Celestron CGE

Wstęp

Gratulujemy zakupu teleskopu Celestron CGE! CGE bierze swój początek w nowej

generacji automatycznych, skomputeryzowanych teleskopów. Seria Celestron CGE
kontynuuje tą chwalebną tradycję łącząc optykę o dużej aperturze z zaawansowaniem i
łatwością użycia naszego skomputeryzowanego montażu GoTo.

Jeśli jesteś nowy w astronomii, być może zechcesz zacząć od wbudowanej w CGE

funkcji Sky Tour, która każe CGE znaleźć najciekawsze obiekty na niebie i automatycznie
przewija do każdego z nich. A jeśli jesteś doświadczonym amatorem, na pewno docenisz
bogatą bazę ponad 40000 obiektów, zawierającą spersonalizowane listy najlepszych obiektów
deep sky, jasnych gwiazd podwójnych i zmiennych. Bez względu na to na jakim poziomie
zaczynasz, CGE odsłoni przed Tobą i Twoimi przyjaciółmi wszystkie cuda Wszechświata.
Oto niektóre z wielu standardowych funkcji CGE:
- w pełni wewnętrzne kodery optyczne do lokalizacji pozycji
- ergonomicznie zaprojektowany montaż, który da się rozłożyć na zwarte i przenośne części
- zakresy dla filtrów nakładanych na bazę pozwalające tworzyć spersonalizowane listy
obiektów
- przechowywanie programowalnych obiektów określonych przez użytkownika
oraz wiele innych funkcji zapewniających wysokie osiągi!

Luksusowe funkcje CGE łączą się z legendarnym systemem optycznym Schmidta-

Cassegraina aby dać miłośnikom astronomii najbardziej zaawansowane i łatwe w użyciu
teleskopy z dostępnych na współczesnym rynku.

Poświęć trochę czasu na przejrzenie tej instrukcji zanim wyruszysz w swoją podróż po

Wszechświecie. Zanim oswoisz się ze swoim CGE może upłynąć kilka sesji obserwacyjnych
tak więc powinieneś trzymać tą instrukcję pod ręką aż w pełni opanujesz obsługę swojego
teleskopu. Pilot od CGE ma wbudowane polecenia aby poprowadzić Cię przez wszystkie
procedury wyrównywania potrzebne do tego aby przygotować i uruchomić teleskop w ciągu
zaledwie minut. Używaj tej instrukcji w połączeniu z poleceniami pokazującymi się na
ekranie pilota. Instrukcja podaje dokładne informacje na temat każdego kroku jak również
potrzebny materiał odniesienia oraz pomocne wskazówki, które zagwarantują, że Twoje
obserwacje będą tak łatwe i przyjemne jak to tylko możliwe.

Twój teleskop CGE jest zaprojektowany tak, aby dać Ci mnóstwo zabawy i

satysfakcjonujących obserwacji. Niemniej jednak należy wziąć pod uwagę kilka rzeczy zanim
użyjesz swojego teleskopu, które pozwolą zapewnić Ci bezpieczeństwo i ochronić Twój
sprzęt.

Uwaga
- Nigdy nie patrz bezpośrednio na Słońce gołym okiem ani przez teleskop (chyba że masz
właściwy filtr słoneczny). Inaczej spowodujesz trwałe i nieodwracalne uszkodzenie wzroku.
- Nigdy nie używaj swojego teleskopu do rzutowania obrazu Słońca na jakąkolwiek
powierzchnię. Nagromadzenie ciepła wewnątrz niego może spowodować że kiedyś
urządzenia w nim pękną pozwalając aby nieprzefiltrowane światło słoneczne dostało się do
oka.
- Nigdy nie zostawiaj teleskopu bez opieki, bez względu na to czy w pobliżu są dzieci czy też
dorośli, którzy mogą nie być zaznajomieni z właściwymi procedurami obsługi Twojego
teleskopu.

Rysunek 2.1 - teleskop CGE (pokazano CGE 1400)

Soczewka korektora Schmidta

Tubus

Szukacz

Okular

Przystawka kątowa

Zaciskowa blokada w deklinacji

Skala regulacji szerokości geograficznej

Panel kontrolny (zobacz poniżej)

Uchwyt pilota / rzemyk

10.

Pilot ręcznego sterowania

11.

Trójnóg

12.

Centralny łącznik nóg trójnoga

13.

Przeciwwagi

14.

Trzon przeciwwagi

15.

Zaciskowa blokada rektascensji

PANEL KONTROLNY
A.

Port silnika deklinacji

Port silnika rektascensji

Port interfejsu peceta

Port autoguidera

Gniazdo wyjścia 12 V

Włącznik

Port pomocniczy 1

Port pomocniczy 2

Port ręcznego sterowania

Składanie

Ten rozdział zawiera instrukcje składania Twojego teleskopu Celestron CGE. Za

pierwszym razem należy go składać w domu aby można było łatwo zidentyfikować różne
części i zaznajomić się z właściwą procedurą zanim spróbujesz ją przeprowadzić na dworze.

CGE 800
(#11058)

CGE 925
(#11059)

CGE 1100
(#11061)

CGE 1400
(#11063)

Okular

Okular 25 mm
Plossl - 1.25”

Okular 40 mm
Plossl - 1.25”

Okular 40 mm -
2”

Przystawka
kątowa

Przystawka
gwiazdowa -
1.25”

Przystawka
zwierciadlana -
2”

Szukacz

6 x 30 z klamrą

9 x 50 z klamrą

Zasilanie

Adapter do
akumulatora
samochodowego

Przeciwwaga

Jedna - 11
funtów (4.98 kg)

Jedna - 25
funtów (11.33
kg)

Dwie - 25 funtów
(11.33 kg)

Teleskopy Celestron CGE są wysyłane w czterech pudłach. Poszczególne pudła zawierają:

- Tubus oraz standardowe akcesoria
- Montaż paralaktyczny, wspornik elektroniki, pilota i trzon przeciwwagi
- Trójnóg Super HD
- Przeciwwagę (-gi)

Wyjmij poszczególne części z pudeł i umieść na płaskiej, wolnej powierzchni

roboczej. Duży wolny obszar podłogi będzie idealny. Rozstawiając swojego Celestrona

musisz zacząć od trójnogu i powoli przechodzić dalej. Niniejsze polecenia są ułożone w
kolejności w jakiej należy wykonać każdą czynność.

Rozstawianie trójnoga

Nogi trójnoga przymocowuje się do wspornika elektroniki, przez co powstaje trójnóg, na

którym mocujemy montaż paralaktyczny. Trójnóg ma dwie klamry podtrzymujące nogi -
jedną składaną która jest już zamocowana w dolnej części nóg oraz zdejmowaną, którą
dopiero należy przymocować. Aby rozstawić trójnóg:

Ustaw trójnóg pionowo na płaskiej powierzchni kierując stopki do dołu.

Chwyć dolną część dwóch z trzech nóg trójnogu i lekko unieś je nad ziemię tak aby

trójnóg opierał się na trzeciej nodze.

Rozstaw nogi trójnoga rozciągając je na zewnątrz aż składana klamra będzie w pełni

rozpostarta.

Zanim trójnóg będzie gotowy utrzymać głowicę paralaktyczną oraz tubus należy najpierw
zainstalować centralny łącznik podtrzymujący nogi.

Rys. 2-2

Mocowanie centralnego łącznika nóg

Dla zapewnienia maksymalnej sztywności, trójnóg Super HD ma centralny łącznik nóg,

który zakłada się na gwintowany pręt poniżej głowicy trójnogu. Łącznik ten jest ściśle
dopasowany do nóg trójnogu zwiększając stabilność i redukując wibracje i ugięcia. Aby
zamocować centralny wspornik nóg:

Odkręć gałkę naprężenia na nagwintowanym pręcie poniżej głowicy trójnogu.

Załóż centralny łącznik nóg na nagwintowany pręt tak aby pokrywa na końcu każdej z

klamr pasowała konturem do krzywizny na nogach trójnogu.

Obracaj gałką naprężenia na nagwintowanym pręcie aż łącznik będzie bardzo dobrze

dopasowany do każdej z nóg trójnogu.

uchwyt pilota
ręcznego
sterowania

noga
trójnogu

Wspornik
elektroniki

centralny łącznik
nóg

Mocowanie wspornika elektroniki

Zanim będzie można zainstalować głowicę paralaktyczną, należy zamocować

wspornik elektroniki na trójnogu. Aby zamocować wspornik:

1. ustaw środkową kolumnę tak aby moduł elektroniki był zwrócony właściwą stroną do góry
(czyli żebyś mógł przeczytać nadruk).
2. umieść dolny koniec środkowej kolumny nad głowicą trójnogu.
3. obracaj kolumnę aż trzy otwory zrównają się z nawierconymi dziurkami na boku głowicy
trójnogu. Konsolę elektroniki należy umieścić bezpośrednio między dwoma zawiasami nóg
trójnogu aby zapewnić łatwy dostęp nawet gdy jest zamocowany trzon przeciwwagi oraz
przeciwwaga (-gi).
4. Wsuń trzy załączone wkręty zatykające z łbem guzikowym, o gwincie 3/8-16, przez otwory
we wsporniku elektroniki i umieść je w głowicy trójnogu.
5. Dokręć śruby aby trzymały kolumnę bezpiecznie na miejscu.

Mocowanie montażu paralaktycznego

Gdy już trójnóg jest rozstawiony, jesteś gotowy żeby przymocować montaż

paralaktyczny. Montaż ten to platforma do której mocuje się teleskop i pozwoli Ci przesuwać
go w rektascensji i deklinacji. Aby zamocować montaż paralaktyczny do trójnogu:

1. wsuń podstawę montażu paralaktycznego do górnej części wspornika elektroniki.
2. obracaj montaż paralaktyczny na wsporniku elektroniki aż otwory w montażu zrównają się
z tymi we wsporniku a wnęka deklinacji (gdzie wchodzi trzon przeciwwagi) znajdzie się
dokładnie nad jedną z nóg trójnogu.
3. wsuń trzy pozostałe wkręty zatykające z łbem guzikowym, o gwincie 3/8-16 oraz
podkładki załączone do zestawu przez otwory w środkowym wsporniku i umieść w montażu
paralaktycznym.
4. dokręć śruby aby utrzymywały montaż paralaktyczny na miejscu.
Instalowanie pręta przeciwwagi

Abyś mógł właściwie zbalansować teleskop montaż jest dostarczany z prętem przeciwwagi
oraz conajmniej jedną przeciwwagą (zależnie od modelu). Pręt przeciwwagi znajduje się w
tym samym pudełku co głowica montażu paralaktycznego - w wycięciu na dole pudła. Aby
zainstalować pręt przeciwwagi:

1. Znajdź otwór w montażu paralaktycznym na osi deklinacji. Znajduje się on po przeciwnej
stronie niż platforma mocowania teleskopu.
2. Wkręcaj pręt przeciwwagi do wnęki aż będzie ciasno.

Gdy już pręt będzie bezpiecznie umocowany na miejscu będziesz gotowy do zamocowania
przeciwwagi.

Ponieważ w pełni złożony teleskop jest dość ciężki, ustaw montaż tak aby noga nad

którą znajduje się pręt przeciwwagi skazywała na północ zanim przymocujesz tubus i
przeciwwagę. To sprawi, że procedura nastawiania na oś biegunową będzie dużo łatwiejsza.
oś deklinacji, pręt przeciwwagi

Instalowanie przeciwwagi

Zależnie od tego jaki model teleskopu CGE masz, dostaniesz albo jedną albo dwie

przeciwwagi. Aby zainstalować przeciwwagę (-gi):

1. Ustaw montaż tak aby pręt przeciwwagi wskazywał w kierunku ziemi.
2. Wyjmij śrubę motylkową zabezpieczającą przeciwwagę oraz podkładkę na końcu pręta
przeciwwagi (czyli po przeciwnej stronie końca, który łączy się z montażem).
3. Poluzuj śrubę blokującą na boku przeciwwagi.
4. Nasuń przeciwwagę na trzon.
5. dokręć śrubę blokującą na boku ciężarka aby utrzymywała przeciwwagę na miejscu
6. umieść z powrotem na miejscu śrubę zabezpieczającą przeciwwagi oraz nakrętkę

Rys. 2-4

pręt
przeciwwagi

oś deklinacji

ruba

blokująca
przeciwwagi

ruba

zabezpieczająca i
podkładka

Mocowanie tubusu do montażu

Teleskop łączy się z montażem za pośrednictwem wsuwanego pręta typu jaskółczy

ogon który jest mocowany wzdłuż dolnej części tubusa teleskopu. Zanim zamocujesz tubus,
upewnij się że gałki zaciskowe deklinacji i rektascensji są dokręcone. Dzięki temu będziesz
miał pewność że montaż nie przesunie się nagle podczas mocowania teleskopu. Aby
zamocować tubus teleskopu:

1. Poluzuj gałki blokujące na boku platformy mocowania teleskopu. To pozwoli Ci nasunąć
pręt typu jaskółczy ogon w teleskopie na montaż .
2. Wsuń jaskółczy ogon na tubusie teleskopu do platformy mocowania w montażu. Wsuwaj
teleskop tak aby tylna część jaskółczego ogona była prawie zrównana z tyłem platformy
mocowania.
3. Dokręć gałki blokujące z boku platformy mocowania aby utrzymywały teleskop na
miejscu.

Teraz gdy już tubus jest bezpieczny na miejscu, można zamocować do teleskopu akcesoria
wizualne.

Ważne! Aby montaż CGE mógł sam skutecznie zlokalizować swoje przełączniki deklinacji,
platformę mocowania należy ustawić tak aby śruby blokujące jaskółczego ogona znalazły się
po wschodniej stronie montażu gdy jest on wyrównany na oś biegunową. Innymi słowy, gdy
stoisz za montażem zwrócony na północ, gałki blokujące jaskółczego ogona powinny być po
prawej stronie montażu.

Rys. 2-5

Mocowanie wspornika wizualnego

Wspornik wizualny to urządzenie które pozwala Ci mocować do teleskopu akcesoria

wizualne. CGE 1400 jest dostarczany ze zwierciadlaną przystawką kątową 2", którą mocuje
się bezpośrednio do tubusu bez użycia wspornika wizualnego. Aby zamocować wspornik
wizualny:

Wsuwany pręt
jaskółczego
ogona

gałki blokujące
jaskółczego ogona

platforma mocowania

1. Zdejmij plastikową pokrywę z tylnej komory.
2. Umieść znajdujący się na wsporniku wizualnym wsuwany pierścień z rowkami na gwincie
tylnej komory.
3. Utrzymuj wspornik wizualny za pomocą śruby nastawnej w wygodnej pozycji i obracaj
rowkowanym wsuwanym pierścieniem w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara aż
będzie ciasno.

Gdy już zostanie to zrobione, jesteś gotowy do zamocowania innych akcesoriów takich jak
okulary, pryzmaty kątowe itp.

Jeśli chcesz zdjąć wspornik wizualny, obracaj wsuwany pierścień w kierunku przeciwnym do
ruchu wskazówek zegara aż oddzieli się od tylnej komory.

Instalowanie gwiazdowej przystawki kątowej

Gwiazdowa przystawka kątowa to pryzmat, który kieruje światło pod kątem prostym

względem osi optycznej teleskopu. To pozwoli Ci obserwować w pozycjach, które są bardziej
wygodne niż gdybyś patrzył na wprost. Aby zamocować przystawkę kątową na CGE 800, 925
lub 1100:

1. Obracaj śrubę nastawną we wsporniku wizualnym aż jej koniec przestanie wchodzić do
(albo zasłaniać) wewnętrzną średnicę wspornika wizualnego.
2. Wsuń chromowaną część przystawki kątowej do wspornika wizualnego.
3. Dokręć śrubę nastawną we wsporniku wizualnym aby utrzymywała przystawkę kątową na
miejscu.

Jeśli chcesz zmienić orientację przystawki kątowej, poluzowuj śrubę nastawną na

wsporniku wizualnym aż przystawka będzie mogła się swobodnie obracać. Obróć przystawkę
do żądanej pozycji i dokręć śrubę nastawną.

CGE 1400 jest dostarczany ze zwierciadlaną przystawką kątową 2", którą mocuje się
bezpośrednio na tylnych gwintach tubusa 14-calówki. Zobacz rysunek 2-6.

Rys. 2-6

Okular z cylindrem 2"

nakręcana przystawka
lustrzana 2"

Rys. 2-7

Instalowanie okularu

Okular to element optyczny, który powiększa obraz ogniskowany przez teleskop.

Okular mocuje się albo bezpośrednio we wsporniku wizualnym, w gwiazdowej przystawce
albo w przystawce lustrzanej 2". Aby zainstalować okular:

1. Poluzowuj śrubę nastawną w gwiazdowej przystawce aż jej koniec przestanie wystawać do
wewnętrznej średnicy końca przystawki na którym znajduje się okular.
2. Wsuń chromowaną część okularu do przystawki gwiazdowej.
3. Dokręć śrubę nastawną w przystawce kątowej aby utrzymywała okular na miejscu.

Aby wyjąć okular, poluzuj śrubę nastawną w przystawce gwiazdowej i wysuń okular. Możesz
w jego miejsce wstawić inny (zakupiony oddzielnie, nie dostarczany z zestawem).

UWAGA: Przystawka lustrzana 2" ma adapter dla okularów 1 1/4" aby można było ich
używać. Można wyjąć adapter i używać okularów 2".

Okulary zwykle są opisywane przez ich długość ogniskowej oraz średnicę cylindra.

Długość ogniskowej każdego okularu jest nadrukowana na cylindrze okularu. Im większa
długość ogniskowej (czyli im większa liczba) tym mniejsze jest powiększenie okularu a im
krótsza długość ogniskowej (czyli im mniejsza liczba) tym wyższe powiększenie. Ogólnie
rzecz biorąc podczas obserwacji będziesz używał niskich do umiarkowanych powiększeń.
Aby uzyskać więcej informacji na temat tego jak określić powiększenie, zobacz rozdział na
temat obliczania powiększenia.

Instalowanie szukacza

Teleskopy CGE są dostarczane z szukaczem 6x30 lub 9x50 który pomaga odszukać i

wyśrodkować obiekty w polu widzenia Twojego głównego teleskopu. Aby to osiągnąć,
szukacz ma wbudowaną siatkę celowniczą która pokazuje optyczny środek szukacza.

Zacznij od wyjęcia szukacza i sprzętu z plastikowej folii. Są załączone następujące rzeczy:

- szukacz

wspornik
wizualny

gwiazdowa
przystawka
kątowa

Okular

- klamra szukacza
- gumowy pierścień
- trzy śruby motylkowe z nylonowymi końcówkami (10-24x1/2")
- dwie śruby z łbem Phillipsa (8-32x1/2" lub 10-24x1/2")

Aby zainstalować szukacz:

1. Zamocuj klamrę na tubusie. Aby to zrobić, umieść zakrzywioną część klamry ze slotem
nad dwoma otworami w tylnej komorze. Klamra powinna być zorientowana tak aby
pierścienie które utrzymują szukacz były nad tubusem teleskopu a nie nad tylną komorą
(zobacz Rys. 2-8). Zacznij wkręcać śruby ręcznie i dokręć do końca za pomocą klucza Allana.
2. Częściowo wkręć trzy śruby motylkowe z nylonowymi końcówkami które utrzymują na
miejscu szukacz wewnątrz klamry. Dokręcaj śruby aż nylonowe łby znajdą się naprzeciw
wewnętrznej średnicy pierścienia klamry. NIE wkręcaj ich całkowicie bo zaczną wpływać na
ułożenie szukacza (instalowanie szukacza gdy śruby już są na miejscu będzie łatwiejsze niż
gdybyś miał próbować wsunąć śruby już po zainstalowaniu szukacza).
3. Nasuń gumowy pierścień na tylną część szukacza (NIE będzie on pasował na koniec
szukacza po stronie obiektywu). Możliwe że trzeba go będzie trochę rozciągnąć. Gdy już
znajdzie się na głównym korpusie szukacza, przesuń go do góry o około jeden cal względem
końca szukacza.
4. Obracaj szukacz aż jedna linia celownika stanie się równoległa do osi rektascensji a druga
będzie równoległa do osi deklinacji.
5. Wsuwaj koniec szukacza znajdujący się po stronie okularu do przedniej części klamry.
6. Lekko dokręć trzy śruby motylkowe z nylonowymi końcami na przednim pierścieniu
klamry aby utrzymywały szukacz na miejscu.
7. Gdy już będzie nałożony, przesuń szukacz aż gumowy pierścień będzie wciśnięty w tylny
pierścień klamry szukacza.
8. Ręcznie dokręć trzy śruby motylkowe z nylonowymi końcami aż będą dobrze dopasowane.

Rys. 2-8

szukacz

nylonowa śruba
nastawna

klamra szukacza

Ręczne przesuwanie teleskopu

Aby prawidłowo zbalansować swój teleskop będziesz musiał go ręcznie przesuwać na

różne części nieba aby obserwować różne obiekty. Aby nastawiać go z grubsza, poluzuj lekko
gałki zaciskowe rektascensji i deklinacji i przesuń teleskop w pożądanym kierunku.
Zarówno oś rektascensji jak i deklinacji ma 2 gałki aby zacisnąć każdą z osi teleskopu. Aby
poluzować zaciski w teleskopie, obróć gałki w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek
zegara. Obróć gałki zacisków w każdej osi w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara
aby zablokować teleskop na miejscu.

Regulowanie montażu

Aby napęd zegarowy mógł dokładnie śledzić oś obrotu teleskopu musi być równoległa

do osi obrotu Ziemi - proces ustawiania tego nazywamy nastawianiem na oś biegunową. NIE
robi się tego przesuwając teleskop w rektascensji lub deklinacji ale regulując położenie
montażu w pionie czyli względem wysokości oraz w poziomie czyli względem azymutu. Ten
rozdział omawia po prostu prawidłowe poruszanie teleskopem podczas procedury nastawiania
na oś biegunową. Sama procedura nastawiania, czyli ustawiania osi obrotu teleskopu
równolegle do osi obrotu Ziemi, jest opisana w dalszej części tej instrukcji w rozdziale
"nastawianie na oś biegunową".

Aby wyregulować wysokość montażu:

znajdź bolec regulacji wysokości tuż nad kolumną trójnoga (zobacz rys. 2-10).

za pomocą dołączonego do zestawu klucza Allena, obracaj bolec regulacji wysokości

aż montaż będzie na właściwej wysokości

Całkowity zakres rozciąga się od 13 do 65 stopni. Mając przeciwwagę 23 funty (10.43 kg)
zamocowaną na trzonie przeciwwagi, możesz zniżyć głowicę paralaktyczną nawet do 20
stopni bez uderzenia w nogę trójnogu.

Aby wyregulować montaż w azymucie:

Znajdź bolec regulacji w azymucie na płaskiej części kolumny trójnogu (zobacz rys.

2-10).

Poluzuj dwie gałki blokady w azymucie położone na szczycie kolumny trójnogu.

Obracaj bolec regulacji w azymucie za pomocą klucza Allena 7/32” aż oś biegunowa

Gałki zacisku osi
rekrastensji

Gałka zacisku osi
deklinacji

będzie wskazywać we właściwym kierunku.

Dokręć gałki blokady w azymucie aby utrzymać montaż na miejscu. Można go

przesuwać +/- 7 stopni w azymucie za pomocą wspomnianych bolców.

Pomocna wskazówka

: z boku głowicy montażu paralaktycznego znajduje się otwór,

który służy jako wygodne miejsce do przechowywania klucza Allena używanego przy
nastawianiu na oś biegunową. Dzięki temu nie zgubisz tego narzędzia gdy będziesz nastawiał
na oś biegunową w terenie.

Pamiętaj że regulacja montażu jest przeprowadzana wyłącznie podczas nastawiania

na oś biegunową. Gdy już zostanie to zrobione, NIE należy przesuwać montażu.
Nakierowywanie teleskopu wykonuje się poruszając montażem w rektascensji i deklinacji tak
jak to opisano we wcześniejszej części tej instrukcji. Gdy już zostaną wykonane odpowiednie
regulacje i wyrównasz teleskop względem bieguna niebieskiego, włącz napęd zegarowy a
teleskop zacznie śledzeni.

Balansowanie montażu w rektascensji

Aby wyeliminować niepożądane naprężenia montażu, teleskop należy odpowiednio

zbalansować wokół osi biegunowej. Odpowiednie zbalansowanie jest kluczowe dla
dokładnego śledzenia. Aby zbalansować montaż:

Sprawdź czy gałki zabezpieczające na platformie mocowania teleskopu są dokręcone.

Poluzuj gałki blokowania w rektascensji i przechyl teleskop na jedną stronę montażu.

Pręt przeciwwagi rozciągnie się poziomo po przeciwnej stronie montażu.

Puść teleskop - STOPNIOWO - aby sprawdzić w którą stronę zacznie się „zataczać”

Poluzuj śruby nastawne z boku przeciwwagi tak aby można ją było przesuwać wzdłuż

całej długości pręta przeciwwagi.

Przesuń przeciwwagę do miejsca gdzie zrównoważy teleskop (czyli doprowadź do

sytuacji że teleskop pozostanie stacjonarny gdy gałki blokady rektascensji są
poluzowane).

Dokręć śrubę nastawną na przeciwwadze aby utrzymać ją na miejscu.

Gałki blokady w
azymucie

Bolec regulacji
wysokości

Podczas gdy powyższe instrukcje opisują idealne dobranie zbalansowania, należy

pozostawić LECIUTKIE niezrównoważenie aby zapewnić najlepsze możliwe śledzenie. Gdy
teleskop znajduje się po zachodniej stronie montażu, przeciwwaga powinna być lekko
niezrównoważona po stronie pręta przeciwwagi. A gdy tubus jest po wschodniej stronie
montażu, należy pozostawić lekkie niezrównoważenie po stronie teleskopu. Robi się to tak
aby ślimacznica była lekko obciążona. Ten poziom niezrównoważeni jest bardzo nieznaczny.
Podczas wykonywania astrofotografii, proces balansowania można przeprowadzić dla
określonego obszaru na który jest skierowany teleskop aby jeszcze bardziej zoptymalizować
dokładność śledzenia.

Rys. 2-11

Balansowanie montażu w deklinacji

Chociaż teleskop nie wykonuje śledzenia w deklinacji, należy go zbalansować także w tej

osi aby zapobiec wszelkim nagłym ruchom gdy gałka blokady w deklinacji jest poluzowana.
Aby zbalansować teleskop w deklinacji:

Poluzuj gałki blokady w rektascensji i obróć teleskop tak aby znalazł się po jednej

stronie montażu (czyli tak jak opisano w poprzednim rozdziale „Balansowanie
montażu w rektascensji”).

Dokręć gałki blokady w rektascensji aby utrzymać teleskop na miejscu.

Poluzuj gałki blokady w deklinacji i obracaj teleskopem aż tubus będzie ustawiony

równolegle względem gruntu.

Puść tubus - STOPNIOWO - aby sprawdzić w którą stronę obróci się wokół osi

deklinacji. ALE NIE PUSZCZAJ TUBUSA CAŁKOWICIE!

Lekko poluzuj gałki które utrzymują teleskop na platformie montażu i przesuwaj

teleskop do przodu lub do tyłu aż będzie pozostawał na miejscu gdy jest poluzowana
blokada w deklinacji. NIE puszczaj tubusa podczas gdy jest poluzowana gałka na
platformie mocowania.

Dokręć gałki na platformie mocowania teleskopu aby utrzymać go na miejscu.

Gdy już teleskop jest zbalansowany w deklinacji, przesuń klamrę zabezpieczającą pręt

jaskółczego ogona na dół wzdłuż pręta teleskopu aż dotknie do platformy mocowania i dokręć
bolec blokujący. Nie tylko działa to jako zabezpieczenie w razie poluzowania gałek platformy
mocowania ale także pozwoli Ci założyć tubus na montaż w dokładnie takiej samej pozycji za
każdym razem dla uzyskania idealnego zrównoważenia.

Podobnie jak w przypadku równoważenia w rektascensji, istnieją ogólne wytyczne dla tej

czynności, które pozwolą zredukować niepożądane naprężenia montażu. Podczas
wykonywania astrofotografii, proces balansowania należy przeprowadzać dla konkretnego

obszaru na który jest skierowany teleskop.

Podłączanie przewodów silników

Montaż CGE jest dostarczany z dwoma przewodami zasilania służącymi do podłączenia

każdego z silnika do wspornika elektroniki. Aby podłączyć przewody silnika:

Znajdź przewód deklinacji (ten dłuższy) i podłącz jeden jego koniec do portu we

wsporniku elektroniki z napisem „DEC Port” a drugi koniec przewodu podłącz do
portu położonego na spodzie silnika deklinacji (zobacz rysunek 2-12).

Znajdź przewód rektascensji (ten krótszy) i podłącz jeden jego koniec do portu na

wsporniku elektroniki z napisem „RA Port” a drugi koniec przewodu do portu
znajdującego się na spodzie silnika rektascensji (zobacz rys. 2-12).

Rys. 2-12

Zasilanie teleskopu

CGE można zasilać z załączonego do zestawu adaptera dla akumulatora samochodowego albo
opcjonalnie 12v AC. Używaj wyłącznie adaptera dostarczonego przez Celestrona. Używanie
jakiegokolwiek innego adaptera może uszkodzić elektronikę i spowoduje utratę gwarancji
producenta.

Aby zasilać CGE z adaptera dla akumulatora samochodowego (albo adaptera 12v

AC), po prostu podłącz okrągłą końcówkę do gniazdka 12v na wsporniku elektroniki a

Przewód do silnika
deklinacji

Przewód do silnika
rektascensji

Porty silników

drugi koniec podłącz do zapalniczki samochodowej albo przenośnego zasilacza
(zobacz Opcjonalne akcesoria). Uwaga: aby zapobiec przypadkowemu wyrwaniu
przewodu zasilania, okręć go wokół zmniejszacza naprężeń znajdującego się poniżej
włącznika.

Włącz zasilanie CGE wybierając, za pomocą przełącznika znajdującego się pośrodku

wspornika, pozycję „On”.

Transportowanie CGE

Ze względu na rozmiary i wagę teleskopu Celestron CGE powinieneś ZAWSZE zdejmować
go z montażu gdy go transportujesz. Aby to zrobić:

Zdejmij teleskop z montażu i włóż z powrotem do pudła, w którym został

dostarczony.

Zdejmij przeciwwagę z pręta przeciwwagi.

Zdejmij pręt przeciwwagi z montażu.

Zdejmij szukacz z tubusa.

Zdejmij montaż paralaktyczny ze środkowej kolumny.

Zdejmij z trójnogu centralną obejmę nóg.

Złóż nogi trójnogu do środka, kierując je do siebie.

Rys. 2-13

Teraz teleskop jest rozłożony na wystarczająco dużo części aby można go było łatwo
transportować.

Uwaga

: Przed transportowanie tubusa zaleca się aby dwie śruby blokady zwierciadła

znajdujące się na tylnej komorze były zablokowane. Przed dokręceniem śrub, zwierciadło
główne należy przesunąć w kierunku tylnej komory tubusa. Obracaj gałką focusera zgodnie z
ruchem wskazówek zegara aż poczujesz lekki opór. Śruby powinny się teraz wkręcić do płyty
mocowania zwierciadła głównego.

włącznik

Zasilanie prądem
stałym 12v

zmniejszacz
naprężenia kabla

Gdy go nie używasz, możesz pozostawić swój teleskop CGE w pełni złożony i

rozstawiony. Niemniej jednak wszystkie pokrywy soczewek i okularów należy założyć z
powrotem na miejsce. To zredukuje ilości osadzającego się kurzu na wszystkich
powierzchniach optycznych i zmniejszy konieczną częstotliwość czyszczenia instrumentu.
Być może zechcesz wszystko umieścić z powrotem w pojemniku, w którym zostało przysłane
i tak przechowywać. Jeśli tak, wszystkie powierzchnie optyczne i tak należy zasłonić aby
zapobiec zbieraniu się kurzu.

Skomputeryzowane ręczne sterowanie

Dzięki automatycznemu dostępowi do ponad 40000 obiektów i intuicyjnemu menu, nawet początkujący może
opanować bogactwo jego funkcji w ciągu zaledwie kilku sesji obserwacyjnych. Poniżej zamieszczamy
szczegółowy opis poszczególnych części skomputeryzowanego ręcznego sterowania:

Okienko wyświetlacza ciekłokrystalicznego LCD: ekran na dwie linie tekstu po 16

znaków z podświetleniem dla wygodnego przeglądania informacji z teleskopu i
przewijania tekstu.

Wyrównanie: każe CGE wykorzystywać wybraną gwiazdę lub obiekt do wyrównywania

Klawisze kierunku: pozwalają na pełną kontrolę ruchów w każdym kierunku. Używaj ich

aby przesuwać teleskop do początkowych gwiazd wyrównania albo do wyśrodkowywania
obiektów w okularze.

Fot. Skomputeryzowane ręczne sterowanie

Klawisze katalogów: ręczne sterowanie jest wyposażone w klawisze, które pozwalają na

bezpośredni dostęp do każdego z katalogów w bazie danych. Są to następujące katalogi:

Messier – pełna lista wszystkich obiektów z katalogu Messiera.
NGC – pełna lista wszystkich obiektów mgławicowych z poprawionego Nowego Katalogu
Generalnego.
Caldwella – zbiór wybranych najciekawszych obiektów z katalogów NGC i IC.
Planety – wszystkie 8 planet naszego układu oraz Księżyc.
Gwiazdy – lista najjaśniejszych gwiazd z katalogu SAO.
Lista – dla szybszego dostępu wszystkie najlepsze i najpopularniejsze obiekty w bazie danych
CGE zostały podzielone na spersonalizowane listy w oparciu o ich rodzaj i/lub powszechnie
używaną nazwę:

Nazwane gwiazdy Lista powszechnie używanych nazw najjaśniejszych gwiazd na niebie.
Nazwane obiekty

Alfabetyczna

lista

ponad 50

najpopularniejszych

obiektów

mgławicowych.

Gwiazdy podwójne Numeryczno-alfabetyczne

zestawienie

najbardziej

efektownych

wizualnie podwójnych, potrójnych i poczwórnych gwiazd na niebie.

Gwiazdy zmienne Lista wybranych najjaśniejszych gwiazd zmiennych o najkrótszym

okresie zmian jasności.

Asteryzmy

Unikalna lista najbardziej rzucających się w oczy małych „wzorków” z
gwiazd.

Obiekty CCD

Spersonalizowana lista wielu interesujących par galaktyk, układów
potrójnych oraz gromad dobrze nadających się do fotografowania za
pomocą CCD.

Obiekty IC

Kompletna lista wszystkich obiektów mgławicowych z Katalogu
Indeksowego.

Obiekty Abella

Kompletna lista wszystkich obiektów mgławicowych z Katalogu
Abella.

Info: Wyświetla współrzędne i przydatne informacje o obiektach wybranych z bazy

danych.

Wycieczka: Włącza tryb wycieczkowy, w którym są wyszukiwane najlepsze obiekty na

dany dzień i godzinę a następnie teleskop jest automatycznie na nie nakierowywany.

Enter: Wciśnięcie Enter pozwala wybierać funkcje oraz akceptować wprowadzone

parametry.

Cofnij: Cofnięcie pozwoli ci wyjść aktualnego menu i wyświetlić poprzedni poziom

menu. Wciśnij „cofnij” wiele razy aby wrócić do głównego menu albo usunąć dane
wprowadzone przez pomyłkę.

Menu: Wyświetla funkcji ustawień i użytkowych takich jak tempo śledzenia, obiekty

użytkownika i wiele innych.

10.

Klawisze przewijania: Używane aby przewijać w górę i w dół w obrębie list menu. Jeśli

wyświetlone menu zawiera podmenu, to po prawej stronie wyświetlacza pojawi się
podwójna strzałka. Submenu także możesz przewijać za pomocą tych klawiszy.

11.

Tempo: Natychmiast zmienia prędkość obrotu silniczków uruchamianych przez

naciśnięcie klawiszy kierunku.

12.

Złącze RS-232: Pozwala komunikować się z komputerem i zdalnie sterować teleskopem.

Obsługa ręcznego sterowania

Ten rozdział opisuje podstawowe procedury stosowane w obsłudze teleskopu CGE. Są one
pogrupowane w trzy kategorie: wyrównanie, ustawienia i narzędzia. Część na temat

wyrównania mówi o wstępnym wyrównaniu teleskopu jak również o odnajdywaniu obiektów
na niebie. W części o ustawieniach jest omówione zmienianie parametrów takich jak tryb
ś

ledzenia oraz tempo śledzenia. Wreszcie ostatnia część omawia wszystkie funkcje użytkowe

takie jak limity przewijania, limity filtrów bazy danych czy kompensacja luzów.

Procedury wyrównywania

Aby CGE mógł się dokładnie nastawiać na wybrane obiekty na niebie trzeba go najpierw
wyrównać względem dwóch znanych pozycji (gwiazd) na niebie. Dzięki tym informacjom
teleskop może stworzyć model nieba, z którego będzie korzystać aby zlokalizować dowolny
obiekt o znanych współrzędnych. Istnieje wiele sposobów wyrównywania teleskopu zależnie
od tego jakich informacji może udzielić użytkownik. Przy automatycznym wyrównywaniu
użytkownik zostanie poproszony o wprowadzenie informacji o dacie i położeniu aby
zlokalizować gwiazdy wyrównywania. Wyrównanie przy użyciu dwóch gwiazd nie wymaga
od użytkownika wprowadzania informacji o dacie i o położeniu – zamiast tego należy
samodzielnie zidentyfikować dwie gwiazdy wyrównywania i ręcznie przestawić na nie
teleskop. Przy szybkim wyrównywaniu zostaniesz poproszony o wprowadzenie tych samych
informacji co przy automatycznym. Jednak zamiast przewijać do dwóch gwiazd w celu
wyśrodkowania i wyrównania, teleskop omija ten krok i po prostu tworzy model nieba na
podstawie dostarczonych informacji. I wreszcie północne i południowe wyrównanie
równikowe zostało stworzone z myślą o wyrównywania teleskopu gdy jest nastawiony na oś
biegunową za pomocą platformy równikowej. Każda z metod wyrównywania szczegółowo
omawiamy poniżej.

Automatyczne wyrównywanie

Automatyczne wyrównywanie pozwala użytkownikowi wprowadzić wszelkie informacje potrzebne do
wyrównania teleskopu. Gdy wybierzesz AutoAlign, pilot poprosi cię abyś wprowadził najpierw datę i lokalny
czas a potem położenie geograficzne. Następnie zostaniesz poproszony o takie przestawienie teleskopu w
wysokości aby dwa oznaczenia na ramieniu widelca zrównały się. Ostatni krok to obrócenie teleskopu w taki
sposób aby tubus był skierowany na północ. CGE ma już teraz wszystkie informacje, których potrzebuje aby
wybrać dwie jasne gwiazdy wyrównania i automatycznie do nich przewinąć.

Mając teleskop ustawiony na dworze z przymocowanymi wszystkimi akcesoriami, podążaj
według opisanych poniżej kroków aby go automatycznie wyrównać:
1.

Gdy już jest włączony wciśnij ENTER aby rozpocząć wyrównywanie.

Używaj klawiszy przewijania „w górę” i „w dół” (10) aby wybrać automatyczne

wyrównywanie i wciśnij ENTER.

Ręczne sterowanie wyświetli teraz informacje, które należy zaakceptować lub

zmodyfikować. Używaj klawiszy przewijania „w górę” i „w dół” (10) aby je przewijać.
Jeśli jakikolwiek z parametrów trzeba zaktualizować, wciśnij przycisk „cofnij” i
wprowadź aktualne informacje. Jeśli wszystkie informacje się zgadzają, wciśnij ENTER
aby zaakceptować.

Czas

– wprowadź aktualny lokalny czas dla swojej okolicy. Możesz wprowadzić albo czas

lokalny (np. 8:00) albo wojskowy (np. 20:00).
-

Wybierz PM lub AM. Jeśli został wprowadzony czas wojskowy, ręczne sterowanie

pominie ten krok.

Wybierz między czasem standardowym a czasem letnim. Używaj klawiszy przewijania

„w górę” i „w dół” (10) aby przewijać opcje. Zajrzyj do mapy stref czasowych w dodatku
E aby uzyskać więcej informacji.

Data

– wprowadź miesiąc, dzień i rok twojej sesji obserwacyjnej.

Pomocna wskazówka: jeśli do ręcznego sterowania zostały wprowadzone błędne informacje,
klawisz „cofnij” będzie działać jak klawisz backspace w komputerze pozwalając
użytkownikowi ponownie wprowadzić informacje.
4.

Wreszcie, musisz wprowadzić długość i szerokość geograficzną twojego stanowiska

obserwacyjnego. Skorzystaj z tabeli w dodatku C aby ustalić najbliższą długość i
szerokość geograficzną swojego aktualnego stanowiska obserwacyjnego i wprowadź te
dane gdy poprosi o to ręczne sterowanie, wciskając ENTER po każdej wprowadzonej
pozycji. Pamiętaj aby wybrać „zachód” dla długości w Ameryce Północnej i „północ” dla
szerokości na półkuli północnej. W przypadku miast poza USA, właściwa półkula jest
podana w zestawieniach zawartych w dodatkach.

Ręczne sterowanie poprosi cię teraz abyś ustawił tubus w pozycji północnej i wyrównał

znaczniki indeksowe.

- Użyj klawiszy „w górę” i „w dół” (3) aby obracać teleskopem aż znacznik indeksowy, który
porusza się razem z tubusem zrównał się ze stacjonarnym znacznikiem indeksowym na
ramieniu montażu widłowego. Zob. fot. 5-2.
6.

Użyj klawiszy ze strzałkami w lewo i prawo aby skierować przód teleskopu na północ.

Można odnaleźć ten kierunek szukając Gwiazdy Polarnej (Polaris) albo za pomocą
kompasu. Nie musisz kierować teleskopu na Gwiazdę Polarną, chodzi tylko o horyzont w
kierunku północnym. Wyrównanie nie musi być zbyt dokładne, chociaż jeśli będziesz
blisko to automatyczne wyrównanie zostanie przeprowadzone bardziej precyzyjnie. Gdy
już teleskop znajdzie się w pozycji północnej a znaczniki indeksowe będą wyrównane,
wciśnij ENTER.

W oparciu o te informacje, teleskop automatycznie wybierze jasną gwiazdę znajdującą się nad
horyzontem i przewinie do niej. W tym momencie teleskop jest tylko z grubsza wyrównany
tak więc gwiazda wyrównania powinna być tylko w pobliżu pola widzenia szukacza Szukacz.
Gdy zakończysz przewijanie, na wyświetlaczu pojawi się prośba abyś użył klawiszy ze
strzałkami do wyrównania wybranej gwiazdy z czerwoną plamką pośrodku pola widzenia
Szukacza. Jeśli z jakichś powodów gwiazda jest niewidoczna (na przykład jest za drzewem
albo budynkiem) możesz wcisnąć „cofnij” aby wybrać inną gwiazdę i do niej przewinąć. Gdy
już wyśrodkujesz w szukaczu, wciśnij ENTER. Na wyświetlaczu pojawi się prośba abyś
wyśrodkował gwiazdę w polu widzenia okularu. Gdy gwiazda jest wyśrodkowana wciśnij
WYRÓWNAJ aby zaakceptować tą gwiazdę jako twoją pierwszą gwiazdę wyrównania. Gdy
już pierwsza gwiazda wyrównania zostanie wprowadzona, CGE automatycznie przewinie do
drugiej gwiazdy wyrównania i poprosi o powtórzenie tej samej procedury także dla niej. Gdy
teleskop zostanie wyrównany z obiema gwiazdami, na wyświetlaczu pokaże się „wyrównanie
udało się” i jesteś teraz gotowy do odnalezienia swojego pierwszego obiektu.

Usuwanie problemów

: jeśli przeprowadzono wyrównanie na niewłaściwej gwieździe, na

wyświetlaczu pokaże się „wyrównanie nieudane” oraz „pozycje gwiazd wyrównania nie były
zgodne z bazą danych”. W takim przypadku wciśnij klawisz „cofnij” i ponownie wyrównaj
teleskop. Pamiętaj ze gwiazdą wyrównania będzie zawsze najjaśniejsza gwiazda najbliżej
pola widzenia szukacza.

Wskazówka do obserwacji

: aby uzyskać najlepszą możliwą dokładność celowania, zawsze

wyśrodkowuj gwiazdy wyrównania za pomocą klawiszy „w górę” i „w prawo”. Zbliżanie się
do gwiazdy od tej strony wyeliminuje większość luzów między trybikami i zapewni
najdokładniejsze możliwe wyrównanie. Jeśli jednak zostały zmienione „opcje Goto” (zob.
„opcje Goto” w dalszej części tego rozdziału) to pamiętaj żeby zawsze centrować gwiazdy w
tym samym kierunku w jakim teleskop centruje gwiazdy gdy kończy przewijanie.

Wyrównanie na dwóch gwiazdach

Przy stosowaniu metody wyrównania na dwóch gwiazdach, teleskop wymaga od użytkownika
znajomości pozycji tylko dwóch jasnych gwiazd aby dokładnie wyrównać teleskop względem
nieba i zacząć szukanie obiektów. Oto opis procedury wyrównania na dwóch gwiazdach:
1.

Gdy CGE zostanie włączony, użyj klawiszy przewijania „w górę” i „w dół” (10) aby

wybrać wyrównanie na dwóch gwiazdach i wciśnij ENTER.

CGE wyświetli komunikat „ustaw wysokość tak aby zrównały się znaczniki indeksowe”.

Użyj klawiszy kierunkowych „w górę” i „w dół” (3) i obróć tubus aż znacznik indeksowy,
który przemieszcza się razem z tubusem zrówna się ze stacjonarnym znacznikiem
indeksowym na ramieniu montażu widłowego (zob. fot. 5-2). Wciśnij ENTER.

W górnym wierszu wyświetlacza pokaże się komunikat „wybierz pierwszą gwiazdę”.

Użyj klawiszy przewijania ze strzałkami „w górę” i „w dół” (10) aby wybrać gwiazdę,
którą chcesz wykorzystać jako pierwszą gwiazdę wyrównania. Wciśnij ENTER.

CGE prosi cię teraz abyś wyśrodkował w okularze wybraną gwiazdę. Użyj klawiszy

kierunkowych aby przewinąć teleskop do gwiazdy wyrównania i ostrożnie wyśrodkuj ją w
okularze.

Pomocna wskazówka

: Aby dokładnie wyśrodkować gwiazdę wyrównania w okularze,

będzie konieczne zmniejszenie tempa obrotów silniczków. Robi się to wciskając klawisz
TEMPO (11) w ręcznym sterowaniu a następnie wybierając liczbę, która odpowiada
pożądanej prędkości (9 = najszybciej, 1 = najwolniej).
5.

Gdy już gwiazda wyrównania jest wyśrodkowana w polu widzenia okularu, wciśnij

klawisz WYRÓWNAJ (2) aby zaakceptować wybraną pozycję.

CGE poprosi cię teraz abyś wybrał i wyrównał drugą gwiazdę i wcisnął klawisz

WYRÓWNAJ. Dobrze jest wybierać gwiazdy, które są nieco oddalone od siebie. Jeśli
będą oddalone o co najmniej 40 do 60 stopni to dadzą ci bardziej dokładne wyrównanie
niż gwiazdy, które są blisko siebie.

Gdy już wyrównywanie na drugiej gwieździe zostanie przeprowadzone prawidłowo, na
wyświetlaczu pokaże się „wyrównanie udało się” i usłyszysz jak silniczki śledzące się
włączają i zaczynają śledzić.

Szybkie wyrównanie

Szybkie wyrównanie pozwala wprowadzić te same informacje jak przy procedurze
automatycznego wyrównywania. Jednak zamiast przewijać do dwóch gwiazd w celu
wyśrodkowana i wyrównania, CGE pomija ten krok i po prostu bazuje na podanych
informacjach. To pozwoli ci z grubsza przewijać do współrzędnych jasnych obiektów takich
jak Księżyc czy planety i podawać teleskopowi informacje potrzebne do śledzenia obiektów
w azymucie i wysokości w dowolnej części nieba. Szybkie wyrównanie nie jest przeznaczone
do dokładnego lokalizowania małych lub słabych obiektów mgławicowych albo do
dokładnego śledzenia obiektów przy wykonywaniu fotografii.

Aby skorzystać z szybkiego wyrównywania:

1.

Wybierz szybkie wyrównywanie z dostępnych opcji

Użyj klawiszy kierunkowych aby ustawić teleskop w pozycji północnej i zrównać

znaczniki indeksowe a następnie naciśnij ENTER.

Ręczne sterowanie poprosi cię teraz o wprowadzenie takich samych informacji o czasie i

położeniu jak przy procedurze automatycznego wyrównania.

Gdy już się ustawi, teleskop będzie modelował niebo w oparciu o te informacje i

wyświetli „wyrównanie udało się”.

Uwaga: Gdy już zostało przeprowadzone szybkie wyrównywanie, możesz skorzystać z
funkcji ponownego wyrównywania (zob. poniżej) aby poprawić dokładność celowania
swojego teleskopu.

Podstawy działania teleskopu

Teleskop to instrument, który zbiera i ogniskuje światło. Natura systemu optycznego określa
w jaki sposób jest skupiane światło. Niektóre teleskopy, znane jako refraktory, wykorzystują
soczewki. Inne, znane jako reflektory, używają luster. System Schmidta-Cassegraina
wykorzystuje kombinację luster i soczewek i określa się go jako teleskop złożony albo
katadioptryczny. Ten unikalny system oferuje optykę o dużej średnicy utrzymując nieduże
długości tuby przez co takie teleskopy bardzo łatwo przenosić. Układ Schmidta-Cassegraina
składa się z płyty korekcyjnej o zerowym powiększeniu, sferycznego lustra głównego oraz
lustra wtórnego. Gdy promienie światła wejdą do układu optycznego, trzy razy pokonują
odległość równą długości tubusa.

Rys. 6-1 Przekrój uwidoczniający drogę światła w systemie Schmidta-Cassegraina

Optyka CGE ma powłoki Starbright

– zaawansowanymi wielowarstwowymi powłokami

dla lustra głównego i wtórnego zapewniającymi lepsze odbijanie światła oraz w pełni
powleczony korektor dla zapewnienia najlepszych właściwości antyrefleksyjnych.
Wewnątrz tubusa, z centralnego otworu w głównym lustrze wychodzi czarny tubus. Jest to
główny tubus z przegrodami i zapobiega przedostawaniu się światła bocznego do okularu lub
kamery.

Orientacja obrazu
Orientacja obrazu zmienia się zależnie od tego w jaki sposób okular jest wsunięty do
teleskopu. Jeśli używasz wyciągu kątowego obraz nie jest do góry nogami, ale jest odwrócony
przez zamianę strony lewej i prawej. Jeśli natomiast wsuwasz okular bezpośrednio do
wspornika optycznego (bez wyciągu) to obraz jest do góry nogami i ma zamienione strony
lewą i prawą. Jest to normalne w systemie Schmidta-Cassegraina.

Rys. 6-2
Rzeczywista orientacja obrazu widzianego gołym okiem
Obraz z zamienionymi stronami lewą i prawą widziany przez wyciąg kątowy
Obraz odwrócony widziany przez okular założony bezpośrednio do teleskopu

Ogniskowanie
Mechanizm ogniskowania CGE kontroluje lustro główne, które jest zamontowane na
pierścieniu przesuwającym się do przodu i do tyłu na głównym tubusie przegrodowym.
Pokrętło ogniskowania, które przesuwa lustro główne, jest na tylnej komorze teleskopu tuż
pod wyciągiem i okularem. Obracaj pokrętłem aż obraz stanie się ostry. Jeśli pokrętło się nie
obraca, to doszło do końca możliwości poruszania się w mechanizmie ogniskującym. Obracaj
pokrętłem w przeciwnym kierunku aż obraz zrobi się ostry. Gdy już będzie zogniskowany,
obracaj pokrętło zgodnie z ruchem wskazówek zegara aby zogniskować na bliższym obiekcie
i w przeciwnym kierunku dla bardziej odległego obiektu. Pojedynczy obrót pokrętła przesuwa
lustro bardzo nieznacznie. Dlatego trzeba wielu obrotów (około 30) aby przejść od bliskiego
ogniska (około 25 stóp) do nieskończoności.

Przy obserwacjach astronomicznych obrazy gwiazd poza ogniskiem są bardzo rozmyte, przez
co trudno je oglądać. Jeśli będziesz obracał pokrętłem zbyt szybko, możesz przeskoczyć
punkt zogniskowania nawet nie widząc obrazu. Aby uniknąć tego problemu, twoim
pierwszym astronomicznym celem powinien być jasny obiekt (jak Księżyc lub planeta) aby
obraz był widoczny nawet gdy nie jest zogniskowany. Gdy ogniskowanie jest bardzo ważne,
można je najlepiej przeprowadzić gdy obracamy pokrętło tak aby lustro poruszało się w
kierunku przeciwnym do przyciągania grawitacyjnego. Dzięki temu wszelkie przesunięcia
zwierciadła są zminimalizowane. Przy obserwacjach astronomicznych, zarówno wizualnych
jak i fotograficznych, robi się to obracając pokrętło w kierunku przeciwnym do ruchu
wskazówek zegara.

Rys. 6-3 Symbol na pokrętle ogniskowania pokazuje właściwy kierunek obrotu przy
ogniskowaniu CGE.

Obliczanie powiększenia

Możesz zmienić powiększenie teleskopu po prostu wymieniając okular. Aby ustalić
powiększenie teleskopu, po prostu podziel długość jego ogniskowej przez ogniskową okularu.
W postaci równania wzór ten wygląda następująco:

długość ogniskowej teleskopu (mm)

powiększenie = ____________________________

długość ogniskowej okularu (mm)

Powiedzmy, że na przykład używasz soczewki Plossl 25 mm. Aby ustalić powiększenie po
prostu podziel ogniskową swojego teleskopu (CGE 8i ma ogniskową około 2000 mm) przez
ogniskową okularu, 25 mm. Dzielenie 2000 przez 25 daje powiększenie 80 razy.

Chociaż powiększenie jest zmienne, przy średnich warunkach przejrzystości każdy instrument
ma ograniczenie największego użytecznego powiększenia. Ogólna zasada jest taka, że na
każdy cal apertury przypada 60x. Na przykład, CGE ma aperturę 8 cali. Mnożenie 8 przez 60
daje maksymalne użyteczne powiększenie 480. Chociaż jest to maksymalne użyteczne
powiększenie, większość obserwacji wykonuje się w zakresie między 20 a 35x na każdy cal
apertury co w przypadku CGE daje zakres 160 do 280 razy.

Określanie pola widzenia

Jest to istotne jeśli chcesz mieć pojęcie o rozmiarach kątowych obiektu, który obserwujesz.
Aby obliczyć rzeczywiste pole widzenia, podziel pole okularu (dostarczonego przez
producenta okularów) przez powiększenie. W postaci równania wzór ten wygląda
następująco:

widome pole okularu
prawdziwe pole = __________________

powiększenie

Jak widzisz przed określeniem pola widzenia musisz obliczyć powiększenie. Wykorzystując
przykład z poprzedniego rozdziału, możemy ustalić pole widzenia używając tego samego
okularu 25 mm. Okular Plossl 25 mm ma widome pole widzenia 50 stopni. Podziel 50 stopni
przez powiększenie, które wynosi 80. To daje rzeczywiste pole 0,63 stopnia czyli trochę
więcej niż pół stopnia.

Aby przeliczyć stopnie na stopy widziane z odległości 1000 jardów, co jest bardziej przydatne
przy obserwacjach terenu, po prostu pomnóż je przez 52.5. Podstawiając dane z naszego
przykładu, pomnóż pole kątowe 0,63 stopnia przez 52,5. To daje liniową szerokość pola 33
stóp w odległości tysiąc jardów. Widome pole każdego okularu produkowanego przez
Celestrona można znaleźć w katalogu akcesoriów (#93685).

Ogólne wskazówki do obserwacji

Pracując z dowolnym instrumentem optycznym, należy pamiętać o kilku rzeczach aby
upewnić się, że otrzymasz najlepszy możliwy obraz.

-

nigdy nie patrz przez szybę okienną. Szkło w oknach domów jest optycznie niedoskonałe

a przez to może mieć nierównomierną grubość w różnych częściach. Ta niezgodność
może i zapewne wpłynie na zdolność teleskopu do ogniskowania. W większości
przypadków nie będziesz mógł uzyskać naprawdę ostrego obrazu podczas gdy w innych
może się pojawić obraz podwójny.

Nigdy nie patrz znad obiektów które wytwarzają fale ciepła. Są to na przykład asfaltowe

parkingi podczas gorących letnich dni oraz dachy budynków.

Zamglone niebo i opary także mogą utrudnić ogniskowanie przy oglądaniu obiektów

terenowych. Ilość szczegółów widocznych w takich warunkach jest znacznie
zredukowana. Poza tym przy fotografowaniu w takich warunkach wywołany film może
się okazać trochę bardziej ziarnisty niż normalnie z mniejszym kontrastem i
niedoświetlony.

Jeśli nosisz soczewki korekcyjne (czyli okulary) powinieneś je zdjąć obserwując przez

okular przymocowany do teleskopu. Używając jednak kamery zawsze powinieneś je mieć
na nosie aby upewnić się, że osiągnąłeś najlepsze możliwe zogniskowanie. Jeśli masz
astygmatyzm, soczewki korekcyjne powinieneś nosić przez cały czas.

Podstawy astronomii

Do tego momentu instrukcja mówiła o budowie i podstawowych zasadach działania twojego
teleskopu CGE. Jednak aby lepiej je rozumieć, musisz się trochę dowiedzieć na temat
nocnego nieba. Ten rozdział mówi o astronomii obserwacyjnej w ogólności i zawiera
informacje o nocnym niebie i nastawianiu na oś biegunową.

Układ współrzędnych niebieskich

Aby pomóc sobie w odnajdywaniu obiektów na niebie, astronomowie używają system
współrzędnych niebieskich podobny do współrzędnych geograficznych na Ziemi. Ma on
bieguny, linie długości i szerokości oraz równik. W niezbyt długich odcinkach czasu są one
stałe względem gwiazd.

Równik niebieski opisuje 360 stopni wokół Ziemi i oddziela północną półkulę niebieską od
południowej. Tak jak równik na naszej planecie, przypisana jest mu wartość zero stopni. Na
Ziemi byłaby to szerokość geograficzna. Jednak na niebie mówi się o deklinacji – w skrócie
DEC. Linie deklinacji są nazywane zgodnie z odległością kątową – poniżej i powyżej
równika niebieskiego. Dzieli się je na stopnie, minuty łuku oraz sekundy łuku. Odczyty
deklinacji na południe od równika mają znak minus (-) przed współrzędną a te na północ od
równika niebieskiego albo nie mają znaku albo poprzedza je znak plus (+).

Niebieski odpowiednik długości nazywamy rektascensją, w skrócie R. A. Tak jak na Ziemi
linie te biegną od bieguna do bieguna i są ułożone w równych odstępach co 15 stopni.
Chociaż linie długości są ułożone według odległości kątowych, są także miernikiem czasu.
Każda główna linia długości różni się od kolejnej o godzinę. Ponieważ Ziemia obraca się raz
w ciągu 24 godzin, w sumie są 24 linie. W związku z tym współrzędne w rektascensji są
oznaczone w jednostkach czasu. Zaczynają się od arbitralnego punktu w konstelacji Ryb
oznaczonego jako 0 godzin, 0 minut, 0 sekund. Wszystkie pozostałe punkty są oznaczone
według tego jak daleko (albo jak długo) zalegają za tą współrzędną podczas gdy przechodzi
ona nad głową poruszając się na zachód.

Rys. 7-1 Sfera niebieska widziana z zewnątrz – pokazana jest rektascensja i deklinacja.

Ruch gwiazd

Dzienny ruch Słońca na sferze niebieskiej jest znany nawet najbardziej przypadkowym
obserwatorom. To jednak nie Słońce się porusza jak przypuszczali dawni astronomowie, ale
Ziemia. Jej obrót powoduje że gwiazdy zakreślają na niebie wielkie koła. Ich rozmiar zależy
od tego w jakiej części nieba znajduje się gwiazda. Gwiazdy w pobliżu równika niebieskiego
tworzą największe koła wschodząc na wschodzie i zachodząc na zachodzie. Idąc w stronę
bieguna niebieskiego czyli punktu wokół którego wydają się krążyć gwiazdy na półkuli
północnej te koła stają się coraz mniejsze. Gwiazdy z umiarkowanych szerokości niebieskich
wschodzą na północnym wschodzie a zachodzą na północnym zachodzie. Gwiazdy na
wysokich szerokościach niebieskich są zawsze ponad horyzontem i są zwane
okołobiegunowymi ponieważ nigdy nie wschodzą i nigdy nie zachodzą. Nigdy jednak nie
zobaczysz jak gwiazda zakreśla pełne koło ponieważ podczas dnia światło Słońca zagłusza
ś

wiatło gwiazd. Jednak część kolistego ruchu w tej okolicy nieba można zobaczyć ustawiając

na trójnogu kamerę i otwierając migawkę na kilka godzin. Na wywołanym filmie będzie
widać półkola wokół bieguna (ten opis ruchów gwiazd odnosi się także do półkuli
południowej z tym, że wszystkie gwiazdy na południe od równika niebieskiego poruszają się
wokół południowego bieguna niebieskiego).

Rys. 7-2 Wszystkie gwiazdy wydają się krążyć wokół biegunów niebieskich. Jednak wygląd
tego ruchu różni się w zależności od tego, na jaką część nieba patrzysz. Blisko północnego
bieguna gwiazdy zakreślają rozpoznawalne koła wycentrowane na biegun (1). Gwiazdy blisko
bieguna także podążają po kolistych torach wokół bieguna. Jednak nie widać całego koła ze
względu na to, że zasłania horyzont. Dlatego widać to tak, że wschodzą na wschodzie i
zachodzą na zachodzie (2). Patrząc w stronę przeciwnego bieguna, gwiazdy podążają w
przeciwnym kierunku, zakreślając koło wokół przeciwnego bieguna (3).

Nastawianie na biegun (z opcjonalną platformą równikową)

Chociaż CGE może precyzyjnie śledzić obiekt niebieski w trybie azymutalnym, to do
astrofotografii o długim czasie ekspozycji jednak należy odpowiednio wyrównać oś
biegunową teleskopu (ramię widelca) względem osi obrotu Ziemi. Aby przeprowadzić
dokładne nastawienie na oś biegunową, CGE wymaga opcjonalnej platformy równikowej
między teleskopem a trójnogiem, w postaci klina. To pozwala silniczkom śledzącym
teleskopu obracać teleskop wokół bieguna niebieskiego w taki sam sposób jak robią to
gwiazdy. Bez klina zauważyłbyś, że gwiazdy w okularze wolno rotują wokół środka pola
widzenia. Chociaż tą stopniową rotację trudno zauważyć patrząc przez okular, byłaby ona
bardzo wyraźna na kliszy.

Nastawienie na oś biegunową to proces, w którym oś rotacji teleskopu (zwana osią
biegunową) jest wyrównywana (ustawiana równolegle) do osi rotacji Ziemi. Po wyrównaniu
teleskop z mechanizmem zegarowym będzie śledził gwiazdy w miarę jak przesuwają się po
niebie. Dzięki temu obiekty obserwowane przez teleskop wydają się być stacjonarne (nie będą
dryfować poza pole widzenia). Jeśli nie będziemy używać mechanizmu zegarowego to
wszystkie obiekty na niebie (zarówno w nocy jak i w dzień) powoli przedryfują poza pole
widzenia. Ten ruch jest spowodowany obracaniem się Ziemi.

Wyrównywanie klina (za pomocą skomputeryzowanego ręcznego sterowania)

Jeśli używamy skomputeryzowanego ręcznego sterowania, mamy do dyspozycji dwa tryby
wyrównywania platformy równikowej (jeden dla półkuli północnej a drugi dla południowej),
które pomogą ustawić teleskop na oś biegunową. Po przeprowadzeniu albo automatycznego
wyrównywania albo wyrównywania na dwóch gwiazdach, wyrównywanie klina przewinie
teleskop tam gdzie powinna być Gwiazda Polarna. Gdy używasz trójnogu i klina aby
wyśrodkować Gwiazdę Polarną w okularze, ramię widelca (oś biegunowa) będzie wskazywać
w stronę prawdziwego bieguna niebieskiego. Po zakończeniu wyrównywania klina musisz
ponownie wyrównać swój teleskop używając albo metody równikowej na dwóch gwiazdach
albo równikowej automatycznej. Aby wyrównać klin CGE na półkuli północnej postępuj
zgodnie z następującymi krokami:

1.

Mając teleskop ustawiony na opcjonalnym klinie równikowym i z grubsza nastawiony na

Gwiazdę Polarną, wyrównaj go używając albo metody równikowej automatycznej albo
równikowej na dwóch gwiazdach.

Wybierz „wyrównywanie klina” z menu narzędzi i wciśnij Enter.

Bazując na twoim aktualnym wyrównaniu CGE przewinie tam, gdzie powinna być

Gwiazda Polarna. Użyj regulacji trójnogu i klina aby umieścić Gwiazdę Polarną w środku
pola widzenia soczewki. Nie używaj do tego klawiszy kierunkowych. Gdy już Gwiazda
Polarna będzie wyśrodkowana w okularze wciśnij ENTER; oś biegunowa powinna być
teraz nakierowana na północny biegun niebieski.

Odnajdywanie północnego bieguna niebieskiego

Na każdej półkuli jest punkt na niebie, wokół którego wydają się krążyć wszystkie gwiazdy.
Takie punkty nazywamy biegunami niebieskimi a ich nazwy pochodzą od półkuli, na której
się znajdują. Na przykład na północnej półkuli wszystkie gwiazdy krążą wokół północnego
bieguna niebieskiego. Gdy oś biegunowa teleskopu jest skierowana na biegun, staje się
równoległa do osi obrotu Ziemi.

Wiele metod wyrównywania biegunowego wymaga abyś wiedział jak znaleźć biegun
niebieski identyfikując gwiazdy na tym obszarze. Na północnej półkuli odnajdywanie bieguna
nie jest trudne. Na szczęście jest gwiazda widoczna gołym okiem oddalona od niego o mniej
niż jeden stopień. Tą gwiazdą jest Gwiazda Polarna na końcu dyszla Małego Wozu. Ponieważ
Mały Wóz (prawie tożsamy z Wielką Niedźwiedzicą) nie jest szczególnie jasną konstelacją na
niebie, może być trudno go zlokalizować z rejonów miejskich. Jeśli tak jest, użyj dwóch
gwiazd z tyłu Wielkiego Wozu jako wskazówek. Narysuj przechodzącą przez nie umowną
linię skierowaną w stronę Małego Wozu. Zobaczysz wtedy, że wskazują na Gwiazdę Polarną
(zob. rys. 7-4). Ustawienie Wielkiego Wozu zmienia się w ciągu roku albo inaczej na to
patrząc – w ciągu nocy (zob. rys. 7-3). Gdy Wielki Wóz jest nisko na niebie (np. blisko
horyzontu) może być trudno go zlokalizować. W takich przypadkach skorzystaj z Kasjopei
(zob. rys. 7-4). Obserwatorzy na południowej półkuli nie są takimi szczęśliwcami. Gwiazdy
wokół południowego bieguna nie są tak jasne jak te wokół północnego. Najbliższa gwiazda,
która jest stosunkowo jasna, to Sigma Octantis. Jest ona na granicy widzialności gołym okiem
(jasność 5.5) i jest oddalona od bieguna o około 59 minut łuku.

Rys. 7-3 Ustawienie Wielkiego Wozu zmienia się w ciągu roku albo inaczej na to patrząc – w
ciągu nocy.

Definicja: Północny biegun niebieski jest punktem, wokół którego wydają się krążyć
wszystkie gwiazdy. Jego odpowiednikiem na półkuli południowej jest południowy biegun
niebieski.

Wielki Wóz, Mały Wóz, Kasjopeja, północny biegun niebieski, Gwiazda Polarna, gwiazdy
wskazujące

Rys. 7-4 Dwie gwiazdy z przodu Wielkiego Wozu wskazują na Gwiazdę Polarną, która jest
odległa o mniej niż jeden stopień od prawdziwego (północnego) bieguna niebieskiego.

Kasjopeja, konstelacja w kształcie litery „W”, jest po przeciwnej stronie bieguna względem
Wielkiego Wozu. Północny biegun niebieski jest oznaczony znakiem „+”.

Obserwacje nieba

Gdy już wyregulujesz swój teleskop, jesteś gotowy do obserwacji. W tym rozdziale znajdują
się wskazówki do obserwacji wizualnych zarówno dla obiektów Układu Słonecznego jak i
mgławicowych oraz ogólny opis warunków obserwacji, które mogą je utrudnić.

Obserwacje Księżyca

Często zdarza się, że kusi nas aby oglądać Księżyc gdy
jest w pełni. W tym czasie półkula, którą widzimy jest w
pełni oświetlona i jej światło może przytłaczające. Poza
tym podczas tej fazy tarcza jest bardzo mało kontrastowa
albo całkowicie pozbawiona kontrastu.

Jednym z najlepszych momentów na obserwacje Księżyca
są fazy pośrednie (około pierwszej i ostatniej kwadry).
Długie cienie ujawniają wiele szczegółów na powierzchni

Księżyca. Przy małym powiększeniu będziesz mógł uchwycić w polu widzenia większą część
tarczy. Opcjonalny reduktor/korektor pozwala oglądać zapierające dech w piersiach widoki
całego dysku jeśli użyjemy go z okularem o małym powiększeniu. Przejdź na wyższe
powiększenie aby zogniskować na mniejszym obszarze. Wybierz księżycowe tempo śledzenia
z opcji śledzenia CGE aby utrzymać Księżyc pośrodku pola widzenia nawet przy dużych
powiększeniach.

Wskazówki do obserwacji Księżyca

Aby zwiększyć kontrast i wydobyć szczegóły księżycowej powierzchni, użyj filtrów. Żółty
filtr dobrze działa jeśli chcesz zwiększyć kontrast podczas gdy filtr neutralnej gęstości lub
polaryzujący zmniejszy ogólną jasność powierzchni i poświatę.

Obserwowanie planet

Wśród innych fascynujących celów jest pięć planet
widocznych gołym okiem. Możesz zobaczyć jak Wenus
zmienia fazy podobnie jak Księżyc. Mars ujawni dużo
szczegółów powierzchniowych oraz jedną, jeśli nie dwie,
czapę polarną. Będziesz mógł zobaczyć pasy chmur na
Jowiszu oraz Wielką Czerwoną Plamę (o ile jest widoczna
w czasie gdy obserwujesz). Dodatkowo będziesz mógł
zobaczyć jak księżyce Jowisza okrążają tą olbrzymią
planetę. Saturn, ze swoimi pięknymi pierścieniami, jest

łatwo widoczny przy umiarkowanym powiększeniu.

Wskazówki do obserwacji planet

-

Pamiętaj, że warunki atmosferyczne są zwykle czynnikiem, który ogranicza to jak wiele

będzie widocznych szczegółów na planecie. Unikaj więc obserwacji planet gdy są nisko
nad horyzontem albo gdy są bezpośrednio nad źródłem wypromieniowującym ciepło,
takim jak dach albo komin. Zobacz także fragment “warunki seeingu” w dalszej części
tego rozdziału.

Aby zwiększyć kontrast i wydobyć szczegóły na powierzchni planet, używaj filtrów

okularowych Celestrona.

Obserwacje Słońca

Chociaż wielu amatorów astronomii wydaje się nie zauważać tej dziedziny, obserwacje
Słońca dostarczają zarówno satysfakcji jak i dobrej zabawy. Jednak ponieważ Słońce jest tak
jasne, należy przedsięwziąć specjalne środki ostrożności podczas obserwacji naszej dziennej
gwiazdy aby nie uszkodzić wzroku albo teleskopu.

Nigdy nie rzutuj obrazu Słońca przez nasz teleskop. Ze względu na bardzo złożony system
optyczny, wewnątrz tubusa nagromadziłyby się wtedy ogromne ilości ciepła. To może
uszkodzić teleskop i wszelkie przymocowane do niego akcesoria.

Dla bezpiecznego oglądania Słońca używaj filtra, który redukuje jego światło powodując, że
łatwo je oglądać. Z filtrem możesz zobaczyć jak plamy słoneczne przesuwają się po tarczy
oraz pochodnie, które są jasnymi obszarami widzianymi blisko krawędzi tarczy Słońca.

Wskazówki do obserwacji Słońca

-

najlepszym czasem na obserwacje Słońca jest wczesny ranek lub późne popołudnie gdy

powietrze jest chłodniejsze.

aby wyśrodkować Słońce bez patrzenia w okular, przesuwaj teleskop do momentu aż cień

jego tubus uformuje okrągły cień.

aby być pewnym co do dokładności śledzenia, pamiętaj aby wybrać tempo śledzenia

dostosowane do ruchu Słońca.

Obserwacje obiektów głębokiego nieba

Obiekty mgławicowe czy też obiekty głębokiego nieba to te, które znajdują się poza
granicami naszego Układu Słonecznego. Są to gromady gwiazd, mgławice planetarne,
mgławice dyfuzyjne, gwiazdy podwójne oraz inne galaktyki poza naszą Drogą Mleczną.
Większość z nich ma duże rozmiary kątowe. Tak więc aby je oglądać wystarczą małe lub
ś

rednie powiększenia. Wizualnie są za słabe aby ujawnić kolor widoczny na fotografiach o

długim czasie ekspozycji. Zamiast tego wyglądają na czarno-białe. I ze względu na małą
jasność powierzchniową należy je obserwować z ciemnego stanowiska. Zanieczyszczenie
ś

wiatłem wokół wielkich ośrodków miejskich zagłusza większość mgławic sprawiając, że są

trudne jeśli nie niemożliwe do obserwacji. Filtry redukcji zanieczyszczenia światłem
pomagają zmniejszyć jasność tła zwiększając kontrast.

Warunki atmosferyczne

Warunki atmosferyczne mają wpływ na to co widzisz przez teleskop podczas sesji
obserwacyjnej. Składają się na nie: przejrzystość, rozjaśnienie nieba i seeing. Rozumienie
warunków atmosferycznych i ich wpływu na obserwacje pomoże ci wycisnąć jak najwięcej z
twojego teleskopu.

Przejrzystość

Na przejrzystość atmosfery mają wpływ chmury, wilgoć oraz inne unoszące się cząstki.
Grube chmury typu cumulus są całkowicie nieprzezroczyste podczas gdy cirrusy mogą być
cienkie, pozwalając aby przeszło przez nie światło najjaśniejszych gwiazd. Zamglone niebo
pochłania więcej światła niż czyste sprawiając, że słabsze obiekty są trudniej widoczne i
redukując kontrast jaśniejszych obiektów. Aerozole wyrzucane do atmosfery przez erupcje
wulkaniczne także wpływają na przejrzystość. Idealne warunki są wtedy, gdy niebo jest
czarne jak atrament.

Rozjaśnienie nieba

Ogólne rozjaśnienie nieba przez Księżyc, zorze, naturalne świecenie powietrza oraz
zanieczyszczenie światłem znacznie wpływają na przejrzystość. Podczas gdy nie jest to
problem w przypadku jaśniejszych gwiazd i planet, rozjaśnione niebo redukuje kontrast
rozległych mgławic sprawiając, że obserwacje stają się trudne jeśli nie niemożliwe. Aby
zmaksymalizować efekty swoich obserwacji, ogranicz oglądanie obiektów mgławicowych do
bezksiężycowych nocy z dala od nieba zanieczyszczonego światłem występującego wokół
wielkich obszarów miejskich. Filtry LPR zwiększają możliwości oglądania obiektów
mgławicowych z zanieczyszczonych obszarów blokując niepożądane światło i przepuszczając
jednocześnie światło od niektórych obiektów głębokiego nieba. Z drugiej jednak strony,
planety i gwiazdy można obserwować z rejonów zanieczyszczonych światłem lub gdy nie ma
Księżyca.

Seeing

Seeing to inaczej stabilność atmosfery i ma bezpośredni wpływ na ilość szczegółów
widocznych w obiektach rozciągłych. Powietrze w naszej atmosferze działa jak soczewka,
która ugina i zniekształca dochodzące promienie słoneczne. Stopień ugięcia zależy od
gęstości powietrza. Warstwy o różnej temperaturze mają różne gęstości i w związku z tym
inaczej uginają światło. Promienie świetlne z tego samego obiektu docierają lekko przesunięte
tworząc niedoskonały lub rozmazany obraz. Te zakłócenia atmosferyczne zmieniają się
zależnie od czasu i miejsca. Rozmiar komórek powietrza w porównaniu do twojej apertury
określa jakość seeingu. Przy dobrym seeingu są widoczne drobne szczegóły na jaśniejszych
planetach takich jak Jowisz i Mars a gwiazdy są malutkimi punkcikami. Przy słabym seeingu
obrazy są zamglone a gwiazdy wyglądają jak krople.

Opisane tutaj warunki odnoszą się zarówno do obserwacji wizualnych jak i fotograficznych.

Astrofotografia

Po tym jak trochę czasu pooglądasz niebo być może zechcesz je sfotografować. Twój

teleskop umożliwia kilka różnych form fotografowania nieba, w tym krótkie ekspozycje w

ognisku głównym, projekcja okularowa, fotografie deep sky przy długich ekspozycjach,
fotografia naziemna oraz obrazowanie CCD. Każdy z nich jest omówiony w sposób
wystarczająco szczegółowy aby pozwolić Ci zacząć. Omawiane tematy to między innymi
potrzebne akcesoria oraz trochę prostych technik. Więcej informacji jest dostępnych w
niektórych publikacjach wyszczególnionych na końcu tej instrukcji.

Poza specjalnymi akcesoriami wymaganymi dla każdego rodzaju fotografowania

nieba, zachodzi potrzeba posiadania kamery - ale nie jakiejkolwiek. Nie musi ona mieć wielu
funkcji oferowanych we współczesnym sprzęcie najwyższej klasy. Na przykład nie musisz
mieć możliwości automatycznego ogniskowania ani blokady lusterka. Wymienimy teraz
obowiązkowe funkcje jakie musi mieć kamera do fotografowania nieba. Po pierwsze,
potrzebny jest czas "B", który pozwala na ekspozycje długoczasowe. To wyklucza kamery
typu "naceluj i pstrykaj" i ogranicza wybór do lustrzanek SLR czyli najbardziej
powszechnego rodzaju aparatu na kliszę 35 mm dostępnego obecnie na rynku.

Po drugie, czas "B" albo ręczny NIE powinien korzystać z baterii. Wiele nowych

aparatów elektronicznych wykorzystuje baterie aby podtrzymać otwarcie migawki podczas
ekspozycji długoczasowych. Gdy baterie się wyczerpią, zwykle po kilku minutach, migawka
się zamyka bez względu na to czy zakończyłeś ekspozycję czy nie. Szukaj aparatu który ma
ręczną migawkę w trybie ekspozycji długoczasowych. Firmy Olympus, Nikon, Minolta,
Pentax, Canon i inne wyprodukowały właśnie takie korpusy aparatów.

Aparat musi mieć wymienne obiektywy abyś mógł go zamocować do teleskopu a poza

tym możesz dzięki temu używać różnych obiektywów podczas fotografowania aparatem
zamocowanym na górze teleskopu. Jeśli nie znajdziesz odpowiedniego nowego aparatu,
możesz zamówić używany korpus, który nie jest nawet w 100 procentach sprawny. Na
przykład światłomierz nie musi działać ponieważ będziesz ręcznie ustalał długość ekspozycji.

Potrzebujesz także wężyka spustowego z funkcją blokady aby utrzymać migawkę

otwartą podczas gdy robisz inne rzeczy. Są dostępne modele z wyzwalaniem mechanicznym
oraz pneumatycznym.

Krótkie ekspozycje w ognisku głównym

Krótkie ekspozycje w ognisku głównym to najlepszy sposób żeby rozpocząć

rejestrowanie obiektów niebieskich. Wykonuje się je za pomocą aparatu przymocowanego do
teleskopu z pominięciem okularu lub własnego obiektywu. Aby zamocować aparat musisz
mieć adapter T Celestrona (#93633-A) oraz pierścień T przeznaczony konkretnie dla Twojego
modelu aparatu (np. Minolta, Nikon, Pentax itp.). Pierścień T wkręca się w miejsce
normalnego obiektywu aparatu SLR 35 mm. Fotografowanie w ognisku głównym pozwala
uchwycić większą część tarczy Księżyca albo Słońca. Aby zamocować aparat do teleskopu:

1. zdejmij wszelkie akcesoria wizualne
2. Nakręć pierścień T na adapter T.
3. Zamocuj korpus swojego aparatu na pierścieniu T w taki sposób jak zrobiłbyś to łącząc go
z każdym innym obiektywem.
4. Nakręć adapter T na tył teleskopu trzymając aparat w pożądanej pozycji (pionowej lub
poziomej).

Mając aparat zamocowany do teleskopu, jesteś gotowy do fotografowania w ognisku
głównym. Zacznij od łatwego obiektu takiego jak Księżyc. Oto jak to zrobić:

1. Załóż do aparatu kliszę o umiarkowanej do dużej czułości (wg. parametrów ISO). Bardziej
czułe filmy są pożądane jeśli fotografujemy Księżyc w postaci sierpa. Gdy Księżyc jest blisko
pełni i ma największą jasność, lepiej mieć mniej czuły film.
Oto zalecane filmy:

- T-Max 100
- T-Max 400
- dowolny film kolorowy do slajdów od 100 do 400 ISO
- Fuji Super HG 400
- Ektar 25 lub 100

2. Wyśrodkuj Księżyc w polu widzenia swojego teleskopu CGE.
3. Zogniskuj teleskop obracając gałką ogniskowania aż obraz stanie się ostry.
4. Ustaw prędkość migawki na odpowiednie ustawienie (zobacz tabelę poniżej).
5. Zwolnij migawkę za pomocą wężyka spustowego.
6. Przewiń film i powtórz procedurę.

Faza księżyca, Sierp, Kwadra, Pełnia

Tabela 7-1 Powyżej wyszczególniliśmy czasy ekspozycji podczas fotografowania Księżyca w
ognisku głównym Twojego teleskopu CGE.

Czasy ekspozycji wyszczególnione w tabeli 7-1 należy traktować jako punkt startowy.
Zawsze wykonuj dodatkowo ekspozycje, które są dłuższe i krótsze niż zalecany czas. Poza
tym wykonaj po kilka fotek dla każdej prędkości migawki. Dzięki temu będziesz miał
pewność że uzyskasz dobre zdjęcie.

- Jeśli używasz kliszy czarno-białej, spróbuj żółtego filtra aby zmniejszyć intensywność
ś

wiatła i zwiększyć kontrast.

- Dokładnie zapisuj swoje czasy ekspozycji. Ta informacja będzie przydatna jeśli zechcesz
powtórzyć swoje wyniki albo wysłać niektóre swoje zdjęcia do różnych czasopism
astronomicznych w nadziei na opublikowanie!
- Ta technika jest także stosowana do fotografowania Słońca za pomocą odpowiedniego filtra
słonecznego.

Projekcja okularowa

Ten rodzaj fotografowania nieba został opracowany z myślą o obiektach mających małe
rozmiary kątowe, głównie Księżycu i planetach. Planety, chociaż fizycznie są dość duże, mają
małe rozmiary kątowe ze względu na wielkie odległości. W związku z tym jest potrzebne
umiarkowane i duże powiększenie aby obraz był na tyle duży żeby było widać jakieś

szczegóły. Niestety samo połączenie aparat/teleskop nie daje wystarczającego powiększenia
aby wytworzyć użyteczny obraz na kliszy. Aby obraz był wystarczająco duży, musisz
zamocować aparat do teleskopu razem z okularem. Aby to zrobić będziesz potrzebował
dwóch dodatkowych akcesoriów: teleekstendera w wersji deluxe (#93643), który mocuje się
do wspornika optycznego z tyłu oraz pierścienia T przeznaczonego dla konkretnego modelu
Twojego aparatu (czyli Minolta, Nikon, Pentax itp.).

Ze względu na wysokie powiększenia występujące w projekcji okularowej, pole widzenia jest
dość małe przez co trudno odnaleźć i wyśrodkować obiekty. Aby trochę ułatwić sobie
zadanie, wyreguluj szukacz tak dokładnie jak to tylko możliwe. To pozwoli Ci wprowadzić
obiekt w pole widzenia teleskopu na podstawie samego widoku jaki uzyskujesz w szukaczu.

Kolejny problem związany z dużym powiększeniem to wibracje. Zwykłe zwolnienie migawki
- nawet za pomocą - daje wystarczająco dużo wibracji aby zamazać obraz. Aby to obejść użyj
samowyzwalacza aparatu jeśli czas ekspozycji nie przekracza jednej sekundy - a zdarza się to
często podczas fotografowania Księżyca. Dla ekspozycji powyżej jednej sekundy użyj
"sztuczki z kapeluszem". Ta technika polega na zastosowaniu trzymanego w ręce czarnego
kartonika umieszczanego przed aperturą teleskopu aby pełnił rolę migawki. Kartonik
zapobiega wnikaniu światła do teleskopu podczas gdy migawka jest otwarta. Gdy już
migawka została wyzwolona i wibracje ustały (kilka sekund), zabierz kartonik aby naświetlić
film. Gdy już naświetlanie jest zakończone, umieść kartonik przed teleskopem i zamknij
migawkę. Przewiń film i już jesteś gotowy do następnego zdjęcia. Pamiętaj że kartonik należy
trzymać w odległości kilku cali od teleskopu tak aby go nie dotykał. Będzie łatwiej jeśli tą
procedurę będzie przeprowadzać dwóch ludzi - jeden zwolni migawkę a drugi będzie trzymał
kartonik. Poniżej opisujemy procedurę naświetlania.

Rys. 7-1 Akcesoria do fotografowania w projekcji okularowej

1. Znajdź i wyśrodkuj pożądany cel w wizjerze aparatu.
2. Obracaj gałkę ogniskowania aż obraz będzie tak ostry jak to tylko możliwe.
3. Umieść czarny kartonik przed teleskopem.
4. Zwolnij migawkę używając wężyka spustowego.
5. Poczekaj aż wibracje spowodowane zwolnieniem migawki ustaną. Poza tym zaczekaj na
moment dobrego seeingu.
6. Zabierz czarny kartonik sprzed teleskopu na czas trwania ekspozycji (zobacz tabelę).
7. Umieść czarny kartonik z powrotem przed teleskopem.
8. Zamknij migawkę aparatu.

Przewiń film i już jesteś gotowy do następnej ekspozycji. Nie zapomnij wykonać zdjęć z

różnymi czasami i prowadź dokładne zapiski tego co zrobiłeś. Zapisuj datę, teleskop, długość
ekspozycji, okular, światłosiłę, rodzaj kliszy oraz komentarze na temat warunków seeingu.

Poniższa tabela wyszczególnia czasy ekspozycji dla projekcji okularowej z okularem 10 mm.
Wszystkie czasy ekspozycji są podane w sekundach lub częściach sekundy.

Tabela 7-2 Zalecane czasy ekspozycji do fotografowania planet.

Wyszczególnione tutaj czasy ekspozycji należy traktować jako punkt startowy. Zawsze
wykonuj dodatkowo ekspozycje, które są dłuższe i krótsze niż zalecany czas. Poza tym
wykonaj po kilka fotek dla każdej prędkości migawki. Dzięki temu będziesz miał pewność, że
uzyskasz dobre zdjęcie. Nie jest wcale rzadkością zużycie całej rolki 36 klatek i uzyskanie
tylko jednego dobrego zdjęcia.

UWAGA: Nie spodziewaj się że zarejestrujesz więcej szczegółów niż dostrzegasz wizualnie
w okularze podczas wykonywania danego zdjęcia.

Gdy już opanujesz tą technikę, eksperymentuj z różnymi kliszami, różnymi długościami
ogniskowych okularów a nawet z różnymi filtrami.

Długoczasowa fotografia w ognisku głównym

Jest to ostatni rodzaj fotografowania nieba, którego można spróbować po opanowaniu
pozostałych. Jest przeznaczony głównie dla obiektów deep sky czyli obiektów poza naszym
Układem Słonecznym czyli gromad gwiazd, mgławic i galaktyk. Chociaż mogłoby się
wydawać że dla tych obiektów jest wymagane wysokie powiększenie, jest akurat odwrotnie.
Większość z tych obiektów zajmuje duże obszary kątowe i mieści się ładnie w polu widzenia
ogniska głównego Twojego teleskopu. Jednak jasność tych obiektów wymaga długich czasów
ekspozycji a przez to są one trudno do sfotografowania.

Istnieją różne techniki dla tego rodzaju fotografii a od tej, którą wybierzesz, będzie zależało
jakich standardowych akcesoriów będziesz potrzebował. Najlepszą metodą dla długoczasowej
astrofotografii deep sky jest guider pozaosiowy. Urządzenie to pozwala Ci jednocześnie
fotografować i wykonywać prowadzenie spoglądając w teleskop. Celestron oferuje bardzo
szczególny i zaawansowany guider pozaosiowy zwany guiderem radialnym (#94176). Poza
tym będziesz potrzebował pierścienia T aby przymocować swój aparat do radialnego guidera.

Poza tym będziesz potrzebował okularu do prowadzenia. W przeciwieństwie do innych
rodzajów astrofotografii, które pozwalają na dość luźne prowadzenie, ognisko główne
wymaga skrupulatnego prowadzenia przez dłuższe okresy czasu. Aby to osiągnąć będziesz
potrzebował okularu prowadzącego z podświetlaną siatką celowniczą aby monitorować swoją
gwiazdę prowadzenia. Do tych celów Celestron oferuje Micro Guide Eyepiece (#94171). Oto

krótkie podsumowanie tej techniki.

1. Nastaw teleskop na oś biegunową. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz
rozdział poświęcony nastawianiu na oś biegunową we wcześniejszej części tej instrukcji.
2. Zdejmij wszelkie akcesoria wizualne.
3. Nakręć guider radialny na swój teleskop.
4. Nakręć pierścień T na guider radialny.
5. Zamocuj korpus swojego aparatu na pierścieniu T tak jakbyś to zrobił łącząc go z jakimś
obiektywem.
6. Ustaw prędkość migawki na czas "B".
7. Zogniskuj teleskop na gwieździe.
8. Wyśrodkuj to co fotografujesz w polu swojego aparatu.
9. Znajdź odpowiednią gwiazdę prowadzenia w polu widzenia swojego teleskopu. Ta
procedura może się okazać najbardziej czasochłonna.
10. Otwórz migawkę za pomocą wężyka spustowego.
11. Monitoruj gwiazdę prowadzenia na czas trwania ekspozycji używając przycisków w
pilocie do wprowadzania potrzebnych poprawek.
12. Zamknij migawkę aparatu.

Korekcja błędów periodycznych

W skrócie PEC, jest to system, który poprawia dokładność śledzenia napędu redukując ilość
poprawek użytkownika koniecznych do utrzymania gwiazdy prowadzenia w centrum pola
widzenia okularu. PEC został stworzony z myślą o poprawieniu jakości zdjęć przez redukcję
amplitudy błędów ślimacznicy. Używanie funkcji PEC to proces trzystopniowy. Po pierwsze,
CGE musi znać aktualne ustawienie swojej ślimacznicy aby mieć punkt odniesienia podczas
odtwarzania zarejestrowanego błędu. Poza tym musisz prowadzić przez conajmniej 8 minut
aby system mógł zapisać poprawkę jaką wprowadzasz (ślimakowi jeden pełny obrót zajmuje
8 minut, stąd potrzeba prowadzenia przez 8 minut). W ten sposób chip PEC "uczy się"
charakterystyki ślimaka. Błąd periodyczny napędu ślimakowego będzie przechowywany w
chipie PEC i wykorzystywany do poprawiania błędu periodycznego. Ostatni krok to
odegranie poprawek jakie wykonałeś podczas fazy nagrywania. Pamiętaj, że ta funkcja jest
przeznaczona dla zaawansowanej astrofotografii i dalej wymaga prowadzenia ponieważ
wszystkie napędy teleskopów mają jakiś błąd periodyczny.

Korzystanie z korekcji błędu periodycznego

Gdy już teleskop został prawidłowo nastawiony na oś biegunową. wybierz PEC z menu
Utilities czyli Narzędzia i wciśnij ENTER aby rozpocząć zapisywanie swojego błędu
periodycznego. Oto jak należy używać funkcji PEC:

1. Znajdź jasną gwiazdę stosunkowo blisko obiektu który chcesz sfotografować.
2. Załóż do teleskopu okular o wysokim powiększeniu z podświetlanym krzyżem
celowniczym. Ustaw krzyż celowniczy okularu prowadzącego tak aby jedna nitka była
równoległa względem deklinacji a druga równoległa do osi rektascensji.
3. Wyśrodkuj gwiazdę prowadzenia na podświetlanym krzyżu, zogniskuj teleskop i badaj
ruch periodyczny.
4. Zanim rzeczywiście nagrasz błąd periodyczny, poświęć kilka minut na poćwiczenie

prowadzenia. Ustaw prędkość przewijania w pilocie mniej więcej na prędkość ruchu sfery
niebieskiej (prędkość 1 = .5x, prędkość 2 = 1 x) i poćwicz wyśrodkowywanie gwiazdy
prowadzenia na krzyżu przez kilka minut. To pomoże Ci się oswoić z błędem periodycznym
napędu i obsługą pilota ręcznego sterowania. Pamiętaj o pomijaniu dryfu w deklinacji
podczas programowania PEC.

Uwaga: Podczas nagrywania PEC będą dostępne tylko prędkości prowadzenia
fotograficznego (1 i 2) . To eliminuje możliwość nagłego poruszenia teleskopu podczas
nagrywania.

5. Aby rozpocząć nagrywanie błędu periodycznego napędu, wciśnij klawisz MENU i wybierz
PEC z menu Utilities. Użyj przycisków przewijania w górę i w dół aby wyświetlić opcję
Record czyli Nagrywaj i wciśnij ENTER. Będziesz miał 5 sekund zanim system zacznie
nagrywać. Za każdym razem gdy w danej sesji obserwacyjnej po raz pierwszy zostanie
wybrane nagrywanie albo odtwarzanie PEC, ślimak musi się obrócić aby można było
zaznaczyć jego pozycję startową. Jeśli obroty ślimaka spowodują przesunięcie Twojej
gwiazdy prowadzenia poza pole widzenia okularu, trzeba ją będzie na nowo wyśrodkować
przed rozpoczęciem nagrywania.

Gdy już ślimak zostanie zindeksowany, nie trzeba będzie na nowo ustawiać jego pozycji
dopóki teleskop nie zostanie wyłączony. Tak więc aby mieć więcej czasu na przygotowanie
do prowadzenia, najlepiej zresetować nagrywanie PEC po tym jak ślimak znajdzie punkt
indeksowy.

6. Po 8 minutach nagrywanie PEC zostanie automatycznie zatrzymane.
7. Nakieruj teleskop na obiekt, który chcesz sfotografować i wyśrodkuj gwiazdę prowadzenia
na podświetlonym krzyżu celowniczym i już jesteś gotowy do odtwarzania korekcji błędu
periodycznego.
8. Gdy już błąd periodyczny napędu został zapisany, użyj funkcji Playback czyli odtwarzanie
aby rozpocząć odtwarzanie poprawki dla prowadzenia fotograficznego w przyszłości. Jeśli
chcesz na nowo nagrać błąd periodyczny, wybierz Record i powtórz procedury nagrywania.
Informacja nagrana poprzednio zostanie zastąpiona przez aktualną informację. Powtórz kroki
od 7 do 8 aby odtworzyć poprawki PEC dla swojego kolejnego obiektu.

Czy funkcja PEC umożliwia astrofotografię bez prowadzenia? Tak i nie. Dla fotografowania
Słońca (z filtrem), Księżyca oraz z aparatem zamocowanym na teleskopie (do ogniskowej 200
mm) odpowiedź brzmi tak. Jednak nawet z PEC prowadzenie pozaosiowe dalej jest konieczne
dla fotografowania obiektów deep sky przy długich ekspozycjach. Opcjonalna soczewka
reduktora/korektora redukuje czasy ekspozycji trochę ułatwiając czynność prowadzenia.

Gdy dopiero zaczynasz, używaj czułych filmów aby zarejestrować jak najwięcej szczegółów
w najkrótszym możliwym czasie. Oto sprawdzone w praktyce zalecenia:

- Ektar 1000 (kolorowy do odbitek)
- Konica 3200 (kolorowy do odbitek)
- Fujichrome 1600D (kolorowy do slajdów)
- 3M 1000 (kolorowy do slajdów)
- Scotchchrome 400
- T-Max 3200 (czarno-biały do odbitek)
- T-Max 400 (czarno-biały do odbitek)

Gdy doprowadzisz swoją technikę do perfekcji, spróbuj specjalistycznych filmów czyli takich
które zostały specjalnie stworzone albo przerobione do fotografowania nieba. Oto kilka często
wybieranych:

- Ektar 125 (kolorowy do odbitek)
- Fujichrome 100D (kolorowy do slajdów)
- Tech Pan, nadczulany gazowo (czarno-biały do odbitek)
- T-Max 400 (czarno-biały do odbitek)

Tym razem nie ma żadnej tabeli długości ekspozycji, która pomogłaby Ci zacząć. Najlepszym
sposobem ustalenia długości ekspozycji jest przejrzenie już opublikowanych zdjęć aby
sprawdzić jakie kombinacje film/ekspozycja zostały zastosowane. Można też wykonać bez
prowadzenia zdjęcia próbne różnych części nieba przy włączonym napędzie. Zawsze wykonuj
ekspozycje o różnej długości aby ustalić najlepszy czas ekspozycji.

Fotografia naziemna

Twój CGE jest także doskonałym teleobiektywem do fotografii naziemnej (terenu).
Fotografie naziemne najlepiej robi się mając teleskop skonfigurowany w trybie azymutalnym
i przy wyłączonym napędzie. Aby wyłączyć napęd, wciśnij klawisz MENU (9) w pilocie
ręcznego sterowania i przewiń do podmenu "Tracking Mode" czyli tryb śledzenia. Użyj
klawiszy przewijania w górę i w dół (10) aby wybrać opcję "Off" czyli wyłączony i wciśnij
ENTER. To wyłączy silniki śledzenia tak że obiekty pozostaną w polu widzenia Twojego
aparatu.

Pomiarowanie

CGE ma stałą aperturę a w związku z tym także stałe światłosiły. Aby właściwie naświetlić
fotografowane obiekty, będziesz musiał odpowiednio ustawić prędkość migawki. Większość
aparatów SLR 35 mm oferuje pomiarowanie przez obiektyw przez co będziesz wiedział czy
Twoje zdjęcie jest niedoświetlone czy prześwietlone. Regulacje dla właściwego naświetlenia
przeprowadza się zmieniając prędkość migawki. Zajrzyj do instrukcji swojego aparatu aby
uzyskać szczegółowe informacje na temat pomiarowania i zmieniania prędkości migawki.

Redukowanie wibracji

Ręczne wyzwolenie migawki może spowodować wibracje i da zamazane zdjęcia. Aby
zredukować wibracje podczas zamykania migawki, użyj wężyka spustowego. Pozwoli on
utrzymać ręce z daleka od aparatu i soczewki eliminując możliwość wprowadzenia wibracji.
Można stosować wyzwalacze mechaniczne, ale najlepsze są pneumatyczne. Zamazane zdjęcia
mogą powstać także wtedy gdy ustawimy za małą prędkość migawki. Aby temu zapobiec,
używaj filmów które pozwalają na prędkości migawki większe niż 1/250 sekundy podczas
trzymania obiektywu w ręku. Jeśli obiektyw jest zamocowany na trójnogu, długość
ekspozycji jest praktycznie nieograniczona.

Kolejny sposób na zredukowanie wibracji to "Vibration Suppression Pads" czyli podkładki
tłumiące wibracje. Spoczywają one między gruntem a nogami trójnogu. Zmniejszają

amplitudę wibracji i czas ich trwania.

Obrazowanie CCD

Opcjonalny układ soczewek Fastar - używanie Twojego teleskopu CGE przy światłosile f/2 z
opcjonalnym układem soczewek Fastar

Teleskopy CGE800, CGE 1100 i CGE 1400 są wyposażone w wyjmowane zwierciadło
wtórne które pozwala Ci przekształcić Twój teleskop w układ obrazowania o światłosile f/2
zdolny do czasów ekspozycji 25 razy krótszych niż wymagane przez system f/10! Mając
opcjonalny układ soczewek Fastar możesz łatwo przystosować swój teleskop zgodny z Fastar
do korzystania z f/2 w ognisku głównym w ciągu zaledwie sekund. Uniwersalność teleskopu
CGE zgodnego z Fastar pozwala używać go w wielu różnych konfiguracjach światłosiły dla
obrazowania CCD. Można go używać z f/2 (z opcjonalnym układem soczewek Fastar), f/6.3
(z opcjonalnym reduktorem/korektorem), f/10, f/20 (z opcjonalnym Barlowem 2x) co sprawia
ż

e jest najbardziej wszechstronny z systemów obrazowania dostępnych obecnie. Dzięki temu

jest idealny do fotografowania obiektów deep sky jak również szczegółów na powierzchni
planet. Poniżej opisujemy konfigurację dla poszczególnych wartości światłosiły oraz rodzaj
obiektu najlepiej nadający się do takiego rodzaju obrazowania.

Rys. 7-2 Układ optyczny zgodny z Fastar

Rysunek powyżej pokazuje jak wyjmuje się zwierciadło wtórne gdy używamy opcjonalnej
kamery CCD przy światłosile f/2 oraz układu soczewek Fastar.

Uwaga: Zwierciadła wtórnego nigdy nie należy wyjmować jeśli nie instalujemy opcjonalnego
układu soczewek Fastar. Regulację kolimacji można łatwo przeprowadzić przez obracanie
ś

rub na górze montażu zwierciadła wtórnego bez potrzeby wyjmowania zwierciadła wtórnego

(zobacz rozdział na temat konserwacji teleskopu w tej instrukcji).

F/# czyli światłosiła oznacza stosunek między długością ogniskowej oraz średnicą elementu

Pierścień
podtrzymujący
zwierciadło
wtórne

zwierciadło
wtórne

uchwyt montażu
zwierciadła wtórnego

płyta korektora

zbierającego światło. Tubus CGE 1100 ma długość ogniskowej 110 cali i średnicę 11 cali.
Przy takich parametrach system ma f/10 (długość ogniskowej podzielona przez średnicę).
CGE 800 ma długość ogniskowej 80 cali i średnicę 8 cali, przez co także jest układem
optycznym o światłosile f/10. Natomiast tubus CGE 1400 ma długość ogniskowej 154 cali ze
ś

wiatłosiłą f/11. Gdy zwierciadło wtórne jest wyjęte a kamera CCD jest umieszczona w

odpowiednim miejscu Fastara, system uzyskuje światłosiłę f/2 co jest unikalną funkcją
niektórych teleskopów Celestrona (zobacz rysunki poniżej).

Rys. 7-3,

Rys. 7-4

Kluczowe czynniki dobrego obrazowania za pomocą CCD to: czas ekspozycji, pole widzenia,
rozmiary obrazu oraz rozdzielczość w pikselach. W miarę jak F/# schodzi w dół zmniejszają
się długości koniecznych czasów ekspozycji, zwiększa się pole widzenia ale skala obiektu
staje się mniejsza. Jaka jest różnica między f/2 i f/10? F/2 ma 1/5 długości ogniskowej dla
f/10. Przez to potrzebny czas ekspozycji jest około 25 razy krótszy niż przy f/10, pole
widzenia 5 razy większe a rozmiary obiektu stanowią 1/5 w porównaniu z f/10 (zobacz tabelę
poniżej).

Model teleskopu, Standardowy Cassegrain f/10, Z reduktorem/korektorem f/6.3, Z
soczewkami Fastar f/2
Długość ogniskowej i światłosiła, Pole widzenia ST 237*

Tabela 7-3

Układ soczewek Fastar

kamera CCD

*Pole widzenia obliczone dla kamery SBIG ST 237 CCD z chipem 4.7 mm x 3.66 mm.

Poniżej przedstawiamy krótki opis zalet obrazowania przy poszczególnych konfiguracjach
ś

wiatłosiły oraz właściwe wyposażenie potrzebne do użytkowania teleskopu z różnymi

możliwymi ustawieniami.

Obrazowanie za pomocą Fastar F/2

Jak stwierdziliśmy już powyżej, czasy ekspozycji są o wiele krótsze przy f/2 niż f/6.3 lub
f/10. Pole widzenia jest szersze a więc można łatwiej odnajdywać i wyśrodkowywać obiekty.
Poza tym mając szersze pole widzenia możesz zmieścić większe obiekty (takie jak M51 czyli
Galaktyka Wirowa) w kadrze. Typowe czasy ekspozycji mogą wynosić 20-30 sekund dla
wielu obiektów. Mając ciemne niebo możesz uzyskać doskonałe zdjęcie Mgławicy Hantle
(M27) wykonując zaledwie kilka 30 sekundowych eskpozycji (zobacz rysunek 8-5 poniżej).
Ramiona spiralne Galaktyki Wirowej (Rys. 8-6) można uchwycić na 30 sekundowej
ekspozycji i można je znacznie poprawić jeśli dodamy do siebie kilkanaście ekspozycji po 30-
60 sekund.

F/6.3 z reduktorem/korektorem

Podczas fotografowania niektórych obiektów takich jak mgławice planetarne (na przykład
M57 czyli Mgławica Pierścieniowa) oraz małych galaktyk (M104, Galaktyka Sombrero) jest
potrzebna większa skala obrazu aby rozdzielić drobniejsze szczegóły. Obiekty te lepiej
fotografować przy f/6.3 albo nawet f/10.

Galaktyki średnie i małe

Obrazowanie przy f/6.3 daje lepszą rozdzielczość niż f/2 ale mniejsza światłosiła zwykle
będzie wymagać prowadzenia obrazu podczas wykonywania dłuższych ekspozycji.
Prowadzenie można wykonać stosując opcjonalny guider radialny albo teleskop prowadzący
zamocowany na szczycie głównego. Czasy ekspozycji są około 10 razy dłuższe ale rezultaty
mogą być warte dodatkowego wysiłku. Istnieją obiekty, które są wystarczająco małe i
wystarczająco jasne aby wszystko działało wspaniale przy f/6.3. M104 (Galaktykę Sombrero)
można fotografować na ciemnym niebie dzięki serii krótkich ekspozycji wykorzystując
"Track and Accumulate" czyli "Śledz i dodawaj". Dziesięć ekspozycji po 15 sekund da ładny
obraz i będą one na tyle krótkie, że być może nie będziesz potrzebował prowadzić ekspozycji.
Dla obrazowania przy f/6.3 jest potrzebny opcjonalny reduktor/korektor (zobacz rozdział o
opcjonalnych akcesoriach na końcu tej instrukcji).

Fotografie Księżyca lub małych mgławic planetarnych

Obrazowanie f/10 jest trudniejsze przy długich ekspozycjach podczas fotografowania
obiektów deep sky. Prowadzenie musi być bardzo dokładne a czasy ekspozycji muszą być o

wiele dłuższe, około 25 razy dłuższe niż dla f/2. Jest tylko kilka wybranych obiektów, dla
których wszystko będzie działać dobrze przy f/10. Księżyc daje się dobrze fotografować bo
jest tak jasny ale planety dalej są troszkę za małe i należy je fotografować przy f/20.
Mgławica Pierścieniowa jest dobrym kandydatem bo jest mała i jasna. Mgławicę
Pierścieniową (M57) można sfotografować w około 30-50 sekund przy f/10. Im dłuższa
ekspozycja tym lepiej.

Planety lub Księżyc

f/20 to świetny sposób żeby fotografować planety i szczegóły na powierzchni Księżyca.
Podczas obrazowania planet są potrzebne bardzo krótkie czasy ekspozycji. Długości
ekspozycji wahają się między 0.03 a 1 sekundą dla obrazów planetarnych. Kluczowe jest
dobre zogniskowanie podobnie jak dobre warunki atmosferyczne. Ogólnie rzecz biorąc
będziesz musiał wykonywać jedno zdjęcie po drugim aż uzyskasz takie które będzie
wyglądać dobrze. Dzieje się tak ze względu na warunki atmosferycznego "seeingu". Na każde
10 ekspozycji być może będziesz chciał zachować 1. Aby wykonywać zdjęcia przy f/20
musisz zamówić Barlowa 2x oraz adapter T lub guider radialny.

Rys. 7-5 M27 - Mgławica Hantle 4 ekspozycje po 30 sekund każda!

Rys. 7-6 M51 - Mgławica Wirowa 9 ekspozycji po 60 sekund każda.

Automatyczne prowadzenie

Teleskop CGE ma oznaczony port automatycznego prowadzenia do użytkowania z
autoguiderem CCD. Schemat poniżej może być przydatny podczas podłączania przewodu
kamery CCD do CGE i kalibrowania autoguidera. Zauważ, że cztery wyjścia są aktywne-
niskie z wewnętrznymi podciągami i są zdolne do zmniejszenia 25 mA prądu stałego.

1 = 5v
2 = Uziemienie
3 = +RA (na prawo)
4 = +DEC (w górę)
5 = -DEC (w dół)
6 = -RA (w lewo)

Konserwacja teleskopu

Chociaż Twój teleskop CGE nie wymaga zbyt dużo czynności związanych z konserwacją,
należy pamiętać o paru rzeczach, dzięki którym Twój teleskop będzie sprawował się jak
najlepiej.

Konserwacja i czyszczenie optyki

Czasami kurz i/lub wilgoć mogą się osadzić na płycie korektora Twojego teleskopu. Gdy
czyścimy dowolny instrument, należy być szczególnie ostrożnym aby nie uszkodzić optyki.

Jeśli na płycie korektora osiadł kurz, usuń go za pomocą pędzelka (zrobionego z
wielbłądziego włosia) albo używając puszki sprężonego powietrza. Skieruj sprej na soczewkę
pod kątem, na około dwie do czterech sekund. Potem użyj roztworu do czyszczenia optyki
oraz białego papieru higienicznego aby usunąć wszelkie pozostałe resztki. Nałóż roztwór na
papier a następnie przyłóż papier do soczewki. Należy wykonywać kolejne pociągnięciu przy
lekkim nacisku, przechodząc od środka korektora na zewnątrz. NIE trzyj zataczając kółka!

Możesz użyć dostępnego powszechnie w sprzedaży środka czyszczącego do optyki albo
przygotować własną mieszankę. Dobry roztwór do czyszczenia to alkohol izopropylowy
zmieszany z wodą destylowaną. W roztworze powinno się znaleźć 60 % alkoholu
izopropylowego oraz 40 % wody destylowanej. Można też zastosować płyn do zmywania
naczyń rozpuszczony w wodzie (kilka kropli na jedną kwartę wody).

Czasami może się zdarzyć że na płycie korektora Twojego teleskopu podczas sesji
obserwacyjnej osiądzie mgła. Jeśli chcesz dalej obserwować, musisz usunąć mgłę albo za
pomocą suszarki do włosów (ustawionej na niski bieg) albo kierując teleskop w stronę gruntu
aż mgła wyparuje.

Jeśli wilgoć zbierze się po wewnętrznej stronie korektora, wyjmij akcesoria z tylnej komory
teleskopu. Umieść teleskop w środowisku wolnym od kurzu i skieruj go w dół. To pozwoli
usunąć wilgoć z tubusa teleskopu.

Aby zminimalizować potrzebę czyszczenia Twojego teleskopu, załóż z powrotem wszystkie
pokrywy gdy już skończysz go używać. Ponieważ tylna komora NIE jest hermetyczna, na
otwór należy założyć pokrywę gdy nie jest on w użyciu. To pozwoli zapobiec przedostawaniu
się zanieczyszczeń do tubusa.

Wewnętrzną regulację i czyszczenie powinien przeprowadzać wyłącznie dział napraw
Celestrona. Jeśli Twój teleskop potrzebuje wewnętrznego czyszczenia, zadzwoń do fabryki
aby uzyskać numer autoryzacji zwrotu oraz sprawdzić cenę.

Kolimacja

Optyczne osiągi Twojego teleskopu CGE są bezpośrednio związane z jego kolimacją czyli
wyrównaniem jego układu optycznego. Twój CGE został skolimowany w fabryce po tym jak
został złożony. Niemniej jednak jeśli teleskop zostanie upuszczony albo poddany znacznym
wstrząsom podczas transportu, być trzeba będzie go skolimować na nowo. Jedyny element
optyczny który może potrzebować regulacji a zresztą także jedyny, dla którego da się to
zrobić to nachylenie zwierciadła wtórnego.

Aby sprawdzić kolimację Twojego teleskopu będziesz potrzebował źródła światła. Jasna
gwiazda w pobliżu zenitu jest idealna ponieważ jest tam tylko minimalny poziom
zniekształceń atmosferycznych. Upewnij się że masz włączone śledzenie abyś nie musiał
ręcznie śledzić gwiazdy. Albo jeśli nie chcesz włączać swojego teleskopu, możesz
wykorzystać Gwiazdę Polarną. Jej położenie względem bieguna niebieskiego oznacza że
porusza się ona bardzo nieznacznie eliminując przez to potrzebę jej ręcznego śledzenia.

Zanim zaczniesz proces kolimacji upewnij się że Twój teleskop jest w stanie równowagi
termicznej względem otoczenia. Odczekaj 45 minut aby pozwolić teleskopowi osiągnąć
równowagę jeśli przenosisz go między miejscami o krańcowo różnych temperaturach.

Aby sprawdzić kolimację, spójrz na gwiazdę blisko zenitu. Użyj okularu o średnim lub dużym
powiększeniu - o ogniskowej 12 mm do 6 mm. Jest ważne aby wyśrodkować gwiazdę w
centrum pola aby ocenić kolimację. Powoli przechodź przed i za ognisko i oceń symetrię
gwiazdy. Jeśli zauważysz utrzymujące się wyraźne odchylenie na jedną stronę, będzie
potrzebna ponowna kolimacja.

Rys. 8-1 Obróć pokrywę śrub kolimacji aby uzyskać dostęp do trzech śrub kolimacji.

Rys. 8-2 Chociaż wzorzec gwiazdy wydaje się taki sam po obu stronach ogniska, są one
asymetryczne.

Aby osiągnąć poprawną kolimację, musisz dokręcić wtórną śrubę lub śruby kolimacji, które
przesuwają gwiazdę w obrębie pola w stronę widocznego na obrazie skrzywienia. Są one
umieszczone w uchwycie lusterka wtórnego (zob. rys. 10-1). Aby dostać się do śrub kolimacji
będzie musiał zdjąć pokrywę z uchwytu lusterka wtórnego. Aby to zrobić delikatnie wsuń
płaski śrubokręt pod jeden z brzegów pokrywy i obróć. Wsuń go teraz po drugiej stronie i
obróć aż pokrywa całkiem zejdzie. Wykonuj tylko niewielkie regulacje rzędu 1/6 do 1/8
obrotu i wyśrodkuj na nowo gwiazdę przesuwając teleskop zanim dokonasz jakichkolwiek
zmian lub regulacji.

Aby kolimacja była prostą procedurą, należy postępować według następujących kroków:

1.

Patrząc przez okular o średnim lub dużym powiększeniu, rozogniskuj jasną gwiazdę aż

pojawi się pierścieniowy deseń z ciemnym cieniem pośrodku (zob. rys. 10-2). Wyśrodkuj
rozogniskowaną gwiazdę i sprawdź w którą stronę jest przekrzywiony centralny cień.

Umieść palec na krawędzi przedniej komory teleskopu (uważaj aby nie dotknąć płyty

korekcyjnej), wskazując w stronę śrub kolimacji. Cień twojego palca powinien być
widoczny gdy patrzysz w okular. Przesuwaj palec wzdłuż krawędzi tubusa aż jego cień
znajdzie się najbliżej najcieńszej części pierścieni (w tym samym kierunku w jakim jest
przekrzywiony centralny cień).

Zlokalizuj śrubę położoną najbliżej palca. To będzie śruba, którą będziesz musiał

wyregulować jako pierwszą (jeśli twój palec jest dokładnie pomiędzy dwiema śrubami

kolimacji, to będziesz musiał wyregulować tą, która znajduje się po przeciwnej stronie
palca).

Użyj przycisków ręcznego sterowania aby przesunąć obraz rozogniskowanej gwiazdy na

brzeg pola widzenia, w tym samym kierunku, w którym jest przekrzywiony centralny cień
na obrazie gwiazdy.

Patrząc w okular, używaj klucza Allena aby obracać śrubę kolimacji, którą zlokalizowałeś

w kroku 2 i 3. Zwykle 1/10 obrotu wystarczy żeby zauważyć zmianę kolimacji. Jeśli
obraz gwiazdy przesuwa się poza pole widzenia w kierunku, w którym jest przekrzywiony
centralny cień, to obracasz śrubę kolimacji w niewłaściwym kierunku. Obróć śrubę w
przeciwnym kierunku aby obraz gwiazdy przesuwał się w stronę środka pola widzenia.

Jeśli podczas obracania zauważysz, że śruby stają się bardzo luźne, po prostu dokręć

pozostałe dwie śruby o taką samą część obrotu. I odwrotnie, jeśli śruba kolimacji zrobi się
zbyt silnie dokręcona, poluzuj pozostałe dwie o taką samą część obrotu.

Gdy już obraz gwiazdy znajdzie się w centrum pola widzenia, sprawdź czy pierścienie są

współśrodkowe. Jeśli centralny cień dalej jest przesunięty w tą samą stronę, to dalej
obracaj śrubę lub śruby w tą samą stronę. Jeśli natomiast zobaczysz że układ pierścieni
jest przekrzywiony w przeciwną stronę, to po prostu powtórz kroki od 2 do 6 tak jak to
opisano powyżej.

Rys. 10-3 Skolimowany teleskop powinien pokazywać symetryczny obraz, z centralnym
cieniem pośrodku krążka dyfrakcyjnego gwiazdy.

Idealna kolimacja pozwoli uzyskać obraz gwiazdy, który będzie bardzo symetryczny tuż za i
tuż przed ogniskiem. Poza tym pozwoli twojemu teleskopowi osiągnąć optymalne parametry
obrazu, dla których został zbudowany.

Jeśli seeing jest zły czyli powietrze jest niestabilne i pełne turbulencji, to trudno ocenić
kolimację. Odczekaj aż będzie lepsza noc albo nakieruj teleskop na bardziej stabilną część
nieba. Ocenia się to patrząc czy świecące tam gwiazdy są stabilne czy bardzo mrugają.

Opcjonalne akcesoria

Na pewno zauważysz, że dodatkowe akcesoria zwiększają przyjemność z oglądania i
poszerzają zastosowania twojego teleskopu. Aby łatwiej było je odszukać, wszystkie
akcesoria są wyszczególnione w kolejności alfabetycznej.

Przejściówka prądu zmiennego (#18773) – pozwala używać teleskopów zasilanych prądem
stałym (z akumulatorów) ze źródłem prądu zmiennego 120 V.

Przejściówka do akumulatora samochodowego (#18769) – Celestron oferuje taką
przejściówkę która pozwala na zasilanie napędu CGE za pomocą zewnętrznego źródła

energii. Zakłada się ją do zapalniczki samochodu, ciężarówki lub furgonetki albo do
przenośnego źródła zasilania.

Soczewka Barlowa

– soczewka Barlowa to soczewka ujemna, która zwiększa długość

ogniskowej teleskopu. Po zastosowaniu jej razem z dowolnym okularem podwaja
powiększenie. Dla CGE Celestron oferuje dwie soczewki Barlowa 1.25 cala. Barlow 2 x
Ultima (#93506) to zwarty układ trypletowy z pełnymi powłokami aby umożliwić jak
najlepsze przenikanie światła. Jest także współogniskowy z okularami Ultima. Model #93507
to zwarta, achromatyczna soczewka Barlowa o długości poniżej trzech cali i wadze tylko 4
uncji. Działa bardzo dobrze ze wszystkimi okularami Celestrona.

CD-ROM

(#93700) – Celestron i Software Bisque połączyły siły aby zaprezentować bardzo

wszechstronny CD=ROM nazwany TheSky ™ Poziom 1. Zawiera on bazę danych 10000
obiektów, 75 kolorowych zdjęć, projekcję horyzontalną, spersonalizowane drukowanie map
nieba oraz między innymi funkcję zoom. Jest to dający wiele dobrej zabawy a jednocześnie
bardzo edukacyjny i użyteczny produkt dostosowany do komputerów PC.

Pionowy wyciąg obrazu (#94112-A) – To urządzenie jest układem pryzmatów Amici, który
pozwala ci patrzeć w teleskop pod kątem 45 stopni i uzyskiwać prawidłowo zorientowane
obrazy (nie do góry nogami i bez zamienia strony lewej i prawej). Jest to przydatne do
oglądania w dzień obiektów terenowych.

Okulary

– podobnie jak teleskop, można wybierać między wieloma różnymi układami.

Każdy z nich ma swoje wady i zalety. W przypadku średnicy 1.25 cala są dostępne cztery
rodzaje okularów:

-

Super zmodyfikowane achromatyczne (SMA): 1.25 cala

Układ SMA jest ulepszoną wersją okularu Kellnera. Są to bardzo dobre i tanie do zastosowań
ogólnych, które dają duże pole widzenia, dobrą korekcję koloru oraz doskonały obraz
pośrodku pola widzenia. Przy średnicy 1.25 cala mogą mieć ogniskowe: 6 mm, 10 mm, 12
mm, 17 mm i 25 mm.

-

Ultima

Ultima to nie tyle nazwa rodzaju układu optycznego co nazwa handlowa naszych
pięcioelementowych okularów szerokokątnych. Przy średnicy 1.25 cala mogą mieć
ogniskowe: 5 mm, 7.5 mm, 12.5 mm, 18 mm, 30 mm, 35 mm i 42 mm. Wszystkie te okulary
są współogniskowe. Ultima 35 mm daje największe możliwe pole widzenia dla wyciągu 1.25
cala i jest idealna dla CGE bez względu na to czy mamy założony reduktor/korektor czy nie.

CGE Plossl

– takie okulary mają soczewkę 4-elementową zarówno obserwacji przy małych jak i przy dużych

powiększeniach. Dają widok ostry jak brzytwa w całym polu widzenia, nawet na krawędziach! Przy średnicy
1.25 cala mogą mieć ogniskowe: 3.6 mm, 6 mm, 8 mm, 10 mm, 13 mm, 17 mm, 25 mm, 32 mm i 40 mm.

Okulary lantanowe

(seria LV) – szkło lantanowe to unikalne szkło wykonywane z

pierwiastka ziem rzadkich. Zostało zastosowane w jednej z soczewek okularów nowego typu.
Szkło lantanowe redukuje aberracje do minimum. Wszystkie okulary są w pełni pokryte
wieloma powłokami i mają niewiarygodną odległość źrenicy 20 mm – idealną dla ludzi
noszących okulary! Przy średnicy 1.25 cala mogą mieć ogniskowe: 2.5 mm, 4 mm, 5 mm, 6
mm, 9 mm, 10 mm, 12 mm i 15 mm. Celestron oferuje także okular LV Zoom (#3777) z
długością ogniskowej 8 do 24 mm. Daje pole widzenia 40 stopni przy ogniskowej 24 mm i 60
stopni przy 8 mm. Odległość źrenicy waha się od 15 do 19 mm.
-

Filtry okularowe – aby usprawnić obserwacje obiektów Układu Słonecznego, Celestron

oferuje szeroki zakres kolorowych filtrów, które można dokręcać do okularów 1.25 cala.
Można zamówić oddzielnie: #12 głęboki żółty, #21 pomarańczowy, #25 czerwony, #58
zielony, #80A jasnoniebieski, #96 neutralnej gęstości – 25%T, #96 neutralnej gęstości –
13%T oraz polaryzujący. Te oraz inne filtry są także sprzedawane w zestawach.

Latarka nie psująca przyzwyczajenia do ciemności – (#93588) – specjalnie

produkowana przez Celestrona do zastosowań astronomicznych. Wykorzystuje dwie
diody LED aby nie niszczyć przyzwyczajenia oczu do ciemności lepiej niż czerwone filtry
lub inne urządzenia. Można regulować jasność. Latarkę zasila pojedyncza bateryjka 9
Volt (dostarczana razem z zestawem).

Czerwone Astro Lite (#93590) – tania latarka obsługiwana przez nacisk wyposażona w

czerwoną pokrywę aby zachować przyzwyczajenie twoich oczu do ciemności. Aby
używać tego jak normalnej latarki, wystarczy zdjąć pokrywę. Ma bardzo małe rozmiary i
jest wyposażona w wygodny breloczek.

Filtry redukcji zaświetlenia (LPR). Są one zaprojektowane aby poprawić widoczność

obiektów mgławicowych oglądanych z rejonów miejskich. Filtry LPR wybiórczo
zmniejszają przenoszenie pewnych długości fal a dokładniej tych wytwarzanych przez
sztuczne oświetlenie. Chodzi tu między innymi o lampy rtęciowe oraz nisko- i
wysokociśnieniowe lampy z oparami sodu. Dodatkowo takie filtry blokują niepożądane
naturalne światło (rozjaśnienie nieba) spowodowane przez emisję neutralnego tlenu w
naszej atmosferze. Celestron oferuje model dla okularów 1.25 cala (#94126A) oraz taki,
który mocuje się do tylnej komory przed wyciągiem oraz wspornikiem optycznym
(#94127A).

Okular mikrometryczny (#94171) – jego siatka mikrometryczna może się przydać przy

prowadzeniu podczas fotografowania obiektów mgławicowych, mierzenia kątów
pozycyjnych, separacji kątowych i nie tylko. Podświetlenie laserem zapewnia linie ostre
jak brzytwa a iluminator o zmiennej jasności jest całkowicie pozbawiony przewodów.
Potencjał okularu mikrometrycznego jest w pełni wykorzystany jeśli założymy go do
CGE 5i z f/10.

Filtr księżycowy (#94119-A) – jest to tani filtr okularowy służący do zmniejszania

jasności Księżyca i poprawiania kontrastu aby można było obserwować na jego
powierzchni więcej szczegółów. Średnica nieprzesłoniętej apertury to 21 mm a
przepuszczalność wynosi około 18 %.

Obrotowa mapa nieba (#93720) – proste i tanie urządzenie dla obserwatorów na każdym

poziomie od tych oglądających gołym okiem do użytkowników bardzo zaawansowanych
teleskopów. Umożliwia łatwe zlokalizowanie gwiazd do obserwacji a poza tym pomaga w
odnajdywaniu planet. Mapa nocnego nieba ustawiana według miesiąca i dnia obraca się
wewnątrz koła z zaznaczonymi 24 godzinami aby pokazać dokładnie które gwiazdy i
planety będą widoczne w danym momencie. Genialnie prosta w użyciu a jednocześnie
dość skuteczna. Wykonana z trwałych materiałów i powleczona dla jeszcze większej
ochrony. Są dostępne trzy różne modele obrotowych map Celestrona, dopasowanych do
twojej szerokości geograficznej:

Dla 30 do 50 stopni #93720-40
Dla 40 do 60 stopni #93720-50

-

Zestaw filtrów polaryzacyjnych (#93608) – ogranicza przepuszczanie światła do pewnej

określonej płaszczyzny zwiększając kontrast między różnymi obiektami. Jest to
stosowane głównie podczas obserwacji obiektów naziemnych, Księżyca oraz planet.

Guider radialny (#94176) – został stworzony do fotografowania obiektów

mgławicowych w ognisku głównym i zakłada się go w miejsce adaptera typu “T”. To
urządzenie pozwala ci jednocześnie fotografować i prowadzić patrząc w tubus teleskopu.
Daje to najlepsze rezultaty ponieważ to co widzisz przez okular prowadzenia jest
dokładnie odwzorowywane na wywołanym filmie. Guider radialny to układ w kształcie
litery “T”, która zakłada się do tylnej komory teleskopu. Gdy światło wnika do teleskopu
przez guider, większość przechodzi prosto do kamery. Niewielka część jest jednak
uginana przez pryzmat pod regulowanym kątem w stronę okularu prowadzenia. Ten
guider ma dwie funkcje nie występujące u innych guiderów pozaosiowych. Po pierwsze
pryzmat i obudowa okularu obracają się niezależnie od obrotu kamery sprawiając, że
uzyskanie gwiazdy prowadzenia jest dość łatwe. Poza tym kąt pryzmatu można regulować
aby spoglądać na gwiazdy prowadzenia wzdłuż osi. Urządzenie działa jeszcze lepiej z
reduktorem/korektorem.

Reduktor/korektor (#94175) – ten okular zmniejsza długość ogniskowej teleskopu o 37

% zamieniając twój CGE w instrument o ogniskowej 1280 mm i światłosile f/6.3.
Dodatkowo ta wyjątkowa soczewka koryguje aberracje dając ostre obrazy w całym polu
widzenia podczas obserwacji wizualnych. Przy astrofotografii pojawia się pewne
winietowanie, które powoduje że na wywołanym filmie pojawia się okrągły obraz o
ś

rednicy 26 mm. Reduktor/korektor znacznie zwiększa pole widzenia i jest idealny do

szerokokątnego oglądania obiektów mgławicowych. Ułatwia także rozpoczęcie przygody
z fotografowaniem długoczasowym w ognisku głównym jeśli używamy go razem z
guiderem radialnym. Ułatwia prowadzenie i skraca konieczny czas naświetlania.

Mapy nieba (#93722) – są idealne przy uczeniu się orientacji na nocnym niebie. Na

pewno nie wybrałbyś się w podróż bez mapy drogowej a przy nawigowaniu po niebie
także możesz korzystać z takich pomocy. Nawet jeśli już znasz główne konstelacje, mapy
pomogą ci zlokalizować wiele rodzajów fascynujących obiektów.

Filtr Skylight (#93621) – używa się go do zapewnienia hermetyczności przed pyłem.

Nakręca się go na tylną komorę. Wszystkie pozostałe akcesoria, zarówno wizualne jak i
fotograficzne (z wyjątkiem soczewek Barlowa) można nakręcić na filtr Skylight.
Spowodowane przez niego straty światła są minimalne.

Filtr słoneczny – filtr Astrosolar® jest bezpieczny i trwały i zakrywa przedni otwór

teleskopu. Ten dwustronny filtr pokryty metalem umożliwia obserwacje plam
słonecznych i innych szczegółów na powierzchni Słońca zapewniając równomierną
gęstość i dobre zbalansowanie kolorów w całym polu widzenia. Na Słońcu zachodzą
ciągłe zmiany przez co twoje obserwacje będą ciekawe i dadzą ci dużo radości. Celestron
oferuje filtry do CGE 5i (#94139) oraz CGE 8i (#94162).

Przejściówka typu “T” (#93633-A) – przejściówka typu “T” (z dodatkowym

pierścieniem typu “T”) pozwala zamocować twoją lustrzankę do tylnej komory twojego
teleskopu Celestron CGE. W ten sposób zamieniasz go w silny teleobiektyw idealny do
fotografowania obiektów naziemnych oraz krótkich ekspozycji Księżyca i fotografowania
Słońca przy użyciu filtrów.

Pierścień typu “T” – łączy korpus twojej lustrzanki 35 mm z przejściówką typu “T”,

guiderem radialnym lub teleekstenderem. To urządzenie jest konieczne jeśli chcesz

fotografować za pomocą swojego teleskopu. Każda marka kamery (np. Minolta, Nikon,
Pentax itp.) ma swój własny unikalny montaż a więc także i pierścień typu “T”. Celestron
ma 8 różnych modeli pierścieni do aparatów 35 mm.

Teleekstender luksusowy (#93643) – jest to pusta tuba, która pozwala ci przymocować

do teleskopu aparat podczas gdy jest założony okular. To urządzenie jest używane do
fotografowania w projekcji okularowej umożliwiając utrwalenie na kliszy przy bardzo
dużych powiększeniach obrazów Słońca, Księżyca i planet. Teleekstender mocuje się nad
okularem do wspornika optycznego. Można go stosować także z okularami z dużą
obudową takimi jak te z serii Celestron Ultima.

- Podstawki wytłumiające wibracje (#93503) - są one umieszczane między podłożem a
nóżkami trójnogu. Zmniejszają amplitudę i czas trwania wibracji powstających gdy teleskop
poruszy się pod wpływem silnego podmuchu wiatru lub zostanie nieumyślnie potrącony. Są
konieczne jeśli chcemy wykonywać długoczasowe fotografie w ognisku głównym.
-

Klin dla CGE (#93658) – pozwala przechylić teleskop tak aby jego oś biegunowa była

równoległa do osi obrotu Ziemi. Idealny jeśli chcesz używać CGE do prowadzenia
podczas wykonywania astrofotografii.

Pełny opis wszystkich akcesoriów Celestrona można znaleźć w “Katalogu akcesoriów
Celestrona” (#93685) albo w Internecie pod adresem

www.celestron.com

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Celestron CGE
Celestron CGE
CelestynaV
Celestron NexStar SLT
CelestynaI
Celestial Navigation
CelestynaIII
Celestron C6, C8, C9 25, C11 SGT
Celestynka Clasic
Celestius Ex Ex Inhereditare
Znani pedagodzy, 8. Celestyn Freinet
Metody, Metody, formy i techniki Celestyna Freineta
Celestial, Teksty i tłumaczenia piosenek RBD
Celestial Navigation Basics(1)
Celestron C8N (GT), C10N (GT)
Celestyn Freinet konspekt, Pedagogika
Celestron NexStar 4 SE
celestine crochet

więcej podobnych podstron