141 18

B/141: E.R.Gruber - Tajny świat parapsychologii

Wstecz / Spis
Treści / Dalej

Efekt Parsifala
Od kogo pochodzi psi?
Podczas eksperymentów z tak kruchymi, modulowanymi przez czynniki psychologiczne i fizyczne zjawiskami jak psi, wpływ na wyniki mogą mieć różne subtelne oddziaływania kierownika badań. Mogą to być efekty czysto psychologiczne. Być może osoby biorące udział w doświadczeniach, którym przypisuje się wcześniejsze dobre osiągnięcia w psi, są lepiej traktowane przez eksperymentatorów niż inne. Jednak w centralnym miejscu spraw związanych z psi znajduje się całkiem inny efekt kierownika badań. W latach 50. dwóch angielskich parapsychologów, G.W. Fisk oraz D.J. West, zauważyło, że osoby testowane przez Westa osiągają zazwyczaj złe wyniki, a testowane przez Fiska raczej dobre wyniki w testach psi, nawet wtedy, gdy obydwaj nie mieli kontaktu z osobami poddawanymi doświadczeniom74. Odkryto efekt kierownika badań opierający się na psi. Do dzisiaj efekt ten stanowi zagadkę dla parapsychologów. Marylin Schlitz przeprowadziła niedawno próby bezpośredniego mentalnego wpływu na układy żywe ze sceptykiem Richardem Wisemanem, w których pojawił się nielokalny efekt kierownika badań za pośrednictwem psi: Marylin Schlitz uzyskała pozytywne wyniki, a Wismann negatywne75. Podczas badania zjawiska różdżkarstwa dwóch niemieckich psychologów, Harald Wałach i Stefan Schmidt, przypadkowo natrafiło na to samo zjawisko76. Okazało się, że istotne trafiania powyżej oczekiwanej wartości losowej uzyskali tylko ci różdżkarze, którymi kierował jeden z trzech instruktorów.
Prawdopodobnie kierownik badań jest w parapsychologii integralnym składnikiem każdego doświadczenia. Przekazuje on informacje anomalne prowadzące do uzyskania różnych rezultatów. Niewyjaśnione pozostaje pytanie, czy taka informacja dociera do osoby biorącej udział w doświadczeniu w sposób nieświadomy i wprawia je w stan gotowości lub oporu dla psi, czy też nieświadomy efekt oddziałuje bezpośrednio na wynik.
Część chirurgów cieszy się dobrą, a część złą reputacją. Niektórzy ludzie zostają mistrzami gry na fortepianie, a inni pozostają przeciętni mimo tak samo długich ćwiczeń. Każdego rodzaju osiągnięcia wymagają dużej zręczności i talentu, którego nie da się zdobyć. W eksperymentach psi kierownik badań jest tak bardzo związany z próbą, że nie istnieje możliwość odizolowania go od danego doświadczenia.
Jeżeli subtelne efekty kierownika badań zestawimy z nawarstwieniami uzyskanymi przez �radiopelengacyjny system psi które ustawiłem podczas badań pola z generatorami zdarzeń losowych, to perspektywa ulegnie zmianie. Już samo wymyślenie doświadczenia przez kierownika badań, a później szlifowanie zamysłu i panowanie nad nim rozstrzyga być może o losie eksperymentu. Jeżeli mamy do czynienia z odnoszącym sukcesy kierownikiem badań, kimś spośród 1 % ludzi, którzy potrafią zastosować psi w szczególnym wymiarze, to można liczyć na uzyskanie statystycznie istotnych wyników w spodziewanym kierunku. Odzwierciedlają one bowiem jego życzenia, jego zamiary. Intencja kierownika badań jest języczkiem u wagi, który kieruje psi na właściwe tory.
Nieznana pozostaje odpowiedź na palące pytanie: czy sama intencja eksperymentatora podczas wykonywanej przez niego próby wystarczy do wywołania danego efektu, czy też jego wiedza działa tylko jako sprzęgło pomiędzy osobą biorącą udział w doświadczeniu a urządzeniem pomiarowym? Formułując to pytanie bardziej ogólnie i jednocześnie w odniesieniu do badań psi, zapytamy, czy zaadresowanie treści powoduje, że w każdym procesie myślowym dotyczącym przedmiotów rzeczywistych lub innych ludzi zawarta jest interakcja anomalna z takimi właśnie treściami. I dalej: czy więc fundamentalna funkcja psi ustawia się w każdym momencie na nowo dzięki naszym myślom i odczuciom dotyczącym świata? Czy to jest ten właśnie mechanizm, za pomocą którego ingerujemy w subtelny sposób w porządek rzeczy i samodzielnie modulujemy rzeczywistość?
Robert Jahn i Brenda Dunne przytaczają przykład zaczerpnięty z fizyki. Niedawno odkrytej cząsteczce fizycy nadali nazwę �anomalon", ponieważ w różnych laboratoriach odkryto różnorodne jej właściwości. Widocznie forma pojawiania się anomalonu jest do tego stopnia związana z osobą, która ją akurat obserwuje, że w całkowicie indywidualny sposób dopasowuje się ona do danej osoby. Jahn i Brenda Dunne posuwają się w swoich przypuszczeniach nawet dużo dalej, sądząc, że fizycy w rzeczywistości nie odkryli nowej cząsteczki subatomowej, lecz ją niejako stworzyli. Takie mechanizmy dotyczą w szczególnym wymiarze psi, która również działa na bardzo delikatnej płaszczyźnie.
�Stara szkoła" parapsychologii w wyraźnie odmiennych kategoriach rozpatrywała zjawiska jasnowidzenia, telepatii, prekognicji i psychokinezy. Obecnie psi przedstawia jednolitą siłę, która ujawnia się w rozmaity sposób. Może zabrzmi to dziwnie, ale wydaje się prawie, jakby zjawiska psi dopasowywały się do wyjaśnień naukowców, a nie odwrotnie. Od chwili, gdy całkowicie zerwano ze starymi wzorami klasyfikacji i toczą się poszukiwania nowych form opisu, odnosi się wrażenie, że dane ochoczo podążają za tym trendem.
Zobaczyliśmy, jak ścisły jest związek pomiędzy świadomością i materią oraz że istnieje stała komunikacja pomiędzy człowiekiem i środowiskiem. Nie może nas więc dziwić, że to właśnie dziedzina zmiennych, słabych i ulotnych zjawisk, które przyzwyczailiśmy się określać jako ps i, najwyraźniej dostosowuje się do takiego właśnie związku. Tak jak badacze dzięki ciągłym interakcjom psi przyjmują nieświadome informacje, tak pomysły i koncepcje badaczy stanowią informacje dla samego procesu psi.
Szczęście towarzyszące nowicjuszom
W połowie lat 80. dwóch biologów morza z Uniwersytetu Delaware, C.M. Pleass i N. Dean Dey, przeprowadziło doświadczenia, które mają duże znaczenie dla naszego zrozumienia subtelnych efektów kierownika badań zachodzących za pośrednictwem psi71. Biolodzy chcieli znaleźć odpowiedź na pytanie, czy ludzka świadomość może oddziaływać na izolowane mikroorganizmy jednokomórkowe.
Do swojego pierwszego eksperymentu użyli hodowli glonów morskich (Dunaliella tertiolecta). W określonych odstępach czasowych przeprowadzano optyczno-elektroniczny pomiar szybkości i kierunku ruchów glonów. Poprzez skierowaną uwagę i intencję należało w taki sposób wpłynąć na ruchy mikroorganizmów podczas faz eksperymentalnych, aby nastąpiła zmiana ich aktywności wykraczająca poza zakres wynikający z losowości. Badacze nie ustalili, czy oddziaływanie ma wyrażać się poprzez nasilenie lub osłabienie ruchliwości. Zadaniem obserwatorów było jedynie �bycie z glonami", to znaczy wyobrażanie sobie mentalnej interakcji z hodowlą.
Początkowo wykonano 251 prób przy udziale 18 obserwatorów. Uzyskano efekt o wysokiej istotności statystycznej. Podczas faz eksperymentalnych ruchy mikroorganizmów uległy znaczącej zmianie.
Sami kierownicy badań byli zaskoczeni uzyskanym rezultatem. Zdopingowani jednoznacznymi liczbami postanowili potwierdzić opisane zjawisko w drugiej fazie doświadczenia. Poprawny sposób postępowania podczas prac naukowych wymaga, aby rzeczywistość wyników uzyskanych w eksperymencie odkrywczym uznać w testach potwierdzających.
Chcąc uzyskać zadziwiające potwierdzenie swoich wyników, Pleass i Dey z wielką dokładnością przystąpili do drugiej fazy. Wyłowiono możliwe źródła błędów i podjęto środki zapobiegawcze, mające na celu wykluczenie możliwych omyłek: ekranowanie częstotliwości fal radiowych, poprawa kontroli zmian temperatury w pomieszczeniu, lepsza izolacja fizyczna naczynia zawierającego hodowlę mikroorganizmów oraz całkowita kontrola za pomocą danych porównawczych uzyskanych na podstawie nieprzerwanych zapisów dokonanych w innym czasie.
Uniwersytet Delaware uznał ważność tego typu badań i zafundował laboratorium badaczy kosztowny system do kontroli temperatury. Pleass i Dey urządzili w nim dostępną komorę środowisko wąż uziemionymi ścianami z metalu, w których znajdował się obiekt eksperymentalny. Tym razem przeprowadzono 118 prób przy udziale 14 obserwatorów. Ponownie uzyskano efekt, ale ku rozpaczy naukowców nie był on istotny statystycznie. Hipoteza zakładająca istnienie interakcji pomiędzy świadomością człowieka a mikroorganizmami została obalona, mimo że w próbie pilotażowej otrzymano przytłaczający dowód.
Jak to możliwe? Picassowi i Deyowi udało się bez zbytnich wysiłków odpowiedzieć na to pytanie dzięki kolejnemu doświadczeniu. Do wykonania tej próby zainspirowały ich prace Cleve Backstera dotyczące rzekomego �postrzegania pierwotnego" przez rośliny (część 1, rozdział 2). Badacze chcieli teraz stwierdzić, czy mikroorganizmy są w stanie zareagować na sygnał psi bez poddawania ich oddziaływaniu ludzkiej świadomości. Backster twierdził, że rośliny reaguj ą reakcjami anomalnymi na śmierć innych organizmów.
Do swojego eksperymentu użyli kolonii jednokomórkowych glonów morskich (Tetraselmis suecica). Kolonia alg została podzielona na dwie grupy. Jedną umieszczono w wypróbowanej aparaturze pomiarowej, drugą zaś ulokowano wraz z naczyniem nad pojemnikiem zawierającym słodką wodę. Eksperymentatorzy wymyślili najbardziej okrutny rodzaj śmierci dla glonów. Miało to umożliwić zarejestrowanie przez aparaturę pomiarową ewentualnego sygnału bólu przekazywanego za pomocy psi, a pochodzącego od komórek siostrzanych. Wrzucenie glonów morskich do słodkiej wody jest analogiczne z poddaniem człowieka wirowaniu w próżni. Różnica ciśnień osmotycznych przy membranach komórkowych jest tak potężna, że po prostu rozrywa glony.
Całe zaplanowane doświadczenie było sterowane przez komputer. Przed nadejściem weekendu naukowcy mieli zamiar zamknąć laboratorium, uruchamiając wcześniej odpowiedni program. W losowych odstępach czasu program miał wysłać impuls do zaworu znajdującego się na dole naczynia zawierającego kolonię glonów, które służyły jako �ofiary". Zawór otwierał się na krótki czas i �wyprawiał" pewną część glonów do słodkiej wody. Na krótko przed każdym impulsem �ofiarowania" automatycznie włączało się także urządzenie pomiarowe dla drugiej hodowli. Pleass i Dey zaplanowali wykonanie pierwszej kompletnej próby pilotażowej na dzień, w którym ich laboratorium odwiedził kolega o bardzo sceptycznym nastawieniu, ale nadzwyczaj otwartym charakterze. Obydwaj biolodzy byli tak bardzo zdenerwowani wyobrażaniem sobie tego nietypowego doświadczenia, że na krótko przed jego rozpoczęciem zdecydowali się zrezygnować z niekontrolowanego automatycznego przebiegu próby i przeprowadzić test wstępny przez bezpośrednie otwarcie zaworu.
Gość nacisnął decydujący przycisk i w ten sposób przypieczętował los około 20 milionów alg. Po upływie blisko 5 minut gość ponownie nacisnął przycisk, kończąc jednocześnie proces �ofiarowania glonów". Teraz wszyscy jak zaczarowani spoglądali na zapisy. Badacze nie musieli czekać na dokładne matematyczne obliczenia dotyczące zjawiska, gdyż graficzny obraz ruchów glonów siostrzanych mówił sam za siebie: przed i po wykonaniu decydującego naciśnięcia przycisku kolonia glonów wykazywała dalece jednorodną aktywność ruchową, jedynie w czasie �ofiarowania" ich ruchliwość nagle się załamała.
W tym dniu Pleass i Dey przeprowadzili pięć prób pilotażowych tego rodzaju. Testy wykazały tak wysoką istotność statystyczną, że tym samym przekroczyły wartości ekstremalne stosowanego programu statystycznego! Aktywność obserwowanej hodowli glonów niedwuznacznie zauważalnie obniżała się w chwili, gdy inne mikroorganizmy umierały w oddalonym pojemniku. Wydawało się, że efekt Backstera został potwierdzony. Przynajmniej w danej chwili.
Tymczasem i dla tego doświadczenia należało przeprowadzić formalne eksperymenty potwierdzające poprawność przypuszczenia. Próby odbyły się zgodnie z ustalonym na początku protokołem. Podczas nieobecności badaczy komputer losowo wybierał �momenty ofiarowania". W 37 pojedynczych testach prawdopodobieństwo wystąpienia prawdziwego nieznanego efektu uległo drastycznej redukcji, a jego istotność statystyczną można było w najlepszym przypadku określić jako marginalną. Jednoznaczne rozstrzygnięcie należało więc uzyskać podczas trzeciej próby. I wówczas zdarzyło się coś niesamowitego
efekt zniknął. Brak jakiegokolwiek istotnego wyniku.
Cóż się stało? Obydwa doświadczenia skonstruowano bardzo starannie i przeprowadzono, wykorzystując doskonałe urządzenie techniczne. A pomimo tego �wymarzone wyniki" z prób pilotażowych nie powtórzyły się podczas dalszych doświadczeń.
Czy istnieje jakieś wytłumaczenie takiej sytuacji? Sami badacze są przekonani, że początkowe nadzwyczajne rezultaty i uzyskane później wyniki nie wykazujące istotności statystycznej są konsekwencją ich osobistych oczekiwań i obaw. Bez wątpienia wystąpił efekt, który można wy tłumaczy ć jedynie na podstawie anomalnej wymiany informacji pomiędzy ludzką świadomością a hodowlą glonów. Frapujące wyniki początkowe z drugiej próby uzyskano również w obecności kierowników badań; działo się to w okresach, w których badacze wiedzieli, że glony zostaną �ofiarowane". I w tym przypadku można podejrzewać działanie anomalnego artefaktu; pozytywne napięcie wewnętrzne, zdenerwowanie z powodu nowego doświadczenia wywołało bezpośrednią interakcję z kulturami glonów, a może nawet z czułym urządzeniem optycznym mierzącym ruchy alg.
W czasie eksperymentów potwierdzających uzyskane poprzednio rezultaty zmieniły się przesłanki psychiczne dla kierowników badań. O ile wcześniej postępowali beztrosko, nie zastanawiając się nad konsekwencjami, o tyle teraz w grę wchodziło ich własne Ja
lęk przed rozczarowaniem lub przed koniecznością obrony bardzo nietypowego wyniku przed gremium naukowców. Takie czysto psychiczne warunki zmieniły pierwotne, naiwne zachowanie oczekiwawcze i stłumiły, zdaniem Picassa i Deya, możliwość wystąpienia anomalnego oddziaływania świadomości.
Dwaj biolodzy zakończyli swoje rozważania przypuszczeniem, że dane w niewytłumaczalny sposób korelują z oczekiwaniami kierowników badań. �Rozważając sprawy w szerszym kontekście, daje to do zrozumienia, że środowisko postrzegane przez konkretną osobę może stanowić manifestację jej świadomych i nieświadomych oczekiwań. Przekładając wypowiedź na język techniczny: wydaje się, że osoba i środowisko tworzą interaktywny układ sprzężenia zwrotnego"78.
Doświadczenia psi są prawdopodobnie w szczególnym wymiarze podatne na anomalne wpływy wywierane przez samych eksperymentatorów. Najpierw wywołują oni dany efekt poprzez początkowy sukces, a następnie sami go wygaszają. Myśl jest zalążkiem, który porusza coś w materialnej rzeczywistości. Sukces wydaje się jednak być w pozytywny sposób sprzężony z �bezmyślnością".
Taka niecodzienna obserwacja przewija się przez parapsychologię, objawiając się w różny sposób. Osobiście określam j ą mianem �efektu Parsifala". Parsifal jest �prawdziwym głupcem", który naiwnie, nieświadomie i bezwolnie osiąga to, czego inni szukają nadaremnie
zamek świętego Graala.
Zmysł odpowiedzialny za pozazmysłowość
Efekt Parsifala oznacza, że naiwność sprzyja psi. Nasze nieodzwierciedlone intencje w subtelny sposób kształtuj ą nasze środowisko. Gdy do głosu dochodzi wiedza, gdy człowiek uświadomi sobie sens swojego postępowania, interakcja świadomości i materii przestaje być efektywna. Niekiedy zjawisko to wybiera co najmniej nietypowe drogi.
Pierwszą serię przepowiedni dotyczących ruchów cen srebra Targ, Harary i White przeprowadzili bez żadnych uprzedzeń, z dużym entuzjazmem (część II, rozdz. 4). Następnym jednak razem Targ i White przestali być bezinteresowni i chcieli się wzbogacić. Ich metoda psi była obarczona pewnym określonym celem. I wówczas nie uzyskano pozytywnych wyników. W tym przypadku jednak nie z powodu zniknięcia psi, lecz na skutek błędnej interpretacji przez Targa wrażeń Remote Viewing uzyskanych przez Harary'ego. Wygląda to prawie tak, jakby najbardziej szelmowska cecha psi
chochlik, który tak często wychodzi ze swego ukrycia podczas pojawiania się duchów
wyszukiwała sobie osobliwe formy popierania własnej zabawy, jaką jest wprowadzanie zagmatwania.
Wydaje się, że rzeczywistość ukryta w anegdotach o �szczęściu towarzyszącemu nowicjuszom" jest właśnie efektem Parsifala. Najlepszy dostęp do fundamentalnej funkcji psi uzyskuje się, nie troszcząc się o nic, na skutek szybkiej decyzji, bez podtekstów, bez przemyśleń analitycznych. Omija się wówczas bariery, które automatycznie buduje wiedza o danym postępowaniu. Taki pogląd wiąże się oczywiście z pewnymi konsekwencjami praktycznymi. Zatem intencje najefektywniej rozwijają swoje działanie, dopóki są pozbawione (zbyt dużej ilości) wpływu zmysłów i znaczenia.
Fizyk Zha Leping twierdzi, że jako młody student potrafił bez problemu powtórzyć ze swoimi przyjaciółmi popularne wówczas w Chinach zjawiska związane z nadzwyczajnymi funkcjami organizmu ludzkiego, pomimo zastosowania dosyć ostrych warunków79. Doświadczenia wykonywane w atmosferze beztroski działały bez zarzutu. Gdy jednak pojawiły się uprzedzenia, psi znikała.
Im szybciej padała odpowiedź na wrażenia pozazmysłowe podczas eksperymentów z nadzwyczajnymi funkcjami organizmu ludzkiego prowadzonych z udziałem dzieci z Chin, tym dokładniejsze było odczucie pozazmysłowe. Jeżeli udzieliły odpowiedzi w czasie kilku sekund, uzyskiwały bardzo wysokie liczby trafień. Niekiedy odpowiedź padała po upływie 3,4 sekund. Wówczas osiągały zazwyczaj 100% poprawności. Gdy czas wydłużał się, wyniki często okazywały się błędne80. Podobny związek odkrył Ingo Swann. Uważał on, że pierwsza szybka reakcja na wrażenie Remote Viewing jako �ideogram" najczęściej trafiała w cel.
We wczesnych doświadczeniach psychokinetycznych J.B. Rhine'a i jego szkoły, polegających na zdalnym oddziaływaniu na rzucane kostki do gry, odkryto tak zwany efekt opadania. Na początku posiedzenia uzyskiwano często duże liczby trafień, które obniżały się w trakcie doświadczenia. Zjawisko to wytłumaczono zmniejszającym się zainteresowaniem nudnymi i często męczącymi próbami.
Początkowa motywacja ulegała z czasem osłabieniu, a zmienione warunki psychiczne powodowały, że przestawano mobilizować �zdolności" psychokinetyczne.
Badaczom z laboratorium PEAR udało się obecnie stwierdzić analogiczny efekt w zgromadzonych przez nich danych81. Operatorzy działający w Princeton wykazywali statystycznie istotną tendencję do uzyskiwania najlepszych rezultatów podczas pierwszej serii testów. Podczas drugiego i trzeciego przejścia sprawność obniżała się nawet w kierunku przeciwnym do zamiarów po to, aby w czwartej i kolejnych seriach nieco się poprawić. Taki efekt przejawia się we wszystkich doświadczeniach zarówno przy próbach lokalnych, jak i wykonywanych na odległość.
Wygląda na to, że dane z późniejszych serii stanowią odbicie fundamentalnej funkcji psi
ciągłego, automatycznego oddziaływania pomiędzy umysłem i materią. Siła oddziaływania pobudzana jest przez coś nowego, przez świadome nastawienie lub podjęcie decyzji o doświadczeniu, przez konkretny zamiar. Ze względu na następujące potem silne osłabienie zjawiska odnosi się wrażenie, że kryje się za nim proces uniemożliwiający długotrwałe, świadome kierowanie efektem i jego dyspozycyjnością. Interakcja ustala się na �zdeterminowanym" rozmiarze.
Omawiane zjawisko mogłoby stanowić podobieństwo do wychyleń wstecznych, stwierdzonych przez Deana Radina podczas fizycznych procesów losowych, na które oddziaływano w sposób anomalny. Na pewnej subtelnej płaszczyźnie świadomości fundamentalna funkcja psi wykonuje skok wstecz, aby po fazie podwyższonej interakcji ponownie umiejscowić się. na wyrównanym poziomie.
Równowaga statystyczna, którą przyroda przywraca na poziomie mikroskopijnym, musi zostać przywrócona również w świadomości. Perturbacje wprowadzone do danego układu wywołują reakcje perturbacji skierowane w przeciwnym kierunku, co umożliwia dotrzymanie ogólnego warunku równowagi statystycznej. Czy wobec tego powinniśmy powziąć przypuszczenie, że na najbardziej fundamentalnej płaszczyźnie nie można rozróżnić od siebie materii i świadomości?
Odważę się tutaj spekulować, że wychylenia wsteczne w fundamentalnej funkcji psi oddziałują ze swojej strony na procesy mikrofizyczne w mózgu, które są następnie przyczyną interferencji w świadomości, zjawisk zmęczenia i osłabienia koncentracji, a więc czynników psychicznych, które tradycyjnie uważa się za przyczynę spadku wysokiej początkowo liczby trafień.
Jak w ogóle można zajmować się parapsychologią, skoro efekt Parsifala stale krzyżuje plany? Przypomnijmy sobie, że Parsifal odnalazł później swój zamek świętego Graala także w sposób świadomy, ale już jako osoba po metamorfozie, bogata w wiedzę. Istnieje więc możliwość, że my też będziemy mieli szczęście trafić do czyśćca, w którym trafimy na taki Program Paradoksu. Chodzi o to, w jaki sposób wolność wiedzy i zmysłów ponownie stanie się najwyższym szczytem wiedzy.
W opowiadaniu fantastycznym typu science fiction pt. Macroscope82 poszukuje się osoby, która potrafi �zawładnąć" jasnowidzącym teleskopo-mikroskopem żyjącej w dawnych czasach wysoko rozwiniętej cywilizacji. Ten, kto we właściwy sposób potrafi zajrzeć do makroskopu, będzie w stanie bezpośrednio uzyskać niemożliwą do przekazania, uniwersalną wiedzę o rzeczach ostatecznych. Przed oczami tego, kto zajrzy do środka, odkryje się optymalna sekwencja symboli, która będzie stawać się coraz pełniejsza, a od jej logiki nie da się uciec. W pewnej chwili rozum przestaje współuczestniczyć i wpada w szaleństwo z powodu rozwikłania zagadki. Tam i z powrotem wędrują coraz bardziej szaleni supernaukowcy i matematycy, którzy odważyli się rzucić wyzwanie labiryntowi. Twórcy makroskopu wbudowali bowiem osobliwy mechanizm zabezpieczający, ponieważ wiedzieli, jak bardzo destrukcyjna może okazać się wiedza, jeśli posiądzie ją�niewłaściwa" osoba. Dopiero pewien niepozorny człowiek jest w stanie opanować w końcu makroskop, ponieważ podchodzi do niego z uczuciem, intuicją, emocjami, a przede wszystkim gotowością przemiany, prawdziwej transformacji.
Jest to współczesny Parsifal. Wprawdzie w parapsychologii nie chodzi o rzeczy ostateczne, ale o obszar rzeczywistości, który jak makroskop jest chroniony przez podobne mechanizmy zabezpieczające. Obszar, który otwiera się tylko na uczucie gotowości do przejścia wewnętrznej transformacji.
W buddyjskiej Diamantsutrze można przeczytać: �Nigdy nie można pozwolić na wzniesienie się spójnego umysłu. Można pozwolić na uniesienie się niespójnego umysłu". Taki drogowskaz na spirytualnej drodze jest jednocześnie właściwą wskazówką do traktowania psi. Dotyczy to zarówno dnia powszedniego, osób biorących udział w doświadczeniach w laboratorium, jak i badaczy psi. Do psi trzeba się zbliżyć ze spokojem, tak jak osoby poddane doświadczeniom, które uzyskują efekt dopiero, gdy opanują świadome pobudzenie; nie przywiązują się do swojej wiedzy i są gotowe do przyjęcia niespodzianki. A jednak namiętność dla sprawy, życzenie ulegnięcia otchłani bez dna muszą być głęboko zakorzenione w świadomości. Jeżeli z niezbędnym opanowaniem uda ci się urzeczywistnić zamiary, to przyniosą one skutek. Życzenie trzeba uchwycić w umyśle jak ptaka w dłoni. Gdy zbyt silnie go ściśniesz
zabijesz go, gdy twój chwyt będzie zbyt luźny
ucieknie ci.
Traktowanie psi wymaga przede wszystkim takiego pojednania, o jakim uczą spirytualne systemy Wschodu. Sukces odniesie tylko ten, kto ma czyste, niestrapione ukrytymi zamiarami serce. Kto w taki sposób realizuje swoje zamiary, kierując przy tym uwagę na samego siebie, ten w najlepszym przypadku sam ulegnie przeobrażeniu dzięki przemianie
której sprzyja dopuszczenie przez psi do bezgranicznie rozszerzonego horyzontu widzenia świata.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
18 (141)
2565 18
kawały(18)
Załącznik nr 18 zad z pisow wyraz ó i u poziom I
A (18)
consultants howto 18
Kazanie na 18 Niedzielę Zwykłą C
R 18

więcej podobnych podstron