13. CZYM IZOLOWAĆ ŚCIANY PIWNIC? ( "Murator" 4/97 )

O konieczności zabezpieczenia ścian fundamentowych oraz ścian piwnic przed wilgocią, wodą

gruntową i opadową wie każdy inwestor. Oprócz najbardziej znanego i popularnego sposobu -
zabezpieczenia powierzchni lepikiem asfaltowym lub papą położoną na lepiku - coraz częściej
podziemne części budynku izoluje się nowoczesnymi materiałami: modyfikowanymi papami
bitumicznymi, foliami gładkimi i tłoczonymi, membranami z kauczuku syntetycznego oraz
materiałami bentonitowymi.

WARUNKI WODNO - GRUNTOWE

Wybór odpowiedniego zabezpieczenia podziemnej części budynku przed wodą gruntową jest

szczególnie ważny, gdy planujemy budowę piwnic. Zastosowane rozwiązania i materiały w
znacznym stopniu zależą od rodzaju gruntów występujących w podłożu oraz od poziomu wody
gruntowej. Różne typy warunków wodno - gruntowych oraz odpowiadające im poprawne sposoby
zabezpieczenia ścian piwnic przed wilgocią i wodą gruntową przedstawiamy poniżej.

GRUNTY PRZEPUSZCZALNE

Najłatwiej zabezpieczyć fundamenty i ściany piwnic budynków posadowionych na gruntach

przepuszczalnych - piaskach lub różnego typu żwirach (rys 1, 2).

Rys. 1 Ściany piwnic budynków posadowionych na gruntach przepuszczalnych - piaskach lub żwirach - wystarczy

zabezpieczyć izolacją przeciwwilgociową.

Rys. 2 Gdy pod warstwą gruntów nieprzepuszczalnych występują piaski lub żwiry, przestrzeń wykopu należy wypełnić

gruntem dobrze filtrującym wodę. Można stosować płyty lub folie drenażowe ułatwiające spływanie wody poniżej

fundamentu.

W gruntach tych występuje woda opadowa przepływająca w gruncie lub woda gruntowa w nim

zalegająca. Poziom, na którym występuje woda gruntowa, jest zmienny i podlega okresowym
wahaniom. Trzeba to uwzględnić projektując głębokość posadowienia budynku oraz rodzaj izolacji.
W gruntach przepuszczalnych woda jest niebezpieczna tylko wtedy, gdy poziom wody gruntowej
jest wysoki.

Należy pamiętać, że grunt jest wilgotny w strefie około 1 metra powyżej poziomu

zwierciadła wody gruntowej.

W takich warunkach wodno - gruntowych przestrzeń wokół piwnicy należy bezwzględnie

wypełnić dobrze przepuszczalnymi gruntami. Umożliwiają one swobodny i szybki odpływ wody w
głąb gruntu. Zabezpieczeniem przed

wodą kapilarną

(słownik na końcu artykułu)

jest warstwa

izolacji przeciwwilgociowej.

Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy warstwa gruntów przepuszczalnych jest niewielkiej

grubości, a pod nią znajdują się grunty nieprzepuszczalne - na przykład gliny lub iły (rys. 3).

Rys. 3 Grunt spoisty w dnie wykopu. Brak odpływu dla wody opadowej. Możliwość okresowego spiętrzenia się wody.

Konieczna ciężka izolacja przeciwwodna i drenaż lub szczelny beton.

Może się zdarzyć, że w okresach suchych woda czasowo znika i pojawia się znowu w czasie

opadów i roztopów. Zwykle, gdy w kwietniu lub w maju rozpoczynamy prace ziemne, poziom
wody jest niski i w wykopie jest sucho.

Jeżeli po opadach na dnie wykopu zgromadzi się woda, jest to sygnał świadczący o możliwości

zalewania piwnic w budowanym domu.

Jeżeli istnieje niebezpieczeństwo okresowego podnoszenia się poziomu wody gruntowej

powyżej poziomu posadowienia posadzki piwnicy, trzeba ułożyć ciężką izolację przeciwwodną oraz
ułożyć wokół budowanego budynku drenaż. Zamiast izolacji można zastosować

beton szczelny

(słownik)

, który dzięki swojej strukturze jest zabezpieczeniem przed wodą.

GRUNTY SPOISTE

Pojawiająca się okresowo woda opadowa jest również niebezpieczna dla budynków

posadowionych w nieprzepuszczalnych gruntach spoistych z przekładkami i przewarstwieniami
piaszczystymi (rys. 4).

Rys. 4 W gruntach spoistych (gliny, pyły, iły) z przewarstwieniami piaszczystymi należy stosować izolacje

przeciwwodne oraz ułożyć drenaż. Zamiennie można stosować beton szczelny.

Warstwami gruntu przepuszczalnego przesącza się ona w pobliże konstrukcji. Podobna sytuacja

może się zdarzyć w wykopie zasypanym po wykonaniu prac ziemnych (rys. 5).

Rys. 5 W naruszonych podczas budowy gruntach jednorodnych gromadzi się woda opadowa, która spływa z dachu oraz

z otaczającego budynek terenu. Po zakończeniu budowy woda dopływa do fundamentu przez rozluźnioną zasypkę

wykopu. Konieczna izolacja przeciwwodna i drenaż.

Naruszone grunty spoiste nie są już gruntami nieprzepuszczalnymi.

Fundamenty i ściany piwnic znajdują się w środowisku wilgotnym, a nawet w okresowo

mokrym. W tych warunkach bezwzględnie należy wykonać izolację ciężką oraz drenaż. Zamiast
takiej izolacji można również zastosować beton szczelny. Najtrudniej zabezpieczyć fundamenty i
ściany piwnic posadowione poniżej poziomu wody gruntowej (rys. 6).

Rys. 6 Budynek posadowiony poniżej poziomu wody gruntowej. Na czas budowy konieczne jest odwodnienie terenu.

Konieczna izolacja ciężka lub zastosowanie szczelnego betonu.

Podobnie jak w sytuacji przedstawionej na (rys. 3) konieczne jest ułożenie izolacji ciężkiej lub

wykonanie ścian monolitycznych z betonu szczelnego. Wokół budynku należy ułożyć drenaż.

TYPY IZOLACJI

W zależności od funkcji, jaką spełniają, izolacje wodochronne wykonuje się jako:

•

Izolacje przeciwwilgociowe (lekkie) - chroniące podziemne części budynku przed działaniem
wody niewywierającej parcia hydrostatycznego; można je stosować tylko w budynkach
usytuowanych powyżej poziomu wód gruntowych, w gruntach o małym zawilgoceniu,

•

Izolacje przeciwwodne (średnie, ciężkie) - zabezpieczające podziemne elementy budynku przed
wodą opadową przesączającą się w gruncie oraz wodą wywierającą ciśnienie hydrostatyczne;
stosuje się je do izolacji budynków posadowionych poniżej poziomu zwierciadła wody
gruntowej oraz w gruntach o dużym zawilgoceniu. Ściany piwnicy zabezpiecza się warstwą
izolacji pionowej i poziomej. Pionowa izoluje od wilgoci oraz wody opadowej przesączającej się
w gruncie. Powinna wystawać minimum 15 cm ponad powierzchnię terenu. Izolacja pozioma
chroni ściany przed kapilarnym podciąganiem wody. Izolację poziomą układa się w dwóch
warstwach: jednej na ławie fundamentowej, a drugą około 30 cm nad powierzchnię terenu
(Zdjęcie 1).

Zdjęcie 1 Folia płaska jest często stosowana do wykonania izolacji poziomej.

PAPY

Papa to materiał izolacyjny składający się z podłoża (osnowy) nasyconej

bitumitem

(słownik)

.

Bitumit może być modyfikowany lub nie. Warstwa wzmacniającej wkładki nośnej początkowo
wykonywana z celulozy (tektury) w papach nowoczesnych została zastąpiona włóknem szklanym
lub włókniną poliestrową.

Ponadto może występować:

•

warstwa górna

- posypka wykonana z talku, piasku kwarcowego lub krzemowego, łupka

mineralnego lub bazaltu (łupek lub bazalt stosuje się raczej do

pap wierzchniego krycia

(słownik)

, chroniąc warstwę bitumiczną przed działaniem szkodliwych promieni słonecznych

(ultrafioletowych); do izolacji podziemnych elementów budynku można stosować również papę
bez posypki.

•

warstwa dolna

- folia zabezpieczająca warstwy papy przed sklejaniem (rys. 7).

Rys. 7 Warstwy papy.

Papy smołowe nie są już praktycznie stosowane. Są nietrwałe i mają wyraźny, nieprzyjemny,

smołowy zapach. Stosowane od dawna tradycyjne papy asfaltowe na tekturze są także teraz jednym
z najtańszych materiałów izolacyjnych. Jednak stosowana do ich produkcji osnowa - tektura - z
czasem ulega biodegradacji. Na naszym rynku jest duży wybór nowoczesnych pap, co sprawia, że
pap na osnowie z tektury nie zaleca się już do izolowania podziemnych części budynku. Nawet trzy
warstwy ułożonej na lepiku asfaltowym takiej papy nie zabezpieczają wystarczająco przed wodą
naporową (działającą pod ciśnieniem). Nie są też odpowiednią barierą dla spływającej do gruntu
wody opadowej. Podczas zasypywania wykopu papę taką łatwo uszkodzić. Przerwana warstwa
izolacji nie chroni ścian przed wodą znajdującą się w gruncie. Papa narażona jest na zniszczenie
również po zasypaniu wykopu. W początkowej fazie eksploatacji budynku osiadanie konstrukcji -
czasem nawet kilkucentymetrowe - często powoduje pękanie warstwy izolacyjnej.

PAPY NOWEJ GENERACJI

Do produkcji takich pap zarówno krajowych, jak i importowanych, stosuje się

bitum

modyfikowany

(uszlachetniany) plastomerem APP lub elastomerem SBS. Dzięki zastosowanym

modyfikatorom polepszono odporność pap na starzenie, podwyższono ich temperaturę topnienia
oraz obniżono ich temperaturę łamliwości.

Papy te odróżniają się od pap tradycyjnych również technologią układania. Przed ułożeniem

podłoże należy zagruntować preparatami produkcji krajowej (najbardziej popularny to Abizol R)
lub preparatami zagranicznymi zalecanymi przez producentów pap. Papę (zwykle szerokości 1 m)
układa się z zakładem ok. 10 cm i zgrzewa powierzchniowo z izolowaną powierzchnią, używając
palnika na propan - butan.

Mimo, iż papy te zachowują swoje właściwości również w temperaturach ujemnych, nie zaleca

się układania ich, gdy temperatura otoczenia jest mniejsza niż 0 stopni C. Trudno jest wtedy
wykonać to poprawnie i mieć pewność, że na powierzchni ściany nie pozostanie wilgoć. Jeżeli papę
układamy na płaszczyznach pionowych wyższych niż 2m, często zaleca się - oprócz zgrzewania
termicznego - również mechaniczne mocowanie papy do izolowanego podłoża.

Niektóre firmy oferują również

pasy samoprzylepne

, które po zdjęciu ochronnej warstwy folii

przykleja się - bez użycia palnika do zagruntowanego podłoża.

Izolację wykonaną z papy można zabezpieczyć przed uszkodzeniami mechanicznymi

ścianką

dociskową

(słownik)

lub folią tłoczoną.

FOLIE PŁASKIE ORAZ MEMBRANY

Do izolacji poziomej i pionowej ścian piwnic stosowane są również

folie płaskie

- wykonane z

polichlorku winylu lub polietylenu małej gęstości LDPE (low density polietylen)

oraz membrany

EPDM

produkowane z kauczuku syntetycznego.

Wykonując izolacje poziomą, folię rozkłada się na powierzchni, a poszczególne jej pasy łączy się

ze sobą - termicznie, na klej, lub jedynie na zakład bez dodatkowego łączenia. Do wykonania
izolacji poziomej oferowane są folie różnych szerokości.

Niektóre folie mają wyprofilowaną powierzchnię, która zapobiega przesuwaniu się folii podczas

układania i umożliwia jej łączenie tylko na zakład (bez konieczności jej klejenia lub zgrzewania
termicznego).

Do pionowych płaszczyzn betonowych - po uprzednim ich oczyszczeniu i wyrównaniu - folię

przykleja się lepikiem asfaltowym lub klejem zalecanym przez producenta folii - np. Pronikol B,

Winylep OK, Izokol 104, Osakryl 85. Drugą warstwę folii (jeżeli warunki gruntowe wymagają
ułożenia izolacji dwuwarstwowej) układa się prostopadle do pierwszej i przykleja do niej płynną
folią PVC.

MEMBRANY EPDM

stosowane są jako izolacje jednowarstwowe, odporne ja działanie wody pod

ciśnieniem. Powierzchnie, które będą zabezpieczane membraną, powinny być suche i oczyszczone.
Nie trzeba gruntować podłoża preparatami bitumicznymi. Do ścian pionowych membranę przykleja
się lub mocuje mechanicznie.

FOLIE TŁOCZONE

wykonane są z polietylenu dużej głębokości HDPE (high density polietylen).

Folie te mogą być stosowane zarówno do izolacji pionowych, jak i poziomych.

Zdjęcia 2 i 3 Izolowanie ścian piwnic folią drenażową.

Charakterystyczną cechą tego typu folii są wytłoczenia w kształcie ściętych prostopadłościanów

wysokości sześciu lub ośmiu milimetrów. W zależności od warunków wodno - gruntowych folia
może być izolacją jednowarstwową lub elementem izolacji wielowarstwowej. Po ułożeniu folii
wytłoczeniami w kierunku izolowanej powierzchni pomiędzy warstwą folii i przegrodą tworzy się
powietrzna szczelina wentylacyjna (rys. 8 i 9)

Rys. 8 Po ułożeniu folii wytłoczeniami w kierunku izolowanej powierzchni pomiędzy warstwami folii i przegrodą

tworzy się powietrzna szczelina wentylacyjna umożliwiająca osuszanie ścian.

Rys. 9 Izolacja ściany wykonana z folii tłocznej.

Folia nie przepuszcza wody z gruntu.

Jednocześnie umożliwia odprowadzenie wilgoci i wody,

które mogą zbierać się pomiędzy folia i izolowaną przegrodą, i powoduje w ten sposób osuszanie
ściany.

Ponadto folia zabezpiecza ułożoną na ścianie warstwę izolacji przed uszkodzeniami

mechanicznymi, które mogą powstać zarówno podczas zasypywania wykopu, jak i podczas
eksploatacji budynku (folia jest również barierą dla korzeni). Zastosowanie folii i utworzenie
szczeliny powietrznej przy ścianie poprawia również właściwości termiczne przegrody.

Folię mocuje się do podłoża mechanicznie. Razem z folią oferowane są akcesoria montażowe

(zdjęcia 4a, 4b, 4c):

•

listwy wykończeniowe chronią górną krawędź izolacji,

•

gwoździe,

•

specjalne podkładki zapewniające szczelność w miejscu mocowania i zwiększające płaszczyznę
docisku gwoździa do ściany,

•

samoprzylepne taśmy uszczelniające.

Zdjęcie 4a Listwy wykończeniowe wykonane z HDPE chronią górną krawędź folii. Ich kształt umożliwia stałą

wentylację izolowanej powierzchni.

Zdjęcie 4b Folię mocuje się do podłoża stalowymi gwoździami lub wkrętami. Specjalna uszczelka (główka montażowa)

zabezpiecza miejsce mocowania i zapobiega rozerwaniu folii przy mocowaniu.

Zdjęcie 4c Folię można mocować również specjalnymi kołkami rozporowymi z tworzywa sztucznego.

Z reguły folię, której szerokość jest dostosowana do wysokości ściany, układa się w poziomie.

Wyjątkiem są folie systemu Tefond, które montuje się pionowo (podobnie jak układa się tapety) -
zdjęcie 5.

Zdjęcie 5 Folie systemu Tefond montuje się pionowo.

Taki system mocowania umożliwia izolowanie ściany dowolnej wysokości bez połączeń

poziomych. Połączenie poszczególnych pasów folii wykonuje się na zakład, wkładając wytłoczenia
łączonych części folii jedne w drugie (w foliach Tefond zastosowano dodatkowo połączenie
zatrzaskowe, a ponadto foliach systemu Tefond Plus uszczelniającą wkładkę bitumiczną (Rys. 6)).

Rys. 6 Połączenie folii systemu Tefond Plus jest jeszcze dodatkowo uszczelnione wkładką.

Połączenie można uszczelnić taśmą samoprzylepną, a górną krawędź dodatkowo masą

uszczelniającą (Rys.7).

Rys. 7 Górną krawędź listwy wykończeniowej można dodatkowo zabezpieczyć masą uszczelniającą.

W gruntach spoistych (gliny, iły) zaleca się stosowanie folii z polipropylenową włókniną

filtracyjną usytuowaną od strony gruntu (Zdjęcie 8).

Zdjęcie 8 W gruntach spoistych zaleca się stosowanie folii z polipropylenową włókniną filtrującą usytuowaną od strony

gruntu.

Z reguły folie takie są tłoczone jednostronnie (z wyjątkiem wyprofilowanej obustronnie folii

firmy Dörken) (Zdjęcie 9).

Zdjęcie 9 Folia z warstwą geowłókniny zabezpieczającej kanały utworzone między wytłoczeniami folii przed

zamuleniem.

Warstwa geowłókniny zabezpiecza kanały utworzone między wytłoczeniami folii przed

zamuleniem drobnymi cząstkami gruntu. Kanały kierują przefiltrowaną wodę do rury drenażowej
(Rys. 10).

Rys. 10. Ściana oraz zagęszczony grunt w wykopie uniemożliwiają pęcznienie bentonitu. Pod wpływem wody z

sypkiego bentonitu tworzy się warstwa nieprzepuszczalnego żelu, zabezpieczająca izolowaną powierzchnię przed

działaniem wody.

MATERIAŁY BENTONITOWE

Odmienną grupę materiałów tworzą izolacje, w których zastosowano

bentonit sodowy

-

chemicznie obojętny ił pochodzenia wulkanicznego. Bentonit staje się materiałem izolacyjnym
dopiero w momencie kontaktu z wodą. Pozostawiony swobodnie bentonit pęcznieje i zwiększa
objętość nawet 12 - 16 krotnie. Przy ograniczaniu swobody pęcznienia pod wpływem wody z
sypkiego bentonitu tworzy się nieprzepuszczalny żel, który uniemożliwia przenikanie zarówno pary
wodnej, jak i wody.

Najważniejszym warunkiem uzyskania szczelnej warstwy izolacyjnej jest

ograniczenie materiałom bentonitowym możliwości pęcznienia.

Właściwości bentonitu stwarzają

możliwość samonaprawiania uszkodzeń izolacji spowodowanych osiadaniem budowli lub skurczem
betonu.

Budynków zabezpieczonych materiałami bentonitowymi nie trzeba otaczać drenażem.

W budynkach jednorodzinnych stosuje się panele Volclay oraz membrany uszczelniające Swelltite.

PANELE VOLCLAY

(typ 1) składają się z płyt tektury falistej wypełnionej w całości granulatem

bentonitowym. Tektura pod wpływem wody ulega biodegradacji.

Panele o grubości 4,7 mm, powierzchni 1,48 m2 (1220 x 1220 mm) i masie 8 kg każdy można
układać na izolowanej powierzchni w dowolnej temperaturze otoczenia (Zdjęcie 10).

Zdjęcie 10 Ściana oraz zagęszczony grunt w wykopie uniemożliwiają pęcznienie bentonitu. Pod wpływem wody z

sypkiego bentonitu tworzy się warstwa nieprzepuszczalnego żelu, zabezpieczająca izolowaną powierzchnię przed

działaniem wody.

Nie powinno się ich układać na powierzchniach mokrych, podczas opadów oraz gdy w wykopie

znajduje się woda. Jeżeli jednak konieczne jest układanie w takich warunkach, należy zastosować
panele z dodatkową warstwą zabezpieczającą, opóźniającą początek uwadniania bentonitu (typ 1C).
Panele układa się na powierzchni oczyszczonej i gładkiej - po usunięciu z niej ostrych wypukłości i
po wypełnieniu wszystkich wgłębień. Na ściany murowane z cegieł, z bloczków betonowych lub
betonu komórkowego (z wyjątkiem ścian murowanych z bloczków Ytong, w których spoiny są
cienkie) trzeba wcześniej nałożyć warstwę zaprawy cementowej grubości minimum 1,5 cm.

Nie jest wymagane wcześniejsze gruntowanie podłoża lub układanie innej warstwy izolacyjnej.

Panele układa się z zakładem szerokości 4 cm na ścianie i przybija do niej gwoździami. Montaż

paneli rozpoczyna się od dołu jednego z naroży budynku. Aby ograniczyć możliwość
przypadkowego uszkodzenia bądź zalania paneli, tuż po zakończeniu układania pierwszego rzędu
oraz po uszczelnieniu połączenia warstwy izolacyjnej z ławą fundamentową wykop powinno się
zasypać do wysokości ułożonych paneli. W ten sposób osłania się panele, dociska je do
izolowanych powierzchni i tworzy pomost roboczy do montowania paneli wyższych rzędów.

Wykonana w ten sposób warstwa izolacyjna chroni przed wodą występującą pod ciśnieniem

mniejszym niż 0,1 MPa (10 m słupa wody).

Cena detaliczna (łącznie z podatkiem VAT) jednego panela wynosi:

•

29,4 zł (typ 1)

•

38,8 zł (typ 1C)

(Ceny z 1997 roku.)

Razem z panelami oferowane są

materiały uzupełniające

. Umożliwiają one poprawne

uszczelnianie miejsc, których izolowanie jest szczególnie trudne (Rys. 11). Są to:

•

granulat bentonitu Volclay luzem

, z którego przygotowuje się pastę używaną do wypełniania

wgłębień, dylatacji, uszczelnienia miejsc przejścia rur instalacyjnych przez ścianę, ewentualnego
wyrównania izolowanej powierzchni oraz do wykonywania różnego rodzaju napraw (cena
detaliczna z podatkiem VAT - 2,53 zł/kg);

•

granulat bentonitu w tubie Hydrobar

: powłoka tuby wykonana jest z cienkiej, żelatynowej błony

rozpuszczalnej w wodzie; materiał ten używany jest zazwyczaj do uszczelniania izolacji w
miejscach połączeniach elementów konstrukcji, np. ściany z ławą lub płytą fundamentową (cena
detaliczna z podatkiem VAT - 16,4 zł/m);

•

taśma uszczelniająca Waterstop - RX

zapewniająca ciągłość izolacji w miejscach połączenia

izolacji pionowej i poziomej oraz służąca do izolowania połączeń elementów betonowych;
stosowania zamiast taśm uszczelniających innego rodzaju (cena detaliczna z podatkiem VAT -
7,9 zł/kg lub 17,7zł/kg w zależności od rodzaju taśmy).

Rys. 11 Materiały, w których wykorzystano właściwości bentonitu, tworzą system pozwalający na uszczelnienie

wszystkich miejsc w konstrukcji.

Przykłady izolacji ścian i fundamentów paneli Volclay przedstawiają rysunki 12 i 13.

Rys. 12 Murowana ściana piwnicy izolowana płytami bentonitowymi Volclay.

Rys. 13 Przykład izolowania fundamentów w warunkach występowania wody naporowej.

MEMBRANA USZCZELNIAJĄCA SWELLTITE

- składa się z warstwy folii polimerowej, z

warstwy specjalnie spreparowanego bentonitu oraz z cienkiej błony osłonowej ulegającej
rozpuszczeniu pod wpływem wody (Rys. 14).

Rys. 14 Membrana bentonitowa Swelltitle.

Oferowana jest w trzech odmianach:

•

Swelltitle 1000 - grubości 1,5 mm;

•

Swelltitle 3000 - grubości 2,3 mm;

•

Swelltitle 6000 - grubości 3,8 mm.

W konstrukcji membrany wykorzystano wytrzymałość i odporność mechaniczną folii

polimerowych oraz uszczelniające cechy bentonitu. Elastyczna folia jest pierwszą barierą
przeciwwodną oraz chroni warstwę bentonitu przed uszkodzeniem i przedwczesnym działaniem
wody. Jeżeli pod nią przedostanie się woda, zostaje uaktywniony bentonit, który pęcznieje i
zapobiega wnikaniu wody w izolowany element budynku. Pod wpływem wody błona osłonowa
rozpuszcza się, całkowicie umożliwiając bezpośredni kontakt bentonitu z chronioną konstrukcją.

Membrany można stosować w warunkach, w których ciśnienie wody nie przekracza 0,45 MPa

(45 m słupa wody).

Membranę należy montować tylko w czasie suchej pogody, a izolowana powierzchnia nie

powinna być nadmiernie zawilgocona. Po przygotowaniu powierzchni - wyrównaniu występów i
wgłębień - membranę można przykleić, stosując klej Volclay Mastic M - 2000 lub mocować
mechanicznie gwoździami z szerokim łbem (wyjątkiem są ściany murowane, do których membranę
można jedynie przyklejać). Sąsiednie pasma membrany szerokości 1,02 m powinny zachodzić na
siebie co najmniej 5 cm. Przykład ściany murowanej izolowanej membraną Swelltite przedstawia
rys. 15.

Rys. 15 Ściana piwnicy izolowana membraną bentonitową Swelltite.

Cena detaliczna z podatkiem VAT:

44,8 zł/m2 (Swelltite 1000),

53,0 zł/m2 (Swelltite 3000).

(Ceny z 1997 roku.)

Oprócz membran oferowane są również materiały uzupełniające: masa bitumiczna

modyfikowana poliuretanami, szpachla bentonitowa, klej, piaski wykonane z kauczuku butylowego
stosowane do osłaniania zakładów membran oraz do zabezpieczania przy powierzchni gruntu
górnej krawędzi warstwy izolacji. Elementy te wraz z membraną tworzą system zapewniający
szczelność ułożonej izolacji.

BUDYNKI NIEPODPIWNICZONE

W budynkach niepodpiwniczonych posadowionych w środowisku wilgotnym lub mokrym

musimy pamiętać o wykonaniu szczelnej izolacji poziomej na ścianach i pod posadzką parteru.
Szczególnie istotne jest dobre połączenie izolacji pionowej i poziomej (Rys. 16).

Rys. 16 Budynek niepodpiwniczony. Płytko zalegająca woda gruntowa. Konieczna wzmocniona izolacja pozioma ścian

i posadzki parteru.

Poprawnie wykonane zabezpieczenie ścian piwnic przed wilgocią i wodą to, w przyszłości, brak

kłopotów i niepotrzebnych wydatków. Po zasypaniu wykopu niewłaściwie ułożoną lub uszkodzoną
izolację trudno naprawić.

SŁOWNIK----------------------------------------------------------------------------------------------------------

woda kapilarna - woda podciągana w szczelinach (kapilarach) istniejących między ziarnami gruntu
lub w innych materiałach, np. murach.

beton szczelny - beton o dużej wodoszczelności, który uzyskuje się przez odpowiedni dobór ilości i
uziarnienia odpowiedniego kruszywa oraz ilości wody i cementu, a także przez właściwe
zagęszczenie i pielęgnację w okresie twardnienia. Beton szczelny jest odporny na działanie wody
(także działającej pod ciśnieniem).

bitum - mieszanina węglowodorów o konsystencji od ciekłej do stałej pochodzenia naturalnego lub
sztucznego. Lepiszcza bitumiczne stosowane w budownictwie dzieli się w zależności od
pochodzenia na:
asfalty naturalne i sztuczne, smoły i paki. Wyroby bitumiczne stosuje się jako izolacje
przeciwwodne oraz materiały drogowe. Wykorzystuje się ich zdolność klejenia, spajania,
przyczepność do podłoża oraz odporność na działanie wody i czynników agresywnych.

papa wierzchniego krycia - rodzaj pokrycia dachowego układanego bezpośrednio na podłożu lub
na papie podkładowej; wierzchnią warstwą papu jest zwykle posypka wykonana z łupku lub
bazaltu.

ścianka dociskowa - ścianka wykonywana z cegły pełnej lub z bloczków betonowych, ochraniająca
warstwę pionowej izolacji przeciwwodnej ścian piwnic przed uszkodzeniami mechanicznymi;
obsypana gruntem dociska izolację do ściany, zwiększając jej skuteczność i zmniejszając
możliwość uszkodzeń i przecieków.

Tekst: Beata Kerntopf - Ślusarczyk, Krzysztof Traczyński

Rys. Marek Sternicki.