Adamie,
gdzie jesteś?

Z głębokości
wołam do Ciebie, Panie,
o Panie, słuchaj głosu mego!
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu błaganiu mojemu!
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?

Ja go wybawię,

bo przylgnął do Mnie;

osłonię go,

bo uznał moje imię.

Będzie Mnie wzywał,

a Ja go wysłucham

Ja, Pan, powołałem Cię słusznie,
ująłem Cię za rękę i ukształtowałem,
ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi,
światłością dla narodów

To zbyt mało,
iż jesteś Mi
Sługą
dla podźwignięcia
pokoleń Jakuba
i sprowadzenia
ocalałych z Izraela!

Ustanowię cię
światłością
dla pogan,
aby moje zbawienie
dotarło
aż do krańców ziemi

Włożyłem moje słowa w twe usta
i w cieniu mej ręki cię skryłem,
bym mógł rozciągnąć niebo
i założyć ziemię,
i żeby powiedzieć Syjonowi:

«Tyś moim ludem».

Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął

Nie będzie wołał ni podnosił głosu,
nie da słyszeć krzyku swego na dworze.
Nie złamie trzciny nadłamanej,
nie zagasi knotka o nikłym płomyku.
On niezachwianie przyniesie Prawo.
Nie zniechęci się ani nie załamie,
aż utrwali Prawo na ziemi

On przyniesie narodom Prawo.

Pan obnażył już swe ramię święte
na oczach wszystkich narodów;

i wszystkie krańce ziemi

zobaczą

zbawienie naszego Boga.

Oto
ja
służebnica
Pańska.
Niech
mi
się
stanie
według
Słowa
Twego.

A Słowo stało się
Ciałem
i zamieszkało
między nami

I oglądaliśmy

Jego chwałę,

chwałę, jaką Jednorodzony

otrzymuje od Ojca,

pełen łaski i prawdy.

Zbudź się, który śpisz!
Nie po to bowiem cię
stworzyłem,
abyś pozostawał spętany w
Otchłani.
Powstań ty, który jesteś
dziełem rąk moich.
Powstań ty, który jesteś
moim obrazem
uczynionym na Moje
podobieństwo.

Dla ciebie Ja, twój Bóg, stałem
się twoim synem.
Dla ciebie Ja, Pan,
przybrałem postać sługi.
Dla ciebie Ja, który jestem
ponad niebiosami, przyszedłem
na ziemię
i zstąpiłem w jej głębiny.

Adamie!