Zakon Trzeci Nayswiętszey Maryi Panny z Gory Karmelu, Osobom oboiey płci od

Stolicy S. Apostolskiey, dla większey Majestatu Boskiego przyczynienia chwały,

łaskawie POZWOLONY Łaskami y Przywilejami nadanemi UBOGACONY y

Od dawnych lat po Chrześcijańskich Państwach ROZSZERZONY; Którego

istota y powinności dla przyimuiących ten Zakon wyrażone, Za pozwoleniem

Zwierzchności podaią się, ROKU Wcielonego słowa Boskiego 1774. w

BERDYCZOWIE w Drukarni Fortecy Nayśw. Maryi Panny, [148 — w

Bibliotece

KUL

+

4

nienumerowane,

natomiast

w

BUW

369+

nienumerowanych 4+4]

Wydaje się, że egzemplarze zachowane w BUW są kompletne natomiast na KUL–u

jest wybrakowany Sygnatury BUW: 141965 i 145973.

Mój spis treści na końcu.

W Bibliotece KUL dodane jest (razem oprawione):

SERAFIN Ogniem miłości Boskiey pałający W ludzkim Ciele Swięta MARYA

MAGDALENA de PAZZIS Zakonu Karmelitańskiego Dla naśladowania w

Cnotach, Chrześciańskiey pobożnośći od BOGA DANA do ktorey Dla

Nabożeństwa przez dziewięć dni poprzedzające Teyże Swiętey Uroczystość,

dnia 25. Maja przypadającą uwagi, y zachęcenia do różnych Cnot są podane, z

Pozwoleniem Zwierzchności, Przez iednego tegoż Zakonu KAPŁANA, Roku

Pańskiego 1774. w BERDYCZOWIE w Drukarni K

ARMELU

Fortecy

Nayświętszey MARYI Panny, 79.

Notatki + Układ tekstu

[Strony nienumerowane na początku: Karta tytułowa (1 strona a druga pusta — 1

kartka). Aprobaty (2 strony)]

Część pierwsza O Zakonie Karmelitańskim (1–32)

Rozdział I. O początku Zakonu Karmelitańskiego. (1–7)

[Zakon Karmelitański wywodzi się od Eliasza – posłuszeństwo (św. Hieronim, List 13

ad Paulinum), 1–3; ubóstwo (św. Chryzostom, Lib. 3 de Providentia), 3, razem z

Eliaszem na Górze Karmel mieszkały inne osoby jemu posłuszne…, 3–4, oni stanowią

początek życie zakonnego, choć im daleko do nowotestamentalnych zakonów, 4–5,

mieli przetrwać do czasów NT i przyjąć chrzest (za Józefem Antiocheńskim i inni), 5–

7, „mieli za Regułę y sposob,

6–7

Pustelniczego swego życia, cnoty S. swego Oyca

Eliasza […]” – 6–7]

Rozdział II. Zakon Karmelitański od S. Oyca Eliasza zaczęty, trwający do czasów
Swiętych Aposołow, nieprzerwanie w dalsze trwa czasy. (7–13)

[Kościółek, 7, Jan XLIV Patriarcha Grecki Jerozolimy daje w 412 (na wzór Reguły

św. Bazylego) Regułę dla Karmelitów, 7–10, Reguła św. Alberta – Brokard (drugi

łaciński generał karmelitów, pierwszy – Bertold Malefaida, 10 – Reguła św. Alberta

miała być streszczeniem księgi o życiu pierwszych pustelników… – 12–13).

Rozdział III. Stolica S. Apostolska, przyznaie Karmelitańskiemu Zakonowi
dziedziczne y nieprzerwane do tych czas od pustelników. Oyca Eliaßa
pochodzenie. (13–17)

[Biskupi z Karmelu — ogólnie, 13–14]

[Mord dokonany przez Saracenów w 1293 r., 14–15]

[Przeniesienie Zakonu do Europy, 15–17]

[pierwsza kapituła w Anglii w 1245, 15].

[Klasztor w Gdańsku od 1138, 16]

[Bulla Sykstusa IV, Dum attenta meditatione:] „Sanctorum Prophetarum Eliœ &

Elisei, & aliorum Patrum, qui montem Carmeli, juxta fontem Eliœ inhabitarunt,

successionem hœreditariam tenentes” (17) [16–17].

Rozdział IV. Dla czego Zakon Karmelitański, nazywa się Zakonem Nayświętßey
MARYI Panny z gory Karmelu. (17–29)

[Obłok — Eliasz, 17–18]

[Św. Anna, a potem Córka Maryja wśród pustelników, 19; powołanie się na Sylveira]

[Pomoc Apostołom z błogosławieństwem NMP, 19–2]

[Kościółek NMP — pierwszy na świecie por. stare oficjum na 16.07, 21–25]

[Wizja szkaplerzna 16 lipca 1215 w klasztorze „Kontabryeńskim”, 27]

[Dokumenty papieży (Sykstus IV, Dum attenta, Grzegorz XIII, Bulla Ut laudes), 28–

29].

Rozdział V. O białym Zakonu Karmelitańskiego Płaßczu (29–32)

[Od samego Eliasz, 29]

[od 637 do 1287 zmuszeni do zmiany: płaszcz czarno–biały dla odróżnienia od

„panów” muzułmańskich, 30]

[Powołanie się na Honoriusza IV i Bonifaniusza VIII, bulla Etis Filijs, cytat na s. 32,

30—32].

CZĘŚĆ DRUGA

O TRZECIM KARMELITAŃSKIM ZAKONIE

Y

O przyimuiących ten Trzeci Zakon Nayświętszey MARYI Panny z
gory Karmelu (33–77 ???)

§ I. Co iest Zakon Trzeci Karmelitański? (33–40)

„Zakon Trzeci Karmelitański, iest Towarzystwo Osob wiernych obojga płci, albo stan

pobożny

Wiernych

przyłączony

od

Stolicy

Swiętey

Apostolskiey,

do

Karmelitańskiego Zakonu, w ktorym według Ustaw sobie danych żyiąc, BOGU, y

Jego Matcę Nayświętszey MARYI, poświęcaią się ná usługi”. (33)

[Prowadzą życie na wzór zakonników, gdyż są zmuszeni pozostać w świecie, 34–35].

[Podział na 3 gałęzie, 35–36].

[de Pœnitentia, gdyż

36–37

pokuta jest najpewniejszą drogą do nieba 36–37].

[Sen: Angela de Arena widzi schody do nieba  3ZK, 37–38]

[Bulla Sykstusa IV Dum attenta, cytat 38–39 i Leon X, bulla Dudum per nos, cytat 40,

wprowadzenie 39–40]

§ II. O wielorakim stanie y rożności Tercyarskich Osob Zakonu
Nayświęstszey Panny MARYI z gory Karmelu. (40–43)

[Trzy rodzaje tercjarzy: 1) „razem w Klasztornym zgromadzeniu mieszkając żyią”

(40)  duchowieństwo; 2) noszą tylko habit  cieszą się niektórymi prawami

duchowieństwa; „Takich Osob wiele iest w Państwach, Hiszpańskim, Portugalskim,

Włoskim, y nieco w naszym Polskim” (41); 3) habit noszą pod ubraniem świeckim

(41)  „do świeckiego należą Prawa” (42) i nie są zobowiązani do celibatu za

Sylveira, ale grzeszą śmiertelnie zawierając małżeństwo, jeżeli przysięgali czystość

podczas profesji ZA Lezana, t. 2, c. 14, num. 3 (42–43)].

§ III. O Łaskach y Przywilejach od Stolicy S. A.postolskiej Osobom
Tezeciego Zakonu Karmelitańskiego nadanych. (43–49)

[Sykstus IV i Leon X, Dudum per nos z 1519: Te same łaski, wolności przywileje 3

zakonom… cytat 44–45 (43–46)]

[Przywilej kapłanów świeckich do korzystania z liturgii karmelitańskiej, 46–47,

odwołanie się do Sylveira (Qu 5, nr 31)]

[Odpusty: za zmówienie… przed ołtarzem z Najświętszym Sakramentem, w godzinę

śmierci (47), po spowiedzi, Komunii i modlitwie za… w święto karmelitańskie… (47–

48), za modlitwy za zmarłych tercjarzy, obowiązek oficjum co 4 miesiące i procesji

oraz Mszy św. (48)]

[Pogrzeby tercjarzy (48–49)]

§ IV. Iakie Osoby przyięte bydź mogą do trzeciego Karmelitańskiego
Zakonu (49–50)

[Podanie wymogów Kongregacji „Episc.& Regul. Roku P. 1616” (49–50) — inaczej

niż w Wilnie: (49)]

„1. Aby Osoby takie były dobrey sławy, uczciwego nienagannego życia, pięknemi

zaszczycone obyczajami.

2. Aby były wieku doskonałego; ponieważ dzieci y młodych lat Osoby przez swoią

lekkość y nieuwagę, prędzeyby zgorszenie z siebie dały innym, niżli do dobrego

przykład.

3. Aby mieli należyty sposób, do uczciwego życia według stanu swego; y dla tego nie

powinni bydź przyjmowani, do tego trzeciego Zakonu ubodzy

49–50

, kalecy, którzy

pożywienia dla siebie żebrząc muszą szukać, nie dla tego żeby ubóstwo było im do

tego przeszkodą, ale dla tey przyczyny, że wiele iest takich, ktorzy częstokroć Zakon

przyimuią nie z nabożeństwa, ale z potrzeby życia.

4. Aby nie mieli ná sobie iakiey przeszkody tamuiącey ich przyięcie; osobliwie żeby

nie mieli ná sobie kary Kościelney, iako Exkommuniki, Suspensy &: albo też karania

swieckiego lub chronienia się od zapłacenia iakiego długu.

5. Aby były Jmienia dobrego, z Rodzicow Chrześciańskich, maiąc dobrą intencyą

służenia BOGU, y Matcę Iego Nayświętszey, w tym pokutuiących stanie, á nie dla

próżney chwáły” — 49–50.

§ V. O powinnościach ktore maią bydź zachowane od przyimuiących trzeci
Zakon Karmelitański (50–55)

[Przyjęcie 3Z to nie tylko sprawa zewnętrzna…, 50–51]

[Konieczność rozpoznania powołania do 3Z przez spowiednika  wzbudzenie

intencji

51—52

prawidłowej: dla chwały Bożej  przyjmuje stan pokutujących (51–52)]

„Habit albo Sukienka trzeciego Zakonu Nayświętszey P. MARYI z gory Karmelu,

Braci y Siostr, powinna bydź wełniana, koloru, szergo ciemnego, w ktorey zawsze

chodzić powinni, w niey umierać, y w niey bydź pogrzebionemi” (52).

[Uroczysta profesji po roku (52)  śluby według stanu  niedotrzymanie  grzech

śmiertelny  (53) przeciwko 6 lub 9  większy grzech (54) ]

[Spowiedź i Komunia w dniu przyjęcia, 54]

[W święta zakonne najlepiej w kościele karmelitańskim, bo jest tercjarz przyłączony

do społeczności i nabożeństwa Zakonu, 54–55  wykaz świąt: są śś. Teresa i Jan, a

nie ma św. Elizeusza (55)].

§ VI.

55–56 (§ VI. powtórzony na stronie 56)

O Świątobliwych Trzeciego

Karmelitańskiego Zakonu Osobach. (56–66)

[Wymienione są tylko niektóre osoby, zaszczytniejsze i już opisane w innych

książkach, 56]

[„Wielebna sługa Boska Małgorzata Spineta”, z Włoch, rekruzka przez 35 lat,

†20.07.1528 w wieku 67 lat, 56—57].

[„Wielebna sługa Boska Katarzyna de Bardona”, księżna z Hiszpanii, pomagała św.

Teresie od Jezusa, pod koniec życia pustelnica, † 1577, 57–58].

[„Wielebna Sługa Boska Małgorzata Fiorani”, z Włoch, czy tercjarka?, miłość ku

bliźnim, czytała Żywoty Karmelitańskie, …, 58–59].

[„Wielebna Sługa Boska Lukrecja Michelini”, Bolonia, od 4 roku nosi Szkaplerz

(zdjęła go matce), pragnienie cierpienia dla Jezusa (połyka cierń z krucyfiksu), łaski,

których dostąpiła wydał jej spowiednik, † w wieku 26 lat 05.04.1661. Ekshumacja w r.

1721  wonności, 59–60].

[„Wielebny Xiądz Bartłomiy Gaigneur Kapłan Swiecki Tercyarz […] Przez lat 30

Kamień iego był łożkiem, woda napoiem, spleśniały chleb, mięso śmierdzące iego

zwyczaynym pokarmem”, nękany przez Szatana, † lat 73, 06.07.1672 (60)].

[„Wielebna Agnieszka de Caudilla […] wielce kochająca ubostwo i niedostatek”, † w

Hiszpanii, w wieku 72 lat, 12.07.1627].

[„Wielebna Joanna Oliwera”, pokutnica, (60) dręczona od złego ducha, † w wieku 60

lat na Majorce, 1614, ciało zachowane „nieskażytelne”(61) 60–61].

[„Wielebna Marya d Aigle y Canales”, Hiszpania, pokutnica dobrze urodzona, „W

największych przeciwnościach, utrapieniach przygodach, nigdy smutną niebyła

widziana, ale zawsze wesołą; Iey myśl w podobnych przypadkach złączona była z

cierpiącym Zbawicielem […]” † w wieku 38 lat, 26.07.1631 (61)].

[„Wielebny Franciszek Yepes”, tercjarz po śmierci swojej żony, budująca śmierć dnia

30 listopada 1607 roku w wieku 70 lat — nie ma wzmianki, że to brat św. Jana od

Krzyża, (61–62)]

[„Wielebna Marya Petyt” we Flandrii, modlitwy za dusze czyśćcowe, nawoływanie do

nawrócenia i pokuty, † 01.10.1677, lat 53 (62)].

[„Wielebna Alberta Maria Monteleoni”, Sycylia, pokutnica, jej łaski opublikował o.

Franciszek Piparo, † 02.01.1697 (62–63)].

[„Wielebny Łukasz de Aquilar”, Hiszpan, przykład obyczajów i nabożeństwa

maryjnego, † 1631, pochowany w kaplicy tercjarskiej, żywot w języku hiszpańskim,

(63)].

[„Wielebna Marya Comentani”, Neapol, po napomnieniu przeoryszy klasztoru

karmelitańskiego na Kapri, zmienia życie (wygody i ozdoby): tercjarka, modlitwa i

pokuta, † 1699 (63–64)].

[„Wielebna Eusrazya Teresa Colluzzi”, Włochy, „tak gorącym ku BOGU miłości

pałała ogniem, że aż wodą zimną musiała chłodzić w sobie upały wzniecone”,

nieprzyjaciółka wszelkiego grzechu † 10.02.1718 (64)].

[„Wielebna Maryanna Emanuela Dias”, miasto Oriola, Królestwo Walencji, żywot

w języku hiszpańskim, (64–65)].

[„Wielebna Marya Orozoca e Luxan”, 4 lata — znaleziona przed ołtarzem maryjnym

modląca się  tercjarka i pogłębienie nabożeństwa, życie cnotliwe, staranie o dusze

czyśćcowe i nawrócenie grzeszników, † 1709 w wieku 74 lat, życiorys wydany w roku

1719 w Madrycie (65–66)].

[Zakończenie moralizujące te postacie są przykładem. Są one także powodem do

dumy (66)]

REGUŁA BRACI Y SIOSTR Trzeciego Zakonu Nayświętszey Panny MARYI z
gory Karmelu. (67–77)

Rozdział I. O Posłuszeństwie Kościołowi Swiętemu y Przełożonym. (67–68)

Mowi CHRYSTUS PAN w Ewangelij: Chceszli wniyść do żywota, zachoway

Przykazania. Zachowanie Przykazań Boskich iest naypewnieyszą do Nieba drogą.

P r z e t o wszyscy ktorzy pod tą Regułą pragną Panu BOGU służyć; powinni umieć

dziesięcioro Boskich Przykazać, y one według możności skutkiem pełnić; kochać

BOGA z całego serca, z całey duszy, y ze wszystkich sił swoich, bardziy odważyć się

umrzeć, niżli BOGA przestępstwem Przykazań Jego obrazić.

Powinni z uszanowaniem Synowskim słuchać Kościoła S. Katolickiego,

67–68

y iemu

67–68

y iemu iako Matce swoiey bydź posłusznemi, rozkazania Kościelne pilnie

zachowując, y bez wątpienia wierzyć cokolwiek ku wierzeniu podaie; albowiem kto

niechce Kościoła mieć zá Matkę, taki nie może BOGA mieć zá Ojca.

Powinni także zawsze z uszanowaniem bydź posłuszni Przełożonym y starszym

swoim tak świeckim iako Duchownym, kto albowiem Przełożonym sprzeciwia się,

Bogu się sprzeciwia według nauki S. Pawła; y Zbawiciel nasz w Ewangelij S. Łukasza

w Roz. 10. do Przełożonych Kościelnych mowi: Kto was słucha, mnie słucha, á kto

wami gardzi mną gardzi. Aby nie przyszli ná sąd wzgardy, ale przez posłuszeństwo

otrzymali życie wieczne.

Rozdział II. O Nabożeństwie do Nayśw: MARYI Panny (68–69)

Ponieważ Zakon Karmelitański osobliwszym sposobem Matka Boska sobie ulubiła,

Matką nayłskawszą tego Zakonu ogłaszając się, przeto wszyscy Bracia y Siostry tego

trzeciego Za

68–69

konu

68–69

w tym się poczuwać powinn, aby do niey osobliwszą

gorącością byli nabożnemi, y iako swoią nayukochańszą Matkę nigdy wysławiać

nieprzestawali.

Dla doskonałego w tym Zakonie życia nich sobie każdy przed oczy stawia życie

MARYI ná wzor, żeby Ią iako Matkę swoią w Cnotach naśladował, przez co dobrym

Synem lub Corką pokaże się Iey bydź gdy swoią będzie naśladował Matkę.

W potrzebach wszystkich tak doczesnych iako y duchownych, w przeciwnościach,

przygodach, w oziębłości ducha, po BOGU do MARYI powinni się uciekać, Iey o

ratunek y pomoc prosić, która iest wszystkich ią napomoc wzywających

naypewnieyszą obroną.

Wszystkie Swięta MARYI, które Kościół S. uroczyście obchodzi, postem

zwyczaynym uprzedzać, sam zaś dzień Spowiedzią y Kommunią S. z Nabożeństwem

obchodzić.

69–70

Roz

69–70

dział III. O wzgardzie Swiata. (70–71)

Ze świat według nauki Pisma S. iest prożnością nad prożnościami, y dymem

przemiiaiącym, niechay Osoby tego Zakonu, miłości do swiata y cokolwiek

światowego bydź może nie maią; albowiem szukać przyjaźni świata iest to nieprzyiaźń

wznieciać ku BOGU, y łączyć się z nieprzyjacielem Boskim. Niechay serca swoie

maią czyste y dalekie od żądzy światowey. Niechay się wystrzegaią wszelkiego w

odzieniu zbytku, w iedzeniu y napoiu, ponieważ nieczysty y pijanica Królestwa

Boskiego nie osiąga. Zbyteczne staranie, z krzywdą bliźniego albo uciemiężeniem

osobliwie uboższych ludzi, o dobra doczesne niech nie będzie, myśli albowiem od

usług Boskich ludzi odwracaią.

W chorobach, y w zgardach, rozumu okiem maią się zapatrywać ná prześladowania,

krzywdy, poniżenia, mę

70–71

kę

70–71

y śmierć zelżywą Zbawiciela Boga naszego,

ktoren nam dał z siebie przykład cierpliwości, y pamiętać na to: że sługa nie iest

wyższy nad Pana swego, ani Uczeń nad Nauczyciela będąc pewnemi tey niezawodney

obietnicy, że przez doczesnych przeciwności cierpliwe zniesienie wieczną osiągną

radość.

Rozdział IV. O Miłości bliźniego. (71–72)

BOG Wszechmogący mocą swego Prawa nie tylko wymaga od nas swoiey miłości,

abyśmy go iako Tworce y Oyca naszego z całego kochali serca, ale żebyśmy y

bliźnich naszych tak kochali, iako siebie samych dobrze im czyniąc, ratując w

potrzebach, y dając według możności naszey pomoc iako naucza Apostoł.

Niech się nikt nieważy słowem przykrym, zelżywym, lub uszczypliwym, czy w

przytomności, czyli ná miejscu osobnym bliźniego urazić, albo zasmucić, á tym

bardziey krzywdy ná zdrowiu, sławie, y dobrym mieniu czynić.

71–72

Wi–

71–72

dząc porożnione między Osobami serce, niezgody, zawziętości, nienawiści,

do jedności, przeproszenia, y pokoiu przywodzić, Chorych, Więźniow, nawiedzić, y

inne miłosierne uczynki w potrzebach świadczyć.

Rozdział V. O Modlitwie y Nabożeństwie. (72–73)

POnieważ życie ludzkie ná tym świecie, ustawiczną iest utarczką z pokusami, y

wszyscy ktorzy pobożnie chcą żyć w chrystusie, prześladowanie znosić muszą; á do

tego nieprzyjaciel nasz Czart, iako Lew ryczący krąży szukając kogoby pożarł, dla

tego przeciwko tym niebezpieczeństwom powinniśmy się uzbroić, Modliwą y

Nabożeństwem, przez ktore od BOGA dla siebie sciągnąć posiłki y pomocy

moglibyśmy. Iako sam Zbawićiel nam podał ten sposób mowiąc: Modlcie się y

czuwaycie abyście nie wpadli w pokusy.áá, Zbawiciel nam zwykł udzielać swoie

błogosławieństwo, y zachować od złego.

Wszystkie Swięta Uroczyste Zbawiciela, y Jego Naychwalebnieyszey Matki,

Spowiedzią, Kommunią, y poprzedzaiącemi zwyczaynemi Wigiliami aby były

obchodzone.

Swięta Zakonne ktore uroczyście w Kościołach naszych obchodzą, podobnie

Spowiedzią y Swiętą Kommunią aby były uczczone.

Bracia y Siostry trzeciego Zakonu według Reguły naszey ktorzy czytać lub języka

Łacińskiego nieumieia, maią codziennie zá Jutrznią, w dni powszednie 25. Pacierzy y

tyleż Zdrowaś Marya mowić, w Niedziele zaś y Swięta Uroczyste zá Jutrznią Pacierzy

50. y tyleż Zdrowaś Marya. Co dzień zá Laudes 7. Pacierzy, zá Prymę 7. Pacierzy, zá

Tercyą 7. Pacierzy, zá Sextę 7. Pacierzy, zá Nonę także 7. Pacierzy. Zá Nieszpory 15.

Pacierzy y zá Kompletę podobnie 15. Pacierzy. Ktorzy zaś Język Łaciński umieją

Officium de Beata zwyczajne, mowić maią.

73–74

Roz

73–74

dział VI. O powsciągliwości Języka (74–75)

Pilnie się strzedz powinni wielomęstwa, ponieważ napisano iest y codzienne uczy nas

doświadczenie, że w wielomęstwie, niebędzie bez grzechu, Proverb. 10. A kto iest

nieostrożny w mowie, doświadczy złego Proverb. 13. Y kto wielu słow zażywa obraża

duszę swoią Eccl. 20. Do tego, sam Zbawiciel w Ewangelij Matth 20. mowi: iż z

każdego prożnego słowa ktokolwiek wymowili ludzie, dadzą z niego rachunek BOGU

w dzień Sądu. Przeto każdy powinien słowo swoie kłaść ná uwagę, y ná wędzidłach

trzymać język swoy, żeby przez mowę swoię nieupadł, á upadek iego niestał się

nieuleczonym aż do śmierci: Eccl. 28. ale bardziy słowa swoie y usta niechay strzeże z

Prorokiem w bojaźni Boskiey Psal. 38. Przeto starać się będą wstrzymáć swoy język.

Od przeklinania, y od przysięgania, ponieważ BOG rozkazał aby Jmie

74–75

nia

74–75

Boskiego nie brać nadaremnie.

Złego bliźniemu nie życzyć: Mowi albowiem Pismo S. iż przeklęstwo pada ná tego

ktory przeklina Numer. 24. Versu. 9.

Obmowiska, uięcia sławy, zelżenia bliźniego strzedz się maią, przypominając sobie

Prawo natury: Co tobie nie miło, drugiemu nie czyń.

Powinni dalekiemi b y d ź od naymnieyszego kłamstwa, nawet żartobliwego: iest

albowiem napisano: Apoc. 2. Ci ktorzy kłamstwem bawią się, będą mieli cząstkę w

sadzawce ktora ogniem y siarką pali się.

Od słow niewinne uszy gorszących maią się strzedz, ponieważ złe mowy, psuią dobre

obyczaje I. Cor. 15. Przeto słowa ich y mowy bydź powinny w prawdzie y szczerości,

według nauki Zbawicielowey: Niechay mowa wasza będzie iest? iest; nie?nie.

Rozdział VII. O Chorych, y Umarłych. (75–76 + zakończenie Reguły: 77)

Jak tylko Brat lub Siostra chorobą iaką od Boga nawiedzeni będą, natych

75–76

miast

75–

76

przed używaniem lekarskich sposobów, Spowiedź y Kommunią maią odprawić; w

czym dał naukę sam Zbawiciel, ktoren przed uzdrowieniem choruiącego, wprzody mu

grzechy iego miłościwie chciał odpuścić, y nie wprzody zdrowego chciał mieć ná ciele

poki niebył uzdrowion ná duszy.

Chorujących nawiedzić, mile ich cieszyć, do cierpliwego boleści zniesienia zachęcać,

z miłości braterskiey służyć, y w niedostatku według przemożenia dać pomoc.

Kiedy Brat albo Siostra z Boskich wyrokow życie zakończy śmiertelne, o tym innych

Braci uwiadomić, aby byli przytomni, tak pogrzebowi iako y nabożeństwu

odprawuiącemu się zá te dusze.

Zá duszę każdego Brata y Siostry powinni zmowić 30. Pacierzy y tyleż Zdrowaś

MARYA zá Wigilie które się zá umarłych odprawiaią. Ktorzy zaś ięzyk Łaciński

umieią Officium deffunctorum, y tego dnia pogrzebu Spowiedź y Kommunią S. zá tę

duszę offiarować.

76–77

W tych

76–77

wyrażonych punktach zamyka się Reguła dla Braci y Siostr trzeciego

Zakonu Nayświętszey Panny MARYI z gory Karmelu. Jeżeliby zaś kto z dobrey

swoiey woli y nabożeństwa co więcey przydał w zachowaniu, większą od Pana

odbierze zapłatę.

WIADOMOSC Aby sprawy życia były BOGU przyjemne. (77–97)

§ I. O Zaczęciu spraw dziennych. (77–81)

[Człowiek stworzenie  ma wychwalać Boga słowem i czynem. (77) Jeżeli po

przebudzeniu nie wzbudzi w sobie takiego aktu  składa ofiarę „czartu y piekłu” (78,

77–78); Szatan wykorzystuje opieszałość w wstawaniu  (78–79); skromność w

wstawaniu = niepatrzenie na swoje nagie ciało…(79)]

„Ubieraiąc się mow iakie modlitwy” (79)

[Modlitwa przed rachunkiem sumienia (80–81 + wprowadzenie 79), ale treścią jest

deklaracja chęci pełnienia woli Bożej (80) i powierzenie się Bogu (80–81)].

§ II. O Rachunku Sumienia. (81–85)

[Konieczność przypatrywania się swoim postępom duchowym tak jak potrzeba robić

rozrachunki co do spraw materialnych… (81). Pięcioczęściowy rachunek sumienia

rano i wieczorem (81–82) w oddzielnych akapitach: 1) dziękczynienie za Boże łaski

(82); 2) „II. Wezwanie Ducha Swiętego, dla poznania, ieżeli czym B O G A nocy tey,

lub dnia przepędzonego nieobraziłeś” (82); 3) „Roztrząśnienie sumienia” — nie ma

nic o grzechach zaniedbania, ale patrz niżej (82–83); 4) Skrucha i żal; 5)

Postanowienie poprawy]

„Po rachunku sumienia rannym, przydaie się Jntencya wszystkich spraw […] (83)

Sposob czynienia Rachunku sumienia (83–85)

[Modlitwa na podstawie ww. punktów 1 — 83–8 4; 2–3 — 84 „Tu w milczeniu

przypomniy sobie myśląc, wßystkie ułomności popełnione, myślą, mową, y

uczynkiem, miarkując okoliczności, iako wyżey à nie tylko wykroczenie, ale y

opuszczenia, co powinieneś był czynić a nie uczyniłeś”. (84); 4 — 84–85; 5 — 85.]

§ III. O Rozporządzeniu Jntencyi ná cały tydzień. (85–)

[Konieczność nadania dobrej intencji czynom  zasługa… (85–86).]

W Niedzielę. Ofiaruy BOGU Oycu, ná podziękowanie zá wszystkie łaski y

dobrodzeystwa Jego, tak przyrodzone iako też y nadprzyrodzone, zá ktore iesteś

powinien dziękować naprzykład że ciebie z niczego stworzył, że do tych czas w

zdrowiu y życiu utrzymuie, oświeca łaskami, prowadzi do dobrego &c. Osobliwie że

w dniach Kommuniy Ciałem Syna swego ciebie posila &c. Wszystkie zaś dnia tego

sprawy będziesz ofiarował przez ręce naychwalebnieyszey Krolowy Nieba,

Wcielonego BOGA Matki MARYI; ná uproszenie sobie łaski wzmacniaiącey do

zwyciężenia pokus; ná otrzymanie twoim Rodzicom, Krewnym, Przyjaciołom &c. łask

potrzebnych do życia y Zbawienia; y zá dusze twoich Rodziców.

W Poniedziałek. BOGU Synowi, ná podziękowanie, zá Jego Najświętsze Wcielenie, że

dla twojego zbawienia,

86–87

będąc

86–87

BOGIEM stałsię człowiekiem, Przez ręce SS.

Aniołów, ná uproszenie sobie miłosiernego darowania, wszystkich grzechow do dnia

dzisiejszego od początku życia twego popełnionych: ná otrzymanie wszystkim

poganom, nie wiernym, odszczepieńcom, uznania błędów, y nawrocenia do

prawdziwey Wiary; y zá duszę tych, którzy z nieuszanowaniem J M I Ę Boskie

wspominali.

We Wtorek. BOGU Duchowi Swiętemu, ná podziękowanie zá wszystkie pobudki,

natchnienia, pomocy, y światła do dobrego, przez ręce Swiętych Patryarchow, ná

uproszenie sobie miłości Boskiey ognia; ná otrzymanie wszystkim ztwardziałym

grzesznikom nowrocenia do BOGA przez pokutę; y zá dusze ktorym byłeś okazyą

dogrzechu.

We Srżodę. Całey Troycy Przenayświętszey; ná podziękowanie, iż dla każdego z ludzi,

iako też y dla ciebie, raczyła naznaczyć do usług y pilnowania, Swiętego Anioła

Stroża; którego dnia, osobliwe iakie odprawisz Nabo

87–88

żeństwo,

87–88

ku czci twego

S . A n i o ł a stroża. Przez ręce Swiętych Apostołow; ná uproszenie sobie łaski

wytrwania w dobrym aż do końca y sprawiedliwych śmierci; ná otrzymanie nędznym

sierotom, uciśnionym, pomocy y pociechy; y zá dusze te, które o poprawę życia nie

starały się, á od ciebie wyciągaią pomocy.

We Czwartek. B O G U Synowi, ná podziękowanie zá postanowienie Nayś:

Sakramentu Ciała y Krwie swoiey dla ciebie, y ná podziękowanie zá tę łaskę, że

pozwala ci do tego Swiętego Stołu tyle razy przystępować, y tym Nayś: posilać się

pokarmem; przez ręce Swiętych Biskupow y Kapłanow; ná uproszenie sobie tey łáski

od Zbawiciela, żebyś bez tego Zbawiennego z tego świata nieschodził posiłku; ná

otrzymanie dla wszystkich wiernych, gorącości w nabożeństwie, ku temu Nayś:

Sakramentowi; y zá te dusze które ku temu Nayś. Sakramentowi w życiu swoim były

nabożne.

W Piątek. B O G U Synowi, ná podziękowanie zá Jego mękę y śmierć

88–89

okrytną

88–

89

dla ciebie podiętą, przez ręce Swiętych Męczennikow, y Wyznawcow; ná

uproszenie sobie cnoty cierpliwości, ktorą żebyś pomagał Zbawicielowi dźwigać

Krzyż Jego, y słodzić Jego mękę przez cierpliwe przeciwności zniesienie; ná

otrżymanie wszystkim Konaiącym ostateczney łaski; zá dusze te, ktore ciału

dogadzaiąc, martwić się niechciany, y Zbawicielowi zmęczonemu, przez

niecierpliwość, naymnieyszey nie czynili folgi.

W Sobotę. Naychwalebnieyszey BOGA Wcielonego Matce

M A R Y I , ná

podziękowanie Jey zá niewysłowioną ktorą ma ku Narodowi ludzkiemu miłość, y za

łaski od B O G A odebrane przez Jey przyczynę, obieraiąc Ją sobie zá Matkę; przez

ręce Swiętych Panien, y Patronow twoich; ná uproszenie sobie Jey wielowładney

Opieki w życiu y przy śmierci. Ná otrzymanie łaski Nabożeństwa, ku tey

naylitościwszey Matcę w ludziach, y zá dusze tych, którzy w życiu mieli Nabożeństwo

do M A R Y I ”.

[Jeszcze raz: należy ofiarować wszystkie sprawy dnia. (89–90). Św. Maria Magdalena

de Pazzi: nie chciała wypowiedzieć ani jednego słowa, które nie przyniosłoby chwały

Bogu (90).]

„Ná ostatek każdego dnia, uczyniwszy ná dzienne sprawy wyrażoną Jntencyą

przydaway: Wßystkie zaś dnia dzisiejßego sprawy, mowy, y myśli moie, łączę z

sprawami y zasługami JEZUSA Zbawiciela mego, Niepokalaney matki Jego, y

wßystkich Swiętych Kroluiących w niebie y żyiących ná ziemi”(90).

§ IV Reguły generalne ná wßystkie sprawy, aby były dobre, BOGU chwałę, y
zasługę przed Bogiem czyniącemu przynoßące.(90–97)

[Zachowywanie spokoju i innych moralnych postaw w życiu codziennym, 90–91]

„Gdy z przypadku popełniłbyś iaką niedoskonałość, lub wpadł w iaki grzech, co

prędzey do BOGA myśl y serce podnieś, żałując serdecznie za to, y postanow iako

nayprędzey przez Sakrament Swięty pokuty przeprosić urażonego BOGA.

Starać się masz o wewnętrzną wesołość, […]

Oddal od siebie nieuspokoione pragnienie, y chęć doskonałości niezwyczayney, która

albo nie znayduie się w tym życiu, albo nie iest według twego stanu i powołania, albo

przewyższa twoie siły”. [92]

[Ograniczoność działania Szatana oraz pożyteczność pokus — 93]

[Wykonywanie wszelkich prac na chwałę Bożą i w zgodzie z Jego wolą — 94]

„Czyniąc iaką sprawę, pilnie strzeż twego serca od własney miłości, aby tam nie

weszła, y w naylepszy czas niezepsuła dzieła zaczętego”. [95, konieczność czuwania,

aby przez cały czas wykonywać pewne swoje sprawy w łączności w Bogiem… i

wolne od własnej chwały — 95–97].

N A B O Z N S T W O (97–142)

Do Nayświętßego SAKRAMENTU (97–138)

[Za św. Magdaleną Marią de Pezzi OCarm. uważa, że najwięcej łask można wyprosić

po Komunii św. — 97. Twierdzenie wzmocnione przykładami z Ewangelii (97–98),

aby to było skuteczne zachęca do pokuty (akt żalu i postanowienie odbycia szczerej

spowiedzi) oraz zapowiada podanie nabożeństwa (98)]

Inencya (98–102)

[Z wyznania wiary w wszechobecność Bożą wynika akt żalu i obietnica spowiedzi, w

celu: rozgrzeszenia, przystąpienia do Komunii św., dusz czyśćcowych i łaski „N.”

(98–100)]

Wezwanie Ducha Przenayświęszego dla przypomnienia grzechów (100–101)

[Przewidziany w ciszy rachunek sumienia— 102]

Akt Skruchy (102–105)

[Modlitwa przed spowiedzią a po rachunku sumienia: powtórny akt żalu z

jednoczesnym mocnym postanowieniem poprawy: „Oto statecznie przyrzekam

poprawę życia że się w tym NN. poprawię, y nieodważe się ná podobne w dalszy czas

wykroczenia” — 104, (całość: 102–104); Ofiarowanie spowiedzi Bogu przez Maryję i

Wszystkich Świętych oraz prośba o dopełnienie braków… — 104–105]

Akt powtorny po Spowiedzi (105)

[Akt żalu nakierowany na miłość a nie na żal za utratą nieba czy strachem przed

piekłem, obietnica niepopełniania grzechów]

Modlitwy przed przyjęciem N. Sakramentu (106–117)

Modlitwa I (106–109)

[Początek w nawiązaniu do Magnificat ukazuje także Komunię św. jako formę

zjednoczenia w miłości,(106), część dalsza ukazuje przepaść ontyczną między

stworzeniem a Stwórcą i grzeszność człowieka (106–109).]

Modlitwa II (109–111)

[Bóg przychodzi do serca grzesznika. Nawiązania do Wyznań św. Augustyna

(niespokojne serce…, tylko Bóg może nasycić), IHS — pokarmem wzmacniającym

przeciwko pokusom „czarta” oraz „lubieżności” ciała i świata.]

Modlitwa III (111–113)

[Deklaracja życia teocentrycznego z dziękczynieniem — porównanie z ST.]

Intencya ná przyięcie N. Sakramentu (113–115)

[Katolickie wyznanie dotyczące IHS (113–114) a następnie litania intencji

obejmujących cały Kościół i intencje osobiste (114–115)

Akty ktore się powinny mowić przed przyięciem Nayświętszego Sakramentu (115–
117)

Akt wiary (115–116)

Akt nadziei (116)

Akt miłości (116–117)

Nabożeństwo po Kommuniy (117–126)

Modlitwa I (117–121)

[Parafraza Łk 1, 43 — odniesienie do IHS (117–118), deklaracja ciągłej miłości (118–

121)]

Modlitwa II (121–123)

[Dziękczynienie z łaskę nawiedzenia i prośba o błogosławieństwa…]

Modlitwa III (123–125)

[Prośby o wzmocnienie w życiu moralnym…]

Modlitwa do Nayświętßey MARYI Panny (125–126)

O dalszym Nabożeństwie, ku Nayświętßemu Sakramentowi (126–138)

[Rano i wieczorem w domu oddać cześć IHS w kościełe… (126), podczas podróży,

przygotowanie do Komunii od poprzedniego wieczoru (127), dziękczynienie po

Komunii ½ godz. — min. kwadrans, gdyż tyle potrzeba na strawienie Postaci

Eucharystycznych (127–128)]

„Tego dnia ktorego będziesz komunikował, wstrzymać sie powinieneś od

naymnieyszey lekkomyślney sprawy ale wszystek czas przepędzić ná pobożnych

zabawach, maiąc myśl y serce zatopione w BOGU twoim, ktorego bowiem dnia, BOG

swoią bytnością poświęcił duszę y ciało twoie, tego dnia sprawy twoie wszystkie,

powinny bydź Swięte y Bogiem tchnące” — 128.

[Wezwania do: skupienia (w formie negatywnej) podczas wystawienia IHS i Mszy św.

(128–129), towarzyszenie kapłanowi z IHS aż do chorego (przynajmniej duchowo),

szacunek dla kapłanów–szafarzy IHS (129), zachęta o przedstawiania próśb podczas

Komunii w tym: śmierci po przyjęciu wiatyku (129–130), dziękczynienie wieczorem

za łaskę Komunii św. (130)]

O Duchowey Kommuniy (130–133)

[Objaśnienie komunii duchowej (130–131), modlitwa jako forma k. d. (131–133)]

Nabożeństwo Codzienne przy Odwiedzaniu Naświętszego Sakramentu (134–140)

[Wprowadzenie, zachęta do adoracji z Aniołami… (134)]

Akt Wiary y Adoracji (134–135)

Akt nadziei (135–136) [dóbr duchowych i przyszłych]

Akt Miłości (136)

Akt Skruchy (136–137) [i prośby o pomoc w poprawie życia]

Akt Dziękczynienia (137–138) [za obecność w IHS, we wspólnocie z Aniołami … Maryją]

Akt Ofiarowania się siebie (138)

Modlitwa (138–142)

[Modlitwa niezwiązana z IHS, polecająca całą ludzkość, … i własne sprawy (138–

140)]

Komunia Duchowna (140) [bez pragnienia IHS — tylko ogólnie Boga]

Akty Cnot cale potrzebnych do zbawienia (140–142)

Akt Wiary (140–141) [bardziej rozbudowany]

Akt Nadziei (141) [bardziej rozbudowany]

Akt Miłości (141–142) [bardziej rozbudowany]

Akt Skruchy (142)

[bardziej rozbudowany + informacja o odpustach za odmówienie aktów cnót

teologalnych]

KORONKA NAYSWIĘTSZEY MARYI PANNY SZKAPLERZNEY
Zawierająca w sobie Siedmiorakie wylania Nayświętszey Krwie
JEZUSOWEY y tyleż Radości MARYI Panny (143–163)

Prośby w modlitwie maryjnej

Każda boleść

Jezusa

—

Ojcze nasz…

+

hymn

i

modlitwa.

Każda

radość

NMP

—

10

Zdrowaś…

+

hymn i modlitwa

w nawiązaniu do

boleści Jezusa.

Prośba

o

oczyszczenie

z grzechu.

Prośba

o

dar

cnoty.

Prośba o dar

Ducha Świętego.

Wylanie Krwi

przy

obnażeniu

(145)

Zwiastowanie

(145–146)

Pycha

Pokora

Bojaźń Pańska

Pot

w

Ogrójcu (146)

Nawiedzenie

(146–147)

—

prośba

o

nawiedzenie

Polski

strapionej

(147)

Łakomstwo

Litość

Pobożność

Biczowanie

(147–148)

Boże Narodzenie

(148)

Nieczystość

Czystość

Wstrzemięźliwość

Cierniem

ukoronowanie

(148–149)

„gdy

trzey

Krolowie

dary

ofiarowali” (149,

całość 149–150)

Zazdrość

Łaskawość

Umiejętność

Obnażenie z

szat (150)

Znalezienie Syna

„w

Kościele”

(150–151)

Obżarstwo

Wstrzemięźliwość Prawdy

Przybicie do

Krzyża (151–

152)

Zmartwychwstanie

(152)

Gniew

Cierpliwość

Stateczności

Przebicie

Boku

(152–

153)

Wniebowstąpienie

(153–154)

Lenistwo

Nabożeństwo

Mądrość

[Skład Apostolski — 154; Wieczny odpoczynek… — 154–155; Salve Regina (po

polsku) — 155]

[2 pieśni maryjne, szkaplerzne (160–162)]

Polecenie tey Koronki Panu BOGU y Nayświętszey PANNIE (155–156)

Modlitwa. O wytrwanie w służbie Bożey y Nayświętszey Panny (156–157)

Przy przywołaniu orędownictwa Świętych nie wymieniono Reformatorów Karmelu,

ale za to św. Magdalenę de Pazzi (por. 157).

Litania do Nayświętszey MARYI Panny (157–160)

Pieśń o Swiętym Oycu ELIASZU (162–163)

OFFICIUM ALBO GODZINNKI PANNY MARYI (164–258)

[Na Okres Zwykły (od 3 lutego) i Wielki Post z wyjątkiem Zwiastowania
Pańskiego (164–235)

Czasu Wielkanocnego (235–240)

Podanie zmian w sposobie odmawiania.

W Adwent [i w Zwiastowanie Pańskie] (240–247)

Podanie zmian w sposobie odmawiania.

[Okres Bożego Narodzenia do 2 lutego — M. B. Gromnicznej (247–250)]

Podanie zmian w sposobie odmawiania.

Modlitwy. Które mawiaią ná każdy dzień po Godzinkach (250–258)

Uwagi o Mszy Swiętey (258–270)

[1. Dogmatyczne określenie Mszy św., wysłuchanie jej jest Bogu najmilszą

czynnością  … — 258; 2. Wielka potrzeba łask związanych z Mszą św. mających

swe źródło w † — 258–259; 3. „[…] ieżeli grzechy nasze wołaią o pomstę, Krew

Jezusa woła o miłosierdzie” — 259; zachęta do codziennego i godnogo słuchania

Mszy św., wstępowanie do kościoła tak, jak na Kalwarię — 259]

Akty na słuchanie Mszy Swiętey (259–260)

Sposob przyzwoity słuchania Mszy Swiętey ten iest: (260–262)

[Podanie przedmiotów rozważań na poszczególne części Mszy św. (od przystąpienia

do ołtarza do Pater noster) i treści modlitw (prośba, dziękczynienie od Pater noster

oraz przebłagania za grzechy do przystąpienia do ołtarza).]

WYKŁAD KROTKI Taiemnic Mszy Swiętey (262–267)

[Przedstawienie symboliki ubioru kapłańskiego (262–263); Sposób słuchania Mszy

św. z rozważaniem Męki Jezusowej (sposób najlepszy wg autora), przedmiot

rozważań nie jest ściśle powiązany z liturgią (np. łamanie Chleba to Śmierć

Chrystusa), nie ma mowy o Zmartwychwstaniu ani o Wniebowstąpieniu, ale jest o

Zesłaniu Ducha Świętego i działalności Kościoła od Apostołów (263–267)].

Ofiarowanie Bogu Mszy Swiętey słuchaney (267)

[Wspomnienie Zmartwychwstania w Ofiarowaniu… (267)]

Mszy S. Nabożne słuchaney skutki (267–270)

[Zestawienie cytatów mówiących o łaskach z różnych autorów również św.

Augustyna, Hieronima, Grzegorza [Wielkiego?] i in.]

ODPUSTY y ŁASKI których dostempuią BRACIA y SIOSTRY
Bractwa Nayś. P. MARYI Szkaplerza Swiętego (270–289)

[Wizja szkaplerzna św. Szymona… — 270–271. Omówienie pojęć odpustu zupełnego

i cząstkowego („nie Zupełny” — odpuszcza określony czas kary…), zachęta do

zabiegania o odpust nawet w stanie grzechu śmiertelnego, bo po spowiedzi…; odpusty

można ofiarowywać za zmarłych — 271–273; wykaz odpustów (w tym przywilej

sobotni — 281–282) — 273–285 ].

Inne łaski własne Bractwa Szkaplirza Swiętego (285–287)

Powinności Braci y Siostr Szkaplerza S. (287–288)

Modlitwa Do Nayświętszey Panny (288–289)

ODPUSTY ROZNE Wszystkim wiernym Chrystusowym nadane
(289–297)

[Wyliczenie różnych odpustów a w ty m nadanych kościołowi w Berdyczowie (7x

299–292; 3x 293–295 w tym wymienione są bractwa przy kościele w Berdyczowie:

Świętej Trójcy, Dobrej Śmierci, Niepokalanego Poczęcie NMP— powtórzone strony

290-299); wspomnienie o uroczystych nieszporach w dniach św. Teresy i św. Jana od

Krzyża — 293]

KROTKIE OPISANIE Swiętey Karmelu Gory z niektoremi
wiadomościami (298–369)

[Autor mówiąc o zakonnikach OCD żyjących współcześnie mu na Karmelu wyraża się

„nasi”]

§ I. w Którym Kraiu iest Swięta Karmelu Gora (298–302)

[Opis geograficzny z przedstawieniem przyrody (wyidealizowany) — 298–300; Joz

11, 6 — 300; historia panowania nad Karmelem — 300–302; Arabowie — złodzieje i

mordercy — 302].

§. II. O mieyscach gorże Karmelowey bliskich (303–309)

[Historia i dzień dzisiejszy (k. XVIII w.): „Porfirya” czyli Kajfa— 303–305; Maiz

Elias — 305; Ptolomeida — 305–306; Diocœsarœa — 306–307; Nazaret — 306;

307–308; Cœsarœa Philippi — 306; 308; Dolina Męczenników (Karmelitańskich) i

Źródło Eliasza i Cœsarea Palestinœ — 308–309. Wszędzie podkreślana obecność

karmelitów (kościoły).]

§. III. O Pustelniczych mieyscach, w których dawniejsi Gory Karmelu mieszkali
pustelnicy. (310–314)

[Odwołanie się do książki: X. Joannes Baptysta à S. Alexio, Compendium etc. de statu

S. Montis Carmeli wyd. po 1767— 310; nawiązanie do 4 Reg 6 = 2 Krl 6 i św.

Hieronima — 311–312. Ogólnie przedstawienie relacji, iż w okolicy góry Karmel jest

wiele wydrążonych jaskiń, które służyły zakonnikom za pustelnie. Są w nich nawet

sprzęty z kamienia.]

§. IV. O Jaskini S. Oyca Eliasza. (314–316)

[Miejsce pobytu św. Eliasza — czczone także przez Schizmatyków, Żydów i Turków;

kościółek NMP wystawiony przez uczniów św. Eliasza.]

§. V. o Klasztorach Karmelitańskich w początkach Kościoła Swiętego. (316–320)

[Wiele klasztorów w Palestynie i w Egipcie, ale ze względu na prześladowania

zakonnicy woleli towarzystwo zwierząt na Karmelu niż ludzi… — 316–317; dwie

zakonnice–pustelnice karmelitańskie wskazują miejsce Grobu Zbawiciela św. Helenie

 klasztor karmelitański w Jerozolimie — 318, w Nazarecie — 319; góra Tabor i

miejsce 40–dniowego Postu Jezusa — 319–320.]

§. VI. o Karmelu gorże teraznieyszych czasów. (320–327)

[O. Prosper à Spiritus S. OCD: misjonarz w Persji i powrót z Rzymu w celu osiedlenia

się na Karmelu sen na Malcie (św. Eliasz ukazuje trzy jaskinie — 321–322) 

odzyskanie Góry w r. 1631 (akt księcia arabskiego w tł. łac. — 322–323), odbudowa

kaplicy NMP, ale pod wpływem derwisza zakonników wyrzucono a kaplicę

zamieniono na meczet (323–324). W Rzymie o. Prosper słyszy „jakby” Zbawiciela

wyrzucającego opuszczenie Matki (325)  nowe pozwolenia kościelne i list od

Cesarza Tureckiego (wyrobiony przez posła francuskiego — 325), wtawiennictwo

króla francuskiego  dalsza ochrona turecka (326–327); cudowne znalezienie

sakiewki z pieniędzmi w ostatnim worku zboża (327)].

§. VII. O Cudowney nà Karmelu mieszkaiących obronie (327–330)

[Opisy ratunku od napadów zbójeckich (327–329) i opis śmierci o. Prospera (329–

330)].

§. VIII. O Spustoszeniu Klasztora y Kaplicy [1761] (330–334)

[Napad na klasztor  zagrożony (pretekst) meczet poniżej  nakaz wybudowania

nowej siedziby przy jaskini św. Eliasza (tego nie mogli wcześniej uzyskać zakonnicy).

Podczas sprzątania wizja: w łóżka św. Eliasza ma być zbudowany ołtarz (332–333).]

§. IX. O dawnych bliskich Karmelu Gory znależionych Klasztorach. (334–336)

[Również wspomnienie o cudowności wzgórza św. Eliasza, śmierci męczeńskiej z rąk

saracenów chrześcijan Zachodu i ocaleniu „Greków” — 336.]

§. X. O nowym teraznieyszym Kościele. (337–341)

[Po uzgodnieniu na miejscu o. Jan Chrzcie od św. Aleksego przedstawił memoriał

królowi francuskiemu Ludwikowi XV wzywający do wzięcia pod opiekę Karmelu

(337 a tekst łaciński — 337–339)  nowe przywileje (340–341)  powrót na Karmel

i położenie kamienia węgielnego pod nowy kościół 15.11.1767. (tekst łaciński — 340–

341).]

§. XI. O Stacyach ná Gorze Karmelu, które z Nabożeństwem Ludzie zwykli
obchodzić. (341–)

[Przygoda morska św. Ludwika IX w 1254 r.  OCarm. w Paryżu — 342–343; 7

miejsc (343): 1) Sacrificium S. Eliœ — 343–345; 2) „Druga Stacya iest Matki Boskiey,

razem y Jaskinia S. Oyca” — 345–348; 3) mniejsza jaskinia św. Eliasza — jaskinie

MB, gdyż była tam powracając z Egiptu i po Zesłaniu Ducha Świętego (powołanie się

na Fragmenta antiquitatis Ord. Carmelit. — 350), wcześniej miała być to synagoga

synów prorockich a potem kościółek (350–351), o. Prosper w 1631 urządził kościół

NMP, ale islamscy duchowni przerobili go na meczet (351–352) — 348–352.]

§. XII. O Czterech innych Stacyach. (352–357)

[Stacji c.d.: 4) Źródło św. Eliasza z opisem męczeństwa 40 zakonników w roku 1238,

zatrucie wody przez saracenów i cudowne wypłynięcie zdrowej wody… — 353–355;

5) Trzecia Jaskinia św. Eliasza, MB, bo w niej odpoczywała z Synem, gdy odwiedzała

(przychodząc z Nazaretu) pustelników na Karmelu nazywając ich Braćmi Naszymi i

Synami Eliasza (357) a wcześniej pustelnicy odwiedzali Nazaret — 355–357; 6) Vallis

Sanctorum Mártyrum (Dolina Świętych Męczenników) — 357; 7) Jaskinia Synów

Prorockich — 357.]

§. XIII. O pobożności Ludzi Europejskich osobliwie Królestwa Francuskiego, ku
Matcę Boskiey ná Gorże Karmelu (357–362)

[Nawiązanie do morskiej przygody św. Ludwika IX — 357–358; wyczaj oddawania

czci podczas przepłynięcia w pobliżu góry Karmel (rozwinięcie chorągwi okrętowej,

odmówienie Salve Regina, salwa armatnia, wezwanie: „Regina decor Carmeli,

Advocata Nostra, ora pro nobil navigantibus. Krolowo Ozdobo Karmelu Obronicielko

nasza, modl sie zá nami płynącemi” — 359, nawiedzenie klasztoru połączone z

praktykami sakramentalnymi — 358–359). Ustanowienie dnia 16 lutego 1607 roku

przez pap. Pawła V ma prośbę króla Francji Henryka IV „Orderu Rycerskiego

Kawalerow N. P. Maryi z Gory Karmelu” — 359–360. Opis niemęczącej wspinaczki–

pielgrzymki na Karmel — 360–361. Opis widoku (krajobrazu) roztaczającego się z

Karmelu — 361–362.]

§. XIV. O Nabożeństwie wschodniego Kraiu Ludzi ku S. Oycu Eliaszowi (363–
369)

[Zwyczaj

pielgrzymek

katolików

obrządków

wschodnich,

„Greków”

(prawosławnych?) i maronitów na Karmel w celu oddania czci św. Eliaszowi (kościół

NMP i jaskinia św. Eliasza). Liturgia IHS tam przez nich sprawowana — 363–364.

Zwyczaj oddawania dzieci opiece św. Eliaszowi — 364. Zwyczaj wycinania na głowie

krzyża z włosów na Karmelu (opis) — 364–365. Cudowne uratowanie statku z

katolikami podczas wiosennej burzy w roku 1740  pielgrzymka — 365–366.

Nawrócenie

angielskiego

kupca

(kalwina)

na

katolicyzm

(przypadkowy,

spowodowany deszczem nocleg w klasztorze  widzenie św. Eliasza  niepokój

wewnętrzny  powrót na Karmel  kilkudniowa rozmowa z przełożonym 

przyjęcie katolicyzmu — oficjalnie w Jerozolimie — 366–369]

REGESTR. (strony nienumerowane: 370–373)

[Spis treści: bez ukazania struktury dzieła i uwzględniający tylko niektóre śródtytuły]

Mój [PMS] spis treści z uwzględnieniem struktury

R

OZDZIAŁ

I.

O

POCZĄTKU

Z

AKONU

K

ARMELITAŃSKIEGO

.

(1–7)..................................................................... 1

Rozdział II. Zakon Karmelitański od S. Oyca Eliasza zaczęty, trwający do czasów Swiętych Aposołow,
nieprzerwanie w dalsze trwa czasy. (7–13) ............................................................................................... 2

Rozdział III. Stolica S. Apostolska, przyznaie Karmelitańskiemu Zakonowi dziedziczne y nieprzerwane do
tych czas od pustelników. Oyca Eliaßa pochodzenie. (13–17) ................................................................... 2

Rozdział IV. Dla czego Zakon Karmelitański, nazywa się Zakonem Nayświętßey MARYI Panny z gory
Karmelu. (17–29) .................................................................................................................................... 2

Rozdział V. O białym Zakonu Karmelitańskiego Płaßczu (29–32) ............................................................. 3

CZĘŚĆ

DRUGA

O

TRZECIM

KARMELITAŃSKIM

ZAKONIE

Y

O

PRZYIMUIĄCYCH TEN

T

RZECI

Z

AKON

N

AYŚWIĘTSZEY

MARYI

P

ANNY Z GORY

K

ARMELU

(33–77) ................................................................................................... 3

§ I. Co iest Zakon Trzeci Karmelitański? (33–40)................................................................................................. 3

§ II. O wielorakim stanie y rożności Tercyarskich Osob Zakonu Nayświęstszey Panny MARYI z gory Karmelu.
(40–43) ............................................................................................................................................................... 3

§ III. O Łaskach y Przywilejach od Stolicy S. A.postolskiej Osobom Tezeciego Zakonu Karmelitańskiego
nadanych. (43–49)............................................................................................................................................... 4

§ IV. Iakie Osoby przyięte bydź mogą do trzeciego Karmelitańskiego Zakonu (49–50).......................................... 4

§ V. O powinnościach ktore maią bydź zachowane od przyimuiących trzeci Zakon Karmelitański (50–55) ............ 5

§ VI.

55–56 (§ VI. powtórzony na stronie 56)

O Świątobliwych Trzeciego Karmelitańskiego Zakonu Osobach. (56–66)............. 5

REGUŁA BRACI Y SIOSTR Trzeciego Zakonu Nayświętszey Panny MARYI z gory Karmelu. (67–77)....... 7

Rozdział I. O Posłuszeństwie Kościołowi Swiętemu y Przełożonym. (67–68)........................................................ 7

Rozdział II. O Nabożeństwie do Nayśw: MARYI Panny (68–69).......................................................................... 7

Roz

69–70

dział III. O wzgardzie Swiata. (70–71) ................................................................................................... 8

Rozdział IV. O Miłości bliźniego. (71–72) ........................................................................................................... 8

Rozdział V. O Modlitwie y Nabożeństwie. (72–73) .............................................................................................. 9

Roz

73–74

dział VI. O powsciągliwości Języka (74–75) ........................................................................................ 10

Rozdział VII. O Chorych, y Umarłych. (75–76 + zakończenie Reguły: 77).......................................................... 10

WIADOMOSC

A

BY SPRAWY ŻYCIA BYŁY

BOGU

PRZYJEMNE

.

(77–97)....................................................... 11

§ I. O Zaczęciu spraw dziennych. (77–81) .............................................................................................. 11

§ II. O Rachunku Sumienia. (81–85)....................................................................................................... 11

Sposob czynienia Rachunku sumienia (83–85) ................................................................................................... 12

§ III. O Rozporządzeniu Jntencyi ná cały tydzień. (85–).......................................................................... 12

§ IV Reguły generalne ná wßystkie sprawy, aby były dobre, BOGU chwałę, y zasługę przed Bogiem
czyniącemu przynoßące.(90–97)............................................................................................................. 14

N A B O Z N S T W O

(97–142) ................................................................................................................. 14

Do Nayświętßego SAKRAMENTU (97–138)........................................................................................... 14

Inencya (98–102)............................................................................................................................................... 14

Wezwanie Ducha Przenayświęszego dla przypomnienia grzechów (100–101) ................................................ 14

Akt Skruchy (102–105) ..................................................................................................................................... 15

Akt powtorny po Spowiedzi (105)...................................................................................................................... 15

Modlitwy przed przyjęciem N. Sakramentu (106–117) ....................................................................................... 15

Modlitwa I (106–109)................................................................................................................................... 15

Modlitwa II (109–111) ................................................................................................................................. 15

Modlitwa III (111–113) ................................................................................................................................ 15

Intencya ná przyięcie N. Sakramentu (113–115) ............................................................................................ 15

Akty ktore się powinny mowić przed przyięciem Nayświętszego Sakramentu (115–117)................................ 15

Akt wiary (115–116) ............................................................................................................................... 15

Akt nadziei (116)..................................................................................................................................... 15

Akt miłości (116–117)............................................................................................................................. 15

Nabożeństwo po Kommuniy (117–126) ............................................................................................................. 16

Modlitwa I (117–121)................................................................................................................................... 16

Modlitwa II (121–123) ................................................................................................................................. 16

Modlitwa III (123–125) ................................................................................................................................ 16

Modlitwa do Nayświętßey MARYI Panny (125–126).................................................................................... 16

O dalszym Nabożeństwie, ku Nayświętßemu Sakramentowi (126–138)............................................................... 16

O Duchowey Kommuniy (130–133).............................................................................................................. 16

Nabożeństwo Codzienne przy Odwiedzaniu Naświętszego Sakramentu (134–140) ......................................... 16

Akt Wiary y Adoracji (134–135).............................................................................................................. 16

Akt nadziei (135–136) [dóbr duchowych i przyszłych] .............................................................................. 17

Akt Miłości (136) .................................................................................................................................... 17

Akt Skruchy (136–137) [i prośby o pomoc w poprawie życia] .................................................................. 17

Akt Dziękczynienia (137–138) [za obecność w IHS, we wspólnocie z Aniołami … Maryją] ....................... 17

Akt Ofiarowania się siebie (138) .............................................................................................................. 17

Modlitwa (138–142) .............................................................................................................................. 17

Komunia Duchowna (140) [bez pragnienia IHS — tylko ogólnie Boga] .............................................................. 17

Akty Cnot cale potrzebnych do zbawienia (140–142).......................................................................................... 17

Akt Wiary (140–141) [bardziej rozbudowany]............................................................................................... 17

Akt Nadziei (141) [bardziej rozbudowany] .................................................................................................... 17

Akt Miłości (141–142) [bardziej rozbudowany]............................................................................................. 17

Akt Skruchy (142) ........................................................................................................................................ 17

KORONKA

NAYSWIĘTSZEY

MARYI

PANNY

SZKAPLERZNEY

Z

AWIERAJĄCA W SOBIE

S

IEDMIORAKIE

WYLANIA

N

AYŚWIĘTSZEY

K

RWIE

JEZUSOWEY

Y TYLEŻ

R

ADOŚCI

MARYI

P

ANNY

(143–163) ................... 17

[2 pieśni maryjne, szkaplerzne (160–162)] ............................................................................................. 18

Polecenie tey Koronki Panu BOGU y Nayświętszey PANNIE (155–156)................................................. 18

Modlitwa. O wytrwanie w służbie Bożey y Nayświętszey Panny (156–157).............................................. 18

Litania do Nayświętszey MARYI Panny (157–160) ................................................................................. 19

Pieśń o Swiętym Oycu ELIASZU (162–163) ........................................................................................... 19

OFFICIUM

ALBO

GODZINNKI

PANNY

MARYI

(164–258) ................................................................... 19

[Na Okres Zwykły (od 3 lutego) i Wielki Post z wyjątkiem Zwiastowania Pańskiego (164–235)............... 19

Czasu Wielkanocnego (235–240) ........................................................................................................... 19

W Adwent [i w Zwiastowanie Pańskie] (240–247) .................................................................................. 19

[Okres Bożego Narodzenia do 2 lutego — M. B. Gromnicznej (247–250)] .............................................. 19

Modlitwy. Które mawiaią ná każdy dzień po Godzinkach (250–258) ....................................................... 19

U

WAGI O

M

SZY

S

WIĘTEY

(258–270) ........................................................................................................... 19

Akty na słuchanie Mszy Swiętey (259–260)............................................................................................. 19

Sposob przyzwoity słuchania Mszy Swiętey ten iest: (260–262)............................................................... 19

WYKŁAD KROTKI Taiemnic Mszy Swiętey (262–267) ........................................................................... 19

Ofiarowanie Bogu Mszy Swiętey słuchaney (267) ................................................................................... 20

Mszy S. Nabożne słuchaney skutki (267–270) ......................................................................................... 20

ODPUSTY

Y

ŁASKI

KTÓRYCH DOSTEMPUIĄ

BRACIA

Y

SIOSTRY

B

RACTWA

N

AYŚ

.

P.

MARYI

S

ZKAPLERZA

S

WIĘTEGO

(270–289).................................................................................................................................. 20

Inne łaski własne Bractwa Szkaplirza Swiętego (285–287) ..................................................................... 20

Powinności Braci y Siostr Szkaplerza S. (287–288) ................................................................................ 20

Modlitwa Do Nayświętszey Panny (288–289) ......................................................................................... 20

ODPUSTY

ROZNE

W

SZYSTKIM WIERNYM

C

HRYSTUSOWYM NADANE

(289–297) ....................................... 20

KROTKIE

OPISANIE

S

WIĘTEY

K

ARMELU

G

ORY Z NIEKTOREMI WIADOMOŚCIAMI

(298–369)...................... 20

§ I. w Którym Kraiu iest Swięta Karmelu Gora (298–302)...................................................................... 20

§. II. O mieyscach gorże Karmelowey bliskich (303–309) ....................................................................... 21

§. III. O Pustelniczych mieyscach, w których dawniejsi Gory Karmelu mieszkali pustelnicy. (310–314)... 21

§. IV. O Jaskini S. Oyca Eliasza. (314–316) ........................................................................................... 21

§. V. o Klasztorach Karmelitańskich w początkach Kościoła Swiętego. (316–320) .................................. 21

§. VI. o Karmelu gorże teraznieyszych czasów. (320–327) ...................................................................... 21

§. VII. O Cudowney nà Karmelu mieszkaiących obronie (327–330) ........................................................ 22

§. VIII. O Spustoszeniu Klasztora y Kaplicy [1761] (330–334) ............................................................... 22

§. IX. O dawnych bliskich Karmelu Gory znależionych Klasztorach. (334–336) ...................................... 22

§. X. O nowym teraznieyszym Kościele. (337–341) ................................................................................. 22

§. XI. O Stacyach ná Gorze Karmelu, które z Nabożeństwem Ludzie zwykli obchodzić. (341–) ................ 22

§. XII. O Czterech innych Stacyach. (352–357)....................................................................................... 23

§. XIII. O pobożności Ludzi Europejskich osobliwie Królestwa Francuskiego, ku Matcę Boskiey ná Gorże
Karmelu (357–362)................................................................................................................................ 23

§. XIV. O Nabożeństwie wschodniego Kraiu Ludzi ku S. Oycu Eliaszowi (363–369)................................ 23

REGESTR.

(

STRONY NIENUMEROWANE

:

370–373) ...................................................................................... 24