INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA
ZAKŁAD HYDROLOGII I GEOLOGII STOSOWANEJ
Laboratorium z termodynamiki technicznej
ĆWICZENIE NR 2
BADANIE WYMIENNIKA CIEPŁA
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest badanie i określenie parametrów wymiennika ciepła rura w rurze.
1.
Zakres wymaganych wiadomości
•
Rodzaje wymienników ciepła i rozkłady temperatur,
•
Ś
rednia różnica temperatur,
•
Przejmowanie, przewodzenie i przenikanie ciepła.
2.
Część teoretyczna
Wymienniki ciepła są to urządzenia służące do przenoszenia ciepła od jednego czynnika
termodynamicznego do drugiego. Biorąc pod uwagę sposób działania aparatów do wymiany ciepła
można je podzielić na następujące grupy:
Rekuperatory albo wymienniki ciepła przeponowe
Czynniki oddający i odbierający ciepło płyną w sposób ciągły po obu stronach ściany. Ciepło
przechodzi od czynnika o temperaturze wyższej do czynnika o temperaturze niższej. Najczęściej
odbywa się to w sposób ustalony – temperatury są wtedy ustalone i nie zmienne w czasie.
Regeneratory
W aparatach tego typu nie ma przepony oddzielającej oba czynniki. Ich przepływ odbywa się na
zmianę. Raz gaz grzejący oddaje swoje ciepło masie wypełnienia magazynując w nim ciepło. Inaczej,
gdy gaz jest ogrzewany i odbiera ciepło nagromadzone w poprzednim okresie. Ruch ciepła odbywa się
tutaj w sposób nieustalony – temperatura zmienia się w czasie.
Wymienniki ciepła bezprzeponowe mokre
W aparatach tego typu wymiana ciepła odbywa się pomiędzy jednym czynnikiem w fazie gazowej a
drugim w fazie ciekłej. Nie występuje tutaj przepona oddzielająca obie fazy. Kontakt obu faz jest
zapewniony w taki sposób że ciecz spływa po wypełnieniu (w skruberach), a gaz przepływa przez
wolne przestrzenie pomiędzy wypełnieniem. Wymiana ciepła pomiędzy cieczą a gazem odbywa się na
powierzchni warstewki cieczy spływającej po powierzchni wypełnienia. Ciepło jest wymieniane tutaj
przez wnikanie i przez równoczesną dyfuzję masy niosącej swoją entalpię ku powierzchni. Ruch
ciepła i masy może odbywać się także od cieczy do gazu, lub kierunki ruchu ciepła przez wnikanie i
ruchu masy mogą być odwrotne.
W procesie wymiany ciepła w wymiennikach biorą udział co najmniej dwa czynniki. Wymienniki
ciepła z dwoma czynnikami są najbardziej rozpowszechnionymi urządzeniami. Istnieje wiele
rozwiązań konstrukcyjnych wymienników ciepła. Jedną z najprostszych konstrukcji są wymienniki
typu „rura w rurze”. Tego typu wymienniki będą przedmiotem badań laboratoryjnych w ramach
ć
wiczenia. Dla istniejącego typu wymiennika można zadawać dwa różne schematy przepływu:
przepływ współprądowy czynników i przepływ przeciwprądowy, rys. 1. Wadą układu
współprądowego jest to, że nie zapewnia on tak wysokiej temperatury podgrzania czynnika zimnego
jak układ przeciwprądowy, zaś zaletą jest w miarę wyrównana temperatura ścianki między czynnikami
co eliminuje naprężenia termiczne i zwiększa trwałość. Zaletą układu przeciwprądowego, rys.1, jest
możliwość osiągania wyższych temperatur podgrzania, a wadą znaczne zróżnicowanie temperatury
ś
cianki co jest przyczyną naprężeń termicznych wpływających niekorzystnie na trwałość wymiennika.
Rys.1. Rozkłady temperatur i schematy przepływów w wymienniku współprądowym i
przeciwprądowym
W opisie wymiennika wykorzystuje się równania bilansu energii.
Bilans energii dla płynu ciepłego:
(
)
(
)
''
'
''
'
''
'
g
g
T
T
g
p
g
g
g
g
g
T
T
c
m
i
i
m
Q
g
g
−
=
−
=
&
&
&
Dla płynu zimnego:
(
)
(
)
'
''
'
''
''
'
z
z
T
T
pz
z
z
z
z
z
T
T
c
m
i
i
m
Q
z
z
−
=
−
=
&
&
&
gdzie:
z
g
Q
Q
&
& ,
- strumień ciepła płynu ciepłego i zimnego, [kW];
z
g
m
m
&
& ,
- strumień masy płynu ciepłego i zimnego, [kg/s];
'
'
,
z
g
i
i
- początkowa entalpia płynu ciepłego i zimnego, [kJ/kg];
''
''
,
z
g
i
i
- końcowa entalpia płynu ciepłego i zimnego, [kJ/kg];
pz
pg
c
c ,
- ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu dla płynu ciepłego i zimnego, [kJ/kgK]
'
'
,
z
g
T
T
- początkowa temperatura płynu ciepłego i zimnego, [K];
''
''
,
z
g
T
T
- końcowa temperatura płynu ciepłego i zimnego, [K];
Jeżeli straty ciepła do otoczenia zostaną pominięte:
Q
Q
Q
z
g
&
&
&
=
=
g
z
pg
g
pz
z
z
g
z
z
g
g
W
W
c
m
c
m
T
T
T
T
T
T
&
&
&
&
=
=
∆
∆
=
−
−
'
''
''
'
gdzie:
z
g
W
W
&
& ,
- pojemność cieplna płynu ciepłego i zimnego, [J/K];
p
c
m
W
⋅
=
&
&
;
Z powyższej zależności wynika, że zmiana temperatury każdego z płynów jest odwrotnie
proporcjonalna do jego pojemności cieplnej. Zatem płyn o większej pojemności cieplnej dozna
mniejszej zmiany temperatury i odwrotnie.
Podstawowym zadaniem teorii wymienników ciepła jest, obok samego przebiegu temperatur,
wyznaczenie średniego spadku temperatury
∆
T
ś
r
, potrzebnego do obliczania powierzchni
wymienników
F
T
k
Q
ś
r
⋅
∆
⋅
=
&
gdzie:
k – współczynnik przenikania ciepła, [W/m
2
K];
F – powierzchnia, [m
2
];
z
g
s
k
α
λ
α
1
1
1
+
+
=
g
α
- współczynnik przejmowania ciepła od płynu ciepłego, [W/m
2
K];
z
α
- współczynnik przejmowania ciepła od płynu zimnego, [W/m
2
K];
s - droga przewodzenia, [m];
λ
- współczynnik przewodzenia ciepła przepony, [W/mK];
Jeżeli założy się, że
const
f
k
z
g
=
=
)
,
(
,
λ
α
α
wtedy:
(
)
''
'
''
'
'
''
'
''
ln
ln
ln
ln
ln
ln
T
T
T
T
T
T
T
T
∆
∆
−
=
∆
−
∆
−
=
∆
−
∆
=
∆
∆
i średnia logarytmiczna różnica temperatury:
''
'
''
'
'
''
'
''
ln
ln
T
T
T
T
T
T
T
T
T
ś
r
∆
∆
∆
−
∆
=
∆
∆
∆
−
∆
=
∆
3.
Wykonanie ćwiczenia
•
Zapoznać się z budową i działaniem stanowiska pomiarowego,
•
Dokonać pomiaru natężenia przepływu i temperatury czynnika grzewczego i ogrzewanego,
•
Pomiary powtórzyć dla kilku wartości natężenia przepływu czynnika ogrzewanego.
Schemat stanowiska doświadczalnego przedstawiono na rys. 2, przekrój na rys.3.
Rys.2. Schemat stanowiska doświadczalnego
Rys.3. Przekrój A-A stanowiska doświadczalnego
Wymiary podane na rysunkach to:
D = 42 mm;
D1 = 38 mm;
d = 28 mm;
d1 = 25,6 mm;
L1 = 1995 mm;
L = 2105 mm.
Tabela 1 Wyniki pomiarów
Lp
g
V&
[m
3
/s]
Poprawka
dla
g
V&
g
m
&
[kg/s]
'
g
T
[
°
C]
''
g
T
[
°
C]
z
V&
[m
3
/s]
Poprawka
dla
z
V&
z
m
&
[kg/s]
'
z
T
[
°
C]
''
z
T
[
°
C]
g
Q&
[kW]
z
Q&
[kW]
Q&
[kW]
k
[
]
deg
2
m
W
Literatura:
L.Kołodziejczyk, S. Mańkowski, M.Rubik, Pomiary w inżynierii sanitarnej,
M.Mieszkowski, Pomiary cieplne i energetyczne,
W.Pudlik, Termodynamik,
T.Hobler, Ruch ciepła i wymienniki.