Wierszyki z pokazywaniem

Trzy zabawy z wierszykami, w których istotnym elementem są
paluszki. Można je recytować już 2-latkom, ale dopiero 2,5-latki
zaczynają w miarę dokładnie pokazywać wszystkie gesty. Oczywiście
sposób pokazywania może być bardziej dowolny niż zaproponowany
poniżej.

Pięć paluszków

Pięć paluszków

(dzieci poruszają palcami obu rąk)

Prawa ręka ma, lewa ręka ma (dzieci wyciągają odpowiednio ręce

przed siebie. Nie oczekujemy jednak,
aby wiedziały, która jest prawa a
która lewa, ale mogą pokazywać za
moderatorem)

Paluszki witamy,

(dzieci zaciskają dłonie w piąstki, a

głośno przeliczamy

następnie prostują kolejne palce oby
rąk jednocześnie)

Ty i ja, ty i ja

(dzieci wskazują na siebie i na innych)

Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć (dzieci po kolei liczą palce u jednej

ręki łąpiąc je drugą)

Mam 10 palców małych

Mam 10 palców małych

(

dzieci podnoszą dłonie do góry, na

do zabawy doskonałych.

wysokości twarzy)

Mogę wszystko zrobić nimi

(dzieci nadal trzymają dłonie na

– paluszkami malutkimi!

wysokości twarzy i dodatkowo ruszają
paluszkami)

Mogę zamknąć je w piąsteczki

(zgodnie z treścią dłonie zamykają

lub rozłożyć jak chusteczki,

w piąstki a następnie rozkładają je
przed sobą)

Mogę w słonko je zamienić,

(w rozłożonych dłoniach dzieci

albo schować do kieszeni.

„rozczapierzają” paluszki a następnie
wkładają do kieszeni)

Mogę podnieść je wysoko

(dzieci podnoszą ręce wysoko do góry

lub rozłożyć tak szeroko,

a następnie rozkładają je w bok)

Mogą w koszyk się zaplatać

(dzieci splatają dłonie palcami ze

albo jak motylek latać.

sobą

potem

udają

machanie

skrzydełkami)

Mogę je ustawić w rządku

(dzieci łączą ze sobą paluszki w obu

lub rozpocząć od początku!

dłoniach)

Bawiły się dzieci paluszkami

to zabawa skierowana do małych

dzieci w wieku 3-4 lat, jej głównym celem jest utrwalenie nazw części
ciała. Zabawa ma kilka wersji, najważniejsze jest jednak to, że każdą
można dopasować do umiejętności dziecka.
Dzieci sadzamy lub stawiamy w kręgu i prosimy, aby wykonywały
w rytm słów odpowiednie ruchy. Ponieważ zaczynamy od paluszków,
dzieci stukają nimi o siebie (wersja stojąca) lub o podłogę (wersja
siedząca) w odpowiedniej kolejności, zgodnie ze słowami piosenki
o podłogę.

Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak jeden nie może to drugi mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak drugi nie może to trzeci mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak trzeci nie może to czwarty mu pomoże.

Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak czwarty nie może to piąty (kciuk) mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak piąty (kciuk) nie może to piąstka mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak piąstka nie może to łokieć jej pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak łokieć nie może to czoło mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak czoło nie może to głowa mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak głowa nie może to nic już nie pomoże

Zabawę można skończyć w dowolnym miejscu słowami „to nic mu
nie pomoże”, ale można też dodawać kolejne części ciała do piosenki.
Każdą wymienianą część należy pokazać lub nią poruszyć.
Bawiły się dzieci, bawiły paluszkami,

Jak noga nie może to druga jej pomoże.
Bawiły się dzieci, bawiły paluszkami,

Jak druga nie może to kolano jej pomoże.
Bawiły się dzieci, bawiły paluszkami,
Jak kolano nie może to drugie mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak drugie nie może to szyja mu pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak szyja nie może to czoło jej pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak szyja nie może to tułów jej pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak szyja nie może to brzuszek jej pomoże.
Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak szyja nie może to pupcia jej pomoże.

Paluszkowa rodzinka

(w tym wierszyku pokazujemy
po kolei palce u jednej ręku)

Ten pierwszy to mój dziadziuś,
A przy nim babunia.
Największy to mój tatuś,
A przy nim mamusia
A to ja dziecinka mała,
A to moja rodzinka cała.

Ciało Zosi

(zamiast Zosi wstawiamy imię dziecka)

To są Zosi rączki, to są Zosi nóżki.
To są Zosi buciki, a to są fartuszki.
To oko, to ucho, to nosek, to minka.
To zaś są rajstopki, a to jest czuprynka.
Tak się Zosia wita, tak się Zosia kłania.
To jest Zosi uśmiech, a to Zosia cała!

Idzie, idzie stonoga, a tu Zosi noga.
Idzie, idzie malec, a tu Zosi palec.
Idzie, idzie koń, a tu Zosi dłoń.
Idzie, idzie krowa, a tu Zosi głowa
A na końcu leci kos, a tu Zosi nos.

Tu paluszek

Tu paluszek

(pokazujemy wskazujący palec
jednej ręki)

Tu paluszek

(pokazujemy wskazujący palec
drugiej ręki)

Kolorowy mam fartuszek

(wykonujemy ruch ręką, wskazując
fikcyjny fartuszek)

Tu jest rączka

(prawą rękę wysuwamy wierzchem
dłoni do przód)

A tu druga

(lewa ręka jw. w przód)

A tu oczko do mnie mruga

(pokazujemy oko)

Tu jest buzia

(pokazujemy buzię)

Tu ząbeczki

(wskazujemy ręką na zęby, może
być szeroki uśmiech)

Tu wpadają cukiereczki (otwieramy buzię i wskazujemy

palcem do środka)

Tu jest główka

(pokazujemy ręką głowę)

A tu nóżka

(wysuwamy prawą nogę)

Ot i cała jest dziewuszka

(wskazujemy siebie dłonią)

Tu Sroczka

Tu sroczka kaszkę ważyła.
Tu sobie ogonek sparzyła.
Temu dała na miseczkę

(kręcimy wysuniętym kciukiem
prawej dłoni)

Temu dała na łyżeczkę

(kręcimy palcem wskazującym)

Temu, bo grzecznie poprosił

(kręcimy kolejnym palcem)

Temu, bo wodę nosił

(kręcimy kolejnym palcem)

A temu najmniejszemu nic nie dała.
Tylko ogonkiem zamieszała,
i frrrrrrrr odleciała i tu się schowała.

Rączki robią

Rączki robią klap, klap, klap (klaszczemy)
Nóżki robią tup, tup, tup

(tupiemy)

Tutaj swoją główkę mam

(wskazujemy głowę)

I po brzuszku bam, bam, bam (klepiemy się po brzuszku)
Buzia robi am, am, am

(otwieramy i zamykamy buzię)

Oczka patrzą tu i tam

(kręcimy głową)

Tutaj swoją główkę mam

(pokazujemy głowę)

I na nosku sobie gram

(pokazujemy nosek, lub udajemy,
że gramy na nim jak na flecie)

Murzynek malutki

Murzynek malutki,
oczka ma błyszczące

(pokazujemy na oczka)

Kręcą mu się loczki

(wskazujemy włoski zakręcając je)

Do góry sterczące

(podnosimy włoski ręką)

Buzia cała czarna,
jak ta czekolada

(pokazujemy buzię)

Mały nasz murzynek
po murzyńsku gada.
Chodź do nas Murzynku,
podaj rączki swe

(wykonujemy gest przywołujący)

Zrobimy kółeczko,
zabawimy się

(robimy kółko w parze lub kręcimy się
w miejscu)

Dalej, dalej, kręćmy się
w kółeczko.
Jak się zabawimy
wypijemy mleczko

(udajemy, że pijemy mleko z kubka)

Jeżyk Igiełka chce spać

Nadeszła jesień. Coraz częściej padał deszcz (naśladowanie odgłosu

spadających kropelek – kap, kap, kap), było coraz zimniej

(wprawianie warg w wibrację), wiał silny wiatr (naśladowanie

odgłosów wiatru na dźwiękach: fff, śśś, szszsz), który szarpał liście na

drzewach (ruchy językiem wysuniętym z ust w różnych kierunkach -

na boki, do góry i na dół) Jeżyk Igiełka (wyciąganie ściągniętych ust

jak najdalej do przodu) poczuł się bardzo głodny (wciąganie

policzków do środka) i postanowił jak najszybciej zrobić zapasy

na zimę i nazbierać jakichś swoich przysmaków (mniam, mniam,

mniam). Gdy więc zapadał zmrok (mocno zaciskamy kilkakrotnie

oczy)

wychodził ze swojej kryjówki i zaczynał węszyć

w poszukiwaniu smakołyków. (ruszanie ustami ułożonymi w kształt

„dzióbka”.) Na szczęście udało mu się znaleźć dużo pyszności –

ślimaków (obrysowywanie językiem warg dookoła), robaków,

owadów i dżdżownic (wysuwanie wąskiego języka jak najdalej

do przodu) A gdy był już dostatecznie najedzony (nadmuchiwanie

policzków) bardzo zachciało mu się spać (energetyczne ziewanie)

poszukał dogodnego miejsca do snu. A były to kupka pachnących liści

pod murkiem i zaczął się w nich wiercić, żeby jak najwięcej liści

przykleiło mu się do kolców (ślizganie się językiem po wewnętrznej

stronie dolnych zębów i policzków). A potem zwinął się w kulkę

i usnął (naśladowanie chrapania).