Monter_sieci_komunalnych_713[03]_Z4_04

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Anna Gołębiowska

Montaż sieci cieplnej 713[03].Z4.04

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony ppoż. przy montażu

sieci cieplnej

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Rodzaje sieci cieplnych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Sieci cieplne z rur preizolowanych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kanały ciepłownicze

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Punkty stałe i podpory przesuwne

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Rurociągi montowane w kanałach ciepłowniczych

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. Komory ciepłownicze

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

4.8. Kompensacja rurociągów

4.8.1. Materiał nauczania

4.8.2. Pytania sprawdzające

4.8.3. Ćwiczenia

4.8.4. Sprawdzian postępów

4.9. Uzbrojenie sieci cieplnej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9.1. Materiał nauczania

4.9.2. Pytania sprawdzające

4.9.3. Ćwiczenia

4.9.4. Sprawdzian postępów

4.10. Izolacja cieplna rurociągów

4.10.1. Materiał nauczania

4.10.2. Pytania sprawdzające

4.10.3. Ćwiczenia

4.10.4. Sprawdzian postępów

4.11. Aparatura kontrolno-pomiarowa, automatyka i sygnalizacja alarmowa

4.11.1. Materiał nauczania

4.11.2. Pytania sprawdzające

4.11.3. Ćwiczenia

4.11.4. Sprawdzian postępów

4.12. Próba szczelności i odbiór sieci cieplnej

4.12.1. Materiał nauczania

4.12.2. Pytania sprawdzające

4.12.3. Ćwiczenia

4.12.4. Sprawdzian postępów

4.13. Eksploatacja sieci cieplnej

4.13.1. Materiał nauczania

4.13.2. Pytania sprawdzające

4.13.3. Ćwiczenia

4.13.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o zasadach montażu przewodów

i uzbrojenia sieci cieplnej.

W poradniku zamieszczono:

−

Wymagania wstępne, stanowiące wykaz niezbędnych wiadomości i umiejętności, które
powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej.

−

Cele kształcenia jednostki modułowej, czyli wiadomości i umiejętności, jakie ukształtujesz
podczas pracy z poradnikiem.

−

Materiał  nauczania,  który  obejmuje  niezbędne  wiadomości  teoretyczne  umożliwiające
samodzielne  przygotowanie  się  do  wykonania  ćwiczeń  i  zaliczenia  sprawdzianów.  Chcąc
dobrze  przygotować  się  do  ćwiczeń  wykorzystaj  oprócz  poradnika  wskazaną  literaturę  oraz
inne źródła informacji.

−

Zestaw pytań, który umożliwi Ci sprawdzenie opanowania podanego materiału nauczania.

−

Ćwiczenia, dzięki którym będziesz mógł zweryfikować swoje wiadomości teoretyczne
i ukształtować umiejętności praktyczne.

−

Sprawdzian  postępów,  dzięki  któremu  określisz  zakres  posiadanej  wiedzy.  Zaliczenie  tego
sprawdzianu  z  wynikiem  pozytywnym  potwierdzi  Twoją  wiedzę  i  umiejętności  z  zakresu
jednostki  modułowej.  Wynik  negatywny jest wskazaniem do powtórzenia materiału  nauczania
i poprawienia umiejętności z pomocą nauczyciela.

−

Sprawdzian osiągnięć stanowiący przykładowy zestaw pytań testowych, dzięki któremu
sprawdzisz czy opanowałeś materiał w stopniu umożliwiającym zaliczenie całej jednostki
modułowej.

−

Wykaz literatury uzupełniającej.

Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem materiału nauczania lub ćwiczenia, to poproś

nauczyciela lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną
czynność.

Jednostka modułowa: „Montaż sieci cieplnej”, której treści teraz poznasz jest jednym

z modułów koniecznych do zapoznania się z technologią montażu sieci cieplnych – schemat 1.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac.
Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

713[03].Z1/2/3/4.03

Montaż rurociągów stalowych

Moduł 713[03].Z4

Technologia montażu sieci cieplnych

713[03].Z1/2/3/4.01

Prace przygotowawczo – zakończeniowe przy

montażu rurociągów

713[03].Z3.05

Montaż i instalacja węzła cieplnego

713[03].Z4.04

Montaż sieci cieplnej

713[03].Z1/2/3/4.02

Montaż instalacji z rur stalowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa,

−

posługiwać się dokumentacją techniczną,

−

rozróżniać materiały budowlane,

−

rozróżniać sieci komunalne,

−

wykonywać roboty przygotowawczo-zakończeniowe przy montażu sieci komunalnych,

−

wykonywać połączenia rur sieciowych,

−

dobrać sprzęt, narzędzia i materiały do wykonania prac przygotowawczo-zakończeniowych
oraz do wykonania montażu połączeń rur sieciowych,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

zastosować przepisy bhp i ochrony ppoż. przy montażu sieci cieplnej,

−

zaplanować kolejność wykonywanych robót przy montażu sieci cieplnych,

−

przygotować materiały potrzebne do montażu rurociągów i uzbrojenia sieci cieplnej,

−

ocenić stan techniczny rur, kształtek i uzbrojenia sieci cieplnej,

−

dobrać narzędzia i sprzęt potrzebny do obróbki rur oraz montażu rurociągów i uzbrojenia sieci
cieplnej,

−

dobrać środki do transportu elementów sieci cieplnej na miejsce montażu,

−

przetransportować elementy sieci cieplnej na miejsce montażu,

−

wyznaczyć miejsca montażu podpór, uzbrojenia, kompensatorów wydłużeń cieplnych,

−

zamontować przewody zasilające i powrotne sieci cieplnej w kanałach,

−

zamontować przewody zasilające i powrotne sieci cieplnej z rur preizolowanych,

−

zainstalować urządzenia AKP, automatyki i sygnalizacji alarmowej,

−

wykonać podporę stałą i ślizgową,

−

wykonać komorę ciepłowniczą,

−

wykonać kanały sieci cieplnej,

−

zamontować kompensatory wydłużeń cieplnych,

−

wykonać izolacje termiczną przewodów sieci cieplnej,

−

skontrolować poprawność montażu rurociągów sieci cieplnej,

−

usunąć ewentualne usterki w sieci cieplnej,

−

dokonać montażu uzbrojenia sieci cieplnej,

−

sprawdzić poprawność montażu uzbrojenia sieci cieplnej,

−

skontrolować prawidłowość działania zamontowanego uzbrojenia sieci cieplnej,

−

usunąć usterki występujące w uzbrojeniu sieci cieplnej,

−

połączyć węzły cieplne z siecią cieplną,

−

wykonać próbę szczelności sieci cieplnych,

−

dokonać płukania sieci cieplnych,

−

przygotować sieć cieplną do odbiorów częściowych i końcowych,

−

zdemontować elementy sieci cieplnej,

−

zlokalizować awarie eksploatowanych sieci cieplnych,

−

usunąć awarie eksploatowanych sieci cieplnych,

−

przeprowadzić przegląd oraz dokonać czynności konserwacyjnych sieci cieplnych,

−

sporządzić obmiar wykonanych robót,

−

wykorzystać dokumentację techniczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony ppoż. przy

montażu sieci cieplnej

4.1.1. Materiał nauczania

Podstawowym obowiązkiem każdego pracownika jest przestrzeganie przepisów dotyczących

bezpieczeństwa i higieny pracy podczas montażu przewodów sieci cieplnej.

W czasie prac montażowych lub eksploatacyjnych na sieci ciepłowniczej pracodawca powinien

zapewnić  pracownikom  odpowiednie  warunki  higieniczno-sanitarne,  zwłaszcza:  pomieszczenie
do  podgrzewania  i  spożywania  posiłków,  szatnię  na  odzież  własną  i  roboczą,  umywalnię
z kabinami  natryskowymi,  suszarnię  odzieży  i  obuwia,  pomieszczenie  ustępowe.  W  przypadku
prowadzenia  robót  z  dala  od  zakładu  pracy  należy  zapewnić  pracownikom  przewóz  na  miejsce,
schronisko  przewoźne  lub  stałe  oraz  ustęp.  Prace należy  prowadzić  z  zastosowaniem  niezbędnych
środków  techniczno-organizacyjnych  zapewniających  bezpieczeństwo  i  higienę  pracy,
przewidzianych w projekcie organizacji robót lub w instrukcji technologicznej.

Zgodnie z Kodeksem Pracy pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków

ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego przewidzianych do stosowania na danym
stanowisku. Odzież ochronna zabezpiecza pracownika przed niekorzystnymi wpływami środowiska
zewnętrznego.

Środki ochrony indywidualnej:

−

odzież robocza: ubranie drelichowe, kurtka lub kamizelka ciepłochronna, kurtka
przeciwdeszczowa, kamizelka z elementami odblaskowymi,

−

środki ochrony kończyn dolnych: trzewiki skórzano-gumowe,

−

środki ochrony kończyn górnych: rękawice ochronne drelichowe lub gumowe,

−

środki ochrony głowy: kask ochronny,

−

środki ochrony słuchu: nauszniki przeciwhałasowe i wkładki przeciwhałasowe.
Podczas prac dotyczących ciepłownictwa należy przestrzegać następujących przepisów:

−

każde stanowisko robocze (stałe lub przenośne) powinno być zorganizowane zgodnie
z zasadami bhp,

−

przy każdym stałym stanowisku pracy powinna znajdować się instrukcja z zakresu bhp,

−

wszelkie ciężary (rury, kształtki, materiały) należy opuszczać i podnosić za pomocą
odpowiednich urządzeń; przy opuszczaniu rur preizolowanych należy posługiwać się szerokimi
pasami (zamiast haków) w celu ochrony przed zniszczeniem,

−

przed rozpoczęciem opuszczania rur do wykopu należy starannie sprawdzić wszystkie
mechanizmy i urządzenie używane do tego celu,

−

liny, pasy, pętle powinny być poddane trzykrotnym badaniom wytrzymałości na zrywanie; koła
zębate dźwigarów i wielokrążków nie mogą mieć obłamanych zębów; urządzenia hamujące
w dźwigach powinny pracować bez żadnych zakłóceń,

−

zabronione jest ponowne łączenie zerwanych lin, pętli, łańcuchów – należy je zawsze
zastępować nowymi,

−

nie wolno zostawiać rur w pozycji wiszącej, a w czasie krótkich przerw powinny być one pod
dozorem osób odpowiednio przeszkolonych,

−

zabronione jest stawanie i praca pod opuszczanymi lub podciąganymi rurami lub stawanie na
nich,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

wszystkie prace zespołowe przy transporcie ręcznym powinny być kierowane przez
odpowiednio przeszkolonych pracowników,

−

ręczne opuszczanie rur należy wykonać z użyciem dwóch lin; robotnicy wykonujący tę pracę
powinni znajdować się w odległości 2 m od brzegu wykopu,

−

w czasie podnoszenia rur przed ułożeniem ich na podkładkach (lub przy podnoszeniu innych
materiałów) nie wolno nikomu przebywać w wykopie,

−

w czasie napraw przewodów podziemnych miejsce pracy powinno być zabezpieczone za
pomocą barier i znaków ostrzegawczych z odpowiednimi napisami,

−

roboty  wewnątrz  kanałów,  komór  ciepłowniczych,  w  których  może  znajdować  się  gaz
(pochodzący  z  biegnącego  obok  nieszczelnego  gazociągu)  należy  wykonywać  po  uprzednim
skontrolowaniu  i  przewietrzeniu;  na  zewnątrz  powinien  znajdować  się  pracownik  czuwający
nad pracą i bezpieczeństwem osób pracujących wewnątrz wyżej wymienionych urządzeń,

−

podczas prób przewodów ciepłowniczych i uzbrojenia nie wolno dokonywać jakichkolwiek
napraw urządzeń znajdujących się pod ciśnieniem,

−

nie wolno opierać się o rury i uzbrojenie, ani ich przesuwać, jeśli pod nimi pracują robotnicy
[3, s.220].
Podczas prac związanych z układaniem izolacji przeciwwilgociowych w kanałach i komorach

sieci ciepłowniczej należy przestrzegać następujących zasad:

−

prace izolacyjne należy wykonać w odzieży ochronnej,

−

miejsce pracy powinno być zaopatrzone w odpowiednie tablice ostrzegawcze,

−

materiały izolacyjne należy składować w odległości, co najmniej 20 m od palenisk z otwartym
ogniem,

−

w pobliżu kotłów do podgrzewania smoły lub masy bitumicznej powinny być obecne tylko
osoby pracujące przy zalewaniu lub izolowaniu,

−

odległości między kotłami ustawionymi obok siebie powinny wynosić 2÷3 m,

−

kotły należy ustawić na równej powierzchni (bez dołów i jam); wokół nich nie mogą
znajdować się beczki i obręcze po masie bitumicznej,

−

przy palenisku powinny znajdować się: łopaty, piasek, koce azbestowe oraz gaśnice pianowe
do gaszenia płonącego lepiku,

−

płonący lepik należy gasić tylko za pomocą wyżej wymienionego sprzętu i materiałów
(nie wolno używać wody),

−

nie wolno podgrzewać na otwartym ogniu lepiku przeznaczonego do układania na zimno;
należy go podgrzać w naczyniu wstawionym do gorącej wody,

−

masa bitumiczna i inne materiały izolacyjne powinny znajdować się w pobliżu kotłów, lecz
z dala od paliwa,

−

miejsca, w których rozlano masę, należy natychmiast zasypać piaskiem lub ziemią,

−

uszkodzonych kotłów nie wolno używać; transport roztopionej masy jest dozwolony tylko
w kotłach o dobrze przylegających pokrywach, uniemożliwiających rozpryskiwanie się masy,

−

czerpaki i wiadra przeznaczone do rozlewania masy powinny być zawsze w dobrym stanie
technicznym i przed rozpoczęciem pracy dokładnie sprawdzone,

−

podawanie  do  wykopu  gorącej  masy,  potrzebnej  do  naprawy  uszkodzonej  izolacji,  może
odbywać  się  za  pomocą  liny  z  hakiem,  na  którym  zawieszone  jest  wiadro;  robotnik
opuszczający  wiadro  powinien  stać  na  ułożonej  ponad  wykopem  platformie  zbitej  z  2÷3  bali
grubości 50 mm,

−

urządzenia służące do przygotowania masy do uszczelniania lub izolacji (asfalt, smoła) należy
umieszczać z dala od wykopu, a naczynie z wyżej wymienionymi materiałami, ze względu na
niebezpieczeństwo poparzenia kipiącą masą, napełniać do ¾ głębokości,

−

resztek roztopionej smoły nie wolno studzić wodą ani wlewać do wody,

−

gorący asfalt wolno nakładać tylko na suche i oczyszczone powierzchnie betonowe,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

miejsce pracy powinno być wyposażone w naftę lub solwentnaftę do zmywania masy
bitumicznej z rąk i obuwia,

−

w razie podrażnienia skóry należy zmyć skórę jedną z wyżej wymienionych cieczy, a następnie
ciepłą wodą i mydłem oraz posmarować wazeliną [2, s. 286÷290].

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy?
2.  Jakie warunki higieniczno-sanitarne musi zapewnić pracodawca?
3.  Jakie  środki  ochrony  indywidualnej  powinien  posiadać  pracownik  przy  układaniu  sieci

cieplnej?

4. Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas montażu przewodów i armatury sieci cieplnej?
5. Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas wykonywania robót w komorach i kanałach

ciepłowniczych?

6. Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas prac związanych z układaniem izolacji

przeciwwilgociowych w kanałach i komorach sieci cieplnych?

7. Jakie czynności należy wykonać w razie podrażnienia skóry?
8. Jakie środki ochrony ppoż. powinny znajdować się w pobliżu palenisk do podgrzewania

smoły?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ zasady bhp, jakich trzeba przestrzegać przy układaniu sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się za przepisami bhp przy układaniu sieci ciepłowniczej,
2) obejrzeć film, zdjęcia lub ilustracje przedstawiające układanie sieci ciepłowniczych

i stosowanie przepisów bhp,

3) przeanalizować uzyskane informacje,
4) zapisać wnioski w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

przepisy bhp,

–

film przedstawiający montaż sieci ciepłowniczych i przestrzeganie przepisów bhp,

–

zdjęcia lub ilustracje z budowy sieci ciepłowniczych,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Określ skutki nieprzestrzegania przepisów bhp i ochrony ppoż. związanych z prowadzeniem

prac w kanałach i komorach cieplnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ppoż. dotyczącymi

prac w kanałach i komorach cieplnych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2) obejrzeć film, zdjęcia lub ilustracje przedstawiające przebieg prac w kanałach i komorach

ciepłowniczych i stosowanie przepisów bhp i ochrony ppoż.,

3) wskazać konieczność stosowania przepisów bhp i ochrony ppoż.,
4) zapisać wnioski w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film przedstawiający montaż sieci ciepłowniczej w kanałach i komorach,

–

zdjęcia lub ilustracje z budowy sieci ciepłowniczej i stosowania przepisów bhp,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Określ skutki nieprzestrzegania przepisów bhp i ochrony ppoż. podczas prac związanych

z układaniem izolacji przeciwwilgociowych w kanałach i komorach cieplnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony ppoż. przy

wykonywaniu prac izolacyjnych,

2) obejrzeć film, zdjęcia lub ilustracje przedstawiające przygotowywanie masy bitumicznej,

wykonywanie izolacji i stosowane przepisy bhp i ochrony ppoż.,

3)  przeanalizować uzyskane informacje,
4)  wskazać skutki nieprzestrzegania przepisów bhp i ochrony ppoż.,
5)  zapisać wnioski w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

przepisy bhp i ochrony ppoż.,

–

film przedstawiający prace związane z układaniem izolacji przeciwwilgociowej w kanałach
i komorach,

–

literatura z rozdziału 6.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) wymienić obowiązki pracownika w zakresie bhp i ochrony ppoż.?

¨ ¨

2) podać przepisy bhp i ochrony ppoż. związane z montażem sieci cieplnych?

¨ ¨

3) podać przepisy bhp i ochrony ppoż. związane z układaniem izolacji

przeciwwilgociowej w kanałach i komorach ciepłowniczych?

¨ ¨

4) zastosować przepisy bhp i ochrony ppoż. przy wykonywaniu sieci cieplnych ?

¨ ¨

5) udzielić pierwszej pomocy w razie podrażnienia skóry masą bitumiczną?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Rodzaje sieci cieplnych

4.2.1. Materiał nauczania

Układy ciepłownicze składają się z następujących elementów:

−

źródło ciepła,

−

przewody sieci ciepłowniczej,

−

instalacja w budynkach.
Sieć ciepłownicza jest to układ przewodów, którymi nośnik ciepła (woda lub para) płynie od

źródła ciepła do poszczególnych odbiorców i wraca po oddaniu ciepła. Nośnik ciepła płynący siecią
ciepłowniczą może być wprowadzony do węzłów ciepłowniczych lub bezpośrednio zasilać
instalacje [4, s. 264].

Z uwagi na rodzaj nośnika ciepła sieci dzieli się na:

−

wodne,

−

parowe.
Ze względu na odbiorcę ciepła sieci dzieli się na:

−

komunalne – doprowadzające ciepło do budynków mieszkalnych oraz użyteczności publicznej,

−

przemysłowe – doprowadzające ciepło do celów technologicznych w zakładach
przemysłowych,

−

mieszane – doprowadzające ciepło do obu wymienionych wyżej odbiorców [4, s. 163].
W zależności od ukształtowania (układu w planie) rozróżnia się sieci:

−

promieniową,

−

pajęczą,

−

w formie kratownicy,

−

pierścieniową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 1. Ukształtowanie sieci ciepłowniczych: a) promieniowej, b) pajęczej, c) w formie kratownicy, d) pierścieniowej,

e) wielopierścieniowej zasilanej z 2 źródeł ciepła (elektrociepłowni) [4, s. 266].

Sieć ciepłownicza promieniowa (rys. 1 a) – Przewód zasilający wychodzący ze źródła ciepła

rozgałęzia się na mniejsze odcinki, aby w końcu połączyć się z odbiorcami ciepła. Jest to rodzaj
ukształtowania najczęściej stosowany w sieciach ciepłowniczych miejskich.

Sieć ciepłownicza pajęcza (rys. 1 b) – Każdy budynek jest połączony ze źródłem ciepła

odrębnym przewodem. Sieć ta jest najbardziej niezawodna w ruchu, gdyż awaria odcinka sieci
doprowadzającego ciepło do jednego nie powoduje konieczności wyłączenia innych budynków.

Sieć ciepłownicza w formie kratownicy (rys. 1 c) – w sieci takiej możliwe jest połączenie

wszystkich odbiorców krótkimi odcinkami przyłączeń i gwarantowana jest duża niezawodność,
ponieważ każdy z odbiorców ma zapewniony dopływ ciepła, z conajmniej 2 kierunków. Może być
zasilana z kilku źródeł ciepła. Sieci o takim ukształtowaniu stosuje się bardzo rzadko – tylko
przy zabudowie w formie kwadratów lub prostokątów.

Sieć ciepłownicza pierścieniowa (rys. 1 d, e) – w takiej sieci możliwe jest zasilanie odbiorców

ciepła  z  dwóch  kierunków,  –  co  jest  gwarancją  dużej  niezawodności.  Za  pomocą  odgałęzień  sieć
można rozbudowywać w różnych kierunkach. Sieci takie mogą być jedno – lub wielopierścieniowe.
Ciepło  może  być  dostarczone  z  jednego  lub  kilku  źródeł  ciepła.  Są  powszechnie  stosowane
w dużych  miastach  lub  takich,  które  dysponują  kilkoma  źródłami  ciepła  oraz  w przemyśle
[4, s. 266÷267].

Sieci ciepłownicze mogą być jedno-, dwu-, trzy- lub czteroprzewodowe. W gospodarce

komunalnej najczęściej stosuje się system dwuprzewodowy. Jednym przewodem płynie woda
gorąca (zasilająca), a drugim woda ochłodzona (pierwotna). Systemy pozostałe mają zastosowanie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w przemyśle, gdzie poszczególni odbiorcy ciepła wymagają różnych nośników ciepła (woda, para,
powietrze), o różnych parametrach (temperatura, ciśnienie) [4, s. 267].

W zależności od ułożenia względem poziomu terenu rozróżnia się:

−

sieci podziemne (kanałowe i bezkanałowe),

−

sieci nadziemne.
Sieci ciepłownicze nadziemne są często stosowane w przemyśle. W budownictwie

komunalnym  wybór  nadziemnego  ułożenia  sieci  ciepłowniczej  tłumaczy  się  często:  wysokim
poziomem  wód  gruntowych  i  zalewowych  wód  wiosennych,  znacznym  zagęszczeniem
podziemnych  urządzeń  wzdłuż  trasy  projektowanej  sieci,  dużą  liczbą  skrzyżowań  trasy  z  torami
kolejowymi  i raptownymi  zmianami  ukształtowania  terenu.  W  pozostałych  wypadkach  buduje  się
sieci typu podziemnego [2, s. 177].

Rozwiązania konstrukcyjne sprowadzają się do układania sieci na:

−

niskich lub wysokich słupach stalowych lub żelbetowych,

−

masztach,

−

estakadach (pomostach).

Rys. 2. Przewody sieci ciepłowniczych układanych nad ziemią: a) na niskich słupach, b) na słupach stalowych, c) na

masztach, d) na estakadzie [4, s. 272].

Najtańszym z wymienionych rozwiązań są sieci na niskich słupach. Dodatkową zaletą jest

wygodny dostęp do przewodów, osprzętu na nim zamocowanego oraz szybsze i łatwiejsze
układanie sieci. Obsługa i konserwacja tych sieci jest wygodna i sprawna.

Maszty i estakady stosuje się, jeśli wymagane jest zachowanie większych odległości między

sąsiadującymi słupami.

Do sieci nadziemnych zalicza się również przewody prowadzone w budynkach [4, s.272].

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie zadania spełnia sieć ciepłownicza?
2.  Jak dzielimy sieci ciepłownicze w zależności od ukształtowania?
3.  Jak dzielimy sieci ciepłownicze w zależności od ułożenia względem poziomu terenu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.  W jaki sposób układamy sieci ciepłownicze nadziemne?
5.  Czym należy się kierować przy wyborze typu sieci ciepłowniczej (nadziemna czy podziemna)?
6.  Jakie elementy można wyodrębnić w sieci ciepłowniczej?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj układy sieci ciepłowniczej: promieniowy i pierścieniowy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z układami sieci ciepłowniczej i ich charakterystyką,
2)  zapoznać się ze schematami poszczególnych układów sieci ciepłowniczych,
3)  określić cechy układów promieniowego i pierścieniowego sieci ciepłowniczej,
4)  zestawić cechy układów sieci ciepłowniczej w formie porównania,
5)  wyniki zapisać we zeszycie,
6)  zaprezentować wyniki grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

opracowania zawierające charakterystyki układów sieci ciepłowniczych (literatura rozdział 6),

–

schematy różnych układów sieci ciepłowniczych.

Ćwiczenie 2

Określ, kiedy należy układać sieci ciepłownicze naziemne i od czego zależy wybór rozwiązania

konstrukcyjnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się ze sposobami układania przewodów sieci ciepłowniczej,
2) zapoznać się z rozwiązaniami konstrukcyjnymi sieci ciepłowniczych nadziemnych

i możliwościami ich stosowania,

3) dobrać właściwe sposoby prowadzenia sieci ciepłowniczej nadziemnej w zależności od

warunków,

4) zapisać swoje spostrzeżenia w zeszycie,
5) zaprezentować efekty swojej pracy grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele rozwiązań konstrukcyjnych sieci ciepłowniczych nadziemnych,

–

opracowania dotyczące nadziemnego prowadzenia sieci cieplnych (literatura z rozdziału 6).

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) sklasyfikować sieci ciepłownicze w zależności od ich ukształtowania?

¨ ¨

2) sklasyfikować sieci ciepłownicze w zależności od ułożenia względem poziomu
3) terenu?

¨ ¨

4) rozróżnić systemy sieci ciepłowniczych?

¨ ¨

5) określić zasady układania sieci ciepłowniczych?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Sieci cieplne z rur preizolowanych

4.3.1. Materiał nauczania

Każdy element rury preizolowanej składa się z atestowanej rury stalowej przewodowej ze

szwem (1), izolacji cieplnej wykonanej z pianki poliuretanowej (2), rury zewnętrznej (osłonowej)
poliuretanowej (3) oraz z przewodów elektronicznego systemu alarmowego (4) wykonanych
z miedzi. Do omijania przeszkód terenowych bez użycia kolan służą rury zakrzywione łatwo gnące
się [2, s.191].

Rys. 3. Rury preizolowane: a) prosta, b) łatwo gnąca się [2, s. 191].

Długości odcinków prostych rur są zróżnicowane – 6, 12, 16, 24 m. Z każdej strony rury

pozostawiony  jest  odcinek  montażowy  15  cm  bez  izolacji.  Rurociągi  preizolowanej  sieci
ciepłowniczej  są  dostarczane  na  ogół  w  odcinkach  długości  6,  12  m transportem  samochodowym.
Rozładowywanie  rur  powinno  się  odbywać  z  dużą  ostrożnością.  Nie  wolno  zrzucać  ich
z samochodu.  Do  przenoszenia  na  miejsce  magazynowania  trzeba  używać  taśm  nylonowych  lub
parcianych.  Rury  składuje  się  warstwami  na  płaskiej  powierzchni  albo  na  podkładkach,  tak,  aby
wysokość stosu rur nie przekraczała 2  m. Etykiety  informacyjne o rodzaju rury powinny  być przy
tych samych końcach.

Wszystkie czynności związane z budową sieci ciepłowniczej należy wykonywać zgodnie

z opracowaną i zatwierdzoną dokumentacją techniczną oraz szczególnymi wymaganiami
producenta rur preizolowanych [2, s. 192].

Budowa sieci ciepłowniczej obejmuje:

1) roboty przygotowawcze polegające na:

− wytyczeniu trasy gazociągu,

− przygotowaniu wykopu,

− ewentualnym odwodnieniu wykopu.

2) roboty montażowe obejmujące:

−

wykonanie połączeń,

−

wykonanie prób szczelności,

−

wykonanie izolacji połączeń spawanych,

−

przeprowadzenie prób i odbiór sieci.

3) roboty zakończeniowe obejmujące:

−

zasypanie wykopów,

−

porządkowanie trasy.

Wymiary wykopu są dostosowane do średnicy rurociągu. Rurociąg układa się na dnie wykopu

na 10 – centymetrowej podsypce z piasku i taka sama warstwa piasku powinna stanowić obsypkę
rurociągu. Łącznie warstwa piasku i gruntu nad rurociągami powinna wynosić minimum 40 cm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 4. Wykop z przewodami preizolowanej sieci ciepłowniczej [4, s. 352].

Czynnością poprzedzającą montaż rurociągów jest wyrównanie dna wykopu i wykonanie 10-

centymetrowej ubitej warstwy piasku. Na piasku formuje się prowizoryczne podpory (wzgórki
z piasku lub podpory z drewna). Dno wykopu powinno być wykonane z wymaganym spadkiem
oraz powinno być zniwelowane.

Montaż rur preizolowanych może być wykonany w wykopie albo poza nim, co ułatwia

spawanie rur i ich izolację. Rury układa się na drewnianych podpórkach. Poszczególne odcinki rur
łączy się w sekcje. Należy przy tym uważać, aby przy każdym złączu była tylko jedna etykieta
informacyjna – ułatwia to montaż przewodów systemu alarmowego. Po wykonaniu spawów rur
stalowych wykonuje się próbę szczelności dla każdej sekcji. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku tej
próby przystępuje się do zainstalowania i zaizolowania połączeń. Do tego celu służą mufy składane
termokurczliwe lub zgrzewane (tulejowe) [2, s. 192].

Przed układaniem każdy odcinek rury preizolowanej powinien być sprawdzony pod względem

działania systemu sygnalizacji uszkodzeń.

Rys. 5. Mufa: a) składana, b) zgrzewana [4, s. 302].

Mufy składane termokurczliwe z zamkiem stożkowym są używane do izolowania połączeń

rur przy średnicach obudowy zewnętrznej D

=90÷315 mm. Są one wykonane ze stali i powlekane

warstwą polietylenu. Mufa składa się z dwóch części (dolnej i górnej), czterech zamków
stożkowych i dwóch podwójnych zatyczek. Każda mufa jest zaopatrzona w anodę protektorową dla
ochrony katodowej – antykorozyjnej w razie uszkodzenia izolacji. Przy montażu muf składanych
należy wykonać następujące czynności;

−

zabezpieczyć zespawane rury stalowe przed korozją przez smarowanie ich lanoliną lub olejem
antykorozyjnym,

−

połączyć przewody systemu alarmowego,

−

nałożyć  dwa  paski  uszczelniacza  na  obudowę  zewnętrzną,  nałożyć  górną  i  dolną  część  mufy
i docisnąć  części  nasuwając  cztery  zamki  stożkowe,  wykonać  ciśnieniową  próbę  szczelności
połączenia  mufowego  przy  użyciu  powietrza,  po  uzyskaniu  pozytywnego  wyniku  próby
szczelności wnętrze mufy wypełnić pianką izolacyjną (przez otwory wlewowe). Do izolowania
połączeń  rur  przy  średnicy  obudowy  zewnętrznej  D

=315 mm i większej używa się muf

zgrzewanych. Połączenie to jest wykonane z tego samego materiału, co obudowa zewnętrzna.
Proces zgrzewania jest prowadzony i kontrolowany automatycznie za pomocą zgrzewarki, a
jego przebieg jest zapisany na dyskietce komputerowej. Umożliwia to natychmiastowe
sprawdzenie wykonanego połączenia. Izolację wykonuje się z dwuskładnikowej płynnej pianki,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

o takich  samych  właściwościach  jak stosowana  w  przewodach  prefabrykowanych.  Pianka  jest
dostarczana  w  porcjowanych  (odmierzonych)  zestawach  dla  wszystkich  rodzajów  połączeń,
takich jak: mufy składane i tulejowe, kolana, łuki i odgałęzienia. Izolowanie przeprowadza się
w temperaturze otoczenia powyżej 10ºC; gdy jest ona niższa, należy dolną połówkę połączenia
podgrzać  płomieniem  gazowym  do  temperatury  30÷40ºC.  Płynną  piankę  należy  wlewać  do
niższego  otworu  wlewowego.  Zatyczkę  odpowietrzającą  wstawia  się  w  otwór  wlewowy
położony  wyżej.  Pianka  rozszerza  się, wypychając  powietrze  przez zatyczkę odpowietrzającą.
Proces  piankowania  jest  zakończony,  gdy  w  otworach  pojawia  się  odrobina  pianki.
Zaizolowanie  jest  zakończone,  gdy  pianka  –  pojawiająca  się  przy  zatyczkach
odpowietrzających  –  twardnieje.  Zatyczkę  zamykającą  otwór  zakłada  się  po  15  minutach  od
zastygnięcia  pianki  i  dokręca  się  ją  za  pomocą  klucza  i śrubokrętu.  Odgałęzienia  mogą  być
wykonane  pod  kątem  45º  lub  90º.  Odgałęzienia  rur  mogą  być  również  wykonywane  jako
prefabrykowane [4, s. 302]

Rys. 6. Odgałęzienia: a) pod kątem 45º, b) składane pod kątem 45º, c) pod kątem 90º, d) składane pod kątem 90º,

e) prefabrykowane [4, s. 302].

Po zakończeniu izolowania połączeń cały odcinek (sekcję) opuszcza się do przygotowanego

wykopu na szerokich pasach za pomocą dźwigu. Liczba pasów i dźwigów zależy od długości sekcji
rur.  Należy  zwrócić  uwagę,  aby  podczas  opuszczania  rury  zbytnio  się  nie  wyginały.  Rury
preizolowane  należy  zasypywać  piaskiem  10  cm  powyżej  górnej  ich  powierzchni.  W  miarę
wypełniania  wykopu  należy  usunąć  z  niego  ewentualne  podpory.  Po  wypełnieniu  przestrzeni
między  rurociągiem  zasilającym  i  powrotnym oraz  między rurociągiem a wykopem  piasek  należy
zagęścić  ręcznie  (rozpoczynając  od  przestrzeni  między  rurami)  uważając  by  nie  uszkodzić  rur
osłonowych. Na ustabilizowanej podsypce należy wykonać zasypkę właściwą stabilizując ją ręcznie
lub przy użyciu lekkich zagęszczarek. Na ustabilizowanej zasypce na każdym z rurociągów należy
ułożyć  taśmę  ostrzegawczą  oznaczającą  trasę  przebiegu  sieci.  Kolor  taśmy  ustala  lokalne
przedsiębiorstwo  geodezyjne.  Pozostałą  część  wykopu  należy  uzupełnić  gruntem  rodzimym
zagęszczając go mechanicznie [2, s. 197].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 7. Preizolowana rura typu SPIRO [4, s. 302].

Preizolowane rury typu Spiro, o spiralnie nawiniętej rurze osłonowej z blachy stalowej

ocynkowanej lub aluminiowej stosowane są do układania sieci ciepłowniczych systemem
nadziemnym.

Połączenia sieci preizolowanej z węzłem cieplnym w budynkach należy wykonać taką metodą,

aby w ścianie nie występował ruch poprzeczny rurociągu. Rurociągi w ścianie należy zabezpieczyć
taśmą smarową i założyć na nie pierścienie gumowe. Takie rozwiązanie zapewnia ruch osiowy sieci
oraz zabezpiecza przed przenikaniem wody do budynku. Wskazane jest stosowanie załamań
rurociągów za ścianą zewnętrzną w pomieszczeniu. Jeżeli rurociąg po przejściu przez ścianę jest
prowadzony prostoliniowo to należy zastosować podporę stałą przed budynkiem [4, s. 57].

W węzłach c.o. powinny być zamontowane obejścia (przed zaworami odcinającymi).

Zabezpiecza to sieć przed zamarznięciem podczas zamknięcia węzła.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jak zbudowana jest preizolowana rura ciepłownicza?
2.  Jakie są zasady transportu rur preizolowanych?
3.  W jaki sposób należy składować rury preizolowane?
4.  Jak jest zakres prac przygotowawczych przy budowie sieci cieplnej z rur preizolowanych?
5.  Jakie są kolejne czynności montażowe przy budowie sieci cieplnych z rur preizolowanych?
6.  Jakie  są  kolejne  czynności  przy  izolowaniu  połączeń  z  zastosowaniem  mufy  składanej

termokurczliwej?

7.  Jakie są kolejne czynności przy izolowaniu połączeń z zastosowaniem mufy zgrzewanej?
8.  Jaki sprzęt i narzędzia są potrzebne do wykonania robót montażowych?
9.  Jaki jest zakres prac zakończeniowych przy budowie sieci cieplnej z rur preizolowanych?
10.  W jaki sposób łączy się sieć cieplną preizolowaną z węzłem cieplnym?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie dokumentacji technicznej sieci cieplnej sporządź zapotrzebowanie materiałowe.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z zasadami montażu sieci cieplnej z rur preizolowanych,
2)  zapoznać się z projektem sieci cieplnej przedstawionym przez nauczyciela,
3)  określić rodzaj i ilość materiałów potrzebnych do montażu,
4)  wykonać zestawienie materiałów zapisując je w zeszycie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

projekt budowlany sieci cieplnej z rur preizolowanych,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca zasady sporządzania zapotrzebowania materiałowego,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Sprawdź stan i jakość rur preizolowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z zasadami sprawdzania stanu rur preizolowanych,
2)  zapoznać się z instrukcją zawierającą przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń,
3)  rozpoznać znajdujące się na stanowisku do ćwiczeń materiały,
4)  dokonać sprawdzenia stanu poszczególnych rur preizolowanych, kształtek, muf,
5)  swoje spostrzeżenia zapisać w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko do wykonania ćwiczenia powinno być wyposażone w rury i kształtki preizolowane
– zarówno dobre jak i wadliwe (najkorzystniej by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach
rzeczywistych tj. na miejscu budowy sieci cieplnej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp,

–

literatura rozdział 6.

Ćwiczenie 3

Określ zasady transportu i składowania rur preizolowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami transportu i składowania rur preizolowanych,
2) obejrzeć film, zdjęcia lub ilustracje przedstawiające zasady transportu oraz składowania rur

preizolowanych,

3) określić sposób transportu rur i kształtek preizolowanych,
4) wyniki swojej pracy zapisać w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film, zdjęcia przedstawiające zasady transportu rur i kształtek preizolowanych,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj montaż

odcinka przewodu sieci cieplnej z rur preizolowanych (zasilenia i powrotu).

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu sieci cieplnej z rur preizolowanych,
2) zapoznać się z dokumentacja techniczną oraz z instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu przewodów sieci cieplnej z rur preizolowanych,

3) określić w kolejności czynności związane z montażem,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4)  dobrać sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu,
5)  przygotować potrzebne do montażu materiały,
6)  wykonać montaż odcinka przewodu sieci cieplnej z rur preizolowanych (zasilania i powrotu),
7)  usunąć ewentualne usterki w sieci cieplnej,
8)  połączyć sieć z węzłem c.o.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem (najkorzystniej by
ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na miejscu budowy sieci cieplnej
z rur preizolowanych),

−

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp,

−

materiały potrzebne do montażu: rury preizolowane, kształtki, mufy, pianka PUR, taśmy,

−

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: poziomnica, sprzęt do spawania, sprzęt do
wykonywania izolacji.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) określić zasady transportu i składowania rur i kształtek preizolowanych?

¨ ¨

2) sprawdzić stan rur preizolowanych?

¨ ¨

3) sporządzić na podstawie dokumentacji technicznej zapotrzebowanie

materiałowe?

¨ ¨

4) zaplanować czynności związane z montażem sieci cieplnej z rur

preizolowanych (zasilania i powrotu)?

¨ ¨

5) dobrać sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu sieci cieplnej z rur

preizolowanych?

¨ ¨

6) wykonać montaż odcinka sieci cieplnej z rur preizolowanych

(zasilania i powrotu)?

¨ ¨

7) usunąć ewentualne usterki sieci cieplnej?

¨ ¨

8) połączyć sieć cieplną preizolowaną z węzłem cieplnym?

¨ ¨

9) zastosować przepisy bhp przy montażu sieci ciepłowniczej z rur

preizolowanych?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Kanały ciepłownicze

4.4.1. Materiał nauczania

Kanały ciepłownicze mogą być:

−

nieprzechodnie,

−

przechodnie.
Nazwy te są związane z wysokością kanału – czy można w nim poruszać się (wysokość

ok. 1,8 m), czy też nie.

Kanały nieprzechodnie stanowią tylko obudowę rurociągów – chronią izolację cieplną

przewodów i przewody przed odkształceniami wywołanymi zewnętrznym obciążeniem gruntu.

Kanały

przechodnie

mogą

być

stosowane

sieci

magistralnej

wychodzącej

z elektrociepłowni.  Wymiary kanałów przechodnich przyjmuje się takie, aby obsługujący personel
mógł  się  w  nich  poruszać  i  miał  swobodny  dostęp  do  wszystkich  elementów  wyposażenia,
wymagających  stałej  obsługi  (zawory,  urządzenia  spustowe).  Szerokość  przejścia  w  kanale
przyjmuje się nie mniejszą niż 0,9 m., wysokość, co najmniej 1,8 m.

Na kanały przechodnie nadają się najlepiej kanały zbiorcze. W kanałach zbiorczych oprócz

przewodów ciepłowniczych układane są przewody wodociągowe, kanalizacyjne, sieć
telekomunikacyjna i przewody elektryczne [4, s. 268].

Rys. 8. Rozmieszczenie przewodów uzbrojenia podziemnego w przekroju poprzecznym kanału zbiorczego [4, s. 269].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kanały nieprzechodnie stanowią obudowę przewodów sieci ciepłowniczej.

Rys. 9. Kanały nieprzechodnie: a) łupinowy, b) ceowy, c) elowy [2, s. 200].

Wymiary wewnętrzne tych kanałów zależą od średnicy układanych przewodów.
Budowa sieci ciepłowniczych (kanałowych) – powinna być prowadzona w 3 etapach:

etap  1.  –  wykonanie  prac  przygotowawczych,  wykopów,  podłoża,  nisz  kompensacyjnych,  komór
bez punktów stałych oraz ewentualnie ścian kanałów,
etap  2.    –    wykonanie  montażu  przewodów  z  poduszkami  podpór  ślizgowych,  z  elementami
stalowymi  podpór  stałych,  próby  hydraulicznej  i  izolacji  cieplnej  (izolację  armatury  wykonuje  się
o próbie na gorąco całej sieci),
etap 3. – wykonanie podpór stałych, komór z podporami stałymi żelbetowymi, przykrycie kanałów,
nisz i otworów montażowych komór, zasypywanie wykopów i wykonanie prac wykończeniowych.

Prace budowlano-montażowe niezbędne do wykonania kanałów łupinowych to:

−

ułożenie lub wykonanie płyty podłoża kanału,

−

wykonanie komór, nisz kompensacyjnych i podpór stałych,

−

ułożenie łupin kanału,

−

ułożenie płyt przykrywających na komorach i niszach kompensacyjnych.
Prace budowlano-montażowe kanałów to:

−

ułożenie elementów kanału,

−

wykonanie komór, podpór stałych,

−

wykonanie elementów ścianek w miejscach załamania kanału,

−

ułożenie płyt przykrywających na kanałach i komorach.
We wszystkich wymienionych wyżej pracach występować będą roboty montażowe elementów

prefabrykowanych oraz roboty betonowe.

Do transportu elementów sieci używa się samochodów wyposażonych w hydrauliczne

urządzenia dźwigowe. Umożliwiają one załadunek w zakładach wytwarzających i wyładunek
elementów na trasie sieci. Pojazdy te stosuje się do układania elementów prefabrykowanych na dnie
wykopu lub płyt przykrywających. Czynność tę należy wykonywać bezpośrednio, tzn. nie układać
tych elementów na składowisku i następnie przenosić do wykopu. Elementy prefabrykowane są
wówczas bardziej narażone na uszkodzenie.

Żurawiki przesuwne obrotowe są urządzeniami do transportu pionowo-poziomego. Służyć

mogą do robót załadunkowych i wyładunkowych, układania rur, prefabrykowanych konstrukcji

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

kanałów, montażu urządzeń itp. Żurawie samojezdne kołowe służą do robót montażowych,
układania rur, montażu urządzeń oraz robót wyładunkowych na terenie budowy. Można używać
żurawi samojezdnych:

−

z nadwoziem obrotowym,

−

z nadwoziem stałym i wysięgnikiem bocznym (stosowanych do układania oraz prac
wyładunkowych na terenie budowy)[4, s. 348÷349].
Przed rozpoczęciem układania prefabrykatów należy rozwieźć wzdłuż wykopu te elementy,

które  stanowią  podłoże  kanału.  Następnie  za  pomocą  dźwigu  opuszcza  się  je  na  dno  wykopu
i układa  obok  siebie.  Miejsca  połączeń  wypełnia  się  zaprawą  cementową  i  smaruje  smołą  lub
lepikiem. Należy pamiętać, aby dno kanału ciepłowniczego miało spadek 3%. Umożliwia to spływ
wody,  która  może  dostać  się  do  kanału  z  przecieków  przewodów  lub  armatury.  Po  ułożeniu  sieci
i przeprowadzeniu prób szczelności na kanałach układa się prefabrykowane pokrywy górne (płaskie
lub owalne). Miejsca złączy ścian bocznych kanału oraz płyty górnej uszczelnia się lepikiem, smołą
lub  papą.  Ściany  zewnętrzne  kanałów  i  komór  należy  dwukrotnie  pokryć  masą  bitumiczną,  która
stanowi  izolację  przeciwwilgociową.  Większość  kanałów  i  komór  sieci  ciepłowniczych  wykonuje
się obecnie jako konstrukcje betonowe lub żelbetowe. Pod wpływem działania wód gruntowych lub
opadowych  zanieczyszczonych  związkami  agresywnymi  konstrukcje  te  ulegają  korozji.  Metody
zapobiegania korozji konstrukcji betonowych i żelbetowych są następujące:
a)  niedopuszczenie do kondensacji pary wodnej wewnątrz i na zewnątrz komory lub kanału,
b)  zabezpieczanie przed agresywnym działaniem wód gruntowych przez:

−

stosowanie odpowiedniego rodzaju betonu (odpowiedni dobór cementu, kruszywa i
szczelności betonu, np. elementy układane w środowisku kwaśnym należy wykonać z
cementu hutniczego),

−

impregnację wgłębną i powierzchniową środkami antykorozyjnymi,

−

malowanie konstrukcji masami bitumicznymi lub farbami i lakierami,

−

stosowanie warstw ochronnych z asfaltów lub tworzyw sztucznych,

c) obniżenie poziomu wód gruntowych przez zastosowanie drenażu; należy zaznaczyć, że trasa
kanału ciepłowniczego powinna przebiegać powyżej poziomu wód gruntowych.

Warunkiem zabezpieczenia stali zbrojeniowej przed korozją jest stosowanie masy betonowej

szczelnej, dobrze przylegającej do stali; warstwa betonu otulającego pręty zbrojenia powinna mieć
odpowiednią grubość (3÷5 cm). Właściwa ochrona elementów betonowych i żelbetowych przed
korozją stanowi jednocześnie zabezpieczenie przed uszkodzeniem i przedwczesnym zużyciem
elementów sieci ciepłowniczej [2, s.201].

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie mogą być sieci ciepłownicze kanałowe?
2.  Jak jest zbudowany kanał przechodni?
3.  Jakie znasz rodzaje kanałów nieprzechodnich?
4.  W jaki sposób wykonujemy podłoża kanałów ciepłowniczych?
5.  Jakie są etapy budowy kanałów ciepłowniczych?
7.  Jakie są zasady transportu elementów prefabrykowanych kanałów?
8.  Jakie są czynności montażowe przy budowie kanałów?
9.  Jakie  są  kolejne  czynności  przy  wykonywaniu  zabezpieczeń  konstrukcji  betonowych

i żelbetowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Posługując się modelami i rysunkami przedstaw budowę kanałów ciepłowniczych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami kanałów sieci cieplnej i ich charakterystyką,
2) przeanalizować budowę różnych kanałów cieplnych posługując się modelami, rysunkami lub

zdjęciami,

3) zapisać wyniki swoich spostrzeżeń w zeszycie,
4) zaprezentować efekty swojej pracy grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele kanałów sieci cieplnej,

–

rysunki i zdjęcia kanałów sieci cieplnej,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj kanał

ciepłowniczy nie przechodni.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu kanału sieci cieplnej,
2) zapoznać się z dokumentacja techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu kanału cieplnego nie przechodniego,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych robót,
4)  przygotować materiały potrzebne do montażu,
5)  dobrać środki do transportu elementów kanałów cieplnych,
6)  przetransportować elementy kanałów sieci cieplnej,
7)  zamontować elementy kanału sieci cieplnej w gotowym wykopie,
8)  ułożyć płyty przykrywające na kanałach,
9)  zdemontować elementy kanału sieci cieplnej,
10)  zastosować przepisy bhp przy montażu kanału sieci cieplnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z gotowym wykopem (najkorzystniej, by
ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych t.j.: na miejscu budowy sieci
cieplnej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu elementów kanału ciepłowniczego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do wykonania i montażu: dźwig, skrzynia murarska,

–

materiały potrzebne do montażu: elementy kanałowe żelbetowe,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) sklasyfikować rodzaje kanałów sieci cieplnej?

¨ ¨

2) rozpoznać i nazwać poszczególne rodzaje kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

3) zaplanować kolejność wykonywanych robót przy montażu kanałów sieci

cieplnych?

¨ ¨

4) przygotować i ocenić elementy potrzebne do montażu?

¨ ¨

5) dobrać środki transportu elementów kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

6) przetransportować elementy kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

7) zamontować elementy kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

8) zdemontować elementy kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

9) zastosować przepisy bhp przy montażu elementów kanałów sieci cieplnych?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Punkty stałe i podpory przesuwne

4.5.1. Materiał nauczania

Podpory stałe stosuje się na każdym odcinku między dwoma wydłużkami oraz w punktach,

w których należy zapewnić nieruchomość przewodu (przy odgałęzieniach, armaturze). Przy
stosowaniu wydłużek U-kształtowych lub mieszkowych podpory stałe należy umieszczać w środku
odcinka między nimi. Podpory stałe w sposób trwały łączą rurociąg z podłożem, ścianą budynku
lub komory.

Istnieje wiele konstrukcji podpór stałych. Ich rodzaj zależy od wartości sił jakie mają przenosić

i miejsca, w którym są montowane. Wartość siły działającej na podporę stałą jest określona dla
każdej z nich oddzielnie. Podpory stałe należy umieszczać w określonej odległości, która zależy od
średnicy i grubości ścianki przewodu oraz jego masy (rurociąg wypełniony wodą + izolacja
cieplna).

Dla rur o średnicy mniejszej niż 100 mm dopuszcza się wykonanie podpory w postaci jarzma

[2, s. 168÷169].

Rys. 10. Podpora stała jarzmowa [2, s. 168].

Zwykle do przewodu są przyspawane łapy ze stali lub też pierścienie, które opierają się na

belkach stalowych zabetonowanych w fundamentach lub ścianach bocznych kanałów. Połączenie
podpory stałej z zabetonowanymi belkami powinno być mocne i niezawodne, ale jednocześnie
powinno umożliwiać łatwy demontaż w razie konieczności wymiany przewodu.

Prawidłowe wykonywanie podpory stałej wiąże się ze spełnieniem następujących warunków:

−

przewody sieci ciepłowniczej powinny przylegać do podstawy podparcia,

−

obejma powinna przylegać do powierzchni przewodów,

−

ograniczniki przymocowane po obu stronach podparcia powinny uniemożliwiać przesunięcie
osiowe przewodów.
Dla rur o średnicy 50÷200 mm podporę stałą może stanowić belka stalowa wykonana

z ceownika. Wmurowuje się ją poziomo w poprzek kanału, w którym są ułożone przewody sieci
ciepłowniczej. Dla rur o średnicy mniejszej niż 100 mm dopuszcza się wykonanie podpory
w postaci jarzma [2, s. 169].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 11. Podpory stałe: a) stalowa do przewodów Ø 50÷200 mm, b) stalowa do przewodów Ø 200÷600 mm [2, s. 169].

Prefabrykowane podpory stałe dla sieci cieplnej z rur preizolowanych powinny być,

wspawane  w  rurociąg  w  miejscach  jak  w  projekcie  technicznym.  Zamocowanie  podpory  stałej
wykonuje  się w bloku żelbetowym  w  miejscach podanych w projekcie technicznym.  Klasę  betonu
oraz  grubość  stalowych  prętów  określana  jest  przez  projektanta  na  podstawie  wytycznych
producenta systemu preizolowanego [4, s. 117].

Podpory ruchome montuje się, aby umożliwić przesunięcie przewodów. Przesunięcia te

powstają w wyniku zmian długości przewodów spowodowanych zmianami temperatury nośnika
ciepła. Najczęściej stosuje się podpory ślizgowe sztywne, w których możliwe są przesunięcia
osiowe i boczne w płaszczyźnie poziomej.

Rys. 12. Podpora ślizgowa [4, s. 295].

Podpory ślizgowe składają się z sanek połączonych przez spawanie z rurą i z podstawy

zamocowanej do podłoża kanału.

Innym typem podpór są podpory rolkowe.

Rys. 13. Podpora rolkowa [4, s. 295].

W sieciach ciepłowniczych o średnicy przewodów powyżej 150 mm, ułożonych w kanałach

przechodnich podpory te należy sytuować w miejscach łatwo dostępnych z uwagi na konieczność
ich konserwacji (smarowanie rolek).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podpory ruchome umieszcza się na poduszkach żelbetowych [4, s. 295].
Przy montażu kompensatorów mieszkowych stosuje się podpory kierunkowe. Umożliwiają one

przesuwanie się przewodów ciepłowniczych tylko w jednym kierunku – osiowym.

Podpory ruchome powinny spełniać następujące wymagania:

−

płaszczyzna ślizgowa podpór powinna być gładka i dokładnie przylegać do podstawy rolek lub
kulek,

−

rolki lub kulki powinny mieć zapewniony swobodny ruch w obudowie, co warunkuje
swobodne ruchy poosiowe przewodów sieci ciepłowniczej na podporze,

−

podkładki izolacyjne między obejmą podparcia a przewodami sieci ciepłowniczej powinny być
odpowiedniej jakości, tak, aby przewód nie ślizgał się w obejmach,

−

w miejscu podparcia powinno być możliwe wykonanie izolacji,

−

na zamocowaniach powinny być zamontowane wskaźniki przemieszczeń przewodów,

−

zamocowania powinny być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 200 mm od połączeń
spawanych przewodów.
Podwieszenie przewodów powinno być wykonane na dostatecznie długim odcinku w celu

ograniczenia ich ruchów w płaszczyźnie pionowej. Połączenie przewodów z podporą wiszącą
wykonuje się jako przegubowe, co zapewnia możliwość swobodnego przesuwania się przewodów
[2, s. 167÷168].

W wypadku dużych sił osiowych, co wiąże się z możliwością wyboczenia się przewodów

ciepłowniczych,

wszystkie

podpory

ruchome

należy

wykonywać

jako

kierunkowe

unieruchamiające przewody w kierunkach prostopadłych do osi. We wszystkich jednak wypadkach
– niezależnie od przewidywanych sił osiowych – wykonuje się po obu stronach kompensatora
mieszkowego po dwie podpory kierunkowe: pierwsza w odległości 4 D

od skrajnej fali mieszka,

druga w odległości 14 D

od pierwszej podpory (gdzie D

oznacza średnicę zewnętrzną przewodów

tylko po jednej stronie [2, s. 174].

Rys. 14. Rozmieszczenie podpór kierunkowych przy kompensatorze mieszkowym: a) z obu stron kompensatora,

b) z jednej strony kompensatora. 1 – podpora stała, 2 – podpora kierunkowa, 3 – podpora ślizgowa, 4 – kompensator

mieszkowy [2, s. 174].

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel stosowania podpór stałych?
2.  Jakie znasz rodzaje podpór stałych?
3.  Jak są zbudowane poszczególne rodzaje podpór stałych?
4.  W jaki sposób należy wykonać podporę stałą?
5.  Jaki jest cel stosowania podpór ruchomych?
6.  Jakie znasz rodzaje podpór ruchomych?
7.  Jak są zbudowane podpory ruchome?
8.  Kiedy należy stosować podpory kierunkowe?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj zasadę działania i sposób rozmieszczenia podpór ślizgowych i kierunkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z budową i zasadą działania podpór ślizgowych i kierunkowych,
2) zapoznać się ze schematami, modelami sieci cieplnych i rozmieszczonymi podporami

ślizgowymi i kierunkowymi,

3)  określić zasadę działania i sposób rozmieszczenia podpór ślizgowych,
4)  określić zasadę działania i sposób rozmieszczenia podpór kierunkowych,
5)  wyniki zapisać w zeszycie,
6)  zaprezentować wyniki grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

opracowania zawierające zasadę działania, budowę i sposoby rozmieszczenia podpór
ślizgowych i kierunkowych (literatura z rozdziału 6),

–

modele i schematy różnych sposobów rozmieszczenia podpór ślizgowych i kierunkowych.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj podporę

ślizgową i zamontuj na przewodzie sieci cieplnej kanałowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi wykonania i montażu podpory ślizgowej,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz kolejnością przebiegu czynności i warunkami technicznymi
montażu sieci cieplnej kanałowej,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych robót,
4)  przygotować materiały potrzebne do wykonania podpory ślizgowej,
5)  dobrać materiał i sprzęt do wykonania podpory,
6)  wykonać podporę ślizgową,
7)  miejsce podpory ślizgowej w kanale,
8)  zamontować podporę ślizgową,
9)  zastosować przepisy bhp przy montażu podpory ślizgowej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem i kanałem
ciepłowniczym (najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych,
tj.: na miejscu budowy sieci ciepłowniczej kanałowej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami wykonania i montażu podpory ślizgowej w kanale,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do wykonania i montażu: kielnia, sprzęt do spawania, przymiar
kreskowy,

–

materiały potrzebne do montażu: podkładka, płoza, rura stalowa czarna, podstawa,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj montaż

podpory stałej jarzmowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu podpór stałych,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczna oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu podpory stałej,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych czynności,
4)  przygotować materiały potrzebne do montażu,
5)  dobrać narzędzia i sprzęt potrzebny do montażu,
6)  wyznaczyć miejsce montażu podpory stałej,
7)  wykonać podporę stałą.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem i kanałem
ciepłowniczym (najkorzystniej by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj.
na miejscu budowy sieci ciepłowniczej kanałowej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z warunkami montażu
podpory stałej,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: sprzęt do spawania, klucze,

–

materiały potrzebne do montażu: rury stalowe czarne, jarzmo, śruby.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) sklasyfikować rodzaje podpór sieci cieplnej?

¨ ¨

2) wymienić zadania podpór stałych?

¨ ¨

3) nazwać elementy, z jakich zbudowana jest podpora stała?

¨ ¨

4) przygotować materiały potrzebne do montażu podpory stałej?

¨ ¨

5) wyznaczyć miejsce montażu podpory stałej?

¨ ¨

6) wykonać montaż podpory stałej w kanale?

¨ ¨

7) określić cel stosowania podpór ruchomych?

¨ ¨

8) nazwać elementy, z jakich zbudowana jest podpora ruchoma?

¨ ¨

9) określić miejsce montażu podpory ruchomej?

¨ ¨

10) określić miejsce montażu podpory kierunkowej?

¨ ¨

11) wykonać montaż podpór ruchomych?

¨ ¨

12) zastosować przepisy bhp przy montażu podpór w kanale?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Rurociągi montowane w kanałach ciepłowniczych

4.6.1. Materiał nauczania

Przewody sieci ciepłowniczej wykonuje się obecnie z rur stalowych ze szwem (wzdłużnym

lub spiralnym) oraz bez szwu. Z rur bez szwu należy bezwzględnie wykonywać wszystkie elementy
ciśnieniowe,  których  średnica  przekracza  500  mm.  W  zależności  od  dopuszczalnego  ciśnienia
roboczego i dopuszczalnej temperatury roboczej przewodzonego nośnika ciepła przewody dzieli się
na klasy  jakości. Przewody sieci  ciepłowniczej  wykonuje się zazwyczaj  w czwartej klasie  jakości,
dla  której  dopuszczalne  ciśnienie  robocze  p

nie przekracza 1,6 MPa, a dopuszczalna temperatura

robocza t

nie przekracza 200ºC.

Przewody sieci ciepłowniczej wodnej montuje się ze spadkiem, co najmniej 3%

; kierunek

spadku jest dowolny.

Przewody układa się na głębokości 0,35÷0,50 m licząc od powierzchni ziemi do wierzchu rury

lub  kanału  ciepłowniczego.  Wyjątkowo  mogą  być  układane  na  większej  głębokości.  Na
przewodach  magistralnych,  (co  1  km)  oraz  na  końcu  sieci  ciepłowniczej  zaleca  się  wykonanie
połączenia  przewodu  zasilającego  z  przewodem  powrotnym  za  pomocą  przewodu  obiegowego
o małej średnicy, z zaworem. Podczas remontu sieci przewód ten umożliwia krążenie wody w sieci,
dzięki czemu przewody w końcowym odcinku sieci nie są narażone na zamarznięcie [2, s.177].

Prace montażowo-spawalnicze na budowie sieci powinny być ograniczone tylko do układania

rur, kształtek, wydłużek itp. oraz do spawania tych elementów i podpór.

Montaż przewodów metodą klasyczną

W metodzie klasycznej rury dostarczane na budowę mogą być składowane obok wykopu.

Montaż  przewodów  rozpoczyna  się  od  opuszczenia  elementów  przewodów  do  wykopu  (rur,
kształtek,  wydłużek,  armatury  itd.).  Praca  ta  odbywa  się  mechanicznie  przy  użyciu  żurawi  na
samochodach  lub  samojezdnych.  Rury,  wydłużki,  sekcje  itp.  układa  się  na  legarach  na  podłożu.
Czynności  te  należy  wykonywać  bezpośrednio  ze  środków  transportu,  aby  uniknąć  sprowadzania
dodatkowo  na  budowę  żurawi,  a  jednocześnie  zmniejszyć  możliwość  uszkodzenia  lub
zanieczyszczenia elementów. Czyszczenie końców rur przed spawaniem ma na celu usunięcie farby
antykorozyjnej,  ewentualnej  rdzy  lub  zanieczyszczeń.  Styki  rur  czyści  się  na  szerokość  minimum
2 cm,  używając  specjalnych  szczotek.  Po  starannym  wykonaniu  tej  czynności  następuje
centrowanie styków  i połączenie punktowe. Następna  czynność to spawanie elementów stalowych
podpór  ruchomych  i  stałych  oraz  wyregulowanie  osi  i  spadku  przewodów,  co  jest  warunkiem
prawidłowej pracy rurociągów. Rury  i  sekcje rur w wykopach układa się  na  legarach, potrzebnych
do odpowiedniego centrowania przewodów i zachowania ich właściwego spadku.

Montaż przewodów metodą odcinkową

Metoda ta jest zalecana, jeśli średnica rur jest większa od 300 mm. Długość odcinków może

wynosić 25÷100 m. W metodzie odcinkowej korzystniejsze są warunki montażowo-spawalnicze
i mniejsza pracochłonność robót, można, bowiem stosować spawanie półautomatyczne lub
automatyczne. Odcinki przewodów o średnicy większej od 300 mm i długości 25÷40 m układa się
przy użyciu dwóch żurawi samojezdnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 15. Układanie przewodów w wykopie metodą odcinkową [4, s. 350].

Odcinki rur podnosi się 0,5÷0,7 m nad poziom terenu, ruchem wysięgnika przesuwa je nad

miejsce  ułożenia  i  opuszcza  na  legary.  Żurawie  opuszczają  pojedyncze  odcinki  na  trasie  sieci
długości 200÷400 m. Do ułożenia odcinków przewodów mniejszych średnic o długości 100÷200 m
używa  się  jednego  żurawia  samojezdnego.  Odcinki  rur  przesuwa  się  na  legary  ułożone  nad
wykopem, a następnie  opuszcza  je  do  kanału,  podnosząc  stopniowo  i usuwając  legary.  Można  też
opuszczać  odcinki  rur  na  legary  ułożone  na  ściankach  kanału,  a  dopiero  stamtąd  do  kanału,  ze
stopniowym  podnoszeniem  za  pomocą  żurawia  samojezdnego  i  usuwaniem  legarów
[4, s. 349÷351].

Zaleca się, aby połączenia spawane znajdowały się między podporami, w odległości

od  punku  podparcia.  Należy  unikać  umieszczania  połączeń  spawanych  na  podporach  i  pośrodku
odległości  między  podporami.  Jeżeli  spoina  musi  znaleźć  się  nad  podporą,  powinna  być
wzmocniona nakładkami [4, s. 150].
Przez ściany zewnętrzne budynku przewody sieci cieplnej należy prowadzić w rurach osłonowych.
Rurę  osłonową  należy  wysunąć  na  odległość  0,5  m  od  strony  zewnętrznej  budynku  i  0,05  m  od
wewnątrz.  W  węzłach  cieplnych  powinny  być  zamontowane  obejścia  (przed  zaworami
odcinającymi). Zabezpiecza to sieć przed zamarznięciem podczas zamknięcia węzła.

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są zasady układania sieci cieplnych?
2.  W jaki sposób należy układać przewody sieci cieplnych w kanałach?
3.  Jak sprawdza się materiały do budowy sieci cieplnych przed montażem?
4.  W jaki sposób montuje się przewody sieci cieplnych o średnicy powyżej 300 mm?
5.  Jaki sprzęt i narzędzia są potrzebne do wykonania robót montażowych?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie dokumentacji technicznej przedstawionej przez nauczyciela wykonaj montaż

przewodów zasilającego i powrotnego sieci cieplnej o średnicy do 300 mm w kanale.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu przewodów zasilającego i powrotnego

sieci cieplnej w kanale,

2) zapoznać się z dokumentacja techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu sieci cieplnej w kanale,

3) zaplanować kolejność wykonywanych robót związanych z montażem przewodów zasilającego

i powrotnego w kanale,

4)  przygotować materiały potrzebne do montażu i ocenić ich stan techniczny,
5)  dobrać narzędzia i sprzęt potrzebny do obróbki rur oraz montażu rurociągów,
6)  dobrać środki do transportu i układania przewodów w kanale,
7)  wyznaczyć miejsca montażu podpór ślizgowych i stałych,
8)  zamontować przewody zasilający i powrotny sieci cieplnej w kanale,
9)  skontrolować poprawność montażu rurociągów,
10)  zastosować przepisy bhp i ppoż.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem i kanałem (najkorzystniej
by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na miejscu budowy sieci
cieplnej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu przewodów sieci cieplnej w kanale,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: szczotki do czyszczenia styków, poziomnice, pasy,
żuraw samojezdny lub na samochodzie,

–

materiały potrzebne do montażu: odcinki rur, legary, podpory.

Ćwiczenie 2

Na podstawie dokumentacji technicznej przedstawionej przez nauczyciela wykonaj montaż

przewodów zasilających i powrotnych metodą odcinkową w kanale.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu przewodów zasilającego i powrotnego

w kanale,

2) zapoznać się z dokumentacją techniczna oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu sieci cieplnej w kanale,

3) zaplanować kolejność wykonywanych robót związanych z montażem przewodów zasilającego

i powrotnego w kanale,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem i kanałem (najkorzystniej
by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na miejscu budowy sieci
cieplnej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu przewodów sieci cieplnej w kanale,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: sprzęt do spawania, żuraw samojezdny,

–

materiały potrzebne do montażu: rury stalowe czarne, podpory, legary.

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) określić, z jakich rur wykonujemy sieci cieplne kanałowe?

¨ ¨

2) sprawdzić stan materiałów do budowy sieci cieplnej kanałowej?

¨ ¨

3) zaplanować kolejność wykonywanych robót przy montażu przewodów sieci

cieplnej w kanale?

¨ ¨

4) przygotować materiały potrzebne do montażu rurociągów w kanale?

¨ ¨

5) dobrać sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu rurociągów w kanale?

¨ ¨

6) dobrać środki do transportu i montażu rurociągów w kanale?

¨ ¨

7) wyznaczyć miejsce montażu podpór?

¨ ¨

8) wykonać montaż rurociągów w kanale?

¨ ¨

9) zastosować przepisy bhp przy montażu rurociągów w kanale?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7 Komory ciepłownicze

4.7.1. Materiał nauczania

Komory ciepłownicze są przeznaczone do umieszczania i obudowywania urządzeń sieci,

takich

jak:

zawory,

zasuwy,

odgałęzienia,

aparatura

kontrolno-pomiarowa,

wydłużki

(kompensatory), osadniki, odwadniacze, odpowietrzacze, przewody obiegowe i inne.

Ściany komór mogą spełniać funkcję podpór stałych, przesuwnych lub kierunkowych dla

przewodów ciepłowniczych. Komory powinny być usytuowane w miejscach dostępnych, aby
obsługa ich była możliwa i nie stwarzała utrudnień innym użytkownikom terenu.

Wymiary komór powinny zapewniać łatwą obsługę i eksploatację znajdujących się

w komorach urządzeń oraz możliwość ich montażu i demontażu. Minimalne wymiary rzutu
poziomego powinny wynosić:

−

komór o przekroju prostokątnym (długość i szerokość) – 120 cm,

−

komór o przekroju kołowym (średnica)

– 120 cm [2, s. 204].

Rys. 16. Komora ciepłownicza: a) przekrój pionowy, b) rzut.

1 – kompensatory mieszkowe, 2 – podpora stała, 3 – studzienka kanalizacyjna, 4 – krata żeliwna, 5 – odpowietrzenie,

6 – odwodnienie, 7 – pion wentylacji wywiewnej, 8 – pion wentylacji nawiewnej [2, s. 205].

Odgałęzienia należy instalować w komorach tak, aby oś bocznego przewodu ciepłowniczego

była  usytuowana  w  osi  lub  powyżej  osi  przewodu  głównego.  Nie  wolno  stosować  odgałęzień
usytuowanych  poniżej  osi  przewodu  głównego.  Komora  powinna  mieć  w  dnie  zagłębienie
odwadniające  do  odprowadzenia  wód  przeciekowych  i  ściekowych  na  zewnątrz  komory.
Znajdujące  się  w  komorze  przewody  odwodnienia  i  odpowietrzenia  sieci  ciepłowniczej  powinny
mieć: armaturę odcinającą złożoną z dwóch zaworów połączonych szeregowo, odpowiednie spadki
zapewniające właściwy kierunek przepływu skroplin i wody do zagłębień odwadniających (lub do
studzienki kanalizacyjnej), usytuowanie  umożliwiające sprawdzenie drożności poszczególnych  ich
odcinków.  Konstrukcje  żelbetowe  i  betonowe  oraz  murowane  z  cegły  należy  zabezpieczyć  przed
ujemnym  działaniem  pary  wodnej  oraz  przed  agresywnością  wód  gruntowych  lub  środowiska
gruntowego  przez  pokrywanie  ich  masami  asfaltowymi.  Wykonuje  się  również  izolacje
wzmocnione,  składające  się  z  jednej  lub  dwóch  warstw  papy  pokrytych  masami  bitumicznymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wnętrze  komór  należy  pokrywać  izolacją  ograniczającą  przepuszczanie  pary  wodnej.  Na
przewodach  ciepłowniczych  wraz  z  korpusami  wydłużek  i  armaturą  odcinającą  należy  stosować
izolację  ciepłochronną.  Komory  ciepłownicze o  powierzchni  wewnętrznej do 3,6 m

powinny być

wyposażone minimum w jeden właz. Komory o powierzchni 3,6 m

i większej powinny mieć, co

najmniej  dwa  włazy.  Minimalna  średnica  wewnętrzna  włazu  powinna  wynosić  60  cm.  Do  komór
należy  stosować  żeliwne  włazy  kanałowe  tylko  typu  ciężkiego.  Prześwit  włazu  nie  może  być
zmniejszony przez wystające elementy uzbrojenia komory, jak armatura, odpowietrzacze, drabinki
włazowe  itp.  Włazy  powinny  być  zabezpieczone  specjalnym  urządzeniem  zamykającym,
utrudniającym  wejście  do  komory  osobom  niepowołanym.  Na  trawnikach  i  innych  gruntach
uprawnych górna krawędź włazu powinna wystawać 5÷8 cm ponad poziom terenu. Poziom włazu
w nawierzchni  utwardzonej  powinien  być  równy  z poziomem  terenu.  Każda komora powinna  być
wyposażona  w  kraty  zabezpieczające  otwory  włazowe  po  zdjęciu  pokryw.  Powinny  one  być
konstrukcji  składanej  i  zaopatrzone  w  uchwyty  do  umocowania  urządzenia  sygnalizacyjno-
-ostrzegawczego.  Jeśli  zagłębienie  stropu  komory  od  powierzchni  terenu  wynosi  ponad  30  cm,
należy stosować szyby włazowe. Średnica wewnętrzna szybu włazowego powinna wynosić 70÷90
cm.  Pod  każdym  włazem  do  komory  powinna  być  drabinka  włazowa  trwale  przymocowana  do
obudowy komory. Konstrukcja drabinki powinna odpowiadać następującym wymaganiom:

−

szerokość, co najmniej 35 cm,

−

rozstaw stopni 30 cm,

−

odległość pierwszego stopnia od wierzchu włazu 40÷50 cm,

−

odległość minimalna od ściany 12 cm.
Komory z zainstalowanymi urządzeniami, których gabaryty są większe od otworów

włazowych, powinny być wyposażone w luki montażowe lub włazowo-montażowe umożliwiające
wymianę urządzeń. W komorach, w których zachodzi konieczność wyprowadzenia wrzeciona
armatury odcinającej do poziomu terenu, należy instalować obudowy dla przedłużonych wrzecion
armatury i żeliwne skrzynki w nawierzchni terenu [2, s. 208÷209].

Aby elementy komór były jak najmniej narażone na uszkodzenia w zakładach wytwarzających

załadowuje się je na samochody wyposażone w hydrauliczne urządzenia dźwigowe. Wyładunek
następuje bezpośrednio do wykopu.

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel stosowania komór ciepłowniczych?
2.  W jakie elementy powinna być wyposażona komora ciepłownicza?
3.  W jaki sposób zabezpiecza się konstrukcje betonowe i żelbetowe komór?
4.  Jakie urządzenia sieci cieplnych montuje się w komorze?
5.  W jaki sposób transportuje się i układa elementy konstrukcyjne komór?
6.  Jakie są zasady montażu komór ciepłowniczych?

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj wyposażenie komór ciepłowniczych w miejscu odgałęzień i w miejscu usytuowania

kompensatora.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami wyposażenia technologicznego komór cieplnych i ich

charakterystyka,

2)  określić rodzaj wyposażenia komór,
3)  przeanalizować rysunki, zdjęcia, modele różnych rodzajów komór,
4)  porównać wyposażenie i określić zadania, jakie mogą spełniać komory ciepłownicze,
5)  zapisać wyniki swoich spostrzeżeń w zeszycie,
6)  zaprezentować efekty swojej pracy grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele komór ciepłowniczych

–

rysunki i zdjęcia komór ciepłowniczych,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj montaż

komory ciepłowniczej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu komór ciepłowniczych,
2) zapoznać się z instrukcją zawierającą przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń oraz czynności

związane z przebiegiem i warunkami technicznymi montażu komory ciepłowniczej,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych robót,
4)  przygotować elementy i materiały potrzebne do montażu komory,
5)  dobrać środki do transportu elementów komory cieplnej
6)  przetransportować elementy komór,
7)  zamontować elementy w gotowym wykopie,
8)  wykonać izolację elementów komory,
9)  zamontować elementy wyposażenia komór,
10)  przykryć komorę i zamontować włazy,
11)  zastosować przepisy bhp przy montażu komory cieplnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z gotowym wykopem (najkorzystniej, by
ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj.: na miejscu budowy sieci
ciepłowniczej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
iwarunkami wykonania i montażu elementów komory ciepłowniczej,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do wykonania i montażu komory ciepłowniczej: dźwig, pasy,
materiały potrzebne do montażu, elementy komory,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) rozpoznać i nazwać poszczególne elementy komór ciepłowniczych?

¨ ¨

2) wymienić zadania komór ciepłowniczych?

¨ ¨

3) rozpoznać i nazwać poszczególne rodzaje komór ciepłowniczych?

¨ ¨

4) dobrać środki transportu i montażu elementów prefabrykowanych w gotowym

wykopie?

¨ ¨

5) przygotować elementy potrzebne do montażu komór?

¨ ¨

6) wykonać montaż komór ciepłowniczych?

¨ ¨

7) zastosować przepisy bhp przy montażu komór?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8. Kompensacja rurociągów

4.8.1. Materiał nauczania

Przewody sieci ciepłowniczej ulegają wydłużeniu na skutek wzrostu temperatury ich ścianek.

Wartość wydłużenia zależy od długości przewodu i od zmian temperatury w okresie eksploatacji.
Ponieważ wydłużenie  liniowe  można obliczyć –  można odpowiednio ukształtować przewody sieci
ciepłowniczej.  Należy  unieruchomić  je  w pewnych  punktach  zapewniając  możliwość  swobodnego
ich  wydłużania  w  innych.  Układając  przewody  z  uwzględnieniem  możliwości  ich  wydłużenia  lub
montując  urządzenia  przejmujące  te  wydłużenia  można  zapobiec  powstawaniu  naprężeń  i  sił
ściskających w rurociągu [4, s. 151].

Kompensację naturalną przewodów preizolowanych sieci ciepłowniczej można realizować

za pomocą układów w kształcie litery L, Z, lub U. W celu umożliwienia przesuwania się rur na
łukach w układach samokompensacyjnych stosuje się poszerzenie wykopu lub materiały
umożliwiające przemieszczanie się rur [4, s. 304].

Rys.17. Układy samokompensacji preizolowanych sieci Rys.18. Poszerzenie wykopów lub zastosowanie
ciepłowniczych w kształcie litery: a) L, b) Z, c) U

umożliwiających przemieszczanie się rurociągów

[4., s. 304].

na łukach samokompensacji L, Z, U [4, s. 304].

W preizolowanych sieciach ciepłowniczych wydłużki mieszkowe o konstrukcji zbliżonej do

rozwiązań stosowanych w sieci kanałowej stosuje się w uzasadnionych przypadkach, ze względu na
koszt. W związku z tym najczęściej do kompensacji stosuje się: podgrzew wstępny, wydłużki
jednorazowego działania, kompensację naturalną, kompensatory dławicowe.

Podgrzew wstępny.
Ten sposób przejmowania wydłużeń rurociągu polega na podgrzaniu odcinka przewodu

w otwartym  wykopie.  Temperatura  podgrzewu  powinna  być  zbliżona  do  średniej  temperatury
montażu  i  obliczeniowej  temperatury  nośnika  ciepła.  Wstępne  podgrzanie  spowoduje,  że
w warunkach  odpowiadających  średniej  temperaturze  pracy  uzyska  się  beznaprężeniowy  stan
rurociągu.

Wydłużki jednorazowego działania mają za zadanie zmianę wydłużenia rurociągu na

naprężenia  w  rurze  stalowej.  Konstrukcja  wydłużki  zbliżona  jest  do  konstrukcji  wydłużki
mieszkowej.  Działa  ona  tylko  w  momencie  rozruchu  sieci.  Następnie  po  unieruchomieniu
(zespawaniu)  jest  prostym  odcinkiem  rurociągu.  Ten  typ  wydłużek  stosowany  jest  w  celu
skompensowania  wydłużeń  na  odcinkach  prostych  –  tam,  gdzie  nie  można  zastosować
samokompensacji.  Na  rysunku  L  jest  długością  po  ściśnięciu,  a  e

max

oznacza maksymalne

wydłużenie rury.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 19. Wydłużka jednorazowego działania: a) budowa, b) przekrój [4, s. 305].

Układanie „na zimno”

Metoda ta dopuszcza do wystąpienia maksymalnych naprężeń osiowych – jednokrotnego

przekroczenia granicy plastyczności w wyniku, czego uzyskuje się naprężenia wstępne w rurociągu
[4, s. 305].

Jednym ze sposobów przejmowania wydłużeń sieci ciepłowniczej kanałowej jest stosowanie

kompensacji naturalnej (samokompensacji), co polega na układaniu sieci w linii łamanej.
Kompensacja naturalna jest powszechnie stosowana w sieciach ciepłowniczych dzięki swej
prostocie i niezawodności działania. Wadą tego sposobu jest to, że trzeba budować kanały łamane,
bardziej kosztowne [4, s. 297].

Rys. 20. Układy samokompensacji: a) w kształcie litery L, b) w kształcie litery Z [4, s. 297].

Jeżeli nie można zastosować prowadzenia sieci ciepłowniczej w linii łamanej, montuje się na

odcinkach prostych między 2 podporami stałymi elementy przejmujące wydłużenia tzw.
kompensatory (wydłużki). Jest to kompensacja sztuczna. Do podziemnych sieci kanałowych stosuje
się wydłużki:

−

U-kształtowe,

−

dławicowe,

−

mieszkowe.
Działanie wydłużki – U-kształtowej polega na ugięciu ramion pod wpływem działania siły

skierowanej wzdłuż osi przewodu. Kompensator z rur gładkich w kształcie litery U składa się
z czterech łuków, które dzięki swojej elastyczności umożliwiają dość duże ugięcie ramion.

Kompensatory z łukami o dużych promieniach są bardzo elastyczne. Wartość siły przenoszonej

przez kompensator zależy od średnicy przewodów i promieni łuków. Kompensatory U-kształtne
wykonuje się podczas montażu sieci ciepłowniczej, najczęściej z takich samych rur gładkich, jakie
stosuje się do układania przewodów sieci.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 21. Kompensator U – kształtowy z rur gładkich [2, s. 171].

Kompensatory należy łączyć z przewodami sieci ciepłowniczej wyłącznie za pomocą

spawania;  ustawia  się  je  poziomo  ze  spadkiem  w  kierunku  spadku  przewodu.  Wydłużki  przed
wmontowaniem  naciąga  się  wstępnie  na  długość  równą  połowie  całkowitej  kompensacji. Do  tego
celu  służą  drewniane  rozpory,  wstawiane  między  ramiona  wydłużki.  Usuwa  się  je  dopiero  po
zakończeniu  montażu  całego  przewodu.  Wydłużki  sprężyste  powinny  być  wykonane  z  jednego
odcinka  rury.  Niekiedy  zachodzi  konieczność  montowania  wydłużek  sprężystych  w  pozycji
pionowej.  Należy  wówczas  w  najwyższym  punkcie  zamontować  zawór  odpowietrzający,
a w najniższym – zawór do spustu wody [2, s. 172].

Kompensatory dławicowe mają bardzo duża zdolność kompensacyjną przy bardzo małych

wymiarach. Wykonuje je się z rur jako całkowicie spawane; mają też końcówki do przyspawania do
przewodów.  Jedna  część  kompensatora  stanowi  kielich  o  średnicy  większej  od  średnicy
przesuwającej  się  w  nim  rury.  Rura  jest  zakończona  pierścieniem  ograniczającym  maksymalne
rozciąganie (  na zimno) kompensatora. Wewnątrz kielicha jest przyspawany pierścień, stanowiący
opór dla szczeliwa założonego między rurą a kielichem.

Rys. 22. Wydłużka dławicowa [4, s. 297].

Do uszczelniania kompensatorów używa się sznura ze specjalnym dodatkiem gumy lub innych

materiałów  plastycznych.  Pod  wpływem  stałych  przesunięć  względem  siebie  obu  części
składowych kompensatora dławicowego, spowodowanych zmianami temperatury nośnika ciepła w
czasie  eksploatacji,następuje  szybkie  wycieranie  się  materiału  uszczelniającego.  Powstające
nieszczelności  powodują  ubytek  wody  sieciowej,  niszczenie  kanału  i  izolacji.  Kompensatory
dławicowe  są  ponadto  kłopotliwe  w  obsłudze  i  konserwacji,  gdyż  mogą  się  zacinać  i  wymagają
częstej wymiany szczeliwa [7, s. 297].

Wielościenne mieszki sprężyste kompensatorów mieszkowych są tłoczone z blach stalowych

odpornych na korozję. Króćce przyłączne są wykonane ze stali węglowej, co umożliwia – łatwe
technologiczne – połączenie spawane kompensatora z przewodami sieci ciepłowniczej. Mogą też
być stosowane połączenia kołnierzowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 23. Kompensatory mieszkowe (widok i przekrój) [2, s. 173].

1 – kołnierzowy z osłoną zewnętrzną, 2 – kołnierzowy bez osłony zewnętrznej, 3 – tuleje wewnętrzne,

4 – z końcówkami do spawania bez osłon zewnętrznych, 5 – z końcówkami do spawania z osłoną zewnętrzną.

Wewnątrz kompensatorów wbudowuje się niekiedy tuleje, których zadaniem jest ochrona

wewnętrznej części mieszka przed osadzaniem się zanieczyszczeń mechanicznych. Osiowe
kompensatory mieszkowe są bardzo wrażliwe na jakiekolwiek odkształcenia poprzeczne. W celu
przeciwdziałania

ewentualnym

wyboczeniom

przewodów

ciepłowniczych

montaż

ich

z kompensatorami wykonuje się w specjalnych tulejach prowadzących – podporach kierunkowych.
Tuleje  te  muszą  być  w  sposób  sztywny  i  trwały  utwierdzone  w  obudowie  kanału, tak,  aby  zdolne
były  przenosić  ewentualne  siły  boczne  (obciążenia  odchylające).  W  tym  wypadku  tuleje
prowadzące będą  montowane  jedynie po stronie swobodnej kompensatora. Naciąg wstępny  można
wykonywać po uprzednim przyspawaniu przewodów z dwóch stron kompensatora i pozostawieniu
przerwy  w  przewodach  między  podporami  kierunkowymi  (rys.  a).  Dociąganie  przewodu,
przyspawanego  do  swobodnego  króćca  kompensatora,  do  przewodu  utwierdzonego  w  podporze
stałej  można  wykonywać  za  pomocą  przyrządów  ściągających  zaczepionych  za  uchwyty,  które
mogą być przyspawane do końcówek przewodów.

Rys. 24. Naciąg wstępny kompensatora mieszkowego: mieszkowego) między podporami stałymi, b) między podporami

stałymi, z których jedna jest tylko przyspawana do przewodów (przed wykonaniem naciągu wstępnego) [2, s.3175].

1 – podpora stała, 2 – podpora kierunkowa, 3 – podpora ruchoma (ślizgowa), 4 – kompensator mieszkowy.

Spawanie przewodów z kompensatorem należy wykonywać szczególnie ostrożne, aby nie

dopuścić  do  zbędnego  nagrzewania  się  cienkoszczelnego  mieszka  sprężystego.  Po  zakończeniu
montażu kompensatora,  przed  założeniem osłon pod izolację termiczną,  należy  zwrócić uwagę  na
czystość  mieszka  i  usunąć  wszelkie  zanieczyszczenia.  Króćce  kompensatora  należy  zabezpieczyć
antykorozyjnie,  podobnie  jak  cały  przewód  sieci  ciepłowniczej.  Nie  trzeba  jednak  zabezpieczać
mieszka  sprężystego,  gdyż  jest  on  wykonany  ze  stali  odpornej  na  korozję.  Niedopuszczalne  jest
rzucane, zginanie, skręcanie lub niekontrolowane ściskanie, bądź rozciąganie tych urządzeń.

Jakiekolwiek zgięcie czy nacięcie mieszka sprężystego dyskwalifikuje wyrób do stosowania

[2, s. 173÷176].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. W jaki sposób zapobiegamy skutkom wydłużalności cieplnej przewodów?
2. W jaki sposób realizujemy kompensację naturalną przewodów preizolowanych sieci

ciepłowniczej?

3.  Jakie znasz rodzaje wydłużek (kompensatorów)?
4.  W jaki sposób wykonujemy naciąg wstępny kompensatora mieszkowego?
5.  Jaka jest zasada działania kompensatora U-kształtowego?

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ zasady stosowania kompensacji naturalnej przewodów preizolowanych sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami prowadzenia przewodów preizolowanych sieci cieplnej,
2) określić problemy wynikające z prowadzenia przewodów w linii prostej ze względu na

wydłużalność cieplną,

3)  określić sposoby zapobiegania skutkom wydłużalności cieplnej,
4)  dobrać właściwe sposoby prowadzenia przewodów preizolowanych sieci cieplnej,
5)  zapisać swoje spostrzeżenia w zeszycie,
6)  przedyskutować w grupie wyniki swoich spostrzeżeń.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

schematy przedstawiające rodzaje kompensacji naturalnej przewodów preizolowanych sieci
cieplnej,

–

zdjęcia lub filmy przedstawiające niekorzystne zjawiska związane ze skutkami wydłużalności
cieplnej,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej zamontuj

kompensator dławicowy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu kompensatora dławicowego,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu kompensatora dławicowego

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym kanałem ciepłowniczym
(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj.: na miejscu
budowy sieci cieplnej kanałowej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z warunkami montażu
kompensatora mieszkowego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do wykonania i montażu: urządzenia do spawania,

–

materiały potrzebne do montażu: kompensator dławicowy, rury stalowe czarne.

4.8.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) określić przyczyny wydłużeń cieplnych przewodów sieci ciepłowniczej?

¨ ¨

2) wymienić rodzaje kompensacji?

¨ ¨

3) wymienić rodzaje kompensacji naturalnej?

¨ ¨

4) wymienić zadania kompensacji?

¨ ¨

5) wymienić rodzaje, budowę i zasadę działania kompensatorów?

¨ ¨

6) przygotować materiały potrzebne do montażu kompensatora?

¨ ¨

7) wyznaczyć miejsce montażu kompensatora?

¨ ¨

8) zamontować kompensator?

¨ ¨

9) zastosować przepisy bhp przy montażu kompensatora?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Uzbrojenie sieci cieplnej

4.9.1. Materiał nauczania

Armatura przewodów sieci ciepłowniczej służy do kierowania ruchem nośnika ciepła. Można

ją podzielić w zależności od spełnianych czynności na:

−

sterującą,

−

zabezpieczającą,

−

pomocniczą.

Armatura sterująca

Jako armaturę sterującą stosuje się dwa rodzaje zaworów: odcinające i dławiące. Każdy zawór

składa się z części nieruchomej, tzw. gniazda, związanego z korpusem, i z zawieradła, które może
zmieniać położenie względem gniazda w granicach od całkowitego otwarcia do całkowitego
zamknięcia jego światła.

Zawory odcinające należą do armatury zaporowej umożliwiającej otwieranie lub zamykanie

przepływu nośnika ciepła w sieci ciepłowniczej. Jest wiele typów zaworów odcinających; różnią się
one między sobą kształtem korpusu, jarzma, konstrukcją części zamykających itp.

Rys. 25. Zawór kulowy [2, s. 183].

Rys. 26. Zawór kulowy z przedłużonym trzpieniem [4, s. 293].

1 – przekładnia ślimakowa, 2 – korpus, 3 – kula.

Korpus zaworu kulowego może być wykonany ze stali konstrukcyjnej lub z żeliwa

sferoidalnego. Elementy zamykające wykonuje się ze stali konstrukcyjnej lub z żeliwa
sferoidalnego z powłoką chromową, albo z mosiądzu z powłoką niklowo-chromową. Uszczelnienie
kuli stanowi teflon, a zabezpieczeniem antykorozyjnym są powłoki cynkowe. Produkuje się zawory
kołnierzowe oraz zawory gwintowane z mosiądzu – do przewodów o średnich nominalnych do
50 mm.

Zawory motylkowe nazywane też przepustnicami, mają konstrukcję bardzo różniącą się od

dotychczas  stosowanych  zaworów.  Cechują  się  takimi  zaletami  jak:  małe  wymiary  gabarytowe,
mała  masa,  duża  szczelność  i  niezawodność  w  działaniu,  prostota  w  montażu;  zapewniają  też
minimalne  straty  ciśnienia,  nieosadzanie  się  kamienia  na  tarczy  i  wykładzinie  korpusu,  nie
wymagają stosowania dodatkowych uszczelek. Trzpień, na którym jest osadzona tarcza oraz kadłub
zaworu, który ma wewnątrz wykładzinę, nie mają kontaktu z przepływającym nośnikiem ciepła.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 27. Zawory motylkowe: a) napęd ręczny dźwigniowy, b) napęd elektromechaniczny, c) napęd pneumatyczny [2, s.184].

1 – kadłub, 2 – tarcza, 3 – wykładzina, 4 – dźwignia, 5 – pokrętło przekładni ślimakowej, 6 – elementy napędu

elektrycznego, 7 – elementy napędu pneumatycznego.

Do otwierania i zamykania zaworów służą następujące rodzaje napędów:

−

ręczny dźwigniowy dla zaworów o średnicy DN= 50÷200 mm,

−

elektromechaniczny z przekładnią ślimakową dla zaworów o średnicy DN=200÷250 mm,

−

pneumatyczny (jeżeli jest zapewniony dopływ sprężonego powietrza) dla zaworów o średnicy
DN= 50÷200 mm.
Zawór motylkowy należy montować między dwoma równoległymi kołnierzami przewodów

rurowych.  Powierzchnie  czołowe  kołnierzy  nie  mogą  mieć  uszkodzeń  mechanicznych.  Odległość
między  kołnierzami  powinna  umożliwić  swobodne  ułożenie  zaworu.  Średnica  wewnętrzna
przewodów  ciepłowniczych  powinna  być  równa  średnicy  nominalnej  DN  zaworu.  Montowany
zawór  musi  być  w  pozycji  półotwartej  w  celu  zmniejszenia  nacisków  na  elastomer  i  uniknięcia
uszkodzeń  tarczy.  Pierścieniowy  kadłub  zaworu  centruje  się  za  pomocą  śrub  połączenia
kołnierzowego. Po  włożeniu  zaworu  między  kołnierze przed  dokręceniem  śrub,  tarcze  ustawia  się
w  pozycji otwartej. Śruby należy dokręcać równomiernie, zachowując równoległość czół kołnierzy
[2,  s. 182÷184].

Rys. 28. Zawór kulowy odcinająco - regulujący [4, s. 293].

Zawory kulowe odcinająco - regulujące są wyposażone w króćce pomiarowe, które umożliwiają

pomiar parametrów przepływającego nośnika ciepła. Kryza i wyskalowana tarcza zapewniają
płynną regulację wartości przepływu.

Zasuwę stosuje się do zamykani, otwierania i regulowania przepływu nośnika ciepła na

przewodach ciepłowniczych o średnicach powyżej 100 mm. Odznaczają się małym oporem
przepływającego nośnika oraz nie dużą długością. Do wad zasuw zaliczamy szybkie wycieranie się
płaszczyzn zamykających. Zawory odcinające w sieciach cieplnych z rur preizolowanych wykonuje
się we wspólnej obudowie preizolowanej z rurociągiem. Zawory odcinające na pozostałych sieciach
cieplnych montuje się w studzience betonowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 29. Zasuwa klinowa okrągła kołnierzowa z zaworem odciążającym [4, s. 294]: a) przekrój, b) widok.

Rys. 30. Armatura preizolowanej sieci ciepłowniczej: a) zawór odcinający, b) zawór odcinający z odwodnieniem lub

odpowietrzeniem, c) studzienka do montowania zaworów odcinających, odwadniających, odpowietrzających

[4, s. 303].

Armaturę odcinającą stosuje się, aby odciąć przepływ nośnika ciepła w poszczególnych

działkach i urządzeniach sieci ciepłowniczej, a więc; na przewodach magistralnych (jako sekcyjne),
co 1 km, na odgałęzieniach o średnicach D

≥ 150 mm, dla umożliwienia odłączenia odbiorców o

mocy cieplnej większej od 2 MW lub maksimum 5 budynków, na przyłączach do zakładów
przemysłowych, na przyłączach, do których brak dostępu przez całą dobę, na przyłączu
w pomieszczeniu węzła ciepłowniczego [4, s. 292].

Przy montażu armatury na przewodach sieci ciepłowniczej należy przestrzegać następujących

zasad:

−

zawory  należy  montować  tak,  aby  był  łatwy  dostęp  do  pokrętła  (na  odpowiedniej  wysokości
w stosunku  do  poziomu);  ułatwia  to  ich  eksploatację  i  konserwację;  zaleca  się  montowanie
trzpieni  zasuw  w  pozycji  poziomej;  ułatwia  to  ich  obsługę  oraz  zapobiega  osadzaniu  się  na
pierścieniach uszczelniających zanieczyszczeń,

−

zawory i zasuwy należy montować w komorach cieplnych.
Przewody sieci ciepłowniczej są układane ze spadkiem, którego wartość i kierunek zależą

w dużym stopniu od ukształtowania terenu. Spadek minimalny wynosi 3%.

Do prawidłowej pracy sieci ciepłowniczej potrzebne są zawory odwadniające, których używa

się do spustu nośnika ciepła z przewodu, oraz zawory odpowietrzające stosowane do
odpowietrzania i napowietrzania sieci. Sieć napowietrza się w momencie usuwania wody.

Odwodnienie przewodów sieci ciepłowniczych wodnych stosuje się: w najniższych punktach

przewodów, przy zaworach odcinających do spustu wody z poszczególnych odgałęzień, na
magistralach przy armaturze odcinającej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 31. Odwodnienie przewodów sieci ciepłowniczej [4, s. 298].

Rys. 32. Odpowietrzenie przewodów sieci ciepłowniczej wodnej [4, s. 299].

Odpowietrzenie projektuje się: w najwyższych punktach przewodów, przy zaworach

odcinających do odpowietrzania lub napowietrzania sieci ciepłowniczej.

Zarówno odwodnienia, jak i odpowietrzenia mogą być umieszczane w komorach; studzienkach

ciepłowniczych [4, s. 298÷299].

4.9.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel stosowania zaworów odcinających?
2.  Jakie znasz rodzaje armatury odcinającej?
3.  Jak są zbudowane i jak działają zawory kulowe?
4.  Jak są zbudowane i jak działają zawory motylkowe?
5.  Jak są zbudowane i jak działają zasuwy?
6.  W jaki sposób montuje się zawory w sieciach cieplnych preizolowanych?
7.  Gdzie montuje się armaturę odcinającą w sieciach cieplnych?
9.  Gdzie montuje się odwodnienia sieci cieplnych?
10.  Gdzie montuje się odpowietrzenia sieci cieplnych?

4.9.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj budowę i zasadę działania zaworu kulowego, motylkowego oraz zasuwy odcinającej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami armatury odcinającej i ich charakterystyką,
2) przeanalizować schematy, zdjęcia i modele przedstawiające budowę poszczególnych rodzajów

armatury odcinającej,

3)  porównać budowę i zasadę działania zaworu kulowego, motylkowego i zasuwy,
4)  zapisać wyniki swoich spostrzeżeń w zeszycie,
5)  zaprezentować efekty swojej pracy grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele zaworów i zasuw,

–

schematy, rysunki i zdjęcia uzbrojenia,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj montaż

zaworu odcinającego preizolowanej sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu uzbrojenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu armatury,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych czynności,
4)  przygotować potrzebne do montażu materiały i armaturę,
5)  usunąć usterki występujące w zaworze odcinającym
6)  dobrać sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu,
7)  dokonać montażu zaworu odcinającego,
8)  sprawdzić poprawność montażu zaworu,
9)  skontrolować prawidłowość działania zamontowanego zaworu,
10)  zastosować przepisy bhp przy montażu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym wykopem (najkorzystniej, by
ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych, t.j. na miejscu budowy sieci cieplnej
preizolowanej),

−

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu uzbrojenia,

−

sprzęt i narzędzia potrzebne do wykonania i montażu uzbrojenia: sprzęt do spawania,

−

materiały potrzebne do montażu: zawór odcinający, rury preizolowane.

4.9.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) wymienić rodzaje uzbrojenia sieci cieplnej?

¨ ¨

2) nazwać elementy zaworu kulowego, motylkowego i zasuwy?

¨ ¨

3) rozpoznać i nazwać poszczególne rodzaje uzbrojenia?

¨ ¨

4) dokonać montażu uzbrojenia sieci cieplnej?

¨ ¨

5) sprawdzić poprawność montażu uzbrojenia sieci cieplnej?

¨ ¨

6) usunąć usterki występujące w uzbrojeniu sieci cieplnej?

¨ ¨

7) zamontować odwodnienie przewodów sieci cieplnej?

¨ ¨

8) zamontować odpowietrzenie przewodów sieci cieplnej?

¨ ¨

9) skontrolować prawidłowość działania zamontowanego uzbrojenia sieci cieplnej? ¨ ¨
10) zastosować przepisy bhp przy montażu uzbrojenia?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.10. Izolacja cieplna rurociągów

4.10.1. Materiał nauczania

Ochrona przewodów ciepłowniczych przed stratami ciepła jest ze względu na sposób ich

prowadzenia oraz duże odległości bardzo ważnym zagadnieniem. Wymagania stawiane izolacji
cieplnej to:

−

zabezpieczenie przed nadmiernymi stratami ciepła,

−

trwałość i niezmienność właściwości izolacji z upływem czasu,

−

zabezpieczenie przed zamarznięciem wody przepływającej w przewodach.

Rys. 33. Izolacja cieplna przewodów sieci ciepłowniczych: a) watą szklaną, b) sztywną pianką poliuretanową

[4, s. 300].

Terminologia dotycząca izolacji cieplnych obejmuje m. in. następujące pojęcia:
Izolacja cieplna – osłona powierzchni przewodów, armatury i urządzeń ograniczająca straty

przesyłanego lub magazynowanego ciepła do otoczenia,

Izolacja właściwa – warstwa (lub warstwy) izolacji cieplnej wykonanej z materiału

o odpowiednio małym współczynniku przewodzenia ciepła,

Płaszcz ochronny – warstwa izolacji cieplnej chroniącej izolację właściwą przed

uszkodzeniem mechanicznym, zawilgoceniem itp.

Materiałami stosowanymi do izolacji właściwej są:

−

maty z wełny mineralnej,

−

otuliny, płyty i filce z wełny mineralnej,

−

otuliny z włókna szklanego,

−

otuliny z waty bazaltowej,

−

otuliny z porowatych tworzyw sztucznych, np. pianka poliuretanowa.
Płaszcze ochronne w sieciach nadziemnych wykonuje się wyłącznie z blach stalowej

ocynkowanej grubości 0,5÷0,8 mm lub z blachy stalowej ocynkowanej z powłoką z tworzyw
sztucznych.

W sieciach podziemnych kanałowych jako płaszcze ochronne stosuje się najczęściej:

−

papę asfaltową na taśmie aluminiowej,

−

taśmę aluminiową grubości 0,12÷0,2 mm,

−

folie, siatki i tkaniny z tworzyw sztucznych.
Roboty izolacyjne należy wykonywać po zakończeniu robót montażowych przewodów lub

urządzeń,  przeprowadzeniu  próby  szczelności  i  wykonaniu  zabezpieczenia  antykorozyjnego.
Powierzchnia  przewodów  powinna  być  absolutnie  szczelna,  gładka  i  pokryta  warstwą
nieprzepuszczalna  dla  wilgoci.  Zabezpiecza  to  przed  korozją,  nawet  gdy  zamoknie  izolacja
właściwa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Izolacja właściwa z materiałów włóknistych (maty, płyty, filce i otuliny) powinna przylegać

ściśle  do  powierzchni  izolowanej  i  powinna  być  nałożona  na  styk  czołowy  (nie  na  zakładkę).
W wypadku wykonania izolacji wielowarstwowej styki poprzeczne i wzdłużne elementów warstwy
następnej  nie  powinny  pokrywać  się  z  odpowiednimi  stykami  elementów  warstwy  dolnej.  Każda
warstwa  izolacji  właściwej  powinna  być  zamocowana  (podwieszona)  opaskami  w  odstępach  co
200,  300  lub  500  mm  –  w  zależności  od  średnicy  rury.  Opaski  wykonuje  się  z  drutu  stalowego
ocynkowanego,  taśmy  polipropylenowej  itp.  Izolacja  z  materiałów  porowatych  powinna  być
wykonywana  również  w  sposób  wyżej  opisany.  Natomiast  izolacja  natryskowa  z  pianki
poliuretanowej powinna być nakładana warstwami, przy czym kolejne warstwy należy nakładać po
uprzednim utwardzeniu warstwy nałożonej wcześniej.

Płaszcz ochronny izolacji właściwej przewodów i urządzeń powinien być montowany na

bieżąco z wykonywaniem tej izolacji. Należy go układać na całej zewnętrznej powierzchni izolacji
właściwej;  powierzchnia  jego  powinna  być  gładka  i  mieć  kształt  odpowiedni  do  izolowanego
elementu.  Płaszcze  z  taśmy  aluminiowej  szerokości  10÷15  cm  są  nakładane  na  izolację właściwą,
wykonaną  z  materiałów  włóknistych,  owiniętą  siatką  stalową  lub  z  tworzyw  sztucznych,
z zachowaniem  co  najmniej  50  mm  zakładu,  zarówno  na  poprzecznych  jak  i  wzdłużnych  stykach
poszczególnych  arkuszy  taśmy.  Zamocowuje  się  je  w  sposób  trwały  za  pomocą  opasek
rozmieszczonych w odstępach co 250÷300 mm. Płaszcze z papy asfaltowej na taśmie aluminiowej
wykonuje  się  podobnie,  przy  czym  arkusze  papy  powinny  być  owinięte  na  powierzchni  izolacji
właściwej  zawsze  taśmą  aluminiową  na  zewnątrz.  Płaszcze  z  folii,  siatek  i  tkanin  z  tworzyw
sztucznych w zależności od rodzaju tworzywa oraz przyjętej technologii montażu umocowuje się za
pomocą  opasek,  zapinek  z  tworzyw  sztucznych  lub  zgrzewania  arkuszy  folii.  Każde  zakończenie
izolacji  właściwej  oraz  miejsce  wykonania  dylatacji  w  płaszczyznach  ochronnych  powinno  być
zabezpieczone  przed  uszkodzeniami  mechanicznymi  oraz  zawilgoceniem,  np.  za  pomocą  rozet
z blachy  stalowej  ocynkowanej  grubości  0,8  mm.  Izolacja  powinna  być  zakończona  przed
kołnierzem w odległości równej długości śruby plus 10 mm [2, s. 263÷265].

Prace izolacyjne powinny być wykonywane w dni pogodne, bez opadów atmosferycznych.

Materiał izolacyjny należy chronić przed zawilgoceniem i bardzo starannie układać, aby ściśle
przylegał do rurociągu. Oddzielnie wykonuje się izolację armatury do połączeń kołnierzowych
w formie kształtek rozbieralnych [2, s. 263÷265].

4.10.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1)  Jaki jest cel stosowania izolacji cieplnej rurociągów ciepłowniczych?
2)  Z jakich elementów składa się izolacja cieplna przewodów?
3)  Jakie materiały stosowane są do izolacji właściwej?
4)  Z jakich materiałów wykonuje się płaszcze ochronne?
5)  Jakie są kolejne czynności przy wykonywaniu izolacji cieplnej?
6)  W jaki sposób wykonuje się izolację właściwą?
7)  W jaki sposób montuje się płaszcz ochronny?
8)  W jaki sposób wykonuje się izolację armatury?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.10.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przedstaw zalety i wady materiałów izolacyjnych stosowanych do izolacji cieplnej przewodów

sieci ciepłowniczych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami materiałów izolacyjnych (izolacji właściwej i płaszcza) i ich

charakterystyką,

2)  określić wady i zalety poszczególnych materiałów izolacyjnych,
3)  zestawić cechy poszczególnych materiałów w tabeli stosując odpowiednie kryteria,
4)  zaprezentować efekty swojej pracy grupie (zestawienie można wykonać w formie plakatu).

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

fragmenty materiałów izolacyjnych,

–

modele, zdjęcia i rysunki wykonanej izolacji z poszczególnych materiałów,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie dokumentacji technicznej sieci cieplnej wykonaj izolację przewodów (zasilenia

i powrotu).

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu izolacji cieplnej przewodów,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
montażu izolacji cieplnej,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych robót,
4)  przygotować materiały i sprzęt potrzebne do wykonania izolacji,
5)  wykonać izolację przewodów sieci cieplnej,
6)  zastosować przepisy bhp przy izolacji przewodów sieci cieplnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonanym kanałem z przewodami sieci
cieplnej (najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na
miejscu budowy sieci ciepłowniczej kanałowej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami montażu izolacji cieplnej,

–

sprzęt i narzędzia do wykonania izolacji przewodów: taśma miernicza, nożyce,

–

materiały potrzebne do wykonania izolacji: rury stalowe czarne, materiały izolacyjne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.10.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) określić cel stosowania izolacji cieplnej rurociągów?

¨ ¨

2) określić cechy materiałów izolacyjnych?

¨ ¨

3) przygotować materiały izolacyjne potrzebne do montażu?

¨ ¨

4) wykonać montaż izolacji cieplnej?

¨ ¨

5) określić warunki składowania materiałów izolacyjnych?

¨ ¨

6) określić warunki montażu izolacji cieplnej?

¨ ¨

7) zastosować przepisy bhp przy montażu izolacji cieplnej?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.11. Aparatura kontrolno-pomiarowa, automatyka i sygnalizacja

alarmowa

4.11.1. Materiał nauczania

Do mierzenia ciśnienia używa się manometrów. Mogą to być manometry rurkowe oraz

przeponowe.  W  obu  rodzajach  ciśnienie  w  sieci  powoduje  odkształcenie  materiału  sprężystego
(rurki  lub  membrany).  Odkształcenie  to  przenosi  się  po  przez  mechanizm  zębatkowy  na
wskazówkę,  która  na  skali  pokazuje  aktualną  wartość  ciśnienia.  Przy  manometrze  montuje  się
zawór  trójdrogowy  z  tarczką,  która  umożliwia  odpowietrzenie  rurki  syfonowej  oraz  przyłączenie
manometru kontrolnego  w  celu  sprawdzenia dokładności wskazań  manometru  zamontowanego  na
przewodzie.  Dzięki  zastosowaniu  zaworów  trójdrogowych  unika  się  konieczności  zdejmowania
manometrów w celu sprawdzenia, czy prawidłowo wskazuje ciśnienie. Manometry instaluje się na
przewodach magistralnych zasilającym i powrotnym o średnicy D

≥ 200 mm.

Do mierzenia temperatury nośnika ciepła używa się termometrów:

−

rtęciowych,

−

elektrycznych oporowych.
Termometry rtęciowe umieszcza się w specjalnych osłonach, które mogą być proste lub

kątowe.

W zależności od zakresu pomiarowego rozróżnia się termometry:

−

od 1 do 100ºC z podziałką co 1ºC,

−

od 1 do 200ºC z podziałką co 2ºC.
Termometry elektryczne oporowe działają na zasadzie zmian oporności przewodnika pod

wpływem  temperatury.  Czujnik  tego  termometru  umieszcza  się  w  przewodzie  w  specjalnie
wmontowanym  króćcu.  Czujnik  oporowy  (termopara)  służy  tylko  do  pomiaru  temperatury,
natomiast  do  odczytywania  jej  wartości  służą  specjalne  mierniki  elektryczne.  Na  przewodach
zasilających  magistralnych  termometry  umieszcza  się  co  ok.  2  km.  Na  przewodach  powrotnych
montuje  się  termometry  na  wszystkich  odgałęzieniach  o  D

≥150 mm oraz przyłączach do

zakładów przemysłowych i budynków prywatnych [2, s. 189].

Sieci cieplne z rur preizolowanych są wyposażone w system alarmowy. System ten

sygnalizuje  wilgotność  izolacji,  dzięki  temu  można  wykonać  naprawę  wcześniej  zanim  stanie  się
ona  przyczyna  awarii.  Dwa  nieizolowane  przewody  miedziane  są  wtopione  w  izolację  piankową
rur,  a  w  każdym  złączu  przewody  te  są  umieszczone  na  higroskopijnych  podkładkach  filcowych.
Jeden  przewód  jest  „czysty”,  a  drugi  –  ocynkowany  (kolor  srebrnoszary).  Czysty  drut  miedziany
jest  przewodem  sygnalizacyjnym,  a  ocynkowany  –  alarmowym.  Po  sprawdzeniu,  za  pomocą
przyrządu  pomiarowego,  prawidłowości  wykonania  połączeń  wzdłuż  instalacji  druciki  wsuwa  się
do  łącznika  i  zaciska,  a  złącze  zalutowuje.  Następnie  owija  się  druty  podkładką  higroskopijną
filcową i przymocowuje taśmą do rury stalowej.

Rys. 34. Zabezpieczenie przewodów alarmowych: a) owinięcie przewodu podkładką filcową, b) ułożenie przewodu

w uchwytach na odcinku prostym, c) ułożenie przewodu w uchwytach na kolanie [2, s. 197].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

System alarmowy zawiera też szereg puszek przyłączeniowych, ogniw łączących, kabli

przyłączeniowych,  złączy  testujących,  które  łączone  ze  sobą  tworzą  układ  zakończony
lokalizatorem  usterek.  Za  jego  pośrednictwem  są  kontrolowane  długości  do  1000  m  na  każdym
z czterech  obwodów.  Zasilany  jest  prądem  zmiennym  o  napięciu  220  V.  Lokalizator  usterek  bez
przerwy  wysyła  zakodowane  sygnały  impulsowe  po przewodzie  miedzianym  ocynkowanym.  Jeśli
impulsy  napotykają  zakłócenia  w  postaci  spięć,  przerw  w  obwodzie  lub  wilgotności,  zostają  one
odbite.  Odbicia  powracają  do  lokalizatora  i  podają  odległość  w  metrach  i  numer  obwodu.
Lokalizator usterek ma zdolność sygnalizowania tylko  jednego uszkodzenia  na każdym obwodzie.
Jeżeli uszkodzeń na  jednym obwodzie  jest więcej, to tylko pierwsze zostanie zasygnalizowane. Po
jego  naprawieniu  następne  uszkodzenie  będzie  zasygnalizowane  itd.  W  dużych  systemach
alarmowych centralnie umieszczony czujnik wykaże, który z podłączonych do niego lokalizatorów
usterek sygnalizuje uszkodzenie [2, s. 197÷198].

4.11.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz rodzaje manometrów?
2.  W jakich miejscach na sieci cieplnej montuje się manometry?
3.  Jakie znasz rodzaje termometrów?
4.  W jakich miejscach na sieci cieplnej montuje się termometry?
5.  Jaka jest zasada działania systemu alarmowego w sieciach z rur preizolowanych?
6.  W jaki sposób wykonuje się system alarmowy sieci preizolowanej?

4.11.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opisz czynności związane z wykonywaniem systemu alarmowego w sieciach cieplnych z rur

preizolowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rurami preizolowanymi z wmontowanymi przewodami alarmowymi,
2) obejrzeć film, zdjęcia lub schematy przedstawiające sposób łączenia przewodów systemu

alarmowego,

3)  opisać przebieg łączenia i zabezpieczenia przewodów,
4)  wskazać zasadność stosowania systemu alarmowego,
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film przedstawiający montaż systemu alarmowego,

–

zdjęcia lub schematy z montażem i zabezpieczeniem przewodów alarmowych,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej zainstaluj manometry

i termometry na przewodach sieci cieplnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi instalowania aparatury kontrolno-pomiarowej,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz z instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem i warunkami technicznymi
instalacji aparatury kontrolno-pomiarowej,

3)  zaplanować kolejność wykonywanych robót,
4)  przygotować materiały i sprzęt potrzebne do montażu,
5)  dobrać narzędzia i sprzęt potrzebne do montażu,
6)  ocenić stan techniczny materiałów,
7)  zainstalować urządzenia akp,
8)  sprawdzić poprawność montażu,
9)  zastosować przepisy bhp przy montażu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z wykonaną komorą cieplną i zamontowanymi
przewodami (najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na
miejscu budowy sieci cieplnej),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami montażu akp,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do instalacji: klucze do rur, klucze,

–

materiały potrzebne do montażu: manometry, termometry, króćce kołnierzowe stalowe.

4.11.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić rodzaje armatury kontrolno - pomiarowej?

2) określić sposób i zakresy pomiarów manometrów?

3) określić sposób i zakresy pomiarów termometrów?

4) zainstalować termometry na przewodach sieci cieplnej?

5) zainstalować manometry na przewodach sieci cieplnej?

6) scharakteryzować system alarmowy sieci cieplnych z rur

preizolowanych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.12. Próby szczelności i odbiór sieci ciepłowniczej

4.12.1. Materiał nauczania

Po zakończeniu montażu wszystkie przewody sieci ciepłowniczej powinny być poddane

badaniom sprawdzającym jakość i zgodność ich wykonania z dokumentacją techniczną
(projektową).

Sprawdzenie z dokumentacją polega ono na oględzinach zewnętrznych wszystkich elementów

przewodów ciepłowniczych. Sprawdza się przede wszystkim:

−

wykonanie elementów ciśnieniowych,

−

montaż przewodów sieci,

−

kompensację przewodów,

−

odwodnienia, spusty, odpowietrzenia,

−

zamocowania,

−

zabezpieczenia antykorozyjne, izolację cieplną.
Po uzyskaniu wszystkich pozytywnych wyników (potwierdzonych w protokołach

pokontrolnych) przystępuje się do badania drożności i szczelności.

Drożność przewodów

Próbę drożności należy wykonać zgodnie z dokumentacją techniczną jako płukanie.
Płukanie przewodów (dotyczy przewodów wody gorącej) powinno być wykonane przy użyciu

wody  o  temperaturze  zbliżonej  do  temperatury  roboczej  i  przy  możliwie  największym  natężeniu
przepływu.  Końcową  fazę  płukania  należy  wykonać  wodą  zasilającą.  W  zależności  od  stopnia
zabrudzenia  przewodów  płukanie  powinno  być  wykonane  co  najmniej  dwukrotnie  przez  15÷20
minut.  Podczas  próby  drożności  przewodów,  przy  zachowaniu  prawidłowej  prędkości  przepływu,
temperatury  i  ciśnienia  czynnika  próbnego,  wypływający  czynnik  nie  powinien  wykazywać
zanieczyszczeń.

Próbę szczelności należy wykonać przy użyciu wody. Sprawdzanie to powinno być

przeprowadzone przed nałożeniem izolacji na przewody. Dopuszczalne jest przeprowadzenie badań
szczelności na izolowanych przewodach (z wyjątkiem złącz spawanych i kołnierzowych), jeśli
elementy przewodów ciepłowniczych były wcześniej badane u wykonawców tych elementów.

Badanie szczelności należy przeprowadzić z zachowaniem następujących warunków: przewód

powinien być napełniony wodą na 24 godziny przed próbą; temperatura wody powinna wynosić
10÷40ºC; próbę należy przeprowadzać odcinkami; przed próbą należy przewody dokładnie
odpowietrzyć; wartość ciśnienia wody podczas sprawdzania szczelności montowanych przewodów
ciepłowniczych powinna być nie mniejsza niż:

−

ciśnienie próbne kotła, przewody nie mogą być odcięte od kotła,

−

1,25 ciśnienia roboczego, ale i nie mniejsza niż ciśnienie robocze +0,3 MPa – dla przewodów
o ciśnieniu roboczym powyżej 0,5 MPa,

−

1,5 ciśnienia roboczego, ale i nie mniejsze niż 0,2 MPa – dla przewodów o ciśnieniu roboczym
do 0,5 MPa;
Obniżanie i podwyższanie ciśnienia w zakresie ciśnień od roboczego do próbnego powinno się

odbywać jednostajnie i powoli – nie więcej niż 0,1 MPa/min. Sprawdzenie szczelności przewodów
powinno być przeprowadzone przed ostatecznym malowaniem. Przewody sieci ciepłowniczej oraz
poszczególne  jej  elementy  poddane  ciśnieniu  próbnemu  przy  otwartej  armaturze  nie  powinny
wykazywać  nieszczelności.  Podczas  sprawdzania  badany  odcinek  sieci  powinien  być  odcięty  od
współpracujących  urządzeń  za  pomocą  zaślepek.  Dopuszcza  się  przeprowadzenie  próby  na
pomalowanych  ostatecznie  i  zainstalowanych  przewodach,  pod  warunkiem,  że  wszystkie  ich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

elementy były wcześniej sprawdzone na szczelność, a spoiny montażowe i połączenia kołnierzowe
są dostępne do oględzin.

Po zamontowaniu i przygotowaniu sieci ciepłowniczej do odbioru należy przeprowadzić ruch

próbny zgodnie z instrukcją eksploatacji, w warunkach przewidzianych przy normalnej pracy sieci
i  możliwie  przy  pełnym  obciążeniu.  Czas  trwania  ruchu  próbnego  wynosi  72  godziny.  Oględziny
przewodów  należy  przeprowadzać  przy  ciśnieniu  roboczym,  lecz  nie  większym  niż  1,6  MPa.
Zabrania  się  przeprowadzania  jakikolwiek  prac  związanych  z  usuwaniem  usterek  na  przewodach
pod  ciśnieniem.  W  uzasadnionych  wypadkach  dopuszczalne  jest  pominięcie  próby  wodnej,  jeżeli
była ona  już przeprowadzona  na  odcinkach  sieci  ciepłowniczej,  a złącza  spawane  między  danymi
odcinkami  były  sprawdzone  metodą  nieniszczącą  (radiograficzną  lub  ultradźwiękową)  w  100%
[2, s.267÷269].

Wykonawstwo sieci cieplnych podlega odbiorom częściowym w zakresie etapów prac, których

jakość nie może być oceniona w dalszych odbiorach oraz odbiorowi końcowemu.

Odbiór techniczny obejmuje:

−

sprawdzenie jakości materiałów i urządzeń użytych do budowy sieci cieplnej,

−

sprawdzenie zgodności ułożonej sieci cieplnej z projektem,

−

sprawdzenie jakości wykonanych robót i ich zgodność z warunkami technicznymi,

−

sprawdzenie kwalifikacji spawaczy i kontrolę robót spawalniczych,

−

kontrolę wykonania badań ochrony korozyjnej,

−

kontrolę wykonania badań izolacji cieplnej,

−

sprawdzenie szczelności sieci,

−

sprawdzenie rysunków powykonawczych, przedłożonych przez wykonawcę,

−

sprawdzenie usunięcia wszystkich wykrytych wad.
W czasie kontroli należy:

a) sprawdzić prawidłowość wykonanych podpór stałych rurociągów, a w szczególności czy

ograniczniki podpór odpowiednio uniemożliwiają osiowe przesuwanie się rurociągu
(dopuszczalne luzy nie powinny przekraczać 5 mm) i czy ich rozmieszczenie jest zgodne
z projektem,

b) sprawdzić podpory przesuwne, a w szczególności:

−

rozmieszczenie i wzajemne położenie podpór ruchomych,

−

rodzaje oraz wykonanie podpór ruchomych, możliwość przesuwania się rurociągów po
podporach ruchomych na skutek wydłużeń cieplnych,

−

sprawdzić naciąg wstępny wydłużek oraz ich rozmieszczenie [2, s.269].

Po zakończeniu prac montażowych należy wykonać obmiar wykonanych robót według

następujących zasad:

−

rurociągi  mierzy  się  po  osi  na  odcinkach  prostych,  a  na  łukach  po  zewnętrznej  ich  stronie.
Pomierzone  długości  zestawia  się  według  rodzaju  rur,  średnic  oraz  grubości  ścianek.
Od pomierzonej  długości  rurociągu  odejmuje  się  długość  łuków,  kompensatorów  armatury
kołnierzowej. Nie odlicza się kształtek i armatury łączonej na gwint;

−

zwężki dolicza się do długości rur o większej średnicy;

−

armaturę obmierza się w kompletach i sztukach;

−

przejścia przez ścianę budynków obmierza się w sztukach;

−

izolację termiczną obmierza się w m

powierzchni w rozwinięciu;

−

obwód izolowanych przewodów i urządzeń należy obmierzać po zewnętrznej stronie izolacji
(a nie przewodu) [3, s.122].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.12.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel przeprowadzenia próby szczelności sieci cieplnej?
2.  Jaki jest przebieg prób szczelności?
3.  Jakie  warunki  techniczne  należy  spełnić  w  trakcie  próby  szczelności  (jakie  powinno  być

ciśnienie próbne, czas próby)?

4.  Co podlega sprawdzeniu w czasie odbioru częściowego?
5.  Co podlega sprawdzeniu w czasie odbioru końcowego wykonanej siec cieplnej?
6.  Jakie są zasady obmiaru robót związanych z montażem przewodów i armatury?
7.  Jakie są zasady obmiaru robót związanych z montażem izolacji cieplnej przewodów?
8.  Jaki jest przebieg płukania sieci cieplnej?

4.12.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opisz czynności związane z wykonaniem płukania sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi przeprowadzenia płukania sieci cieplnej,
2)  obejrzeć film, zdjęcia lub schemat z przeprowadzenia płukania sieci cieplnej,
3)  opisać przebieg płukania sieci cieplnej,
4)  wskazać, dlaczego konieczne jest płukanie przewodów sieci cieplnej,
5)  zapisać wyniki pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film przedstawiający wykonanie płukania sieci cieplnej,

–

zdjęcia, schematy z przeprowadzenia płukania sieci cieplnej,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Porównaj zakres i przebieg odbioru częściowego i końcowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi przeprowadzenia odbiorów sieci cieplnej,
2)  określić zakres i przebieg odbioru częściowego,
3)  określić zakres i przebieg odbioru końcowego,
4)  porównać oba rodzaje odbiorów robót,
5)  zapisać swoje spostrzeżenia w zeszycie,
6)  wyniki swojej pracy przedstawić grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Wykonaj próbę szczelności odcinka sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi przeprowadzenia próby szczelności sieci cieplnej,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz z instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz czynności związane z przebiegiem próby szczelności i warunkami
technicznymi,

3)  dobrać sprzęt i stanowisko pomiarowe do wykonania próby szczelności,
4)  określić przebieg próby szczelności sieci cieplnej,
5)  wykonać próbę szczelności odcinka sieci cieplnej,
6)  określić wynik próby.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z zamontowanym odcinkiem sieci cieplnej
(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na miejscu
budowy sieci cieplnej),

–

sprzęt do wykonania próby szczelności sieci cieplnej,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem próby
szczelności odcinka przewodu sieci cieplnej.

Ćwiczenie 4

Dokonaj obmiaru robót izolacyjnych na odcinku sieci cieplnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami obmiaru robót przy budowie sieci cieplnej,
2) zapoznać się z instrukcją zawierającą zasady obmiaru robót przy budowie sieci cieplnej oraz

przepisami bhp na stanowisku do ćwiczeń

3)  przygotować sprzęt do wykonania pomiarów,
4)  dokonać niezbędnych pomiarów i obliczeń,
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne tzw. „piaskownica” z zamontowanym odcinkiem sieci cieplnej
kanałowej (najkorzystniej by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na
miejscu budowy sieci cieplnej kanałowej),

–

sprzęt do wykonania obmiaru,

–

instrukcja dla ucznia zawierająca zasady obmiaru robót przy budowie sieci cieplnej oraz
przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.12.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) określić cel badania sieci cieplnej na szczelność?

¨ ¨

2) przygotować sprzęt do wykonania próby szczelności?

¨ ¨

3) określić przebieg próby szczelności?

¨ ¨

4) wykonać próbę szczelności kanału?

¨ ¨

5) Wykonać płukanie sieci cieplnej?

¨ ¨

6) określić co podlega sprawdzeniu w czasie odbioru częściowego?

¨ ¨

7) określić co podlega sprawdzeniu w czasie odbioru końcowego?

¨ ¨

8) wykonać obmiar robót związanych z montażem przewodów i armatury?

¨ ¨

9) wykonać obmiar robót związanych z izolacją sieci cieplnych?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.13. Eksploatacja sieci ciepłowniczej

4.13.1. Materiał nauczania

Utrzymanie sieci ciepłowniczych w dobrym stanie technicznym oraz zapewnienie ciągłej

pracy sieci są podstawowymi zadaniami służb eksploatacyjnych. W celu spełnienia tych zadań
należy sprawdzić co pewien czas:

−

stan techniczny armatury (zawory, zasuwy, wydłużki),

−

uszczelnienie zaworów i połączeń kołnierzowych,

−

stan izolacji cieplnych,

−

stan odwodnienia komór ciepłowniczych,

−

osprzęt i armaturę pomocniczą,

−

konstrukcję budowlaną kanałów i komór ciepłowniczych.
W ramach przygotowań przewodów sieci ciepłowniczej do eksploatacji przed każdym sezonem

grzewczym  należy  wykonać  płukanie  sieci.  W  toku  wykonywania  tej  czynności  kontroluje  się
stężenie  zanieczyszczeń  mechanicznych  znajdujących  się  w  przewodach.  Stężenie  zawiesiny  nie
może  przekraczać  5  mg/dm

. Przekroczenie tej wartości świadczy o złym stanie technicznym

przewodów.  Korozja  wewnętrzna  przewodów  sieci  ciepłowniczej  jest  spowodowana  obecnością
w wodzie  grzejnej  rozpuszczonego  tlenu.  Przewody  zasilające  korodują  szybciej  niż  powrotne.
Tłumaczy  się  to tym,  że  w  wodzie  zasilającej  jest więcej rozpuszczonego tlenu,  który  zużywa  się
przy  utlenianiu  przewodu  zasilającego  i  z  tego  powodu  ilość  tlenu  w  przewodzie  powrotnym  jest
mniejsza.  Korozja  wewnętrzna  przewodów występuje również w  przewodach  u  odbiorców  ciepła.
Wywołuje ona zapychanie rur, uzbrojenia i przyrządów mierniczych, wskutek czego pewne odcinki
instalacji  wyłączają  się  z  pracy.  Tlen  dostaje  się  do  wody  razem  z  wodą  uzupełniającą,  a  także
podczas  zasysania  powietrza  w  miejscach  powstawania  podciśnienia.  W  pierwszym  wypadku
można  zapobiec  natlenianiu  przez  uzupełnienie  ubytków  nośnika  ciepła  wodą  odgazowaną
i zmiękczoną.  Stosowanie  tej  metody  przyczynia  się  do  ograniczenia  korozji  przewodów
i przedłużenia czasu ich eksploatacji. Opróżnianie wodnych sieci ciepłowniczych przeprowadza się
za pomocą zaworów spustowych wbudowanych w najniższych punktach odcinków sieci.

Przeglądy sieci ciepłowniczej wykonuje się w celu stwierdzenia braków, ubytków lub usterek

w pracy. W wyniku przeglądu poszczególne jej elementy kwalifikuje się do wymiany
w następujących wypadkach:

−

przewody – gdy ubytek na ich powierzchni sięga ¼ grubości ścianki,

−

kompensatory – podobnie jak przewody,

−

podpory stałe – gdy występują pęknięcia żelbetu, zacieki świadczące o korozji prętów,

−

podpory przesuwne – gdy brak możliwości obrotu rolki lub stwierdza się zniszczenie korozyjne
ślizgów,

−

kanały – gdy pęknięta płyta górna, brak spoin, występuje korozja prętów zbrojenia i zły stan
izolacji przeciwwilgociowej.
W celu zbadania sieci i ewentualnego stwierdzenie omówionych usterek lub uszkodzeń

wykonuje się odkrywki kontrolne na wymienionych wyżej odcinkach sieci.

Najczęściej spotykane uszkodzenia i usterki w pracy sieci ciepłowniczych oraz ich przyczyny

Przecieki nośnika ciepła

Przecieki przy złączach kołnierzowych są spowodowane skrzywieniem uszczelek,

niedostatecznym dokręceniem śrub na kołnierzach, wadami materiału uszczelniającego itp. W celu
uniknięcia przecieków należy systematycznie kontrolować złącza kołnierzowe, a w razie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

konieczności wymiany używać uszczelek o grubości nie większej niż 3 mm. Materiał
uszczelniający powinien być dostosowany do temperatury nośnika ciepła.
Pęknięcia złączy spawanych

Są one spowodowane złym wykonaniem spoin lub przez nadmierne naprężenia, wywołane złą

pracą kompensatorów lub podpór ruchomych. W związku z możliwością wystąpienia pęknięć
złącza spawane należy dokładnie sprawdzać w czasie montażu przewodów ciepłowniczych.
Osiadanie podpór lub wygięcie przewodów ciepłowniczych

Przyczyną ich jest niedostateczna kompensacja naturalna przewodów, zamocowanie na stałe

przewodów, które powinny być swobodnie podparte, umieszczenie dodatkowych podpór stałych na
odcinkach bez kompensacji itp. W celu uniknięcia tego rodzaju usterek należy przed zakryciem
i zasypaniem kanału sprawdzać rozstawnie podpór oraz odstępy między przewodami
ciepłowniczymi a ścianką kanału.
Uszkodzenie armatury żeliwnej

Uszkodzenia te powstają z winy producenta (wady odlewu) lub w wyniku niewspółosiowego

połączenia armatury z przewodami. Występują wówczas momenty zginające, będące bezpośrednią
przyczyną uszkodzenia.
Osadzanie się kamienia kotłowego

Używanie wody wodociągowej do uzupełniania ubytków w sieci ciepłowniczej powoduje

osadzanie  się  kamienia  kotłowego  w  urządzeniach,  w  wyniku  czego  następuje  zatkanie  się
przewodów, zmniejszenie wydajności cieplnej i zwiększenie oporów hydraulicznych sieci. Kamień
kotłowy usuwa się przez płukanie poszczególnych urządzeń roztworem 3÷5 – procentowego kwasu
siarkowego  lub  solnego  z  dodatkiem  środków  osłabiających  działanie  kwasu  na  metal.  Po
przepłukaniu  wodą  należy  przez  urządzenie  dodatkowo  przepuścić  1-procentowy  roztwór  ługu
NaOH, a następnie czysta wodę. Zabieg ten zwiększa odporność przewodu na korozję.
Spadek ciśnienia w sieci ciepłowniczej

Podtrzymywanie ciśnienia w sieci pochłania 3÷4 krotne więcej wody uzupełniającej niż

normalnie. Miejsce awarii ustala się przez oględziny zewnętrzne terenu wzdłuż przebiegu sieci.
Świadectwem gwałtownego wypływu wody mogą być: stopiony śnieg, woda na powierzchni ziemi,
silne parowanie wzdłuż przewodu ciepłowniczego, z komór lub studzienek oraz szum
w studzienkach spowodowany wypływem wody sieciowej[2, s.281÷282].

W czasie eksploatacji preizolowanej sieci ciepłowniczej wymaga się okresowego sprawdzenia

systemu, sygnalizacji i lokalizacji zawilgocenie izolacji oraz okresowego sprawdzania armatury, tj.
manipulowania armaturą (zamykania, otwierania).

Kontrola preizolowanej sieci ciepłowniczej w czasie jej eksploatacji polega na okresowym

sprawdzeniu stanu izolacji przy użyciu sygnalizatorów awarii.

Rys. 35. Schemat lokalizacji miejsca awarii [4, s. 306].

W celu zlokalizowania miejsca uszkodzenia izolacji lub jej zawilgocenia do przewodów

czujnikowych przykłada się napięcie pomiarowe (U).

W miejscu awarii mierzone jest napięcie częściowe jako procent napięcia całkowitego. Ustala

się w ten sposób miejsce (X), w którym występuje stan awaryjny [4, s. 306].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W przypadku usuwania awarii, odkopanie uszkodzonego odcinka sieci cieplnej, ze względu na

możliwość uszkodzenia polietylenowej rury osłonowej,  należy prowadzić ostrożne, a pod taśmami
ostrzegawczymi  najbliższym sąsiedztwie rur preizolowanych ręcznie. Po odkopaniu należy wyciąć
uszkodzony  odcinek  w  miejscach  połączeń  spawanych  stalowych  rur  przewodowych.  Wcięty
odcinek  nie  może  być  krótszy  niż  1  m.  Pozostałe  odcinki  w  danej  pętli  pomiarowej  po  wycięciu
uszkodzonego  odcinka  należy  sprawdzić  w  zakresie  działania  systemu  alarmowego  –  czy  nie  ma
innej awarii. Po stwierdzeniu, że nie ma innych uszkodzeń można przystąpić do wspawania nowego
odcinka  rurociągu  (tego  samego  producenta).  Po  ponownym  podłączeniu  instalacji  alarmowej
należy sprawdzić jej działanie na całej długości pętli alarmowej.

Gwarancją szczelności i sprawności stosowanych w preizolowanej sieci ciepłowniczej

zaworów kulowych jako armatury odcinającej, odwadniającej i odpowietrzającej jest konieczność
zamykania ich i otwierania co najmniej raz na pół roku [2, s. 122].

Rys. 36. Klucz do otwierania i zamykania zaworów [2, s.196].

4.13.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie są główne cele eksploatacji sieci cieplnej?
2. Jakie czynności konserwacyjne wykonuje się przy przygotowywaniu sieci cieplnej do

eksploatacji?

3.  W jakim celu wykonuje się przeglądy sieci cieplnych?
4.  Jakie są najczęściej spotykane uszkodzenia i usterki w pracy sieci cieplnych?
5.  W jaki sposób lokalizuje się usterki sieci cieplnej z rur preizolowanych?
6.  Jakie czynności należy wykonać przy usuwaniu awarii sieci cieplnej?

4.13.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj sposoby kontroli sieci cieplnej kanałowej i z rur preizolowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z metodami przeglądów sieci cieplnej kanałowej i z rur preizolowanych,
2)  obejrzeć film, zdjęcia z przeglądów sieci cieplnych kanałowych,
3)  obejrzeć film lub zdjęcia demonstrujące sprawdzenie stanu izolacji przy użyciu sygnalizatorów

awarii,

4) zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

filmy przedstawiające przeglądy sieci cieplnej,

–

zdjęcia, schematy przedstawiające sposoby kontroli sieci cieplnej,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Opisz sposób usuwania awarii odcinka sieci cieplnej z rur preizolowanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się ze sposobami lokalizacji i usuwania awarii sieci cieplnych,
2) obejrzeć film, zdjęcia lub rysunki przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii sieci

cieplnych,

3) opisać czynności jakie należy wykonać w ramach usuwania awarii sieci cieplnej z rur

preizolowanych,

4) zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

filmy przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii sieci cieplnych,

–

zdjęcia lub rysunki przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii,

–

literatura z rozdziału 6.

4.13.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1) wymienić główne cele eksploatacji sieci cieplnych?

¨ ¨

2) określić czynności konserwacyjne sieci cieplnych?

¨ ¨

3) dokonać czynności konserwacyjnych sieci cieplnych?

¨ ¨

4) przeprowadzić przeglądy sieci cieplnych?

¨ ¨

5) zlokalizować awarie eksploatowanych sieci cieplnych?

¨ ¨

6) usunąć awarie eksploatowanych sieci cieplnych ?

¨ ¨

7) zastosować przepisy bhp przy eksploatacji sieci cieplnych?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test zawiera 20 zadań. Do każdego dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Tylko jedna z nich

jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź należy zakreślić kółkiem a następnie
ponownie zaznaczyć odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Gdy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, odłóż jego rozwiązanie na później

i wróć do tego zadania, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 40 minut.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Jaki sprzęt będzie potrzebny przy wyładunku rur preizolowanych długości 12, 16 i 24 m:

a)  dźwig wyposażony w szerokie pasy.
b)  wielokrążek na trójnogu.
c)  liny konopno – bawełniane do rozładunku ręcznego.
d)  łańcuchy i haki.

2. Odległość składowania materiałów izolacyjnych od palenisk z otwartym ogniem powinna

wynosić co najmniej:
a)  2 m.
b)  20 m.
c)  10 m.
d)  5 m.

3. Jakie ukształtowanie sieci ciepłowniczej przedstawia

rysunek:
a)  promieniowej.
b)  pajęczej.
c)  w formie kratownicy.
d)  pierścieniowej.

4. W gospodarce komunalnej najczęściej stosuje się system sieci ciepłowniczych:

a)  jednoprzewodowy.
b)  dwuprzewodowy.
c)  trzyprzewodowy.
d)  czteroprzewodowy.

5. Rurę osłonową w rurze preizolowanej wykonuje się z:

a)  polietylenu.
b)  stali.
c)  miedzi.
d)  papy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Zasypka piaskiem rur preizolowanych powyżej górnej ich powierzchni powinna wynosić

minimum:
a)  5 cm.
b)  10 cm.
c)  15 cm.
d)  20 cm.

7. Podpory stałe jarzmowe wykonuje się dla rur ciepłowniczych o średnicy mniejszej niż:

a)  500 mm.
b)  300 mm.
c)  200 mm.
d)  100 mm.

8. Przy stosowaniu kompensatorów mieszkowych podpory stałe należy umieszczać:

a)  przy kompensatorze.
b)  w dowolnej odległości.
c)  w środku odcinka.
d)  jest zbędny.

9. Jaki rodzaj kanału ciepłowniczego przedstawia rysunek:

a)  przechodni.
b)  nieprzechodni łupinowy.
c)  nieprzechodni ceowy.
d)  nieprzechodni elowy.

10. Jeżeli wydłużenie ∆l odcinka sieci cieplnej o długości 100 m wynosi 20 cm, to wydłużenie

jednostkowe wyniesie:
a)  2 mm/m.
b)  20 mm/m.
c)  200 mm/m.
d)  20 cm/m.

11. Kompensacja naturalna nie polega na układaniu przewodów sieci cieplnej w kształcie:

a)  litery „L”.
b)  litery „Z”.
c)  litery „U”.
d)  linii łamanej.

12. Przewody sieci ciepłowniczej wodnej montuje się ze spadkiem co najmniej:

a)  1 ‰.
b)  2 ‰.
c)  3 ‰.
d)  4 ‰.

13. Jaki rodzaj uzbrojenia przedstawia rysunek:

a)  zawór motylkowy.
b)  zawór kulowy.
c)  zawór grzybkowy.
d)  zasuwę klinową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14. Odpowietrzenia przewodów sieci ciepłowniczej stosuje się:

a)  w najniższych punktach przewodu.
b)  w najwyższych punktach przewodu.
c)  na magistralach, co 1 km.
d)  na sieciach, co 100 m.

15. Podpory kierunkowe stosuje się przy:

a)  kompensatorze U-kształtowym.
b)  kompensatorze dławnicowym.
c)  kompensatorze mieszkowym.
d)  prostym prowadzeniu przewodów.

16. System alarmowy sieci ciepłowniczych z rur preizolowanych sygnalizuje:

a)  wzrost temperatury czynnika grzewczego.
b)  wzrost ciśnienia czynnika grzewczego.
c)  wilgotność izolacji.
d)  ubytek izolacji.

17. Jaki rodzaj podpory przedstawia rysunek:

a)  przesuwna ślizgowa.
b)  stała.
c)  przesuwna rolkowa.
d)  stała jarzmowa.

18. Izolację cieplną rury preizolowanej stanowi:

a)  wata szklana.
b)  wełna mineralna.
c)  wata bazaltowa.
d)  pianka poliuretanowa.

19. Przy badaniu szczelności przewód powinien być napełniony wodą przed próbą:

a)  1 godzinę.
b)  6 godzin.
c)  12 godzin.
d)  24 godziny.

20. Zawory odcinające należą do armatury:

a)  sterującej.
b)  zabezpieczającej.
c)  pomocniczej.
d)  pomiarowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko.......................................................................................................................................

Montaż sieci cieplnej

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1.  Cieślowski S., Krygier K.: Instalacje sanitarne. Technologia. WSiP, Warszawa 1998.
2.  Dzierżawski T.: Gazownictwo i Ciepłownictwo. WSiP, Warszawa 1996.
3.  Kowalczyk Z., Loska F., Czarkowski M. Kosztorysowanie w Budownictwie. WSiP, Warszawa

1995.

4. Krygier K., Klinke T., Sewerynik J.: Ogrzewnictwo, wentylacja, klimatyzacja.
5. Warunki techniczne projektowania, wykonania, odbioru i eksploatacji sieci ciepłowniczych

z rur preizolowanych. O.B.R.T.I Instal, Warszawa 1996.

6. Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Budowlano–Montażowych, Tom II.

Instalacje Sanitarne i Przemysłowe, Arkady 1988.

Czasopisma:
1.  Gaz, Woda i Technika Sanitarna,
2.  Polski Instalator,
3.  Rynek instalacyjny,
4.  Instalacje sanitarne.

Obowiązujące normy:
PN-80/H-74219

„Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego zastosowania”.

PN-85/B-02421

„Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Izolacja cieplna rurociągów, armatury
i urządzeń. Wymagania i badania”.

PN-91/B-10405

„Ciepłownictwo. Sieci ciepłownicze. Wymagania i badania przy
odbiorze ”.

Katalogi techniczne producentów i dystrybutorów materiałów do budowy sieci cieplnych oraz
informacje techniczne zawarte na stronach internetowych tych firm.