W wykonywanym ćwiczeniu mieliśmy udowodnić zasadę równoważności dla dwójnika źródłowego w postaci twierdzenia Thevenina oraz nortona oraz sprawdzić warunki dopasowania odbiornika do źródła.
Cwiczenie to wykazało, że każdy dwójnik liniowy można zastąpić układem zastępczym w postaci rezystancji oraz źródła napięciowego połączonych ze sobą szeregowo (twierdzenie Thevenina) lub rezystora i źródła prądowego połączonych ze sobą równolegle (twierdzenie Nortona). W tym celu należy znać rezystancję zastępczą pierwotnego dwójnika. Aby ją obliczyć należy zmierzyć napięcie oraz prąd płynący przez badany dwójnik. Wykonane pomiary są zgodne z wartościami teoretycznymi obliczonymi na podstawie schematu. Wykresy zależności napięcia U od prądu I dla badanego dwójnika źródłowego oraz dwóch równoważnych dwójników są ze sobą zbieżne. Drobne rozbieżności wynikają z braku możliwości ustawienia dokładnie identycznych wartości rezystancji na rezystorze dekadowym(części dziesiętne) oraz źródła napięcia(dla dwójnika Theveninaa) lub źródła prądu (dla dwójnika Nortona). Wykresy te także ukazują prawdziwość prawa Omha (liniowe charakterystyki).
Z wykresu zależności napięcia od rezystancji obciążenia można zauważyć, że wraz ze wzrostem rezystancji napięcie roście, jednak jego przyrost jest coraz mniejszy. Wynika to z równoległego połączenia dwójnika oraz rezystancji obciążenia. To samo wykazuje wykres zależności prądu od rezystancji obciążenia (wraz ze wzrostem rezystancji obciążenia prąd maleje).
Wykres zależności mocy użytecznej od rezystancji obciążenia potwierdza warunki dopasowania. Widać z niego wyraźnie, że największa moc użyteczna jest dla rezystancji obciążenia równej rezystancji zastępczej dwójnika.
Wykres zależności mocy strat od rezystancji obciążenia pokazuje, że największa moc strat jest dla najmniejszych rezystancji obciążenia. Wykres zależności sprawności od rezystancji obciążenia pokazuje, że największa sprawność jest dla największej rezystancji obciążenia.