1. Na adwent

naszego czekania i

w mroki życia

ludzkiego, zejdź

Mario w blaskach

świtania, przyjdź

Matko do ludu

Twojego.

Połóż Matko dobre

swe dłonie na

zimne serca i

dusze, niech miłość

znowu zapłonie. O

to błagamy Cie w

skrusze.

2. Na przyjście

Pana czekamy i

radość w sercu

nam gości. On

łaską swoją

rozproszy

smutku i grzechu

ciemności.

Daruj nam swoja

Miłość, przynieś

nam swojego

Syna, bo Ty

jesteś dobra

Matka, Pociecha

nasza Jedyna.

3. Pod Twoim

Matko wejrzeniem

i w blasku Twojej

czułości życie

lżejszym się

stanie, rozbłyśnie

słońcem miłości.

Matko przez

miłość do ludzi

stań w progu

życia naszego.

Proś za nami

nieustannie

Jezusa Syna

Twojego.