Szukam nauczyciela i

mistrza...

Nasze autorytety

Św. Maksymilian Maria Kolbe

Dzieciństwo i młodość

Rajmunda

• Urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli.

Był drugim z kolei dzieckiem Kolbów. Rodzice

trudnili się tkactwem chałupniczym, ale z powodu

ciężkich warunków materialnych byli zmuszeni

przenieść się do Łodzi.
W 1897 r. przeprowadzili się do Pabianic. Tam

ojciec Juliusz pracował w fabryce, matka Marianna

prowadziła sklep, potem była położną.

• W 1906 r. w kościele św. Mateusza w Pabianicach

Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja

Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę.

Zapytała go, którą chce, dając do zrozumienia, że

czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość.

Dzieciństwo i młodość

Rajmunda

• W 1907 roku Rajmund wraz ze swoim starszym bratem

Franciszkiem postanowił wstąpić do franciszkanów.

Przedarli się przez granicę do Lwowa, gdzie wstąpili do

małego seminarium franciszkanów konwentualnych. W

trzy lata potem podążył za nimi brat najmłodszy, Józef.

• W 1910 Rajmund rozpoczął nowicjat w zakonie

franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Śluby

wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r., przyjmując imię Maria.

W 1912 r. został wysłany na studia do Międzynarodowego

Kolegium Serafickiego w Rzymie. Uzyskał doktorat z

filozofii na uniwersytecie „Gregorianum” w 1915 r., a z

teologii w 1919 r.

• 28 kwietnia 1918 r. przyjął święcenia kapłańskie.

• W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady w seminarium

ojców franciszkanów w Krakowie.

Działalność wydawnicza

• Maksymilian postanowił dołożyć wszystkich sił, by Polska

była królestwem Niepokalanej. Werbował ochotników do
Rycerstwa Niepokalanej.

• W styczniu 1922 roku zaczął wydawać w Krakowie „Rycerza

Niepokalanej”. Przełożeni jednak - w obawie, że o. Kolbe
zadłuży klasztor - wysłali go do Grodna, gdzie Święty założył
zaraz drukarnię. W 1927 roku „Rycerz Niepokalanej”
wychodził już w nakładzie 70 tys. egzemplarzy, a liczba
członków Milicji Niepokalanej wzrosła do 126 tys.

• Prawdziwy wszakże rozmach nastąpił dopiero wtedy, gdy o.

Kolbe przeniósł swoje dzieło do Teresina, 42 km od
Warszawy. W roku 1927 założył tu Niepokalanów. Kiedy
wybuchła wojna światowa w 1939 roku, w Niepokalanowie
pracowało 13 ojców, 18 kleryków nowicjuszów, 527 braci
profesów, 82 kandydatów na braci, a 122 chłopców uczyło
się w małym seminarium.

Działalność wydawnicza

• Nakład „Rycerza Niepokalanej” doszedł do 750 tys. egzemplarzy,

„Rycerzyka Niepokalanej” dla dzieci - 221 tys. egzemplarzy,
„Małego Dziennika” - 137 tys. egzemplarzy, a jego wydania
niedzielnego - 225 tys. egzemplarzy. Od roku 1938 Niepokalanów
posiadał własną radiostację.

• W 1930

roku

o. Kolbe opuszcza Niepokalanów i w towarzystwie 4

współbraci, za zezwoleniem przełożonego generalnego, udaje się do
Japonii, do miasta Nagasaki, gdzie zakłada drugi Niepokalanów.
W 1931 roku otworzył tam nowicjat, a w 1936 roku małe
seminarium.
W tym roku „Rycerz Niepokalanej” w języku japońskim miał już
nakład
65 tys. egzemplarzy. "Szaleniec Boży" zamierzał otworzyć podobne
do Niepokalanowa polskiego i japońskiego ośrodki w całym świecie.

Pobyt i śmierć w

Oświęcimiu

17 lutego 1941 roku gestapo zabrało o. Kolbego do Warszawy
na osławiony Pawiak. 25 maja 1941 roku wywieziono go do

obozu

koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Otrzymał numer 16 670. Pod koniec lipca 1941 roku uciekł jeden z

więźniów z bloku o. Kolbego. Wściekły komendant nakazał zwołać na

plac cały blok i co dziesiątego wytypowanego przez siebie więźnia

skazał na śmierć głodową w specjalnie przygotowanym bunkrze.

Wśród przeznaczonych na śmierć znalazł się Franciszek

Gajowniczek. Nieszczęśliwy westchnął, że musi opuścić żonę i dzieci.

Wtedy stała się rzecz, która zdumiała katów. Z szeregu wyszedł o.

Kolbe i prosił, by jego skazano na śmierć zamiast Gajowniczka, który

stał obok niego. Na pytanie: kim jest, odparł, że jest kapłanem

katolickim. Jest samotny, a Gajowniczek ma żonę i dzieci.
Bunkier śmierci, który dotąd był miejscem przekleństw i rozpaczy,

pod przewodnictwem o. Maksymiliana stał się przybytkiem Bożej

chwały.
Modlono się i śpiewano nabożne pieśni. Przyzwyczajony do głodu o.

Kolbe przeżył dwa tygodnie bez kruszyny chleba i kropli wody.

Wreszcie oprawcy dobili go zastrzykiem fenolu. Stało się to 14

sierpnia 1941 r., w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

O. Kolbe miał zaledwie 47 lat.

Więzień nr 16670 - św. Maksymilian
Kolbe

.

Ojciec Maksymilian

dzieli się chlebem w obozie

Litografia wg M. Kościelniaka

Ojciec Maksymilian

wśród więżniów

J. Molga

Co nam zostało po

Maksymilianie?

Dnia 17 października 1971 roku papież Paweł VI dokonał

osobiście uroczystej beatyfikacji Męczennika w obecności

dziesiątków tysięcy wiernych z całego świata i ponad 3000

pielgrzymów polskich.
Dnia 10 października 1982 roku Ojciec święty Jan Paweł II

dokonał jego kanonizacji. Kult św. Maksymiliana stawał się coraz

powszechniejszy w Polsce. Diecezja koszalińsko-kołobrzeska

ogłosiła go swoim patronem. W Zduńskiej Woli, dzięki

inicjatywie miejscowego proboszcza, powstał Ośrodek Pamięci

św. Maksymiliana. Zachował się tu szczęśliwie dom rodzinny

Świętego przy ulicy jego imienia.
Św. Maksymilian Maria Kolbe pozostanie w dziejach Kościoła
w Polsce jako jedna z najpiękniejszych jego postaci. Człowiek,

który zaufał Niepokalanej, nie zawiódł się, bo zawieść się nie

mógł.
Do roku 1982 ku czci Świętego wystawiono w Polsce 61

kościołów
i kaplic, a za granicą - 35.

Św. Maksymilian w obozie

- obraz autorstwa Mariana Kołodzieja

Wywiad z księdzem z parafii pod

wezwaniem Św. Maksymiliana

Kolbego

-

Skąd pomysł aby patronem parafii został św. Maksymilian Kolbe?

-

Gdy powstawała parafia, odbywała się beatyfikacja ojca Maksymiliana Kolbe.
I ówczesny proboszcz, ks. Józef Kurzeja, szerzył kult nowego błogosławionego.

-

Czy Maksymilian może być autorytetem?

-

Może być autorytetem - pomaga w budowaniu miłości w relacjach

międzyludzkich. Oddanie życia za drugiego człowieka jest szczytem miłości.

-

Czy jest księdza autorytetem?

-

Tak. Jako kapłan gotowy do poświęceń.

-

Czy może być autorytetem współczesnej młodzieży?

-

Św. Maksymilian Kolbe był kapłanem, ale też wielkim społecznikiem. Udzielał

się na płaszczyźnie społecznej, dziennikarskiej i innych. Może być wzorem dla

młodych ludzi chcących zrobić coś pozytywnego dla innych, zostawić po sobie

ślad.

-

Co ksiądz może o nim powiedzieć?

-

Myślę, że Maksymilian jest wzorem do naśladowania. Żył stosunkowo niedawno
i dlatego jego świadectwo jest czytelne i wymowne, pozostaje ciągle aktualne.

-

Czy chciałby ksiądz być takim jak on?

-

Każdy by chciał, ponieważ święci są po to, by być wzorem do naśladowania,

przykładem na to, jak realizować świętość w codziennym życiu.

Portret Świętego Maksymiliana Kolbego autorstwa M.
Wiącka z 1992 r.

Opracowały:

Ula Nowak

i

Aneta Schabowska