Neurobiologia lęku i
zaburzeń lękowych
Anatomia czynnościowa
Kora przedczołowa – regulacja
impulsów, emocji i zachowania
poprzez hamowanie struktur
„emocjonalnych”
Kora oczodołowo-czołowa – kontrola
impulsów, regulacja nastroju
Kora brzuszno-przyśrodkowa –
przetwarzanie nagrody, odbiór
trzewnych doznań związanych z
emocjami
Mózg emocjonalny – układ
limbiczny
Kora wyspy i kora obręczy – integracja
aspektów czuciowych, afektywnych i
poznawczych emocji
Hipokamp – toniczne hamowanie osi
podwzgórze- przysadka- nadnercza
Jądro migdałowate – przetwarzanie bodźców
istotnych emocjonalnie, inicjowanie reakcji
behawioralnej
Ekspresja lęku i agresji
Zachowania obronne typowe dla gatunku
Pamięć wydarzeń o ładunku emocjonalnym
Neuroprzekaźniki
GABA < Glutaminian
Układy monoaminergiczne:
serotonina, dopamina i
noradrenalina
Pęcherzykowy nośnik monoamin
(vMAT)
Białka nośnikowe swoiste dla
monoamin
Enzymy degradujące
neuroprzekaźniki: MAO, COMT
Neurohormony
Cholecystokinina
Galanina
Neuropeptyd Y
Wazopresyna
Oksytocyna
Kortykoliberyna
Układ limbiczny
Jądro migdałowate i reakcja
lękowa
Oś PPN
Zespół lęku napadowego
SPECT
Zmniejszenie przepływu w lewym dolnym płacie
skroniowym i w całym mózgowiu
Koreluje z nasileniem objawów
PET
- zwiększony wychwyt glukozy w jj. migdałowatych,
hipokampie, wzgórzu, który ulega normalizacji po leczeniu
Po prowokacji – podaniu mleczanu sodu dla wywołania
napadu – zwiększony przepływ w korze ciemieniowej,
zmniejszony w jj. migdałowatych i hipokampie
Po ekspozycji na twarze wyrażające gniew – zmniejszona
aktywacja kory obręczy i jj. migdałowatych - stępienie
odpowiedzi spowodowane przewlekłą nadaktywnością
Neuroprzekaźniki w ZLN
Wzmożona zdolność do wiązania
BZD
Spektroskopia rezonansu
magnetycznego – zmniejszenie
stężenia GABA
Zwiększone przekaźnictwo Glu
Agoniści receptora mGluR II –
działanie zapobiegające
zachowaniom lękowym
Paroksetyna skuteczniejsza od CBT
Neurohormony w ZLN
CCK indukuje napady paniki nawet u
zdrowych ochotników
Zwiększone stężenie kortyzolu w
surowicy, kortykoliberyny w PMR
Zwiększona reaktywność osi PPN w
sytuacjach nowych, zagrażających i
niekontrolowanych
Czynniki genetyczne w
ZLN
Odziedziczalność 30-40%
Krewni 1st – 7x większe ryzyko niż w
populacji
Genetyka molekularna – wyniki
niejednoznaczne, opisywano wyniki
dodatnie dla układów monoamin
oraz kortykoliberyny i receptora
wazopresyny
Zespół stresu
pourazowego
Nadreaktywność jj. migdałowatych
Koreluje z nasileniem objawów i
gorszym rokowaniem
Grzbietowo-boczna kora
przedczołowa ulega aktywacji przy
przetwarzaniu bodźców
emocjonalnych
Zaburzenia bramkowania bodźców
Neuroprzekaźniki i
neurohormony w ZSP
Nadmierne przekaźnictwo
glutaminergiczne
Stany dysocjacyjne – podobne do
działania antagonistów NMDA
Działanie topiramatu
Zwiększone stężenie NE
Umiarkowana skuteczność SSRI
NPY jako czynnik ochronny
Zmniejszone stężenie kortyzolu
Zmniejszona reaktywność receptorów CRF
Czynniki genetyczne w
ZSP
Odziedziczalność 30-40%
5-HTTLPR
CRF
FKBP5
Zespół lęku społecznego
Nadmierna aktywacja jj.
migdałowatych w odpowiedzi na
bodźce społeczne
Zwiększona aktywacja w strukturach
limbicznych
Zmniejszona aktywacja w zakręcie
obręczy i korze przedczołowej –
upośledzenie funkcjonowania
społecznego
Neuroprzekaźniki i
neurohormony w ZLS
Zwiększone stężenie glutaminianu
SSRI , MAOI oraz SNRI skuteczne w
leczeniu
Potencjalna rola wazopresyny i
oksytocyny w leczeniu
Zwiększony wyrzut kortyzolu pod
wpływem stresu społecznego
Geny związane z cechami
osobowości
Zespół lęku
uogólnionego
Wzmożona aktywacja wyspy i jj.
migdałowatych w trakcie
przetwarzania negatywnych
bodźców
Dysregulacja GABA/Glutaminian
Skuteczność SSRI
Nadmierna czynność PPN nie
występuje
Oddziedziczalność ok. 30%
Podsumowanie
Zaburzenia lękowe pomimo odrębności
obrazu klinicznego łączy wiele cech
patogenetycznych
Znaczący udział odziedziczalności
Przewaga obwodów emocjonalnych nad
kontrolującymi
Wspólne podłoże neurochemiczne: 5-HT, NA,
GABA, Glu
Do tej pory nie udało się opisać zmian
specyficznych dla danego zaburzenia
lękowego