1
Anna Cieluch
Politologia II rok
Porównanie programów informacyjnych nadawanych w telewizji publicznej i stacjach
komercyjnych.
1. Programy informacyjne
Istotą, a co za tym idzie głównym celem programów, które są tematem moich rozważań
jest przekazanie rzetelnej informacji. Takie są przynajmniej założenia, rezultaty z kolei bardzo
różne. W mojej pracy chciałabym przede wszystkim zwrócić uwagę na różnice w priorytetach,
sposobie przekazu, zawartości merytorycznej informacji. Swe rozważania opieram na analizie
trzech programów informacyjnych:
Wydarzenia, Polsat, godz. 1850 (stacja komercyjna)
Fakty, TVN, godz. 1900 (stacja komercyjna)
Wiadomości, TVP 1, godz. 1930 (telewizja publiczna).
Przede wszystkim pragnę zwrócić szczególną uwagę na priorytety poszczególnych
telewizji. Zaprezentuję w tym celu po trzy pierwsze z przekazanych informacji każdego z
programów z dnia 23.10.2006 roku:
Wydarzenia
1. Wspomnienie wydarzeń na Węgrzech w 1956 roku.
2. R. Kurnik podejrzany o zlecenie E. Mazurowi wykonania wyroku na gen. M. Papale.
3. Rozczarowanie obywateli polityką. Niewielu kandydatów w wyborach samorządowych.
Fakty
1. Wniosek o ekstradycję E. Mazura. Nacisk Urzędu Ochrony Państwa na uwolnienie E.
Mazura sprzed kilku lat.
2. Działanie na szkodę gminy przez burmistrza Czerwionki- Leszczyny.
3. Pielęgniarki z Chełmna od 24.10.06 r. poprowadzą strajk, gdyż 14 % podwyżki to dla
nich zbyt mało.
Wiadomości
1. Wspomnienie wydarzeń na Węgrzech w 1956 roku.
2. Sygnał do zabójstwa gen. M. Papały pochodził ze Służb Specjalnych ( podejrzenia
wobec R. Kurnika).
2
3. Wnioski o wypłatę zadośćuczynienia, ofiarom stacji dializ z Ostrowa, trafiły do Sądu.
Jak widać wydarzenia na Węgrzech nie okazały się dla Faktów na tyle istotne co dla
pozostałych programów. Co więcej dla Wiadomości były tak doniosłe, że cały program
nadawany był z Budapesztu i zajął ponad 50 % czasu programu. Obfitował ponadto w liczne
komentarze, relacje wielu reporterów a także wypowiedz
Prezydenta RP. DrugÄ… informacjÄ™
Wydarzenia i Wiadomości również podały taką samą. Dla Faktów jednak była ona znacznie
ważniejsza. Trzecia informacja to już zupełna dowolność. Ponadto w Wydarzeniach, które są
nastawione wydaje mi się w sposób najbardziej negatywny do Prawa i Sprawiedliwości,
reporter zamieszcza wypowiedz
posła, ostatniego na liście wyborczej PiS, który wypowiada się
krytycznie na temat swojej partii.
Z kolei 30.10.2006 roku wszystkie trzy stacje rozpoczęły od wizyty premiera Jarosława
Kaczyńskiego w Niemczech i rozmowach z kanclerz Angelą Merkel. Komentarz był również
bardzo zbliżony, jednak najbardziej  ostrożne wypowiedzi pojawiły się w Wiadomościach
 Berlin ma dla Polski niejasnÄ… propozycjÄ™ . Wydarzenia podajÄ… teksty z niemieckiej prasy
obrażające Polskę, nazywając ją np.:  mamutem z epoki komunistycznej . W Faktach reporter
Błaszkowski mówi, iż Niemcy  potrafią zadbać o swoje interesy .
Druga informacja, którą jednomyślnie nadały wszystkie programy to program ministra
Giertycha  zero tolerancji... , występki młodzieży i podęcie ogólnonarodowej debaty nad
agresją wśród nieletnich, a także dalsze doniesienia o kolejnych próbach samobójczych
nastolatków. Trzecia informacja Wydarzeń to kontynuacja poprzedniej i rozważania nad
z
ródłami agresji wśród młodzieży. Polsat w tej jak i poprzedniej informacji opiera się na
przeprowadzonych na tę okoliczność sondażach. Fakty z kolei donoszą o pośle J. Bestrym i
jego nauczycielskiej przeszłości. Wiadomości alarmują o pogarszających się warunkach na
drogach i ostrzegają przed wzmożonym ruchem 01.11.
Są także inne aspekty różniące te programy. Zwróciłam uwagę, że prowadzący/
prowadzÄ…ca program informacyjny w telewizji publicznej przekazuje tylko obiektywnÄ…
informację, a ewentualny subiektywny komentarz słyszymy dopiero z ust autora reportażu. W
stacjach komercyjnych już od pierwszych chwil prowadzący/ prowadząca przekazuje
informacje w sposób subiektywny.
Bardzo ważny jest sposób przekazu informacji i elementy wizualne np.: strój
przekazującego informacje. Jeśli chodzi o prowadzącego to sprawa nie wymaga komentarzu,
ale gdy dotyczy prowadzÄ…cej nieco siÄ™ komplikuje. Dorota Gawryluk (TVP 1) ubrana jest
klasycznie: biała bluzka z kołnierzykiem i żakiet. Hanna Smoktunowicz (Polsat) nie boi się
3
kolorów. Myślę jednak, że klasyczny strój sprawia wrażenie większej powagi i klasy
prowadzÄ…cego.
Poszczególne stacje stawiają również na przyzwyczajenie do konkretnego
prowadzÄ…cego. W Wydarzeniach dominuje wspomniana Hanna Smoktunowicz. Czasami
pojawia się Dorota Grabarczyk i Jarosław Bugała. W Faktach przeważają Justyna Pochanke i
Kamil Durczok, czasem Grzegorz Kajdanowicz lub Piotr Marciniak. W Wiadomościach nie ma
przywiązania do jednego prowadzącego. Spotykamy Dorotę Gawryluk, Marcina Leśkiewicza...
Wspomniałam już o priorytetach poszczególnych programów. Jednak równie ważne
jest, w którą stronę skierowane są pozostałe informacje. Przykłady: w TVP 1 większość
informacji porusza problemy społeczne, z kolei TVN w dalszej części programu koncentruje
uwagę na kwestiach ekonomicznych. Stacje te wyrażają także, choć nieoficjalnie ale da się to
odczuć, swoje sympatie polityczne i tak: TVP 1 jest wyraz
nie za partiÄ… rzÄ…dzÄ…cÄ…, TVN
sympatyzuje z PO, a Polsat dobitnie i na każdym kroku krytykuje PiS.
Ale dostrzegłam także liczne elementy, które można dopasować do każdego programu
omawianego przeze mnie. Na początku pojawia się skrót informacji. Rozpoczyna się od
najważniejszych według twórców programu. O komentarz często prosi się ekspertów,
publicystów, polityków, strony sporu, przeciętnych obywateli. Częste odwoływanie się do
sondaży lub wręcz ich zlecanie. Krytyka tego co naganne moralnie. Poza przekazem informacji
podejmuje się również wynikający z jej treści problem. Miłe pożegnanie. Zapowiedz
programu
publicystycznego (jeśli taki zostanie wyemitowany tego samego dnia). Zaproszenie na dzień
następny. Lekka, czasami śmieszna informacja na koniec, np.: (30.10.2006 rok)
Øð Wydarzenia  Å›nieg w Zakopanem.
Øð Fakty  sprzÄ…tanie GrudziÄ…dza na przyjazd Prezydenta RP.
Øð WiadomoÅ›ci  hip-hop i jego twórcy, którzy pomagajÄ… innym.
Na koniec pragnę jeszcze zauważyć, że często całe wydanie programu informacyjnego
poświęcone jest jednemu tematowi, dotyczy to doniosłych a często także tragicznych wydarzeń.
Tak było w przypadku ataków terrorystycznych w Nowym Jorku w 2001 roku, czy śmierci
papieża Jana Pawła II w 2005 roku. Wszystkie stacje jednomyślnie uznały te wydarzenia na tyle
ważne by poświęcić im dużo czasu.
Po tych rozważaniach wniosek nasuwa mi się jednoznaczny: stacje komercyjne
charakteryzuje o wiele większa swoboda. Programy w telewizji publicznej są w większym
stopniu ostrożne w krytyce przede wszystkim partii rządzącej. Stacje komercyjne wręcz
uwielbiają tropić afery.
4
2. Programy publicystyczne
 Szczęśliwie, że w czasach tej coraz bardziej gangsterskiej polityki mamy jeszcze
media (Janina Paradowska). Programy publicystyczne, na temat których mam zamiar się
rozwodzić, służą spojrzeniu na polską rzeczywistość z perspektywy i to nie tylko czasu. Są
swego rodzaju komentarzem, często też możliwością wyrażenia własnej opinii, oceny,
aprobaty, niezadowolenia... Pozwalają spojrzeć głębiej, dotrzeć do z
ródła ale także zastanowić
się ci będzie dalej. Program publicystyczny opiera się przede wszystkim na rozmowie, częściej
wolnej debacie. Jej istotę trafnie oddaje teza Kingi Dunin:  Wolna debata musi być
podporządkowana pewnym regułom gry- innym niż prawo dżungli- właśnie po to, żeby była
wolna . Ale podstawową regułą niezbędną do tego, aby wolna debata mogła istnieć, jest
rzetelna i prawdziwa informacja. Należy trzymać się rzeczywistości. Moim celem jest
wyciągnięcie pewnych wniosków, które wyłonią się z porównania owych programów
publicystycznych z rozróżnieniem na miejsce ich emisji ( telewizja publiczna, stacje
komercyjne). Nie będę jednak ograniczać się do wyboru jednego programu każdej ze stacji,
ponieważ już na wstępie mogę stwierdzić, że w obrębie tej samej stacji możemy doszukać się
wielu różnić pod wieloma względami.
Analizę rozpocznę od telewizji publicznej. TVP1 3 lipca rozpoczęła emisję nowego
programu publicystycznego  Kwadrans po ósmej . Poprowadzą go dziennikarze: Dorota
Wysocka - Schnepf, Krzysztof Ziemiec , Cezary Szymanek, Przemysław Terlecki Jacek
Karnowski. Program emitowany jest od poniedziałku do piątku o 8.15, trwa ok. 15 minut.
Pomysł na program wyjaśnia Piotr Legutko - p.o. kierownika Redakcji Publicystyki i
Reportażu TVP1.  Poranna rozmowa na otwarcie dnia ma w TVP1 swoją tradycję. Taka
rozmowa jest bardzo ważna, przypomina lekturę porannej gazety, ale ma nad nią tę przewagę,
że idzie krok dalej, albowiem, jak głosi znane porzekadło, ranek jest mądrzejszy od wieczora, a
gazety poranne redagowane są dzień wcześniej. Trudno przewidzieć, co się wydarzy Kwadrans
po ósmej". Analizie programu podejmę na podstawie emisji z dnia 20.11.2006 r. Chciałabym
zwrócić uwagę na atmosferę, którą stwarza usytuowanie studia. Jest to centrum miasta
(rozmowa blisko miejsca akcji); za oknem widać ludzi spieszących zapewne do pracy; wnętrze
w ciepłych kolorach; brak udziału publiczności i kulturalna, spokojna rozmowa przy kawie
Doroty Wysockiej z profesor Jadwigą Staniszkis na tematy polityczne oczywiście. Mowa o tym
kto byłby lepszym prezydentem Warszawy, o poparciu Rokity dla kandydata PiS na prezydenta
Krakowa. Oczywiście inicjatywa należy do prowadzącej, która wyraża także swoje zdanie.
5
Wysocka mówi, iż to ładny gest ze strony Rokity, że poparł kandydata PiS. Jednak moją uwagę
przykuła nieco bardziej inna wypowiedz
, kiedy to prowadząca krytykuje postępowanie
premiera. Mówi, że Kaczyński obwinia przed sądem Wałęsę o inwigilację prawicy, z kolei
opinii publicznej podaje, że winnym jest Rokita. To dla mnie zaskakujące, gdyż zawsze byłam
przekonana, że TVP 1 sympatyzuje z partią rządzącą. Rozmowy w programie są istotne.
Porusza się tematy o których będzie tego dnia głośno. Wieczorem z kolei mamy podsumowanie
dnia w programie  Kwadrans po jedenastej .
 Sprawa dla reportera - program z długoletnią tradycją, emitowany w poniedziałki o
godzinie 21.55 w TVP 1. Ten program ma jedną, ale jakże charakterystyczną prowadzącą-
Elżbietę Jaworowicz. Pani redaktor jawi się jako kobieta z klasą, pewna siebie, dociekliwa,
energiczna ale i wrażliwa. Takie odniosłam wrażenie po obejrzeniu odcinka z dnia 27.11.2006
r. Nie jest to program stricte o polityce. Dominują tu raczej tematy społeczne. Porusza on
problemy zwykłych ludzi, których reżyserem jest (jak mówi Jaworowicz)  samo życie . To co
drażni mnie e jej osobie i wpływa także na odbiór to sposób w jaki pani Jaworowicz siedzi. Ta
nienaturalna pozycja (zresztą w pewien sposób kojarzona z jej osobą) nie wywołuje we mnie
żadnych pozytywnych odczuć wizualnych. Czasem po prostu trudno skupić się na poruszanych
zagadnieniach, które uważam są dość istotne. Prowadząca przygotowuje wcześniej reportaż (o
poszkodowanych klientach SKOK-u), a następnie zaprasza do studia gości, z którymi prowadzi
rozmowę. Reportaż jest punktem wyjścia do dyskusji. Wśród zaproszonych są dwie strony o
różnych poglądach, z reguły siedzący też po dwóch stronach (przy osobnych stołach). Ten
podział jest dość wymowny. Ale do głosu dopuszczony jest oczywiście każdy w tym samym
stopniu. Pani redaktor rozmawiajÄ…c z  prostymi ludz
mi używa ich języka, nie posługuje się
wyszukanym słownictwem, czasem stosuje kolokwializmy. Chce dotrzeć do tych ludzi,
zrozumieć ich. Często pokazuje ludzkie łzy. Jednak czasami odbieram to jako chęć
 podkręcenia atmosfery. W programie, który analizuję zaproszonych gości było bardzo wielu,
z różnych środowisk: przedstawiciel Prokuratury Okręgowej w Warszawie, Marek Wikliński-
poseł SLD, Rzecznik Ogólnopolskiego SKOK-u, Bianka Mikołajewska- redaktorka  Polityki ,
Maciej Samcik- redaktor  Gazety Wyborczej , Sławomir Nitras- poseł PO, profesor Krzysztof
Opolski- reprezentujący Uniwersytet Warszawski, Jerzy Bańka- przedstawiciel Związku
Banków Polskich. Pani Jaworowicz kontroluje cały czas sytuację, udziela głosu, przywołuje do
porządku. W tym samym programie porusza też drugi temat- napad Niemców na wieś Borów.
Tradycyjnie rozpoczyna od przygotowanego reportażu. Czyta listy od widzów. Mówi jak ten
program jest ludziom potrzebny:  uważają nas za powiernika . Na koniec żegna się z każdym,
dziękując za udział w programie.
6
TVP 2 w niedzielę o godzinie 21.30 nadaje program  Warto rozmawiać , którego
gospodarzem jest Jan Pospieszalski. Program, a właściwie prowadzący jest dość
kontrowersyjny. Pan Jan z zafrasowaniem zadaje tylko pytania ale każdy wie jakie ma poglądy.
Ukazuje on bardzo, bardzo subiektywny obraz. Publicystka Kinga Dunin tak wypowiada siÄ™ na
temat Pospieszalskiego i jego programu:  mimo to w każdej chwili gotowa jestem podjąć z nim
dyskusję, oczywiście pod warunkiem, że nie będzie to w programie Warto rozmawiać. Tak się
bowiem składa, że prawie każdy, kto ma zdanie odmienne niż Pospieszalski, po powrocie z
jego programu pisze skargę, list lub w jakikolwiek inny sposób narzeka na swoją krzywdę.
Czasami jest to tylko poczucie lekkiego niesmaku, ale często uczestnicy mają wrażenie, że
padli ofiarą pogromu, a nie programu Jana P. (Gazeta Wyborcza, 2-3 września 2006 r., s. 18).
Gospodarz stronniczo traktuje swoich gości. Ich dobór bywa niereprezentatywny. Nierówno
rozdziela głos i wspiera swoich przeciwko obcym. Ten program to trochę parodia debaty.
Nawet publiczność jest stronnicza. Pospieszalski jako gospodarz rezerwuje dla siebie prawo do
poinformowania na własnych zasadach o problemie a także do sterowania emocjami. Materiały,
które pokazuje są często wychwyconymi marginalnymi sytuacjami, także tendencyjnie
dobranymi. Czasami są to półprawdy. W tym cały  urok programu, który jednym odpowiada,
a innych wręcz irytuje.
 Co z tÄ… PolskÄ…? to program publicystyczny w telewizji Polsat, prowadzony przez
Tomasza Lisa. Realizowany jest na żywo z udziałem publiczności; prowadzący zaprasza do
niego najczęściej polityków, poruszane tematy to zwykle ważne wydarzenia dla Polski.
Emitowany jest w każdy czwartek o godzinie 22:20. Program z dnia 07.12.2006 r. poświęcony
był seksaferze w Samoobronie. Na początku pokazano materiał z wypowiedziami Anety
Krawczyk, Andrzeja Leppera, Stanisława A
yżwińskiego. Następnie skonfrontowano dwa
stanowiska: pierwsze- Magdaleny Środy potępiającej zachowanie panów z Samoobrony;
drugie- zrozumienie dla panów wyrażone przez żonę A
yżwińskiego. Po materiale nastąpiło
powitanie przez gospodarza i przedstawienie gości (Danuta Hojarska, Sandra Lewandowska,
Julia Pitera, Joanna Kluzik- Rostkowska, Izabela Jaruga-Nowacka). Lis zaprosił do dyskusji
same kobiety. Porusz porusza w związku z zaistniałą sytuacją pewien problem społeczny, a nie
wyłącznie sprawę Anety Krawczyk. Wybiega w przyszłość i pyta co będzie jeśli okaże się, że
to nie jest dziecko A
yżwińskiego. Pyta także, czy nie dojdziemy do wniosku, że z mężczyzny
łatwo zrobić ofiarę. Wydaje mi się, że jest bardzo obiektywny w tej rozmowie. Do programu
zaprosił także Andrzeja Leppera, któremu pozwala odejść od tematu i rozwodzić się
gorączkowo na temat  orgii Kwaśniewskiego , mieszkania posłanki Pitery. W porównaniu z
7
Sekielskim i Morozowskim, Lis zadaje dużo mniej pytań. W trakcie programu trwa sms-owa
sonda:  Czy Andrzej Lepper powinien podać się do dymisji? Wynik: tak- 75%.
 Teraz my! program publicystyczny nadawany na żywo od 13 września 2005 we
wtorki póz
no wieczorem (22.30) w telewizji TVN, prowadzony przez Tomasza Sekielskiego i
Andrzeja Morozowskiego. Do studia zapraszani są znani politycy, artyści, eksperci w danych
dziedzinach. Przedstawiane są krótkie materiały filmowe oraz najnowsze wiadomości. Program
ma charakter poważnego talk-show z elementami humoru. Redaktorzy spytani przez  Tele
Tydzień jak się czują, będąc na ustach wszystkich po wywołaniu afery taśmowej,
odpowiedzieli: T. Sekielski:  Mam poczucie dobrze spełnionego obowiązku . A. Morozowski:
 Skłamałbym, gdybym powiedział, że nie odczuwam ogromnej zawodowej satysfakcji.
Dziennikarz czeka na taką chwilę całe lata. Dla mnie to czas triumfu, docenienie mojej pracy .
Prowadzący niekiedy wydają się aż zuchwali w poczynaniach. W pamięci utkwiła mi scena z
programu emitowanego w dniu 03.10.2006 r. kiedy to Morozowski wręcz wyśmiał Jacka
Kurskiego w rozmowie na temat afery taśmowej nie mogąc słuchać tych bzdur. Śmiechem
zareagowała także publiczność. Kurski powiedział, że prowadzący dobrali sobie publiczność.
W tej sytuacji reagował także Sekielski uspakajając Morozowskiego. Rozmowa wymknęła się
chyba spod kontroli- Kurski poczuł się gospodarzem i mówił bez końca, nie dopuszczając przy
tym właściwych gospodarzy do słowa. W rezultacie rozmówcy zaczęli się przekrzykiwać.
Kurski skwitował to następująco:  Nie daliście mi dojść do głosu . Program i jego prowadzący
zdobyli prestiżową Nagrodę Mediów Niptel 2006. Na stronie www.wikipedia.pl znalazłam
wymienionych kilka dokonań dziennikarskich twórców programu. Prezentuje je poniżej:
*Od wypowiedzi Jacka Kurskiego w programie Teraz my! rozpoczęła się tzw. afera
billboardowa.
*W programie ujawniono nagrania negocjacji poseł Renaty Beger z członkami PiS-u, które
zapoczątkowały Aferę taśmową.
*W programie ujawniono kupowanie miejsc na listach Samoobrony; po programie Andrzej
Lepper powiedział, że Andrzej Morozowski powinien dostać w papę.
*Dziennikarze Teraz my! ujawnili nagrodzenie Wojciecha Jaruzelskiego Krzyżem Zesłańców
Sybiru przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
*W programie Teraz my! ujawniono też nagrane ukrytą kamerą rozmowy Jana Artymowskiego,
jednego z wyrzuconych z Platformy Obywatelskiej zwolenników Pawła Piskorskiego z
prominentnymi politykami tej partii na kongresie Platformy Obywatelskiej.
Poseł PiS Jacek Kurski powiedział w odniesieniu do prowadzących:  Takiego chamstwa to
jeszcze nie spotkałem w telewizji . Ja z kolei mogę powiedzieć, że tak dobrego programu
8
publicystycznego jak ten nie spotkałam do tej pory. Co nie oznacza, że nie mam do niego
zastrzeżeń. Pokazanie słoika z borówkami warszawskimi (z wizerunkiem Marka Borowskiego)
w programie 28.11.2006 r. było nie na miejscu.
 Kawa na ławę to także program publicystyczny telewizji TVN (i TVN24), prowadzony
przez Bogdana Rymanowskiego. Nadawany jest od 23 kwietnia 2006 w każdą niedzielę o
10.30. W każdym z odcinków kilku czołowych polskich polityków wraz z prowadzącym
komentuje najważniejsze wydarzenia minionego tygodnia. Opinie poprzedzone są materiałami
filmowymi. Ale jest to w formie bardzo swobodna rozmowa przy kawie i okrągłym stole.
Zazwyczaj politycy jak i gospodarz na takie rozmowy zakładają krawaty. W tym przypadku jest
inaczej. Odcinek z 3.12.2006 r. rozpoczÄ…Å‚ siÄ™ od spokojnej rozmowy o sporcie, polskich
siatkarzach. W studio spotkali siÄ™: Julia Pitera, Krzysztof Putra, Andrzej Lepper, Roman
Giertych, Ryszard Kalisz Kolejnym z poruszonych tematów dotyczył rozważań o potencjalnej
delegalizacji Młodzieży Wszechpolskej. Przy tej okazji doszło do ostrej wymiany zdań
między Kaliszem a Giertychem (o Pęczaka), a póz
niej także między Piterą a Giertychem (Pitera
porównała reaktywację Młodzieży Wszechpolskiej do hipotetycznej reaktywacji Hitlerjugend).
Rymanowski był bardzo dociekliwy, wielokrotnie pytał o to samo, kiedy goście unikali
udzielenia odpowiedzi- ale pytał wprost. Sterował rozmową tylko w pewnym stopniu. Pozwolił
też na kilka spontanicznych sytuacji. Przy okazji wykorzystał także czas antenowy do
włączenia się w akcję pomocy dzieciom i sprzedaży pluszowych miśków siedzących na stole,
przy którym toczyła się dyskusja. Na stronach Wikipedii znalazłam kolejne zestawienie, z
którego wynika, że najczęściej program odwiedzał Ryszard Kalisz- 18 razy. Następnie w
kolejności: Andrzej Lepper- 13, Stefan Niesiołowski, Wojciech Wierzejski- 7...
Mam świadomość, że to co napisałam powyżej jest dość subiektywne. Ale chciałam dość
głęboko zanalizować programy, o których piszę. Maciej Grzywaczewski, b. dyrektor TVP 1,
powiedział: Z przeprowadzonych na nasze zlecenie badań wynika, że dobry program
publicystyczny powinien zawierać trzy elementy: emocje, polaryzację stanowisk i wyrazistego
prowadzącego . Ale należy pamiętać, że informacje wplecione w publicystyczną wypowiedz
,
nie zwalniają z odpowiedzialności za sposób ich podania. Myślę, że miejsce nadania programu
nie jest aż tak istotne jak prowadzący i forma programu. Jednak telewizja zajmuje się bardziej
problematyką społeczną, ale nie stroni od wielkiej polityki. Także telewizja publiczna oferuje
bardziej zróżnicowane formy debaty. Ale niewątpliwie mogę stwierdzić, że w tego rodzaju
programach prowadzący skracają dystans, pytają wprost, nie unikają drażliwych kwestii.
9
Anna Cieluch