Nathanael Kapner

http://www.realjewnews.com/?p=62

Światowe żydostwo zorganizowało cztery rewolucje

Pierwszą z nich była angielska rewolucja w 1649 roku
sfinansowana przez holenderskich Żydów, kiedy Cromwell
dokonał królobójstwa. Jak nakazali żydowscy finansiści, w roku
1656 Cromwell otworzył drzwi dla wypędzonych z Anglii Żydów.

Drugą była rewolucja francuska rozpoczęta w 1788 roku,
zorganizowana i sfinansowana przez światowe żydostwo, w której
również dokonano królobójstwa oraz zburzono ustanowiony
porządek chrześcijański. I znowu skorzystali na niej Żydzi, gdy
w

1789 roku zniesiono wszelkie nałożone na nich restrykcje

i nastąpiła ‘wielka emancypacja Żydów’.

Trzecią była rewolucja bolszewicka w Rosji, która jest tematem
tego artykułu. Była również sfinansowana przez żydowskich
bankierów pod przywództwem Jakuba Schiffa z żydowskiego
banku Kuhn, Loeb Co. Żydzi otrzymali wysokie stanowiska
w

sowieckim rządzie i po raz trzeci dokonali królobójstwa

na chrześcijańskim monarsze.

Dr Fahey w swojej pracy “Władcy Rosji” cytuje amerykańskiego
ewangelistę przebywającego w Petersburgu w latach 1907-1918:
“w październiku 1918 roku na 388 członków rewolucyjnego
rządu tylko 16 było rodowitymi Rosjanami. Reszta to Żydzi poza
wyjątkiem jednego Murzyna. Wielu z nich przybyło
z nowojorskiej dzielnicy Lower East Side.”

Czwartą była hiszpańska wojna domowa w 1936 roku
sfinansowana przez bolszewickie żydostwo, ale pomyślnie
odparta przez Franco i Niemcy.

Piąta rewolucja ma miejsce teraz i jest na międzynarodową skalę
z siedzibą w Ameryce. Jest to żydowski program stworzenia
NWO, w którym oligarchami są Żydzi tacy jak: Richard Perle,
Paul Wolfowitz, William Kristol, syjonistyczni neokonserwatywni
doradcy skorumpowanego przez Żydów prezydenta George’a
Busha. Organizatorem tej rewolucji jest Izraelskie lobby znane
jako AIPAC.

Ciemną nocą 16 lipca 1918 roku cara Mikołaja II wraz z jego
chrześcijańską rodziną zastrzelili i zabagnetowali z zimną krwią
następujący Czekiści żydowscy:

1. Jakow Jurowski
2. Sergei Medvedev
3. Lew Nikulin
4. Piotr Jermakow
5. Fiodor Waganow
6. Jakub Swierdłow (Jankiel Solomon), pierwszy prezydent

Związku Radzieckiego. Wydał rozkaz wymordowania
carskiej rodziny. Swoją anty-chrześcijańską karierę
rozpoczął dołączeniem do Rosyjskiej Socjal-
Demokratycznej Partii Pracy w 1902 roku.

Był to początek hurtowej rzezi dokonanej na ponad 8 milionach
rosyjskich prawosławnych chrześcijan w latach 1918 – 1943.

Główni żydowscy mordercy chrześcijan:

a) Leon Bronstein (Trocki) – szef radzieckiej Armii Czerwonej

b) Grigory Apfelbaum (Zinowiew) – szef Tajnej Policji,
skonfiskował należące do Kościoła nieruchomości, zamordował
dziesiątki tysięcy prawosławnych chrześcijan

c) Maksim Wallach (Litwinow) – radziecki minister spraw
zagranicznych

d) Solomon Lozowski – wiceminister spraw zagranicznych

e) Juri Andropow – żydowski szef radzieckiego KGB

Znany dziennikarz żydowski przyznaje, że w 1934 roku, 38%
czołowych urzędników zbrodniczego stalinowskiego reżimu
stanowili Żydzi:

1. Łazar Mojsejewicz Kaganowicz: na jego rozkaz wymordowano
miliony prawosławnych chrześcijan. Rozkazał zniszczenie setek
chrześcijańskich kościołów łącznie z moskiewską katedrą
Chrystusa Zbawiciela. W 1991 roku, po spędzeniu życia w iście
książęcych warunkach popełnił samobójstwo z obawy przed
“otwartym społeczeństwem” czyli glasnost, która mogłaby
ujawnić jego zbrodnicze czyny.

2. Ilja Erenburg: minister stalinowskiej sowieckiej propagandy.
Napisał: “Niemcy nie są istotami ludzkimi. Nic nie daje nam
większej radości niż zwłoki Niemców.”

3. Jewgeni Khaldej: fotograf Armii Czerwonej. Urodzony
w

żydowskiej rodzinie na Ukrainie. Wyreżyserował powieszenie

flagi z sierpem i młotem na berlińskim Reichstagu w 1945 roku,
symbolu rzezi milionów chłopów i chrześcijan, określając go jako
“narodowy rosyjski symbol sprawiedliwości, zwycięstwa
i zemsty.”

4. Bela Kun (Cohen): dyktator na Węgrzech w roku 1919, później
główny terrorysta Stalina na Krymie. Jego następcą był Matyjas

Rakosi, żydowski komunistyczny masowy morderca węgierskich
chrześcijan.

5. Mosze Pijade: szef Jugosłowiańskiej Komunistycznej Armii
Ludowej, główny morderca setek tysięcy jugosłowiańskich
chrześcijan.

Współczesna Rosja

Rosyjski prezydent Wladimir Putin, w przeciwieństwie do opinii
Dawida Duke’a że promuje społeczeństwo białych, raczej
promuje odbudowę historycznej religii i kultury Rosji –
rosyjskiego chrześcijaństwa prawosławnego.

W niedawnym oświadczeniu złożonym przed rosyjskimi
chrześcijanami prawosławnymi w Ameryce powiedział: “Teraz
macie wierzącego jako szefa rządu Rosji.”

Putin dobrze zareagował odmawiając prośbie żydowskich
naukowców rosyjskich by ze szkół państwowych wyeliminował
naukę prawosławia. Międzynarodowy Ruch Gejowski również
musiał się wycofać kiedy Putin zakazał organizowania Parad
Gejowskich od czasu kiedy doszedł do władzy w 2000 roku.

5 listopada 2007 roku w Moskwie obchodzono Rosyjski Dzień
Jedności, na którym słychać było hasła anty-żydowskie takie jak
“śmierć Żydom”. Obecnie światowe żydostwo krytykuje Putina
za

zezwolenie tego święta jak również za nie odżegnanie się

od niego.

Zegar tyka zanim nastąpi ogromny bunt przeciwko Żydom
w

Ameryce i poza jej granicami. Historia nauczyła nas, że

kiedykolwiek Żydzi uzurpują sobie prawo siły, występuje w końcu
reakcja ze strony goszczących ich narodów. By temu zapobiec
muszą oni przedłożyć interesy goszczącego ich narodu przed ich
własny syjonistyczny program.

Jako uliczny ewangelista proponuję inne rozwiązanie, które
nazywam “ostatecznym rozwiązaniem chrześcijańskim”. Żydzi

muszą odrzucić swój rasistowski judaizm, “reakcyjną” religię
i przejść na chrześcijaństwo.

Niektórzy mówią, że wielu Żydów nie bierze udziału w programie
syjonistycznym, lecz są zwykłymi obywatelami żydowskimi.
Ale

według mnie jest to “wina zbiorowa”, której podlegają

wszyscy ci, którzy nie odrzucają programu żydowskiego.
Ja,

podobnie jak wielu innych, wyrzekłem się judaizmu i stałem

się prawosławnym chrześcijaninem. Jeśli ja, były Żyd mogłem
pokochać Jezusa Chrystusa, dlaczego oni nie mogą?

Żydzi zamordowali rodzinę cara Rosji

Nathanael Kapner

Zamordowanie rodziny cara Rosji obok ukrzyżowania Chrystusa
było najbardziej cynicznym czynem w historii ludzkości.

Członkowie rodziny cara Rosji Mikołaja II byli pobożnymi
chrześcijanami prawosławnymi. Byli przykładem wszystkiego,
co

jest cenne w rodzinie, szczególnie bogobojności i miłości

względem bliźniego.

Anty-chrześcijańscy Żydzi zamordowali tę miłość! Od tamtej pory
świat był świadkiem i odczuł efekty upadku rodziny – podstawy
etycznego

chrześcijańskiego

społeczeństwa.

Ale

anty-

chrześcijańscy Żydzi tacy jak Jakub Schiff, szef Kuhn & Leob
Bank, którzy sfinansowali rewolucję bolszewicką, dokonali
zemsty na cywilizacji chrześcijańskiej.

To ten Żyd, Jakub Schiff, sprowadził Leona Trockiego
(Lew

Bronstein) do Nowego Jorku w lutym 1916 roku. Trocki

rekrutował rosyjskich Żydów ze społeczności żydowskich
imigrantów w dzielnicy Manhattanu Lower East Side i szkolił ich
na rewolucjonistów.

12 marca 1917 roku Trocki wraz z 300 dobrze wyszkolonymi
komunistami żydowskimi z Manhattanu weszli na pokład
norweskiego parowca “Kristianfjord” by dotrzeć do Petersburga
w Rosji. Ich celem było ustanowienie marksistowskiego rządu

pod przywództwem Lenina, Trockiego i Stalina. Przed
odpłynięciem grupy Jakub Schiff wręczył im 20 milionów USD
w złocie.

Ucieczka rodziny carskiej i prześladowania jej przez
żydowskich komunistów

Przy wsparciu social-demokratycznej partii i wielu zarządzanych
przez Żydów rad, Lenin razem z przybyłym z Nowego Jorku
Trockim, przejęli stery rządu Kerenskiego.

W sierpniu 1917 roku rodzina cara uciekła do Tobolska
na

Syberię. Do kwietnia 1918 mieszkali w Domu Gubernatora.

Mieli nadzieję uciec do Anglii gdzie król Jerzy V, kuzyn
Romanowów, mógłby gwarantować im pobyt. Ale ten odmówił
z powodu nacisku żydowskich grup.

22.04.1918 Żyd Jakub Swierdłow, pierwszy prezydent Związku
Radzieckiego wysłał swojego sekretarza, Żyda Jankiela
Jakowlewa do Tobolska by wyperswadować carowi Mikołajowi II
zgodę na traktat pokojowy Breast-Litowsk. Car odmówił gdyż
uważał, że traktat ten będzie “wieczną hańbą Rosji”. Zgodził się
na powrót do Moskwy kiedy poinformowano go że Niemcy
udzielą mu azylu.

Kiedy dotarli do Ekaterynburga na Uralu pociąg zatrzymała rada
regionalna zdominowana przez Żydów Goloszczekina, Kafarowa,
Wojkowa i Syromolotowa. Ci czterej komuniści żydowscy
mianowali innego Żyda, Jakuba Jurowskiego, syna byłego
skazańca, na szefa lokalnej Czeki (sowiecka tajna policja)
w

Ekaterynburgu. Zadaniem Jurowskiego było uwięzienie,

zaplanowanie i wykonanie egzekucji na carskiej rodzinie Rosji.

Żyd Jurowski przeniósł rodzinę cara do domu zamieszkałego
kiedyś przez bogatego żydowskiego kupca Ipatiewa, robiąc
z

niego więzienie dla cara i jego rodziny. Należy zauważyć,

że

Ekaterynburg nazwany na cześć Św. Katarzyny Wielkiej,

w

1924 roku zmienił nazwę na “Swierdłowsk” dla uczczenia

Jakuba Swierdłowa, który wydał rozkaz egzekucji carskiej
rodziny.

4.07.1918 – Żyd Jurowski zwolnił wszystkich żołnierzy rosyjskich
strzegących cara z wyjątkiem Pawła Medwediewa, żydowskiego
szpiega Czeki. Lojalnych wobec cara żołnierzy Jurowski zastąpił
żydowskimi mordercami z Węgier. Wszyscy byli żydowskimi
komunistami, o czym świadczą wykonane przez nich napisy
na ścianach.

15.07.1918 – dwaj przedstawiciele Sowieckiej Komisji
Nadzwyczajnej, z których jednym był Żyd Filip Goloszczekiin,
przyszedł do domu Ipatiewa z rozkazem od Żyda Jakuba
Jurowskiego by dokonać egzekucji na carskiej rodzinie Rosji.

Po północy 7.07.1918 Żyd Jurowski sprowadził do sutereny cara
Mikołaja, carycę Aleksandrę, ich cztery córki, pokojówkę, lekarza,
kucharza i służącego. Car na rękach zniósł swojego następcę
Aleksa. Powiedziano im, że będą pozować do zdjęcia grupowego.
Tam czekali na nich żydowscy mordercy: Medwediew, Pikulin,
Jermakow i Jaganow. Medwediew twierdził, że w czasie egzekucji
był na zewnątrz, nieczyste sumienie zmusiło go do kłamstwa.

Żyd

Jurowski

wyciągnął

wtedy

rewolwer,

wycelował

bezpośrednio w głowę cara i strzelił. Car Mikołaj II zmarł
natychmiast. Następnie zastrzelił wykonującą znak krzyża carycę
Aleksandrę. Potem Olgę, Tatianę, Marię i Anastazję. Pokojówka
Demidowa przeżyła pierwszy strzał, więc mordercy z żydowskiej
Czeki dźgali ją 30 razy bagnetami.

Kiedy w pomieszczeniu zaległa cisza oprawcy usłyszeli jęk. Aleksy
był jeszcze żywy i w ramionach cara. Podszedł do niego Żyd
Jurowski i oddał dwa strzały w ucho chłopca. Wszyscy członkowie
rodziny carskiej leżeli z wieloma ranami na podłodze. Spływała
krew.

Żydowska tajemnica

Robert Wilton, moskiewski korespondent londyńskiego Times’a
w latach 1902-1919, napisał w książce ” The Last Days Of The
Romanovs” (Ostatnie dni Romanowów), a Żydowska Rada
Deputowanych i Stowarzyszenie Anglo-Żydowskie w W. Brytanii
opublikowały

wywiad

ze

Starynkiewiczem,

żydowskim

prawnikiem, który był wtedy ministrem sprawiedliwości
w regionie Uralu.

Starynkiewicz mianował innego Żyda, Mikołaja Sokolowa
do

pomocy w śledztwie dot. tych morderstw. Żydowski prawnik

Starynkiewicz kłamał mówiąc, że jego zespół śledczych (sami
Żydzi) nie znaleźli dowodów na udział Żydów w tym mordzie.

Było to bezczelne kłamstwo i nie było nic co mogłoby o tym
poświadczyć. Jego kłamstwo miało na celu zmylenie sprawy
w oczach organizacji żydowskich.

Ale jak sam Jezus powiedział: ” Nie ma nic ukrytego co nie będzie
ujawnione,” prawda na temat największej zbrodni żydowskiej jest
obecnie ujawniana.

Żydzi, każdy z nich, ponoszą “zbiorową winę”. Lepiej niech
wyrażą skruchę zanim będą osądzeni przez Jezusa Chrystusa.

Łazar Kaganowicz

Pomysł że świat jest dłużnikiem Żydów za wysuwane przez nich
roszczenia nt. tego co im się przydarzyło więcej niż pół wieku
temu, ma ciekawe konsekwencje, a mówiliśmy o tym krótko
we

wcześniejszych programach, ale właśnie skończyłem czytać

książkę, która naprawdę rzuca dużo światła na całe pojęcie
reparacji

–

i

na

pytanie,

kto

jest

winny

komu.

Książka jest biografią Łazara Kaganowicza, jednego z najbardziej
krwawych rzeźników komunistycznych w latach 1930 i 1940,
człowieka numer dwa na Kremlu przez wiele lat. Książka “Wilk
Kremla” została napisana przez Stuarta Kahana, amerykańskiego
Żyda, który jest siostrzeńcem Kaganowicza. W 1981 roku Kahan
udał się do Związku Radzieckiego i przeprowadził ze swoim
wujem długi wywiad – w języku jidysz – w celu napisania
tej biografii i jest ona kopalnią wiedzy.

Podsumowując, Łazar Kaganowicz był Żydem wychowanym
w

żydowskiej tradycji, chłopiec odbywający naukę w jesziwie,

by

w życiu kierował się zawsze tym co jest najlepsze dla Żydów,

i

rzeczywiście to przykazanie występuje wyraźnie kilka razy

w

książce. Na pierwsze zebranie Partii Komunistycznej wybrał się

w 1911 roku, gdy miał 18 lat, aby usłyszeć przemówienie
żydowskiego komunisty Trockiego w synagodze w Kijowie;
to

prawda – w synagodze. Szybko awansował w wewnętrznych

kręgach Partii Komunistycznej, w skład której wchodziło wiele
więcej Żydów niż pogan. Jego sukces był wynikiem przede
wszystkim jego agresywności i bezwzględności.

W komunistycznej działalności nie powstrzymał się przed
niczym, bez względu na to jak było to brutalne i krwawe.
On

nawet zabijał kolegów Żydów kiedy stawali mu na drodze.

Był gangsterem wśród gangsterów.

W 1930 Kaganowicz zorganizował specjalny dział sowieckiej
tajnej policji i został jej szefem. Mówiło się o nim jako dziale
od “mokrych spraw” czyli “krwawych”.

Oznacza to, że przeprowadzał tajne masowe egzekucje, w rodzaju
przeprowadzonych później w Winnicy na Ukrainie i Katyniu
w

Rosji i tysiącu innych miejsc na terenie Związku Radzieckiego

w ciągu najbliższych dwóch dziesięcioleci. Kaganowicz został

komisarzem odpowiedzialnym za masowe morderstwa. Jednak
gdy wojska niemieckie dokonały inwazji Związku Radzieckiego
w

1941 roku Kaganowicz okazał się zbawicielem Żydów:

on

załatwił ewakuacji wszystkich Żydów z obszarów

przygranicznych i ich przesiedlenia daleko na wschód,
gdzie

mogli czuć się bezpieczni przed Niemcami. Niech Ukraińcy

i Rosjanie cierpią pod niemiecką okupacją, a Żydzi będą za każdą
cenę chronieni przed trudami i niebezpieczeństwem.

Kaganowicz chwalił się, że w 1953 roku

oszczędził Żydów po raz

drugi, kiedy Stalin planował wygonić ich z Rosji, a on
zorganizował otrucie go. Razem ze swoją siostrą Rozą, która była
lekarzem, postarali się zamienić tabletki w apteczce Stalina,
by dostał wylewu krwi, co w końcu nastąpiło.

Kiedy pogański komunista Nikita Chruszczow na zjeździe
Kongresu Partii w 1957 roku oskarżył Kaganowicza
o

zamordowanie w ciągu swojej kariery 20 mln Rosjan,

Kaganowicz nawet temu nie zaprzeczył. Jedynie oskarżył
Chruszczowa o to, że jest również mordercą. “Twoje ręce również
są poplamione krwią,” powiedział. Chruszczow zwrócił uwagę, że
różnica między nimi była taka, że on tylko wykonywał rozkazy
Kaganowicza, który wymyślił politykę masowych morderstw
i wydawał rozkazy w tym zakresie.

Jak powiedziałem, jest to fascynująca książka, ta biografia Łazara
Kaganowicza, i jeśli naprawdę chcesz uzyskać pewien wgląd
w

mentalność żydowską, w sposób jaki się usprawiedliwiają,

w

sposób jaki postrzegają nie-Żydów na świecie, powinieneś ją

przeczytać. Kaganowicz chce chwalić się władzą, którą swego
czasu miał, a jednocześnie chce uniknąć odpowiedzialność
za

swoje zbrodnie, widać w niej ten ambiwalentny stosunek

w całej książce.

Sprawa jest taka, że Kaganowiczowi udało się uniknąć
odpowiedzialności. Miał możliwość przejścia na emeryturę i żyć
dalej komfortowo w Moskwie. Został usunięty z Komitetu
Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego
w

1957

roku, kiedy stracił pozycję w walce z Chruszczowem i był

wyrzucony z Partii Komunistycznej w 1962 roku. Więc

Kaganowicz po prostu wycofał się z działalności w dziedzinie
masowych zbrodni, potem żył w spokoju i względnym luksusie
przez prawie 30 więcej lat, aż do śmierci w 1991 roku w wieku
98

lat. Nawet publikacja jego biografii przez bratanka w 1987 r.,

ze wszystkimi rewelacjami o jego zbrodniach, nie doprowadziła
go do sali sądowej. Nawet po upadku komunizmu nikt nie wezwał
go do rozliczenia się z ludobójstwa popełnionego na narodach
rosyjskim i ukraińskim.

Załóżmy, że gdyby nie był Żydem, który zamordował 20 mln
pogan a Niemcem oskarżonym o zabójstwo zaledwie 100 Żydów.
Można sobie wyobrazić krzyk w mediach na całym świecie,
że

powinien być postawiony przed sądem i ukarany? Czy można

wyobrazić sobie histeryczne żądania zemsty ze strony
Żydów, ciągłe demonstracje przed ambasadami niemieckimi
wszędzie? Taka wspaniała okazja aby przypomnieć wszystkim
o

“holokauście” i jak cierpieli biedni niewinni Żydzi, oraz jak

świat teraz jest winien im odszkodowania – taka okazja
z

pewnością byłaby w pełni wykorzystana. Ale w przypadku

Łazara Kaganowicza jest tylko cisza, tylko brak zainteresowania
ze strony mediów. Ciekawe, prawda?

Teraz rozumiemy przyczyny tej różnicy, prawda? Rozmawialiśmy
o tym kilka razy w tych programach. Rozumiemy że sprawa
“holokaustu” jest ważna dla Żydów, ponieważ mogą oni doić
świat gojów z miliardów dolarów każdego roku przez
utrzymywanie wśród nich poczucia winy za pozwolenie na to,
co

się stało. A my rozumiemy dlaczego Żydzi nie czują się winni

za to, że rozpętali na świecie komunizm, tak jak nie czują się
winni za zrodzenie potworów takich jak Łazar Kaganowicz.
Oni naprawdę wierzą, że liczy się tylko ich życie, nie nasze.

I powinienem jeszcze dodać, że rozumiemy dlaczego Niemcy
naprawdę chcieli się pozbyć Żydów przed II wojną światową.
I

rozumiemy dlaczego Stalin zdecydował w 1953 roku

na

zostawienie prezentu narodowi rosyjskiemu za który byłby mu

na zawsze wdzięczny przez pozbycie się żydostwa ze Związku
Radzieckiego.

Tak więc pozostaje pytanie – co możemy zrobić by uwolnić się
od

Żydów? Co możemy zrobić by wyrwać się z ich śmiertelnego

uścisku w jakim trzymają nasze media, przemysł rozrywkowy
i

nasz system polityczny?

Powyższy tekst pochodzi od dr Williama Pierce – założyciela
Sojuszu Narodowego (National Alliance)