Podział materiałów stosowanych w elektronice

Kryteria podziału materiałów stosowanych w elektronice:

zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego,

szerokość pasma zabronionego.

Wyróżnia się:

przewodniki,

półprzewodniki,

izolatory (dielektryki).

Przewodnikami są materiały bardzo dobrze przewodzące prąd elektryczny.

Rezystywność ich jest rzędu 10-8 Ω m. Do przewodników należą przede

wszystkim metale. Charakteryzują się one brakiem pasma zabronionego. Na

modelu pasmowym pasmo przewodnictwa zachodzi na pasmo walencyjne.

Przykładowymi materiałami przewodzą cymi stosowanymi w elektronice są :

złoto, srebro, miedź , aluminium, wolfram i inne.

Półprzewodniki są materiałami, których rezystywność jest większa niż

przewodników ale mniejsza niż izolatorów. Orientacyjnie można przyjąć, że

rezystywność półprzewodników jest rzędu 103 Ω m. Umownie przyjmuje się, że

do półprzewodników należą materiały posiadające pasmo zabronione

o szerokości do 2 eV. Do półprzewodników należą pierwiastki z IV grupy

układu okresowego pierwiastków. Najczęś ciej stosowanym materiałem

półprzewodnikowym jest krzem (Si), który zdecydowanie wyparł wcześ niej

wykorzystywany german (Ge). Właś ciwoś ci półprzewodnikowe wykazują

również „mieszaniny” pierwiastków z grupy III i V. Są to t zw. materiały z grupy

AIII BV, których przedstawicielem jest wprowadzany do szerszego zastosowania

przy produkcji przyrzą dów półprzewodnikowych arsenek galu (Ga As).

Izolatory (dielektryki) są materiałami nie przewodzącymi lub bardzo źle

przewodzącymi prąd elektryczny. Rezystywność izolatorów może być rzędu

1014 Ω m. Tego rodzaju materiały posiadają pasmo zabronione o szerokości

Wg > 2 eV. Przykładem naturalnego izolatora jest mika.