48

11/2003

Triangle

ANTAL 202/SEXTAN 202/

TITUS 202/SUB ESPACE 202

Titus, Romek i A'tomek, czyli hałaśliwa ferajna

Romek to wysoki Antal,

A’tomek to tłuściutki Sextan,

Sub... to przecież profesor Talent!

Czy system Triangla też ma

szansę przejść do klasyki? Trianglo−

we kino domowe już na pierwszy

rzut oka i ucha ma swoje mocne

i słabe strony. Nie można go zaliczyć

do głównego nurtu nowoczesnych,

industrialnych i trochę bezosobo−

wych systemów, jakie w tym teście
reprezentuje skądinąd wartościowy

zestaw Cantona. Triangle to głośni−

kowa francuszczyzna, czyli dużo

oryginalnych pomysłów, często

apetycznych, ale i potem ciężkost−

rawnych. Zaakceptowanie w roli

kolumn głównych Antali w ramach

firmowego systemu jest oczywiste

dla audiofila i miłośnika Trianglo−

wego brzmienia, ale czy równie

chętnie zobaczy takie kolumny reszta
rodziny, nawet nastawiona frankofils−

ko? To tylko i aż kwesta gustu.

Sextan też nie ułatwia decyzji −

trochę przerósł typowe wymiary

centralnych. Za to subwoofer

przymila się smukłą sylwetką,

sugerując, że można go bezkolizyjnie

postawić pod ścianą. Jeżeli już

jednak znajdziemy miejsce na system

Triangla, z pewnością nie będzie on

neutralnym elementem w pomieszcze−

niu. Zarówno pod względem estetycz−

nym, jak i brzmieniowym...

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe 12 000 − 15 000 zł

48

11/2003

49

11/2003

F

rancja jest w Polsce reprezentowa−
na przez kilku producentów kolumn.
Triangle na pewno można zaliczyć
do trójki najpopularniejszych, obok

JMlaba i Cabasse. Każda z tych firm ma
swoją specyfikę techniczną i brzmie−
niową, ale i “w kupie” Francuzi zarobili
sobie na wyraziste opinie w audiofilskim
światku. Jedni ich kochają, inni nienawi−
dzą. Mało kto nie ma własnego, wy−
robionego zdania. Nie bez powodu.
Francuscy konstruktorzy nie są tak ase−
kuracyjni i zachowawczy, jak większość
Anglików, Niemców czy Duńczyków.
Często zaniedbują pryncypia neutralnoś−
ci i tonalnej równowagi, stawiając na
dynamikę, trochę ostrości, i tymi sposo−
bami poszukują “prawdziwej” muzyki.
Albo po prostu klienta... Służą im do tego
m.in. nietypowe głośniki wysokotonowe,
bardzo często tubowe. I Triangle w
swoim dotychczasowym dorobku jest te−
go doskonałym przykładem. Przystąpmy
jednak do dzieła i wypróbujmy nowe pro−
dukty tej marki.

Testowane przez nas kolumny po−

chodzą z serii

Escape. Triangle propo−

nuje również bardziej ekskluzywną linię,
Escape EX, która zawiera niemal iden−
tycznie zbudowane modele, ale wykoń−
czone fornirem mahoniowym.

Pierwszoplanową kolumną dostar−

czonego zestawu Triangle jest

Antal

202, głośnik ulokowany w ofercie pomię−
dzy monstrualnym

Celiusem 202 a rów−

nież wolnostojącym, ale dużo mniejszym
Zeriusem 202. Antal to imię od dawna

znane z oferty Triangle, z symbolem

202

jest konstrukcją nową, ale mającą po−
przedników, testowanych nawet u zara−
nia Audio.

Antal 202 to kolumna duża

i nieskromna. Wysoka i wcale nie szczupła
obudowa zawiera cztery przetworniki,
pracujące w układzie trójdrożnym. Skrzyn−
ki wykonane są bardzo starannie, i choć
okleina jest sztuczna, to prezentuje się
znakomicie. Interesującym przedsię−
wzięciem jest wykonanie przedniej ścia−
ny, która zrobiona jest z kompozytu po−
noć zawierającego dużą ilość węgla −
jeszcze ładniej brzmi twierdzenie, że

An−

tale posiadają karbonowy front − i niech
tak zostanie. Ów panel ciągnie się od
góry do dołu, ma czarną fakturę, na któ−
rej od czasu do czasu coś pobłyskuje,
sylwestrowy brokat jest skojarzeniem
mniej audiofilskim niż karbon, ale go so−
bie ani Czytelnikom nie odmówię. Mas−
kownica jest masywna i duża, musi być
taka, by przykrywać wszystkie przetwor−
niki, a jej mocowanie odbywa się za po−
średnictwem efektownych, złoconych tu−
lejek. Kontynuacja złoceń następuje w
obrębie czterech masywnych nóżek.
Wszystko w

Antalach jest duże. Termi−

nale głośnikowe są podwójne, epatują
masywnością. Montaż przewodu odby−
wa się więc bez najmniejszych kłopotów.

Układ przetworników jest tradycyjny.

Wewnątrz skrzynki, pod głośnikiem śred−
niotonowym znajduje się przegroda
dzieląca objętość na dwie części. Choć
więc średniotonowy ma do dyspozycji
mniejszy litraż, i tak jest to solidne kilka−
naście litrów. Tweeter to 25−mm kopułka
zrobiona z tytanu, przed którą znajduje
się mała tubka i soczewka akustyczna
(jeszcze jeden złoty akcent). Średnioto−
nowa “trzynastka” ma celulozową mem−
branę, której pofałdowane obrzeże staje
się elastycznym zawieszeniem. Kosz

jest solidnym odlewem. Równie dobrze

prezentują się 17−cm głośniki nisko−

tonowe. Porządne magnesy

(10,5 cm) i aluminiowe ko−

sze tworzą napęd i oparcie dla ruchu
membran wykonanych z powlekanej
celulozy, tym razem zawieszonych już
konwencjonalnie, na gumowym resorze.
Bass−reflex znajduje się na przedniej
ściance, tuż pod głośnikami. Wytłumie−
nie obudowy tworzą ok. 1−cm maty z fil−
cu. Priorytetem jest tu więc jak najefek−
tywniejsze i bezstratne działanie układu
rezonansowego obudowy, a nie walka z
falami stojącymi. Podejście dość fran−
cuskie − lepiej wytłumić trochę za mało
niż trochę za dużo. Wcale nie głupsze od
zupełnie innego punktu widzenia, reali−
zowanego, zwłaszcza dawniej, przez
większość konstruktorów brytyjskich.
Chociaż zawsze najlepsze jest optimum.
Tylko gdzie ono tak naprawdę jest?

W serii

Escape mamy do wyboru dwa

modele podstawkowców, które ewentu−
alnie mogą służyć jako efektowe:

Titusy

202 i Comete 202. Do testu otrzymaliś−
my mniejsze i tańsze

Titusy. Producent

użył podobnych przetworników, które
poznaliśmy w wolnostojącym

Antalu

202, konfiguracja jest tradycyjna. Pomię−
dzy wysokotonowym a nisko−średnioto−
nową “trzynastką” znalazło się miejsce
na maleńki otwór bass−reflex, który z ra−
cji rozmiarów należy nazywać basreflek−
sikiem.

Titusy 202 nie są wyposażone w

żadne wieszaki, posiadają natomiast ta−
kie same, supersolidne, podwójne termi−
nale podłączeniowe. Jako zwyczajny
użytkownik chętnie zamieniłbym je na
uchwyty ścienne, ale jako audiofil o
skłonnościach “bi” − na pewno nie. Wy−
jaśniam, że sam skłonności bi nie wy−
kazuję. Więc bym raczej zamienił.

Głośnik centralny,

Sextan 202, jest

piekielnie głęboki, inne wymiary również
nie są zbyt przyjazne do upychania go
na półce pod telewizorem. Obudowa jest
zamknięta, a układ przetworników typo−
wy dla kolumny centralnej − głośnik wy−
sokotonowy znajduje się pomiędzy dwo−
ma średniotonowymi “trzynastkami”,
i ponownie są to takie same głośniki, jak
użyte w pozostałych konstrukcjach serii
Escape, tyle że w Sextanie znalazły się
ich ekranowane wersje. Terminale ko−
lumny centralnej są również solidne i du−
że, ale już pojedyncze

.

Konstrukcja Antala 202 jest trójdrożna

i czterogłośnikowa. Dużo oryginalnej

techniki służy firmowemu,

dynamicznemu brzmieniu.

11/2003

49

50

11/2003

Zamiast jednego

dużego, dwa nieco

mniejsze. Ale dwa razy

20 cm to w sumie całkiem sporo.

Znakomite ko−
lumny. Zanim

ochłonę i spojrzę

na zjawisko bardziej kry−

tycznie, przez pryzmat

standardowych kryteriów,

pozwólcie się nacieszyć.

Antale 202 porywają bowiem

słuchacza, powiem nieskrom−

nie, nawet wyrobionego i zna−

jącego się na rzeczy, grają w

sposób zapierający dech. Najważ−

niejsza jest chyba czysta i klarowna
średnica, dźwięki są tutaj naturalne,
ale nie przesadzone, nie zagęszczone.
To różni średnicę

Antali od średnicy w

stylu “starobrytyjskim”, która często
jest pierwszoplanowa, bogata, komu−
nikatywna, ale obarczona zbytnią
miękkością i wyraźnie wyeksponowa−
na ponad inne zakresy. W

Antalach

oczywista jest hierarchia ważności, za−
równo w kwestii dynamiki i głośności
instrumentów, jak i ich ustawienia w
planach przestrzeni. Inaczej jest z gó−
rą, która gra już znacznie swobodniej
i czasami na granicy dobrego smaku.
Rysowanie szczegółów zdecydowanie
wykracza poza przeciętność, dźwięki
są tutaj zarówno mocne, jak też ostre
i analityczne. Dzięki temu

Antal gwa−

rantuje przestrzenny oddech, wręcz
rozmach i obecność na scenie nawał−
nicy informacji. Podniecające. Dziwne
rzeczy dzieją się natomiast z basem.
Antal 202 w pełni wykorzystuje poten−
cjał wielkiej obudowy i dwóch niskoto−
nowych, ale przetworniki basowe chy−
ba nadmiernie wspomagają przetwa−
rzanie środka, co skutkuje dudnie−
niem w gęstych fragmentach nagrań.
Reasumując −

Antal gra jak żyleta, ale

czasami dynamiczny, szybki i klarowny
charakter łamie nadmiernie buczący
bas.

Subwoofer jest w pewnych aspek−

tach bardzo dobry, w innych co najwy−
żej dostateczny. Urządzenie potrafi
wydobyć ze swych trzewi najniższe
dźwięki, ale nie zawsze są one czytel−
ne. Oczywiście rozumiem, że zada−
niem

Sub Escape 202 jest w tym wy−

padku uzupełnianie dużych kolumn,
ale lepsza precyzja zaprocentowałaby
również w tym przypadku. Za to
subwoofer potrafi idealnie przykleić
swoje pomrukiwania do reszty pasma,
a także mruczeć bardzo głośno.

W kinie uderzająca jest przestrzen−

ność. Olśniewająca. Osie przód−tył i le−
wa−prawa rysowane są perfekcyjnie,
ale jednocześnie kolumny z łatwością
lokują instrumenty i głosy w dowolnych
miejscach w przestrzeni. Charakter
brzmienia jest równie ostry i dynamicz−
ny jak w stereo, wypada więc potwier−
dzić, że akustyczne dopasowanie
głośników tylnych i centralny wykona−
no bezbłędnie. Centralny zachowuje
dynamiczną ostrość przedniej pary,
ale już głośniki tylne grają w sposób
znacznie bardziej stonowany, dzięki
temu efekty są tylko efektami. System
Triange potrafi być naprawdę przera−
żający − niespodziewane i przytłacza−
jące sceny są we francuskim systemie
potęgowane i podkreślane. Oprócz
ataku wysokich tonów, również dźwię−
ki niskotonowe wydobywają się w wiel−
kiej obfitości, a z subwoofera często
i gęsto groźnie dmuchnie. Czyste sza−
leństwo.

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe 12 000 − 15 000 zł

W serii

Espace Triangle oferuje jeden

subwoofer o całkiem przewidywalnej na−
zwie

Sub Espace 202. Objętość skrzyni

jest bardzo pokaźna, uniknięto jednak
tworzenia klasycznego subwooferowego
kloca, poprzez nadanie jej nietypowych
proporcji. Obudowa nie jest zbyt szero−
ka, za to wysoka i wąska. Dzięki temu
łatwiej ją będzie przytulić do ściany, ale
nie posłuży za stolik do kawy. Takie
rozwiązanie było możliwe dzięki zasto−
sowaniu dwóch 20−cm przetworników,
zamiast jednego dużego. Dwa 8−calowe
głośniki mają powierzchnię membrany
adekwatną do jednego 12−calowego,
więc w sumie jest się czym pochwalić.
Głośniki mają celulozowe, powlekane
membrany, blaszane kosze i pokaźne,
bo 12−cm wentylowane układy magne−
tyczne. Zlokalizowano je na przedniej
ściance, podczas gdy bass−reflex o spo−
rej średnicy znalazł się z tyłu skrzynki. W
Sub Escape 202 zachowano sznyt wzor−
niczy całej serii, serwując przedni panel
pokryty gładkim błyszczącym lakierem.
Obudowa subwoofera zrobiona jest z
płyty wiórowej, wewnątrz znajduje się
jedno wzmocnienie usztywniające
skrzynkę. W cztery masywne, złocone
nóżki można wkręcić kolce. Stereofo−
nicznemu wejściu niskopoziomowemu
towarzyszą zaciski głośnikowe w postaci
mocnych, złoconych terminali. Oprócz
tego, na tylnej płycie mamy skokową
regulację fazy oraz zmianę górnej częs−
totliwości odcięcia − teoretycznie w sze−
rokim zakresie 40−160Hz. I laboratorium
potwierdza, że subwoofer Triangla, jak
mało który, pozwala na tak zdecydowa−
ne przestrajanie.

Sygnał liniowy otrzymał zarówno wejście, jak i wyjście,

dla wysokopoziomowego przewidziano tylko wejście.

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Duże, solidnie

i ciekawie wykończone obudowy. Dobrej klasy
przetworniki, zharmonizowane między
wszystkimi elementami systemu.

OCENA:

bardzo dobra

LABORATORIUM:

Największym plusem wysoka

efektywność. Dość podobne do siebie
charakterystyki, chociaż niepodobne do wzorca
liniowości, przechowywanego w Redakcji.

OCENA:

dobra

BRZMIENIE:

Znakomita dynamika podparta siłą

basu i ostrą górą. Wspaniała przestrzenność.
Trochę za dużo adrenaliny.

OCENA:

dobra

+

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

ANTAL /SEXTAN/TITUS

SUB ESPACE 202

Cena

(za system) [zł]

12 000,−

Dystrybutor:

AUDIOKLAN

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Duża, choć w

proporcjach nietypowa skrzynia z dwoma
solidnymi przetwornikami.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

Dobry poziom maksymalny,

niska częstotliwość graniczna, bardzo szeroki
zakres regulacji.

OCENA:

dobra

+

BRZMIENIE:

Bas nie jest zbyt przebojowy.

Pohukiwania opierają się o naprawdę niskie
częstotliwości, ale nie wiadomo dokładnie,
o które.

OCENA:

dobra

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

SUB ESPACE 202

Cena

[zł]

3500,−

Dystrybutor:

ELCO−EXIM

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Duża obudowa,

dożynkowa płyta przednia i trochę innych
ozdóbek, bardzo dobre przetworniki.

OCENA:

bardzo dobra

LABORATORIUM:

Triangle jak na dłoni.

Wyeksponowane wysokie częstotliwości
i okolice 100Hz, wysoka efektywność, i to przy
6−omowej impedancji.

OCENA:

dobra

BRZMIENIE:

Czysta średnica, bogata góra pasma,

bas silny i trochę zbyt rozbudowany w stronę
średnicy. Doskonała dynamika, dobra
przestrzenność.

OCENA:

bardzo dobra

BARDZO DOBRA

OCENA KOŃCOWA:

ANTAL 202

Cena

(za parę) [zł]

5000,−

Dystrybutor:

ELCO−EXIM

51

11/2003

Laboratorium

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe 12 000 − 15 000 zł

rys. 1. ANTAL, charakterystyka modułu impedancji.

rys. 2. ANTAL, działanie bass−refleksu.

rys. 3a. ANTAL, zakres średnio−wysokotonowy,

na osiach 0

O

, 15

O

i 30

O

w poziomie.

rys. 4. ANTAL, charakterystyka w całym pasmie.

rys. 3b. ANTAL, wpływ maskownicy.

odczytujemy z rys. 1, to jednak oczywiście
impedancja znamionowa. Można się zgo−
dzić, że

Antale

są 6−omowe − bowiem minima

w zakresie niskotonowym leżą na poziomie
ok. 4,5−5

Ω

, natomiast 3−omowe minimum

przy 1kHz nie powinno nas niepokoić.

Obudowę dostrojono dokładnie do 40Hz.

(rys. 2). Ostry szpic na charakterystce głoś−
nika wskazuje, że układ rezonansowy nie
jest tłumiony, natomiast kształt charakte−
rystyki ciśnienia z otworu, lekko spłaszczo−
ny, nie ma tutaj nic wspólnego z tłumie−
niem, ale z innymi parametrami strojenia
(aby “wyostrzyć” grzbiet tej krzywej, po−
trzebna byłaby więsza objętość obudowy).
Wysoki poziom samego głośnika przy
90Hz, jak i efektywnie promieniujący w tym
zakresie otwór, powodują wyeksponowanie
na charakterystyce wypadkowej. Coś za
coś − “średniego” basu jest dużo, ale spa−
dek −6dB lokuje się już przy 50Hz, więc
niskiego basu będzie proporcjonalnie mało.

Jeszcze bardziej specyficzne cechy od−

czytujemy z rys. 3a. Generalnie, zakres
średnich tonów, poza podbiciem okolic
700Hz, jest wyraźnie cofnięty względem
wysokich, mierzonych na osiach 0

O

O

O

O

O

i 15

O

O

O

O

O

.

Zakres 5−15kHz wzmacnia się o ok. 5dB, a
potem jeszcze pojawia się dodatkowy 10−
dB szpic przy ok. 18Hz. O ile wysoka efek−
tywność w zaresie 5−15kHz wynika z zasto−
sowania tubki, to ów szpic jest raczej re−
zonansem metalowej membrany przetwor−
nika. Dopiero pod kątem 30

O

O

O

O

O

wysokie tony

się uspokajają, ale i tak ładnej liniowości
charakterystyki nie osiągniemy, bowiem
pojawia się kilkudecybelowe osłabienie
również na przełomie średnich i wysokich
tonów. Gdzieś pomiędzy 15

O

O

O

O

O

a 30

O

O

O

O

O

można

jednak spodziewać się dobrego kompromi−
su, charakterystyki możliwie najlepiej zrów−
noważonej.

Na tle dalekiej od liniowości charakte−

rystyki zakrawa na żart przygotowanie dos−
konałej akustycznie maskownicy, która ni−
gdzie nie wprowadza zmian większych od
1dB (rys. 3b).

Rys. 4 nie uniknie dostrzeżonych wcześ−

niej zjawisk, ale na obronę

Antali

można

powiedzieć, że ogólna równowaga nie jest
wcale najgorsza. Przecież w szerokim za−
kresie częstotliwości średnich 150Hz−5kHz
mamy +/−3dB, a w pasmie 45Hz−15kHz +/−
4dB, przy czym bas i wysokie logicznie się
równoważą. Jednoznaczną zaletą

Antali

jest efektywność −91dB, to nie byle co,
zwłaszcza przy 6−omowej impedancji.

Głośnik centralny

Sextant

wykorzystuje

obudowę zamkniętą i jest konstrukcją 4−
omową (rys. 5).

Charakterystyka niskich częstotliwości

(rys. 6) przy częstotliwości 90Hz, która jest
częstotliwością rezonansową głośników w
obudowie (szczyt impedancji), jeszcze nie
wykazuje spadku, co ujawnia dostrojenie w
pobliżu dość wysokiej, ale jeszcze nie kry−
tycznej dobroci Qtc=1. Spadek −6dB poja−
wia się przy 60Hz.

W obszar burzowy wkraczamy wraz z

rys. 7a i charakterystykami dla zakresu
średnio−wysokotonowego. Na osi głównej
mamy znane już z

Antali

, a nawet jeszcze

mocniejsze podbicie tonów wysokich, przy
równiej prowadzonej charakterystyce śred−
nich częstotliwości. Pod kątami 15

O

O

O

O

O

i 30

O

O

O

O

O

pojawia się galimatias trudny do rozszyfro−
wania. Natomiast maskownica ponownie
zachowuje się wzorowo (rys. 7b).

Rys. 8 nie pozwala już chwalić

Sextanta,

tak jak

Antala

, za uchwycenie dobrej ogólnej

równowagi, bowiem wysokie tony mają wy−
raźną przewagę, ale za to zakres nisko−śred−
niotonowy wygląda bardzo kulturalnie.

Titus

to kolejny efektowy, który został

zaprojektowany jako samodzielny monitor.
Rys. 9 ujawnia, że jest 4−omowy. Trochę
zastanawiające jest, abstrahując od cent−
ralnego Sextanta, że mały dwudrożony

Ti−

tus

jest impedancyjnie bardziej wymagają−

cy od trójdrożnego

Antala

. W ofertach in−

rys. 5. SEXTANT, charakterystyka modułu impedancji.

rys. 6a. SEXTANT, działanie bass−refleksu.

rys. 7a. SEXTANT, zakres średnio−wysokotonowy,

na osiach 0

O

, 15

O

i 30

O

w poziomie.

rys. 8.   SEXTANT, charakterystyka w całym pasmie.

rys. 7b. SEXTANT, wpływ maskownicy.

Charakterystyka impedancji

Antala

nie

zdradza żadnych specyficznych cech kon−
strukcyjnych; mogłaby wręcz służyć jako
ilustracja dla klasycznego układu trójdroż−
nego w obudowie bass−reflex. Na układ
trójdrożny wskazują dwie “górki” − tutaj przy
400Hz i 4kHz − lokujące się w okolicach
częstotliwości podziału − natomiast na typ
obudowy oczywiście dwa szpice w zakre−
sie niskotonowym, pomiędzy którymi mini−
mum namierza nam częstotliwość rezonan−
sową obudowy − a więc tutaj okolice 40Hz.
Fakt najistotniejszy dla użytkownika, który

nych producentów zwykle jest odwrotnie,
ale można też wziąć pod uwagę, że dla rato−
wania dobrej efektywności malucha, można
mu w tym pomóc właśnie niższą impedan−
cją. I rzeczywiście, udało się −89dB, dla
podstawkowca to bardzo dobrze.

Titus

to konstrukcja bass−reflex, dostro−

jona do 50Hz. Charakterystyki w zakresie
niskich tonów (rys. 10) prezentują się bar−
dzo elegancko, kształt ciśnienia z otworu
jest wzorowy, spadek −6dB na charakterys−
tyce wypadkowej znajduje się przy 50Hz −
uwaga − dokładnie w tym samym punkcie,
co w

Antalach

!

70

75

80

85

90

95

100

105

110

10

100

1000

10000

Czêstotliwoœæ w Hz

Ciœnienie w d

B

65

70

75

80

85

90

95

100

105

10

100

1000

10000

Czêstotliwoœæ w Hz

C

iœni

eni

e

w

dB

52

11/2003

Laboratorium

rys. 13b. SUB, działanie filtru.

rys. 13a. SUB, działanie bass−refleksu.

ANTAL

SEXTANT

TITUS

SUB

Impedancja znam. [

Ω

]

6

4

4

−

Efektywność

91

89

89

120

*

*

*

*

*

Moc znamionowa [W]

120

60

60

130

**

**

**

**

**

Wymiary (WxSxG) [cm]

108x22x30

20x32x28

50x20x31

53x26x59

rys. 9. TITUS, charakterystyka modułu impedancji.

rys. 10. TITUS, działanie bass−refleksu.

rys. 11a. TITUS, zakres średnio−wysokotonowy,

na osiach 0

O

, 15

O

i 30

O

w poziomie.

rys. 11b. TITUS, wpływ maskownicy.

*

*

*

*

*

maksymalny poziom SPL,

**

**

**

**

**

moc wbudowanego wzmacniacza SPL

Wraz z następnymi rysunkami (rys. 11a,

11b) wracamy jednak do firmowych proble−
mów z liniowością zakresu średnio−wyso−
kotonowego. Sytuacja wygląda jednak ina−
czej niż w

Antalac

h i

Sextanci

e. Tym razem

wysokie tony nie są aż tak wyraźnie wyeks−
ponowane, pojawia się niestety szpecąca
zapadłość przy 6,5kHz, wynikająca z cech
samego głośnika wysokotonowego (czyżby
był inny? A może uszkodzony?) albo z ja−
kiegoś paskudnego odbicia fali od leżącej
w pobliżu ostrej krawędzi na przedniej
ściance, ale nie zauważliliśmy tam źródła
tak poważnego zjawiska. Pocieszać się
można, że zapadłość, przy jej 10−dB głębo−
kości, jest jednak relatywnie wąskopasmo−
wa, i niekoniecznie będzie rażąca w od−
słuchu (zwłaszcza przy traktowaniu

Titusa

jako głośnika efektowego). Poza tym, aby
uniknąć potencjalnie nawet bardziej sły−
szalnego rezonansu przy 4,5kHz, lepiej nie
słuchać

Titusów

na osi głównej, tylko lekko

je skręcić. Wysokich tonów i tak jest duży
zapas, nie zabraknie ich nawet pod kątem
30

O

O

O

O

O

. Maskownica jak zwykle w tym syste−

mie nie pozostawia wiele do życzenia.

Rys. 12 daje odczucia ambiwalentne −

równo prowadzony zakres nisko−średnioto−
nowy, z ładnym kształtem nieźle rozciąg−
niętego (jak na wielkość konstrukcji) basu,
do 3kHz mamy +/− 2dB, ale powyżej nagle
coś się popsuło...

Antale

nie sięgają bardzo nisko, lecz

subwoofer

Sub Espace

pomoże im we

właściwy sposób. Bass−reflex strojony do
33Hz, z bardzo silnym promieniowaniem
otworu przy 30Hz, okazał się zdolny do
osiągania niskich częstotliwości granicznych,
jak i tworzenia wysokiego poziomu −120dB. Nie−
zależnie od położenia regulatora, spadek −
6dB na dolnym zboczu leży przy 25Hz, a
zakres regulacji górnej częstotliwości gra−
nicznej jest zaskakująco szeroki − od 48Hz
do 160Hz. Zwłaszcza możliwość tak niskie−
go “odcięcia” jest rzadko spotykana, a prze−
cież sensowna przy współpracy z dużymi,
szerokopasmowymi kolumnami przednimi.

rys. 12. TITUS, charakterystyka w całym pasmie.

65

70

75

80

85

90

95

100

105

10

100

1000

10000

Czêstotliwoœæ w Hz

C

iœni

eni

e

w

dB