Artykuł pochodzi z dodatku:
Podatkowa księga przychodów i rozchodów
Dodatek nr 6 do Biuletynu Informacyjnego dla Służb Ekonomiczno - Finansowych
nr 5 (688) z dnia 2010-02-10
www.czasopismaksiegowych.pl
wydawca: Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o. ul. Owocowa 8, 66-400 Gorzów Wlkp.
www.gofin.pl sklep internetowy: www.sklep.gofin.pl
Moment zaliczenia do kosztów składki na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorcy
Prowadzę działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów
i rozchodów). W którym miesiącu powinienem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów składki na moje
ubezpieczenia społeczne, zapłacone za pośrednictwem konta bankowego, w sytuacji gdy wyciąg bankowy lub wydruk
operacji bankowej ma inną datę niż miesiąc zapłaty?
W świetle art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) i ust. 13a ustawy o PDOF, przedsiębiorca prowadzący pozarolniczą działalność
gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych ma prawo dokonać wyboru, czy składki ZUS, które zapłacił bezpośrednio
na własne ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe):
zalicza do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej,
czy też
odlicza od dochodu uzyskanego z tej działalności.
W każdym jednak przypadku wysokość wydatków na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne ustala się na podstawie
dokumentów stwierdzających poniesienie tych wydatków przez podatnika.
Z pytania wynika, że Czytelnik zdecydował się na rozliczanie tych składek poprzez zaliczanie ich do kosztów uzyskania
przychodów, które ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów przez podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów
i rozchodów, co do zasady, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę
do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Tak stanowi art. 22 ust. 6b ustawy o PDOF, który dotyczy zarówno podatników
prowadzących podatkową księgę według tzw. metody uproszczonej, jak i według metody memoriałowej.
Jednakże od tej ogólnej zasady obowiązują pewne wyjątki - ściśle określone przez ustawodawcę.
Do takich wyjątków między innymi należy zaliczyć przepis art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o PDOF, który - z zastrzeżeniem pkt 37
oraz art. 22 ust. 6bb - ustanawia zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych składek, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części
finansowanej przez płatnika tych składek. Co istotne, postanowienia zawarte w tym przepisie obowiązują wszystkich
podatników, w tym również tych, którzy stosują metodę memoriałową rozliczania kosztów.
Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że pod pojęciem "płatnika", o którym mowa we wspomnianym art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy
o PDOF, należy rozumieć między innymi przedsiębiorcę zobowiązanego do opłacania składek na własne ubezpieczenia
społeczne. Wynika to z postanowień zawartych w art. 4 pkt 2 lit. d) i art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.).
W związku z powyższym składki, które przedsiębiorca zapłacił bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe,
chorobowe oraz wypadkowe należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie faktycznej zapłaty tych składek
do ZUS.
Oznacza to, że wydatki poniesione na opłacenie składek na własne ubezpieczenia społeczne, Czytelnik powinien ująć
w dacie ich zapłaty do ZUS - w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów "Pozostałe wydatki" na podstawie
wyciągu bankowego lub wydruku operacji bankowej. Natomiast data, z jaką został wystawiony wyciąg bankowy lub wydruk
operacji bankowej dokumentujący to zdarzenie gospodarcze, w rozpatrywanej sytuacji nie ma znaczenia.
Na zakończenie przypominamy, że przedsiębiorca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składki, którą zapłacił
do ZUS na własne ubezpieczenie zdrowotne (wyklucza to art. 23 ust. 1 pkt 58 ustawy o PDOF).
Składkę zapłaconą na ubezpieczenie zdrowotne przedsiębiorca ma bowiem prawo odliczyć wyłącznie od podatku
dochodowego - w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru tej składki.