​wie​dzia​ła,żeniechcesły​szećoni​czympo​dob​-
nymiżewo​la​ła​bygoza​braćdoklu​buina​uczyćgraćwpo​ke​ra.Jak​żejąko​chał.

Pró​bu​jączi​gno​ro​waćroz​paczwser​cu,zdo​byłsięnajo​wial​nyton.
– Był​bym bar​dziej skłon​ny do współ​pra​cy, gdy​by nie trzy​ma​ła mnie na musz​ce

wpraw​nasnaj​per​ka.

–Sko​roznaszdźwiękod​bez​pie​cza​nejbro​ni,tozna​czy,żekło​po​tycięlu​bią.Dla​-

cze​gotomnieniedzi​wi?

–Wi​docz​niepopro​stuje​stemta​kimfa​ce​tem.
–Zło​dzie​jem?Prze​stęp​cą?Wa​ria​tem?
Dla​cze​gotegodniawszy​scyna​zy​wa​ligowa​ria​tem?
–Po​wiedz​my,żepopro​stupo​peł​ni​łembłąd.Albolu​bięta​jem​ni​ce,takjaktwójko​-

cha​nek.Amożetotwójszef?

–Mójszef?–Jejtonja​snowska​zy​wał,żeni​g​dywży​ciuniemia​łażad​ne​gosze​fa.

Te​raztoNikmiałocho​tęprze​wró​cićocza​mi.

–Do​brze,wta​kimra​zietwójko​cha​nek.
Tymra​zemtyl​kopar​sk​nę​łapo​gar​dli​wie.
–Za​sta​nówsięjesz​czeraz.Atakwogó​le,okimmó​wisz?Kimjesttenmójrze​ko​-

myszef?Kogoszu​kasz?

–Zeu​sa,ako​góżbyin​ne​go?
Wpo​miesz​cze​niuza​pa​no​wa​łaci​szatakzu​peł​na,żeza​dzwo​ni​łomuwuszach.
–Je​stemznimumó​wio​nynaspo​tka​nie.Tu​taj.Był​bymcibar​dzowdzięcz​ny,gdy​-

byśze​chcia​łapójśćigoza​wo​łać.

Za ple​ca​mi usły​szał wy​buch nie​do​wie​rza​ją​ce​go śmie​chu. Kim ona, do dia​bła,

była?

–Spo​tka​nie,mó​wisz?Chy​bajed​naknie.Zda​jesię,żetra​fi​łeśnanie​wła​ści​wąko​-

bie​tę.Za​temwy​bacz,alepój​dęso​bie.Zo​sta​wiamcięwto​wa​rzy​stwiemo​ichprzy​ja​-
ciół.

Niewia​do​moskąd,wpo​miesz​cze​niuzja​wi​łosiętrzechosił​ków.Każ​dyznichtrzy​-

mał wy​mie​rzo​ny w nie​go pi​sto​let. Na li​tość bo​ską, dla​cze​go pi​sto​le​ty, a nie noże?
Nikniezno​siłpi​sto​le​tów.

–Dajspo​kój,qu​eri​da,tonie​uczci​we.Trzechnajed​ne​go?

–Ży​częcipo​wo​dze​nia.Je​śliprze​ży​jesz,tomożesięjesz​czespo​tka​my.
Nik za​wsze był ko​chan​kiem, a nie wo​jow​ni​kiem. Mimo wszyst​ko ży​cie na uli​cy

cze​gośgona​uczy​ło.Ibar​dzodo​brze,bowie​czórjesz​czesięnieskoń​czył.

ROZDZIAŁDRUGI

Niepo​win​nawy​cho​dzići zo​sta​wiaćichtam,żeby po​zby​lisięwła​my​wa​cza. Spo​-

dzie​wa​ła się usły​szeć, że prze​ka​za​li go wła​dzom albo wsa​dzi​li w sa​mo​lot do Tim​-
buk​tu, a tym​cza​sem sta​ła w po​ko​ju ochro​ny na​prze​ciw​ko trzech za​wsty​dzo​nych
straż​ni​ków i pięć​dzie​się​cio​dwu​ca​lo​we​go ekra​nu, na któ​rym wi​dzia​ła zna​ne​go mi​-
liar​de​raprzy​wią​za​ne​godokrze​sławswo​jejpiw​ni​cy.

–Niemogęwtouwie​rzyć–wes​tchnę​ła.Byłwy​so​ki,ciem​no​wło​sy,za​bój​czoprzy​-

stoj​nyizna​nyztego,żeza​spo​ka​jałwszyst​kieswo​jenie​ogra​ni​czo​neza​chcian​ki.Ale
oilewie​dzia​ła–azwy​klewie​dzia​ławię​cejniżwięk​szośćlu​dzi–niktnieoskar​żałgo
do​tych​czasocięż​kieprze​stęp​stwo.

–Ni​can​droCa​rval​ho.Omalnieza​strze​li​łamNi​can​draCa​rval​ha!
Wszyst​kowniejdy​go​ta​ło.Byłwjejsy​pial​ni.Możeob​ser​wo​wałją,gdyspa​ła?Ale

naj​bar​dziejwstrzą​snę​łoniąto,żestrze​li​ławswójulu​bio​nyob​razprzed​sta​wia​ją​cy
wil​ko​ła​ka. Lo​bi​so​mem. Cóż za iro​nia, zwa​żyw​szy, że sama nada​ła mu ten przy​do​-
mek.

–Sambył​byso​biewi​nien.Pocotuwę​szył?
Trzejocie​ka​ją​cyte​sto​ste​ro​nemgo​ry​leskur​czy​lisięnadźwiękkrzy​kuJo​va​na,ale

Piajużdonie​goprzy​wy​kła.Trząsłsięnadnią,jak​bymia​łaosiemlat,aniedwa​dzie​-
ściaosiem.

–Waż​niej​szejestto,jaksiętudo​stał.–Po​pa​trzy​łapo​nu​ronaswo​ichochro​nia​rzy,

któ​rzyob​la​lisięciem​nymru​mień​cem.–Znajdź​cieoso​bę,któ​ramupo​mo​gła,iza​ła​-
tw​cietęspra​wę.Ktośmniedzi​siajzdra​dziłichcęwie​dzieć,kto.

Ochro​nia​rzewy​raź​niepo​ble​dli.
–Tak,pro​szępani.
Uni​ka​jącpa​trze​nianaekran,wy​ła​do​wa​łaswo​jenie​za​do​wo​le​nienaJo​va​nie.
–Za​uwa​ży​łeśwogó​le,zkimmaszdoczy​nie​nia?Mamna​dzie​ję,żepo​trak​to​wa​li​-

ściegoła​god​nie!

–Ła​god​nie?–po​wtó​rzyłJo​vanznie​do​wie​rza​niem.Je​denzjegolu​dzimiałpod​bi​te

okoizła​ma​nynos,dru​gikrzy​wiłsięprzykaż​dymru​chu,atrze​ciwy​raź​nieuty​kał.–
Tenfa​cetpo​wi​nienwal​czyćwklat​ce!Odrazupo​zna​łemtęślicz​nąbuź​kęimimoto
mia​łemocho​tęzro​bićznie​gomia​zgę.Onmógłcięskrzyw​dzić,Pia!Icoztego,że
mapie​nią​dze?Do​pie​rowze​szłymrokuzna​leź​limi​liar​de​ra,któ​rypo​grze​bałnaswo​-
impo​dwó​rzutrzy​dzie​ścidwacia​ła!

–Do​brze,uspo​kójsię.–Oba​wia​łasię,żeJo​vanwkoń​cudo​sta​nieja​kie​gośata​ku

albopo​bie​gniedopiw​ni​cy,żebywy​koń​czyćCa​rval​ha.Wtejchwi​libył​bywsta​nieto
zro​bić,botam​tenprzy​wią​za​nybyłdokrze​słatakmoc​no,żesznurod​ci​nałmukrą​-
że​nie.–Zo​stałdo​kład​niespraw​dzo​ny,jakwszy​scyczłon​ko​wietegoklu​bu.

Uro​dziłsięwBra​zy​liinani​zi​nachspo​łecz​nych,po​tempo​pły​nąłdoNo​we​goJor​ku,

gdziezro​biłma​ją​tek.Za​czy​nałodni​cze​goiwszyst​koza​wdzię​czałwy​łącz​nieso​bie,
przezcoodrazuzdo​byłso​biesza​cu​nekPii,któ​rado​brzewie​dzia​ła,cotojestgłód

ipo​czu​ciebez​war​to​ścio​wo​ściini​g​dywię​cejnieza​mie​rza​ławra​caćdotegopie​kła.
Tyl​kopo​tęż​nade​ter​mi​na​cjamo​gławy​nieśćCa​rval​hatakwy​so​ko.Piabyłanimza​fa​-
scy​no​wa​naiocza​ro​wa​na.

–Gdy​bycośznimbyłonietak,wie​dzia​ła​bymotym.–Na​razjed​nakprze​sta​łabyć

tegopew​na.In​tu​icjapod​po​wia​da​łajej,żewtymczło​wie​kujestcoś,cze​goniewi​dać
napierw​szyrzutoka.

–Pia,niktniepi​szewCV,żejestse​ryj​nymmor​der​cąigwał​ci​cie​lem.
Po​tar​łapal​cemzmarszcz​kęmię​dzybrwia​mi.Jo​vanmiałra​cję.Mia​ławra​że​nie,że

niedo​strze​gana​wetpo​ło​wyfrag​men​tówtejukła​dan​ki.

– Bra​ku​je mi tu ja​kie​goś waż​ne​go ele​men​tu. Naj​pierw się tu wła​mał, po​tem za​-

cząłprze​glą​daćtecz​kizmo​je​gobiur​ka.Naj​bar​dziejza​in​te​re​so​wa​łagotecz​kaEro​-
sa.Po​zna​ła​bymjązda​le​ka.Apo​tem…Czytoniejestdziw​nyzbiegoko​licz​no​ści,że
jegouwa​gęprzy​cią​gnę​łaaku​rattecz​kaErosIn​ter​na​tio​nal?

Gieł​do​weno​to​wa​niatejfir​myostat​nioza​dzi​wia​ją​cospa​dły,aleszcze​rzemó​wiąc,

tobyłonaj​mniej​szezjejzmar​twień.Wszę​dziedo​ko​ła,nistądnizo​wąd,po​ja​wia​ły
siępa​skud​neplot​kiitra​fia​łyaku​ratwnaj​bar​dziejbo​le​snemiej​sca.Nisz​czy​łyjejre​-
pu​ta​cję. Czy to mo​gła być jego spraw​ka? Czy wła​śnie Ca​rval​ho był tym czło​wie​-
kiem,któ​rydys​kret​nieroz​py​ty​wałoZeu​sa,oklubiojejin​te​re​sy?Czytoonsze​rzył
pa​skud​neplot​kiioszczer​stwa?Moż​li​we.Wjejświe​ciewszyst​kobyłomoż​li​we.Ale
dla​cze​go?

Mniej​szaoto.Niemia​łaza​mia​rucze​kać,ażja​kiśma​gnatodnie​ru​cho​mo​ścizruj​-

nu​jejejży​cie.

–Wy​łącz​cieka​me​ry.Idętam.
Chcia​łausły​szećod​po​wie​dzi,abyłnatotyl​koje​denspo​sób.Mia​łana​dzie​ję,żesię

myliiżeCa​rval​homiałja​kiśzu​peł​nienie​win​nypo​wód,bysiętuwła​mać.Możebyła
głu​pia,alewo​la​ła​by,żebytonieonstałzaota​cza​ją​cąjąak​tu​al​niebu​rzą.

–Copo​wie​dzia​łaś?
–Sły​sza​łeś.
Jo​vanjed​nymsło​wemode​słałochro​nia​rzy.Zo​sta​lisami.Piapa​trzy​łaobo​jęt​niena

ekran,jak​bywi​dokwiel​kie​goBra​zy​lij​czy​kazza​krwa​wio​nąwar​gąbyłdlaniejczymś
nor​mal​nym.Roz​tar​łara​mio​na,wktó​rychczu​łajesz​czereszt​kibólu.Mia​łaocho​tę
na​krzy​czećnaJo​va​nazato,żezwią​załgotakmoc​no.

–Mu​sia​łeśgowią​zaćtakmoc​no,żebymuod​ciąćkrą​że​nie?–za​py​ta​łaostrymto​-

nem,krzy​wiącsięwdu​chu,niezewzglę​dunaJo​va​na;byłjakuciąż​li​wystar​szybrat
ijużoddaw​nanietra​ci​łacza​sunawal​kiznim,niechcia​łajed​nak,byinnipra​cow​ni​-
cyuzna​lijązanie​zrów​no​wa​żo​ną.Oj​ciecza​wszejejpo​wta​rzał,żeko​bie​tysąnie​sta​-
bil​neemo​cjo​nal​nie,aleonatakaniebyła.Niemo​głatakabyć,boonsamzmie​niłją
wżywą,od​dy​cha​ją​cąma​szy​nę.

–Acotoprze​szka​dza?–mruk​nąłJo​vanlek​ce​wa​żą​co.
Z ja​kie​goś po​wo​du prze​szka​dza​ło to Pii, ale nie za​mie​rza​ła mó​wić tego gło​śno.

Niemia​łarów​nieżza​mia​ruprzy​zna​waćsię,żeprzezostat​nirokpo​ta​jem​nieob​ser​-
wo​wa​łaNi​can​draCa​rval​ha.Byłownimcośpo​cią​ga​ją​ce​go.Odjed​ne​gospoj​rze​nia
najegociem​ną,eg​zo​tycz​nąuro​dęza​czy​na​łosięjejkrę​cićwgło​wie.

Piabyławy​so​kajaknako​bie​tę,onjed​nakgó​ro​wałnadnią.Pa​trzącnajegosze​ro​-

kiera​mio​naimoc​nebi​cep​sypo​czu​łasięjakpor​ce​la​no​walal​ka.Sie​działzwią​za​ny

wdziw​nejpo​zy​cji,mimotobyłowi​dać,żezwy​kletrzy​masiępro​sto,pokró​lew​sku,
jakmło​dybóg.Byłotodziw​neuchło​pa​kauro​dzo​ne​gowslum​sachRio.Za​sta​na​wia​-
łasię,jakidla​cze​gowła​małsiędojejapar​ta​men​tuisie​działte​razprzy​wią​za​nydo
krze​sła.Towszyst​koniemia​łosen​su.

Jo​van po​chy​lił się nad rzę​dem mo​ni​to​rów po​ka​zu​ją​cych ob​raz z ka​mer bez​pie​-

czeń​stwa.

–Samjestso​biewi​nien,Pia.Po​zwól,żejasięnimzaj​mę.
–Nie.Oncze​gośchce.Ichy​bajesttocoś,comożemudaćtyl​koZeus,wprze​ciw​-

nymra​ziebyniekła​mał,żejestumó​wio​nynaspo​tka​nie.Chcęsiętegodo​wie​dzieć,
za​nimznisz​czymójklubpa​skud​ny​miplot​ka​mialboza​nimstra​cęprzeznie​goko​lej​-
nedwa​dzie​ściapięćmi​lio​nównagieł​dzie.

Jo​vanmruk​nąłcośnie​wy​raź​nie.
–Więccoza​mie​rzaszznimzro​bić?
Zmarszcz​ka na jego czo​le przy​po​mnia​ła jej dzień, kie​dy się po​zna​li. Zna​lazł ją,

gdy le​ża​ła bez ży​cia na pod​jeź​dzie domu ojca. Mia​ła szes​na​ście lat i do tam​te​go
dnianiewie​dzia​łana​wet,żemaja​kie​gośojca.BezJo​va​nanieprze​trwa​ła​bywjego
lo​do​wa​tymświe​cie.

–Samaniewie​rzę,żetomó​wię,aleniemampo​ję​cia.–Beztru​dużon​glo​wa​łaak​-

cja​miiwie​lo​mi​lio​no​wy​miin​we​sty​cja​mi,alekon​tak​tyzludź​mista​no​wi​łydlaniejtor​-
tu​rę.–Będęmu​sia​łaim​pro​wi​zo​wać.Wy​py​tamgoido​wiemsię,cze​gochce.

Jo​vanprych​nął.
–Po​wo​dze​nia.Onjestaro​ganc​kiibar​dzopew​nysie​bie.
–Wta​kimra​zieje​ste​śmydo​brzedo​bra​ni.Jo​van,janiewie​rzęwzbie​gioko​licz​no​-

ści.In​tu​icjamówimi,żetoonjestod​po​wie​dzial​nyzaplot​kiiza​mie​sza​niewEro​sie,
więcje​ślicze​gośchce,tonieznik​nie,do​pó​kitegoniedo​sta​nie.Niemogęspu​ścićgo
zokana​wetnachwi​lę.

–Dla​te​gobę​dzie​mygoob​ser​wo​waćdwa​dzie​ściaczte​rygo​dzi​nynadobę.
–Albojatampój​dęiza​ła​twiętoznimszyb​koispraw​nie.
–Pia,pro​szęcię.Tozbytry​zy​kow​ne.
–Niebojęsięry​zy​ka.Napew​nomniepo​wiewię​cejniżto​bieiza​ło​żęsię,żetak

czyowaknieustą​pi,do​pó​kiniepo​znawła​ści​cie​lategoklu​bu.

–Natomożedłu​gopo​cze​kać.
–Nowła​śnie.Mu​szęgoznie​chę​cić,prze​ko​nać,żebyze​chciałroz​ma​wiaćzemną,

do​wie​dziećsię,cze​goszu​kaidla​cze​gory​zy​ko​wałswo​imczłon​ko​stwem,opi​nią,fir​-
mąorazma​jąt​kiem,na​ra​ża​jącsięklu​bo​wiimnieoso​bi​ście.Napew​nowie,żeZeus
możegoznisz​czyć.

– Bę​dziesz mu​sia​ła się ujaw​nić. A je​śli on się do​my​śli, że to ty je​steś Zeu​sem,

atwójoj​ciecnieżyje?

Piabez​wied​niedo​tknę​łaszyiwmiej​scu,gdzietęt​nobiłowsza​lo​nymtem​pie.Nie

byłona​wetsen​suza​sta​na​wiaćsięnadtakąmoż​li​wo​ścią.

–Niedo​my​ślisięna​wetzami​lionlat.Jestmęż​czy​zną,aza​temjestprze​wi​dy​wal​-

ny.Bę​dziepa​trzyłtyl​konamojepier​si.Wjegoświe​cieko​bie​tyna​da​jąsiętyl​kona
pro​sty​tut​kialbodoro​dze​niadzie​ci.Nie​wie​lulu​dziwie​dzia​ło,żeAn​to​nioMe​ri​simiał
cór​kę,alemojeist​nie​nieniejestżad​nąta​jem​ni​cą.Gdy​bypo​szu​kałwod​po​wied​nich
miej​scach, do​wie​dział​by się o mnie. Kie​dy mu po​wiem, kim je​stem, uzna mnie za

ozdo​bę,roz​piesz​czo​nedziec​ko,ini​g​dywży​ciunieprzy​znasięprzedprzy​ja​ciół​mi,
żepo​ko​na​łagoko​bie​ta.–Byłopew​ne,żeja​ka​kol​wiekpo​tycz​kamię​dzynimibę​dzie
sięod​by​waćzaza​mknię​ty​midrzwia​mi.–Cho​dziomojeży​cieioprzy​szłośćklu​bu,
któ​rymaprze​trwaćbar​dzodłu​go.Przy​się​głamtoso​bie.Dodia​błazesta​ry​miza​sa​-
da​miiztymidi​no​zau​ra​mi,któ​rzyza​śmie​ca​jąsze​re​giczłon​ków.

Klu​ba​midladżen​tel​me​nówrzą​dzi​łyar​cha​icz​ne,szo​wi​ni​stycz​neza​sa​dystwo​rzo​ne

przeztro​glo​dy​tów.We​długtychza​sadtyl​komęż​czyź​nimo​gliza​rzą​dzaćnaj​więk​szy​-
mifir​ma​minaświe​cieityl​komęż​czy​znazro​dzi​nyMe​ri​sichmógłprze​wo​dzićklu​bo​-
wi.Aleprzy​szłośćPiiroz​strzy​gnę​łasięwchwi​li,gdyoj​cieczo​ba​czyłjąpół​przy​tom​-
nąnarę​kachJo​va​na.Sta​łasiędlanie​gosy​nem,któ​re​goni​g​dyniemiał,spad​ko​bier​-
cą i oso​bi​stym ad​iu​tan​tem do za​dań spe​cjal​nych – ta sama dziew​czy​na, któ​rą na
pierw​szyrzutokana​zwałbez​war​to​ścio​wym,nie​wy​kształ​co​nymśmie​ciem.Po​czu​ła
się wte​dy bar​dziej brud​na niż szma​ty, któ​re mia​ła na so​bie. Ta sama dziew​czy​na
prze​ję​łapo​temjegoma​ją​tekiwcią​gudwóchlatpo​więk​szy​łagoczte​ro​krot​nie.Była
wła​ści​ciel​kąnaj​bar​dziejeks​klu​zyw​ne​goklu​bunaświe​cieiprzezcałyczaspo​zo​sta​-
wa​ławukry​ciu.Przy​wy​kładosa​mot​no​ściitakmu​sia​łopo​zo​stać.

–Oilein​tu​icjamnienieza​wo​dzi,onwy​po​wie​działmiwoj​nę,ajamu​szęwal​czyć

naśle​po,niewie​dząc,ocowal​czę.Je​ślimammiećja​kąśszan​sęprze​trwa​nia,topo​-
trze​bu​ję od​po​wied​niej bro​ni. Wy​łącz te ka​me​ry, Jo​van – po​wtó​rzy​ła to​nem nie​do​-
pusz​cza​ją​cymdys​ku​sji.–Idętam.

Mo​ni​to​rypo​ciem​nia​ły.Wchwi​lępóź​niejroz​le​głosięci​chestu​ka​nieiwdrzwiach

sta​nę​ła Cla​ris​sa Kni​ght, jed​na z dziew​cząt za​trud​nio​nych w klu​bie. Prze​stą​pi​ła
z nogi na nogę i na jej po​licz​ki wy​pełzł wy​mow​ny ru​mie​niec. Pia na​tych​miast
wszyst​kozro​zu​mia​łaistłu​mi​łajęk.

– Po​wiedz mi, Cla​ris​so, że obie​cał ci zło​te góry, a przy​naj​mniej sta​łe miej​sce

wswo​imłóż​ku.

Cla​ris​saopu​ści​ławzrokiwtejsa​mejchwi​liJo​vanwy​cią​gnąłwjejstro​nęnie​wiel​ki

czyt​nikli​niipa​pi​lar​nych.Wy​razjegotwa​rzyostrze​gałją,żeniepo​win​nalek​ce​wa​-
żyćwro​ga.

ZłośćPiina​tych​miastmi​nę​ła.Niemia​łaza​mia​rupy​taćCla​ris​sy,jaksięczu​je,wie​-

dząc,zezo​sta​ławy​ko​rzy​sta​na.Zbytdo​brzepa​mię​ta​ławła​sneupo​ko​rze​nia.

Gdzieśwmrocz​nejot​chła​nimię​dzynie​świa​do​mo​ściąaja​sno​ściąumy​słupo​ja​wi​ło

sięstu​ka​nie.Nikspró​bo​wałpo​ru​szyćgło​wą.Wskro​niachna​tych​miastza​czę​łomu
dud​nić,ażo​łą​dekza​ci​snąłsięnasu​peł.Roz​chy​le​nieopuch​nię​te​gookarów​nieżnie
byłoła​twe,alein​stynktsa​mo​za​cho​waw​czyka​załmuspraw​dzić,wjakwiel​kichkło​-
po​tachsięzna​lazł.Otym,żebyłwkło​po​tach,świad​czy​ływię​zywrzy​na​ją​cemusię
wprze​gu​by.

Alecóż,by​wa​łogo​rzej.Patrznaja​snąstro​nę,Nik.Je​steśwśrod​ku,jesz​czecię

niewy​rzu​ci​li.Zeusteżgdzieśtujest.

Ostroż​niepod​niósłgło​wę.Po​miesz​cze​niebyłopu​steiciem​ne.Smu​gaksię​ży​co​we​-

gobla​sku,wpa​da​ją​cadośrod​kaprzeznie​wiel​kieokien​ko,oświe​tla​ładam​skibutna
bar​dzowy​so​kimob​ca​sie,któ​rypo​stu​ki​wałopod​ło​gę.Pod​niósłgło​węnie​cowy​żej.
Zo​ba​czył czar​ne czó​łen​ka na nie​bo​tycz​nych ob​ca​sach, smu​kłe kost​ki i przy​jem​nie
ukształ​to​wa​nełyd​kiwpo​ły​skli​wychpoń​czo​chach.Dłu​gie,fan​ta​stycz​nenogizni​ka​ły

podkrót​kączar​nąsu​kien​kącia​snoopi​na​ją​cąfi​gu​rę.

–Do​brywie​czór,pa​nieCa​rval​ho.
–No,no.Mojamałasnaj​per​ka.
–Znówsięspo​ty​ka​my.Jaksiępanczu​je?
Ob​li​załwy​schnię​tenapieprzusta.
–Znacz​niele​piej,od​kądzo​ba​czy​łemcie​bie,qu​eri​da.Czymo​gła​byśpo​dejśćnie​co

bli​żej?Mo​żeszmiza​ufać.

–Po​wie​działwilkdoja​gnię​cia–par​sk​nę​ła.–Czywła​śniedzię​kisłod​kimsłów​kom

uda​łosiępanudo​staćdomo​je​gopry​wat​ne​goapar​ta​men​tu,pa​nieCa​rval​ho?

–Pro​szę,na​zy​wajmnieNi​can​dro.Są​dzę,żewtychoko​licz​no​ściachpo​win​ni​śmy

zwra​caćsiędosie​biepoimie​niu.Wtejchwi​limo​żeszzemnązro​bićwszyst​ko,co
ze​chcesz.

– Do​brze, Ni​can​dro – od​rze​kła, ale nie po​da​ła mu swo​je​go imie​nia. W jej gło​sie

sły​chać było ślad ja​kie​goś eu​ro​pej​skie​go ak​cen​tu: wło​skie​go, a może grec​kie​go. –
Po​roz​ma​wiaj​myowła​ma​niu.Sko​roje​ste​śmypoimie​niu,tomo​żeszmichy​bapo​wie​-
dzieć,coro​bi​łeśwmo​ichpry​wat​nychpo​ko​jach?

–Po​wiem,je​ślitymipo​wiesz,jaksięna​zy​wasz.
Było ja​sne, że wo​lał​by tego nie ro​bić, ale do tan​ga trze​ba dwoj​ga, a ta ko​bie​ta

wy​raź​niemia​ławła​dzę.Mu​siałsiętyl​kodo​wie​dzieć,jakwiel​ką.

–Na​zy​wamsięOlym​piaMe​ri​si.
Tegosięniespo​dzie​wał.Omalniewes​tchnąłgło​śno.
–Ach,żona.–Zmarsz​czyłbrwizroz​cza​ro​wa​niem.Cogotowła​ści​wieob​cho​dzi​-

ło?

–Ra​czejcór​ka.
Znie​ru​cho​miał.Wie​dział,żeZeusmacór​kę.Nocóż,wkaż​dejsy​tu​acjimoż​nabyło

zna​leźć ja​kieś do​bre stro​ny i zda​wa​ło się, że tego wie​czo​ru los pa​trzył na nie​go
przy​chyl​nie.Po​czułprzy​pływener​giiiznówna​piąłmię​śnie,pró​bu​jącroz​luź​nićwię​-
zy.

– Mam na​dzie​ję, że nie uszko​dzi​łem za​nad​to ochro​nia​rzy two​je​go ojca. Gdy​bym

sięznimispo​tkałtwa​rząwtwarz,mógł​bymprze​pro​sićoso​bi​ście.

–Tobar​dzomiłoztwo​jejstro​ny.
–Teżtakuwa​żam.Je​stemmi​łymczło​wie​kiem.
–Tosięjesz​czeoka​że.Mamsta​ro​świec​kiepo​glą​dyiuwie​dze​niemo​jejpra​cow​ni​-

cyorazwła​ma​niedopry​wat​nychapar​ta​men​tówniezga​dzasięzmojąde​fi​ni​cjąmi​-
łe​goczło​wie​ka.

Po​pa​trzyłnaniąpo​błaż​li​wie.
–Cze​piaszsię,qu​eri​da.Popro​stuby​łemcie​kaw.
Usły​szałszczękinapod​ło​gęoboknie​goupa​dłonie​du​żeczar​nepu​de​łecz​ko.Aha,

po​my​ślał.

–Spo​dzie​wa​ła​bymsięzo​ba​czyćtakąza​baw​kęwrę​kachagen​taCIA,anieczło​-

wie​ka,któ​rypopro​stuchcesięzkimśspo​tkać.Bar​dzowąt​pię,czymoż​nacośta​-
kie​goku​pićwdzia​lezelek​tro​ni​kąmiej​sco​we​goskle​pu.

Nik nie​opatrz​nie wzru​szył ra​mio​na​mi. To był błąd: za​bo​la​ło jak dia​bli. Miał za​-

miarhoj​niejejzatowszyst​kood​pła​cić.Coonata​kie​gopo​wie​dzia​łaomiej​sco​wym
skle​pie?Gdy​bytammie​lita​kierze​czy,kosz​to​wa​ło​bytoznacz​nieta​niej.

–Po​wiedz​my,żemamprzy​ja​ciółwroz​ma​itychmiej​scach.
–MI5?Bia​łyDom?
–NaBronk​sie.
Ro​ze​śmia​łasięszcze​rzeikrewwży​łachNikaznówpo​pły​nę​łaszyb​ciej.
– Każ​dy nor​mal​ny czło​wiek po pro​stu po​pro​sił​by o spo​tka​nie. Sły​sza​łeś kie​dyś

oczymśta​kimjakte​le​fon?

–Mo​żeszmiwie​rzyćalbonie,alewolękon​taktoso​bi​sty.
–Ależwie​rzęci–mruk​nę​łairo​nicz​nie.
–Może„cie​ka​wy”tozbytła​god​nesło​wo–cią​gnął.–Upar​ty?
–Głu​pi?Lek​ko​myśl​ny?
–Nie​ustra​szo​ny.–Tobrzmia​łole​piej.
–Dla​cze​go?Cze​gowła​ści​wiechcesz?
–Au​dien​cjizWszech​mo​gą​cym.Chcęspę​dzićjed​nągo​dzi​nęwto​wa​rzy​stwietwo​-

je​goojca.

–Tonie​moż​li​we–od​rze​kłana​tych​miast.
Byłowniejcośbar​dzorze​czo​we​goibez​po​śred​nie​go.Możebyłgłu​pi,alewie​rzył

jej.Niewy​glą​da​łanaoso​bę,któ​ramar​nu​jeczasnagłup​stwa.

–Niemagotu?–za​py​tałdlapew​no​ści.
–Nie​ste​ty,nie.Niemógłprzy​je​chać.Miałzada​le​ko.
Wjejgło​siebrzmiałdziw​nyton,któ​re​goNikniepo​tra​fiłprze​nik​nąć,alewie​rzył

jej.Czytobyłonie​bez​piecz​ne?Za​pew​netak,zwa​żyw​szy,kimbyłjejoj​ciec.Jed​nak
tako​bie​tamo​głagodo​pro​wa​dzićdosa​me​goZeu​sa.Chęt​niespę​dził​bywjejto​wa​-
rzy​stwiekil​kadnialboty​go​dni.Mógł​bypo​znaćjejży​cie,zna​leźćpo​ten​cjal​nesła​be
miej​scaiuwieśćją.Wy​obra​żałso​biewście​kłośćZeu​sa,gdy​bytensiędo​wie​dział,że
Nikpo​sma​ko​wałjegodro​giejcó​recz​ki.Tenpo​mysłbyłtakza​chwy​ca​ją​cy,żeniespo​-
sóbbyłood​rzu​cićgoodrazu.Na​le​ża​łosięnadnimpo​waż​nieza​sta​no​wić.

–Topry​wat​naspra​waczybiz​nes?–za​py​ta​ła.
–Jed​noidru​gie.
–Wta​kimra​ziechęt​niepo​roz​ma​wiamznimwtwo​imimie​niualboprze​ka​żęmu,

cotyl​koze​chcesz.Dajęcisło​wo,żeza​cho​wamwszyst​kownaj​głęb​szejta​jem​ni​cy.

Po​chy​li​łasięwjegostro​nę.Nikwy​tę​żałwzrok,wstrzy​mu​jącod​dech.Do​tych​czas

jesz​czenieuda​łomusiędo​strzecjejtwa​rzy.Przy​szłomudogło​wy,żeonapró​bu​je
zdo​byćjegoza​ufa​nie,wy​cho​dzączcie​niaipa​trzącmuwoczy.Bar​dzomoż​li​we,że
wcze​śniejjejniedo​ce​nił.

Po​chy​li​ła się nad nim i w polu jego wi​dze​nia zna​lazł się czar​ny de​kolt w szpic,

anadnimgład​kabia​łaskó​ra.Natenwi​dokkrewwnimza​wrza​ła.Dziew​czy​nausia​-
dłaoboknie​gozeskrzy​żo​wa​ny​mino​ga​mi,opie​ra​jącło​kiećnako​la​nie,apod​bró​dek
nadło​ni.Nikpo​czuł,żeszczę​kamuopa​da.

–Je​steś…–Obłęd​niepięk​na,po​my​ślał,aledo​koń​czył:–Blon​dyn​ką.
W jej oczach bły​snę​ło roz​ba​wie​nie. Prze​chy​li​ła gło​wę na bok z ta​kim wy​ra​zem

twa​rzy,jak​bydałjejdoroz​wią​za​niaskom​pli​ko​wa​nerów​na​nieiniepo​zwo​liłuży​wać
kal​ku​la​to​ra.

–Dzie​sięćnadzie​sięć,pa​nieCa​rval​ho.Acze​gosięspo​dzie​wa​łeś?
–Gre​czyn​ki–wy​krztu​sił.Nicwię​cejnieprzy​cho​dzi​łomudogło​wy.Niechtodia​-

bli,tako​bie​tawy​glą​da​łajakfem​mefa​ta​lezesta​re​gofil​mu.Gę​stepla​ty​no​wewło​sy

za​cze​sa​nemia​ładotyłuiupię​tewkokwsty​luGra​ceKel​ly.AleGra​ceKel​lybyłała​-
god​na, a Olym​pia Me​ri​si ema​no​wa​ła nie​bez​piecz​ną zmy​sło​wo​ścią. Jej uro​da była
nie z tego świa​ta. Cera lśni​ła per​ło​wym bla​skiem, ko​ści po​licz​ko​wych mo​gła​by jej
po​zaz​dro​ścić każ​da mo​del​ka, le​ciut​ko sko​śne oczy, pod​kre​ślo​ne czar​ną kred​ką,
mia​łyfioł​ko​wyko​lor,austabyłypeł​neiciem​no​czer​wo​ne.Wy​glą​da​łajakbo​gi​niipo​-
win​namiećnaimięAfro​dy​ta.Tobyłako​bie​ta,zktó​rąkaż​dyfa​cetchciał​bypójśćdo
łóż​ka.

–Two​jamat​ka.Nor​weż​ka,Szwed​ka?–wy​ją​kałNik,usi​łu​jącopa​no​waćerek​cję.
Za​wa​ha​łasięnatakkró​ciut​kąchwi​lę,żegdy​byprzy​mknąłoczy,nieza​uwa​żył​by

tego.Nietrze​babyłoge​niu​sza,byod​gad​nąć,żemat​kabyładlaniejde​li​kat​nymte​-
ma​tem.

–Fran​cuz​ka–od​rze​kłazim​no.
Nikwzru​szyłra​mio​na​mi.Cóżtojestkil​katy​się​cymil!
–Wkaż​dymra​zieEu​ro​pej​ka.
Nie​chęt​niewy​dę​łausta,po​rzu​ciłza​temtente​mat.Wie​dział,żesąbi​twy,któ​rych

niewar​toto​czyć.

–Pro​szę,wy​bacz,żeza​kłó​ci​łemcisen,qu​eri​da. A może po​win​naś mi po​dzię​ko​-

wać? Zda​wa​ło mi się, że śni​ło ci się coś nie​przy​jem​ne​go. – Za​uwa​żył, że tra​fił
wdzie​siąt​kę.Podwar​stwą lo​do​wa​te​gochło​dubyłajed​nak ko​bie​tą,wraż​li​wąi po​-
dat​nąnaemo​cje.Po​my​ślał,żepo​win​noła​twopójść.–Cociza​kłó​casen,Olym​pio?

–Tobyłzwy​kłybólgło​wy.
Pod​nio​słasięizwdzię​kiemba​le​ri​nyod​wró​ci​łasiędonie​gople​ca​mi.Nawi​dokjej

kształt​nychpo​ślad​kówinógwczar​nychpoń​czo​chachzeszwemNikpo​czułsiętak,
jak​bywjegogło​wiewy​bu​chłabom​ba.Ni​g​dyniewi​działbar​dziejsek​sow​nejko​bie​ty
i nie mógł się już do​cze​kać, kie​dy uda mu się jej skosz​to​wać, a był pe​wien, że do
tegodoj​dzie.Jesz​czeni​g​dyniespo​tkałko​bie​ty,któ​rejnieuda​ło​bymusięuwieść.

Obe​szła do​ko​ła krze​sło, znów przed nim sta​nę​ła i schy​li​ła się, by spoj​rzeć mu

woczy.Uwa​gęNikaprzy​kułdużywi​sio​rekzczar​nymbry​lan​tem.Tobyłwy​jąt​ko​wy,
rzad​ki ka​mień. Po obu stro​nach wi​sior​ka znaj​do​wa​ły się dwa​dzie​ścia czte​ry bia​łe
dia​men​ty o do​sko​na​łym szli​fie. Ca​łość mia​ła pięć​dzie​siąt dwa ka​ra​ty i była war​ta
mniejwię​cejczter​dzie​ścisześćprze​ci​nekdwami​lio​nydo​la​rów.Tenna​szyj​nikwtej
chwi​li spo​czy​wał na wy​kwint​nych ko​ron​kach jej biu​sto​no​sza. Nik drgnął, jak​by
otrzy​małko​lej​nycioswżo​łą​dek,ina​piąłmię​śnietakmoc​no,żepra​wieuda​łomusię
ze​rwaćwię​zy.Miałocho​tęzszar​paćzniejtenpla​ty​no​wyna​szyj​nik,ode​rwaćklej​no​-
tyodjejcie​płe​gocia​ła,takjakgo​ry​leZeu​saze​rwa​ligozmar​twe​gocia​łajegomat​-
ki.

OCo​ra​caodeTem​pe​sta​de.Ser​ceBu​rzy.Dia​men​tySan​to​sów.Niemógłode​rwać

odnichwzro​ku.Tylewspo​mnień,tylecier​pie​nia.

Za​wsze przy​pusz​czał, że ten na​szyj​nik, po​dob​nie jak cała fir​ma, jest wła​sno​ścią

Gold​smi​tha. Myśl, że od​dzie​lo​no je bez​myśl​nie jak bez​war​to​ścio​wy śmieć, ła​ma​ła
muser​ce.Za​pew​neZeus,sprze​da​jącSan​tosDia​monds,za​trzy​małtebry​lan​tyjako
pre​zent dla roz​piesz​czo​nej cór​ki, coś w ro​dza​ju ob​sce​nicz​ne​go tro​feum. Czy wie​-
dzia​ła,ja​kimspo​so​bemjejoj​ciecwszedłwichpo​sia​da​nieiżeteklej​no​tyspla​mio​ne
sąkrwią?Je​ślitak,toza​mie​rzałzmie​nićjejży​ciewpie​kło.

Wy​pro​sto​wa​łasięzwdzię​kiemizmru​ży​łafioł​ko​weoczy,naj​wy​raź​niejdo​sko​na​le

świa​do​majegowe​wnętrz​nejwal​ki.Alewła​śniewtejchwi​liwię​zywkoń​cupu​ści​ły.
Nik z tru​dem nadał twa​rzy obo​jęt​ny wy​raz, żeby ni​cze​go nie za​uwa​ży​ła. Trze​ba
byłopo​cze​kaćnaod​po​wied​niąchwi​lę.Niepotocze​kałcałelata,żebyte​razwpaść
wzłośćipo​tknąćsięnapierw​szejprze​szko​dzie.Dys​kret​nieod​chrząk​nął,sta​ra​jąc
sięnadaćgło​so​wiuwo​dzi​ciel​skiton.

–Naj​moc​niejcięprze​pra​szam,qu​eri​da,za​my​śli​łemsię.Dzię​ku​ję,żezga​dzaszsię

prze​ka​zaćmojąwia​do​mośćojcu,alenicztego.Mogęcityl​kopo​wie​dzieć,żetode​-
li​kat​na spra​wa, a ja nie znam cię na tyle do​brze, żeby o tym z tobą roz​ma​wiać.
Zpew​no​ściąmniero​zu​miesz.

Oby​dwo​je wie​dzie​li, że zna​leź​li się w śle​pym za​uł​ku. Dziew​czy​na po​ru​szy​ła się

nie​spo​koj​nie.Naj​wy​raź​niejnieprzy​wy​kładotego,byjejod​ma​wia​no.

–Wta​kimra​zieniepo​tra​fiępanupo​móc,pa​nieCa​rval​ho.Cosięty​czydzi​siej​sze​-

gowie​czo​ru,ro​zu​miepanchy​ba,żena​ru​szyłpanna​szeza​ufa​nie,asko​roniechce
panni​cze​gowy​ja​śnić,mu​si​mypo​wtór​nieroz​wa​żyćpań​skieczłon​ko​stwo.

–Ale–cią​gnął,igno​ru​jącjejsło​waido​sko​na​lewie​dząc,żejątymzi​ry​tu​je–gdy​-

bymmiałspo​sob​nośćpo​znaćcięle​piej,tomożezmie​nił​bymzda​nie.Spędźzemną
kil​kadni,bo​ni​ta.Bar​dzochciał​bym,że​by​śmyżyliwzgo​dzie.Możeprze​ko​na​ła​byś
się,żenieje​stemtakizły.

Skrzy​żo​wa​łara​mio​nanabuj​nychpier​siachiunio​słabrwi.
–Chy​bauwa​żamniepanzagłu​pią,pa​nieCa​rval​ho.Dro​gadomo​je​goojcaniepro​-

wa​dziprzezmojełóż​ko.

–Moż​li​we,aleza​pew​niam,żetakadro​gabar​dzobycisiępo​do​ba​ła.Przy​znaj,że

mia​ła​byśnatoocho​tę.

–Rów​niewiel​kąjaknaskokbezspa​do​chro​nuzwy​so​ko​ścidzie​się​ciuki​lo​me​trów.
Niepo​tra​fiłpo​wstrzy​maćuśmie​chu.Mimowszyst​kopo​do​ba​łamusię,szko​datyl​-

ko,żeno​si​łana szyiświa​dec​twotra​ge​dii.Za​sta​na​wiał się,czyrze​czy​wi​ście zna​ła
po​cho​dze​nie tych klej​no​tów. Chy​ba żad​na zdro​wa na umy​śle ko​bie​ta nie no​si​ła​by
ich,wie​dząc,żezwią​za​nyjestznimizłyomen.Gniewjegoprzod​ków.Do​tych​czas
wtoniewie​rzył,te​razjed​nakuznał,żespra​wie​dli​wośćlosuprzy​wio​dłagotu,żeby
mógłsięze​mścić.Chciałod​zy​skaćteklej​no​tyiza​mie​rzałtozro​bić,zsu​nąćbry​lan​ty
z jej szyi pod​czas nie​za​po​mnia​ne​go, na​mięt​ne​go sek​su. Od​rzu​cił reszt​ki su​mie​nia,
któ​repod​szep​ty​wa​łomu,żeniejestdokoń​caspra​wie​dli​wy,msz​czącsięnadziew​-
czy​nie.Bar​dzomoż​li​we,żebyłarów​niepod​łajakjejoj​ciec.

–Mógł​bymcięzdo​byćwmgnie​niuoka–oświad​czył.
–Ni​g​dyniebę​dzieszmniemiał,Ni​can​dro.
Za​nim się zo​rien​to​wał, że ta obe​lga była po​że​gna​niem, ona już sta​ła przy

drzwiach.Nikjed​nymsu​semze​rwałsięzkrze​słaido​tarłdodrzwiprzednią.Je​śli
na​wetzdzi​wi​łasię,żeuda​łomusięuwol​nićzwię​zów,szyb​kotoza​ma​sko​wa​łaiza​-
sty​gławmiej​scujaklo​do​warzeź​ba.

–Chceszsięza​ło​żyć?–za​py​tałgład​ko.
–Czyktośjużcikie​dyśmó​wił,żeje​steśwy​jąt​ko​wymaro​gan​tem?
–Czę​stotosły​szę.Lu​bięsłu​chaćkom​ple​men​tówisa​dzę,żetyteż,Olym​pio.Na​-

praw​dęwy​glą​daszdo​sko​na​le,qu​eri​da.

Zbli​skawy​glą​da​łajesz​czele​piej.Niemógłode​rwaćodniejwzro​ku.
–Da​rujso​bie,Ro​meo.Zna​nyje​steśzpod​bo​jów,aleoba​wiamsię,żetymra​zem

mie​rzyszzbytwy​so​ko.

Może by jej uwie​rzył, ale le​ciut​ko prze​su​nął pal​cem po jej ra​mie​niu i wy​czuł jej

dreszcz.

–Bo​iszsięmnie.Czyoba​wiaszsię,żepo​tra​fięudo​wod​nić,żesięmy​lisz?Amoże

bo​iszsię,żezabar​dzobycisiętospodo​ba​ło?–Pro​wo​ko​wałją,alepro​wo​ko​wa​nie
in​te​li​gent​nejko​bie​tymia​łotęza​le​tę,żedo​kład​niewie​dział,któ​rygu​zikna​ci​snąć.

–Ni​ko​gosięnieboję.Zpew​no​ściąniecie​bie.
Znówsięuśmiech​nął.Byłana​pię​tajakstru​na.
–Udo​wod​nijto,spę​dza​jącwmoimto​wa​rzy​stwiedwaty​go​dnie.Je​śliwtymcza​sie

nietra​fiszdomo​je​gołóż​ka,toniebędępró​bo​wałspo​tkaćsięztwo​imoj​cemipoci​-
chuzre​zy​gnu​jęzczłon​ko​stwawklu​bie.Masznatomojesło​wo.

Po​pa​trzy​łananie​go,mru​żącoczy.
–Iwte​dywszyst​komiwy​ja​śnisz?Bowiem,żekry​jesięzatymcoświę​cejichcę

siędo​wie​dzieć,co.

Do​pie​ro te​raz przy​szło mu do gło​wy, że ta dziew​czy​na z pew​no​ścią pra​cu​je dla

ojca.Przy​je​cha​łatuwjegoza​stęp​stwie.Możeuda​łojejsięjużdo​daćdwadodwóch
iod​gad​nąć,żetoonstoizaza​mę​temwklu​bieinagieł​dzie,aleniepo​tra​fi​łatego
udo​wod​nić.

– Oczy​wi​ście, po​wiem ci wszyst​ko, co chcia​ła​byś wie​dzieć. Ale je​śli prze​grasz,

znaj​dzieszsięnamo​jejła​sce.Wte​dyumó​wiszmnienaspo​tka​niezZeu​semioso​bi​-
ściedonie​goza​pro​wa​dzisz.

Da​wałjejdwa,naj​wy​żejtrzydni.
Przezdłu​gąchwi​lępopro​stunanie​gopa​trzy​ła.Od​dał​bypo​ło​węMan​hat​ta​nuza

jej my​śli. Za​wsze śmie​szy​ło go po​rów​na​nie twa​rzy do za​mknię​tej księ​gi, ale ta
dziew​czy​nabyłajakpacz​kaowi​nię​tace​lo​fa​nem.Wkoń​cuwes​tchnę​łacięż​ko,jak​by
po​sta​wiłjąpodścia​nąimu​sia​łasięzgo​dzićnajegowa​run​ki.

–Nodo​brze.Umo​wastoi.Zeusbę​dziezaosiemdniwPa​ry​żu.Je​śliwy​grasz,to

maszmojesło​wo,żespo​tkaszsięznimwokre​ślo​nymmiej​scuiookre​ślo​nejpo​rze.
– Na jej usta wy​pły​nął lek​ki uśmie​szek. Była pew​na, że to ona wyj​dzie górą z tej
kon​fron​ta​cji.Pra​wiebyłomujejżal.–Aleje​śliprze​grasz,pad​nieszprzedemnąna
ko​la​na,Ni​can​dro.

–Zro​biętozprzy​jem​no​ścią,Olym​pio.
Przez chwi​lę pa​trzy​li so​bie w oczy. Na​pię​cie mię​dzy nimi było tak wy​raź​ne, że

wy​star​czy​ła​byjed​naiskra,żebyspo​wo​do​waćeks​plo​zję.

–Wta​kimra​zieumo​wastoi,Nik.
–Do​sko​na​le.Niesą​dzisz,żekaż​dyukładna​le​żyprzy​pie​czę​to​wać?
Niezo​sta​wia​jącjejcza​sunare​ak​cję,po​chy​liłsięnadjejtwa​rzą.Tobyłnaj​lep​szy

spo​sób,żebyza​cząćwoj​nę.Le​ciut​komu​snąłwar​ga​mijejustaiza​trzy​małsięwką​-
ci​ku.Po​czułdreszcznaskó​rzeiza​nimzdą​żyłsięzo​rien​to​wać,cosiędzie​je,przy​-
cią​gnąłjądosie​bie,roz​gnia​ta​jącjejpier​siswo​imi.Wumy​śleczułpust​kęikrę​ci​ło
musięwgło​wie,zu​peł​niejak​byrzu​ci​łananie​gourok.Sma​ko​wa​łajakli​kierka​wo​-
wy.

Pochwi​licof​nąłsięizmarsz​czyłczo​ło.Byłazu​peł​niebier​na,bezśla​duemo​cji.Ani

je​denmię​sieńniedrgnąłwjejcie​le.Jejskó​raiustabyłylo​do​wa​te,na​wetspoj​rze​nie
fioł​ko​wychoczubyłozim​neipu​ste.Po​czułsięwstrzą​śnię​ty.

–Olym​pio,qu​eri​da,je​steśzim​najaklód!
Unio​słanie​cogło​węinajejustachpo​ja​wiłsięcieńuśmie​chu.Tenuśmiechniebył

zim​ny–byłsmut​ny.

–Je​stemzim​na,qu​eri​do.Zze​wnątrziwśrod​ku.Ni​can​dro,na​praw​dęniewiesz,

nacosiępo​ry​wasz.

Od​wró​ci​ła się i otwo​rzy​ła drzwi. Nik cof​nął się i po​czuł pod bu​tem chrzęst roz​-

dep​ty​wa​ne​goczuj​ni​ka.Tendźwiękprzy​wró​ciłmuprzy​tom​nośćumy​słu.

–Za​cze​kajchwi​lę,Kró​lo​woŚnie​gu.Tamaławni​czymnieza​wi​ni​ła.Pro​szę,obie​-

caj,że…

–Zo​sta​niestądusu​nię​ta.Do​bra​noc,Ni​can​dro.
Wna​stęp​nejchwi​liznik​nę​łaiNiksły​szałtyl​kood​da​la​ją​cysięstukob​ca​sów.
Czyż​byna​praw​dęniewie​dział,nacosiępo​ry​wa?

ROZDZIAŁTRZECI

Piaza​mknę​łazasobąpo​dwój​nedrzwiapar​ta​men​tu.Mia​łaocho​tęoprzećsiębez​-

wład​nie o rzeź​bio​ne drew​no, ale tyl​ko do​tknę​ła pal​cem ką​ci​ka ust, przy​wo​łu​jąc
echa po​ca​łun​ku. Po raz pierw​szy od lat mia​ła wąt​pli​wo​ści, czy słusz​nie po​stę​pu​je,
atoniewró​ży​łodo​brze.Osiemdniwto​wa​rzy​stwieNi​can​draCa​rval​hatobyłbar​-
dzozłypo​mysł,alecoin​ne​gomia​łazro​bić?Cze​kać,ażonznówude​rzy?Bógje​den
wie,jakiza​mętmógł​bywy​wo​łaćtymra​zem.Nie,niemo​gładotegodo​pu​ścić.

–Pia?
Drgnę​łazwra​że​niai za​ru​mie​ni​łasięjakuczen​ni​ca, któ​rąchło​pakpo​ca​ło​wał po

razpierw​szynaoczachstar​sze​gobra​ta.

–Skądsiętuwzią​łeś?My​śla​łam,żewła​śnieod​pro​wa​dzaszna​sze​gowła​my​wa​cza

dojegopo​ko​ju.

Jo​van,sztyw​noprzy​cup​nię​tynaskra​jude​li​kat​nej,po​kry​tejzło​tymje​dwa​biemka​-

na​py,po​pa​trzyłnaniązeznu​że​niem.

–Za​da​niewy​ko​na​ne.
Za​uwa​ży​ła tro​skę na jego twa​rzy, ale nie za​py​tał jej, czy wszyst​ko w po​rząd​ku.

Niechciał,żebypo​czu​łasięsła​ba,ste​ro​wa​naemo​cja​mi.Mia​ładzia​łaćjakma​szy​na.
Ale ma​szy​ny nie drża​ły, gdy do​tknął ich męż​czy​zna, nie za​ci​na​ły się od mu​śnię​cia
cie​płychustiniepa​trzy​łyni​ko​muwoczy,tę​sk​niącdonie​moż​li​we​go.

Przezkró​ciut​kąchwi​lęPiago​to​wabyłaod​daćpo​ca​łu​nekipo​czuć,jakżarroz​ta​-

piajejzlo​do​wa​cia​łeser​ce,wie​dzia​łajed​nak,żeta​kichkrót​kichchwilcza​semża​łu​je
sięprzezcałeży​cie.Ca​rval​howy​ko​rzy​sty​wałją,bydo​staćsiędoZeu​sa,niema​jąc
po​ję​cia,żejużznaj​du​jesięwjegoto​wa​rzy​stwie.Gdy​bytoniebyłota​kieupo​ka​rza​-
ją​ce,wy​buch​nę​ła​byśmie​chem.Przy​kromi,Nik,alezdą​ży​łamsięjużwży​ciucze​goś
na​uczyć,po​my​śla​ła.Po​tra​fi​ławy​czućsztam​po​we​gouwo​dzi​cie​lanaki​lo​metrizła​-
two​ściąwznieśćza​po​ryobron​ne.

Kie​dyśjużwy​ko​rzy​stałjąktoś,ktochciałprzezniądo​braćsiędona​zwi​skaima​-

jąt​kuro​dzi​nyMe​ri​sich.Stra​ci​ławte​dysza​cu​nekdosie​bie,głów​niezaspra​wąojca,
któ​rynie​ustan​niewy​rzu​całjejtenro​mans.Ko​bie​tysąsła​be,głu​pieimająwraż​li​we
ser​ca,Olym​pio–po​wta​rzał.–My​ślisz,żeonpra​gnąłtwo​je​gocia​łaiumy​słu?Praw​-
dzi​we po​żą​da​nie to po​żą​da​nie pie​nię​dzy i wła​dzy. Je​śli pod​dasz się ja​kie​muś męż​-
czyź​nie,toonobe​drzecięzma​jąt​kuigod​no​ści.Nieufajżad​ne​mumęż​czyź​nie,na​-
wetmnie.

To, że jej zim​ne, pu​ste cia​ło wciąż po​tra​fi​ło za​re​ago​wać na do​tyk don​żu​ana

o prze​stęp​czych skłon​no​ściach, mu​sia​ło być okrut​nym żar​tem losu. A te​raz przez
kil​kadnibę​dziemu​sia​łagocią​gnąćzasobąpoEu​ro​pie.Niemo​głazmie​nićpla​nów.
Bę​dziepró​bo​wa​łaprze​nik​nąćza​ka​mar​kijegoumy​słu,aonbę​dziepró​bo​wałdo​stać
się do jej maj​tek. Ni​g​dy w ży​ciu. Na​le​ży tyl​ko nie tra​cić gło​wy i nie spusz​czać go
z oka. Nie uda mu się wznie​cić bu​rzy, je​śli Pia nie​ustan​nie bę​dzie mu pa​trzeć na
ręce. Ona z ko​lei zy​ska mnó​stwo cza​su, żeby od​kryć, w co on gra i dla​cze​go. Na

myśl,żemo​gła​bystra​cićwszyst​ko,nacotakcięż​kopra​co​wa​ła,zbie​ra​łojejsięna
mdło​ści.

–Wy​glą​dasznazmę​czo​ną,Pia–po​wie​działJo​van.
–Nicminiejest.Zadużosięomniemar​twisz–mruk​nę​ła.Byłabar​dzozmę​czo​na,

alema​szy​nyniepo​win​nysięczućzmę​czo​ne,to​teżtyl​kounio​sławy​żejgło​wę,po​szła
doswo​je​goga​bi​ne​tuiwró​ci​ładopra​cy.Jo​vantrosz​czyłsięoniąibyłamuzatobar​-
dzowdzięcz​na.Wszyst​koby​ło​byowie​leprost​sze,gdy​byist​nia​łomię​dzynimiprzy​-
cią​ga​nie,alenicztego.Anijed​nejiskry.

–Za​dzwońdoPa​ry​ża,doLau​ren​ta,ipo​wiedz,żezna​la​złammunowąkon​sjerż​kę.

Po​temznajdźCla​ris​sęKni​ght.Niechspa​ku​jetor​bęiprzyj​dziedomo​je​gobiu​ra.Już
od daw​na chcia​ła pra​co​wać gdzieś bli​żej mat​ki, a to jest do​sko​na​ła oka​zja. Przy
odro​bi​nieszczę​ściazaparędniznaj​dzieso​bieja​kie​gośno​we​gochło​pa​kaipanCa​-
rval​hosta​niesiętykood​le​głymwspo​mnie​niem.Tyl​koprzy​pil​nuj,żebyonnieza​uwa​-
żyłjejwy​jaz​du.

Trzy​ma​nie jej tu​taj by​ło​by zbyt nie​bez​piecz​ne. Z pew​no​ścią Ca​rval​ho obie​cał​by

jej zło​te góry za ko​lej​ne se​kre​ty. Gdy​by dziew​czy​na uwie​rzy​ła, że Pia chce ją wy​-
rzu​cićzpra​cy,adotegouzna​ła,żejestza​ko​cha​nawbra​zy​lij​skimło​bu​zie,by​ła​by
wsta​niepo​wa​żyćsięnawszyst​ko.Na​wetPia,któ​rabyłajużuod​por​nio​nanata​kich
jak on, top​nia​ła pod jego uro​kiem. Cla​ris​sa nie mia​ła​by żad​nej szan​sy. Czy już się
z nią prze​spał? Nie mia​ła po​ję​cia, dla​cze​go na tę myśl żo​łą​dek pod​cho​dził jej do
gar​dła.

–Ła​god​nie​jesznasta​relata–stwier​dziłJo​van.
–Po​tra​fięsięprzy​znaćdobłę​du.Tadziew​czy​najestzamięk​ka,żebyprze​trwać

woto​cze​niuplay​boy​ówzQVir​tus.Więk​szośćznichtosępy,któ​reży​wiąsięko​bie​-
cym cia​łem. Ale po​trze​bo​wa​ła pie​nię​dzy, żeby je wy​słać do domu, więc zgo​dzi​łam
sięjątuza​brać.

–Ja​sne.Po​trze​bo​wa​łacię.Wiem,żeniechceszsiędotegoprzy​zna​wać,alelu​bisz

sięczućpo​trzeb​na.

–Nie​praw​da.
–Wpo​rząd​ku.Czytomnieprzy​pad​nieprzy​jem​nośćod​wie​zie​niagonalot​ni​sko?–

za​py​tałJo​vanzeźleskry​wa​nymen​tu​zja​zmem,pod​cho​dzącdobiur​ka,naktó​rymPia
bez​myśl​nieprze​kła​da​łapa​pie​ryzjed​nejster​tynadru​gą.

–Nie.–Niemia​łate​razsiłytłu​ma​czyćmu,żetoonaod​wie​zieichoby​dwu,to​też

rze​kłatyl​ko:–Wy​ja​śnięcitopóź​niej.Ruszsię,bonieza​sta​nieszLau​ren​ta.

Jo​vanob​ró​ciłsięzręcz​nieipod​szedłdodrzwi.Tenruchsko​ja​rzyłjejsięzwol​tą

Ni​can​dra,któ​rywjed​nejchwi​lizcza​ru​ją​ce​gouwo​dzi​cie​lazmie​niłsięwdra​pież​ni​-
ka. Lo​bi​so​mem. Wie​dzia​ła to od po​cząt​ku. Dziw​ne, ale wy​star​czył jej rzut oka na
jegoapli​ka​cjęoczłon​ko​stwo,krót​kieza​zna​jo​mie​niezjegoprze​szło​ściąijed​nospoj​-
rze​niewoczy,bytenprzy​do​mekwy​ryłsięwjejumy​śle.Lo​bi​so​mem,wil​ko​łak,wład​-
canocy.Ktoś,ktoprze​trwał,choćniemiałnatożad​nychszans,ibyłwsta​niewe​-
drzećsiędojejdu​szy.

Przezchwi​lęwi​dzia​ławjegooczachgwał​tow​nygniew,takna​głyinie​ocze​ki​wa​ny,

że Pia po raz pierw​szy od lat po​czu​ła pa​ni​kę. Skąd się wzię​ła ta nie​na​wiść, któ​ra
zmie​ni​łajegopiw​neoczywdwieczar​nestud​nie?Ro​zu​mia​ła​byobo​jęt​ność,alenie​-
na​wiść?Przeztosta​wałsięśmier​tel​nienie​bez​piecz​ny.Wpierw​szejchwi​liwy​da​wa​-

łojejsię,żetomacośwspól​ne​gozjejbry​lan​ta​mi.Tobyłje​dy​nypre​zent,jakikie​dy​-
kol​wiekdo​sta​łaodojca,je​dy​nydo​wód,żecośdlanie​gozna​czy​ła.Dla​cze​goNi​can​-
dro pa​trzył na nie z ta​kim wstrę​tem i prze​ra​że​niem? Duże czar​ne dia​men​ty były
bar​dzorzad​kie,ajejbyłje​dy​nywswo​imro​dza​ju.Aleonpa​trzyłnaniejaknaucie​-
le​śnie​nieca​łe​gozłategoświa​ta.

Po​tar​łaczo​łoiuzna​ła,żeniejestwsta​nieprze​nik​nąćumy​słutegoczło​wie​ka.
–Jo​van,za​nimstądpój​dziesz.Jaksięna​zy​watenpry​wat​nyde​tek​tyw,któ​re​good

cza​sudocza​suza​trud​nia​my?

Za​stygłpodłu​kiempro​wa​dzą​cymdosa​lo​nuiprzezra​mięrzu​ciłjejostrespoj​rze​-

nie.

–Jestichkil​ku.Prze​waż​nieza​trud​nia​myMa​so​na,gdycho​dzioza​wi​ło​ścipraw​ne,

alboMcKaya,któ​ryniemażad​nychskru​pu​łówetycz​nych,je​ślizo​sta​nieod​po​wied​-
niowy​na​gro​dzo​ny.

Ko​lej​nypsy​cho​pa​ta.Cu​dow​nie.Jak​byjesz​czemałobyłoplo​tekopo​wią​za​niachQ

Vir​tu​sazgrec​kąma​fią.Czyzatorów​nieżpo​win​napo​dzię​ko​waćpanuCa​rval​ho?

–Tak,toonimmy​śla​łam.McKay.Po​prośgo,żebyspraw​dziłhi​sto​rięSan​tosDia​-

monds.Typew​nieniepa​mię​tasz,jakikie​dymójoj​ciecprze​jąłtęfir​mę?

Jo​vanznie​ru​cho​miałipo​pa​trzyłnaniąznie​prze​nik​nio​nymwy​ra​zemtwa​rzy.
–Sły​sza​łeś,copo​wie​dzia​łam?
Wjegooczachma​lo​wałsięja​kiśdziw​nywy​raz.Szyb​kopo​trzą​snąłgło​wą.
–Tak,prze​pra​szam.My​śla​łemoczymśin​nym.Nie,niemampo​ję​cia.
Wcze​śniejni​g​dyjejnieokła​my​wał.
–Pew​nienicwtymniema,alechcia​ła​bymdo​staćtein​for​ma​cje.
–Niemapro​ble​mu–mruk​nąłzdziw​nymwa​ha​niemiPiawy​czu​ła,żezbli​ża​jąsię

kło​po​ty,któ​remogąwstrzą​snąćjejca​łymży​ciem.Mia​łatyl​kona​dzie​ję,żein​tu​icja
zwo​dzijąnama​now​ce.

Gdydrzwiza​mknę​łysięzaJo​va​nem,rzu​ci​łapa​pie​rynabiur​koinieza​sta​na​wia​jąc

sięnadtym,jakwtejchwi​liwy​glą​da,bez​wład​nieopa​dłanakrze​słoiwpa​trzy​łasię
wsu​fit.Czu​łasiętakjakwte​dy,gdybyłani​kim,za​po​mnia​nądziew​czy​nąwsu​te​re​-
nie,któ​radrża​łazakaż​dymra​zem,gdysły​sza​ładud​nie​niehe​avyme​ta​lunagó​rze,
atak​żeostryza​pachnar​ko​ty​kówibez​na​dzieiprze​są​cza​ją​cysięprzezde​skipod​ło​-
gi.Dziew​czy​nazespla​mio​nąprze​szło​ściąibezżad​nychper​spek​tywnaprzy​szłość.

Le​d​wietamyślprzy​szłajejdogło​wy,usia​dłapro​stojakstru​na,otwo​rzy​łalap​top

iwy​rzu​ci​łazmy​ślitędziew​czy​nę,któ​rajużnieist​nia​ła.

Nikobu​dziłsię.Po​ra​nekroz​świe​tlo​nybyłafry​kań​skimsłoń​cem.Poddrzwia​mipo​-

ko​jule​ża​łaja​kaśkart​ka.

„Wpo​łu​dnielecęnapół​nocEu​ro​py.Je​ślina​dalchceszdomniedo​łą​czyć,bądźgo​-

tówoje​de​na​stej.Olym​piaMe​ri​si”.

Do​łą​czyć?Czyza​mie​rza​łaznie​gozro​bićpie​skapo​ko​jo​we​go?Wna​stęp​nejko​lej​-

no​ścikażemiszcze​kaćnaży​cze​nie,po​my​ślałzprze​ką​sem.

Za​pro​wa​dzo​no go do pry​wat​nych apar​ta​men​tów Pii. Ochro​niarz, je​den z tych,

zktó​ry​mize​tknąłsiępo​przed​nie​godnia,nie​chęt​niewpu​ściłgodośrod​ka.Zpod​bi​-
tymokiemwy​glą​dałznacz​niego​rzejniżNik.Natenwi​dokNikodrazupo​czułsię
le​piej.

–Wcze​śnieprzy​sze​dłeś–po​wi​ta​łagoPia.
Ochro​niarz rzu​cił wa​liz​kę na pod​ło​gę, nie​mal tra​fia​jąc go w nogę. Cała pod​ło​ga

za​sta​wio​nabyłaba​ga​ża​mi.

–Kie​dyprzy​je​cha​łaśdoZan​zi​ba​ru?–zdzi​wiłsięNik.
–Wpią​tek,tegosa​me​godniacoty.
– Masz mnó​stwo ba​ga​żu jak na trzy​dnio​wy po​byt, bo​ni​ta. Zle​wo​zmy​wak też

zsobąprzy​wio​złaś?

–Tymra​zemnie.Tona​le​żydoJo​va​na.–Wska​za​łananaj​mniej​szązdi​zaj​ner​skich

to​reb.

–AkimjestJo​van?–Przezkrót​kąchwi​lęwy​da​wa​łomusię,żepo​czułza​zdrość.
–Tomójochro​niarziprzy​ja​ciel.
Notak,po​my​ślałNik.Ja​sne.Jegomat​kamia​łamnó​stwotakzwa​nychprzy​ja​ciół.

Nie​któ​rychwgrun​cierze​czylu​bił,szcze​gól​nietego,któ​ryza​brałgonameczdru​ży​-
nybra​zy​lij​skiej,apo​temza​pro​wa​dziłnaspo​tka​niezpił​ka​rza​mi.Alezażad​neskar​-
byświa​taniepo​tra​fiłso​bieprzy​po​mniećjegona​zwi​ska.Dziw​ne,bozwy​klemiałdo​-
brąpa​mięćdona​zwisk.

Uświa​do​miłso​bie,żeJo​vantotenmię​śniak,naktó​re​gowła​śniepa​trzy.
–Que?Nie,nicztego.Onznaminieje​dzie.Nietaksięuma​wia​li​śmy.
–Bar​dzomiprzy​kro–od​rze​kłanie​win​nie.–AleZeussięprzytymuparł.Chy​ba

niechceszmusięna​ra​zić,praw​da?

Nikztru​dempo​ha​mo​wałwy​buchzło​ści.
–Świet​nie.Weźko​gośin​ne​go,aleniejego.Onmniechy​banielubi.
–Je​steśbar​dzoby​stry,Ni​can​dro.–Ści​szy​łagłosdokon​spi​ra​cyj​ne​goszep​tuipo​-

chy​li​ła się do nie​go tak bli​sko, że po​czuł na twa​rzy jej od​dech. – Praw​dę mó​wiąc,
znaj​więk​sząra​do​ściąwy​mie​rzył​bycikop​nia​ka,więcra​dzi​ła​bymciza​cho​wy​waćsię
grzecz​nie.

Nistądnizo​wąd,Nikuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.Piazezdzi​wie​niemza​mru​ga​łafioł​-

ko​wy​miocza​mi.

–Te​razro​zu​miem.Tojestwspół​cze​snawer​sjapasacno​ty.
Aza​tembałasięznimzo​staćsamnasam,takjak​byobec​nośćochro​nia​rzamo​gła

coś zmie​nić. Kie​dyś uda​ło mu się prze​chy​trzyć kil​ku naj​lep​szych go​ry​li w No​wym
Jor​kuiukraśćbaj​glanaśnia​da​nie.Byłzu​peł​niepe​wien,żepo​ra​dziso​bierów​nież
ztymfa​ce​tem.

Kiep​skina​strójule​ciałbezśla​du,gdypa​trzyłnaOlim​pięMe​ri​si,któ​rawzru​szy​ła

ra​mio​na​miokry​ty​mikasz​mi​ro​wymswe​trem.Byłapięk​naina​le​ża​ładonie​go.Wca​le
niebyłazro​bio​nazlodu,trze​babyłotyl​konie​cowyż​szejtem​pe​ra​tu​ry,byroz​pu​ścić
jej opór. Po​przed​nie​go dnia pró​bo​wał dzia​łać zbyt szyb​ko i nie​cier​pli​wie, a jej nie
moż​nabyłotrak​to​waćjakkaż​dejin​nejko​bie​ty.Trze​babyłopo​my​śleć.Nikni​g​dydo​-
tych​czas nie mu​siał szli​fo​wać swo​ich tech​nik uwo​dze​nia, ale nie na dar​mo lu​dzie
uwa​ża​ligozady​na​micz​nąoso​bo​wość.Uświa​do​miłso​bie,żemusista​ran​niewy​bie​-
raćbroń,któ​rejuży​jeprze​ciw​kotejko​bie​cie,boina​czejstra​ciwszel​kieszan​se,za​-
nimdocze​go​kol​wiekdoj​dzie.Te​razmu​siałbyćule​gły,bypo​wo​lizdo​byćjejza​ufa​nie,
awod​po​wied​niejchwi​li,gdyjużbę​dziemiałjąwręku,przej​miekon​tro​lęnadsy​tu​-
acją,za​nimonazdą​żysięzo​rien​to​wać,cosiędzie​je.

–Przy​sze​dłeśbar​dzowcze​śnie.Czymia​łeśwtymja​kiścel?

–Nie,popro​stuchcia​łemcięjaknaj​szyb​ciejzo​ba​czyć.–Tobyłanaj​praw​dziw​sza

praw​da.Chciałjaknaj​szyb​ciejdo​trzećdokoń​catejgry,apan​naMe​ri​siza​mie​rza​ła
za​braćgodoceluokręż​nąima​low​ni​cządro​gą.–Zjedz​myja​kieśśnia​da​nie.Umie​-
ramzgło​du.

– Pia? – W to​nie Jo​va​na wy​raź​nie było sły​chać, że na jed​no jej ski​nie​nie pal​cem

go​tówjestusu​nąćNikazdro​gi.

–Pia–po​wtó​rzyłNik,pa​trzącwtewiel​kie,uwo​dzi​ciel​skieoczy.–Bar​dzoład​nie.
Żył​kanajejszyiza​drga​ła.
–Mo​żeszmniena​zy​waćOlym​pia–rze​kłasztyw​no.
–Ra​czejnie.Sko​roonmożemó​wićdocie​biePia,todla​cze​gonieja?Nochy​baże

for​ma „Olym​pia” za​re​zer​wo​wa​na jest spe​cjal​nie dla mnie. Dla tych szczę​ścia​rzy,
któ​rzymająprzy​jem​nośćpo​znać ciębar​dzobli​sko.– Ob​li​załusta,wy​raź​nieda​jąc
jejdozro​zu​mie​nia,comanamy​śli.

Wes​tchnę​łatakci​cho,żetyl​koontousły​szał,alenajejpo​licz​kachpo​ja​wiłsięru​-

mie​niec.Nikdo​strzegłrów​nież,żejejdło​niezwi​nę​łysięwpię​ściprzybo​kach.Je​-
denzero,po​my​ślał.Pił​kajestwsiat​ce.

Spoj​rza​łananie​gopo​nu​roznie​skry​wa​nązło​ścią.
– Nie bę​dzie żad​ne​go śnia​da​nia, Ni​can​dro – syk​nę​ła. – Zda​je się, że stra​ci​łam

ape​tyt.

Całejejcia​łoze​sztyw​nia​łoiNikwtejchwi​liuświa​do​miłso​bie,gdzieleżykluczdo

PiiMe​ri​si.Musijejpo​mócsięwy​zwo​lić.Roz​pu​ścićtewło​sy,roz​piąćsu​kien​kę,roz​-
luź​nićwszyst​kiesprzącz​ki.Spra​wić,byprze​sta​łasiękon​tro​lo​wać.Wy​zwo​lićjejwe​-
wnętrz​nyogień.

Wy​cią​gnąłrękęilek​kodo​tknąłjejpo​licz​ka.Za​drża​łajakka​mer​ton.
– Ach, qu​eri​da, chy​ba wła​śnie uświa​do​mi​łaś so​bie, że jed​nak je​steś głod​na. –

Prze​su​nąłpal​cempojejdol​nejwar​dze.–Dozo​ba​cze​niapóź​niej.Ciao.

Potychsło​wachwy​szedłitymra​zemtoonzo​sta​wiłjązpia​nąnaustach,wpa​trzo​-

nąwjegood​da​la​ją​cesięple​cy.

ROZDZIAŁCZWARTY

Ztru​dempo​wstrzy​mu​jącwście​kłość,Piawsu​nę​łasięnaskó​rza​nąka​na​pęluk​su​-

so​we​go mer​ce​de​sa, któ​ry cze​kał za pry​wat​nym tyl​nym wyj​ściem z ho​te​lu. Mia​ła
ocho​tęro​ze​rwaćtegobez​czel​ne​goCa​rval​honastrzę​py.Gdywy​szedł,wpo​ko​juza​-
le​gło cięż​kie mil​cze​nie. Wy​obra​ża​ła so​bie, jak to wszyst​ko mu​sia​ło wy​glą​dać
w oczach jej lu​dzi. Czy spe​cjal​nie pró​bo​wał ją upo​ko​rzyć? Czy nie zda​wał so​bie
spra​wy,jakcięż​komu​sia​łaza​pra​co​waćso​bienaichsza​cu​nek,tyl​kodla​te​go,żebyła
ko​bie​tą?Na​tu​ral​nie,żenie.Wjegooczachza​pew​nebyłaja​kąśwspół​cze​snąJe​ze​-
beluda​ją​cąse​kre​tar​kętyl​kopoto,bysiępo​ży​wićzpie​nię​dzyojca.Wy​obra​ża​łaso​-
bie,cobyjejoj​ciecpo​wie​dział,gdy​byzo​ba​czył,jakNikprze​su​wapal​cempojejpo​-
licz​ku, i na samą myśl wy​wró​cił jej się żo​łą​dek. Je​steś ko​bie​tą i mu​sisz pra​co​wać
dwarazycię​żej,żebyzdo​byćsza​cu​nek.Sprze​da​wa​niesięta​niowni​czymciniepo​-
mo​że,Olym​pio.

Dla​te​go za​cho​wa​ła spo​kój. Nie chcia​ła po​gar​szać sy​tu​acji ani ujaw​niać swo​jej

praw​dzi​wejtoż​sa​mo​ści.Omaljejtonieudu​si​ło.Za​wie​ra​jącznimumo​wę,niespo​-
dzie​wa​ła się ta​kich pro​ble​mów, nie po​my​śla​ła, jak to może wy​glą​dać w oczach in​-
nych.Tobyłabo​le​snabi​twamię​dzyjejdumąapo​trze​bą,bychro​nićklub.Trud​no,
mu​sia​łatoja​kośprze​łknąć.Niemo​głarów​nieżod​wo​łaćpo​dró​żydopół​noc​nejEu​ro​-
py. Zbli​ża​ła się zima i kwe​stia prze​bu​do​wy na​le​żą​ce​go do niej ho​te​lu była bar​dzo
pa​lą​ca.Je​ślimia​łatozro​bićwtymroku,mu​sia​łatozro​bićte​raz.Nie​ste​ty,toozna​-
cza​ło,żeNikprzeztychkil​kadniza​zna​jo​misięznie​któ​ry​mijejin​te​re​sa​mi.Niemo​-
gła tego unik​nąć. No cóż, bę​dzie po pro​stu od​gry​wać roz​piesz​czo​ną dzie​dzicz​kę,
któ​rapo​ma​gata​tu​sio​wi,ipo​sta​rasięjaknaj​mniejznimroz​ma​wiać.

Po​sta​wi​łaoboksie​biewa​liz​kę,otwo​rzy​łalap​topiprze​bie​gławzro​kiemno​to​wa​nia

gieł​do​we. Ką​tem oka do​strze​gła Nika, któ​ry wy​szedł z ho​te​lu swo​bod​nym, nie​-
spiesz​nym kro​kiem, jak​by mie​li jesz​cze mnó​stwo cza​su. Z po​tar​ga​ny​mi wło​sa​mi,
wwiel​kichprze​ciw​sło​necz​nychoku​la​rachizma​ry​nar​kąwrękuwy​glą​dałjakksią​żę
ciem​no​ści.Zfu​riąude​rzy​ławkla​wi​sze.Czu​łasiętak,jak​byzła​pa​łaja​kie​goświ​ru​-
sa.Wi​rusCa​rval​ho.Tobrzmia​łobar​dzogroź​nie.

Otwo​rzył drzwicz​ki i wsu​nął się na skó​rza​ną ka​na​pę obok niej. Za​pach dro​giej

wody na​tych​miast po​bu​dził do ży​cia jej hor​mo​ny. Po​my​śla​ła, że musi się uspo​ko​ić,
za​nimwy​buch​nie.Sa​mo​kon​tro​laza​wszewy​ma​ga​łaodniejspo​rowy​sił​ku,aleoj​ciec
jużprzedlatywy​biłjejzgło​wywy​bu​chytem​pe​ra​men​tu.Bałasięwów​czas,żeje​śli
bę​dziesięod​szcze​ki​wać,ode​ślejązpo​wro​temdomat​ki.Aleni​g​dydo​tych​czasnie
czu​łasiętakpo​bu​dzo​naiwście​kła,jak​byogieńspa​lałjąodśrod​ka.Na​wetubra​nie
wy​da​wa​łosięzbytcia​sne.Od​dy​chaj,upo​mnia​łasię.

–Boatar​de,Pia.Do​kądje​dzie​mywtenpięk​nydzień?
Gwał​tow​nieob​ró​ci​łasięwjegostro​nę.
–Jakśmiesz!
Ścią​gnąłciem​nebrwiiro​zej​rzałsiępownę​trzusa​mo​cho​du.

–Ococho​dzi?
–Otwo​jąuczci​wość,przy​zwo​itośćiin​te​li​gen​cję.Atoza​le​d​wiepo​czą​tek.
Le​ni​wiepo​skro​bałsiępopo​licz​kuiutkwiłspoj​rze​niewlap​to​pie.Za​pew​nepo​my​-

ślał,żezna​la​złaja​kiśdo​wódjegołaj​dactw.

–Wy​da​jemisię,żetaroz​mo​wamia​ła​bywię​cejsen​su,gdy​byśpo​wie​dzia​łamido​-

kład​nie,comiza​rzu​casz,qu​eri​da.

–Pro​blempo​le​ganatym,Ni​can​dro,żeupo​ko​rzy​łeśmniewobec​no​ścimo​ichpra​-

cow​ni​ków,lu​dzi,nasza​cu​nekktó​rychza​słu​ży​łamso​biecięż​kąpra​cą.Atypo​trak​to​-
wa​łeśmniejakbez​war​to​ścio​wąpro​sty​tut​kę.

Usta,któ​reśni​łyjejsięostat​niejnocy,skrzy​wi​łysięzroz​ba​wie​niem.
–Chy​baniemó​wiszpo​waż​nie?–Alegdyjesz​czeprzezkil​kase​kundniespusz​cza​-

ła z nie​go po​nu​re​go spoj​rze​nia, w koń​cu zro​zu​miał. – Mó​wisz zu​peł​nie po​waż​nie.
Jakpro​sty​tut​kę?

Jejoj​cieczpew​no​ściątakbytookre​ślił.
–Tak,jakpro​sty​tut​kę.Dla​cze​gomitozro​bi​łeś?
Od​wró​ciłwzrokiza​ru​mie​niłsię.
–Czyażtakbar​dzonad​we​rę​ży​łamtwo​jeego,żemu​sia​łeśmizatood​pła​cić?
–Ab​so​lut​nienie–od​rzekłszcze​rze.–Niesą​dzi​łem,żetaktood​bie​rzesz.Jatyl​-

ko…

–Co?
Nikniepo​wie​dział,alejegoza​że​no​wa​niebyłowy​raź​ne.Za​pa​dłonie​zręcz​nemil​-

cze​nie. Pia po​ru​szy​ła się nie​spo​koj​nie, nie​pew​na, co ro​bić da​lej. Nik prze​cież nie
wie​dział,kimonajest.Jejwro​giembyłwła​snytem​pe​ra​ment.Po​my​śla​ła,żepo​win​na
wziąćsięwgarść,boszcze​rzemó​wiąc,za​czy​na​łasięza​cho​wy​waćjakwa​riat​ka.

–Popro​stunieróbtegowię​cej.Na​szaumo​watopry​wat​naspra​wa.Cięż​kopra​co​-

wa​łam,żebyso​biezdo​byćsza​cu​nek,itojestdlamnieważ​ne.Ro​zu​miesz?

–Aza​tempra​cu​jeszdlaojca?
–Tak.Ko​bie​typo​tra​fiąro​bićta​kierze​czy,Nik.Je​steśpry​mi​tyw​nyman​ty​fe​mi​ni​stą

czyzwy​kłymmę​skimszo​wi​ni​stą?Do​brzesięubie​ram,żyjęnawy​so​kiejsto​pieidla​-
te​goza​kła​dasz,żeta​tuśmipła​cizaprze​kła​da​niepa​pier​kówzmiej​scanamiej​sce.

Miałdośćprzy​zwo​ito​ści,bywy​glą​daćnaskru​szo​ne​go.
–Zda​jesię,żetra​fi​łemwtwójsła​bypunkt.
–Ależtyje​steśprze​ni​kli​wy!
–Aletonietegopunk​tuszu​ka​łem.
–Znówza​czy​nasz!–wy​krzyk​nę​łazde​spe​ra​cją.–Czykie​dypa​trzysznamnie,mu​-

siszmy​ślećosek​sie?

–Chy​bamu​szę.Aleniemiejmitegozazłe.Po​patrztyl​konasie​bie.–Wy​cią​gnął

rękę w jej stro​nę. – Praw​dę mó​wiąc, przy​szło mi rów​nież do gło​wy, że ema​nu​jesz
wła​dzą,więcniemyślomnietakźle.

Stłu​mi​łanie​do​wie​rza​ją​cyśmiech.
–Tonie​moż​li​we.
Te​raztoNikwy​rzu​ciłdło​niewpo​wie​trzeiude​rzyłwszy​bę.
–Wża​denspo​sóbniewy​gram–mruk​nąłiopadłnaopar​cieka​na​py.
–Imszyb​ciejtoso​bieuświa​do​misz,tymle​piej–par​sk​nę​ła.
Odzi​wo,jejzłośćmi​nę​łaina​pię​cieze​lża​ło.Czyż​byzwy​kłakłót​niamo​głatakczło​-

wie​ko​wipo​słu​żyć?Tobyłodlaniejjakob​ja​wie​nie.Przy​zwy​cza​jo​nabyłatłu​mićemo​-
cje.Nikteżsięuspo​ko​ił.Aza​tembyłrów​nieim​pul​syw​nyjakona.Ob​ró​ciłsięwjej
stro​nęiuśmiech​nąłlek​ko.

– Zna​łem wie​le roz​piesz​czo​nych księż​ni​czek, ale masz ra​cję, prze​pra​szam cię.

My​śla​łemste​reo​ty​po​wo.Niepo​wi​nie​nemtegoro​bić.Wpo​rząd​ku?

Brzmiałte​razjakmło​dychło​piec.Piago​to​wabyłaprzy​siąc,żewdzie​ciń​stwieko​-

cha​no go bez​gra​nicz​nie, mimo że jego ro​dzi​na stra​ci​ła ma​ją​tek. Reszt​ki jej zło​ści
stop​nia​ły.

–Wpo​rząd​ku.
–Todo​brze.–Znówob​ró​ciłgło​wędookna.Pojegostro​niewi​daćbyłobia​łetro​pi​-

kal​nepla​że,pojejstro​niebuj​nezie​lo​neplan​ta​cje.Przezchwi​lęsie​działci​cho,za​to​-
pio​nywmy​ślach,to​teżgdylek​kodo​tknąłjejko​la​nasa​my​miczub​ka​mipal​ców,za​sta​-
na​wia​łasię,czyzro​biłtoświa​do​mie.

–Pro​szę,za​bierzrękę.Czyza​wszetakswo​bod​niedo​ty​kaszin​nych?
Tak jak przy​pusz​cza​ła, po​pa​trzył na swo​ją dłoń za​gad​ko​wo, cof​nął ją i wzru​szył

ra​mio​na​mi.

–Bra​zy​lij​czy​cysąbar​dzowy​lew​ni,qu​eri​da.Za​chwy​ca​mysięgło​śnotym,copięk​-

ne,iwy​ra​ża​myuczu​ciauści​skiemalbopo​ca​łun​kiem.Aleczywy,Gre​cy,nieje​ste​ście
tacysami?Amożewy​cho​wa​łaśsięzmat​kąweFran​cji?

Piamil​cza​ła.Odkaż​dejre​gu​łybyływy​jąt​ki,anasamąmyślomat​cekrewjejlo​do​-

wa​cia​ła.

Wchwi​lępóź​niejNikpo​stu​kałpal​cemwjejlap​top.
–Cotammaszta​kie​gofa​scy​nu​ją​ce​go,żewo​liszpa​trzećwekranniżroz​ma​wiać

zemną?

Po​trzą​snę​łagło​wą.
–Maszbar​dzowy​so​kiemnie​ma​nieoso​bie.Pra​cu​ję–do​da​ła.–Atyniemasznic

doro​bo​ty?Niepro​wa​dziszwiel​kie​goim​pe​riumbiz​ne​so​we​go?

– Nie w tej chwi​li. Nie mogę czy​tać w sa​mo​cho​dzie, bo gło​wa od razu za​czy​na

mniebo​leć.

Jejpal​ceza​trzy​ma​łysięnakla​wia​tu​rze.Tobyłypierw​szeszcze​resło​wa,ja​kieod

nie​gousły​sza​ła.Po​czu​ładziw​nepod​nie​ce​nienamyśl,żepo​zna​jepraw​dzi​we​goNi​-
can​draCa​rval​ha.Niemo​głaza​prze​czyć,żeza​wszejąin​try​go​wał.

–Sąnatota​blet​ki.Jateżtomam.
Mruk​nąłcośnie​obec​nymto​nemiroz​piąłgór​nygu​zikko​szu​li.Mu​sia​łomubyćgo​-

rą​co,boczu​łaema​nu​ją​ceodnie​gocie​pło.

–CzytoMer​pia?–za​py​tał,wska​zu​jącgło​wąnaekranjejkom​pu​te​ra.
–Maszbrzyd​kizwy​czajpod​glą​da​nia,Ni​can​dro.
– Daję ci sło​wo, że w tej chwi​li nie prze​ma​wia prze​ze mnie wścib​stwo, tyl​ko

szcze​re za​in​te​re​so​wa​nie. Wy​da​jesz się ob​se​syj​nie sku​pio​na na tym, co ro​bisz,
ichciał​bymsiędo​wie​dzieć,dla​cze​go.

–Je​steśnie​zno​śny.
Nielu​bi​łamó​wićopra​cyiniemia​łotonicwspól​ne​gozta​jem​ni​czo​ściąanipo​trze​-

bą pry​wat​no​ści. Cho​dzi​ło o lęk i nie​pew​ność. Przez cały czas mia​ła wra​że​nie, że
żyjenaostrzunoża.Cza​sa​miwnocybu​dzi​łasięzla​nazim​nympo​tem,my​śląc,żeoj​-
ciecsięmy​lił,żetakna​praw​dęniejestwsta​nietegowszyst​kie​googar​nąćiwkoń​cu

kie​dyśsiępo​tknie,żon​glu​jącmi​lio​na​mi,któ​retło​czy​łysięispa​da​łynaniązróż​nych
stron przez cały dzień. Bała się, że w koń​cu wyj​dzie na jaw, że jest ni​kim, nie​wy​-
kształ​co​nąanal​fa​bet​ką,choćwnie​ca​łeosiemmie​się​cypotym,jaktra​fi​ładodomu
ojca,onuznałjązama​te​ma​tycz​ne​goibiz​ne​so​we​goge​niu​sza.Po​świę​ca​łacałeży​cie
cze​muś,cze​goni​g​dyniechcia​łaicze​goni​g​dyniewy​bra​ła​byzwła​snejwoli.Zakaż​-
dymra​zem,gdyta​kiemy​śliprzy​cho​dzi​łyjejdogło​wy,uzna​wa​ła,żesąokrop​nieego​-
istycz​ne.Do​sta​łanoweży​cie,dru​gąszan​sę,coś,zacowie​lulu​dzigo​to​wychby​ło​by
od​daćdu​szę.Po​win​nabyćwdzięcz​na–ibyła,alecza​sa​miwo​la​ła​by,żebytaka​ru​ze​-
lawkoń​cusięza​trzy​ma​łaiżebychoćprzezchwi​lęmo​głaod​dy​chaćswo​bod​nie.

Ni​can​droob​ser​wo​wałjąwsku​pie​niu.Czu​łasięnie​swo​jopodjegowzro​kiem,cie​-

szy​łasiętyl​ko,żeonniepo​tra​fiłczy​taćwmy​ślach.Aleniepo​my​liłsię,rze​czy​wi​ście
mia​łaotwar​tepli​kiMer​pii.Niemo​głasięłu​dzić;zpew​no​ściąpod​czastejpo​dró​ży
Nikusły​szy,zo​ba​czyiod​kry​jewie​lerze​czydo​ty​czą​cychjejin​te​re​sów.Po​win​nawy​-
mócnanimja​kąśklau​zu​lętaj​no​ści.

Zcięż​kimwes​tchnie​niemob​ró​ci​łaekranwjegostro​nę.
–Mer​pia.Pia.Dios,comcer​te​za!Na​zwałfir​mętwo​imimie​niem.Tyjądlanie​go

pro​wa​dzisz?

Za​zgrzy​ta​łazę​ba​mi,znówpró​bu​jącza​pa​no​waćnadsobą.Mer​piabyłajejdziec​-

kiem,dumąira​do​ścią,jejpierw​szympraw​dzi​wymosią​gnię​ciem.Za​ło​ży​łatęfir​mę,
gdymia​ładwa​dzie​ściasześćlatityl​kozniejbyłana​praw​dędum​na.

–Moż​natakpo​wie​dzieć–wark​nę​ła.
Gwizd​nąłzpo​dzi​wemiwjegooczachbły​snę​łouzna​nie.Spra​wi​łojejtoprzy​jem​-

ność. An​to​nio Me​ri​si nie żył już od czte​rech lat, a ona jesz​cze nie po​zby​ła się po​-
trze​byapro​ba​ty.Na​wetodtegowil​ko​ła​ka,któ​ryte​razpró​bo​wałwę​szyćwjejży​-
ciu.

–Plot​kimó​wią,że…
Ucze​pi​łasiętegosło​wajakkołara​tun​ko​we​go.
–Niepo​wi​nie​neświe​rzyćplot​kom,Ni​can​dro–rze​kłaziry​ta​cją.–Tobar​dzonie​-

bez​piecz​ne.

Po​pa​trzyłnaniąła​god​nie.
–Wkaż​dejplot​cekry​jesięziar​nopraw​dy,qu​eri​da.
Naho​ry​zon​cieznówpo​ja​wiłsięZeusiQVir​tus.Żad​neznichni​cze​goniechcia​ło

zdra​dzić.Pa​trzy​linasie​biewmil​czą​cympo​je​dyn​ku.CoNikmiałnamy​śli?Żekaż​da
plot​kajestpoczę​ścipraw​dzi​wa?Żero​dzi​naMe​ri​sichna​le​żydogrec​kiejma​fii?Że
Zeuspro​wa​dzibrud​nein​te​re​syijestoszu​stem,któ​re​muniepo​win​nosięwie​rzyć?
Na​wetje​śliNi​can​drobyłźró​dłemtychplo​tek,toprze​cieżniemiałżad​nychdo​wo​-
dów,byjepo​twier​dzić.

–Mer​pia–po​wtó​rzyłostrymto​nem.–Plot​kimó​wią,żeczło​wiek,któ​rypro​wa​dzi

tęfir​mę,jestge​niu​szemipra​cu​jejakma​szy​na.

–Na​praw​dę?–zdzi​wi​łasięuprzej​mie,jak​byni​g​dywcze​śniejtegoniesły​sza​ła.–

Moimzda​niemjesttora​czejpo​łą​cze​niecięż​kiejpra​cy,odro​bi​nyszczę​ściaido​sko​-
na​łe​go wy​czu​cia. In​tu​icja rzad​ko mnie za​wo​dzi, Nik. Czy mogę do cie​bie mó​wić
Nik?

Onzwra​całsiędoniejpoimie​niu,costwa​rza​łomię​dzynimidziw​nybrakrów​no​-

wa​gi.Po​my​śla​ła,żemożepo​win​narów​nieżużyćoso​bi​ste​gouro​kuirazczydwawy​-

trą​cićgozrów​no​wa​gi.

Na​tych​miast zła​god​niał. Od​gar​nął ko​smyk wło​sów z jej czo​ła tak de​li​kat​nie, że

prze​szyłjądreszcz.Ostroż​nie,Pia,onchceciza​mą​cićwgło​wie,po​my​śla​ła.

–Oczy​wi​ście,bo​ni​ta.Aza​temcotwo​jain​tu​icjamówiciomnie?
– Że je​steś bar​dzo nie​bez​piecz​nym czło​wie​kiem i po​win​nam za​ba​ry​ka​do​wać na

nocdrzwisy​pial​ni.

Po​chy​liłsięwjejstro​nę.Cof​nę​łasięiwci​snę​ławkątsie​dze​niazwra​że​niem,że

bra​ku​jejejtchu.

–Któ​re​gośdniasamajeprzedemnąotwo​rzysz.
Wsu​nąłdło​niewjejwło​syipo​gła​dziłskó​ręgło​wy.Piaroz​pacz​li​wieszu​ka​łacze​-

goś,como​gła​bypo​wie​dzieć.

–Znisz​czyszmifry​zu​rę,Nik.
Tyl​konatylepo​tra​fi​łasięzdo​być.Przy​su​nąłsięjesz​czebli​żejipo​ło​żyłdłońnapo​-

licz​ku.Po​czu​ła,żejejpo​wie​kista​jąsięcięż​kie,aser​cepod​cho​dzidogar​dła.Nikle​-
ciut​kopo​ca​ło​wałwraż​li​wąskó​ręzajejuchemiszep​nął:

–Któ​re​gośdnia.Nie​dłu​go.–Apo​temod​su​nąłsięile​ni​wiepadłnaka​na​pę,jakna​-

sy​co​nywilk.–Więcdo​kądje​dzie​my?Wspo​mi​na​łaścośopół​noc​nejEu​ro​pie.DoAn​-
glii?

Tagwał​tow​nazmia​nate​ma​tuspra​wi​ła,żeOlym​piaspoj​rza​łananie​goipo​wtó​rzy​-

łanie​przy​tom​nie:

–Do​kądje​dzie​my?
Bły​snąłzę​ba​miwuśmie​chu,jak​bydo​kład​niezda​wałso​biespra​węzwra​że​nia,ja​-

kienaniejwy​wie​ra.

–Si,qu​eri​da.Do​kądje​dzie​mywtenpięk​nydzień?Do​kądmnieza​bie​rasz?Gdzie

będęmiałprzy​jem​nośćprze​by​waćwtwo​imto​wa​rzy​stwie?

Byłwtymdo​bry.Zda​wa​łojejsiękie​dyś,żeEthanpo​tra​ficza​ro​wać,aletenfa​cet

byłonie​bolep​szy.Niewol​nojejbyłoza​po​mnieć,żekaż​dejegosło​wo,każ​dyruch
magodo​pro​wa​dzićdocelu,aonamu​sia​łachro​nićcałeswo​jeży​cie.

–Nie,niedoAn​glii–po​wie​dzia​łajużprzy​tom​niej.–DoFin​n​markwNor​we​gii.To

naj​bar​dziejwy​su​nię​tanapół​nocczęśćkon​ty​nen​tal​nejEu​ro​py.

–Co?–Wjegooczachpo​ja​wi​łosięprze​ra​że​nie.–Pocokto​kol​wiekmiał​byje​chać

takda​le​konapół​nocotejpo​rzeroku?

Niepo​wie​dzia​łamu,żetonaj​pięk​niej​szemiej​scenaświe​cie,gdzieczy​steirześ​-

kiepo​wie​trzeoczysz​czazosa​dumnó​stwomiast.Niepo​wie​dzia​łamuteżoswo​jej
na​dziei,żetopo​wie​trzestłu​miwra​że​nie,ja​kienaniejwy​wie​rał,schło​dzipło​mień,
któ​rywciążwy​bu​chałnanowoioczy​ścibrud​nąprze​szłość.

–Zo​ba​czysz–po​wie​dzia​łatyl​ko.

ROZDZIAŁPIĄTY

–Wi​tajwLo​do​wymPa​ła​cu.
Nikroz​chy​liłznu​żo​nepo​wie​ki.Tobyłypierw​szesło​wa,ja​kiePiawy​po​wie​dzia​ła,

od​kądwy​le​cie​lizZan​zi​ba​ru.Otwo​rzyłoczyisku​piłsięnanie​zwy​kłymzja​wi​skuar​-
chi​tek​to​nicz​nym.Lo​do​wyho​telzda​wałsiępro​mie​nio​waćbłę​kit​na​wymświa​tłem.Od
sa​me​gopa​trze​niaprze​szedłgozim​nydreszcz.

–Ktonor​mal​nyprzy​jeż​dżanawa​ka​cjenasamąpół​nocNor​we​gii?–za​py​tałznie​-

do​wie​rza​niem.

Praw​dęmó​wiąc,wciążsiędzi​wił,żeprzy​je​chałtuzanią,za​miastza​braćjąnaja​-

kąś bez​lud​ną tro​pi​kal​ną wy​spę. I gdzie wy​lą​do​wa​li? Jak okiem się​gnąć lód, śnieg,
lódijesz​czewię​cejlodu.Alezdru​giejstro​nyzpew​no​ściąmie​litugru​be,cie​płefu​-
traija​kieśprzy​tul​nedom​kizogniempło​ną​cymwko​min​ku.Do​sko​na​łasce​ne​riado
uwo​dze​nia.

–Adla​cze​gonie?
–Mi​nuspięt​na​ście.Czymu​szęmó​wićcoświę​cej?
Niezno​siłzim​na.Czułsięwte​dyjakmar​twy,jakpod​czastychdłu​gich,cią​gną​cych

sięwnie​skoń​czo​nośćmi​nut,kie​dypa​trzył,jakży​cieucie​kazjegoro​dzi​ców.Cze​kał
imo​dliłsię,byskoń​czy​łosięcier​pie​nie.

–ToFin​n​mark,anieAn​tark​ty​ka.Tujesttro​chęcie​plej.
Na​cią​gnę​ła na gło​wę gru​bą weł​nia​ną czap​kę i wsu​nę​ła pal​ce w mi​ten​ki. Ja​koś

uda​łojejsięprzytymniestra​cićsty​luiwy​ra​fi​no​wa​nia.Otwo​rzy​ładrzwicz​kite​re​-
nów​kizna​pę​demnaczte​rykołaizwdzię​kiemwy​pły​nę​łanaze​wnątrz.Nikpo​szedł
za nią. Chłód prze​ni​kał go do szpi​ku ko​ści, od​dech na​tych​miast za​marzł w wiel​ką
chmu​rę.

–Mó​wisz,żecie​plej?Możedlaniedź​wie​dzipo​lar​nych.
– Niedź​wie​dzie po​lar​ne żyją za krę​giem po​lar​nym – po​wie​dzia​ła to​nem na​uczy​-

ciel​ki.

–Tyl​kożar​to​wa​łem–mruk​nął.
–Ach,tak.Toko​lej​naztwo​ichmniejin​te​re​su​ją​cychcech.
Uśmiech​nąłsiędoniejsze​ro​ko.
–Na​praw​dęniepo​wi​nie​nemciętaklu​bić.Samsiępro​szęokło​po​ty.
Wła​ści​wie był jej wdzięcz​ny za mil​cze​nie, któ​rym od​dzie​li​ła się od nie​go, od​kąd

wy​le​cie​li z Afry​ki. Dzię​ki temu miał szan​sę ze​brać my​śli i przy​po​mnieć so​bie, co
robiwto​wa​rzy​stwiecór​kiZeu​saidla​cze​go.Po​wi​nienza​braćjądołóż​kazchłod​-
nymumy​słem,anieza​ta​piaćsięwefioł​ko​wychoczachiwdy​chaćjejza​pach,jak​by
tobyłnek​tar.

–Wy​da​jemisię,żebar​dzolu​biszkło​po​ty.
Oparłsięoma​skęsa​mo​cho​duiwy​mam​ro​tał:
– Lu​bię wie​le rze​czy, szcze​gól​nie cie​pło, Kró​lo​wo Śnie​gu. A swo​ją dro​gą, czy to

jesttwo​jena​tu​ral​neśro​do​wi​sko?Czyzmo​jejgar​de​ro​bywy​sko​czydziświe​czo​rem

re​ni​fer?

–Tyl​koje​ślizadużowy​pi​jesz.Jesttubar,wktó​rympo​da​jąwy​łącz​niewód​kę.To

cisiępo​win​nospodo​bać.

Naj​wy​raź​niejwie​dzia​łaonimwię​cejniżononiej.Za​sta​na​wiałsię,nailuspo​tka​-

niachklu​bubyławcze​śniejidoja​kie​gostop​niabyłanabie​żą​co.

–Śle​dzi​łaśmnie,Pia?
Za​ru​mie​ni​łasięnie​co.Przezcałyczaswpa​try​wa​łasięzde​ter​mi​na​cjąwlaswy​so​-

kichso​senisy​be​ryj​skichświer​ków.Roz​pro​szo​neświa​tłopod​kre​śla​łoza​rysjejpo​-
licz​kówiprzej​rzy​stośćskó​ry.Niepo​tra​fiłode​rwaćodniejoczu.

–Tonicoso​bi​ste​go.Mu​szęob​ser​wo​waćwszyst​kich.
–Mu​sisz?–po​wtó​rzył.–Więcpo​ma​gaszojcurów​nieżwpro​wa​dze​niuklu​bu?
Q Vir​tus, Mer​pia, a poza tym jesz​cze ten ho​tel i wszyst​kie inne fir​my. Sam nie

wie​dział, dla​cze​go nie po​tra​fił w to uwie​rzyć. Sko​ro męż​czy​zna mógł so​bie z tym
po​ra​dzić,todla​cze​gonieona?Bowgłę​biser​caby​łeśprze​ko​na​ny,żeOlym​piajest
tutyl​kodlaozdo​by,po​my​ślał.Żejestroz​piesz​czo​nącó​recz​kąbo​ga​te​goczło​wie​ka,
któ​rakrę​cisiępobiu​rze,żebyklien​cimie​linacopo​pa​trzeć.

Uświa​do​mił so​bie, że po​rów​ny​wał ją do swo​jej mat​ki. Jego mat​ka rów​nież była

dzie​dzicz​kąwiel​kie​goma​jąt​ku,alesta​ra​łasięogra​ni​czyćswo​jeobo​wiąz​kidomi​ni​-
mum i już w po​łu​dnie wy​my​ka​ła się do klu​bu. Zda​wa​ło się jed​nak, że Pia trak​tu​je
swo​je za​da​nia bar​dzo po​waż​nie. Od​kąd opu​ści​li Zan​zi​bar, pra​co​wa​ła przez cały
czas. W jej te​le​fo​nie wciąż od​zy​wa​ły się sy​gna​ły nad​cho​dzą​cych mej​li, ese​me​sów
ipo​łą​czeńzróż​ny​mibez​i​mien​ny​mioso​ba​mi.Pro​wa​dzi​łaroz​mo​wychłod​nymto​nem,
odktó​re​gojed​no​cze​śnieprze​szy​wałgozim​nydreszcziogar​nia​łopra​gnie​nie,byją
ro​ze​braćiroz​grzać.Niedo​ce​niłjejite​razza​cząłsięza​sta​na​wiać,cojesz​czemu
umknę​łoiczyjegopew​ność,żebezżad​ne​gopro​ble​muudamusięzwa​bićtędziew​-
czy​nędołóż​ka,niewy​ni​ka​ławy​łącz​niezaro​gan​cjiigłu​po​ty.

Uśmiech​nę​ła się iro​nicz​nie, jak​by do​brze wie​dzia​ła, o czym on my​śli. Nie lu​bił,

gdyktośpo​tra​fiłgoprzej​rzeć.Toźlewró​ży​ło.Po​my​ślał,żeje​ślimaprze​trwaćkil​ka
naj​bliż​szychdni,tomusibyćta​jem​ni​czyjakjejoj​cieciniepo​wie​dziećni​cze​go,co
mo​gło​bygona​ra​zićnaod​wo​ła​niespo​tka​niawPa​ry​żu.

– Ow​szem, Q Vir​tus za​bie​ra mi spo​ro cza​su – po​wie​dzia​ła, ostroż​nie do​bie​ra​jąc

sło​wa.–Mo​żeszso​biewy​braćmiej​scedospa​nia.Sądwiemoż​li​wo​ści.

–Jużmy​śla​łem,żeni​g​dyotonieza​py​tasz,qu​eri​da.
Po​trzą​snę​łagło​wą,jak​bychcia​łaupo​mniećnie​grzecz​nedziec​ko.
–Albowdom​ku,albowho​te​lunalo​do​wymłóż​ku.Iza​pew​niamcię,żewoby​dwu

przy​pad​kachjabędęspa​łabar​dzoda​le​ko.

Wlo​do​wymłóż​ku?Jesz​czecze​go!
–Aktomnieroz​grze​je?–za​py​tał,znówsta​ra​jącsięouwo​dzi​ciel​skiton.
–Przy​ślęko​gośzdo​dat​ko​wy​miko​ca​mi.Iza​nimco​kol​wiekza​czniecicho​dzićpo

gło​wie,Ca​rval​ho,ob​słu​gatu​tajjestnie​ty​kal​na.Pro​szę,oszczędźmikło​po​tów.Nie
chcia​ła​bymwy​rzu​caćzpra​cyna​stęp​nejdziew​czy​ny.

To był ko​lej​ny pro​blem. Nie chciał, by mu przy​po​mi​na​ła, że Cla​ris​sa wy​le​cia​ła

zpra​cyprzeznie​go.Przezcałyra​nekbezskut​kupró​bo​wałsiędoniejdo​dzwo​nić.
Zda​wa​łosię,żeroz​pły​nę​łasięwnocyjakwid​mo.Natęmyślczułsięnie​swo​jo.

–Ococho​dzi,Nik?–za​py​ta​łasłod​ko.–Mar​twiszsięoswo​jąprzy​ja​ciół​kę?

Dios!Zda​wa​łosię,żestałsięprze​źro​czy​styjakszkło.Wo​lałjed​nakmy​śleć,żePia

jestza​zdro​snaina​tych​miastsko​rzy​stałzoka​zji.

–Przezteplot​kiogrec​kiejma​fiilu​dziesta​jąsiępo​dejrz​li​wi.
Ro​ze​śmia​łasiębezhu​mo​ru.
–Lu​dziemająwy​obraź​nię.Dajęcisło​wo,żero​dzi​naMe​ri​sichni​g​dyniemia​łażad​-

nychzwiąz​kówzma​fią,agdysiędo​wiem,ktoroz​pusz​czateplot​ki,samaznimpo​-
roz​ma​wiam.

–Ty,anieZeus?
–Na​tu​ral​nie,Zeusteż.Aje​śliwy​da​jecisię,żejawzbu​dzamlęk,tojesz​czeni​cze​-

goniewi​dzia​łeś.

–Lęk?Je​steśmięk​kajakkot​ka,bo​ni​ta.
–Pró​bujda​lej,apo​czu​jeszmojepa​zu​ry.
–Obie​can​ki–uśmiech​nąłsięNic.
Drzwiho​te​luotwo​rzy​łysięprzednimiitwarzPiiroz​świe​tli​łasięjakcho​in​kana

BożeNa​ro​dze​nie.Nikzo​ba​czyłprzedsobąłu​ko​wa​tetu​ne​leostro​pachwspar​tych
na lo​do​wych ko​lum​nach, przy któ​rych krą​ży​li rzeź​bia​rze z dłu​ta​mi i młot​ka​mi.
Wna​stęp​nympo​miesz​cze​niurzeź​bio​nokrze​słaprzy​po​mi​na​ją​cetro​ny.Rzeź​bybyły
do​pra​co​wa​neimi​ster​ne.Wy​ku​cietegowszyst​kie​gowlo​dziemu​sia​łoza​braćmnó​-
stwocza​su.

–Ścia​ny,in​sta​la​cje,ana​wetszklan​kizro​bio​nesąwy​łącz​niezloduispra​so​wa​ne​go

śnie​gu, po​łą​czo​ne za​pra​wą ze zlo​do​wa​cia​łe​go śnie​gu – mó​wi​ła Pia ze świa​tłem
woczach.

–Wi​dzę,żebar​dzoko​chasztomiej​sce–za​uwa​żył.
Roz​po​star​łapal​cenagład​kimlo​do​wymsto​le.
–Lu​bięsztu​kę,atomiej​scetocośwro​dza​juca​ło​rocz​ne​gopro​jek​tuar​ty​stycz​ne​-

go.Lu​bięob​ser​wo​waćpla​no​wa​nieibu​do​wa​nie,pa​trzeć,jaklódna​bie​rakształ​tów.
Bar​dzo lu​bię chłod​ne, rześ​kie po​wie​trze. Tu wresz​cie mogę swo​bod​nie od​dy​chać.
Tomiej​scejestdlamniema​gicz​ne.Wio​sną,gdytop​nie​je,za​wszejestmismut​no,ale
gdyznówbu​dzisiędoży​ciaidajera​dość,wte​dyczu​ję…–Prze​łknę​łaztru​dem.–
Czu​jęsięjaknowona​ro​dzo​na.

Nik po​śli​znął się na po​rzu​co​nych ka​wał​kach lodu. Pia wy​glą​da​ła w tej chwi​li fa​-

scy​nu​ją​co,jak​bybyławtran​sieiprze​by​wa​ławin​nymświe​cie.Chy​bazu​peł​nieza​-
po​mnia​ła, z kim roz​ma​wia, Nik jed​nak za​uwa​żył, jak bar​dzo prze​ma​wia​ła do niej
ideaod​ro​dze​nia.

Do​strze​głajegospoj​rze​nieizmarsz​czy​łaczo​ło.
–Czymampodno​semza​mar​z​nię​teglu​ty?
Nie miał po​ję​cia, co go opę​ta​ło, ale oto​czył ją ra​mie​niem, przy​ci​snął do sie​bie

i uca​ło​wał jej zim​ny nos. Tak samo jak po​przed​nim ra​zem na​wet nie drgnę​ła, nie
sta​wia​łaopo​ruialeniebyłateżbier​na.Miałwra​że​nie,żetrzy​mapo​jem​nikzbom​-
bą, go​to​wą eks​plo​do​wać przy naj​mniej​szym po​ru​sze​niu. Po chwi​li za​czął się oba​-
wiać,żePiaze​mdle​jezbra​kutle​nu,więccof​nąłsię.

–Le​piej?
Jej twarz za​bar​wi​ła się im​po​nu​ją​cym ru​mień​cem, ale zmarsz​cze​nie brwi świad​-

czy​ło,żewciążniemadonie​goza​ufa​nia.Cof​nę​łasięszyb​ko.

–Tak,dzię​ku​ję.

–Pro​szębar​dzo.Czyje​ste​śmytuje​dy​ny​migo​ść​mi?
–Chy​batak.Na​stęp​nipo​ja​wiąsiędo​pie​rozaty​dzieńlubdwa.
Cof​nę​łasięjesz​czeokrok.Od​le​głośćmię​dzynimiko​ja​rzy​łamusięte​razzWiel​-

kimKa​nio​nem.

–Chy​bapo​win​ni​śmyiśćspać.
–Jestjesz​czewcze​śnie.Rzuć​mygdzieśba​ga​żeichodź​mydobaru.Do​łą​czyszdo

mnie?–Gdylek​kopo​trzą​snę​łagło​wą,się​gnąłpocięż​sząar​ty​le​rięipo​słałjejswój
naj​bar​dziejzmy​sło​wyiuwo​dzi​ciel​skiuśmiech.–Pro​szęcię,bo​ni​ta.

Grze​jąc dło​nie o szklan​kę go​rą​ce​go soku ma​li​no​wo-je​ży​no​we​go, Pia pod​nio​sła

gło​węipo​pa​trzy​łanamrocz​nenie​bousia​negwiaz​da​mi.Za​czę​łajeli​czyć.Wy​pa​dła
nie​pa​rzy​stalicz​ba,więcza​czę​łajesz​czeraz–wszyst​ko,byleode​rwaćmy​śliodtego
męż​czy​zny,któ​rysie​działnie​bez​piecz​niebli​skoniej,wpa​tru​jącsięwjejszy​ję.

Męż​czy​znaotu​lo​nywcie​płeubra​nieipi​ja​cywód​kę,jak​bytobyławodami​ne​ral​-

na,niepo​wi​niensięjejwy​da​waćwżad​nymstop​niusek​sow​ny.Wkoń​cuwy​cią​gnę​ła
go na ze​wnątrz, oba​wia​jąc się, że za chwi​lę do​pro​wa​dzi ją do sza​łu albo znisz​czy
bar. Sama jego obec​ność pod​no​si​ła tem​pe​ra​tu​rę. Ocza​mi wy​obraź​ni wi​dzia​ła top​-
nie​ją​cylódikro​pleście​ka​ją​cepościa​nach.Wy​szliiPiana​tych​miastpo​czu​łasub​tel​-
nązmia​nęwat​mos​fe​rze.

–Za​cze​kaj.Patrz.
–Pa​trzę.
–Nie.Pa​trzysznamnie.–Za​czy​na​łojątojużiry​to​wać.Cośbyłonietak.Comu

sięmo​głopo​do​baćwtakzim​nej,na​pię​tej,neu​ro​tycz​nejisto​ciejakona?Napew​no
niemiałocho​tyiśćzniądołóż​ka,cho​dzi​łotyl​kooichumo​wę.Mia​łana​dzie​ję,żena​-
stęp​nymra​zem,gdypo​ca​łu​jejejzim​nynos,noginiezmie​niąjejsięwga​la​re​tę.

–Te​raz.Pod​nieśgło​wę.
Nad ich gło​wa​mi po​ja​wił się wir ja​sno​zie​lo​ne​go świa​tła. Po chwi​li przy​ćmi​ły go

pul​su​ją​ceczer​wo​neob​ło​ki,któ​refa​lo​wa​łynatleczar​ne​gonie​ba,wzno​szącsięco​-
raz wy​żej. To było zde​rze​nie na​ła​do​wa​nych czą​stek. Za​wsze na ten wi​dok ser​ce
ści​ska​ło jej się w pier​si, a krew za​czy​na​ła tęt​nić moc​niej. Całe jej cia​ło ra​do​wa​ło
się,żeżyje.

– Dios! Od​wo​łu​ję wszyst​ko, co po​wie​dzia​łem. To nie​sa​mo​wi​te, Pia! Sły​sza​łem

ozo​rzypo​lar​nej,alecośta​kie​go…

–Au​ro​rabo​re​alis,na​zwa​napoAu​ro​rze,rzym​skiejbo​gi​niświ​tu,iBo​re​asie,copo

grec​kuozna​czawiatrpół​noc​ny.

–Po​wi​nie​nemwie​dzieć,żeGre​cymającośztymwspól​ne​go–za​śmiałsięNikdo​-

bro​dusz​nie.

Pia za​ci​snę​ła usta, żeby nie wy​buch​nąć śmie​chem. Po​czu​ła dziw​ne trze​po​ta​nie

wpier​siizer​k​nę​łananie​gozuko​sa.Sie​działobokniejnaław​ce,zgło​wąod​chy​lo​ną
dotyłuizza​chwy​temwpa​try​wałsięwnie​bo.Lśnią​ce,kę​dzie​rza​wewło​syopa​da​ły
munakoł​nierz.Wy​glą​dałosza​ła​mia​ją​co.

Po​chwy​ciłjejspoj​rze​nieirzu​ciłjejpro​mien​nyuśmiech,je​denztych,odktó​rych

jejżo​łą​dekza​czy​nałwy​wi​jaćko​zioł​ki.

–Ja​kiemamypla​nynaju​tro?
–Mu​szęobej​rzećmiej​sca,wktó​rychbyćmożezbu​du​je​myko​lej​nedom​ki.Niebę​-

dziemnieprzezcałeprzed​po​łu​dnie.

–Niebę​dzienasprzezcałeprzed​po​łu​dnie–po​pra​wiłjątymswo​imdo​mi​nu​ją​cym

to​nem.Zi​gno​ro​wa​łato.

–Psyzpew​no​ściącięniepo​lu​bią,Lo​bi​so​mem.Po​tra​fiąwy​czućza​gro​że​nie.
–Ni​g​dyniero​zu​mia​łemtegopseu​do​ni​mu.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.Za​uwa​ży​ła,że

znówspro​wa​dziłroz​mo​węnaZeu​sa,aleniemia​łapo​ję​cia,pocotoro​bił.

–MożeZeusdo​strzegłwto​biedra​pież​ni​ka.
–Ococho​dziztymigrec​ki​mina​zwa​mi?
– Mój pra​dzia​dek, któ​ry za​ło​żył ten klub, miał ob​se​sję na punk​cie mi​to​lo​gii. Był

rów​nież do​bry w in​te​re​sach i wła​dza ude​rzy​ła mu do gło​wy. Przed śmier​cią uznał
sięchy​bazaboga.Moimzda​niempopro​stumuod​bi​ło.

–Aczytwójoj​ciecteżuwa​żasięzaboga,Pia?–za​py​tałNikgło​semtwar​dymjak

lód.

– Nie mam po​ję​cia. – Cza​sa​mi na​praw​dę nie ro​zu​mia​ła, co się dzia​ło w gło​wie

ojca.

–Czyż​by?Chceszpo​wie​dzieć,żenieje​steśznimbli​sko?
Po​wstrzy​ma​łachęć,bypo​ru​szyćsięnie​spo​koj​nie.
–Je​ślicho​dziciotakąco​dzien​nąbli​skość,tonie.Rzad​koje​ste​śmybli​sko.–Mia​ła

na​dzie​ję,żeNikpo​rzu​citente​mat.

– Wiesz chy​ba, że mó​wię o emo​cjach, qu​eri​da. Czy za​bie​rał cię do zoo, kie​dy

jesz​cze no​si​łaś ku​cy​ki? Czy przy​cho​dził na szkol​ne przed​sta​wie​nia? Czy ra​zem
świę​to​wa​li​ściezda​neeg​za​mi​ny?Czyja​daszznimko​la​cjeiwspo​mi​na​ciedaw​necza​-
sy?Bli​skość,taka,jakapo​win​naist​niećmię​dzyoj​cemacór​ką.

Piapo​czu​łasiętak,jak​byude​rzyłjąwpod​brzu​sze.Zgię​łasięwpół,uda​jąc,żeza​-

wią​zu​jesznu​rów​kęprzybu​cie.Niemia​łapo​ję​cia,dla​cze​good​bie​ratotakbo​le​śnie.
Wkoń​cutooj​ciecdałjejnaj​waż​niej​szerze​czywży​ciu–dachnadgło​wą,je​dze​nie
nasto​leitro​chęspo​ko​ju.

Wy​pro​sto​wa​łasię,do​pi​łasokipo​czu​łanaję​zy​kucierp​kismak.
– Ni​cze​go ta​kie​go nie było – po​wie​dzia​ła i na​tych​miast tego po​ża​ło​wa​ła.

WoczachNikabły​snę​łowspół​czu​cie.

–Amaszja​kieśro​dzeń​stwo?
To zna​czy, czy je​steś je​dy​ną spad​ko​bier​czy​nią, po​my​śla​ła i znów po​wstrzy​ma​ła

znie​cier​pli​wio​newes​tchnie​nie.Niebyłapew​na,jakdłu​gojesz​czeudajejsiętozno​-
sić.Każ​dejegosło​wo,każ​dydo​tykmiałja​kiścel.Pew​niena​wetjegocie​płobyłowy​-
ra​cho​wa​ne.Amimowszyst​kosie​dzia​łatu,ma​rzącbez​na​dziej​nieotym,byNikna​-
praw​dęchciałjąpo​znać.

–Niemamro​dzeń​stwa,aty?
– Ja też nie. To jed​no z mo​ich nie​speł​nio​nych ma​rzeń, ale mat​ka… No cóż, po​-

wiedz​my,żeniemia​łazbytroz​wi​nię​te​goin​stynk​tuma​cie​rzyń​skie​go.

–Wi​tajwklu​bie.
–Aza​temtyteżnieby​łaśbli​skozmat​ką?–za​py​tałiPiado​pie​rote​razuświa​do​mi​-

ła so​bie, że po​wie​dzia​ła to na głos. Mu​sia​ła się jak naj​szyb​ciej od nie​go od​da​lić.
Wbi​łapo​de​szwybu​tówwzie​mięiwsta​łazław​ki.

–Po​win​namiśćspać.Niemu​siszzemnąju​troje​chać,więcle​piejzo​stańwswo​im

cie​płymdom​ku.–Comia​łoozna​czać:zo​stawmniewspo​ko​ju,pro​szę.

–Zażad​nepie​nią​dzeniebędęspałnalo​dzie.Aleprzy​pusz​czam,żedlacie​bieto

cośta​kie​gojaktrum​nadlawam​pi​ra–po​wie​działzuśmie​chem,pró​bu​jącroz​pro​szyć
cięż​kina​strój.Piajed​nakprze​szy​łagoostrymspoj​rze​niem.

–Ja​kiżtyje​steśdow​cip​ny!Po​wi​nie​neśzo​staćko​mi​kiem.
– W dal​szym cią​gu nie ro​zu​miem, co cię opę​ta​ło, żeby spać w ho​te​lu na lo​dzie.

Wierzmi,gdy​byświe​dzia​ła,cotozna​czyspaćnauli​cy…

–Todlado​świad​cze​nia–po​wie​dzia​łaci​cho,spo​glą​da​jączde​spe​ra​cjąnadrzwiLo​-

do​we​goPa​ła​cu.

–Ach!–mruk​nąłpo​gar​dli​wie.–Za​cho​wu​jeszsięjakcice​le​bry​ci,któ​rzyjadądo

kra​jówTrze​cie​goŚwia​taigło​du​ją,żebysięprze​ko​nać,jaktojest.Tyl​kożeonini​g​-
dy nie po​czu​ją praw​dzi​we​go, wy​kań​cza​ją​ce​go gło​du. A za​tem pró​bu​jesz coś udo​-
wod​nić.

Zesło​wanasło​wojegotonsta​wałsięco​raztward​szyibar​dziejcy​nicz​ny.Wtej

chwi​li tak bar​dzo przy​po​mi​nał jej ojca, że za​czę​ła drżeć na ca​łym cie​le. Nie mów
tego,Pia,po​my​śla​ła,alesło​wasamewy​do​by​łysięzjejza​ci​śnię​te​gogar​dła.

–Moż​li​we,żeniero​biętegotyl​kodlado​świad​cze​nia,ależebyprzy​po​mniećso​bie

to,cze​gokie​dyśza​zna​łam,ido​ce​nićto,coosią​gnę​łam.Możelu​biępo​czućcza​sem
zim​no na ple​cach, żeby wró​ci​ła do mnie wdzięcz​ność za to, że na​le​żę do wy​brań​-
cówikaż​dejnocymogęspaćwcie​płymłóż​ku,botegoni​g​dyniebędęuwa​ża​łaza
oczy​wi​ste,pa​nieCa​rval​ho.Ni​g​dy.

Za​ci​snę​łapo​wie​ki.Wtejchwi​linie​na​wi​dzi​łajegoisie​bie.Niemo​głauwie​rzyć,że

mutopo​wie​dzia​ła.

Nikza​mru​gałiszczę​kawy​raź​niemuopa​dła.
–Kie​dytobyło?Niero​zu​miem.
–Przezpierw​szesie​dem​na​ścielatmo​je​goży​cia,więcnieośmie​lajsięmnieosą​-

dzać.

–Agdziebyłwte​dytwójoj​ciec?
– Nie mam po​ję​cia. Po​zna​łam go do​pie​ro, kie​dy skoń​czy​łam sie​dem​na​ście lat.

Ate​razbar​dzocięprze​pra​szam,alemu​szęsięprze​spać.–Głosjejza​drżał,apod
po​wie​ka​miza​pie​kłyłzy.

–Hej,hej!–Ze​rwałsięzław​kiiwy​cią​gnąłdoniejra​mio​na.Piacof​nę​łasię.
–Nie.
Za​ci​snąłdło​niewpię​ściiwsu​nąłpal​cewewło​sy.
–Do​brze,aleprzyj​dęrano.Bar​dzochciał​bymzo​ba​czyćtemiej​sca.Obie​cu​ję,że

niebędęwię​cejmó​wiłoprze​szło​ści.Chcępopro​stuspę​dzićztobątro​chęcza​su.
Wpo​rząd​ku?

Nieod​po​wie​dzia​ła.
–Wpo​rząd​ku?–po​wtó​rzyłitymra​zemwjegogło​sieza​brzmia​łatro​skaide​spe​-

ra​cja.Tobyłostat​nigwóźdźdojegotrum​ny.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Po​je​cha​łabeznie​go.Nikwes​tchnąłcięż​ko.Je​denkrokdoprzo​du,dwadotyłu.Po

każ​dymstrzęp​kuin​for​ma​cji,któ​ryuda​łomusięzniejwy​ci​snąć,znówsięwy​co​fy​wa​-
łaimógłzatowi​nićtyl​kosie​bie.Zabar​dzona​ci​skał,bymó​wi​łaoswo​imojcuiprze​-
szło​ści.

Cno​tacier​pli​wo​ścibar​dzomusięprzy​da​wa​ławostat​nichla​tach,alete​razchciał,

byPiapod​da​łasięjaknaj​szyb​ciej.Po​wta​rzałso​bie,żechceznisz​czyćZeu​sa,aleta
dziew​czy​nain​try​go​wa​łago.Chciałprze​by​waćwjejto​wa​rzy​stwieizro​zu​mieć,jak
dzia​łajejumysł,jakuda​jejejsiężon​glo​waćty​lo​mafir​ma​mi,cojąmo​ty​wu​jeidla​cze​-
goniezna​łaojcaprzezpierw​szychsie​dem​na​ścielatswo​je​goży​cia.Drę​czy​łogotak
wie​le py​tań, któ​re nie mia​ły nic wspól​ne​go ze strą​ce​niem Zeu​sa z tro​nu. Ona zaś
rzu​ca​łananie​gourok,ba​wi​łasięznimjakkotzmy​szą.

Kło​dawko​min​kutrza​snę​ła,syk​nę​łaisyp​nę​łastru​mie​niemiskier.Po​pa​trzyłprzez

okno na cięż​kie sza​re nie​bo, za​sta​na​wia​jąc się, jak daw​no wy​je​cha​ła i czy zdą​ży
wró​cić,za​nimztychna​brzmia​łychchmursyp​nieśnieg.Odzi​wo,nie​po​ko​iłsięonią,
szcze​gól​niegdywy​obra​ziłjąso​biewsan​kachubokuJo​va​na,okry​tącięż​kimfu​trem
i cią​gnię​tą po śnież​nej rów​ni​nie przez za​przęg psów. Uwa​żaj, Nik, po​my​ślał. Za​-
zdrośćdo​pro​wa​dziciędoob​se​sji.

Ude​rzy​łagoiro​niasy​tu​acji.Za​cho​wy​wałsięjakmążcze​ka​ją​cy,ażżonawró​cido

domu. Przy​po​mniał so​bie ojca, któ​ry cho​dził po sa​lo​nie w jed​ną i w dru​gą stro​nę
i za​ci​ska​jąc pię​ści cze​kał, aż mat​ka wró​ci z wy​pra​wy na za​ku​py z przy​ja​ciół​mi,
zlun​chuzeswo​jąpacz​kąalbojesz​czego​rzej,zwie​czo​ruspę​dzo​ne​gonatań​cach.
Wiecz​nie ogar​nię​ty ob​se​sją, za​bor​czy, wście​kły, gdy nie było jej w domu i gdy go
igno​ro​wa​ła,nie​sta​bil​ny.

Nar​ci​sopy​tałgo,dla​cze​goza​mie​rzałsięoże​nićzElo​isąGold​smith.Ko​chałro​dzi​-

ców, ale przez lata pa​trzył na ich burz​li​we mał​żeń​stwo i nie chciał po​wtó​rzyć ich
losu.Wiel​kami​łość,wiel​kiena​mięt​no​ściiwiel​kaka​ta​stro​fa.Ate​raz,wpod​łymna​-
stro​ju,czuł,żeosu​wasięwtosamoba​gno.Tup​nąłnogąizna​ra​sta​ją​cąwro​go​ścią
się​gnąłpocie​płąkurt​kęnar​ciar​ską.Za​mknąłzasobądrzwidom​kuiostroż​niepo​-
sta​wiłpierw​szykroknazlo​do​wa​cia​łymśnie​gu.Przedjegotwa​rząfor​mo​wa​łysięob​-
łocz​ki za​ma​rza​ją​ce​go od​de​chu. W jego dom​ku nie było wi-fi. Po​wrót do na​tu​ry
wjegooczachrów​nałsiępo​wro​to​widośre​dnio​wie​cza.

Bu​dy​nekre​cep​cjipo​wi​tałgoude​rze​niemcie​płe​gopo​wie​trzaimoc​nymza​pa​chem

kawyzeks​pre​su,aleNikniedla​te​gopo​czułsięle​piej.Przy​bocz​nyPiisie​działwką​-
cieiroz​ma​wiałzoży​wie​niemzja​kimśmęż​czy​zną.Natenwi​dokNikpo​czułnie​mal
eu​fo​rię. Do li​cha, po​my​ślał. Prze​cież nie był za​zdro​sny ani nie miał ob​se​sji. Nic
ztychrze​czy.

Usiadłprzedlap​to​pemina​pi​sałkil​kamej​li,któ​remia​łyza​ostrzyćat​mos​fe​ręwo​-

kółQVir​tus.Miałocho​tęna​pićsięcze​gośiod​zy​skaćrów​no​wa​gępsy​chicz​ną,zro​bił
więcto,cokaż​dyroz​sąd​nyczło​wiekzro​bił​bynajegomiej​scu–za​dzwo​niłdodziad​-

ka,żebyso​bieprzy​po​mnieć,wja​kimcelujeź​dziłzako​bie​tąprzezcałąEu​ro​pę.

–Ni​can​dro.–Szorst​kigłosna​tych​miastroz​ła​do​wałjegona​pię​cie.
–Avô,jaksięmie​wasz,sta​rusz​ku?
–Do​brze,syn​ku,do​brze.Wła​śnieki​bi​cu​jęOska​ro​wiwGinRum​my.Onnieumie

prze​gry​wać.Wcią​guostat​nichpię​ciumi​nutdwarazywy​plułzęby.

Nikro​ze​śmiałsięgło​śno.
–Za​wszeby​łeśre​ki​nem,Avô.
–JaktamwZan​zi​ba​rze?
–Go​rą​co.Nicszcze​gól​ne​go.–Gdy​byopo​wie​działowła​ma​niu,otym,żegro​żo​no

mu bro​nią, przy​wią​za​no do krze​sła i że spo​tkał naj​bar​dziej osza​ła​mia​ją​cą ko​bie​tę
naświe​cie,sta​ru​szekmógł​bydo​staćata​kuser​ca.Te​raztoNikmu​siałdbaćonie​go.

–Wra​caszjużdodomu?Umó​wi​łemsięzLilynawie​czór,alemogętoprze​ło​żyć.
Nikzo​ba​czyłprzedsobątwarzdziad​ka.Wy​glą​dałjakCaryGrantzesta​re​gofil​-

mu.

–Nie,dziad​ku,nietrze​ba.Bawsiędo​brze.Je​stemwFin​n​markwNor​we​gii.Tu

jestmi​nuspięt​na​ściestop​ni.

–Co?Ktojeź​dzidoNor​we​gii?–Nikuśmiech​nąłsię.Onsamjesz​czepo​przed​nie​go

dniamó​wiłtosamo.–Za​po​mnia​łeś,skądpo​cho​dzisz,chłop​cze?ZBra​zy​lii,kra​jupił​-
kinoż​nejisam​by.San​to​so​wiepo​trze​bu​jąupa​łów.CojestwtejNor​we​gii?Ko​bie​ta?

Na tle jego gło​su Nik usły​szał od​gło​sy roz​mów w ba​rze i ser​ce mu się ści​snę​ło

ztę​sk​no​ty.

–Si,Avô.Ko​bie​ta.
–Musibyćwy​jąt​ko​wa,sko​rozaniąpo​je​cha​łeś.
–Jestmipo​trzeb​na.–Poto,żebywło​żyćciwręcedia​men​tySan​to​sów,za​nimcię

stra​cę,po​my​ślał,wal​czączełza​mi.Dziad​ko​wipo​zo​sta​łonaj​wy​żejkil​kalatży​cia.To
byładlaNikanaj​waż​niej​szamo​ty​wa​cjadodzia​ła​nia.Chciałzło​żyćdarczło​wie​ko​wi,
któ​ry opie​ko​wał się nim w dzie​ciń​stwie, gdy mat​ka nie mo​gła lub nie chcia​ła tego
zro​bić. Zresz​tą Nik i tak ko​chał do sza​leń​stwa jej pięk​ną twarz i prze​kor​ny
uśmiech.Jegomat​kamia​ładu​chaiwa​lecz​neser​ce.

Tyl​korazpo​szłaznimnameczfut​bo​lo​wy.Sta​łanasta​dio​niewsied​mio​ca​lo​wych

ob​ca​sach, z dłu​gim pa​pie​ro​sem w ręku i twa​rzą za​kry​tą wiel​ki​mi oku​la​ra​mi prze​-
ciw​sło​necz​ny​mi i wrzesz​cza​ła do sę​dzie​go: „Zdej​mij tego brud​ne​go bru​ta​la z ple​-
cówmo​je​gosyna!”.Potymwy​da​rze​niuNikprze​mó​wiłdojejpróż​no​ści.Po​wie​dział,
żeroz​pra​szagra​czy,cozresz​tąniebyłokłam​stwem,bonajejwi​dokwszy​scynie​ru​-
cho​mie​li,ipo​pro​sił,bynieprzy​cho​dzi​ławię​cejname​cze,boznisz​czymuopi​nię.

Do​strzegłwszy​bieod​bi​cieswo​jejtwa​rzyprze​peł​nio​nejno​stal​giąini​czymroz​pę​-

dzo​ny po​ciąg ude​rzy​ło go ko​lej​ne wspo​mnie​nie. Miał czter​na​ście lat. Mat​ka przy​-
szłaode​braćgozeszko​ły,spóź​nio​naodwiego​dzi​ny.Unio​słado​sko​na​lewy​re​gu​lo​-
wa​nebrwiiza​py​ta​ła,czystra​ciłjużdzie​wic​two.Czer​wo​nyjakbu​rakNikka​załjej
sięza​mknąć.

Nie mia​ła in​stynk​tów ma​cie​rzyń​skich, zu​peł​nie nie przy​po​mi​na​ła su​per​ma​my

obej​mu​ją​cejdrze​waichru​pią​cejse​le​ry,alebyłafan​ta​stycz​ną,ko​cha​ją​cąży​cieko​-
bie​tąinieza​słu​gi​wa​łanaśmierć,aszcze​gól​nienakul​kęwgło​wie.

Prze​szyłgodoj​mu​ją​cyból.Wes​tchnąłgłę​bo​koispró​bo​wałza​ma​sko​waćtokasz​-

lem.

–Nik,chłop​cze,cosiędzie​je?Czyjestcoś,oczymminiemó​wisz?
Tro​skawgło​siedziad​kaprzy​wró​ci​łagodorze​czy​wi​sto​ści,takjakprzedtrzy​na​-

stu laty, kie​dy Avô nę​kał go, ka​żąc sta​nąć na nogi, a po​tem cho​dzić – je​den krok,
dwa,czte​ry.Nikbyłwów​czaspo​grą​żo​nywroz​pa​czy,wście​kło​ściiżalu,żeniezgi​-
nął ra​zem z ro​dzi​ca​mi. Miał się stać ko​lej​ną sen​sa​cją bra​zy​lij​skie​go fut​bo​lu, miał
graćwnaj​lep​szejdru​ży​nienaświe​cie,atym​cza​semle​żałnapod​ło​dzezkuląwple​-
cach.Ko​niecgry.

Za​ci​snąłpo​wie​kiiod​chrząk​nął.
– Nie, Avô, wszyst​ko jest w po​rząd​ku. Wszyst​ko bę​dzie do​brze, tak jak za​wsze

po​win​nobyć.

Od​dechdziad​ka,cięż​kiodku​bań​skichcy​gariko​nia​ku,po​wie​działmu,żenieuda​-

łomusięukryćwzbu​rze​nia.

– Co ci za​wsze po​wta​rza​łem, Ni​can​dro? Sta​waj na nogi i idź przed sie​bie. Nie

oglą​dajsię,boupad​niesz.

Aletobyłonie​moż​li​we.Nikbyłnasa​mymdnieiniemógłjużupaśćni​żej.
–Niemartwsię,Avô.Nie​dłu​gopo​roz​ma​wia​my.
– Nie, Ni​can​dro. Za​cze​kaj, chłop​cze. Obie​caj mi, że bez​piecz​nie wró​cisz do

domu.

–Jakza​wsze.Dozo​ba​cze​nia,dziad​ku.
Za​koń​czyłpo​łą​cze​nieiwpa​trzyłsięwpo​kry​tąmro​zemszy​bę,zaktó​rąsy​pa​łysię

płat​ki śnie​gu nie​sio​ne wschod​nim wia​trem. Cięż​kie chmu​ry za​po​wia​da​ły śnie​ży​cę.
Tobyłatanie​bez​piecz​nastro​nana​tu​ry.

Wy​trzeź​wiał już nie​mal zu​peł​nie. Ze zmarsz​czo​ny​mi brwia​mi pa​trzył w mrok.

Gdzieje​steś,qu​eri​da?Niezni​kajte​raz.Po​trze​bu​jęcię.Po​trze​bo​wałjej,żebyuga​-
sićpra​gnie​nie,atak​żepoto,żebyza​bra​łagodoPa​ry​żaiżebymógłza​koń​czyćtę
grę.

Wy​czuł,żeJo​vansiępo​ru​szyłiwsu​nąłpię​ścidokie​sze​nikurt​ki.
–Po​win​najużdaw​nowró​cić.
Po​czułnaso​biespoj​rze​nieczar​nychoczu.
–Aku​ratciętoob​cho​dzi.Zresz​tąmożecięob​cho​dzi,aleznie​wła​ści​wychpo​wo​-

dów.Ob​ser​wu​jęcię,Ca​rval​ho.Nieje​steśtym,kimsięwy​da​jesz.Mamcięnaoku.

Nikuśmiech​nąłsięchłod​no.
–Jaktojest,pra​gnąćko​bie​ty,któ​raniepra​gniecie​bie?
–Tymitopo​wiedz–par​sk​nąłJo​vaniod​szedł.
Nikznówza​ci​snąłpię​ści.Oba​wiałsię,żetam​tenmożemiećra​cjęiżePianicdo

nie​gonieczu​je,alenaj​bar​dziejpo​ru​szy​łogoto,żewtejchwi​liwy​da​wa​łomusięto
zu​peł​nienie​istot​ne.Takczyowak,chciał,żebyjużwró​ci​ła.

Ude​rza​ją​copu​stykra​jo​brazza​bar​wio​nybyłbłę​kit​nymod​cie​niem,naktó​rymkła​-

dłysięciem​no​po​ma​rań​czo​wesmu​gisłoń​caopa​da​ją​ce​gozaho​ry​zont.Piaod​dy​cha​ła
głę​bo​ko,pró​bu​jącroz​luź​nićsu​pełnie​po​ko​ju.Amożetobyłopo​czu​ciewiny,żewy​je​-
cha​łabezNika?

„Chciał​bymzo​ba​czyćtemiej​scaispę​dzićztobątro​chęcza​su”.Zda​wa​łosię,że

mó​wiłszcze​rze,alezakaż​dymra​zem,gdypró​bo​wa​łapo​my​ślećonimdo​brze,na​-
tych​miasttłu​mi​łatemy​śliwza​rod​ku.

–Nad​cho​dzibu​rza,pan​noMe​ri​si.Pro​po​nu​ję,że​by​śmywró​ci​lidoho​te​luskró​tem.

Alboprzezlas,alboprzezje​zio​ro–ode​zwałsięDa​nel,jejprze​wod​nik.

–Jed​nąchwi​lecz​kę–od​rze​kła,ro​biącko​lej​nezdję​ciepo​la​ny.–Tomiej​scejestide​-

al​ne,zwłasz​czażewtejrze​cemoż​nało​wićło​so​sie.

Mia​ła już do​syć zdjęć, ale nie chcia​ła jesz​cze wra​cać. Pra​gnę​ła na​cie​szyć się

pięk​nemispo​ko​jemtegomiej​sca,za​nimNikznówwcią​gniejąwwirnie​chcia​nych
emo​cji,dziw​nychpo​trzebibez​sen​no​ści.

–Pan​noMe​ri​si,mu​si​myjużwra​cać.
Przy​mknę​łaoczy,wzię​łagłę​bo​kiod​dechipo​szławstro​nęsa​nek.
–Wszyst​komijed​no,któ​rę​dy.Tyzde​cy​duj.
–Prze​je​dzie​myprzezje​zio​ro.Takbę​dzieznacz​nieszyb​ciej.
Wsia​dładosa​nek.Ci​szęprze​ry​wa​łotyl​kody​sze​niepsówimięk​kiświstpłózprze​-

ci​na​ją​cychbia​łyśnieg.Je​cha​liwzdłużgę​ste​golasuświer​ko​we​go.Odza​pa​chuży​wi​-
cyiryt​micz​ne​goko​ły​sa​niasa​nekoczyza​czę​łyjejsięza​my​kać.

Obu​dzi​łasięwchwi​li,gdysan​kigwał​tow​nieskrę​ci​ływlewo.Usły​sza​łaprze​ni​kli​-

we skam​le​nie psów i usia​dła pro​sto. W twarz ude​rzy​ły ją stru​mie​nie lo​do​wa​tej
wody.

–Cosięsta​ło?
Da​nelusi​ło​wałutrzy​maćpsynawo​dzy.
–Bu​rzaroz​pę​ta​łasięzchwi​linachwi​lę.Pro​szęsiętrzy​mać.Schro​ni​mysięwle​-

sie.

Jejpierśści​snę​łyzim​ne klesz​czestra​chu.Chwy​ci​łaza kra​wędźław​ki.Niepa​ni​-

kuj,po​my​śla​ła.Prze​szłaśjużprzezznacz​niegor​szerze​czy.

San​kiskrę​ci​ływpra​wo.Wi​docz​nośćbyłanie​malze​ro​wa.Apo​temwszyst​kozda​-

rzy​ło się bły​ska​wicz​nie. San​ki prze​wró​ci​ły się. Pia usły​sza​ła trzask ła​mią​ce​go się
drew​naichrzęstpę​ka​ją​ce​golodu.Po​nadwy​ciemwia​trudo​tarłdoniejnie​wy​raź​ny
krzyk Da​ne​la. Wy​le​cia​ła w po​wie​trze jak szma​cia​na lal​ka i upa​dła na twar​dą po​-
wierzch​nię.Całejejcia​łoprze​szyłból.

Wy​krzyk​nę​łaiude​rzy​łagło​wąopo​wierzch​nięje​zio​ra.Wostat​niejchwi​lizdą​ży​ła

po​my​śleć,żenaszczę​ścieNikjestbez​piecz​nywdom​ku,apo​temogar​nę​łająciem​-
ność.

Po​my​ślał,żenieznie​sietegoanichwi​lidłu​żej.
Dłu​gi​mi kro​ka​mi do​tarł do ga​bi​ne​tu me​ne​dże​ra ho​te​lu, któ​ry znaj​do​wał się po

dru​giejstro​niebu​dyn​ku.Śniegprze​dzie​rałsięprzezubra​niaibo​le​śnieką​sałskraw​-
kiod​sło​nię​tejskó​ry.Nikwpadłdośrod​kazta​kimroz​ma​chem,żezbiur​kasfru​nę​ły
ja​kieśpa​pie​ry.

–Zo​sta​łajesz​czego​dzi​nadnia.Trze​bawy​słaćko​gośnapo​szu​ki​wa​nia.Niemajej

jużzbytdłu​go.

–Niemamykogowy​słać.
–Sampo​ja​dę.Dajmimap​kętra​syipo​jazdzna​pę​demnaczte​rykoła.Umiemjeź​-

dzićpolo​dzie.

–Zpew​no​ściąnicsięniesta​ło,sir.
–Zróbtona​tych​miast!
Me​ne​dżerpo​bladłijegotwarzpo​kry​łasiękro​pel​ka​mipotu.Nikpo​czuł,żerobi

musięnie​do​brzezestra​chu,choćniemiałpo​ję​cia,dla​cze​go.

Wskro​niachjejdud​ni​ło,gło​wapę​ka​łazbólu,alenaj​gor​szezewszyst​kie​gobyło

zim​no.Zim​no,któ​rymbyłajużśmier​tel​nieznu​żo​na.

Towszyst​koniemo​głobyćpraw​dzi​we,ajed​nakwy​da​wa​łosięprze​ra​ża​ją​corze​-

czy​wi​ste.Cochwi​lępo​ja​wia​łosiędéjàvu.Czy​jeśręcechwy​ta​łyjązara​mię,wy​krę​-
ca​łybar​kiinad​garst​kiiprzy​ci​ska​łyjądołóż​ka,po​zo​sta​wia​jącsiń​ce.

Podza​mknię​ty​mipo​wie​ka​mipo​ja​wiłsięroz​błyskbia​łe​goświa​tła,prze​ry​wa​nymo​-

men​ta​miczer​ni,jak​byoglą​da​łase​rięzdjęćzprze​szło​ści.Gło​sy.Prze​ni​kli​wykrzyk
mat​ki.Piawie​dzia​ła,żemamaznówjestnakra​wę​dzi,otu​ma​nio​naopium,po​pa​da​ją​-
ca w sza​leń​stwo. Pa​ni​ka mat​ki wśli​zgi​wa​ła się przez szpa​ry w drzwiach su​te​re​ny
jaksmu​gidymuidu​si​łają.

–Mu​si​myucie​kać,idąponas!–wrzesz​czałKarl.
Piapo​czu​ła,żenogisiępodniąugi​na​ją.Sły​sza​łaod​głosotwie​ra​nychiza​trza​ski​-

wa​nychszu​flad.Pie​nią​dzezanar​ko​ty​ki.De​ale​rzy.Idąponich.

–Towinategotwo​je​goba​cho​ra.Doni​cze​gosięniena​da​je,niewzię​łapie​nię​dzy!
Nie,nie.Kie​dypo​szłaza​pła​cić,chcie​liodniejcze​goświę​cejiwte​dyucie​kła.To

niebyłajejwina,na​praw​dę!

–Za​bierz​myjądoMe​ri​sie​go.Niechza​pła​ciali​men​tyzasie​dem​na​ścielatiwte​dy

bę​dzie​mymo​gliznik​nąć.

Piaza​sty​głazuchemprzy​ci​śnię​tymdodrzwiipo​czu​łasiętak,jak​byzie​miaroz​-

stę​po​wa​łasiępodjejno​ga​mi.Ali​men​ty?Mia​łaojca?

–DoZeu​sa?Nie,Karl,onmnieza​bi​je!–Głosmat​kidrżałzprze​ra​że​nia.–Onnie

wie!

Za​bi​je?Tobrzmia​łojesz​czego​rzej.Wy​glą​da​łonato,żePiawy​do​sta​niesięzjed​-

ne​gopie​kłatyl​kopoto,bysięzna​leźćwin​nym.Wbi​ławdrew​nobrud​nepa​znok​cie.
Ser​ce biło jej jak sza​lo​ne. Nie zo​sta​wiaj mnie tu, mamo. Pro​szę, za​bierz mnie ze
sobą!Po​pra​więsię,będęgrzecz​na,zro​bięwszyst​ko,coze​chcesz,tyl​kopro​szę,za​-
bierzmniezesobą!

Pochwi​lijużbyliwjejpo​ko​ju.Szar​pa​łasięipró​bo​wa​łaza​to​pićzębywra​mie​niu,

któ​reprzy​ci​ska​łojądołóż​ka.

–Nie,nie,nie!Zejdźzemnie!
Wiel​kadłońwy​mie​rzy​łajejpo​li​czek.Twarzza​czę​łająpa​lić,alenieprze​sta​łasię

szar​paćikrzy​czeć.

W koń​cu po​czu​ła ukłu​cie chłod​ne​go me​ta​lu. Zim​ny płyn wsą​czył się w jej żyły

iogar​nąłjąspo​kój.

Nik wi​dział, że wal​czy ze wspo​mnie​nia​mi wy​ła​nia​ją​cy​mi się z pod​świa​do​mo​ści.

Le​ża​ła na jego łóż​ku pół​na​ga i śmier​tel​nie bla​da i wy​da​wa​ła z sie​bie de​spe​rac​kie
jęki.

Niepo​tra​fiłusie​dziećspo​koj​nie.Przezcałyczaskrę​ciłsięwo​kółniej,na​słu​chu​jąc

płyt​kie​good​de​chu.Przykaż​dymjękugar​dłomusięści​ska​ło.Trze​babyłowy​ru​szyć
na po​szu​ki​wa​nia szyb​ciej. Gdy​by le​ża​ła na po​pę​ka​nej, za​mar​z​nię​tej ta​fli je​zio​ra
jesz​czego​dzi​nę,za​mar​z​ła​bynaśmierć.Na​wette​raznie​bez​pie​czeń​stwojesz​czenie
mi​nę​ło. Była w hi​po​ter​mii. Je​śli nie uda im się jej roz​grzać, nie prze​trwa ko​lej​nej

go​dzi​ny.Je​ślisięnieuspo​koipodkro​plów​ką…

Ko​lej​nykrzykszarp​nąłjegona​pię​tener​wy.
–Zrób​ciecoś,nali​tośćbo​ską!
Ra​tow​nikznówspró​bo​wałprzy​trzy​maćjejra​mię.Piaskur​czy​łasięobron​nie.Ru​-

chymia​łago​rącz​ko​we,lecznie​sko​or​dy​no​wa​ne.

–Pro​szę,pro​szę,nie–mam​ro​ta​ła,drżącnaca​łymcie​le.–Pro​szę,nieróbtego.
Po​wta​rza​łatoprzezcałyczas.Po​temmó​wi​łaoMe​ri​sim,oZeu​sie.Tobyłyja​kieś

jejoso​bi​stekosz​ma​ry.Nikniemógłtegosłu​chać,niemógłznieść,żeob​na​ża​ładu​-
szęprzedzu​peł​nieob​cy​miludź​mi.Chciał,żebyso​biestądpo​szli.Gdy​bymógł,wy​-
go​nił​byichzpo​ko​ju.

–Onama​ja​czy.Niemapo​ję​cia,comówiicorobi–po​wie​dział,pa​trzącnałzyspły​-

wa​ją​cepojejskro​niach.

Reszt​ka​misiłob​ró​ci​łagło​węipo​pa​trzy​łamupro​stowtwarz.
–Pro​szę,nieróbmitego.
Tobyłoostat​nieźdźbło,któ​reprze​wa​ży​łosza​lę.
–Zrób​ciecośztym!Ta​kiena​pię​cieźledzia​łanaser​ce.Je​śliwpad​niewjesz​cze

więk​sząhi​ste​rię…

–Trze​bająszyb​koroz​grzać.Musido​staćkro​plów​kę.Mo​gli​by​śmyjesz​czeprze​to​-

czyćjejcie​płąkrew,aledotegoteżtrze​bawkłućsięwżyłę.

–Tosąwszyst​kiemoż​li​wo​ści?Dios!–wark​nąłNik.Niemógłnatopa​trzeć.
–Jestjesz​czejed​na.Możepanpo​ło​żyćsięobokniejiroz​grzaćjąswo​imcia​łem.

Topew​niezaj​miedłu​żej,alepo​win​nopo​dzia​łać.

Notak.Dla​cze​goniepo​my​ślałotymwcze​śniej?
–Szko​da,żeniepo​wie​dzie​li​ściemitegodzie​sięćmi​nuttemu–za​zgrzy​tałzę​ba​mi,

ścią​ga​jąckurt​kę.

–Niesą​dzi​li​śmy,żebę​dziepro​blem–ode​zwa​łasięwy​so​ka,ru​do​wło​sara​tow​nicz​-

ka.GdyNikroz​pi​nałko​szu​lę,utkwi​ławzrokwswo​ichdło​niach.

–Możepaniwyjść.
Roz​chy​li​łaustainajejbla​dejtwa​rzypo​ja​wiłsięru​mie​niec.Nikzrzu​ciłbutyiza​-

cząłroz​pi​naćspodnie.Po​wio​dławzro​kiempojegoklat​cepier​sio​wejiza​sty​gła,gdy
wsu​nąłkciu​kipodgum​kęspode​nek.

Nikpo​pa​trzyłnaPię,któ​rapodko​cemtrzę​słasięjakga​la​re​ta.Byłanie​przy​tom​-

na,aleoba​wiałsię,żeje​śliod​zy​skaprzy​tom​nośćwjegora​mio​nach,tomożesięwy​-
stra​szyć.Niechciał,żebymy​śla​ła,żejąwy​ko​rzy​stu​je.

–Zo​sta​więjejbie​li​znę,do​brze?
–Toniepo​win​nospra​wićwiel​kiejróż​ni​cy–usły​szał.
–Te​razpa​trz​ciewinnąstro​nę–mruk​nął,pa​trzącnara​tow​ni​kówpo​nu​ro.Może

tobyłonie​do​rzecz​ne,alechciałchro​nićPięprzedichwzro​kiem.–Mo​że​ciewyjść.

Wy​pchnąłichzadrzwi,zi​ry​to​wa​nyza​chłan​nymspoj​rze​niemru​dej.Dla​cze​goPia

ni​g​dytaknanie​goniepa​trzy​ła?Za​mknąłdrzwiipod​szedłdołóż​ka.Ner​wo​woza​ci​-
snąłpal​cenaskra​jukoca,apo​temwsu​nąłsięnamiej​sceobokniej,pró​bu​jącwy​rzu​-
cićzgło​wywszyst​kiemy​śli.Nietra​cącanichwi​li,przy​ci​snąłsiędoniejca​łymcia​-
łem,chcącprze​ka​zaćjejjaknaj​wię​cejswo​je​gocie​pła.

Do​pie​rowte​dyzdałso​biespra​wę,corobi.Ra​to​wałży​ciecór​ceczło​wie​ka,któ​ry

znisz​czyłży​ciejegoro​dzi​cówiomalnieuśmier​ciłjegosa​me​go.Mógłod​pła​cićZeu​-

so​witymsa​mym,spra​wić,bytam​tenpo​czułcier​pie​nie,ja​kiedrę​czy​łoNikaodlat.
Okozaoko.Alepopro​stuniebyłwsta​nietegozro​bić,na​wetgdy​bytoPiawte​dy
po​cią​gnę​łazaspust.Toniele​ża​łowjegocha​rak​te​rze.Ży​ciebyłozbytcen​ne,byje
ko​mu​kol​wiekod​bie​rać.

Bezwa​ha​niawsu​nąłrękępodjejple​cyiprzy​ci​snąłjądosie​bie.Spo​dzie​wałsię,

że bę​dzie się wy​ry​wać, a przy​naj​mniej wy​mru​czy ja​kiś pro​test, ona jed​nak wes​-
tchnę​ła z za​do​wo​le​niem i przy​su​nę​ła się jesz​cze bli​żej, jak​by chcia​ła się wto​pić
wjegocie​płecia​ło.Przy​cią​gnąłjejgło​wędoswo​je​gora​mie​niaiostroż​nieoplótłją
no​ga​mi. O dzi​wo, po​czu​cie bli​sko​ści było więk​sze niż kie​dy​kol​wiek od​czu​wał pod​-
czassek​su.

Le​żałtak,obej​mu​jącją,ła​god​niegła​dzącpowło​sachiwdy​cha​jącza​pachjejcia​ła.

Pach​nia​ła ja​śmi​nem, gar​de​nią i czymś jesz​cze, cze​go nie po​tra​fił zi​den​ty​fi​ko​wać,
anacojegocia​łore​ago​wa​łonaj​moc​niej.Po​ru​szyłsięiza​kląłpodno​sem,pró​bu​jąc
zi​gno​ro​waćpo​ku​sę.

Pró​bo​wałrów​nieżniemy​ślećotym,jakmu​sia​łowy​glą​daćpierw​szychsie​dem​na​-

ścielatjejży​cia.Kie​dyNikko​pałfut​bo​lów​kęiło​wiłrybyzAvô,Piażyławpie​kle.
Namyślotym,żewła​snamat​kadrę​czy​łająipo​da​wa​łanar​ko​ty​ki,ro​słymukłyipa​-
zu​ry jak wil​ko​ła​ko​wi. Uświa​do​mił so​bie, że to jej oj​ciec wy​rwał ją z tego pie​kła,
ipo​czułsięroz​dar​ty.Jakmógłod​czu​waćwdzięcz​nośćdoczło​wie​ka,któ​ryspo​wo​do​-
wałśmierćjegoro​dzi​ców?Ajed​nakcie​szyłsię,żePiazna​la​złalep​szeży​cie.

–Czydla​te​gotakcięż​kodlanie​gopra​cu​jesz?–szep​nął,ca​łu​jącjejwło​sy.
Wkoń​cuprzy​szłomudogło​wy,żeje​ślizruj​nu​jeZeu​sa,zruj​nu​jeiją.Ser​cemusię

ści​snę​ło, ale za​szedł już za da​le​ko, żeby pod​da​wać się emo​cjom. Znie​na​wi​dzi cię
zcałąpew​no​ścią,po​my​ślał.Skrzy​wiłsięina​razusły​szałjejci​chygłos.

–Za​trzy​majmnie–po​wie​dzia​łasa​mymwes​tchnie​niem.
Za​ci​snąłpo​wie​ki,pró​bu​jącuspo​ko​ićza​mętwmy​ślach.Piaznówcośjęk​nę​ła.
–Śpij,qu​eri​da.Trzy​mamcię–szep​nąłNic.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Pia raz za ra​zem pró​bo​wa​ła się wy​nu​rzyć z od​mę​tów nie​świa​do​mo​ści, ale ta

wciąż wcią​ga​ła ją w swo​ją głę​bię. Naj​pierw wi​dzia​ła ciem​ność i świa​tło księ​ży​ca,
po​temblasksłoń​ca,alecałecia​łobo​la​łojątakbar​dzo,żeznówwtu​la​łasięwtwar​-
dyma​te​raciza​nu​rza​łapodpo​wierzch​nię.

Alete​razwkoń​cudo​tarłdoniejza​pachwodyko​loń​skiej.Po​czu​łanapo​licz​kudo​-

tykcie​płejskó​ryiła​sko​ta​niewło​sówiwes​tchnę​łazza​do​wo​le​nia.

Mia​ła wra​że​nie, że spa​ła wie​le dni. Z tru​dem otwo​rzy​ła oczy. Do​strze​gła za

oknem zło​ty zmierzch i za​czę​ła się za​sta​na​wiać, czy to tyl​ko sen. Jesz​cze ni​g​dy
wży​ciunieczu​łasiętakroz​luź​nio​naiza​do​wo​lo​na.

Na​razze​rwa​łasiętakszyb​ko,żeza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.Co,dodia​bła?!Obok

niejle​żałbło​gouśpio​nyNik.Dłu​gieczar​nerzę​syrzu​ca​łycie​nienade​li​kat​nąskó​rę
podocza​mi.Byłwsa​mychbok​ser​kach.Po​czu​łapo​ku​sę,bydo​tknąćjegopięk​niewy​-
rzeź​bio​nejpier​siimoc​ne​gobrzu​cha.Do​pie​rote​razuświa​do​mi​łaso​bie,żeoby​dwo​-
jesąpra​wienadzy.

–Nik,tyżmi​jo!–Pod​cią​gnę​łaprze​ście​ra​dłonapier​siiod​su​nę​łasięnabrzegłóż​-

ka.

Prze​cią​gnąłsięjakwiel​ki,uśpio​nylewwpro​mie​niachsłoń​caikil​ka​krot​nieza​mru​-

gał. Pia pa​trzy​ła na nie​go, pró​bu​jąc od​gad​nąć, jak to się sta​ło, że zna​la​zła się
w jego łóż​ku. W koń​cu roz​bu​dził się zu​peł​nie, ma​jąc idio​tycz​nie szczę​śli​wy wy​raz
twa​rzy.

–Obu​dzi​łaśsię?
Uszczyp​nę​łasięwdłoń.
–Wy​da​jemisię,żetogłu​piepy​ta​nie,aleczytobyłtyl​kosen?
Nikuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
–Bar​dzolu​biętwójostryję​zyk.Zcałąpew​no​ściąjużnieśpisz,bo​ni​ta.Tro​chęsię

ocie​biemar​twi​łem.

Wpa​trzyłsięwjejko​ron​ko​wybiu​sto​nosz.Na​razza​pra​gnę​łapójśćpodprysz​nic,

wszyst​ko jed​no, zim​ny czy go​rą​cy. Dla​cze​go przy nim za​wsze czu​ła się tak, jak​by
gra​ławro​syj​skąru​let​kę?

–Tyl​koniechcisięniewy​da​je,żetojestczęśćna​szejumo​wy.–Wkaż​dymra​zie

mia​łana​dzie​ję,żenie,alewszyst​koza​le​ża​łoodtego,cosięna​praw​dęzda​rzy​ło.To
byłookrop​ne.

Ja​sno​brą​zo​weoczyNikaza​bły​sły.Prze​to​czyłsięnabokioparłgło​węnadło​ni.
–Prze​cieżsamamnieotopro​si​łaś.
–Nie​moż​li​we–wy​ją​ka​ła.
Niksu​ge​styw​nieuniósłbrwi.
–Ależtak.Od​ma​wia​łemciwie​lerazy,aleniechcia​łaśsłu​chać.
Z lu​bież​nym wy​ra​zem twa​rzy wy​cią​gnął rękę i po​gła​dził jej udo nad po​mię​tym

prze​ście​ra​dłem.Piadrgnę​łaipo​cią​gnę​łazakoc,byza​kryćnogi,aleNik,któ​ryle​żał

naskra​jukoca,na​wetniedrgnąłiwciążztymsa​mymiry​tu​ją​cymuśmie​chemmó​wił
da​lej,naj​wy​raź​niejprze​drzeź​nia​jącjejsło​wa.

–Zim​nomi,Ni​can​dro.–Za​trze​po​tałrzę​sa​miiPiaskur​czy​łasięzprze​ra​że​nia.–

Pro​szę,chodźzemnądołóż​ka.Po​trze​bu​jęcię.Pro​ooszę…

Za​drża​łazobu​rze​nia.Naj​gor​szebyłoto,żeni​cze​goniepa​mię​ta​ła,acośprze​cież

po​win​napa​mię​tać!

Nik od​su​nął koc na bok i zbli​żył się, pa​trząc na nią jak głod​ny wilk. Opu​ści​ła

wzrokizo​ba​czy​łajegodłu​giepal​cenaswo​imbrzu​chu.Zro​bi​łojejsięgo​rą​co.Od​dy​-
cha​łatakszyb​ko,żeza​czę​łasięoba​wiaćhi​per​wen​ty​la​cji.

–Chodźtu,mojapięk​naOlym​pio,ipo​ca​łujmnietakjakostat​niejnocy.
Nie​do​wie​rza​nieści​snę​łojązagar​dło,alewjegooczachniebyłowy​ra​cho​wa​nia,

tyl​konie​win​nara​dość.

–Cośtyzemnązro​bił?–za​py​ta​ładrżą​cymgło​sem.Czu​łasięsfru​stro​wa​naioszu​-

ka​na.Zsu​nę​łasięzłóż​kaibezodro​bi​nywdzię​kuklap​nę​łanapod​ło​gę,za​razjed​nak
po​zbie​ra​łasięicof​nę​łapodścia​nę.Nik,peł​zną​cypoma​te​ra​cu,wy​glą​dałwtejchwi​-
lijakdra​pież​nik.

–Aha,chcesz,że​bymcięści​gał?
–Nie.
Wes​tchnąłte​atral​nie,jak​byprze​cho​dzi​lijużprzeztowcze​śniej.
–Tozna​czytak?
–Nie,tozna​czynie.Cotusięsta​ło?
Ude​rzy​łaple​ca​miościa​nę.Nikprzy​ci​snąłsiędoniejiwy​rzu​ciłręcewpo​wie​trze.
–Czymamciprzy​po​mnieć,jaksma​ku​jąmojepo​ca​łun​ki?
Za​sty​gła, choć ser​ce za​czę​ło jej bić jesz​cze szyb​ciej. Umysł jed​nak mia​ła jak

odrę​twia​ły.Niksię​gnąłdło​niąnatyłjejgło​wyipo​chy​liłsięnadjejtwa​rzą.Po​ca​ło​-
wałjąwucho,skub​nąłusta​mipła​tekiszep​nął:

–Spró​bujso​bieprzy​po​mnieć,bo​ni​ta.
–Niewy​da​jemisię,że​by​śmyro​bi​litowcze​śniej.
Mia​łajed​nakwra​że​nie,żeotwie​ra​jąsięprzedniąbra​myno​we​goświa​ta.Byłoto

jed​no​cze​śnie pod​nie​ca​ją​ce i prze​ra​ża​ją​ce. Na​pię​cie mię​dzy nimi było tak sil​ne, że
Nikcof​nąłsięocal.Przezchwi​lęwmil​cze​niupa​trzy​liso​biewoczy.Przykaż​dym
od​de​chujejpier​siocie​ra​łysięojegopierś.

–Tra​cęprzyto​biegło​wę,Pia–mruk​nął,owie​wa​jącod​de​chemjejtwarz.–Tonaj​-

praw​dziw​szapraw​da.

Po​chy​liłsięiprzy​ło​żyłustadojejust.Po​czu​łasiętak,jak​bypod​łą​czo​nojądoprą​-

du.Przy​mknę​łaoczyiwpa​dławpa​ni​kę,nie​pew​na,czypa​mię​tajesz​cze,jakpo​win​-
na re​ago​wać. Bez żad​ne​go pla​nu roz​chy​li​ła usta i po​zwo​li​ła mu ro​bić, co chciał.
Usły​sza​łapo​mruk,odktó​re​goprze​szyłjądreszcz.Nikoparłjed​nądłońnajejple​-
cach,adru​gąnabio​drachiprzy​ci​snąłjądosie​bie.Ni​g​dywży​ciunieczu​łasiętak
cu​dow​nie.Mia​ławra​że​nie,żeNikca​łu​jejejdu​szę.

Wna​stęp​nejchwi​litoonaprzy​ci​ska​łagodościa​nyiłap​czy​wieca​ło​wa​ła,wspi​na​-

jącsięnapal​ceiwpla​ta​jącdło​niewjegowło​sy.Niepo​tra​fi​łasięnimna​sy​cić.Hor​-
mo​nywniejwrza​ły.AgdyNikści​snąłjejpierś,podpo​wie​ka​miroz​bły​słyjejgwiaz​dy.
Uświa​do​mi​ła so​bie, że zu​peł​nie za​tra​ci​ła kon​tro​lę nad sobą i cała pło​nie. Ta myśl
wbi​łasięwjejświa​do​mośćjaklo​do​wadrza​zga.

Lód.Ze​sztyw​nia​łazprze​ra​że​niaiode​rwa​łasięodnie​go.
–Je​steśjaklódiogieńwjed​nym,Pia–wes​tchnąłNik,cięż​kody​sząc.
Lód. Lód. Skam​le​nie psów. Trzask pę​ka​ją​ce​go lodu. Do​tyk lo​do​wa​tej wody na

skó​rze.

–Ty.Ty…–wy​krztu​si​ła.
– Do​brze ca​łu​jesz? – pod​su​nął gład​ko. – Wiem. Ty też nie naj​go​rzej. Chodź, po​-

ćwi​czy​myjesz​czetro​chę.

Spo​sób, w jaki na nią pa​trzył, był prze​ra​ża​ją​cy – jak​by miał nad​ludz​kie moce

irzu​ciłnaniąurok.Gdy​bymupo​zwo​li​ła,przezcałety​go​dniedaw​ko​wał​byjejseks
jaknar​ko​ty​ki.

–Je​steśpod​ły–wy​krztu​si​ła.
Za​ru​mie​niłsięiaro​ganc​kouniósłbrwi.
–Niemó​wi​łaśtak,kie​dywpy​cha​łaśmiję​zykdogar​dła,qu​eri​da.
–Alepo​temprzy​po​mnia​łamso​biebu​rzęśnież​ną.Kie​dytobyło?Wczo​raj?Jaktu

wró​ci​łam?

–Zna​la​złemcię.
–Azna​la​złeśteżDa​ne​la?
–Tak.Byłwlep​szymsta​nieniżty.Psomteżnicsięniesta​ło.Ukry​łysięwle​sie.
–Todo​brze–wy​ją​ka​ła.
Do​tknę​łaguzanagło​wieiskrzy​wi​łasięzbólu.Aza​temNikichura​to​wał.Ale…
–Jaksięzna​la​złamwtwo​imłóż​ku?Wy​glą​danato,żewy​ko​rzy​sta​łeśmnie,żeby

wy​graćza​kład–do​da​łazpo​gar​dą.

Za​ci​snąłzębyijegooczypo​ciem​nia​ły.
– Nie. Po​wstrzy​mał​bym cię, gdy​by​śmy po​su​nę​li się za da​le​ko. By​łaś wy​zię​bio​na

iba​łaśsięigieł.Gdy​bymniewszedłdotwo​je​gołóż​ka,żebycięroz​grzać,umar​ła​byś
zwy​chło​dze​nia.

Za​chwia​ła się na no​gach i przy​po​mnia​ła so​bie wra​że​nie, któ​re ją ogar​nia​ło, gdy

razzara​zemwy​ła​nia​łasięzmro​kunie​świa​do​mo​ści.Nikobej​mo​wałjąmoc​nojak
cen​ny klej​not. Oca​lił jej ży​cie. Naj​pierw zna​lazł ją w bu​rzy, a po​tem roz​grze​wał
swo​im cia​łem przez pra​wie dobę, nie od​cho​dząc od jej boku. I nie zro​bił tego, bo
chciałcze​gośwza​mian.Do​ty​kałjejła​god​nie,nie​malnie​śmia​ło.Jesz​czeni​g​dycze​-
gośpo​dob​ne​gonieczu​ła,alebar​dzochcia​łapo​czućtozno​wu.

Pod po​wie​ka​mi za​pie​kły ją łzy. Nie po​tra​fi​ła od​na​leźć rów​no​wa​gi w za​le​wie

sprzecz​nych emo​cji. Wi​docz​nie rze​czy​wi​ście była bli​ska śmier​ci. Mu​sia​ło tak być,
sko​roemo​cjewy​rwa​łysięspodkon​tro​li.

Nikode​rwałsięodścia​ny.
– Zro​bi​łem to, co mu​sia​łem zro​bić – rzekł krót​ko. Pia wi​dzia​ła, że on rów​nież

ztru​dempa​nu​jenadsobą.

–Mu​sia​łeś?–po​wtó​rzy​łagłu​pio.
Pod​niósłzpod​ło​giko​szul​kę,wy​gła​dziłjąiwkoń​cuspoj​rzałjejwoczyzszy​der​-

czymuśmiesz​kiem,któ​ryjed​nakwy​da​wałsięwy​mu​szo​ny.

–Aha,ro​zu​miem–mruk​nę​ła,rów​nieżzdo​by​wa​jącsięnaszy​der​czyton.–Niewy​-

grał​byśza​kła​du,gdy​bymumar​ła.

Ubrałsiębezsło​wa,jak​byniemógłsięjużdo​cze​kać,kie​dystądwyj​dzie.Piapo​-

czu​ładziw​nąpust​kęiprzy​po​mnia​łaso​biecoś,copo​wie​dział.

–Ba​łamsię?Ba​łamsięigieł?Cojesz​czemó​wi​łam?
–By​łaśśmier​tel​nieprze​ra​żo​na.
Po​pa​trzyłnaniądziw​nie.Gorz​kiśmiechutkwiłjejwgar​dle.
–Cojesz​czemó​wi​łam?Coście​ka​we​go?
Po​czu​łasięza​że​no​wa​naiupo​ko​rzo​namy​ślą,żeNi​can​droCa​rval​homógłsiędo​-

wie​dzieć,kimbyłaiskądpo​cho​dzi​ła.Dys​po​nu​jącta​ki​miin​for​ma​cja​mi,mógłjejbar​-
dzoza​szko​dzić.Aleonniewie,żetojaje​stemZeu​sem,po​my​śla​ła.Weźsięwgarść.

–Toniemia​łowiel​kie​gosen​suiza​pew​niamcię,żeniktsiętymszcze​gól​nieniein​-

te​re​so​wał–po​wie​dział,omi​ja​jącjąwzro​kiem.

Czy chciał jej prze​ka​zać, że ni​ko​mu nie zdra​dzi jej ta​jem​nic? Czy mo​gła mu za​-

ufać?Byćmoże,bowin​nymwy​pad​kupró​bo​wał​bywy​cią​gnąćzniejcoświę​cej.

–Pia!–Do​pie​rojegookrzykuświa​do​miłjej,żechwie​jesięnano​gach.–Dios,co

zaidio​tazemnie.Niepo​win​naśwy​cho​dzićzłóż​kajesz​czeprzezparędni.

–Wzru​szamnietwo​jatro​ska–par​sk​nę​ła,ukry​wa​jącza​że​no​wa​niepodma​skąsar​-

ka​zmu.

Wziąłjąnaręce,jak​bynicniewa​ży​ła,iznówuło​żyłpodko​cem.
–Nieje​steśjesz​czezdro​wa.Dzi​siajbę​dzieszspa​ławmoimłóż​ku.Aju​trorano,

gdywzej​dziesłoń​ce,za​bio​ręcięwja​kieście​płemiej​sce.

Nicztego,po​my​śla​ła.
–Sko​rojamamspaćwtwo​imłóż​ku,toto​biezo​sta​nietyl​koka​na​pa.Apozatym

niewy​bie​ramsięwżad​necie​płemiej​sce.Mu​szepo​le​ciećdoMo​na​chium,apo​tem…

–Niein​te​re​su​jemnieto,na​wetje​ślije​steśumó​wio​nanaspo​tka​niezkró​lo​wąElż​-

bie​tąwpa​ła​cuBuc​kin​gham.Za​war​li​śmyukład.Przy​je​cha​łemtu​taj,ate​raztypo​je​-
dziesz,gdziejaso​bieży​czę.Mamcośdoza​ła​twie​niawBar​ce​lo​nie,więctampo​le​ci​-
my.

Niepo​do​ba​łojejsięjegospoj​rze​nie,aro​ganc​kieido​mi​nu​ją​ce.
–Aje​śliod​mó​wię?
–Wte​dyzła​mieszwa​run​kiumo​wy.
–Ja​kiewa​run​ki?–Pod​cią​gnę​łakoł​drępra​wiepodnos,choćtobyłajużmusz​tar​da

poobie​dzie.

–Żebę​dzieszprze​by​waćwmoimto​wa​rzy​stwie.
Opa​dłanapo​dusz​kiiprzy​mknę​łaoczy.Miałra​cję.Mu​sia​łazanimpo​je​chać.Nie

do​wie​dzia​łasięjesz​cze,czytoNikroz​pusz​czałplot​ki,adotegodałamusło​wo.Mu​-
sia​łaza​temzgo​dzićsięnakom​pro​mis.

–Wpo​rząd​ku,są​dzę,żetouczci​we.Od​wo​łamspo​tka​niewMo​na​chium.
– Mó​wisz ta​kim to​nem, jak​by to był ko​niec świa​ta. Jesz​cze ni​g​dy nie od​wo​ła​łaś

żad​ne​gospo​tka​nia?

–Nie.
Za​trzy​małsięzjed​nąrękąwsu​nię​tąwrę​kawma​ry​nar​kiipod​niósłnaniąwzrok.
–Ni​g​dynieza​trzy​mu​jeszsięna​wetnachwi​lę?
–Nie.Poco?
–Żebyżyć.Ba​wićsię.Spo​ty​kaćzprzy​ja​ciół​mi.Byćszczę​śli​wą.
–Prze​cieżżyję.Ije​stemszczę​śli​wa.–Niemia​łapo​ję​cia,czymjestza​ba​wa,aco

doprzy​ja​ciół,niemia​łanatocza​su.

–Wta​kimra​ziemo​żeszso​bietopo​wta​rzać,ajapój​dęza​mó​wićlotdoHisz​pa​nii.

Bar​ce​lo​na.Tobyłokrop​nybłąd.Zgórywie​dzia​ła,żetosięmusiskoń​czyćtra​gicz​-

nie.Praw​dęmó​wiąc,za​czę​łasięczućjakbo​ha​ter​kaszek​spi​row​skiejtra​ge​dii.

Dla​cze​go za​tem po​zwo​li​ła mu prze​jąć kon​tro​lę i cze​ka​ła, żeby to on ob​ró​cił na​-

stęp​nąkart​kę?

ROZDZIAŁÓSMY

Nikwrzu​ciłpią​tybiegwbu​gat​ti,wci​snąłgazdode​chyiskrę​ciłnadro​gępro​wa​-

dzą​cą wzdłuż wy​brze​ża pro​sto do ser​ca Bar​ce​lo​ny. Po pra​wej miał kry​sta​licz​nie
czy​ste nie​bie​skie mo​rze, a po le​wej ko​bie​tę, na wi​dok któ​rej ser​ce za​czy​na​ło bić
mumoc​niej.

Je​chałco​razszyb​ciej,niewie​dząc,czypró​bu​jeuciecodpo​nu​rychwspo​mnień,czy

teżzmie​rzakuswe​muprze​zna​cze​niu.Mó​wiłPii,żepo​win​nawi​dy​waćsięzprzy​ja​-
ciół​miibyćszczę​śli​wa.Zda​wałso​biespra​wę,żebyławtymhi​po​kry​zja.Avôprzez
całyczaspo​wta​rzałmu,żepo​wi​nienzwol​nić,wię​cejsięba​wić,uży​waćży​cia.Nik
już nie pa​mię​tał, kie​dy po raz ostat​ni czuł ra​dość – to zna​czy, aż do wczo​raj, do
chwi​li,kie​dyPiawsta​łazłóż​ka.Alewo​lałsięnadtymza​nad​tonieza​sta​na​wiać.

Mimowszyst​komu​siałprzy​znać,żeporazpierw​szyodlatjegode​ter​mi​na​cjanie​-

co osła​bła. Wie​dział, że ni​g​dy nie za​po​mni wy​ra​zu twa​rzy Pii, lęku, że po​znał jej
prze​szłość, wsty​du i za​że​no​wa​nia. Ow​szem, miał ocho​tę na​ci​skać, do​wie​dzieć się
cze​goświę​cej,cze​goś,copo​zwo​li​ło​bymuznisz​czyćjejojca,aleniemógłsięzdo​być
nato,byprzy​wo​łu​jącwspo​mnie​niaznówspra​wićjejból.Chciałpo​mócjejotymza​-
po​mnieć.

Wie​dział, że ona ni​g​dy mu nie wy​ba​czy, ale była mała szan​sa, by po spo​tka​niu

zZeu​semjesz​czekie​dyśjązo​ba​czył.Za​mie​rzałwró​cićdoNo​we​goJor​kuiza​pew​ne
oże​nićsięzcór​kąGold​smi​tha,żebyfir​maSan​tosDia​mondsznówzna​la​złasięwrę​-
kachAvô.Piabyłasil​na.Byłanaj​sil​niej​sząko​bie​tą,jakąznał.Za​mknietenroz​dział
wswo​imży​ciu,pod​nie​siesięipój​dzieda​lej,za​pew​neża​łu​jąc,żewogó​lesięspo​tka​-
li.

Za​ci​snąłmoc​niejręcenakie​row​ni​cyiode​tchnąłztru​dem.Pianiezo​sta​niezni​-

czym.Me​ri​sibyłjakośmior​ni​ca,jegomac​kisię​ga​ływszę​dzieiNikwąt​pił,bykie​dy​-
kol​wiekuda​łomusiępo​znaćwszyst​kiejegoin​te​re​sy.Alejed​nobyłopew​ne:QVir​-
tusmusiupaśćicałyświatmusisiędo​wie​dzieć,żeZeusjestzbrod​nia​rzem.Apo​tem
niech robi, co chce. Może prze​ka​że Pii za​rzą​dza​nie tym, co jesz​cze mu zo​sta​nie.
Nik miał taką na​dzie​ję. Nie chciał, by Pia mu​sia​ła za​czy​nać od zera, nie po tym,
przezcomu​sia​łaprzejśćwcze​śniej.

Te​raz jesz​cze bar​dziej pra​gnął spo​tkać tego czło​wie​ka. Q Vir​tus za​czy​nał już

trzesz​czeć w szwach. Za​nim do​ja​dą do Pa​ry​ża, więk​szość człon​ków zre​zy​gnu​je
zczłon​ko​stwaini​g​dyniewró​ci.Nikdałimwy​star​cza​ją​cowie​lepo​wo​dówdowąt​pli​-
wo​ści. Uciek​ną, by oca​lić re​pu​ta​cję i in​te​re​sy. Nie mógł się już do​cze​kać, kie​dy
spoj​rzyZeu​so​wiwoczyipo​wiemu,żejegoklubifor​tu​nasąnakra​wę​dziupad​ku.
Bar​dzo po​trze​bo​wał tego spo​tka​nia. Żeby do nie​go do​pro​wa​dzić, mu​siał jesz​cze
tra​fićzPiądołóż​ka.Dla​cze​gonatęmyślpo​czułsięnie​swo​jo?Prze​cieżpra​gnę​łago
taksamojakonjej.

Na ho​ry​zon​cie uka​za​ła się Bar​ce​lo​na. Zer​k​nął z uko​sa na swą ku​si​ciel​kę. Dach

sa​mo​cho​dubyłopusz​czo​ny.Wło​symia​łaroz​wia​ne,po​licz​kiza​ru​mie​nio​ne.Wy​zię​bie​-

nieod​bi​łosięnaniejiwięk​szączęśćlotuprze​spa​ła,aletu​taj,wcie​płympo​wie​trzu,
ztwa​rząza​kry​tąwiel​ki​mioku​la​ra​miprze​ciw​sło​necz​ny​mi,wy​glą​da​łabar​dzopięk​nie
imło​do.Zunie​sio​nągło​wąpa​trzy​łanadzie​ci,któ​rema​cha​łydonichzmo​stu.

–Wy​star​czyciza​braćlap​top,te​le​foniochro​nia​rzy,awy​glą​dasznadwa​dzie​ścia

lat,qu​eri​da–po​wie​dział.

Piaob​ró​ci​łagło​węwjegostro​nę.
–Anailelatwy​glą​damzte​le​fo​nemilap​to​pem?
–Po​waż​naiskrzy​wio​na?Naconaj​mniejczter​dzie​ści–za​kpił.
– Uro​czo. My​śla​łam, że za​le​ży ci na tym, żeby tra​fić do mo​je​go łóż​ka, a nie na

tym,że​bymze​pchnę​łacięzda​chu.

Od​rzu​ciłgło​wędotyłuiro​ze​śmiałsię.Niepa​mię​tałjuż,kie​dyporazostat​niko​-

bie​cieuda​łosięgoroz​śmie​szyć.

– Więc je​śli nie chcesz, że​bym my​ślał o to​bie źle, to mu​sisz mi po​wie​dzieć, ile

maszlat.

–Czyniktcięni​g​dyniena​uczył,żeko​bietniepytasięowiek?
Wszyst​ko przez to słoń​ce. Za​wsze ko​chał Bar​ce​lo​nę i cie​szył się, że ma oka​zję

po​ka​zaćtomia​stoPii,któ​raprzy​zna​ła,żejesz​czeni​g​dytuniebyła.Zresz​tąitak
po​dej​rze​wał,żewpo​dró​żachniewi​dzia​łanicpozasa​la​mikon​fe​ren​cyj​ny​mi.Sło​wa
samewy​pły​nę​łymunausta.

– Ow​szem, moja mat​ka. Pła​ci​ła mi, że​bym mó​wił ko​le​gom, że ma o dzie​sięć lat

mniej,niżna​praw​dęmia​ła.Wo​la​ła,żebylu​dziemy​śle​li,żeuro​dzi​łamnie,bę​dącna​-
sto​lat​ką,niżżebyuwa​ża​lijązasta​rą.Mamatwier​dzi​ła,żekaż​dymatylelat,naile
sięczu​je.

Po​my​ślałziro​nią,żeSa​bri​naSan​toszpew​no​ściąpo​lu​bi​ła​byPię.
–Mó​wiszoniejwcza​sieprze​szłym.Stra​ci​łeśją?
Po​czułnaso​biejejuważ​nespoj​rze​nie.
–Tak.Daw​notemu.Oby​dwo​jemoiro​dzi​cenieżyją.
Za​ci​snąłpal​cenadźwi​gnizmia​nybie​gów.Sku​piłsięnapro​wa​dze​niuidrgnął,gdy

Piapo​wio​dłapal​cempojegopo​licz​ku.

–Przy​kromi,Nik.Two​jamat​kamu​sia​łabyćfan​ta​stycz​nąko​bie​tą.Napew​nobra​-

ku​jeciichoboj​ga.

Pra​gnie​nie ze​msty znów wró​ci​ło. Z tru​dem wziął emo​cje pod kon​tro​lę. Za​pa​dło

peł​nena​pię​ciamil​cze​nie.

–Cóż,jacza​semczu​jęsię,jak​bymmia​łastolat–po​wie​dzia​ławkoń​cuPia.
–Aleniedzi​siaj.
– Nie – przy​zna​ła ci​cho. – Dzi​siaj nie. To nie​zwy​kłe mia​sto. – Unio​sła dło​nie do

góry,jak​bychcia​łapo​czućwiatrprze​la​tu​ją​cypo​mię​dzypal​ca​mi.–Je​ślipo​wiemci,
ilemamlat,czyod​po​wieszmiszcze​rzenajed​nopy​ta​nie?

–Spró​bu​ję.
–Dwa​dzie​ściaosiem.
Dios,byłabar​dzomło​da.Niespo​dzie​wałsiętego.Niecho​dzi​łooto,bywy​glą​da​ła

nawię​cej,tyl​koodo​świad​cze​nieiwiel​kicię​żarod​po​wie​dzial​no​ści,jakinaniejspo​-
czy​wał.Alezdru​giejstro​ny,wziąw​szypoduwa​gęjejprze​szłość,za​pew​nemu​sia​ła
do​ro​snąćszyb​ko.

–Awięc?–Splo​tładło​nieiżo​łą​dekNikapod​szedłdogar​dła.–Czykie​dyśpro​wa​-

dzi​łeśja​kieśin​te​re​syzAn​to​niemMe​ri​sim,moimoj​cem?

–Oso​bi​ście?Nie.
–Ni​g​dyniepój​dęztobądołóż​ka,Nik.
Usły​szałwjejgło​siede​ter​mi​na​cjęiwie​dział,żetoprzeztencho​ler​nyukład.Za​-

czął ro​zu​mieć, że aro​gan​cja do​pro​wa​dzi​ła go do błę​du. Był pe​wien, że po​tra​fi ją
zdo​byćwcią​gukil​kugo​dzin,alepodtąsek​sow​nątwa​rząkry​łasiębo​le​snawraż​li​-
wość.

–Możepopro​stupo​wieszmi,dla​cze​gochceszsięznimspo​tkać,ajaspró​bu​jęcię

umó​wić.Znaj​dęja​kiśspo​sób.Przy​naj​mniejtylemogęzro​bićpotym,jak…

– Po tym, jak oca​li​łem two​je ży​cie i przez wie​le go​dzin trzy​ma​łem cię w ra​mio​-

nach?

Za​trzy​mał się na świa​tłach i do​pie​ro wte​dy na nią spoj​rzał. Pa​trzy​ła na lu​dzi na

chod​ni​ku,przy​ci​ska​jącwierzchdło​nidoust.Od​dał​byma​ją​tekzajejmy​śli.

–Niemo​żeszwni​czympo​mócanini​cze​gona​pra​wić–po​wie​dział,ża​łu​jąc,żenie

jestina​czej.–Niechcęotymroz​ma​wiać,Pia.Anidzi​siaj,aniju​tro.Do​pie​rowPa​ry​-
żu. Te​raz je​ste​śmy tu tyl​ko we dwo​je. Dwa dni temu omal nie stra​ci​łaś ży​cia
ichciał​bymciprzy​po​mnieć,jaktoży​ciemożewy​glą​dać.Za​po​mnijoumo​wie,qu​eri​-
da.Przezna​stęp​nedwadni,do​pó​kibę​dzie​mywtymmie​ście,je​ste​śmyprzy​ja​ciół​mi.
Wi​dzę w two​ich oczach, że chcesz zo​ba​czyć Bar​ce​lo​nę, więc ją zo​ba​czysz. Bę​-
dziesz ja​dła do​sko​na​łe ka​ta​loń​skie po​tra​wy, cie​szy​ła się słoń​cem, oglą​da​ła za​byt​ki
ido​brzesięba​wi​ła.

Uświa​do​miłso​bie,żena​praw​dętegochce–znówchcesiępo​czućjakmęż​czy​zna,

któ​rymaoboksie​biepięk​nąko​bie​tęiżad​nychtrosk.

–Cota​kie​go?–Spoj​rza​łananie​gocy​nicz​nieznadbrze​guoku​la​rów.–Wy​czu​wam

tuja​kiśspi​sek.

Za​śmiałsięipo​trzą​snąłgło​wą.
–Czymu​siszbyćtakapo​dejrz​li​wa?
Niespusz​cza​jącznie​gowzro​ku,po​nu​rowy​dę​łausta.
–Niepój​dęztobądołóż​ka,Ni​can​dro.
Onrów​nieżspoj​rzałnaniąznadopra​wekoku​la​rów.
–Mo​żesztoso​biepo​wta​rzać,bo​ni​ta.
Po​wta​rza​łatoso​biejakman​trę.

Nikza​cho​wy​wałsięjakdziec​ko,któ​redo​sta​łonowąza​baw​kę.Le​d​wierzu​ci​liwa​-

liz​ki na pod​ło​gę jego luk​su​so​we​go pen​tho​usu, wy​cią​gnął ją na spa​cer przez za​tło​-
czo​ną La Ram​blę. Szli przez śre​dnio​wiecz​ne ulicz​ki i pla​cy​ki sta​re​go mia​sta, za​-
chwy​ca​jącsiękaż​dąsza​lo​nąfa​sa​dąGau​die​go.Uli​ceupstrzo​nebyłyka​fej​ka​mi.Pia
piła li​tra​mi wa​ni​lio​wą lat​te, a Nik espres​so. Za​trzy​my​wa​li się, by po​słu​chać ulicz​-
nychmu​zy​ków,po​pa​trzećnaar​ty​stówiza​chwy​caćsięży​wy​mipo​są​ga​mi.

Piaba​wi​łasiędo​sko​na​le.Za​ko​cha​łasiępouszywtymcha​otycz​nymcza​ru​ją​cym

mie​ście,któ​rebar​dzoprzy​po​mi​na​łojejto​wa​rzy​sza.Nikbyłdo​sko​na​łymprze​wod​ni​-
kiem.Nie​ustan​nieżar​to​wałiwciążpo​ka​zy​wałjejnowerze​czy.Alenawi​dokza​war​-
to​ścijejwa​liz​kipo​pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem.

–Czytyniemaszżad​nychnor​mal​nychubrań,Pia?Ni​cze​go,conieby​ło​byczar​ne?
–Wczar​nymwy​glą​damszczu​plej–od​po​wie​dzia​łapo​spiesz​nie,aleniebyłatowła​-

ści​waod​po​wiedź.

–Tonaj​więk​szabzdu​ra,jakąsły​sza​łemwży​ciu.Niechcę,że​byśwy​glą​da​łaszczu​-

plej.Chcęzo​ba​czyćtwo​jąpięk​nąfi​gu​rępod​kre​ślo​nąko​lo​rem.

Za​sta​na​wia​łasięnadtym,opar​taofon​tan​nęnajed​nymzpla​ców.Nogimia​łajuż

po​kry​tepę​che​rza​mi.Niktym​cza​semzfru​stra​cjąwy​ma​chi​wałrę​ka​mi.

–Zdej​mijtebuty,qu​eri​da.Mó​więpo​waż​nie.Po​patrztyl​konaswo​jesto​py.
Przy​klęk​nąłprzedniązwdzię​kiemizsu​nąłbutyzjejstóp.Piazmarsz​czy​łabrwi.

Byłachy​baja​kaśbaj​kaobu​tach?

–Cotyro​bisz?
–Uda​jęksię​cia.
–Ksią​żęchy​baza​kła​dałbuty,aniezdej​mo​wał?
–Tonie​istot​ne–uśmiech​nąłsiędoniejpro​mien​nie.Prze​su​nąłoku​la​rynaczu​bek

gło​wyina​ci​snąłkciu​kiempo​de​szwęjejsto​py.

–Och,cu​dow​nie–wes​tchnę​ła.–Róbtakjesz​cze.Moc​niej,pro​szę,moc​niej.
Przy​mknę​ła oczy i od​rzu​ci​ła gło​wę do tyłu. Wszyst​kie my​śli ule​cia​ły jej z gło​wy.

Do​tych​czasjesz​czeniktnie ma​so​wałjejstóp.Jego dużedło​niede​li​kat​nieuci​ska​ły
po​de​szwę.Wy​prę​ży​łasięcałajakkot​ka.

–Mu​si​myiść–po​wie​działwkoń​cu.
–Mamiśćboso?
–Wskoczminaple​cy.Pój​dzie​mydotegoskle​punarogu.Ku​pięcinowebutyija​-

kieśnor​mal​neubra​nia.

– Dzię​ku​ję ci bar​dzo, ale mogę so​bie sama ku​pić ubra​nia. A poza tym nie ma

mowy,że​byśmniewniósłnaba​ra​nadoele​ganc​kie​gobu​ti​ku.Jakbytowy​glą​da​ło?–
za​py​ta​łazobu​rze​niem.

Po​pa​trzyłnanią,jak​byzu​peł​niezwa​rio​wa​ła.
– A kogo to ob​cho​dzi? Ina​czej po​ka​le​czysz so​bie sto​py. A tych bu​tów już ni​g​dy

wię​cejnieza​ło​żysz.–Wska​załnaniepo​gar​dli​wymge​stemiprzy​kuc​nąłprzednią.–
Wska​kuj.

Piaprze​łknę​łaisze​ro​kootwo​rzy​łaoczy.
–Samaniewie​rzę,żetoro​bię–mruk​nę​ła.Pod​cią​gnę​łaspód​ni​cęiro​zej​rza​łasię

ostroż​nie.–Je​stembar​dzocięż​ka.Nad​we​rę​żyszso​bieple​cy.

–Napew​noniewa​żyszwię​cejniżsie​dem​dzie​siątkilo.Wska​kuj.
–Samsięotopro​si​łeś.–Opar​ładło​nienajegora​mio​nachinie​zgrab​niewto​czy​ła

musięnaple​cy.Nikprzy​trzy​małjąbezwy​sił​kuiwy​pro​sto​wałsię.

–Tomisiępo​do​ba–stwier​dziłzza​do​wo​le​niem.
Za​że​no​wa​na, ukry​ła twarz na jego kar​ku. To było zu​peł​nie sur​re​ali​stycz​ne, ale

jesz​cze dziw​niej​sze było to, że po chwi​li skrę​po​wa​nie mi​nę​ło i za​chcia​ło jej się
śmiać.Prze​chod​niepo​zdra​wia​liich,uśmie​cha​jącsięsze​ro​ko,jak​bybyliparąza​ko​-
cha​nychna​sto​lat​ków.

–Do​brzecitam?–za​py​tałNik.
–Bo​sko–od​rze​kłalek​ko.
Za​mru​czałzza​do​wo​le​niemiPiazda​łaso​biespra​wę,żejejopórza​czy​nasiępo​-

wo​likru​szyć.Cobysięwła​ści​wiesta​ło,gdy​bymusiępod​da​łaigdy​bypo​zwo​li​łamu
się spo​tkać z Zeu​sem, czy​li z nią? Gdy​by za​wie​rzy​ła mu nie tyl​ko swo​je cia​ło, ale
rów​nieżtoż​sa​mośćiży​cie?Niemy​śla​łaosta​łymzwiąz​ku,niebyłaażtakna​iw​na.

Poupo​ko​rze​niu,ja​kieścią​gnąłnaniąEthan,niein​te​re​so​wa​łajejżad​nagra,wktó​-
rejstaw​kąmo​głobyćjejser​ce.Alejed​nanocwjegołóż​ku?

Czywar​toby​ło​bypo​sta​wićnasza​lęwszyst​kozajed​nąnoczNi​can​dremCa​rval​-

ho? Chy​ba nie. Ta prze​lot​na przy​jem​ność mo​gła ją kosz​to​wać utra​tę Q Vir​tus. Te
sta​redi​no​zau​rywklu​biezja​dły​byjążyw​cem,gdy​bysiędo​wie​dzia​ły,żeichświa​tem
rzą​dzi ko​bie​ta. Po wie​lu la​tach sta​rań do​pie​ro nie​daw​no uda​ło jej się wpro​wa​dzić
doklu​bukil​kako​bietiwie​dzia​ła,żeprę​dzejosi​wie​je,niżza​sto​su​jetamstan​dar​dy
od​po​wied​niedodwu​dzie​ste​gopierw​sze​gowie​ku.AlemożeNikzgo​dził​bysięza​cho​-
waćta​jem​ni​cę.Do​wie​działsięprze​cieżojejprze​szło​ściiobie​cał,żeni​ko​mutego
niezdra​dzi.Możemo​gła​bymuza​ufać?

Tenwe​wnętrz​nyspórnie​ustan​nieroz​brzmie​wałwjejgło​wie.Zbytwie​lewąt​pli​-

wo​ści,zbytwiel​kiery​zy​ko,szcze​gól​niezwa​żyw​szynakło​po​tyzEro​sem.Po​grą​żo​na
w my​ślach, nie za​uwa​ży​ła, kie​dy do​tar​li do skle​pu. Nik za​trzy​mał się przed szy​bą
wy​sta​wo​wą.Piapo​ru​szy​łasięnie​spo​koj​nie.

–Mo​żeszmniejużpo​sta​wić.–Niema​jącpo​ję​cia,dla​cze​gotorobi,po​chy​li​łagło​-

węipo​ca​ło​wa​łagozauchem.–Dzię​ku​jęzapod​wóz​kę.

Ostroż​niepo​sta​wiłjąnaka​mien​nymchod​ni​ku,poczymob​jąłjejtwarziuca​ło​wał

usta.

–Pro​szębar​dzo,bo​ni​ta.
Uwa​ga wszyst​kich eks​pe​dien​tek na​tych​miast sku​pi​ła się na Niku. Nie po​tra​fi​ły

ode​rwaćodnie​gooczuiPiawca​leichzatoniewi​ni​ła.Popół​go​dzi​nieNikwy​słałją
doprzy​mie​rzal​nizester​tąubrań.Zdję​łasztyw​ny,do​pa​so​wa​nyko​stiumipo​czu​łasię
dziw​niewol​na,jak​bysięwła​śniepo​zby​łaże​la​znejzbroi.Po​pa​trzy​łanaster​tę,oszo​-
ło​mio​nainie​pew​na,odcze​goza​cząć.Usły​sza​łaci​chygwizdiod​su​nę​łanie​coko​ta​-
rę.

Nikstałnajed​nejno​dze,adru​gąpod​bi​jałwpo​wie​trzuczer​wo​no-nie​bie​skąfut​bo​-

lów​kę.Sto​ją​cyna​prze​ciw​konie​gokil​ku​let​nichło​piecniespusz​czałznie​gowzro​ku.
Przez dłuż​szą chwi​lę przy​trzy​mał pił​kę na czub​ku buta i znów za​czął ją pod​bi​jać.
Wkoń​cukop​nąłjątak,żefut​bo​lów​kaza​trzy​ma​łasięnajegokar​ku.Te​razjużwszy​-
scywskle​piewpa​try​wa​lisięwnie​go.Zręcz​niepod​biłpił​kęgło​wąipo​wtó​rzyłcały
ma​newrjesz​czekil​ka​krot​nie.Za​chwy​co​nychło​piecza​cząłmubićbra​wo.

Piarów​nieżuśmie​cha​łasięsze​ro​ko,my​śląc,żebył​bydo​sko​na​łymoj​cem.Wdzie​-

ciń​stwienieza​zna​łahar​mo​niianipo​rząd​ku,to​teżkon​tro​lo​wa​nyświatAn​to​niaMe​-
ri​sie​gopo​cią​gałjątakbar​dzo,żezro​bi​ła​bywszyst​ko,bywnimpo​zo​stać.Itaksię
sta​ło,alezper​spek​ty​wydo​strze​ga​ła,żeprze​szłazanar​chiiicha​osudode​spo​ty​zmu
ity​ra​nii.Zdru​giejstro​nyNikwfa​scy​nu​ją​cyspo​sóbłą​czyłcha​oszkon​tro​lą.Wjed​-
nej chwi​li wład​czo wy​da​wał po​le​ce​nia, w dru​giej uśmie​chał się prze​wrot​nie i sek​-
sow​nie.Jakooj​ciecbył​bysta​now​czywte​dy,kie​dytrze​ba,alezpew​no​ściąrów​nież
po​tra​fił​bysięwspi​naćnadrze​wara​zemzdzieć​miczyska​kaćznimidoje​zio​ra.Pia
po​zaz​dro​ści​łako​bie​cie,któ​rabę​dziekie​dyśdzie​li​łaznimży​cie.

Na​raz roz​legł się po​tęż​ny ło​skot. Fut​bo​lów​ka strą​ci​ła po​twor​nie dro​gi wa​zon

zpół​ki.Nikskrzy​wiłsięimoc​noza​ci​snąłoczy.Chło​piecpar​sk​nąłśmie​chem,aPia
przy​ło​ży​ła dłoń do ust, żeby stłu​mić chi​chot. W koń​cu Nik wzru​szył ra​mio​na​mi
izkrzy​wymuśmie​chemprze​pro​siłper​so​nel.Pianiemia​łapo​ję​cia,dla​cze​gotozro​-
bił.Eks​pe​dient​kiodpierw​szejchwi​libyłynimza​uro​czo​neiniemia​ły​bynicprze​ciw​-

kotemu,na​wetgdy​byznisz​czyłcałewy​po​sa​że​niebu​ti​ku.Apozatymmógłso​bieku​-
pićpięć​dzie​siątta​kichskle​pów.

Od​rzu​ci​łakil​kaubrań,wktó​rychniepo​ka​za​ła​bysięni​ko​muzażad​nepie​nią​dze,

i zo​sta​wi​ła na kup​ce bia​łą ba​weł​nia​ną ko​szul​kę, parę dżin​sów, luź​ny ble​zer i mię​-
ciut​kieza​mszo​webuty,apo​tempodwpły​wemim​pul​suwy​cią​gnę​ławszyst​kieszpil​ki
z wło​sów, za​sta​na​wia​jąc się, czy spodo​ba się Ni​ko​wi z roz​pusz​czo​ny​mi wło​sa​mi.
Na​wetgdybyłacho​ra,po​zo​sta​wa​łyupię​te,więcni​g​dyichjesz​czeniewi​działipew​-
nieniewie​dział,żesąta​kiedłu​gie.Alemożena​wettegonieza​uwa​ży.

Tłu​miącwąt​pli​wo​ści,od​su​nę​łaza​słon​kęiwy​szła.Nikijegowspól​nikwprze​stęp​-

stwiesie​dzie​linapod​ło​dzeopar​ciościa​nęiroz​ma​wia​lionaj​więk​szychpił​ka​rzach
wszechcza​sów.Piaod​chrząk​nę​ła.

–Je​ste​ściegrzecz​ni,chłop​cy?
Dwietwa​rzepod​nio​słysięwjejstro​nęiwdwóchpa​rachoczubły​snąłnie​skry​wa​-

nypo​dziw.

–Jakaład​na!Totwo​jadziew​czy​na?
Te​razPiaza​ru​mie​ni​łasię.Nikprzezdłuż​sząchwi​lępa​trzyłnanią,mru​ga​jącpo​-

wie​ka​mi.

–Bar​dzobymchciał,żebybyłamojądziew​czy​ną.My​ślisz,żepo​win​naniązo​stać?

–zwró​ciłsiędochło​pa​ka.

–Ja​sne.Je​steśfaj​ny.
Nikaro​ganc​koski​nąłgło​wą.
–Jateżtakuwa​żam.
Piaprze​wró​ci​łaocza​mi.
–Noicomy​ślisz?–za​py​ta​ła,wy​su​wa​jącjed​nobio​drodoprzo​du.
Nikob​szedłjądo​ko​ła.
–My​ślę,żewy​glą​dasznie​do​rzecz​niemło​do,uro​czoiswo​bod​nie.Je​steśnaj​pięk​-

niej​sząko​bie​tą,jakąwi​dzia​łem.

–Och–wy​ją​ka​ła.
–Za​nie​mó​wi​łaś?Czyż​bynad​szedłko​niecświa​ta?
–Cza​sa​mimamocho​tękop​nąćcięwkost​kę.
–Two​japupado​sko​na​lewy​glą​dawtychdżin​sach.–Prze​szyłjądreszcz,gdyNik

ujął w pal​ce pa​smo jej wło​sów. – I wresz​cie roz​pu​ści​łaś te wspa​nia​łe wło​sy. Dios,
Pia,cotyzemnąro​bisz?

Okrą​żyłjąiznówsta​nąłprzedniązprze​wrot​nymuśmie​chem.
–Gdziesięna​uczy​łeśtakgraćwfut​bol?–za​py​ta​łaszyb​ko.–Mógł​byśbyćza​wo​-

do​wympił​ka​rzem.

Jegotwarzzmie​ni​łasięwjed​nejchwi​li,jak​byktośod​ciąłmuprądiwy​ga​siłświa​-

tła.Woczachbły​snę​łocier​pie​nie.

–Cojata​kie​gopo​wie​dzia​łam?–zdu​mia​łasię.
Jegorysyścią​gnę​łysię,za​razjed​naktwarzznówzła​god​nia​ła.
–By​łemkie​dyśza​wo​do​wympił​ka​rzem.Daw​notemu.
–Icosiępo​temsta​ło?–za​py​ta​łała​god​nie.
Nikod​wró​ciłsiędoniejple​ca​miipod​szedłdokasy.
–Kło​po​tyzezdro​wiem.Chodź.
Chcia​łausły​szećcoświę​cej,alein​tu​icjapod​szep​nę​łajej,żetente​mattopusz​ka

Pan​do​ry.Po​my​śla​łajed​nak,żeutra​tama​rzeńmu​sia​łabyćdlanie​gookrop​nymprze​-
ży​ciem.Wi​dzia​łara​dość,jakąspra​wi​łomupo​pi​sy​wa​niesięprzedchłop​cem.

Nikza​pła​ciłra​chu​nekika​załdo​star​czyćza​ku​pydoswo​je​gopen​tho​usuwho​te​lu.

Porazpierw​szywży​ciuktośku​piłjejpre​zent,aletendzieńbyłtaknie​zwy​kły,że
nieza​mie​rza​łasięznimkłó​cić.Mia​ławra​że​nie,żepa​czekjestzbytwie​le,aleonic
niepy​ta​ła,za​ab​sor​bo​wa​namy​śla​miojegozruj​no​wa​nychma​rze​niach.

Wy​szlizeskle​puiNikwziąłjązarękę.Uni​ka​łategoprzezcałydzień,alete​raz

od​nio​sła wra​że​nie, że to on szu​ka po​cie​chy. Do​pie​ro na alei ocie​nio​nej drze​wa​mi
jegojo​wial​nyna​strójpo​wró​cił.

–Te​razmo​że​myiśćwmia​sto–po​wie​dział.–Nako​la​cjęidoja​kie​gośklu​bu.To

na​szapierw​szarand​ka.

Piapo​tknę​łasięzwra​że​nia.
–Rand​ka?Czyprzy​ja​cie​lecho​dząnarand​ki?
Pod​trzy​małjąizna​czą​couniósłbrwi.
– Przy​ja​cie​le, któ​rzy przez cały czas ma​rzą tyl​ko o tym, żeby ze​rwać z sie​bie

ubra​nia?

–Niktzni​ko​goniebę​dziezry​wałżad​nychubrań!–obu​rzy​łasię.
Po​pa​trzyłnaniąza​gad​ko​wo.
–Mo​żesztoso​biepo​wta​rzać,qu​eri​da.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Za​pa​dał ró​żo​wy zmierzch. Po​wie​trze prze​sy​co​ne było mor​ską solą. Pia uci​chła

i na jej czo​le po​ja​wi​ła się zmarszcz​ka. Nik za​sta​na​wiał się, czy to dla​te​go, że na​-
zwałichko​la​cjęrand​ką.

Wciążtrzy​ma​jącjązarękę,wpro​wa​dziłjądonaj​lep​sze​gobaruta​paswmie​ście.

Barbyłnie​wiel​kiitrud​nogobyłodo​strzeczze​wnątrz,jed​nakprzy​cią​gałtłummiej​-
sco​wych.

–Ni​can​dro!Daw​nocięniewi​dzia​łem,ami​go.
Nikuśmiech​nąłsięsze​ro​konawi​dokTu​liaBar​ro​sa,naj​lep​sze​gosze​fakuch​nina

świe​cie.Tu​liobyłni​ski,ciem​nyimiałostryję​zyk.

–Zbytdłu​go,przy​ja​cie​lu.Cie​szęsię,żenicsiętuniezmie​ni​ło.
Naj​więk​sząścia​nępo​kry​wa​łoma​lo​wi​dłowpa​ste​lo​wychbar​wachprzed​sta​wia​ją​ce

na​gieko​bie​ty,po​zo​sta​łetrzyścia​nybyłyznie​tyn​ko​wa​nejce​gły.Nadcięż​ki​misto​ła​-
mi i ła​wa​mi z ciem​ne​go drew​na roz​no​sił się za​pach je​dze​nia. Nik bar​dzo lu​bił to
miej​sce.Przy​po​mi​na​łomuBra​zy​lię,gdzieniebyłoddłu​gichdwu​na​stulat.

Tu​liopo​pro​wa​dziłichdonie​du​że​gosto​li​kawką​cie.
–Usiądź​cie.Przy​nio​sęsan​grięinaj​lep​szeda​niadnia.
Usie​dlipodką​tempro​stymdosie​bie.Nikmiałdo​sko​na​ływi​doknapięk​nątwarz

Piiroz​świe​tlo​nącie​płymbla​skiem.Tu​liopo​sta​wiłprzednimiwy​so​kiekie​lisz​kizsan​-
grią, któ​rą Pia piła przez słom​kę, a po​tem na​de​szły kre​mo​we krąż​ki ka​ła​mar​ni​cy,
ziem​nia​kizczosn​kiem,kieł​ba​skiiti​gres,czy​lipysz​nefa​sze​ro​wa​nemał​że.

–Ilumia​łaśko​chan​ków?–za​py​tałna​gleNikizna​pię​ciemcze​kałnaod​po​wiedź,

prze​ko​nu​jącsie​bie,żetonieza​zdrośćprzeznie​goprze​ma​wia.

Piaza​krztu​si​łasięmał​żemiNikmu​siałude​rzyćjąwple​cy.
–Pró​bu​jeszmnieza​bić!Tonietwo​jaspra​wa.
Piesz​czo​tli​wiepo​gła​dziłjąpokar​kuiszep​nąłdoucha:
–Tozna​czy,żeżad​ne​go.Czyje​steśdzie​wi​cą,bo​ni​ta?
–Nie!–Po​ło​waklien​tówre​stau​ra​cjiob​ró​ci​łagło​wywichstro​nę.Podsto​łemPia

ude​rzy​łagopię​ściąwudoiszep​nę​łazezło​ścią:–Nali​tośćbo​ską,czysły​sza​łeśkie​-
dyśodwu​dzie​sto​ośmio​let​niejdzie​wi​cy?Mia​łamko​chan​ków.

–Do​brychczyta​kichso​bie?
Po​trzą​snę​łagło​wą,pa​trzącnanie​goocza​miwiel​ki​mijakspodki.
–Czyza​wszemó​wiszgło​śnowszyst​ko,cotyl​koprzyj​dziecinamyśl?
–Tozna​czy,żeta​kichso​bie.Adla​cze​go?–Po​my​ślał,żeza​pew​necho​dzi​łoojejpo​-

trze​bękon​tro​li.–Ni​g​dyniedo​świad​czyszfan​ta​stycz​ne​go,ko​smicz​ne​gosek​su,do​-
pó​kinieprze​sta​nieszsiękon​tro​lo​wać,aletyza​wszemu​siszwszyst​kokon​tro​lo​wać.
Gdy​byśprze​sta​ła,po​czu​ła​byśowie​lewięk​sząprzy​jem​ność.TakjakwNor​we​gii.

Po​czer​wie​nia​łajakbu​rakijejoczyprzy​bra​łyciem​no​fio​le​to​wyko​lor.
–Maszbar​dzowy​so​kiemnie​ma​nieoso​bie.Japopro​stunieje​stemstwo​rzo​nado

sek​su.Niewi​dzęwtymnicszcze​gól​niepod​nie​ca​ją​ce​go.

Nikprze​stałsiędzi​wić,żeopie​ra​łamusiętakdłu​go.
–Todziw​ne,alewy​da​jeszsięzu​peł​nienie​win​na.Po​trze​bu​jeszedu​ka​cji,Pia.
–Iza​pew​neuwa​żasz,żetotyje​steśwła​ści​wymmęż​czy​zną,tak?Two​imoby​wa​-

tel​skimobo​wiąz​kiemjestdo​pro​wa​dze​nieOlym​piiMe​ri​sidoor​ga​zmu?

– Ach, qu​eri​da, obie​cu​ję ci, że to nie bę​dzie tyl​ko je​den or​gazm. – Nik po​chy​lił

gło​wę i mu​snął usta​mi jej ucho. – Za​nim z tobą skoń​czę, nie bę​dziesz wie​dzia​ła,
gdziejestdół,agdziegóra.

–Wy​da​jemisię,Ni​can​dro,żezbytwie​lecza​suspę​dzaszwto​wa​rzy​stwiepo​chleb​-

ców.Na​praw​dęniepo​wi​nie​neświe​rzyćwewszyst​ko,coko​bie​tycimó​wią.Pie​nią​-
dzesąnaj​lep​szymafro​dy​zja​kiem.Dlapie​nię​dzymoż​napo​wie​dziećwie​lekłamstw.

W gło​wie Nika za​świe​ci​ła się ża​rów​ka. Mu​siał​by być śle​py, żeby nie za​uwa​żyć

wy​ra​zujejtwa​rzy.Wy​pro​sto​wałsięipo​wie​działpo​wo​li:

–Po​zwól,żezgad​nę.Ktośkie​dyśzła​małciser​ce.Męż​czyź​nialbobojąsięcie​bie,

albocho​dziimopie​nią​dzetwo​je​goojca.Zga​dzasię?

Jejoczyznówpo​ciem​nia​ły.
–Moż​natakpo​wie​dzieć –od​rze​kłatwar​dym,zim​nym to​nem,ja​kie​gonie sły​szał

jużodkil​kudniimiałna​dzie​ję,żenieusły​szyni​g​dywię​cej.Te​raznie​cole​piejro​zu​-
miałjejchłód.Ktosięspa​rzyłnago​rą​cym,tennazim​nedmu​cha.

–Cosięzda​rzy​ło,Pia?–za​py​tałła​god​nie.Wie​dział,żeniepo​wi​nienna​ci​skać,ale

niepo​tra​fiłsiępo​wstrzy​mać.Niepo​do​ba​łamusięmyśl,żeja​kiśmęż​czy​znawy​rzą​-
dziłjejkrzyw​dę.

Jak za​wsze, gdy się nad czymś za​sta​na​wia​ła, za​czę​ła wy​gła​dzać pal​cem

zmarszcz​kę mię​dzy brwia​mi. W koń​cu chy​ba pod​ję​ła de​cy​zję. Pod​nio​sła gło​wę
ispoj​rza​łamupro​stowoczy.

–Prze​sta​łamsiękon​tro​lo​waćtyl​konachwi​lę.Wie​rzy​łamwewszyst​kiekłam​stwa,

któ​remiopo​wia​dał,za​czę​łammuufać,apo​temktó​re​goświe​czo​ruusły​sza​łam,jak
opo​wia​dałzna​jo​mym,żesy​piazcór​kąZeu​sa,bochcesiędo​staćdoQVir​tus.Mó​-
wił,żetoła​twe,żemógł​bywziąćślubna​stęp​ne​godniaimiećcałyświatustóp.

Nikpo​czuł,żezbie​ramusięnamdło​ści.Nicdziw​ne​go,żeopie​ra​łasięprzy​cią​ga​-

niumię​dzynimi.Zo​sta​ławy​ko​rzy​sta​na,ate​razonrów​nieżjąwy​ko​rzy​sty​wał,żeby
do​trzećdojejojca.

– A wiesz, co wte​dy po​wie​dział mi oj​ciec? – cią​gnę​ła. – „Nie ufaj żad​ne​mu męż​-

czyź​nie,Olym​pio.Wszy​scysąwy​ra​cho​wa​ni.Je​ślichcesz,żebylu​dzietrak​to​wa​licię
po​waż​nie,toprze​stańsięza​cho​wy​waćjakpro​sty​tut​ka”.

W gło​wie Nika roz​dzwo​ni​ły się dzwon​ki alar​mo​we. Nie mógł tego słu​chać i nie

mia​łotonicwspól​ne​gozżad​nąumo​wą.

–Pia,niesta​jeszsięroz​pust​ni​cąprzezto,żelu​biszseksicie​szyszsiębli​sko​ścią

męż​czy​zny.Jestwto​bietakwie​lepięk​na,któ​rezmar​nie​jeiuschnie,je​śliniepo​zwo​-
liszmuwy​do​staćsięnaze​wnątrz.Sekspo​zwa​lanamczuć,żeży​je​my.Niemasię
cze​gowsty​dzić.

Jejustaza​drga​ły.
–Mó​wisztojakoczło​wiek,któ​rychcemnieza​braćdołóż​ka,żebywy​graćspo​tka​-

niezZeu​sem,czyjakoprzy​ja​ciel?–za​py​ta​ładrwią​co.

– Jako przy​ja​ciel. Sło​wo ho​no​ru. – O dzi​wo, była to praw​da. – Za​po​mnij, kim je​-

stemidla​cze​gosiętuzna​leź​li​śmy.Ciesz​mysięwza​jem​nymto​wa​rzy​stwemido​brym

je​dze​niem.Iniepo​zwól,żebyprze​szłedo​świad​cze​niazmu​si​łyciędosa​mot​ne​goży​-
cia.Czytobyłtwójostat​niko​cha​nek?

– Tak – po​wie​dzia​ła ci​cho, roz​glą​da​jąc się po sali i pa​trząc z ża​lem na sie​dzą​ce

przysto​li​kachpary.

Nikprze​łknął,wziąłjązarękęimoc​nouści​snął.
–Od​su​wa​niesięodlu​dzi,od​ma​wia​nieso​bieuczućido​ty​kunieczy​nicięmoc​niej​-

szą.Prze​ciw​nie,osła​biacię,boro​bisztozlęku.

Ścią​gnę​łabrwi,jak​bychcia​łado​kład​nieprze​ana​li​zo​waćto,copo​wie​dział.
–Je​steśpięk​ną,zmy​sło​wąko​bie​tąiniepo​win​naśbyćsama.Jestwto​biezbytwie​-

leognia.Bezwzglę​dunato,cosięzda​rzymię​dzynami,obie​caj,żebę​dzieszotym
pa​mię​taćispró​bu​jeszjesz​czeraz.Niewszy​scymęż​czyź​nisąnie​uczci​wy​mikłam​ca​-
mi i ob​łud​ni​ka​mi. – Chciał po​wie​dzieć: ja taki nie je​stem, ale to by​ło​by oczy​wi​ste
kłam​stwo, przy​naj​mniej z jej punk​tu wi​dze​nia. Iro​nia sy​tu​acji po​le​ga​ła na tym, że
niemógłbyćszcze​ryzko​bie​tą,któ​rejpra​gnąłnaj​bar​dziej.

Opadłnaopar​ciekrze​słaiprzy​mknąłoczy,nie​pew​ny,czypo​tra​fiprze​pro​wa​dzić

swójplan.Możeist​niałja​kiśinnyspo​sób,bydo​staćsiędoZeu​sa?Aje​ślinie?Byłjuż
takbli​sko.Powie​lula​tachprzy​go​to​wańjużtyl​kodnidzie​li​łygoodspo​tka​niazmęż​-
czy​zną,któ​ryode​brałmuro​dzi​cówizruj​no​wałcałeży​cie.

Dla​cze​goczułsiętakroz​dar​ty?Dla​cze​gotakbar​dzojejpra​gnął?Dla​cze​goprzez

chwi​lęgo​tówbyłprzed​ło​żyćjejszczę​ścienadwła​sne?Przy​po​mnia​łymusięob​se​sje
ojca,aleod​su​nąłodsie​bietęmyśl.Docho​le​ry,dla​cze​gowszyst​koszłonietak?

Sie​dzia​ławpen​tho​usieNikaprzedwłą​czo​nymlap​to​pemipa​trzy​łanaza​pa​da​ją​cy

za oknem zmrok. Nie​bo roz​bły​sło mi​lio​nem gwiazd, zło​ty blask księ​ży​ca oświe​tlał
ki​pią​ceży​ciemmia​sto.

Nikod​su​nąłsięodniej.Po​czu​łatopo​przed​nie​gowie​czo​ruwre​stau​ra​cji.Do​strze​-

ga​łajegopeł​nena​pię​ciaspoj​rze​nia,aleprzezcałyczasza​cho​wy​wałsięjakdżen​tel​-
men. Spo​dzie​wa​ła się, że od​wo​ła za​po​wie​dzia​ną na przed​po​łu​dnie wy​ciecz​kę do
mu​zeumPi​cas​sa,aleniezro​biłtego.Ategowie​czo​ru,ostat​nie​gowie​czo​ruwBar​-
ce​lo​nie,miałjąza​braćdoswo​je​goklu​busam​bywsta​rejczę​ścimia​sta.Gdy​byktoś
jejpo​wie​działprzedmie​sią​cem,żebę​dzieod​li​cza​łami​nu​tydospo​tka​niajakza​ko​-
cha​nauczen​ni​ca,uzna​ła​by,żezwa​rio​wał.Aletakwła​śniebyło.

Roz​ległsięsy​gnałnad​cho​dzą​ce​gomej​la.Prze​bie​gławzro​kiemtreść.
„Żad​nychwia​do​mo​ści.Nicniewska​zu​jenato,żeCa​rval​hojestod​po​wie​dzial​nyza

za​mętwQV.Zda​jesię,żejestczy​sty.Ranobędęwie​działwię​cej.

Uwa​żajnasie​bie.
J.”.
Jed​no​cze​śnie usły​sza​ła dźwięk otwie​ra​nej win​dy. Nik, któ​ry wy​szedł po​bie​gać,

sta​nąłwdrzwiach.Wło​symiałwil​got​ne,poczo​lespły​wałmupot.Po​pa​trzyłnanią
prze​lot​nie.

–Znówpra​cu​jesz,qu​eri​da?
–Ja​kieśpro​ble​mywklu​bie.–Po​pa​trzy​łananie​gouważ​nie,alena​wetniemru​gnął

po​wie​ką.

– Niech twój oj​ciec się tym zaj​mie. Za dwa​dzie​ścia mi​nut wy​cho​dzi​my. Mu​szę

wziąćprysz​nic.

Za​uwa​ży​ła,żewpa​tru​jesięwcośpo​nadjejra​mie​niem.
–Nik,czywszyst​kowpo​rząd​ku?
Po​wo​lisku​piłwzroknajejtwa​rzy.Przezchwi​lęmia​ławra​że​nie,żechcejejpo​wie​-

dziećcośważ​ne​goipo​czu​łasiętak,jak​bysta​nę​łanadprze​pa​ścią.Nikjed​naktyl​ko
wes​tchnąłipo​szedłdoła​zien​ki.

–Natwo​imłóż​kuleżypacz​ka.Otwórzją–po​wie​działzzadrzwi.
Ze​rwa​ła się z miej​sca, pod​nie​co​na jak dziec​ko w dzień Bo​że​go Na​ro​dze​nia. Na

wiel​kimłóż​kuzbal​da​chi​memle​ża​łopu​deł​kozeks​klu​zyw​ne​gobu​ti​ku.Pre​zent.Nik
ku​piłjejpre​zent.Męż​czy​zna,któ​re​goob​ser​wo​wa​łazda​le​ka,któ​ryoca​liłjejży​cie
iktó​rypra​gnąłjejjakniktinny.Po​czu​łaunie​sie​nie.

Ner​wo​wood​rzu​ci​łapo​kryw​kęidooczuna​pły​nę​łyjejłzy.Naczar​nejbi​buł​cele​ża​-

ła czer​wo​na su​kien​ka z du​żym de​kol​tem i marsz​czo​ną szy​fo​no​wą spód​ni​cą. Ona
samani​g​dynieku​pi​ła​byso​bieta​kiejsu​kien​ki,alegdysięwniąprze​bra​łaipo​czu​ła
naskó​rzedo​tykje​dwa​biuiszy​fo​nu,porazpierw​szywży​ciupo​czu​łasięjakmi​lion
do​la​rów. To było dziw​ne. Mo​gła so​bie ku​pić mi​lion ta​kich su​kie​nek, ale ni​g​dy nie
mia​łanatoocho​ty,nieczu​łata​kiejpo​trze​by.Jed​naktasu​kien​kabyładlaniejwar​ta
wię​cejniżwszyst​kiepie​nią​dze,bobyłtopre​zentzeszcze​re​goser​caodmęż​czy​zny,
któ​rysięoniątrosz​czył.

Mu​sia​ła w koń​cu przy​znać przed sobą, że on rów​nież nie jest jej obo​jęt​ny. Pra​-

gnę​łago,jesz​czeza​nimspo​tka​lisiętwa​rząwtwarz.Tyl​koczywy​star​czyjejod​wa​gi
isiły,bymusiępod​dać,ob​da​rzyćgoswo​imcia​łemipo​ka​zaćpraw​dzi​wąsie​bie?

Na​ło​ży​łaczer​wo​nebutynawy​so​kimob​ca​sie,któ​redo​łą​czo​nebyłydopre​zen​tu,

zer​k​nę​ła w lu​stro i zro​zu​mia​ła, cze​go tu bra​ku​je. Się​gnę​ła po pu​deł​ko z bi​żu​te​rią
i wy​ję​ła bry​lan​to​wy na​szyj​nik. Przy​po​mnia​ła so​bie dzień, gdy oj​ciec po​da​ro​wał jej
tenklej​not.Niepo​ca​ło​wałjejwpo​li​czekaniniemó​wiłomi​ło​ści,alewie​dzia​ła,że
naswójspo​sóbonteżsięoniątrosz​czyłitojejwy​star​cza​ło.

Za​razjed​nakprzy​po​mnia​łaso​biepeł​nenie​na​wi​ścispoj​rze​nieNika,gdyzo​ba​czył

jąwtymna​szyj​ni​kuwZan​zi​ba​rze.Po​czu​ławów​czaspraw​dzi​wylęk.Zer​k​nę​łate​raz
ukrad​kiemnadrzwi,spraw​dza​jąc,czywy​szedłjużspodprysz​ni​ca,apo​temszyb​ko
scho​wa​ła bry​lan​ty i za​mknę​ła pu​deł​ko. Może Nik miał ja​kieś prze​są​dy zwią​za​ne
zczar​ny​miklej​no​ta​mi?Wo​la​łaniery​zy​ko​wać.

Wy​szładoholuista​nę​ławotwar​tychdrzwiachjegoapar​ta​men​tu.Pochwi​liwy​-

szedłzła​zien​kiwy​cie​ra​jącsięręcz​ni​kiem.

–Czyku​pi​łeśtęsu​kien​kęprzedtym,czypotym,jakzruj​no​wa​łeśbu​tik?–za​py​ta​-

ła.

–Za​nimroz​bi​łemtęwazęzadwaty​sią​ceeuro?Tak.Po​do​bacisię?
–Bar​dzo,Nik.Dzię​ku​ję.
–Pro​szę.–Ski​nąłgło​wą.
Niepo​tra​fi​łaode​rwaćodnie​gooczu.Nikznie​ru​cho​miałiod​wró​ciłspoj​rze​nie.
–Mu​siszte​razstądwyjść.
–Aje​śliniechcę?
Ode​rwałgło​węodścia​nyiza​zgrzy​tałzę​ba​mi.
–Niepój​dęztobądołóż​ka,Pia.
Do​pie​rote​razzro​zu​mia​ła.Niechciał,żebypo​czu​łasięwy​ko​rzy​sta​na.Niechciał

roz​myśl​niejejzra​nić.

–Mo​żesztoso​biepo​wta​rzać,qu​eri​do–za​śmia​łasię.

–Zmie​ni​łemzda​nie.
Piaode​rwa​ławzrokodoknasa​mo​cho​du,zaktó​rymprze​su​wa​łasięma​je​sta​tycz​na

ka​te​drazgo​tyc​kąfa​sa​dąpeł​nągar​gul​cówika​mien​nychko​ro​nek.Nik,wgra​na​to​-
wymgar​ni​tu​rze,znie​po​rząd​ny​miczar​ny​miwło​sa​miiwko​szu​liroz​pię​tejpodszy​ją,
wy​glą​dałjakzbun​to​wa​nyksią​żę.

–Najakite​mat?–za​py​ta​ła,sta​ra​jącsiępa​no​waćnadgło​sem.
–Jesz​czeni​g​dynieby​łaśpięk​niej​szaniżte​raz.
–Mó​wisztozakaż​dymra​zem,kie​dysięprze​bie​ram.
Je​denką​cikjegoustpo​wę​dro​wałdogóry.
–Toprzy​wi​lejmęż​czyzn,qu​eri​da.Za​tań​czyszzemnądzi​siaj?
Za​uwa​ży​ła,żewjegogło​siepo​ja​wi​łosięwa​ha​nie,jak​byonrów​nieżprze​ży​wałja​-

kiśwe​wnętrz​nykon​flikt.

–Chęt​nie,aleostrze​gamcię,żenieumiemtań​czyć.
– Na​uczę cię sam​by w pięć mi​nut. Albo rum​by. Nie trać wia​ry. Two​je cia​ło jest

stwo​rzo​nedotań​ca.

Piapo​ru​szy​łasięnie​spo​koj​nie.
–Tenklub,doktó​re​goje​dzie​my,na​le​żydocie​bie?
–Tak.Bar​ce​lo​natojed​nozmo​ichulu​bio​nychmiastnaca​łymświe​cie.Je​denzmo​-

ich przy​ja​ciół na​rze​kał, że bra​ku​je tu do​brych klu​bów ta​necz​nych, mu​sia​łem więc
otwo​rzyćklubspe​cjal​niedlanie​go.Na​zy​wasięUnaPas​sionHer​mo​sa,czy​lipięk​na
na​mięt​ność.

Sa​mo​chódza​trzy​małsięprzedklu​bem.Naczer​wo​nymdy​wa​niesta​ładłu​gako​lej​-

kachęt​nychdowej​ścia.

–Do​brana​zwa.Czyprzy​cho​dzitudużoce​le​bry​tów?
–Prze​waż​nietak.Za​le​ży,ktoaku​ratjestwmie​ście.
Wy​siadłiwy​cią​gnąłdoniejrękę.Po​pa​trzy​łananiąnie​ru​cho​mo,pró​bu​jącza​pa​no​-

waćnadżo​łąd​kiem,któ​rywy​wi​jałfi​koł​ki.

–Pia?
Wzię​łagłę​bo​kiod​dechipo​szłazanimpo​śródbły​skówfle​szy,od​ru​cho​woschy​la​jąc

gło​węimy​ślącotym,żelu​dziebędąsięza​sta​na​wiać,kimjest.Ina​czejniżNik,Pia
wo​la​łapo​zo​sta​waćzaku​li​sa​miinieprzy​wy​kładopo​pu​lar​no​ści.

–Nik–szep​nę​łazezło​ścią.–Możetoniebyłtakido​brypo​mysł.Lu​dziebędąsię

za​sta​na​wiać,zkimtuprzy​sze​dłeś.

Obo​jęt​niewzru​szyłra​mio​na​mi.
–Tyl​koper​so​nelmnietuznaibar​dzodo​brzeimpła​cę,żebynieplot​ko​wa​li.Przy​-

wy​klidozna​nychosób.Wąt​pię,czykto​kol​wiekbę​dziesięnamprzy​glą​dał.

Moc​nowziąłjązarękęipo​cią​gnąłzasobądopry​wat​ne​gosto​li​kanapod​wyż​sze​-

niu. Usia​dła na ław​ce ob​cią​gnię​tej ak​sa​mi​tem i po​czu​ła, że bra​zy​lij​ska sam​ba za​-
czy​najejpul​so​waćwekrwi.

–Copi​jesz?–za​py​tałNik,po​chy​la​jącsięwjejstro​nę.
–Tywy​bie​raj.Jadzi​siajniebędępo​dej​mo​waćżad​nychde​cy​zji.Chcęsięsku​pićna

tym,coczu​ję.–Ogar​nę​łojąwra​że​nieod​re​al​nie​nia,jak​byjejcia​łoza​czę​łowresz​cie
braćgóręnadana​li​tycz​nymumy​słem.

Przy​nie​sio​noimkok​taj​lewlamp​kachdoszam​pa​na.Piaupi​ładużyłykipo​czu​łasię

tak,jak​bywjejgło​wiewy​bu​chłabom​ba.

–Ja​kietomoc​ne!Omalniewy​pa​li​łomigar​dła.
–Dlamoc​nejdamy–uśmiech​nąłsięNik.–Tomie​szan​kadżi​nu,szam​pa​na,soku

cy​try​no​we​goicu​kru.

Pa​trzy​łanajegotwarz,po​tar​ga​neciem​newło​sy,świa​tłaprze​my​ka​ją​ceposkó​rze,

brą​zo​wą szy​ję. Par​kiet za​tło​czo​ny był tan​ce​rza​mi tań​czą​cy​mi sam​bę. Wszyst​kie
parywy​glą​da​łynako​chan​ków.Piaza​czę​łazwra​caćuwa​gęnaniu​an​seichza​cho​wa​-
nia.Męż​czyź​niwsu​wa​liko​smy​ki wło​sówzauszydziew​cząt, ca​ło​wa​lijew po​licz​ki
albo czu​bek nosa, wtu​la​li twa​rze w ich szy​je. Bar​dzo chcia​ła za​tań​czyć tak z Ni​-
kiem.

–Je​steśgo​to​waza​tań​czyć?–za​py​tał,jak​byczy​tałwjejmy​ślach.
–Te​razalboni​g​dy–od​rze​kłapo​waż​nie.
Wy​szlinapar​kiet.Za​nimPiazdą​ży​łasięza​sta​no​wić,jakmasta​nąćicoro​bić,Nik

prze​jąłnadniąkon​tro​lę.Ob​jąłjawpół,przy​cią​gnąłdosie​bieimoc​noująłjejpra​wą
dłońwswo​ją.Po​pa​trzy​łamuwoczyiuj​rza​ławnichtę​sk​no​tępo​dob​nądowła​snej.

–Wła​śnietak,qu​eri​da.Roz​luź​nijsię.Od​dajmikon​tro​lę.
Zda​wa​łojejsię,żeroz​ma​wia​jąnietyl​kootań​cu.
–Po​czujtenrytmwekrwi.Po​zwól,żebymu​zy​kadyk​to​wa​łaciru​chy.
Jego głos dzia​łał na nią jak nar​ko​tyk. Po​zwo​li​ła mu się pro​wa​dzić po​śród tłu​mu

roz​ko​ły​sa​nychciał.Pochwi​lipo​czu​ła,żetań​czy.Nikobej​mo​wałją,ko​ły​sałiob​ra​-
cał. Jesz​cze ni​g​dy nie czu​ła się tak moc​no po​łą​czo​na z dru​gim czło​wie​kiem. Nik
przezcałyczaspa​trzyłnaniąmrocz​nie.Tojakta​nieczdia​błem,po​my​śla​ła.Każ​dy
jegoruchbyłzmy​sło​wymza​pro​sze​niem,nie​bez​piecz​nąobiet​ni​cą.

Ich cia​ła od pasa w górę sto​pi​ły się ze sobą. Pra​wie prze​sta​li się po​ru​szać. Pia

opar​łapo​li​czekojegopo​li​czekiodjegoza​pa​chuza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.Wna​-
stęp​nejchwi​liwspię​łasięnapal​ceipo​ca​ło​wa​łagowusta.Za​wa​hałsię,alewsu​nął
dło​niewjejwło​syiprzy​ci​snąłjądosie​biejesz​czemoc​niej.Czu​łajegodo​tykwca​-
łymcie​le.Nikmiałra​cję.Cho​dzi​łookon​tro​lę.Nielu​bi​łaod​da​waćkon​tro​li,bałasię,
żezo​sta​niezra​nio​na,alete​razzro​zu​mia​ła,żepod​da​jącsięNi​ko​wi,otrzy​mu​jewza​-
mianowie​lewię​cej–pew​ność,żeto,comożemudać,mawar​tość.Żeonasama
mawar​tość.

–Chcęcię,Nik–szep​nę​ła,gdymu​snąłusta​mijejpo​li​czek.Bi​ją​ceodnie​gogo​rą​co

roz​pro​szy​łoreszt​kijejwąt​pli​wo​ści.–Za​bierzmniezpo​wro​temdoho​te​lu.

Najegotwa​rzyod​bi​łasięcałagamasprzecz​nychemo​cji,odostroż​no​ścipopod​-

nie​ce​nie. Pia z drże​niem ser​ca pa​trzy​ła na jego we​wnętrz​ną wal​kę. I w koń​cu jej
ser​ceuśmiech​nę​łosięsze​ro​ko.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Ktobypo​my​ślał,żeNi​can​droCa​rval​hototakipiesz​czoch?
Pia uśmiech​nę​ła się, przy​po​mi​na​jąc so​bie, jak po​dą​żał za nią po łóż​ku ni​czym

zdal​nieste​ro​wa​nypo​cisk,wjed​nejchwi​liin​ten​syw​nyido​mi​nu​ją​cy,wna​stęp​nejswo​-
bod​nyilek​ko​myśl​nieswa​wol​ny.Ła​sko​tałją,pro​wo​ku​jącsal​wyśmie​chu,alboprze​-
kła​dałjąprzezko​la​no,mó​wiącobu​rza​ją​cerze​czy.Niemia​łado​tych​czaspo​ję​cia,że
moż​nasięko​chaćnatakwie​lespo​so​bów,alemożetakbyłotyl​koznim.

Pod​nie​ce​nie wciąż krą​ży​ło w jej ży​łach, choć wy​czu​wa​ła już nad​cią​ga​ją​cy mrok,

któ​rytłu​miłeu​fo​rięiga​siłra​dość.Nad​szedłczaspo​wro​tudopraw​dzi​we​goświa​ta
idopra​cy.Mu​sia​łaod​sło​nićsięprzedNi​kiemipo​wie​dziećmu,kimjest.

Wy​su​nę​łasięzjegora​mioniwy​szłazłóż​ka,krzy​wiącsięlek​ko.Całabyłaobo​la​-

ła.Na​ka​zy​wa​łaso​biepa​trzećwprzódza​miastoglą​daćsięzasie​bie,aleniepo​tra​fi​-
ła się po​wstrzy​mać przed ostat​nim spoj​rze​niem na po​mię​te prze​ście​ra​dła. Z cięż​-
kim ser​cem na​ło​ży​ła szla​frok i po​szła do kuch​ni przy​rzą​dzić pierw​szą tego dnia
kawę.

Wdzie​sięćmi​nutpóź​niejsie​dzia​łazfi​li​żan​kąwrękuprzedlap​to​pemotwar​tymna

no​to​wa​niachgieł​dy.Ak​cjeEro​saznówspa​dły.Po​czu​łaskurczwżo​łąd​kuiprze​rzu​ci​-
łakil​kastron,byspraw​dzićMer​pię.Tu​tajniedzia​łosięniczłe​go,za​temkli​ka​łada​-
lej. Na​raz jej pal​ce znie​ru​cho​mia​ły na kla​wi​szach. Wró​ci​ła do stro​ny, któ​ra przed
chwi​ląmi​gnę​łanaekra​nie.Byłapew​na,żedo​strze​głatamna​zwi​skoNika.

„No​to​wa​nia Gold​smith ro​sną po ujaw​nie​niu pla​nów fu​zji po​przez mał​żeń​stwo

zpo​ten​ta​temnie​ru​cho​mo​ściNi​can​dremCa​rval​ho”.

Co?
Szyb​ko prze​ska​ki​wa​ła od jed​nej stro​ny do dru​giej, prze​peł​nio​na lę​kiem, że za​-

miastze​rwaćsiędolotuwnowy,nie​zna​nyświat,rzu​ci​łasięnałebnaszy​jęzkra​-
wę​dziurwi​skabezżad​nejase​ku​ra​cji.Wkoń​cutra​fi​łanastro​nyto​wa​rzy​skieNo​we​-
goJor​kuizgar​dłemtakści​śnię​tym,żeniemo​głaod​dy​chać,prze​czy​ta​ła:

„Ca​rval​ho wi​dzia​ny w Bar​ce​lo​nie z ta​jem​ni​czą blon​dyn​ką. Cór​ka wła​ści​cie​la

Gold​smithwy​my​kasięwprze​bra​niuzFor​tu​naHo​use.Czyukry​wałzy?”

„Mi​liar​der Ni​can​dro Ca​rval​ho po​ja​wił się w swo​im noc​nym klu​bie w Bar​ce​lo​nie

znowądziew​czy​nąuboku.Kimonajest?”

–OmójBoże–wes​tchnę​łaPia,pod​no​szącdłońdoust.Przezłzynie​wy​raź​niewi​-

dzia​łaokrop​nezdję​cieichdwoj​gawklu​bie.Natymzdję​ciuwy​glą​da​łajakwłó​czę​ga,
jakdziw​ka,zajakąza​wszeuwa​żałjąoj​ciec.Adziew​czy​na,ta,któ​rąNikrze​ko​mo
miał po​ślu​bić, wy​da​wa​ła się szcze​rze zroz​pa​czo​na w tłu​mie me​dial​nych hien. Pia
po​my​śla​ła,żepo​win​nabyćimwszyst​kimwdzięcz​nazato,żeotwo​rzy​lijejoczyna
praw​dę. Czy ni​cze​go się do​tych​czas w ży​ciu nie na​uczy​ła? Nada​wa​ła się tyl​ko do
tego,byjąwy​ko​rzy​sty​wać,idoni​cze​goin​ne​go.

Za​trza​snę​łapo​kry​węlap​to​pa,ode​pchnę​łakrze​słoiwy​bie​głazsa​lo​nu,kie​ru​jącsię

dosy​pial​niNikaiocie​ra​jącpodro​dzełzywście​kło​ści.Nieza​mie​rza​łapła​kaćwjego

obec​no​ści.

Za​trzy​małjądźwiękte​le​fo​nu.Przezwięk​szączęśćnocyigno​ro​wa​łatendźwięk.

Tegorów​nieżni​g​dydo​tych​czasniero​bi​ła.

Niemu​sia​łaspraw​dzać,ktodzwo​ni.Niemu​sia​łana​wetod​zy​waćsięanisło​wem.
–Pia,po​wiedz,żedo​sta​łaśmojąwia​do​mośćiżejużznimnieje​steś.
Upo​ko​rze​nie, złość na sie​bie i bez​sil​ność nie​mal ode​bra​ły jej od​dech. Nie była

pew​na,kogobar​dziejnie​na​wi​dzi,sie​bieczyNi​can​draCa​rval​ha.

– Pia, je​steś tam? Na​dal nie mogę uwie​rzyć, że on prze​żył. By​łem tam, Pia.

WdomuSan​to​sów.By​łemtam.Gdzietyje​steś,dodia​bła?

–Włóż​kuzwro​giem.

„Wie​żaEif​fla,po​nie​dzia​łek,szó​stapopo​łu​dniu.Zeustambę​dzie”.
Tobyłojejpo​że​gna​nie.Je​dy​nymna​ma​cal​nymdo​wo​dem,żewogó​lebyławBar​ce​-

lo​nie i to wszyst​ko tyl​ko mu się nie przy​śni​ło, była czer​wo​na su​kien​ka do sam​by,
ubra​nia,któ​rejejku​pił,orazza​pach,któ​rypo​zo​stałnajegoskó​rze.

Wy​szedłzeszkla​nejwin​dynanaj​wyż​szympię​trzewie​żyEif​flaizbli​żyłsiędopo​-

rę​czy. Po​pa​trzył nie​obec​nym wzro​kiem na za​pie​ra​ją​cą dech ar​chi​tek​tu​rę, Łuk
Trium​fal​ny,PolaMar​so​weibrze​gipo​wol​nejSe​kwa​ny.Wpoluwi​dze​niamiałwszyst​-
ko,cosym​bo​li​zo​wa​łoPa​ryż,mia​stomi​ło​ści.Po​bie​la​ły​midłoń​miści​skałże​la​znąpo​-
ręcz.Zim​nywiatrroz​wie​wałmuwło​syiprze​szy​wałskó​ręmi​lio​nemlo​do​wychigie​-
łek.Płaszczzpod​nie​sio​nymkoł​nie​rzemniechro​niłgoprzedchło​demaniprzedcie​-
nia​miprze​szło​ści.

Mu​sia​ławi​dziećzdję​cia.Pu​bli​ko​wa​łyjewszyst​kiega​ze​ty.Atak​żetecho​ler​near​-

ty​ku​łyojegozbli​ża​ją​cymsięślu​bie.Ślu​bie,naktó​rywła​ści​wieni​g​dysięniezgo​dził,
ate​razGold​smithtymbar​dziejmógłiśćdodia​bła.

Za​ci​snąłpo​wie​kiipo​ło​żyłdłońnabrzu​chu.Pojed​nejnocyzPiąnicjużniebyłota​-

kiesamo.Ni​g​dyso​bieniewy​obra​żał,żepra​gnie​nieze​mstymożesta​nąćnadro​dze
pra​gnie​niomjegoser​caiza​bu​rzyćmuja​snośćmy​śle​nia.

–Wi​taj,Ni​can​dro.
Ser​ceprze​sta​łomubić.Wpierw​szejchwi​lipo​my​ślał,żezła​ma​łasło​woiZeu​satu

nie ma. Za​raz po​tem uświa​do​mił so​bie, że Pia ni​g​dy nie zła​ma​ła​by sło​wa. Sło​wo
byłodlaniejświę​te.Za​temgdywkoń​cuzro​zu​miał,otwo​rzyłsze​ro​kooczyizo​ba​-
czyłjąprzedsobą–wło​sygład​koupię​teztyługło​wy,do​pa​so​wa​nyczar​nyko​stium,
ja​sny kasz​mi​ro​wy płaszcz, usta po​kry​te szmin​ką i lo​do​wa​to zim​ne oczy. Kró​lo​wa
Śnie​gu wró​ci​ła. Czy przez cały czas tyl​ko z nim igra​ła? Wró​ci​ły do nie​go strzęp​ki
roz​mów,at​mos​fe​rawła​dzy,jakąwo​kółsie​bieroz​ta​cza​ła,ina​razwszyst​kieele​men​-
tyzło​ży​łysięwjed​nąca​łość–wob​razpraw​dy.Dios,byłśle​py!

Miałwra​że​nie,żegar​dłości​skamuże​la​znadłoń.
–Do​brywie​czór,Olym​pio.Amożepo​wi​nie​nemcięna​zy​waćZeu​sem?
– Może pan mnie na​zy​wać, jak pan so​bie ży​czy, pa​nie Ca​rval​ho. Chcę usły​szeć

praw​dę.

Nikuśmiech​nąłsięzża​lem.
–CzyAn​to​nioMe​ri​sijużnieżyje?
–Tak.
Trzy​na​ścielat.Trzy​na​ścielatcze​kałnaoka​zję,byza​daćMe​ri​sie​muchoćdzie​sią​-

tączęśćbólu,jakionsamijegodzia​dekmu​sie​liznieść.Ni​g​dywży​ciunieprzy​szło
mudogło​wy,żeMe​ri​simożejużnieżyć.

Olym​pia Me​ri​si. Zeus. Po​wi​nien chy​ba coś czuć – złość, wście​kłość, nie​na​wiść.

Może po​wi​nien wy​buch​nąć i ża​lić się na nie​spra​wie​dli​wość losu. Ale był jak odrę​-
twia​ły.

–Zmarłnaser​ceczte​rylatatemu.Te​razjaje​stemwła​ści​ciel​kąwszyst​kichjego

firm,atak​żewła​snych.Noiklu​bu.

Przy​go​to​wa​nynato,comu​sia​łozachwi​lęna​stą​pić,pod​niósłwzroknajejtwarz.
–Czytoto​bieza​wdzię​czamru​inęmo​je​goklu​bu,Ni​can​dro?
–Tak.
–Czytotyma​ni​pu​lo​wa​łeśak​cja​miiudzia​ła​miErosIn​ter​na​tio​nal?
–Tak.
–Czypró​bu​jeszznisz​czyćmójświat?
–Tak.–Niebyłosen​suza​prze​czać.Towszyst​kobyłapraw​da.–Tyl​kożeniecho​-

dzi​łomiotwójświat,Pia.

–Chy​bajed​naktak.Wkaż​dymra​ziewie​dzia​łeś,żeje​stemmoc​nozwią​za​naztym

świa​tem.Nieotwie​raj​myjesz​czedrzwidoprze​szło​ści.Uda​waj​myprzezchwi​lę,że
mój oj​ciec tu jest i może od​po​wie​dzieć za swo​je grze​chy. Co ja ci zro​bi​łam? Jaką
zbrod​nię po​peł​ni​łam, za któ​rą chcia​łeś się ze​mścić na moim cie​le i na moim świe​-
cie?

–Nietysama,Pia.Toniebyłooso​bi​ste.
Wjejoczachpo​ja​wiłsiępło​mień.
–Niemówmi,żetoniebyłooso​bi​ste,Nik.Tosięsta​łooso​bi​ste,gdymniepierw​-

szyrazpo​ca​ło​wa​łeś.

Przy​mknąłoczy.Chciałza​prze​czyć,aletoniemia​łosen​su.Mó​wi​łapraw​dę.Mógł

jejpo​wie​dzieć,żenapo​cząt​kujejnieznał,żemu​siałsięzma​gaćzsu​mie​niem,ale
mimowszyst​komia​łara​cję.

–Maszra​cję,oczy​wi​ście.De​cy​zjaza​pa​dławchwi​li,gdycięzo​ba​czy​łemido​wie​-

dzia​łemsię,żeje​steśjegocór​ką.Chcia​łemgoznisz​czyć,za​braćcigo,takjakonza​-
brałwszyst​komnie.

–Acociza​brałmójoj​ciec,pa​nieSan​tos?
–Całymójświat.
–Ajed​naksto​isztu​tajod​ro​dzo​ny.
Do​pie​rowtejchwi​liuświa​do​miłso​bie,cousły​szał.San​tos.
–Skąd…?
– Gdy ja wpa​da​łam w two​je wpraw​ne ra​mio​na, Jo​van od​kry​wał twój praw​dzi​wy

świat. Jesz​cze w Zan​zi​ba​rze ka​za​łam mu spraw​dzić hi​sto​rię San​tos Dia​monds. To
przezto,jaknamniepa​trzy​łeś,gdymia​łamnaso​bietenna​szyj​nik.Niemo​głamza​-
po​mnieć tej nie​na​wi​ści w two​im spoj​rze​niu. Czy mo​żesz uwie​rzyć, że Jo​van też
mnieokła​mał?Jesz​czedłu​gomutegonieza​po​mnę.

Wie​rzy​łaJo​va​no​wibez​gra​nicz​nieiza​czę​łateżufaćNi​ko​wi,apo​temjejświatroz​-

sy​pałsięwgru​zy.Te​razni​ko​mujużniepo​tra​fi​łauwie​rzyć.

– Mó​wił, że nie ma po​ję​cia, co się sta​ło z San​tos Dia​mods, a oka​zu​je się, że on

samtambył.

Nikzmarsz​czyłbrwiigwał​tow​niepo​trzą​snąłgło​wą.

–Wdomu?Nie.Roz​po​znał​bymgo.
Aleczyrze​czy​wi​ściebygoroz​po​znał?Trzy​na​ścielattodużocza​su.Nikwów​czas

nie wi​dział wszyst​kie​go do​kład​nie, a kie​dy spo​tkał Jo​va​na w Zan​zi​ba​rze, był zbyt
za​ję​tyzma​ga​niemsięzza​zdro​ścią,bypo​pa​trzećnanie​gowod​dzie​le​niuodPii.

–Byłtam.My​ślał,żewte​dyzgi​ną​łeś.
Zda​wa​łomusię,żejejzbro​jaza​czy​nasięnie​cokru​szyć,alegdypod​niósłwzrok,

zdałso​biespra​wę,żeonana​wetnanie​goniepa​trzy.Jejtwarzwciążbyłanie​prze​-
nik​nio​na, w oczach nie było bla​sku, a na twa​rzy uśmie​chu. On sam to wszyst​ko
znisz​czył.Za​schłomuw gar​dle.Nieroz​po​zna​wałtego czło​wie​ka,któ​rymsięstał,
czło​wie​ka,któ​rychciałsięmścićnanie​win​nejko​bie​cie.Czyż​bylatapie​lę​gno​wa​nia
nie​na​wi​ści,ob​se​syj​ne​gomy​śle​niaoze​mściezmie​ni​łygowtakąpod​łąisto​tę?

–Wiem,żemójoj​ciecpro​wa​dziłbrud​nągręztwo​imiwiem,żetwoiro​dzi​cetam​-

te​godniazgi​nę​li.–Głosjejsięza​ła​mał.–Ibar​dzomiprzy​krozpo​wo​dutwo​jejstra​-
ty…zpo​wo​dutegowszyst​kie​go.Aletyl​kotylewiem,apo​nie​ważJo​vanwziąłwtym
udziałdo​pie​ronasa​mymkoń​cu,toni​g​dyniedo​wiemsięwię​cej.Mogęciprzy​siąc,
że nie po​wiem o tym ni​ko​mu ani sło​wa. Chcę cię tyl​ko pro​sić, że​byś przez chwi​lę
po​roz​ma​wiałzJo​va​nem.Ka​za​nomutambyćiod​zy​skaćdługije​stemprze​ko​na​na,
żeto,cosięzda​rzy​ło,ni​g​dynieprze​sta​łogoprze​śla​do​wać.Chciał​bycięprze​pro​-
sić…wy​ja​śnić.

Jejgłoszu​peł​nieucichł.
Nikpa​trzyłnanią.Do​wie​dzia​łasięwła​śnie,żejejoj​ciecbyłchci​wymibez​względ​-

nym oszu​stem i pew​nie te​raz za​sta​na​wia​ła się, na ile w ogó​le go zna​ła. W cią​gu
dwu​dzie​stuczte​rechgo​dzinstra​ci​łaza​ufa​niedonie​gosa​me​go,doJo​va​naidoojca.
Czymoż​nasiędzi​wić,żebyłajakspa​ra​li​żo​wa​na?

Cier​pie​niewró​ci​łodonie​gozwie​lo​krot​nio​ne.Wy​cią​gnąłręceiob​jąłjejtwarz.
–Pia,bo​ni​ta,takmiprzy…
Wy​rwa​łasię,cof​nę​łaiszyb​koza​mru​ga​ła.
–Pro​szę,niedo​ty​kajmnie.Niewiemjuż,kimje​steś.–Przy​gry​zławar​gę.–Nie

mam po​ję​cia, z kim by​łam w łóż​ku i co było praw​dą, je​śli w ogó​le była tam ja​kaś
praw​da,acooszu​stwem.

Nikmiałwra​że​nie,żesiędusi.
–Pia,pro​szę,po​zwólmiwy​ja​śnić…–wy​krztu​siłztru​dem.
–Nie.Jo​vancze​kapodwie​żąwczar​nejli​mu​zy​nie.Je​ślichcesz,mo​żeszznimpo​-

roz​ma​wiać.Mamszcze​rąna​dzie​ję,żeznaj​dzieszszczę​ściewswo​immał​żeń​stwie.–
Stłu​mi​łaszloch.–Że​gnaj,Nik–szep​nę​łajesz​czeiode​szłazwy​so​kounie​sio​nągło​-
wą.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Ciem​nośćza​pa​dłanadPa​ry​żem.
Wie​żaEif​flawzno​si​łasięwy​so​koidum​nie,ele​ganc​kopod​świe​tlo​naibłysz​czą​ca

jak obiet​ni​ca. Wy​glą​da​ła jak ilu​stra​cja do ro​man​tycz​nej po​wie​ści i nie wie​dzia​ła
otym,żenajejnaj​wyż​szympię​trzepo​zo​sta​łoroz​trza​ska​neser​cePii.

Przydrzwiachapar​ta​men​tusta​ływa​liz​ki.Piascho​wa​łaostat​niedo​ku​men​tydoak​-

tów​kiiza​su​nę​łaza​mek.

Wy​da​wa​łojejsię,żezwią​zekzEtha​nemza​koń​czyłsięnie​szczę​śli​wie,aletobyło

nicwpo​rów​na​niuztym,przezcoprze​cho​dzi​łate​raz.Cier​pie​nieinie​na​wiśćdosie​-
bieniechcia​łyustą​pić.Zu​peł​nieniebyłaprzy​go​to​wa​nanacha​os,jakiroz​pę​tałNik,
alegdyprzyj​rza​łasięwszyst​kie​mubli​żej,sta​łosiędlaniejja​sne,żeQVir​tusjużnie
ist​nie​je.Nieuda​łojejsiędo​trzy​maćobiet​ni​cyzło​żo​nejojcu.

Wpo​nu​rymna​stro​juopa​dłanasofę.Oj​ciec.Bły​sko​tli​wy,nie​prze​wi​dy​wal​nypo​to​-

mek dłu​giej li​nii Gre​ków aspi​ru​ją​cych do mia​na Ojca Chrzest​ne​go – fan​ta​stycz​nie
bo​ga​tychinie​ty​kal​nychprze​stęp​ców.Jaktomoż​li​we,żeniemia​łaoni​czympo​ję​cia?
Ow​szem, był twar​dy i bez​li​to​sny, ale szcze​rze wie​rzy​ła, że w grun​cie rze​czy był
uczci​wym czło​wie​kiem. Przy​jął ją do sie​bie, oca​lił jej ży​cie, a ona przez wie​le lat
pró​bo​wa​łamuzatood​pła​cić,za​słu​żyćnato,bymógłbyćzniejdum​ny.Nicjed​nak
niebyłowy​star​cza​ją​codo​bre.Bezwzglę​dunato,coosią​gnę​łaiilepie​nię​dzyzgro​-
ma​dzi​ła, wciąż czu​ła się brud​na i spla​mio​na. A te​raz na myśl o tym czu​ła wście​-
kłość.Jakśmiałna​zy​waćjąśmie​ciem,sko​rosamżył,jakżył?Onaprzy​naj​mniejmia​-
łaswójho​noriuczci​wość.Czytoniebyłowar​tewię​cejniżdo​la​ry?

Gło​śne stu​ka​nie do drzwi ode​rwa​ło ją od uża​la​nia się nad sobą. Wsu​nę​ła ręce

wrę​ka​wypłasz​cza,się​gnę​łapoak​tów​kęipod​nio​słasię.Mu​sia​łazdą​żyćnasa​mo​lot.
Drzwijed​nakotwo​rzy​łysię,za​nimzdą​ży​ładonichpo​dejść.Sta​nę​łajakwry​ta,prze​-
ko​na​na,żezwo​dzijąwła​snazdra​dziec​kawy​obraź​nia.

Ale nie. Na​praw​dę tu był. Stał w pro​gu w tym sa​mym płasz​czu co po​przed​nio

izocza​mipeł​ny​micier​pie​nia.Wy​da​wałsiębar​dzoznu​żo​ny.Ni​g​dynieprzy​szło​byjej
gło​wy,żeNi​can​droCa​rval​homożetakwy​glą​dać.Zwy​klespra​wiałwra​że​niebły​sko​-
tli​we​golek​ko​du​cha.Mia​łaocho​tęwziąćgowra​mio​na,po​gła​dzićpowło​sachipo​-
cie​szyć,choćtoprze​cieżonchciałjąwy​ko​rzy​staćizma​ni​pu​lo​wać.Aonapo​zwo​li​ła
natodru​giiostat​nirazwży​ciu.

–Cotyturo​bisz,Nik?–za​py​ta​ła,uno​szącwy​żejgło​wę.–Chy​baniemamjużnic,

cze​gomógł​byśpra​gnąć.

–Czymogęwejśćnachwi​lę?–Gdysięza​wa​ha​ła,wjegooczachpo​ja​wiłsiębła​-

gal​nywy​raz.–Pro​szę,qu​eri​da,mu​szęztobąpo​roz​ma​wiać.Mu​szęciwy​ja​śnić…To
do​ty​czyrów​nieżGold​smi​tha.Przy​naj​mniejtyleje​stemciwi​nien.

Ow​szem, był jej to wi​nien. Nie za​my​ka​jąc drzwi, prze​szła do sa​lo​nu, opar​ła się

owiel​kieoknoiskrzy​żo​wa​łara​mio​nanapier​siach.Wszedłzaniąnie​pew​nieista​nął
widen​tycz​nejpo​zy​cjijakona,opar​tyostół.

–QVir​tus–po​wie​działsta​now​czo.Tobyłaostat​niarzecz,jakąPiaspo​dzie​wa​ła

sięusły​szeć.

– Ach, tak. Plot​ki, któ​re do​pro​wa​dzi​ły do upad​ku klu​bu. Więk​szość z nich była

praw​dzi​wa.Atyjaksą​dzisz?

– Tak, ale mu​si​my coś zro​bić, bo ina​czej klub prze​sta​nie ist​nieć. Chy​ba o tym

wiesz?

–Oczy​wi​ście,żewiem.Do​pro​wa​dzi​łeśdotego,żeczłon​ko​wieprze​sta​limiufać,

choćna​wetniemająpo​ję​cia,kimje​stem.

–Wła​śnietuleżyod​po​wiedź.Pia,mu​siszsięujaw​nić.Mu​si​mytoza​pla​no​wać.
–My?–za​śmia​łasięgorz​ko.–Niemażad​ne​go„my”,Ni​can​dro,ajaniemogęsię

ujaw​nić, bo wte​dy stra​cę wszyst​ko. Choć wła​ści​wie ja​kie to ma te​raz zna​cze​nie?
Itakjużwszyst​kostra​ci​łam.–Uświa​do​mi​łaso​bie,żeniemożegozatowi​nić.Stra​-
ci​łatakwie​lewcią​gujed​nejnocyprzezchci​wośćojca.–Sta​reza​sa​dyklu​busta​no​-
wią, że może go pro​wa​dzić tyl​ko męż​czy​zna z ro​dzi​ny Me​ri​sich, a moja prze​-
szłość… – prze​łknę​ła. – Jest brud​na, wiesz o tym. Nie wi​nię cię za to. Może cię
zresz​tą wi​nię, ale nie nie​na​wi​dzę. Ro​zu​miem, co tobą kie​ro​wa​ło, ale nie chcę cię
wię​cejwi​dzieć,więcje​ślityl​kopotoprzy​sze​dłeś…

–Pia,po​słu​chajmnie.–Wjegogło​sieznówza​brzmiałwład​czyton.–Sta​reza​sa​dy

klu​busąar​cha​icz​neiwła​śnietypo​win​naśjezmie​nić.Totysta​no​wisztampra​wo,
więcstańprzednimiwszyst​ki​miipo​każsię.Wtenspo​sóbstłu​miszwszyst​kieplot​-
ki.Za​rę​czamci,żeniktroz​sąd​nynieodej​dzie,awnaj​gor​szymwy​pad​kuzczłon​ko​-
stwazre​zy​gnu​jekil​kutro​glo​dy​tów.Kogotoobej​dzie?Świa​do​mość,żeuste​rustoi
ko​bie​ta, któ​rej mogą za​ufać, dla więk​szo​ści człon​ków bę​dzie waż​niej​sza niż duch
brud​ne​goprze​stęp​cy.

–Mojaprze​szłośćniejestowie​lelep​sza.
–Prze​stań–po​wie​działNiktwar​do.–Niepo​rów​nujsiędonie​go.Niepo​zwo​lęna

to.Wiesz,comy​ślę?

–Jani​g​dyniewiem,comy​ślisz,Nik.Niepo​tra​fięcięod​czy​tać.
–Samachy​bawiesz,żemo​głaśtakzro​bićjużwcze​śniej,alenie​wąt​pli​wiewie​rzy​-

łaś, że nie je​steś wy​star​cza​ją​co do​bra. My​ślę, że to wina two​je​go ojca. To on cię
prze​ko​nał,żepo​win​naśsięwsty​dzićswo​jejprze​szło​ściza​miastczućdumęztego,
kimsięsta​łaś.

Kie​dy mó​wił tym to​nem, onie​śmie​lał ją. Zmarsz​czy​ła brwi i za​sta​no​wi​ła się nad

tym,copo​wie​dział.

–Niewi​dzisz,żetencho​ler​nyhi​po​kry​tawciążkon​tro​lu​jecięzzagro​bu?Za​pra​co​-

wu​jeszsięnaśmierć,jak​byśwciążpró​bo​wa​łamuudo​wod​nićswo​jąwar​tość,iukry​-
wasz się za za​sło​ną wsty​du, choć je​steś pew​nie jed​ną z naj​bo​gat​szych i od​no​szą​-
cychnaj​więk​szesuk​ce​syko​bietnaświe​cie.

Ogłu​szo​na, za​mru​ga​ła po​wie​ka​mi. Miał ra​cję. Przez cały czas pra​co​wa​ła, jak​by

ża​den suk​ces jej nie za​do​wa​lał. Dla​cze​go nie mia​ła​by so​bie po​zwo​lić na odro​bi​nę
dumyzsie​bie,za​po​mniećoprze​szło​ściiru​szyćda​lej?

–Maszwię​cejsiłyigod​no​ściniżwięk​szośćmęż​czyzn,ja​kichznam.Niemampo​-

ję​cia,jakcisięuda​jepro​wa​dzićtewszyst​kiefir​myijesz​czeklub.–Nikprzy​su​nął
sięnie​cobli​żej.Najegotwa​rzyod​bi​jałsięwy​raź​nypo​dziw.–Je​stemzcie​biebar​-
dzodum​ny.

–Niemówtak–od​rze​kłaza​ła​mu​ją​cymsięgło​sem.
Pod​szedłjesz​czeokrok,ob​jąłjejtwarzipo​gła​dziłkciu​ka​mipopo​licz​kach.
–To,codocie​bieczu​łem,to,jakciępra​gną​łem,niebyłokłam​stwem.Ni​g​dynie

pra​gną​łemżad​nejko​bie​tytakjakcie​bie,Pia.Topraw​da.Niemyśl,żenicdlamnie
niezna​czy​łaś.

Roz​pacz​li​wiepra​gnę​łajegodo​ty​kuiprzy​ła​pa​łasięnatym,żewtu​latwarzwjego

dłoń.Bar​dzochcia​łamuwie​rzyć,aleniepo​tra​fi​łasięnatozdo​być.

–Po​wi​nie​neśjużiść.–Chcia​ła,żebyjejgłosza​brzmiałtwar​do,alena​brzmia​łybył

emo​cja​mi.Pro​szę,idźstąd,my​śla​ła.Dla​cze​gomu​sia​łasięza​ko​chaćwmęż​czyź​nie,
któ​ryprzezcałyczasjąwy​ko​rzy​sty​wałizadzie​sięćdnimiałsięoże​nićzinnąko​-
bie​tą?

– Pia. – Uca​ło​wał jej skroń i po​li​czek, a po​tem po​pa​trzył jej w oczy. Do​strze​gła

wjegooczachcier​pie​nierów​nejejwła​sne​muina​glesło​wapo​pły​nę​łyzjejust.

–Przy​kromi,żestra​ci​łeśwtenspo​sóbro​dzi​ców.Przy​kromi,żeznisz​czo​notwo​je

ma​rze​nia,całetam​toży​cie.Alecie​szęsię,bar​dzosięcie​szę,żezna​la​złeśwso​bie
siłę,byza​cząćwszyst​koodpo​cząt​ku.

–Pia…
–Weźślubzeswo​jąna​rze​czo​nąibądźszczę​śli​wy.Jateżbędę.
Cof​nąłsięgwał​tow​nieiwy​rzu​ciłdło​niewpo​wie​trze.
–Dios,Pia,jawca​lesięniezgo​dzi​łemzniąże​nić!Gdy​bymsięzgo​dził,toniepo​-

szedł​bymztobądołóż​ka.Ka​za​łemGold​smi​tho​wiwy​co​faćtooświad​cze​nieipo​wie​-
dzieć,żepro​wa​dzi​myroz​mo​wy,botakwy​glą​dapraw​da.

Wi​dzia​łatowwia​do​mo​ściach,aleprze​czy​taćausły​szećtozjegowła​snychustto

byłydwieróż​nerze​czy.

–Roz​mo​wy,fu​zja.Na​praw​dęchcesztozro​bićwtakispo​sób,nazim​no?–Tozu​-

peł​niedonie​goniepa​so​wa​łoiniemia​łożad​ne​gosen​su,chy​baże…–Ko​chaszją?–
szep​nę​ła.

–Nie,nieko​chamjej.Chcęod​zy​skaćSan​tosDia​mondsiod​daćdziad​ko​wi,za​nim

jegorów​nieżstra​cę.Obie​ca​łemmuto.

Zmarsz​czy​ła brwi, pró​bu​jąc zro​zu​mieć, co on mówi, ale za​nim zdą​ży​ła o co​kol​-

wiekza​py​tać,onznówwy​rzu​ciłra​mio​nawpo​wie​trzeztąbra​zy​lij​skąpa​sją,któ​rą
takwnimko​cha​ła.

–Dodia​bła,janiechcęsiętakczuć!
–Jak?
–Niechcęczućtegocier​pie​nia,kie​dypa​trzęnacie​bie.Niechcęob​se​syj​niemy​-

ślećotym,żemógł​bymwziąćcięwra​mio​na.Je​steśjakpo​wie​trze,bezktó​re​gonie
mogę od​dy​chać. Omal nie eks​plo​du​ję za każ​dym ra​zem, kie​dy cię do​ty​kam, wi​dzę
twójuśmiechiwiem,żezachwi​lętowszyst​kosięskoń​czy.

Ser​cebiłojejtakszyb​ko,jak​byzachwi​lęmia​łaze​mdleć.
–Pia.
Do​padł do niej z szyb​ko​ścią hu​ra​ga​nu, wsu​nął dło​nie w jej wło​sy i zmiaż​dżył jej

ustaswo​imi.Po​czu​łanaję​zy​kusło​nysmakiprze​sta​łasięopie​rać,po​zwa​la​jąc,żeby
prze​lałwniąswójżaligniew.

Do​tar​lidołóż​kamoc​no wsie​biewtu​le​ni,go​rącz​ko​wo pró​bu​jącdaćso​biepo​cie​-

chę.Nikpo​ru​szałsięnaprze​mianbar​dzopo​wo​li,apo​temznówgo​rącz​ko​woipo​-

spiesz​nie,wzbu​dza​jącwniejmi​lionemo​cji.

–Toniemia​łotakwy​glą​dać–szep​nąłzusta​miprzyjejszyi,wdy​cha​jącjejza​pach.
Toniebyłyanimi​łość,aniseks.Tobyłopo​że​gna​nie,pod​czasktó​re​goNikwy​ry​wał

jejdu​szęzcia​ła.

–Pro​szę,po​wiedz,żecięnieskrzyw​dzi​łem.
Na​de​szłajejko​lejnałzy.Przy​ci​snę​łagodosie​bie,żebyniewi​działjejścią​gnię​tej

twa​rzy.

–Nieskrzyw​dzi​łeśmnie.Niemógł​byśmnieskrzyw​dzić–wes​tchnę​ła.Kłam​stwa

wy​pły​wa​łyzniejrów​nieła​twojakłzy.

–Wo​lał​bymumrzeć–od​rzekł.
Gdysięobu​dzi​ła,jużgoniebyło,awjejser​cują​trzyłsięchłód,mro​żącjenabry​-

łęlodu.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Avôpo​stu​kałgowra​mięiNikwró​ciłdorze​czy​wi​sto​ści,choćwciążczułnaustach

smakiza​pachPii.

Mi​nę​łodzie​sięćdni.Miałna​dzie​ję,żeprzeztenczastę​sk​no​tazbled​nie.Wie​dział,

że pra​gnie​nie może wy​pa​lić od środ​ka, ale nie miał do​tych​czas po​ję​cia, że po​tra​fi
teżznisz​czyćreszt​kiroz​sąd​ku,zła​maćwszel​kieza​po​ry,dzię​kiktó​rymfunk​cjo​no​wał
wspo​łe​czeń​stwie,ipo​zo​sta​wićtyl​kopry​mi​tyw​nyrdzeń–ne​an​der​tal​czy​kapło​ną​ce​-
gopo​trze​bąpo​sia​da​nia.

Ob​ró​ciłsięipo​dałdziad​ko​wikie​li​szekko​nia​ku.
–Wła​śnieprzy​szłaprze​sył​kadlacie​bie.Otwórzją.
Nikna​wetniespoj​rzałwstro​nępo​tęż​ne​gosta​re​gosto​łuwga​bi​ne​cieGold​smi​tha.
–Nie,niechElo​isaotwie​rapre​zen​ty.
Ko​bie​tylu​bi​łyta​kierze​czy,aonnieukry​wał,żeżenisięzniątyl​kodlama​jąt​ku

i bez​pie​czeń​stwa. Po raz pierw​szy za​sta​no​wił się, ja​kim bę​dzie mę​żem. Z pew​no​-
ściąuczci​wym.Wspie​ra​ją​cym?Po​sta​rasię.Ko​cha​ją​cym?Ho​no​ro​wym?Czymoż​na
byćwier​nym,po​ślu​bia​jącjed​nąko​bie​tę,ama​rzącoin​nej?Ude​rzy​łogoto,żepró​-
bu​jeoszu​kaćsamsie​bie.

–Toniejestpre​zentślub​ny.
– Kie​dy zo​sta​łeś ja​sno​wi​dzem, Avô? – Przez cały dzień pró​bo​wał żar​to​wać, ale

wie​dział,conad​cho​dzi,iwie​dział,żeniedasiętegodłu​żejuni​kać.Avôwresz​ciedo​-
padłgosamnasam.

Wciem​no​brą​zo​wychoczachMat​teaSan​to​sabły​snę​łairy​ta​cja.
–Nieje​steśażtakido​ro​sły,że​bymniemógłprze​trze​paćciskó​ry,chłop​cze.
Aku​rat,po​my​ślałNik.Dzia​dekni​g​dynietknąłgona​wetpal​cem.
– Chciał​bym się wresz​cie do​wie​dzieć, co my tu ro​bi​my, bo dla mnie wy​glą​da to

tak,jak​byktośprzy​kła​dałcipi​sto​letdogło​wy,aje​stemjużzasta​ry,byznówskła​-
daćcięzka​wał​ków.

– Po​przed​nim ra​zem nie pro​si​łem, że​byś mnie skła​dał – od​ciął się Nik i na​tych​-

miastpo​ża​ło​wałtychsłów.

–Wiem.Zmu​si​łemciędotego.Ka​za​łemcista​nąćnanogiiiśćprzedsie​bie,żeby

niepo​zwo​lićtymdra​niomwy​grać.Ka​za​łemcizna​leźćcoś,dlacze​gomógł​byśżyć.

–Izna​la​złem.
Dzia​dekro​ze​śmiałsięgorz​ko.
–Ze​mstę.Do​brzewiem,cocięna​pę​dza,chłop​cze.Za​wszewie​dzia​łem.Ipo​zwa​-

la​łemcinato.Chy​bacięna​wetza​chę​ca​łem.Poto,że​byśru​szyłzmiej​sca.–Głos
Avôza​ła​małsię.–Że​byśza​cząłjeść,spaćiwsta​waćranozłóż​ka,że​bymniestra​cił
jesz​czecie​bie.

Oczydziad​kaza​czę​łysięna​peł​niaćłza​mi.
–Je​stemciwdzięcz​ny,Avô–po​wie​działNikześci​śnię​tymser​cem.
–Na​praw​dę?Bodlamniewy​glą​datotak,jak​byśpopro​stuwy​bie​rałinnyro​dzaj

śmier​ci.Dłuż​szetor​tu​ryipo​wol​niej​szecier​pie​nie.Rów​niedo​brzemógł​byśumrzeć
natejpod​ło​dzera​zemzmojącór​kąitymjejbez​u​ży​tecz​nymmę​żem.

Popo​licz​kudziad​kaspły​nę​łałza.Tobyłoostat​nieźdźbło,któ​reprze​wa​ży​łosza​lę.
–Chcia​łemcityl​kozwró​cićto,costra​ci​łeś–po​wie​działNikgło​semna​brzmia​łym

odemo​cji.–San​tosDia​monds,utra​co​neim​pe​rium.

–Topre​tek​sty.
–Nie!
–Tak.Nieje​steśswo​imoj​cem.
Nikode​rwałsięodwi​tra​żo​we​gookna,zaktó​rymwbrewpro​gno​zompo​go​dywi​-

sia​łyczar​no-sza​rebu​rzo​wechmu​ry.

–Niechcęroz​ma​wiaćomoimojcu.
–Alemożejachcę.
–Pro​szę,nie–po​wtó​rzyłNic.–Niedzi​siaj.
–Ni​can​dro.Stra​ci​łemcór​kęiniemo​żeszmijejzwró​cić.Aje​ślitozro​bisz,tostra​-

cęrów​nieżcie​bie.Czyna​praw​dęmy​ślisz,żepie​nią​dzeibry​lan​tymogąod​ku​pićdu​-
szę i za​stą​pić mi​łość? Mó​wię ci, że nie! – wy​krzyk​nął Avô. – To nie​moż​li​we. Więc
jesz​czerazciępy​tam,comyturo​bi​my?

–Gold​smithjestwła​ści​cie​lemSan​tosDia​monds,ajegocór​kabę​dziedo​brążoną–

po​wtó​rzyłNikjakau​to​mat.

–Zpew​no​ściąby​ła​bydo​brążonądlawie​lumęż​czyzn,aleniedlacie​bie.Acodo

San​tosDia​monds,kogotoob​cho​dzi?Prze​stańotymmy​śleć.Albobę​dzieszwiecz​nie
żyłwcie​niachprze​szło​ści,alboroz​pocz​niesznowyroz​dział.

Nikza​ci​snąłpo​wie​kiipo​chy​liłgło​wę.Na​razzro​zu​miałja​sno,żetrzy​małsięmy​śli

o San​tos Dia​monds jak koła ra​tun​ko​we​go, de​spe​rac​ko pró​bu​jąc do​pro​wa​dzić do
koń​cagrę,naktó​rąpo​świę​ciłtylelat,bowprze​ciw​nymra​zieoka​za​ło​bysię,żeto
wszyst​koni​cze​muniesłu​ży​ło.Icomuwte​dyzo​sta​wa​ło?

Pia,szep​nąłci​chygłoswjegogło​wie.Mógł​byspę​dzićzniącałeży​cie,oileona

jesz​czegoze​chce.Czyna​praw​dęod​szedłodje​dy​nejko​bie​ty,jakąpo​tra​fiłpraw​dzi​-
wieko​chać?Niezdzi​wił​bysię,gdy​byjużniechcia​łaznimroz​ma​wiać.

–Bojęsię–po​wie​działci​cho.
– Dru​gą stro​ną lęku jest wol​ność, chłop​cze. Do​pie​ro kie​dy prze​sta​je​my się bać,

za​czy​na​myżyć.Maszte​razszan​sęzna​leźćpraw​dzi​weszczę​ście.Chciał​bymzo​ba​-
czyćcięszczę​śli​we​go,za​nimodej​dę.Myśl,żenaświe​ciejestktoś,kogozanicnie
chciał​byśstra​cić,atyje​steśgdzieśin​dziej,tonie​wy​obra​żal​natra​ge​dia.

Człon​ko​wieQVir​tussie​dzie​lido​ko​ławiel​kie​gosto​łukon​fe​ren​cyj​ne​go.Jed​nokrze​-

słobyłopu​steiPiabar​dzosięztegocie​szy​ła.Niebyłapew​na,czywy​star​czy​ło​by
jej sił, by zro​bić to, co za​mie​rza​ła zro​bić, w obec​no​ści Nika. Tego ran​ka wi​dzia​ła
wga​ze​tachzdję​ciaszczę​śli​wejparypod​czasuro​czy​stejko​la​cji.Wi​docz​nieza​le​ża​ło
munatejko​bie​cie,sko​roniezre​zy​gno​wałześlu​buna​wetpootrzy​ma​niuprze​sył​ki
odniej.Dłu​gowal​czy​łazeswo​imser​cemisu​mie​niem,bypod​jąćtęde​cy​zję.Wkoń​-
cuser​cezwy​cię​ży​łoipo​je​cha​łazwi​zy​tądojegodziad​ka.

Uśmiech​nę​łasięnamyśloMat​teoSan​to​sie.Na​wetposie​dem​dzie​siąt​cebyłude​-

rza​ją​cymmęż​czy​zną.Po​czę​sto​wałjądżi​nemzru​mem,po​wie​dział,żemaikręipo​-
ca​ło​wałnapo​że​gna​nie.Niebyłotrud​nogopo​lu​bić.Gdydałamudia​men​ty,uści​snął

ją moc​no i w jego oczach bły​snę​ły łzy. A gdy prze​ka​za​ła mu wia​do​mość dla Nika,
mru​gnąłdoniejpo​ro​zu​mie​waw​czo.Wie​lo​krot​niejąprze​pi​sy​wa​ła,żebyżad​neemo​-
cjenieprze​cie​kłynapa​pier.Pro​si​ła,byza​py​tałGold​smi​tha,iledo​kład​niewy​no​szą
jegoudzia​ływSan​tosDia​monds.

Je​ślioniącho​dzi​ło,prze​szłośćbyłaza​mknię​ta.Te​raztrze​babyłoza​jąćsięprzy​-

szło​ścią. Od Nika do​sta​ła siłę i dumę, któ​ra po​zwo​li​ła jej te​raz sta​nąć przed tymi
wszyst​ki​miludź​mi.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dech,wy​pro​sto​wa​łasię,prze​szłaprzezpo​dwój​nedrzwiista​nę​-

ła w świe​tle. Do​ko​ła sto​łu roz​le​gły się zdu​mio​ne wes​tchnie​nia. To była re​wo​lu​cja,
nowypo​czą​tekdlawszyst​kich.Pianieza​mie​rza​łasięjużukry​wać.Niechcia​łajuż
być Olym​pią Me​ri​si, dziew​czy​ną o nie​ja​snym po​cho​dze​niu, któ​ra mia​ła za​stą​pić
swo​je​muojcusyna.Niechcia​łasie​dziećwwie​żyzko​ścisło​nio​wejzaza​sło​nąwsty​-
du.Chcia​łaścią​gnąćtęostat​niąza​sło​nęista​nąćnasce​niewświe​tle.Na​wetgdy​by
klubmiałprzeztoupaść,wyj​ściezcie​niabyłodlaniejważ​niej​szeniżdo​trzy​ma​nie
sło​wada​ne​goczło​wie​ko​wi,któ​rybezmru​gnię​ciaokiemznisz​czyłro​dzi​nę,byna​sy​-
cićwła​snąchci​wość.

Mimowszyst​koko​cha​łaojca.Oca​liłją,dałjejprzy​szłość.Alepodwu​na​stula​tach

spła​ci​ławkoń​cuswójdług.Te​razmo​głażyćdlasie​bie.

Sta​nę​łaprzedob​cią​gnię​tymskó​rąkrze​słemzwy​so​kimopar​ciem.Wy​glą​da​łojak

nie​do​rzecz​ny tron. Po​my​śla​ła, że wy​rzu​ci je przy pierw​szej oka​zji. W tym po​ko​ju
wszy​scysąso​bierów​ni.

– Do​bry wie​czór – po​wie​dzia​ła do​no​śnie, wio​dąc wzro​kiem po wszyst​kich twa​-

rzach.–Je​stemZeu​semisą​dzę,żemamywie​lesprawdoomó​wie​nia.

Skoń​czy​łamó​wićiobe​szłado​ko​łastół,wy​mie​nia​jączkaż​dymzobec​nychuścisk

dło​ni.Byłatoobiet​ni​ca,żebezwzglę​dunato,cosiędzia​łowcze​śniej,zajejka​den​-
cjiklubbę​dziepro​wa​dzo​nyuczci​wie.

Gdy w koń​cu drzwi się za nią za​mknę​ły, Nik skrzy​żo​wał ra​mio​na na pier​si, by

ukryćichdrże​nie.Nieza​uwa​ży​łago;wogó​leniespoj​rza​ławtęstro​nę.Stałopar​ty
o stół kon​fe​ren​cyj​ny, któ​ry bo​le​śnie wrzy​nał mu się w kość ogo​no​wą. Nie był pe​-
wien,czypo​wi​nienjąodrazupo​rwaćwra​mio​na,alezwa​żyw​szynato,żeprzy​je​-
chałtupro​stozod​wo​ła​ne​gowostat​niejchwi​liślu​bu,uznał,żele​piejbę​dzieroz​ma​-
wiaćzniąła​god​nie.

Ale wszyst​kie jego po​sta​no​wie​nia wzię​ły w łeb, kie​dy Pia bez​wład​nie opar​ła się

odrzwi,naj​wy​raź​niejpró​bu​jącnieosu​nąćsięnapod​ło​gę.

–Wy​glą​da​łaśwspa​nia​le,qu​eri​da.
Po​de​rwa​ła się tak gwał​tow​nie, że ude​rzy​ła gło​wą o drzwi, po czym osu​nę​ła się

mięk​koiklap​nę​łanapod​ło​gę.Nikztru​dempo​wstrzy​małsze​ro​kiuśmiech.

–Co…cotyturo​bisz?–wy​ją​ka​ła,pró​bu​jącsiępod​nieść.
Do​pie​rote​razode​rwałsięodsto​łu.
– Czy nie po​wi​nie​neś ra​czej być… – za​wa​ha​ła się, jak​by szu​ka​ła od​po​wied​nie​go

sło​wa–wpo​dró​żypo​ślub​nejalbowłóż​kuzżoną?

–Po​dró​żepo​ślub​nesądlalu​dzi,któ​rzywzię​liślub,Pia.
Moc​nowbi​łapal​cewdrew​nia​nąbo​aze​rię.Nikru​szyłwjejstro​nę.
–Zo​stańtam,gdzieje​steś,Lo​bi​so​mem.

–Lek​cjanu​merje​den–oznaj​miłwład​czo.–Nieje​steśmojąsze​fo​wą.
–Wra​cajdoswo​jejżonyizo​stawmniewspo​ko​ju–wy​krztu​si​ła.
–Niemamżad​nejżony.
–Acosięsta​ło?Uświa​do​mi​łaso​bie,żewy​cho​dzizawil​kawowczejskó​rze?
–Nie.Do​wie​dzia​łasię,żeko​chamko​gośin​ne​go.
–Ktojejtopo​wie​dział?
–Ja.
Piaza​mru​ga​łazoszo​ło​mie​niem.
–Aha.Prze​czy​ta​łeśmojąwia​do​mośćiuświa​do​mi​łeśso​bie,żetopu​łap​ka,więcsię

wy​co​fa​łeś,tak?Bied​nako​bie​ta.Pew​niezła​ma​łeśjejser​ce.

–Niezła​ma​łemjejser​ca.Żad​neznasnieko​cha​łodru​gie​go.Za​raz.Wia​do​mość?

Jakąwia​do​mość?Ijakapu​łap​ka?

Piawy​dę​łausta.
–Niedo​sta​łeśdziśranomo​jejwia​do​mo​ści?
–Nie.Na​pi​sa​łaśdomnie?Cotambyło?Po​wiedz!
Po​wo​lipo​trzą​snę​łagło​wą.
–Chy​baciniepo​wiem.Naj​pierwtymipo​wiedz,dla​cze​gotuje​steś?
Cier​pli​wośćNikabyłajużnawy​czer​pa​niu.Prze​sko​czyłprzezstółiprzy​parłjądo

ścia​ny.

– Tak jest o wie​le le​piej. Wiesz prze​cież, że wolę oso​bi​ste kon​tak​ty – mruk​nął,

opie​ra​jącdło​nienaścia​niepoobustro​nachjejgło​wy.Piapró​bo​wa​łagoode​pchnąć,
alena​wetniedrgnąłzmiej​sca.

–Dla​cze​goniewzią​łeśślu​bu?
Po​ło​żyłdłońnajejpo​licz​kuide​li​kat​niepo​ca​ło​wałjejskroń.
– Bo po​zna​łem nie​zwy​kłą ko​bie​tę, zu​peł​nie inną niż wszyst​kie, któ​re zna​łem

wcze​śniej,iprze​stra​szy​łemsię,anieprzy​wy​kłemdotegouczu​cia.Po​wta​rza​łemso​-
bie,żetotyl​kośro​dekdoceluigdyza​cią​gnęjądołóż​ka,na​dej​dzieko​niecgry.Nie
chcia​łemprzy​znaćprzedsobą,żetako​bie​taskra​dłamiser​ce,ażwkoń​cuprze​sta​-
łemro​zu​mieć,cosiędzie​je.

Po​pa​trzy​łananie​go,marsz​czącczo​ło.
–Wta​kimra​ziedla​cze​go…?
–Dla​cze​gozo​sta​wi​łemcięsamą,choćser​cemipę​ka​ło?
–Tak.
– Bo nie chcia​łem ta​kie​go mał​żeń​stwa, ja​kim było mał​żeń​stwo mo​ich ro​dzi​ców.

Mój oj​ciec miał ob​se​sję na punk​cie mat​ki. Był nie​wia​ry​god​nie za​bor​czy. To on
pierw​szywy​strze​liłwtympo​ko​ju,Pia.Za​biłmojąmat​kę.

–OmójBoże–szep​nę​łaPia.
–Tooj​ciecstra​ciłSan​tosDia​mondsprzeznie​uczci​wyza​kładza​war​tywQVir​tus.

O tym pew​nie wiesz, ale nie wiesz, że to były pie​nią​dze mo​jej mat​ki. To ona była
dzie​dzicz​ką.Oj​ciecmu​siałzmie​nićna​zwi​sko,żebyprze​jąćkon​tro​lęnadfir​mą.Zro​-
biłtobezwa​ha​nia,bomiałob​se​sjęnajejpunk​cie,aletobyłanie​zdro​wami​łość.Ka​-
załjąśle​dzić,kie​dywy​cho​dzi​łazdomu,do​sta​wałata​kufu​rii,je​ślichoć​byode​zwa​ła
siędoin​ne​gomęż​czy​zny,wrzesz​czałnaniąca​ły​migo​dzi​na​mi.Razna​wetza​mknął
jąnastry​chu,żebyniemo​gławyjść,aleimbar​dziejpró​bo​wałjąstłam​sić,tymbar​-
dziejonasiębun​to​wa​ła.Mia​łembar​dzonie​sta​bil​nydom.

–Totakjakja–szep​nę​ła.
–Wiem,bo​ni​ta.Czytwo​jamat​kajesz​czeżyje?
–Nie.Kil​kalattemuzmar​łaodprzedaw​ko​wa​nianar​ko​ty​ków.Potym,jakzo​sta​-

wi​łamnieprzeddo​memojca,ni​g​dyjejwię​cejniewi​dzia​łam.Dałjejpięć​dzie​siątty​-
się​cydo​la​rów,żebyznik​nę​ła.Wpe​wienspo​sóbczu​łam,żeje​stemmuwin​natepie​-
nią​dze.

–Twójoj​ciecni​g​dysięzniąnieoże​nił?
Piapo​trzą​snę​łagło​wą.
–DlaSan​to​sówmał​żeń​stwojestnacałeży​cie.Natympo​le​gałpro​blemzmo​imi

ro​dzi​ca​mi.Ist​nie​jepew​nale​gen​dazwią​za​naztymna​szyj​ni​kiem,któ​ramówi,żetyl​-
kopraw​dzi​wySan​tosmożeno​sićteklej​no​ty,boina​czejścią​gnienasie​biegniewbo​-
gów.Tosamosięzda​rzy,je​ślimał​żeń​stwoSan​to​sówzo​sta​nieze​rwa​ne.Za​wszemy​-
śla​łem,żetogłu​pieprze​są​dy,alegdyzo​ba​czy​łemjenatwo​jejszyi,chy​baodpo​cząt​-
ku wie​dzia​łem, że je​steś mi prze​zna​czo​na. To te klej​no​ty przy​pro​wa​dzi​ły cię do
mnie,Pia.

Spoj​rza​łananie​goroz​ja​rzo​ny​miocza​mi.
–Chy​baodpo​cząt​kuniecho​dzi​łocityl​kooze​mstę?
–Tak.–Usiadłnakrze​śleipo​sa​dziłjąso​bienako​la​nach,poczymmó​wiłda​lej:–

Gdy mój oj​ciec stra​cił fir​mę na rzecz two​je​go, lu​dzie Me​ri​sie​go przy​szli ode​brać
nampo​sia​dłośćina​szyj​nik.Moiro​dzi​ceokrop​niesiępo​kłó​ci​li.Wsze​dłemdodomu
iniewie​dzia​łem,cosiędzie​je.Oj​ciecbyłbar​dzozde​ner​wo​wa​ny,amat​kawrzesz​-
cza​ła,żemajużdo​syćiżegozo​sta​wia.–Przy​mknąłoczy,przy​wo​łu​jącwspo​mnie​-
nia.–Oj​ciecwy​cią​gnąłpi​sto​letzka​bu​ryjed​ne​gozlu​dziMe​ri​sich,ob​ró​ciłsięina
mo​ich oczach strze​lił jej pro​sto w ser​ce. W na​stęp​nej chwi​li za​pa​no​wa​ła pa​ni​ka,
wszy​scyza​czę​listrze​laćiktośgoza​bił.Ajaby​łemwsa​mymśrod​kutegowszyst​kie​-
go.Do​sta​łemkul​kęwple​cyido​pie​roporokuznówza​czą​łemcho​dzić.

–Takmiprzy​kro,Nik.
–Mu​sia​łemmiećja​kiśpo​wóddoży​cia.Chcia​łemod​na​leźćtwo​je​goojcaizmu​sić

go,żebyza​pła​ciłzaoszu​stwoizato,żeprzy​słałdonasgo​ry​li,przezktó​rychmójoj​-
ciecstra​ciłgło​wę.Dlamnietobyłotak,jak​byAn​to​nioMe​ri​sioso​bi​ściepo​cią​gnąłza
spust.Ży​łemtyl​kodlaze​mstyipoto,byod​zy​skaćSan​tosDia​monds.Takbyło,do​pó​-
kicięniespo​tka​łem.

–Szko​da,żewcze​śniejminieza​ufa​łeśiniepo​wie​dzia​łeśtegowszyst​kie​go.Te​raz

ro​zu​miem,dla​cze​gochcia​łeśsięzniąoże​nić.

–Cór​kaGold​smi​thajestmiłainie​śmia​ła.Wtymzwiąz​kunieby​ło​byza​zdro​ściani

za​bor​czo​ści. Ale wiesz chy​ba, ja​kie są wady bez​piecz​ne​go mał​żeń​stwa. Nie ma
wnimna​mięt​no​ścianiuwiel​bie​nia.Niemapo​czu​ciapust​ki,gdytadru​gaoso​bazni​-
ka.By​łemdzi​siajzcie​biebar​dzodum​ny.–Uca​ło​wałjejdłoń.–Takbar​dzozatobą
tę​sk​ni​łem,Pia.Umie​ra​łembezcie​bie.

–Jateżzatobątę​sk​ni​łam–po​wie​dzia​ładrżą​cymgło​semipo​ca​ło​wa​łago.
–Tomimusinara​ziewy​star​czyć.Możepo​czu​jeszdomniecoświę​cej,gdyznów

udamisięzdo​byćtwo​jeza​ufa​nie.

–Amożeko​cha​łamcięodpo​cząt​ku?
Ser​cenachwi​lęprze​sta​łomubić.
–Możeczynapew​no?

–Napew​no.
Nikpo​czułsiętak,jak​byuro​słymuskrzy​dła.
–Ajed​nakpo​zwo​li​ła​byś,że​bymsięoże​niłzinnąko​bie​tą?–mruk​nąłzna​głąiry​ta​-

cją.

Piapo​pa​trzy​łananie​goprze​kor​nie.
–Da​łamciwy​bór.Jani​g​dyniemia​łamwy​bo​ru,ażdodzi​siaj.Do​pie​rote​razzde​cy​-

do​wa​łamsięwyjśćzukry​ciaiprze​staćżyćwcie​niuojca.Odjegośmier​cina​praw​dę
my​śla​łam,żeje​stemjużwol​na,alemia​łeśra​cję,onwciążkon​tro​lo​wałmniezzagro​-
bu. Wciąż no​si​łam na so​bie pięt​no prze​szło​ści i ży​łam wsty​dem za​miast dumą
z tego, co uda​ło mi się osią​gnąć. – Po​chy​li​ła się i po​tar​ła no​sem o jego nos. – Ty
wpa​dłeśdomo​je​goży​ciajakhu​ra​ganiwy​cią​gną​łeśmniezklat​ki,wktó​rejsie​dzia​-
łam.Dla​te​gopo​sta​no​wi​łamdaćcidorękiwszyst​kiefak​tyipo​zo​sta​wićde​cy​zjęto​-
bie.

–Ja​kiefak​ty?
– Gold​smith cię oszu​kał. Ma tyl​ko czter​dzie​ści dwa pro​cent udzia​łów w San​tos

Dia​monds.

–Co?Tabrud​nawesz!Chy​bajed​nakroz​wa​lęmunos.Za​raz,aktomaresz​tę?
OczyPiiroz​bły​słyzza​do​wo​le​nia.
–Ty.
–Chy​babymotymwie​dział,qu​eri​da.
–Wie​dział​byś,gdy​bydzia​dek cipo​wie​dział,żedzi​siaj oósmejrano prze​pi​sa​łam

moje udzia​ły na cie​bie. Wszyst​kie pięć​dzie​siąt osiem pro​cent. San​tos Dia​monds
wró​ci​łowewła​ści​weręce.Da​łammuteżna​szyj​nik.

Nikza​nie​mó​wił.
–Niewie​rzę.Ko​chaszmnie!Sko​rotozro​bi​łaś,tozna​czy,żemnieko​chasz!
Ob​ję​łajegotwarzipo​ca​ło​wa​ławpo​li​czek,poktó​rymspły​wa​łałza.
–Zca​łe​goser​ca.Zdzi​wio​naje​stem,żenieod​ga​dłeśwcze​śniej.Wie​dzia​łeśchy​ba,

że wła​ści​cie​lem na​szyj​ni​ka za​wsze jest więk​szo​ścio​wy udzia​ło​wiec. Po​wi​nie​neś na
towpaśćjużwZan​zi​ba​rze.

Nikbez​rad​niewzru​szyłra​mio​na​mi.
–Wi​dzia​łemtamtyl​kocie​bie.
Piaza​śmia​łasię,wtu​la​jącsięwnie​go.
–Wyjdźzamnie,Pia.Pro​szę.
–Za​sta​no​więsię–obie​ca​łazsze​ro​kimuśmie​chem.

EPILOG

Rokpóź​niej

–Cośta​kie​go–uśmiech​nąłsięNar​ci​so,pod​no​szącwzroknabia​łeża​gleło​po​czą​-

cenawie​trze.Jachtśli​zgałsiępowo​dachpo​łu​dnio​we​goPa​cy​fi​ku.–Two​jażonaod
wczo​rajsku​pu​jeak​cjeOphio​nu.

Nikuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
–Tak.Ład​nałód​ka,co?
–Łód​ka…tak.Całeszczę​ście,żeje​steśnaj​bar​dziejpew​nymsie​bieiaro​ganc​kim

fa​ce​temnatejpla​ne​cie,bomógł​byśuznać,żeodzie​racięzmę​sko​ści.

–Ja​sne.–Rok,któ​rymi​nął,byłnaj​szczę​śliw​szywjegoży​ciuiNikwdal​szymcią​-

gubyłsza​leń​czoza​ko​cha​nywPii.

Nar​ci​sopo​pa​trzyłnajegosze​ro​kiuśmiech.
–Bar​dzosięcie​szę,sta​ry.Naj​wyż​szapora,że​byśsięstałuczci​wymfa​ce​tem.
Nikpo​gła​dziłkciu​kiemgru​bąpla​ty​no​wąob​rącz​kę.
Napo​cząt​kumiałwra​że​nie,żePiatrzy​magoza​wie​szo​ne​gonadprze​pa​ścią,ale

uda​łomusięopa​no​waćpa​ni​kę.Ro​zu​miał,żepo​trze​bo​wa​łacza​su,byna​braćdonie​-
goza​ufa​nia.Po​temza​ję​lisięin​te​re​sa​miizmia​na​miwklu​bie.Te​razQVir​tusniebył
jużklu​bemwy​łącz​niedladżen​tel​me​nów.Wyj​ściePiizcie​niaprzy​cią​gnę​łodonie​go
wie​leko​bietod​no​szą​cychsuk​ce​sywbiz​ne​sie.Po​rzu​ci​lirów​nieżar​cha​icz​neza​sa​dy
i ma​ski za​pew​nia​ją​ce ano​ni​mo​wość. Nikt już nie miał wąt​pli​wo​ści, że Q Vir​tus
przej​dziedohi​sto​riijakonaj​bar​dziejsza​cow​nyipre​sti​żo​wyzewszyst​kichklu​bów.
Towszyst​kosta​łosięmoż​li​wedzię​kiod​wa​dzePii.

Dla​te​go do​pie​ro te​raz miał oka​zję ją po​pro​sić, żeby przy​ję​ła na​zwi​sko San​tos.

Któżbypo​my​ślał,żeoso​ba,któ​rąchciałznisz​czyć,sta​niesiędlanie​gonaj​waż​niej​-
szympo​wo​demdoży​cia?

–Zda​jesię,żeje​stemcicoświ​nien.–Wy​jąłcośzkie​sze​niipo​wo​liroz​pro​sto​wał

pal​ce.Nar​ci​sospoj​rzałnajegodłońiwy​buch​nąłśmie​chem.

–Zło​taświn​ka!Zu​peł​nieza​po​mnia​łem.Nocóż,zpew​no​ściąrzu​ci​łacięnako​la​na.
– Kto kogo rzu​ca na ko​la​na? – za​py​ta​ła Pia, za​kra​da​jąc się od tyłu i obej​mu​jąc

Nikawpa​sie.Wtu​liłtwarzwjejwło​sy.

– Ja cie​bie. Tro​chę póź​niej, bo​ni​ta. – Wziął ją za rękę, ob​ró​cił twa​rzą do sie​bie

igwizd​nąłprze​cią​gle.–Amożepo​wi​nie​nemcięna​zy​waćAfro​dy​tą?

–Gdy​bymniebyłżo​na​ty…–wy​mam​ro​tałNar​ci​so.
–Tobymcięzwią​załiwrzu​ciłpodpod​kład–prze​rwałmuNik.
– Ten obo​wią​zek na​le​ży do mnie – ode​zwa​ła się Ruby. Do​łą​czy​ła do grup​ki

iszturch​nę​łaNar​ci​sawbrzuch.–Apanjestżo​na​ty,pro​szępana.

–Bar​dzoszczę​śli​wieidosza​leń​stwa.
Nikza​uwa​żyłza​bor​czygestNar​ci​sa,któ​rypo​ło​żyłroz​po​star​tądłońnabrzu​chu

Ruby.

–Masznamcośdopo​wie​dze​nia?
–Dwu​dzie​stydru​gity​dzień–mruk​nąłNar​ci​sozza​do​wo​le​niem.
–No,no!Na​stęp​nywo​jow​nikzWallStre​et.
Okrzy​kiigra​tu​la​cjeprzy​cią​gnę​łynapo​kładRy​zar​daiTif​fa​ny,apo​nie​ważichpier​-

wo​rod​nysynpo​ja​wiłsięjużnaświe​cie,roz​mo​waszyb​koprze​szłanadzie​ciiprzy​-
szłedzie​ci.Tif​fa​nyoświad​czy​ła:

–Wszyst​kowska​zu​jenato,żeMaxbę​dzierów​niepre​dys​po​no​wa​nydorzą​dze​nia

świa​tem,jakjegooj​ciecidzia​dek.

–Notak–rzekłNic.–Jaksiętwo​je​muojcupo​do​bawBia​łymDomu?
– Po​do​ba mu się tam jesz​cze bar​dziej, od kie​dy może za​bie​rać ze sobą wnu​ka.

Mogęsięza​ło​żyćowszyst​kiepie​nią​dze,żeMaxwtejchwi​lisie​dziunie​gonako​la​-
nachwOwal​nymGa​bi​ne​ciealboza​ba​wiaPierw​sząDamęijejochro​nia​rzy.

–Prze​cieżtomójsyn–wtrą​ciłRy​zard,przy​cią​ga​jącTif​fa​nydosie​bie.
–Acodona​szychno​wo​żeń​ców–po​wie​działNar​ci​so–Nikwspo​mi​nał,żepla​nu​je​-

ciecałądru​ży​nęfut​bo​lo​wą.

Piaza​krztu​si​łasię.
–Cota​kie​go?
Nikzewszyst​kichsiłsta​rałsięza​cho​waćpo​wa​gę,alewkoń​cusiępod​dał.
–Ni​cze​gota​kie​goniemó​wi​łem,cho​ciażtomo​gło​bybyćza​baw​ne.
Praw​dę mó​wiąc, za​mie​rza​li za​cze​kać z dzieć​mi i naj​pierw spę​dzić tro​chę cza​su

wedwo​je,Nikjed​nakwi​działtę​sk​no​tęwjejuwo​dzi​ciel​skichoczach.Chcia​łamieć
dziec​kospło​dzo​nepod​czasmio​do​we​gomie​sią​ca,aza​temtegowie​czo​rumu​siałsię
za​braćdodzie​ła.

Za​ru​mie​ni​łasię,jak​byprzej​rza​łajegomy​śli.
–Ko​chamcięzca​łe​goser​ca–szep​nął,wtu​la​jąctwarzwjejwło​sy.
–Jacie​bieteż.Cza​sa​mibojęsię,żesięobu​dzęiprze​ko​nam,żetobyłtyl​kosen.
–Ni​cze​gosięnieoba​wiaj,qu​eri​da.Za​wszebędęprzyto​bie.
Jacht do​bił do po​mo​stu. Przed nimi roz​cią​ga​ła się pa​no​ra​ma tro​pi​kal​nej wy​spy

ozmierz​chu.Ścież​kawi​ją​casięwśródbuj​nejzie​le​ni,oświe​tlo​napo​chod​nia​mi,pro​-
wa​dzi​ładool​brzy​mie​gopa​ła​cu.Ry​zardpierw​szyod​zy​skałmowę.

–Ni​g​dyjesz​czeniewi​dzia​łemcze​gośtakim​po​nu​ją​ce​go!
–Wi​taj​ciewAtlan​tis–rzekłNik.
Ich naj​now​sze przed​się​wzię​cie opar​te było na le​gen​dzie o za​to​pio​nym mie​ście.

Byłtoluk​su​so​wydzie​się​cio​gwiazd​ko​wyho​telpe​łenmi​to​lo​gicz​nychod​nie​sieńinaj​-
now​szychtech​no​lo​gii,do​stęp​nywy​łącz​niedlaczłon​kówQVir​tus.We​se​lePiiiNika
mia​łoza​in​au​gu​ro​waćjegodzia​łal​ność.Jach​tywprzy​sta​niświad​czy​łyotym,żego​-
ściejużprzy​by​li.Mię​dzynimibylirów​nieżAvôiLily,zdro​wiipeł​niży​cia.

Le​d​wie przy​bi​li do po​mo​stu, po​ja​wił się przed nimi czło​wiek ze zło​tą tacą peł​ną

krysz​ta​ło​wych kie​lisz​ków do szam​pa​na. Nik wziął Pię za rękę i uniósł kie​li​szek
wto​a​ście.

–Zamojążonę,pa​niąOlym​pięCa​rval​hoSan​tos,zato,żeuczy​ni​łamnienaj​szczę​-

śliw​szymczło​wie​kiemnaświe​cie,izanaswszyst​kich.Dzię​ku​ję,żeprzy​by​li​ścietu,
żebyświę​to​waćra​zemznami.Tojestnowypo​czą​tek,przy​ja​cie​le,ini​ko​gonieży​-
czył​bymso​bietuwi​dziećbar​dziejniżwas.

Roz​legł się chór gło​sów. Do póź​nej nocy szam​pan lał się stru​mie​nia​mi, a tań​ce

trwa​łydoświ​tu.

Ty​tułory​gi​na​łu:TheUl​ti​ma​teRe​ven​ge
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2014
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:AnnaJa​błoń​ska

©2014byVic​to​riaPar​ker
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2016

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Świa​to​we Ży​cie Eks​tra są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​-
pri​sesLi​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2281-5

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Rozdziałdwunasty
Epilog
Stronaredakcyjna