Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str.

SpiS treści

rozdział Xiii-i

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie.

. Przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działalności.

2. Kategoria zagrożenia ludzi.

3. Procesy technologiczne.

4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu.

5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe.

6. Podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomieszczeń,

których elementy budowlane wymagają zachowania odpowiedniej klasy

odporności ogniowej.

7. Powierzchnia strefy pożarowej.

8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo pożaro-

we.

9. Charakterystyka zagrożenia wybuchem.

0. Instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa (piorunochronna).

. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej.

2. Weryfikacja odstępstw od wymagan obowiązujących przepisów technicz-

no-budowlanych.

3. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałe-

go.

4. Elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego.

5. Przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ratowni-

czo-gaśniczych.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 2

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 3

rozdział Xiii-i
Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

1. przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działal-

ności.

Budynki mieszkalne wielorodzinne przeznaczone są do pełnienia funkcji

mieszkaniowej.

W niniejszym rozdziale omówimy wymagania bezpieczeństwa pożaro-

wego dla budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich – o wysoko-

ści do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie (parter – trzecie piętro, albo

poddasze użytkowe nad drugim piętrem).

2. Kategoria zagrożenia ludzi.

Ze względu na zagrożenie ludzi budynki mieszkalne wielorodzinne zali-

czane są do kategorii zagrożenia ludzi ZLIV – budynki mieszkalne oraz

części mieszkalne budynków stanowiące odrębne strefy pożarowe. Bu-

dynek mieszkalny wielorodzinny, jeżeli jest samodzielnym budynkiem,

lub stanowi część zespołu budynków mieszkalnych, np. osiedla miesz-

kaniowego, albo mieszkalna strefa pożarowa w innym budynku, powinny

stanowić odrębną strefę pożarową oddzieloną od innych obiektów, stref

pożarowych, pasami wolnego terenu o szerokości, które określa Tabe-

la 7, albo elementami oddzielenia przeciwpożarowego – patrz Tabela 2.

uwaga!

Zgodnie z wymogami prawa budowlanego, wszystkie obiek-

ty budowlane mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego

i użyteczności publicznej powinny mieć zapewnione niezbędne

warunki do korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne,

w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich.

Nie oznacza to, że są przeznaczone przede wszystkim do użyt-

ku przez ludzi o ograniczone zdolności poruszania się, dlatego

nie będą zaliczane do ZLII.

3. Procesy technologiczne.

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie występują procesy pro-

dukcyjne ani materiały niebezpieczne.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 4

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu.

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie prowadzi się produk-

cji i magazynowania materiałów palnych w rozumieniu jak dla obiektów

produkcyjnych i magazynowych. W obiektach tych występują materiały

palne w postaci elementów wyposażenia lokali mieszkalnych.

5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe.

Budynki mieszkalne wielorodzinne zaliczane do kategorii zagrożenia lu-

dzi ZLIV – budynek wyłącznie o przeznaczeniu mieszkaniowym, albo

mieszkaniowe strefy pożarowe zlokalizowane w innych budynkach, na-

leży projektować w następujących klasach odporności pożarowej budyn-

ków, z zachowaniem odpowiedniej klasy odporności ogniowej elemen-

tów budynku.

Tabela 1

Klasa odporności pożarowej budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich i związa-

na z nią klasa odporności ogniowej elementów budynku.

W

ysokość budynku

Kategoria zagrożenia

ludzi

Klasa

odporności pożarowej

Klasa odporności ogniowej elementów budynku

5), *)

główna

konstruk-

cja nośna

kon-

strukcja

dachu

strop

)

ściana

ze-

wnętrz-

na

),2)

ściana

wewnętrz-

na

)

prze-

krycie

dachu

3)

1

2

3

4

5

6

7

8

9

niski

ZLIV

D

R30

–

REI30

EI30

(o↔i)

–

–

Opis indeksów –5 i oznaczeń jak do Tabeli 7 w rozdziale Podstawowe pojęcia bezpie-

czeństwa pożarowego budynków.

uwaga!

Klasa odporności ogniowej przegród wewnętrznych oddzielają-

cych mieszkania lub samodzielne pomieszczenia mieszkalne od

dróg komunikacji ogólnej oraz od innych mieszkań i samodziel-

nych pomieszczeń mieszkalnych w budynkach mieszkalnych

wielorodzinnych niskich powinna wynosić dla ścian budynku

EI30. W mieszkaniach oraz w samodzielnych pomieszczeniach

mieszkalnych dopuszcza się wykonywanie ścian wewnętrznych

nierozprzestrzeniających ognia, bez wymaganej klasy odporno-

ści ogniowej EI30.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 5

Elementy budynku mieszkalnego wielorodzinnego niskiego powinny być

nierozprzestrzeniające ognia.

Dopuszcza się stosowanie słabo rozprzestrzeniających ogień elemen-

tów budynku mieszkalnego wielorodzinnego o jednej kondygnacji nad-

ziemnej, a także ścian zewnętrznych w budynku niskim.

Jeżeli budynek mieszkalny wielorodzinny jest zlokalizowany w odległości

od innych obiektów mniejszej niż określa Tabela 7, albo mieszkalna stre-

fa pożarowa jest zlokalizowana w budynku, którego pozostałe strefy po-

żarowe są klasyfikowane do innych kategorii zagrożenia ludzi, wówczas

mieszkalną strefę pożarową (również strefę pożarową samodzielnego

budynku mieszkalnego) i każdą inną strefę w budynku należy projek-

tować z zachowaniem klasy odporności ogniowej elementów stanowią-

cych oddzielenie przeciwpożarowe, którą określa Tabela 2.

Tabela 2

Klasa odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciwpożarowego budynków

mieszkalnych wielorodzinnych niskich oraz zamknięć otworów w tych elementach.

Klasa odporno

-

ści pożarowej

budynku

Klasa odporności ogniowej

elementów oddzielenia

przeciwpożarowego

drzwi przeciwpoża-

rowych lub innych

zamknięć przeciwpo-

żarowych

drzwi z przedsionka

przeciwpożarowego

ścian i stropów,

z wyjątkiem

stropów w ZL

stropów

w ZL

na korytarz

i do po-

mieszczenia

na klatkę

schodową*)

1

2

3

4

5

6

D

REI60

REI30

EI30

EI5

E5

*) Dopuszcza się osadzenie tych drzwi w ścianie o klasie odporności ogniowej, określo-

nej dla drzwi w kol. 6, znajdującej się między przedsionkiem a klatką schodową.

W ścianie oddzielenia przeciwpożarowego dopuszcza się wypełnienie

otworów materiałem przepuszczającym światło, takim jak luksfery, cegła

szklana lub inne przeszklenie, jeżeli powierzchnia wypełnionych otwo-

rów nie przekracza 0% powierzchni ściany, przy czym klasa odporności

ogniowej wypełnień nie powinna być niższa niż:

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 6

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Tabela 3

Klasa odporności ogniowej przepuszczających światło wypełnień otworów w ścianach

oddzielenia przeciwpożarowego, które nie przekraczają 0% powierzchni tej ściany.

Wymagana klasa odporno-

ści ogniowej ściany oddzie-

lenia przeciwpożarowego

Klasa odporności ogniowej wypełnienia otworu w ścianie

będącej obudową drogi

ewakuacyjnej

innej

1

2

3

REI60

EI30

E30

Wypełnienie to nie stanowi okna w ścianie oddzielenia przeciwpożaro-

wego. W ścianach oddzielenia przeciwpożarowego nie dopuszcza się

stosowania okien.

6. podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomiesz-

czeń, których elementy budowlane wymagają zachowania odpo-

wiedniej klasy odporności ogniowej.

6.. Strefy pożarowe.

Budynki mieszkalne wielorodzinne posiadają strefy pożarowe ZLIV,

wykonane w klasie odporności pożarowej budynków i z zachowaniem

wymaganej klasy odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciw-

pożarowego, którą określają Tabela , Tabela 2 i Tabela 3.

6.2. Kotłownie, składy opału.

Kotłownie i składy opału, zlokalizowane w budynkach mieszkalnych wie-

lorodzinnych, zapewniające zasilanie tych budynków w energię cieplną,

należy projektować z zachowaniem klasy odporności ogniowej obudowy

i zamknięć otworów w ścianach kotłowni, składów paliwa stałego, żuż-

lowni i magazynów oleju opałowego, którą określa Tabela 4.

Tabela 4

Klasa odporności ogniowej obudowy i zamknięć otworów w ścianach kotłowni, składach

paliwa stałego, żużlowniach i magazynach oleju opałowego.

Rodzaj pomieszczenia

Klasa odporności ogniowej

ścian

wewnętrznych stropów

drzwi lub innych

zamknięć

1

2

3

4

Kotłownia z kotłami na paliwo stałe,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 25 KW

EI60

REI60

EI30

Kotłownia z kotłami na olej opałowy,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 KW

EI60

REI60

EI30

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 7

Kotłownia z kotłami na paliwo gazowe,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 kW:

– w budynku niskim (N)

i średniowysokim (SW)

– w budynku wysokim (W)

i wysokościowym (WW)

EI60

EI20

REI60

REI20

EI30

EI60

Skład paliwa stałego i żużlownia

EI20

REI20

EI60

Magazyn oleju opałowego

El20

REI20

EI60

uwaga!

Dla pomieszczeń, których klasę odporności ogniowej obudowy

i zamknięć otworów w ścianach określa Tabela 4, klasę odpor-

ności ogniowej ścian zewnętrznych należy przyjmować zgodnie

z zasadami, które określają Tabela , Tabela 2 i Tabela 3.

Nie stawia się wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej dla

przegród zewnętrznych kotłowni z kotłami na paliwo gazowe, zlo-

kalizowanej ponad dachem budynku, przy zachowaniu warunku,

iż przegrody te powinny być wykonane z materiałów niepalnych.
Pozostałe podstawowe wymagania dla magazynów oleju opało-

wego opisano w p. 26.9. – 26.22. rozdziału Podstawowe poję-

cia bezpieczeństwa pożarowego budynków.

6.3. Piwnice.

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich nie wymaga się od-

dzielenia przeciwpożarowego piwnic od pozostałej części budynku.

uwaga!

Jeżeli drzwi do piwnic znajdują się poniżej poziomu terenu,

schody prowadzące z tego poziomu powinny być zabezpieczo-

ne w sposób uniemożliwiający omyłkowe zejście ludzi do piwnic

w przypadku ewakuacji (np. ruchomą barierą).

6.4. Poddasza.
Tabela 5

Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane drzwiami lub

klapą wyjściową o klasie odporności ogniowej co najmniej:

Wysokość budynku

Klasa odporności ogniowej drzwi lub klapy

niski (N)

EI5

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 8

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich poddasze użytkowe

przeznaczone na cele mieszkalne lub biurowe powinno być oddzielone

od palnej konstrukcji i palnego przekrycia dachu przegrodami o klasie

odporności ogniowej EI30.

6.5. Kurtyny przeciwpożarowe, przepusty i przejścia instalacyjne.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają stosowania kur-

tyn przeciwpożarowych. Natomiast przepusty instalacyjne w elementach

oddzielenia przeciwpożarowego w niskich budynkach mieszkalnych

wielorodzinnych powinny mieć klasę odporności ogniowej EI wymaganą

dla tych elementów, którą określają Tabela 2 i Tabela 3.

7. powierzchnia strefy pożarowej.

Strefy pożarowe budynków mieszkalnych wielorodzinnych należy pro-

jektować uwzględniając dopuszczalne powierzchnie przewidziane dla

nich w przepisach techniczno-budowlanych, które określa Tabela 7.

Tabela 6

Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych ZL budynków mieszkalnych wielorodzin-

nych niskich.

Kategoria zagrożenia ludzi

Dopuszczalna powierzchnia

strefy pożarowej w m

2

w budynku o jednej

kondygnacji nadziem-

nej (bez ograniczenia

wysokości)

w budynku wielo-

kondygnacyjnym

niskim (N)

1

2

3

ZLIV

0 000

8 000

Dopuszczalne powiększenie powierzchni strefy pożarowej przy zastosowaniu:

Stałych urządzeń gaśniczych

tryskaczowych

o 00%

20 000

6 000

Samoczynnych urządzeń oddymia-

jących uruchamianych za pomocą

systemu wykrywania dymu o 00%

o 00%

20 000

6 000

Jednoczesne stosowanie ww.

urządzeń

o 200%

30 000

24 000

uwaga!

Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej ZL, obejmującej

podziemną część budynku, nie powinna przekraczać 50% do-

puszczalnej powierzchni strefy pożarowej tej samej kategorii za-

grożenia ludzi, którą określa Tabela 7 dla pierwszej nadziemnej

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 9

kondygnacji tego budynku. Zmniejszenie dopuszczalnej po-

wierzchni strefy pożarowej, nie dotyczy przypadku, gdy wyjścia

ewakuacyjne z kondygnacji podziemnej prowadzą bezpośrednio

na zewnątrz budynku.

8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo po-

żarowe.

Tabela 7

Minimalne odległości pomiędzy budynkami nieoddzielonymi ścianami oddzielenia prze-

ciwpożarowego.

Rodzaj budynku oraz dla

budynku PM maksymal-

na gęstość obciążenia

ogniowego strefy pożaro-

wej PM Q

d

w MJ/m

2

Rodzaj budynku oraz dla budynku PM maksymalna

gęstość obciążenia ogniowego strefy pożarowej

PM Q

d

w MJ/m

2

ZL

IN

PM

Q

d

≤ 000

000 < Q

d

≤ 4000

Q

d

> 4000

1

2

3

4

5

6

ZL

8

8

8

5

20

IN

8

8

8

5

20

PM Q

d

≤ 000

8

8

8

5

20

PM 000 < Q

d

≤ 4000

5

5

5

5

20

PM Q

d

> 4000

20

20

20

20

20

9. charakterystyka zagrożenia wybuchem.

W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie projektuje się stref za-

grożonych wybuchem.

10. instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa (piorunochronna).

0.. Instalacja elektryczna.

0... Zasilanie.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają dwóch

niezależnych źródeł zasilania.

0..2. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu.

Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu

do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających

instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbęd-

ne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 0

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

budynków mieszkalnych wielorodzinnych o kubaturze przekra-

czającej 000 m

3

.

Należy go umieszczać w pobliżu głównego wejścia do obiektu

lub złącza i odpowiednio oznakować. W przypadku budynków

z wieloma klatkami schodowymi przeciwpożarowy wyłącznik

prądu należy umieszczać w każdej klatce schodowej, przy wej-

ściu do tej klatki z zewnątrz – do budynku. Taki przeciwpoża-

rowy wyłącznik prądu powinien wyłączać energię elektryczną

w danej klatce schodowej i mieszkaniach do niej przyległych.

Odcięcie dopływu prądu przeciwpożarowym wyłącznikiem nie

może powodować samoczynnego załączenia drugiego źródła

energii elektrycznej, w tym zespołu prądotwórczego, z wyjąt-

kiem źródła zasilającego oświetlenie awaryjne, jeżeli występu-

je ono w budynku.

0..3. Instalacja odgromowa.

Obowiązek wyposażenia obiektu budowlanego w urządzenia

piorunochronne odnosi się do obiektów wymienionych w nor-

mach PN-EN 62305-:2008 Ochrona odgromowa – Część :

Zasady ogólne; PN-EN 62305-3:2009 Ochrona odgromowa

– Część 3: Uszkodzenia fizyczne obiektów i zagrożenie życia.

11. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej.

Projekty budowlane niskich budynków mieszkalnych wielorodzinnych nie

wymagają uzgodnienia pod względem zgodności w wymogami ochrony

przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpoża-

rowych.

12. Weryfikacja odstępstw od wymagań obowiązujących przepisów

techniczno-budowlanych.

Procedura weryfikacji odstępstw od wymagań obowiązujących przepi-

sów techniczno-budowlanych została opisana w rozdziale „Uzgadnianie

projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej.”

13. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia

stałego.

3.. Wyjścia ewakuacyjne.

Pomieszczenia, szczególnie lokale mieszkalne w budynkach miesz-

kalnych wielorodzinnych, wymagają zapewnienia wyjść ewakuacyj-

nych w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku, albo do innej strefy

pożarowej, bezpośrednio lub drogami ewakuacyjnymi.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str.

3... Ilość wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń.

Ze względu na przeznaczenie pomieszczeń w lokalach miesz-

kalnych dla zdecydowanie mniej niż 50 osób, nie wymagają

one więcej niż jednego wyjścia ewakuacyjnego.

3..2. Szerokość i wysokość wyjść ewakuacyjnych.

Najmniejsza szerokość w świetle ościeżnicy drzwi stano-

wiących wyjście ewakuacyjne z pomieszczeń w budynkach

mieszkalnych wielorodzinnych niskich powinna wynosić 0,9 m,

a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do 3 osób –

0,8 m. Wysokość drzwi ewakuacyjnych w świetle ościeżnicy,

powinna wynosić co najmniej 2 m.

Łączną szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewa-

kuacyjne z pomieszczeń budynków mieszkalnych wielorodzin-

nych, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogą-

cych przebywać w nich jednocześnie, przyjmując co najmniej

0,6 m na 00 osób, z zachowaniem wymiarów minimalnych,

o których mowa w akapicie poprzedzającym.

Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście ewakuacyjne z po-

mieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinny mieć co

najmniej jedno nieblokowane skrzydło drzwiowe o szerokości

w świetle nie mniejszej niż 0,9 m. Szerokość w świetle skrzyd-

ła drzwi wahadłowych, stanowiących wyjście ewakuacyjne

z pomieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinna wy-

nosić co najmniej dla drzwi jednoskrzydłowych – 0,9 m, a dla

drzwi dwuskrzydłowych – 0,6 m, przy czym oba skrzydła drzwi

dwuskrzydłowych muszą mieć tę samą szerokość.

Szerokość drzwi w świetle na drodze ewakuacyjnej, innych niż

wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń lub z budynku, należy ob-

liczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji są

one przeznaczone, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości

na 00 osób, przy czym najmniejsza szerokość drzwi powinna

wynosić 0,9 m w świetle ościeżnicy.

Szerokość w świetle drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne

z budynku, ustalona proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać w nim jednocześnie, przyjmując co najmniej 0,6 m

na 00 osób, a także szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 2

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

z klatki schodowej, prowadzących na zewnątrz budynku lub

do innej strefy pożarowej, powinna być nie mniejsza niż szero-

kość biegu klatki schodowej. Szerokość biegu klatki schodowej

w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, stanowiącej drogę

ewakuacyjną, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób

mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której

przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co

najmniej 0,6 m szerokości na 00 osób, lecz nie mniej niż ,2 m.

uwaga!

Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między we-

wnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady

jednostronnej – między wykończoną powierzchnią ściany a we-

wnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie

mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz

elementy budynku.

3..3. Kierunki i sposoby otwierania drzwi.

Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z budynku mieszkal-

nego wielorodzinnego przeznaczonego dla więcej niż 50 osób

powinny otwierać się na zewnątrz. Nie dotyczy to budynków

wpisanych do rejestru zabytków.

Drzwi wyjściowe z mieszkań na klatkę schodową nie mogą po

otwarciu zmniejszać szerokości drogi ewakuacyjnej na klatce

schodowej.

uwaga!

Zabrania się stosowania do celów ewakuacji drzwi obrotowych

i podnoszonych.

Drzwi rozsuwane mogą stanowić wyjścia na drogi ewakuacyj-

ne, a także być stosowane na drogach ewakuacyjnych, jeżeli są

przeznaczone nie tylko do celów ewakuacji, a ich konstrukcja

zapewnia:

) otwieranie automatyczne i ręczne bez możliwości ich bloko-

wania,

2) samoczynne ich rozsunięcie i pozostanie w pozycji otwartej

w wyniku zasygnalizowania pożaru przez system wykrywa-

nia dymu chroniący strefę pożarową, do ewakuacji z której te

drzwi są przeznaczone, a także w przypadku awarii drzwi.

Jeżeli drzwi rozsuwane nie spełniają opisanych warunków, obok

tych drzwi wykonuje się drzwi otwierane ręcznie, odpowiadają-

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 3

ce warunkom dla drzwi ewakuacyjnych z pomieszczeń budynku

mieszkalnego wielorodzinnego.

3.2. Przejścia ewakuacyjne.

3.2.. Długość.

Dopuszczalna długość przejść ewakuacyjnych w pomieszcze-

niach budynków mieszkalnych wielorodzinnych nie powinna

przekraczać 40 m.

Tabela 8

Możliwość powiększenia długości przejść ewakuacyjnych.

Rozwiązanie w pomieszczeniu

Możliwe

powiększenie

Maksymalna długość

powiększonego

przejścia [m]

Wysokość pomieszczenia przekraczająca 5 m

o 25%

50

Zastosowanie stałych samoczynnych urzą-

dzeń gaśniczych wodnych (SUGw)

o 50%

60

Zastosowanie samoczynnych urządzeń oddy-

miających uruchamianych za pomocą systemu

wykrywania dymu (SUO)

o 50%

60

Jednoczesne stosowanie SUG i SUO

o 00%

80

uwaga!

Przejście ewakuacyjne nie powinno prowadzić łącznie

przez więcej niż trzy pomieszczenia.

3.2.2. Szerokość.

Szerokość przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu budyn-

ku mieszkalnego wielorodzinnego należy obliczać proporcjo-

nalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy, przyj-

mując co najmniej 0,6 m na 00 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m,

a w przypadku przejścia służącego do ewakuacji do 3 osób

– nie mniej niż 0,8 m.

3.2.3. Wysokość.

Wysokość przejść ewakuacyjnych jest uzależniona od wysokości

pomieszczeń, w których prowadzą do wyjścia ewakuacyjnego.

Minimalna wysokość pomieszczeń pokoi w budynkach miesz-

kalnych wynosi 2,5 m, przy czym przy stropach pochyłych jest

to wysokość średnia liczona między największą a najmniejszą

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 4

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

wysokością pomieszczenia, lecz nie mniejszą niż ,9 m. Prze-

strzeni o wysokości poniżej ,9 m nie zalicza się do odpowia-

dającej przeznaczeniu danego pomieszczenia.

3.3. Dojścia ewakuacyjne.

3.3.. Długość.

Tabela 9

Długości dojść ewakuacyjnych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych.

Rodzaj strefy pożarowej

budynku

Długość dojścia w m

przy jednym dojściu przy co najmniej dwóch dojściach

)

1

2

3

ZLIV

60

2)

00

) Dla dojścia najkrótszego, przy czym dopuszcza się dla drugiego dojścia długość

większą o 00% od najkrótszego. Dojścia te nie mogą się pokrywać ani krzyżować.

2) W tym nie więcej niż 20 m na poziomej drodze ewakuacyjnej.

Tabela 10

Dopuszczalne powiększenie długości dojść ewakuacyjnych w budynkach mieszkalnych

wielorodzinnych.

Ochrona:

Możliwe po-

większenie

Rodzaj strefy

pożarowej

Maksymalna długość po-

większonego dojścia w m

przy jednym

dojściu

przy co naj-

mniej dwóch

dojściach

)

1

2

3

4

5

strefy pożarowej stałymi

samoczynnymi

urządzeniami gaśniczymi

wodnymi (SUGw)

o 50%

ZLIV

90

2)

50

drogi ewakuacyjnej

samoczynnymi urządze-

niami oddymiającymi

uruchamianymi

za pomocą systemu

wykrywania dymu (SUO)

o 50%

90

2)

50

Jednoczesne stosowanie

SUGw i SUO

o 00%

20

2)

200

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 5

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w użytkowanym budynku

istniejącym warunki techniczne możliwości ewakuacji ludzi,

w szczególności w wyniku dojścia ewakuacyjnego większej

o ponad 00% od określonej w przepisach techniczno-budow-

lanych, stanowi podstawę do uznania użytkowanego budynku

istniejącego za zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest nie-

dopuszczalna przy projektowaniu jakichkolwiek budynków.

3.3.2. Szerokość.

Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych – dojść ewakuacyj-

nych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyj-

mując co najmniej 0,6 m na 00 osób, lecz nie mniej niż ,4 m.

Jeżeli dojście ewakuacyjne jest przeznaczone do ewakuacji

nie więcej niż 20 osób, dopuszcza się zmniejszenie jego sze-

rokości do ,2 m.

Skrzydła drzwi, stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną,

nie mogą, po ich całkowitym otwarciu, zmniejszać wymaganej

szerokości tej drogi.

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w użytkowanym budynku

istniejącym warunki techniczne możliwości ewakuacji ludzi,

w szczególności w wyniku szerokości dojścia, mniejszej o ponad

jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-budowla-

nych, stanowi podstawę do uznania użytkowanego budynku

istniejącego za zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest nie-

dopuszczalna przy projektowaniu jakichkolwiek budynków.

3.3.3. Wysokość.

Dojścia ewakuacyjne powinny mieć wysokość co najmniej

2,2 m. Dopuszcza się lokalne obniżenie wysokości dojścia

ewakuacyjnego do wysokości 2 m na odcinku nie większym

,5 m.

3.3.4. Klasa odporności ogniowej obudowy.

Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę

odporności ogniowej wymaganą dla ścian wewnętrznych, nie

mniejszą jednak niż EI5.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 6

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

3.3.5. Podział.

Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożaro-

wych ZL powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50

m przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub

innych urządzeń technicznych, zapobiegających rozprzestrze-

nianiu się dymu.

3.3.6. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione stosowanie:

) spoczników ze stopniami,

2) schodów ze stopniami zabiegowymi, jeżeli schody te są je-

dyną drogą ewakuacyjną.

Dopuszcza się stosowanie na drogach ewakuacyjnych scho-

dów wachlarzowych, pod warunkiem zachowania najmniejszej

szerokości stopni 0,25 m.

Jeżeli na drodze ewakuacyjnej zastosowano pochylnie lub

stopnie umożliwiające pokonanie różnicy poziomów, miejsca

te powinny być wyraźnie oznakowane.

3.4. Klatki schodowe.

3.4.. Klasa odporności ogniowej obudowy, biegów i spoczników.

Klatki schodowe powinny zostać zaprojektowane tak, aby ścia-

ny wewnętrzne i stropy, stanowiące ich obudowę, miały klasę

odporności ogniowej jak dla stropów budynku, w którym są wy-

konane (patrz Tabela kol. 6).

uwaga!

Schody wewnętrzne w mieszkaniach w budynku wielorodzin-

nym mogą nie spełniać wymagań stawianych drogom ewaku-

acyjnym.

3.4.2. Wyposażenie w urządzenia oddymiające lub służące do usu-

wania dymu.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają zabez-

pieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych.

3.4.3. Szerokość biegów, spoczników, ilość stopni.

Klatki schodowe stosowane w budynkach mieszkalnych wielo-

rodzinnych do celów komunikacji ogólnej, ale przede wszyst-

kim jako drogi ewakuacyjne, powinny posiadać:

) minimalną szerokość użytkową biegów ,2 m;

2) minimalną szerokość użytkową spoczników ,5 m;

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 7

3) maksymalną wysokość stopni 0,75 m;

4) liczbę stopni w jednym biegu schodów stałych nie większą

niż 7 stopni.

uwaga!

Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między we-

wnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady

jednostronnej – między wykończoną powierzchnią ściany a we-

wnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie

mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz

elementy budynku.

Szerokość użytkowa schodów zewnętrznych do budynku powin-

na wynosić co najmniej ,2 m, przy czym nie może być mniejsza

niż szerokość użytkowa biegu schodowego w budynku, przyjęta

zgodnie z wymaganiami określonymi wyżej.

3.5. Dźwigi dla ekip ratowniczych.

W niskich budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie wymaga się

stosowania dźwigów dla ekip ratowniczych.

14. elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego.

W strefach pożarowych ZLIV budynków mieszkalnych wielorodzinnych,

na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie

materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych jest zabronione.

Mieszkań nie dotyczy wymóg wykonywania okładzin sufitów oraz sufitów

podwieszanych z materiałów niepalnych lub niezapalnych, niekapiących

i nieodpadających pod wpływem ognia.

15. przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ra-

towniczo-gaśniczych.

5.. Drogi pożarowe.

5... Parametry dróg pożarowych.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają dopro-

wadzenia drogi pożarowej.

5..2. Możliwość dojazdu i dostępu do budynku.

Zgodnie z wymogami przepisów techniczno-budowlanych,

pomimo braku wymogu doprowadzenia drogi pożarowej do

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 8

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich, do budynków

tych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp

do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu

ich użytkowania. Szerokość jezdni nie może być mniejsza niż

3 m.

5.2. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne.

5.2.. Hydranty wewnętrzne.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w hydranty wewnętrzne.

5.2.2. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru – hy-

dranty zewnętrzne.

Budynki mieszkalne wielorodzinne wymagają zaopatrzenia

w wodę do celów przeciwpożarowych do zewnętrznego ga-

szenia pożaru, które jest realizowane w ramach ilości wody

do celów przeciwpożarowych wymaganej dla jednostki osad-

niczej, w której granicach są wybudowane.

Tabela 11

Zaopatrzenie jednostek osadniczych w wodę do celów przeciwpożarowych.

Lp. Liczba mieszkańców

jednostki osadniczej

Wydajność wodo-

ciągu [dm

3

/s]

Równoważny zapas wody w zbior-

niku przeciwpożarowym [m

3

]

do 2 000

5

50

2

2 00 ÷ 5 000

0

00

3

5 00 ÷ 0 000

5

50

4

0 00 ÷ 25 000

20

200

5

25 00 ÷ 00 000

40

400

6

ponad 00 000

60

600

Wodę do celów przeciwpożarowych w wymaganej ilości określonej

w sposób, który określa Tabela , powinna zapewniać sieć wodociągo-

wa doprowadzająca wodę do jednostki osadniczej.

uwaga!

Hydranty przeciwpożarowe powinny być zlokalizowane w odle-

głości od chronionego obiektu nie większej niż 75 m, jeżeli są

podstawowym źródłem wody do celów przeciwpożarowych dla

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie

Rozdział XIII-I, str. 9

danego obiektu. Projektując budynek należy uwzględnić lokali-

zację istniejących hydrantów przeciwpożarowych.

5.3. Urządzenia przeciwpożarowe.

5.3.. System sygnalizacji pożaru.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w system sygnalizacji pożaru.

5.3.2. Stałe urządzenia gaśnicze.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w stałe urządzenia gaśnicze.

5.3.3. Dźwiękowy system ostrzegawczy.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w dźwiękowy system ostrzegawczy.

5.3.4. Oświetlenie awaryjne.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w oświetlenie awaryjne.

5.3.5. Awaryjne oświetlenie zapasowe.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w awaryjne oświetlenie zapasowe.

5.3.6. Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne.

5.3.7. Oświetlenie dodatkowe.

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie nie wymagają wypo-

sażenia w oświetlenie dodatkowe.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział XIII-I, str. 20

Budynki mieszkalne wielorodzinne niskie